Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa środki służące ochronie środowiska i zdrowia ludzi przez
zapobieganie niekorzystnym skutkom wytwarzania zużytego sprzętu elektrycznego
i elektronicznego, zwanego dalej „zużytym sprzętem”, i gospodarowania nim lub
przez ograniczanie tych skutków oraz ogólnych skutków wykorzystania zasobów
i poprawę efektywności ich wykorzystania.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Ustawę stosuje się do:
1) sprzętu elektrycznego i elektronicznego, zwanego dalej „sprzętem”;
2) zużytego sprzętu.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do następującego sprzętu:
1) niezbędnego dla ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa państw
członkowskich, w tym broni, amunicji oraz materiałów wojskowych,
przeznaczonych wyłącznie do celów wojskowych;
2) specjalnie zaprojektowanego i zainstalowanego jako część urządzenia, do
którego nie stosuje się przepisów ustawy i który może spełniać swoją funkcję
tylko jako część tego urządzenia;
3) żarówek żarnikowych;
4) przeznaczonego do wystrzeliwania w przestrzeń kosmiczną;
5) wielkogabarytowych stacjonarnych narzędzi przemysłowych;
6) wielkogabarytowych stałych instalacji, z wyłączeniem urządzeń, które nie są
specjalnie zaprojektowane i zainstalowane jako część tych instalacji,
rozumianych jako wielkogabarytowe zespoły różnego rodzaju aparatury oraz, w
stosownych przypadkach, innych urządzeń, które łącznie spełniają następujące
warunki:
a) są montowane, instalowane i odinstalowywane przez profesjonalny
personel,
b) są przeznaczone do trwałego użytkowania jako część budynku lub
konstrukcji w określonej wcześniej i stałej lokalizacji,
c) mogą być zastąpione wyłącznie tym samym, specjalnie zaprojektowanym
sprzętem;
7) środków transportu osób lub towarów, z wyłączeniem nieposiadających
homologacji elektrycznych pojazdów dwukołowych;
8) maszyn ruchomych nieporuszających się po drogach, rozumianych jako maszyny
z pokładowym źródłem zasilania, których funkcjonowanie wymaga poruszania
się albo ciągłego lub półciągłego przemieszczania się między następującymi po
sobie stałymi miejscami pracy, udostępnianych wyłącznie do użytku
profesjonalnego;
9) przeznaczonego wyłącznie do celów badań i rozwoju, udostępnianego wyłącznie
w ramach transakcji B2B;
10) wyrobów medycznych i wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro,
wyposażenia wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych do
diagnostyki in vitro w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 33, 34, 38 i 39 ustawy z dnia
20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 186 i 1493),
w przypadku gdy mogą być źródłem zakażeń przed zakończeniem okresu ich
eksploatacji, a także do aktywnych wyrobów medycznych do implantacji
w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy;
11) informatycznych nośników danych wykorzystywanych do przetwarzania danych
osobowych, o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie
danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem
przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125).
3. Przepisów art. 18, art. 19, art. 20 ust. 1, art. 21 i art. 23 nie stosuje się do
wprowadzającego sprzęt, który wprowadza do obrotu:
1) małogabarytowy sprzęt, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie
przekracza 50 cm, o łącznej średniorocznej masie sprzętu nieprzekraczającej
100 kg,
2) wielkogabarytowy sprzęt, którego którykolwiek z zewnętrznych wymiarów
przekracza 50 cm, o łącznej średniorocznej masie sprzętu nieprzekraczającej
1000 kg
– który skorzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 76 ust. 1.

art. 3. więcej Art. 3. W sprawach dotyczących postępowania ze zużytym sprzętem w zakresie
nieuregulowanym w niniejszej ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2020 r. poz. 797 i 875).

art. 4. więcej Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) decyzjach w zakresie gospodarki odpadami – rozumie się przez to decyzje,
o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach oraz
w art. 181 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony
środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz. 1219, 1378 i 1565);
2) dystrybutorze – rozumie się przez to osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną
niemającą osobowości prawnej lub osobę prawną w łańcuchu dostaw, która
udostępnia na rynku sprzęt; dystrybutor może być jednocześnie
wprowadzającym sprzęt;
3) marszałku województwa – rozumie się przez to w przypadku:
a) wprowadzającego sprzęt, autoryzowanego przedstawiciela oraz organizacji
odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego – marszałka województwa
właściwego ze względu na ich siedzibę,
b) zbierającego zużyty sprzęt, prowadzącego zakład przetwarzania,
prowadzącego działalność w zakresie recyklingu, prowadzącego
działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku – marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce wykonywania przez nich działalności;
4) numerze rejestrowym – rozumie się przez to numer rejestrowy, o którym mowa
w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
5) państwie członkowskim – rozumie się przez to państwo członkowskie Unii
Europejskiej, państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederację Szwajcarską;
6) PCB – rozumie się przez to PCB w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach;
7) prowadzącym zakład przetwarzania – rozumie się przez to podmiot prowadzący
zakład przetwarzania, który posiada decyzję w zakresie gospodarki odpadami
zezwalającą na przetwarzanie zużytego sprzętu;
8) przedsiębiorcy – rozumie się przez to przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz
2020 r. poz. 424 i 1086);
9) publicznej kampanii edukacyjnej – rozumie się przez to każde działanie mające
na celu podnoszenie stanu świadomości ekologicznej społeczeństwa oraz
wspomaganie osiągnięcia wysokiego poziomu zbierania zużytego sprzętu,
obejmujące informowanie o możliwym wpływie zużytego sprzętu na środowisko
i zdrowie ludzi oraz o prawidłowym postępowaniu ze zużytym sprzętem,
w szczególności o metodach selektywnego zbierania, dostępnych systemach
zwrotu oraz roli użytkowników sprzętu w przyczynianiu się do ponownego
użycia i odzysku, w tym recyklingu, zużytego sprzętu, w tym kampanie
w środkach masowego przekazu, ulotki i broszury informacyjne, plakaty,
konkursy, konferencje oraz imprezy o charakterze informacyjno-edukacyjnym;
10) punkcie serwisowym – rozumie się przez to miejsce, w którym jest wykonywana
działalność gospodarcza polegająca na naprawie sprzętu;
11) producencie – rozumie się przez to osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną
niemającą osobowości prawnej lub osobę prawną, która, bez względu na
wykorzystywaną technikę sprzedaży, w tym za pomocą środków
porozumiewania się na odległość:
a) ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego i produkuje sprzęt pod własną nazwą lub znakiem
towarowym lub wprowadza na rynek pod własną nazwą lub znakiem
towarowym na terytorium tego państwa członkowskiego sprzęt
zaprojektowany lub wyprodukowany dla niego,
b) ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego i pod własną nazwą lub znakiem towarowym odsprzedaje
na terytorium tego państwa członkowskiego sprzęt wytworzony przez inne
podmioty; odsprzedającego nie uznaje się za producenta, jeżeli na sprzęcie
znajduje się nazwa lub znak towarowy podmiotu, o którym mowa
w lit. a albo w pkt 20 lit. a,
c) ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego i w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub
nieodpłatnie, dostarcza sprzęt w celu jego dystrybucji, konsumpcji lub
używania po raz pierwszy na rynku tego państwa członkowskiego z państwa
niebędącego państwem członkowskim lub z innego państwa
członkowskiego lub
d) ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego lub państwa niebędącego państwem członkowskim
i sprzedaje sprzęt na terytorium kraju za pomocą środków porozumiewania
się na odległość bezpośrednio gospodarstwom domowym lub
użytkownikom innym niż gospodarstwa domowe
– z tym, że za producenta nie uznaje się podmiotu, który realizuje finansowanie
na zasadzie wyłączności w ramach lub zgodnie z umową finansową rozumianą
jako każda umowa lub ustalenia dotyczące pożyczki, dzierżawy, najmu lub
sprzedaży odroczonej, odnoszące się do jakiegokolwiek sprzętu, bez względu na
to, czy warunki tej umowy lub ustaleń albo każdej umowy dodatkowej lub
dodatkowych ustaleń przewidują przeniesienie lub możliwość przeniesienia
prawa własności do tego sprzętu, chyba że jednocześnie działa on jako
producent;
12) siedzibie – rozumie się przez to odpowiednio siedzibę lub miejsce zamieszkania;
13) sprzęcie – rozumie się przez to urządzenie, którego prawidłowe działanie jest
uzależnione od dopływu prądu elektrycznego lub od obecności pól elektromagnetycznych, oraz urządzenie mogące służyć do wytwarzania, przesyłu lub pomiaru prądu elektrycznego lub pól elektromagnetycznych, które są zaprojektowane do użytku przy napięciu elektrycznym nieprzekraczającym
1000 V dla prądu przemiennego oraz 1500 V dla prądu stałego;
14) sprzęcie przeznaczonym dla gospodarstw domowych – rozumie się przez to
sprzęt, który może być używany w gospodarstwach domowych, jak i przez
użytkowników innych niż gospodarstwa domowe;
15) średniorocznej masie sprzętu – rozumie się przez to średnią masę sprzętu
wprowadzonego do obrotu w 3 poprzednich latach kalendarzowych przez
danego wprowadzającego sprzęt; jeżeli wprowadzający sprzęt nie wprowadzał
do obrotu sprzętu przez 3 lata, średnią masę sprzętu liczy się odpowiednio za
2 poprzednie lata kalendarzowe lub za poprzedni rok kalendarzowy, w których
nastąpiło wprowadzenie do obrotu sprzętu;
16) terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
17) udostępnieniu na rynku – rozumie się przez to dostarczanie sprzętu w celu jego
dystrybucji, konsumpcji lub używania na terytorium kraju w ramach działalności
gospodarczej, odpłatnie lub nieodpłatnie;
18) usunięciu – rozumie się przez to ręczną, mechaniczną, chemiczną lub
metalurgiczną obróbkę, w wyniku której niebezpieczne: substancje, mieszaniny
i części składowe zostają wyodrębnione w postaci oddzielnego strumienia lub
stanowią wyróżniającą się część strumienia w procesie przetwarzania, przy czym
substancja, mieszanina lub część składowa są możliwe do zidentyfikowania,
jeżeli jest możliwe ich monitorowanie w celu zweryfikowania przetwarzania
bezpiecznego dla środowiska;
19) wielkogabarytowych stacjonarnych narzędziach przemysłowych – rozumie się
przez to wielkogabarytowe zespoły maszyn, urządzeń lub elementów
składowych, współpracujących ze sobą w celu konkretnego zastosowania, trwale
instalowane i odinstalowywane w konkretnym miejscu przez profesjonalny
personel oraz użytkowane i utrzymywane przez profesjonalny personel
w przemysłowym obiekcie produkcyjnym lub w obiekcie badawczo-
-rozwojowym;
20) wprowadzającym sprzęt – rozumie się przez to osobę fizyczną, jednostkę
organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobę prawną, która, bez względu na wykorzystywaną technikę sprzedaży, w tym za pomocą środków porozumiewania się na odległość:
a) ma siedzibę na terytorium kraju i produkuje sprzęt pod własną nazwą lub
znakiem towarowym lub wprowadza do obrotu pod własną nazwą lub
znakiem towarowym na terytorium kraju sprzęt zaprojektowany lub
wyprodukowany dla niego,
b) ma siedzibę na terytorium kraju i pod własną nazwą lub znakiem
towarowym odsprzedaje na terytorium kraju sprzęt wytworzony przez inne
podmioty; odsprzedającego nie uznaje się za wprowadzającego sprzęt, jeżeli
na sprzęcie znajdują się nazwa lub znak towarowy wprowadzającego sprzęt,
lub
c) ma siedzibę na terytorium kraju i wprowadza do obrotu w ramach swojej
działalności sprzęt z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego lub państwa niebędącego państwem członkowskim
– z tym że za wprowadzającego sprzęt nie uznaje się podmiotu, który realizuje
finansowanie na zasadzie wyłączności w ramach lub zgodnie z umową
finansową, o której mowa w pkt 11, chyba że jednocześnie działa on jako
wprowadzający sprzęt;
21) wprowadzeniu do obrotu – rozumie się przez to udostępnienie na rynku sprzętu
po raz pierwszy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej;
22) zakładzie przetwarzania – rozumie się przez to instalację, obiekt budowlany lub
jego część, w których jest prowadzony demontaż zużytego sprzętu oraz
przygotowanie do ponownego użycia zużytego sprzętu lub odpadów powstałych
po demontażu zużytego sprzętu, które posiadają decyzję w zakresie gospodarki
odpadami zezwalającą na przetwarzanie zużytego sprzętu;
23) zbierającym zużyty sprzęt – rozumie się przez to podmiot wykonujący
działalność gospodarczą w zakresie zbierania zużytego sprzętu, który posiada
decyzję w zakresie gospodarki odpadami zezwalającą na zbieranie zużytego sprzętu;
24) zużytym sprzęcie – rozumie się przez to sprzęt stanowiący odpady w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, łącznie ze
wszystkimi częściami składowymi, podzespołami i materiałami
eksploatacyjnymi stanowiącymi część sprzętu w momencie pozbywania się go;
25) zużytym sprzęcie pochodzącym z gospodarstw domowych – rozumie się przez
to zużyty sprzęt pochodzący z gospodarstw domowych oraz zużyty sprzęt
pochodzący ze źródeł innych niż gospodarstwa domowe, który ze względu na
charakter i ilość jest podobny do zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw
domowych; za zużyty sprzęt pochodzący z gospodarstw domowych uznaje się
odpady powstałe ze sprzętu, który z dużym prawdopodobieństwem będzie
używany zarówno przez gospodarstwa domowe, jak i przez użytkowników
innych niż gospodarstwa domowe.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Sprzęt zalicza się do odpowiedniej grupy sprzętu.
2. Numery i nazwy grup sprzętu oraz przykładowe rodzaje sprzętu należącego do
tych grup określa załącznik nr 1 do ustawy.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Wprowadzenie do obrotu następuje w dniu:
1) wydania sprzętu z magazynu albo przekazania go osobie trzeciej – w przypadku
sprzętu wytworzonego na terytorium kraju;
2) wystawienia faktury potwierdzającej przywóz sprzętu na terytorium kraju
z terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej albo dokumentu celnego potwierdzającego przywóz sprzętu na
terytorium kraju z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim
Unii Europejskiej;
3) przywozu sprzętu na terytorium kraju w celu wprowadzenia do obrotu.
2. Jeżeli wprowadzenie do obrotu nastąpiło w dwóch różnych dniach, o których
mowa w ust. 1, za dzień wprowadzenia do obrotu uważa się dzień, w którym
wprowadzenie do obrotu nastąpiło wcześniej.
3. Ciężar udowodnienia, że wprowadzenie do obrotu nie nastąpiło albo nastąpiło
w innym dniu niż określony w ust. 1, spoczywa na wprowadzającym sprzęt.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Organy administracji publicznej, w zakresie swojej właściwości,
wspierają współpracę między wprowadzającymi sprzęt a podmiotami prowadzącymi
działalność w zakresie recyklingu i innych niż recykling procesów odzysku oraz
podejmują działania na rzecz promowania projektowania i produkcji sprzętu, aby
ułatwić ponowne użycie, demontaż oraz odzysk zużytego sprzętu, jego części
składowych i materiałów.
2. Przy projektowaniu sprzętu stosuje się wymagania dotyczące ekoprojektu,
ułatwiające ponowne użycie i przetwarzanie zużytego sprzętu, określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny
zgodności (Dz. U. z 2019 r. poz. 155 oraz z 2020 r. poz. 1339).
3. Zakazuje się uniemożliwiania ponownego użycia zużytego sprzętu przez
stosowanie specyficznych rozwiązań projektowych lub procesów produkcyjnych, o ile
takie rozwiązania lub procesy nie niosą korzyści nadrzędnych, w szczególności
w odniesieniu do ochrony środowiska, ochrony życia i zdrowia ludzi lub wymogów
bezpieczeństwa.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Przy ustalaniu masy sprzętu wprowadzonego do obrotu nie uwzględnia
się masy sprzętu, który został wywieziony z terytorium kraju przez wprowadzającego
sprzęt lub innego przedsiębiorcę, na podstawie dokumentów potwierdzających wywóz
sprzętu z terytorium kraju na terytorium państwa niebędącego państwem
członkowskim lub wywóz sprzętu z terytorium kraju na terytorium innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego w tym samym roku kalendarzowym,
w którym sprzęt został wprowadzony do obrotu.
2. Przy ustalaniu masy sprzętu wprowadzonego do obrotu nie uwzględnia się
masy baterii i akumulatorów stanowiących przynależność albo część składową tego
sprzętu.

art. 9. więcej Art. 9. Wywóz z terytorium kraju odpadów powstałych ze zużytego sprzętu
w celu poddania ich przetwarzaniu odbywa się zgodnie z rozporządzeniem (WE)
nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie
przemieszczania odpadów (Dz. Urz. UE L 190 z 12.07.2006, str. 1, z późn. zm.),
zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1013/2006”, oraz rozporządzeniem Komisji (WE)
nr 1418/2007 z dnia 29 listopada 2007 r. dotyczącym wywozu w celu poddania
odzyskowi niektórych odpadów wymienionych w załączniku III lub IIIA
rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady do pewnych
państw, których nie obowiązuje decyzja OECD w sprawie kontroli transgranicznego
przemieszczania odpadów (Dz. Urz. UE L 316 z 04.12.2007, str. 6, z późn. zm.).

