Wejscie w życie: 8 marca 2020
Ostatnia Zmiana: 12 luty 2021
art. 1.
więcej
1) zasady i tryb zapobiegania oraz zwalczania zakażenia wirusem SARS-CoV-2
i rozprzestrzeniania się choroby zakaźnej u ludzi, wywołanej tym wirusem,
w tym zasady i tryb podejmowania działań przeciwepidemicznych i zapobiegawczych w celu unieszkodliwienia źródeł zakażenia i przecięcia dróg szerzenia się tej choroby zakaźnej;
2) zadania organów administracji publicznej w zakresie zapobiegania oraz
zwalczania zakażenia lub choroby zakaźnej, o których mowa w pkt 1;
3) uprawnienia i obowiązki, świadczeniodawców oraz świadczeniobiorców
i innych osób przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w zakresie zapobiegania oraz zwalczania zakażenia lub choroby zakaźnej,
o których mowa w pkt 1;
4) zasady pokrywania kosztów realizacji zadań, o których mowa w pkt 1–3,
w szczególności tryb finansowania świadczeń opieki zdrowotnej dla osób
z podejrzeniem zakażenia lub choroby zakaźnej, o których mowa w pkt 1, w celu
zapewnienia tym osobom właściwego dostępu do diagnostyki i leczenia.
2. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie stosuje się ustawę z dnia
5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1239, z późn. zm.).
art. 2.
więcej
wirusem SARS-CoV-2, zwanej dalej „COVID-19”.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o „przeciwdziałaniu COVID-19” rozumie się
przez to wszelkie czynności związane ze zwalczaniem zakażenia, zapobieganiem
rozprzestrzenianiu się, profilaktyką oraz zwalczaniem skutków, w tym społeczno-
-gospodarczych, choroby, o której mowa w ust. 1.
Art. 2a. 1. W celu przeciwdziałania COVID-19 Rada Ministrów może
przyjmować programy rządowe udzielania wsparcia finansowego skierowane do
poszczególnych przedsiębiorców lub ich grup, z uwzględnieniem właściwych
regulacji szczególnych oraz wymogów dotyczących pomocy publicznej.
2. Program rządowy, o którym mowa w ust. 1, określa w szczególności organ lub
organy i instytucje właściwe do udzielania wsparcia finansowego, a także tryb, formy,
kwotę, warunki i okres udzielania wsparcia finansowego oraz zasady monitorowania
i sprawozdawczości związane z realizacją programu.
3. Działania, o których mowa w ust. 1, mogą być finansowane z Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65 ustawy z dnia 31 marca
2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z
zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób
zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. poz. 568, 695, 1086, 1262, 1478 i 1747), z uwzględnieniem regulacji
dotyczących pomocy publicznej.
art. 3.
więcej
epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich
odwołaniu, w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić
pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o
pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna).
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do funkcjonariuszy służb
wymienionych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby
Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
3. Wykonywanie pracy zdalnej może zostać polecone, jeżeli pracownik ma
umiejętności i możliwości techniczne oraz lokalowe do wykonywania takiej pracy
i pozwala na to rodzaj pracy. W szczególności praca zdalna może być wykonywana
przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość lub
dotyczyć wykonywania części wytwórczych lub usług materialnych.
4. Narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę
logistyczną pracy zdalnej zapewnia pracodawca.
5. Przy wykonywaniu pracy zdalnej pracownik może używać narzędzi lub
materiałów niezapewnionych przez pracodawcę pod warunkiem, że umożliwia to
poszanowanie i ochronę informacji poufnych i innych tajemnic prawnie chronionych,
w tym tajemnicy przedsiębiorstwa lub danych osobowych, a także informacji, których
ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę.
6. Na polecenie pracodawcy, pracownik wykonujący pracę zdalną ma obowiązek
prowadzić ewidencję wykonanych czynności, uwzględniającą w szczególności opis
tych czynności, a także datę oraz czas ich wykonania.
7. Pracownik sporządza ewidencję wykonywanych czynności w formie
i z częstotliwością określoną w poleceniu, o którym mowa w ust. 6.
8. Pracodawca może w każdym czasie cofnąć polecenie wykonywania pracy zdalnej.
Art. 3a. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii wójt, burmistrz, prezydent miasta, w tym prezydent miasta na prawach
powiatu, starosta oraz marszałek województwa może polecić:
1) pracownikowi podległego mu urzędu, tymczasowe przeniesienie,
2) kierownikowi podległej jednostki organizacyjnej, tymczasowe przeniesienie
pracownika tej jednostki
– do wykonywania innej pracy, niż określona w umowie o pracę, zgodnej z jego
kwalifikacjami, w innej jednostce, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 21 listopada
2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1282), w tej samej lub
innej miejscowości, na czas określony do 3 miesięcy. W okresie tym przysługuje pracownikowi wynagrodzenie stosowne do wykonywanej pracy, lecz nie niższe od dotychczasowego. Przeniesienie ma na celu zapewnienie sprawnej realizacji zadań
jednostki, do której przenoszony jest pracownik.
2. Przeniesienie pracownika, o którym mowa w ust. 1, nie powoduje rozwiązania
stosunku pracy z pracodawcą dotychczasowym.
3. Przeniesienia pracownika do pracy w innej jednostce nie można dokonać bez
zgody pracownika – w przypadku kobiety w ciąży, pracownika opiekującego się
dzieckiem do ukończenia przez nie 4 roku życia lub osoby będącej jedynym
opiekunem dziecka w wieku do lat piętnastu.
art. 4.
więcej
szkoły lub innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności
sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19
ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz funkcjonariuszowi,
o którym mowa w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby z powodu konieczności
osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem
o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat
albo dzieckiem z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie
kształcenia specjalnego przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy do dnia
28 czerwca 2020 r.
1a. W przypadku zamknięcia szkoły, ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego,
ośrodka wsparcia, warsztatu terapii zajęciowej lub innej placówki pobytu dziennego
o podobnym charakterze z powodu COVID-19, do których uczęszcza dorosła osoba
niepełnosprawna, ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz
funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby,
z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dorosłą osobą
niepełnosprawną, przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy do dnia 28 czerwca 2020 r.
1b. Dodatkowy zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w ust. 1 i 1a, przysługuje
ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz funkcjonariuszowi,
o którym mowa w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby z powodu konieczności
osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem
o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat
albo dzieckiem z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie
kształcenia specjalnego, albo dorosłą osobą niepełnosprawną również w przypadku
otwarcia placówek, o których mowa w tych przepisach, w czasie trwania
COVID-19 do dnia 28 czerwca 2020 r. W okresie tym uwzględnia się okres, o którym mowa w ust. 1.
1c. W przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub
innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności sprawowania opieki
przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19, ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz funkcjonariuszowi, o którym mowa
w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby, z powodu konieczności osobistego
sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 870), przysługuje dodatkowy
zasiłek opiekuńczy do dnia 28 czerwca 2020 r.
1d. Dodatkowy zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w ust. 1c, przysługuje
ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz funkcjonariuszowi,
o którym mowa w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby z powodu konieczności
osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa, również w przypadku otwarcia
placówek, o których mowa w tych przepisach, w czasie trwania COVID-19 do dnia 28 czerwca 2020 r.
2. Dodatkowy zasiłek opiekuńczy przyznawany jest w trybie i na zasadach
określonych w ustawie, o której mowa w ust. 1c, i nie wlicza się do okresu, o którym
mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy. Za okres pobierania dodatkowego zasiłku
opiekuńczego, zasiłek, o którym mowa w art. 32 ust. 1 tej ustawy, nie przysługuje.
3. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, określić dłuższy okres pobierania dodatkowego zasiłku opiekuńczego
niż wskazany w ust. 1–1d dla poszczególnych grup osób uprawnionych oraz
w zależności od funkcjonowania poszczególnych placówek, o których mowa w tych
przepisach, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane.
4. Zasiłki, o których mowa w ust. 1–1d, stanowiące dodatkowe uposażenie
funkcjonariuszy, o których mowa w art. 3 ust. 2, przyznaje się w trybie i na zasadach
określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360,
956 i 1610), ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U.
z 2020 r. poz. 305 i 1610), ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1123 i 1610), ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2020 r. poz. 27),
ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1221),
ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1921 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 1610), ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2020 r. poz. 848 i 1610), ustawie z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 384, 695 i 1610), ustawie z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2020 r.
poz. 505, 568, 695, 1087 i 1106) oraz ustawie z dnia 26 stycznia 2018 r. o Straży
Marszałkowskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1940) okresów pobierania tych zasiłków nie
wlicza się do okresów, o których mowa odpowiednio w art. 121b ust. 3, art. 125b
ust. 3, art. 105b ust. 3, art. 136b ust. 3, art. 96b ust. 3, art. 102b ust. 3, art. 60c ust. 3,
art. 194 ust. 3, art. 233 ust. 2 oraz art. 87 ust. 3 tych ustaw.
Art. 4a. 1. W przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola,
szkoły lub innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności
sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19
osobie, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 oraz art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia
1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2020 r. poz. 174 i 782),
przysługuje zasiłek opiekuńczy z powodu konieczności osobistego sprawowania
opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym
stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat albo dzieckiem z orzeczeniem
o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego.
1a. W przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub
innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności sprawowania opieki
przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19, osobie, o której mowa
w art. 7 ust. 1 i 2 oraz art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r.
o ubezpieczeniu społecznym rolników, przysługuje zasiłek opiekuńczy z powodu
konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa
w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
2. Zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w ust. 1 i 1a, przysługuje do dnia 28 czerwca 2020 r.
2a. Przepis art. 4 ust. 1b i 1d stosuje się odpowiednio.
3. Zasiłek opiekuńczy za każdy dzień wynosi 1/30 kwoty emerytury
podstawowej w rozumieniu art. 6 pkt 7 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r.
o ubezpieczeniu społecznym rolników.
4. Do przyznawania i wypłaty zasiłku opiekuńczego, o którym mowa w ust. 1
i 1a, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
5. Zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w ust. 1 i 1a, finansowany jest z budżetu
państwa za pośrednictwem Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
6. Do zasiłku opiekuńczego, o którym mowa w ust. 1 i 1a, nie stosuje się
art. 29 ust. 10 i 12 oraz art. 52 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.).
7. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, określić dłuższy okres pobierania zasiłku opiekuńczego niż wskazany
w ust. 2 dla poszczególnych grup osób uprawnionych oraz w zależności od
funkcjonowania poszczególnych placówek, o których mowa w tych przepisach, mając
na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii oraz skutki nimi wywołane.
Art. 4b. (utracił moc).
Art. 4c. (utracił moc).
Art. 4d. (utracił moc).
Art. 4e. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, w sytuacjach szczególnych związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, w celu zapewnienia niezbędnej
pomocy osobom przebywającym w:
1) jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej świadczących usługi
całodobowo, noclegowniach oraz innych placówkach zapewniających
całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub w
podeszłym wieku, o których mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1876 i 2369),
2) placówkach opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówkach
opiekuńczo-terapeutycznych oraz interwencyjnych ośrodkach preadopcyjnych,
o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny
i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821)
– pracownicy i inne osoby świadczące pracę w tych podmiotach, poddane w nich
obowiązkowej kwarantannie, mogą za zgodą tych osób świadczyć pracę określoną
w umowie i otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie.
2. W przypadku świadczenia pracy w trakcie kwarantanny, o której mowa
w ust. 1, nie przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320) ani świadczenie
pieniężne z tytułu choroby określone w odrębnych przepisach.
Art. 4ea. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii ubezpieczonemu zatrudnionemu w jednostkach organizacyjnych pomocy
społecznej świadczących usługi całodobowo, noclegowniach oraz innych placówkach
zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym
lub w podeszłym wieku, o których mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy
społecznej, w okresie podlegania obowiązkowej kwarantannie lub izolacji lub izolacji
w warunkach domowych, o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, wynikających z pozostawania
w styczności z osobami chorymi z powodu COVID-19 w związku z wykonywaniem
obowiązków wynikających z zatrudnienia w tych podmiotach oraz w czasie
niezdolności do pracy z powodu COVID-19 powstałej w związku z wykonywaniem
obowiązków wynikających z zatrudnienia w tych podmiotach przysługuje prawo do
100% wynagrodzenia, o którym mowa w art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy, lub zasiłek chorobowy, którego miesięczny wymiar wynosi 100%
podstawy wymiaru zasiłku obliczonej na podstawie przepisów ustawy o
świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa.
Art. 4f. 1. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii pracodawca prowadzący jednostkę organizacyjną pomocy społecznej
świadczącą usługi całodobowo, o której mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o
pomocy społecznej, w celu zapewnienia bezpieczeństwa osobom korzystającym z
usług tych jednostek, ciągłości opieki i funkcjonowania, może po uzyskaniu
uprzedniej zgody pracowników, na czas określony:
1) zmienić system lub rozkład czasu pracy pracowników;
2) polecić pracownikom świadczenie pracy w godzinach nadliczbowych w
niezbędnym wymiarze;
3) polecić pracownikom realizowanie prawa do odpoczynku w miejscu
wyznaczonym przez pracodawcę bez możliwości jego opuszczania;
4) zawiesić stosowanie przepisu art. 133 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy, przy zachowaniu w każdej dobie nieprzerwanego odpoczynku dobowego,
o którym mowa w art. 132 § 1 tej ustawy.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, pracodawca jest obowiązany
zapewnić pracownikowi zakwaterowanie i wyżywienie niezbędne do zaspokojenia
podstawowych potrzeb bytowych pracownika poza godzinami świadczenia pracy.
Wartość świadczeń polegających na zakwaterowaniu i wyżywieniu nie podlega
wliczeniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz nie stanowi
przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
3. Przy ustalaniu warunków pracy na zasadach określonych w ust. 1 nie stosuje
się art. 42 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do pracowników: placówek
opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówek opiekuńczo-terapeutycznych
oraz interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych.
Art. 4g. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii ubezpieczonemu zatrudnionemu w podmiocie leczniczym, w okresie
podlegania obowiązkowej kwarantannie lub izolacji w warunkach domowych,
o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi, wynikających z pozostawania w styczności z osobami chorymi
z powodu COVID-19 w związku z wykonywaniem obowiązków wynikających
z zatrudnienia w podmiocie leczniczym oraz w czasie niezdolności do pracy z powodu
COVID-19 powstałej w związku z wykonywaniem obowiązków wynikających
z zatrudnienia w podmiocie leczniczym przysługuje zasiłek chorobowy, którego
miesięczny wymiar wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku obliczonej na podstawie
przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa.
Art. 4h. 1. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, pracownicy i inne osoby zatrudnione, poddane obowiązkowej kwarantannie,
mogą, za zgodą pracodawcy albo zatrudniającego, świadczyć w trybie pracy zdalnej
pracę określoną w umowie i otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie. Do warunków
świadczenia pracy stosuje się przepisy art. 3 ust. 3–8.
2. W przypadku świadczenia pracy w trakcie kwarantanny, o której mowa
w ust. 1, nie przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, ani świadczenie pieniężne z tytułu choroby określone w odrębnych przepisach.
Art. 4ha. 1. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii pracownicy i inne osoby zatrudnione, poddane obowiązkowej izolacji
w warunkach domowych, mogą, za zgodą pracodawcy albo zatrudniającego,
świadczyć w trybie pracy zdalnej pracę określoną w umowie i otrzymywać z tego
tytułu wynagrodzenie. Do warunków świadczenia pracy stosuje się przepisy
art. 3 ust. 3–8.
2. W przypadku świadczenia pracy w trakcie izolacji w warunkach domowych,
o której mowa w ust. 1, nie przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, ani świadczenie pieniężne z tytułu choroby.
Art. 4hb. Za okres nieświadczenia pracy w trakcie kwarantanny albo izolacji
w warunkach domowych przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, albo świadczenie pieniężne z tytułu choroby.
art. 5.
więcej
art. 6.
więcej
2. Ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U.
poz. 2019 oraz z 2020 r. poz. 288, 1492, 1517 i 2275) nie stosuje się do zamówień
udzielanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego, Polski Fundusz Rozwoju Spółka
Akcyjna lub regionalne fundusze rozwoju, o których mowa w art. 13 ust. 1a ustawy
z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1668),
związanych z realizacją:
1) zadań dotyczących obsługi funduszy utworzonych, powierzonych lub
przekazanych na podstawie przepisów odrębnych oraz związanych z realizacją
programów rządowych lub innych programów realizowanych ze środków publicznych, lub
2) zadań związanych z wykorzystaniem środków pochodzących z takich funduszy
– które dotyczą instrumentów wsparcia niezbędnych do przeciwdziałania
negatywnym skutkom gospodarczym wystąpienia COVID-19.
3. Do zamówień, o których mowa w ust. 1, w zakresie, w jakim dotyczą
inwestycji, o której mowa w art. 95d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398, 1492, 1493 i 1578), nie stosuje się warunku uzyskania opinii o celowości inwestycji, o której mowa w tym przepisie.
4. Zamawiający, w terminie 14 dni od dnia udzielenia zamówienia, o którym
mowa w ust. 1 lub 2, zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie
podmiotowej, a jeżeli jej nie posiada, na swojej stronie internetowej, informację
o udzieleniu zamówienia, podając nazwę (firmę) albo imię i nazwisko podmiotu,
z którym zawarł umowę o wykonanie zamówienia.
Art. 6a. 1. Do zamówień na usługi lub dostawy niezbędne do przeciwdziałania
COVID-19 nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo
zamówień publicznych, jeżeli zachodzi wysokie prawdopodobieństwo szybkiego
i niekontrolowanego rozprzestrzeniania się choroby lub jeżeli wymaga tego ochrona
zdrowia publicznego.
2. Zamawiający, w terminie 7 dni od dnia udzielenia zamówienia, o którym
mowa w ust. 1, zamieszcza w Biuletynie Zamówień Publicznych informację
o udzieleniu tego zamówienia, w której podaje:
1) nazwę (firmę) i adres siedziby zamawiającego;
2) datę i miejsce zawarcia umowy lub informację o zawarciu umowy drogą elektroniczną;
3) opis przedmiotu umowy, z wyszczególnieniem odpowiednio ilości rzeczy lub
innych dóbr oraz zakresu usług;
4) cenę albo cenę maksymalną, jeżeli cena nie jest znana w chwili zamieszczenia ogłoszenia;
5) wskazanie okoliczności faktycznych uzasadniających udzielenie zamówienia bez
zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych;
6) nazwę (firmę) podmiotu albo imię i nazwisko osoby, z którymi została zawarta umowa.
art. 7.
więcej
wykonywane w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, są udzielane przez
podmioty wykonujące działalność leczniczą lub lekarzy i lekarzy dentystów, o których
mowa w ust. 4, wpisanych do wykazu, zwanego dalej „wykazem”, opracowywanego
przez właściwego miejscowo dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego
Funduszu Zdrowia w porozumieniu z wojewodą.
2. W wykazie umieszcza się podmioty wykonujące działalność leczniczą oraz
lekarzy i lekarzy dentystów, o których mowa w ust. 4, uwzględniając potrzeby
wynikające z zabezpieczenia dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej, o których
mowa w ust. 1, na obszarze województwa, a także strukturę organizacyjną tych
podmiotów, rodzaj wykonywanej działalności leczniczej oraz zasoby kadrowe i sprzętowe.
3. Wykaz podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym w drodze
obwieszczenia wojewody oraz w Biuletynie Informacji Publicznej Narodowego
Funduszu Zdrowia.
4. Lekarz oraz lekarz dentysta spełniający warunki, o których mowa
w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej,
może udzielać świadczeń opieki zdrowotnej w związku z przeciwdziałaniem
COVID-19 za pośrednictwem systemu teleinformatycznego udostępnionego przez
jednostkę podległą ministrowi właściwemu do spraw zdrowia właściwą w zakresie
systemów informacyjnych ochrony zdrowia, zwanych dalej „teleporadą”,
z pominięciem obowiązków wynikających z art. 101 tej ustawy oraz obowiązków
dotyczących dokumentacji medycznej wynikających z przepisów o prawach pacjenta
i Rzeczniku Praw Pacjenta. Działalność ta nie podlega wpisowi do Centralnej
Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
5. W celu uzyskania dostępu do systemu, o którym mowa w ust. 4, lekarz oraz
lekarz dentysta składa do jednostki, o której mowa w ust. 4, wniosek w postaci
elektronicznej zawierający:
1) oświadczenie o zamiarze udzielania teleporad, z podaniem miejsca i, jeżeli to
możliwe, czasu ich wykonywania;
2) dane dotyczące tego lekarza albo lekarza dentysty:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) numer PESEL lekarza lub lekarza dentysty lub serię i numer jego dowodu
tożsamości w przypadku braku numeru PESEL,
d) numer prawa wykonywania zawodu lekarza lub numer prawa wykonywania
zawodu lekarza dentysty,
e) określenie tytułu zawodowego,
f) posiadane specjalizacje,
g) numer telefonu do kontaktu,
h) adres poczty elektronicznej,
i) adres do korespondencji.
6. Jednostka, o której mowa w ust. 4, ma prawo przetwarzać dane pozyskane
w związku z udostępnianiem systemu, o którym mowa w ust. 4, w tym dane dotyczące
udzielanych teleporad.
7. Lekarz oraz lekarz dentysta udzielający świadczeń, o których mowa w ust. 4,
prowadzi dokumentację medyczną w postaci karty teleporady.
8. Karta teleporady zawiera:
1) oznaczenie pacjenta:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL, a w jego braku serię i numer innego dokumentu
potwierdzającego tożsamość,
c) datę urodzenia oraz płeć, jeżeli numer PESEL nie został nadany,
d) adres miejsca zamieszkania,
e) adres poczty elektronicznej,
f) numer telefonu do kontaktu;
2) oznaczenie osoby udzielającej teleporady:
a) imię i nazwisko,
b) tytuł zawodowy,
c) numer prawa wykonywania zawodu;
3) informacje dotyczące stanu zdrowia oraz zalecanego procesu diagnostycznego
i leczniczego:
a) rozpoznanie choroby lub problemu zdrowotnego,
b) zalecenia,
c) informacje o wystawionych zaświadczeniach, receptach lub skierowaniach,
d) inne informacje istotne dla procesu leczenia.
9. Karty teleporady są przechowywane przez okres 30 dni od dnia odwołania
stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
10. W odniesieniu do lekarza lub lekarza dentysty, o którym mowa w ust. 4:
1) recepta oraz dokument realizacji recepty – zawierają dane wymagane dla recepty
pro auctore albo pro familiae;
2) za adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych – uznaje się adres siedziby
jednostki, o której mowa w ust. 4.
11. Teleporady mogą być również udzielane przez podmioty wykonujące
działalność leczniczą. Przepisy ust. 4–9 stosuje się odpowiednio.
12. Lekarza, który uzyskał potwierdzenie zakończenia szkolenia
specjalizacyjnego, o którym mowa w art. 16r ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 5 grudnia
1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2020 r. poz. 514, 567, 1291
i 1493), lub lekarza, który ma uznany dorobek na podstawie art. 16 ust. 7 albo ust. 9 tej
ustawy i wystąpił do dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych z wnioskiem
o przystąpienie do Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w wiosennej sesji
egzaminacyjnej w 2020 r. przedłużonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 16 ust. 10, art. 16g ust. 1 oraz art. 16x ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zawodach lekarza i lekarza dentysty uznaje się za:
1) lekarza specjalistę w dziedzinie, której dotyczył wniosek o przystąpienie do
Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego, jeżeli złożył z wynikiem
pozytywnym część pisemną Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w tej
dziedzinie, albo
2) lekarza odbywającego szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie, której dotyczył
wniosek o przystąpienie do Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego, jeżeli
żadna z części Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w tej dziedzinie nie
odbyła się w wiosennej sesji egzaminacyjnej w 2020 r.
– nie dłużej jednak niż do dnia wskazanego jako najbliższy termin Państwowego
Egzaminu Specjalizacyjnego w danej dziedzinie medycyny.
Art. 7a. 1. Obwieszczenia, o których mowa w art. 37 ust. 1 oraz 4 ustawy z dnia
12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia
żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 357, 945 i 1493),
obowiązujące od dnia 1 marca 2020 r. zachowują ważność do dnia 31 sierpnia 2020 r.
2. Okres obowiązywania decyzji administracyjnych wraz z załącznikami,
o których mowa w art. 11 i art. 40 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków,
środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów
medycznych, który kończy się przed dniem 1 lipca 2020 r., przedłuża się do dnia
31 sierpnia 2020 r.
3. Decyzje administracyjne, o których mowa w ustawie z dnia 12 maja 2011 r.
o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
oraz wyrobów medycznych, wydane do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
których termin wejścia w życie określono na dzień 1 maja 2020 r., ustala się na dzień 1 września 2020 r.
4. Bieg terminów w zakresie postępowań wszczętych i niezakończonych:
1) przed dniem 8 marca 2020 r.,
2) w okresie od dnia 8 marca 2020 r. do dnia 15 sierpnia 2020 r.
– na podstawie przepisów o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, ulega zawieszeniu z mocy
prawa do dnia 31 sierpnia 2020 r. Postanowień w sprawie zawieszenia tych
postępowań nie wydaje się.
5. W okresie zawieszenia postępowań, o których mowa w ust. 4, minister
właściwy do spraw zdrowia może podejmować wszelkie czynności w ramach tych
postępowań włącznie z wydaniem decyzji administracyjnych uwzględniających
w całości żądanie wnioskodawcy, o których mowa w ustawie z dnia 12 maja 2011 r.
o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
oraz wyrobów medycznych. Ograniczenia wynikającego z art. 102 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r.
poz. 256, 695 i 1298) nie stosuje się.
Art. 7ab. W okresie obowiązywania polecenia albo nałożenia obowiązku,
o których mowa w art. 42 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych
ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią
COVID-19 oraz po jej ustaniu (Dz. U. poz. 1493) oraz w art. 10d ust. 2 i art. 11h
ust. 1–3, zobowiązującego podmioty lecznicze do realizacji świadczeń opieki
zdrowotnej w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem
COVID-19, u pacjentów z podejrzeniem lub potwierdzonym zakażeniem COVID-19,
które tym pacjentom udzielają świadczeń opieki zdrowotnej w zakresach wskazanych
w poleceniu albo obowiązku, zawiesza się wykonywanie obowiązków wynikających
z art. 23, art. 23a i art. 23b ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych dla tych zakresów.
Art. 7b. (utracił moc).
Art. 7c. (uchylony).
Art. 7d. (utracił moc).
Art. 7e. 1. Osoba podlegająca na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi obowiązkowej kwarantannie
w związku z podejrzeniem zakażenia wirusem SARS-CoV-2 instaluje na swoim
urządzeniu mobilnym udostępnione przez ministra właściwego do spraw
informatyzacji oprogramowanie służące do potwierdzania realizacji obowiązku przestrzegania kwarantanny oraz używa go do potwierdzania realizacji tego obowiązku.
2. Obowiązek zainstalowania i używania oprogramowania, o którym mowa
w ust. 1, nie dotyczy osoby z dysfunkcją wzroku (niewidzącej lub niedowidzącej),
osoby, która złożyła oświadczenie, że nie jest abonentem lub użytkownikiem sieci
telekomunikacyjnej lub nie posiada urządzenia mobilnego umożliwiającego
zainstalowanie tego oprogramowania.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie zamieszcza w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, składa się do Policji lub państwowego
powiatowego inspektora sanitarnego właściwego dla miejsca odbywania
kwarantanny. Oświadczenie może być złożone za pośrednictwem środków
komunikacji elektronicznej. Oświadczenie może być złożone za pośrednictwem
organów administracji publicznej oraz jednostek organizacyjnych wykonujących
zadania związane z potwierdzaniem realizacji obowiązku przestrzegania kwarantanny.
Art. 7f. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii okres akredytacji, o którym mowa w art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 15 lipca
2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 562, 567, 945 i 1493),
kończący się w okresie ogłoszenia jednego z tych stanów, przedłuża się o 6 miesięcy
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 7g. 1. Wojewoda powołuje lekarzy i lekarzy dentystów do stwierdzania
zgonów osób podejrzanych o zakażenie wirusem SARS-CoV-2 albo zakażonych tym
wirusem poza szpitalem.
2. Wykonywanie zadania, o którym mowa w ust. 1, następuje na podstawie
umowy zawartej z osobą powołaną przez właściwego wojewodę i jest finansowane ze
środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest wojewoda.
3. Środki, o których mowa w ust. 2, uwzględniają wyposażenie powołanej osoby
w środki ochrony indywidualnej stosowane w przypadku wykonywania czynności
stwierdzania zgonu osoby zmarłej na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19), określone w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1473 oraz z 2020 r. poz. 284).
art. 8.
więcej
Art. 8a. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw rolnictwa
i rozwoju wsi może, w drodze rozporządzenia, ustalić maksymalne ceny lub
maksymalne marże hurtowe i detaliczne stosowane w sprzedaży towarów lub usług
mających istotne znaczenie dla ochrony zdrowia lub bezpieczeństwa ludzi lub kosztów
utrzymania gospodarstw domowych.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki może ustalić maksymalne ceny dla różnych poziomów obrotu
towarowego lub uwzględnić skalę sprzedaży albo świadczenia usług i uwarunkowania
regionalne, a przy ustalaniu wysokości maksymalnych cen może wziąć pod uwagę
wysokość cen w okresie poprzedzającym wprowadzenie stanu zagrożenia
epidemicznego, a także uzasadnione zmiany kosztów produkcji i zaopatrzenia.
3. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki:
1) określi podstawę obliczania maksymalnych marż;
2) może ustalić maksymalne marże dla poszczególnych rodzajów towarów lub
marże naliczane od ceny hurtowej.
Art. 8b. Zakazuje się stosowania w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej cen lub marż wyższych niż maksymalne ceny lub marże ustalone zgodnie
z przepisami art. 8 i art. 8a.
Art. 8c. 1. Kontrolę przestrzegania przez przedsiębiorców zakazu, o którym
mowa w art. 8b, sprawuje w zakresie swojej właściwości, Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych.
2. W zakresie niezastrzeżonym dla inspekcji, o której mowa w ust. 1, kontrolę
przestrzegania przez przedsiębiorców zakazu, o którym mowa w art. 8b, sprawuje
Inspekcja Handlowa.
3. Do kontroli, o której mowa w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495
oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086), z wyłączeniem art. 47, art. 48, art. 49 ust. 7 pkt 5,
art. 50, art. 54, art. 55, art. 58 i art. 59 tej ustawy.
Art. 8d. 1. Maksymalną wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu
konsumenckiego w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie
konsumenckim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1083) dla kredytów o okresie spłaty nie
krótszym niż 30 dni oblicza się według wzoru:
MPKK ≤ (K × 15%) + (K × n/R × 6%)
w którym poszczególne symbole oznaczają:
MPKK – maksymalną wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu,
K – całkowitą kwotę kredytu,
n – okres spłaty wyrażony w dniach,
R – liczbę dni w roku.
2. Maksymalną wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu konsumenckiego
dla kredytów o okresie spłaty krótszym niż 30 dni oblicza się według wzoru:
MPKK ≤ K x 5%
w którym poszczególne symbole oznaczają:
MPKK – maksymalną wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu,
K – całkowitą kwotę kredytu.
3. Pozaodsetkowe koszty kredytu konsumenckiego nie mogą być wyższe od 45%
całkowitej kwoty kredytu.
4. Pozaodsetkowe koszty kredytu konsumenckiego wynikające z umowy
o kredyt konsumencki nie należą się w części przekraczającej:
1) maksymalne pozaodsetkowe koszty kredytu obliczone w sposób określony
w ust. 1 lub 2, lub
2) 45% całkowitej kwoty kredytu.
Art. 8e. W przypadku udzielenia przez kredytodawcę lub podmiot z nim
powiązany w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1126/2008
z dnia 3 listopada 2008 r. przyjmującego określone międzynarodowe standardy
rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu
Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 320 z 29.11.2008, str. 1, z późn. zm.), konsumentowi, który nie dokonał pełnej spłaty kredytu, kolejnych kredytów w okresie 120 dni od dnia wypłaty pierwszego z kredytów:
1) całkowitą kwotę kredytu, dla celów ustalenia maksymalnej wysokości
pozaodsetkowych kosztów kredytu, o której mowa w art. 8d, stanowi kwota
pierwszego z kredytów;
2) pozaodsetkowe koszty kredytu obejmują sumę pozaodsetkowych kosztów
wszystkich kredytów udzielonych w tym okresie.
Art. 8f. Naruszenie przepisów, o których mowa w art. 8d i art. 8e, może
stanowić praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów, o której mowa
w art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i
konsumentów.
art. 9.
więcej
wykonywane w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, udzielone przez podmioty
wykonujące działalność leczniczą oraz lekarzy i lekarzy dentystów, o których mowa
w art. 7 ust. 4, wpisanych do wykazu, są finansowane przez Narodowy Fundusz
Zdrowia ze środków pochodzących z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 oraz
budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
zdrowia, na podstawie sprawozdań i rachunków składanych do właściwego
miejscowo dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia.
2. Świadczenia opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 1, są finansowane
w formie opłaty ryczałtowej za utrzymanie stanu gotowości do udzielania tych
świadczeń oraz ceny odpowiadającej liczbie i rodzajowi świadczeń opieki zdrowotnej
udzielonych w przyjętym okresie rozliczeniowym.
3. Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia określi zasady sprawozdawania oraz
warunki rozliczania świadczeń opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 1.
4. Do sprawozdawania i rozliczania świadczenia opieki zdrowotnej, o których
mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.
4a. Środki przekazane w ramach finansowania świadczeń opieki zdrowotnej,
o których mowa w ust. 1, nie podlegają egzekucji sądowej ani administracyjnej.
Środki te, w razie ich przekazania na rachunek bankowy, rachunek oszczędnościowy,
rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy oraz rachunek terminowych lokat
oszczędnościowych, są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub
administracyjnego tytułu wykonawczego.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób
i tryb finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej, o których mowa
w ust. 1, mając na celu zapewnienie rzetelności i gospodarności wydatkowania
środków publicznych, w tym utrzymania wydatków w przewidzianych limitach, oraz
skuteczności udzielania świadczeń opieki zdrowotnej.
art. 10.
więcej
Art. 10a. (utracił moc).
Art. 10b. (utracił moc).
Art. 10c. (utracił moc).
Art. 10d. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich
odwołaniu, Prezes Rady Ministrów może, na wniosek ministra właściwego do spraw
zdrowia, nałożyć na jednostkę samorządu terytorialnego obowiązek wykonania
określonego zadania w związku z przeciwdziałaniem COVID-19.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może nałożyć obowiązek, o którym
mowa w ust. 1, na podmiot leczniczy będący:
1) spółką kapitałową, w której jedynym albo większościowym udziałowcem albo
akcjonariuszem jest:
a) Skarb Państwa lub
b) jednostka samorządu terytorialnego, lub
c) uczelnia medyczna w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia
15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej,
2) samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej lub jednostką budżetową,
3) instytutem badawczym, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia
2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1383)
– w przypadku gdy obowiązek ten ma charakter ponadwojewódzki lub skutki jego
wykonania wykraczają poza teren województwa, na terenie którego podmiot leczniczy
ma siedzibę lub miejsce udzielenia świadczeń zdrowotnych.
3. Zadanie, o którym mowa w ust. 1 lub 2, może dotyczyć w szczególności
zmian w strukturze organizacyjnej podmiotu leczniczego lub przekazania produktów
leczniczych, wyrobów medycznych, środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego oraz aparatury i sprzętu medycznego, w celu
zapewnienia kontynuacji udzielenia świadczeń zdrowotnych w innym podmiocie
leczniczym. Zmiany w strukturze organizacyjnej podmiotu leczniczego nie wymagają
podjęcia aktów, w tym uchwał, właściwych organów administracji publicznej.
4. Wnioski o wpis oraz o zmianę wpisu do rejestru podmiotów wykonujących
działalność leczniczą lub Krajowego Rejestru Sądowego składane w związku
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób
zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych są nieodpłatne.
5. W przypadku nałożenia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zapewnia
się środki na pokrycie wydatków związanych z wykonaniem tego zadania.
6. W przypadku poniesienia przez podmiot leczniczy szkody przy wykonywaniu
zadania nałożonego w trybie ust. 2 minister właściwy do spraw zdrowia jest
obowiązany do jej naprawienia.
7. Zadania nałożone w trybie, o którym mowa w ust. 1, są realizowane przez
jednostki samorządu terytorialnego jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej.
art. 11.
więcej
Art. 11a. (utracił moc).
Art. 11b. (utracił moc).
Art. 11c. (utracił moc).
Art. 11d. 1. W celu zapewnienia prawidłowego wykonania obowiązków,
o których mowa w art. 34 ust. 1–3 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu
oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, Policja może wykonywać
czynności wynikające z ustawowych uprawnień, z wyłączeniem czynności, o których
mowa w art. 19–19b ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.
2. Wszystkie informacje, w tym dane osobowe, uzyskane w toku realizacji
czynności, o których mowa w ust. 1, usuwa się lub niszczy w terminie jednego
miesiąca po upływie obowiązywania niniejszej ustawy.
3. Komendant Główny Policji może w okresie obowiązywania niniejszej ustawy
wprowadzić pełnienie służby w systemie skoszarowanym.
4. Pełnienie służby w systemie, o którym mowa w ust. 3, może obowiązywać
w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz
w okresie do 30 dni następujących po ich odwołaniu.
Art. 11e. 1. Właściciel infrastruktury krytycznej, w tym urządzeń służących do
świadczenia usług telekomunikacyjnych, dostarczania energii elektrycznej, wody,
ciepła, ropy naftowej, paliw lub gazu oraz odprowadzania ścieków, lub jego
upoważniony przedstawiciel, którego infrastruktura lub urządzenia są zlokalizowane
na terenie nieruchomości należących do osób trzecich lub znajdujących się
w posiadaniu osób trzecich, może w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego, stanu epidemii albo stanu wyjątkowego, wnioskować do właściwego
miejscowo komendanta Policji o asystę funkcjonariuszy Policji, w celu umożliwienia
wejścia lub wjazdu na teren nieruchomości, w tym do budynku, również z użyciem
środków przełamujących istniejące zabezpieczenia, w celu przeprowadzenia
czynności niezbędnych dla ciągłości świadczenia usług, w tym w zakresie prac
budowlanych. Asysta funkcjonariusza Policji jest udzielana niezwłocznie.
2. Asysta funkcjonariusza Policji jest udzielana po przedstawieniu przez
właściciela infrastruktury lub urządzeń, o którym mowa w ust. 1, lub jego
upoważnionego przedstawiciela, właściwemu miejscowo komendantowi Policji
dowodów potwierdzających odmowę przez właściciela, użytkownika lub zarządcę
nieruchomości wejścia lub wjazdu na teren nieruchomości, w tym budynku.
3. Funkcjonariusz Policji, asystując przy wykonywaniu czynności, o których
mowa w ust. 1, zapewnia bezpieczeństwo uczestnikom czynności, mając
w szczególności na względzie poszanowanie godności osób biorących udział w tych
czynnościach oraz zapewnia zachowanie porządku.
4. Przepis ust. 2 obejmuje także sytuację braku możliwości kontaktu
z właścicielem, użytkownikiem lub zarządcą nieruchomości, w tym budynku.
5. Z czynności, o których mowa w ust. 1, jest sporządzany protokół,
w szczególności uwzględniający zakres czynności wykonanych w celu wejścia lub
wjazdu na teren nieruchomości lub do budynku. Protokół sporządza się w trzech egzemplarzach, ze wskazaniem dokładnego terminu i czasu zdarzenia, opisem
przeprowadzonych czynności oraz podpisami przedstawiciela właściciela
infrastruktury lub urządzeń, o którym mowa w ust. 1, oraz funkcjonariusza Policji.
6. Właściciel infrastruktury lub urządzeń, po zakończeniu czynności, o których
mowa w ust. 1, jest obowiązany do zabezpieczenia nieruchomości, w tym budynku
przed dostępem osób niepowołanych, niezwłocznego poinformowania jego
właściciela, użytkownika lub zarządcy o zaistniałym stanie faktycznym oraz do
naprawienia szkód, o ile powstały w związku z prowadzonymi czynnościami.
7. W przypadkach, gdy nieruchomość lub budynek są objęte ograniczeniem
dostępu osób z uwagi na działania podejmowane w związku z przeciwdziałaniem
COVID-19 ust. 1–4 stosuje się odpowiednio, przy czym wejście lub wjazd na teren tej
nieruchomości lub tego budynku jest możliwy po uzgodnieniu niezbędnych środków
bezpieczeństwa z właściwym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym.
Art. 11f. 1. W związku z przeciwdziałaniem COVID-19, podczas stanu
zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii albo stanu klęski żywiołowej, operator
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2460 oraz z 2020 r. poz. 374, 695 i 875) jest obowiązany do
udostępniania ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji danych
lokalizacyjnych, obejmujących okres ostatnich 14 dni, telekomunikacyjnego
urządzenia użytkownika końcowego chorego na chorobę zakaźną COVID-19 lub
objętego kwarantanną, na żądanie oraz w sposób i w formie ustalonej przez ministra
właściwego do spraw informatyzacji.
2. Operator w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne na żądanie ministra właściwego do spraw informatyzacji jest
obowiązany do przekazania w sposób i w formie ustalonej przez tego ministra, w celu
przeciwdziałania COVID-19, podczas stanu zagrożenia epidemicznego, stanu
epidemii albo stanu klęski żywiołowej zanonimizowanych danych lokalizacyjnych
urządzeń końcowych użytkowników końcowych.
3. Zgoda użytkownika końcowego na przetwarzanie i udostępnianie danych,
o których mowa w ust. 1 i 2, nie jest wymagana.
Art. 11g. Podczas stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii albo stanu
klęski żywiołowej anonimizacja danych lokalizacyjnych w celu przeciwdziałania
COVID-19 nie stanowi czynności przetwarzania, o której mowa w art. 161 ust. 1
ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.
Art. 11h. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich
odwołaniu wojewoda może wydawać polecenia obowiązujące wszystkie organy
administracji rządowej działające w województwie, państwowe osoby prawne, organy
samorządu terytorialnego, samorządowe osoby prawne oraz samorządowe jednostki
organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. O wydanych poleceniach
wojewoda niezwłocznie informuje właściwego ministra.
2. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii,
ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu
minister właściwy do spraw zdrowia może, z własnej inicjatywy lub na wniosek
wojewody, wydawać polecenia obowiązujące:
1) podmioty inne niż wymienione w ust. 1, w szczególności osoby prawne
i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz przedsiębiorców;
2) państwowe jednostki organizacyjne posiadające osobowość prawną.
3. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich
odwołaniu Prezes Rady Ministrów może, z własnej inicjatywy, wydawać polecenia
obowiązujące podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2. Wydając polecenie wobec
przedsiębiorcy, Prezes Rady Ministrów może wyznaczyć organ odpowiedzialny za
zawarcie umowy.
4. Polecenia, o których mowa w ust. 1–3, są wydawane w związku
z przeciwdziałaniem COVID-19, w drodze decyzji administracyjnej i podlegają
natychmiastowemu wykonaniu z chwilą ich doręczenia lub ogłoszenia oraz nie
wymagają uzasadnienia.
5. Polecenia, o których mowa w ust. 1–3, mogą być uchylane lub zmieniane,
jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Ich uchylenie
lub zmiana nie wymaga zgody stron.
6. Zadania Prezesa Rady Ministrów wynikające z ust. 3 wykonuje Szef
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z jego upoważnienia.
7. Wykonywanie zadań objętych poleceniami wydanymi w stosunku do
przedsiębiorców następuje na podstawie umowy zawartej z przedsiębiorcą, przez
wskazanego w decyzji:
1) Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, ministra albo wojewodę –
w przypadku decyzji wydawanych przez Prezesa Rady Ministrów lub
2) ministra albo wojewodę – w przypadku decyzji wydawanych przez ministra
właściwego do spraw zdrowia
– i jest finansowane ze środków budżetu państwa z części budżetowej, której
dysponentem jest, odpowiednio, Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, minister
albo wojewoda; finansowanie może odbywać się także ze środków Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65 ustawy z dnia 31 marca
2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób
zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych
ustaw, na zasadach określonych w ustawie.
8. Prace związane z prowadzeniem przygotowań do realizacji zadań objętych
poleceniami, o których mowa w ust. 7, mające charakter planistyczny, są finansowane
ze środków własnych przedsiębiorcy.
9. W przypadku niezawarcia umowy, o której mowa w ust. 7, zadania objęte
poleceniami są wykonywane na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 4. W takim
przypadku decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.
10. Polecenia, o których mowa w ust. 1–3, nie mogą dotyczyć rozstrzygnięć co
do istoty sprawy załatwianej w drodze decyzji administracyjnej, a także nie mogą
dotyczyć czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych oraz
czynności z zakresu ścigania wykroczeń.
11. Polecenia, o których mowa w ust. 1–3, mogą być wydawane także ustnie,
pisemnie w formie adnotacji, telefonicznie, za pomocą środków komunikacji
elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu
usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2020 r. poz. 344) lub za pomocą innych środków
łączności. Istotne okoliczności takiego załatwienia sprawy powinny być utrwalone
w formie protokołu.
12. Właściwy minister może wstrzymać wykonanie poleceń, o których mowa
w ust. 1, i wystąpić z wnioskiem do Prezesa Rady Ministrów o rozstrzygnięcie sporu,
przedstawiając jednocześnie stanowisko w sprawie.
13. Zadania nałożone w trybie, o którym mowa w ust. 1, są realizowane przez
jednostki samorządu terytorialnego jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej.
Art. 11i. 1. W przypadku braku na obszarze województwa technicznych
i organizacyjnych możliwości unieszkodliwiania, zgodnie z obowiązującymi przepisami, odpadów medycznych o właściwościach zakaźnych wytworzonych
w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, wojewoda może wydać, w drodze
decyzji administracyjnej, polecenie dotyczące gospodarowania tymi odpadami
podmiotom, o których mowa w art. 11h ust. 1 i 2. Polecenie podlega
natychmiastowemu wykonaniu z chwilą jego doręczenia lub ogłoszenia oraz nie
wymaga uzasadnienia. Przepisy art. 11h ust. 4, 5, 7–10 i 12 stosuje się odpowiednio.
2. Unieszkodliwianie odpadów medycznych o właściwościach zakaźnych,
o których mowa w ust. 1, odbywa się przez termiczne przekształcanie rozumiane jako:
1) spalanie odpadów przez ich utlenianie w temperaturze nie niższej niż 850ºC;
2) inne, niż wskazany w pkt 1, procesy termicznego przekształcania odpadów,
w tym pirolizę, zgazowanie i proces plazmowy, o ile substancje powstające
podczas tych procesów są następnie spalane.
3. Do gospodarowania odpadami medycznymi o właściwościach zakaźnych,
o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach (Dz. U. z 2020 r. poz. 797 i 875) w zakresie warunków transportu
odpadów, zbierania odpadów lub ich unieszkodliwiania oraz przepisów ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz. 1219, 1378,
1565 i 2127) w zakresie warunków korzystania ze środowiska. Polecenie, o którym
mowa w ust. 1, można również wydać w odniesieniu do podmiotu, który nie posiada
decyzji z zakresu gospodarowania odpadami.
4. Polecenie, o którym mowa w ust. 1, określa:
1) podmiot lub podmioty zobowiązane do gospodarowania odpadami;
2) miejsce, dopuszczoną metodę i warunki unieszkodliwiania, w tym
transportowania i magazynowania odpadów przed ich przetworzeniem;
3) obowiązek prowadzenia ilościowej i jakościowej ewidencji odpadów w postaci
papierowej, o ile nie ma możliwości prowadzenia tej ewidencji za
pośrednictwem Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce
odpadami, o której mowa w art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
4) okres obowiązywania polecenia.
5. Wydanie polecenia, o którym mowa w ust. 1, jest możliwe, jeżeli podmiot
zobowiązany do gospodarowania odpadami posiada stosowne możliwości techniczne
i organizacyjne do jego realizacji.
6. Do prowadzenia ewidencji odpadów w przypadku wydania przez wojewodę
polecenia, o którym mowa w ust. 1, podmiotowi, który nie ma możliwości prowadzenia tej ewidencji za pośrednictwem Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, stosuje się odpowiednio art. 67 ust. 7, 9, 12 i 14 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach. Podmiot, który nie ma
możliwości prowadzenia ewidencji odpadów za pośrednictwem Bazy danych
o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, a który dokonał
unieszkodliwienia odpadów na podstawie polecenia wojewody, o którym mowa
w ust. 1, przekazuje kopię karty ewidencji odpadów właściwemu ze względu na
miejsce unieszkodliwienia odpadów wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska w terminie 14 dni od dnia unieszkodliwienia odpadów.
7. Nadzór nad prawidłowym gospodarowaniem odpadami dokonywanym na
podstawie polecenia wojewody, o którym mowa w ust. 1, sprawuje właściwy
wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
8. Wojewoda przesyła kopię polecenia, o którym mowa w ust. 1, ministrowi
właściwemu do spraw klimatu w terminie 7 dni od dnia jego wydania.
9. Polecenie, o którym mowa w ust. 1, może także dotyczyć magazynowania
odpadów medycznych przez ich wytwórcę.
Art. 11j. 1. W przypadku braku na obszarze województwa technicznych
i organizacyjnych możliwości unieszkodliwiania, zgodnie z obowiązującymi
przepisami, odpadów wytwarzanych w związku z przeciwdziałaniem
COVID-19 innych niż odpady medyczne o właściwościach zakaźnych, wojewoda
może wydać, w drodze decyzji administracyjnej, polecenie dotyczące gospodarowania
tymi odpadami podmiotom, o których mowa w art. 11h ust. 1 i 2. Polecenie podlega
natychmiastowemu wykonaniu z chwilą jego doręczenia lub ogłoszenia oraz nie
wymaga uzasadnienia. Przepisy art. 11h ust. 4, 5, 7–10 i 12 oraz art. 11i ust. 3–8 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku odpadów komunalnych polecenie wojewody może także dotyczyć:
1) przekazywania niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych do
innych instalacji niż instalacje komunalne zapewniające przetwarzanie, o którym
mowa w art. 35 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
2) składowania lub termicznego przekształcania odpadów komunalnych bez
(jakichkolwiek lub określonych) wstępnych procesów przetwarzania.
Art. 11k. 1. Wojewoda może, w drodze zarządzenia, zmienić lub wyłączyć
wymagania dotyczące selektywnego zbierania odpadów komunalnych, określone w regulaminie utrzymania czystości i porządku w gminie oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2020 r. poz. 1439).
2. W zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wojewoda może także, na wniosek
wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, zmienić częstotliwość odbierania odpadów
komunalnych oraz sposób świadczenia usług przez punkty selektywnego zbierania
odpadów komunalnych, określone w uchwałach rady gminy wydanych na podstawie
przepisów ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminie.
3. W przypadku wydania zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, na obszarze
województwa lub jego części, których zarządzenie dotyczy, nie stosuje się wymagań
dotyczących selektywnego zbierania odpadów komunalnych, określonych w ustawie
z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
art. 12.
więcej
Art. 12a. 1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, od dnia ogłoszenia danego stanu, zawiesza się wykonywanie obowiązków
wynikających z przepisów:
1) art. 229 § 2 zdanie pierwsze, § 4a w zakresie badań okresowych i § 5 ustawy
z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;
2) art. 39a ust. 1 pkt 6, art. 39d ust. 2, art. 39f, art. 39j, art. 39k i art. 39l ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2140 oraz z 2020 r. poz. 875 i 1087);
3) (uchylony)
2. Po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego, w przypadku gdy nie zostanie
ogłoszony stan epidemii albo po odwołaniu stanu epidemii, pracodawca i pracownik
są obowiązani niezwłocznie podjąć wykonywanie zawieszonych obowiązków,
o których mowa w ust. 1, i wykonać je w okresie nie dłuższym niż 180 dni od dnia
odwołania danego stanu.
3. W przypadku braku dostępności do lekarza uprawnionego do
przeprowadzenia badania wstępnego lub kontrolnego, badanie takie może
przeprowadzić i wydać odpowiednie orzeczenie lekarskie inny lekarz. Orzeczenie
lekarskie wydane przez innego lekarza traci moc po upływie 180 dni od dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego, w przypadku gdy nie zostanie ogłoszony
stan epidemii, albo od dnia odwołania stanu epidemii. Lekarz ten może przeprowadzić badanie i wydać orzeczenie lekarskie w trybie określonym w art. 2 ust. 4 ustawy
z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Do orzeczenia
lekarskiego stosuje się odpowiednio art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r.
o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2020 r. poz. 702, 1493 i 1875).
Orzeczenie lekarskie wydane przez innego lekarza włącza się do akt osobowych pracownika.
4. Przepisy ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariuszy
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
a także żołnierzy zawodowych, w tym również do pierwszego badania okresowego.
5. W trakcie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii:
1) w stosunku do osoby zatrudnianej na stanowisko pracy inne niż administracyjno-
-biurowe okresy, o których mowa w art. 229 § 11 pkt 1 i 2 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, zostają wydłużone do 180 dni;
2) wstępnym badaniom lekarskim nie podlegają osoby zatrudniane na stanowisko
administracyjno-biurowe, jeżeli posiadają aktualne orzeczenie lekarskie
stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w warunkach pracy opisanych
w skierowaniu na badania lekarskie i pracodawca stwierdzi, że warunki te
odpowiadają warunkom występującym na danym stanowisku pracy.
Art. 12b. (utracił moc).
Art. 12c. Terminy przejścia kursu doskonalącego, o którym mowa w przepisie
art. 38b ust. 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U.
z 2020 r. poz. 838) i przedstawienia zaświadczenia o odbyciu tego kursu właściwemu
komendantowi wojewódzkiemu Policji oraz termin wydania opinii, o której mowa
w art. 26 ust. 3 pkt 6 tej ustawy, przedłuża się do 90. dnia od dnia odwołania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 12d. Terminy przedstawienia właściwemu organowi Policji orzeczeń
lekarskich i psychologicznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja
1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2020 r. poz. 955), przedłuża się do 90. dnia od dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 12e. 1. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii
dopuszcza się przeprowadzanie szkoleń wstępnych w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy i służby w całości za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, z wyjątkiem instruktażu stanowiskowego:
1) pracownika zatrudnianego na stanowisku robotniczym;
2) pracownika zatrudnionego na stanowisku, na którym występuje narażenie na
działanie czynników niebezpiecznych;
3) pracownika przenoszonego na stanowisko, o którym mowa w pkt 1 i 2;
4) ucznia odbywającego praktyczną naukę zawodu oraz studenta odbywającego
praktykę studencką.
2. W przypadku gdy termin przeprowadzenia szkolenia okresowego
w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy lub bezpieczeństwa i higieny służby przypada w:
1) okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii lub
2) w okresie 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego,
w przypadku gdy nie zostanie ogłoszony stan epidemii, albo stanu epidemii
– termin ten wydłuża się do 60. dnia od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego, w przypadku gdy nie zostanie ogłoszony stan epidemii, albo stanu epidemii.
Art. 12f. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii wydłuża się cykle przeglądowo-naprawcze, o których mowa przepisach
wydanych na podstawie art. 20 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie
kolejowym, o czasookres: 1 miesiąc dla 2 poziomu utrzymania, 3 miesiące dla
3 poziomu utrzymania i 6 miesięcy dla 4 poziomu utrzymania.
art. 13.
więcej
art. 14.
więcej
Art. 14a. (utracił moc).
Art. 14b. (utracił moc).
Art. 14c. 1. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
ogłoszonego z powodu COVID-19 sąd penitencjarny, na wniosek dyrektora zakładu
karnego, zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, może
udzielić skazanemu przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności, chyba że
istnieje uzasadnione przypuszczenie, że skazany w czasie pobytu poza zakładem
karnym nie będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności popełni
przestępstwo, lub nie będzie stosował się do wytycznych, poleceń lub decyzji właściwych organów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 lub leczeniem zarażenia wirusem SARS-CoV-2.
2. Dyrektor zakładu karnego może złożyć wniosek, o którym mowa w ust. 1,
jeżeli w jego ocenie udzielenie przerwy skazanemu może przyczynić się do
ograniczenia albo wyeliminowania epidemii. Do wniosku dołącza się opinię o skazanym, sporządzoną przez administrację zakładu karnego, dotyczącą okoliczności
będących podstawą udzielenia przerwy, o których mowa w ust. 1.
3. Sąd udziela przerwy na czas oznaczony. Okres przerwy może być przedłużany
na wniosek dyrektora zakładu karnego na dalszy czas oznaczony. Okres przerwy
udzielonej na podstawie ust. 1 może trwać nie dłużej niż do ustania stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19.
4. W posiedzeniu sądu ma prawo wziąć udział prokurator.
5. Jeżeli prokurator oświadczy, nie później niż do czasu wydania postanowienia
w przedmiocie wniosku o udzielenie albo przedłużenie przerwy, że sprzeciwia się jego
uwzględnieniu, sąd umarza postępowanie.
6. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do skazanych:
1) za przestępstwo umyślne zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata;
2) za przestępstwo nieumyślne na karę przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności;
3) w warunkach określonych w art. 64 § 1 i 2 lub art. 65 § 1 ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.
