Art. 96. 1. Produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia
żywieniowego i wyroby medyczne są wydawane z apteki ogólnodostępnej przez
farmaceutę lub technika farmaceutycznego w ramach jego uprawnień zawodowych
na podstawie recepty, bez recepty, na podstawie zapotrzebowania podmiotu
wykonującego działalność leczniczą, zwanego dalej „zapotrzebowaniem”. W
przypadku recepty w postaci elektronicznej, produkty lecznicze, środki spożywcze
specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyroby medyczne są wydawane po:
1) udostępnieniu klucza dostępu do recepty lub pakietu recept, o którym mowa
w art. 96b ust. 1 pkt 1, albo
2) udostępnieniu kodu dostępu, o którym mowa w art. 96b ust. 1 pkt 2, oraz
numeru PESEL, albo
3) potwierdzeniu obecności pacjenta przy użyciu certyfikatu potwierdzenia
obecności, o którym mowa w ustawie z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach
osobistych (Dz. U. z 2020 r. poz. 332 i 695), albo
4) udostępnieniu danych niezbędnych do identyfikacji pacjenta, dla którego
wystawiono receptę transgraniczną, wskazanych przez państwo realizacji
i zamieszczanych na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji
Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw
zdrowia.
1a. W przypadku awarii systemu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia
28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, produkty lecznicze,
środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyroby medyczne
wydawane na podstawie recepty są wydawane na podstawie informacji o
wystawionej recepcie, udostępnionej w sposób, o którym mowa w art. 96b ust. 2
pkt 1 lub 3 oraz ust. 2a, po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz
złożeniu oświadczenia, że nie dokonano realizacji recepty, której dotyczy ta
informacja.
1b. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1a, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń na podstawie
art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny. Składający
oświadczenia są obowiązani do zawarcia w nich klauzuli następującej treści:
„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
1c. W przypadku wydania produktów leczniczych, środków spożywczych
specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobów medycznych na podstawie
wydruku, o którym mowa w art. 96b ust. 2 pkt 3, stosuje się art. 11 ust. 5a i 5b
ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia.
1d. W przypadku gdy zamieszczenie danych w Systemie Informacji
Medycznej, o którym mowa w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie
informacji w ochronie zdrowia, zwanym dalej „SIM”, w sposób określony
w ust. 1c jest niemożliwe, otaksowanie recepty następuje na zasadach właściwych dla braku dostępu do systemu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 96a ust. 12.
2. Zapotrzebowanie zawiera następujące informacje:
1) kolejny numer druku i datę wystawienia;
2) dane identyfikacyjne podmiotu wykonującego działalność leczniczą, które
mogą być nanoszone za pomocą nadruku albo pieczątki, zawierające:
a) nazwę,
b) adres,
c) numer telefonu,
d) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) nazwę produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego lub wyrobu medycznego;
4) postać farmaceutyczną produktu leczniczego;
5) moc produktu leczniczego;
6) wielkość opakowania, jeżeli dotyczy;
7) ilość;
8) potwierdzenie osoby uprawnionej do wystawiania recept w zakresie
prowadzonej działalności zawierające jej podpis oraz naniesione w formie
nadruku albo pieczątki imię i nazwisko oraz identyfikator, o którym mowa
w art. 17 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji
w ochronie zdrowia;
9) podpis i naniesione w formie nadruku albo pieczątki imię i nazwisko
kierownika podmiotu wykonującego działalność leczniczą wraz
z określeniem funkcji;
10) informację o liczbie pacjentów, którym zostały podane – w związku
z udzielonym świadczeniem zdrowotnym – produkty lecznicze, środki
spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyroby medyczne
nabyte na podstawie poprzedniego zapotrzebowania;
11) oświadczenie:
a) kierownika podmiotu wykonującego działalność leczniczą, że ujęte
w wystawionym zapotrzebowaniu produkty lecznicze, środki spożywcze
specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyroby medyczne zostaną wykorzystane wyłącznie w celu udzielenia pacjentowi świadczenia opieki zdrowotnej w zakresie wykonywanej działalności leczniczej oraz
że takie same produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyroby medyczne, nabyte na
podstawie poprzednich zapotrzebowań, zostały wykorzystane wyłącznie
w powyżej określonym celu,
b) osoby uprawnionej do wystawiania recept podpisującej zapotrzebowanie
– w zakresie określonym w lit. a, oraz że ujęte w zapotrzebowaniu
produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia
żywieniowego lub wyroby medyczne stanowią jednomiesięczny zapas
konieczny do realizacji świadczeń zdrowotnych w ramach wykonywanej
działalności leczniczej.
2a. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 11, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń na podstawie
art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny. Składający
oświadczenia są obowiązani do zawarcia w nich klauzuli następującej treści:
„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
2b. Zapotrzebowanie jest realizowane za pełną odpłatnością.
2c. Termin ważności zapotrzebowania wynosi 14 dni od dnia jego
wystawienia.
2d. Podmiot wykonujący działalność leczniczą prowadzi ewidencję
zapotrzebowań. Zapotrzebowania przechowuje się przez okres 5 lat, licząc od dnia
1 stycznia roku następującego po roku, w którym zapotrzebowanie zostało
wystawione.
2e. Podmiot wykonujący działalność leczniczą umożliwia wgląd do ewidencji
zapotrzebowań organom Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej oraz, na ich
żądanie, przekazuje ich kopie.