art. 10. więcej Art. 10. 1. Każda osoba fizyczna, jednostka organizacyjna niemająca
osobowości prawnej lub osoba prawna, która ma siedzibę na terytorium kraju, która
sprzedaje sprzęt za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio gospodarstwom domowym lub użytkownikom innym niż gospodarstwa domowe
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jest obowiązana do
wyznaczenia w tym państwie przedstawiciela odpowiedzialnego za wykonywanie na
jego terytorium obowiązków określonych w przepisach krajowych tego państwa
dotyczących sprzętu oraz zużytego sprzętu.
2. Przedstawiciel, o którym mowa w ust. 1, jest wyznaczany w drodze umowy
zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Wprowadzający sprzęt wykonuje obowiązki określone w ustawie:
1) samodzielnie albo
2) za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
z wyłączeniem obowiązków, o których mowa w art. 12–14, art. 17, art. 22 ust. 1
i 3, art. 72 ust. 2 i art. 84.
2. Wykonywanie obowiązków określonych w ustawie za pośrednictwem
organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego zgodnie z ust. 1 pkt 2 nie
zwalnia wprowadzającego sprzęt z odpowiedzialności za realizację tych obowiązków.
3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego wykonuje
obowiązki wprowadzającego sprzęt na podstawie zawartej z nim umowy w formie
pisemnej pod rygorem nieważności, w odniesieniu do masy sprzętu należącego do
grupy sprzętu wskazanej w umowie, jaką wprowadzający sprzęt wprowadził do obrotu
w danym roku kalendarzowym.
4. Wprowadzający sprzęt oraz organizacja odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego są obowiązani przechowywać umowę, o której mowa w ust. 3, przez
5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym umowa przestała obowiązywać.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do umieszczania numeru
rejestrowego na fakturach i innych dokumentach sporządzanych w związku
z wprowadzaniem do obrotu sprzętu.
2. Wprowadzający sprzęt, który korzysta z uprawnienia, o którym mowa
w art. 25 ust. 1, jest obowiązany do umieszczania na fakturach i innych dokumentach
sporządzanych w związku z wprowadzaniem do obrotu sprzętu pochodzącego od producenta, który wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela, numeru rejestrowego tego autoryzowanego przedstawiciela.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany dołączyć do sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych informację o:
1) zakazie umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami, wraz
z wyjaśnieniem znaczenia oznakowania, o którym mowa w art. 14 ust. 1;
2) potencjalnych skutkach dla środowiska i zdrowia ludzi wynikających
z obecności w sprzęcie niebezpiecznych: substancji, mieszanin oraz części
składowych.
2. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do informowania o:
1) systemie zbierania, w tym zwrotu, zużytego sprzętu;
2) roli, jaką gospodarstwo domowe spełnia w przyczynianiu się do ponownego
użycia i odzysku, w tym recyklingu, zużytego sprzętu.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do oznakowania sprzętu
symbolem selektywnego zbierania, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do
ustawy. Oznakowanie oznacza jednocześnie, że sprzęt został wprowadzony do obrotu
po dniu 13 sierpnia 2005 r.
2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się na sprzęcie w sposób
wyraźny, czytelny i trwały, a jeżeli jest to uzasadnione wielkością lub funkcją sprzętu
– na opakowaniu i dokumentach dołączonych do sprzętu.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do prowadzenia publicznych
kampanii edukacyjnych w stosunku do sprzętu, który został przez niego wprowadzony
do obrotu.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonywany przez wprowadzającego
sprzęt za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
uznaje się za zrealizowany w ramach art. 62.
3. Wprowadzający sprzęt, samodzielnie wykonując obowiązek, o którym mowa
w ust. 1:
1) przeznacza na publiczne kampanie edukacyjne lub
2) wnosi na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego
– łącznie co najmniej 0,1% przychodów netto z tytułu wprowadzania do obrotu
sprzętu osiągniętych w poprzednim roku kalendarzowym.
4. Wprowadzający sprzęt, który rozpoczyna działalność w danym roku
kalendarzowym, oblicza wysokość środków, o których mowa w ust. 3, w odniesieniu
do przychodów netto z tytułu wprowadzania do obrotu sprzętu osiągniętych w tym
roku kalendarzowym.
5. Rozliczenie wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, następuje
w terminie do dnia 31 stycznia roku następującego po roku, w którym wprowadzający
sprzęt był obowiązany do przeprowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych.
6. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za wykonany, jeżeli
wprowadzający sprzęt posiada dokumentację potwierdzającą przeznaczenie środków,
o których mowa w ust. 3, na publiczne kampanie edukacyjne.
7. Wprowadzający sprzęt jest zwolniony z obowiązku, o którym mowa w ust. 1,
jeżeli wysokość środków obliczonych w sposób określony w ust. 3 nie przekracza
100 zł w danym roku kalendarzowym.
8. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 7, ma zastosowanie, jeżeli:
1) wprowadzający sprzęt złoży marszałkowi województwa, w terminie do dnia
31 stycznia każdego roku:
a) zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis w zakresie, o którym
mowa w art. 37 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu
w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 708),
b) informacje, których zakres został określony w przepisach wydanych na
podstawie art. 37 ust. 2a ustawy, o której mowa w lit. a;
2) w odniesieniu do wprowadzającego sprzęt są spełnione warunki dopuszczalności
pomocy de minimis określone w obowiązujących przepisach prawa Unii
Europejskiej w zakresie pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie.
9. Wartość pomocy de minimis odpowiada wysokości środków obliczonych
zgodnie z ust. 3.
10. Zaświadczenia, oświadczenie oraz informacje, o których mowa w ust. 8
pkt 1, mogą być przekazywane za pośrednictwem środków komunikacji
elektronicznej.
11. W przypadku gdy wprowadzający sprzęt, pomimo ciążącego na nim
obowiązku, nie przeznaczył na publiczne kampanie edukacyjne lub nie wniósł
środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, albo przeznaczył lub wniósł je w wysokości niższej od należnej, marszałek województwa określa, w drodze decyzji, wysokość
zobowiązania z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2.
12. Wysokość zobowiązania z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2,
ulega obniżeniu o kwotę faktycznie przeznaczoną przez wprowadzającego sprzęt na
publiczne kampanie edukacyjne, potwierdzoną przez dokumentację, o której mowa
w ust. 6.
13. Wpływy z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, w wysokości 10%
stanowią dochód budżetu samorządu województwa z przeznaczeniem na koszty
egzekucji należności z tytułu tych środków i obsługę administracyjną systemu tych
środków.
14. Wpływy z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, powiększone
o wysokość dochodów z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone
o wysokość dochodów, o których mowa w ust. 13, marszałek województwa
przekazuje, w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału, na rachunek bankowy
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
15. Do środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, stosuje się odpowiednio
przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1325 i 1423), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują
marszałkowi województwa.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Z chwilą sprzedaży sprzętu przedstawia się nabywcom sprzętu koszty
gospodarowania odpadami obejmujące koszty zbierania i przetwarzania zużytego
sprzętu, jeżeli wprowadzający sprzęt przekazał dystrybutorom informację
o wysokości kosztów gospodarowania odpadami.
2. Dystrybutor jest obowiązany do informowania w sposób określony
w ust. 3 nabywców sprzętu o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, jeżeli
taką informację uzyskał od wprowadzającego sprzęt.
3. Informowanie nabywców sprzętu o wysokości kosztów gospodarowania
odpadami następuje przez wyróżnienie w cenie sprzętu kosztów gospodarowania
odpadami przypadających na jednostkę sprzętu.
4. Koszty gospodarowania odpadami nie mogą przekraczać kosztów faktycznie
poniesionych na ten cel.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania informacji
dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, zawierającej
w szczególności wskazanie poszczególnych części składowych oraz materiałów
zawartych w sprzęcie, a także umiejscowienia w sprzęcie niebezpiecznych: substancji,
mieszanin oraz części składowych.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest opracowywana w terminie
12 miesięcy od dnia wprowadzenia na rynek państwa członkowskiego nowego typu
sprzętu.
3. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do bezpłatnego przekazania
prowadzącemu zakład przetwarzania, prowadzącemu działalność w zakresie
recyklingu oraz prowadzącemu działalność w zakresie innych niż recykling procesów
odzysku informacji, o której mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia złożenia przez
nich wniosku o jej przekazanie.
4. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest sporządzana w postaci papierowej lub
elektronicznej na informatycznym nośniku danych w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy
z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących
zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695 i 1517).

art. 18. więcej Art. 18. 1. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt
przeznaczony dla gospodarstw domowych, jest obowiązany do zorganizowania
i sfinansowania odbierania od zbierających zużyty sprzęt oraz przetwarzania zużytego
sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
2. Jeżeli zużyty sprzęt powstał ze sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw
domowych wprowadzonego do obrotu:
1) do dnia 13 sierpnia 2005 r. – obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy
wprowadzającego sprzęt w stosunku do sprzętu należącego do tej samej grupy
sprzętu co sprzęt przez niego wprowadzony do obrotu, proporcjonalnie do jego
udziału w masie wprowadzonego do obrotu sprzętu należącego do tej grupy;
2) po dniu 13 sierpnia 2005 r. – obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy
wprowadzającego sprzęt w stosunku do sprzętu, który został przez niego
wprowadzony do obrotu.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt inny niż
przeznaczony dla gospodarstw domowych, jest obowiązany do zorganizowania i sfinansowania zbierania oraz przetwarzania zużytego sprzętu pochodzącego od
użytkowników innych niż gospodarstwa domowe, powstałego ze sprzętu, który został
przez niego wprowadzony do obrotu po dniu 13 sierpnia 2005 r.
2. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt inny niż
przeznaczony dla gospodarstw domowych, jest także obowiązany do zorganizowania
i sfinansowania zbierania oraz przetwarzania zużytego sprzętu pochodzącego od
użytkowników innych niż gospodarstwa domowe, który został przez niego
wprowadzony do obrotu do dnia 13 sierpnia 2005 r., jeżeli sprzęt ten jest zastępowany
przez niego sprzętem tego samego rodzaju lub spełniającym te same funkcje.
3. Zbieranie i przetwarzanie zużytego sprzętu, o którym mowa w ust. 2, może
być również finansowane przez użytkownika sprzętu innego niż przeznaczony dla
gospodarstw domowych, z którego powstał ten zużyty sprzęt, w zakresie określonym
w umowie zawartej między wprowadzającym sprzęt i użytkownikiem tego sprzętu.
4. Zbieranie i przetwarzanie zużytego sprzętu innego niż wskazany w ust. 2,
który został wprowadzony do obrotu do dnia 13 sierpnia 2005 r., jest finansowane
przez użytkownika sprzętu innego niż przeznaczony dla gospodarstw domowych,
z którego powstał ten zużyty sprzęt.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do osiągnięcia minimalnych
rocznych poziomów zbierania zużytego sprzętu, które wynoszą:
1) od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. – nie mniej niż 40%
średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu, a w przypadku sprzętu
należącego do grupy sprzętu nr 3 określonej w załączniku nr 1 do ustawy – nie
mniej niż 50% średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu;
2) od dnia 1 stycznia 2021 r. – nie mniej niż 65% średniorocznej masy sprzętu
wprowadzonego do obrotu albo 85% masy zużytego sprzętu wytworzonego na
terytorium kraju.
2. Przy obliczaniu poziomów zbierania zużytego sprzętu nie uwzględnia się masy
zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu, który nie został wprowadzony do obrotu, oraz
odpadów poprodukcyjnych.
3. Sposób obliczania minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu
do dnia 31 grudnia 2020 r. określa załącznik nr 3 do ustawy.
4. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
minimalne roczne poziomy zbierania zużytego sprzętu, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
w poszczególnych latach do końca 2020 r., kierując się:
1) masą wprowadzonego do obrotu sprzętu;
2) działaniami na rzecz konkurencyjności polskiej gospodarki;
3) poziomem rozwoju infrastruktury niezbędnej w procesie zbierania zużytego
sprzętu.
5. Minister właściwy do spraw klimatu dokona, w drodze rozporządzenia,
wyboru metody spośród określonych w ust. 1 pkt 2 oraz określi szczegółowy sposób
obliczania minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu od dnia
1 stycznia 2021 r., kierując się potrzebą osiągnięcia minimalnego rocznego poziomu
zbierania zużytego sprzętu oraz zapewnienia porównywalności informacji w zakresie
osiągniętego minimalnego poziomu zbierania zużytego sprzętu przekazywanych przez
wprowadzających sprzęt.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do osiągnięcia
w poszczególnych latach określonych poziomów odzysku oraz przygotowania do
ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu.
2. Należy osiągnąć następujące poziomy odzysku oraz przygotowania do
ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu:
1) dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grup sprzętu nr 1
i 4 określonych w załączniku nr 1 do ustawy:
a) odzysku – 85% masy zużytego sprzętu oraz
b) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu – 80% masy zużytego
sprzętu;
2) dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grupy sprzętu
nr 2 określonej w załączniku nr 1 do ustawy:
a) odzysku – 80% masy zużytego sprzętu oraz
b) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu – 70% masy zużytego
sprzętu;
3) dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grup sprzętu nr 5
i 6 określonych w załączniku nr 1 do ustawy:
a) odzysku – 75% masy zużytego sprzętu oraz
b) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu – 55% masy zużytego
sprzętu;
4) dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grupy sprzętu
nr 3 określonej w załączniku nr 1 do ustawy – recyklingu – w wysokości 80%
masy tego zużytego sprzętu.
3. Sposób obliczania rocznego poziomu odzysku oraz poziomu przygotowania
do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu określa załącznik nr 4 do ustawy.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do prowadzenia dodatkowej
ewidencji obejmującej informacje o masie wprowadzonego do obrotu sprzętu.
2. Podstawę do obliczenia osiągniętych poziomów zbierania, odzysku oraz
przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu stanowią dane
zawarte w dodatkowej ewidencji oraz w zaświadczeniach o zużytym sprzęcie.
3. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do przechowywania dodatkowej
ewidencji oraz zaświadczeń o zużytym sprzęcie przez 5 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, którego dotyczą.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do zawarcia umowy w formie
pisemnej pod rygorem nieważności z prowadzącym zakład przetwarzania, który
prowadzi demontaż oraz przygotowanie do ponownego użycia zużytego sprzętu, który
powstał ze sprzętu należącego do grupy sprzętu, do której należy sprzęt wprowadzony
do obrotu przez wprowadzającego sprzęt.
2. Wprowadzający sprzęt w przypadku:
1) cofnięcia prowadzącemu zakład przetwarzania decyzji w zakresie gospodarki
odpadami,
2) rozwiązania albo wygaśnięcia umowy, o której mowa w ust. 1
– jest obowiązany, w terminie 3 miesięcy odpowiednio od dnia cofnięcia decyzji,
rozwiązania albo wygaśnięcia umowy, do wykonania obowiązku, o którym mowa
w ust. 1.

art. 24. więcej Art. 24. Do podmiotu mającego siedzibę na terytorium kraju i udostępniającego
na rynku sprzęt wprowadzony do obrotu przez dystrybutora, który nie jest wpisany do
rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,
zwanego dalej „rejestrem”, stosuje się przepisy ustawy dotyczące wprowadzającego sprzęt.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt
pochodzący od producenta, nie musi wykonywać obowiązków nałożonych na niego
ustawą, o ile:
1) autoryzowany przedstawiciel tego producenta jest wpisany do rejestru;
2) przekazał autoryzowanemu przedstawicielowi wszelkie dane niezbędne do
wykonywania przez autoryzowanego przedstawiciela obowiązków
w odniesieniu do sprzętu wprowadzonego do obrotu przez tego
wprowadzającego sprzęt, w szczególności informacje o masie wprowadzonego
do obrotu w danym oraz w poprzednim roku kalendarzowym sprzętu
pochodzącego od producenta, który wyznaczył tego autoryzowanego
przedstawiciela.
2. W przypadku nieprzekazania autoryzowanemu przedstawicielowi danych,
o których mowa w ust. 1 pkt 2, wprowadzający sprzęt jest obowiązany do
wykonywania obowiązków nałożonych na niego ustawą w odniesieniu do masy
sprzętu, jaką wprowadził do obrotu w danym roku kalendarzowym, o której nie
poinformował autoryzowanego przedstawiciela.
3. Autoryzowany przedstawiciel prowadzi wykaz wprowadzających sprzęt,
którzy korzystają z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Producent, o którym mowa w art. 4 pkt 11 lit. a–c, ma prawo do
wyznaczenia autoryzowanego przedstawiciela odpowiedzialnego za wykonywanie na
terytorium kraju obowiązków określonych ustawą dla wprowadzającego sprzęt
w odniesieniu do wprowadzonego do obrotu sprzętu pochodzącego od tego
producenta.
2. Producent, o którym mowa w art. 4 pkt 11 lit. d, jest obowiązany do
wyznaczenia autoryzowanego przedstawiciela odpowiedzialnego za wykonywanie na
terytorium kraju obowiązków określonych ustawą dla wprowadzającego sprzęt
w odniesieniu do wprowadzonego do obrotu sprzętu pochodzącego od tego
producenta.
3. Autoryzowany przedstawiciel jest wyznaczany w drodze umowy zawartej
w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
4. Autoryzowanym przedstawicielem może być osoba fizyczna, jednostka
organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba prawna mające siedzibę na
terytorium kraju, w tym organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
5. Autoryzowany przedstawiciel wykonuje obowiązki określone ustawą dla
wprowadzającego sprzęt za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego, z wyłączeniem obowiązków, o których mowa w art. 12–14, art. 17,
art. 22 ust. 1 i 3 i art. 84.
6. Wykonywanie obowiązków określonych w ustawie dla wprowadzającego
sprzęt za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
zgodnie z ust. 5 nie zwalnia autoryzowanego przedstawiciela z odpowiedzialności za
realizację tych obowiązków.
7. W przypadku gdy autoryzowanym przedstawicielem jest organizacja odzysku
sprzętu elektrycznego i elektronicznego i autoryzowany przedstawiciel wykonuje
obowiązki, o których mowa w ust. 1, za pośrednictwem tej organizacji odzysku
sprzętu elektrycznego i elektronicznego, nie zawiera się umowy, o której mowa
w art. 11 ust. 3, między autoryzowanym przedstawicielem a tą organizacją odzysku
sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
8. Do autoryzowanego przedstawiciela stosuje się przepisy ustawy dotyczące
wprowadzającego sprzęt.
9. W przypadku ustanowienia autoryzowanego przedstawiciela przez producenta
producent działa wyłącznie za pośrednictwem autoryzowanego przedstawiciela.
Autoryzowany przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz producenta, ponosząc
odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków określonych ustawą dla
wprowadzającego sprzęt.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt
przeznaczony dla gospodarstw domowych:
1) który samodzielnie wykonuje obowiązek określony w art. 18 ust. 1,
2) w przypadku wygaśnięcia albo rozwiązania umowy, o której mowa w art. 11
ust. 3,
3) w przypadku otwarcia likwidacji, ogłoszenia upadłości lub wykreślenia z rejestru
organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, z którą ma zawartą
umowę, o której mowa w art. 11 ust. 3
– jest obowiązany do wniesienia zabezpieczenia finansowego na dany rok
kalendarzowy przeznaczonego na pokrycie opłaty produktowej, zwanego dalej
„zabezpieczeniem finansowym”.
2. Zabezpieczenie finansowe ma formę:
1) depozytu wpłacanego na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu
marszałkowskiego prowadzony w Banku Gospodarstwa Krajowego;
2) gwarancji ubezpieczeniowej złożonej do marszałka województwa;
3) gwarancji bankowej złożonej do marszałka województwa.
3. W przypadku gwarancji ubezpieczeniowej oraz gwarancji bankowej
gwarantem może być wyłącznie:
1) instytucja finansowa upoważniona do gwarantowania długu celnego;
2) instytucja finansowa mająca siedzibę na terytorium państwa członkowskiego.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Wprowadzający sprzęt, o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1, jest
obowiązany do wniesienia zabezpieczenia finansowego w terminie do dnia
30 czerwca roku, którego dotyczy to zabezpieczenie.
2. Wprowadzający sprzęt, o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1, który
rozpoczyna działalność w zakresie wprowadzania do obrotu sprzętu, jest obowiązany
do wniesienia zabezpieczenia finansowego przed złożeniem wniosku o wpis do
rejestru.
3. Wprowadzający sprzęt, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 2 i 3, są
obowiązani do wniesienia zabezpieczenia finansowego w terminie 14 dni od dnia,
w którym:
1) wygasła albo uległa rozwiązaniu umowa, o której mowa w art. 11 ust. 3;
2) nastąpiło otwarcie likwidacji, ogłoszenie upadłości lub wykreślenie z rejestru
organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, z którą zawarto
umowę, o której mowa w art. 11 ust. 3.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Podstawę obliczenia wysokości zabezpieczenia finansowego stanowi
w przypadku:
1) wprowadzającego sprzęt wnoszącego zabezpieczenie finansowe przed złożeniem
wniosku o wpis do rejestru – masa sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw
domowych, który zamierza wprowadzić do obrotu w danym roku
kalendarzowym;
2) wprowadzającego sprzęt wpisanego do rejestru – masa sprzętu przeznaczonego
dla gospodarstw domowych, wprowadzonego do obrotu w poprzednim roku
kalendarzowym.
2. Wysokość zabezpieczenia finansowego oblicza się jako iloczyn stawki opłaty
produktowej oraz masy sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych, o której
mowa w ust. 1.

art. 30. więcej Art. 30. Gwarancja ubezpieczeniowa oraz gwarancja bankowa, o których mowa
w art. 27 ust. 2 pkt 2 i 3, stwierdzają, że w razie nieuiszczenia opłaty produktowej
zakład ubezpieczeń albo bank ureguluje zobowiązania na rzecz marszałka
województwa.

art. 31. więcej Art. 31. Marszałek województwa przechowuje złożone przez wprowadzającego
sprzęt dokumenty potwierdzające wniesienie zabezpieczenia finansowego przez 5 lat,
licząc od końca roku kalendarzowego, którego te dokumenty dotyczą.

