Art. 95. 1. Apteki ogólnodostępne są obowiązane do posiadania produktów
leczniczych i wyrobów medycznych w ilości i asortymencie niezbędnym do
zaspokojenia potrzeb zdrowotnych miejscowej ludności.
1a. Apteki, które są związane umową, o której mowa w art. 41 ustawy z dnia
12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, są także obowiązane
zapewnić dostępność do leków i produktów spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego, na które ustalono limit finansowania.
1b. Apteka, punkt apteczny lub dział farmacji szpitalnej są obowiązane do
przekazywania do Zintegrowanego Systemu Monitorowania Obrotu Produktami
Leczniczymi, informacji o przeprowadzonych transakcjach, stanach
magazynowych i przesunięciach magazynowych do innych aptek, punktów
aptecznych lub działów farmacji szpitalnej:
1) produktów leczniczych,
2) produktów leczniczych sprowadzanych w trybie art. 4,
3) środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobów
medycznych, o których mowa w wykazie określonym w art. 37 ust. 1 lub 4
ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych
specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych,
4) środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
sprowadzonych w trybie art. 29a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r.
o bezpieczeństwie żywności i żywienia
– w zakresie danych określonych w art. 72a ust. 2.
1c. Podmioty, o których mowa w ust. 1b, są obowiązane do przedstawienia
innych informacji dotyczących dostępności produktu leczniczego związanych
z informacjami określonymi w ust. 1b na żądanie ministra właściwego do spraw
zdrowia lub organów Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej, w terminie 2 dni
roboczych od momentu otrzymania żądania, w zakresie w nim określonym.
2. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny na wniosek kierownika apteki może
zwolnić aptekę z prowadzenia środków odurzających grupy I-N i substancji
psychotropowych grupy II-P.
3. Jeżeli w aptece ogólnodostępnej brak poszukiwanego produktu
leczniczego, w tym również leku recepturowego, farmaceuta, o którym mowa
w art. 88 ust. 1, powinien zapewnić jego nabycie w tej aptece w terminie
uzgodnionym z pacjentem.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia,
podstawowe warunki prowadzenia apteki, uwzględniając w szczególności:
1) warunki przechowywania produktów leczniczych i wyrobów medycznych;
2) warunki sporządzania leków recepturowych i aptecznych, w tym
w warunkach aseptycznych;
3) warunki sporządzania produktów leczniczych homeopatycznych;
4) prowadzenie dokumentacji w szczególności zakupywanych, sprzedawanych,
sporządzanych, wstrzymywanych i wycofywanych z obrotu produktów
leczniczych lub wyrobów medycznych;
5) szczegółowe zasady powierzania zastępstwa kierownika apteki na czas
określony i powiadamiania wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego
i okręgowej izby aptekarskiej;
6) sposób i tryb przeprowadzania kontroli przyjmowania do apteki produktów
leczniczych i wyrobów medycznych;
7) tryb zwalniania z prowadzenia środków odurzających grupy I-N i substancji
psychotropowych grupy II-P;
8) warunki i tryb przekazywania przez kierownika apteki określonych informacji
o obrocie i stanie posiadania określonych produktów leczniczych i wyrobów
medycznych.

Art. 95a. 1. W przypadku, gdy podmiot prowadzący aptekę, punkt apteczny
lub dział farmacji szpitalnej, nie może wykonać obowiązku zapewnienia dostępu
do:
1) produktu leczniczego wydawanego na receptę,
2) środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu
medycznego, o których mowa w wykazie określonym w art. 37 ust. 1 ustawy
z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych
– jest obowiązany w ciągu 24 godzin poinformować o tym za pośrednictwem
Zintegrowanego Systemu Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi
właściwego miejscowo wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, który ustala
przyczyny braku tego dostępu.
2. W przypadku, gdy w okresie 3 dni kalendarzowych od dnia przekazania
pierwszej informacji dotyczącej niewykonania obowiązku, o którym mowa
w ust. 1, brak dostępu do danego produktu leczniczego, środka spożywczego
specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego zostanie
zgłoszony w co najmniej 5% aptek ogólnodostępnych prowadzonych na terenie
województwa, wojewódzki inspektor farmaceutyczny, po uprzedniej weryfikacji
dostępności tego produktu, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego lub wyrobu medycznego, na terenie danego województwa, w ciągu
3 dni roboczych, ustala przyczyny braku tego dostępu.
3. W przypadku, gdy podmiot leczniczy prowadzący aptekę szpitalną, aptekę
zakładową lub dział farmacji szpitalnej, nie może zapewnić dostępu do produktów
leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub
wyrobów medycznych stosowanych w zakładzie leczniczym tego podmiotu
leczniczego, kierownik apteki lub działu farmacji szpitalnej jest obowiązany niezwłocznie poinformować o tym, za pośrednictwem Zintegrowanego Systemu Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi, właściwego miejscowo
wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, który ustala przyczyny braku tej
dostępności.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 lub 3, wojewódzki inspektor
farmaceutyczny niezwłocznie informuje Głównego Inspektora Farmaceutycznego
o braku dostępności i jej przyczynach.
5. Po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 4, Główny Inspektor
Farmaceutyczny ustala dostępność w obrocie hurtowym:
1) produktu leczniczego wydawanego na receptę, środka spożywczego
specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, o których
mowa w wykazie określonym w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o
refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia
żywieniowego oraz wyrobów medycznych – w przypadku, o którym mowa
w ust. 2;
2) produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego lub wyrobu medycznego stosowanych w zakładzie leczniczym
podmiotu leczniczego – w przypadku, o którym mowa w ust. 3.