2f. Produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia
żywieniowego i wyroby medyczne są wydawane z apteki zakładowej lub działu
farmacji szpitalnej w podmiotach leczniczych utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej albo Ministra Sprawiedliwości na podstawie wystawionego przez te podmioty zapotrzebowania:
1) zbiorczego – w przypadku nieoznaczonego kręgu pacjentów;
2) imiennego – dla określonych pacjentów.
2g. Zapotrzebowanie zbiorcze zawiera dane, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
pkt 2 lit. a–c i pkt 3–8, oraz numer REGON podmiotu leczniczego wystawiającego
zapotrzebowanie.
2h. Zapotrzebowanie imienne zawiera dane, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
pkt 2 lit. a–c i pkt 3–8, oraz numer REGON podmiotu leczniczego wystawiającego
zapotrzebowanie, określenie sposobu dawkowania oraz imię i nazwisko pacjenta,
a także w przypadku zapotrzebowania wystawionego przez podmiot leczniczy
utworzony przez:
1) Ministra Sprawiedliwości – imię ojca pacjenta;
2) Ministra Obrony Narodowej – numer PESEL pacjenta.
2i. Podmioty lecznicze utworzone przez Ministra Obrony Narodowej albo
Ministra Sprawiedliwości prowadzą ewidencje zapotrzebowań zbiorczych
i imiennych. Zapotrzebowania zbiorcze i imienne przechowuje się przez okres
5 lat, licząc od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym
zapotrzebowanie zostało wystawione.
3. W przypadku nagłego zagrożenia życia pacjenta farmaceuta posiadający
prawo wykonywania zawodu, może wydać bez recepty lekarskiej produkt leczniczy
zastrzeżony do wydawania na receptę w najmniejszym terapeutycznym
opakowaniu, z wyłączeniem środków odurzających, substancji psychotropowych
i prekursorów kategorii 1.
4. Farmaceuta posiadający prawo wykonywania zawodu może wystawić
receptę dla osoby, o której mowa w art. 95b ust. 3, albo receptę farmaceutyczną –
w przypadku zagrożenia zdrowia pacjenta, do których stosuje się następujące
zasady:
1) jest wystawiana w postaci elektronicznej, a w postaci papierowej
w przypadku:
a) braku dostępu farmaceuty do systemu teleinformatycznego, o którym
mowa w art. 7 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji
w ochronie zdrowia,
b) recepty dla osoby o nieustalonej tożsamości – w przypadku recepty
farmaceutycznej,
c) wystawienia przez farmaceutę, o którym mowa w art. 6a ust. 1 ustawy
z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich – w przypadku recepty
farmaceutycznej;
2) może być wystawiona na produkty lecznicze o kategorii dostępności Rp,
z zastrzeżeniem produktów leczniczych zawierających środki odurzające,
substancje psychotropowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii;
3) zawiera dane, o których mowa w art. 96a ust. 1 z wyłączeniem pkt 5 lit. b,
oraz przyczynę wydania – w przypadku recepty farmaceutycznej;
4) recepta jest realizowana z odpłatnością 100%, z wyjątkiem recept
wystawionych dla osób określonych w art. 95b ust. 3;
5) recepta w postaci papierowej po zrealizowaniu w aptece podlega
ewidencjonowaniu;
6) przepisy art. 96a ust. 4–5 stosuje się odpowiednio.
4a. Apteka prowadzi ewidencję recept farmaceutycznych i ewidencję
zrealizowanych zapotrzebowań. Recepty farmaceutyczne i zapotrzebowania
przechowuje się przez okres 5 lat, licząc od dnia 1 stycznia roku następującego po
roku, w którym zostały zrealizowane.
4b. Farmaceuta wystawiający recepty dla osób, o których mowa w art. 95b
ust. 3, prowadzi wykaz tych recept, zawierający:
1) numer kolejny wpisu;
2) datę wystawienia recepty;
3) numer PESEL pacjenta, jeżeli został nadany, w przypadku noworodka –
numer PESEL matki, a w razie braku numeru PESEL – rodzaj, serię i numer
dokumentu potwierdzającego tożsamość;
4) rozpoznanie choroby, problemu zdrowotnego lub urazu;
5) międzynarodową lub własną nazwę produktu leczniczego, środka
spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego albo rodzajową lub
handlową nazwę wyrobu medycznego;
6) postać, w jakiej produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyrób medyczny ma być wydany, jeżeli
występuje w obrocie w więcej niż jednej postaci;
7) dawkę produktu leczniczego lub środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego, jeżeli występuje w obrocie w więcej niż jednej
dawce;
8) ilość produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego, wyrobu medycznego, a w przypadku produktu leczniczego
recepturowego – nazwę i ilość surowców farmaceutycznych, które mają być
użyte do jego sporządzenia;
9) sposób dawkowania.
5. Farmaceuta i technik farmaceutyczny mogą odmówić wydania produktu
leczniczego, jeżeli:
1) jego wydanie może zagrażać życiu lub zdrowiu pacjenta;
2) w przypadku uzasadnionego podejrzenia, że produkt leczniczy może być
zastosowany w celu pozamedycznym;
3) powezmą uzasadnione podejrzenie co do autentyczności recepty lub
zapotrzebowania;
4) zachodzi konieczność dokonania zmian składu leku recepturowego,
w recepcie, do których farmaceuta albo technik farmaceutyczny nie posiada
uprawnień, i nie ma możliwości porozumienia się z osobą uprawnioną do
wystawiania recept;
5) od dnia sporządzenia produktu leczniczego upłynęło co najmniej 6 dni –
w przypadku leku recepturowego sporządzonego na podstawie recepty lub
etykiety aptecznej;
6) osoba, która przedstawiła receptę do realizacji, nie ukończyła 13. roku życia;
7) zachodzi uzasadnione podejrzenie co do wieku osoby, dla której została
wystawiona recepta.