7. Z dniem ogłoszenia przez właściwe władze o ustaniu stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii, który stanowił przesłankę udzielenia skazanemu
przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności, udzielona uprzednio przerwa
ustaje z mocy prawa. W takim przypadku skazany jest zobowiązany do powrotu do
zakładu karnego w terminie 3 dni od ustania tego stanu, chyba że nie jest to możliwe
z uwagi na obowiązki nałożone na niego na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
8. W kwestiach nieuregulowanych w ust. 1–5 stosuje się przepisy ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 523 i 568)
o przerwie w wykonaniu kary pozbawienia wolności.
Art. 14d. 1. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
ogłoszonego z powodu COVID-19, jeżeli skazanemu nie można udzielić przerwy
w wykonaniu kary pozbawienia wolności na podstawie art. 14c, a ograniczenie albo wyeliminowanie ryzyka zarażenia przez skazanego innej osoby nie jest możliwe
w ramach działań podejmowanych w zakładzie karnym, dyrektor zakładu karnego
może złożyć do sądu penitencjarnego wniosek, zatwierdzony przez Dyrektora
Generalnego Służby Więziennej, o wykonywanie kary w postaci umieszczenia
skazanego w odpowiednim zakładzie leczniczym. Do wykonywania kary w postaci
umieszczenia skazanego w zakładzie leczniczym stosuje się odpowiednio przepisy
wydane na podstawie art. 260 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego.
2. Sąd orzeka o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poprzez umieszczenie
skazanego w odpowiednim zakładzie leczniczym na czas oznaczony albo odmawia
uwzględnienia wniosku, jeżeli nie zachodzą okoliczności określone w ust. 1. Czas ten
może być przedłużany na wniosek dyrektora zakładu karnego na dalszy czas
oznaczony. Czas wykonywania kary w postaci umieszczenia skazanego
w odpowiednim zakładzie leczniczym może trwać nie dłużej niż do ustania stanu
zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19.
3. Posiedzenie odbywa się bez udziału stron.
4. Na postanowienie zażalenie przysługuje prokuratorowi i dyrektorowi zakładu karnego.
5. W kwestiach nieuregulowanych w ust. 1–4 stosuje się przepisy ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy.
Art. 14e. Przepisy art. 14d stosuje się również do skazanych, w odniesieniu do
których wykonywane są kary i środki przymusu określone w art. 242 § 3 ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy.
Art. 14ea. 1. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
ogłoszonego z powodu COVID-19, Dyrektor Generalny Służby Więziennej może
określić, w drodze zarządzenia, czasowe cele, strukturę organizacyjną i zadania
podmiotu leczniczego dla osób pozbawionych wolności, o którym mowa
w art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Wydając
zarządzenie, Dyrektor Generalny Służby Więziennej powinien określić zadania
podmiotów leczniczych w taki sposób, aby zapewnić osobom pozbawionym wolności
dostęp do opieki medycznej.
2. W przypadku określonym w ust. 1 statut podmiotu leczniczego określony na
podstawie art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej
ulega zawieszeniu.
3. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego
z powodu COVID-19, badaniom kontrolnym podmiotowym (wywiad chorobowy)
i przedmiotowym (fizykalnym) poddaje się osobę pozbawioną wolności przed jej
zwolnieniem z zakładu karnego, a osobę pozbawioną wolności przed jej
przetransportowaniem tylko wtedy, gdy według oceny personelu medycznego stan
zdrowia osoby pozbawionej wolności tego wymaga lub osoba pozbawiona wolności
zgłasza dolegliwości zdrowotne.
4. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego
z powodu COVID-19, lekarz podmiotu leczniczego dla osób pozbawionych wolności
może udzielić porady lekarskiej oraz zlecić wykonanie badania (w tym badania
kontrolnego), nie mając bezpośredniego kontaktu z pacjentem.
5. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego
z powodu COVID-19, przygotowane przez uprawniony personel medyczny
jednorazowe dawki leków, także w podmiotach zapewniających całodobową opiekę
pielęgniarską, mogą być przekazane osobie pozbawionej wolności za pośrednictwem
funkcjonariusza lub pracownika Służby Więziennej w sposób uniemożliwiający
niewłaściwe wydanie.
Art. 14f. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, w wypadku gdy w posiedzeniu
sądu penitencjarnego bierze udział skazany pozbawiony wolności, posiedzenie to
może się odbyć przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie
tej czynności na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu
i dźwięku. W miejscu przebywania skazanego w czynności tej bierze udział
przedstawiciel administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego.
2. Przepisy art. 517ea ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania
karnego stosuje się odpowiednio.
Art. 14g. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, funkcjonariusz Służby Więziennej
w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 2 ust. 2b ustawy z dnia 9 kwietnia
2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2020 r. poz. 848 i 1610), może pełnić służbę
nie dłużej niż 24 godziny, po których następuje co najmniej 48 godzin wolnych od
służby. Przepis art. 127 ust. 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej
stosuje się odpowiednio.
2. Funkcjonariuszowi Służby Więziennej w trakcie pełnienia służby
w rozkładzie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje przerwa w wykonywaniu zadań
służbowych w wymiarze 45 minut, wliczana do czasu służby. W trakcie przerwy
funkcjonariusz zachowuje gotowość do podjęcia czynności służbowych.
Art. 14h. (utracił moc).
Art. 14ha. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 zebrania rejonowe, o których mowa
w art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r.
poz. 75), oraz wybory odbywające się w ich trakcie mogą odbywać się w miejscu
określonym przez radę okręgowej izby radców prawnych w sposób, który nie wymaga
jednoczesnej obecności uprawnionych do głosowania.
1a. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 zgromadzenia izby adwokackiej,
o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1651 i 2320), Krajowy Zjazd Adwokatury oraz wybory
odbywające się w ich trakcie, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja
1982 r. – Prawo o adwokaturze, mogą odbywać się w sposób, który nie wymaga
obecności w tym samym miejscu uprawnionych do udziału, przy wykorzystaniu
środków komunikacji elektronicznej.
1b. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 posiedzenia Krajowej Rady
Komorniczej, Krajowej Komisji Rewizyjnej i organów izb komorniczych odbywane
w celach, o których mowa w rozdziale 10 ustawy z dnia 22 marca 2018 r.
o komornikach sądowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 121 i 288), oraz wybory
przeprowadzane w ich trakcie mogą odbywać się w sposób, który nie wymaga
obecności w tym samym miejscu uprawnionych do udziału, przy wykorzystaniu
środków komunikacji elektronicznej.
2. Wybory przeprowadzone w sposób, o którym mowa w ust. 1–1b, oraz
uchwały podjęte w ten sposób są ważne bez względu na to, ile osób uprawnionych do
głosowania wzięło w nich udział. Wymóg powiadomienia o projekcie uchwały uważa
się za spełniony w przypadku wysłania projektu na ostatni znany adres osoby
uprawnionej, określony na podstawie właściwych przepisów samorządowych.
3. Sposób przeprowadzenia wyborów, o których mowa w ust. 1, a także
wyborów organów samorządu radców prawnych lub wyborów osób pełniących funkcję w tych organach lub funkcję w samorządzie radców prawnych, które
odbywają się w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii
ogłoszonego z powodu COVID-19, określa Krajowa Rada Radców Prawnych.
3a. Naczelna Rada Adwokacka określa sposób działania zgromadzeń izb
adwokackich i Krajowego Zjazdu Adwokatury w okresie stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, a także sposób
przeprowadzenia w tym okresie wyborów, o których mowa w ust. 1a, wyborów
organów samorządu adwokackiego oraz wyborów osób pełniących funkcję w tych
organach lub funkcję w samorządzie adwokackim.
3b. Krajowa Rada Komornicza określa sposób odbywania posiedzeń oraz
przeprowadzania wyborów, o których mowa w ust. 1b.
4. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, w okręgowych izbach radców
prawnych nie przeprowadzono wyborów na kolejną kadencję organów samorządu
radców prawnych lub wyboru osób pełniących funkcję w tych organach lub
w samorządzie radcowskim, dotychczasowe organy samorządu radców prawnych
i osoby pełniące funkcje w tych organach lub w samorządzie radcowskim działają
do czasu wyboru oraz ukonstytuowania się nowych organów samorządu radców
prawnych lub do czasu wyboru osób do pełnienia funkcji w tych organach lub
w samorządzie radcowskim, nie dłużej jednak niż przez trzy miesiące od zakończenia
kadencji organów samorządu radców prawnych, z tym że nie dłużej niż do
5 października 2020 r. Przepis stosuje się odpowiednio do zastępców rzecznika dyscyplinarnego.
Art. 14hb. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, kolegialne organy samorządów
zawodowych, a także ich organy wykonawcze oraz inne organy wewnętrzne mogą
podejmować uchwały przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania
się na odległość lub w trybie obiegowym.
2. Uchwała podjęta w trybie, o którym mowa w ust. 1, jest ważna, gdy wszyscy
członkowie danego organu zostali powiadomieni o treści projektu uchwały i terminie
oddania głosu oraz w głosowaniu wzięła udział co najmniej połowa członków tego
organu. W przypadku projektu uchwały dotyczącej wyborów dokonywanych przez
organy samorządów zawodowych członków danego organu powiadamia się o imieniu
i nazwisku kandydatów oraz o liczbie mandatów w danych wyborach.
3. W przypadku gdy przepisy szczególne dotyczące podejmowania uchwał przez
organy samorządów zawodowych wymagają podjęcia uchwały w głosowaniu tajnym,
organy, o których mowa w ust. 1, mogą w trybie, o którym mowa w ust. 1, znieść
wymóg tajności głosowania w określonej sprawie.
4. Uchwałę podjętą w trybie, o którym mowa w ust. 1, podpisuje
przewodniczący organu kolegialnego albo inny upoważniony przez niego członek tego
organu biorący udział w głosowaniu.
Art. 14hc. 1. Aplikanta adwokackiego i radcowskiego, który złożył wniosek
o dopuszczenie do egzaminów adwokackiego albo radcowskiego, wyznaczonych na
dni 24–27 marca 2020 r., oraz spełnił przesłanki udziału w danym egzaminie
i niezależnie od przyczyny nie przystąpił do egzaminu w terminie dodatkowym
w dniach 23–26 czerwca 2020 r., odpowiednio okręgowa rada adwokacka albo rada
okręgowej izby radców prawnych skreśla z listy aplikantów po upływie dwóch lat od
daty zakończenia aplikacji wskazanej w zaświadczeniu o odbyciu aplikacji
adwokackiej albo radcowskiej. Przepisy art. 68 ust. 5–7 ustawy z dnia 26 maja 1982 r.
– Prawo o adwokaturze i art. 31 ust. 1–3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach
prawnych stosuje się odpowiednio.
2. Aplikant adwokacki i radcowski, o którym mowa w ust. 1, może zastępować
adwokata lub radcę prawnego w zakresie, o którym mowa w art. 77 ust. 1 ustawy
z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze i art. 351 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca
1982 r. o radcach prawnych, przez okres dwóch lat od daty zakończenia aplikacji
wskazanej w zaświadczeniu o odbyciu aplikacji adwokackiej albo radcowskiej.
Przepisy art. 77 ust. 3–5 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze
i art. 351 ust. 3–5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych stosuje się odpowiednio.
3. Do aplikanta adwokackiego i radcowskiego, o którym mowa w ust. 1, nie ma
zastosowania art. 79 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze
i art. 37 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Art. 14i. Jeżeli w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 upływa kadencja organu
statutowego organizacji samorządu gospodarczego rzemiosła i w związku
z obowiązywaniem tego stanu organizacja ta nie ma możliwości przeprowadzenia
wyborów, kadencja tego organu ulega przedłużeniu o czas trwania tego stanu.
W takim przypadku wybory przeprowadza się niezwłocznie po zakończeniu
obowiązywania tego stanu.
art. 15.
więcej
Art. 15a. 1. W związku z przeciwdziałaniem COVID-19 pracodawca będący
zakładem aktywności zawodowej może ubiegać się o rekompensatę poniesionych za
dany miesiąc kosztów płacy, o których mowa w art. 2 pkt 4a ustawy z dnia 27 sierpnia
1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 426, 568 i 875), dotyczących pracowników
niepełnosprawnych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, proporcjonalnie
w takiej części, w jakiej pozostaje – według wyboru pracodawcy:
1) liczba dni przestoju w działalności zakładu aktywności zawodowej w miesiącu
objętym wnioskiem do liczby dni tego miesiąca albo
2) spadek przychodu z działalności wytwórczej lub usługowej w miesiącu objętym
wnioskiem względem przychodu z działalności wytwórczej lub usługowej
z analogicznego miesiąca roku 2019, albo
3) spadek przychodu z działalności wytwórczej lub usługowej w miesiącu objętym
wnioskiem względem średniomiesięcznego przychodu z działalności
wytwórczej lub usługowej z czwartego kwartału roku 2019.
2. Pracodawca będący zakładem aktywności zawodowej w celu uzyskania
rekompensaty, o której mowa w ust. 1, składa wniosek o rekompensatę do właściwego
ze względu na siedzibę zakładu aktywności zawodowej oddziału Państwowego
Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
3. Wniosek o rekompensatę zawiera w szczególności:
1) nazwę zakładu aktywności zawodowej, jego adres i siedzibę;
2) wskazanie miesiąca, za który pracodawca ubiega się o rekompensatę;
3) określenie wysokości poniesionych kosztów płacy podlegających
rekompensacie, o której mowa w ust. 1.
4. Do wniosku o rekompensatę dołącza się:
1) dokumenty potwierdzające wysokość poniesionych kosztów płacy;
2) oświadczenie o liczbie dni przestoju w działalności zakładu aktywności
zawodowej w miesiącu objętym wnioskiem albo
3) oświadczenie o wysokości przychodu z działalności wytwórczej lub usługowej
osiągniętego w miesiącu objętym wnioskiem oraz w analogicznym miesiącu
roku 2019, albo
4) oświadczenie o wysokości przychodu z działalności wytwórczej lub usługowej
osiągniętego w miesiącu objętym wnioskiem oraz o wysokości
średniomiesięcznego przychodu z działalności wytwórczej lub usługowej
z czwartego kwartału roku 2019.
4a. Oświadczenia, o których mowa w ust. 4 pkt 2–4, są składane pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
oświadczeń.
5. Wniosek o rekompensatę składa się w terminie 2 miesięcy, licząc od
ostatniego dnia miesiąca, którego dotyczy ten wniosek.
6. Rekompensatę wypłaca się w terminie 14 dni od dnia złożenia kompletnego
wniosku o rekompensatę.
7. Rekompensata wypłacana jest ze środków Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
8. Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych wydaje decyzję o:
1) wysokości rekompensaty, gdy ustalona przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych kwota rekompensaty jest inna niż określona we
wniosku o rekompensatę, albo
2) odmowie wypłaty rekompensaty.
9. Od decyzji, o których mowa w ust. 8, przysługuje wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy do Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
10. Przy rozpatrywaniu i rozstrzyganiu spraw przez Państwowy Fundusz
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
11. Wypłacona kwota rekompensaty jest księgowana i wydatkowana
analogicznie do środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych wypłacanych jako miesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia
pracownika niepełnosprawnego, o którym mowa w art. 26a ustawy z dnia 27 sierpnia
1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
Art. 15b. 1. Dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych kosztów uczestnictwa w warsztacie terapii zajęciowej,
o którym mowa w art. 10a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, nie ulega
obniżeniu, w związku z zawieszeniem działalności warsztatu na skutek
przeciwdziałania COVID-19.
1a. Po wznowieniu działalności warsztatu terapii zajęciowej, dofinansowanie ze
środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, o którym
mowa w ust. 1, w okresie trwania stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19,
nie ulega obniżeniu, w sytuacji zmniejszonej liczby uczestników warsztatu biorących
udział w zajęciach.
2. Dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych kosztów działania zakładów aktywności zawodowej, o którym
mowa w art. 29 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, nie ulega
obniżeniu w związku z przestojem działalności zakładu na skutek przeciwdziałania COVID-19.
Art. 15c. 1. Wojewoda może wydać polecenie podmiotowi prowadzącemu
centrum integracji społecznej lub klub integracji społecznej, o których mowa
w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. z 2020 r.
poz. 176), zawieszenia zajęć na czas oznaczony, w związku z przeciwdziałaniem
COVID-19. Przepisy art. 11h ust. 1, 4 i 5 oraz 10–12 stosuje się.
2. Dofinansowanie działalności centrum integracji społecznej, w szczególności,
o którym mowa w art. 8 ust. 3 oraz art. 10 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r.
o zatrudnieniu socjalnym, lub klubu integracji społecznej nie ulega obniżeniu
w związku z zawieszeniem zajęć, o którym mowa w ust. 1.
3. Uczestnikowi centrum integracji społecznej przysługuje świadczenie
integracyjne, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r.
o zatrudnieniu socjalnym, w pełnej wysokości w przypadku:
1) zawieszenia zajęć, o którym mowa w ust. 1;
2) nieobecności spowodowanej poddaniem się obowiązkowej kwarantannie lub
izolacji w warunkach domowych, o której mowa w przepisach o zapobieganiu
oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
4. W przypadku zawieszenia zajęć, o którym mowa w ust. 1, trwającego łącznie
dłużej niż 3 miesiące, kierownik centrum integracji społecznej, na wniosek lub po
zasięgnięciu opinii pracownika socjalnego centrum integracji społecznej, może
przedłużyć okres uczestnictwa w zajęciach w centrum integracji społecznej o okres
tego zawieszenia. Za przedłużony okres uczestnictwa przysługuje świadczenie
integracyjne na zasadach określonych w ust. 3 oraz w art. 15 ust. 4–7a ustawy z dnia
13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym.
Art. 15ca. W związku z przeciwdziałaniem COVID-19 dopuszcza się obniżenie
lub podwyższenie czasu dziennego pobytu uczestnika w centrum integracji
społecznej, z tym że tygodniowy czas tego pobytu nie może być krótszy niż 30 godzin.
Art. 15d. 1. W przypadku zawieszenia lub czasowego zamknięcia działalności
ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, o których mowa w art. 51a
ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1507, 1622, 1690, 1818 i 2473), w celu przeciwdziałania COVID-19, wojewoda
przekazuje miesięczną kwotę dotacji na pokrycie bieżących kosztów ich prowadzenia.
2. Wysokość miesięcznej kwoty dotacji z budżetu państwa na pokrycie
bieżących kosztów prowadzenia środowiskowego domu samopomocy w sytuacji,
o której mowa w ust. 1, jest obliczana jako iloczyn aktualnej liczby osób,
posiadających decyzje o skierowaniu nie większej niż statutowa liczba miejsc w tym
domu oraz średniej miesięcznej kwoty dotacji wyliczonej dla województwa, zgodnie
z art. 51c ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej,
z uwzględnieniem zwiększeń, o których mowa w art. 51c ust. 4 i 5 tej ustawy.
3. Wysokość miesięcznej kwoty dotacji z budżetu państwa na pokrycie
bieżących kosztów prowadzenia klubu samopomocy w sytuacji, o której mowa
w ust. 1, jest obliczana jako iloczyn statutowej liczby miejsc w klubie oraz średniej
miesięcznej kwoty dotacji wyliczonej dla województwa, zgodnie z art. 51c ust. 3 pkt 2
ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, osoby ponoszące odpłatność za usługi
świadczone w ośrodkach wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, o których
mowa w art. 51a ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, zwalnia się na
ich wniosek z odpłatności za okres niekorzystania z tych usług w związku
z zawieszeniem lub czasowym zamknięciem działalności tych ośrodków, na zasadach
i w trybie określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, bez
konieczności przeprowadzania rodzinnego wywiadu środowiskowego.
Art. 15da. W związku z przeciwdziałaniem negatywnym skutkom
COVID-19 przy wyliczaniu średniego miesięcznego kosztu utrzymania w domu
pomocy społecznej, o którym mowa w art. 6 pkt 15 ustawy z dnia 12 marca 2004 r.
o pomocy społecznej, na rok 2021, nie uwzględnia się wydatków i kosztów, które
zostały pokryte ze środków finansowych pochodzących z programów finansowanych
z udziałem środków europejskich, programów krajowych lub dotacji celowych
z budżetu państwa udzielonych na podstawie art. 115 ustawy z dnia 12 marca 2004 r.
o pomocy społecznej.
Art. 15e. W przypadku czasowego ograniczenia lub czasowego zawieszenia
funkcjonowania żłobka, klubu dziecięcego lub dziennego opiekuna w celu
przeciwdziałania COVID-19, otrzymane na zapewnienie funkcjonowania tego żłobka,
klubu dziecięcego lub dziennego opiekuna dotacje celowe z budżetu państwa oraz
środki z Funduszu Pracy przyznane na realizację programów, o których mowa
w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat
3 (Dz. U. z 2020 r. poz. 326, 568 i 1747) nie podlegają zwrotowi.
Art. 15f. 1. W okresie ograniczenia lub zawieszenia funkcjonowania jednostki
systemu oświaty wprowadzonego na podstawie przepisów wydanych na podstawie
art. 30b ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r.
poz. 910 i 1378) pracodawca zwalnia młodocianego pracownika odbywającego
przygotowanie zawodowe z obowiązku świadczenia pracy.
1a. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy młodocianego pracownika, który:
1) jest uczniem branżowej szkoły I stopnia i w okresie ograniczenia lub
zawieszenia funkcjonowania jednostki systemu oświaty realizuje zajęcia
z zakresu kształcenia ogólnego lub kształcenia zawodowego teoretycznego na
terenie szkoły lub innej jednostki systemu oświaty, do których uczęszcza,
2) spełnia obowiązek nauki poprzez realizowanie przygotowania zawodowego
u pracodawcy w pozaszkolnym systemie kształcenia
– o ile u pracodawcy nie występują zdarzenia, które ze względu na aktualną sytuację
epidemiologiczną mogą zagrozić zdrowiu młodocianego pracownika.
1b. (uchylony)
2. Pracodawca, z którym zawarta została umowa o refundację, o której mowa
w art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1409), w przypadku wypłaty młodocianemu pracownikowi, o którym mowa w ust. 1, wynagrodzenia za okres zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, w całości lub w części, zachowuje prawo do refundacji.
3. Przepisy ust. 1, 1a i 2 stosuje się również w przypadku zawieszenia
działalności jednostek systemu oświaty na podstawie odrębnych przepisów w związku
z przeciwdziałaniem COVID-19.
Art. 15g. 1. Przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, organizacja pozarządowa w rozumieniu
art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057) oraz podmiot, o którym mowa
w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie
wystąpienia COVID-19, państwowa lub prowadzona wspólnie z ministrem
właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego instytucja kultury,
w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu
działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194), u której wystąpił spadek
przychodów w następstwie wystąpienia COVID-19, a także kościelna osoba prawna
działająca na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego
w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków
wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, oraz jej jednostka
organizacyjna, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz
ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych
przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie
wystąpienia COVID-19, na zasadach określonych w ust. 7 i 10.
1a. Samorządowa instytucja kultury, w rozumieniu ustawy z dnia
25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,
u której wystąpił spadek przychodów w następstwie wystąpienia COVID-19, może
zwrócić się z wnioskami o wypłatę świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia
pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu
pracy, w następstwie wystąpienia COVID-19 ze środków organizatora i ze środków
Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, na zasadach określonych
w ust. 7a i 10a.
2. Podmiotom, o których mowa w ust. 1 i 1a, przysługują środki z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r.
poz. 266, 321, 568, 695, 875 i 1291) od przyznanych świadczeń, o których mowa
w ust. 1 i ust. 1a.
3. Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 1a, muszą spełniać kryteria, o których
mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych
rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 669),
z zastrzeżeniem, że nie zalegają w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do końca
trzeciego kwartału 2019 r.
4. Pracownikiem, o którym mowa w ust. 1 i 1a, jest osoba fizyczna, która
zgodnie z przepisami polskiego prawa pozostaje z pracodawcą w stosunku pracy.
Przepisy ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do osób zatrudnionych na podstawie
umowy o pracę nakładczą lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług,
do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1740) stosuje się przepisy dotyczące zlecania, albo która wykonuje
pracę zarobkową na podstawie innej niż stosunek pracy na rzecz pracodawcy będącego
rolniczą spółdzielnią produkcyjną lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną,
jeżeli z tego tytułu podlega obowiązkowi ubezpieczeń: emerytalnemu i rentowemu,
z wyjątkiem pomocy domowej zatrudnionej przez osobę fizyczną.
5. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 i 1a, oraz środki, o których mowa
w ust. 2, są wypłacane w okresach przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru
czasu pracy, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 11 października 2013 r.
o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy.
6. Pracownikowi objętemu przestojem ekonomicznym pracodawca wypłaca
wynagrodzenie obniżone nie więcej niż o 50%, nie niższe jednak niż w wysokości
minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.
7. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 6, wypłacane przez podmioty,
o których mowa w ust. 1, jest dofinansowywane ze środków Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w wysokości 50% minimalnego
wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy. Dofinansowanie
nie przysługuje do wynagrodzeń pracowników, których wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek, o którym mowa w ust. 1, było wyższe niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku.
7a. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 6, wypłacane przez podmioty,
o których mowa w ust. 1a, jest dofinansowywane w wysokości 50% minimalnego
wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy, przy czym 40%
dofinansowania jest wypłacane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, a 60% dofinansowania jest wypłacane ze środków organizatora.
Dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzeń pracowników, których
wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym zostały
złożone wnioski, o których mowa w ust. 1a, było wyższe niż 300% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku.
8. Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 1a, mogą obniżyć wymiar czasu pracy
pracownika maksymalnie o 20%, nie więcej niż do 0,5 etatu, z zastrzeżeniem, że
wynagrodzenie nie może być niższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę ustalane
na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem
wymiaru czasu pracy.
9. Przez spadek obrotów gospodarczych rozumie się spadek sprzedaży towarów
lub usług, w ujęciu ilościowym lub wartościowym:
1) nie mniej niż o 15%, obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu
dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych, przypadających
w okresie po dniu 31 grudnia 2019 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia
wniosku, o którym mowa w ust. 1, w porównaniu do łącznych obrotów
z analogicznych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego; za
miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych,
w przypadku gdy dwumiesięczny okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie
miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego
miesiąca kalendarzowego, lub
2) nie mniej niż o 25% obliczony jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego
miesiąca kalendarzowego, przypadającego po dniu 31 grudnia 2019 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1,
w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego; za miesiąc uważa się także
30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy okres
porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu
innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.
9a. Do spadku przychodów państwowych lub prowadzonych wspólnie
z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
instytucji kultury, o którym mowa w ust. 1, oraz do spadku przychodów
samorządowych instytucji kultury, o którym mowa w ust. 1a, stosuje się odpowiednio ust. 9.
10. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 8, wypłacane przez podmioty,
o których mowa w ust. 1, jest dofinansowywane ze środków Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych do wysokości połowy wynagrodzenia,
o którym mowa w ust. 8, jednak nie więcej niż 40% przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku, o którym
mowa w ust. 1. Dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzeń pracowników,
których wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym
został złożony wniosek, o którym mowa w ust. 1, było wyższe niż 300% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku.
10a. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 8, wypłacane przez podmioty,
o których mowa w ust. 1a, jest dofinansowywane do wysokości połowy
wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 8, jednak nie więcej niż 40% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosków,
o których mowa w ust. 1a, przy czym 40% dofinansowania jest wypłacane ze środków
Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, a 60% dofinansowania jest
wypłacane ze środków organizatora. Dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzeń
pracowników, których wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc,
w którym zostały złożone wnioski, o których mowa w ust. 1a, było wyższe niż 300%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na
dzień złożenia wniosku.
11. Warunki i tryb wykonywania pracy w okresie przestoju ekonomicznego lub
obniżonego wymiaru czasu pracy ustala się w porozumieniu. Porozumienie zawiera
pracodawca oraz:
1) organizacje związkowe reprezentatywne w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2
ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 263), z których każda zrzesza co najmniej 5% pracowników zatrudnionych
u pracodawcy, albo
2) organizacje związkowe reprezentatywne w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2
ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych – jeżeli u pracodawcy
nie działają reprezentatywne zakładowe organizacje związkowe zrzeszające co
najmniej 5% pracowników zatrudnionych u pracodawcy, albo
3) zakładowa organizacja związkowa – jeżeli u pracodawcy działa jedna
organizacja związkowa, albo
4) przedstawiciele pracowników, wyłonieni w trybie przyjętym u danego
pracodawcy – jeżeli u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa;
w przypadku trudności w przeprowadzeniu wyborów przedstawicieli
pracowników z powodu COVID-19, w szczególności wywołanych
nieobecnością pracowników, trwającym przestojem lub wykonywaniem przez
część pracowników pracy zdalnej, porozumienie to może być zawarte
z przedstawicielami pracowników wybranymi przez pracowników uprzednio dla
innych celów przewidzianych w przepisach prawa pracy.
12. Pracodawca przekazuje kopię porozumienia właściwemu okręgowemu
inspektorowi pracy w terminie 5 dni roboczych od dnia zawarcia porozumienia.
W przypadku gdy pracownicy zatrudnieni u pracodawcy byli objęci
ponadzakładowym układem zbiorowym pracy, okręgowy inspektor pracy przekazuje
informacje o porozumieniu w sprawie określenia warunków i trybu wykonywania
pracy w okresie przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy do
rejestru ponadzakładowych układów pracy.
13. W zakresie i przez czas określony w porozumieniu, o którym mowa
w ust. 11, nie stosuje się wynikających z układu ponadzakładowego oraz z układu
zakładowego warunków umów o pracę i innych aktów stanowiących podstawę
nawiązania stosunku pracy.
14. W porozumieniu określa się co najmniej:
1) grupy zawodowe objęte przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy;
2) obniżony wymiar czasu pracy obowiązujący pracowników;
3) okres, przez jaki obowiązują rozwiązania dotyczące przestoju ekonomicznego
lub obniżonego wymiaru czasu pracy.
15. Przy ustalaniu warunków i trybu wykonywania pracy w okresie przestoju
ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy nie stosuje się art. 42 § 1–3
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
16. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 i 1a, oraz środki, o których mowa
w ust. 2, przysługują przez łączny okres 3 miesięcy, przypadających od miesiąca
złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, lub wniosków, o których mowa w ust. 1a.
17. Do wypłaty i rozliczania świadczeń wypłacanych ze środków Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w ust. 1 i 1a, oraz
środków, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 7–16 ustawy
z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną
miejsc pracy, z wyjątkiem art. 8 ust. 3 pkt 8 oraz art. 13 pkt 2 tej ustawy, oraz przepisy
wykonawcze do tej ustawy.
17a. Zasady wypłaty i rozliczania świadczeń wypłacanych ze środków
organizatora, o których mowa w ust. 1a, ustala organizator.
17b. Rozliczenie przez wojewódzkie urzędy pracy przekazanych uprawnionym
podmiotom świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 1a, lub środków, o których mowa
w ust. 2, następuje dwuetapowo w drodze:
1) wstępnej weryfikacji rozliczenia otrzymanych środków na rzecz ochrony miejsc
pracy z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i dokumentacji,
potwierdzającej wykorzystanie zgodnie z przeznaczeniem przekazanych
świadczeń i środków, o których mowa w ust. 1, 1a lub 2, polegającej
w szczególności na analizie jej kompletności, prawidłowości złożonych przez
beneficjentów oświadczeń oraz weryfikacji kwot przekazanych i faktycznie
wykorzystanych środków, której dokonuje się w terminie 60 dni od dnia upływu
terminu do złożenia rozliczenia i dokumentacji potwierdzającej dane zawarte
w rozliczeniu, wynikającego z umowy zawartej przez uprawniony podmiot z
dyrektorem wojewódzkiego urzędu pracy;
2) końcowej weryfikacji dokumentacji, potwierdzającej wykorzystanie zgodnie
z przeznaczeniem przekazanych świadczeń i środków, o których mowa w ust. 1, 1a lub 2, i ostatecznego zatwierdzenia przekazanego rozliczenia otrzymanych środków na rzecz ochrony miejsc pracy z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, która może zostać dokonana w okresie 3 lat od dnia upływu
terminu do złożenia rozliczenia i dokumentacji potwierdzającej dane zawarte
w rozliczeniu, wynikającego z umowy zawartej przez uprawniony podmiot
z dyrektorem wojewódzkiego urzędu pracy.
17c. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy nie dochodzi zwrotu przekazanych
świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 1a, lub środków, o których mowa w ust. 2, jeżeli
po dokonaniu rozliczenia, o którym mowa w ust. 17b pkt 1 lub 2, kwota należna do
zwrotu nie przekracza, określonych na dzień dokonania rozliczenia, najniższych
kosztów doręczenia w obrocie krajowym przesyłki poleconej za potwierdzeniem
odbioru przez operatora wyznaczonego w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy z dnia
23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1041). Kwota ta
zaliczana jest w koszty Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
18. Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 1a, mogą otrzymać pomoc z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wyłącznie w przypadku, jeśli nie
uzyskały pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich
samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.
19. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania skutkom gospodarczym
COVID-19, w drodze rozporządzenia, przedłużyć okres, o którym mowa w ust. 16,
mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii oraz skutki nimi wywołane.
20. Zadania organów administracji wynikające z ust. 1 realizują dyrektorzy
wojewódzkich urzędów pracy.
Art. 15g1. Przepisy art. 15g stosuje się do spółek wodnych, o których mowa
w ustawie z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2020 r. poz. 310, 284, 695,
782, 875 i 1378).
Art. 15ga. 1. Osobie prawnej, jednostce organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, lub osobie fizycznej,
której przysługuje tytuł prawny do zabytku o statusie pomnika historii w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami
lub zabytku wpisanego na Listę dziedzictwa światowego, o której mowa
w art. 11 ust. 2 Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego
i naturalnego, przyjętej w Paryżu dnia 16 listopada 1972 r. przez Konferencję Generalną Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury na jej siedemnastej sesji (Dz. U. z 1976 r. poz. 190), przysługuje, na jej wniosek,
dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez tę osobę lub
jednostkę organizacyjną, nieprzerwanie w okresie nie krótszym niż przez 3 miesiące
bezpośrednio poprzedzające ogłoszenie stanu zagrożenia epidemicznego, którzy
wykonują czynności zawodowe dotyczące zabytku lub infrastruktury z nim związanej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób zatrudnionych na podstawie
umowy o pracę nakładczą, umowy o dzieło, umowy zlecenia albo innej umowy
o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks
cywilny stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia.
3. Dofinansowanie przysługuje podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, jeżeli:
1) na dzień ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego oraz na dzień złożenia
wniosku, o którym mowa w ust. 9, zatrudnia co najmniej 50 pracowników;
2) w następstwie ograniczeń związanych z ogłoszeniem stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii spadły dochody podmiotu uzyskiwane
w związku z funkcjonowaniem zabytku;
3) podmiot nie uzyskał ze środków publicznych dofinansowania do wynagrodzeń
w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat.
4. Przez spadek dochodów podmiotu uzyskiwanych w związku
z funkcjonowaniem zabytku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, rozumie się spadek nie
mniej niż o 25% obliczony jako stosunek dochodów uzyskiwanych w związku
z funkcjonowaniem zabytku z dowolnie wskazanego miesiąca kalendarzowego,
przypadającego po dniu 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia
wniosku, o którym mowa w ust. 9, w porównaniu do dochodów z miesiąca
poprzedniego. Za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni
kalendarzowych – w przypadku gdy okres porównawczy rozpoczyna się w dniu innym
niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.
5. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, jest dofinansowywane
ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w wysokości do
80% wynagrodzenia brutto pracowników, o których mowa w ust. 1, nie więcej niż
100% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U.
z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564) oraz należnych od tych wynagrodzeń
składek na ubezpieczenie społeczne, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.
Wysokość wynagrodzenia brutto ustala się na podstawie średniego wynagrodzenia
z okresu 3 miesięcy poprzedzających ogłoszenie stanu zagrożenia epidemicznego:
1) liczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy – w przypadku pracowników
pozostających w stosunku pracy;
2) wynikającego z zawartych umów – w przypadku pracowników zatrudnionych na
podstawie umowy o pracę nakładczą, umowy o dzieło, umowy zlecenia albo
innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia.
6. Dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzeń pracowników, których
wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został
złożony wniosek, o którym mowa w ust. 9, było wyższe niż 300% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku.
7. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się jednokrotnie na okres
nie dłuższy niż 3 miesiące, przypadający od miesiąca złożenia wniosku, o którym
mowa w ust. 9.
8. W odniesieniu do jednego zabytku, o którym mowa w ust. 1, dofinansowanie
przysługuje jednemu podmiotowi.
9. Wniosek o przyznanie dofinansowania zawiera w szczególności:
1) wskazanie zabytku, o którym mowa w ust. 1, i tytułu prawnego składającego
wniosek do tego zabytku;
2) oświadczenie o spełnianiu warunków określonych w ust. 3;
3) oświadczenie o przeznaczeniu wnioskowanej kwoty na dofinansowanie
wynagrodzeń pracowników, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem ust. 6;
4) numer rachunku bankowego podmiotu wnioskującego o dofinansowanie.
9a. Oświadczenia, o których mowa w ust. 9, są składane pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
10. Zadania organów administracji wynikające z ust. 1 wykonują dyrektorzy
wojewódzkich urzędów pracy.
11. Wypłata dofinansowania następuje w okresach miesięcznych.
12. Odmowa przyznania dofinansowania następuje w drodze decyzji
administracyjnej.
13. Od decyzji dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, o której mowa w ust. 12,
przysługuje odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego.
14. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy może przeprowadzać kontrolę
w podmiotach, o których mowa w ust. 1, w zakresie wydatkowania środków
Funduszu na wypłatę świadczeń zgodnie z przeznaczeniem i w tym celu może żądać
okazania wszelkiej dokumentacji z tym związanej oraz żądać złożenia stosownych wyjaśnień.
15. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy może udzielić dofinansowania, o
którym mowa w ust. 1, w stosunku do przedsiębiorców, zgodnie z zasadami udzielania
pomocy de minimis, określonymi we właściwych przepisach prawa Unii Europejskiej,
dotyczących pomocy de minimis.
Art. 15gb. 1. Pracodawca, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy, u którego wystąpił spadek przychodów ze sprzedaży towarów
lub usług w następstwie wystąpienia COVID-19 i w związku z tym wystąpił istotny
wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń, może:
1) obniżyć wymiar czasu pracy pracownika, o którym mowa w art. 15g ust. 4,
maksymalnie o 20%, nie więcej niż do 0,5 etatu, z zastrzeżeniem, że
wynagrodzenie nie może być niższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę
ustalane na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy pracownika przed jego obniżeniem;
2) objąć pracownika przestojem ekonomicznym, z zastrzeżeniem, że pracownikowi
objętemu przestojem ekonomicznym pracodawca wypłaca wynagrodzenie
obniżone nie więcej niż o 50%, nie niższe jednak niż w wysokości minimalnego
wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.
2. Przez istotny wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń rozumie się
zwiększenie ilorazu kosztów wynagrodzeń pracowników, z uwzględnieniem składek
na ubezpieczenia społeczne pracowników finansowanych przez pracodawcę
i przychodów ze sprzedaży towarów lub usług z tego samego miesiąca
kalendarzowego dowolnie wskazanego przez przedsiębiorcę i przypadającego od dnia
1 marca 2020 r. do dnia poprzedzającego skorzystanie przez pracodawcę
z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, nie mniej niż o 5% w porównaniu do takiego ilorazu z miesiąca poprzedzającego (miesiąc bazowy); za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy okres
porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu
innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.
3. Do kosztu wynagrodzeń pracowników, o którym mowa w ust. 2, nie zalicza się:
1) kosztów wynagrodzeń pracowników, z którymi rozwiązano umowę o pracę;
2) kosztów wynagrodzeń pracowników, którym obniżono wynagrodzenie w trybie
art. 15g ust. 8, w wysokości odpowiadającej wysokości tego obniżenia.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli iloraz kosztów wynagrodzeń
pracowników, z uwzględnieniem składek na ubezpieczenia społeczne pracowników
finansowanych przez pracodawcę, i przychodów ze sprzedaży towarów lub usług
w miesiącu, w którym wystąpił istotny wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń,
w rozumieniu ust. 2, wynosi mniej niż 0,3.
5. Obniżenie czasu pracy albo objęcie pracownika przestojem ekonomicznym,
o których mowa w ust. 1, ma zastosowanie w okresie do 6 miesięcy od miesiąca,
w którym iloraz, o którym mowa w ust. 2, uległ zmniejszeniu do poziomu mniejszego
niż 105% ilorazu z miesiąca bazowego, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od
dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, chyba że
pracodawca wcześniej przywróci czas pracy obowiązujący przed jego obniżeniem lub
zakończy przestój ekonomiczny pracownika, który był nim objęty.
6. Warunki i tryb wykonywania pracy w okresie przestoju ekonomicznego lub
obniżonego wymiaru czasu pracy ustala się w porozumieniu. Przepisy art. 15g ust. 11–
15 stosuje się odpowiednio.
7. Obniżenie czasu pracy albo objęcie pracownika przestojem ekonomicznym,
o których mowa w ust. 1, nie wyklucza możliwości złożenia wniosku
o dofinansowanie, o którym mowa w art. 15g ust. 1, jeżeli spełnione są przesłanki,
o których mowa w tym przepisie.
Art. 15gc. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, pracodawca może udzielić
pracownikowi, w terminie przez siebie wskazanym, bez uzyskania zgody pracownika
i z pominięciem planu urlopów, urlopu wypoczynkowego niewykorzystanego przez
pracownika w poprzednich latach kalendarzowych, w wymiarze do 30 dni urlopu,
a pracownik jest obowiązany taki urlop wykorzystać.
Art. 15gd. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, w przypadku wystąpienia
u pracodawcy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
spadku obrotów gospodarczych, o którym mowa w art. 15g ust. 9, lub istotnego
wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń, o którym mowa w art. 15gb ust. 2,
wysokość odprawy, odszkodowania lub innego świadczenia pieniężnego wypłacanego
przez tego pracodawcę pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę,
jeżeli przepisy przewidują obowiązek wypłacenia świadczenia, nie może przekroczyć
dziesięciokrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie
przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wypowiedzenia albo
rozwiązania umowy zlecenia, innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie
z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące
zlecenia, umowy o dzieło albo w związku z ustaniem odpłatnego pełnienia funkcji,
z wyłączeniem umowy agencyjnej.
Art. 15ge. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, w przypadku wystąpienia
u pracodawcy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy,
spadku obrotów gospodarczych, o którym mowa w art. 15g ust. 9, lub istotnego
wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń, o którym mowa w art. 15gb ust. 2,
pracodawca może zawiesić obowiązki:
1) tworzenia lub funkcjonowania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
2) dokonywania odpisu podstawowego,
3) wypłaty świadczeń urlopowych
– o których mowa w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1070).
2. Jeżeli u pracodawcy, o którym mowa w ust. 1, działają organizacje związkowe
reprezentatywne, o których mowa w art. 15g ust. 11 pkt 1 albo 2, zawieszenie
obowiązków, o których mowa w ust. 1, następuje w porozumieniu z tymi
organizacjami związkowymi.
3. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, w przypadku wystąpienia u pracodawcy
w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, spadku
obrotów gospodarczych, o którym mowa w art. 15g ust. 9, lub istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń, o którym mowa w art. 15gb ust. 2, nie stosuje się postanowień układów zbiorowych pracy lub regulaminów wynagradzania,
wprowadzonych na podstawie art. 4 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych, ustalających wyższą wysokość odpisu na zakładowy
fundusz świadczeń socjalnych oraz inne świadczenia o charakterze socjalno-bytowym
niż określa ta ustawa. W takim przypadku stosuje się wysokość odpisu na ten fundusz
określoną w tej ustawie.
Art. 15gf. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, strony umowy o zakazie
konkurencji obowiązującym po ustaniu:
1) stosunku pracy,
2) umowy agencyjnej,
3) umowy zlecenia,
4) innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia,
5) umowy o dzieło
– na rzecz których ustanowiono zakaz działalności konkurencyjnej, mogą ją
wypowiedzieć z zachowaniem terminu 7 dni.
Art. 15gg. 1. Podmioty, o których mowa w art. 15g ust. 1, u których wystąpił
spadek obrotów gospodarczych w rozumieniu art. 15g ust. 9, w następstwie
wystąpienia COVID-19, mogą zwrócić się z wnioskiem do dyrektora wojewódzkiego
urzędu pracy, właściwego ze względu na swoją siedzibę, o przyznanie świadczeń na
rzecz ochrony miejsc pracy, ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników, o których mowa
w art. 15g ust. 4, nieobjętych:
1) przestojem, o którym mowa w art. 81 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, lub
2) przestojem ekonomicznym w następstwie wystąpienia COVID-19, o którym
mowa w art. 15g ust. 5, lub
3) obniżonym wymiarem czasu pracy w następstwie wystąpienia COVID-19,
o którym mowa w art. 15g ust. 5.
2. Podmiotom, o którym mowa w ust. 1, przysługują środki z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na opłacanie składek na ubezpieczenia
społeczne pracowników należnych od pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych od przyznanych świadczeń, o których mowa w ust. 1.
3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać kryteria, o których mowa
w art. 15g ust. 3.
4. Wynagrodzenia pracowników, o których mowa w ust. 1, są dofinansowywane
ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych do wysokości
połowy wynagrodzeń, o których mowa w ust. 1, jednak nie więcej niż 40%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na
dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1.
5. Dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzeń pracowników, których
wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został
złożony wniosek, o którym mowa w ust. 1, było wyższe niż 300% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku.
6. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, oraz środki, o których mowa w ust. 2,
przysługują przez łączny okres 3 miesięcy, przypadających od miesiąca złożenia
wniosku, o którym mowa w ust. 1.
7. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może otrzymać pomoc z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wyłącznie w przypadku, jeśli nie uzyskał
pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych
tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.
8. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, który otrzymał dofinansowanie
wynagrodzenia pracowników, nie może wypowiedzieć umowy o pracę z przyczyn
niedotyczących pracownika w okresie pobierania świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia.
9. Wniosek o przyznanie dofinansowania zawiera w szczególności:
1) informacje o wnioskowanej kwocie na dofinansowanie wynagrodzeń
pracowników i liczbie pracowników, której to świadczenie dotyczy;
2) dane wnioskodawcy oraz numer telefonu lub adres poczty elektronicznej
umożliwiające kontakt z wnioskującym;
3) numer rachunku bankowego podmiotu wnioskującego o dofinansowanie;
4) oświadczenie o spełnianiu warunków określonych w ust. 1 i kryteriów, o których
mowa w art. 15g ust. 3;
5) oświadczenie o przeznaczeniu wnioskowanej kwoty na dofinansowanie
wynagrodzeń pracowników, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem ust. 5;
6) oświadczenie, że wysokość wnioskowanej kwoty na dofinansowanie
wynagrodzeń pracowników spełnia warunki określone w ust. 4;
7) oświadczenie, że na dzień sporządzenia wniosku wnioskodawca sporządził
wykaz pracowników uprawnionych do świadczeń wypłaconych z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i jednocześnie zobowiązuje się
dostarczyć wykaz na żądanie uprawnionych organów.
10. Oświadczenia, o których mowa w ust. 9, podmiot, o którym mowa
w ust. 1, składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli
następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
11. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy po stwierdzeniu kompletności
wniosku i spełnienia przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, warunków, o których
mowa w ust. 1, i kryteriów, o których mowa w art. 15g ust. 3, niezwłocznie występuje
w formie elektronicznej do dysponenta Funduszu o przyznanie
limitu/zapotrzebowania na środki na wypłatę świadczeń, o których mowa w ust. 1,
i środków, o których mowa w ust. 2.
12. Dysponent Funduszu przekazuje dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy,
na podstawie limitu/zapotrzebowania, środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
13. W przypadku stwierdzenia przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy
złożenia przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, wszystkich oświadczeń, o których
mowa w ust. 9, oraz potwierdzenia we właściwych rejestrach prowadzenia
działalności przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, dyrektor wojewódzkiego urzędu
pracy przekazuje na rachunek bankowy podmiotu wskazanego we wniosku
wnioskowaną kwotę na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników.
14. Wypłata dofinansowania następuje w transzach odpowiadających ilości
miesięcy wskazanych we wniosku.
15. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, podmiot, o którym mowa w ust. 1,
wypłaca pracownikom po potrąceniu składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych ze środków ubezpieczonego, składek na ubezpieczenie zdrowotne, zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych
w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także należności
alimentacyjnych na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy, dotyczących potrącania tych należności z wynagrodzenia za pracę.
16. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, po dokonaniu potrąceń ze świadczeń,
odprowadza należne składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne,
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy i Fundusz
Solidarnościowy oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie
z obowiązującymi przepisami.
17. Środki, o których mowa w ust. 1 i 2, przekazane na wypłatę świadczeń na
rzecz ochrony miejsc pracy mogą podlegać egzekucji prowadzonej jedynie na rzecz
osób, dla których zostały przekazane.
18. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do powiadamiania na
piśmie w terminie 7 dni dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy o zmianie mającej
wpływ na wysokość wypłacanej transzy środków.
19. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do rozliczenia
otrzymanych świadczeń i środków z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, w terminie do
30 dni od zakończenia okresu pobierania świadczeń.
20. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, składa do właściwego wojewódzkiego
urzędu pracy w szczególności:
1) dokumenty potwierdzające prawidłowość wykorzystania świadczeń i środków
z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zgodnie
z przeznaczeniem;
2) dokumenty, potwierdzające zatrudnienie pracowników, na których otrzymał
świadczenie, przez okres wskazany we wniosku.
21. Do rozliczenia przez wojewódzkie urzędy pracy przekazanych uprawnionym
podmiotom świadczeń, o których mowa w ust. 1, lub środków, o których mowa
w ust. 2, przepisy art. 15g ust. 17b i 17c stosuje się odpowiednio.
22. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy może przeprowadzać kontrole
w okresie pobierania dofinansowania oraz w okresie 3 lat po zakończeniu okresu
pobierania świadczeń u podmiotu, o którym mowa w ust. 1, w zakresie wydatkowania
środków Funduszu na wypłatę świadczeń zgodnie z przeznaczeniem i w tym celu może żądać okazania wszelkiej dokumentacji z tym związanej oraz żądać złożenia stosownych wyjaśnień.
23. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, który złożył przynajmniej jedno
z oświadczeń, o których mowa w ust. 9, niezgodnie ze stanem faktycznym lub nie
poddał się kontroli lub nie wywiązał się z obowiązku określonego w ust. 8, jest
obowiązany do zwrotu na rachunek bankowy wojewódzkiego urzędu pracy, z którego
otrzymał środki, całości otrzymanej pomocy wraz z odsetkami w wysokości
określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków
wykorzystanych niezgodnie z warunkami określonymi w ustawie.
24. Zadania organów administracji, o których mowa w ust. 1, realizują
dyrektorzy wojewódzkich urzędów pracy.
25. Wnioski, o których mowa w ust. 1, są składane w formie elektronicznej.
26. Odmowa przyznania dofinansowania następuje w drodze decyzji administracyjnej.
27. Od decyzji dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, o której mowa w ust. 26,
przysługuje odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego.
28. Do zadań dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy należy w szczególności
wydawanie decyzji administracyjnych o:
1) odmowie przyznania świadczeń, o których mowa w ust. 1 lub środków, o których
mowa w ust. 2;
2) obowiązku zwrotu świadczenia w przypadkach, o których mowa w ust. 23.
Art. 15gga. 1. Przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, który na dzień 30 września 2020 r.
prowadził działalność gospodarczą, oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji
Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami 47.71.Z,
47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z, 47.89.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z,
56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.20.Z, 59.14.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A,
82.30.Z, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności
leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa
uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej
oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1662), lub realizowanej
w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D, 90.01.Z, 90.02.Z,
90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, 96.01.Z, 96.04.Z, i którego przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów podatkowych uzyskany w jednym z trzech miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia
wniosku był niższy w następstwie wystąpienia COVID-19 co najmniej o 40%
w stosunku do przychodu uzyskanego w miesiącu poprzednim lub w analogicznym
miesiącu roku poprzedniego, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń
na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4.
2. Oceny spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 1, w zakresie oznaczenia
prowadzonej działalności gospodarczej według Polskiej Klasyfikacji Działalności
(PKD) 2007 dokonuje się na podstawie danych zawartych w rejestrze REGON
w brzmieniu na dzień 30 września 2020 r.
3. Do świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy uprawniony jest przedsiębiorca:
1) który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do
końca trzeciego kwartału 2019 r., z wyjątkiem gdy zadłużony przedsiębiorca
zawarł umowę z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych lub otrzymał decyzję
urzędu skarbowego w sprawie spłaty zadłużenia i terminowo opłaca raty lub
korzysta z odroczenia terminu płatności;
2) który nie spełnia przesłanek do ogłoszenia upadłości, o których mowa w art. 11
lub art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe;
3) wobec którego nie jest prowadzone postępowanie restrukturyzacyjne lub likwidacyjne.
4. Dofinansowanie wynosi miesięcznie 2000 zł do wynagrodzenia jednego
pracownika, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.
5. Dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzeń pracowników:
1) których wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc,
w którym został złożony wniosek o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony
miejsc pracy, było wyższe niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku;
2) zatrudnionych w okresie krótszym niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku.
6. Wniosek o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy jest składany
w postaci elektronicznej za pomocą udostępnionego narzędzia do dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy właściwego ze względu na siedzibę przedsiębiorcy
i zawiera w szczególności:
1) informacje o wnioskowanej kwocie na dofinansowanie wynagrodzeń
pracowników i liczbie pracowników, których to świadczenie dotyczy;
2) oświadczenie o prowadzeniu na dzień 30 września 2020 r. działalności
gospodarczej, o której mowa w ust. 1;
3) oświadczenie potwierdzające, że przychód z działalności gospodarczej uzyskany
w jednym z trzech miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku był
niższy co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w miesiącu
poprzednim lub w analogicznym miesiącu roku poprzedniego;
4) oświadczenie o spełnianiu warunków, o których mowa w ust. 3;
5) oświadczenie o przeznaczeniu wnioskowanej kwoty na dofinansowanie
wynagrodzeń pracowników objętych wnioskiem, z uwzględnieniem ust. 4 i 5;
6) oświadczenie, że przedsiębiorca na dzień sporządzenia wniosku sporządził
zgodny ze stanem faktycznym wykaz pracowników objętych wnioskiem
i jednocześnie zobowiązuje się dostarczyć wykaz na żądanie uprawnionego organu;
7) oświadczenie o niekorzystaniu w miesiącach, na które składany jest wniosek,
z innej pomocy w formie dofinansowania wynagrodzeń pracowników udzielonej
w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19.
7. Wykaz pracowników objętych wnioskiem obejmuje następujące dane
dotyczące pracowników: imię (imiona) i nazwisko, numer PESEL, a w przypadku
jego braku – rodzaj, serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość, wysokość
wynagrodzenia brutto, wymiar czasu pracy.
8. Oświadczenia, o których mowa w ust. 6 pkt 2–7, przedsiębiorca składa pod
rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
9. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po stwierdzeniu kompletności
wniosku i złożeniu przez przedsiębiorcę wszystkich oświadczeń, o których mowa
w ust. 6 pkt 2–7, występuje niezwłocznie w formie elektronicznej do dysponenta Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych o przyznanie
limitu/zapotrzebowania na środki na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy.
10. Dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
przekazuje dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy, na podstawie
limitu/zapotrzebowania, środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
11. Dofinansowanie jest udzielane na podstawie umowy o świadczenia na rzecz
ochrony miejsc pracy i przysługuje przez łączny okres 3 miesięcy kalendarzowych,
przypadających od miesiąca złożenia wniosku.
12. Dofinansowanie nie przysługuje za miesiące, w których przedsiębiorca
korzysta z innej pomocy w formie dofinansowania wynagrodzeń pracowników
udzielonej w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19.
13. Dofinansowanie przekazywane jest w transzach miesięcznych.
14. Środki przekazane na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy
mogą podlegać egzekucji prowadzonej jedynie na rzecz pracowników, na których
wynagrodzenia przyznano dofinansowanie.
15. Do obowiązków przedsiębiorcy, który zawarł umowę o świadczenia na rzecz
ochrony miejsc pracy, należy:
1) niewypowiadanie umowy o pracę pracownikom z przyczyn niedotyczących
pracownika przez okres objęty dofinansowaniem;
2) powiadamianie dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy w terminie 7 dni od dnia
powzięcia informacji o zmianie mającej wpływ na wysokość wypłacanej transzy środków;
3) rozliczenie otrzymanego dofinansowania i złożenie dokumentów
potwierdzających wykorzystanie środków zgodnie z przeznaczeniem w terminie
30 dni od zakończenia okresu dofinansowania;
4) zwrot niewykorzystanych środków w terminie 30 dni od zakończenia okresu dofinansowania;
5) poddanie się kontroli dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy.
16. W przypadku niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa
w ust. 15 pkt 1, przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu całego dofinansowania
otrzymanego do wynagrodzenia tego pracownika.
17. W przypadku wykorzystania środków niezgodnie z przeznaczeniem,
pobrania środków nienależnie lub w nadmiernej wysokości przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu tej części pomocy, która została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem, pobrana nienależnie lub w nadmiernej wysokości.
18. Przedsiębiorca, który złożył przynajmniej jedno z oświadczeń, o których
mowa w ust. 6 pkt 2–7, niezgodnie ze stanem faktycznym, lub nie poddał się kontroli
jest obowiązany do zwrotu całości otrzymanej pomocy.
19. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wzywa przedsiębiorcę, który nie
wywiązał się z obowiązku określonego w ust. 15 pkt 3 lub 4, do wywiązania się
z niego w wyznaczonym przez siebie dodatkowym terminie. Przedsiębiorca, który nie
wywiąże się z tego obowiązku w dodatkowym terminie, jest obowiązany do zwrotu
całości otrzymanej pomocy.
20. Środki podlegające zwrotowi na podstawie ust. 16–19 zwracane są wraz
z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od
dnia przekazania środków.
21. Do rozliczenia świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy stosuje się
odpowiednio przepisy art. 15g ust. 17b i 17c.
22. Do przeprowadzania kontroli stosuje się odpowiednio przepis art. 15gg ust. 22.
23. Zadania organów administracji, o których mowa w ust. 1, realizują
dyrektorzy wojewódzkich urzędów pracy.
24. W sprawach dotyczących zawierania, realizacji lub rozwiązywania umów,
o których mowa w ust. 11, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy może nabywać
prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywany.
25. Przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie stanowi dla
przedsiębiorcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób
fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.
26. Wnioski o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy mogą być
składane do dnia 28 lutego 2021 r.
Art. 15ggb. 1. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19,
w drodze rozporządzenia, przyznać ponowną wypłatę świadczeń na rzecz ochrony
miejsc pracy, o których mowa w art. 15gga ust. 1, dla wszystkich albo niektórych
przedsiębiorców, którzy otrzymali to świadczenie na podstawie art. 15gga ust. 1, lub
przyznać to świadczenie innym przedsiębiorcom, mając na względzie okres
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, skutki nimi
wywołane, ograniczenia w prowadzeniu działalności wynikające z tych stanów oraz obszary życia gospodarczego i społecznego w szczególny sposób dotknięte konsekwencjami COVID-19.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może ustalać krąg przedsiębiorców,
którym przysługują świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy, poprzez określenie:
1) innych niż wskazane w przepisie art. 15gga ust. 1 warunków przyznawania
świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy w zakresie obniżenia przychodu
z działalności i okresu porównawczego;
2) kodów, którymi oznaczona była, na wskazany dzień przypadający nie wcześniej
niż 3 miesiące przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, według Polskiej
Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności,
działalność gospodarcza przedsiębiorcy.
3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może także określać:
1) inną niż wskazana w przepisie art. 15gga ust. 6 pkt 2 i 3 treść oświadczeń;
2) inny niż wskazany w przepisie art. 15gga ust. 26 termin składania wniosków
o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy.
Art. 15gh. 1. Wnioski o przyznanie świadczeń na dofinansowanie wynagrodzeń
pracowników, o których mowa w art. 15g, art. 15ga i art. 15gg, mogą być składane do
dnia 10 czerwca 2021 r.
2. Dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników, o których mowa w art. 15g,
art. 15ga i art. 15gg, może być udzielane do dnia 30 czerwca 2021 r.
Art. 15gi. W okresie, o którym mowa w art. 15gh ust. 2, nie stosuje się
przepisów art. 28 ust. 2–4 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych
rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 669).
Art. 15gj. 1. Do umarzania, odraczania terminów lub rozkładania na raty spłat
należności powstałych w związku z udzieleniem pomocy na podstawie art. 15g,
art. 15g1, art. 15ga, art. 15gg i art. 15gga stosuje się odpowiednio przepisy art. 55–57
i art. 58 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
2. Dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych dokonuje
umorzenia, o którym mowa w art. 56 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych, na podstawie wniosku sporządzonego przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy.
3. Dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych dokonuje
umorzenia lub rozłożenia na raty, o którym mowa w art. 57 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, na podstawie wniosku dłużnika, przekazanego i zaopiniowanego przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy.
Art. 15gk. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy nie ma obowiązku uiszczania
kosztów sądowych w sprawach dotyczących wypłaty lub zwrotu świadczeń lub
środków, o których mowa w art. 15g ust. 1–2 i art. 15gga.
Art. 15h. 1. Z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COVID-19,
orzeczenie o niepełnosprawności albo orzeczenie o stopniu niepełnosprawności,
wydane na czas określony na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o
rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
którego ważność:
1) upłynęła w terminie do 90 dni przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
pod warunkiem złożenia w tym terminie kolejnego wniosku o wydanie
orzeczenia, zachowuje ważność do upływu 60. dnia od dnia odwołania stanu
zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, jednak nie dłużej niż do dnia
wydania nowego orzeczenia o niepełnosprawności albo orzeczenia o stopniu
niepełnosprawności;
2) upływa w terminie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowuje
ważność do upływu 60. dnia od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego
lub stanu epidemii, jednak nie dłużej niż do dnia wydania nowego orzeczenia
o niepełnosprawności albo orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
2. Z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, w związku
z zachowaniem ważności orzeczeń o niepełnosprawności albo orzeczeń o stopniu
niepełnosprawności, na okres wskazany w ust. 1, karty parkingowe, o których mowa
w art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U.
z 2020 r. poz. 110, 284, 568, 695, 1087 i 1517) zachowują ważność do 60. dnia od
dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, nie dłużej jednak
niż do dnia wydania nowego orzeczenia o niepełnosprawności albo orzeczenia
o stopniu niepełnosprawności.
3. Z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, karty parkingowe,
o których mowa w art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym, zachowują ważność do 60. dnia od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii.
4. Jeżeli decyzja przyznająca świadczenie z pomocy społecznej, o której mowa
w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, została wydana w związku z niepełnosprawnością potwierdzoną orzeczeniem i okres, na który została przyznana pomoc, jest uzależniony terminem ważności orzeczenia o niepełnosprawności lub
orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, okres wskazany w decyzji ulega
przedłużeniu na okres, na jaki zachowuje ważność orzeczenie o niepełnosprawności
lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, zgodnie z ust. 1 i 2, na podstawie
decyzji wydanej z urzędu.
5. Zmiana decyzji w przypadku, o którym mowa w ust. 4, nie wymaga
przeprowadzenia rodzinnego wywiadu środowiskowego ani jego aktualizacji.
Art. 15i. 1. W związku z wystąpieniem COVID-19 w okresie obowiązywania
stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w okresie 30 dni
następujących po ich odwołaniu zakaz, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia
10 stycznia 2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne
dni (Dz. U. z 2019 r. poz. 466), nie obowiązuje w niedziele w zakresie wykonywania
czynności związanych z handlem, polegających na rozładowywaniu, przyjmowaniu
i ekspozycji towarów pierwszej potrzeby oraz powierzania pracownikowi lub
zatrudnionemu wykonywania takich czynności.
2. Zwolnienie z zakazu, o którym mowa w ust. 1, nie obowiązuje w niedziele,
w które przypada święto.
Art. 15j. 1. Opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa
w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, za
rok 2020 wnosi się w terminie do dnia 31 stycznia 2021 r.
2. (uchylony)
3. Opłatę, o której mowa w ust. 1, wnosi się w terminie do dnia 31 stycznia
2021 r. także w przypadku ustalenia wcześniejszego terminu zapłaty na podstawie
art. 71 ust. 4 zdanie trzecie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
Art. 15ja. Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości
stanowiącej własność Skarbu Państwa, w odniesieniu do której organem
reprezentującym Skarb Państwa jest starosta lub prezydent miasta na prawach
powiatu, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, wykorzystywanej do
prowadzenia działalności gospodarczej, należna za 2020 r. od przedsiębiorcy
w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, organizacji pozarządowej w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, podmiotu,
o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności
pożytku publicznego i o wolontariacie, oraz państwowej osoby prawnej w rozumieniu
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, u których wystąpił spadek
obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia
COVID-19, podlega pomniejszeniu proporcjonalnie do liczby dni w tym roku,
w których obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego oraz stan epidemii z powodu
COVID-19, pod warunkiem:
1) zgłoszenia wniesienia opłaty w pomniejszonej wysokości staroście lub
prezydentowi miasta na prawach powiatu, wykonującym zadania z zakresu
administracji rządowej, przed upływem terminu, o którym mowa w art. 15j ust. 1;
2) braku zaległości w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do
końca trzeciego kwartału 2019 r.
Art. 15jb. Nie pobiera się czynszu najmu i dzierżawy oraz opłaty za
użytkowanie przypadających Skarbowi Państwa za okres kolejnych trzech miesięcy
w 2020 r. następujących po miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia, o którym mowa
w pkt 1, z tytułu umów najmu, dzierżawy lub użytkowania zawartych na okres co
najmniej trzech miesięcy w odniesieniu do nieruchomości należącej do zasobu
nieruchomości Skarbu Państwa w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. o gospodarce nieruchomościami, wykorzystywanej do prowadzenia
działalności gospodarczej, od przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, organizacji pozarządowej
w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie, podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, oraz
państwowej osoby prawnej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych
w następstwie wystąpienia COVID-19, pod warunkiem:
1) zgłoszenia wnoszenia należności z pominięciem należności za wskazany we
wniosku okres kolejnych trzech miesięcy staroście lub prezydentowi miasta na prawach powiatu, wykonującym zadania z zakresu administracji rządowej, lub kierownikowi państwowej jednostki organizacyjnej, na rzecz której ustanowiono
trwały zarząd na podstawie art. 45 ust. 1 lub art. 60 ust. 3 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, przed upływem terminu do
ich wniesienia;
2) braku zaległości w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do
końca trzeciego kwartału 2019 r.
Art. 15jc. 1. Przez spadek obrotów gospodarczych, o którym mowa w art. 15ja
i art. 15jb, rozumie się spadek sprzedaży towarów lub usług, w ujęciu ilościowym lub wartościowym:
1) nie mniej niż o 15%, obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu
dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych, przypadających
w okresie po dniu 31 grudnia 2019 r. do dnia poprzedzającego dzień dokonania
zgłoszenia, o którym mowa w art. 15ja pkt 1 lub art. 15jb pkt 1, w porównaniu
do łącznych obrotów z analogicznych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych
roku poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie
następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy dwumiesięczny okres
porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu
innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego lub
2) nie mniej niż o 25%, obliczony jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego
miesiąca kalendarzowego, przypadającego po dniu 31 grudnia 2019 r. do dnia
poprzedzającego dzień dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 15ja pkt 1
lub art. 15jb pkt 1, w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego; za
miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych,
w przypadku gdy okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca
kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.
2. Dokonując zgłoszenia, o którym mowa w art. 15ja pkt 1 i art. 15jb pkt 1,
podmiot, o którym mowa w art. 15ja i art. 15jb, oświadcza:
1) o wystąpieniu spadku obrotów gospodarczych w wysokości, o której mowa
w ust. 1, w związku z zaistnieniem okoliczności, o których mowa w art. 15ja lub art. 15jb;
2) o niezaleganiu w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do
końca trzeciego kwartału 2019 r.;
3) że wykorzystuje nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, jest składane pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
4. Dokonując zgłoszenia, o którym mowa w art. 15ja pkt 1 i art. 15jb pkt 1,
podmiot, o którym mowa w art. 15ja i art. 15jb, przedstawia informacje, o których
mowa w art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach
dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 708).
5. Za dzień udzielenia pomocy publicznej uznaje się dzień dokonania zgłoszenia,
o którym mowa w art. 15ja pkt 1 lub art. 15jb pkt 1.
6. Na żądanie właściwego organu podmiot, o którym mowa w art. 15ja
i art. 15jb, przedstawia w terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania dokumenty
potwierdzające spełnienie przesłanek, o których mowa w ust. 2, art. 15ja, art.15jb, lub
warunków udzielenia pomocy, o której mowa w art. 15zzzh ust. 2.
7. Nieprzedstawienie w terminie dokumentów, o których mowa w ust. 6,
niezłożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, nieprzedstawienie informacji,
o których mowa w art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu
w sprawach dotyczących pomocy publicznej, lub stwierdzenie przez właściwy organ,
iż nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w ust. 2, art. 15ja, art.15jb, lub
warunki udzielenia pomocy, o której mowa w art. 15zzzh ust. 2, stanowi podstawę do
dochodzenia opłaty, o której mowa w art. 15ja, lub należności, o których mowa
w art. 15jb, w pełnej wysokości.
Art. 15jca. 1. Jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w art. 15j ust. 1,
podmiot, o którym mowa w art. 15ja, wniósł w niepomniejszonej wysokości, opłatę
roczną z tytułu użytkowania wieczystego za rok 2020, obniżeniu, o kwotę wyliczoną
zgodnie z art. 15ja podlega wysokość należnej od tego podmiotu opłaty rocznej
z tytułu użytkowania wieczystego za rok 2021.
2. Jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w art. 15j ust. 1, podmiot,
o którym mowa w art. 15ja, wniósł w niepomniejszonej wysokości, opłatę roczną
z tytułu użytkowania wieczystego za rok 2020, które uległo przekształceniu w prawo
własności w 2020 roku, obniżeniu o kwotę wyliczoną zgodnie z art. 15ja, podlega
wysokość należnej od tego podmiotu opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy
z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów
zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz. U.
z 2020 r. poz. 2040), za rok 2021 albo wnoszonej w tym roku jako opłata jednorazowa.
3. Przepisy art. 15ja oraz art. 15jc stosuje się odpowiednio, z tym, że zgłoszenia,
o którym mowa w art. 15ja pkt 1, należy dokonać przed upływem terminu na wniesienie opłaty:
1) rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za rok 2021 – w przypadku, o którym mowa w ust. 1;
2) o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu
prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe
w prawo własności tych gruntów, należnej za rok 2021 – w przypadku, o którym mowa w ust. 2.
Art. 15jd. 1. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może,
w drodze uchwały, postanowić o:
1) pomniejszeniu opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości
stanowiącej odpowiednio własność gminy, powiatu lub województwa,
wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, należnej za 2020 r.
od podmiotów, o których mowa w art. 15ja;
2) niepobieraniu czynszu najmu i dzierżawy oraz opłaty z tytułu oddania
nieruchomości w użytkowanie przypadających jednostce samorządu
terytorialnego za okres kolejnych trzech miesięcy w 2020 r. następujących po
miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia zgodnie z ust. 2 pkt 2, z tytułu umów
najmu, dzierżawy lub użytkowania zawartych na okres co najmniej trzech
miesięcy w odniesieniu do nieruchomości należącej odpowiednio do gminnego,
powiatowego albo wojewódzkiego zasobu nieruchomości w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami,
wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, od podmiotów,
o których mowa w art. 15jb.
2. Przepisy art. 15ja–15jca stosuje się odpowiednio, z tym że:
1) zgłoszenie, o którym mowa w art. 15ja pkt 1, wnosi się do właściwego organu
wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego;
2) zgłoszenie, o którym mowa w art. 15jb pkt 1, wnosi się do właściwego organu
wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego lub do kierownika
samorządowej jednostki organizacyjnej, na rzecz której ustanowiono trwały
zarząd na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Art. 15je. Przepisy art. 15jb, art. 15jc oraz art. 15jd stosuje się do należności
z tytułu umów najmu, dzierżawy lub użytkowania zawartych w okresie
poprzedzającym wprowadzenie stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii
z powodu COVID-19.
Art. 15k. 1. Odstąpienie od umowy w trybie określonym w art. 47 ust. 4 ustawy
z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach
turystycznych lub rozwiązanie przez organizatora turystyki umowy o udział
w imprezie turystycznej w trybie określonym w art. 47 ust. 5 pkt 2 tej ustawy, które to
odstąpienie od umowy lub rozwiązanie umowy pozostaje w bezpośrednim związku
z wybuchem epidemii wirusa SARS-CoV-2, jest skuteczne z mocy prawa po upływie
180 dni od dnia powiadomienia przez podróżnego o odstąpieniu lub powiadomienia o
rozwiązaniu przez organizatora turystyki.
2. Odstąpienie od umowy bądź jej rozwiązanie, o którym mowa w ust. 1, nie jest
skuteczne w przypadku wyrażenia przez podróżnego zgody na otrzymanie w zamian
od organizatora turystyki vouchera do realizacji na poczet przyszłych imprez
turystycznych w ciągu roku od dnia, w którym miała się odbyć impreza turystyczna.
3. Wartość vouchera, o którym mowa w ust. 2, nie może być niższa niż kwota
wpłacona na poczet realizacji dotychczasowej umowy o imprezę turystyczną.
4. Środki odpowiadające wpłatom na poczet realizacji umów o imprezy
turystyczne, w stosunku do których zastosowanie znajdzie ust. 2, są objęte
zabezpieczeniem finansowym organizatora turystyki, o którym mowa w art. 7 ust. 2
ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach
turystycznych, obowiązującym w dniu zawarcia dotychczasowej umowy o udział
w imprezie turystycznej.
Art. 15ka. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 15k ust. 1, organizator
turystyki może ubiegać się o wypłatę na rzecz podróżnego środków pieniężnych
wpłaconych przez tego podróżnego na rzecz organizatora turystki na poczet imprezy turystycznej, na zasadach i w trybie określonych w ust. 2–37. O wypłaty mogą ubiegać się wyłącznie organizatorzy turystyki, którzy:
1) przyjęli płatność w formie bezgotówkowej;
2) zostali wpisani do właściwego rejestru, o którym mowa w art. 22 ust. 2 ustawy
z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.
2. Organizator turystyki składa wniosek o udzielenie wypłaty, zwany dalej
„wnioskiem organizatora turystyki”, do Ubezpieczeniowego Funduszu
Gwarancyjnego, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego tego Funduszu.
Organizator turystyki może złożyć wniosek dotyczący wypłaty na rzecz więcej niż
jednego podróżnego. O udzieleniu wypłaty, o której mowa w ust. 1, decyduje
kolejność złożenia kompletnych, zgodnych w zakresie zawartych w nich danych, oraz
pozytywnie zweryfikowanych wniosków organizatora turystyki oraz podróżnego pod
warunkiem dostępności środków z Turystycznego Funduszu Zwrotów.
3. Wniosek organizatora turystyki zawiera wskazanie całkowitej kwoty wypłaty
oraz oświadczenie organizatora turystyki stwierdzające:
1) odstąpienie przez podróżnego od umowy w trybie art. 47 ust. 4 ustawy z dnia
24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach
turystycznych albo rozwiązanie umowy z podróżnym w trybie art. 47 ust. 5 pkt 2
tej ustawy, które to odstąpienie od umowy lub rozwiązanie umowy pozostaje
w bezpośrednim związku z wybuchem epidemii wirusa SARS-CoV-2;
2) że nie wręczył oraz że nie wręczy on podróżnemu vouchera, o którym mowa
w art. 15k ust. 2;
3) że nie dokonał on zwrotu wpłat wniesionych przez podróżnego;
4) że zobowiązuje się do zwrotu wypłaty na zasadach i w terminach określonych
w art. 15kb ust. 7 i 8.
4. W terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku organizatora turystyki dokonuje on
na rzecz Turystycznego Funduszu Pomocowego:
1) wpłaty w wysokości 7,5% łącznej wartości wypłat objętych tym wnioskiem;
2) opłaty w wysokości:
a) 2,5% łącznej wartości wypłat objętych tym wnioskiem, jeśli wniosek składa
mikroprzedsiębiorca, mały przedsiębiorca lub średni przedsiębiorca, albo
b) 4,1% łącznej wartości wypłat objętych tym wnioskiem, jeśli wniosek składa
duży przedsiębiorca.
5. Wpłaty i opłaty, o których mowa w ust. 4, podlegają zwrotowi do organizatora
turystyki, w przypadku:
1) negatywnej weryfikacji wniosków, o której mowa w ust. 18;
2) pozostawienia wniosku bez rozpoznania, o którym mowa w ust. 15.
6. Oświadczenie organizatora turystyki składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Organizator turystyki
składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej
treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej
za składanie fałszywych oświadczeń.
7. Do wniosku organizatora turystyki należy dołączyć wykaz umów, od których
podróżni odstąpili w trybie art. 47 ust. 4 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r.
o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych oraz umów
rozwiązanych z podróżnymi w trybie art. 47 ust. 5 pkt 2 tej ustawy, które to
odstąpienie od umowy lub rozwiązanie umowy pozostaje w bezpośrednim związku
z wybuchem epidemii wirusa SARS-CoV-2, a organizator turystyki nie dokonał
zwrotu wpłat wniesionych przez podróżnego lub podróżny nie wyraził zgody na
otrzymanie w zamian od organizatora turystyki vouchera, o którym mowa w art. 15k ust. 2.
8. Wykaz umów załączony do wniosku organizatora turystyki zawiera dane,
o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach
turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, a także:
1) imiona i nazwiska podróżnych, którzy zawarli umowy o udział w imprezie
turystycznej, lub firmy (nazwy) przedsiębiorców i innych podmiotów, którzy
zawarli umowy o udział w imprezie turystycznej na rzecz podróżnych;
2) numer PESEL, a w przypadku gdy nie nadano numeru PESEL – rodzaj, numer
i serię dokumentu potwierdzającego tożsamość;
3) numer NIP – w przypadku podmiotów innych niż osoby fizyczne;
4) datę powiadomienia przez podróżnego o odstąpieniu od umowy o udział
w imprezie turystycznej lub powiadomienia o rozwiązaniu umowy o udział
w imprezie turystycznej przez organizatora turystyki;
5) całkowitą kwotę należną do zwrotu;
6) numer rachunku bankowego podróżnego lub rachunku w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, na który ma zostać dokonana wypłata;
7) numer rachunku bankowego podróżnego lub rachunku w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, z którego została dokonana wpłata należności za
imprezę turystyczną, jeżeli jest inny niż numer, o którym mowa w pkt 6, o ile
dotyczy;
8) numer rachunku bankowego lub rachunku w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, na który została dokonana wpłata należności za
imprezę turystyczną;
9) informację o agencie rozliczeniowym zapewniającym obsługę płatności
dokonywanych na rzecz organizatora turystyki, w przypadku gdy wpłata
należności za imprezę turystyczną została dokonana przez podróżnego za
pośrednictwem karty płatniczej lub telefonu.
9. Organizator turystyki, który nie dysponuje danymi, o których mowa w ust. 8,
gromadzi je i przetwarza na potrzeby złożenia wniosku organizatora turystyki.
10. Podróżny, na rzecz którego ma zostać dokonana wypłata, o którą ubiega się
organizator turystyki, składa za pośrednictwem systemu teleinformatycznego
Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego wniosek o wypłatę na jego rzecz,
zwany dalej „wnioskiem podróżnego”, o czym Ubezpieczeniowy Fundusz
Gwarancyjny informuje organizatora turystyki. Do złożenia wniosku jest uprawniony
podróżny, który zawarł umowę o udział w imprezie turystycznej.
11. Wniosek podróżnego zawiera:
1) imię i nazwisko podróżnego, uprawnionego do złożenia wniosku, albo firmę
(nazwę) przedsiębiorcy albo innego podmiotu, który zawarł umowę o udział
w imprezie turystycznej na rzecz podróżnego;
2) numer PESEL, a w przypadku gdy nie nadano numeru PESEL – rodzaj, numer
i serię dokumentu potwierdzającego tożsamość;
3) numer NIP – w przypadku podmiotów innych niż osoby fizyczne;
4) adres zamieszkania, a w przypadku osób innych niż osoby fizyczne – adres
siedziby oraz adres poczty elektronicznej;
5) nazwę lub firmę organizatora turystyki, z którym została zawarta umowa o udział
w imprezie turystycznej;
6) numer umowy o udział w imprezie turystycznej, o ile posiada;
7) datę zawarcia umowy o udział w imprezie turystycznej;
8) datę powiadomienia przez podróżnego o odstąpieniu od umowy o udział
w imprezie turystycznej lub powiadomienia o rozwiązaniu umowy o udział
w imprezie turystycznej przez organizatora turystyki;
9) datę rozpoczęcia imprezy turystycznej;
10) numer rachunku bankowego podróżnego lub rachunku w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, z którego została dokonana wpłata należności za
imprezę turystyczną, o ile dotyczy;
11) numer rachunku bankowego lub rachunku w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, na który została dokonana wpłata należności za
imprezę turystyczną;
12) wysokość wpłaconych kwot za imprezę turystyczną i daty obciążenia lub uznania
rachunku;
13) numer karty płatniczej, w zakresie umożliwiającym weryfikację dokonania
płatności kartą płatniczą, oraz imię i nazwisko posiadacza tej karty, z której
została dokonana wpłata należności za imprezę turystyczną, o ile dotyczy;
14) numer telefonu, z którego została dokonana wpłata należności za imprezę
turystyczną, o ile dotyczy;
15) całkowitą kwotę należną do zwrotu;
16) numer rachunku bankowego podróżnego lub rachunku w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, na który ma zostać dokonany zwrot, jeżeli jest
inny niż numer, o którym mowa w pkt 10.
12. Do wniosku podróżnego dołącza się oświadczenie składane pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, o:
1) prawdziwości danych, o których mowa w ust. 11;
2) braku zwrotu wpłaty oraz o nieotrzymaniu vouchera, o którym mowa w art. 15k
ust. 2, lub niewyrażeniu zgody na jego przyjęcie.
13. Podróżny składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim
klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
14. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, po otrzymaniu wniosku
organizatora turystyki i wniosku podróżnego dokonuje oceny ich kompletności.
W przypadku otrzymania niekompletnego wniosku lub rozbieżności w złożonym
wniosku, wzywa organizatora turystyki lub podróżnego do uzupełnienia braków lub
złożenia wyjaśnień za pośrednictwem systemu teleinformatycznego
Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, w terminie 14 dni od dnia doręczenia
wezwania. Wniosek organizatora turystyki rozpatruje się w odniesieniu do
poszczególnych podróżnych wykazanych w tym wniosku.
15. W przypadku nieuzupełnienia braków lub niezłożenia wyjaśnień przez
organizatora turystyki lub podróżnego w terminie określonym w wezwaniu wniosek
pozostawia się bez rozpoznania, o czym informuje się organizatora turystyki oraz
podróżnego za pośrednictwem systemu teleinformatycznego Ubezpieczeniowego
Funduszu Gwarancyjnego.
16. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, po otrzymaniu za pośrednictwem
systemu teleinformatycznego Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego
wniosków organizatora turystyki oraz podróżnego i potwierdzeniu ich kompletności
oraz zgodności danych w nich zawartych, w terminie 30 dni od dnia otrzymania
późniejszego z tych wniosków dokonuje ich weryfikacji, biorąc pod uwagę dostępność
środków na Turystycznym Funduszu Zwrotów. W przypadku konieczności
przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego termin ulega
przedłużeniu do 4 miesięcy od dnia otrzymania późniejszego z tych wniosków.
17. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, w terminie 14 dni od dnia
pozytywnej weryfikacji, dokonuje wypłaty z Turystycznego Funduszu Zwrotów na
rzecz podróżnych, nie wcześniej jednak niż przed uzyskaniem od organizatora
turystyki wpłat, o których mowa w ust. 4.
18. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny informuje organizatora turystyki
i podróżnego o negatywnej weryfikacji wniosków, w tym o braku środków
w Turystycznym Funduszu Zwrotów, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego tego Funduszu.
19. W przypadku złożenia przez organizatora turystyki oraz podróżnego wniosku
o wypłatę przed upływem terminu zwrotu określonego w art. 47 ust. 6 ustawy z dnia
24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach
turystycznych, jak również po jego upływie, lecz w terminie nie dłuższym niż do dnia,
o którym mowa w art. 36a ust. 2, termin zwrotu poniesionych opłat i wpłat, o którym
mowa w art. 47 ust. 6 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych
i powiązanych usługach turystycznych, uznaje się za zachowany, w przypadku
dokonania wypłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz podróżnych przez
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny.
20. W przypadku gdy wpłaty podróżnego dokonane zostały w walucie innej niż
polska, kwotę należnej wypłaty ustala się w walucie polskiej z zastosowaniem kursu
średniego ogłoszonego dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na dzień wejścia
w życie ustawy z dnia 17 września 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych
rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1639).
21. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny oraz osoby działające w jego
imieniu z należytą starannością nie ponoszą odpowiedzialności za szkodę wynikłą
z niewłaściwej realizacji wypłat, o których mowa w ust. 1.
22. W celu realizacji wypłat, o których mowa w ust. 1, Ubezpieczeniowy
Fundusz Gwarancyjny może uzyskiwać nieodpłatnie dane:
1) z systemów teleinformatycznych ministra właściwego do spraw finansów
publicznych oraz organów Krajowej Administracji Skarbowej, w tym dane,
informacje i dokumenty, o których mowa w dziale IIIB ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Ordynacja podatkowa;
2) ze zbiorów danych, w tym zbiorów danych osobowych prowadzonych przez
organy władzy publicznej oraz państwowe jednostki organizacyjne;
3) z systemów teleinformatycznych dostawców usług płatniczych, o których mowa
w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2020 r.
poz. 794 i 1639), w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia weryfikacji,
o której mowa w ust. 16.
23. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny może zawrzeć z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych oraz organami Krajowej Administracji
Skarbowej umowy o udostępnianiu danych, o których mowa w ust. 22 pkt 1,
zgromadzonych w zbiorach w drodze teletransmisji bez konieczności składania
każdorazowo pisemnych wniosków o ich udostępnienie.
24. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w odniesieniu do danych
osobowych zgromadzonych na podstawie ust. 3, 8, 11 i 22 jest administratorem
w rozumieniu art. 4 pkt 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku
z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich
danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie
danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.).
25. Do ochrony danych uzyskanych przez Ubezpieczeniowy Fundusz
Gwarancyjny na podstawie ust. 3, 8, 11 i 22 stanowiących tajemnice prawnie
chronione stosuje się przepisy regulujące zasady ochrony tych tajemnic.
26. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny przetwarza dane osobowe uzyskane
na podstawie ust. 3, 8, 11 i 22 przez okres, w którym są one niezbędne do realizowania
wypłat, o których mowa w ust. 1. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny dokonuje, nie rzadziej niż raz w roku, weryfikacji potrzeby dalszego przetwarzania tych danych, usuwając lub anonimizując dane, które nie są wymagane w związku z ustalonym celem.
27. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny może przeprowadzić czynności
sprawdzające w stosunku do organizatorów turystyki lub podróżnych, na rzecz
których dokonana została wypłata.
28. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, w toku czynności sprawdzających,
może żądać od organizatora turystyki lub podróżnego przedstawienia kopii:
1) umowy o udział w imprezie turystycznej zawartej między podróżnym
a organizatorem turystyki;
2) dowodu wpłaty na rzecz organizatora turystyki należności za imprezę
turystyczną;
3) dowodu wpłat, o których mowa w ust. 4.
29. W przypadku:
1) ujawnienia w wyniku przeprowadzonych czynności sprawdzających, że wypłata,
o której mowa w ust. 1, stanowi kwotę nienależnie pobraną,
2) niedokonywania zwrotu wypłat, o których mowa w art. 15ka ust. 1, na
Turystyczny Fundusz Zwrotów
– Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny występuje do ministra właściwego do
spraw turystyki z wnioskiem o wydanie decyzji o zwrocie kwoty nienależnie pobranej.
30. W przypadku, o którym mowa w ust. 29 pkt 2, Ubezpieczeniowy Fundusz
Gwarancyjny, przed wystąpieniem do ministra właściwego do spraw turystyki
z wnioskiem o wydanie decyzji o zwrocie kwoty nienależnie pobranej, wzywa
organizatora turystyki do zwrotu środków wraz z ustawowymi odsetkami
w wysokości określonej w wezwaniu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania.
31. Za kwotę nienależnie pobraną uważa się wypłatę, która została przekazana
podróżnemu mimo braku uprawnienia do wypłaty.
32. W przypadku ujawnienia w wyniku przeprowadzonych czynności
sprawdzających przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, że wypłata stanowi
kwotę nienależnie pobraną, otrzymana wypłata podlega zwrotowi do Turystycznego
Funduszu Zwrotów, a w przypadku jego likwidacji – do budżetu państwa, łącznie
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia przekazania nienależnej
wypłaty na rzecz podróżnych.
33. Współadministratorami danych osobowych przetwarzanych na potrzeby
obsługi wypłat są minister właściwy do spraw turystyki i Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny.
34. Minister właściwy do spraw turystyki zawiera z Ubezpieczeniowym
Funduszem Gwarancyjnym umowę w sprawie zlecenia Ubezpieczeniowemu
Funduszowi Gwarancyjnemu przyjmowania, rozpatrywania wniosków i dokonywania
wypłat, o których mowa w ust. 1, która stanowi podstawę realizacji przez
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny czynności określonych w ust. 2–33.
35. Umowa, o której mowa w ust. 34, określa w szczególności:
1) czas trwania umowy;
2) zakres sprawozdawczości i obowiązki sprawozdawcze w zakresie
zrealizowanych wypłat z Turystycznego Funduszu Zwrotów;
3) przyczyny i warunki rozwiązania umowy;
4) sposób pokrycia kosztów realizacji przedmiotu umowy;
5) szczegółowy zakres obowiązków i zasady odpowiedzialności w zakresie
przetwarzanych danych osobowych;
6) warunki pokrycia kosztów Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego
związanych z obsługą wypłat;
7) zakres odpowiedzialności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego
z tytułu wykonania przedmiotu umowy;
8) zakres upoważnienia do dysponowania środkami zgromadzonymi na
Turystycznym Funduszu Zwrotów w imieniu ministra właściwego do spraw turystyki.
36. Źródłem finansowania wypłat, o których mowa w ust. 1, realizowanych
w imieniu ministra właściwego do spraw turystyki jest Turystyczny Fundusz Zwrotów.
37. Wypłata na rzecz podróżnego, o której mowa w ust. 1, nie wpływa na
ważność zawartych dotychczas umów agencyjnych pomiędzy organizatorami
turystyki a agentami turystycznymi i należnych agentom turystycznym prowizji
z tytułu zawartych umów o udział w imprezie turystycznej.
Art. 15kb. 1. W Banku Gospodarstwa Krajowego tworzy się Turystyczny
Fundusz Zwrotów, zwany dalej „Funduszem Zwrotów”, z którego realizowane są, do
wyczerpania zgromadzonych na nim środków, wypłaty na rzecz podróżnych w trybie określonym w art. 15ka, gdy podróżny nie otrzymał lub nie wyraził zgody na przyjęcie vouchera, o którym mowa w art. 15k ust. 2.
2. Środki Funduszu Zwrotów pochodzą z:
1) wpłat z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do
spraw turystyki;
2) odsetek od lokat okresowo wolnych środków Funduszu Zwrotów
zdeponowanych w bankach oraz odsetek od środków przekazanych w depozyt
zgodnie z ust. 3 pkt 2;
3) wpłaty z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19;
4) zwrotów wypłat, o których mowa w art. 15ka ust. 1, dokonanych przez
organizatorów turystyki zgodnie z ust. 7;
5) wpłat z innych tytułów.
3. Okresowo wolne środki Funduszu Zwrotów Bank Gospodarstwa Krajowego
może lokować w:
1) innych bankach;
2) formie depozytu, o którym mowa w art. 78b ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia
2009 r. o finansach publicznych.
4. Kosztami Funduszu Zwrotów są:
1) wypłaty, o których mowa w art. 15ka ust. 1;
2) koszty obsługi wypłat i koszty prowadzenia Funduszu Zwrotów.
5. Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, w imieniu ministra
właściwego do spraw turystyki, przysługuje roszczenie do masy upadłości
organizatora turystyki o zwrot wypłat, o których mowa w art. 15ka ust. 1,
z uwzględnieniem zwrotu dokonanego przez organizatora turystyki na zasadach
określonych w ust. 7.
6. Wierzytelności, o których mowa w ust. 5, Ubezpieczeniowy Fundusz
Gwarancyjny, w imieniu ministra właściwego do spraw turystyki, może zgłaszać
syndykowi do czasu prawomocnego wykonania planów podziału funduszu masy upadłościowej.
7. Zwrotu wypłat, o których mowa w art. 15ka ust. 1, organizator turystyki
dokonuje do Turystycznego Funduszu Zwrotów w 72 równych ratach do łącznej
kwoty stanowiącej ich równowartość pomniejszonej o wpłatę, o której mowa
w art. 15ka ust. 4 pkt 1, w terminie do 21. dnia każdego miesiąca, począwszy od
kwietnia 2021 r., chyba że wypłaty, o której mowa w art. 15ka ust. 1, dokonano po
31 marca 2021 r. W takim przypadku termin zwrotu pierwszej raty przypada na 21. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym została dokonana wypłata, o której mowa w art. 15ka ust. 1. Raty oblicza się indywidualnie dla każdego
organizatora turystyki w odniesieniu do wysokości wypłat, o których mowa
w art. 15ka ust.1, dokonanych przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny na
wniosek tego organizatora turystyki.
8. W przypadku nieuiszczania rat zgodnie z zasadami określonymi
w ust. 7 przepisy art. 2 ust. 2, art. 30 ust. 7 pkt 2, art. 31 pkt 2 oraz art. 37 ust. 2 i 3
ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach
turystycznych stosuje się odpowiednio.
9. Minister właściwy do spraw turystyki zawiera z Bankiem Gospodarstwa
Krajowego umowę określającą zakres upoważnienia do korzystania z Funduszu
Zwrotów w imieniu ministra właściwego do spraw turystyki przez Ubezpieczeniowy
Fundusz Gwarancyjny oraz wysokość wynagrodzenia z tytułu utworzenia
i prowadzenia Turystycznego Funduszu Zwrotów.
10. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny może zawrzeć z Bankiem
Gospodarstwa Krajowego umowę określającą szczegółowe zasady współpracy
w związku z dokonywaniem wypłat, o których mowa w art. 15ka ust. 1.
11. Fundusz Zwrotów działa na podstawie rocznego planu finansowego, który
stanowi podstawę dokonywania wypłat ze środków Funduszu Zwrotów.
12. Bank Gospodarstwa Krajowego sporządza dla Funduszu Zwrotów odrębny
bilans oraz rachunek zysków i strat.
13. Bank Gospodarstwa Krajowego przedstawia ministrowi właściwemu do
spraw turystyki:
1) do dnia 15 kwietnia danego roku:
a) sprawozdanie z realizacji planu finansowego Funduszu Zwrotów za rok poprzedni,
b) bilans oraz rachunek zysków i strat za rok poprzedni;
2) do dnia 30 września danego roku – projekt rocznego planu finansowego
Funduszu Zwrotów na następny rok.
14. Bank Gospodarstwa Krajowego przekazuje ministrowi właściwemu do
spraw turystyki kwartalne informacje o realizacji planu finansowego Funduszu
Zwrotów w terminie do końca miesiąca następującego po danym kwartale.
15. Projekt rocznego planu finansowego Funduszu Zwrotów na następny rok
zatwierdza minister właściwy do spraw turystyki w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych do dnia 31 października danego roku.
16. Zwroty wypłat, o których mowa w art. 15ka ust. 1, dokonane na rachunek
Funduszu Zwrotów, są przekazywane na rachunek Funduszu Przeciwdziałania
COVID-19, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano
zwrotu tych wypłat.
17. Po dokonaniu ostatecznych rozliczeń z organizatorami turystyki środki
Funduszu Zwrotów podlegają przekazaniu na rachunek wskazany przez ministra
właściwego do spraw turystyki. Z chwilą przekazania tych środków Fundusz Zwrotów
ulega likwidacji.
Art. 15kc. 1. Tworzy się Turystyczny Fundusz Pomocowy, zwany dalej
„Funduszem Pomocowym”, stanowiący wyodrębniony rachunek
w Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym.
2. Obsługę Funduszu Pomocowego zapewnia Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny.
3. Środki Funduszu Pomocowego są gromadzone na wyodrębnionym rachunku
bankowym Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.
4. Środki Funduszu Pomocowego pochodzą:
1) z wpłat i opłat organizatorów turystyki, o których mowa w art. 15ka ust. 4;
2) z odsetek od środków pieniężnych gromadzonych na rachunku bankowym,
o którym mowa w ust. 3;
3) z przychodów z lokat środków Funduszu Pomocowego;
4) ze środków uzyskanych przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny
z pożyczek i kredytów na rzecz Funduszu Pomocowego;
5) ze składek organizatorów turystyki;
6) ze zwrotów wypłat, o których mowa w ust. 14, dokonanych przez organizatorów
turystyki zgodnie z ust. 22;
7) z innych wpływów.
5. Składka, o której mowa w ust. 4 pkt 5, jest naliczana w wysokości nie wyższej
niż 30 zł od każdego podróżnego z tytułu zawartej umowy o udział w imprezie turystycznej.
6. Składka jest należna z dniem zawarcia umowy lub z dniem dokonania
płatności przez podróżnego na rzecz organizatora turystyki, jeżeli jest on wcześniejszy
niż dzień zawarcia umowy.
7. W przypadku umów generalnych za dzień, w którym powstaje należność na
Fundusz Pomocowy, uważa się dzień doręczenia w postaci papierowej lub na innym trwałym nośniku do organizatora turystyki zlecenia określającego w szczególności miejsce docelowe, sposób i środek transportu, jeśli przewóz jest objęty umową, oraz
liczbę osób, które będą korzystały z imprezy turystycznej.
8. Składka przekazana na Fundusz Pomocowy nie podlega zwrotowi.
9. Organizatorzy turystyki dokonując wpłat składek na Fundusz Pomocowy
w należnej wysokości bez wezwania:
1) obliczają kwotę należną z tytułu składki na Fundusz Pomocowy za okres jednego
miesiąca i przekazują tę kwotę oraz
2) przekazują do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, za pośrednictwem
systemu teleinformatycznego tego Funduszu, informacje o wysokości należnej składki
– w terminie do 21. dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który jest należna składka.
10. W przypadku niewykonania obowiązków, o których mowa w ust. 9,
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny wzywa, za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego tego Funduszu, organizatora turystyki do realizacji tych
obowiązków w terminie nie dłuższym niż 14 dni. Po bezskutecznym upływie tego
terminu Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny jest uprawniony do dochodzenia
należnych składek wraz z odsetkami. Wezwanie jest wysyłane do wiadomości
właściwego marszałka województwa.
11. W przypadku nieuiszczania składek lub niezłożenia informacji zgodnie
z zasadami określonymi w ust. 9 i 10 przepisy art. 2 ust. 2, art. 30 ust. 7 pkt 2,
art. 31 pkt 2 oraz art. 37 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach
turystycznych i powiązanych usługach turystycznych stosuje się odpowiednio.
12. Minister właściwy do spraw turystyki w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii
Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość składki na Fundusz Pomocowy, w zależności od miejsca realizacji imprezy
turystycznej, sposobu transportu i rodzaju zapewnianego środka transportu,
uwzględniając konieczność zapewnienia właściwej ochrony i bezpieczeństwa
podróżnym i mając na względzie potrzeby finansowe Funduszu Pomocowego
związane z realizacją zadań wynikających z ustawy, przy czym minimalna stawka
może być określona na poziomie 0 zł.
13. W przypadku niedoboru środków niezbędnych do właściwego
funkcjonowania Funduszu Pomocowego, w tym realizacji zadań, o których mowa w ust. 14, Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny może udzielić Funduszowi Pomocowemu zwrotnego finansowania ze środków zgromadzonych w ramach
Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia
24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach
turystycznych, na warunkach odpowiadających stopie oprocentowania lokat
uzyskiwanych przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w danym okresie, przy
uwzględnieniu bezpieczeństwa i płynności środków Ubezpieczeniowego Funduszu
Gwarancyjnego. Wysokość zwrotnego finansowania udzielonego przez
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny na rzecz Funduszu Pomocowego nie może
przekroczyć wysokości 5% środków zgromadzonych na Turystycznym Funduszu Gwarancyjnym.
14. Ze środków zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 1, Fundusz
Pomocowy zapewnia organizatorom turystyki wypłaty na pokrycie zwrotów
podróżnym wpłat należności za imprezy turystyczne, które nie zostały lub nie zostaną
zrealizowane z powodu ogłoszenia albo wystąpienia na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub w miejscu realizacji imprezy turystycznej nieuniknionych
i nadzwyczajnych okoliczności, o których mowa w art. 4 pkt 15 ustawy z dnia
24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych uznanych w drodze komunikatu wydanego przez ministra właściwego do spraw turystyki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw instytucji
finansowych za właściwe dla uruchomienia wypłat na pokrycie podróżnym zwrotów
wpłat należności za imprezę turystyczną, która nie została lub nie zostanie zrealizowana.
15. Wypłaty z Funduszu Pomocowego udzielane są w przypadku, gdy
organizator turystyki nie jest w stanie zapewnić podróżnym zwrotów należności za
imprezę turystyczną, o których mowa w art. 47 ust. 4 i ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia
24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.
16. Organizator turystyki oraz podróżny składa wniosek o wypłatę przed
upływem terminu zwrotu określonego w art. 47 ust. 6 ustawy z dnia 24 listopada
2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.
17. Zwrotu wypłat, o których mowa w ust. 14, organizator turystyki dokonuje do
Funduszu Pomocowego w 72 równych ratach do łącznej kwoty stanowiącej ich
równowartość pomniejszonej o wpłatę, o której mowa w ust. 4 pkt 1, w terminie do
21. dnia każdego miesiąca, następującego po upływie 3 miesięcy od dokonania wypłaty, o której mowa w ust. 14. Raty oblicza się indywidualnie dla każdego organizatora turystyki w odniesieniu do wysokości wypłat, o których mowa w ust. 14,
dokonanych przez Fundusz Pomocowy na wniosek tego organizatora turystyki.
18. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny oraz osoby działające w jego
imieniu z należytą starannością nie ponoszą odpowiedzialności za szkodę wynikłą
z niewłaściwej realizacji wypłat, o których mowa w ust. 14.
19. W przypadku gdy wpłaty podróżnego dokonane zostały w walucie innej niż
polska, kwotę należnej wypłaty ustala się w walucie polskiej z zastosowaniem kursu
średniego ogłoszonego dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia
poprzedzającego dzień wypłaty.
20. Ze środków Funduszu Pomocowego dokonuje się spłaty pożyczek
i kredytów, o których mowa w ust. 4 pkt 4, wraz z odsetkami i innymi kosztami
obsługi pożyczek i kredytów. Spłata pożyczek i kredytów nie może być dokonywana
ze środków Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego innych niż zgromadzone
na rachunku bankowym, o którym mowa w ust. 3.
21. Ze środków Funduszu Pomocowego pokrywa się koszty związane
z realizacją wypłat, o których mowa w ust. 14 i art. 15ka ust. 1, oraz koszty jego
obsługi przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny i spłatę zwrotnego
finansowania, o którym mowa w ust. 13. Roszczenia i zobowiązania Funduszu
Pomocowego nie mogą być pokrywane ze środków Ubezpieczeniowego Funduszu
Gwarancyjnego innych niż zgromadzone na rachunku, o którym mowa w ust. 3.
22. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny dokonuje w imieniu organizatorów
turystyki zwrotu środków na Fundusz Przeciwdziałania COVID-19, a w przypadku
jego likwidacji – do budżetu państwa, w wysokości odpowiadającej kwocie wpłat
i opłat, o których mowa w art. 15ka ust. 4 w terminie 6 lat, od dnia dokonania ostatniej
z tych wpłat lub opłat.
23. W zakresie wypłat, o których mowa w ust. 14, przepisy art. 15ka ust. 1 pkt 1,
ust. 2–19, ust. 22–32 oraz ust. 37 i art. 15kb ust. 5, 6 i 8, stosuje się odpowiednio, przy
czym wypłata podlega zwrotowi do Funduszu Pomocowego.
Art. 15l. 1. Od przedsiębiorców w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców przez okres, w którym obowiązuje zakaz
prowadzenia działalności na podstawie art. 46a i art. 46b pkt 1–6 i 8–12 ustawy z dnia
5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi,
wstrzymuje się pobieranie:
1) wynagrodzeń dla organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub
prawami pokrewnymi wynikających z umowy, której przedmiotem jest
korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych lub pobór
wynagrodzenia za takie korzystanie, a wynagrodzenia te nie są określane jako
wprost zależne od faktycznego przychodu lub dochodu tego podmiotu za
świadczenie przez niego usług w danym okresie,
2) opłat abonamentowych, o których mowa w ustawie z dnia 21 kwietnia 2005 r.
o opłatach abonamentowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1689)
– jeżeli spełniają oni łącznie warunki określone w ust. 2.
2. Warunkami skorzystania z wstrzymania poboru wynagrodzeń i opłat,
o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, są:
1) świadczenie przed wejściem w życie niniejszej ustawy przez przedsiębiorcę
usług w miejscu, które umożliwia zapoznawanie się przez jego klientów
z utworami lub przedmiotami praw pokrewnych;
2) bycie płatnikiem wynagrodzeń i opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;
3) uiszczenie wynagrodzeń i opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, za okresy
rozliczeniowe przypadające przed dniem 8 marca 2020 r.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do organizacji pozarządowych
w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057) i podmiotów
wymienionych w art. 3 ust. 3 tej ustawy w zakresie, w którym prowadzą działalność
pożytku publicznego.
4. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii przedsiębiorca, którego nie dotyczy zakaz, o którym mowa w ust. 1, oraz
organizacja pozarządowa i podmiot, o których mowa w ust. 3, mogą żądać obniżenia
wynagrodzenia dla organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub
prawami pokrewnymi, proporcjonalnie do obniżenia jego przychodu w stosunku do
przychodu uzyskanego w tym samym okresie rozliczeniowym w roku przed
ogłoszeniem stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 15m. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii oraz w okresie 12 miesięcy po ich odwołaniu, minister właściwy do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może przeznaczać środki budżetu
państwa z części, której jest dysponentem, oraz środki Funduszu Promocji Kultury,
o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, na wsparcie finansowe osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, w przypadku gdy działalność
twórcza lub artystyczna nie może być kontynuowana w obecnej formie w okresie
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ze względu na
ograniczenia, zakazy i nakazy, o których mowa w art. 46 ust. 4 ustawy z dnia
5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
i może być kontynuowana w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii, bez naruszania tych ograniczeń, zakazów i nakazów pod
warunkiem zmiany formy upowszechniania tej działalności.
2. Wsparcie finansowe może zostać udzielone, w przypadku gdy działalność
osób i jednostek, o których mowa w ust. 1, jest działalnością kulturalną objętą
mecenatem państwa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 9a
ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności
kulturalnej lub działalnością polegającą na produkcji audiowizualnej i jest
przyznawane na dofinansowanie wydatków na zmianę formy upowszechniania
działalności twórczej i artystycznej.
3. Wsparcia finansowego może udzielić minister właściwy do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego lub wyznaczona przez niego państwowa instytucja kultury.
4. Udzielenie wsparcia następuje w ramach programów ogłaszanych
w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego
ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub
wyznaczonej przez niego państwowej instytucji kultury.
5. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki uzyskiwania wsparcia
finansowego, o którym mowa w ust. 1, w tym maksymalną wysokość tego wsparcia,
rodzaj wydatków objętych wsparciem, dane, które wniosek o przyznanie wsparcia
powinien zawierać, tryb składania wniosków oraz przekazywania środków, biorąc pod
uwagę okres, przez który obowiązuje stan zagrożenia epidemicznego albo stan
epidemii, zakres ograniczeń, zakazów i nakazów, o których mowa w art. 46 ust. 4
ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi, priorytety społeczne oraz konieczność zapewnienia ciągłości
realizacji zadań, na które przeznaczane są środki budżetu państwa z części, której jest
dysponentem, oraz przedsięwzięć i działań, o których mowa w art. 87 ust. 4 ustawy
z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
Art. 15m1. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii oraz w okresie 12 miesięcy po ich odwołaniu, minister właściwy do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może przeznaczać środki budżetu
państwa z części, której jest dysponentem, na wsparcie finansowe, w postaci pomocy
socjalnej, twórców i artystów.
2. Wsparcie finansowe może zostać udzielone w przypadku, gdy działalność
osób, o których mowa w ust. 1, jest działalnością kulturalną objętą mecenatem państwa
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 9a ustawy z dnia 25
października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
3. Wsparcia finansowego może udzielić minister właściwy do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego albo wyznaczona przez niego państwowa instytucja kultury.
4. Wsparcia finansowego udziela się na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1,
złożony do ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
albo wyznaczonej przez niego państwowej instytucji kultury.
5. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki uzyskiwania wsparcia
finansowego, w tym maksymalną wysokość tego wsparcia, dane, które wniosek,
o którym mowa w ust. 4, powinien zawierać, a także tryb składania tego wniosku oraz
przekazywania środków, biorąc pod uwagę okres, przez który obowiązuje stan
zagrożenia epidemicznego albo stan epidemii, zakres ograniczeń, zakazów i nakazów,
o których mowa w art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, priorytety społeczne oraz konieczność
zapewnienia ciągłości realizacji zadań, na które przeznaczane są środki budżetu
państwa z części, której jest dysponentem.
Art. 15ma. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii oraz w okresie 12 miesięcy po ich odwołaniu, minister właściwy do
spraw gospodarki morskiej może przeznaczać środki budżetu państwa z części, której
jest dysponentem na wsparcie właścicieli albo armatorów jachtów komercyjnych,
o których mowa w art. 5 pkt 9 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie
morskim (Dz. U. z 2020 r. poz. 680), w przypadku gdy wykonywana przez nich
działalność, o której mowa w art. 5 pkt 9 lit. c tej ustawy, nie może być kontynuowana
w następstwie wystąpienia COVID-19.
2. Wsparcie finansowe, o którym mowa w ust. 1, może zostać przyznane na
wycofanie jachtu komercyjnego z wykonywania aktualnie prowadzonej działalności
poprzez jego zezłomowanie albo przystosowanie do wykonywania działalności innej
niż wskazana w art. 5 pkt 9 lit. c ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie
morskim.
3. Wsparcia finansowego może udzielić minister właściwy do spraw gospodarki
morskiej lub wybrany przez niego podmiot.
4. W Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej lub wybranego
przez niego podmiotu ogłasza się informacje o programach, w ramach których
następuje udzielenie wsparcia.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki uzyskiwania wsparcia finansowego, o którym
mowa w ust. 1, w tym maksymalną wysokość tego wsparcia, rodzaj wydatków
objętych wsparciem, dane, które wniosek o przyznanie wsparcia powinien zawierać,
tryb składania wniosków oraz przekazywania środków, biorąc pod uwagę okres, przez
który obowiązuje stan zagrożenia epidemicznego albo stan epidemii, priorytety
społeczne oraz konieczność zapewnienia ciągłości realizacji zadań, na które
przeznaczane są środki budżetu państwa z części, której jest dysponentem.
Art. 15n. 1. Warunków określonych w zezwoleniu, o którym mowa
w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, nie stosuje
się w przypadku:
1) konieczności podjęcia czynności związanych z przeciwdziałaniem COVID-19;
2) braku rentowności wykonywanych przewozów, będącego skutkiem
niezależnych od przedsiębiorcy okoliczności, związanych z przeciwdziałaniem COVID-19.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przedsiębiorca jest obowiązany
niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia odstąpienia od warunków
określonych w zezwoleniu przekazać organowi, który udzielił zezwolenia informacje
o zastosowanych odstępstwach, a także podać je do publicznej wiadomości, przez
ogłoszenia na wszystkich wymienionych w rozkładzie jazdy przystankach lub dworcach.
Art. 15o. 1. Z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, ilekroć
zgodnie z ustawą z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej wymagane jest przeprowadzenie rodzinnego wywiadu środowiskowego lub jego aktualizacji, w szczególności z osobą lub rodziną, które zostały poddane kwarantannie w związku
z podejrzeniem zakażenia lub choroby zakaźnej, ustalenie sytuacji osobistej,
rodzinnej, dochodowej i majątkowej zamiast przeprowadzenia rodzinnego wywiadu
środowiskowego lub jego aktualizacji może nastąpić na podstawie:
1) rozmowy telefonicznej z pracownikiem socjalnym, a w przypadku osób
niepełnosprawnych z powodu dysfunkcji narządu słuchu przy wykorzystaniu
środków wspierających komunikowanie się, o których mowa w art. 3 pkt 5
ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o języku migowym i innych środkach
komunikowania się (Dz. U. z 2017 r. poz. 1824), oraz
2) dokumentów lub oświadczenia, o których mowa w art. 107 ust. 5b ustawy z dnia
12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, a także ich kopii, w tym elektronicznych,
uzyskanych od osoby lub rodziny ubiegającej się o pomoc lub
3) informacji udostępnionych przez podmioty, o których mowa w art. 105 tej ustawy.
1a. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, w przypadku osób korzystających ze
stałych form pomocy, u których nie nastąpiła zmiana danych, aktualizacji rodzinnego
wywiadu środowiskowego nie sporządza się, pomimo upływu ustawowego terminu.
W takim przypadku aktualizację rodzinnego wywiadu środowiskowego sporządza się
niezwłocznie po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
2. Z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 przyznawanie lub
aktualizacja prawa do świadczeń opiekuńczych, o których mowa w ustawie z dnia
28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, oraz zasiłku dla opiekuna, o którym
mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla
opiekunów, w szczególności osobie, która została poddana kwarantannie w związku
z podejrzeniem o zakażenie lub o chorobę zakaźną, nie wymaga przeprowadzenia
rodzinnego wywiadu środowiskowego, a ustalenie sprawowania opieki może nastąpić
w szczególności na podstawie:
1) rozmowy telefonicznej z pracownikiem socjalnym oraz
2) dokumentów lub oświadczeń, a także ich kopii, w tym elektronicznych,
uzyskanych od osoby ubiegającej się o świadczenie lub je otrzymującej lub od
członków jej rodziny.
Art. 15oa. 1. Obniżenie wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia lub innej pracy
zarobkowej lub obniżenie dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111) z powodu przeciwdziałania COVID-19, stanowi utratę dochodu
w rozumieniu tej ustawy i jest uwzględniane przy ustalaniu prawa do świadczeń
rodzinnych na okresy zasiłkowe od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 października 2021 r.