art. 32. więcej Art. 32. 1. W razie powzięcia wątpliwości co do autentyczności dokumentów
gwarancji bankowej lub gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 27 ust. 2
pkt 2 i 3, marszałek województwa bezzwłocznie wzywa gwaranta do potwierdzenia
udzielenia gwarancji.
2. Bank lub zakład ubezpieczeń, do którego zostanie skierowane wezwanie,
o którym mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania wraz
z uwierzytelnioną kopią dokumentu gwarancji przedłożonego marszałkowi
województwa, informuje marszałka województwa, czy dokument jest autentyczny.
3. W przypadku uzyskania w trybie przewidzianym w ust. 2 informacji, że
dokument gwarancji nie jest autentyczny, marszałek województwa, w drodze decyzji,
odmawia przyjęcia gwarancji. Decyzja ma rygor natychmiastowej wykonalności.
4. Decyzję, o której mowa w ust. 3, doręcza się też gwarantowi. Gwarant nie jest
stroną w sprawie i nie przysługują mu środki zaskarżenia.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Marszałek województwa w terminie do dnia 30 października roku
następującego po roku kalendarzowym, w którym wniesiono zabezpieczenie
finansowe, dokonuje rozliczenia tego zabezpieczenia.
2. W przypadku stwierdzenia, że wprowadzający sprzęt, który wprowadza do
obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, nie osiągnął wymaganego
minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu odzysku lub
poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu oraz nie
wniósł opłaty produktowej, marszałek województwa orzeka, w drodze decyzji,
o przeznaczeniu środków pochodzących z zabezpieczenia finansowego na poczet
pokrycia opłaty produktowej.
3. Jeżeli ze sprawozdania, o którym mowa w art. 73 ust. 1 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach, wynika, że wprowadzający sprzęt, który wprowadza
do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, osiągnął wymagany
minimalny roczny poziom zbierania zużytego sprzętu, poziom odzysku oraz poziom
przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu, marszałek
województwa orzeka, w drodze decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego
zabezpieczenia finansowego.
4. Jeżeli wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony
dla gospodarstw domowych, wniósł zabezpieczenie finansowe w wysokości wyższej
niż opłata produktowa wskazana w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 73
ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, marszałek województwa orzeka,
w drodze decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego zabezpieczenia finansowego
w wysokości wynikającej z różnicy między środkami należnymi z zabezpieczenia
finansowego a należną opłatą produktową.
5. Wydanie decyzji, o których mowa w ust. 3 i 4, nie stanowi przeszkody do
wydania decyzji, o której mowa w art. 77 ust. 1.
6. Jeżeli wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony
dla gospodarstw domowych, zawarł umowę, o której mowa w art. 11 ust. 2, po
wniesieniu zabezpieczenia finansowego, marszałek województwa orzeka, w drodze
decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego zabezpieczenia finansowego za rok
kalendarzowy, którego dotyczy ta umowa.
7. W przypadku wniesienia zabezpieczenia finansowego w formie depozytu
wpłacanego na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego zwrot zabezpieczenia finansowego następuje w kwocie nominalnej zabezpieczenia
finansowego w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzje, o których mowa w ust. 3
i 6, stały się ostateczne, oraz po wskazaniu przez wprowadzającego sprzęt rachunku
bankowego, na który należy dokonać zwrotu.
8. Marszałek województwa prowadzi ewidencję rozliczeń zabezpieczeń
finansowych dokonanych na podstawie decyzji, o których mowa w ust. 2–4 i 6, przez
5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą rozliczenia zabezpieczeń
finansowych.

art. 34. więcej Art. 34. Zakazuje się umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Zakazuje się zbierania niekompletnego zużytego sprzętu oraz części
pochodzących ze zużytego sprzętu podmiotowi niebędącemu:
1) dystrybutorem prowadzącym jednostkę handlu detalicznego o powierzchni
sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 27 marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293,
471, 782, 1086 i 1378), wynoszącej co najmniej 400 m2 poświęconej sprzedaży
sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych;
2) prowadzącym zakład przetwarzania;
3) odbierającym odpady komunalne od właścicieli nieruchomości lub
prowadzącym punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych, o których
mowa w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku
w gminach (Dz. U. z 2020 r. poz. 1439).
2. Za niekompletny zużyty sprzęt uważa się zużyty sprzęt, który nie zawiera
istotnych, z uwagi na przeznaczenie sprzętu do jakiego został zaprojektowany, części
składowych, podzespołów i materiałów eksploatacyjnych, stanowiących część
sprzętu, z którego powstał zużyty sprzęt, w dniu wprowadzenia do obrotu tego sprzętu.
3. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do umieszczenia w widocznym
miejscu informacji o zakazie, o którym mowa w ust. 1.

art. 36. więcej Art. 36. Posiadacz zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych
jest obowiązany do przekazania go zbierającemu zużyty sprzęt lub podmiotowi uprawnionemu do zbierania zużytego sprzętu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Dystrybutor obowiązany jest do nieodpłatnego odbioru zużytego
sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych w punkcie sprzedaży, o ile zużyty
sprzęt jest tego samego rodzaju i pełnił te same funkcje co sprzęt sprzedawany.
2. Dystrybutor, dostarczając nabywcy sprzęt przeznaczony dla gospodarstw
domowych, obowiązany jest do nieodpłatnego odbioru zużytego sprzętu
pochodzącego z gospodarstw domowych w miejscu dostawy tego sprzętu, o ile zużyty
sprzęt jest tego samego rodzaju i pełnił te same funkcje co sprzęt dostarczony.
3. Dystrybutor prowadzący jednostkę handlu detalicznego o powierzchni
sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym wynoszącej co najmniej 400 m2 poświęconej
sprzedaży sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych, jest obowiązany do
nieodpłatnego przyjęcia w tej jednostce lub w jej bezpośredniej bliskości zużytego
sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, którego żaden z zewnętrznych
wymiarów nie przekracza 25 cm, bez konieczności zakupu nowego sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.
4. Dystrybutor jest obowiązany do umieszczenia w widocznym miejscu
w punkcie sprzedaży informacji w zakresie, o którym mowa w ust. 1–3. Dystrybutor
udostępniający na rynku sprzęt za pomocą środków porozumiewania się na odległość
jest obowiązany do przekazania tych informacji w sposób umożliwiający zapoznanie
się z nimi, w szczególności na stronie internetowej lub w formie komunikatu.

art. 38. więcej Art. 38. System zbierania, w tym zwrotu, zużytego sprzętu, który tworzą
zbierający zużyty sprzęt, prowadzący zakłady przetwarzania, dystrybutorzy,
podmioty, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach, oraz prowadzący punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych,
o których mowa w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości
i porządku w gminach, uwzględnia gęstość zaludnienia.

art. 39. więcej Art. 39. Dystrybutor jest obowiązany do:
1) udostępniania na rynku wyłącznie sprzętu:
a) wprowadzonego do obrotu przez wprowadzającego sprzęt wpisanego do
rejestru lub pochodzącego od producenta, który wyznaczył autoryzowanego
przedstawiciela wpisanego do rejestru,
b) oznakowanego zgodnie z art. 14 ust. 1;
2) umieszczenia w widocznym miejscu w punkcie sprzedaży informacji o punktach
zbierania zużytego sprzętu, a w przypadku udostępniania na rynku sprzętu za
pomocą środków porozumiewania się na odległość – do przekazania tych
informacji w sposób umożliwiający zapoznanie się z nimi, w szczególności na
stronie internetowej lub w formie komunikatu;
3) udostępniania na rynku sprzętu wraz z dołączoną do niego informacją, o której
mowa w art. 13 ust. 1, w przypadku sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw
domowych.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Prowadzący punkt serwisowy jest obowiązany do nieodpłatnego
przyjęcia zużytego sprzętu, w przypadku gdy naprawa przyjętego do punktu
serwisowego sprzętu jest niemożliwa ze względów technicznych lub gdy właściciel
sprzętu uzna, że naprawa sprzętu jest dla niego nieopłacalna.
2. Prowadzący punkt serwisowy jest obowiązany do umieszczenia w punkcie
serwisowym w widocznym miejscu informacji o punktach zbierania zużytego sprzętu.
3. Prowadzący punkt serwisowy jest obowiązany do umieszczenia w punkcie
serwisowym w widocznym miejscu informacji o możliwości nieodpłatnego przyjęcia
zużytego sprzętu, w przypadku gdy naprawa przyjętego do punktu serwisowego
sprzętu jest niemożliwa ze względów technicznych lub gdy właściciel sprzętu uzna, że
naprawa sprzętu jest dla niego nieopłacalna.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Dystrybutor oraz prowadzący punkt serwisowy mogą odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu, który z uwagi na jego zanieczyszczenie stwarza
zagrożenie dla zdrowia lub życia osób przyjmujących zużyty sprzęt.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, posiadacz zużytego sprzętu
przekazuje go do zbierającego zużyty sprzęt lub prowadzącego zakład przetwarzania.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do przyjęcia
przekazywanego do niego zużytego sprzętu, w tym do co najmniej nieodpłatnego
przyjęcia zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
2. Zbierający zużyty sprzęt lub podmiot uprawniony do zbierania zużytego
sprzętu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach, jest obowiązany do zachowania niezbędnych środków ostrożności w celu
ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników.

art. 43. więcej Art. 43. Miejsca, w których jest magazynowany zużyty sprzęt, wyposaża się w:
1) zadaszenie zapobiegające oddziaływaniu czynników atmosferycznych oraz,
w przypadku zużytego sprzętu zawierającego substancje ciekłe, które podczas
uszkodzenia zużytego sprzętu mogą spowodować niekontrolowane wycieki do
środowiska – w nieprzepuszczalne podłoża wraz z urządzeniami do likwidacji
wycieków oraz, w stosownym przypadku, odstojnikami i odolejaczami;
2) utwardzone podłoże;
3) zabezpieczenie uniemożliwiające dostęp osobom postronnym.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do przekazania zebranego
zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania posiadającemu decyzję
w zakresie gospodarki odpadami zezwalającą na przetwarzanie zużytego sprzętu
powstałego ze sprzętu należącego do grupy sprzętu określonej w załączniku nr 1 do ustawy.
2. Dopuszcza się przekazanie zebranego zużytego sprzętu prowadzącemu zakład
przetwarzania za pośrednictwem innego zbierającego zużyty sprzęt.
3. Zbierający zużyty sprzęt przed przekazaniem zużytego sprzętu prowadzącemu
zakład przetwarzania zapewnia, w miarę możliwości, wyselekcjonowanie w punkcie
zbierania zużytego sprzętu przeznaczonego do przygotowania do ponownego użycia.
4. Zbieranie i transport zużytego sprzętu odbywają się w warunkach
optymalnych do przygotowania go do ponownego użycia, recyklingu oraz innych niż
recykling procesów odzysku, w tym ograniczenia rozprzestrzeniania się
niebezpiecznych substancji.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do przekazania wójtowi,
burmistrzowi albo prezydentowi miasta, właściwemu ze względu na miejsce
wykonywania działalności gospodarczej, w terminie 30 dni od dnia podjęcia
działalności, informacji zawierającej:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby zbierającego zużyty sprzęt;
2) adresy punktów zbierania zużytego sprzętu, z wyłączeniem punktów sprzedaży
sprzętu oraz punktów serwisowych.
2. W przypadku zmiany danych zawartych w informacji, o której mowa w ust. 1,
zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do poinformowania o tym wójta, burmistrza
albo prezydenta miasta, właściwego ze względu na miejsce wykonywania działalności
gospodarczej, w terminie 30 dni od dnia wystąpienia zmiany.
3. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do poinformowania wójta,
burmistrza albo prezydenta miasta, właściwego ze względu na miejsce wykonywania
działalności gospodarczej, o zakończeniu działalności gospodarczej, w terminie
30 dni od dnia trwałego zaprzestania jej wykonywania.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Demontaż zużytego sprzętu oraz przygotowanie do ponownego
użycia zużytego sprzętu oraz odpadów powstałych po demontażu zużytego sprzętu
prowadzi się wyłącznie w zakładzie przetwarzania.
2. Demontaż zużytego sprzętu, recykling i inne niż recykling procesy odzysku,
z wyjątkiem przygotowania do ponownego użycia, obejmują przynajmniej usunięcie
ze zużytego sprzętu płynów oraz postępowanie prowadzone w sposób określony
w załączniku nr 5 do ustawy.
3. Procesy odzysku prowadzi się przy użyciu najlepszych dostępnych technik.

art. 47. więcej Art. 47. Zakazuje się unieszkodliwiania zużytego sprzętu przed poddaniem go
przetwarzaniu, o którym mowa w art. 46.

art. 48. więcej Art. 48. Wnioskodawca we wniosku o wydanie decyzji w zakresie gospodarki
odpadami dla zakładu przetwarzania jest obowiązany podać numer i nazwę grupy
sprzętu określone w załączniku nr 1 do ustawy, z którego powstaje przetwarzany
przez niego zużyty sprzęt.

art. 49. więcej Art. 49. Prowadzący zakład przetwarzania, który zawarł umowę, o której mowa
w art. 23 ust. 1, jest obowiązany do co najmniej nieodpłatnego przyjęcia zużytego
sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych od zbierającego zużyty sprzęt.

art. 50. więcej Art. 50. Miejsca, w których jest magazynowany zużyty sprzęt przed poddaniem
go przetwarzaniu, wyposaża się w:
1) nieprzepuszczalne podłoża na odpowiednim obszarze wraz z urządzeniami do
likwidacji wycieków oraz, w stosownym przypadku, odstojnikami
i odolejaczami;
2) zadaszenie zapobiegające oddziaływaniu czynników atmosferycznych na
właściwych obszarach;
3) zabezpieczenie uniemożliwiające dostęp osobom postronnym.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Zakład przetwarzania wyposaża się w:
1) legalizowane urządzenie ważące do ustalenia masy przyjętego zużytego sprzętu
oraz masy odpadów powstałych ze zużytego sprzętu, umożliwiające wykonanie
zbiorczego, elektronicznego wydruku wszystkich dokonywanych ważeń
odrębnie dla zużytego sprzętu i odrębnie dla odpadów powstałych ze zużytego
sprzętu;
2) magazyn na odpady powstałe ze zużytego sprzętu przygotowane do ponownego
użycia;
3) pojemniki do magazynowania baterii i akumulatorów, kondensatorów
zawierających PCB oraz innych odpadów niebezpiecznych, w tym odpadów
promieniotwórczych;
4) nieprzepuszczalne podłoża na odpowiednim obszarze wraz z urządzeniami do
likwidacji wycieków oraz, w stosownym przypadku, odstojnikami
i odolejaczami;
5) urządzenia do oczyszczania wody, które odpowiadają regulacjom z zakresu
ochrony zdrowia i środowiska, w szczególności przepisom prawa wodnego;
6) instalacje umożliwiające przetworzenie zużytego sprzętu powstałego
z poszczególnych grup sprzętu przetwarzanego w danym zakładzie
przetwarzania;
7) instalacje umożliwiające wyeliminowanie substancji zubożających warstwę
ozonową lub fluorowanych gazów cieplarnianych o współczynniku globalnego
ocieplenia (GWP) powyżej 15, w tym gazów znajdujących się w piankach
i obiegach chłodniczych przez właściwe ich odzyskanie i odpowiednie ich
oczyszczenie lub zniszczenie, zgodnie z ustawą z dnia 15 maja 2015 r.
o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o niektórych fluorowanych
gazach cieplarnianych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2158 oraz z 2020 r. poz. 284) –
w przypadku przetwarzania urządzeń chłodniczych.
2. Zakazuje się przyjmowania zużytego sprzętu przez zakład przetwarzania,
który nie jest wyposażony zgodnie z ust. 1.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Odpady powstałe po demontażu zużytego sprzętu przekazuje się
prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu lub prowadzącemu działalność
w zakresie innych niż recykling procesów odzysku wpisanym do rejestru.
2. Odpady powstałe po demontażu zużytego sprzętu, które nie zostały
przekazane do recyklingu lub innych niż recykling procesów odzysku, przekazuje się
prowadzącemu działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów.
3. Prowadzący zakład przetwarzania może dokonać wywozu odpadów
powstałych po demontażu zużytego sprzętu w celu poddania ich recyklingowi, innym
niż recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu z terytorium kraju na
terytorium:
1) innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego;
2) państwa niebędącego państwem członkowskim do instalacji spełniających
wymagania nie niższe niż określone dla instalacji eksploatowanych na terytorium
kraju.
4. W przypadku wywozu odpadów powstałych ze zużytego sprzętu z terytorium
kraju na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim w celu poddania
ich recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu,
prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany przekazać wprowadzającemu
sprzęt pisemne oświadczenie, że recykling, inne niż recykling procesy odzysku albo
unieszkodliwianie odbywają się w instalacjach spełniających wymagania nie niższe
niż określone dla instalacji eksploatowanych na terytorium kraju.
5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.
6. Prowadzący zakład przetwarzania przekazuje zużyte baterie i zużyte
akumulatory zbierającemu zużyte baterie lub zużyte akumulatory lub prowadzącemu
zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, o których mowa w ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. z 2019 r. poz. 521 i 1403 oraz z 2020 r. poz. 150 i 284).

art. 53. więcej Art. 53. 1. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do wydania
wprowadzającemu sprzęt, z którym zawarł umowę, o której mowa w art. 23 ust. 1,
w terminie do dnia 28 lutego każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy
zaświadczenia o zużytym sprzęcie.
2. Zaświadczenie o zużytym sprzęcie zawiera:
1) numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania;
2) numer rejestrowy prowadzącego działalność w zakresie recyklingu;
3) numer rejestrowy prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling
procesów odzysku;
4) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby prowadzącego zakład
przetwarzania;
5) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby prowadzącego działalność
w zakresie recyklingu;
6) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby prowadzącego działalność
w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;
7) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby prowadzącego działalność
w zakresie unieszkodliwiania;
8) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego zakład przetwarzania;
9) (uchylony)
10) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego działalność w zakresie
recyklingu;
11) (uchylony)
12) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego działalność w zakresie
innych niż recykling procesów odzysku;
13) (uchylony)
14) masę zużytego sprzętu przetworzonego w zakładzie przetwarzania dla
wprowadzającego sprzęt;
15) numer i nazwę grupy sprzętu, z którego powstał przetworzony w zakładzie
przetwarzania zużyty sprzęt;
16) masę zużytego sprzętu przygotowanego do ponownego użycia dla
wprowadzającego sprzęt;
17) masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu przygotowanych do ponownego
użycia dla wprowadzającego sprzęt;
18) masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu, poddanych recyklingowi i innym
niż recykling procesom odzysku dla wprowadzającego sprzęt;
19) oznaczenie zastosowanego procesu odzysku, z podaniem typu procesu
określonego w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
20) masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu poddanych unieszkodliwianiu dla
wprowadzającego sprzęt;
21) oznaczenie zastosowanego procesu unieszkodliwiania, z podaniem typu procesu
określonego w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
22) masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu wywiezionych z terytorium kraju
na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim w celu poddania
recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu dla
wprowadzającego sprzęt;
23) masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu wywiezionych z terytorium kraju
na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego w celu
poddania recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub
unieszkodliwianiu dla wprowadzającego sprzęt.
3. Prowadzący zakład przetwarzania w zaświadczeniu o zużytym sprzęcie może
uwzględnić:
1) masę zużytego sprzętu oraz masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu
przygotowanych do ponownego użycia,
2) masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu, poddanych recyklingowi, innym
niż recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu,
3) masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu, wywiezionych z terytorium
kraju w celu poddania recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub
unieszkodliwianiu
– do dnia 1 lutego następnego roku.
4. Prowadzący zakład przetwarzania wystawia zaświadczenie o zużytym
sprzęcie w trzech egzemplarzach, z czego jeden egzemplarz otrzymuje wprowadzający
sprzęt, drugi egzemplarz jest przekazywany marszałkowi województwa, a trzeci
egzemplarz pozostaje u prowadzącego zakład przetwarzania.
5. Zaświadczenie o zużytym sprzęcie jest sporządzane w postaci papierowej lub
elektronicznej.
6. Masę zużytego sprzętu przyjętego do zakładu przetwarzania ustala się na
podstawie kart przekazania odpadu.
7. W przypadku prowadzącego zakład przetwarzania będącego jednocześnie
zbierającym zużyty sprzęt masę zużytego sprzętu przyjętego do zakładu
przetwarzania, zebranego w ramach prowadzenia działalności w zakresie zbierania
zużytego sprzętu ustala się na podstawie ewidencji odpadów prowadzonej przez tego
przedsiębiorcę.
8. Masę zużytego sprzętu przygotowanego do ponownego użycia oraz masę
odpadów powstałych ze zużytego sprzętu przygotowanych do ponownego użycia
ustala się na podstawie karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i
elektronicznego, o której mowa w art. 67 ust. 1 pkt 1 lit. d ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach.
9. Masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu poddanych recyklingowi
i innym niż recykling procesom odzysku ustala się odpowiednio na podstawie
zaświadczenia potwierdzającego recykling oraz zaświadczenia potwierdzającego inne
niż recykling procesy odzysku.
10. Masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu poddanych
unieszkodliwianiu ustala się na podstawie kart przekazania odpadu sporządzonych
przez prowadzącego zakład przetwarzania, potwierdzonych przez prowadzącego
działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów.
11. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zaświadczenia o zużytym sprzęcie oraz sposób jego przekazywania, kierując się
potrzebą ujednolicenia sporządzania i przekazywania zaświadczeń.