5a. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 3, farmaceuta lub technik
farmaceutyczny zatrzymuje receptę lub zapotrzebowanie, o czym niezwłocznie
powiadamia wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego oraz, jeżeli jest to
możliwe, osobę wystawiającą receptę albo podmiot wykonujący działalność
leczniczą wystawiający zapotrzebowanie, a w przypadku recepty, o której mowa w art. 96a ust. 8, także oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia, z którym apteka ma podpisaną umowę na realizację recept.
5b. Farmaceuta i technik farmaceutyczny odmawia wydania produktu
leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub
wyrobu medycznego, jeżeli został on przepisany na recepcie, której unikalny numer
identyfikujący receptę został najpóźniej na dzień przed wydaniem tego produktu,
środka lub wyrobu zablokowany i zamieszczony w prowadzonej przez Narodowy
Fundusz Zdrowia ogólnopolskiej bazie numerów recept zablokowanych.
5c. Farmaceuta i technik farmaceutyczny mogą odmówić wydania produktu
leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub
wyrobu medycznego z apteki zakładowej lub działu farmacji szpitalnej w
podmiocie leczniczym utworzonym przez Ministra Obrony Narodowej albo
Ministra Sprawiedliwości, jeżeli:
1) zachodzi uzasadnione podejrzenie co do autentyczności zapotrzebowania
zbiorczego lub imiennego;
2) zapotrzebowanie zbiorcze lub imienne nie zawiera danych wymienionych
odpowiednio w ust. 2g lub 2h.
6. W razie wątpliwości co do wieku osoby, której wydaje się produkt
leczniczy, w przypadku zakupu produktu leczniczego, którego wydanie jest
ograniczone wiekiem, farmaceuta i technik farmaceutyczny jest uprawniony do
żądania okazania dokumentu stwierdzającego wiek osoby. W przypadku
nieprzedstawienia takiego dokumentu produktu leczniczego nie wydaje się.
7. Produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia
żywieniowego i wyroby medyczne wydane z apteki nie podlegają zwrotowi.
8. Przepis ust. 7 nie dotyczy produktu leczniczego lub wyrobu medycznego
zwracanego aptece z powodu wady jakościowej, niewłaściwego ich wydania lub
sfałszowania produktu leczniczego.
9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób realizacji zapotrzebowania,
2) sposób sporządzania leku recepturowego i aptecznego,
3) sposób wydawania z apteki produktów leczniczych, środków spożywczych
specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych,
4) wzór zapotrzebowania,
5) sposób prowadzenia oraz wzory ewidencji zapotrzebowań, ewidencji recept
farmaceutycznych i ewidencji zrealizowanych zapotrzebowań
– mając na względzie konieczność zapewnienia bezpieczeństwa lekowego
pacjentów, stworzenia mechanizmów przeciwdziałania nadużyciom w zakresie
realizacji zapotrzebowań i wydawania produktów leczniczych, środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych
oraz aktualizacji prowadzonych ewidencji i zapewnienia identyfikacji osób
dokonujących do nich wpisów.
10. Minister Sprawiedliwości w odniesieniu do aptek zakładowych i działów
farmacji szpitalnej w podmiotach leczniczych utworzonych przez tego ministra
określi, w drodze rozporządzenia, sposób:
1) wystawiania i realizacji zapotrzebowań zbiorczych i imiennych,
2) prowadzenia ewidencji zapotrzebowań zbiorczych i imiennych,
3) sporządzania leku recepturowego i aptecznego
– mając na względzie konieczność zapewnienia bezpieczeństwa lekowego
pacjentów i identyfikacji osób realizujących te zapotrzebowania.
11. Minister Obrony Narodowej w odniesieniu do aptek zakładowych
i działów farmacji szpitalnej w podmiotach leczniczych utworzonych przez tego
ministra określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób realizacji zapotrzebowań zbiorczych i imiennych,
2) wzory zapotrzebowania zbiorczego i zapotrzebowania imiennego,
3) sposób sporządzania leku recepturowego i aptecznego
– mając na względzie konieczność zapewnienia bezpieczeństwa lekowego
pacjentów i identyfikacji osób realizujących te zapotrzebowania.

Art. 96a. 1. Recepta zawiera następujące informacje:
1) dane dotyczące pacjenta:
a) imię albo imiona i nazwisko albo oznaczenie „NN”, w przypadku osób
o nieustalonej tożsamości,
b) adres (nazwa miejscowości, ulica, numer domu, kod pocztowy, numer
lokalu, jeżeli nadano):
– miejsca zamieszkania albo
– miejsca pełnienia służby wojskowej, jeżeli dotyczy, albo
– urzędu gminy, gminnego ośrodka pomocy społecznej, a w przypadku
przekształcenia ośrodka pomocy społecznej w centrum usług
społecznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 19 lipca 2019 r.