2. Obniżenie wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej
lub obniżenie dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu
ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów
(Dz. U. z 2020 r. poz. 808, 875 i 1517) z powodu przeciwdziałania COVID-19,
stanowi utratę dochodu w rozumieniu tej ustawy i jest uwzględniane przy ustalaniu
prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego na okresy świadczeniowe od dnia
1 października 2019 r. do dnia 30 września 2021 r.
Art. 15p. 1. Rada gminy może wprowadzić, w drodze uchwały, za część roku
2020 oraz za wybrane miesiące pierwszego półrocza 2021 r., zwolnienia z podatku od
nieruchomości: gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem
działalności gospodarczej, wskazanym grupom przedsiębiorców, których płynność
finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji
ekonomicznych z powodu COVID-19.
2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, rada gminy może wprowadzić również
zwolnienia od podatku od nieruchomości gruntów, budynków i budowli zajętych na
prowadzenie działalności przez:
1) organizacje pozarządowe, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, oraz
2) podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 ustawy, o której mowa w pkt 1
– których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem
negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.
Art. 15q. 1. Rada gminy może przedłużyć, w drodze uchwały, wskazanym
grupom przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku
z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19,
terminy płatności rat podatku od nieruchomości, płatnych w kwietniu, maju i czerwcu
2020 r., nie dłużej niż do dnia 30 września 2020 r. oraz płatnych w wybranych
miesiącach pierwszego półrocza 2021 r., nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2021 r.
2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, rada gminy może przedłużyć terminy
płatności rat, o których mowa w ust. 1, również:
1) organizacjom pozarządowym, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, oraz
2) podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 3 ustawy, o której mowa w pkt 1
– których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem
negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.
Art. 15qa. Zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do
spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży wydane na podstawie art. 18 ustawy
z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277 oraz z 2020 r. poz. 1492), których ważność
upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii zachowują ważność przez dodatkowy okres 6 miesięcy od dnia utraty
pierwotnego terminu ważności zezwolenia, pod warunkiem wniesienia
proporcjonalnej opłaty za wydanie zezwolenia przed upływem pierwotnego terminu
ważności zezwolenia.
Art. 15qb. Do dnia 31 grudnia 2020 r. zarządy województwa mogą wykorzystać
środki z opłat, o których mowa w art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r.
o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, również na działania
związane z przeciwdziałaniem COVID–19.
Art. 15qc. Do dnia 31 grudnia 2020 r. wójt (burmistrz, prezydent miasta) może
wykorzystać dochody z opłat za zezwolenia wydane na podstawie art. 18 lub art. 181
ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi oraz dochody z opłat określonych w art. 111
tej ustawy również na działania związane z przeciwdziałaniem COVID–19.
Art. 15qd. Do dnia 31 grudnia 2020 r. samorząd województwa może powierzyć
powiatowi, w drodze porozumienia, prowadzenie zadań związanych
z przeciwdziałaniem COVID–19.
Art. 15r. 1. Strony umowy w sprawie zamówienia publicznego, w rozumieniu
ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych, niezwłocznie,
wzajemnie informują się o wpływie okoliczności związanych z wystąpieniem
COVID-19 na należyte wykonanie tej umowy, o ile taki wpływ wystąpił lub może
wystąpić. Strony umowy potwierdzają ten wpływ dołączając do informacji, o której
mowa w zdaniu pierwszym, oświadczenia lub dokumenty, które mogą dotyczyć
w szczególności:
1) nieobecności pracowników lub osób świadczących pracę za wynagrodzeniem na
innej podstawie niż stosunek pracy, które uczestniczą lub mogłyby uczestniczyć
w realizacji zamówienia;
2) decyzji wydanych przez Głównego Inspektora Sanitarnego lub działającego
z jego upoważnienia państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego,
w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, nakładających na wykonawcę obowiązek podjęcia określonych czynności zapobiegawczych lub kontrolnych;
3) poleceń lub decyzji wydanych przez wojewodów, ministra właściwego do spraw
zdrowia lub Prezesa Rady Ministrów, związanych z przeciwdziałaniem
COVID-19, o których mowa w art. 11 ust. 1–3;
4) wstrzymania dostaw produktów, komponentów produktu lub materiałów,
trudności w dostępie do sprzętu lub trudności w realizacji usług transportowych;
5) innych okoliczności, które uniemożliwiają bądź w istotnym stopniu ograniczają
możliwość wykonania umowy;
6) okoliczności, o których mowa w pkt 1–5, w zakresie w jakim dotyczą one
podwykonawcy lub dalszego podwykonawcy.
1a. W przypadku wykonawców mających siedzibę lub wykonujących
działalność związaną z realizacją umowy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w miejsce dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1–5, składa się dokumenty
wydane przez odpowiednie instytucje w tych krajach lub oświadczenia tych wykonawców.
2. Każda ze stron umowy, o której mowa w ust. 1, może żądać przedstawienia
dodatkowych oświadczeń lub dokumentów potwierdzających wpływ okoliczności
związanych z wystąpieniem COVID-19 na należyte wykonanie tej umowy.
3. Strona umowy, o której mowa w ust. 1, na podstawie otrzymanych
oświadczeń lub dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2, w terminie 14 dni od dnia
ich otrzymania, przekazuje drugiej stronie swoje stanowisko, wraz z uzasadnieniem,
odnośnie do wpływu okoliczności, o których mowa w ust. 1, na należyte jej
wykonanie. Jeżeli strona umowy otrzymała kolejne oświadczenia lub dokumenty,
termin liczony jest od dnia ich otrzymania.
4. Zamawiający, po stwierdzeniu, że okoliczności związane z wystąpieniem
COVID-19, o których mowa w ust. 1, wpływają na należyte wykonanie umowy,
o której mowa w ust. 1, w uzgodnieniu z wykonawcą dokonuje zmiany umowy,
o której mowa w art. 455 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo
zamówień publicznych, w szczególności przez:
1) zmianę terminu wykonania umowy lub jej części, lub czasowe zawieszenie
wykonywania umowy lub jej części,
2) zmianę sposobu wykonywania dostaw, usług lub robót budowlanych,
3) zmianę zakresu świadczenia wykonawcy i odpowiadającą jej zmianę
wynagrodzenia lub sposobu rozliczenia wynagrodzenia wykonawcy
– o ile wzrost wynagrodzenia spowodowany każdą kolejną zmianą nie przekroczy
50% wartości pierwotnej umowy.
4a. W przypadku stwierdzenia, że okoliczności związane z wystąpieniem
COVID-19, o których mowa w ust. 1, mogą wpłynąć na należyte wykonanie umowy,
o której mowa w ust. 1, zamawiający, w uzgodnieniu z wykonawcą, może dokonać
zmiany umowy zgodnie z ust. 4.
5. Jeżeli umowa w sprawie zamówienia publicznego zawiera postanowienia
korzystniej kształtujące sytuację wykonawcy, niż wynikałoby to z ust. 4, do zmiany
umowy stosuje się te postanowienia, z zastrzeżeniem, że okoliczności związane
z wystąpieniem COVID-19, o których mowa w ust. 1, nie mogą stanowić
samodzielnej podstawy do wykonania umownego prawa odstąpienia od umowy.
6. Jeżeli umowa w sprawie zamówienia publicznego zawiera postanowienia
dotyczące kar umownych lub odszkodowań z tytułu odpowiedzialności za jej
niewykonanie lub nienależyte wykonanie z powodu oznaczonych okoliczności, strona
umowy, o której mowa w ust. 1, w stanowisku, o którym mowa w ust. 3, przedstawia
wpływ okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19 na należyte jej
wykonanie oraz wpływ okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19, na
zasadność ustalenia i dochodzenia tych kar lub odszkodowań, lub ich wysokość.
7. Wykonawca i podwykonawca, po stwierdzeniu, że okoliczności związane
z wystąpieniem COVID-19, mogą wpłynąć lub wpływają na należyte wykonanie
łączącej ich umowy, która jest związana z wykonaniem zamówienia publicznego lub
jego części, uzgadniają odpowiednią zmianę tej umowy, w szczególności mogą
zmienić termin wykonania umowy lub jej części, czasowo zawiesić wykonywanie
umowy lub jej części, zmienić sposób wykonywania umowy lub zmienić zakres
wzajemnych świadczeń.
8. W przypadku dokonania zmiany umowy, o której mowa w ust. 1, jeżeli
zmiana ta obejmuje część zamówienia powierzoną do wykonania podwykonawcy,
wykonawca i podwykonawca uzgadniają odpowiednią zmianę łączącej ich umowy,
w sposób zapewniający, że warunki wykonania tej umowy przez podwykonawcę nie będą mniej korzystne niż warunki wykonania umowy, o której mowa w ust. 1, zmienionej zgodnie z ust. 4.
9. Przepisy ust. 7 i 8 stosuje się do umowy zawartej między podwykonawcą a dalszym podwykonawcą.
10. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii oraz związanych z nimi ograniczeń w przemieszczaniu się, umowy
w sprawie zamówienia publicznego zawierane są pod rygorem nieważności w formie
pisemnej, albo za zgodą zamawiającego w postaci elektronicznej opatrzonej
kwalifikowanym podpisem elektronicznym.
11. Przepisy ust. 1–9 stosuje się odpowiednio do umów w sprawie zamówień
publicznych wyłączonych ze stosowania ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych.
Art. 15r1. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, i przez 90 dni od dnia odwołania
stanu, który obowiązywał jako ostatni, zamawiający nie może potrącić kary umownej
zastrzeżonej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której
mowa w art. 15r ust. 1, z wynagrodzenia wykonawcy lub z innych jego
wierzytelności, a także nie może dochodzić zaspokojenia z zabezpieczenia należytego
wykonania tej umowy, o ile zdarzenie, w związku z którym zastrzeżono tę karę,
nastąpiło w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
2. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, i przez 90 dni od dnia odwołania
stanu, który obowiązywał jako ostatni, bieg terminu przedawnienia roszczenia
zamawiającego, o którym mowa w ust. 1, nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega
zawieszeniu. Upływ terminu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, może nastąpić nie
wcześniej niż po upływie 120 dni od dnia odwołania tego ze stanów, który
obowiązywał jako ostatni.
3. W przypadku gdy termin ważności zabezpieczenia należytego wykonania
umowy upływa w okresie, o którym mowa w ust. 1, zamawiający nie może dochodzić
zaspokojenia z zabezpieczenia, o którym mowa w tym przepisie, o ile wykonawca, na
14 dni przed upływem ważności tego zabezpieczenia, każdorazowo przedłuży jego
ważność lub wniesie nowe zabezpieczenie, którego warunki zostaną zaakceptowane
przez zamawiającego.
4. W przypadku gdy termin ważności zabezpieczenia należytego wykonania
umowy upływa w okresie między 91. a 119. dniem po odwołaniu stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, termin ważności tego zabezpieczenia przedłuża
się, z mocy prawa, do 120. dnia po dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii w związku z COVID-19.
5. Obliczając terminy, o których mowa w ust. 1–4, dzień odwołania ogłoszenia
stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii w związku z COVID-19 wlicza się do tych terminów.
Art. 15ra. 1. Strona umowy offsetowej, zawartej na podstawie przepisów
ustawy z dnia 26 czerwca 2014 r. o niektórych umowach zawieranych w związku
z realizacją zamówień o podstawowym znaczeniu dla bezpieczeństwa państwa
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1379 i 2020), oraz umowy offsetowej, o której mowa
w art. 34 ust. 1 tej ustawy, będąca zagranicznym dostawcą w rozumieniu tej ustawy,
niezwłocznie informuje odpowiednio Ministra Obrony Narodowej lub ministra
właściwego do spraw gospodarki o wpływie okoliczności związanych z wystąpieniem
COVID-19 na należyte wykonanie tej umowy oraz zasadność ustalenia i dochodzenia
kar lub odszkodowań, o ile taki wpływ wystąpił lub może wystąpić.
2. Strona umowy offsetowej, o której mowa w ust. 1, będąca zagranicznym
dostawcą, o którym mowa w ust. 1, przedstawia odpowiednio Ministrowi Obrony
Narodowej lub ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oświadczenia lub
dokumenty potwierdzające wpływ okoliczności związanych z wystąpieniem
COVID-19 na należyte wykonanie tej umowy oraz zasadność ustalenia i dochodzenia
kar lub odszkodowań.
3. Odpowiednio Minister Obrony Narodowej lub minister właściwy do spraw
gospodarki na podstawie otrzymanych oświadczeń lub dokumentów, o których mowa
w ust. 2, w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania, przekazuje stronie umowy
offsetowej, o której mowa w ust. 1, będącej zagranicznym dostawcą, o którym mowa
w ust. 1, swoje stanowisko, wraz z uzasadnieniem, odnoszące się do wpływu
okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19 na należyte wykonanie umowy
offsetowej oraz zasadność ustalenia i dochodzenia kar lub odszkodowań.
4. Stanowisko, o którym mowa w ust. 3, stanowi w szczególności podstawę do:
1) zastosowania w odniesieniu do umowy offsetowej, o której mowa w ust. 1,
art. 21 ustawy, o której mowa w ust. 1;
2) czasowego zawieszenia wykonywania umowy offsetowej, o której mowa
w ust. 1, lub jej części na czas trwania okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19.
4a. W przypadku zawieszenia biegu terminów wykonania umowy, o którym
mowa w ust. 4 pkt 2, terminy te biegną dalej z chwilą odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, w zależności
od tego, który z nich zostanie odwołany później, lub ustania okoliczności związanych
z COVID-19 mających wpływ na należyte wykonanie umowy. Odpowiednio Minister
Obrony Narodowej lub minister właściwy do spraw gospodarki określi
w oświadczeniu przekazanym stronie umowy offsetowej, o której mowa w ust. 1,
będącej zagranicznym dostawcą, o którym mowa w ust. 1, w jakich terminach bieg
wykonania umowy jest zawieszony, oraz od jakiego terminu wykonanie umowy biegnie dalej.
5. Do zmian umowy offsetowej, o której mowa w ust. 1, wprowadzanych
w związku z ust. 1–4 mają zastosowanie odpowiednio przepisy ustawy, o której mowa w ust. 1.
6. Odpowiednio Minister Obrony Narodowej lub minister właściwy do spraw
gospodarki, na wniosek strony umowy offsetowej, o której mowa w ust. 1, będącej
zagranicznym dostawcą, o którym mowa w ust. 1, lub z własnej inicjatywy,
w związku z ust. 1–3, może wyrazić zgodę na przedłużenie okresu wykonywania
umowy offsetowej przez okres dłuższy niż 10 lat.
Art. 15s. Nie stanowi naruszenia dyscypliny finansów publicznych, o którym
mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 17 ust. 6 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r.
o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych:
1) nieustalenie lub niedochodzenie od strony umowy, o której mowa w art. 15r
ust. 1, należności powstałych w związku z niewykonaniem lub nienależytym
wykonaniem umowy w sprawie zamówienia publicznego na skutek okoliczności
związanych z wystąpieniem COVID-19, o których mowa w art. 15r ust. 1;
2) zmiana umowy w sprawie zamówienia publicznego zgodnie z art. 15r ust. 4.
Art. 15t. Nie popełnia przestępstwa, o którym mowa w art. 296 § 1–4 ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, kto nie ustala lub nie dochodzi od strony
umowy, o której mowa w art. 15r ust. 1, należności powstałych w związku
z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy w sprawie zamówienia
publicznego na skutek okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19, o których mowa w art. 15r ust. 1, lub zmienia umowę w sprawie zamówienia
publicznego zgodnie z art. 15r ust. 4.
Art. 15u. Za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem sprzecznym
z prawem lub postanowieniami umowy spółki, o której mowa w art. 293 § 1 albo
art. 483 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1526), nie odpowiada wobec spółki członek zarządu, rady nadzorczej,
komisji rewizyjnej oraz likwidator, który nie ustala lub nie dochodzi od strony umowy,
o której mowa w art. 15r ust. 1, należności powstałych w związku z niewykonaniem
lub nienależytym wykonaniem umowy w sprawie zamówienia publicznego na skutek
okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19, o którym mowa w art. 15r
ust. 1, lub zmienia umowę w sprawie zamówienia publicznego zgodnie z art. 15r ust. 4.
Art. 15v. Przepis art. 15r nie narusza praw stron umowy, o której mowa
w art. 15r ust. 1, wynikających z przepisów prawa cywilnego, z zastrzeżeniem art. 15r ust. 5.
Art. 15va. 1. Do zamówień publicznych udzielanych na podstawie ustawy z dnia
29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych stosuje się przepisy tej ustawy
dotyczące wadium, z uwzględnieniem ust. 2.
2. Zamawiający może żądać od wykonawców wniesienia wadium, o którym
mowa w art. 45 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych.
Przepisu art. 45 ust. 1 tej ustawy nie stosuje się.
Art. 15vb. 1. Do zamówień publicznych udzielanych na podstawie ustawy z dnia
29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych stosuje się przepisy tej ustawy
dotyczące umowy w sprawie zamówienia publicznego, z uwzględnieniem ust. 2–8.
2. Zamawiający płaci wynagrodzenie w częściach, po wykonaniu części umowy
w sprawie zamówienia publicznego, lub udziela zaliczki na poczet wykonania
zamówienia, w przypadku umów w sprawie zamówienia publicznego zawieranych na
okres dłuższy niż 12 miesięcy.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2:
1) zamawiający określa w umowie procent wynagrodzenia wypłacanego za
wykonanie poszczególnych jej części; procentowa wartość ostatniej części
wynagrodzenia nie może wynosić więcej niż 50% wysokości wynagrodzenia
należnego wykonawcy;
2) zaliczka nie może być mniejsza niż 5% wysokości wynagrodzenia należnego
wykonawcy.
4. W przypadku, o którym mowa w art. 143a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, zamawiający może wskazać
w specyfikacji istotnych warunków zamówienia procentową wartość ostatniej części
wynagrodzenia, która nie może wynosić więcej niż 50% wysokości wynagrodzenia
należnego wykonawcy.
5. Zabezpieczenie należytego wykonania umowy ustala się w wysokości
nieprzekraczającej 5% ceny całkowitej podanej w ofercie albo maksymalnej wartości
nominalnej zobowiązania zamawiającego wynikającego z umowy.
6. Zabezpieczenie należytego wykonania umowy można ustalić w wysokości
większej niż określona w ust. 5, nie większej jednak niż 10% ceny całkowitej podanej
w ofercie albo maksymalnej wartości nominalnej zobowiązania zamawiającego
wynikającego z umowy, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem zamówienia lub
wystąpieniem ryzyka związanego z realizacją zamówienia, co zamawiający opisał
w specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
7. Zamawiający może dokonać częściowego zwrotu zabezpieczenia należytego
wykonania umowy po wykonaniu części zamówienia, jeżeli przewidział taką
możliwość w specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
8. Do zamówień, o których mowa w art. 131a ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień publicznych, nie stosuje się przepisów ust. 2 i 3.
Art. 15w. (uchylony).
Art. 15x. 1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii pracodawca może, na czas oznaczony nie dłuższy niż do czasu odwołania
stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii:
1) zmienić system lub rozkład czasu pracy pracowników w sposób niezbędny dla
zapewnienia ciągłości funkcjonowania przedsiębiorstwa lub stacji;
2) polecić pracownikom świadczenie pracy w godzinach nadliczbowych w zakresie
i wymiarze niezbędnym dla zapewnienia ciągłości funkcjonowania
przedsiębiorstwa lub stacji;
3) zobowiązać pracownika do pozostawania poza normalnymi godzinami pracy
w gotowości do wykonywania pracy w zakładzie pracy lub w innym miejscu
wyznaczonym przez pracodawcę, przepisu art. 1515 § 2 zdanie drugie ustawy
z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy nie stosuje się;
4) polecić pracownikowi realizowanie prawa do odpoczynku w miejscu
wyznaczonym przez pracodawcę.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do pracodawców zatrudniających pracowników:
1) w przedsiębiorstwie prowadzącym działalność polegającą na zapewnieniu
funkcjonowania:
a) systemów i obiektów infrastruktury krytycznej w rozumieniu art. 3 pkt 2
ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1398 oraz z 2020 r. poz. 148, 284, 374 i 695),
b) sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych w rozumieniu art. 3 pkt 11a i 11b
ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2020 r.
poz. 833, 843, 1086, 1378 i 1565),
c) źródeł ciepła i sieci ciepłowniczych;
2) w przedsiębiorstwie będącym podwykonawcą lub dostawcą, którzy nie są częścią
infrastruktury krytycznej, o której mowa w pkt 1 lit. a i b, ale są kluczowi dla
zachowania ciągłości działania infrastruktury krytycznej;
3) zapewniających funkcjonowanie stacji paliw płynnych w rozumieniu
art. 3 pkt 10h ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne oraz stacji
gazu ziemnego w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o
elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 908 i 1086);
4) u przedsiębiorcy, w stosunku do którego wydano polecenie, o którym mowa w art. 11 ust. 2;
5) w przedsiębiorstwie pełniącym funkcję sprzedawcy z urzędu w rozumieniu
art. 3 pkt 29 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
6) na obszarze lub na terenie obiektu ważnego dla obronności, interesu
gospodarczego państwa, bezpieczeństwa publicznego i innych ważnych
interesów państwa, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 sierpnia
1997 r. o ochronie osób i mienia, umieszczonych w wykazach, o których mowa
w art. 5 ust. 3 tej ustawy;
7) w przedsiębiorstwie prowadzącym działalność polegającą na świadczeniu
czynności bankowych w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288, 321, 1086 i 1639);
8) w przedsiębiorstwie prowadzącym obiekt unieszkodliwiania odpadów
wydobywczych kategorii A w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia
10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1849 oraz z 2020 r. poz. 284), którego działanie lub niewłaściwe działanie może
spowodować poważny wypadek, wynikający z krótkoterminowej lub
długoterminowej utraty stateczności tego obiektu obejmującej wszelkie awarie
mechanizmów związanych z jego konstrukcją lub jego niewłaściwej
eksploatacji, który skutkuje znacznym ryzykiem utraty życia, poważnego
zagrożenia dla zdrowia ludzi lub środowiska;
9) u przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze rolno-spożywczym
związaną z wytwarzaniem lub dostarczaniem żywności.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) pracodawca obowiązany jest zapewnić pracownikowi zakwaterowanie
i wyżywienie niezbędne do realizacji przez pracownika jego obowiązków
pracowniczych. Wartość świadczeń polegających na zakwaterowaniu
i wyżywieniu nie podlega wliczeniu do podstawy wymiaru składek na
ubezpieczenia społeczne;
2) pracodawca odmawia udzielenia pracownikowi urlopu wypoczynkowego,
w tym urlopu, o którym mowa w art. 1672 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy, urlopu bezpłatnego oraz innego urlopu, a także przesuwa termin
takiego urlopu lub odwołuje pracownika z takiego urlopu, jeżeli został on już
pracownikowi udzielony; nie dotyczy to urlopu macierzyńskiego, urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego, urlopu ojcowskiego
i urlopu wychowawczego.
Art. 15y. Do okresu finansowania zwrotnego oraz do okresu kredytowania,
o których mowa w art. 15b ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych
formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 2195) nie
wlicza się okresu karencji w spłacie kapitału, jeżeli karencja ta nastąpiła na wniosek
kredytobiorcy złożony w związku z wystąpieniem stanu epidemii lub stanu zagrożenia
epidemicznego.
Art. 15z. 1. Jeżeli termin do złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt
czasowy, o którym mowa w art. 105 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
o cudzoziemcach (Dz. U. z 2020 r. poz. 35) wypada w okresie stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii, ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem
SARS-CoV-2, termin ten ulega przedłużeniu do upływu 30 dnia następującego po
dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
2. Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie biegu
przedłużonego terminu, o którym mowa w ust. 1, uważa się za legalny w rozumieniu
art. 108 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, jeżeli
cudzoziemiec złoży wniosek w tym terminie.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do terminów, o których mowa
w art. 85 ust. 1, art. 139l ust. 1, art. 139t ust. 1, art. 202 ust. 1 stosowanych do
zezwoleń na pobyt stały oraz zezwoleń na pobyt rezydenta długoterminowego Unii
Europejskiej i art. 300 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.
Art. 15z1. 1. W przypadku cudzoziemca, który w dniu, od którego po raz
pierwszy ogłoszono stan zagrożenia epidemicznego w związku z zakażeniami
wirusem SARS-CoV-2 przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
1) na podstawie wizy Schengen,
2) na podstawie wizy wydanej przez inne państwo obszaru Schengen,
3) na podstawie dokumentu pobytowego wydanego przez inne państwo obszaru Schengen,
4) w ramach ruchu bezwizowego,
5) na podstawie wizy długoterminowej wydanej przez inne państwo członkowskie
Unii Europejskiej niebędące państwem obszaru Schengen, jeżeli zgodnie
z przepisami prawa Unii Europejskiej uprawnia ona do pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
6) na podstawie dokumentu pobytowego wydanego przez inne państwo
członkowskie Unii Europejskiej niebędące państwem obszaru Schengen, jeżeli
zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej uprawnia ona do pobytu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
– jego pobyt na tym terytorium uważa się za legalny od dnia następującego po ostatnim
dniu legalnego pobytu wynikającego z tych wiz, dokumentów lub ruchu
bezwizowego, do upływu 30. dnia następującego po dniu odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który obowiązywał jako ostatni.
2. Cudzoziemcy, o których mowa w ust. 1, są uprawnieni do wykonywania pracy
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie pobytu uznawanego za legalny,
o którym mowa w ust. 1, jeżeli posiadają ważne zezwolenie na pracę lub ważne
zezwolenie na pracę sezonową.
3. Cudzoziemcy, o których mowa w ust. 1, są uprawnieni do wykonywania pracy
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie pobytu uznawanego za legalny,
o którym mowa w ust. 1, jeżeli posiadają oświadczenie o powierzeniu wykonywania
pracy wpisane do ewidencji oświadczeń na podstawie art. 88z ust. 2 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w tym
oświadczenie, które zgodnie z art. 15zzq ust. 3 umożliwia wykonywanie pracy
w okresie lub okresach nieobjętych oświadczeniem.
Art. 15z2. 1. Ważność kart pobytu, których okres ważności, o którym mowa
w art. 244 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, upłynął
w czasie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, przedłuża się do 30. dnia
od dnia odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie wydaje się i nie wymienia kart pobytu.
Art. 15z3. 1. Ważność tymczasowych zaświadczeń tożsamości cudzoziemca,
których okres ważności, o którym mowa w art. 55a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 czerwca
2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1666 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 322), upłynął w czasie stanu
zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, przedłuża się do 30. dnia od odwołania
tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
2. W przypadku, o który mowa w ust. 1, nie wydaje się tymczasowych
zaświadczeń tożsamości cudzoziemca.
Art. 15z4. Jeżeli w związku z wprowadzeniem przepisów mających na celu
zapobieganie oraz zwalczanie chorób zakaźnych u ludzi repatriant nie ma możliwości
opuszczenia ośrodka adaptacyjnego dla repatriantów w terminie określonym
w decyzji Pełnomocnika Rządu do Spraw Repatriacji, o której mowa w art. 3c ust. 3
ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1472),
Pełnomocnik Rządu do Spraw Repatriacji może, na uzasadniony wniosek repatrianta,
wydać decyzję o przedłużeniu jego pobytu w ośrodku o kolejny okres, nie dłuższy
jednak niż 90 dni.
Art. 15z5. 1. Jeżeli na skutek skorzystania przez podmiot powierzający
wykonywanie pracy cudzoziemcowi z uprawnień określonych w art. 3, art. 15g ust. 8,
art. 15x ust. 1 lub art. 15zf ust. 1 uległy zmianie warunki wykonywania pracy przez
cudzoziemca określone w:
1) zezwoleniu na pobyt czasowy i pracę,
2) zezwoleniu na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie
wymagającym wysokich kwalifikacji,
3) zezwoleniu na pracę,
4) zezwoleniu na pracę sezonową,
5) oświadczeniu o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisanym do
ewidencji oświadczeń na podstawie art. 88z ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
– cudzoziemiec może wykonywać pracę na tych zmienionych warunkach bez
konieczności zmiany zezwolenia, uzyskania nowego zezwolenia lub wpisania nowego
oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi do ewidencji
oświadczeń.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do warunków wykonywania pracy
określonych w zezwoleniach na pobyt czasowy, o których mowa w art. 139a
i art. 139o ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, jeżeli z uprawnień
określonych w art. 3, art. 15g ust. 8, art. 15x ust. 1 lub art. 15zf ust. 1 korzysta
jednostka przyjmująca, o której mowa w art. 3 pkt 5b ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
o cudzoziemcach, mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Jeżeli na skutek skorzystania przez jednostkę przyjmującą, o której mowa
w art. 3 pkt 5b ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, mającą siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z uprawnień określonych w art. 3, art. 15g
ust. 8, art. 15x ust. 1 lub art. 15zf ust. 1 uległy zmianie warunki wykonywania pracy
przez cudzoziemca określone w dokumentach załączonych do zawiadomienia,
o którym mowa w art. 139n ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
o cudzoziemcach, cudzoziemiec może wykonywać pracę na tych zmienionych warunkach.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się przepisów
art. 134 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.
Art. 15z6. 1. Termin ważności kart pobytu członka rodziny obywatela UE,
dokumentów potwierdzających prawo stałego pobytu i kart stałego pobytu członka
rodziny obywatela UE, który upłynął w czasie stanu zagrożenia epidemicznego lub
stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19, przedłuża się do 30. dnia od dnia
odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie wydaje się i nie wymienia tych dokumentów.
3. Termin ważności polskich dokumentów tożsamości cudzoziemca, o którym
mowa w art. 263 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
i który upłynął w czasie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii
ogłoszonych w związku z COVID-19, przedłuża się do 30. dnia od dnia odwołania
tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, nie wydaje się i nie wymienia
polskich dokumentów tożsamości cudzoziemca.
5. Termin ważności dokumentów „zgoda na pobyt tolerowany”, o którym mowa
w art. 276 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, i który
upłynął w czasie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych
w związku z COVID-19, przedłuża się do 30. dnia od dnia odwołania tego ze stanów,
który obowiązywał jako ostatni.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, nie wydaje się i nie wymienia
dokumentów „zgoda na pobyt tolerowany”.
Art. 15z7. 1. Zezwolenie na pracę, o którym mowa w art. 88 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, nie jest
wymagane w czasie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych
w związku z COVID-19 oraz do 30. dnia następującego po odwołaniu tego ze stanów,
który obowiązywał jako ostatni, jeżeli cudzoziemiec wykonuje pracę w zakresie
podklas działalności określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 9
ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
oraz posiadał:
1) zezwolenie na pracę, o którym mowa w art. 88 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ważne po
dniu 13 marca 2020 r. lub
2) oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisane do
ewidencji oświadczeń, w którym przynajmniej jeden dzień okresu pracy
określonego w tym oświadczeniu przypada po dniu 13 marca 2020 r.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do przedłużenia zezwolenia na
pracę oraz przedłużenia zezwolenia na pracę sezonową.
Art. 15z8. Jeżeli termin udzielania pomocy socjalnej i opieki medycznej, o której
mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa w okresie obowiązywania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19, termin ten ulega przedłużeniu do upływu 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
Art. 15z9. W przypadku cudzoziemca będącego obywatelem państwa
określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ubiegającego
się o wydanie wizy krajowej na terytorium tego państwa, odstępuje się od wymogu
osobistego złożenia dokumentów, o których mowa w ustawie z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach, w związku z ubieganiem się o tę wizę.
Art. 15za. 1. Do decyzji wydanej na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 i 1423),
dotyczącej podatków stanowiących dochód budżetu państwa, na podstawie wniosku
złożonego w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19 albo w okresie 30 dni następujących
po ich odwołaniu, nie stosuje się przepisów art. 57 § 1 i 8 tej ustawy.
1a. W zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306e ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Ordynacja podatkowa, wystawianym w okresie objętym zaniechaniem
poboru odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych zgodnie z przepisami wydanymi
na podstawie ust. 2 lub 3, nie uwzględnia się zaległości podatkowych, których zapłata
po upływie terminu płatności jest objęta tym zaniechaniem poboru odsetek. Przepis
stosuje się odpowiednio do ustalania spełnienia warunku braku istnienia zaległości
podatkowych w celu skorzystania ze wsparcia finansowego w ramach programów rządowych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, zaniechać w całości lub w części poboru odsetek za zwłokę od
zaległości podatkowych, określając w szczególności rodzaj podatku, zakres
terytorialny zaniechania, okres, w którym następuje zaniechanie, i grupy
obowiązanych, których dotyczy zaniechanie, mając na względzie okres
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii w związku
z COVID-19 oraz skutki nimi wywołane.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, zaniechać w całości lub w części poboru odsetek za zwłokę od
niewpłaconej w terminie daniny solidarnościowej, o której mowa w rozdziale 6a
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1426, 1291, 1428, 1492 i 1565), określając w szczególności zakres terytorialny zaniechania, okres, w którym następuje zaniechanie, i grupy
obowiązanych, których dotyczy zaniechanie, mając na względzie okres
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii w związku
z COVID-19 oraz skutki nimi wywołane.
Art. 15zb. 1. W przypadku odroczenia terminu płatności lub rozłożenia na raty,
o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych, dotyczącego należności z tytułu składek należnych za okres
od 1 stycznia 2020 r., na podstawie wniosku złożonego w okresie obowiązywania
stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii albo w okresie 30 dni
następujących po ich odwołaniu, nie nalicza się opłaty prolongacyjnej, o której mowa w art. 29 ust. 4.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może być złożony wyłącznie w formie
dokumentu elektronicznego za pomocą profilu informacyjnego utworzonego
w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych, w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym
podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo
wykorzystując sposób potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych
udostępniony bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w systemie teleinformatycznym.
Art. 15zc. 1. Z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COVID-19,
orzeczenie o:
1) częściowej niezdolności do pracy,
2) całkowitej niezdolności do pracy,
3) całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
4) niezdolności do samodzielnej egzystencji
– wydane na czas określony na podstawie odpowiednio przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 53, 252, 568, 1222 i 1578), ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r.
o rencie socjalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1300), ustawy z dnia 30 października 2002 r.
o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1205), ustawy z dnia 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu
z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych
okolicznościach (Dz. U. z 2020 r. poz. 984), ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r.
o ubezpieczeniu społecznym rolników, ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych
i okresu powojennego (Dz. U. z 2020 r. poz. 517), ustawy z dnia 29 maja 1974 r.
o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1790), ustawy z dnia 2 września 1994 r. o świadczeniu pieniężnym
i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej
przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud
uranu i batalionach budowlanych (Dz. U. z 2020 r. poz. 619), ustawy z dnia 31 lipca
2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej
egzystencji (Dz. U. poz. 1622 i 2473 oraz z 2020 r. poz. 252), którego ważność upływa
w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii albo
w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, zachowuje ważność przez okres
kolejnych 3 miesięcy od dnia upływu terminu jego ważności, w przypadku złożenia
wniosku o ustalenie uprawnień do świadczenia na dalszy okres przed upływem
terminu ważności tego orzeczenia.
2. Z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 orzeczenie
o okolicznościach uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia
rehabilitacyjnego, wydane na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa, którego ważność upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii albo w okresie 30 dni następujących po ich
odwołaniu, zachowuje ważność przez okres kolejnych 3 miesięcy od dnia upływu
terminu ważności tego orzeczenia, jednak nie dłużej niż przez okres, o którym mowa
w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, w przypadku złożenia
wniosku o ustalenie uprawnień do świadczenia na dalszy okres, przed upływem
terminu ważności tego orzeczenia.
3. Prawo do świadczeń uzależnionych od stwierdzenia niezdolności do pracy lub
niezdolności do samodzielnej egzystencji ulega wydłużeniu do końca miesiąca
kalendarzowego, w którym upłynie wydłużony zgodnie z ust. 1 termin ważności tego
orzeczenia, bez konieczności wydania w tej sprawie decyzji.
4. Na zasadach określonych w ust. 3 wydłużeniu ulega również termin ważności
książki inwalidy wojennego (wojskowego), legitymacji osoby represjonowanej,
legitymacji emeryta-rencisty oraz emeryta-rencisty wojskowego, wydanej przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli w dokumencie tym określono termin
jego ważności.
5. Zasady określone w ust. 1–3 mają odpowiednie zastosowanie do orzeczeń,
których termin ważności upłynął przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeśli
wniosek o ustalenie uprawnień do świadczenia na dalszy okres został złożony przed
upływem terminu ważności tego orzeczenia i nowe orzeczenie nie zostało wydane
przed dniem wejścia w życie ustawy.
6. Zasady określone w ust. 1, 3 i 5 mają zastosowanie do orzeczeń wojskowych
komisji lekarskich wydanych na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia
1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.
7. Jeżeli w wyniku późniejszego wydania orzeczenia, o którym mowa w ust. 1,
okaże się, że w okresie, w którym nastąpiło wydłużenie prawa do świadczenia zgodnie
z ust. 3, przysługiwało prawo do tego świadczenia w wyższej wysokości, świadczenie
przysługuje w odpowiednio podwyższonej wysokości od miesiąca, w którym
powstało prawo do jego podwyższenia.
8. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, określać dłuższe okresy ważności orzeczeń, niż wskazane w ust. 1 i 2,
mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii oraz skutki nimi wywołane.
9. W przypadku wydłużenia okresu w trybie ust. 8, przepisy ust. 3–7 stosuje się odpowiednio.
10. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, od dnia ogłoszenia danego stanu, zawiesza się wykonywanie obowiązków
wynikających z przepisu art. 5 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 860) w zakresie kierowania
z urzędu żołnierzy zawodowych do wojskowej komisji lekarskiej po powrocie do kraju.
11. Po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego, w przypadku gdy nie
zostanie ogłoszony stan epidemii albo po odwołaniu stanu epidemii, należy
niezwłocznie podjąć wykonywanie zawieszonych obowiązków, o których mowa
w ust. 10, i wykonać je w okresie nie dłuższym niż 90 dni od dnia odwołania danego stanu.
Art. 15zd. 1. Jeżeli ostatni dzień okresu pobytu cudzoziemca na podstawie wizy
krajowej przypada w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii,
ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, okres pobytu na
podstawie tej wizy oraz okres ważności tej wizy ulega przedłużeniu z mocy prawa do upływu 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, w dokumencie podróży cudzoziemca
nie umieszcza się nowej naklejki wizowej.
3. Jeżeli ostatni dzień okresu ważności zezwolenia na pobyt czasowy przypada
w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, ogłoszonego
w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, okres ważności tego zezwolenia
ulega przedłużeniu z mocy prawa do upływu 30. dnia następującego po dniu
odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, nie wydaje się, ani nie wymienia się karty pobytu.
Art. 15ze. 1. W okresie obowiązywania zakazu prowadzenia działalności
w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 zgodnie
z właściwymi przepisami, wygasają wzajemne zobowiązania stron umowy najmu,
dzierżawy lub innej podobnej umowy, przez którą dochodzi do oddania do używania
powierzchni handlowej (umowy).
2. Uprawniony do używania powierzchni handlowej (uprawniony) powinien
złożyć udostępniającemu bezwarunkową i wiążącą ofertę woli przedłużenia
obowiązywania umowy na dotychczasowych warunkach o okres obowiązywania
zakazu przedłużony o sześć miesięcy; oferta powinna być złożona w okresie trzech
miesięcy od dnia zniesienia zakazu. Postanowienia ust. 1 przestają wiązać oddającego
z chwilą bezskutecznego upływu na złożenie oferty.
3. Postanowienia ust. 1 wchodzą w życie od dnia zakazu, a postanowienie
ust. 2 od dnia zniesienia zakazu.
4. Postanowienia ust. 1–3 nie uchybiają właściwym przepisom ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny regulującym stosunki zobowiązaniowe stron
w stanach, w których wprowadzane są ograniczenia prawne swobody działalności gospodarczej.
5. Przez powierzchnię handlową, o której mowa w ust. 1 i 2, rozumie się
powierzchnię znajdującą się w obiekcie handlowym o powierzchni sprzedaży powyżej
2000 m2 niezależnie od celu oddania powierzchni do używania, w szczególności
w celu sprzedaży towarów, świadczenia usług i gastronomii.
Art. 15zf. 1. U pracodawcy, u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych
w następstwie wystąpienia COVID-19 i który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz
Solidarnościowy do końca trzeciego kwartału 2019 r., dopuszczalne jest:
1) ograniczenie nieprzerwanego odpoczynku, o którym mowa w art. 132 § 1
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, do nie mniej niż 8 godzin,
i nieprzerwanego odpoczynku, o którym mowa w art. 133 § 1 tej ustawy, do nie
mniej niż 32 godzin, obejmującego co najmniej 8 godzin nieprzerwanego
odpoczynku dobowego;
2) zawarcie porozumienia o wprowadzeniu systemu równoważnego czasu pracy,
w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie
więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym
12 miesięcy. Przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest równoważony
krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach lub dniami
wolnymi od pracy;
3) zawarcie porozumienia o stosowaniu mniej korzystnych warunków zatrudnienia
pracowników niż wynikające z umów o pracę zawartych z tymi pracownikami,
w zakresie i przez czas ustalone w porozumieniu.
2. Przez spadek obrotów gospodarczych, o którym mowa w ust. 1, rozumie się
spadek sprzedaży towarów lub usług, w ujęciu ilościowym lub wartościowym:
1) nie mniej niż o 15%, obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu
dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych, przypadających
w okresie po dniu 31 grudnia 2019 r. do dnia poprzedzającego dzień podjęcia
przez pracodawcę decyzji o ograniczeniu nieprzerwanych odpoczynków,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, lub o podjęciu działań w celu zawarcia
porozumienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, lub porozumienia, o którym mowa
w ust. 1 pkt 3, w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych 2 kolejnych
miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego; za miesiąc uważa się także
30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy
dwumiesięczny okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca
kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca
kalendarzowego lub
2) nie mniej niż o 25%, obliczony jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego
miesiąca kalendarzowego, przypadającego po dniu 31 grudnia 2019 r. do dnia
poprzedzającego dzień podjęcia przez pracodawcę decyzji o ograniczeniu
nieprzerwanych odpoczynków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, lub o podjęciu działań w celu zawarcia porozumienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, lub
porozumienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie
następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy okres porównawczy
rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż
pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.
2a. Przez spadek obrotów gospodarczych, o którym mowa w ust. 1, rozumie się
również zwiększenie ilorazu kosztów wynagrodzeń pracowników, z uwzględnieniem
składek na ubezpieczenia społeczne pracowników finansowanych przez pracodawcę
i przychodów ze sprzedaży towarów lub usług z tego samego miesiąca
kalendarzowego dowolnie wskazanego przez przedsiębiorcę i przypadającego od dnia
1 marca 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień podjęcia przez pracodawcę decyzji
o ograniczeniu nieprzerwanych odpoczynków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, lub
o podjęciu działań w celu zawarcia porozumienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, lub
porozumienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie mniej niż o 5% w porównaniu do
takiego ilorazu z miesiąca poprzedzającego (miesiąc bazowy); za miesiąc uważa się
także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy okres
porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu
innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.
2b. Do kosztu wynagrodzeń pracowników, o którym mowa w ust. 2a, nie zalicza się:
1) kosztów wynagrodzeń pracowników, z którymi rozwiązano umowę o pracę;
2) kosztów wynagrodzeń pracowników, którym obniżono wynagrodzenie w trybie
art. 15g ust. 8, w wysokości odpowiadającej wysokości tego obniżenia.
2c. Przepisu ust. 2a nie stosuje się, jeżeli iloraz kosztów wynagrodzeń
pracowników, z uwzględnieniem składek na ubezpieczenia społeczne pracowników
finansowanych przez pracodawcę, i przychodów ze sprzedaży towarów lub usług
w miesiącu, w którym wystąpił istotny wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń,
wynosi mniej niż 0,3.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w zakresie odpoczynku,
o którym mowa w art. 132 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy,
pracownikowi przysługuje równoważny okres odpoczynku w wymiarze różnicy
między 11 godzinami a liczbą godzin krótszego wykorzystanego przez pracownika
okresu odpoczynku. Równoważnego okresu odpoczynku pracodawca udziela
pracownikowi w okresie nie dłuższym niż 8 tygodni.
4. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, a także porozumienie, o którym
mowa w pkt 3, zawiera pracodawca oraz:
1) organizacje związkowe reprezentatywne w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2
ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, z których każda
zrzesza co najmniej 5% pracowników zatrudnionych u pracodawcy, albo
2) organizacje związkowe reprezentatywne w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2
ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych – jeżeli u pracodawcy
nie działają reprezentatywne zakładowe organizacje związkowe zrzeszające co
najmniej 5% pracowników zatrudnionych u pracodawcy, albo
3) zakładowa organizacja związkowa – jeżeli u pracodawcy działa jedna
organizacja związkowa, albo
4) przedstawiciele pracowników, wyłonieni w trybie przyjętym u danego
pracodawcy – jeżeli u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa;
w przypadku trudności w przeprowadzeniu wyborów przedstawicieli
pracowników z powodu COVID-19, w szczególności wywołanych
nieobecnością pracowników, trwającym przestojem lub wykonywaniem przez
część pracowników pracy zdalnej, porozumienie to może być zawarte
z przedstawicielami pracowników wybranymi przez pracowników uprzednio dla
innych celów przewidzianych w przepisach prawa pracy.
5. Pracodawca przekazuje kopię porozumienia właściwemu okręgowemu
inspektorowi pracy w terminie 5 dni roboczych od dnia zawarcia porozumienia.
W przypadku gdy pracownicy zatrudnieni u pracodawcy byli objęci
ponadzakładowym układem zbiorowym pracy, okręgowy inspektor pracy przekazuje
informacje o porozumieniu w sprawie wprowadzenia systemu równoważnego czasu
pracy lub o stosowaniu mniej korzystnych warunków zatrudnienia pracowników niż
wynikające z umów o pracę zawartych z tymi pracownikami, do rejestru
ponadzakładowych układów pracy.
6. W zakresie i przez czas określony w porozumieniu w sprawie wprowadzenia
systemu równoważnego czasu pracy lub o stosowaniu mniej korzystnych warunków
zatrudnienia pracowników niż wynikające z umów o pracę zawartych z tymi
pracownikami nie stosuje się wynikających z ponadzakładowego układu zbiorowego
pracy oraz z zakładowego układu zbiorowego pracy warunków umów o pracę i innych
aktów stanowiących podstawę nawiązania stosunku pracy.
7. Wymogu, o którym mowa w ust. 1, w zakresie niezalegania w regulowaniu
zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy, nie stosuje się do pracodawcy będącego przedsiębiorcą
w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców w przypadku, gdy:
1) zadłużony przedsiębiorca zawarł umowę z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych
lub otrzymał decyzję urzędu skarbowego w sprawie spłaty zadłużenia
i terminowo opłaca raty lub korzysta z odroczenia terminu płatności albo
2) zaleganie w regulowaniu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie
zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz
Pracy powstało w okresie spadku obrotów gospodarczych, o którym mowa
w ust. 1, a przedsiębiorca dołączył do wniosku o przyznanie świadczeń plan
spłaty zadłużenia uprawdopodabniający poprawę kondycji finansowej
przedsiębiorcy i pełną spłatę zaległości w regulowaniu składek na ubezpieczenia
społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych lub Fundusz Pracy, wraz z kopią wniosku do Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych o rozłożenie na raty należności z tytułu tych składek
lub o odroczenie płatności tych składek.
Art. 15zg. 1. Do okresu dopłat, o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia
8 września 2006 r. o finansowym wsparciu rodzin i innych osób w nabywaniu
własnego mieszkania (Dz. U. z 2019 r. poz. 1011 oraz z 2020 r. poz. 471), nie wlicza
się okresu karencji w spłacie rat kapitałowych i odsetek albo samych odsetek od
kredytu preferencyjnego, jeżeli karencja ta nastąpiła na wniosek kredytobiorcy
złożony w związku z wystąpieniem stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
2. W okresie karencji w spłacie rat kapitałowych lub odsetek od kredytu
preferencyjnego odsetki mogą podlegać kapitalizacji.
3. W przypadku karencji w spłacie rat kapitałowych, która nastąpiła na wniosek
kredytobiorcy złożony w związku z wystąpieniem stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii, do odsetek spłacanych w okresie tej karencji stosuje się dopłaty,
o których mowa w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o finansowym wsparciu rodzin
i innych osób w nabywaniu własnego mieszkania.
Art. 15zga. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, na wniosek kredytobiorcy, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy
z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom
wypłaconych premii gwarancyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2162), bank zawiesza
spłatę kredytu mieszkaniowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 tej ustawy, na czas nie
dłuższy niż 2 kwartały w całym okresie spłaty kredytu, bez względu na wysokość
dochodu gospodarstwa domowego tego kredytobiorcy.
2. Zawieszenie spłaty na podstawie ust. 1 nie ogranicza możliwości skorzystania
z uprawnień, o których mowa w art. 6 ust. 1, art. 10 ust. 3 i art. 10a ustawy z dnia
30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów
mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom
wypłaconych premii gwarancyjnych.
3. Okres zawieszenia spłaty, o którym mowa w ust. 1, oraz okres, o którym
mowa w art. 8a ust. 4 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie
niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz
refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych, nie łączą się.
Art. 15zh. 1. W celu realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem
COVID-19 w planie finansowym:
1) agencji wykonawczej mogą być dokonywane zmiany przychodów i kosztów
mimo niespełnienia wymogów określonych w art. 21 ust. 4–6 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz innych przepisach regulujących
zmianę planów finansowych tych jednostek;
2) instytucji gospodarki budżetowej mogą być dokonywane zmiany przychodów
lub kosztów w trakcie roku budżetowego mimo niespełnienia wymogów
określonych w art. 24 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych oraz innych przepisach regulujących zmianę planów finansowych tych jednostek;
3) państwowego funduszu celowego mogą być dokonywane zmiany mimo
niespełnienia wymogów określonych w art. 29 ust. 9–12 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz innych przepisach regulujących
zmianę planów finansowych tych jednostek.
2. W celu realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 ujęte
w rocznych planach finansowych jednostek sektora finansów publicznych koszty
mogą ulec zwiększeniu mimo niespełnienia wymogów określonych w art. 52
ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz innych
przepisach regulujących zwiększenie kosztów tych jednostek.
3. O zmianach, o których mowa w ust. 1, informuje się niezwłocznie Ministra Finansów.
Art. 15zi. W celu realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem COVID-19:
1) łączna kwota dotacji przyznanych w kolejnych latach na dofinansowanie
inwestycji realizowanej przez jednostkę niezaliczoną do sektora finansów
publicznych, o której mowa w art. 132 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia
2009 r. o finansach publicznych oraz w przepisach odrębnych, może wynosić do
100% planowanej wartości kosztorysowej inwestycji;
2) przepisu art. 155 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych nie stosuje się;
3) nie obowiązują terminy określone w art. 170 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia
2009 r. o finansach publicznych w przypadku finansowania lub dofinansowania
zadań realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego;
4) przeniesienia polegające na zmniejszeniu lub zwiększeniu wydatków mogą być
dokonywane mimo niespełnienia wymogów określonych w art. 171 ust. 3 i 4
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. O przeniesieniach
wydatków dysponenci części budżetowych informują niezwłocznie Ministra Finansów;
5) przepisu art. 173 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych nie stosuje się;
6) Minister Finansów, na polecenie Prezesa Rady Ministrów, utworzy nową
rezerwę celową i przeniesie do tej rezerwy kwoty wydatków zablokowane na
podstawie art. 177 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych. Utworzenie przez Ministra Finansów nowej rezerwy celowej nie
wymaga uzyskania opinii sejmowej komisji właściwej do spraw budżetu.
Przepisu art. 177 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych nie stosuje się;
7) przepisu art. 177 ust. 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych nie stosuje się;
8) wydanie rozporządzenia, o którym mowa w art. 179 ust. 4 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, nie wymaga uzyskania opinii
sejmowej komisji właściwej do spraw budżetu;
9) dotacje z budżetu państwa na dofinansowanie zadań, o których mowa
w art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 23, 374 i 1086) oraz w przepisach odrębnych, mogą być udzielane do wysokości 100% planowanych
wydatków jednostki samorządu terytorialnego na realizację danego zadania;
10) wynagrodzenia mogą być wypłacane ponad kwoty wynagrodzeń ustalone
zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu
wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1658);
11) przeniesienia wydatków, o których mowa w art. 171 ust. 1 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, mogą zwiększać planowane
wydatki na wynagrodzenia po uzyskaniu zgody Ministra Finansów.
Art. 15zj. W związku z realizacją zadań związanych z przeciwdziałaniem
COVID-19 zatwierdzenie rozliczenia dotacji w zakresie rzeczowym i finansowym,
o którym mowa w art. 152 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych, powinno nastąpić w terminie 60 dni od dnia jego przedstawienia,
a w przypadku dotacji na realizację zadania za granicą – 120 dni od dnia jego
przedstawienia.
Art. 15zk. 1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii czynności, o których mowa w przepisach wykonawczych wydanych na
podstawie art. 210 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych,
w przypadku których przepis określa termin ich dokonania, są dokonywane
niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia, o którym mowa w tych przepisach.
2. Terminy określone w przepisach, o których mowa w ust. 1, nie wiążą
podmiotów obowiązanych do ich zachowania do dnia zakończenia stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 15zl. W przypadku wystąpienia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii skutkującego niemożnością przekazania przez ministra właściwego do spraw
finansów publicznych informacji, o której mowa w art. 33 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, informacja ta
może być przekazana w terminie późniejszym, niezwłocznie po ustaniu okoliczności
uniemożliwiających realizację tego obowiązku, nie później niż w terminie 14 dni od
zakończenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 15zm. 1. Prezes Rady Ministrów w celu finansowania zadań związanych
z przeciwdziałaniem COVID-19 może wydać Ministrowi Finansów wiążące polecenia
zmiany przeznaczenia rezerwy celowej wraz ze wskazaniem jej pozycji i kwoty.
2. Zmiana przez Ministra Finansów przeznaczenia rezerwy celowej nie wymaga
uzyskania opinii sejmowej komisji właściwej do spraw budżetu.
3. Zmiana przeznaczenia rezerwy celowej może zostać dokonana do końca roku
budżetowego.
Art. 15zn. W celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań związanych
z przeciwdziałaniem COVID-19 wójt (burmistrz, prezydent miasta), zarząd powiatu
lub zarząd województwa może:
1) dokonać zmian w planie dochodów i wydatków budżetu jednostki samorządu
terytorialnego, w tym dokonać przeniesień wydatków między działami
klasyfikacji budżetowej;
2) dokonać czynności, o których mowa w art. 258 ust. 1 pkt 2–4 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych;
3) dokonać zmian w wieloletniej prognozie finansowej oraz w planie wydatków
budżetu jednostki samorządu terytorialnego związanych z wprowadzeniem
nowych inwestycji lub zakupów inwestycyjnych przez jednostkę, o ile zmiana ta
nie pogorszy wyniku budżetu tej jednostki;
4) dokonać zmiany przeznaczenia rezerwy celowej utworzonej w budżecie
jednostki samorządu terytorialnego bez uzyskania opinii komisji właściwej do
spraw budżetu organu stanowiącego tej jednostki. Przepisu art. 259 ust. 3 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych nie stosuje się;
5) tworzyć nową rezerwę celową bez uzyskania opinii komisji właściwej do spraw
budżetu organu stanowiącego tej jednostki, przenosząc do niej zablokowane
kwoty wydatków na podstawie art. 260 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych. Przepisów art. 259 ust. 3 i art. 260 ust. 4 tej ustawy nie stosuje się;
6) dokonać zmiany limitu zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek
oraz emitowanych papierów wartościowych, o których mowa w art. 89 ust. 1
i art. 90 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, polegających
na zwiększeniu limitu zobowiązań, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.
Art. 15zo. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii i związanego z tym ryzyka istotnego naruszenia terminów i warunków
realizacji zadań jednostek samorządu terytorialnego:
1) wójt (burmistrz, prezydent miasta), zarząd powiatu lub zarząd województwa
może dokonać zmian i czynności, o których mowa w art. 15zn pkt 1 i 2,
2) zaciągnięcie lub wyemitowanie przez jednostkę samorządu terytorialnego
zobowiązań, o których mowa w art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych, nie wymaga uzyskania opinii regionalnej izby
obrachunkowej o możliwości spłaty zobowiązań, o ile zobowiązania te były
przewidziane w prognozie kwoty długu i jednostka uzyskała pozytywną opinię
regionalnej izby obrachunkowej o tej prognozie
– do odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 15zoa. 1. W roku 2020 jednostka samorządu terytorialnego, dokonując
zmian budżetu, może przekroczyć relację, o której mowa w art. 242 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, o kwotę:
1) planowanych wydatków bieżących ponoszonych w celu realizacji zadań
związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 w części, w jakiej zostały
sfinansowane dochodami majątkowymi lub przychodami, o których mowa
w art. 217 ust. 2 pkt 1–4 i 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych;
2) planowanego ubytku w dochodach będącego skutkiem wystąpienia COVID-19.
2. Ubytkiem w dochodach jednostki samorządu terytorialnego będącym
skutkiem wystąpienia COVID-19, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest zmniejszenie
dochodów, obliczone jako różnica między dochodami jednostki planowanymi
w zmianie budżetu, o której mowa w ust. 1, a planowanymi dochodami wykazanymi
przez jednostkę w sprawozdaniu budżetowym za pierwszy kwartał 2020 r.