art. 54. więcej Art. 54. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do
przechowywania zaświadczeń o zużytym sprzęcie, zaświadczeń potwierdzających
recykling oraz zaświadczeń potwierdzających inne niż recykling procesy odzysku przez
5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Prowadzący działalność w zakresie recyklingu jest obowiązany do
wydania prowadzącemu zakład przetwarzania przekazującemu odpady powstałe ze
zużytego sprzętu do recyklingu zaświadczenia potwierdzającego recykling za
poprzedni rok kalendarzowy.
2. Zaświadczenie potwierdzające recykling jest wydawane na wniosek
prowadzącego zakład przetwarzania, w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku.
3. Zaświadczenie potwierdzające recykling zawiera:
1) numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania;
2) numer rejestrowy prowadzącego działalność w zakresie recyklingu;
3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby prowadzącego zakład
przetwarzania;
4) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby prowadzącego działalność
w zakresie recyklingu;
5) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego zakład przetwarzania;
6) (uchylony)
7) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego działalność w zakresie
recyklingu;
8) (uchylony)
9) kod i nazwę rodzaju oraz masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu
przekazanych przez prowadzącego zakład przetwarzania do recyklingu;
10)oznaczenie zastosowanego procesu odzysku, w tym jego typu, określonego
w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
4. Prowadzący działalność w zakresie recyklingu wystawia zaświadczenie
potwierdzające recykling w trzech egzemplarzach, z czego jeden egzemplarz
otrzymuje prowadzący zakład przetwarzania przekazujący odpady powstałe ze
zużytego sprzętu do recyklingu, drugi egzemplarz jest przekazywany marszałkowi
województwa, a trzeci egzemplarz pozostaje u prowadzącego działalność w zakresie recyklingu.
5. Zaświadczenie potwierdzające recykling jest sporządzane w postaci
papierowej lub elektronicznej.

art. 56. więcej Art. 56. Prowadzący działalność w zakresie recyklingu jest obowiązany do
przechowywania zaświadczeń potwierdzających recykling przez 5 lat, licząc od końca
roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów
odzysku jest obowiązany do wydania prowadzącemu zakład przetwarzania
przekazującemu odpady powstałe ze zużytego sprzętu do innych niż recykling
procesów odzysku zaświadczenia potwierdzającego inne niż recykling procesy
odzysku za poprzedni rok kalendarzowy.
2. Zaświadczenie potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku jest
wydawane na wniosek prowadzącego zakład przetwarzania, w terminie 7 dni od dnia
wpływu wniosku.
3. Zaświadczenie potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku zawiera:
1) numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania;
2) numer rejestrowy prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling
procesów odzysku;
3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby prowadzącego zakład
przetwarzania;
4) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby prowadzącego działalność
w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;
5) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego zakład przetwarzania;
6) (uchylony)
7) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego działalność w zakresie
innych niż recykling procesów odzysku;
8) (uchylony)
9) kod i nazwę rodzaju oraz masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu
przekazanych przez prowadzącego zakład przetwarzania do innych niż recykling
procesów odzysku;
10) oznaczenie innego niż recykling zastosowanego procesu odzysku, w tym jego
typu, określonego w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
4. Prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku
wystawia zaświadczenie potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku w trzech
egzemplarzach, z czego jeden egzemplarz otrzymuje prowadzący zakład
przetwarzania przekazujący odpady powstałe ze zużytego sprzętu do innych niż
recykling procesów odzysku, drugi egzemplarz jest przekazywany marszałkowi
województwa, a trzeci egzemplarz pozostaje u prowadzącego działalność w zakresie
innych niż recykling procesów odzysku.
5. Zaświadczenie potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku jest
sporządzane w postaci papierowej lub elektronicznej.

art. 58. więcej Art. 58. Prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów
odzysku jest obowiązany do przechowywania zaświadczeń potwierdzających inne niż
recykling procesy odzysku przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego
dotyczą te zaświadczenia.

art. 59. więcej Art. 59. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
wzór zaświadczenia potwierdzającego recykling i wzór zaświadczenia
potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku oraz sposób ich przekazywania,
kierując się potrzebą ujednolicenia sporządzania i przekazywania tych zaświadczeń.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest
spółką akcyjną utworzoną przez producentów, wprowadzających sprzęt, a także
reprezentujące ich związki pracodawców lub izby gospodarcze w celu realizacji
określonych w ustawie obowiązków wykonywanych na podstawie umów
z wprowadzającymi sprzęt.
2. Akcjonariuszami organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
są wyłącznie podmioty, o których mowa w ust. 1.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Przedmiotem działania organizacji odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego jest działalność związana z organizowaniem, zarządzaniem lub
prowadzeniem przedsięwzięć związanych ze zbieraniem, przetwarzaniem,
recyklingiem i innymi niż recykling procesami odzysku oraz unieszkodliwianiem
zużytego sprzętu lub zużytych baterii lub zużytych akumulatorów lub prowadzenie
zbierania tych odpadów, w tym publiczne kampanie edukacyjne.
2. Nazwa organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego zawiera
oznaczenie „organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego”.
3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana
posiadać wdrożony system zarządzania środowiskowego zgodny z wymaganiami
systemu ekozarządzania i audytu (EMAS) lub z normą ISO 14001.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest
obowiązana do prowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych.
2. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, wykonując
obowiązek, o którym mowa w ust. 1, przeznacza na publiczne kampanie edukacyjne
co najmniej 5% przychodów netto uzyskanych w poprzednim roku kalendarzowym
z przejęcia obowiązków, o których mowa w art. 18 i art. 19.
3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, która
rozpoczyna działalność w danym roku kalendarzowym, przeznacza na publiczne
kampanie edukacyjne co najmniej 5% przychodów netto uzyskanych w tym roku
kalendarzowym z przejęcia obowiązków, o których mowa w art. 18 i art. 19.
4. Rozliczenie wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, następuje
w terminie do dnia 31 stycznia roku następującego po roku, w którym organizacja
odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego była obowiązana do
przeprowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych.
5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za wykonany, jeżeli
organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego posiada dokumentację
potwierdzającą przeznaczenie środków, o których mowa w ust. 2 i 3, na publiczne
kampanie edukacyjne.
6. W przypadku gdy organizacja odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego nie przeznaczyła w terminie, o którym mowa w ust. 4, na publiczne
kampanie edukacyjne środków w wysokości co najmniej równej odpowiednio
przychodom netto, o których mowa w ust. 2 albo 3, jest ona obowiązana do wpłaty bez
wezwania w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku, w którym
organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego była obowiązana do
przeprowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych, na rachunek bankowy urzędu
marszałkowskiego środków w wysokości równej odpowiednio przychodom netto,
o których mowa w ust. 2 albo 3.
7. Wysokość zobowiązania z tytułu środków, o których mowa w ust. 6, ulega
obniżeniu o kwotę faktycznie przeznaczoną przez organizację odzysku sprzętu
elektrycznego i elektronicznego na publiczne kampanie edukacyjne, potwierdzoną
przez dokumentację, o której mowa w ust. 5.
8. W przypadku gdy organizacja odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego nie wniosła środków, o których mowa w ust. 6, albo wniosła je
w wysokości niższej od należnej, marszałek województwa określa, w drodze decyzji,
wysokość zobowiązania z tytułu tych środków.
9. Wpływy z tytułu środków, o których mowa w ust. 6, powiększone o wysokość
dochodów z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o wysokość
dochodów, o których mowa w ust. 10, marszałek województwa przekazuje,
w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału, na rachunek bankowy Narodowego
Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
10. Wpływy z tytułu środków, o których mowa w ust. 6, w wysokości 10%
stanowią dochód budżetu samorządu województwa z przeznaczeniem na koszty
egzekucji należności z tytułu tych środków i obsługę administracyjną systemu tych
środków.
11. Do środków, o których mowa w ust. 6, stosuje się odpowiednio przepisy
działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że
uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Kapitał zakładowy organizacji odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego wynosi co najmniej 5 000 000 zł i nie może być zebrany w drodze
subskrypcji otwartej.
2. Kapitał zakładowy organizacji odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego pokrywa się w całości wkładem pieniężnym i wpłaca w całości
przed jej wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego.
3. Kapitał zakładowy organizacji odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego nie może pochodzić z pożyczki lub kredytu ani być obciążony
w jakikolwiek sposób.
4. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest
obowiązana:
1) utrzymywać kapitał własny w wysokości co najmniej połowy kapitału
zakładowego, określonego w ust. 1, zdeponowany na odrębnym rachunku
bankowym lub w formie lokaty terminowej albo
2) posiadać gwarancję bankową lub gwarancję ubezpieczeniową, której gwarantem
jest instytucja finansowa upoważniona do gwarantowania długu celnego lub
instytucja finansowa mająca siedzibę na terytorium państwa członkowskiego,
w wysokości co najmniej połowy kapitału zakładowego, określonego w ust. 1.
5. Akcje organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego mogą być
wyłącznie akcjami imiennymi i nie mogą być zamienione na akcje na okaziciela.
6. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie może
wydawać akcji uprzywilejowanych.

art. 64. więcej Art. 64. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest
obowiązana:
1) w terminie do dnia 15 marca każdego roku do przedstawienia marszałkowi
województwa za poprzedni rok kalendarzowy zaświadczenia wydanego przez
bank o utrzymywaniu przez nią na odrębnym rachunku bankowym lub w formie
lokaty terminowej środków, o których mowa w art. 63 ust. 4 pkt 1, albo
dokumentu potwierdzającego wysokość gwarancji bankowej lub gwarancji
ubezpieczeniowej, wydanego przez gwaranta, o którym mowa w art. 63 ust. 4
pkt 2;
2) do przedstawienia, na każde żądanie marszałka województwa, w terminie 14 dni
od dnia wpływu żądania, zaświadczenia wydanego przez bank o aktualnie
utrzymywanych przez organizację odzysku sprzętu elektrycznego i
elektronicznego na odrębnym rachunku bankowym lub w formie lokaty
terminowej środkach, o których mowa w art. 63 ust. 4 pkt 1, albo dokumentu
potwierdzającego wysokość gwarancji, o której mowa w art. 63 ust. 4 pkt 2.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest
obowiązana do zachowania w tajemnicy wszelkich danych przekazanych jej przez
wprowadzających sprzęt oraz autoryzowanych przedstawicieli, chyba że przepisy
odrębne stanowią inaczej.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy
obowiązków informacyjnych organizacji odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego wynikających z ustawy.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz
prowadzący zakład przetwarzania są obowiązani do przeprowadzenia rocznego audytu
zewnętrznego, zwanego dalej „audytem”.
2. Audyt przeprowadza się w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego
po roku kalendarzowym, którego dotyczy. Audyt kończy się podpisaniem przez
audytora sprawozdania z przeprowadzonego audytu.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Audyt jest przeprowadzany przez akredytowanego weryfikatora
środowiskowego, o którym mowa w przepisach rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie
dobrowolnego udziału organizacji w systemie ekozarządzania i audytu we
Wspólnocie (EMAS), uchylającego rozporządzenie (WE) nr 761/2001 oraz decyzje
Komisji 2001/681/WE i 2006/193/WE (Dz. Urz. UE L 342 z 22.12.2009, str. 1,
z późn. zm.).
1a. Weryfikator środowiskowy, o którym mowa w ust. 1, wykonuje działalność
na podstawie dokumentu akredytacyjnego w zakresie audytu, wydanego przez
krajową jednostkę akredytującą wyznaczoną zgodnie z przepisami rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r.
ustanawiającego wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do
warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylającego rozporządzenie (EWG)
nr 339/93 (Dz. Urz. UE L 218 z 13.08.2008, str. 30).
2. Audytora wybiera organizacja odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego albo prowadzący zakład przetwarzania.
3. Koszty przeprowadzenia audytu obciążają organizację odzysku sprzętu
elektrycznego i elektronicznego albo prowadzącego zakład przetwarzania.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Celem audytu jest sprawdzenie zgodności z przepisami prawa
w zakresie ochrony środowiska działalności organizacji odzysku sprzętu
elektrycznego i elektronicznego oraz prowadzącego zakład przetwarzania, w
szczególności w zakresie gospodarowania zużytym sprzętem, w tym procesów
przetwarzania prowadzonych przez prowadzącego zakład przetwarzania.
2. Audyt organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego obejmuje
kontrolę, w szczególności:
1) zakresu działalności prowadzonej przez organizację odzysku sprzętu
elektrycznego i elektronicznego;
2) spełniania wymagań dotyczących akcjonariusza organizacji odzysku sprzętu
elektrycznego i elektronicznego;
3) umów z prowadzącym zakład przetwarzania;
4) zaświadczeń o zużytym sprzęcie wystawionych przez prowadzących zakłady
przetwarzania;
5) złożonych sprawozdań i terminowości ich złożenia.
3. Audyt prowadzącego zakład przetwarzania obejmuje kontrolę,
w szczególności:
1) spełniania wymagań wynikających z niniejszej ustawy oraz z ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach, w szczególności zgodności posiadanych decyzji
w zakresie gospodarki odpadami z prowadzonym procesem przetwarzania;
2) możliwości technicznych, w tym mocy przerobowych instalacji służących do
przetwarzania, w szczególności umożliwiających demontaż oraz przygotowanie
do ponownego użycia zebranego zużytego sprzętu, który powstał ze sprzętu
wprowadzonego do obrotu przez wprowadzających sprzęt, z którymi zawarł
umowy, oraz odpadów powstałych po demontażu zużytego sprzętu;
3) zgodności informacji zawartych w zaświadczeniu o zużytym sprzęcie
wystawionym przez prowadzącego zakład przetwarzania ze stanem faktycznym.

art. 69. więcej Art. 69. Na podstawie zebranych dokumentów i dowodów audytor sporządza
pisemne sprawozdanie z przeprowadzonego audytu.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Audytor przekazuje organizacji odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego oraz prowadzącemu zakład przetwarzania sprawozdanie
z przeprowadzonego audytu wraz z dokumentacją audytu.
2. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz
prowadzący zakład przetwarzania przekazują właściwemu wojewódzkiemu
inspektorowi ochrony środowiska oraz marszałkowi województwa uwierzytelnioną
kopię sprawozdania z przeprowadzonego audytu niezwłocznie, nie później niż
w terminie do dnia 15 maja roku następującego po roku kalendarzowym, którego
audyt dotyczy.
3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz
prowadzący zakład przetwarzania są obowiązani do przechowywania sprawozdania
z przeprowadzonego audytu wraz z dokumentacją audytu przez 5 lat, licząc od końca
roku kalendarzowego, którego audyt dotyczy.

art. 71. więcej Art. 71. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres i sposób przeprowadzania audytu,
2) szczegółowy zakres sprawozdania z przeprowadzonego audytu
– kierując się potrzebą sprawdzenia wiarygodności informacji zawartych
w dokumentach objętych audytem oraz ujednolicenia sprawozdań
z przeprowadzonego audytu.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Rozliczenie wykonania obowiązku osiągnięcia minimalnego
rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu odzysku oraz poziomu
przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu następuje na
koniec roku kalendarzowego.
2. Wprowadzający sprzęt, który nie wykonał obowiązku osiągnięcia
minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu odzysku lub
poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu, jest
obowiązany do wniesienia opłaty produktowej, obliczanej oddzielnie dla każdej grupy
sprzętu, w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu:
1) zbierania;
2) odzysku;
3) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu.
3. Rozliczenie wykonania obowiązku osiągnięcia minimalnego rocznego
poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu odzysku oraz poziomu przygotowania
do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu wprowadzającego sprzęt, który
wniósł zabezpieczenie finansowe na dany rok kalendarzowy, następuje zgodnie
z art. 33.
4. W przypadku gdy należna opłata produktowa za nieosiągnięcie wymaganego
minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu odzysku oraz
poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu jest
wyższa niż zabezpieczenie finansowe, wprowadzający sprzęt jest obowiązany do
wniesienia różnicy pomiędzy należną opłatą produktową a zabezpieczeniem
finansowym.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Podstawę obliczenia opłaty produktowej stanowi masa
w kilogramach zużytego sprzętu.
2. Należną opłatę produktową oblicza się jako iloczyn stawki opłaty produktowej
i różnicy pomiędzy odpowiednio wymaganym a osiągniętym minimalnym rocznym poziomem zbierania zużytego sprzętu, poziomem odzysku oraz poziomem przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Stawka opłaty produktowej wynosi dla:
1) grupy sprzętu nr 3 określonej w załączniku nr 1 do ustawy – od 4 zł do 8 zł za
1 kg;
2) innych grup sprzętu niż grupa wskazana w pkt 1 – od 0 zł do 2 zł za 1 kg.
2. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe stawki
opłaty produktowej, kierując się kosztami zbierania, przygotowania do ponownego
użycia i recyklingu oraz innych niż recykling procesów odzysku zużytego sprzętu dla
poszczególnych grup sprzętu.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Opłata produktowa jest obliczana na koniec roku kalendarzowego.
2. Opłata produktowa jest wnoszona bez wezwania na odrębny rachunek
bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego w terminie do dnia 15 marca roku
następującego po roku kalendarzowym, którego opłata dotyczy.
3. W przypadku gdy wysokość opłaty produktowej za daną grupę sprzętu nie
przekracza 50 zł, opłaty produktowej nie wnosi się.
4. Wpływy z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej,
powiększone o wysokość dochodów z oprocentowania rachunków bankowych
i pomniejszone o wysokość dochodów, o których mowa w ust. 5, marszałek
województwa przekazuje, w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału, na
rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki
Wodnej.
5. Wpływy z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej
w wysokości 10% stanowią dochody budżetu samorządu województwa
z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu opłaty produktowej oraz
dodatkowej opłaty produktowej i obsługę administracyjną systemu tych opłat.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Wprowadzającego sprzęt, który wprowadza do obrotu:
1) małogabarytowy sprzęt, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie
przekracza 50 cm, o łącznej średniorocznej masie sprzętu nieprzekraczającej
100 kg,
2) wielkogabarytowy sprzęt, którego którykolwiek z zewnętrznych wymiarów
przekracza 50 cm, o łącznej średniorocznej masie sprzętu nieprzekraczającej
1000 kg
– zwalnia się z opłaty produktowej.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie, jeżeli:
1) wprowadzający sprzęt złoży marszałkowi województwa, w terminie do dnia
15 marca każdego roku:
a) zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis w zakresie, o którym
mowa w art. 37 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu
w sprawach dotyczących pomocy publicznej,
b) informacje, których zakres został określony w przepisach wydanych na
podstawie art. 37 ust. 2a ustawy, o której mowa w lit. a;
2) w odniesieniu do wprowadzającego sprzęt są spełnione warunki dopuszczalności
pomocy de minimis określone w obowiązujących przepisach prawa Unii
Europejskiej w zakresie pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie.
3. Wartość pomocy de minimis odpowiada wartości zwolnienia z opłaty
produktowej za nieosiągnięcie wymaganego poziomu zbierania.
4. Zaświadczenia, oświadczenie oraz informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
mogą być przekazywane za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.

art. 77. więcej Art. 77. 1. W przypadku nieuiszczenia opłaty produktowej albo wniesienia
opłaty niższej od należnej marszałek województwa określa, w drodze decyzji,
wysokość zobowiązania z tytułu opłaty produktowej.
2. W przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, marszałek
województwa ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę produktową w wysokości
odpowiadającej 50% kwoty niewniesionej opłaty produktowej.
3. Termin uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 14 dni od dnia,
w którym decyzja ustalająca jej wysokość stała się ostateczna. Opłata, o której mowa
w ust. 2, jest wnoszona na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu
marszałkowskiego.
4. Ulgi i zwolnienia z danin publicznych udzielone na podstawie odrębnych
ustaw nie mają zastosowania do opłaty produktowej.
5. W przypadku braku dodatkowej ewidencji, o której mowa w art. 22 ust. 1, lub
prowadzenia jej w sposób nierzetelny informacje o masie wprowadzonego do obrotu
sprzętu marszałek województwa określa w drodze oszacowania.
6. Oszacowanie masy sprzętu wprowadzonego do obrotu następuje metodą:
1) porównawczą wewnętrzną – polegającą na porównaniu masy sprzętu
wprowadzonego do obrotu przez wprowadzającego sprzęt w poprzednich
okresach, dla których jest znana wielkość tej masy;
2) porównawczą zewnętrzną – polegającą na porównaniu masy sprzętu
wprowadzonego do obrotu przez wprowadzającego sprzęt innego niż wskazany
w pkt 1, który prowadzi działalność gospodarczą o podobnej skali.
7. Jeżeli w toku postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania
z tytułu opłaty produktowej na podstawie dowodów innych niż dodatkowa ewidencja
można określić masę sprzętu wprowadzonego do obrotu, odstępuje się od oszacowania
tej masy.

art. 78. więcej Art. 78. Do należności z tytułu opłat produktowych oraz dodatkowych opłat
produktowych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych
przysługują marszałkowi województwa.