Art. 95aa. 1. Świadczeniodawca, o którym mowa w art. 5 pkt 41 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych, zwany dalej „świadczeniodawcą”, jest obowiązany
przechowywać druki recept lub unikalne numery identyfikujące receptę
przydzielone przez dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu
Zdrowia w warunkach zapewniających należytą ochronę przed utratą,
zniszczeniem, kradzieżą lub dostępem osób nieuprawnionych.
2. W przypadku zakończenia okresu zatrudnienia albo śmierci osoby
uprawnionej do wystawiania recept świadczeniodawca powiadamia niezwłocznie
o takim zdarzeniu oraz o niewykorzystanych drukach lub unikalnych numerach
identyfikujących receptę, jeżeli są one możliwe do ustalenia, właściwy oddział
wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia, w którym unikalne numery
identyfikujące receptę zostały przydzielone.
3. W przypadku zniszczenia, utraty lub kradzieży druków recept
posiadających unikalne numery identyfikujące recepty przydzielone przez dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia lub unikalnych numerów identyfikujących recepty albo podejrzenia ich sfałszowania
lub nieuprawnionego pozyskania świadczeniodawca powiadamia o tym
niezwłocznie właściwy oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia, który
przydzielił unikalne numery identyfikujące recepty, przekazując informacje
o związanych z tym okolicznościach i numerach tych recept, jeżeli są one możliwe
do ustalenia.
4. Po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 2 lub 3, dyrektor oddziału
wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia niezwłocznie blokuje
przydzielony unikalny numer identyfikujący receptę i zamieszcza go
w prowadzonej przez Narodowy Fundusz Zdrowia ogólnopolskiej bazie numerów
recept zablokowanych.

Art. 95b. 1. Recepta jest wystawiana w postaci elektronicznej albo
papierowej.
2. Receptę w postaci papierowej wystawia się w przypadku:
1) braku dostępu do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 7
ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia;
2) (uchylony)
3) recepty transgranicznej, jeżeli państwo realizacji nie realizuje recept
transgranicznych w postaci elektronicznej lub recepta transgraniczna
przeznaczona jest dla osoby małoletniej;
4) recepty dla osoby o nieustalonej tożsamości;
5) recepty wystawianej przez lekarza, o którym mowa w art. 9 ust. 2 ustawy
o zawodzie lekarza, albo pielęgniarkę i położną, o której mowa w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki
i położnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 562 i 567).
6) (uchylony)
3. Recepta dla:
1) osoby wystawiającej, zwana dalej „receptą pro auctore”,
2) małżonka, osoby pozostającej we wspólnym pożyciu, krewnych lub
powinowatych w linii prostej, a w linii bocznej do stopnia pokrewieństwa
między dziećmi rodzeństwa osoby wystawiającej, zwana dalej „receptą pro
familiae”
– jest wystawiana w postaci elektronicznej albo papierowej.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia zamieszcza na stronie
podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu obsługującego tego
ministra wykaz państw realizacji, które nie realizują recept transgranicznych
wystawianych w postaci elektronicznej w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o
Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym.

Art. 95c. Recepta w postaci papierowej, na której przepisano wyłącznie
produkty lecznicze niepodlegające refundacji, posiadające kategorię dostępności
„Rp” lub „Rpz”, nie musi odpowiadać wzorowi recepty określonemu w przepisach
wydanych na podstawie art. 96a ust. 12.

Prawo farmaceutyczne art. 95

DODAJ