o realizowaniu usług społecznych przez centrum usług społecznych
(Dz. U. poz. 1818) – centrum usług społecznych – w przypadku
świadczeniobiorcy, wobec którego wydano decyzję, o której mowa
w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, albo
świadczeniodawcy, który udzielił świadczenia opieki zdrowotnej –
w przypadku osoby bezdomnej, o której mowa w art. 6 pkt 8 ustawy
z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, albo
– „NMZ”, w przypadku osób o nieustalonym miejscu zamieszkania,
c) identyfikator usługobiorcy, o którym mowa w art. 17c ust. 2 ustawy
z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia,
d) datę urodzenia pacjenta, w przypadku gdy nie można jej ustalić na
podstawie innych danych zamieszczonych na recepcie,
e) kod uprawnień dodatkowych pacjenta, jeżeli dotyczy;
2) dane dotyczące podmiotu, w którym wystawiono receptę lub osoby, która
wystawiła receptę pro auctore albo receptę pro familiae:
a) w przypadku:
– podmiotu wykonującego działalność leczniczą – nazwę albo firmę,
łącznie z nazwą jednostki organizacyjnej, nazwą komórki
organizacyjnej, jeżeli dotyczy,
– osoby wystawiającej receptę pro auctore albo receptę pro familiae –
imię i nazwisko,
– podmiotu prowadzącego aptekę – nazwę albo firmę, łącznie z nazwą
i adresem apteki,
b) adres miejsca udzielania świadczenia zdrowotnego albo usługi
farmaceutycznej (nazwa miejscowości, kod pocztowy, ulica, numer
domu, numer lokalu, jeżeli zostały nadane), a w przypadku osób
wykonujących działalność leczniczą wyłącznie w miejscu wezwania –
adres miejsca przyjmowania wezwań i miejsca przechowywania
dokumentacji medycznej; w przypadku osoby wystawiającej receptę pro auctore albo receptę pro familiae – adres miejsca zamieszkania (nazwa miejscowości, kod pocztowy, ulica, numer domu, numer lokalu, jeżeli
zostały nadane),
c) numer telefonu dostępny w miejscu udzielania świadczenia albo usługi
farmaceutycznej; w przypadku osób wykonujących działalność leczniczą
wyłącznie w miejscu wezwania albo wystawiających receptę pro auctore
albo receptę pro familiae – numer telefonu kontaktowego do osoby
wystawiającej receptę,
d) identyfikator miejsca udzielania świadczeń:
– w przypadku recept w postaci elektronicznej – identyfikator,
o którym mowa w art. 17c ust. 4 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r.
o systemie informacji w ochronie zdrowia,
– w przypadku recept w postaci papierowej – dziewięciocyfrowy
numer REGON, jeżeli dotyczy;
3) dane dotyczące osoby wystawiającej receptę albo odpis recepty:
a) imię lub imiona i nazwisko osoby wystawiającej receptę,
b) kwalifikacje zawodowe osoby wystawiającej receptę, w tym posiadany
tytuł zawodowy,
c) identyfikator pracownika medycznego, o którym mowa w art. 17c ust. 5
ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie
zdrowia,
d) adres poczty elektronicznej lub numer telefonu wraz z prefiksem
międzynarodowym do bezpośredniego kontaktu z osobą
wystawiającą receptę,
e) podpis osoby wystawiającej albo osoby upoważnionej do wystawienia
recepty, w przypadku recepty:
– w postaci elektronicznej − kwalifikowany podpis elektroniczny,
podpis zaufany albo podpis osobisty albo z wykorzystaniem sposobu
potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych dostępnego
w systemie teleinformatycznym udostępnionym bezpłatnie przez
Zakład Ubezpieczeń Społecznych albo
– w postaci papierowej – podpis własnoręczny;
4) dane dotyczące przepisanego produktu leczniczego, środka spożywczego
specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego:
a) nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) lub nazwę handlową
produktu leczniczego albo rodzajową lub handlową nazwę środka
spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu
medycznego lub ich nazwę skróconą, która w jednoznaczny sposób
pozwala określić przepisany produkt leczniczy, środek spożywczy
specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrób medyczny,
b) postać, w jakiej produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyrób medyczny ma być wydany,
jeżeli występuje w obrocie w więcej niż jednej postaci,
c) dawkę produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, jeżeli produkt
leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego
lub wyrób medyczny występuje w więcej niż jednej dawce,
d) ilość produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, a w przypadku:
– leku recepturowego – jego skład lub nazwę mieszaniny składników,
która jest używana zwyczajowo w praktyce farmaceutycznej albo
– leku aptecznego – jego nazwę zgodną z Farmakopeą Europejską lub
innymi odpowiednimi farmakopeami uznawanymi w państwach
członkowskich Unii Europejskiej,
– ilość produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego,
a w przypadku leku recepturowego – jego skład lub nazwę
mieszaniny składników, która jest używana zwyczajowo w praktyce
farmaceutycznej, leku aptecznego
– jego nazwę zgodną z Farmakopeą Europejską lub innymi
odpowiednimi farmakopeami uznawanymi w państwach
członkowskich Unii Europejskiej. Ilość produktu leczniczego, leku
recepturowego, leku aptecznego, środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego oraz surowca farmaceutycznego przeznaczonego do sporządzenia leku
recepturowego, określa się cyframi arabskimi lub słownie, a ilość
surowca farmaceutycznego przeznaczonego do sporządzenia leku
recepturowego będącego środkiem obojętnym, przeznaczonym do
nadania odpowiedniej postaci produktu leczniczego, można również
określić wyrazami „ilość odpowiednia”, „quantum satis” lub „q.s.”,
e) sposób dawkowania produktu leczniczego albo sposób stosowania
w przypadku wyrobów medycznych lub środków spożywczych
specjalnego przeznaczenia żywieniowego;
5) dane dotyczące daty realizacji recepty:
a) datę wystawienia recepty,
b) datę realizacji recepty „od dnia”, a jeżeli nie dotyczy znak „X”;
6) unikalny numer identyfikujący receptę nadawany przez system
teleinformatyczny usługodawcy lub system, o którym mowa w art. 7 ustawy
z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia –
w przypadku recepty w postaci elektronicznej, a w przypadku recepty
w postaci papierowej na produkt leczniczy o kategorii dostępności „Rpw” –
unikalny numer identyfikujący receptę nadawany przez dyrektora oddziału
wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia.