art. 79. więcej Art. 79. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o przemieszczaniu, należy
przez to rozumieć przewóz używanego sprzętu, w tym sprzętu wadliwego wysyłanego
do naprawy gwarancyjnej, odbywający się z terytorium kraju na terytorium innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego lub państwa niebędącego państwem
członkowskim.

art. 80. więcej Art. 80. 1. W przypadku przemieszczania używanego sprzętu, co do którego
zachodzi podejrzenie, w szczególności z uwagi na jego funkcjonalność, że jest on
zużytym sprzętem, posiadacz używanego sprzętu organizujący jego przemieszczanie
jest obowiązany do wykazania, że używany sprzęt nie jest zużytym sprzętem.
2. W celu wykazania, że przemieszczany używany sprzęt nie jest zużytym
sprzętem, posiadacz używanego sprzętu organizujący jego przemieszczanie:
1) jest obowiązany do udostępnienia:
a) kopii dokumentu nabycia używanego sprzętu, w szczególności faktury
i umowy sprzedaży, potwierdzającego funkcjonalność oraz przeznaczenie
do bezpośredniego ponownego użycia używanego sprzętu,
b) dowodów oceny lub badań w postaci kopii dokumentacji (certyfikat badań
lub dowód sprawności funkcjonalnej) dla każdego używanego sprzętu
znajdującego się w przesyłce oraz protokołu wyszczególniającego
dokumentację, o której mowa w pkt 2 lit. b,
c) oświadczenia posiadacza używanego sprzętu, organizującego jego
przemieszczanie, że używany sprzęt oraz przewożone z nim rzeczy nie są
odpadem, oraz wskazującego na zakres jego odpowiedzialności związanej
z przemieszczaniem używanego sprzętu,
d) dokumentu transportowego, w szczególności listu przewozowego;
2) zapewnia:
a) przeprowadzenie badania używanego sprzętu polegającego na ocenie:
– jego funkcjonalności,
– obecności w nim niebezpiecznych: substancji, mieszanin oraz części
składowych,
b) sporządzenie przez podmiot przeprowadzający badanie, o którym mowa
w lit. a, dokumentacji badania zawierającej:
– numer i nazwę grupy i rodzaj używanego sprzętu,
– numer identyfikacyjny używanego sprzętu (numer typu), jeżeli został
nadany,
– rok produkcji używanego sprzętu, jeżeli jest znany,
– wynik, rodzaj i datę przeprowadzenia badania oraz imię i nazwisko lub
nazwę oraz adres lub siedzibę podmiotu, który je przeprowadził.
3. Posiadacz przemieszczanego używanego sprzętu jest obowiązany do
umieszczenia na nim, a w przypadku gdy używany sprzęt jest opakowany – na jego
opakowaniu, dokumentacji, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b.
4. Dokumentację, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b, umieszcza się w sposób:
1) bezpieczny, ale nietrwały;
2) pozwalający na jej odczytanie bez konieczności rozpakowania używanego
sprzętu, jeżeli używany sprzęt jest opakowany.

art. 81. więcej Art. 81. Posiadacz używanego sprzętu, w tym sprzętu, o którym mowa w art. 82
ust. 1 pkt 1, organizujący jego przemieszczanie jest obowiązany do:
1) jego zabezpieczenia przed uszkodzeniem w czasie przemieszczania, załadunku
i rozładunku, w szczególności przez jego odpowiednie opakowanie
i rozmieszczenie;
2) przekazania podmiotowi dokonującemu jego przemieszczania dokumentów,
o których mowa odpowiednio w art. 80 ust. 2 pkt 1 albo art. 82 ust. 2.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Przepisów art. 80, z wyłączeniem ust. 2 pkt 1 lit. c i d, nie stosuje się
do odbywającego się w ramach transakcji B2B przemieszczania:
1) sprzętu, który jako wadliwy jest wysyłany do naprawy gwarancyjnej z zamiarem
jego ponownego użycia lub
2) używanego sprzętu przeznaczonego do użytku profesjonalnego, wysyłanego do
regeneracji lub naprawy do krajów, do których mają zastosowanie wydawane
przez Radę Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) przepisy
dotyczące kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów przeznaczonych
do odzysku z zamiarem ponownego użycia, lub
3) wadliwego używanego sprzętu przeznaczonego do użytku profesjonalnego,
w szczególności wyrobu medycznego lub jego części, który jest wysyłany w celu
przeprowadzenia analizy przyczyn usterki – w przypadku gdy taką analizę może
przeprowadzić wyłącznie wytwórca tego sprzętu lub działająca w jego imieniu
osoba trzecia.
2. W czasie przemieszczania sprzętu lub używanego sprzętu odbywającego się
w ramach transakcji B2B, o której mowa w ust. 1, podmiot dokonujący jego
przemieszczania jest obowiązany do posiadania:
1) dokumentu transportowego, w szczególności listu przewozowego;
2) oświadczenia posiadacza organizującego przemieszczanie sprzętu lub
używanego sprzętu wskazującego na zakres jego odpowiedzialności związanej
z przemieszczaniem tego sprzętu lub używanego sprzętu.
3. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zamieszcza w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska
wykaz krajów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Używany sprzęt, w tym sprzęt, o którym mowa w art. 82 ust. 1 pkt 1,
uznaje się za zużyty sprzęt, a jego przemieszczanie za nielegalne przemieszczanie
w rozumieniu art. 2 pkt 35 rozporządzenia nr 1013/2006:
1) jeżeli odpowiednio z dokumentacji i dokumentów, o których mowa w art. 80
ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. b, nie wynika, że nie jest on zużytym sprzętem;
2) w przypadku braku odpowiednio dokumentacji, o której mowa w art. 80 ust. 2
pkt 2 lit. b, albo dokumentów, o których mowa w art. 82 ust. 2;
3) jeżeli nie jest on odpowiednio zabezpieczony przed uszkodzeniem podczas
przemieszczania, załadunku i rozładunku, w szczególności odpowiednio
opakowany oraz rozmieszczony.
2. Do nielegalnego przemieszczania używanego sprzętu stosuje się przepisy
art. 24 i art. 25 rozporządzenia nr 1013/2006 oraz przepisy ustawy z dnia 29 czerwca
2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (Dz. U. z 2019 r. poz. 1162
oraz z 2020 r. poz. 284).

art. 84. więcej Art. 84. Podmiot będący:
1) wprowadzającym sprzęt,
2) autoryzowanym przedstawicielem,
3) zbierającym zużyty sprzęt,
4) prowadzącym zakład przetwarzania,
5) prowadzącym działalność w zakresie recyklingu,
6) prowadzącym działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku,
7) organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
– podlega wpisowi do rejestru na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach.

art. 85. więcej Art. 85. Podmiot będący:
1) wprowadzającym sprzęt,
2) autoryzowanym przedstawicielem,
3) zbierającym zużyty sprzęt,
4) prowadzącym zakład przetwarzania,
5) prowadzącym działalność w zakresie recyklingu,
6) prowadzącym działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku,
7) organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
– jest obowiązany do sporządzenia rocznego sprawozdania na zasadach i w trybie
określonych w dziale V rozdziale 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska co najmniej raz w roku
przeprowadza kontrolę zakładu przetwarzania.
2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska sporządza i przekazuje Głównemu
Inspektorowi Ochrony Środowiska, w terminie do dnia 15 lutego za poprzedni rok
kalendarzowy, zbiorczą informację o wynikach kontroli przeprowadzonych
w poprzednim roku kalendarzowym.

art. 87. więcej Art. 87. Kontrolę przestrzegania przez dystrybutorów przepisów art. 37
i art. 39 sprawuje Inspekcja Handlowa, działając na podstawie ustawy z dnia
15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1668 i 2166 oraz z
2020 r. poz. 285 i 1337).

art. 88. więcej Art. 88. 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska sporządza i przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw klimatu, w terminie do dnia 30 lipca każdego roku,
roczny raport o funkcjonowaniu systemu gospodarki zużytym sprzętem w poprzednim
roku kalendarzowym.
2. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, zakres
i wzór rocznego raportu o funkcjonowaniu systemu gospodarki zużytym sprzętem,
kierując się potrzebą oceny funkcjonowania systemu gospodarki zużytym sprzętem.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Minister właściwy do spraw klimatu sporządza i przekazuje Komisji
Europejskiej sprawozdanie z wykonywania przepisów ustawy zawierające
w szczególności informacje o:
1) masie sprzętu wprowadzonego do obrotu wraz z nazwą grupy sprzętu;
2) masie zebranego zużytego sprzętu;
3) masie zużytego sprzętu przygotowanego do ponownego użycia i poddanego
recyklingowi oraz innym niż recykling procesom odzysku;
4) masie wywiezionych z terytorium kraju odpadów powstałych ze zużytego
sprzętu.
2. Sprawozdanie jest przekazywane Komisji Europejskiej co 3 lata, w terminie
9 miesięcy, licząc od końca trzyletniego okresu, którego dotyczy.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Minister właściwy do spraw klimatu, organy inspekcji ochrony
środowiska, organy inspekcji handlowej oraz marszałkowie województw
współpracują z właściwymi organami innych niż Rzeczpospolita Polska państw
członkowskich w sprawach dotyczących sprzętu i zużytego sprzętu, w szczególności
w celu ustanowienia odpowiedniego przepływu informacji, gwarantującego
przestrzeganie przez producentów i wprowadzających sprzęt przepisów z tego
zakresu, oraz w odpowiednich przypadkach udostępniają sobie nawzajem i Komisji
Europejskiej informacje, tak aby ułatwiać prawidłowe wykonanie tych przepisów.
Współpraca administracyjna i wymiana informacji, w szczególności pomiędzy
krajowymi rejestrami zawierającymi informacje o producentach i wprowadzających
sprzęt, odbywa się z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności dostęp do
odpowiednich dokumentów i informacji, uwzględniających wyniki kontroli,
z zastrzeżeniem przepisów dotyczących ochrony danych.

art. 91. więcej Art. 91. Administracyjnej karze pieniężnej podlega ten, kto:
1) będąc do tego obowiązanym na podstawie art. 7 ust. 2 nie stosuje przy
projektowaniu sprzętu wymagań dotyczących ekoprojektu ułatwiających
ponowne użycie i przetwarzanie zużytego sprzętu, zgodnie z tym przepisem;
2) wbrew przepisowi art. 7 ust. 3 uniemożliwia ponowne użycie zużytego sprzętu
przez stosowanie specyficznych rozwiązań projektowych lub procesów
produkcyjnych;
3) wbrew przepisowi art. 12 ust. 1 nie umieszcza numeru rejestrowego na fakturze
i innych dokumentach sporządzanych w związku z wprowadzaniem do obrotu
sprzętu;
4) wbrew przepisowi art. 13 ust. 1 nie dołącza do sprzętu przeznaczonego dla
gospodarstw domowych informacji wskazanych w tym przepisie;
5) wbrew przepisowi art. 13 ust. 2 pkt 1 nie informuje o systemie zbierania, w tym
zwrotu, zużytego sprzętu;
6) wbrew przepisowi art. 13 ust. 2 pkt 2 nie informuje o roli, jaką gospodarstwo
domowe spełnia w przyczynianiu się do ponownego użycia i odzysku, w tym
recyklingu, zużytego sprzętu;
7) wbrew przepisowi art. 14 ust. 1 nie oznakowuje sprzętu symbolem selektywnego
zbierania;
8) wbrew przepisowi art. 14 ust. 2 nie umieszcza w sposób wyraźny, czytelny
i trwały oznakowania, o którym mowa w art. 14 ust. 1, na sprzęcie, opakowaniu
lub dokumentach dołączonych do sprzętu;
9) wbrew przepisom art. 15 ust. 3 nie przeznacza na publiczne kampanie
edukacyjne lub nie wnosi na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu
marszałkowskiego łącznie co najmniej 0,1% przychodów netto z tytułu
wprowadzonego do obrotu sprzętu osiągniętych w poprzednim roku
kalendarzowym albo nie rozlicza wykonania tych obowiązków w terminie,
o którym mowa w art. 15 ust. 5;
10) wbrew przepisowi art. 16 ust. 2 nie informuje nabywców sprzętu o wysokości
kosztów gospodarowania odpadami;
11) wbrew przepisowi art. 17 ust. 1 nie opracowuje informacji dotyczącej
ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, zawierającej
w szczególności wskazanie poszczególnych części składowych oraz materiałów
zawartych w sprzęcie, a także umiejscowienia w sprzęcie niebezpiecznych:
substancji, mieszanin oraz części składowych;
12) wbrew przepisowi art. 17 ust. 3 nie przekazuje bezpłatnie informacji, o której
mowa w art. 17 ust. 1;
13) wbrew przepisowi art. 18 ust. 1 nie organizuje i nie finansuje odbierania od
zbierających zużyty sprzęt oraz przetwarzania zużytego sprzętu pochodzącego
z gospodarstw domowych;
14) wbrew przepisowi art. 19 ust. 1 nie organizuje i nie finansuje zbierania oraz
przetwarzania zużytego sprzętu pochodzącego od użytkowników innych niż
gospodarstwa domowe;
15) wbrew przepisowi art. 22 ust. 1 nie prowadzi dodatkowej ewidencji obejmującej
informacje o masie wprowadzonego do obrotu sprzętu albo prowadzi ją
niezgodnie ze stanem rzeczywistym;
16) wbrew przepisowi art. 22 ust. 3 nie przechowuje dodatkowej ewidencji oraz
zaświadczeń o zużytym sprzęcie;
17) wbrew przepisom art. 23 nie zawiera umowy z prowadzącym zakład
przetwarzania;
18) wbrew przepisowi art. 26 ust. 2 nie wyznacza autoryzowanego przedstawiciela;
19) wbrew przepisowi art. 26 ust. 5 nie wykonuje obowiązków określonych ustawą
dla wprowadzającego sprzęt za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu
elektrycznego i elektronicznego;
20) wbrew przepisom art. 27 ust. 1 i art. 28 ust. 1 i 3 nie wnosi zabezpieczenia
finansowego albo nie wnosi go w terminie;
21) wbrew zakazowi określonemu w art. 35 ust. 1 zbiera niekompletny zużyty sprzęt
lub części pochodzące ze zużytego sprzętu;
22) wbrew przepisowi art. 37 ust. 1 nie odbiera nieodpłatnie zużytego sprzętu
pochodzącego z gospodarstw domowych w punkcie sprzedaży;
23) wbrew przepisowi art. 37 ust. 2 nie odbiera nieodpłatnie zużytego sprzętu
pochodzącego z gospodarstw domowych w miejscu dostawy sprzętu;
24) wbrew przepisowi art. 37 ust. 3 nie przyjmuje nieodpłatnie zużytego sprzętu
pochodzącego z gospodarstw domowych, którego żaden z zewnętrznych
wymiarów nie przekracza 25 cm, bez konieczności zakupu nowego sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych;
25) wbrew przepisowi art. 37 ust. 4 nie umieszcza w widocznym miejscu w punkcie
sprzedaży informacji w zakresie, o którym mowa w art. 37 ust. 1–3, lub kto
udostępniając na rynku sprzęt za pomocą środków porozumiewania się na
odległość nie przekazuje tych informacji w sposób umożliwiający zapoznanie się
z nimi, w szczególności na stronie internetowej lub w formie komunikatu;
26) wbrew przepisom art. 39:
a) udostępnia na rynku sprzęt niezgodnie z art. 39 pkt 1 lit. a,
b) udostępnia na rynku sprzęt nieoznakowany zgodnie z art. 14 ust. 1,
c) nie umieszcza w widocznym miejscu w punkcie sprzedaży informacji
o punktach zbierania zużytego sprzętu, a w przypadku udostępniania na rynku sprzętu za pomocą środków porozumiewania się na odległość – nie przekazuje tych informacji w sposób umożliwiający zapoznanie się z nimi, w szczególności na stronie internetowej lub w formie komunikatu,
d) udostępnia na rynku sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych bez
dołączonych do niego informacji, o których mowa w art. 13 ust. 1;
27) wbrew przepisowi art. 40 ust. 1 nie przyjmuje nieodpłatnie zużytego sprzętu
pomimo, że zużyty sprzęt nie stwarza zagrożenia, o którym mowa w art. 41 ust. 1;
28) wbrew przepisom art. 40 ust. 2 i 3 nie umieszcza w punkcie serwisowym
informacji o punktach zbierania zużytego sprzętu oraz informacji o możliwości
nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu;
29) wbrew przepisom art. 43 nie wyposaża miejsc, w których jest magazynowany
zużyty sprzęt, zgodnie z tymi przepisami;
30) wbrew przepisom art. 44 ust. 1 nie przekazuje zebranego zużytego sprzętu
prowadzącemu zakład przetwarzania posiadającemu decyzję w zakresie
gospodarki odpadami zezwalającą na przetwarzanie zużytego sprzętu
powstałego ze sprzętu należącego do grupy sprzętu określonej w załączniku
nr 1 do ustawy;
31) wbrew przepisowi art. 44 ust. 4 nie zapewnia zbierania i transportu zużytego
sprzętu w warunkach optymalnych do przygotowania go do ponownego użycia,
recyklingu oraz innych niż recykling procesów odzysku, w tym ograniczenia
rozprzestrzeniania się niebezpiecznych substancji;
32) wbrew przepisom art. 45 nie przekazuje wójtowi, burmistrzowi albo
prezydentowi miasta informacji, o których mowa w tych przepisach;
33) wbrew przepisom art. 46:
a) prowadzi demontaż zużytego sprzętu lub przygotowuje do ponownego
użycia zużyty sprzęt oraz odpady powstałe po demontażu zużytego sprzętu
poza zakładem przetwarzania,
b) nie prowadzi demontażu zużytego sprzętu, procesów recyklingu i innych
niż recykling procesów odzysku, z wyjątkiem przygotowania do
ponownego użycia, obejmujących przynajmniej usunięcie ze zużytego
sprzętu płynów oraz postępowanie, o którym mowa w art. 46 ust. 2;
34) wbrew przepisowi art. 47 unieszkodliwia zużyty sprzęt przed poddaniem go
przetwarzaniu, o którym mowa w art. 46;
35) wbrew przepisowi art. 49 nie przyjmuje co najmniej nieodpłatnie zużytego
sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych od zbierającego zużyty sprzęt;
36) wbrew przepisom art. 50 nie wyposaża miejsc, w których jest magazynowany
zużyty sprzęt przed poddaniem go przetwarzaniu, zgodnie z tymi przepisami;
37) wbrew przepisom art. 51 ust. 1 nie wyposaża zakładu przetwarzania zgodnie
z tymi przepisami;
38) wbrew przepisowi art. 51 ust. 2 przyjmuje zużyty sprzęt do zakładu
przetwarzania, który nie jest wyposażony zgodnie z art. 51 ust. 1;
39) wbrew przepisom art. 52 ust. 1 lub 2 nie przekazuje odpadów powstałych po
demontażu zużytego sprzętu prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu
lub prowadzącemu działalność w zakresie innych niż recykling procesów
odzysku, wpisanym do rejestru, albo prowadzącemu działalność w zakresie
unieszkodliwiania odpadów;
40) wbrew przepisowi art. 52 ust. 6 nie przekazuje zużytych baterii i zużytych
akumulatorów zbierającemu zużyte baterie lub zużyte akumulatory lub
prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych
akumulatorów, o których mowa w ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach
i akumulatorach;
41)wbrew przepisom art. 53 ust. 1 i 4 nie wydaje wprowadzającemu sprzęt albo nie
przekazuje marszałkowi województwa zaświadczenia o zużytym sprzęcie albo
sporządza zaświadczenie niezgodnie ze stanem rzeczywistym;
42)wbrew przepisom art. 54, art. 56 i art. 58 nie przechowuje:
a) zaświadczeń o zużytym sprzęcie,
b) zaświadczeń potwierdzających recykling,
c) zaświadczeń potwierdzających inne niż recykling procesy odzysku;
43) wbrew przepisom art. 55 ust. 1 i 4 oraz art. 57 ust. 1 i 4 nie wydaje
prowadzącemu zakład przetwarzania albo nie przekazuje marszałkowi
województwa zaświadczenia potwierdzającego recykling albo zaświadczenia potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku albo sporządza zaświadczenia niezgodnie ze stanem rzeczywistym;
44) wbrew przepisom art. 62 ust. 2 albo 3 nie przeznacza na publiczne kampanie
edukacyjne co najmniej 5% przychodów netto uzyskanych w poprzednim albo
danym roku kalendarzowym albo nie rozlicza wykonania tego obowiązku
w terminie, o którym mowa w art. 62 ust. 4;
45) wbrew przepisom art. 64 nie przedstawia marszałkowi województwa
dokumentów, o których mowa w tych przepisach;
46) wbrew przepisom art. 66 nie przeprowadza audytu albo nie przeprowadza go w terminie;
47) wbrew przepisowi art. 70 ust. 2 nie przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi
ochrony środowiska oraz marszałkowi województwa uwierzytelnionej kopii
sprawozdania z przeprowadzonego audytu albo nie przekazuje go niezwłocznie,
nie później niż w terminie do dnia 15 maja roku następującego po roku
kalendarzowym, którego audyt dotyczy;
48) wbrew przepisowi art. 70 ust. 3 nie przechowuje sprawozdania
z przeprowadzonego audytu wraz z dokumentacją audytu przez 5 lat, licząc od
końca roku kalendarzowego, którego audyt dotyczy.