3. Przez dochody, o których mowa w ust. 2, rozumie się dochody podatkowe,
o których mowa w art. 20 ust. 3, art. 22 ust. 3 i art. 24 ust. 3 ustawy z dnia
13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, powiększone
o opłatę miejscową i uzdrowiskową.
4. Na koniec roku budżetowego 2020 ocena spełnienia zasady określonej
w art. 242 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych następuje
z uwzględnieniem wykonanych wydatków bieżących ponoszonych w celu realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 oraz ubytku w wykonanych dochodach, będącego skutkiem wystąpienia COVID-19.
Art. 15zoaa. 1. Uchwałę budżetową na rok budżetowy 2021, organ stanowiący
jednostki samorządu terytorialnego, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, może
podjąć nie później niż do dnia 31 marca 2021 roku.
2. Do czasu podjęcia uchwały budżetowej na rok budżetowy 2021, jednak nie
później niż do dnia 31 marca 2021 roku, podstawą gospodarki finansowej jednostki
samorządu terytorialnego jest projekt uchwały budżetowej przedstawiony organowi
stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego.
3. W przypadku niepodjęcia uchwały budżetowej w terminie, o którym mowa
w ust. 1, regionalna izba obrachunkowa, w terminie do końca kwietnia roku
budżetowego, ustala budżet jednostki samorządu terytorialnego w zakresie zadań
własnych oraz zadań zleconych. Do dnia ustalenia budżetu przez regionalną izbę
obrachunkową podstawą gospodarki finansowej jest projekt uchwały, o której mowa w ust. 2.
Art. 15zob. 1. Ograniczenia określonego w art. 243 ust. 1 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w zakresie spłaty zobowiązań jednostki
samorządu terytorialnego nie stosuje się do wykupów papierów wartościowych, spłaty
rat kredytów i pożyczek wraz z należnymi odsetkami i dyskontem, odpowiednio
emitowanych lub zaciągniętych w 2020 r. do równowartości kwoty ubytku
w wykonanych dochodach jednostki będącego skutkiem wystąpienia COVID-19.
Przepisy art. 15zoa ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.
2. Ustalając relację ograniczającą wysokość spłaty długu jednostki samorządu terytorialnego:
1) na lata 2020–2025 wydatki bieżące budżetu tej jednostki podlegają
pomniejszeniu o wydatki bieżące na obsługę długu; w tym zakresie nie ma
zastosowania art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o
finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2500);
2) na rok 2021 i lata kolejne wydatki bieżące budżetu tej jednostki podlegają
pomniejszeniu o wydatki bieżące poniesione w 2020 r. w celu realizacji zadań
związanych z przeciwdziałaniem COVID-19.
3. Zaciągnięcie zobowiązań, o których mowa w ust. 1, nie może zagrażać
realizacji zadań publicznych przez jednostkę samorządu terytorialnego w roku
budżetowym i latach następnych. Regionalna izba obrachunkowa, wydając opinię o możliwości spłaty tych zobowiązań, ocenia w szczególności wpływ planowanych zobowiązań na realizację zadań publicznych.
Art. 15zoc. 1. Na koniec roku budżetowego 2020 łączna kwota długu jednostki
samorządu terytorialnego nie może przekroczyć 80% wykonanych dochodów ogółem
tej jednostki w tym roku budżetowym.
2. W trakcie roku budżetowego 2020 łączna kwota długu jednostki samorządu
terytorialnego na koniec kwartału nie może przekraczać 80% planowanych w danym
roku budżetowym dochodów tej jednostki.
3. Relacje, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być niezachowane jedynie
w przypadku, gdy jednostka samorządu terytorialnego spełnia ograniczenie w zakresie
spłaty zobowiązań jednostki samorządu terytorialnego, określone w art. 243 ust. 1
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych bez zastosowania
wyłączenia określonego w art. 15zob ust. 1.
Art. 15zod. W roku 2020 raty części oświatowej, wyrównawczej, równoważącej
i regionalnej subwencji ogólnej mogą być przekazywane jednostkom samorządu
terytorialnego w terminach wcześniejszych niż określone w art. 34 ust. 1 ustawy
z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.
Art. 15zoe. 1. W czerwcu i lipcu 2020 r. jednostki samorządu terytorialnego
mogą nie wpłacać do budżetu państwa rat wpłat, o których mowa w art. 29, art. 30
i art. 70a ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu
terytorialnego. Od niewpłaconych kwot nie nalicza się odsetek.
2. Kwoty niewpłacone na podstawie ust. 1 jednostki samorządu terytorialnego
wpłacają w równych częściach w miesiącach sierpień–grudzień 2020 r., wraz z ratami
należnymi za te miesiące.
Art. 15zp. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność związaną z organizacją
wystaw i kongresów, w tym z udostępnianiem pomieszczeń i powierzchni na imprezy
targowe, szkolenia, konferencje lub egzaminy, a także prowadzący działalność
kulturalną, rozrywkową, rekreacyjną i sportową lub organizujący wystawy
tematyczne lub imprezy plenerowe w przypadku rozwiązania umowy z klientem,
w tym na świadczenie usług dodatkowych związanych z udostępnieniem powierzchni
lub pomieszczeń, które to rozwiązanie umowy pozostaje w bezpośrednim związku z
negatywnymi skutkami COVID-19, jest zobowiązany zwrócić wpłacone mu przez
klienta środki w terminie 180 dni od dnia skutecznego rozwiązania umowy.
2. Rozwiązanie umowy, o którym mowa w ust. 1, nie jest skuteczne
w przypadku wyrażenia przez klienta zgody na otrzymanie w zamian od
przedsiębiorcy vouchera do realizacji na poczet przyszłych wydarzeń w obszarze
działalności przedsiębiorcy w ciągu roku od dnia, w którym miało się odbyć
wydarzenie, za które klient wniósł zapłatę.
3. Wartość vouchera, o którym mowa w ust. 2, nie może być niższa niż kwota
wpłacona na poczet realizacji dotychczasowej umowy przez klienta.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy lub rolnika
świadczącego usługi hotelarskie w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych.
Art. 15zq. 1. Osobie:
1) prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów
szczególnych, zwanej dalej „osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą”,
2) wykonującej umowę agencyjną, umowę zlecenia, inną umowę o świadczenie
usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowę o dzieło, zwane dalej
„umową cywilnoprawną”
– przysługuje świadczenie postojowe.
2. Świadczenie postojowe przysługuje osobom zamieszkującym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są:
1) obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) posiadającymi prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej obywatelami państw członkowskich Unii
Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej, lub
3) cudzoziemcami legalnie przebywającymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Świadczenie postojowe przysługuje, gdy w następstwie wystąpienia
COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności, odpowiednio przez osobę
prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą albo przez zleceniodawcę lub
zamawiającego, z którymi została zawarta umowa cywilnoprawna.
4. Osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą świadczenie
postojowe przysługuje, jeżeli rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności
gospodarczej przed dniem 1 kwietnia 2020 r. i:
1) nie zawiesiła prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej oraz jeżeli
przychód z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu
przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu
poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe był o co
najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc;
2) zawiesiła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej po dniu
31 stycznia 2020 r.;
3) nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu, chyba że podlega
ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym z tytułu prowadzenia pozarolniczej
działalności gospodarczej.
5. Osobie wykonującej umowę cywilnoprawną świadczenie postojowe
przysługuje jeżeli:
1) umowa cywilnoprawna została zawarta przed dniem 1 kwietnia 2020 r.;
2) przychód z umowy cywilnoprawnej w rozumieniu przepisów o podatku
dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym
miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, nie był
wyższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego
kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na
podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku;
3) nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu.
6. Wymogów, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, nie stosuje się do osoby
prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą:
1) do której mają zastosowanie przepisy dotyczące zryczałtowanego podatku
dochodowego w formie karty podatkowej i która korzystała ze zwolnienia
sprzedaży od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106,
568, 1065, 1106 i 1747);
2) oznaczoną, na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w art. 15zs ust. 1, według
Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej
działalności, kodem 79.11.A;
3) o której mowa w ust. 7.
7. Osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą oznaczoną, na
dzień złożenia wniosku, o którym mowa w art. 15zs ust. 1, według Polskiej
Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami
79.90.A, świadczenie postojowe przysługuje, jeżeli:
1) zawiesiła prowadzenie tej działalności po dniu 31 sierpnia 2019 r.;
2) działalność ta ma charakter sezonowy i w 2019 r. była wykonywana przez okres
nie dłuższy niż 9 miesięcy.
Art. 15zr. 1. Świadczenie postojowe przysługuje w wysokości 80% kwoty
minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującego w 2020 r. nie więcej niż
trzykrotnie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.
2. W przypadku gdy suma przychodów z umów cywilnoprawnych w rozumieniu
przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskana w miesiącu
poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe
wynosi mniej niż 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego
w 2020 r. świadczenie postojowe przysługuje w wysokości sumy wynagrodzeń
z tytułu wykonywania tych umów cywilnoprawnych.
3. Osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa
w art. 15zq ust. 6 pkt 1, świadczenie postojowe przysługuje w wysokości 50% kwoty
minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującego w 2020 r. nie więcej niż trzykrotnie.
4. W przypadku zbiegu praw do więcej niż jednego świadczenia postojowego
przysługuje jedno świadczenie postojowe.
Art. 15zs. 1. Ustalenie prawa do świadczenia postojowego następuje na wniosek
osoby, o której mowa w art. 15zq ust. 1, zwanej dalej „osobą uprawnioną”, składany
do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
2. W przypadku osoby wykonującej umowę cywilnoprawną wniosek, o którym
mowa w ust. 1, składany jest za pośrednictwem odpowiednio zleceniodawcy lub zamawiającego.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane osoby uprawnionej:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL, a jeżeli nie nadano tego numeru, serię i numer dowodu
osobistego albo paszportu – w przypadku osób, o których mowa w art. 15zq
ust. 1 pkt 2,
c) numer NIP, a jeżeli nie nadano tego numeru, numery PESEL i REGON
w przypadku osób, o których mowa w art. 15zq ust. 1 pkt 1,
d) adres do korespondencji w przypadku osób, o których mowa w art. 15zq
ust. 1 pkt 2,
e) nazwę skróconą płatnika składek w przypadku osób, o których mowa
w art. 15zq ust. 1 pkt 1;
2) wskazanie rachunku płatniczego osoby uprawnionej prowadzonego w kraju lub
wydanego w kraju instrumentu płatniczego;
3) dane odpowiednio zleceniodawcy albo zamawiającego za pośrednictwem
którego składany jest wniosek:
a) imię i nazwisko, nazwę skróconą,
b) numer NIP, a jeżeli nie nadano tego numeru – numery PESEL i REGON,
c) adres do korespondencji;
4) oświadczenie osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą potwierdzające:
a) (uchylona)
b) przestój w prowadzeniu działalności, o którym mowa w art. 15zq ust. 3,
c) uzyskanie w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku
o świadczenie postojowe przychodu o co najmniej 15% niższego od
przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc, jeżeli nie
zawiesiła prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej;
4a) oświadczenie o rodzaju przeważającej działalności, o której mowa w art. 15zq
ust. 7, oraz o wykonywaniu tej działalności w 2019 r. przez okres nie dłuższy niż 9 miesięcy;
5) inne informacje niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia postojowego;
6) podpis wnioskodawcy.
4. Odpowiednio zleceniodawca lub zamawiający załącza do wniosku, o którym mowa w ust. 1:
1) oświadczenie potwierdzające:
a) niedojście do skutku lub ograniczenie wykonywania umowy
cywilnoprawnej z powodu przestoju w prowadzeniu działalności, o którym
mowa w art. 15zq ust. 3,
b) datę zawarcia i wysokość wynagrodzenia z tytułu umowy cywilnoprawnej,
c) uzyskanie przez osobę wykonującą umowę cywilnoprawną w miesiącu
poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie
postojowe, przychodu nie wyższego niż 300% przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień
złożenia wniosku,
d) otrzymanie oświadczenia od osoby wykonującej umowę cywilnoprawną, że
nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu oraz o wysokości
uzyskanych przychodów z innych umów cywilnoprawnych;
2) kopię umów cywilnoprawnych.
5. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 4a oraz ust. 4, osoba
uprawniona, zleceniodawca lub zamawiający składa pod rygorem odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych oświadczeń. W oświadczeniu jest zawarta klauzula
następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może być złożony wyłącznie w formie
dokumentu elektronicznego za pomocą profilu informacyjnego utworzonego
w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych, w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym
podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo
wykorzystując sposób potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych
udostępniony bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w systemie teleinformatycznym.
7. Wnioski o świadczenie postojowe mogą być złożone do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych najpóźniej w terminie 3 miesięcy od miesiąca, w którym został zniesiony
ogłoszony stan epidemii.
Art. 15zs1. 1. Osobie, o której mowa w art. 15zq ust. 1 pkt 1, prowadzącej, na
dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, pozarolniczą działalność
gospodarczą oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako
rodzaj przeważającej działalności, kodem 49.39.Z, 55.10.Z, 77.39.Z, 79.11.A,
79.12.Z, 90.01.Z, 90.02.Z, 93.11.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, która skorzystała ze świadczenia postojowego w trybie art. 15zs lub art. 15zua, przysługuje prawo do dodatkowego świadczenia postojowego, jeżeli przychód z tej działalności uzyskany
w miesiącu kalendarzowym poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku, o którym
mowa w ust. 2, był niższy co najmniej o 75% w stosunku do przychodu uzyskanego
w tym samym miesiącu kalendarzowym w 2019 r.
2. Ustalenie prawa do dodatkowego świadczenia postojowego, o którym mowa
w ust. 1, następuje na wniosek osoby prowadzącej pozarolniczą działalność
gospodarczą, zawierający dane, o których mowa w art. 15zs ust. 3 pkt 1 lit. a, c i e,
pkt 2, 5 i 6, oraz oświadczenie o rodzaju przeważającej działalności, o której mowa
w ust. 1, oraz oświadczenie potwierdzające, że jej przychód z działalności uzyskany
w miesiącu kalendarzowym poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku był niższy co
najmniej o 75% w stosunku do przychodu uzyskanego w tym samym miesiącu
kalendarzowym w 2019 r., złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych oświadczeń. W oświadczeniu jest zawarta klauzula następującej
treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych oświadczeń.
3. Dodatkowe świadczenie postojowe, o którym mowa w ust. 1, oraz koszty
obsługi wypłaty tego świadczenia są finansowane z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
4. Koszty obsługi, o których mowa w ust. 3, wynoszą 0,5% kwoty przeznaczonej
na wypłatę dodatkowego świadczenia postojowego.
5. Minister właściwy do spraw turystyki, na wniosek Prezesa Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych, przekazuje na wyodrębniony rachunek bankowy Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych środki na wypłatę dodatkowego świadczenia postojowego
oraz kosztów obsługi wypłaty tego świadczenia.
6. Do dodatkowego świadczenia postojowego stosuje się odpowiednio art. 15zr
ust. 1, 3 i 4, art. 15zs ust. 6 i 7, art. 15zu, art. 15zua, art. 15zv, art. 15zx, art. 15zy,
art. 15zz i art. 15zza.
Art. 15zs2. 1. Osobie, o której mowa w art. 15zq ust. 1 pkt 1, prowadzącej na
dzień 30 września 2020 r. pozarolniczą działalność gospodarczą oznaczoną według
Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej
działalności, kodem 47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z, 47.89.Z, 49.39.Z, 56.10.A,
56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.14.Z, 59.20.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A, 79.90.C, 82.30.Z, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A,
85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności leczniczej polegającej na udzielaniu
świadczeń w ramach lecznictwa uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1
ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach
i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, lub
realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D,
90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 96.01.Z,
96.04.Z, która skorzystała ze świadczenia postojowego w trybie art. 15zs lub
art. 15zua, przysługuje prawo do jednorazowego dodatkowego świadczenia
postojowego, jeżeli przychód z tej działalności uzyskany w październiku albo
listopadzie 2020 r. był niższy co najmniej o 40% w stosunku do przychodu
uzyskanego odpowiednio w październiku albo listopadzie 2019 r.
2. Ustalenie prawa do jednorazowego dodatkowego świadczenia postojowego,
o którym mowa w ust. 1, następuje na wniosek osoby prowadzącej pozarolniczą
działalność gospodarczą, zawierający dane, o których mowa w art. 15zs
ust. 3 pkt 1 lit. a, c i e, pkt 2, 5 i 6, oświadczenie o rodzaju przeważającej działalności,
o której mowa w ust. 1, oraz oświadczenie potwierdzające, że jej przychód
z działalności uzyskany w październiku albo listopadzie 2020 r. był niższy co najmniej
o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego odpowiednio w październiku albo listopadzie 2019 r.
3. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. W oświadczeniu jest
zawarta klauzula następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za
złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
4. Jednorazowe dodatkowe świadczenie postojowe, o którym mowa w ust. 1,
oraz koszty obsługi wypłaty tego świadczenia są finansowane z Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19.
5. Koszty obsługi, o których mowa w ust. 4, wynoszą 0,5% kwoty przeznaczonej
na wypłatę jednorazowego dodatkowego świadczenia postojowego, o którym mowa w ust. 1.
6. Minister właściwy do spraw pracy, na wniosek Prezesa Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, przekazuje na wyodrębniony rachunek bankowy Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych środki na wypłatę jednorazowego dodatkowego świadczenia
postojowego oraz na pokrycie kosztów obsługi wypłaty tego świadczenia.
7. Do jednorazowego dodatkowego świadczenia postojowego, o którym mowa
w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 15zr ust. 1, 3 i 4, art. 15zs ust. 6 i 7, art. 15zu,
art. 15zv, art. 15zx, art. 15zz i art. 15zza.
8. Oceny spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 1, w zakresie oznaczenia
prowadzonej działalności gospodarczej według Polskiej Klasyfikacji Działalności
(PKD) 2007 dokonuje się na podstawie danych zawartych w rejestrze REGON
w brzmieniu na dzień 30 września 2020 r.
Art. 15zs3. 1. Osobie, o której mowa w art. 15zq ust. 1 pkt 2, nieposiadającej
innego tytułu do ubezpieczeń społecznych, przysługuje prawo do jednorazowego
dodatkowego świadczenia postojowego, jeżeli przychód z umowy cywilnoprawnej
zawartej do dnia wejścia w życie ustawy, z tytułu:
1) działalności twórczej w zakresie sztuk plastycznych, literatury, muzyki,
twórczości audialnej, utworów audiowizualnych, teatru, kostiumografii,
scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego i sztuki ludowej,
2) działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej
i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki,
3) działalności technicznej wspomagającej produkcję audiowizualną lub produkcję
i wystawianie wydarzeń artystycznych,
4) usług w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu oraz
usług w zakresie architektury świadczonych przez osoby nieposiadające
uprawnień budowlanych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane,
5) usług świadczonych na rzecz muzeów w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada
1996 r. o muzeach:
a) w zakresie pozaszkolnych form edukacji,
b) przez przewodników muzeów
– uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek
o to jednorazowe dodatkowe świadczenie postojowe, nie był wyższy od 300%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na
dzień złożenia wniosku.
2. Ustalenie prawa do jednorazowego dodatkowego świadczenia postojowego
następuje na wniosek osoby wykonującej umowę agencyjną, umowę zlecenia albo inną umowę o świadczenie usług albo umowę o dzieło, zawierający dane, o których mowa w art. 15zs ust. 3 pkt 1 lit. a, b i d, pkt 2, 5 i 6, oświadczenie o zawarciu umowy
cywilnoprawnej do dnia wejścia w życie ustawy, której przedmiot związany jest
z tytułami działalności określonymi w ust. 1 wraz ze wskazaniem, czy jest to umowa
zlecenia czy o dzieło, oświadczenie potwierdzające, że jej przychód z umowy
cywilnoprawnej w miesiącu kalendarzowym poprzedzającym miesiąc złożenia
wniosku był niższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego, oraz oświadczenie o nieposiadaniu innego tytułu do ubezpieczeń społecznych.
3. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. W oświadczeniu jest
zawarta klauzula następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za
złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
4. Jednorazowe dodatkowe świadczenie postojowe oraz koszty obsługi wypłaty
tego świadczenia są finansowane z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
5. Koszty obsługi, o których mowa w ust. 4, wynoszą 0,5% kwoty przeznaczonej
na wypłatę jednorazowego dodatkowego świadczenia postojowego.
6. Do ustalenia wysokości jednorazowego dodatkowego świadczenia
postojowego stosuje się art. 15zr ust. 1, 2 i 4.
7. Do jednorazowego dodatkowego świadczenia postojowego stosuje się
art. 15zs ust. 6 i 7, art. 15zu, art. 15zv, art. 15zx, art. 15zy, art. 15zz i art. 15zza.
8. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, na
wniosek Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, przekazuje na wyodrębniony
rachunek bankowy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych środki na wypłatę
dodatkowego świadczenia postojowego oraz kosztów obsługi wypłaty tego świadczenia.
9. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, przyznać ponowną wypłatę jednorazowego dodatkowego
świadczenia postojowego, o którym mowa w ust. 1, dla osób, które otrzymały to
świadczenie, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane.
Art. 15zsa. 1. W przypadku odmowy złożenia wniosku przez zleceniodawcę
w sposób wskazany w art. 15zs ust. 2, osoba uprawniona, która jest zleceniobiorcą,
może złożyć wniosek o świadczenie postojowe do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane osoby uprawnionej, o której mowa w ust. 1:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL, a jeżeli nie nadano tego numeru, serię i numer dowodu
osobistego albo paszportu,
c) adres do korespondencji osoby uprawnionej;
2) wskazanie rachunku płatniczego osoby uprawnionej, o której mowa w ust. 1,
prowadzonego w kraju lub wydanego w kraju instrumentu płatniczego;
3) oświadczenie osoby uprawnionej, o której mowa w ust. 1, potwierdzające:
a) odmowę złożenia wniosku o świadczenie postojowe przez zleceniodawcę,
w sposób wskazany w art. 15zs ust. 2,
b) datę zawarcia i wysokość wynagrodzenia z tytułu umowy cywilnoprawnej,
c) niedojście do skutku lub ograniczenie wykonywania umowy
cywilnoprawnej z powodu przestoju w prowadzeniu działalności, o którym
mowa w art. 15zq ust. 3,
d) uzyskanie przez osobę wykonującą umowę cywilnoprawną w miesiącu
poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie
postojowe, przychodu nie wyższego niż 300% przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień
złożenia wniosku,
e) niepodleganie ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu oraz
o wysokości uzyskanych przychodów z innych umów cywilnoprawnych;
4) dane zleceniodawcy:
a) imię i nazwisko, nazwę skróconą,
b) numer NIP, a jeżeli nie nadano tego numeru – numery PESEL i REGON,
c) adres do korespondencji;
5) kopię umów cywilnoprawnych.
3. Oświadczenie, o których mowa w ust. 2 pkt 3, osoba uprawniona składa pod
rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
W oświadczeniu jest zawarta klauzula następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się art. 15zs ust. 6 i 7.
Art. 15zt. 1. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19,
w drodze rozporządzenia, przyznać ponowną wypłatę świadczenia postojowego,
o którym mowa w art. 15zq, dla wszystkich albo niektórych osób, które otrzymały to
świadczenie na podstawie art. 15zu, lub przyznać świadczenie postojowe innym
osobom, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
lub stanu epidemii, skutki nimi wywołane, ograniczenia w prowadzeniu działalności
gospodarczej wynikające z tych stanów oraz obszary życia gospodarczego
i społecznego w szczególny sposób dotknięte konsekwencjami COVID-19.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może ustalać krąg osób, którym
przysługuje świadczenie postojowe, poprzez określenie:
1) innych niż wskazane w przepisach art. 15zq ust. 4 pkt 1 i 2, ust. 5 pkt 1 oraz
ust. 6 i 7 warunków przysługiwania świadczenia postojowego;
2) kodów, którymi oznaczona była, na wskazany dzień przypadający nie wcześniej
niż 3 miesiące przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, według Polskiej
Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności,
pozarolnicza działalność gospodarcza:
a) osób, którym przysługuje świadczenie postojowe,
b) zleceniodawców lub zamawiających, z którymi osoby, którym przysługuje
świadczenie postojowe, zawarły umowę cywilnoprawną.
3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może także określać wielokrotność
przysługującego świadczenia postojowego lub inną niż wskazana w przepisie art. 15zs
ust. 3 pkt 4 lit. c treść oświadczenia.
4. W przypadku wydania rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1,
zawierającego określenie kodów, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Główny Urząd
Statystyczny jest obowiązany przekazać Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych wykaz
osób, które na dzień wskazany w tym rozporządzeniu prowadziły pozarolniczą
działalność gospodarczą oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)
2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami wskazanymi w tym
rozporządzeniu. Wykaz zawiera imię i nazwisko albo nazwę skróconą osoby
prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, NIP, REGON oraz kod PKD.
5. Główny Urząd Statystyczny przekazuje wykaz, o którym mowa w ust. 4,
w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.
6. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany
rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, w zakresie określenia kodów, o którym
mowa w ust. 2 pkt 2.
7. Świadczenie postojowe przyznawane na podstawie rozporządzenia, o którym
mowa w ust. 1, oraz koszty obsługi wypłaty tego świadczenia są finansowane
z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
8. Koszty obsługi, o których mowa w ust. 7, wynoszą 0,5% kwoty przeznaczonej
na wypłatę świadczenia postojowego przyznawanego na podstawie rozporządzenia,
o którym mowa w ust. 1.
9. Minister właściwy do spraw pracy, na wniosek Prezesa Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, przekazuje na wyodrębniony rachunek bankowy Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych środki na wypłatę świadczenia postojowego przyznawanego na
podstawie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, oraz na pokrycie kosztów obsługi
wypłaty tego świadczenia, o których mowa w ust. 7.
Art. 15zu. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłaca świadczenie postojowe
niezwłocznie po wyjaśnieniu ostatniej okoliczności niezbędnej do jego przyznania.
2. Wypłata świadczenia postojowego następuje w formie bezgotówkowej na
wskazany rachunek płatniczy osoby uprawnionej prowadzony w kraju lub wydany
w kraju instrument płatniczy w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.
o usługach płatniczych.
3. Ze świadczenia postojowego nie dokonuje się potrąceń i egzekucji.
4. Banki, na pisemne żądanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo
przekazane z użyciem środków komunikacji elektronicznej, są zobowiązane do
sporządzania i przekazywania informacji dotyczących numerów rachunków
bankowych osób uprawnionych do wypłaty świadczenia postojowego oraz
przekazywania danych umożliwiających identyfikację posiadaczy tych rachunków.
Art. 15zua. 1. Świadczenie postojowe może zostać przyznane ponownie, na
podstawie oświadczenia osoby uprawnionej, której wypłacono świadczenie
postojowe, o którym mowa w art. 15zu ust. 1.
2. Wypłata po raz kolejny świadczenia postojowego może zostać dokonana nie
wcześniej niż w miesiącu następującym po miesiącu wypłaty świadczenia
postojowego, o którym mowa w art. 15zu ust. 1.
3. Warunkiem przyznania kolejnego świadczenia postojowego jest wykazanie
w oświadczeniu, że sytuacja materialna wykazana we wniosku, o którym mowa
w art. 15zs albo 15zsa, nie uległa poprawie.
Art. 15zv. 1. Odmowa prawa do świadczenia postojowego następuje w drodze decyzji.
2. Od decyzji o odmowie prawa do świadczenia postojowego, o której mowa
w ust. 1, przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad
określonych w przepisach ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575 i 1578) dla postępowań w sprawach z zakresu
ubezpieczeń społecznych. Przepisy art. 83 ust. 5–7 i art. 83a ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych stosuje się odpowiednio.
Art. 15zw. 1. Świadczenie postojowe, o którym mowa w art. 15zq, oraz koszty
obsługi wypłaty tego świadczenia są finansowane z Funduszu Pracy.
2. Koszty obsługi, o których mowa w ust. 1, wynoszą 0,5% kwoty przeznaczonej
na wypłatę świadczenia postojowego.
3. Minister właściwy do spraw pracy, na wniosek Prezesa Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, przekazuje w roku 2020 na wyodrębniony rachunek bankowy Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych środki Funduszu Pracy na wypłatę świadczenia
postojowego oraz kosztów obsługi wypłaty tego świadczenia.
4. W celu zapewnienia finansowania zadań, o których mowa w ust. 1 i 2,
minister właściwy do spraw pracy dokonuje zmian w planie finansowym Funduszu
Pracy polegających na zwiększeniu na ten cel kosztów Funduszu i odpowiednim
zmniejszeniu stanu środków Funduszu na koniec roku budżetowego.
Art. 15zx. 1. Osoba, która pobrała nienależnie świadczenie postojowe, jest
obowiązana do jego zwrotu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie,
w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego.
2. Za nienależnie pobrane świadczenie postojowe uważa się świadczenie:
1) przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów
albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę
pobierającą świadczenie lub odpowiednio zleceniodawcę lub zamawiającego;
2) wypłacone osobie innej niż osoba uprawniona;
3) wypłacone w kwocie wyższej niż należna.
3. Odsetki, o których mowa w ust. 1, są naliczane od pierwszego dnia miesiąca
następującego po dniu wypłaty świadczenia postojowego do dnia zwrotu.
3a. Jeżeli wypłata świadczenia postojowego osobie innej niż osoba uprawniona
lub w kwocie wyższej niż należna nastąpiła z przyczyn leżących po stronie Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych, nie nalicza się odsetek, o których mowa w ust. 1.
4. Decyzji zobowiązującej do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia
postojowego nie wydaje się później niż w terminie 5 lat od dnia, w którym wypłacono
nienależne świadczenie postojowe.
5. Kwota nienależnie pobranego świadczenia postojowego ustalona prawomocną
decyzją oraz kwoty odsetek i kosztów upomnienia ulegają przedawnieniu z upływem
3 lat, licząc od dnia, w którym decyzja o ustaleniu i zwrocie nienależnie pobranego
świadczenia stała się prawomocna.
6. Kwota nienależnie pobranego świadczenia postojowego ustalona prawomocną
decyzją oraz kwoty odsetek i kosztów upomnienia podlegają potrąceniu
z wypłacanych świadczeń z ubezpieczeń społecznych, a jeżeli prawo do świadczeń nie
istnieje – ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
7. Kwoty nienależnie pobranego świadczenia postojowego podlegają zwrotowi
łącznie z odsetkami, o których mowa w ust. 1, na rachunek bankowy wskazany przez
Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
8. Do nienależnie pobranego świadczenia postojowego stosuje się odpowiednio
art. 84 ust. 8–8e ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Art. 15zy. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych informuje Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej o wysokości przychodu wykazanego we wniosku, o którym
mowa w art. 15zs ust. 1, art. 15zs1 ust. 2, art. 15zs2 ust. 2 albo art. 15zsa ust. 1.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej informuje Zakład Ubezpieczeń
Społecznych o rozbieżnościach pomiędzy przychodem wykazanym we wniosku,
o którym mowa w art. 15zs ust. 1, art. 15zs1 ust. 2, art. 15zs2 ust. 2 albo art. 15zsa
ust. 1, a przychodem wykazanym dla celów podatkowych.
3. Wymiana informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje w formie elektronicznej.
Art. 15zya. Na żądanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Główny Urząd
Statystyczny jest obowiązany przekazać informację, czy wskazana osoba uprawniona,
o której mowa w art. 15zs1 ust. 1 lub w art. 15zs2 ust. 1, na wskazany dzień prowadziła
pozarolniczą działalność gospodarczą oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007 jako rodzaj przeważającej działalności, kodem, o którym mowa odpowiednio w art. 15zs1 ust. 1 albo w art. 15zs2 ust. 1.
Art. 15zyb. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest uprawniony do kontroli
prawidłowości i rzetelności danych przekazanych przez osobę uprawnioną,
zleceniodawcę lub zamawiającego we wniosku, o którym mowa w art. 15zs ust. 1,
art. 15zs1 ust. 2, art. 15zs2 ust. 2, art. 15zs3, lub art. 15zsa ust. 1, lub w oświadczeniu,
o którym mowa w art. 15zua ust. 3. Przepisy rozdziału 10 ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych stosuje się odpowiednio.
Art. 15zz. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest uprawniony do pozyskiwania
i przetwarzania danych osobowych w zakresie niezbędnym do przyznawania, ustania
prawa do świadczenia postojowego i wypłacania tego świadczenia.
Art. 15zza. Do zamówień na usługi lub dostawy udzielane przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych w związku z realizacją zadań związanych z ustalaniem
prawa lub wypłatą świadczenia postojowego nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych.
Art. 15zzb. 1. Starosta może, na podstawie zawartej umowy, przyznać
przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców dofinansowanie części kosztów wynagrodzeń pracowników
w rozumieniu art. 15g ust. 4 zdanie pierwsze oraz należnych od tych wynagrodzeń
składek na ubezpieczenia społeczne w przypadku spadku obrotów gospodarczych
w następstwie wystąpienia COVID-19.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób zatrudnionych na podstawie
umowy o pracę nakładczą lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług,
do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny stosuje się
przepisy dotyczące zlecenia, albo które wykonują pracę zarobkową na podstawie innej
niż stosunek pracy na rzecz pracodawcy będącego rolniczą spółdzielnią produkcyjną
lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną, jeżeli z tego tytułu podlega
obowiązkowi ubezpieczeń: emerytalnemu i rentowemu, z wyjątkiem pomocy
domowej zatrudnionej przez osobę fizyczną.
3. Przez spadek obrotów gospodarczych rozumie się zmniejszenie sprzedaży
towarów lub usług w ujęciu ilościowym lub wartościowym obliczone jako stosunek
łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy
kalendarzowych, przypadających w okresie po dniu 31 grudnia 2019 r. do dnia
poprzedzającego dzień złożenia wniosku o przyznanie dofinansowania, w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni
kalendarzowych, w przypadku gdy dwumiesięczny okres porównawczy rozpoczyna
się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień
danego miesiąca kalendarzowego.
4. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, w przypadku spadku obrotów o:
1) co najmniej 30% – może być przyznane w wysokości nieprzekraczającej kwoty
stanowiącej sumę 50% wynagrodzeń poszczególnych pracowników objętych
wnioskiem o dofinansowanie wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne
należnymi od tych wynagrodzeń, jednak nie więcej niż 50% kwoty minimalnego
wynagrodzenia za pracę w rozumieniu ustawy z dnia 10 października 2002 r.
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, zwanego dalej „minimalnym
wynagrodzeniem”, powiększonego o składki na ubezpieczenia społeczne od
pracodawcy w odniesieniu do każdego pracownika;
2) co najmniej 50% – może być przyznane w wysokości nieprzekraczającej kwoty
stanowiącej sumę 70% wynagrodzeń poszczególnych pracowników objętych
wnioskiem o dofinansowanie wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne
należnymi od tych wynagrodzeń, jednak nie więcej niż 70% kwoty minimalnego
wynagrodzenia, powiększonego o składki na ubezpieczenia społeczne od
pracodawcy, w odniesieniu do każdego pracownika;
3) co najmniej 80% – może być przyznane w wysokości nieprzekraczającej kwoty
stanowiącej sumę 90% wynagrodzeń poszczególnych pracowników objętych
wnioskiem o dofinansowanie wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne
należnymi od tych wynagrodzeń, jednak nie więcej niż 90% kwoty minimalnego
wynagrodzenia, powiększonego o składki na ubezpieczenia społeczne od
pracodawcy, w odniesieniu do każdego pracownika.
5. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, może być przyznane
mikroprzedsiębiorcom, małym oraz średnim przedsiębiorcom w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców na okres nie
dłuższy niż 3 miesiące, przypadające od miesiąca złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 10.
6. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, przedłużyć okres, o którym mowa w ust. 5, mając na względzie okres
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane.
7. (uchylony)
7a. Dofinansowanie jest wypłacane w okresach miesięcznych, na podstawie
danych dołączonych do wniosku, o których mowa w ust. 10 pkt 5 i 6.
7b. Przedsiębiorca jest obowiązany poinformować powiatowy urząd pracy
w formie oświadczenia o każdej zmianie danych, o których mowa w ust. 10 pkt 5 i 6,
mających wpływ na wysokość wypłacanego dofinansowania w terminie 7 dni
roboczych od dnia uzyskania informacji o jej wystąpieniu.
7c. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 10 pkt 5 i 6, mających
wpływ na wysokość dofinansowania powiatowy urząd pracy ustala wysokość
następnej transzy z uwzględnieniem zmian zgłoszonych przez przedsiębiorcę.
8. Przedsiębiorca jest obowiązany do utrzymania w zatrudnieniu pracowników
objętych umową, o której mowa w ust. 1, przez okres, na który przyznane zostało dofinansowanie.
9. W przypadku niedotrzymania warunku, o którym mowa w ust. 8,
przedsiębiorca zwraca dofinansowanie bez odsetek, proporcjonalnie do okresu
nieutrzymania w zatrudnieniu pracownika, w terminie 30 dni od dnia doręczenia
wezwania starosty.
9a. Przepisu ust. 9 nie stosuje się w przypadku rozwiązania umowy o pracę przez
pracownika objętego umową, o której mowa w ust. 1, rozwiązania z nim umowy
o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy lub
wygaśnięcia stosunku pracy tego pracownika, w okresie, na który przyznane zostało
dofinansowanie. W przypadku gdy przedsiębiorca na miejsce tego pracownika
zatrudni inną osobę, zostaje ona objęta umową, o której mowa w ust. 1.
10. Wniosek o dofinansowanie przedsiębiorca składa do powiatowego urzędu
pracy właściwego ze względu na swoją siedzibę, po ogłoszeniu naboru przez dyrektora
powiatowego urzędu pracy. We wniosku o przyznanie dofinansowania przedsiębiorca oświadcza o:
1) wystąpieniu u przedsiębiorcy spadku obrotów gospodarczych w wysokości,
o której mowa w ust. 4, w związku z zaistnieniem okoliczności, o których mowa w ust. 1;
2) braku przesłanek do ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy, o których mowa
w art. 11 lub art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe;
3) niezaleganiu w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do końca trzeciego kwartału 2019 r.;
4) posiadaniu statusu mikroprzedsiębiorcy, małego albo średniego przedsiębiorcy;
5) zatrudnianiu pracowników objętych wnioskiem;
6) wysokości wynagrodzenia każdego z pracowników objętych wnioskiem
i należnych od tego wynagrodzenia składek na ubezpieczenia społeczne;
7) numerze rachunku bankowego albo numerze rachunku prowadzonego
w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej właściwego dla prowadzonej
działalności gospodarczej.
11. Oświadczenia, o których mowa w ust. 7b i 10, są składane pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
12. Przedsiębiorca nie może otrzymać dofinansowania w części, w której te same
koszty zostały albo zostaną sfinansowane z innych środków publicznych.
13. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, nie podlega egzekucji sądowej ani
administracyjnej, z wyjątkiem egzekucji prowadzonej na rzecz osób, na których
wynagrodzenia i należne od tych wynagrodzeń składki na ubezpieczenia społeczne to
dofinansowanie zostało przekazane. Środki te, w razie ich przekazania na rachunek
płatniczy, są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego.
Art. 15zzc. 1. Starosta może, na podstawie zawartej umowy, przyznać
przedsiębiorcy będącemu osobą fizyczną niezatrudniającemu pracowników,
dofinansowanie części kosztów prowadzenia działalności gospodarczej w przypadku
spadku obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19.
2. Przez spadek obrotów gospodarczych rozumie się zmniejszenie sprzedaży
towarów lub usług w ujęciu ilościowym lub wartościowym obliczone jako stosunek
łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy
kalendarzowych, przypadających w okresie po dniu 31 grudnia 2019 r. do dnia
poprzedzającego dzień złożenia wniosku o przyznanie dofinansowania, w porównaniu
do łącznych obrotów z analogicznych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych roku
poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy dwumiesięczny okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień
danego miesiąca kalendarzowego.
3. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, w przypadku spadku obrotów o:
1) co najmniej 30% – może być przyznane w wysokości 50% kwoty minimalnego
wynagrodzenia miesięcznie,
2) co najmniej 50% – może być przyznane w wysokości 70% kwoty minimalnego
wynagrodzenia miesięcznie,
3) co najmniej 80% – może być przyznane w wysokości 90% kwoty minimalnego
wynagrodzenia miesięcznie
– na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, przypadające od miesiąca złożenia wniosku,
o którym mowa w ust. 8.
4. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, przedłużyć okres, o którym mowa w ust. 3, mając na względzie okres
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane.
5. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 3, jest wypłacane w okresach miesięcznych.
6. Przedsiębiorca jest obowiązany do prowadzenia działalności gospodarczej
przez okres, na który przyznane zostało dofinansowanie.
7. W przypadku nieprowadzenia działalności gospodarczej przez okres,
o którym mowa w ust. 6, przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu otrzymanego
dofinansowania bez odsetek, proporcjonalnie do okresu nieprowadzenia działalności
gospodarczej, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty.
7a. W przypadku śmierci przedsiębiorcy w okresie, na który zostało przyznane
dofinansowanie, spadkobiercy przedsiębiorcy nie są obowiązani do zwrotu
otrzymanego dofinansowania z tytułu nieprowadzenia działalności gospodarczej przez
okres, o którym mowa w ust. 6.
8. Wniosek o dofinansowanie przedsiębiorca składa do powiatowego urzędu
pracy właściwego ze względu na swoją siedzibę, po ogłoszeniu naboru przez dyrektora
powiatowego urzędu pracy. We wniosku o przyznanie dofinansowania przedsiębiorca oświadcza o:
1) wystąpieniu u przedsiębiorcy spadku obrotów gospodarczych w wysokości,
o której mowa w ust. 3, w związku z zaistnieniem okoliczności, o których mowa w ust. 1;
2) braku przesłanek do ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy, o których mowa
w art. 11 lub art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe;
3) niezaleganiu w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy lub Fundusz
Solidarnościowy do końca trzeciego kwartału 2019 r.;
4) przeznaczeniu dofinansowania na koszty prowadzenia działalności gospodarczej;
5) numerze rachunku bankowego albo numerze rachunku prowadzonego
w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej właściwego dla prowadzonej
działalności gospodarczej.
9. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 8, przedsiębiorca składa pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
10. Przedsiębiorca nie może otrzymać dofinansowania w części, w której te same
koszty prowadzenia działalności gospodarczej zostały albo zostaną sfinansowane
z innych środków publicznych.
11. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, nie podlega egzekucji sądowej ani
administracyjnej. Środki te, w razie ich przekazania na rachunek płatniczy, są wolne
od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego.
Art. 15zzd. 1. W celu przeciwdziałania negatywnym skutkom
COVID-19 starosta może, na podstawie umowy, udzielić ze środków Funduszu Pracy
jednorazowo pożyczki na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności
gospodarczej mikroprzedsiębiorcy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, który prowadził działalność gospodarczą
przed dniem 1 kwietnia 2020 r.
2. Wniosek o pożyczkę mikroprzedsiębiorca składa do powiatowego urzędu
pracy właściwego ze względu na swoją siedzibę, po ogłoszeniu naboru przez dyrektora
powiatowego urzędu pracy.
3. Pożyczka może być udzielona do wysokości 5000 zł.
4. Oprocentowanie pożyczki jest stałe i wynosi w skali roku 0,05 stopy
redyskonta weksli przyjmowanych przez Narodowy Bank Polski.
5. Okres spłaty pożyczki nie może być dłuższy niż 12 miesięcy, z karencją
w spłacie kapitału wraz z odsetkami przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki.
6. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, przedłużyć okres spłaty pożyczki, o którym mowa w ust. 5, mając na
względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
oraz skutki nimi wywołane.
7. Pożyczka wraz z odsetkami podlega umorzeniu, pod warunkiem,
że mikroprzedsiębiorca będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres
3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki.
7a. Pożyczka wraz z odsetkami podlega umorzeniu także w przypadku śmierci
mikroprzedsiębiorcy w okresie, o którym mowa w ust. 7.
8. (uchylony)
9. Starosta dochodzi roszczeń z tytułu niespłaconych pożyczek.
10. Przychód z tytułu umorzenia pożyczki na zasadach, określonych w ust. 7 i
7a, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób
fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.
11. Środki pochodzące z pożyczki nie podlegają egzekucji sądowej ani
administracyjnej. Środki te, w razie ich przekazania na rachunek płatniczy, są wolne
od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego.
Art. 15zzda. 1. W celu przeciwdziałania negatywnym skutkom
COVID-19 starosta może, na podstawie umowy, udzielić ze środków Funduszu Pracy
jednorazowo pożyczki na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności
gospodarczej lub statutowej organizacji pozarządowej lub podmiotowi, o którym
mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie, które prowadziły działalność przed dniem 1 kwietnia 2020 r.
2. Wniosek o pożyczkę organizacja pozarządowa lub podmiot, o którym mowa
w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie, składa do powiatowego urzędu pracy, właściwego ze względu na
siedzibę, po ogłoszeniu naboru przez dyrektora powiatowego urzędu pracy.
3. Pożyczka może być udzielona do wysokości 5 000 zł. Wysokość pożyczki nie
może przekroczyć 10% przychodów w poprzednim roku bilansowym. Przychód
organizacji pozarządowej lub podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
w poprzednim roku bilansowym nie może przekroczyć 100 000 zł. We wniosku
o pożyczkę organizacja pozarządowa lub podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3
ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, przedstawia w formie oświadczenia wysokość łącznych przychodów osiągniętych w poprzednim roku bilansowym.
4. Oprocentowanie pożyczki jest stałe i wynosi w skali roku 0,05 stopy
redyskonta weksli przyjmowanych przez Narodowy Bank Polski.
5. Okres spłaty pożyczki nie może być dłuższy niż 12 miesięcy, z karencją
w spłacie kapitału wraz z odsetkami przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki.
6. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, przedłużyć okres spłaty pożyczki, o którym mowa w ust. 5, mając na
względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
oraz skutki nimi wywołane.
7. Pożyczka wraz z odsetkami podlega umorzeniu, pod warunkiem, że
organizacja pozarządowa lub podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, będzie
prowadzić działalność przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki.
8. Starosta dochodzi roszczeń z tytułu niespłaconych pożyczek.
9. Przychód z tytułu umorzenia pożyczki na zasadach, określonych w ust. 7, nie
stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.
10. Środki pochodzące z pożyczki nie podlegają egzekucji sądowej ani
administracyjnej. Środki te, w razie ich przekazania na rachunek płatniczy, są wolne
od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego.
Art. 15zze. 1. Starosta może, na podstawie zawartej umowy, przyznać
organizacji pozarządowej lub podmiotowi, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy
z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
dofinansowanie części kosztów wynagrodzeń pracowników w rozumieniu art. 15g
ust. 4 zdanie pierwsze, oraz należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne, w przypadku spadku przychodów z działalności statutowej w następstwie wystąpienia COVID-19.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób zatrudnionych na podstawie
umowy o pracę nakładczą lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług,
do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny stosuje się
przepisy dotyczące zlecenia.
3. Przez spadek przychodów z działalności statutowej rozumie się zmniejszenie
przychodów z tej działalności obliczone jako stosunek łącznych przychodów
z działalności statutowej w ciągu dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy
kalendarzowych, przypadających w okresie po dniu 31 grudnia 2019 r. do dnia
poprzedzającego dzień złożenia wniosku o przyznanie dofinansowania, w porównaniu
do łącznych przychodów z działalności statutowej z analogicznych 2 kolejnych
miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno
po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy dwumiesięczny okres
porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu
innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego. Do przychodów
z działalności statutowej nie wlicza się darowizn rzeczowych i finansowych
otrzymanych w związku z realizacją działań w zakresie przeciwdziałania COVID-19.
4. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, może być przyznane organizacji
pozarządowej lub podmiotowi, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, na okres nie
dłuższy niż 3 miesiące, przypadające od miesiąca złożenia wniosku, o którym mowa
w ust. 9, w przypadku spadku przychodów z działalności statutowej o:
1) co najmniej 30% – w wysokości nieprzekraczającej kwoty stanowiącej sumę
50% wynagrodzeń poszczególnych pracowników objętych wnioskiem
o dofinansowanie wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi od
tych wynagrodzeń, jednak nie więcej niż 50% kwoty minimalnego
wynagrodzenia, powiększonego o składki na ubezpieczenia społeczne od
pracodawcy, w odniesieniu do każdego pracownika;
2) co najmniej 50% – w wysokości nieprzekraczającej kwoty stanowiącej sumę
70% wynagrodzeń poszczególnych pracowników objętych wnioskiem
o dofinansowanie wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi od
tych wynagrodzeń, jednak nie więcej niż 70% kwoty minimalnego
wynagrodzenia, powiększonego o składki na ubezpieczenia społeczne od
pracodawcy, w odniesieniu do każdego pracownika;
3) co najmniej 80% – w wysokości nieprzekraczającej kwoty stanowiącej sumę
90% wynagrodzeń poszczególnych pracowników objętych wnioskiem
o dofinansowanie wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi od
tych wynagrodzeń, jednak nie więcej niż 90% kwoty minimalnego
wynagrodzenia, powiększonego o składki na ubezpieczenia społeczne od
pracodawcy, w odniesieniu do każdego pracownika.
5. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, przedłużyć okres, o którym mowa w ust. 4, mając na względzie okres
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane.
6. (uchylony)
6a. Dofinansowanie jest wypłacane w okresach miesięcznych, na podstawie
danych dołączonych do wniosku, o których mowa w ust. 9 pkt 3 i 4.
6b. Organizacja pozarządowa lub podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3
ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie, są obowiązane poinformować powiatowy urząd pracy w formie
oświadczenia o każdej zmianie danych, o których mowa w ust. 9 pkt 3 i 4, mających
wpływ na wysokość wypłacanego dofinansowania w terminie 7 dni roboczych od dnia
uzyskania informacji o jej wystąpieniu.
6c. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 9 pkt 3 i 4, mających
wpływ na wysokość dofinansowania, powiatowy urząd pracy ustala wysokość
następnej transzy z uwzględnieniem zmian zgłoszonych przez organizację
pozarządową lub podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia
2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
7. Organizacja pozarządowa lub podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy
z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, są
obowiązane do utrzymania w zatrudnieniu pracowników objętych umową, o której
mowa w ust. 1, przez okres, na który zostało przyznane dofinansowanie.
8. W przypadku niedotrzymania warunku, o którym mowa w ust. 7, organizacja
pozarządowa lub podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia
2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, zwraca dofinansowanie
bez odsetek proporcjonalnie do okresu nieutrzymania w zatrudnieniu pracownika,
w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty.
8a. Przepisu ust. 8 nie stosuje się w przypadku rozwiązania umowy o pracę przez
pracownika objętego umową, o której mowa w ust. 1, rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy lub wygaśnięcia stosunku pracy tego pracownika, w okresie, na który przyznane zostało
dofinansowanie. W przypadku gdy organizacja pozarządowa lub podmiot, o którym
mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie, na miejsce tego pracownika zatrudnią inną osobę,
zostaje ona objęta umową, o której mowa w ust. 1.
9. Wniosek o dofinansowanie organizacja pozarządowa lub podmiot, o którym
mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie, składają do powiatowego urzędu pracy właściwego ze
względu na swoją siedzibę, po ogłoszeniu naboru przez dyrektora powiatowego
urzędu pracy. We wniosku o przyznanie dofinansowania organizacja pozarządowa lub
podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, oświadcza o:
1) wystąpieniu spadku przychodów z działalności statutowej w wysokości, o której
mowa w ust. 4, w związku z zaistnieniem okoliczności, o których mowa w ust. 1;
2) niezaleganiu w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do
trzeciego kwartału 2019 r.;
3) zatrudnianiu pracowników objętych wnioskiem;
4) wysokości wynagrodzenia każdego z pracowników objętych wnioskiem
i należnych od tego wynagrodzenia składek na ubezpieczenia społeczne;
5) numerze rachunku bankowego albo numerze rachunku prowadzonego
w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej właściwego dla prowadzonej
działalności statutowej.
10. Oświadczenia, o których mowa w ust. 6b i 9, są składane pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
11. Organizacja pozarządowa lub podmiot, którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy
z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, nie
może otrzymać dofinansowania w części, w której te same koszty zostały albo zostaną
sfinansowane z innych środków publicznych.
12. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, nie podlega egzekucji sądowej ani
administracyjnej, z wyjątkiem egzekucji prowadzonej na rzecz osób, na których
wynagrodzenia i należne od tych wynagrodzeń składki na ubezpieczenia społeczne to
dofinansowanie zostało przekazane. Środki te, w razie ich przekazania na rachunek
płatniczy, są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego.
Art. 15zze1. Pracodawca będący przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 15zzb
ust. 1, albo organizacją pozarządową lub podmiotem, o których mowa w art. 15zze
ust. 1 lub w art. 15zze2 ust. 1, korzystający z dofinansowania do wynagrodzenia
pracownika niepełnosprawnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia
1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych, w części niepodlegającej dofinansowaniu na podstawie tej ustawy
może otrzymać dofinansowanie, o którym mowa w art. 15zzb, art. 15zze albo art. 15zze2.
Przepisów art. 15zzb ust. 12, art. 15zze ust. 11 i art. 15zze2 ust. 12 nie stosuje się.
Art. 15zze2. 1. Starosta może, na podstawie zawartej umowy, przyznać
kościelnej osoby prawnej działającej na podstawie przepisów o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych
kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia
i wyznania, oraz jej jednostce organizacyjnej, dofinansowanie części kosztów
wynagrodzeń pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4 zdanie pierwsze oraz
należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób zatrudnionych na podstawie
umowy o pracę nakładczą lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług,
do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny stosuje się
przepisy dotyczące zlecenia.
3. Dofinasowanie, o którym mowa w ust. 1, może być przyznane na okres nie
dłuższy niż 3 miesiące przypadające od miesiąca złożenia wniosku, o którym mowa
w ust. 10, w wysokości nieprzekraczającej kwoty stanowiącej sumę 70%
wynagrodzeń poszczególnych pracowników objętych wnioskiem o dofinansowanie
wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi od tych wynagrodzeń,
jednak nie więcej niż 70% kwoty minimalnego wynagrodzenia, powiększonego
o składki na ubezpieczenia społeczne od pracodawcy, w odniesieniu do każdego pracownika.
4. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, przedłużyć okres, o którym mowa w ust. 3, mając na względzie okres
obowiązywania oraz skutki nimi wywołane.
5. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany poinformować powiatowy
urząd pracy w formie oświadczenia o każdej zmianie danych, o których mowa
w ust. 10 pkt 2 i 3, mających wpływ na wysokość wypłacanego dofinansowania
w terminie 7 dni roboczych od dnia uzyskania informacji o jej wystąpieniu.
6. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 10 pkt 2 i 3, mających
wpływ na wysokość dofinansowania, powiatowy urząd pracy ustala wysokość
następnej transzy z uwzględnieniem zmian zgłoszonych przez podmiot, o którym mowa w ust. 1.
7. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do utrzymania
zatrudnienia pracowników objętych umową, o której mowa w ust. 1, przez okres, na
który zostało przyznane dofinansowanie.
8. W przypadku niedotrzymania warunku, o którym mowa w ust. 7, podmiot,
o którym mowa w ust. 1, zwraca dofinansowanie bez odsetek proporcjonalnie do
okresu nieutrzymania w zatrudnieniu pracownika, w terminie 30 dni od dnia
doręczenia wezwania starosty.
9. Przepisu ust. 8 nie stosuje się w przypadku rozwiązania umowy o pracę przez
pracownika objętego umową, o której mowa w ust. 1, rozwiązania z nim umowy
o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy lub
wygaśnięcia stosunku pracy tego pracownika, w okresie, na który przyznane zostało
dofinansowanie. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1, na miejsce tego
pracownika zatrudni inną osobę, zostaje ona objęta umową, o której mowa w ust. 1.
10. Wniosek o dofinansowanie podmiot, o którym mowa w ust. 1, składa do
powiatowego urzędu pracy właściwego ze względu na swoją siedzibę w okresie od
dnia ogłoszenia naboru przez dyrektora powiatowego urzędu pracy do dnia ogłoszenia
zakończenia tego naboru, oświadczając o:
1) niezaleganiu w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy lub Fundusz
Solidarnościowy do trzeciego kwartału 2019 r.;
2) zatrudnianiu pracowników objętych wnioskiem;
3) wysokości wynagrodzenia każdego z pracowników objętych wnioskiem
i należnych od tego wynagrodzenia składek na ubezpieczenia społeczne;
4) numerze rachunku bankowego albo numerze rachunku prowadzonego
w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej właściwego dla prowadzonej
działalności statutowej.
11. Oświadczenia, o których mowa w ust. 5 i 10, są składane pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
12. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie może otrzymać dofinansowania
w części, w której te same koszty zostały albo zostaną sfinansowane z innych środków publicznych.
13. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, nie podlega egzekucji sądowej ani
administracyjnej, z wyjątkiem egzekucji prowadzonej na rzecz osób, na których
wynagrodzenia i należne od tych wynagrodzeń składki na ubezpieczenia społeczne to
dofinansowanie zostało przekazane. Środki te, w razie ich przekazania na rachunek
płatniczy, są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego.