7) (uchylony)
1a. Recepta transgraniczna w postaci papierowej zawiera co najmniej
następujące dane:
1) imię lub imiona i nazwisko pacjenta;
2) datę urodzenia pacjenta;
3) imię lub imiona i nazwisko osoby wystawiającej receptę;
4) kwalifikacje zawodowe osoby wystawiającej receptę (tytuł zawodowy);
5) dane do bezpośredniego kontaktu osoby wystawiającej receptę (adres poczty
elektronicznej, numer telefonu lub faksu, wraz z prefiksem
międzynarodowym);
6) dane dotyczące adresu miejsca udzielenia świadczenia oraz oznaczenie
„Polska”;
7) nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) w przypadku produktu
leczniczego;
8) nazwę własną, jeżeli:
a) przepisany produkt jest biologicznym produktem leczniczym lub
b) osoba wystawiająca receptę uważa, że jest ona niezbędna ze względów
medycznych; w takim przypadku na recepcie zwięźle podaje powody
użycia nazwy własnej;
9) postać;
10) moc;
11) ilość;
12) sposób dawkowania;
13) datę wystawienia recepty;
14) podpis własnoręczny osoby wystawiającej.
1aa. W przypadku recepty transgranicznej w postaci elektronicznej:
1) przepis ust. 1a pkt 8 stosuje się;
2) która nie zawiera daty urodzenia pacjenta lub nazwy powszechnie
stosowanej (międzynarodowej) produktu leczniczego, system
teleinformatyczny, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28
kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, przekazuje te
dane wraz z receptą do państwa realizacji;
3) system teleinformatyczny, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia
28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, przekazuje
do państwa realizacji tę receptę wraz z oznaczeniem „Polska”.
1b. Na recepcie transgranicznej nie mogą być przepisane produkty lecznicze
recepturowe, preparaty zawierające środki odurzające lub substancje
psychotropowe oraz produkty lecznicze o kategorii dostępności „Rpz”.
1c. Na recepcie nie mogą być zamieszczane informacje i znaki niezwiązane
z jej przeznaczeniem, w tym stanowiące reklamę.
1d. Na recepcie, poza danymi dotyczącymi przepisanych produktów
leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub
wyrobów medycznych, można dodatkowo zamieścić:
1) polecenie pilnej realizacji recepty przez zamieszczenie adnotacji „cito” lub
innej równoważnej;
2) zastrzeżenie o konieczności wydania pacjentowi wyłącznie określonego
produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego lub wyrobu medycznego przez zamieszczenie adnotacji „nie
zamieniać” lub „NZ” przy pozycji produktu leczniczego, środka spożywczego
specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, którego
zastrzeżenie to dotyczy.
1e. W dolnej części recepty wystawianej w postaci papierowej zamieszcza
się, w formie wydruku, nazwę i adres lub numer REGON podmiotu drukującego
receptę, a w przypadku gdy wydruku dokonuje osoba wystawiająca receptę – zwrot
„wydruk własny”.
2. Lekarz, lekarz dentysta, felczer, starszy felczer może przepisać dla jednego
pacjenta jednorazowo maksymalnie:
1) ilość produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego, wyrobu medycznego niezbędną pacjentowi do 360-dniowego
okresu stosowania wyliczonego na podstawie określonego na recepcie
sposobu dawkowania, przy czym na jednej recepcie w postaci papierowej
ilość produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego, wyrobu medycznego nie może przekraczać ilości niezbędnej
do 120-dniowego stosowania;
2) (uchylony)
3) podwójną ilość leku recepturowego, ustaloną zgodnie z przepisami wydanymi
na podstawie art. 6 ust. 10 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków,
środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz
wyrobów medycznych określającymi produkty lecznicze, które mogą być
traktowane jako surowce farmaceutyczne stosowane przy sporządzeniu leków
recepturowych, z zastrzeżeniem że w przypadku produktów leczniczych
w postaci mazideł, maści, kremów, żeli, past do stosowania na skórę można
przepisać dziesięciokrotną ilość leku recepturowego, ustaloną na podstawie
tych przepisów; jednorazowo może być wystawionych do 16 takich recept
niezbędnych pacjentowi do maksymalnie łącznie 120-dniowego okresu
stosowania.
3. Lekarz, lekarz dentysta, felczer, starszy felczer może wystawić do 12 recept
w postaci papierowej na następujące po sobie okresy stosowania nieprzekraczające łącznie 360 dni; nie dotyczy to produktu leczniczego sprowadzanego w trybie art. 4.
4. Pielęgniarka i położna może przepisać dla jednego pacjenta jednorazowo
maksymalnie:
1) ilość produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego, lub wyrobu medycznego niezbędną pacjentowi do
120-dniowego okresu stosowania wyliczonego na podstawie określonego na
recepcie sposobu dawkowania;
2) ilość produktu leczniczego antykoncepcyjnego przeznaczoną do 60-dniowego
stosowania – wyłącznie w ramach kontynuacji zlecenia lekarskiego.