art. 92. więcej Art. 92. Administracyjne kary pieniężne wynoszą:
1) w przypadkach, o których mowa w art. 91 pkt 4–10, 29, 30, 35, 39 i 40 – od 10
000 zł do 1 000 000 zł;
2) w przypadkach, o których mowa w art. 91 pkt 1–3, 12–14, 17–21, 33, 34, 36–38,
41 i 46 – od 15 000 zł do 500 000 zł;
3) w przypadkach, o których mowa w art. 91 pkt 11, 15, 16, 27, 28, 31, 32, 42, 43,
45, 47 i 48 – od 10 000 zł do 400 000 zł;
4) w przypadku, o którym mowa w art. 91 pkt 44 – od 15 000 zł do 1 000 000 zł;
5) w przypadku, o którym mowa w art. 91 pkt 22–24 i 26 – od 5000 zł do 500 000 zł;
6) w przypadku, o którym mowa w art. 91 pkt 25 – od 5000 zł do 300 000 zł.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Administracyjne kary pieniężne za naruszenia przepisów, o których
mowa w art. 91 pkt 1–21 i 27–48, wymierza, w drodze decyzji, właściwy wojewódzki
inspektor ochrony środowiska.
2. Administracyjne kary pieniężne za naruszenia przepisów, o których mowa
w art. 91 pkt 22–26, wymierza, w drodze decyzji, właściwy wojewódzki inspektor
inspekcji handlowej.
3. Przy ustalaniu wysokości administracyjnej kary pieniężnej uwzględnia się
stopień szkodliwości naruszenia, rodzaj, zakres i okres trwania naruszenia oraz
dotychczasową działalność podmiotu.
4. Jeżeli podmiot podlegający ukaraniu przedstawi organowi dowody
i okoliczności wskazujące, że podmiot ten dochował należytej staranności i uczynił
wszystko, czego można od niego rozsądnie oczekiwać, aby do naruszenia nie doszło
lub że nie miał żadnego wpływu na powstanie naruszenia, a naruszenie to nastąpiło
wskutek zdarzeń i okoliczności, których podmiot nie mógł przewidzieć, organ nie
wszczyna postępowania w sprawie nałożenia administracyjnej kary pieniężnej wobec
tego podmiotu, a postępowanie wszczęte w tej sprawie umarza.
5. W przypadku stwierdzenia w czasie jednego postępowania kilku naruszeń
wyczerpujących znamiona naruszeń określonych w art. 91 orzeka się jedną karę za
wszystkie naruszenia, której wysokość nie może przekraczać najwyższej kary
przewidzianej za dane naruszenia.
6. Administracyjną karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia,
w którym decyzja o wymierzeniu administracyjnej kary pieniężnej stała się
ostateczna, na odrębny rachunek bankowy odpowiednio właściwego wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska albo właściwego wojewódzkiego inspektora inspekcji
handlowej.
7. Należności z tytułu administracyjnych kar pieniężnych stanowią dochód
budżetu państwa.

art. 94. więcej Art. 94. W sprawach dotyczących administracyjnych kar pieniężnych stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują odpowiednio
wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska albo wojewódzkiemu
inspektorowi inspekcji handlowej.

art. 95. więcej Art. 95. Kto wbrew zakazowi określonemu w art. 34 umieszcza zużyty sprzęt
łącznie z innymi odpadami, podlega karze grzywny.

art. 96. więcej Art. 96. Kto wbrew przepisowi art. 36 nie przekazuje zużytego sprzętu
pochodzącego z gospodarstw domowych zbierającemu zużyty sprzęt lub podmiotowi
uprawnionemu do zbierania zużytego sprzętu, o którym mowa w art. 45 ust. 1
pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, podlega karze grzywny.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Kto wbrew przepisowi art. 42 ust. 1 nie przyjmuje przekazywanego
do niego zużytego sprzętu, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto, wbrew przepisowi art. 42 ust. 1, przyjmuje
odpłatnie zużyty sprzęt pochodzący z gospodarstw domowych.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w art. 95–97,
następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks
postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2020 r. poz. 729, 956 i 1423).
2. Za wykroczenia, o których mowa w art. 95–97, odpowiada jak sprawca także
ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub
faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi osoby fizycznej,
osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej,
której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną, w zakresie wprowadzania do
obrotu sprzętu lub gospodarowania zużytym sprzętem.

art. 99. więcej Art. 99. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 686, z późn.
zm.) w art. 2 w ust. 1 w pkt 1 lit. j otrzymuje brzmienie:
„j) przestrzegania przepisów o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, z wyjątkiem przepisów art. 37
i art. 39 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U.
poz. 1688),”.

art. 100. więcej Art. 100. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361,
z późn. zm.) w art. 23 w ust. 1 pkt 16c otrzymuje brzmienie:
„16c) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. poz. 1688), z tym że kosztem uzyskania przychodów jest poniesiona opłata, o której mowa w art. 72 ust. 2 tej ustawy;”.

art. 101. więcej Art. 101. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) w art. 16 w ust. 1 pkt 19c otrzymuje brzmienie:
„19c) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. poz. 1688), z tym że kosztem uzyskania przychodów jest poniesiona opłata, o której mowa w art. 72 ust. 2 tej ustawy;”.

art. 102. więcej Art. 102. W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r.
poz. 1399, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 2 w pkt 9 w lit. e wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„zbierających zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, o których mowa
w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. poz. 1688), zawierające:”;
2) w art. 9e po ust. 1a dodaje się ust. 1b i 1c w brzmieniu:
„1b. Dopuszcza się przekazywanie zmieszanych odpadów komunalnych niezbędnych do przeprowadzenia rozruchu instalacji do spalarni odpadów określonej w wojewódzkim planie gospodarki odpadami jako regionalna instalacja do przetwarzania odpadów komunalnych albo jako ponadregionalna instalacja do przetwarzania odpadów komunalnych, przed uwzględnieniem tej instalacji w uchwale w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami.
1c. Dopuszcza się przekazywanie zmieszanych odpadów komunalnych lub odpadów zielonych za pośrednictwem stacji przeładunkowej, o której mowa w art. 23 ust. 10 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
3) w art. 9j w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) stwierdzono, że przedsiębiorca po raz drugi przekazuje zmieszane odpady komunalne lub odpady zielone do instalacji innych niż regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych, z zastrzeżeniem art. 9e
ust. 1a–1c oraz art. 9l ust. 2;”;
4) w art. 9k pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) po raz drugi przekazuje zmieszane odpady komunalne lub odpady zielone do instalacji innych niż regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych, z zastrzeżeniem art. 9e ust. 1a–1c oraz art. 9l ust. 2;”;
5) w art. 9x w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) nie przekazuje, z zastrzeżeniem art. 9e ust. 1a–1c, odebranych od właścicieli nieruchomości zmieszanych odpadów komunalnych oraz odpadów zielonych do regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych albo w przypadkach, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, do instalacji przewidzianych do zastępczej obsługi tego regionu – podlega karze pieniężnej w wysokości od 500 zł do 2000 zł za pierwszy ujawniony przypadek;”;
6) w art. 9y w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) nie przekazuje, z zastrzeżeniem art. 9e ust. 1a–1c, odebranych od właścicieli nieruchomości zmieszanych odpadów komunalnych oraz odpadów zielonych do regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych albo w przypadkach, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, do instalacji przewidzianych do zastępczej obsługi tego regionu – podlega karze pieniężnej w wysokości od 500 zł do 2000 zł za pierwszy ujawniony przypadek;”.

art. 103. więcej Art. 103. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014 r. poz. 148, z późn. zm.)
w art. 3 w ust. 1 pkt 2a otrzymuje brzmienie:
„2a) kontrola przestrzegania przez dystrybutorów przepisów art. 37 i art. 39 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. poz. 1688);”.

art. 104. więcej Art. 104. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn.
zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 400k:
a) w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) sporządzanie i przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw środowiska zbiorczej informacji
o zgromadzonych wpływach z tytułu środków, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 2, art. 62 ust. 6 oraz
wpływach z tytułu opłat, o których mowa w art. 72 ust. 2 i art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. poz. 1688), w terminie do dnia 30 czerwca następnego roku za poprzedni rok kalendarzowy.”,
b) w ust. 3 w pkt 1 średnik zastępuje się kropką i uchyla się pkt 2,
c) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się potrzebą ujednolicenia informacji, określi,
w drodze rozporządzenia, sposób przekazywania i wzory informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 3–5.”;
2) w art. 401:
a) w ust. 7 pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:
„10) wpływy z opłat, o których mowa w art. 72 ust. 2 i art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;
11) wpływy z tytułu środków, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 2 oraz art. 62 ust. 6 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym z wykonania obowiązku prowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych;”,
b) w ust. 8 uchyla się pkt 1;
3) w art. 402 uchyla się ust. 8.

art. 105. więcej Art. 105. W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn.
zm.) po art. 84ab dodaje się art. 84ac w brzmieniu:
„Art. 84ac. Przepisów art. 79, art. 80a, art. 82 i art. 83 nie stosuje się w odniesieniu do kontroli działalności
w zakresie zbierania i przetwarzania zużytego sprzętu oraz recyklingu i innych niż recykling procesów odzysku odpadów powstałych ze zużytego sprzętu dokonywanej przez Inspekcję Ochrony Środowiska, marszałka województwa oraz starostę w związku z kontrolą przestrzegania przepisów dotyczących gospodarowania zużytym sprzętem.”.

art. 106. więcej Art. 106. W ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235, z późn. zm.) w art. 16 w ust. 1 w pkt 11:
1) lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) zabezpieczeniu finansowym, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. poz. 1688),”;
2) w lit. c kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu:
„d) wysokości wnoszonych opłat produktowych i środków przeznaczanych na publiczne kampanie edukacyjne.”.

art. 107. więcej Art. 107. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. z 2015 r. poz. 687) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 6 pkt 16 otrzymuje brzmienie:
„16) sprzęt – sprzęt w rozumieniu art. 4 pkt 13 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym (Dz. U. poz. 1688), który jest w całości albo w części zasilany bateriami lub akumulatorami
lub jest przystosowany do tego rodzaju zasilania;”;
2) w art. 59 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Przez masę zużytych baterii i zużytych akumulatorów należy rozumieć odpowiednio masę zużytych baterii
lub zużytych akumulatorów zebranych bezpośrednio od użytkowników końcowych, z miejsc odbioru oraz zakładów przetwarzania w rozumieniu art. 4 pkt 22 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym i przekazanych bezpośrednio prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów.”.