Art. 15zze3. 1. Powiatowy urząd pracy może pozyskiwać z Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, przy wykorzystaniu systemów teleinformatycznych prowadzonych
przez ministra właściwego do spraw pracy, w postaci elektronicznej, dane
zgromadzone na koncie płatnika składek lub koncie ubezpieczonego, o których mowa
w art. 50 ust. 14–16 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych, w celu ustalenia lub weryfikacji okoliczności, o których mowa
w art. 15zzb ust. 8, ust. 10 pkt 3, 5 i 6 oraz ust. 12, art. 15zzc ust. 6, ust. 8 pkt 3 i ust.
10, art. 15zze ust. 7, ust. 9 pkt 2–4 i ust. 11 oraz art. 15zze2 ust. 7, ust. 10 pkt 1–3 i ust. 12.
2. Wojewódzki urząd pracy może pozyskiwać z Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, przy wykorzystaniu systemów teleinformatycznych prowadzonych
przez ministra właściwego do spraw pracy, w postaci elektronicznej, dane
zgromadzone na koncie płatnika składek lub koncie ubezpieczonego, o których mowa
w art. 50 ust. 14–16 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych, w celu ustalenia lub weryfikacji okoliczności, o których mowa w art. 15g ust. 3, 7, 7a, 10, 10a i 18, art. 15ga ust. 1–3, 5 i 6, art. 15gg ust. 3–5, 7 i 8 oraz art. 15gga ust. 3 pkt 1, ust. 4, 5 i ust. 15 pkt 1.
3. Publiczne służby zatrudnienia w celu realizacji zadań ustawowych mogą
pozyskiwać w postaci elektronicznej, w sposób automatyczny, przy wykorzystaniu
systemów teleinformatycznych prowadzonych przez ministra właściwego do spraw
pracy, informacje przetwarzane w Krajowym Rejestrze Sądowym, w Centralnej
Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz w Powszechnym
Elektronicznym Systemie Ewidencji Ludności.
4. Główny Urząd Statystyczny udostępnia powiatowym urzędom pracy
w postaci elektronicznej, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw pracy,
wykaz obejmujący dane przedsiębiorców, którzy na dzień wskazany
w art. 15zze4 ust. 1 lub w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 15zze5 ust. 1,
prowadzili działalność gospodarczą oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji
Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami
wskazanymi w art. 15zze4 ust. 1 lub w tym rozporządzeniu. Wykaz zawiera imię
i nazwisko, nazwę pełną oraz nazwę skróconą przedsiębiorcy, NIP, REGON oraz kod PKD.
5. Główny Urząd Statystyczny udostępnia wojewódzkim urzędom pracy,
w postaci elektronicznej, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw pracy,
wykaz obejmujący dane przedsiębiorców, którzy na dzień wskazany w art. 15gga
ust. 1 lub w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 15ggb ust. 1, prowadzili
działalność gospodarczą oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)
2007, jako rodzaj przeważającej działalności kodami wskazanymi w art. 15gga ust. 1
lub w tym rozporządzeniu. Wykaz zawiera imię i nazwisko, nazwę pełną oraz nazwę
skróconą przedsiębiorcy, NIP i REGON oraz kod PKD.
6. Główny Urząd Statystyczny przekazuje wykazy, o których mowa w ust. 4 i 5,
w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 9 grudnia 2020 r. o zmianie
ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz
wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
poz. 11) lub od dnia wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w art. 15ggb
ust. 1 lub art. 15zze5 ust. 1.
7. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany rozporządzeń,
o których mowa w art. 15ggb ust. 1 lub art. 15zze5 ust. 1, w zakresie określenia
kodów, o których mowa odpowiednio w ust. 4 i 5.
Art. 15zze4. 1. W celu przeciwdziałania negatywnym skutkom
COVID-19 starosta może, na podstawie umowy, udzielić ze środków Funduszu Pracy
jednorazowo dotacji na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności
gospodarczej mikroprzedsiębiorcy i małemu przedsiębiorcy, o których mowa
odpowiednio w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców, którzy na dzień 30 września 2020 r. prowadzili działalność
gospodarczą, oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako
rodzaj przeważającej działalności, kodami 47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z,
47.89.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z,
59.13.Z, 59.14.Z, 59.20.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A, 82.30.Z, 85.51.Z, 85.52.Z,
85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności leczniczej polegającej na
udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa uzdrowiskowego, o którym mowa
w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym,
uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych,
lub realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D,
90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.A,
93.29.B, 93.29.Z, 96.01.Z, 96.04.Z, i których przychód z tej działalności
w rozumieniu przepisów podatkowych uzyskany w październiku albo listopadzie
2020 r. był niższy co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego
odpowiednio w październiku albo listopadzie 2019 r.
2. Dotacja nie może być udzielona mikroprzedsiębiorcy i małemu
przedsiębiorcy, którzy na podstawie ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na okres
obejmujący dzień 30 września 2020 r.
3. Oceny spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 1, w zakresie oznaczenia
prowadzonej działalności gospodarczej według Polskiej Klasyfikacji Działalności
(PKD) 2007 dokonuje się na podstawie danych zawartych w rejestrze REGON
w brzmieniu na dzień 30 września 2020 r.
4. Ustalenie prawa do dotacji następuje na wniosek mikroprzedsiębiorcy albo
małego przedsiębiorcy, zawierający oświadczenia:
1) o posiadaniu statusu mikroprzedsiębiorcy albo małego przedsiębiorcy;
2) o prowadzeniu na dzień 30 września 2020 r. działalności gospodarczej, o której
mowa w ust. 1;
3) potwierdzające, że przychód z działalności uzyskany w październiku albo
listopadzie 2020 r. był niższy co najmniej o 40% w stosunku do przychodu
uzyskanego odpowiednio w październiku albo listopadzie 2019 r.;
4) o niezawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej na okres obejmujący
dzień 30 września 2020 r.
5. Oświadczenia, o których mowa w ust. 4, złożone są pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. W oświadczeniach
jest zawarta klauzula następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej
za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, mikroprzedsiębiorca i mały przedsiębiorca
składają wyłącznie w formie elektronicznej do powiatowego urzędu pracy właściwego
ze względu na swoją siedzibę, po ogłoszeniu naboru przez dyrektora powiatowego
urzędu pracy, do dnia 31 stycznia 2021 r.
7. Dotacja może być udzielona do wysokości 5000 zł.
8. Dotacja podlega zwrotowi przez mikroprzedsiębiorcę albo małego
przedsiębiorcę w całości na rachunek bankowy powiatowego urzędu pracy, z którego
otrzymał dotację, jeżeli nie wykonywał działalności gospodarczej przez okres
3 miesięcy od dnia udzielenia dotacji.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8, okres zwrotu dotacji nie może być
dłuższy niż 12 miesięcy, z karencją w spłacie przez okres 3 miesięcy od dnia
udzielenia dotacji.
10. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, przedłużyć okres zwrotu dotacji, o którym mowa w ust. 9, mając na
względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
oraz skutki nimi wywołane.
11. Dotacja podlega zwrotowi przez mikroprzedsiębiorcę albo małego
przedsiębiorcę w całości, wraz z odsetkami liczonymi od dnia udzielenia dotacji, na
rachunek bankowy powiatowego urzędu pracy, z którego otrzymał dotację, jeżeli:
1) wydatkował ją niezgodnie z przeznaczeniem;
2) złożył niezgodne ze stanem faktycznym przynajmniej jedno z oświadczeń,
o których mowa w ust. 4, lub nie spełniał innych warunków do udzielania dotacji;
3) nie poddał się kontroli, o której mowa w ust. 16.
12. W przypadku, o którym mowa w ust. 11, okres zwrotu dotacji nie może być
dłuższy niż 30 dni, liczonych od dnia doręczenia wezwania starosty.
13. W przypadku śmierci przedsiębiorcy w okresie, o którym mowa w ust. 8,
spadkobiercy przedsiębiorcy nie są obowiązani do zwrotu udzielonej dotacji.
14. Starosta dochodzi roszczeń z tytułu niezwróconych i nienależnie udzielonych dotacji.
15. Przychód z tytułu udzielonej dotacji na zasadach określonych w ust. 1 oraz
w przypadku, o którym mowa w ust. 13, nie stanowi przychodu w rozumieniu
przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku
dochodowym od osób prawnych.
16. Starosta może przeprowadzić kontrolę wobec mikroprzedsiębiorcy albo
małego przedsiębiorcy, któremu udzielono dotacji, w okresie 3 lat liczonych od dnia
udzielenia dotacji, w zakresie:
1) wydatkowania dotacji zgodnie z przeznaczeniem;
2) właściwego dokumentowania dotacji.
17. Kontrolowany mikroprzedsiębiorca albo mały przedsiębiorca jest
obowiązany udostępnić wszelkie dokumenty i udzielać wyjaśnień w sprawach
objętych zakresem kontroli.
18. Starosta może, w formie pisemnej, upoważnić dyrektora powiatowego
urzędu pracy lub, na jego wniosek, innych pracowników tego urzędu do dokonywania
czynności, o których mowa w ust. 16.
19. Środki pochodzące z dotacji nie podlegają egzekucji sądowej ani
administracyjnej. Środki te, w razie ich przekazania na rachunek płatniczy, są wolne
od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego.
Art. 15zze5. 1. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19,
w drodze rozporządzenia, nadać starostom uprawnienie do udzielania, na podstawie
umowy, dotacji ze środków Funduszu Pracy na pokrycie bieżących kosztów
prowadzenia działalności gospodarczej wszystkim bądź niektórym
mikroprzedsiębiorcom oraz małym przedsiębiorcom, którzy otrzymali dotację zgodnie
z art. 15zze4, lub do udzielania tej dotacji innym mikroprzedsiębiorcom lub małym
przedsiębiorcom, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii, skutki nimi wywołane, ograniczenia
w prowadzeniu działalności gospodarczej wynikające z tych stanów oraz obszary życia gospodarczego i społecznego w szczególny sposób dotknięte konsekwencjami COVID-19.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może ustalać krąg
przedsiębiorców, którym dotacja może zostać udzielona, poprzez określenie:
1) innych warunków niż wskazane w przepisach art. 15zze4 ust. 1, w zakresie
obniżenia przychodu z działalności i okresu porównawczego, oraz ust. 2;
2) kodów, którymi oznaczona była, na wskazany dzień przypadający nie
wcześniej niż 3 miesiące przed dniem wejścia w życie rozporządzenia,
według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj
przeważającej działalności, działalność gospodarcza przedsiębiorcy
ubiegającego się o otrzymanie dotacji.
3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może także określać:
1) inną niż wskazana w przepisach art. 15zze4 ust. 4 pkt 2–4 treść oświadczeń;
2) inny niż wskazany w art. 15zze4 ust. 6 termin składania wniosku o ustalenie
prawa do dotacji.
Art. 15zzf. W przypadku usług i instrumentów rynku pracy oraz innych form
wsparcia realizowanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w zakresie niezbędnym do niwelowania
i ograniczenia negatywnych skutków COVID-19, starosta na wniosek strony lub za jej
zgodą, w drodze aneksu do zawartej umowy, może zmienić jej warunki, w tym
w szczególności wydłużyć termin na jej realizację lub przesunąć termin na realizację
zobowiązań z niej wynikających.
Art. 15zzf1. 1. W przypadku realizacji zadań, o których mowa w art. 11 ust. 2,
art. 12a, art. 13, art. 26, art. 26d, art. 26e, art. 26g, art. 32, art. 35 ust. 1 pkt 5, art. 35a
ust. 1 pkt 7, art. 36, art. 40, art. 41 i art. 47 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r.
o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych
w zakresie niezbędnym do niwelowania i ograniczenia negatywnych skutków
COVID-19 organy i podmioty powołane do zawierania umów mogą, na wniosek
strony lub za jej zgodą, w drodze aneksu do zawartej umowy, zmienić jej warunki,
w tym w szczególności wydłużyć termin na jej realizację lub przesunąć termin na
realizację zobowiązań z niej wynikających.
2. Środki przeznaczone na realizację zadań określonych w ust. 1,
niewykorzystane w 2020 r., pozostające na wyodrębnionych rachunkach bankowych
organów i podmiotów powołanych do zawierania umów, o ile nie zostaną wykorzystane w 2021 r., podlegają zwrotowi na rachunek Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie później niż do dnia 31 grudnia 2021 r.
Art. 15zzf2. 1. Podmiot, któremu udzielono pożyczki, o której mowa w art. 61e
pkt 1, 1a lub 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, z powodu COVID-19 może złożyć wniosek do pośrednika
finansowego, z którym zawarł umowę pożyczki, o zmianę następujących warunków
tej umowy:
1) zawieszenie spłat rat kapitałowo-odsetkowych na okres nie dłuższy niż
6 miesięcy, przy jednoczesnym wydłużeniu okresu spłaty udzielonej pożyczki;
2) wydłużenie karencji o dodatkowy, nie dłuższy niż 6 miesięcy okres,
w przypadku gdy pożyczkobiorca nie rozpoczął spłaty rat kapitałowo-odsetkowych;
3) wydłużenie okresu spłaty o dodatkowy, nie dłuższy niż 12 miesięcy okres lub
4) obniżenie oprocentowania spłaty pożyczki do 0% w skali roku, na okres nie
dłuższy niż 12 miesięcy.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może złożyć do pośrednika finansowego
wniosek o zgodę na:
1) zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej przed upływem 12 miesięcy,
obliczonych od pierwszego miesiąca, w którym podjął działalność gospodarczą
z wykorzystaniem środków pożyczki, lub
2) nieutrzymanie zatrudnienia na utworzonym stanowisku pracy przed upływem
okresu 36 miesięcy, obliczonych od pierwszego miesiąca, w którym zatrudnił na
tym stanowisku pracy pracownika
– na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, bez ponoszenia negatywnych konsekwencji
określonych w art. 61o ust. 1, 1a, 2 lub 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. We wniosku pożyczkobiorca podaje powód
oraz planowany okres trwania zawieszenia lub niezatrudniania pracownika na
utworzonym stanowisku pracy.
3. W okresie zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej lub
niezatrudniania pracownika na utworzonym stanowisku pracy, o którym mowa
w ust. 2, następuje wstrzymanie biegu terminów prowadzenia działalności
gospodarczej lub zatrudnienia na utworzonym stanowisku pracy, o których mowa
w art. 61o ust. 1, 1a lub 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy.
4. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może złożyć do pośrednika finansowego
wniosek o zgodę na zakończenie działalności gospodarczej lub zgodę na likwidację
stanowiska pracy przed upływem 36 miesięcy, obliczonych od pierwszego miesiąca,
w którym podjął działalność gospodarczą lub od pierwszego miesiąca, w którym
zatrudnił na utworzonym stanowisku pracy pracownika, bez ponoszenia negatywnych
konsekwencji określonych w art. 61o ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. We wniosku pożyczkobiorca
podaje powód, który uniemożliwia dalsze prowadzenie działalności gospodarczej lub
utrzymanie stanowiska pracy.
5. Pośrednik finansowy dokonuje zmiany warunków umowy pożyczki lub
podejmuje decyzję o odstąpieniu od zastosowania sankcji, o których mowa w art. 61o
ust. 1, 1a, 2 lub 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, w przypadku gdy według jego oceny pożyczkobiorca
uzasadnił, że sytuacja związana z COVID-19 spowodowała dla pożyczkobiorcy
negatywne konsekwencje ekonomiczne lub powoduje ryzyko wystąpienia takich
konsekwencji w przyszłości.
6. Zmiana warunków umowy pożyczki może spowodować wydłużenie okresu
karencji lub spłaty pożyczki, o których mowa w art. 61h ust. 3 lub art. 61i ust. 3
ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Art. 15zzg. 1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w drodze
rozporządzenia, może określić inne terminy sporządzenia, rozpatrzenia,
zatwierdzenia, ujawniania, przedstawiania, złożenia i publikacji sprawozdań, a także
przekazania lub dostarczania danych, informacji, deklaracji, sprawozdań, raportów,
zestawień, wyników przeprowadzonej weryfikacji, decyzji, opinii, wezwań,
wniosków, składek, opłat, wpłat, zaliczek, a także rozpatrywania reklamacji oraz
wykonywania innych obowiązków lub czynności określonych w:
1) ustawach, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r.
o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 180, 284, 568 i 695),
2) ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 415), ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności
rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów
wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. z 2019 r.
poz. 212), ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o Banku Gospodarstwa Krajowego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1198), ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim
Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ustawie z dnia 2 kwietnia 2004 r.
o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 103), ustawie
z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym, ustawie z dnia
12 lutego 2010 r. o rekapitalizacji niektórych instytucji oraz o rządowych
instrumentach stabilizacji finansowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 124 oraz z 2019 r.
poz. 1798), ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, ustawie
z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku
finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2279), ustawie
z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem
finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 483 oraz z 2020 r. poz. 695), ustawie z dnia 9 października 2015 r.
o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują
się w trudnej sytuacji finansowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2138), ustawie z dnia
10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie
gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 842)
– oraz w aktach wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, biorąc pod uwagę
konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji tych obowiązków oraz prawidłowe
funkcjonowanie rynku finansowego, jego stabilność, bezpieczeństwo, a także ochronę
interesów uczestników tego rynku.
2. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może
określić inne terminy sporządzania, zatwierdzania, przekazywania, dostarczania
danych, informacji lub sprawozdań określonych w ustawie z dnia 12 lutego 2009 r.
o udzielaniu przez Skarb Państwa wsparcia instytucjom finansowym (Dz. U. z 2016 r.
poz. 1436) i ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1708), oraz w aktach wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, biorąc
pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji tych obowiązków oraz
prawidłowe funkcjonowanie rynku finansowego, jego stabilność, bezpieczeństwo,
a także ochronę interesów uczestników tego rynku.
Art. 15zzh. 1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może określić inne terminy wypełniania obowiązków w zakresie ewidencji oraz w zakresie sporządzenia, zatwierdzenia, udostępnienia i przekazania
do właściwego rejestru, jednostki lub organu sprawozdań lub informacji, o których mowa w:
1) ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351,
1495, 1571, 1655 i 1680 oraz z 2020 r. poz. 568) oraz w aktach wykonawczych
wydanych na podstawie tej ustawy,
2) ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz w aktach
wykonawczych wydanych na podstawie tej ustawy,
3) art. 45 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji tych obowiązków.
2. W przypadku gdy terminy posiedzeń organów zatwierdzających określone
w przepisach szczególnych przypadają przed terminem zatwierdzenia sprawozdań
finansowych określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 1, posiedzenia
organów zatwierdzających odbywają się w terminie określonym w przepisach
wydanych na podstawie ust. 1.
3. W przypadku określenia w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, nowego
terminu zatwierdzenia sprawozdania finansowego jednostki samorządu
terytorialnego, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego podejmuje
uchwałę, o której mowa w art. 271 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych do dnia wskazanego w tym rozporządzeniu. Komisja rewizyjna
przedstawia organowi stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego wniosek
w sprawie absolutorium dla wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zarządu powiatu
lub zarządu województwa, o którym mowa w art. 270 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia
2009 r. o finansach publicznych, w terminie 15 dni przed dniem wskazanym
w rozporządzeniu.
Art. 15zzha. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w drodze
rozporządzenia, może przedłużyć termin następujący po dniu bilansowym roku
obrotowego, za który emitent zobowiązany jest udostępnić w propozycji nabycia
obligacji sprawozdanie finansowe wraz ze sprawozdaniem z badania, o którym mowa
w art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz. U. z 2020 r. poz. 1208), biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji tego obowiązku.
Art. 15zzi. 1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w drodze
rozporządzenia, może określić inne terminy podjęcia określonych czynności,
w szczególności spełnienia świadczenia, załatwienia sprawy, wydania opinii, oraz
wydania decyzji lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, określonych
w ustawie z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym,
systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji lub innych
przepisach regulujących działalność Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, biorąc
pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji tych obowiązków oraz
prawidłowe funkcjonowanie rynku finansowego, jego stabilność, bezpieczeństwo,
a także ochronę interesów uczestników tego rynku.
2. Termin, o którym mowa w art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r.
o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz
przymusowej restrukturyzacji, nie biegnie w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 15zzj. 1. Złożenie organowi podatkowemu:
1) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2019 r. oraz
wpłacenie należnego podatku dochodowego od osób fizycznych,
2) deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej, o której mowa w art. 30h ust. 4
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz
wpłacenie tej daniny
– po upływie terminu na ich złożenie, nie później jednak niż do dnia 1 czerwca 2020 r.,
jest równoznaczne ze złożeniem przez osobę fizyczną zawiadomienia, o którym mowa
w art. 16 § 4 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U.
z 2020 r. poz. 19, 568, 695 i 1106).
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ nie wszczyna postępowania
w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, a wszczęte umarza.
Art. 15zzk. 1. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wstrzymać
administracyjne postępowania egzekucyjne należności pieniężnych, określając
w szczególności zakres terytorialny wstrzymania tych postępowań oraz okres, na który
następuje to wstrzymanie, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego i stanu epidemii w związku z COVID-19 oraz skutki nimi wywołane.
2. W okresie wstrzymania, o którym mowa w ust. 1, mogą być dokonywane
wypłaty z zajętego rachunku bankowego lub rachunku prowadzonego przez
spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową.
Art. 15zzl. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii oraz w terminie 30 dni następujących po ich odwołaniu organ
administracji publicznej zlecający realizację zadania publicznego organizacjom
pozarządowym, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, oraz podmiotom wymienionym
w art. 3 ust. 3 tej ustawy jest uprawniony do przedłużenia terminu na złożenie
sprawozdania z wykonania zleconego zadania publicznego oraz rozliczenia udzielonej
dotacji na realizację zadania publicznego z pominięciem terminów wynikających
z ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, a także do uznania za
uzasadnione wydatków poniesionych na sfinansowanie działań realizowanych
w ramach zleconego zadania publicznego, które zostały odwołane w następstwie
okoliczności związanych z obowiązywaniem stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, niewykonanie planu działań lub
nieosiągnięcie rezultatów założonych w umowie, na podstawie której zlecono
realizację zadania publicznego, nie może skutkować uznaniem dotacji na realizację
zadania publicznego w tej części za wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem,
pobraną nienależnie lub w nadmiernej wysokości i podlegającą zwrotowi.
Art. 15zzm. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii organ administracji publicznej może zlecać organizacjom
pozarządowym oraz podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie realizację
zadania publicznego w celu przeciwdziałania COVID-19 z pominięciem otwartego
konkursu ofert, o którym mowa w dziale II rozdziale 2 tej ustawy. Przepisy art. 43,
art. 47, art. 151 oraz art. 221 ust. 1–3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych stosuje się odpowiednio, przy czym tryb postępowania o udzielenie
dotacji na zadania określone w art. 221 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych, sposób jej rozliczania oraz sposób kontroli wykonywania
zleconego zadania określa, w drodze zarządzenia lub uchwały, organ wykonawczy
jednostki samorządu terytorialnego, mając na względzie zapewnienie jawności
postępowania o udzielenie dotacji i jej rozliczenia.
Art. 15zzn. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu
epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19, termin na złożenie zawiadomienia,
o którym mowa w art. 117ba § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa, art. 14 ust. 2i pkt 2 lub art. 22p ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 12 ust. 4j pkt 2 lub art. 15d ust. 4
ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1406, 1492 i 1565) przedłuża się do 14 dni od dnia zlecenia przelewu.
Art. 15zzo. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii oraz w okresie 4 miesięcy następujących po dniu odwołania ich
obowiązywania, okres na jaki przyznano stypendia sportowe, o których mowa
w art. 32 i art. 32a ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1133), może zostać dodatkowo przedłużony, ale nie dłużej niż do roku od dnia
odwołania obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
2. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej może w szczególnie
uzasadnionym przypadku oraz w związku z odwołaniem zawodów, wskazanych
w zobowiązaniu członka kadry narodowej do realizacji programu przygotowań
i udziału w tych zawodach, przedłużyć okres o którym mowa w ust. 1. Przepisy
art. 32 ust. 1–1b, 1e i 2–5, art. 33 ust. 1 oraz przepisy wykonawcze wydane na
podstawie art. 32 ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie stosuje się
odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii w stosunku do sportowców, którzy nie realizują programu przygotowań
o którym mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie
z powodów wynikających z obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, nie stosuje się art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie.
Art. 15zzp. 1. W ramach przyznanych środków na realizację zadań publicznych
ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do
spraw kultury fizycznej, Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej, o którym mowa
w art. 86 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych oraz Funduszu
Zajęć Sportowych dla Uczniów, o którym mowa w art. 133 ustawy z dnia
26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi w związku z obowiązywaniem stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii i w okresie ich trwania, mając na uwadze zachowanie płynności finansowej beneficjentów, jako wydatki służące realizacji tych zadań można uznać również:
1) wydatki w tej części, która jest związana z obsługą tych zadań przez
beneficjentów w wysokości określonej w umowach o dofinansowaniu realizacji
zadań publicznych (koszty pośrednie), bez względu na stopień wykonania tych
zadań z uwagi na wystąpienie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii;
2) dodatkowe wydatki wywołane ogłoszeniem i obowiązywaniem stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, pod warunkiem ich związku z zakresem
i celem realizowanego zadania publicznego, o ile ich poniesienie było
niemożliwe do przewidzenia przez beneficjenta lub nie wiązało się
z nieprzestrzeganiem obowiązujących ograniczeń, nakazów i zakazów,
o których mowa w art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu
oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
2. W stosunku do przebudowy, remontów i dofinansowania inwestycji obiektów
sportowych, o których mowa w art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r.
o grach hazardowych, przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się.
3. Wydatki, o których mowa w ust. 1, nie podlegają uwzględnieniu, jeżeli zostały
pokryte z innych źródeł publicznych.
Art. 15zzq. 1. Jeżeli ostatni dzień ważności zezwolenia na pracę, o którym
mowa w art. 88 ust. 1 pkt 1–5 lub ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przypada w okresie stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii, ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem
SARS-CoV-2, okres ważności tego zezwolenia na pracę ulega przedłużeniu z mocy
prawa do upływu 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który
obowiązywał jako ostatni. Przepis zdania pierwszego stosuje się odpowiednio do
decyzji o przedłużeniu zezwolenia na pracę lub przedłużeniu zezwolenia na pracę sezonową.
2. W przypadku przedłużenia okresu ważności zezwolenia na pracę na podstawie
ust. 1 wniosek, o którym mowa w art. 88a ust. 1a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, składa się nie wcześniej niż
w terminie 90 dni przed upływem okresu ważności zezwolenia na pracę określonego
w tym zezwoleniu i nie później niż w ostatnim dniu okresu ważności przedłużonego
na podstawie ust. 1.
3. Jeżeli w oświadczeniu o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi,
wpisanym do ewidencji oświadczeń na podstawie art. 88z ust. 2 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, wskazano
okres pracy, którego koniec przypada w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub
stanu epidemii, ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2,
cudzoziemiec może wykonywać pracę określoną oświadczeniem na rzecz podmiotu,
który złożył oświadczenie, w okresie lub okresach nieobjętych oświadczeniem do
upływu 30 dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał
jako ostatni, bez zezwolenia na pracę.
4. Dodatkowego okresu wykonywania pracy, o którym mowa w ust. 3, nie
wlicza się do okresu wykonywania pracy, o którym mowa w art. 87 ust. 3 i art. 88z
ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Art. 15zzr. (uchylony).
Art. 15zzra. 1. Jeżeli podstawa do ogłoszenia upadłości dłużnika powstała
w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii
ogłoszonego z powodu COVID-19, a stan niewypłacalności powstał z powodu
COVID-19, bieg terminu do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, o którym mowa
w art. 21 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe nie rozpoczyna się,
a rozpoczęty ulega przerwaniu. Po tym okresie termin ten biegnie na nowo. Jeżeli stan
niewypłacalności powstał w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 domniemywa się, że zaistniał
z powodu COVID-19.
2. Jeżeli termin na zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości ustalany jest
z uwzględnieniem postanowień ust. 1 i wniosek o ogłoszenie upadłości zostanie
złożony przez dłużnika w tym terminie, a brak jest wcześniejszego wniosku
o ogłoszenie upadłości, określone przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo
upadłościowe terminy, dla których obliczania znaczenie ma dzień zgłoszenia wniosku
o ogłoszenie upadłości wydłuża się o liczbę dni pomiędzy dniem zgłoszenia wniosku
o ogłoszenie upadłości, a ostatnim dniem, w którym wniosek ten winien być złożony
stosownie do art. 21 ust. 1, lub odpowiednio art. 21 ust. 2a, ustawy z dnia 28 lutego
2003 r. – Prawo upadłościowe, bez uwzględniania postanowień ust. 1 niniejszego artykułu.
Art. 15zzs. (uchylony).
Art. 15zzs1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania
ostatniego z nich, w sprawach rozpoznawanych według przepisów ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, zwanej dalej „Kodeksem
postępowania cywilnego”:
1) rozprawę lub posiedzenie jawne przeprowadza się przy użyciu urządzeń
technicznych umożliwiających przeprowadzenie ich na odległość
z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku, z tym że osoby
w nich uczestniczące nie muszą przebywać w budynku sądu, chyba że
przeprowadzenie rozprawy lub posiedzenia jawnego bez użycia powyższych
urządzeń nie wywoła nadmiernego zagrożenia dla zdrowia osób w nim uczestniczących;
2) przewodniczący może zarządzić przeprowadzenie posiedzenia niejawnego,
jeżeli uzna rozpoznanie sprawy za konieczne, zaś przeprowadzenie wymaganych
przez ustawę rozprawy lub posiedzenia jawnego mogłoby wywołać nadmierne
zagrożenie dla zdrowia osób w nich uczestniczących i nie można przeprowadzić
ich na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku,
a żadna ze stron nie sprzeciwiła się przeprowadzeniu posiedzenia niejawnego
w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia ich o skierowaniu sprawy na
posiedzenie niejawne; w przesyłanym zawiadomieniu należy pouczyć stronę
niezastępowaną przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub
Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej o prawie i terminie do
złożenia sprzeciwu;
3) jeżeli ze względu na szczególne okoliczności prezes sądu tak zarządzi,
członkowie składu, z wyjątkiem przewodniczącego i referenta sprawy, mogą
brać udział w posiedzeniu za pomocą środków komunikacji elektronicznej,
z wyjątkiem posiedzenia, na którym dochodzi do zamknięcia rozprawy.
Art. 15zzs2. Jeżeli w sprawie rozpoznawanej według przepisów Kodeksu
postępowania cywilnego postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone w całości,
sąd może zamknąć rozprawę i wydać orzeczenie na posiedzeniu niejawnym po
uprzednim odebraniu od stron lub uczestników postępowania stanowisk na piśmie.
Art. 15zzs3. 1. Jeżeli w sprawie rozpoznawanej według przepisów Kodeksu
postępowania cywilnego, w której apelację wniesiono przed dniem 7 listopada
2019 r., sąd drugiej instancji uzna, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, może skierować sprawę na posiedzenie niejawne, chyba że strona wniesie o przeprowadzenie rozprawy lub wnosiła o przeprowadzenie niepodlegającego
pominięciu dowodu z zeznań świadków lub przesłuchania stron. Sąd rozpoznaje
jednak sprawę na posiedzeniu niejawnym w razie cofnięcia pozwu, cofnięcia apelacji
albo jeżeli zachodzi nieważność postępowania.
2. Wniosek o przeprowadzenie rozprawy składa się w terminie 7 dni od dnia
doręczenia zawiadomienia o skierowaniu sprawy na posiedzenie niejawne.
W przesyłanym zawiadomieniu należy pouczyć stronę niezastępowaną przez
adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną
Rzeczypospolitej Polskiej o prawie i terminie do złożenia wniosku.
Art. 15zzs4. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania
ostatniego z nich w sprawach, w których strona wnosząca skargę kasacyjną nie zrzekła
się rozprawy lub inna strona zażądała przeprowadzenia rozprawy, Naczelny Sąd
Administracyjny może rozpoznać skargę kasacyjną na posiedzeniu niejawnym, jeżeli
wszystkie strony w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zamiarze
skierowania sprawy na posiedzenie niejawne wyrażą na to zgodę. Na posiedzeniu
niejawnym w tych sprawach Naczelny Sąd Administracyjny orzeka w składzie trzech sędziów.
2. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania
ostatniego z nich wojewódzkie sądy administracyjne oraz Naczelny Sąd
Administracyjny przeprowadzają rozprawę przy użyciu urządzeń technicznych
umożliwiających przeprowadzenie jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim
przekazem obrazu i dźwięku, z tym że osoby w niej uczestniczące nie muszą
przebywać w budynku sądu, chyba że przeprowadzenie rozprawy bez użycia
powyższych urządzeń nie wywoła nadmiernego zagrożenia dla zdrowia osób w niej uczestniczących.
3. Przewodniczący może zarządzić przeprowadzenie posiedzenia niejawnego,
jeżeli uzna rozpoznanie sprawy za konieczne, a przeprowadzenie wymaganej przez
ustawę rozprawy mogłoby wywołać nadmierne zagrożenie dla zdrowia osób w niej
uczestniczących i nie można przeprowadzić jej na odległość z jednoczesnym
bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Na posiedzeniu niejawnym w tych
sprawach sąd orzeka w składzie trzech sędziów.
Art. 15zzs5. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania
ostatniego z nich podział czynności, o którym mowa w art. 22a ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 365, 288, 875 i
1086), może zostać ustalony przed zasięgnięciem opinii kolegium właściwego sądu.
Odwołanie od podziału czynności nie wstrzymuje jego stosowania. W przypadku
uwzględnienia odwołania przydział spraw dokonany przed doręczeniem sądowi
uchwały Krajowej Rady Sądownictwa pozostaje w mocy.
Art. 15zzt. (uchylony).
Art. 15zzu. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 nie wykonuje się tytułów
wykonawczych nakazujących opróżnienie lokalu mieszkalnego.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy:
1) orzeczeń wydanych na podstawie art. 11a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. z 2020 r. poz. 218 i 956);
2) decyzji o:
a) zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej – wydawanej na podstawie
ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania
i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1363),
b) ustaleniu lokalizacji linii kolejowej – wydawanej na podstawie ustawy
z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
c) zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 lutego 2009 r. o szczególnych
zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku
publicznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1380, z 2020 r. poz. 471 i 2380 oraz z 2021 r. poz. 11),
d) ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie Centralnego Portu
Komunikacyjnego, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 10 maja
2018 r. o Centralnym Porcie Komunikacyjnym (Dz. U z 2020 r. poz. 234 i 1378),
e) pozwoleniu na realizację inwestycji – wydawanej na podstawie ustawy
z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 933 oraz z 2020 r. poz. 471).
Art. 15zzu1. 1. Do dnia 30 września 2020 r. w ramach realizacji zadań
przeciwdziałania COVID-19 powierza się operatorowi wyznaczonemu, o którym
mowa w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1041), świadczenie usługi pocztowej, o której mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, przy wykorzystaniu środków komunikacji
elektronicznej na etapie doręczania.
2. Przez usługę pocztową, o której mowa w ust. 1, rozumie się przyjęcie
przesyłki poleconej, a następnie jej przemieszczenie i doręczenie w postaci
dokumentu elektronicznego do adresata bez konieczności składania własnoręcznego podpisu.
3. Usługa pocztowa, o której mowa w ust. 1, jest przeznaczona dla podmiotów
posiadających profil zaufany w rozumieniu art. 3 pkt 14 ustawy z dnia 17 lutego
2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne
(Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695 i 1517).
4. Przez przesyłkę poleconą rozumie się również przesyłkę poleconą
z potwierdzeniem odbioru, pokwitowaniem odbioru albo elektronicznym
potwierdzeniem odbioru.
Art. 15zzu2. 1. Do dnia 30 września 2020 r. ilekroć w przepisach prawa jest
mowa o przesyłce poleconej w rozumieniu w art. 3 pkt 22 ustawy z dnia 23 listopada
2012 r. – Prawo pocztowe, albo o doręczaniu pisma za pokwitowaniem przez
operatora pocztowego w rozumieniu tej ustawy, doręczenie takiej przesyłki może
nastąpić przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej, jeżeli adresat
wyrazi na to zgodę i upoważni operatora wyznaczonego do obioru przesyłek
poleconych celem ich przetworzenia i doręczenia w postaci dokumentów
elektronicznych na skrzynkę elektroniczną adresata. W upoważnieniu adresat
uzgadnia z operatorem wyznaczonym sposób postępowania z odebranymi
przesyłkami poleconymi.
2. Datą doręczenia przesyłki jest data zapoznania się przez odbiorcę
z dokumentem zamieszczonym na skrzynce elektronicznej adresata. W razie braku
zapoznania się dokument uznaje się za doręczony po upływie 14 dni od
zamieszczenia dokumentu.
3. Operator wyznaczony przesyła na adres elektroniczny wskazany przez
adresata zawiadomienie zawierające informację, że doręczono na skrzynkę
elektroniczną adresata dokument elektroniczny.
Art. 15zzu3. 1. Przepisu art. 15zzu1 nie stosuje się w przypadkach, gdy
korespondencja nie może być doręczona ze względu na:
1) konieczność doręczenia niepodlegającego przekształceniu dokumentu
utrwalonego w postaci innej niż elektroniczna lub rzeczy;
2) ważny interes publiczny, w tym istotne interesy państwa, a w szczególności jego
bezpieczeństwo, obronność lub porządek publiczny;
3) opatrzenie tekstem plastycznym, odbitką pieczęci plastycznej, hologramem lub
innym zabezpieczeniem, które nie może być odzwierciedlone w wyniku przekształcenia;
4) inne przyczyny techniczne.
2. Istnienie przesłanek wymienionych w ust. 1 ocenia nadawca.
Art. 15zzu4. Niniejsze przepisy mają zastosowanie do wszystkich przesyłek
poleconych, o których mowa w art. 15zzu1 ust. 4, nadawanych na podstawie
zawartych z operatorem wyznaczonym umów, bez względu na tryb w jakim zostały
zawarte te umowy.
Art. 15zzu5. Dokument elektroniczny powstały w ramach realizacji usługi,
o której mowa w art. 15zzu1 ust. 1, ma moc równą mocy dokumentu w postaci
papierowej, z którego został przekształcony.
Art. 15zzu6. 1. Operator wyznaczony w ramach świadczenia usługi, o której
mowa w art. 15zzu1 ust. 1:
1) jest obowiązany do zapewnienia jednoznacznej identyfikacji adresata będącego
osobą fizyczną;
2) może zapewnić jednoznaczną identyfikację adresata lub osób uprawnionych do
jego reprezentowania, w przypadku gdy adresat jest osobą prawną albo jednostką
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o ile operator wyznaczony
ma takie możliwości techniczne.
2. Minister właściwy do spraw informatyzacji na okres do dnia 30 września
2020 r. zapewnia adresatowi będącemu osobą fizyczną możliwość uwierzytelnienia
w systemie operatora wyznaczonego za pomocą profilu zaufanego dla potrzeb
korzystania z usługi, o której mowa w art. 15zzu1 ust. 1.
Art. 15zzu7. Operator wyznaczony świadczy usługę, o której mowa
w art. 15zzu1 ust. 1, na podstawie regulaminu usługi. Regulamin, poza wymogami
określonymi w ustawie z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, określa zasady
identyfikacji adresata oraz zasady odbioru przesyłek.
Art. 15zzu8. 1. Dodatkowe czynności związane z doręczeniem wynikające
z pełnomocnictwa, o którym mowa w art. 15zzu2 ust. 1, wykonywane w ramach
usługi, o której mowa w art. 15zzu1 ust. 1, są zwolnione z opłaty. Operator
wyznaczony, który nie pobrał opłaty, otrzymuje z Funduszu Przeciwdziałania
COVID-19 środki związane z funkcjonowaniem usługi w okresie jej świadczenia, na
pokrycie kosztów całkowitych tej usługi powiększonych o wskaźnik zwrotu kosztu
zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego.
2. Podstawę obliczenia należnych operatorowi wyznaczonemu środków stanowi:
1) wartość poniesionych w okresie świadczenia usługi kosztów uzasadnionych
rozumianych jako całkowity rzeczywisty koszt jednostkowy przesyłki
hybrydowej, skalkulowany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września
1994 r. o rachunkowości i przepisami wydanymi na podstawie art. 104 ustawy
z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe oraz opisem kalkulacji kosztów
zatwierdzanym przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej zgodnie
z art. 97 ust. 2 tej ustawy, powiększonych o wskaźnik zwrotu kosztu
zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego;
2) rzeczywisty wolumen przesyłek hybrydowych zrealizowanych w okresie
świadczenia usługi.
3. Okresem rozliczeniowym środków jest miesiąc kalendarzowy.
4. Środki, o w których mowa w ust. 1, stanowią pomoc publiczną i mogą być
udzielone zgodnie z postanowieniami zawartymi w decyzji Komisji Europejskiej,
wydanej w wyniku notyfikacji, w okresie obowiązywania tej decyzji.
5. W przypadku gdy przepisy Unii Europejskiej dotyczące pomocy publicznej
dopuszczają zwolnienie z wymogu notyfikacji Komisji Europejskiej pomocy
publicznej udzielanej zgodnie z ich postanowieniami, środki, o których mowa
w ust. 1, mogą być również udzielone zgodnie z tymi przepisami.
6. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki udzielania środków, o których mowa w ust. 1, zwolnionych
z wymogu notyfikacji Komisji Europejskiej, mając na uwadze potrzebę zapewnienia
zgodności przyznawania tych środków z rynkiem wewnętrznym.
Art. 15zzu9. W ramach doręczania, o którym mowa w art. 15zzu1, operator
wyznaczony zapewnia:
1) w toku przekształcenia wykonanie z należytą starannością i jakością techniczną
odwzorowania cyfrowego druku lub korespondencji zawartej w przesyłce
listowej oraz koperty umożliwiające zapoznanie się z treścią dokumentu
elektronicznego bez potrzeby weryfikacji tej treści z dokumentem w postaci papierowej;
2) integralność dokumentu elektronicznego wytworzonego w wyniku przekształcenia.
Art. 15zzu10. Przepisów art. 15zzu1–15zzu9 nie stosuje się do przesyłek
wysyłanych do ani wysyłanych przez:
1) Sądy i Trybunały;
2) prokuraturę i inne organy ścigania;
3) komornika sądowego.
Art. 15zzu10a. 1. Do dnia 30 września 2021 r., w ramach realizacji zadań
przeciwdziałania COVID-19 powierza się operatorowi wyznaczonemu, o którym
mowa w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1041 i 000), świadczenie usługi pocztowej, o której mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, przy wykorzystaniu środków komunikacji
elektronicznej na etapie doręczania.
2. Przez usługę pocztową, o której mowa w ust. 1, rozumie się przyjęcie
przesyłki poleconej, a następnie jej przemieszczenie i doręczenie w postaci
dokumentu elektronicznego do adresata bez konieczności składania własnoręcznego podpisu.
3. Usługa pocztowa, o której mowa w ust. 1, jest przeznaczona dla podmiotów
posiadających profil zaufany w rozumieniu art. 3 pkt 14 ustawy z dnia 17 lutego
2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.
U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 000).
4. Przez przesyłkę poleconą rozumie się również przesyłkę poleconą
z potwierdzeniem odbioru, pokwitowaniem odbioru albo elektronicznym
potwierdzeniem odbioru.
Art. 15zzu10b. 1. Do dnia 30 września 2021 r. ilekroć w przepisach prawa jest
mowa o przesyłce poleconej w rozumieniu art. 3 pkt 22 ustawy z dnia 23 listopada
2012 r. – Prawo pocztowe albo o doręczaniu pisma za pokwitowaniem przez operatora pocztowego w rozumieniu tej ustawy, doręczenie takiej przesyłki może nastąpić przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej, jeżeli adresat wyrazi na to zgodę
i upoważni operatora wyznaczonego do odbioru przesyłek poleconych celem ich
przetworzenia i doręczenia w postaci dokumentów elektronicznych na skrzynkę
elektroniczną adresata. W upoważnieniu adresat uzgadnia z operatorem
wyznaczonym sposób postępowania z odebranymi przesyłkami poleconymi.
2. Datą doręczenia przesyłki jest data zapoznania się przez odbiorcę
z dokumentem zamieszczonym na skrzynce elektronicznej adresata. W przypadku
braku zapoznania się dokument uznaje się za doręczony po upływie 14 dni od
zamieszczenia dokumentu.
3. Operator wyznaczony przesyła na adres elektroniczny wskazany przez
adresata zawiadomienie zawierające informację, że doręczono na skrzynkę
elektroniczną adresata dokument elektroniczny.
Art. 15zzu10c. 1. Przepisów art. 15zzu10a nie stosuje się w przypadkach, gdy
korespondencja nie może być doręczona ze względu na:
1) konieczność doręczenia niepodlegającego przekształceniu dokumentu
utrwalonego w postaci innej niż elektroniczna lub rzeczy;
2) ważny interes publiczny, w szczególności bezpieczeństwo państwa, obronność
lub porządek publiczny;
3) opatrzenie tekstem plastycznym, odbitką pieczęci plastycznej, hologramem lub
innym zabezpieczeniem, które nie może być odzwierciedlone w wyniku przekształcenia;
4) inne przyczyny techniczne.
2. Istnienie przesłanek wymienionych w ust. 1 ocenia nadawca.
Art. 15zzu10d. Przepisy mają zastosowanie do przesyłek poleconych, o których
mowa w art. 15zzu10a ust. 4, nadawanych na podstawie zawartych z operatorem
wyznaczonym umów, bez względu na tryb, w jakim zostały zawarte te umowy.
Art. 15zzu10e. Dokument elektroniczny powstały w ramach realizacji usługi,
o której mowa w art. 15zzu10a ust. 1, ma moc równą mocy dokumentu w postaci
papierowej, z którego został przekształcony.
Art. 15zzu10f. 1. Operator wyznaczony w ramach świadczenia usługi, o której
mowa w art. 15zzu10a ust. 1:
1) jest obowiązany do zapewnienia jednoznacznej identyfikacji adresata będącego
osobą fizyczną;
2) może zapewnić jednoznaczną identyfikację adresata lub osób uprawnionych do
jego reprezentowania, w przypadku gdy adresat jest osobą prawną albo jednostką
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o ile operator wyznaczony
ma takie możliwości techniczne.
2. Minister właściwy do spraw informatyzacji w okresie do dnia 30 września
2021 r. zapewnia adresatowi będącemu osobą fizyczną możliwość uwierzytelnienia
w systemie operatora wyznaczonego za pomocą profilu zaufanego dla potrzeb
korzystania z usługi, o której mowa w art. 15zzu10a ust. 1.
Art. 15zzu10g. Operator wyznaczony świadczy usługę, o której mowa
w art. 15zzu10a ust. 1, na podstawie regulaminu usługi. Regulamin, poza wymogami
określonymi w ustawie z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, określa zasady
identyfikacji adresata oraz zasady odbioru przesyłek.
Art. 15zzu10h. 1. Do dnia 31 grudnia 2020 r. dodatkowe czynności związane
z doręczeniem wynikające z upoważnienia, o którym mowa w art. 15zzu10b ust. 1,
wykonywane w ramach usługi, o której mowa w art. 15zzu10a ust. 1, są zwolnione
z opłaty. Operator wyznaczony, który nie pobrał opłaty, otrzymuje z Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19 środki związane z funkcjonowaniem usługi w okresie jej
świadczenia, na pokrycie kosztów całkowitych tej usługi, powiększonych o wskaźnik
zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego.
2. Od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 30 września 2021 r. dodatkowe czynności
związane z doręczeniem wynikające z upoważnienia, o którym mowa w art. 15zzu10b
ust. 1, wykonywane w ramach usługi, o której mowa w art. 15zzu10a ust. 1, są
zwolnione z opłaty. Operator wyznaczony, który nie pobrał opłaty, otrzymuje dotację
z budżetu państwa związaną z funkcjonowaniem usługi w okresie jej świadczenia, na
pokrycie kosztów całkowitych tej usługi, powiększonych o wskaźnik zwrotu kosztu
zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego.
3. Łączną kwotę dotacji, o której mowa w ust. 2, określa ustawa budżetowa.
4. Podstawę obliczenia należnych operatorowi wyznaczonemu środków,
o których mowa w ust. 1, oraz należnej operatorowi wyznaczonemu dotacji, o której
mowa w ust. 2, stanowi:
1) wartość poniesionych w okresie świadczenia usługi kosztów uzasadnionych
rozumianych jako całkowity rzeczywisty koszt jednostkowy przesyłki
hybrydowej, skalkulowany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września
1994 r. o rachunkowości i przepisami wydanymi na podstawie art. 104 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe oraz opisem kalkulacji kosztów zatwierdzanym przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej zgodnie
z art. 97 ust. 2 tej ustawy, powiększonych o wskaźnik zwrotu kosztu
zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego;
2) rzeczywisty wolumen przesyłek hybrydowych zrealizowanych w okresie
świadczenia usługi.
5. Okresem rozliczeniowym środków, o których mowa w ust. 1, oraz dotacji,
o której mowa w ust. 2, jest miesiąc kalendarzowy.
6. Środki, o których mowa w ust. 1, oraz dotacja, o w której mowa w ust. 2,
stanowią pomoc publiczną i mogą być udzielone zgodnie z postanowieniami
zawartymi w decyzji Komisji Europejskiej, wydanej w wyniku notyfikacji, w okresie
obowiązywania tej decyzji.
7. W przypadku gdy przepisy Unii Europejskiej dotyczące pomocy publicznej
dopuszczają zwolnienie z wymogu notyfikacji Komisji Europejskiej pomocy
publicznej udzielanej zgodnie z ich postanowieniami, środki, o których mowa
w ust. 1, oraz dotacja, o której mowa w ust. 2, mogą być również udzielone zgodnie
z tymi przepisami.
8. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki udzielania środków, o których mowa w ust. 1, zwolnionych
z wymogu notyfikacji Komisji Europejskiej, mając na uwadze potrzebę zapewnienia
zgodności przyznawania tych środków z rynkiem wewnętrznym.
9. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki udzielania dotacji, o której mowa w ust. 2, zwolnionej
z wymogu notyfikacji Komisji Europejskiej, mając na uwadze potrzebę zapewnienia
zgodności przyznawania tych środków z rynkiem wewnętrznym.
Art. 15zzu10i. W ramach doręczania, o którym mowa w art. 15zzu10a, operator
wyznaczony zapewnia:
1) w toku przekształcenia, wykonanie z należytą starannością i jakością techniczną
odwzorowania cyfrowego druku lub korespondencji zawartej w przesyłce
listowej oraz koperty, umożliwiające zapoznanie się z treścią dokumentu
elektronicznego bez potrzeby weryfikacji tej treści z dokumentem w postaci papierowej;
2) integralność dokumentu elektronicznego wytworzonego w wyniku
przekształcenia.
Art. 15zzu10j. 1. Przepisów art. 15zzu10a–15zzu10i nie stosuje się do przesyłek
wysyłanych do oraz wysyłanych przez:
1) Sądy i Trybunały;
2) prokuraturę i inne organy ścigania;
3) komornika sądowego.
2. W przypadku przesyłek wysyłanych do oraz wysyłanych przez organy
ścigania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, warunkiem niestosowania przepisów
art. 15zzu10a–15zzu10i jest oznaczenie przesyłki przez nadawcę napisem: „Nie podlega digitalizacji”.
Art. 15zzu11. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii spółka prowadząca rynek regulowany udostępnia uczestnikom obrotu
zmiany regulaminu rynku regulowanego oraz inne ustanowione przez spółkę regulacje
obowiązujące na prowadzonym przez nią rynku, co najmniej na 3 dni robocze przed
dniem ich wejścia w życie.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego może,
w drodze decyzji wydawanej na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284, 288 i 568),
określić inny termin, nie dłuższy jednak niż 2 tygodnie, jeżeli wymaga tego interes
uczestników obrotu.
Art. 15zzv. Jeżeli termin wypłacenia odszkodowania, o którym mowa
w art. 14 ust. 1 albo 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach
obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, lub dopełnienia obowiązku, o którym mowa
w art. 14 ust. 3 tej ustawy, przypadał w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, w przypadku niewypłacenia przez zakład
ubezpieczeń odszkodowania w terminie, o którym mowa w art. 14 ust. 1 albo 2 tej
ustawy, lub niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3 tej ustawy,
organ nadzoru może zastosować wobec zakładu ubezpieczeń środki nadzorcze
określone w art. 362 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 895 i 1180).
Art. 15zzw. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w drodze
rozporządzenia, może określić inny termin podjęcia przez walne zgromadzenie spółki
uchwały w sprawie polityki wynagrodzeń członków zarządu i rady nadzorczej, o którym mowa w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 2019 r. o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do
zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. poz. 2217 oraz z 2020 r. poz. 288 i 695), biorąc pod uwagę konieczność
zapewnienia prawidłowej realizacji tego obowiązku.
Art. 15zzx. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego oraz działające
kolegialnie organy: wykonawcze w jednostkach samorządu terytorialnego,
w związkach jednostek samorządu terytorialnego, w związku metropolitalnym,
w regionalnych izbach obrachunkowych, samorządowych kolegiach odwoławczych
oraz w organach pomocniczych jednostek samorządu terytorialnego mogą zwoływać
i odbywać obrady, sesje, posiedzenia, zgromadzenia lub inne formy działania
właściwe dla tych organów, a także podejmować rozstrzygnięcia, w tym uchwały,
z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość lub korespondencyjnie
(zdalny tryb obradowania).
2. Obradowanie w zdalnym trybie zarządza osoba uprawniona do
przewodniczenia danemu organowi stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego
oraz innemu organowi działającemu kolegialnie.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do kolegialnych organów
wewnętrznych, takich jak komisje oraz zespoły, działających w organach
stanowiących jednostek samorządu terytorialnego oraz organach działających kolegialnie.
Art. 15zzy. 1. W przypadku, gdy w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii urząd administracji publicznej lub inny podmiot
wykonujący zadania publiczne stanie się niezdolny do wykonywania zadań w całości
albo w części, wojewoda może w drodze zarządzenia powierzyć wykonywanie zadań
tego urzędu lub podmiotu, w całości albo w części, w określonym terminie, innemu
urzędowi administracji publicznej lub podmiotowi wykonującemu zadania publiczne.
2. Powierzenie wykonywania zadań urzędu administracji publicznej lub innego
podmiotu, o którym mowa w ust. 1, może odbywać się w grupie takich samych
urzędów administracji publicznej lub takich samych podmiotów wykonujących
zadania publiczne.
3. Urząd administracji publicznej lub podmiot wykonujący zadania publiczne,
któremu wojewoda powierzył wykonywanie zadań w trybie ust. 1 wykonuje te zadania na koszt urzędu administracji publicznej lub innego podmiotu wykonującemu zadania publicznej, od których przejął te zadania do wykonywania.
4. Przepisy ust. 1–3 nie mają zastosowania do urzędów naczelnych i centralnych
organów władzy publicznej.
Art. 15zzz. W przypadku przemijającej przeszkody w wykonywaniu zadań
i kompetencji wójta, burmistrza, prezydenta miasta, w okresie obowiązywania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, spowodowanej niezdolnością do pracy
z powodu choroby trwającej do 30 dni, jego zadania i kompetencje, w okresie tej
niezdolności do pracy, przejmuje zastępca, a w gminach, w których powołano więcej
niż jednego zastępcę – pierwszy zastępca.
Art. 15zzz1. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, pracownika samorządowego, o którym mowa w ustawie z dnia
21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych można tymczasowo przenieść,
za jego zgodą, do wykonywania innej pracy, niż określona w umowie o pracę, zgodnej
z jego kwalifikacjami, w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej, o której mowa
w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, w tej samej lub
innej miejscowości, jeżeli nie narusza to ważnego interesu jednostki, która dotychczas
zatrudniała pracownika samorządowego, oraz przemawiają za tym ważne potrzeby po
stronie jednostki przejmującej.
2. Okres wykonywania pracy, o której mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż
do 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
3. Przeniesienia dokonuje się w drodze porozumienia jednostek, o których mowa
w ust. 1, zawierającego w szczególności:
1) wskazanie podstawy prawnej przeniesienia;
2) dane pracownika i jego kwalifikacje oraz dotychczasowe stanowisko pracy;
3) określenie nowego stanowiska pracy;
4) określenie daty, z jaką nastąpi przeniesienie, rozpoczęcie i zakończenie
świadczenia pracy;
5) informacje o wynagrodzeniu, w wysokości nie niższej niż dotychczasowe;
6) oświadczenie, że przeniesienie nie narusza ważnego interesu jednostki, która
dotychczas zatrudniała pracownika;
7) wskazanie potrzeb jednostki przyjmującej uzasadniających przeniesienie;
8) określenie zasad odpowiedzialności jednostki, która dotychczas zatrudniała
pracownika i jednostki przyjmującej za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do pracowników placówek
opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówek opiekuńczo-terapeutycznych
oraz interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych.
Art. 15zzza. Jeżeli termin do opuszczenia przez cudzoziemca terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 299 ust. 6 ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach wypada w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19, termin ten
ulega przedłużeniu do upływu 30. dnia następującego po odwołaniu tego ze stanów,
który obowiązywał jako ostatni.
Art. 15zzzb. Jeżeli ostatni dzień terminu dobrowolnego powrotu, o którym
mowa w art. 315 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, wypada
w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii
ogłoszonych w związku z COVID-19, termin ten ulega przedłużeniu do upływu 30.
dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
Art. 15zzzc. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii oraz w terminie 6 miesięcy po ogłoszeniu jego odwołania w przypadku
wygaśnięcia w czasie kadencji mandatu członka zarządu lub członka organu kontroli
wewnętrznej, powodującej zmniejszenie liczby członków zarządu lub członków
organu kontroli wewnętrznej poniżej minimum przewidzianego w statucie polskiego
związku sportowego, odpowiednio zarządowi lub organowi kontroli wewnętrznej
polskiego związku sportowego przysługuje prawo uzupełnienia składu do stanu
minimum określonym w statucie związku.