4a. W przypadku recepty w postaci elektronicznej pielęgniarka i położna
może przepisać dla jednego pacjenta jednorazowo maksymalnie ilość produktu
leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub
wyrobu medycznego niezbędną pacjentowi do 180-dniowego okresu stosowania
wyliczonego na podstawie określonego na recepcie sposobu dawkowania, w tym w
przypadku produktu leczniczego antykoncepcyjnego wyłącznie w ramach
kontynuacji zlecenia lekarskiego. Przepisu ust. 5 nie stosuje się.
5. Pielęgniarka i położna może wystawić do 4 recept na następujące po sobie
okresy stosowania nieprzekraczające łącznie 120 dni.
6. (uchylony)
7. Termin realizacji recepty nie może przekroczyć:
1) 30 dni od daty jej wystawienia albo naniesionej na recepcie daty realizacji „od
dnia”, a w przypadku recepty w postaci elektronicznej – 365 dni;
2) 7 dni od daty jej wystawienia albo naniesionej na recepcie daty realizacji „od
dnia” dla recepty na antybiotyki w postaci preparatów do stosowania
wewnętrznego i parenteralnego;
3) 120 dni od daty jej wystawienia na:
a) produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia
żywieniowego sprowadzane z zagranicy dla pacjenta na podstawie art. 4
albo art. 29a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie
żywności i żywienia,
b) produkty immunologiczne wytwarzane indywidualnie dla pacjenta;
4) 30 dni od daty jej wystawienia dla recepty na środki odurzające, substancje
psychotropowe, preparaty zawierające te środki lub substancje oraz
prekursory kategorii 1.
7a. W przypadku realizacji recepty elektronicznej:
1) po upływie 30 dni od daty jej wystawienia albo naniesionej na recepcie daty
realizacji „od dnia”, recepta jest realizowana z wyłączeniem dni stosowania,
które już upłynęły, licząc je od daty wystawienia recepty albo naniesionej na
recepcie daty realizacji „od dnia”,
2) jednorazowo pacjent może otrzymać maksymalnie ilość produktu
leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego
lub wyrobu medycznego niezbędną pacjentowi do 180-dniowego okresu
stosowania wyliczonego na podstawie określonego na recepcie sposobu
dawkowania
– przy czym w przypadku produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, wydawanego w
opakowaniach, których wielkość uniemożliwia wydanie go w ilości niezbędnej do
stosowania przez wyliczony okres, dopuszcza się wydanie go w ilości
przekraczającej tę ilość, jednak nie więcej niż o jedno najmniejsze opakowanie.
8. Recepta, na której co najmniej jeden z przepisanych produktów
leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
wyrobów medycznych, dla którego wydano decyzję o objęciu refundacją
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków,
środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów
medycznych, ma być wydany za odpłatnością, o której mowa w art. 6 ust. 2 tej
ustawy, obejmuje:
1) dane, o których mowa w ust. 1;
1a) numer poświadczenia, o którym mowa w art. 52 ust. 1 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych – w przypadku korzystania ze świadczeń opieki
zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji w rozumieniu
art. 5 pkt 32 tej ustawy, zwanych dalej „przepisami o koordynacji”, a w razie
braku tego poświadczenia – numer dokumentu uprawniającego do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji, wystawionego przez właściwą instytucję zagraniczną;
1b) numer paszportu albo innego dokumentu ze zdjęciem potwierdzającego
tożsamość – w przypadku cudzoziemca niebędącego osobą uprawnioną do
świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji, a w
przypadku osoby posiadającej Kartę Polaka – jej numer;
2) (uchylony)
3) kod uprawnień dodatkowych pacjenta, jeżeli dotyczy;
4) w przypadku osób nieubezpieczonych posiadających prawo do świadczeń
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych na zasadach
określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych odpowiedni
identyfikator:
a) „BW” – dla pacjenta posiadającego uprawnienia określone
w art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych,
b) „DN” – dla pacjenta posiadającego uprawnienia określone
w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
c) „CN” – dla pacjenta posiadającego uprawnienia określone
w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
d) „IN” – dla pacjenta innego niż ubezpieczony, posiadającego uprawnienia
do bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej zgodnie z przepisami
wymienionymi w art. 12 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych;
5) symbol państwa odpowiedniego dla instytucji właściwej dla osoby
uprawnionej do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów
o koordynacji;
6) unikalny numer identyfikujący receptę nadawany przez dyrektora oddziału
wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia – w przypadku recepty
w postaci papierowej;
7) odpłatność produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, określoną
w następujący sposób:
a) jeżeli produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia
żywieniowego, wyrób medyczny występuje w wykazie, o którym mowa
w art. 37 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów
medycznych, w jednej odpłatności, osoba wystawiająca receptę może nie
wpisać tej odpłatności,
b) jeżeli produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia
żywieniowego, wyrób medyczny występuje w wykazie, o którym mowa
w art. 37 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów
medycznych, w więcej niż jednej odpłatności, osoba wystawiająca
receptę:
– wpisuje symbol „P” w przypadku przepisywania tego produktu
leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego, wyrobu medycznego za najniższą odpłatnością
wynikającą z wykazu, o którym mowa w art. 37 ustawy z dnia
12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych
specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów
medycznych,
– może nie wpisać poziomu odpłatności w przypadku przepisywania
tego produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego za najwyższą
odpłatnością wynikającą z wykazu, o którym mowa w art. 37 ustawy
z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych
specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów
medycznych,
– wpisuje odpłatność określoną w wykazie, o którym mowa
w art. 37 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków,
środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
oraz wyrobów medycznych, w przypadkach innych niż wskazane
w tiret pierwsze i drugie;
8) jeżeli produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia
żywieniowego lub wyrób medyczny jest przepisywany poza zakresem
refundacji, osoba wystawiająca receptę wpisuje symbol „X” albo 100%;
9) odpłatność, o której mowa w pkt 7, może także być określona w następujący
sposób:
a) B lub równoważne – dla produktu leczniczego, środka spożywczego
specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego
wydawanego bezpłatnie,
b) R lub równoważne – dla produktu leczniczego, środka spożywczego
specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego
wydawanego za odpłatnością ryczałtową,
c) 30% – dla produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego wydawanego za
odpłatnością 30% limitu finansowania,
d) 50% – dla produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego wydawanego za
odpłatnością 50% limitu finansowania;
10) oznaczenia, o których mowa w pkt 7–9, nie są wymagane w przypadku recept
wystawianych dla pacjentów posiadających uprawnienie, o którym mowa
w art. 46 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych oraz w przypadku recept na leki
i środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego sprowadzane
z zagranicy dla pacjenta, na podstawie art. 4 albo art. 29a ustawy z dnia 25
sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia.