art. 108. więcej Art. 108. W ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21, z późn. zm.) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w odnośniku nr 2:
a) uchyla się pkt 9,
b) w pkt 13 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 14 w brzmieniu:
„14) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) (Dz. Urz. UE L 197 z 24.07.2012, str. 38, z późn. zm.).”;
2) w art. 20 dodaje się ust. 11 w brzmieniu:
„11. Przepis ust. 10 stosuje także się w przypadku przekazywania zmieszanych odpadów komunalnych niezbędnych do przeprowadzenia rozruchu spalarni określonej jako ponadregionalna instalacja do obsługi danego regionu w wojewódzkim planie gospodarki odpadami.”;
3) w art. 23 dodaje się ust. 10 i 11 w brzmieniu:
„10. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się do zbierania odpadów, o których mowa w ust. 2 pkt 5 i 6,
w stacji przeładunkowej prowadzonej przez podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości lub przez prowadzącego regionalną instalację przetwarzania odpadów komunalnych lub prowadzącego ponadregionalną instalację przetwarzania odpadów komunalnych.
11. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się do zbierania odpadów zielonych przez prowadzącego
punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych.”;
4) po art. 41 dodaje się art. 41a w brzmieniu:
„Art. 41a. 1. Zezwolenie na przetwarzanie odpadów oraz pozwolenie na wytwarzanie odpadów uwzględniające
przetwarzanie odpadów są wydawane po przeprowadzeniu przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska z udziałem przedstawiciela właściwego organu kontroli instalacji, obiektu budowlanego lub jego części, w których ma być prowadzone przetwarzanie odpadów, w zakresie spełniania wymagań określonych w przepisach ochrony środowiska.
2. Do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli występuje właściwy organ.
3. Po przeprowadzeniu kontroli wojewódzki inspektor ochrony środowiska niezwłocznie wydaje postanowienie
w przedmiocie spełnienia wymagań określonych w przepisach ochrony środowiska. Na postanowienie nie służy zażalenie.
4. W przypadku postanowienia wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska negatywnie opiniującego spełnienie wymagań określonych w przepisach ochrony środowiska właściwy organ może odmówić wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów lub pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego przetwarzanie odpadów.
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku gdy zezwolenie na przetwarzanie odpadów dotyczy odzysku poza
instalacjami i urządzeniami lub przygotowania do ponownego użycia.
6. W przypadku istotnej zmiany zezwolenia na przetwarzanie odpadów oraz pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego przetwarzanie odpadów właściwy organ może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska przed wydaniem decyzji w sprawie zmiany.”;
5) w art. 49:
a) w ust. 7:
– pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) warunkach umowy, jaką wprowadzający sprzęt w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. poz. 1688), zwany dalej „wprowadzającym
sprzęt”, albo autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 26 tej ustawy, zwany dalej „autoryzowanym przedstawicielem”, zawarł z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego;”,
– pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) rodzaju i wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.”,
b) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
„8. Rejestr zawiera linki do rejestrów prowadzonych w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach
członkowskich w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym w celu ułatwienia rejestracji w nich.”;
6) w art. 50:
a) w ust. 1 w pkt 3:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„z zakresu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym:”,
– lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) wprowadzających sprzęt lub autoryzowanych przedstawicieli,”,
b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
„4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do wprowadzającego sprzęt, który korzysta z uprawnienia określonego w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
5. Autoryzowany przedstawiciel jest obowiązany zamieścić w rejestrze wykaz wprowadzających sprzęt,
którzy przekazali mu informacje, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.”;
7) w art. 52 w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby, a w przypadku wyznaczenia
autoryzowanego przedstawiciela – również kod pocztowy, miejscowość, nazwę i numer ulicy, kraj, numer
telefonu i faksu, e-mail oraz osobę do kontaktu, a także imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania
lub siedziby producenta w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym, zwanego dalej „producentem sprzętu”, który go wyznaczył;”,
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz europejski numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany;”,
c) w pkt 6:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„z zakresu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
w odniesieniu do:”,
– w lit. a:
– – wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„wprowadzającego sprzęt lub autoryzowanego przedstawiciela:”,
– – tiret drugie i trzecie otrzymują brzmienie:
„– nazwę marki sprzętu, numer i nazwę grupy sprzętu, typ sprzętu (sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych lub sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych),
– informację o umowie z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa
w art. 11 ust. 3 tej ustawy, a w przypadku wprowadzającego sprzęt, który wprowadził do obrotu
sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który nie zawarł umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego – informację o masie sprzętu, który zamierza wprowadzić
do obrotu w danym roku kalendarzowym, zaliczonego do poszczególnych grup sprzętu oraz
o formie i wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy,”,
– – dodaje się tiret czwarte i piąte w brzmieniu:
„– informację o stosowanej technice sprzedaży sprzętu,
– wykaz producentów sprzętu, z którymi autoryzowany przedstawiciel zawarł umowę, o której mowa
w art. 26 ust. 3 tej ustawy, zawierający ich imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub
siedziby – w przypadku autoryzowanego przedstawiciela,”,
– w lit. b tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:
„– numer i nazwę grupy sprzętu, z której powstał zebrany przez niego zużyty sprzęt,”,
– w lit. c tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:
„– numer i nazwę grupy sprzętu, z której powstał przyjmowany przez niego zużyty sprzęt,”,
– w lit. f tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:
„– wykaz autoryzowanych przedstawicieli z informacją o imieniu i nazwisku lub nazwie oraz adresie zamieszkania lub siedziby producentów sprzętu, którzy ich wyznaczyli, lub wykaz wprowadzających
sprzęt, z którymi organizacja zawarła umowy, o których mowa w art. 11 ust. 3 tej ustawy, zawierający
firmy przedsiębiorców oraz oznaczenia ich siedzib i numery rejestrowe,”;
8) w art. 53:
a) uchyla się ust. 4,
b) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby, a w przypadku wyznaczenia
autoryzowanego przedstawiciela – również kod pocztowy, miejscowość, nazwa i numer ulicy, kraj, numer
telefonu i faksu, e-mail oraz osobę do kontaktu, a także szczegółowe dane producenta sprzętu, który go
wyznaczył, obejmujące informację o imieniu i nazwisku lub nazwie oraz adresie zamieszkania lub siedziby
oraz wykaz wprowadzających sprzęt, którzy mogą korzystać z uprawnienia, o którym mowa w art. 25
ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,”,
c) w ust. 7:
– w pkt 2:
– – wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„w przypadku wprowadzającego sprzęt lub autoryzowanego przedstawiciela:”,
– – lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27
ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, o ile
zabezpieczenie finansowe jest wymagane,”,
– – dodaje się lit. c w brzmieniu:
„c) uwierzytelnioną kopię umowy, o której mowa w art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym – w przypadku autoryzowanego przedstawiciela;”,
– pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) w przypadku organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w ustawie
z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym – zaświadczenie wydane
przez bank prowadzący rachunek lub lokatę terminową organizacji odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego o wpłacie kwoty równej wysokości kapitału zakładowego organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego na pokrycie tego kapitału albo oświadczenie o wpłacie tej kwoty;”;
9) w art. 57 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wprowadzających sprzęt i autoryzowanych przedstawicieli,”;
10) w art. 60 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadku wyznaczenia przez producenta sprzętu autoryzowanego przedstawiciela zgodnie
z przepisami ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym i posiadania przez tego autoryzowanego przedstawiciela wpisu do rejestru, wprowadzający sprzęt wprowadzający do obrotu sprzęt pochodzący od tego producenta sprzętu może złożyć marszałkowi województwa wniosek o wykreślenie z rejestru.”;
11) w art. 62 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) będący wprowadzającym sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, nie wniósł w wymaganej wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;
3) będący organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie wpłacił na rachunek bankowy w banku prowadzącym rachunek tej organizacji kapitału zakładowego w wymaganej wysokości, o której mowa w art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;”;
12) w art. 64 w ust. 1:
a) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu obowiązków określonych w przepisach ustawy
z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami
oraz o opłacie produktowej, ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych
z eksploatacji, ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, ustawy z dnia 13 czerwca
2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi oraz ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;”,
b) pkt 6 i 7 otrzymują brzmienie:
„6) niewniesienia w wymaganej wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27
ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym – w przypadku
wprowadzającego sprzęt, który wprowadził do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych;
7) niezłożenia zaświadczenia albo dokumentu potwierdzającego wysokość gwarancji bankowej lub gwarancji
ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 64 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;”;
13) w art. 70 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) dla zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego – przedsiębiorca prowadzący zakład przetwarzania
w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym prowadzi
kartę ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;”;
14) w art. 73:
a) w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) wprowadzający sprzęt lub autoryzowany przedstawiciel;”,
b) w ust. 2:
– pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) w zakresie produktów wymienionych w załączniku nr 4a do ustawy z dnia 11 maja 2001 r.
o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, z podziałem na określone w tym załączniku rodzaje produktów, informacje o:
a) masie produktów wprowadzonych na terytorium kraju,
b) masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów poużytkowych,
c) osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów poużytkowych,
d) wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie dla poszczególnych produktów
wymienionych w załączniku nr 4a do tej ustawy – w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu odzysku i recyklingu;”,
– w pkt 5:
– – wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„w zakresie sprzętu oraz zużytego sprzętu w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym:”,
– – lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) informacje o:
– masie sprzętu wprowadzonego do obrotu, z podziałem na grupy sprzętu,
– masie zużytego sprzętu zebranego, masie zużytego sprzętu poddanego demontażowi oraz masie
odpadów powstałych ze zużytego sprzętu poddanych recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku oraz unieszkodliwianiu,
– masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu wywiezionych z terytorium kraju w celu poddania ich recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku oraz unieszkodliwianiu,
– osiągniętym minimalnym rocznym poziomie zbierania zużytego sprzętu, poziomie odzysku oraz
poziomie przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu,
– wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, dla poszczególnych grup sprzętu
– w przypadku nieosiągnięcia wymaganego minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego
sprzętu, poziomu odzysku lub poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu,”,
– – w lit. b:
– – – wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„wykaz zakładów przetwarzania, z których prowadzącymi wprowadzający sprzęt lub autoryzowany przedstawiciel ma zawartą umowę, o której mowa w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 11 września
2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, zawierający:”,
– – – tiret piąte otrzymuje brzmienie:
„– numer i nazwę grupy sprzętu, z którego powstał przyjmowany przez prowadzącego zakład
przetwarzania zużyty sprzęt,”,
– – lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) informacje o przeprowadzonych publicznych kampaniach edukacyjnych wraz ze wskazaniem wysokości środków przeznaczonych na ten cel lub wysokości należnych środków, o których mowa
w art. 15 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym;”,
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w przypadku wprowadzającego sprzęt, o którym mowa
w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, nie zawiera
informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 5 lit. a tiret drugie, trzecie i czwarte, oraz wykazu zakładów przetwarzania, o którym mowa w ust. 2 pkt 5 lit. b.”;
15) w art. 74:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) obowiązki wprowadzającego sprzęt określone w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym,”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadku autoryzowanego przedstawiciela sprawozdanie, o którym mowa w art. 73 ust. 1, sporządza organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w ustawie z dnia 11 września
2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym; do sprawozdania dołącza się wykaz wprowadzających sprzęt, o którym w art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.”,
c) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) art. 73 ust. 2 pkt 5 oraz wykaz przedsiębiorców, w odniesieniu do których organizacja odzysku sprzętu
elektrycznego i elektronicznego wykonywała obowiązki określone w ustawie z dnia 11 września 2015 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym – w przypadku organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego.”,
d) uchyla się ust. 4 i 5,
e) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w ustawie z dnia
11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, przedkłada sprawozdanie obejmujące informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 5, oddzielnie dla każdego wprowadzającego sprzęt
i autoryzowanego przedstawiciela, dla których wykonywała obowiązki określone w tej ustawie.”;
16) po art. 74 dodaje się art. 74a w brzmieniu:
„Art. 74a. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w ustawie z dnia
11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, jest obowiązana do sporządzania rocznego
sprawozdania o:
1) wprowadzających sprzęt, z którymi organizacja zawarła umowy, o których mowa w art. 11 ust. 3 tej ustawy,
zawierający firmy przedsiębiorców oraz oznaczenia ich siedzib i numery rejestrowe;
2) masie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego zebranego, poddanego przetwarzaniu w rozumieniu
ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, odzyskowi, w tym recyklingowi, oraz unieszkodliwianiu;
3) osiągniętych poziomach zbierania, odzysku oraz przygotowaniu do ponownego użycia i recyklingu zużytego
sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
4) przeprowadzonych przez nią publicznych kampaniach edukacyjnych wraz ze wskazaniem wysokości środków
przeznaczonych na ten cel, o których mowa w art. 62 ust. 2 albo 3 tej ustawy;”;
17) w art. 75 w ust. 2:
a) w pkt 6 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„w przypadku zbierającego zużyty sprzęt w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym – informacje o:”,
b) pkt 7 i 8 otrzymują brzmienie:
„7) w przypadku prowadzącego zakład przetwarzania w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym – informacje o:
a) adresie zakładu przetwarzania,
b) masie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego przyjętego przez prowadzącego zakład przetwarzania wraz z podaniem numeru i nazwy grupy sprzętu, z którego powstał ten zużyty sprzęt,
c) kodzie, rodzaju i masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu, przekazanych prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu, innych niż recykling procesów odzysku lub unieszkodliwiania, oraz
o masie zużytego sprzętu, a także o kodzie i masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu przygotowanych do ponownego użycia wraz z podaniem typu procesu zastosowanego w zakładzie przetwarzania,
d) kodzie, rodzaju i masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu wywiezionych z terytorium kraju
w celu poddania recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu;
8) w przypadku prowadzącego działalność w zakresie recyklingu oraz prowadzącego działalność w zakresie
innych niż recykling procesów odzysku, o których mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym – informacje o kodzie i masie odpadów powstałych ze zużytego
sprzętu przyjętych oraz poddanych odpowiednio recyklingowi lub innym niż recykling procesom odzysku
wraz z podaniem typu procesu;”;
18) w art. 76:
a) w ust. 1:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Podmioty obowiązane do sporządzenia sprawozdań, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75, składają je
w terminie do dnia 15 marca za poprzedni rok kalendarzowy marszałkowi województwa właściwemu ze
względu na:”,
– pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy – w przypadku sprawozdania o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi oraz sprawozdania o przeprowadzonych
publicznych kampaniach edukacyjnych; w przypadku braku siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo jest Marszałek Województwa Mazowieckiego;”,
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. W przypadku trwałego zaprzestania wykonywania działalności przedsiębiorca sporządza i składa
sprawozdania, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75, w terminie 7 dni od dnia zaprzestania wykonywania
tej działalności.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy sprawozdań, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75, mając na uwadze potrzebę zróżnicowania treści sprawozdań w zależności od rodzaju działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę, ułatwienia przekazywania danych marszałkowi województwa oraz konieczność sprawnego i terminowego wprowadzania informacji do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.”;
19) w art. 77 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Marszałek województwa weryfikuje informacje zawarte w sprawozdaniach, o których mowa w art. 73,
art. 74a i art. 75, za poprzedni rok kalendarzowy, w terminie do dnia 30 września następnego roku, z tym że
w zakresie sprawozdania, o którym mowa w art. 73 ust. 2 pkt 6 oraz art. 75 ust. 2 pkt 9 i 10 – w terminie do dnia
15 kwietnia następnego roku.”;
20) w art. 79 w ust. 2 w pkt 4 lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) zbierania, odzysku, przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu elektrycznego
i elektronicznego,”;
21) w art. 80 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) rocznych sprawozdań, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75;”;
22) art. 84 otrzymuje brzmienie:
„Art. 84. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) adres strony internetowej rejestru umożliwiającej dostęp do indywidualnego konta w BDO,
2) zakres uprawnień dla poszczególnych użytkowników
– mając na uwadze zapewnienie sprawnego przetwarzania informacji zgodnie z wymaganiami informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, a także zakres zadań publicznych realizowanych przez użytkowników;”;
23) art. 179 otrzymuje brzmienie:
„Art. 179. Kto wbrew przepisom art. 50 ust. 1, art. 59 ust. 1 oraz art. 60 ust. 1 nie składa wniosku o wpis do rejestru, o zmianę wpisu do rejestru lub o wykreślenie z rejestru albo składa wniosek niezgodny ze stanem faktycznym, podlega karze aresztu albo grzywny.”;
24) po art. 180 dodaje się art. 180a w brzmieniu:
„Art. 180a. Kto, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 76, nie składa sprawozdania, podlega karze
grzywny.”;
25) uchyla się art. 200;
26) uchyla się art. 204 i art. 205;
27) w art. 234:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Rejestr, o którym mowa w art. 49 ust. 1, tworzy się łącznie z BDO.”,
b) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Po upływie 6 miesięcy od dnia utworzenia rejestru lub z dniem uzyskania wpisu do rejestru, o którym
mowa w art. 49 ust. 1, przez podmiot, o którym mowa w ust. 2–4, wygasają wpisy do rejestru prowadzonego na
podstawie przepisów dotychczasowych odpowiednio przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska lub przez starostę.”,
c) ust. 11 otrzymuje brzmienie:
„11. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, stosuje się art. 13 ustawy, o której mowa w art. 213, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.”;
28) po art. 237 dodaje się art. 237a–237c w brzmieniu:
„Art. 237a. 1. Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania:
1) zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach gospodarowania nimi oraz
o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku i unieszkodliwiania tych odpadów – na podstawie art. 37
ust. 1 i 2 ustawy, o której mowa w art. 252,
2) sprawozdań – na podstawie art. 15 ust. 1, art. 30 ust. 1 i art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r.
o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
3) sprawozdań – na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1, art. 40, art. 51 ust. 1, art. 56 ust. 1 i art. 67 ust. 1 oraz
wykazu zakładów przetwarzania, o którym mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,
4) sprawozdań – na podstawie art. 34 ust. 2, art. 35 ust. 1, art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 6, art. 41 ust. 3, art. 59 ust. 3
i art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach
– sporządzają i składają je, za rok 2015 i za rok 2016, stosując przepisy dotychczasowe, z tym że ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje tych zbiorczych zestawień danych, sprawozdań lub wykazu zakładów przetwarzania lub wykonuje ten obowiązek nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym podlega karze grzywny, o której mowa w art. 180a.
2. Do złożonych zbiorczych zestawień danych i sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 237b. 1. Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce
opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. poz. 888), składają sprawozdania za rok 2015 i za rok
2016 zawierające w szczególności:
1) dane identyfikujące podmiot:
a) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
b) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany, a w przypadku wprowadzającego baterie lub
akumulatory – także europejski numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany,
c) numer REGON, o ile został nadany;
2) w zależności od rodzaju działalności odpowiednio:
a) masie wytworzonych i przywiezionych z zagranicy opakowań według rodzajów materiałów, z jakich zostały wykonane, w tym:
– o opakowaniach wielokrotnego użytku,
– o przestrzeganiu ograniczeń wynikających z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r.
o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
b) masie opakowań, w których zostały wprowadzone do obrotu produkty, z podziałem na poszczególne ich
rodzaje,
c) masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne ich
rodzaje oraz z uwzględnieniem podziału na odpady pochodzące z gospodarstw domowych i z innych źródeł niż gospodarstwa domowe, a także według sposobu ich odzysku i recyklingu,
d) osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne
ich rodzaje,
e) wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań – w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu odzysku lub recyklingu,
f) masie wywiezionych za granicę opakowań, według rodzajów materiałów, z jakich zostały wykonane,
z wyszczególnieniem opakowań wielokrotnego użytku – w przypadku przedsiębiorcy, który eksportuje lub
dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań lub produktów w opakowaniach,
g) informacje o sposobie wykonania obowiązku prowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych,
a w przypadku samodzielnego wykonania tego obowiązku – także o przeprowadzonych przez przedsiębiorcę publicznych kampaniach edukacyjnych wraz ze wskazaniem poniesionych na ten cel kosztów.
2. W przypadku gdy obowiązek określony w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi wykonuje organizacja odzysku opakowań, roczne sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie realizacji tych obowiązków sporządza ta organizacja.
3. Sprawozdanie składane przez organizację odzysku opakowań zawiera informacje, o których mowa w ust. 1
pkt 1, a także informacje określone w ust. 1 pkt 2 lit. a–f.
4. Sprawozdanie organizacji odzysku opakowań zawiera dodatkowo:
1) wykaz przedsiębiorców, od których organizacja odzysku opakowań przejęła obowiązek określony w art. 17
ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;
2) informacje o przeprowadzonych przez organizację odzysku opakowań publicznych kampanii edukacyjnych
wraz ze wskazaniem poniesionych na ten cel kosztów;
3) wykaz posiadaczy odpadów, którym organizacja odzysku opakowań zleciła w roku kalendarzowym, którego
dotyczy sprawozdanie, wykonanie czynności określonych w art. 17 ust. 7 tej ustawy, obejmujący:
a) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby posiadacza odpadów,
b) numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów, o ile został nadany,
c) numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany,
d) określenie czynności, które zostały zlecone posiadaczowi odpadów w zakresie gospodarowania odpadami
opakowaniowymi,
e) określenie rodzajów odpadów opakowaniowych, w odniesieniu do których posiadaczowi odpadów zostało
zlecone wykonanie czynności z zakresu gospodarowania odpadami opakowaniowymi,
f) określenie okresu, na który zawarto umowę zlecającą posiadaczowi odpadów wykonanie czynności
w zakresie gospodarowania odpadami opakowaniowymi.
5. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca lub organizacja odzysku opakowań składają
w terminie do 15 marca za poprzedni rok kalendarzowy marszałkowi województwa, o którym mowa w art. 8
pkt 7 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.
6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza sprawozdania,
o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę ujednolicenia zakresu danych przekazywanych przez przedsiębiorców oraz ułatwienia przekazywania danych do marszałka województwa.
Art. 237c. 1. Marszałek województwa jest obowiązany do przesyłania ministrowi właściwemu do spraw środowiska oraz Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej zbiorczego sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 237b ust. 1 pkt 2 lit. a–f w terminie do dnia 30 kwietnia roku kalendarzowego następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór sprawozdania, o którym
mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę ujednolicenia sprawozdań.”;
29) w art. 238:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. BDO tworzy się najpóźniej do dnia 24 stycznia 2018 r.”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Dane zawarte w centralnej i wojewódzkich bazach danych, o których mowa w art. 37 ust. 6
i 10 ustawy, o której mowa w art. 252, w bazie danych, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia
2009 r. o bateriach i akumulatorach, oraz w bazie danych, o której mowa w art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, przenosi się do BDO w terminie nie dłuższym niż
rok od dnia utworzenia BDO.”;
30) w art. 251 ust. 1–3 otrzymują brzmienie:
„1. W latach 2016–2025 maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym wejścia
w życie niniejszej ustawy wynosi w:
1) 2016 r. – 1000 tys. zł;
2) 2017 r. – 1053 tys. zł;
3) 2018 r. – 1080 tys. zł;
4) 2019 r. – 1107 tys. zł;
5) 2020 r. – 1135 tys. zł;
6) 2021 r. – 1163 tys. zł;
7) 2022 r. – 1192 tys. zł;
8) 2023 r. – 1222 tys. zł;
9) 2024 r. – 1252 tys. zł;
10) 2025 r. – 1283 tys. zł.
2. W latach 2016–2025 maksymalny limit wydatków budżetów samorządów województw będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:
1) 2016 r. – 0 zł;
2) 2017 r. – 0 zł;
3) 2018 r. – 3115 tys. zł;
4) 2019 r. – 3115 tys. zł;
5) 2020 r. – 3115 tys. zł;
6) 2021 r. – 3115 tys. zł;
7) 2022 r. – 3115 tys. zł;
8) 2023 r. – 3115 tys. zł;
9) 2024 r. – 3115 tys. zł;
10) 2025 r. – 3115 tys. zł.
3. W latach 2016–2025 maksymalny limit wydatków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska
i Gospodarki Wodnej będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:
1) 2016 r. – 5500 tys. zł;
2) 2017 r. – 3000 tys. zł;
3) 2018 r. – 1000 tys. zł;
4) 2019 r. – 500 tys. zł;
5) 2020 r. – 0 zł;
6) 2021 r. – 0 zł;
7) 2022 r. – 2000 tys. zł;
8) 2023 r. – 0 zł;
9) 2024 r. – 0 zł;
10) 2025 r. – 0 zł.”;
31) w art. 253 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) art. 178, art. 179, art. 194 ust. 1 pkt 5, art. 213 pkt 8, które wchodzą w życie po upływie 36 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy, z tym że wymienione przepisy stosuje się od daty utworzenia BDO ogłoszonej
w komunikacie, o którym mowa w art. 238 ust. 2.”.

art. 109. więcej Art. 109. W ustawie z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U.
poz. 888) w art. 7:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przepis art. 6 ust. 3 ma zastosowanie, jeżeli:
1) przedsiębiorca złoży marszałkowi województwa w terminie do dnia 15 marca każdego roku:
a) zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis w zakresie, o którym mowa w art. 37 ustawy z dnia
30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59,
poz. 404, z późn. zm.),
b) informacje, których zakres został określony w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a ustawy,
o której mowa w pkt 1;
2) spełnione są dla przedsiębiorcy warunki dopuszczalności pomocy de minimis określone w obowiązujących
przepisach prawa Unii Europejskiej w zakresie pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie.”;
2) uchyla się ust. 3;
3) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Zaświadczenia lub oświadczenie, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, oraz informacje, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 lit. b, mogą być przekazywane za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.”.

art. 110. więcej Art. 110. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi
ochrony krajobrazu (Dz. U. poz. 774) w art. 9 w pkt 7 w art. 23a ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Projekt uchwały, o której mowa w ust. 1, w części dotyczącej wprowadzenia zakazów, wymienionych
w art. 24 ust. 1a, wymaga uzgodnienia z właściwą miejscowo radą gminy.”.

art. 111. więcej Art. 111. W ustawie z dnia 27 maja 2015 r. o zmianie ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 933) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) sporządzanie i przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw środowiska, w terminie do dnia
30 czerwca następnego roku za poprzedni rok kalendarzowy, zbiorczej informacji o:
a) zgromadzonych wpływach z tytułu opłat, o których mowa w art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1
i 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
b) gminach, które uzyskały dofinansowanie w zakresie zbierania porzuconych pojazdów wycofanych
z eksploatacji,
c) powiatach, które uzyskały dofinansowanie w zakresie zbierania pojazdów wycofanych
z eksploatacji;”;”;
2) w art. 7 uchyla się pkt 7;
3) art. 13 otrzymuje brzmienie:
„Art. 13. Do udzielenia, przekazywania i finansowania dopłat do demontażu pojazdów wycofanych
z eksploatacji za rok 2015 stosuje się przepisy dotychczasowe.”;
4) uchyla się art. 14;
5) w art. 24 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) art. 1 pkt 27, który wchodzi w życie z dniem utworzenia Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz
o gospodarce odpadami, określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 238 ust. 2 ustawy zmienianej
w art. 7.”.

art. 112. więcej Art. 112. 1. Do dnia 31 grudnia 2017 r. przepisy ustawy stosuje się do sprzętu należącego do jednej z grup sprzętu określonych w załączniku nr 6 do ustawy.
2. Numery i nazwy grup sprzętu oraz przykładowe rodzaje sprzętu należącego do tych grup określa załącznik nr 6 do ustawy.

art. 113. więcej Art. 113. Od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. wprowadzający sprzęt jest obowiązany do osiągania minimalnych rocznych poziomów zbierania zużytego sprzętu, które wynoszą nie mniej niż 40% średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu, a w przypadku sprzętu należącego do grupy sprzętu nr 5 określonej w załączniku nr 6 do ustawy, z wyjątkiem opraw oświetleniowych do lamp fluorescencyjnych oraz pozostałego sprzętu oświetleniowego do celów rozprowadzania lub regulacji światła, nie mniej niż 50% średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Do dnia 31 grudnia 2017 r. stawka opłaty produktowej wynosi dla:
1) sprzętu należącego do grupy sprzętu nr 5 określonej w załączniku nr 6 do ustawy, z wyjątkiem opraw oświetleniowych do lamp fluorescencyjnych oraz pozostałego sprzętu oświetleniowego do celów rozprowadzenia lub regulacji światła – od 4 zł do 8 zł za 1 kg;
2) grup sprzętu innych niż wskazane w pkt 1, określonych w załączniku nr 6 do ustawy – od 0 zł do 2 zł za 1 kg.
2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe stawki opłaty produktowej, kierując się kosztami zbierania, przygotowania do ponownego użycia i recyklingu oraz innych niż recykling procesów odzysku zużytego sprzętu dla poszczególnych grup sprzętu.