2. W przypadku upływu kadencji organów polskiego związku sportowego do
dnia 30 czerwca 2021 r. kadencja tych organów ulega przedłużeniu nie dłużej niż do
dnia 30 września 2021 r.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do związków sportowych,
o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie.
Art. 15zzzd. 1. W związku ze skutkami COVID-19 Bank Gospodarstwa
Krajowego może udzielać, we własnym imieniu i na własny rachunek, poręczeń
i gwarancji spłaty kredytów lub innych zobowiązań, zaciągniętych przez przedsiębiorców w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców, z przeznaczeniem na zapewnienie płynności finansowej.
2. Poręczenie lub gwarancja mogą stanowić pomoc publiczną.
3. Do poręczenia i gwarancji stosuje się odpowiednio art. 2b ust. 1 ustawy z dnia
8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz
niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2020 r. poz. 122, 568, 1086 i 1747).
4. Poręczenie lub gwarancja obejmują nie więcej niż 80% pozostającej do spłaty
kwoty kredytu lub innego zobowiązania, objętych poręczeniem lub gwarancją.
4a. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w szczególności ze względu na
ważny interes gospodarczy lub społeczny, poręczenie lub gwarancja mogą zostać
udzielone w wysokości do 90% pozostającej do spłaty kwoty kredytu lub innego
zobowiązania, objętych poręczeniem lub gwarancją.
5. Poręczenie lub gwarancja są udzielane na wniosek przedsiębiorcy, o którym
mowa w ust. 1.
Art. 15zzze. 1. Należności pieniężne, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z tytułu oddania
nieruchomości w najem, dzierżawę lub użytkowanie, przypadające za okres stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, mogą być umarzane w całości albo
w części lub ich spłata może być odraczana lub rozkładana na raty przez starostę lub
prezydenta miasta na prawach powiatu, wykonujących zadania z zakresu administracji
rządowej, bez zgody wojewody.
2. Starosta lub prezydent miasta na prawach powiatu wykonujący zadania
z zakresu administracji rządowej bez zgody wojewody może odstąpić od dochodzenia
należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek podmiotu, którego płynność
finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji
ekonomicznych z powodu COVID-19.
3. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa w odniesieniu do nieruchomości określonych
w art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
może odstąpić od dochodzenia należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek
podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem
negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.
3a. Kierownicy państwowych jednostek organizacyjnych na rzecz których
ustanowiony został trwały zarząd w stosunku do nieruchomości Skarbu Państwa mogą odstąpić od dochodzenia należności z tytułu oddania nieruchomości w najem, dzierżawę lub użytkowanie, przypadających za okres stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa
pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych
z powodu COVID-19.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2–3a, przepisu art. 12a ust. 4 ustawy
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami nie stosuje się.
Art. 15zzzf. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może,
w drodze uchwały, postanowić o odstąpieniu od dochodzenia należności o charakterze
cywilnoprawnym przypadających jednostce samorządu terytorialnego lub jej
jednostkom organizacyjnym, wymienionym w art. 9 pkt 3, 4 i 13 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, w stosunku do podmiotów, których
płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych
konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 i które złożą wniosek
o odstąpienie od dochodzenia należności.
Art. 15zzzg. 1. Do czasu określenia przez organ stanowiący jednostki samorządu
terytorialnego zasad udzielania ulg, o których mowa w art. 59 ust. 1 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, dotyczących należności pieniężnych
z tytułu oddania nieruchomości w najem, dzierżawę lub użytkowanie przypadających
za okres stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii jednostce samorządu
terytorialnego lub jej jednostkom organizacyjnym, wymienionym w art. 9 pkt 3, 4
i 13 tej ustawy, należności te mogą być umarzane, terminy ich spłaty mogą zostać
odroczone lub płatność tych należności może zostać rozłożona na raty przez wójta,
burmistrza, prezydenta miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa.
2. Do czasu podjęcia uchwały, o której mowa w art. 15zzzf, wójt, burmistrz,
prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa może postanowić
o odstąpieniu od dochodzenia należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek
podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem
negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.
Art. 15zzzga. 1. Od wpływów i odsetek, o których mowa w art. 23 ust. 3 ustawy
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, osiąganych w okresie do
dnia 31 grudnia 2020 r. potrąca się 50% środków, które stanowią dochód powiatu, na
obszarze którego są położone nieruchomości, o których mowa w tym przepisie.
2. Do wpływów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.
o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele
mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz. U. z 2020 r. poz. 139, 568 i 695),
przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 15zzzh. 1. Wsparcie:
1) o którym mowa w art. 15gga, art. 15ka, art. 15kb, art. 15m, art. 15m1, art. 15p,
art. 15q, art. 15za ust. 2, art. 15zs1, art. 15zs2, art. 15zzb–15zze, art. 15zze2, art. 15zze4, art. 31zo oraz art. 31zy10,
2) udzielone na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa w związku z COVID-19 – w przypadku podatku, którego
termin płatności upływa po dniu 31 grudnia 2019 r., lub zaległości podatkowej
powstałej po tym dniu
– zgodne z warunkami zawartymi w Komunikacie Komisji – Tymczasowe ramy
środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej
epidemii COVID-19 (2020/C 91 I/01) (Dz. Urz. UE C 91I z 20.03.2020, str. 1)
stanowi pomoc publiczną mającą na celu zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce.
2. Wsparcie i ulgi, o których mowa w art. 15ja, art. 15jb, art. 15jca, art. 15jd oraz
art. 15zzze–15zzzg, w przypadku udzielenia ich podmiotowi prowadzącemu
działalność gospodarczą, stanowią pomoc publiczną, mającą na celu zaradzenie
poważnym zaburzeniom w gospodarce, o której mowa w komunikacie Komisji –
Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki
w kontekście trwającej epidemii COVID-19.
3. Wsparcie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może być udzielone podatnikowi
prowadzącemu działalność gospodarczą, u którego nastąpił spadek obrotów
gospodarczych z powodu COVID-19 o co najmniej 25% w dowolnym miesiącu
przypadającym po dniu 31 stycznia 2020 r. w porównaniu do miesiąca poprzedniego
lub analogicznego miesiąca roku poprzedniego.
Art. 15zzzi. 1. W szczególnie uzasadnionych przypadkach kolegialne organy
administracji publicznej mogą zdecydować o odbyciu swoich posiedzeń przy użyciu
środków komunikacji elektronicznej, co obejmuje w szczególności:
1) transmisję posiedzenia w czasie rzeczywistym pomiędzy uczestnikami
posiedzenia danego organu,
2) wielostronną komunikację w czasie rzeczywistym, w ramach której uczestnicy
posiedzenia danego organu mogą wypowiadać się w toku jego posiedzenia;
– z zachowaniem niezbędnych zasad bezpieczeństwa.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, kolegialny organ administracji
publicznej może podejmować rozstrzygnięcia także w trybie obiegowym.
Art. 15zzzia. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii zawiesza się wynikające z ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo
geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2020 r. poz. 276, 284, 782 i 1086):
1) wykonywanie obowiązku zgłaszania prac geodezyjnych i przekazywania
wyników prac geodezyjnych dotyczących wytyczenia budynku lub sieci
uzbrojenia terenu;
2) pobieranie opłat, wydawanie licencji oraz wystawianie Dokumentów Obliczenia
Opłaty za udostępnianie zbiorów danych:
a) ortofotomapy,
b) państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych,
grawimetrycznych i magnetycznych,
c) szczegółowych osnów geodezyjnych,
d) dotyczących działek ewidencyjnych w zakresie ich identyfikatorów i geometrii,
e) dotyczących budynków w zakresie ich identyfikatorów, geometrii i rodzaju
według Klasyfikacji Środków Trwałych.
2. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii:
1) zgłoszenie prac geodezyjnych może nastąpić po ich rozpoczęciu, jednak nie
później niż w terminie 10 dni roboczych od dnia rozpoczęcia tych prac;
2) o wyniku weryfikacji organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej informuje
wykonawcę prac geodezyjnych za pomocą środków komunikacji elektronicznej
nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu sporządzenia protokołu;
3) wykonawca prac geodezyjnych, których celem jest geodezyjna inwentaryzacja
powykonawcza obiektów budowlanych lub sporządzenie mapy do celów
projektowych, po uzyskaniu informacji o pozytywnym wyniku weryfikacji może
umieścić na dokumentach przeznaczonych dla podmiotu, na rzecz którego
wykonuje prace geodezyjne, powstałych w wyniku tych prac, oświadczenie
o uzyskaniu pozytywnego wyniku weryfikacji.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, jest równoważne
z uwierzytelnieniem dokumentów opracowanych na podstawie wykonanych prac
geodezyjnych na potrzeby postępowań administracyjnych, postępowań sądowych lub
czynności cywilnoprawnych.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
5. Treść oświadczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, zawiera dane
identyfikujące zgłoszenie prac geodezyjnych, w tym nazwę organu Służby
Geodezyjnej i Kartograficznej, który otrzymał zgłoszenie prac geodezyjnych,
wykonawcę prac geodezyjnych, imię i nazwisko oraz numer uprawnień zawodowych
kierownika prac geodezyjnych, a także numer oraz datę sporządzenia dokumentu
potwierdzającego wynik pozytywnej weryfikacji.
Art. 15zzzib. 1. Za okres stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
ogłoszonych z powodu COVID-19, dodatek mieszkaniowy, o którym mowa
w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2133), może zostać przyznany z mocą wsteczną.
2. Dodatek mieszkaniowy może zostać przyznany z mocą wsteczną wyłącznie
w przypadku wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego złożonego nie później
niż po upływie 30 dni od dnia zakończenia obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonych z powodu COVID-19.
3. Dodatek mieszkaniowy przyznaje się z mocą wsteczną, jeżeli osoba
uprawniona do dodatku mieszkaniowego we wniosku o przyznanie tego dodatku
wskazała okres poprzedzający dzień złożenia tego wniosku jako okres objęty tym
wnioskiem. Do wniosku dołącza się deklarację o dochodach gospodarstwa
domowego, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r.
o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. 2019 r. poz. 2133 oraz z 2021 r. poz. 11), za
okres 3 miesięcy poprzedzających miesiąc, od którego ma zostać przyznany dodatek
mieszkaniowy z mocą wsteczną.
4. Wskazanie okresu poprzedzającego dzień złożenia wniosku o przyznanie
dodatku mieszkaniowego jako okresu objętego tym wnioskiem następuje w formie
klauzuli dołączanej do tego wniosku i podpisanej przez wnioskodawcę.
5. W przypadku przyznania dodatku mieszkaniowego z mocą wsteczną, okres,
o którym mowa w art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach
mieszkaniowych, skraca się o liczbę miesięcy poprzedzających pierwszy dzień
miesiąca następujący po dniu złożenia wniosku, za które przyznano dodatek mieszkaniowy.
6. Dodatku mieszkaniowego z mocą wsteczną nie przyznaje się za okres,
w którym osobie do niego uprawnionej przysługiwał dodatek mieszkaniowy na
podstawie innej decyzji.
7. W przypadku przyznania dodatku mieszkaniowego z mocą wsteczną, dodatek
mieszkaniowy za miesiące poprzedzające pierwszy dzień miesiąca następujący po
dniu złożenia wniosku wypłaca się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja
o przyznaniu dodatku mieszkaniowego stała się ostateczna.
Art. 15zzziba. 1. Dochód na jednego członka gospodarstwa domowego, będący
podstawą ustalenia prawa do dodatku mieszkaniowego z mocą wsteczną, ustala się za
okres 3 kolejnych miesięcy poprzedzających miesiąc, od którego ma zostać przyznany
dodatek mieszkaniowy z mocą wsteczną.
2. Wydatki, będące podstawą ustalenia wysokości dodatku mieszkaniowego
z mocą wsteczną, ustala się na miesiąc poprzedzający miesiąc, od którego ma zostać
przyznany dodatek mieszkaniowy z mocą wsteczną.
Art. 15zzzic. 1. Osobom, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2133 oraz
z 2021 r. poz. 11), może zostać przyznany dodatek mieszkaniowy powiększony
o dopłatę z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, zwaną dalej „dopłatą do czynszu”.
2. Wysokość dodatku mieszkaniowego powiększonego o dopłatę do czynszu
stanowi 75% miesięcznego czynszu opłacanego przez najemcę, jednak nie więcej niż 1500 zł.
3. Wysokość dopłaty do czynszu stanowi różnicę między wysokością dodatku
mieszkaniowego powiększonego o tę dopłatę a wysokością dodatku mieszkaniowego
ustaloną zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach
mieszkaniowych. Wysokość dopłaty do czynszu wskazuje się w decyzji, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, przyznającej dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę.
4. W przypadku przyznania dodatku mieszkaniowego powiększonego o dopłatę
do czynszu ubiegającemu się o taki dodatek i posiadającemu prawo do dodatku
mieszkaniowego na podstawie decyzji wcześniejszej, wynikający z tej decyzji
wcześniejszej okres, o którym mowa w art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r.
o dodatkach mieszkaniowych, skraca się do miesiąca poprzedzającego miesiąc
pierwszej wypłaty dodatku powiększonego o dopłatę do czynszu.
Art. 15zzzid. Dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu
przyznaje się wyłącznie najemcy lub podnajemcy spełniającemu warunki przyznania
dodatku mieszkaniowego wynikające z ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach
mieszkaniowych, w przypadku, gdy:
1) średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego
ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy w okresie 3 miesięcy poprzedzających
datę złożenia wniosku, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca
2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, zwanego dalej „wnioskiem o dodatek”,
jest co najmniej o 25% niższy niż średni miesięczny dochód na jednego członka
gospodarstwa domowego najemcy osiągnięty w 2019 r. oraz
2) ubiegający się o dodatek mieszkaniowy najmował albo podnajmował lokal
mieszkalny przed dniem 14 marca 2020 r., oraz
3) ubiegającemu się o dodatek mieszkaniowy nie przysługiwał wcześniej dodatek
mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu.
Art. 15zzzie. 1. Dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu
przyznaje się w przypadku umieszczenia przez ubiegającego się o dodatek
mieszkaniowy na wniosku o dodatek adnotacji „wniosek o dodatek mieszkaniowy
powiększony o dopłatę do czynszu”, zwanej dalej „adnotacją”. Dodatek
mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu przyznaje się na wniosek o dodatek
z adnotacją złożony nie później niż w dniu 31 marca 2021 r.
2. Do wniosku o dodatek z adnotacją, poza dokumentami, o których mowa
w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, dołącza się:
1) oświadczenie o średnim miesięcznym dochodzie przypadającym w 2019 r. na
jednego członka gospodarstwa domowego ubiegającego się o dodatek
mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu;
2) oświadczenie o spełnianiu przez ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy
powiększony o dopłatę do czynszu warunków, o których mowa w art. 15zzzid
pkt 2 i 3;
3) dokumenty potwierdzające wysokość miesięcznego czynszu opłacanego przez
ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu.
3. Warunek, o którym mowa w art. 15zzzid pkt 2, uznaje się za spełniony
również w przypadku, gdy lokal mieszkalny najmowany w dniu składania wniosku
o dodatek z adnotacją przez ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy powiększony
o dopłatę do czynszu jest innym lokalem mieszkalnym niż najmowany przez najemcę
w dniu 14 marca 2020 r.
4. Wysokość miesięcznego czynszu opłacanego przez ubiegającego się
o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu ustala się według stanu
na dzień złożenia wniosku o dodatek z adnotacją. W przypadku gdy wysokość
miesięcznego czynszu opłacanego w dniu 14 marca 2020 r. jest niższa niż wysokość
miesięcznego czynszu opłacanego w dniu składania wniosku o dodatek z adnotacją,
wysokość miesięcznego czynszu będącą podstawą obliczenia dodatku
mieszkaniowego powiększonego o dopłatę do czynszu ustala się według stanu na
dzień 14 marca 2020 r. W takim przypadku dokumenty potwierdzające wysokość
miesięcznego czynszu ubiegający się o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę
do czynszu składa według stanu na dzień 14 marca 2020 r.
5. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
6. Stwierdzone w toku postępowania wszczętego na wniosek o dodatek
z adnotacją niespełnienie przez ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy warunków,
o których mowa w art. 15zzzid, nie wyklucza przyznania w toku tego postępowania
dodatku mieszkaniowego bez dopłaty do czynszu.
Art. 15zzzif. 1. Wypłata dodatku mieszkaniowego powiększonego o dopłatę do
czynszu w zakresie tej dopłaty jest zadaniem związanym z przeciwdziałaniem COVID-19.
2. Środki na wypłatę dopłat do czynszu w danym półroczu, zwane dalej
„środkami na dopłaty do czynszu”, są przekazywane gminie przez wojewodę, na jej
wniosek składany nie później niż na 30 dni przed pierwszym dniem półrocza,
w którym dokonywane mają być wypłaty. We wniosku gmina wskazuje wysokość
szacunkowego zapotrzebowania na środki na dopłaty do czynszu z rozbiciem na
poszczególne miesiące półrocza.
3. Przy ustalaniu wysokości środków na dopłaty do czynszu uwzględnia się
ponoszone przez gminę koszty realizacji zadania, o którym mowa w ust. 1,
w wysokości 1% łącznej kwoty przekazywanych gminie środków na dopłaty do czynszu.
4. Środki na dopłaty do czynszu są przekazywane gminie w miesięcznych ratach,
nie później niż do 5. dnia każdego miesiąca. Wysokość rat odpowiada określonej we
wniosku gminy szacunkowej wysokości zapotrzebowania na środki na dany miesiąc.
5. Środki na dopłaty do czynszu niewykorzystane w danym miesiącu gmina
zalicza na poczet środków wypłacanych w miesiącu następnym lub zwraca wojewodzie.
6. Rozliczenie środków na dopłaty do czynszu otrzymanych w danym miesiącu
gmina przekazuje wojewodzie do 15. dnia miesiąca następnego. Rozliczenie zawiera informację o:
1) kwocie środków na dopłaty do czynszu wykorzystanych w miesiącu objętym
rozliczeniem oraz łącznej kwocie środków wykorzystanych na dopłaty do czynszu;
2) kwocie środków na dopłaty do czynszu niewykorzystanych w miesiącu objętym rozliczeniem:
a) zaliczanych na poczet środków wypłacanych w miesiącu następnym,
b) zwracanych wojewodzie;
3) liczbie najemców i podnajemców, którym:
a) przyznano dodatek powiększony o dopłatę do czynszu w miesiącu objętym rozliczeniem,
b) wypłacono dodatek powiększony o dopłatę do czynszu w miesiącu objętym rozliczeniem,
c) przyznano dodatek powiększony o dopłatę do czynszu.
7. Środki na dopłaty do czynszu stanowią dochód jednostek samorządu
terytorialnego w rozumieniu ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach
jednostek samorządu terytorialnego.
Art. 15zzzig. 1. Środki na dopłaty do czynszu dla gmin są przekazywane
wojewodzie z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65
ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach
związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych
chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. poz. 568, z późn. zm.), na jego wniosek składany nie później
niż na 21 dni przed pierwszym dniem półrocza, w którym dokonywane mają być
wypłaty. We wniosku wojewoda wskazuje wysokość szacunkowego zapotrzebowania
na środki na dopłaty do czynszu z rozbiciem na poszczególne kwartały półrocza.
2. Wniosek o przekazanie środków na dopłaty do czynszu dla gmin wojewoda
składa do ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania
i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa.
3. Środki na dopłaty do czynszu dla gmin są przekazywane wojewodzie
w kwartalnych ratach, nie później niż do 25. dnia miesiąca poprzedzającego kwartał.
Wysokość rat odpowiada określonej we wniosku wojewody szacunkowej wysokości
zapotrzebowania na środki na kwartał.
4. Środki na dopłaty do czynszu dla gmin niewykorzystane w danym kwartale
wojewoda przekazuje gminom na wypłaty w kwartale następnym lub zwraca na
rachunek Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
5. Rozliczenie środków na dopłaty do czynszu dla gmin otrzymanych w danym
kwartale wojewoda przekazuje ministrowi właściwemu do spraw budownictwa,
planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, w terminie do
ostatniego dnia kwartału następującego po kwartale, w którym dokonywane miały być
wypłaty. Rozliczenie zawiera informację o:
1) kwocie środków na dopłaty do czynszu przekazanych gminom w kwartale
objętym rozliczeniem oraz łącznej kwocie środków przekazanych gminom na
dopłaty do czynszu;
2) kwocie środków na dopłaty do czynszu niewykorzystanych w kwartale objętym rozliczeniem:
a) przewidzianej do przekazania gminom na wypłaty dopłat do czynszu
w kwartale następnym,
b) zwracanej do Funduszu Przeciwdziałania COVID-19;
3) łącznej liczbie najemców i podnajemców, którym:
a) przyznano dodatek powiększony o dopłatę do czynszu w kwartale objętym rozliczeniem,
b) wypłacono dodatek powiększony o dopłatę do czynszu w kwartale objętym rozliczeniem,
c) przyznano dodatek powiększony o dopłatę do czynszu.
Art. 15zzzih. 1. Do 15. dnia każdego miesiąca gmina może złożyć korektę
wniosku, o którym mowa w art. 15zzzif ust. 2, wskazując wyższe niż określone w tym
wniosku zapotrzebowanie na środki na dopłaty do czynszu w kolejnych miesiącach.
2. W przypadku gdy przekazane wojewodzie środki na dopłaty do czynszu dla
gmin są niewystarczające do pokrycia zapotrzebowania na dopłaty do czynszu,
wojewoda występuje z wnioskiem o dodatkowe środki na dopłaty do czynszu dla
gmin. Dodatkowe środki na dopłaty do czynszu dla gmin są przekazywane
wojewodzie w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku. Do wniosków o dodatkowe
środki na dopłaty do czynszu dla gmin stosuje się przepis art. 15zzzig ust. 2.
Art. 15zzzii. 1. Przepis art. 15zzzib stosuje się odpowiednio do dodatku
mieszkaniowego powiększonego o dopłatę do czynszu.
2. W przypadku gdy wysokość miesięcznego czynszu opłacanego w dniu
14 marca 2020 r. jest niższa niż wysokość miesięcznego czynszu opłacanego
w miesiącu poprzedzającym miesiąc, od którego ma zostać przyznany dodatek
mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu z mocą wsteczną, wysokość
miesięcznego czynszu będącego podstawą obliczenia dodatku mieszkaniowego
powiększonego o dopłatę do czynszu z mocą wsteczną ustala się według stanu na
dzień 14 marca 2020 r. W takim przypadku dokumenty potwierdzające wysokość
miesięcznego czynszu ubiegający się o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę
do czynszu składa według stanu na dzień 14 marca 2020 r.
Art. 15zzzj. 1. Karze pieniężnej podlega ten, kto wbrew przepisowi art. 8b
stosuje ceny lub marże wyższe niż ustalone zgodnie z obwieszczeniem, o którym
mowa w art. 8, lub z przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie art. 8a.
2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, wymierza się w wysokości od 5000 do 5 000 000 zł.
3. Karę pieniężną nakłada, w drodze decyzji, odpowiednio w zakresie swojej właściwości:
1) (uchylony)
2) wojewódzki inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych;
3) (uchylony)
4) wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.
4. Karę uiszcza się w terminie 7 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa
w ust. 3, stała się ostateczna.
5. Organ może nadać decyzji, o której mowa w ust. 3, rygor natychmiastowej
wykonalności w całości lub w części, jeżeli wymaga tego ochrona bezpieczeństwa lub
porządku publicznego.
6. Do decyzji nakładających karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nie stosuje
się przepisu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu
przed sądami administracyjnymi.
Art. 15zzzk. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może
nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej
niż 10% obrotu osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary,
jeżeli przedsiębiorca ten, choćby nieumyślnie, dopuścił się wielokrotnie, w przypadku
wielu towarów lub usług lub na dużą skalę, naruszenia zakazu określonego w art. 8b.
Przepisy art. 106 ust. 3–7 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji
i konsumentów stosuje się odpowiednio.
Art. 15zzzl. 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może
również nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości do
5% obrotu w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary, ale nie więcej niż
50 000 000 zł, jeżeli przedsiębiorca ten, choćby nieumyślnie:
1) nie udzielił informacji żądanych przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów lub udzielił informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd;
2) uniemożliwia lub utrudnia Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów rozpoczęcie lub przeprowadzenie kontroli.
2. Przepisy art. 106 ust. 3–5 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie
konkurencji i konsumentów stosuje się odpowiednio.
Art. 15zzzm. 1. Do postępowania w sprawie nałożenia kar, o których mowa
w art. 15zzzk i art. 15zzzl, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 3 ustawy z dnia
15 grudnia 2016 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi
kontraktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi, z wyłączeniem art. 8,
art. 26–28 i art. 31.
2. Do kar pieniężnych, o których mowa w art. 15zzzk i art. 15zzzl, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 38 ust. 1–5 i art. 39 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r.
o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej
w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi.
Art. 15zzzn. 1. W razie stwierdzenia naruszenia obowiązku hospitalizacji,
kwarantanny lub izolacji w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem lub
zwalczaniem COVID-19, nałożonego przez właściwy organ lub wynikającego
z przepisów prawa, państwowy powiatowy inspektor sanitarny nakłada na osobę
naruszającą taki obowiązek, w drodze decyzji, administracyjną karę pieniężną
w kwocie do 30 000 zł.
2. Stwierdzenie naruszenia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić
w szczególności na podstawie ustaleń Policji, innych służb państwowych lub innych
uprawnionych podmiotów.
3. W zakresie określonym w ust. 1 nie ma zastosowania art. 38 ust. 1 ustawy
z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 59
oraz z 2020 r. poz. 322, 374, 567 i 1337).
Art. 15zzzo. 1. W razie stwierdzenia naruszenia czasowego ograniczenia lub
zakazu obrotu i używania określonych przedmiotów lub produktów spożywczych,
ustanowionego w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 46 ust. 4
pkt 2 albo art. 46a i art. 46b ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem lub zwalczaniem COVID-19, wojewoda może nałożyć na podmiot
naruszający takie ograniczenia lub zakaz, w drodze decyzji, administracyjną karę
pieniężną w kwocie do 1 000 000 zł, a w przypadku jeżeli wartość przedmiotów lub
produktów przekracza 1 000 000 zł administracyjna kara pieniężna określana jest
w wysokości dwukrotności tej wartości.
2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, służy odwołanie do ministra właściwego
do spraw zdrowia.
3. (uchylony)
Art. 15zzzp. Środki finansowe pochodzące z administracyjnych kar
pieniężnych, o których mowa w art. 15zzzj, art. 15zzzk, art. 15zzzl, art. 15zzzn
i art. 15zzzo, stanowią dochód budżetu państwa.
Art. 15zzzq. 1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, może zawiesić z urzędu albo na wniosek postępowanie kontrolne, postępowanie w zakresie egzekucji opłaty za niespełnienie obowiązku zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia,
o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach
obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz odroczyć terminy płatności z tytułu
niespełnienia tego obowiązku, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia
prawidłowego funkcjonowania rynku ubezpieczeniowego.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może, w drodze
rozporządzenia, odroczyć terminy płatności oraz zawiesić postępowania, o których
mowa w ust. 1, określając zakres terytorialny zawieszenia, rodzaje postępowań
podlegających zawieszeniu oraz okres, na który następuje zawieszenie oraz
odroczenie, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane, biorąc pod uwagę
konieczność zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku ubezpieczeniowego.
3. Do terminów odroczeń oraz postępowań zawieszonych na podstawie ust. 1 lub
2, nie wlicza się okresów ich zawieszenia oraz odroczenia.
Art. 15zzzr. Oświadczenie woli członka organu osoby prawnej innej niż Skarb
Państwa albo jednostka samorządu terytorialnego, może zostać złożone w formie
dokumentowej, a posiedzenia organów osób prawnych odbywać się z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej bez konieczności jednoczesnej obecności członków tych organów. Do skuteczności takiego oświadczenia nie jest
wymagane wypełnienie formularza udostępnionego w systemie teleinformatycznym,
opatrzenie kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo
podpisem osobistym, bez względu na odmienne zastrzeżenie ustawy lub czynności prawnej.
Art. 15zzzs. Prace geologiczne, w tym roboty geologiczne, wykonywane na
podstawie ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1064 i 1339), które nie mogą być wykonane zgodnie z harmonogramem
określonym w koncesji lub projekcie robót geologicznych ze względu na
obowiązywanie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, mogą zostać
wykonane w terminie późniejszym, bez potrzeby zmiany koncesji lub projektu robót
geologicznych, do czasu upływu terminu obowiązywania koncesji lub czasu na jaki
został zatwierdzony projekt robót geologicznych lub terminu określonego w projekcie robót geologicznych podlegającym zgłoszeniu staroście albo ministrowi właściwemu do spraw środowiska.
Art. 15zzzt. 1. Świadectwo zdrowia wydane na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy
z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2020 r. poz. 1353) lub art. 4 ust. 1
ustawy z dnia 11 września 2019 r. o pracy na statkach rybackich (Dz. U. poz. 2197),
które traci ważność w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 13 marca 2020 r. albo
w okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, zachowuje
ważność do dnia upływu 60 dni od dnia odwołania tego stanu.
2. W przypadku gdy 3-miesięczny termin, o którym mowa w art. 6 ust. 2 i 3
ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu oraz w art. 6 ust. 2 i 3 ustawy z dnia
11 września 2019 r. o pracy na statkach rybackich, upływa w okresie od dnia 1 marca
2020 r. do dnia 13 marca 2020 r. lub w okresie obowiązywania na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii
ogłoszonego w związku z COVID-19, termin ten ulega przedłużeniu do upływu 60 dni
od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
Art. 15zzzu. Certyfikat audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego wydany na
podstawie art. 24n ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U.
z 2020 r. poz. 470, 471 i 1087), którego ważność upływa w okresie obowiązywania
stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii albo w okresie 30 dni następujących
po ich odwołaniu, zachowuje ważność, jednak nie dłużej niż do dnia upływu 90 dni
od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności
od tego, który z nich zostanie odwołany później.
Art.15zzzu1. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii testy kwalifikacyjne, o których mowa w art. 39b ust. 3 ustawy z dnia
6 września 2001 r. o transporcie drogowym, mogą być przeprowadzane, po
zakończeniu zajęć teoretycznych i praktycznych, przez wojewodę właściwego ze
względu na miejsce prowadzenia ośrodka szkolenia w urzędzie wojewódzkim i na
koszt urzędu wojewódzkiego.
2. Testy kwalifikacyjne przeprowadza co najmniej jeden przedstawiciel
wojewody, wchodzący w skład komisji egzaminacyjnej, o której mowa
w art. 39b1 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym,
który jest pracownikiem urzędu wojewódzkiego obsługującego wojewodę.
Przeprowadzenie testów kwalifikacyjnych przez pracownika urzędu wojewódzkiego
następuje w ramach świadczenia pracy na rzecz tego urzędu.
3. Testy kwalifikacyjne przeprowadza się w sposób i na warunkach określonych
przez wojewodę, przy zachowaniu aktualnie obowiązujących przepisów sanitarno-epidemiologicznych.
Art. 15zzzu2. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii część teoretyczna, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia
5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1268 i 1517) może
być realizowana przy wykorzystaniu metod on-line polegających na transmisji
w czasie rzeczywistym dźwięku i obrazu między osobą prowadzącą taką część a jej
uczestnikami. Część teoretyczna niezakończona do dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii może nadal być prowadzona z wykorzystaniem
metod on-line, jednak nie dłużej niż przez 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 15zzzv. W przypadku gdy termin, o którym mowa w art. 81b ust. 1 ustawy
z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, upływa w okresie
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ulega on
przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie
odwołany później.
Art. 15zzzw. W przypadku gdy ważność:
1) prawa jazdy,
2) pozwolenia na kierowanie tramwajem,
3) zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym lub pojazdem
przewożącym wartości pieniężne,
4) świadectwa kierowcy,
5) legitymacji instruktora nauki jazdy,
6) legitymacji egzaminatora,
7) zaświadczenia o wpisie do ewidencji instruktorów techniki jazdy (świadectwa
instruktora techniki jazdy),
8) uprawnień do kierowania pojazdami,
9) wpisu w prawie jazdy kodu 95 potwierdzającego uzyskanie kwalifikacji
wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej albo
ukończenie szkolenia okresowego
– upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, ważność tych dokumentów, uprawnień i wpisu ulega przedłużeniu do dnia
upływu 60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
Art. 15zzzx. Badanie techniczne pojazdu, którego termin upływa w okresie
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, którego
właścicielem lub posiadaczem jest osoba przebywająca na obowiązkowej
kwarantannie lub poddana leczeniu z powodu COVID-19 w tym okresie, zachowuje
ważność przez okres 7 dni od dnia zakończenia leczenia lub zwolnienia
z obowiązkowej kwarantanny, jedynie w celu umożliwienia dojazdu na badanie techniczne.
Art. 15zzzy. 1. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
jednak nie dłużej niż do dnia 31 stycznia 2021 r., zawiesza się przeprowadzanie badań
lekarskich i psychologicznych:
1) osób ubiegających się o zachowanie ważności licencji maszynisty, określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 22a ust. 11 ustawy z dnia 28 marca
2003 r. o transporcie kolejowym;
2) osób ubiegających się o zachowanie ważności świadectwa maszynisty,
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 22b ust. 22 ustawy z dnia
28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym;
3) pracowników zatrudnionych na stanowiskach bezpośrednio związanych
z prowadzeniem i bezpieczeństwem ruchu kolejowego oraz z prowadzeniem
określonych rodzajów pojazdów kolejowych, określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 22d ust. 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r.
o transporcie kolejowym;
4) pracowników zatrudnionych na stanowisku zwrotniczego, o którym mowa
w art. 22d ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym;
5) funkcjonariuszy straży ochrony kolei, określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 59 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym.
2. W przypadku gdy ważność badań lekarskich i psychologicznych, o których
mowa w ust. 1, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tych badań ulega przedłużeniu do dnia upływu 180 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności
od tego, który z nich zostanie odwołany później.
Art. 15zzzy1. W przypadku gdy termin ważności:
1) autoryzacji bezpieczeństwa, o której mowa w art. 18a ustawy z dnia 28 marca
2003 r. o transporcie kolejowym,
2) certyfikatu bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 18b ustawy z dnia 28 marca
2003 r. o transporcie kolejowym,
3) świadectwa bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 19 ustawy z dnia 28 marca
2003 r. o transporcie kolejowym,
4) licencji maszynisty, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 28 marca
2003 r. o transporcie kolejowym,
5) świadectwa maszynisty, o którym mowa w art. 22b ust. 1 ustawy z dnia
28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
6) certyfikatu dla podmiotu odpowiedzialnego za utrzymanie pojazdu kolejowego
(ECM), o którym mowa w art. 23j ust. 8 ustawy z dnia 28 marca 2003 r.
o transporcie kolejowym
– upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, termin ważności tych dokumentów ulega przedłużeniu do dnia upływu
180 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
Art. 15zzzz. W przypadku gdy w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii upływa termin przeprowadzenia:
1) szkoleń oraz okresowych sprawdzianów wiedzy i umiejętności maszynistów,
o których mowa w art. 22b ust. 7 i ust. 21 pkt 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r.
o transporcie kolejowym,
2) szkoleń dla pracowników kolejowych z zakresu kierowania ruchem, o których
mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
3) szkoleń dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach bezpośrednio
związanych z prowadzeniem i bezpieczeństwem ruchu kolejowego oraz
z prowadzeniem określonych rodzajów pojazdów kolejowych, określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 22d ust. 3 ustawy z dnia 28 marca
2003 r. o transporcie kolejowym,
4) szkoleń dla pracowników zatrudnionych na stanowisku zwrotniczego, o którym
mowa w art. 22d ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
5) szkoleń dla funkcjonariuszy straży ochrony kolei, określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 59 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r.
o transporcie kolejowym
– a szkolenia i sprawdziany te nie zostały przeprowadzone w tym okresie,
dotychczasowe szkolenie albo sprawdzian zachowuje ważność do dnia upływu
180 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
Art. 15zzzza. 1. (uchylony)
2. W przypadku gdy termin przeprowadzenia egzaminu okresowego, o którym
mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 22d ust. 3 ustawy z dnia 28 marca
2003 r. o transporcie kolejowym, przypada w okresie obowiązywania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, a egzamin ten nie został
przeprowadzony w tym okresie, termin przeprowadzenia tego egzaminu ulega
przedłużeniu do dnia upływu 180 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie
odwołany później.
Art. 15zzzzb. (uchylony).
Art. 15zzzzba. 1. W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 minister
właściwy do spraw transportu przekazuje zarządzającemu portem lotniczym środki
finansowe na częściowe pokrycie straty wynikającej z obowiązywania zakazów
w ruchu lotniczym określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 119 ust. 2
ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2019 r. poz. 1580 i 1495 oraz
z 2020 r. poz. 284 i 1378) w okresie od dnia 15 marca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r.
2. Przez stratę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między wynikiem
działalności operacyjnej zarządzającego portem lotniczym osiągniętym w okresie od
dnia 15 marca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. a wynikiem działalności operacyjnej
zarządzającego portem lotniczym osiągniętym w okresie od dnia 15 marca 2019 r. do
dnia 30 czerwca 2019 r.
3. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, pochodzą z Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19.
4. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, są wypłacane do wysokości
środków zarezerwowanych na ten cel w planie Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
5. Podziału środków zarezerwowanych na cel, o którym mowa w ust. 1, w planie
Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 dokonuje minister właściwy do spraw
transportu między zarządzających portami lotniczymi według udziału poszczególnych
portów lotniczych w rynku w 2019 r. określonego w załączniku do ustawy.
6. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, są przekazywane zarządzającemu
portem lotniczym na jego wniosek.
7. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, są przekazywane zarządzającemu
portem lotniczym do wysokości wynikającej z podziału, o którym mowa w ust. 5,
jednak w kwocie nie wyższej niż wysokość straty, o której mowa w ust. 1.
8. Zarządzający portem lotniczym składa wniosek, o którym mowa w ust. 6,
w formie pisemnej w postaci papierowej na adres urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw transportu albo w postaci elektronicznej na elektroniczną
skrzynkę podawczą tego ministra.
9. Do wniosku, o którym mowa w ust. 6, zarządzający portem lotniczym dołącza
oświadczenie potwierdzające, że dane zawarte we wniosku są kompletne i zgodne ze
stanem faktycznym. Oświadczenie składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej
za składanie fałszywych oświadczeń. Zarządzający portem lotniczym jest obowiązany
do zawarcia w oświadczeniu klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
10. Minister właściwy do spraw transportu w terminie 15 dni roboczych od dnia
otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 6, przekazuje do Banku Gospodarstwa
Krajowego dyspozycję wypłaty środków finansowych, o których mowa w ust. 1, na
rachunek bankowy wskazany we wniosku.
11. Po zakończeniu roku budżetowego wysokość straty, o której mowa w ust. 1,
podlega weryfikacji przez biegłego rewidenta w ramach badania sprawozdania
finansowego zarządzającego portem lotniczym za 2020 r.
12. Sprawozdanie z badania sprawozdania finansowego, o którym mowa
w ust. 11, zawierające informacje o wysokości straty, o której mowa w ust. 1,
zarządzający portem lotniczym przekazuje ministrowi właściwemu do spraw transportu w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, jednak nie później niż do dnia 30 kwietnia 2021 r.
13. Wysokość przekazanych zarządzającemu portem lotniczym środków
finansowych, o których mowa w ust. 1, przekraczająca wysokość straty, o której
mowa w ust. 1, podlega zwrotowi do Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
najpóźniej w terminie przekazania ministrowi właściwemu do spraw transportu
sprawozdania z badania sprawozdania finansowego, o którym mowa w ust. 12.
14. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
wzór wniosku, o którym mowa w ust. 6, mając na uwadze konieczność zapewnienia
jednolitej formy składanych wniosków.
Art. 15zzzzc. Pracownicy zarządzającego lotniskiem odpowiedzialni za
zapewnienie niezbędnej pomocy medycznej, o której mowa w art. 68 ust. 2 pkt 5
ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2019 r. poz. 1580 i 1495 oraz
z 2020 r. poz. 284 i 1378), pracownicy lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej,
o których mowa w art. 84 tej ustawy, oraz inne osoby, którym zarządzającym
lotniskiem powierzył wykonywanie czynności związanych z przeciwdziałaniem
COVID-19, w czasie wykonywania tych czynności korzystają z ochrony prawnej
przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.
Art. 15zzzzca. W przypadku gdy ważność certyfikatu lotniska użytku
publicznego, o którym mowa w art. 54 ust. 2a lub 2b ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. –
Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii, ważność tego certyfikatu ulega przedłużeniu do dnia upływu
60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż
o 6 miesięcy od dnia utraty ważności certyfikatu.
Art. 15zzzzd. W przypadku gdy ważność specjalistycznego szkolenia dla
pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej, o którym mowa
w art. 84 ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, w odniesieniu do
lotniska użytku publicznego, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tego szkolenia ulega przedłużeniu do
dnia upływu 6 miesięcy od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
Art. 15zzzzda. W przypadku gdy w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii nie jest możliwe przeprowadzenie ćwiczeń praktycznych całościowych i częściowych, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 85 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, z udziałem
wszystkich zaangażowanych jednostek, organów i służb, zarządzający lotniskiem
przeprowadza te ćwiczenia w sposób alternatywny uzgodniony z Prezesem Urzędu
Lotnictwa Cywilnego.
Art. 15zzzze. 1. W przypadku gdy ważność szkoleń, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 187 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo
lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, ważność tych szkoleń ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od
dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od
tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od
dnia utraty ważności szkoleń.
2. W przypadku gdy ważność sprawdzenia przeszłości, o którym mowa
w pkt 11.1.3 załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/1998
z dnia 5 listopada 2015 r. ustanawiającego szczegółowe środki w celu wprowadzenia
w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego (Dz. Urz.
UE L 299 z 14.11.2015, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem
nr 2015/1998”, oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 189 ust. 3 ustawy
z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego sprawdzenia
przeszłości ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich
zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności sprawdzenia.
Art. 15zzzzf. 1. W przypadku gdy ważność szkolenia okresowego, o którym
mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca
2002 r. – Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tego szkolenia ulega przedłużeniu do
dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie
dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkolenia.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, osoby ubiegające się o uzyskanie
uprawnienia operatora kontroli bezpieczeństwa oraz operatorzy kontroli
bezpieczeństwa są obowiązani odbyć szkolenie okresowe niezwłocznie po odwołaniu
stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
3. W przypadku gdy termin ponownej certyfikacji operatorów kontroli
bezpieczeństwa przypada w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii, ważność uprawnień tych osób ulega przedłużeniu do dnia upływu
30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż
o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkoleń.
4. Szkolenia podstawowe z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, o których
mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca
2002 r. – Prawo lotnicze, dla osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia operatora
kontroli bezpieczeństwa oraz operatorów kontroli bezpieczeństwa osób, bagażu
kabinowego, przewożonych przedmiotów i bagażu rejestrowanego, a także szkolenia
specjalistyczne zawodowe, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 189 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, dla osób ubiegających
się o uzyskanie uprawnienia operatora kontroli bezpieczeństwa, operatorów kontroli
bezpieczeństwa, osób ubiegających się o uzyskanie uprawnień pracownika
weryfikującego oraz pracowników weryfikujących, odbywające się w okresie
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, są
przeprowadzane w formie kształcenia z wykorzystaniem multimedialnych systemów
komputerowych. Szkolenia odbywają się z zapewnieniem zdalnej dostępności
instruktora szkolenia.
Art. 15zzzzfa. W przypadku gdy ważność wyznaczenia zarejestrowanego
agenta, o którym mowa w art. 186b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo
lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, ważność takiego wyznaczenia ulega przedłużeniu do dnia upływu
30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż
o 6 miesięcy od dnia upływu ważności wyznaczenia.
Art. 15zzzzfb. W przypadku gdy ważność wyznaczenia zarejestrowanego
dostawcy zaopatrzenia pokładowego, o którym mowa w art. 186b ust. 1 pkt 3 ustawy
z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego wyznaczenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie
odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia upływu ważności wyznaczenia.
Art. 15zzzzfc. W przypadku gdy ważność wyznaczenia znanego nadawcy,
o którym mowa w art. 186e ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze,
upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, ważność takiego wyznaczenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od
dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od
tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od
dnia upływu ważności wyznaczenia.
Art. 15zzzzfd. W przypadku gdy ważność wyznaczenia znanego dostawcy
zaopatrzenia pokładowego, o którym mowa w pkt 8.1.4 załącznika do rozporządzenia
nr 2015/1998, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, ważność takiego wyznaczenia ulega przedłużeniu do dnia upływu
30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż
o 6 miesięcy od dnia upływu ważności wyznaczenia, jeżeli zatwierdzenie wdrażania
programu ochrony, o którym mowa w pkt 8.1.4.5 lit. a załącznika do rozporządzenia
nr 2015/1998, obejmuje wizję lokalną u dostawcy, a wizja taka nie może się odbyć ze
względu na obowiązywanie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 15zzzzfe. W przypadku gdy ważność wyznaczenia znanego dostawcy
zaopatrzenia portu lotniczego, o którym mowa w pkt 9.1.3 załącznika do
rozporządzenia nr 2015/1998, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego wyznaczenia ulega przedłużeniu
do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie
dłużej niż o 6 miesięcy od dnia upływu ważności wyznaczenia, jeżeli zatwierdzenie
wdrażania programu ochrony, o którym mowa w pkt 9.1.3.5 lit. a załącznika do
rozporządzenia nr 2015/1998, obejmuje wizję lokalną u dostawcy, a wizja taka nie
może się odbyć ze względu na obowiązywanie stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii.
Art. 15zzzzff. W przypadku gdy wykonywanie testów z częstotliwością
określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca
2002 r. – Prawo lotnicze nie jest możliwe ze względu na obowiązywanie stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, wykonywanie testów zawiesza się do
dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 15zzzzfg. W przypadku gdy termin na aktualizację biblioteki obrazów TIP,
o którym mowa w pkt 12.5.6 decyzji wykonawczej Komisji C (2015) 8005 z dnia
16 listopada 2015 r. ustanawiającej szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie
wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego, zawierającej
informacje, o których mowa w art. 18 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (WE) nr 300/2008 z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie wspólnych zasad
w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego i uchylającego rozporządzenie (WE)
nr 2320/2002 (Dz. Urz. UE L 97 z 09.04.2008, str. 72, z późn. zm.), upływa
w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
ważność obecnie stosowanej biblioteki ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od
dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od
tego, który z nich zostanie odwołany później.
Art. 15zzzzfh. 1. W przypadku gdy ważność czasowej karty identyfikacyjnej
portu lotniczego, o której mowa w pkt 1.2.2.2 lit. c załącznika do rozporządzenia
nr 2015/1998, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, ważność takiej karty ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego,
który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia
utraty ważności karty.
2. W przypadku gdy ważność karty identyfikacyjnej członka załogi, o której
mowa w pkt 1.2.2.2 lit. b załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998, upływa
w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
ważność takiej karty ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania
stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który
z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności karty.
3. W przypadku gdy ważność certyfikatu inspektora lotnictwa cywilnego upływa
w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
ważność takiego certyfikatu ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego,
który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia
utraty ważności certyfikatu.
Art. 15zzzzfi. Aktualizacja programu ochrony przewoźnika lotniczego
w zakresie dotyczącym przewozu ładunku lub poczty z państw trzecich, dla którego
jest wymagane wyznaczenie jako „przewoźnika ładunków lotniczych lub poczty
lotniczej prowadzącego przewóz z portu lotniczego państwa trzeciego do Unii”
(ACC3), o którym mowa w pkt 6.8.1.1 załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998,
w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, nie
wymaga uzgodnienia z Policją i Strażą Graniczną.
Art. 15zzzzfj. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii zarządzający lotniskiem może wydawać karty identyfikacyjne
portu lotniczego upoważniające do dostępu bez eskorty do strefy zastrzeżonej portu
lotniczego dla osób, co do których zarządzający innym lotniskiem przeprowadził
sprawdzenie przeszłości, o którym mowa w pkt 11.1.3 załącznika do rozporządzenia
nr 2015/1998, oraz uzyskał informację o braku negatywnych przesłanek, o których
mowa w art. 188a ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze.
2. Zarządzający lotniskiem, na wniosek posiadacza karty identyfikacyjnej portu
lotniczego lub jego pracodawcy, potwierdza pisemnie fakt i datę przeprowadzenia
sprawdzenia przeszłości i uzyskania informacji o braku negatywnych przesłanek.
3. Karty identyfikacyjne portu lotniczego wydane na podstawie ust. 1 pozostają
ważne przez okres ważności sprawdzenia przeszłości, jednak nie dłużej niż do dnia
upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 15zzzzg. 1. W przypadku gdy termin szkolenia, o którym mowa
w § 77 ust. 2 pkt 2, § 82 ust. 2, § 83 ust. 4 oraz § 94 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 19 maja 2017 r. w sprawie licencji
i świadectw kwalifikacji personelu służb ruchu lotniczego (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1124), przypada w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, ważność tego szkolenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 90 dni od
dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkolenia. Przepis stosuje się do szkoleń dla informatorów
lotniskowej służby informacji powietrznej (AFIS).
2. W przypadku gdy ważność uprawnień uzupełniających lub uprawnień
uzupełniających w jednostce, o którym mowa w § 77 ust. 2, § 82 ust. 1, § 83 ust. 3
oraz § 94 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 19 maja
2017 r. w sprawie licencji i świadectw kwalifikacji personelu służb ruchu lotniczego,
upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, ważność tych uprawnień uzupełniających lub uprawnień uzupełniających
w jednostce, ulega przedłużeniu na okres do 90 dni od dnia odwołania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich
zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności
uprawnień. Przepis stosuje się do uprawnień informatorów lotniskowej służby
informacji powietrznej (AFIS).
3. Trzymiesięczny okres, o którym mowa w § 77 ust. 2 pkt 1, rozporządzenia
Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 19 maja 2017 r. w sprawie licencji
i świadectw kwalifikacji personelu służb ruchu lotniczego, w okresie obowiązywania
stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, jednak nie dłużej niż do dnia
31 grudnia 2020 r., ulega przedłużeniu do 6 miesięcy.
4. Termin końcowy obowiązku, o którym mowa w § 105 ust. 2, 5
i 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 19 maja 2017 r.
w sprawie licencji i świadectw kwalifikacji personelu służb ruchu lotniczego, ulega
przedłużeniu do dnia upływu 120 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie
odwołany później, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2020 r.
Art. 15zzzzga. 1. W przypadku gdy ważność licencji dyspozytora lotniczego,
o której mowa w pkt 6.1.7 załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Transportu,
Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 2 września 2013 r. w sprawie
licencjonowania personelu lotniczego (Dz. U. z 2018 r. poz. 839 i 1886), upływa
w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
ważność tej licencji ulega przedłużeniu do dnia upływu 90 dni od dnia odwołania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich
zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności licencji.
2. W przypadku gdy realizacja praktyki pod nadzorem dyspozytora lotniczego,
o której mowa w pkt 6.1.5 załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Transportu,
Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 2 września 2013 r. w sprawie
licencjonowania personelu lotniczego, przypada na okres obowiązywania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, termin jej realizacji ulega
przedłużeniu do dnia upływu 120 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie
odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia, w którym praktyka
pierwotnie powinna zostać zrealizowana.
Art. 15zzzzgb. W przypadku gdy przystąpienie do egzaminu praktycznego
w terminie, o którym mowa w § 33 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia
1 sierpnia 2018 r. w sprawie egzaminów państwowych na licencje, świadectwa
kwalifikacji oraz uprawnienia do nich wpisywane (Dz. U. z 2021 r. poz. 130), nie jest
możliwe ze względu na obowiązywanie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, ważność egzaminów teoretycznych ulega przedłużeniu do dnia upływu
90 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż
o 6 miesięcy od dnia utraty ważności egzaminów.
Art. 15zzzzh. 1. W przypadku gdy ważność uprawnień podstawowych lub
dodatkowych, o których mowa w § 12 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Transportu,
Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw
kwalifikacji (Dz. U. z 2017 r. poz. 288), upływa w okresie obowiązywania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tych uprawnień
podstawowych lub dodatkowych, ulega przedłużeniu do dnia upływu 90 dni od dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego,
który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia
utraty ważności uprawnień.
2. W przypadku gdy ważność badań lotniczo-lekarskich, o których mowa
w § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 17 czerwca 2020 r.
w sprawie badań lotniczo-lekarskich (Dz. U. poz. 1168), upływa w okresie
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tych
badań ulega przedłużeniu do dnia upływu 90 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie
odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności badań, pod warunkiem że orzeczenie lotniczo-lekarskie nie zawiera ograniczeń z wyjątkiem wzrokowych.
Art. 15zzzzi. W przypadku gdy termin szkolenia z zakresu bezpiecznej obsługi
materiałów niebezpiecznych przewożonych drogą powietrzną, przypada w okresie
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ważność tego
szkolenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich
zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkolenia.
Art. 15zzzzj. W przypadku gdy termin szkolenia, o którym mowa w art. 95f
ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, przypada w okresie
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tego
szkolenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich
zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkolenia.
Art. 15zzzzk. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii zezwala się operatorom lotniczym na przewóz środków
zawierających materiał niebezpieczny UN1987 Alcohols, n.o.s. oraz UN1170 Ethanol
solution, jako środków do dezynfekcji rąk dla pasażerów i załóg statków
powietrznych, zgodnie z postanowieniami Instrukcji Technicznych Bezpiecznego
Transportu Materiałów Niebezpiecznych Drogą Powietrzną ICAO Doc. 9284 –
AN/905, w rozumieniu pkt 119 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE)
nr 965/2012 z dnia 5 października 2012 r. ustanawiającego wymagania techniczne
i procedury administracyjne odnoszące się do operacji lotniczych zgodnie
z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 (Dz. Urz.
UE L 296 z 25.10.2012, str. 1, z późn. zm.).
2. Operatorzy lotniczy upewniają się, że środki, o których mowa w ust. 1, są
odpowiednio przechowywane i zabezpieczone, aby zapobiec przypadkowemu
rozlaniu, uszkodzeniu lub ryzyku pożaru oraz, że opakowania zapasowe są również
odpowiednio zapakowane. Pojemność każdego pojemnika nie może przekraczać
0,5 litra, a całkowita ilość środków, o których mowa w ust. 1, na pokładzie statku
powietrznego nie może przekraczać 8 litrów.
3. Operatorzy lotniczy dokonują oceny ryzyka związanego z przewozem
środków, o których mowa w ust. 1, odpowiednio zmieniają procedury postępowania
awaryjnego i informują załogi statków powietrznych o wprowadzonych zmianach.
Art. 15zzzzka. W przypadku gdy ważność certyfikatu agenta obsługi naziemnej
(AHAC – Airport Handling Agent Certificate), o którym mowa
w § 5 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 września 2020 r.
w sprawie certyfikacji działalności w lotnictwie cywilnym (Dz. U. poz. 1694),
prowadzącego obsługę naziemną statków powietrznych wykonywaną na rzecz
przewoźników lotniczych w zakresie, o którym mowa w art. 160 ust. 3 pkt 4 ustawy
z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego certyfikatu ulega
przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie
odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności certyfikatu.
Art. 15zzzzl. 1. W okresie obowiązywania ustawy operacje bezzałogowych
statków powietrznych mogą być realizowane po poinformowaniu Polskiej Agencji
Żeglugi Powietrznej o zamiarze wykonania lotu za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego, określonego przez Agencję oraz zgodnie z warunkami
wykonywania lotów określonymi w rozporządzeniu Ministra Transportu,
Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 marca 2013 r. w sprawie wyłączenia
zastosowania niektórych przepisów ustawy – Prawo lotnicze do niektórych rodzajów
statków powietrznych oraz określenia warunków i wymagań dotyczących używania
tych statków (Dz. U. z 2019 r. poz. 1497).
2. Udziela się dotacji z budżetu państwa na finansowanie realizacji zadań
wskazanych w ust. 1, przez Polską Agencję Żeglugi Powietrznej.
3. Dotacji, o której mowa w ust. 2, udziela na wniosek Polskiej Agencji Żeglugi
Powietrznej minister właściwy do spraw transportu.
4. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, określi w drodze rozporządzenia sposób
i tryb przekazywania i rozliczania dotacji, o której mowa w ust. 2, i dokumentowania
kosztów objętych finansowaniem z tej dotacji, oraz wzór wniosku, o którym mowa
w ust. 3, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia przejrzystości gospodarowania
środkami budżetu państwa.