8a. (uchylony)
9. Na jednej recepcie w postaci papierowej przepisuje się do pięciu produktów
leczniczych gotowych lub środków spożywczych specjalnego przeznaczenia
żywieniowego, lub wyrobów medycznych albo jeden produkt leczniczy recepturowy, a na recepcie wystawionej w postaci elektronicznej – jeden produkt leczniczy lub środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, lub
wyrób medyczny. W przypadku wystawienia więcej niż jednej recepty w postaci
elektronicznej, osoba wystawiająca może, w celu usprawnienia ich realizacji,
połączyć te recepty w pakiet.
9a. Receptę wystawioną w postaci elektronicznej zapisuje się w SIM.
9b. Treść recepty zapisanej w SIM nie może być zmieniana. Recepta
wystawiona w postaci elektronicznej, której treść wymaga zmiany, zostaje
anulowana w SIM przez osobę wystawiającą tę receptę, a zmiana treści takiej
recepty następuje przez wystawienie nowej recepty.
9c. Jeżeli recepta w postaci papierowej została wystawiona w sposób błędny,
niekompletny lub niezgodny z ustawą, osoba wystawiająca receptę dokonuje
poprawek na tej recepcie. Każda poprawka wymaga dodatkowego złożenia
własnoręcznego podpisu i odciśnięcia pieczątki albo nadrukowania – przy
poprawianej informacji – danych identyfikujących osobę wystawiającą receptę.
9d. Apteka przechowuje recepty przez okres 5 lat, licząc od zakończenia roku
kalendarzowego, w którym:
1) nastąpiła refundacja – w przypadku recept na refundowane leki, środki
spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyroby medyczne;
2) zostały one realizowane – w przypadku recept innych niż określone w pkt 1.
9e. Recepty w postaci elektronicznej są przechowywane w SIM przez okres
co najmniej 5 lat, licząc od zakończenia roku kalendarzowego, w którym:
1) nastąpiła refundacja – w przypadku recept na refundowane leki, środki
spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyroby medyczne;
2) zostały zrealizowane – w przypadku recept innych niż określone w pkt 1.
10. (uchylony)
11. (uchylony)
12. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób wystawiania i realizacji recept, w tym zakres danych niezbędnych do
ich realizacji i wymagania dotyczące potwierdzania realizacji recept,
1a) sposób realizacji recepty transgranicznej w postaci elektronicznej
wystawionej w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim
Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym,
2) budowę i sposób nadawania unikalnego numeru identyfikującego receptę,
o którym mowa w ust. 1 pkt 6 i ust. 8 pkt 6, oraz sposób postępowania po
nadaniu tego numeru,
3) sposób przechowywania recept,
4) kody uprawnień dodatkowych pacjentów i wykaz dokumentów
potwierdzających te uprawnienia,
5) identyfikatory oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia,
6) wymiary i wzory recept wystawianych w postaci papierowej
– uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa lekowego i ochrony
interesu ekonomicznego pacjentów, a także mechanizmów przeciwdziałania
nadużyciom w procesie wystawiania i realizacji recept oraz stworzenia podstaw
kontroli tych procesów.

Art. 96aa. 1. W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki lub
punktu aptecznego, jego uchylenia, stwierdzenia wygaśnięcia albo nieważności
podmiot prowadzący aptekę lub punkt apteczny jest obowiązany pisemnie,
w terminie 7 dni od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie
apteki lub punktu aptecznego, jego uchyleniu, stwierdzeniu wygaśnięcia albo
nieważności stała się ostateczna, powiadomić o miejscu przechowywania recept
i wydanych na ich podstawie odpisów wojewódzkiego inspektora
farmaceutycznego właściwego ze względu na adres prowadzenia apteki.
2. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny, o którym mowa w ust. 1,
przekazuje informację określoną w ust. 1 oddziałowi wojewódzkiemu Narodowego
Funduszu Zdrowia, który zawarł umowę na realizację recept, w terminie 3 dni od
dnia jej otrzymania.