art. 115. więcej Art. 115. 1. Od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. wprowadzający sprzęt jest obowiązany osiągnąć następujące poziomy:
1) dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grup sprzętu nr 1 i 10 określonych w załączniku nr 6 do ustawy:
a) odzysku – 85% masy zużytego sprzętu oraz
b) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu – 80% masy zużytego sprzętu;
2) dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grup sprzętu nr 3 i 4 określonych w załączniku nr 6 do ustawy:
a) odzysku – 80% masy zużytego sprzętu oraz
b) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu – 70% masy zużytego sprzętu;
3) dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grup sprzętu nr 2 i 5–9 określonych w załączniku nr 6 do ustawy:
a) odzysku – 75% masy zużytego sprzętu oraz
b) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu – 55% masy zużytego sprzętu;
4) dla zużytych gazowych lamp wyładowczych – recyklingu zużytych lamp wyładowczych w wysokości 80% masy tych zużytych lamp.
2. Do dnia 31 grudnia 2017 r. poziom odzysku oraz poziom recyklingu, w przypadku zużytego sprzętu należącego do grupy sprzętu nr 5 określonej w załączniku nr 6 do ustawy, oblicza się odrębnie dla lamp i opraw oświetleniowych.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 108, Główny Inspektor Ochrony Środowiska prowadzi rejestr autoryzowanych przedstawicieli.
2. Autoryzowany przedstawiciel przed rozpoczęciem działalności jest obowiązany do złożenia do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska wniosku o wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli.
3. Wniosek o wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany;
3) numer REGON, o ile został nadany;
4) numer i nazwę grupy sprzętu;
5) informację o umowie z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w art. 11 ust. 3;
6) wykaz producentów, z którymi autoryzowany przedstawiciel zawarł umowę, o której mowa w art. 26 ust. 3.
4. Do wniosku o wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli dołącza się uwierzytelnioną kopię:
1) wniesienia opłaty rejestrowej, o której mowa w ust. 8, o ile autoryzowany przedstawiciel podlega obowiązkowi jej uiszczenia;
2) umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w art. 11 ust. 3;
3) umowy, o której mowa w art. 26 ust. 3.
5. Główny Inspektor Ochrony Środowiska odmawia, w drodze decyzji, wpisu do rejestru autoryzowanych przedstawicieli, jeżeli autoryzowany przedstawiciel nie wniósł opłaty rejestrowej, o której mowa w ust. 8.
6. W przypadku zmiany informacji zawartych w rejestrze autoryzowanych przedstawicieli autoryzowany przedstawiciel jest obowiązany do złożenia do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana, wniosku o zmianę wpisu do tego rejestru.
7. Wniosek, o którym mowa w ust. 6, zawiera:
1) numer rejestrowy;
2) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany;
4) numer REGON, o ile został nadany;
5) informacje, które uległy zmianie.
8. Wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli podlega opłacie rejestrowej.
9. Autoryzowany przedstawiciel uiszcza opłatę rejestrową na odrębny rachunek bankowy Głównego Inspektora
Ochrony Środowiska.
10. Autoryzowany przedstawiciel wpisany do rejestru autoryzowanych przedstawicieli uiszcza w terminie do końca lutego każdego roku opłatę roczną na odrębny rachunek bankowy Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
11. Opłaty rocznej nie uiszcza się w roku, w którym została uiszczona opłata rejestrowa.
12. Opłaty rejestrowej nie uiszcza autoryzowany przedstawiciel wpisany do rejestru, o którym mowa w ustawie
z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 178, poz. 1060), jeżeli składając wniosek o wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli, przedłoży informację potwierdzającą dobrowolny udział w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS).
13. Opłata rejestrowa i opłata roczna wynoszą po 2000 zł.
14. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, dokonując wpisu do rejestru autoryzowanych przedstawicieli, nadaje autoryzowanemu przedstawicielowi numer rejestrowy, składający się z:
1) litery E;
2) liczby składającej się z 7 cyfr arabskich, stanowiącej kolejny numer w rejestrze;
3) litery A.
15. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zawiadamia autoryzowanego przedstawiciela o nadanym numerze rejestrowym.
16. Rejestr autoryzowanych przedstawicieli zawiera numery rejestrowe i informacje zawarte we wnioskach o wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli.
17. W przypadku zakończenia działalności autoryzowany przedstawiciel jest obowiązany do złożenia do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, w terminie 14 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania tej działalności, wniosku o wykreślenie z rejestru autoryzowanych przedstawicieli.
18. Wniosek, o którym mowa w ust. 17, zawiera:
1) numer rejestrowy;
2) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany;
4) numer REGON, o ile został nadany;
5) datę zaprzestania wykonywania działalności.
19. Wykreślenia autoryzowanego przedstawiciela z rejestru autoryzowanych przedstawicieli dokonuje, w drodze decyzji, Główny Inspektor Ochrony Środowiska.
20. Główny Inspektor Ochrony Środowiska dokonuje z urzędu, w drodze decyzji, wykreślenia autoryzowanego
przedstawiciela z rejestru autoryzowanych przedstawicieli w przypadku:
1) nieuiszczenia opłaty rocznej, o której mowa w ust. 10;
2) stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu obowiązków określonych w przepisach niniejszej ustawy oraz ustawy zmienianej w art. 108;
3) stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania działalności.
21. Główny Inspektor Ochrony Środowiska odmawia, w drodze decyzji, wpisu do rejestru autoryzowanych przedstawicieli, w przypadku nieuiszczenia opłaty rejestrowej, o której mowa w ust. 8, w wymaganej wysokości.
22. Autoryzowani przedstawiciele posiadający wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli są wpisywani do rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 108, z urzędu. Marszałek województwa dokonuje wpisu w terminie 6 miesięcy od dnia utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 108, nadając jednocześnie nowy numer rejestrowy.
23. W przypadku gdy marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 108, stwierdzi brak informacji wymaganych na podstawie tej ustawy, wzywa autoryzowanego przedstawiciela do złożenia brakujących informacji. W przypadku nieuzupełnienia brakujących informacji w wyznaczonym terminie marszałek województwa nie dokonuje wpisu do rejestru z urzędu.
24. W przypadku nieuzupełnienia brakujących informacji w wyznaczonym terminie autoryzowany przedstawiciel jest obowiązany do złożenia wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 108.
25. W terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia o nadaniu nowego numeru rejestrowego autoryzowani przedstawiciele mogą używać numeru rejestrowego nadanego na podstawie przepisu ust. 14.
26. Autoryzowani przedstawiciele niewpisani z urzędu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej
w art. 108, są obowiązani do złożenia wniosku o wpis do tego rejestru, w terminie 6 miesięcy od dnia jego utworzenia.
27. Z dniem uzyskania przez autoryzowanego przedstawiciela wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 108, wygasają wpisy do rejestru autoryzowanych przedstawicieli.
28. W przypadku wyznaczenia przez producenta autoryzowanego przedstawiciela i posiadania przez tego autoryzowanego przedstawiciela wpisu do rejestru autoryzowanych przedstawicieli, wprowadzający sprzęt może, w terminie 14 dni od dnia uzyskania wpisu autoryzowanego przedstawiciela do rejestru autoryzowanych przedstawicieli, złożyć do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska wniosek o wykreślenie z rejestru, o którym mowa w art. 235 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 108, prowadzonego na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie tej ustawy.
29. Do wniosku o wpis do rejestru oraz wniosku o zmianę wpisu do rejestru stosuje się przepis art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.).

art. 117. więcej Art. 117. Podmioty zbierające zużyty sprzęt wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 235 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 108, prowadzonego na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie tej ustawy, niebędące zbierającymi zużyty sprzęt, o których mowa w art. 4 pkt 23 niniejszej ustawy, podlegają wykreśleniu z urzędu z tego rejestru w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 118. więcej Art. 118. Do postępowań administracyjnych wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 119. więcej Art. 119. Do opłat produktowych należnych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 141, oraz do wpływów
z tych opłat stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 120. więcej Art. 120. Wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy decyzje
zezwalające na zbieranie niekompletnego zużytego sprzętu oraz części pochodzących
ze zużytego sprzętu, o których mowa w art. 35 ust. 1, podmiotom, którym zakazuje się
ich zbierania zgodnie z art. 35 ust. 1, wygasają w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy, w zakresie dotyczącym tego zużytego sprzętu oraz tych
części.

art. 121. więcej Art. 121. 1. Wnioskodawca we wniosku o wydanie decyzji w zakresie
gospodarki odpadami dla zakładu przetwarzania, składanym od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy do dnia 1 stycznia 2019 r., podaje numer i nazwę grupy sprzętu,
określone w załączniku nr 1 i 6 do ustawy, z którego powstaje przetwarzany przez
niego zużyty sprzęt.
2. W decyzjach w zakresie gospodarki odpadami wydanych od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy do dnia 1 stycznia 2019 r. właściwy organ uwzględnia
numer i nazwę grupy sprzętu, określone w załączniku nr 1 i 6 do ustawy, z którego
powstaje przetwarzany zużyty sprzęt.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Decyzje zezwalające na zbieranie zużytego sprzętu oraz
przetwarzanie zużytego sprzętu wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy zachowują moc na czas, na jaki zostały wydane.
2. W przypadku gdy decyzje, o których mowa w ust. 1, nie są dostosowane do
wymogów niniejszej ustawy, posiadacz odpadów, który w dniu wejścia w życie
ustawy prowadzi zbieranie zużytego sprzętu lub przetwarzanie zużytego sprzętu, jest
obowiązany uzyskać w terminie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy od
organu właściwego zmianę tych decyzji w zakresie dostosowania do wymogów
ustawy.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Zaświadczenie o zużytym sprzęcie, zaświadczenie potwierdzające
recykling oraz zaświadczenie potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku,
sporządza się i wydaje się, za rok 2015, stosując przepisy dotychczasowe.
2. Prowadzący zakład przetwarzania, prowadzący działalność w zakresie
recyklingu oraz prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów
odzysku są obowiązani do przechowywania zaświadczeń, o których mowa w ust. 1,
przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia.

art. 124. więcej Art. 124. 1. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy
zmienianej w art. 108, ilekroć w ustawie jest mowa o rejestrze rozumie się przez to
rejestr, o którym mowa w art. 235 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 108, prowadzony na
podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie tej ustawy, z tym,
że rejestr zawiera dodatkowo nazwę marki sprzętu, typ sprzętu (sprzęt przeznaczony
dla gospodarstw domowych lub sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw
domowych) oraz informację o stosowanej technice sprzedaży sprzętu.
2. Wniosek o wpis do rejestru w odniesieniu do wprowadzającego sprzęt zawiera
dodatkowo nazwę marki sprzętu, typ sprzętu (sprzęt przeznaczony dla gospodarstw
domowych lub sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych) oraz
informację o stosowanej technice sprzedaży sprzętu.
3. Wprowadzający sprzęt, który uzyskał wpis do rejestru przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy jest obowiązany przekazać do Głównego Inspektora
Ochrony Środowiska, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy, informacje o nazwie marki sprzętu i typie sprzętu (sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych lub sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych) oraz informację o stosowanej technice sprzedaży sprzętu.
4. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej
w art. 108, organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest
obowiązana:
1) w terminie do dnia 15 marca każdego roku do przedstawienia Głównemu
Inspektorowi Ochrony Środowiska za poprzedni rok kalendarzowy
zaświadczenia wydanego przez bank o utrzymywaniu przez nią na odrębnym
rachunku bankowym lub w formie lokaty terminowej środków, o których mowa
w art. 63 ust. 4 pkt 1, albo dokumentu potwierdzającego wysokość gwarancji
bankowej lub gwarancji ubezpieczeniowej, wydanego przez gwaranta, o którym
mowa w art. 63 ust. 4 pkt 2;
2) do przedstawienia, na każde żądanie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska,
w terminie 14 dni od dnia wpływu żądania, zaświadczenia wydanego przez bank
o aktualnie utrzymywanych przez organizację odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego na odrębnym rachunku bankowym lub w formie lokaty
terminowej środkach, o których mowa w art. 63 ust. 4 pkt 1, albo dokumentu
potwierdzającego wysokość gwarancji, o której mowa w art. 63 ust. 4 pkt 2.
5. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zamieszcza na swojej stronie
internetowej hiperłącza do rejestrów prowadzonych w innych niż Rzeczpospolita
Polska państwach członkowskich w celu ułatwienia rejestracji we wszystkich
państwach członkowskich.
6. Główny Inspektor Ochrony Środowiska dostosuje rejestr do wymogów,
o których mowa w ust. 1, oraz w art. 116, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.
7. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
wzory wniosków o wpis do rejestru w odniesieniu do wprowadzającego sprzęt
i autoryzowanego przedstawiciela oraz sposób ich przekazywania, kierując się
potrzebą ujednolicenia formy wniosków oraz ułatwienia ich przekazywania.
8. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie ust. 7 obowiązują do czasu
utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 108.

art. 125. więcej Art. 125. Niewykonanie obowiązków wymienionych w art. 237 ust. 1 ustawy
zmienianej w art. 108 za lata 2012–2014, podlega karze, o której mowa
w art. 200 ustawy zmienianej w art. 108 w brzmieniu dotychczasowym.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Za rok 2015 i 2016 organizacja odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego przekazuje sprawozdanie, o którym mowa w art. 74a ustawy
zmienianej w art. 108, do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
2. Za rok 2016 organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
przedkłada sprawozdanie, o którym mowa w art. 237a ust. 1 pkt 3 ustawy zmienianej
w art. 108, na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1 i art. 67 ust. 1 ustawy, o której
mowa w art. 141, oddzielnie dla każdego wprowadzającego sprzęt i autoryzowanego
przedstawiciela, dla których wykonuje obowiązki zgodnie z art. 11 ust. 3, do
Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

art. 127. więcej Art. 127. Wprowadzający sprzęt oraz organizacja odzysku sprzętu
elektrycznego i elektronicznego prowadzą i rozliczają publiczne kampanie
edukacyjne, za rok 2014 i 2015, zgodnie z dotychczasowymi przepisami.

art. 128. więcej Art. 128. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest
obowiązana posiadać wdrożony system zarządzania środowiskowego zgodny
z wymaganiami systemu ekozarządzania i audytu (EMAS) lub z normą ISO 14001 od
dnia 1 stycznia 2017 r.

art. 129. więcej Art. 129. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
przechowuje dokumenty potwierdzające wniesienie zabezpieczeń finansowych,
o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy, o której
mowa w art. 141, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą
te dokumenty.

art. 130. więcej Art. 130. Pierwsze sprawozdanie, o którym mowa w art. 89, obejmuje okres od
dnia 14 lutego 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.

art. 131. więcej Art. 131. 1. Wprowadzający sprzęt, który przed dniem 1 stycznia 2018 r.
wprowadził do obrotu sprzęt należący do grup sprzętu określonych w załączniku
nr 6 do ustawy, jest obowiązany do prowadzenia dodatkowej ewidencji, o której
mowa w art. 22 ust. 1.
2. Do potwierdzenia osiągnięcia minimalnych rocznych poziomów zbierania
zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, poziomów odzysku
i poziomów recyklingu zużytego sprzętu za okres do dnia 31 grudnia 2015 r. stosuje
się dodatkową ewidencję, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy, o której mowa
w art. 141, oraz zaświadczenie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, o której mowa
w art. 141.
3. Przedsiębiorcy, w tym organizacje odzysku zużytego sprzętu elektrycznego
i elektronicznego, są obowiązani do przechowywania dodatkowej ewidencji, o której
mowa w art. 32 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 141, oraz zaświadczeń, o których
mowa w art. 53 i art. 54 ustawy, o której mowa w art. 141, przez 5 lat, licząc od końca
roku kalendarzowego, którego dotyczą te ewidencje.

art. 132. więcej Art. 132. 1. Do zabezpieczeń finansowych wniesionych przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy, o której mowa
w art. 141, stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. W przypadku gdy wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt
przeznaczony dla gospodarstw domowych nie przedłoży sprawozdania, o którym
mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 141, koniecznego do rozliczenia
wniesionego zabezpieczenia finansowego, w terminie roku od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, zabezpieczenie finansowe przeznacza się na poczet pokrycia opłaty
produktowej.
3. Główny Inspektor Ochrony Środowiska informuje Narodowy Fundusz
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o zabezpieczeniach finansowych, których
rozliczenie z przyczyn wskazanych w ust. 2 nie było możliwe.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Ilekroć w art. 27–33 jest mowa o marszałku województwa, do czasu
utworzenia Bazy danych, o której mowa w art. 79 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 108,
rozumie się przez to Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
2. Ilekroć w art. 27–33 jest mowa o odrębnym rachunku bankowym właściwego
urzędu marszałkowskiego prowadzonym w Banku Gospodarstwa Krajowego, do
czasu utworzenia Bazy danych, o której mowa w art. 79 ust. 1 ustawy zmienianej
w art. 108, rozumie się przez to odrębny rachunek bankowy Głównego Inspektoratu
Ochrony Środowiska.
3. Środki pochodzące z zabezpieczenia finansowego przeznaczone na poczet
pokrycia opłaty produktowej Główny Inspektor Ochrony Środowiska przekazuje,
w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału, w którym decyzja, o której mowa
w art. 33 ust. 2 stała się ostateczna, na rachunek bankowy Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

art. 134. więcej Art. 134. Kto, wbrew przepisom art. 116 ust. 2, 6 i 17, nie składa wniosku o wpis
do rejestru, o zmianę wpisu w rejestrze albo o wykreślenie z rejestru albo składa
wniosek niezgodny ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny.

art. 135. więcej Art. 135. 1. Kto, wbrew obowiązkowi określonemu w:
1) art. 123 ust. 2, nie przechowuje zaświadczeń, o których mowa w art. 123 ust. 1,
2) art. 131 ust. 3, nie przechowuje dodatkowej ewidencji, o której mowa w art. 32
ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 141, oraz zaświadczeń, o których mowa w
art. 53 i art. 54 ustawy, o której mowa w art. 141
– podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 10 000 zł do 300 000 zł.
2. Kary, o których mowa w ust. 1, wymierza, w drodze decyzji, właściwy
wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
3. Do postępowania w przedmiocie wymierzenia kar, o których mowa w ust. 1,
stosuje się przepisy art. 93 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz art. 94.

art. 136. więcej Art. 136. 1. Do kar pieniężnych, o których mowa w art. 80 ust. 2–9 ustawy,
o której mowa w art. 141, oraz do wpływów z tych kar stosuje się przepisy
dotychczasowe.
2. Orzekanie w sprawach, o czyny, o których mowa w art. 134, następuje
w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania
w sprawach o wykroczenia.

art. 137. więcej Art. 137. 1. Zarząd Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki
Wodnej sporządza i przekazuje zbiorczą informację, o której mowa w art. 400k ust. 2
pkt 5 ustawy zmienianej w art. 104, za rok 2015, stosując przepisy dotychczasowe.
2. Zarządy wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej
sporządzają i przekazują kwartalną informację, o której mowa w art. 400k ust. 3
pkt 2 ustawy zmienianej w art. 104, za rok 2015, stosując przepisy dotychczasowe.

art. 138. więcej Art. 138. Warunek, o którym mowa w art. 410a ust. 4 pkt 2 ustawy zmienianej
w art. 104, uznaje się za spełniony, jeżeli przedsiębiorca prowadzący stację demontażu
złożył w terminie sprawozdanie odpowiednio za rok 2015 oraz za rok 2016 zgodnie
z art. 237a ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 108.

art. 139. więcej Art. 139. Przepisy art. 7 ustawy zmienianej w art. 109 w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą stosuje się również do zwolnienia dotyczącego opłaty produktowej,
o którym mowa w art. 6 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 109, za rok 2015.

Art. 139a. Roczny raport o funkcjonowaniu systemu gospodarki zużytym
sprzętem, o którym mowa w art. 88 ust. 1, za 2019 r. Główny Inspektor Ochrony
Środowiska sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska,
w terminie do dnia 30 listopada 2020 r.

Art. 139b. 1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz
prowadzący zakład przetwarzania są obowiązani do przeprowadzenia za rok 2019
audytu, o którym mowa w art. 66, w terminie do dnia 30 września 2020 r.
2. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz prowadzący
zakład przetwarzania przekazują właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska oraz marszałkowi województwa uwierzytelnioną kopię sprawozdania z
przeprowadzonego audytu, o którym mowa w ust. 1, nie później niż w terminie do
dnia 15 listopada 2020 r.

art. 140. więcej Art. 140. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 50 ust. 8, art. 55 i art. 66 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 141, zachowują
moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie
art. 53 ust. 11, art. 59 i art. 114 ust. 2 niniejszej ustawy,
2) art. 84 ustawy zmienianej w art. 108 zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 84 ustawy zmienianej
w art. 108, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą
– jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2016 r.
2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 114 ust. 2 niniejszej ustawy
zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na
podstawie art. 74 ust. 2 niniejszej ustawy.

art. 141. więcej Art. 141. Traci moc ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1155, z późn. zm.).

art. 142. więcej Art. 142. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r., z wyjątkiem:
1) art. 102 pkt 2–6 oraz art. 108 pkt 2 i 3, które wchodzą w życie po upływie 14 dni
od dnia ogłoszenia;
2) art. 110, który wchodzi w życie z dniem 10 września 2015 r.;
3) art. 66–71 i art. 91 pkt 46–48, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.;
4) art. 2 ust. 2 pkt 4–10, art. 5 ust. 2 i art. 104 pkt 1 lit. b, które wchodzą w życie
z dniem 1 stycznia 2018 r.