Art. 96b. 1. W przypadku wystawienia recepty w postaci elektronicznej
pacjent otrzymuje informację o wystawionej recepcie zawierającą następujące
dane:
1) numer składający się z czterdziestu czterech cyfr generowany w momencie
zapisu recepty przez system, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia
28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, umożliwiający dostęp do recepty lub pakietu recept, zwany dalej „kluczem dostępu do recepty lub pakietu recept”;
2) numer składający się z czterech cyfr generowany w momencie zapisu recepty
przez system, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia
2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, umożliwiający dostęp do
recepty w połączeniu z identyfikatorem usługobiorcy, o którym mowa
w art. 17c ust. 2 tej ustawy, zwany dalej „kodem dostępu”;
3) identyfikator recepty;
4) datę wystawienia recepty;
5) datę realizacji „od dnia”, jeżeli dotyczy;
6) imię i nazwisko pacjenta;
7) imię i nazwisko osoby wystawiającej receptę;
8) numer prawa wykonywania zawodu osoby wystawiającej receptę;
9) numer telefonu do bezpośredniego kontaktu z osobą wystawiającą receptę;
10) nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) lub nazwę własną
produktu leczniczego albo rodzajową lub handlową nazwę środka
spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu
medycznego lub ich nazwę skróconą lub skład leku recepturowego lub
aptecznego;
11) postać;
12) dawkę;
13) ilość;
14) sposób dawkowania albo stosowania;
15) wskazany termin kontroli lekarskiej, jeżeli dotyczy.
1a. Informacja o wystawionej recepcie może zawierać fotokody, w tym kody
QR, oraz komunikaty nadawane przez system teleinformatyczny, o którym mowa
w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie
zdrowia.
2. Informację, o której mowa w ust. 1, pacjent otrzymuje:
1) na wskazany w systemie informacji w ochronie zdrowia adres poczty
elektronicznej, jeżeli dotyczy;
2) na wskazany w systemie informacji w ochronie zdrowia numer telefonu,
w postaci wiadomości zawierającej co najmniej kod dostępu oraz informację o konieczności podania numeru PESEL przy realizacji recepty – na żądanie pacjenta wyrażone w Internetowym Koncie Pacjenta, o którym mowa
w art. 7a ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji
w ochronie zdrowia;
3) w postaci wydruku – w przypadku braku wskazania w systemie informacji
w ochronie zdrowia danych, o których mowa w pkt 1 i 2, oraz na żądanie
pacjenta, albo w innej uzgodnionej postaci zawierającej co najmniej klucz
dostępu do recepty lub pakietu recept lub kod dostępu oraz nazwę produktu
leczniczego.
2a. Do informacji, o której mowa w ust. 1, pacjent ma również dostęp
w Internetowym Koncie Pacjenta, o którym mowa w art. 7a ust. 1 ustawy z dnia
28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, lub otrzymuje tę
informację w sposób określony w ust. 2 lub 2b.
2b. Informacja, o której mowa w ust. 1, obejmująca co najmniej kod
dostępu może być przekazana również do aplikacji mobilnych użytkowanych
przez pacjenta, na jego żądanie.
2c. W przypadku wyrażenia przez pacjenta żądania, o którym mowa
w ust. 2b, przepisu ust. 2 pkt 2 nie stosuje się.
2d. Wymiana danych między aplikacją mobilną a systemem, o którym
mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji
w ochronie zdrowia, zapewnia bezpieczeństwo przesyłania danych.
2e. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki organizacyjne i techniczne, które
powinny spełniać aplikacje mobilne służące do przesyłania danych, o których
mowa w ust. 2b, oraz sposób wymiany informacji w postaci elektronicznej
między Internetowym Kontem Pacjenta i aplikacjami mobilnymi, mając na
uwadze konieczność zapewnienia szybkiego i bezpiecznego dostępu
użytkowników aplikacji mobilnych do informacji o wystawionej recepcie oraz
bezpieczeństwa danych przetwarzanych w aplikacjach mobilnych
użytkowanych przez pacjenta.
2f. Do informacji, o której mowa w ust. 1, prezentowanej pacjentowi
w sposób, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 2b, podmioty inne niż system,
o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, nie mogą dołączać danych innych niż wskazane w ust. 1. Podmioty te mogą przetwarzać dane udostępnione przez
system, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r.
o systemie informacji w ochronie zdrowia, wyłącznie w celu prezentacji ich
pacjentowi.
3. Informację, o której mowa w ust. 2 pkt 3, wydaje osoba wystawiająca
receptę.
4. Informacja o wystawionej recepcie nie może zawierać żadnych innych niż
określone w ust. 1 i 1a treści, w szczególności o charakterze reklamy.
5. Informacja, o której mowa w ust. 1, nie zastępuje recepty.

Art. 96c. Apteka może informować pacjenta o możliwości realizacji recept
lub zleceń w postaci elektronicznej.

Art. 96d. 1. (uchylony)
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. Recepta, na podstawie której osoba wydająca wydała produkt leczniczy,
środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrób medyczny,
zgodnie z ordynacją lekarską wynikającą z dokumentacji medycznej, spełnia
wymagania w zakresie czytelnego oraz trwałego naniesienia na recepcie treści
obejmującej dane określone w art. 96a oraz przepisach wydanych na podstawie
art. 96a ust. 12.
5. (uchylony)
6. W przypadku zaistnienia uzasadnionego podejrzenia sfałszowania recepty
podlega ona zatrzymaniu przez osobę realizującą receptę. O takim podejrzeniu
osoba ta niezwłocznie powiadamia wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego
i oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia właściwe ze względu na
adres prowadzenia apteki oraz, jeżeli to możliwe, osobę uprawnioną, o której mowa
w art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów
medycznych, albo świadczeniodawcę.

Prawo farmaceutyczne art. 96

DODAJ