5. Na potrzeby realizacji zadań wskazanych w ust. 1 Polska Agencja Żeglugi
Powietrznej może przejąć wszystkie przysługujące właścicielowi autorskie prawa
majątkowe do systemów teleinformatycznych służących do koordynacji i zarządzania
lotami bezzałogowych statków powietrznych w polskiej przestrzeni powietrznej, które
przeszły proces weryfikacji, i są dopuszczone przez odpowiednie organy nadzoru
lotniczego do ich wykorzystania w pracy operacyjnej wraz z prawami do
dokumentacji systemu. Przejęcie następuje na wszystkich polach eksploatacji
wskazanych w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach
pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 oraz z 2020 r. poz. 288), w tym wskazanych
w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
a w zakresie praw do dokumentacji na polach eksploatacji wskazanych w art. 50 tej
ustawy. Przejęcie następuje z chwilą złożenia oświadczenia woli właścicielowi praw
o ich przejęciu na podstawie niniejszego artykułu. Przejęcie następuje za
wynagrodzeniem odpowiadającym wartości księgowej aktywa na dzień złożenia
oświadczenia woli o przejęciu praw. O złożeniu oświadczenia Polska Agencja Żeglugi
Powietrznej zawiadamia ministra właściwego do spraw transportu oraz ministra
właściwego do spraw aktywów państwowych.
Art. 15zzzzla. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii zarządzający lotniskiem użytku publicznego może zmienić taryfę
opłat lotniskowych w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom epidemii dla
użytkowników stale korzystających z lotniska, przy zachowaniu zasady
transparentności i niedyskryminacji.
2. W celu wprowadzenia zmiany taryfy opłat lotniskowych zarządzający
lotniskiem użytku publicznego jest obowiązany do przeprowadzania konsultacji
w tym przedmiocie z przewoźnikami stale korzystającymi z lotniska w rozumieniu
art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze.
3. Konsultacje, o których mowa w ust. 2, mogą być przeprowadzane w formie
pisemnej, także przy użyciu środków komunikacji elektronicznej. Termin tych
konsultacji nie może być krótszy niż 7 dni.
4. Skonsultowaną zmianę taryfy opłat lotniskowych wraz z uzasadnieniem
zarządzający lotniskiem użytku publicznego niezwłocznie przekazuje Prezesowi
Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
5. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zatwierdza zmianę taryfy opłat
lotniskowych w terminie 7 dni od dnia otrzymania skonsultowanej zmiany taryfy opłat
lotniskowych wraz z uzasadnieniem:
1) w formie decyzji administracyjnej – w przypadku zmiany przekazanej przez
zarządzającego lotniskiem użytku publicznego, na którym w roku
kalendarzowym poprzedzającym rozpoczęcie konsultacji, o których mowa
w ust. 2, obsłużono ponad 5 000 000 pasażerów rocznie;
2) milcząco – w przypadku zmiany przekazanej przez zarządzającego lotniskiem
użytku publicznego, na którym w roku kalendarzowym poprzedzającym
rozpoczęcie konsultacji, o których mowa w ust. 2, obsłużono nie więcej niż
5 000 000 pasażerów rocznie.
6. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego może żądać od zarządzającego
lotniskiem użytku publicznego przedstawienia dodatkowych informacji, dokumentów
i wyjaśnień w zakresie przekazanej zmiany taryfy opłat lotniskowych. W takim
przypadku termin, o którym mowa w ust. 5, biegnie od dnia otrzymania dodatkowych
informacji, dokumentów i wyjaśnień.
7. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego odmawia zatwierdzenia zmiany taryfy
opłat lotniskowych w przypadku, gdy jest ona niezgodna z zasadami ustalania opłat
lotniskowych określonymi w Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym,
sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. poz. 212, z późn.
zm.), ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze lub przepisach
międzynarodowych.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, do zmiany taryfy opłat lotniskowych
nie stosuje się:
1) terminów określonych w art. 77b ust. 1–3 i 5, art. 77d ust. 1 i 2 ustawy z dnia
3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze oraz w § 14 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra
Infrastruktury i Rozwoju z dnia 8 sierpnia 2014 r. w sprawie opłat lotniskowych
(Dz. U. poz. 1074);
2) wymogów określonych w § 14 ust. 4–6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury
i Rozwoju z dnia 8 sierpnia 2014 r. w sprawie opłat lotniskowych.
9. Przewoźnik lotniczy stale korzystający z lotniska w rozumieniu art. 77 ust. 2
ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze lub podmiot reprezentujący takiego przewoźnika lotniczego, w szczególności działający na danym lotnisku komitet przewoźników lotniczych lub stowarzyszenie przewoźników lotniczych, w terminie
14 dni od dnia ogłoszenia zmiany taryfy opłat lotniskowych zgodnie z art. 77h ust. 1
ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, w przypadku stwierdzenia, że zmiana
taryfy opłat lotniskowych narusza zasady ustalania opłat lotniskowych określone
w Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago
dnia 7 grudnia 1944 r., ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze lub przepisach
międzynarodowych, może zwrócić się do Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego
z wnioskiem o nakazanie jej zmiany.
10. Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 9, przedstawia się uzasadnienie obejmujące:
1) wskazanie zmienionych postanowień taryfy opłat lotniskowych naruszających
zasady, o których mowa w ust. 9;
2) wskazanie przepisów Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym,
sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r., ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. –
Prawo lotnicze lub prawa międzynarodowego, które zostały naruszone;
3) argumenty potwierdzające stwierdzone naruszenia.
11. W przypadku stwierdzenia, że zmiana taryfy opłat lotniskowych narusza
zasady ustalania tych opłat określone w Konwencji o międzynarodowym lotnictwie
cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r., ustawie z dnia 3 lipca
2002 r. – Prawo lotnicze lub przepisach międzynarodowych, Prezes Urzędu Lotnictwa
Cywilnego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 9,
w drodze decyzji administracyjnej, nakazuje jej zmianę. W decyzji administracyjnej
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego określa, czy zarządzający lotniskiem użytku
publicznego jest obowiązany do ponownego przeprowadzenia konsultacji, o których
mowa w ust. 2, biorąc pod uwagę zakres nakazanej zmiany oraz jej wpływ na
przewoźników lotniczych. Przepisy ust. 3–8 stosuje się.
12. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego może, w celu weryfikacji zgodności
zmiany taryfy opłat lotniskowych z zasadami określonymi w Konwencji
o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia
1944 r., ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze lub przepisach
międzynarodowych, żądać od zarządzającego lotniskiem użytku publicznego
przedstawienia informacji potwierdzających zgodność taryfy opłat lotniskowych
z tymi zasadami. W takim przypadku termin, o którym mowa w ust. 11, biegnie od
dnia otrzymania żądanych informacji.
Art. 15zzzzlb. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii Prezes Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej przedstawia Prezesowi
Urzędu Lotnictwa Cywilnego do zaopiniowania dokumenty, o których mowa
w art. 9 ust. 13 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o Polskiej Agencji Żeglugi
Powietrznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1967 oraz z 2020 r. poz. 695), nie później niż
miesiąc przed upływem terminu zatwierdzenia sprawozdania finansowego, o którym
mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, określonego w
przepisach wydanych na podstawie art. 15zzh ust. 1.
Art. 15zzzzlc. 1. W przypadku gdy w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii nastąpi znaczący spadek ruchu lotniczego
w porcie lotniczym objętym koordynacją rozkładów lotów, skutkujący brakiem
występowania problemów z przepustowością, które uzasadniały wprowadzenie
w porcie lotniczym koordynacji rozkładów lotów, zarządzający lotniskiem może
wystąpić do Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z wnioskiem o zawieszenie
koordynacji rozkładów lotów do czasu, kiedy ruch lotniczy w danym porcie lotniczym
osiągnie poziom porównywalny do ruchu lotniczego w dniu wydania decyzji
administracyjnej wprowadzającej koordynację rozkładów lotów.
2. Przed złożeniem wniosku, o którym mowa w ust. 1, zarządzający lotniskiem
przeprowadza konsultacje z podmiotami, o których mowa
w art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 95/93 z dnia 18 stycznia 1993 r.
w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach
lotniczych Wspólnoty (Dz. Urz. UE L 14 z 22.01.1993, str. 1, z późn. zm.8) – Dz. Urz.
UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 2, str. 3), oraz koordynatorem rozkładów
lotów, wyznaczając termin na przedstawienie stanowisk nie krótszy niż 14 dni od dnia
otrzymania informacji o rozpoczęciu konsultacji. Konsultacje mają formę pisemną
i mogą zostać przeprowadzone przy użyciu środków komunikacji elektronicznej.
3. Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, zarządzający lotniskiem
przekazuje Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego kopię dokumentów przekazanych
i otrzymanych w ramach konsultacji, o których mowa w ust. 2.
4. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zawiesza koordynację rozkładów lotów,
jeżeli w porcie lotniczym objętym koordynacją rozkładów lotów nastąpił spadek ruchu
lotniczego, skutkujący brakiem występowania problemów z przepustowością, biorąc
pod uwagę wyniki konsultacji, o których mowa w ust. 2.
5. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego odmawia zawieszenia koordynacji
rozkładów lotów, jeżeli w porcie lotniczym objętym koordynacją rozkładów lotów nie
nastąpił spadek ruchu lotniczego, skutkujący brakiem występowania problemów
z przepustowością.
6. Jeżeli zawieszenie koordynacji rozkładów lotów obejmuje okres dłuższy niż
okres obowiązywania zatwierdzonego przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego
budżetu koordynatora, obowiązującego w dniu zawieszenia koordynacji rozkładów
lotów, koordynator rozkładów lotów w danym porcie lotniczym przedstawia
Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego projekt budżetu na kolejny okres, zgodnie
z art. 67d ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze oraz przepisami wydanymi
na podstawie art. 67g tej ustawy.
7. Przewoźnicy lotniczy nie wnoszą opłat za koordynację rozkładów lotów,
o których mowa w art. 67d ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze,
za operacje lotnicze wykonane w okresie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów.
8. Zarządzający lotniskiem w okresie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów
dokonuje tylko wpłaty zaliczki, o której mowa w art. 67d ust. 10 ustawy z dnia 3 lipca
2002 r. – Prawo lotnicze, w celu pokrycia części kosztów stałych funkcjonowania
koordynatora rozkładów lotów w okresie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów.
Pozostała część wpłaty zarządzającego lotniskiem, o której mowa w art. 67d
ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, pomniejszona o zmianę
kosztu funkcjonowania koordynatora w okresie zawieszenia koordynacji rozkładów
lotów względem kosztów ujętych w budżecie koordynatora rozkładów lotów, jest
uiszczana przez zarządzającego lotniskiem w okresie następującym po zniesieniu
zawieszenia koordynacji rozkładów lotów w porcie lotniczym.
9. Czas na start lub lądowanie przydzielony przewoźnikowi lotniczemu
w okresie poprzedzającym wprowadzenie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów
w porcie lotniczym uprawnia tego przewoźnika lotniczego do uzyskania tego samego
czasu na start lub lądowanie w następnym odpowiednim okresie planowania po
zniesieniu zawieszenia koordynacji rozkładów lotów, zgodnie z art. 8 rozporządzenia
Rady (EWG) nr 95/93 z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnych zasad
przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych Wspólnoty.
10. Zarządzający lotniskiem w sposób ciągły monitoruje wykorzystanie
przepustowości lotniska, a w przypadku gdy ruch lotniczy w porcie lotniczym
osiągnie poziom porównywalny do ruchu lotniczego w dniu wydania decyzji
administracyjnej wprowadzającej koordynację rozkładów lotów w porcie lotniczym,
zarządzający lotniskiem występuje niezwłocznie do Prezesa Urzędu Lotnictwa
Cywilnego z wnioskiem o zniesienie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów.
11. Przed złożeniem wniosku, o którym mowa w ust. 10, zarządzający
lotniskiem przeprowadza konsultacje z podmiotami, o których mowa
w art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 95/93 dnia 18 stycznia 1993 r.
w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach
lotniczych Wspólnoty, oraz koordynatorem rozkładów lotów, wyznaczając termin na
przedstawienie stanowisk nie krótszy niż 14 dni od dnia otrzymania informacji
o rozpoczęciu konsultacji. Konsultacje mają formę pisemną i mogą zostać
przeprowadzone przy użyciu środków komunikacji elektronicznej.
12. Wniosek, o którym mowa w ust. 10, zawiera uzasadnienie oraz dane
dotyczące ruchu w porcie lotniczym w odniesieniu do ruchu w porcie lotniczym
w dniu wydania decyzji administracyjnej wprowadzającej koordynację rozkładów
lotów oraz kopię dokumentów przekazanych i otrzymanych w ramach konsultacji,
o których mowa w ust. 11.
13. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego znosi zawieszenie koordynacji
rozkładów lotów, jeżeli ruch lotniczy w porcie lotniczym osiągnął poziom
porównywalny do ruchu lotniczego w dniu wydania decyzji administracyjnej
wprowadzającej koordynację rozkładów lotów w porcie lotniczym, biorąc pod uwagę
wyniki konsultacji, o których mowa w ust. 11.
14. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zawiesza koordynację rozkładów lotów,
odmawia zawieszenia koordynacji rozkładów lotów oraz znosi zawieszenie
koordynacji rozkładów lotów w porcie lotniczym w drodze decyzji administracyjnej.
Art. 15zzzzld. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii na wniosek użytkownika statku powietrznego, o którym mowa
w art. 53a ust. 1 albo ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, Prezes
Urzędu Lotnictwa Cywilnego może, w drodze decyzji administracyjnej, odroczyć
odnowienie pozwolenia na wykonywanie lotów w kategorii specjalnej albo
świadectwa zdatności do lotu na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia upływu
terminu ważności pozwolenia na wykonywanie lotów w kategorii specjalnej albo świadectwa zdatności do lotu i tym samym zezwolić na użytkowanie statku powietrznego w tym okresie, pod warunkiem dołączenia do wniosku oświadczenia, że
od dnia ostatniego odnowienia lub wydania pozwolenia na wykonywanie lotów
w kategorii specjalnej albo świadectwa zdatności do lotu na statku powietrznym nie
wprowadzono zmian dotyczących eksploatacji statku powietrznego, wymagana
obsługa techniczna statku powietrznego została wykonana oraz że dalsze użytkowanie
statku powietrznego nie stwarza zagrożenia dla życia i zdrowia ludzkiego oraz mienia i środowiska.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone przez
użytkownika statku powietrznego, o którym mowa w art. 53a ust. 1 albo ust. 2 pkt 2
ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, albo:
1) podmiot posiadający certyfikat organizacji obsługi technicznej albo
2) mechanika lotniczego obsługi technicznej albo mechanika poświadczenia
obsługi statków powietrznych, działającego poza certyfikowanym podmiotem
zgodnie z posiadanymi uprawnieniami do wykonywania obsługi.
Art. 15zzzzle. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii, za zgodą podmiotu kontrolowanego, kontrola lub poszczególne
czynności kontrolne wykonywane przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego mogą
być przeprowadzane w siedzibie Urzędu Lotnictwa Cywilnego, jeżeli jest to
uzasadnione szczególnymi względami.
2. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, za zgodą podmiotu kontrolowanego, kontrola lub poszczególne czynności
kontrolne wykonywane przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego mogą być
przeprowadzane w sposób zdalny za pośrednictwem operatora pocztowego
w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe lub
za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy
z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną, jeżeli jest to
uzasadnione szczególnymi względami.
3. Wyniki pomiarów wykonanych zdalnie zawierają dane umożliwiające
identyfikację urządzeń kontrolnych.
4. W przypadku kontroli wykonywanej w sposób zdalny przebieg i wyniki
kontroli mogą być utrwalane za pomocą urządzeń nagrywających lub innych środków
rejestrujących dźwięk lub obraz.
5. W przypadku kontroli wykonywanej w sposób zdalny protokół kontroli może
być przesyłany za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu
art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną.
Art. 15zzzzlf. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii dokumenty dołączane w sprawach administracyjnych, o których
mowa w art. 37, art. 46 i art. 53 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, mogą
być kopiami.
2. W terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji administracyjnej, wydanej
w sprawach, o których mowa w ust. 1, strona przedkłada Prezesowi Urzędu Lotnictwa
Cywilnego, pod rygorem uchylenia decyzji, oryginał dokumentu lub jego odpis
poświadczony za zgodność z oryginałem, chyba że przepis prawa nie dopuszcza
złożenia odpisu dokumentu.
Art. 15zzzzlg. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii użytkownik statku powietrznego eksploatujący statek powietrzny
objęty nadzorem Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, który
posiada świadectwo zdatności do lotu, ale nie spełnia wymagań wynikających
z przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 965/2012 z dnia 5 października 2012 r.
ustanawiającego wymagania techniczne i procedury administracyjne odnoszące się do
operacji lotniczych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady
(WE) nr 216/2008, który wykonuje lot, o którym mowa w art. 158 ust. 3a ustawy
z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, może podczas tego lotu, na zasadzie
odstępstwa od przepisów wydanych na podstawie art. 159 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca
2002 r. – Prawo lotnicze, przewozić na pokładzie statku powietrznego, zamiast
oryginału, poświadczony urzędowo przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego odpis
świadectwa rejestracji, odpis świadectwa zdatności do lotu oraz odpis świadectwa
zdatności w zakresie hałasu, sporządzone w formie dokumentu elektronicznego.
Art. 15zzzzlh. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii dopuszcza się przeprowadzanie egzaminów teoretycznych,
o których mowa w § 19 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 1 sierpnia
2018 r. w sprawie egzaminów państwowych na licencje, świadectwa kwalifikacji oraz
uprawnienia do nich wpisywane, w zakresie dotyczącym licencji, o których mowa
w art. 94 ust. 6 pkt 1 lit. a, b, f, g, o i q ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze,
poza siedzibą Urzędu Lotnictwa Cywilnego, przy wykorzystaniu infrastruktury podmiotu spełniającego wymagania określone w ust. 2, z którym Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zawarł porozumienie.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany:
1) zapewniać odpowiednio monitorowane pomieszczenie i sprzęt do
przeprowadzania egzaminów;
2) współpracować z Urzędem Lotnictwa Cywilnego przy organizowaniu sesji
egzaminacyjnych oraz postępować zgodnie z wytycznymi i obowiązującymi
w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego procedurami dotyczącymi przeprowadzania egzaminów;
3) zapewniać na żądanie Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego pełny
i niezakłócony dostęp do wszelkich informacji, dokumentów i materiałów
związanych z przeprowadzaniem egzaminów;
4) w ramach ochrony danych osobowych zapewniać, że:
a) przeprowadzenie egzaminów nie naruszy zasad przetwarzania danych
osobowych określonych w przepisach dotyczących ochrony danych osobowych,
b) dane osobowe będą chronione przy zastosowaniu zabezpieczeń
niezbędnych dla zapewnienia poufności, integralności i rozliczalności
przetwarzanych danych osobowych, w tym ochrony pomieszczeń
wykorzystywanych do przetwarzania danych osobowych i przedsięwzięć
w zakresie zabezpieczenia sprzętu komputerowego, ochrony transmisji
danych, środków ochrony w ramach oprogramowania systemów, narzędzi
baz danych i innych narzędzi programowych oraz systemu użytkowego,
zgodnie z wytycznymi Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
3. Porozumienie określa szczegółowe warunki techniczne oraz administracyjne
przeprowadzania egzaminów, sposób weryfikacji przez Prezesa Urzędu Lotnictwa
Cywilnego spełniania wymagań określonych w ust. 2 oraz przesłanki rozwiązania porozumienia.
4. Zapewnienie pomieszczenia oraz sprzętu koniecznych do przeprowadzenia
egzaminów na podstawie porozumienia jest nieodpłatne. Wszelkie koszty związane
z przeprowadzeniem egzaminów ponosi podmiot, z którym Prezes Urzędu Lotnictwa
Cywilnego zawarł porozumienie.
5. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, w terminie 14 dni od dnia zawarcia
porozumienia, aktualizuje roczny plan egzaminów teoretycznych, o którym mowa
w § 19 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 1 sierpnia 2018 r. w sprawie egzaminów państwowych na licencje, świadectwa kwalifikacji oraz
uprawnienia do nich wpisywane.
Art. 15zzzzl1. 1. W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 minister
właściwy do spraw transportu przekazuje operatorom publicznego transportu
zbiorowego w przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym, o których mowa
w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1944 i 2400), z wyłączeniem komunikacji miejskiej, środki finansowe
za miesiące obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz
kolejne 3 miesiące po upływie miesiąca, w którym odwołano stan zagrożenia
epidemicznego albo stan epidemii, na poziomie kwoty dotacji przedmiotowej z tytułu
honorowania ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego
transportu zbiorowego rozliczonej przez ministra właściwego do spraw transportu za
te same miesięczne okresy w roku 2019, pomniejszonej o przekazane operatorom
środki dotacji przedmiotowej, przekazanej na finansowanie utraconych przychodów
w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów za te miesiące.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, przekazywane są z budżetu
państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw transportu,
w celu sfinansowania rekompensaty, w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia
16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, w części określonej
w art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c tej ustawy.
3. Operator w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach
pasażerskich w transporcie kolejowym, występując z wnioskiem do ministra
właściwego do spraw transportu o przekazanie środków finansowych, wskazuje
umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w ramach
której będzie rozliczana kwota przekazanych środków finansowych.
4. Operator publicznego transportu zbiorowego w transporcie kolejowym
w przewozach innych niż przewozy międzywojewódzkie i międzynarodowe
występuje z wnioskiem o przekazanie środków finansowych do właściwego
organizatora przewozów pasażerskich w transporcie kolejowym, z którym ma
podpisaną umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
5. Organizator, o którym mowa w ust. 4, w terminie 7 dni od dnia otrzymania
wniosku operatora, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw transportu wniosek
o przekazanie środków finansowych.
6. Minister właściwy do spraw transportu przekazuje w terminie 14 dni od dnia
przekazania środków finansowych operatorowi, właściwemu organizatorowi
publicznego transportu zbiorowego informacje o kwocie przekazanych operatorowi
środków finansowych podlegających rozliczeniu w ramach umowy o świadczenie
usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
7. Operator przedkłada właściwemu organizatorowi publicznego transportu
zbiorowego wniosek o rozliczenie środków finansowych na zasadach i w terminach
wynikających z umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
8. Właściwy organizator publicznego transportu zbiorowego rozlicza przekazane
operatorowi środki finansowe oraz przekazuje do ministra właściwego do spraw
transportu informacje o rozliczeniu.
9. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, przekazywane są za okres do dnia
30 września 2021 r.
Art. 15zzzzl2. 1. W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 minister
właściwy do spraw transportu może przekazać operatorom publicznego transportu
zbiorowego w przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym, o których mowa
w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, środki
finansowe w celu sfinansowania rekompensaty, w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 15
ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, w części
określonej w art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c tej ustawy, za miesiące obowiązywania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz kolejne 3 miesiące po upływie
miesiąca, w którym odwołano stan zagrożenia epidemicznego albo stan epidemii.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, pochodzą z Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19.
3. Wysokość środków finansowych przekazanych za dany miesiąc jest równa
wysokości środków finansowych przekazanych operatorowi za odpowiadający mu
nazwą miesiąc w roku 2020. Wysokość środków finansowych przekazanych za każdy
miesiąc pierwszego kwartału roku jest równa wysokości środków przekazanych
operatorowi za kwiecień 2020 r.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. Przepisy art. 15zzzzl1 ust. 3–8 stosuje się odpowiednio.
Art. 15zzzzl3. Warunkiem udzielenia wsparcia na podstawie przepisów
art. 15zzzzl1 oraz art. 15zzzzl2jest zaplanowanie wydatków w budżecie właściwego
organizatora w celu sfinansowania rekompensaty w wysokości nie mniejszej niż
w roku poprzednim oraz przekazanie przez organizatora operatorowi rekompensaty co
najmniej w tej wysokości.
Art. 15zzzzl4. Łączna wysokość wsparcia operatorów w wojewódzkich,
międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie
kolejowym, związana z przeciwdziałaniem COVID-19, o którym mowa
w art. 15zzzzl1 ust. 1 oraz art. 15zzzzl2 ust. 1, nie może powodować przekroczenia
wyniku finansowego netto określonego na podstawie rozporządzenia (WE)
nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r.
dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu
pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG)
nr 1107/70 (Dz. Urz. UE L 315 z 03.12.2007, str. 1, z późn. zm.), dla całego okresu
trwania obowiązującej umowy, wliczając w to również przyszłe wypłaty z jej tytułu.
Art. 15zzzzl5. 1. W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 przewoźnicy
wykonujący przewozy autobusowe oraz operatorzy przewozów autobusowych
o charakterze użyteczności publicznej, z wyłączeniem komunikacji miejskiej,
otrzymują wsparcie finansowe za miesiące obowiązywania ograniczeń
w przemieszczaniu się środkami publicznego transportu zbiorowego w zakresie liczby
zajętych miejsc siedzących albo miejsc siedzących i stojących w stosunku do
dokumentacji technicznej lub techniczno-ruchowej pojazdu, jednak nie dłużej niż do
dnia 31 grudnia 2021 r.
2. Wysokość wsparcia, o którym mowa w ust. 1, ustala się dla każdego
z beneficjentów przez porównanie poniesionych kosztów i osiągniętych przychodów
w przeliczeniu na pracę eksploatacyjną zrealizowaną za każdy miesiąc roku 2019
w stosunku do poniesionych kosztów i osiągniętych przychodów w przeliczeniu na
pracę eksploatacyjną zrealizowaną za ten sam miesiąc roku 2021.
3. Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, jest należne beneficjentowi, w przypadku gdy:
1) z porównania, o którym mowa w ust. 2, wynikać będzie pogorszenie wyniku
finansowego w odniesieniu do wozokilometra przewozu za objęty wsparciem
miesiąc roku 2021 oraz
2) w miesiącu objętym wsparciem utrzymana została praca eksploatacyjna
wyrażona w wozokilometrach na poziomie tego samego miesiąca roku 2019,
a w przypadku obniżenia pracy eksploatacyjnej kwota wsparcia ulega
proporcjonalnemu zmniejszeniu.
4. Wysokość wsparcia, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć:
1) dla przewoźników, o których mowa w ust. 1, kwoty dopłaty do krajowych
autobusowych przewozów pasażerskich, o której mowa w art. 8a ust. 2 ustawy
z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami
publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 295), rozliczonej za te
same miesiące roku 2019, pomniejszonej o przekazane tym przewoźnikom
dopłaty na finansowanie utraconych przychodów w związku ze stosowaniem
ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów za te miesiące;
2) dla operatorów, o których mowa w ust. 1, rekompensaty, o której mowa
w art. 54 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie
zbiorowym, rozliczonej za te same miesiące roku 2019, pomniejszonej
o przekazaną tym operatorom rekompensatę na finansowanie utraconych
przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulgowych
przejazdów za te miesiące.
5. Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, jest przekazywane z budżetu państwa ze
środków zaplanowanych w budżecie właściwego wojewody przeznaczonych na
krajowe pasażerskie przewozy autobusowe.
6. Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, otrzymane przez operatora przewozów
autobusowych o charakterze użyteczności publicznej jest uwzględniane przy
obliczaniu należnej operatorowi rekompensaty, o której mowa w art. 50 ust. 1
pkt 2 lit. c ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.
7. Wysokość wsparcia, o którym mowa w ust. 1, ulega pomniejszeniu o kwotę
wsparcia uzyskanego z innych źródeł na utrzymanie prowadzonej działalności
gospodarczej związanej ze świadczeniem usług przewozu osób, z wyjątkiem
rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, o której mowa w art. 50 ustawy
z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.
8. Środki finansowe są przekazywane przez właściwego miejscowo marszałka
województwa na podstawie wniosków składanych przez przewoźnika, o którym mowa w ust. 1, lub organizatora publicznego transportu zbiorowego na podstawie wniosku złożonego przez operatora, o którym mowa w ust. 1, zawierających
kalkulację wnioskowanych kwot wsparcia w ujęciu miesięcznym wraz
z oświadczeniem o prawidłowości danych w nich ujętych.
9. W celu weryfikacji danych ujętych we wniosku, o którym mowa w ust. 8,
właściwy miejscowo marszałek województwa może:
1) żądać od przewoźnika oraz organizatora, o których mowa w ust. 1, dokumentów
potwierdzających informacje zawarte we wniosku;
2) przeprowadzać kontrole i zlecać – na koszt beneficjentów – ich przeprowadzenie.
10. W przypadku gdy łączna kwota wsparcia, o którym mowa w ust. 1, dla
pojedynczego beneficjenta za wszystkie miesiące 2021 r. przekracza kwotę
500 000 zł, przeprowadzenie kontroli ma charakter obligatoryjny.
11. Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, stanowi pomoc publiczną podlegającą
notyfikacji Komisji Europejskiej i może być udzielone zgodnie z postanowieniami
zawartymi w decyzji Komisji Europejskiej, wydanej w wyniku notyfikacji.
Art. 15zzzzl6. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii oraz do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie
odwołany później, zarządca infrastruktury w rozumieniu art. 4 pkt 7 ustawy z dnia
28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, podejmując działania związane
z przeciwdziałaniem skutkom epidemii COVID-19 oraz wywołanych nią sytuacji
kryzysowych, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych oraz ministrem właściwym do spraw transportu, może nie pobierać części
opłaty podstawowej, o której mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r.
o transporcie kolejowym, w wysokości odpowiadającej zatwierdzonej podwyżce
stawki jednostkowej, o której mowa w art. 33 ust. 6 ustawy z dnia 28 marca 2003 r.
o transporcie kolejowym.
2. Zarządca infrastruktury, podejmując działania związane z przeciwdziałaniem
skutkom epidemii COVID-19, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw transportu, może pobierać
opłatę podstawową, o której mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o
transporcie kolejowym, obniżoną o nie więcej niż 50% wysokości.
3. Zarządca infrastruktury może otrzymać ze środków Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19 finansowanie w wysokości odpowiadającej wysokości przychodów utraconych z tytułu niepobrania albo obniżenia, o którym mowa w ust. 1 i 2.
4. Zarządca infrastruktury może otrzymać ze środków Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19 finansowanie w wysokości odpowiadającej wysokości
przychodów utraconych z tytułu niepobrania w roku 2020 opłaty rezerwacyjnej za
niewykorzystanie przydzielonej zdolności przepustowej, o której mowa
w art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym.
5. Wypłaty środków z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, w ramach
finansowania, o którym mowa w ust. 3 i 4, dokonuje minister właściwy do spraw transportu.
6. Finansowanie, o którym mowa w ust. 3 i 4, stanowi pomoc publiczną
podlegającą notyfikacji Komisji Europejskiej i może być udzielone zgodnie
z postanowieniami zawartymi w decyzji Komisji Europejskiej, wydanej w wyniku notyfikacji.
Art. 15zzzzm. W związku z czasowym ograniczeniem lub czasowym
zawieszeniem funkcjonowania jednostek systemu oświaty pracodawcom, którzy
zawarli z młodocianymi pracownikami umowę o pracę w celu przygotowania
zawodowego, okres zwolnienia młodocianego pracownika z obowiązku świadczenia
pracy wlicza się do okresu, za który przysługuje dofinansowanie, o którym mowa
w art. 122 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.
Art. 15zzzzn. Uprawnienia:
1) inspektora ochrony radiologicznej, o których mowa w art. 7 ust. 3 lub 5 ustawy
z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1792 oraz
z 2020 r. poz. 284 i 322),
2) do zajmowania stanowiska mającego istotne znaczenie dla zapewnienia
bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, o których mowa
w art. 12 ust. 1 ustawy, o której mowa w pkt 1
– których ważność upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, zachowują
ważność przez okres kolejnych 18 miesięcy od dnia upływu terminu ich ważności.
Art. 15zzzzo. W okresie trwania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w terminie 14 dni od dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii sprawozdania oraz
informacje, o których mowa w art. 4ba ust. 4, art. 43d ust. 1 i art. 43e ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne mogą być składane za pośrednictwem poczty elektronicznej.
Art. 15zzzzp. Okres, na który Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wyznaczył,
w drodze decyzji, operatora systemu dystrybucyjnego oraz operatora systemu
skraplania gazu ziemnego, o których mowa w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. –
Prawo energetyczne, upływający przed dniem 31 grudnia 2020 r., ulega przedłużeniu
do dnia 31 grudnia 2020 r.
Art. 15zzzzr. Termin realizacji w 2020 r. obowiązku określonego w art. 16:
1) ust. 14 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, przedłuża się do
dnia 31 marca 2021 r.;
2) ust. 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, przedłuża się do
dnia 30 kwietnia 2021 r.
Art. 15zzzzra. Termin realizacji w 2020 r. obowiązku określonego
w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne przekłada się
na dzień 31 maja 2020 r.
Art. 15zzzzs. Ważność decyzji o udzieleniu koncesji na wykonywanie
działalności gospodarczej w zakresach, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia
10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, które wygasają w czasie trwania na
obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, przedłuża się do dnia 31 grudnia 2020 r. pod warunkiem złożenia przez
przedsiębiorstwo energetyczne wniosku o przedłużenie okresu obowiązywania
koncesji, nie później niż 30 dni przed upływem okresu jej obowiązywania, a wniosek
zawiera co najmniej informacje, o których mowa w art. 35 ust. 1–1c ustawy z dnia
10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.
Art. 15zzzzt. 1. W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem lub
w czasie trwania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii, termin o którym mowa w art. 35 ust. 2a ustawy
z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, przedłuża się do 60 dni po dniu
odwołania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej tego stanu.
2. W postępowaniach wszczętych w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy do dnia 31 grudnia 2020 r., termin, o którym mowa w art. 35 ust. 2a ustawy
z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, wynosi 60 dni.
Art. 15zzzzu. Obowiązek określony w art. 49c ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia
1997 r. – Prawo energetyczne za pierwszy kwartał 2020 r. wykonuje się w terminie
30 dni od dnia zakończenia drugiego kwartału 2020 r.
Art. 15zzzzw. Terminy realizacji w 2020 r. obowiązków, o których mowa
w art. 25 ust. 3 i art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy
naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania
w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku
naftowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 411), zmienia się w następujący sposób:
1) termin, o którym mowa w art. 25 ust. 3, przedłuża się do dnia 30 czerwca 2020 r.;
2) termin, o którym mowa w art. 27 ust. 2 pkt 1, przedłuża się do dnia 31 grudnia
2020 r., przy czym informacja o rzeczywistej wielkości utrzymywanych
zapasów obowiązkowych gazu ziemnego oraz miejscu ich magazynowania
dotyczy stanu na dzień 1 października 2020 r.;
3) termin, o którym mowa w art. 27 ust. 2 pkt 2, przedłuża się do dnia 31 grudnia 2020 r.
Art. 15zzzzv. W okresie trwania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii sprawozdania, o których mowa
w art. 30b ust. 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach
ciekłych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1233 i 1565), mogą być składane za pośrednictwem
poczty elektronicznej.
Art. 15zzzzx. 1. Oświadczenia, o których mowa w art. 6e ust. 1, art. 6f ust. 1
i art. 6g ust. 1 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o zmianie ustawy o płatnościach
w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
poz. 311, z 2019 r. poz. 201 oraz z 2020 r. poz. 300), w związku z przeciwdziałaniem
COVID-19, mogą być również składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
2. W przypadku złożenia przez rolnika oświadczenia, o którym mowa w art. 6e
ust. 1, art. 6f ust. 1 i art. 6g ust. 1 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o zmianie ustawy
o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych
ustaw, w trybie, o którym mowa w ust. 1, rolnik ten, w terminie 14 dni od dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na
podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, który obowiązywał jako ostatni, dla potwierdzenia czynności złożenia tego oświadczenia składa do właściwego kierownika biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa podpisane oświadczenie, o którym mowa w art. 6e ust. 1,
art. 6f ust. 1 i art. 6g ust. 1 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o zmianie ustawy
o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw.
3. W przypadku potwierdzenia czynności złożenia oświadczenia, o którym
mowa w art. 6e ust. 1, art. 6f ust. 1 i art. 6g ust. 1 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r.
o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz
niektórych innych ustaw, w terminie, o którym mowa w ust. 2, uznaje się, że
oświadczenie to zostało złożone w terminie, w którym złożono je za pomocą środków
komunikacji elektronicznej.
Art. 15zzzzy. 1. W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej
Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na
podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 Główny
Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa przed udzieleniem upoważnienia do
prowadzenia badań skuteczności działania środka ochrony roślin nie przeprowadza
kontroli, o której mowa w art. 17 ust. 6 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach
ochrony roślin (Dz. U. z 2019 r. poz. 1900 oraz z 2020 r. poz. 284 i 425).
2. W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy
z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od
dnia odwołania tych stanów dopuszcza się:
1) dokonywanie zbycia środków ochrony roślin ostatecznemu nabywcy środków
ochrony roślin w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 8 marca 2013 r.
o środkach ochrony roślin w ramach wykonywania działalności gospodarczej,
o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony
roślin, przez osoby niespełniające wymagań określonych
w art. 25 ust. 3 pkt 1 lit. a i b ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin;
2) dokonywanie zbycia środków ochrony roślin nabywcy innemu, niż wskazany
w pkt 1, bez możliwości bieżącej konsultacji z osobą posiadającą kwalifikacje określone w art. 25 ust. 3 pkt 1 lit. a lub b ustawy z dnia 8 marca 2013 r.
o środkach ochrony roślin;
3) nabywanie środków ochrony roślin przeznaczonych dla użytkowników
profesjonalnych w rozumieniu art. 2 pkt 24 ustawy z dnia 8 marca 2013 r.
o środkach ochrony roślin przez osoby, które nie spełniają wymagań określonych
w art. 28 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin;
4) wykonywanie zabiegów z zastosowaniem środków ochrony roślin
przeznaczonych dla użytkowników profesjonalnych w rozumieniu art. 2 pkt 24
ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin przez osoby, które nie
spełniają wymagań określonych w art. 41 ustawy z dnia 8 marca 2013 r.
o środkach ochrony roślin;
5) świadczenie usług doradczych dotyczących metod ochrony roślin w zakresie
realizacji wymagań integrowanej ochrony roślin oraz stosowania środków
ochrony roślin, w tym wykonywanych w ramach działalności marketingowej,
przez osoby, które nie spełniają wymagań określonych w art. 42 ustawy z dnia
8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin.
3. W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy
z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od
dnia odwołania tych stanów, w przypadku wykonania zabiegu z zastosowaniem
środka ochrony roślin przy użyciu sprzętu agrolotniczego, nie jest wymagane
dołączenie oświadczenia, o którym mowa w art. 39 ust. 4 pkt 2 lit. b ustawy z dnia
8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, do planu zabiegów, o którym mowa
w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin,
przekazywanego wojewódzkiemu inspektorowi ochrony roślin i nasiennictwa.
4. W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy
z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od
dnia odwołania tych stanów dopuszcza się używanie do wykonania zabiegów
z zastosowaniem środków ochrony roślin sprzętu przeznaczonego do stosowania
środków ochrony roślin niespełniającego wymagań określonych w art. 48 ust. 2 lub 4
ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, jeżeli:
1) sprzęt ten przed ogłoszeniem tych stanów został poddany okresowym badaniom
w celu potwierdzenia sprawności technicznej, o których mowa w art. 48 ust. 2
ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, albo
2) pierwsze badanie w celu potwierdzenia sprawności technicznej tego sprzętu
powinno zostać przeprowadzone w okresie trwania na obszarze Rzeczypospolitej
Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii w związku
z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2.
5. W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy
z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od
dnia odwołania tych stanów do zgłoszenia zamiaru stosowania integrowanej produkcji
roślin w rozumieniu art. 2 pkt 17 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony
roślin, nie jest wymagane dołączenie kopii zaświadczeń lub dokumentów określonych
w art. 55 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin.
6. Dla roślin ze zbioru w 2020 r. certyfikat, o którym mowa w art. 57 ust. 1
ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, może zostać wydany, jeżeli
nie został spełniony wymóg określony w art. 57 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca
2013 r. o środkach ochrony roślin.
Art. 15zzzzz. 1. W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej
Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na
podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 lub stanu
nadzwyczajnego w związku z zakażeniami tym wirusem oraz w okresie 30 dni od dnia
odwołania tych stanów do oświadczenia, o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c pkt (i)
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia
26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin,
zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013,
(UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylającego dyrektywy Rady
69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE
i 2007/33/WE (Dz. Urz. UE L 317 z 23.11.2016, str. 4, z późn. zm.), zwanego dalej
„rozporządzeniem 2016/2031”, zamiast zaświadczenia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed
agrofagami (Dz. U. poz. 424 i 695), lub jego kopii, może zostać dołączone
oświadczenie o posiadaniu przez osoby, które będą dokonywały ocen, o których mowa
w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, wiedzy określonej w art. 89 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2016/2031.
2. Jeżeli podmiot profesjonalny w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z dnia
13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami, któremu udzielone zostało
upoważnienie do wydawania paszportów roślin w rozumieniu art. 2 pkt 25 ustawy
z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami, nie dołączył do
oświadczenia, o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c pkt (i) rozporządzenia 2016/2031,
zaświadczenia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r.
o ochronie roślin przed agrofagami, lub jego kopii, podmiot ten, w terminie 30 dni od
dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na
podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2,
przekazuje do wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, który udzielił
mu tego upoważnienia, to zaświadczenie lub jego kopię.
3. Jeżeli podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin nie dopełnił
obowiązku określonego w ust. 2, wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa
cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do wydawania paszportów roślin.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
5. W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu
zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy
z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od
dnia odwołania tych stanów oceny, o których mowa w art. 87 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, mogą być przeprowadzane przez osoby nieposiadające zaświadczenia,
o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin
przed agrofagami, jeżeli osoby te posiadają wiedzę określoną
w art. 89 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2016/2031.
6. W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu
zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy
z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 dopuszcza się:
1) przekazanie informacji o zamiarze podjęcia działalności w zakresie
przemysłowego przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów porażonych lub podejrzanych o porażenie przez agrofaga
kwarantannowego dla Unii, agrofaga objętego środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub agrofaga niekwarantannowego,
który spełnia kryteria agrofaga kwarantannowego dla Unii, lub przemysłowego
przetwarzania na obszarze strefy chronionej roślin, produktów roślinnych lub
innych przedmiotów porażonych lub podejrzanych o porażenie przez agrofaga
kwarantannowego dla tej strefy chronionej, o której mowa w art. 13 ust. 2
ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami,
2) złożenie wniosku o wpis do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych,
o którym mowa w art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin
przed agrofagami,
3) przekazanie oświadczenia, o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c pkt (i)
rozporządzenia 2016/2031,
4) złożenie wniosku o wydanie paszportu roślin w przypadku, o którym mowa
w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami,
5) złożenie wniosku o udzielenie upoważnienia, o którym mowa
w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2036,
6) złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie prac nad agrofagami,
o którym mowa w art. 4 akapit pierwszy rozporządzenia delegowanego Komisji
(UE) 2019/829 z dnia 14 marca 2019 r. uzupełniającego rozporządzenie
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 w sprawie środków
ochronnych przeciwko agrofagom roślin, upoważniającego państwa
członkowskie do ustanowienia tymczasowych odstępstw na potrzeby badań
urzędowych, celów naukowych lub edukacyjnych, doświadczeń, selekcji
odmianowych lub hodowli (Dz. Urz. UE L 137 z 23.05.2019, str. 15),
7) złożenie wniosku o wydanie fitosanitarnego świadectwa eksportowego lub
fitosanitarnego świadectwa reeksportowego, o którym mowa w art. 47 ust. 2
ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami,
8) złożenie wniosku o dokonanie wpisu do rejestru eksporterów, o którym mowa
w art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami
– za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej w formie dokumentu
elektronicznego stanowiącego kopię dokumentu wymienionego w pkt 1–
8 sporządzonego w postaci innej niż elektroniczna.
7. W 2020 r. informację, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 13 lutego
2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami, przekazuje się do dnia 30 czerwca tego roku.
Art. 15zzzzza. 1. W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej
Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na
podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz
w okresie 30 dni od dnia odwołania tych stanów kontrola, o której mowa
w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2009 r. o rolnictwie ekologicznym (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1324), może być prowadzona przez osoby, które nie zostały wpisane do
rejestru inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 tej ustawy.
2. W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu
zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy
z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od
dnia odwołania tych stanów dopuszcza się złożenie zgłoszenia, o którym mowa
w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 2009 r. o rolnictwie ekologicznym, oraz
wniosków, o których mowa w art. 11 ust. 3 i art. 12 ust. 2 i 3 tej ustawy, za
pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej w formie dokumentu
elektronicznego stanowiącego odpowiednio kopię tego zgłoszenia albo tych
wniosków sporządzonych w postaci innej niż elektroniczna.
Art. 15zzzzzb. 1. Strony umowy o wsparcie realizacji zadania publicznego lub
o powierzenie realizacji zadania publicznego lub umowy zawartej w trybie
określonym w art. 11a–11c lub art. 19a ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, zawartej w okresie przed
ogłoszeniem stanu zagrożenia epidemicznego z powodu COVID-19, jednak nie
później niż do dnia 31 grudnia 2020 r., niezwłocznie, wzajemnie informują się
o wpływie okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19 na należyte
wykonanie tej umowy, o ile taki wpływ wystąpił lub może wystąpić. Strony umowy potwierdzają ten wpływ dołączając do informacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, oświadczenia, które mogą dotyczyć w szczególności:
1) liczby i stanowisk pracowników lub osób świadczących pracę za
wynagrodzeniem na innej podstawie niż stosunek pracy, które uczestniczą lub
mogłyby uczestniczyć w realizacji umowy:
a) podlegających obowiązkowej hospitalizacji w celu zapobiegania szerzeniu
się zakażenia wirusem SARS-CoV-2 lub COVID-19,
b) podlegających obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi
epidemiologicznemu w związku z pozostawaniem w styczności z osobami
zakażonymi wirusem SARS-CoV-2 lub chorymi na COVID-19,
c) zwolnionych od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego
sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub dzieckiem
legitymującym się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu
niepełnosprawności do ukończenia 18 lat albo dzieckiem z orzeczeniem
o niepełnosprawności, w przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego,
przedszkola, szkoły lub innej placówki, do których uczęszcza dziecko, lub
niemożności sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu rozprzestrzeniania się COVID-19,
d) skierowanych do pracy przy zwalczaniu epidemii w drodze decyzji wydanej
na podstawie art. 47 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu
oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
2) decyzji wydanych przez Głównego Inspektora Sanitarnego lub działającego
z jego upoważnienia państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego,
w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, nakładających na stronę umowy
obowiązek podjęcia określonych czynności zapobiegawczych lub kontrolnych;
3) poleceń lub decyzji wydanych przez wojewodów, ministra właściwego do spraw
zdrowia lub Prezesa Rady Ministrów, związanych z przeciwdziałaniem
COVID-19, o których mowa w art. 11 ust. 1–3;
4) wstrzymania dostaw produktów, komponentów produktu lub materiałów,
trudności w dostępie do sprzętu lub trudności w realizacji usług transportowych;
5) okoliczności, o których mowa w pkt 1–4, w zakresie w jakim dotyczą one stron umowy;
6) braku możliwości realizacji poszczególnych działań określonych umową.
2. Strony umowy, po stwierdzeniu, że okoliczności związane z wystąpieniem
COVID-19, o których mowa w ust. 1, mogą wpłynąć lub wpływają na należyte
wykonanie umowy, mogą dokonać zmiany tej umowy, w szczególności przez zmianę:
1) terminu wykonania umowy lub jej części, lub czasowe zawieszenie
wykonywania umowy lub jej części;
2) sposobu wykonywania umowy lub jej części;
3) zakresu wykonania umowy lub jej części.
2a. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do oferty realizacji zadania
publicznego, o której mowa w art. 14 i art. 19a ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
3. Po ustaniu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii organ
administracji publicznej zlecający realizację zadania publicznego może skontrolować
prawdziwość oświadczeń, o których mowa w ust. 1.
Art. 15zzzzzc. Nie stanowi naruszenia dyscypliny finansów publicznych,
o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 8 pkt 2 i 3 oraz art. 9 pkt 2 i 3 ustawy
z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych:
1) nieustalenie lub niedochodzenie od organizacji pozarządowej lub podmiotu,
o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności
pożytku publicznego i o wolontariacie, należności powstałych w związku
z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy, o której mowa
w art. 15zzzzzb ust. 1;
2) zmiana umowy zgodnie z art. 15zzzzzb ust. 2;
3) odstąpienie od dochodzenia należności, o którym mowa w art. 15zzze ust. 2–3a,
art. 15zzzf oraz art. 15zzzg ust. 2.
Art. 15zzzzzd. Nie popełnia przestępstwa, o którym mowa w art. 296 § 1–4
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, kto nie ustala lub nie dochodzi od
organizacji pozarządowej lub podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, należności
powstałych w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy,
o której mowa w art. 15zzzzzb ust. 1, lub zmienia umowę zgodnie z art. 15zzzzzb ust. 2.
Art. 15zzzzze. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub
stanu epidemii, Przewodniczący Komitetu do spraw Pożytku Publicznego, w drodze rozporządzenia, może określić inny termin wypełniania przez organizacje pożytku publicznego obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 6 lub ust. 6b ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, biorąc pod
uwagę konieczność zapewnienia prawidłowej jego realizacji.
Art. 15zzzzzf. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub
stanu epidemii, Przewodniczący Komitetu do spraw Pożytku Publicznego, w drodze
rozporządzenia, może określić inne terminy wypełniania przez Narodowy Instytut
Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego obowiązków,
o których mowa w art. 8 ust. 6 i 7 oraz w art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 15 września
2017 r. o Narodowym Instytucie Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa
Obywatelskiego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1813 oraz z 2019 r. poz. 2020), a także
w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie – biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji
tych obowiązków.
Art. 15zzzzzg. 1. W przypadku gdy termin rozpoczęcia działalności w zakresie
urządzania loterii promocyjnej lub loterii fantowej określony w zezwoleniu
udzielonym na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach
hazardowych przypada na okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, termin ten nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na ten
okres. Przepisu art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych
nie stosuje się.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz do wniosku podmiotu
posiadającego zezwolenie na urządzanie loterii promocyjnej lub loterii fantowej,
udzielone na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach
hazardowych, złożonego w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii i dotyczącego zmiany tego zezwolenia, o której mowa
odpowiednio w art. 51 ust. 2 pkt 2 lit. c lub pkt 3 lit. c tej ustawy, przepisu
art. 68 ust. 1 pkt 4 tej ustawy nie stosuje się.
Art. 15zzzzzh. Organy administracji publicznej wykonujące decyzje, zalecenia
lub wytyczne, o których mowa w art. 8a ust. 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r.
o Państwowej Inspekcji Sanitarnej lub współdziałając w realizacji zadań z zakresu
ochrony zdrowia publicznego przed zakażeniami i chorobami zakaźnymi, mają prawo
przetwarzać dane osobowe określone w tych decyzjach, zaleceniach lub wytycznych
i przekazywać właściwym organom Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Art. 15zzzzzi. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub
stanu epidemii lub stanu klęski żywiołowej oraz w okresie 60 dni od dnia odwołania
tych stanów, zachowują ważność: zaświadczenia o ukończeniu kursu w zakresie
kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika, zaświadczenia
o ukończeniu szkolenia w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu
tytułu ratownika oraz zaświadczenia o zdaniu egzaminu potwierdzającego posiadanie
tytułu ratownika, przez ratowników jednostek współpracujących z systemem
Państwowego Ratownictwa Medycznego, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy
z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2020 r.
poz. 882).
2. Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia do prowadzenia zajęć edukacyjnych w
zakresie udzielania pierwszej pomocy, o którym mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie
Medycznym, którego ważność upłynęła w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii, zachowuje ważność w tym okresie oraz przez okres
12 miesięcy od dnia odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
Art. 15zzzzzj. Do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu
epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, przepisów art. 95 ust. 3–4a,
art. 109 ust. 2 i 3 oraz art. 230 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny
i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821) w zakresie limitu liczby dzieci
i osób, które osiągnęły pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej, o których
mowa w art. 37 ust. 2, oraz w zakresie kryterium wieku dzieci, nie stosuje się do dzieci
umieszczonych w pieczy zastępczej w związku z przeciwdziałaniem COVID-19.
Art. 15zzzzzk. Do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu
epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, starosta może zawiesić dokonywanie
określonych w dziale III w rozdziale 4 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu
rodziny i systemie pieczy zastępczej ocen sytuacji dziecka umieszczonego w pieczy
zastępczej oraz ocen rodzin zastępczych i rodzinnych domów dziecka.
Art. 15zzzzzl. 1. Dopuszcza się wykonywanie operacji lotniczych przez
Śmigłowcową Służbę Ratownictwa Medycznego w celu udzielenia pomocy
medycznej w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego (lot HEMS) na zamkniętym dla
ruchu lotniczego lotnisku użytku publicznego, o którym mowa w art. 59a ust. 1 pkt 1–
3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, lub poza godzinami jego pracy, pod warunkiem zapewnienia zabezpieczenia wykonywania tych operacji lotniczych przez Państwową Straż Pożarną.
2. Zarządzający lotniskiem, o którym mowa w ust. 1, oraz Państwowa Straż
Pożarna są obowiązani do współpracy ze Śmigłowcową Służbą Ratownictwa
Medycznego w zakresie zapewnienia zabezpieczenia wykonania operacji lotniczej na
lotnisku zamkniętym dla ruchu lotniczego lub poza godzinami jego pracy.
Art. 15zzzzzm. W roku 2020 przepisów art. 374 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.
– Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i
1086) nie stosuje się.
Art. 15zzzzzn. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii,
w szczególności, gdy urząd administracji obsługujący organ administracji publicznej
wykonuje zadania w sposób wyłączający bezpośrednią obsługę interesantów, organ
administracji publicznej:
1) może odstąpić od zasady określonej w art. 10 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego także w przypadku, gdy
wszystkie strony zrzekły się swego prawa;
2) może zapewnić stronie udostępnienie akt sprawy lub poszczególnych
dokumentów stanowiących akta sprawy również za pomocą środków
komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca
2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną na adres wskazany w rejestrze
danych kontaktowych, o którym mowa w art. 20j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne lub inny adres elektroniczny wskazany przez stronę;
3) może przeprowadzić czynność w toku postępowania wymagającego zgodnie
z przepisami prawa osobistego stawiennictwa, również przez udostępnienie
przez stronę lub innego uczestnika postępowania swojego wizerunku w czasie
rzeczywistym, za pośrednictwem transmisji audiowizualnej, o ile przemawia za
tym interes strony, a organ prowadzący postępowanie wyraził na to zgodę.
Art. 15zzzzzn1. 1. W okresie obowiązywania stanu epidemii ogłoszonego
z powodu COVID-19 organ administracji publicznej może wstrzymać bieg terminów
załatwiania spraw na okres nie dłuższy niż 30 dni, o czym zawiadamia strony.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, następuje poprzez umieszczenie go
przez organ administracji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie internetowej oraz w widocznym miejscu w swojej siedzibie.
3. Czynności dokonane przez organ administracji publicznej w okresie, o którym
mowa w ust. 1, są skuteczne, pod warunkiem poinformowania o nich stron.
4. Ogłoszenie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wyłącza wywodzenie
wobec organu administracji publicznej środków prawnych dotyczących bezczynności,
przewlekłości lub naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy bez
nieuzasadnionej zwłoki.
5. W przypadku organów kolegialnych czynności, o których mowa w ust. 1 i 2,
podejmuje przewodniczący organu kolegialnego.
6. Ponowne wstrzymanie biegu terminów załatwiania spraw, o którym mowa
w ust. 1, może nastąpić za zgodą organu wyższego stopnia.
7. Do przepisów o milczącym załatwieniu sprawy przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio.
Art. 15zzzzzn2. 1. W przypadku stwierdzenia uchybienia przez stronę w okresie
obowiązywania stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 przewidzianych
przepisami prawa administracyjnego terminów:
1) od zachowania których jest uzależnione udzielenie ochrony prawnej przed
organem administracji publicznej,
2) do dokonania przez stronę czynności kształtujących jej prawa i obowiązki,
3) przedawnienia,
4) których niezachowanie powoduje wygaśnięcie lub zmianę praw rzeczowych oraz
roszczeń i wierzytelności, a także popadnięcie w opóźnienie,
5) zawitych, z niezachowaniem których ustawa wiąże ujemne skutki dla strony,
6) do dokonania przez podmioty lub jednostki organizacyjne podlegające wpisowi
do właściwego rejestru czynności, które powodują obowiązek zgłoszenia do tego
rejestru, a także terminów na wykonanie przez te podmioty obowiązków
wynikających z przepisów o ich ustroju
– organ administracji publicznej zawiadamia stronę o uchybieniu terminu.
2. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, organ administracji publicznej
wyznacza stronie termin 30 dni na złożenie wniosku o przywrócenie terminu.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 58 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.
– Kodeks postępowania administracyjnego, prośbę o przywrócenie terminu należy
wnieść w terminie 30 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu.
Art. 15zzzzzo. 1. W przypadku gdy negatywne skutki gospodarcze
COVID-19 spowodowują stan zagrożenia dla finansów publicznych państwa,
w szczególności wyższy od zakładanego w ustawie budżetowej wzrost deficytu
budżetu państwa lub państwowego długu publicznego, Rada Ministrów, na wniosek
Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zaopiniowany przez Szefa Służby
Cywilnej, może, w drodze rozporządzenia, określić rodzaj stosowanych rozwiązań
w zakresie ograniczenia kosztów wynagrodzeń osobowych w podmiotach
wymienionych w art. 15zzzzzp ust. 1, uwzględniając potrzeby budżetu państwa,
a także konieczność zapewnienia prawidłowego realizowania zadań jednostek sektora
finansów publicznych.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów może:
1) nałożyć obowiązek zmniejszenia zatrudnienia w podmiotach wymienionych
w art. 15zzzzzp ust. 1 lub
2) wprowadzić, na czas określony, nie dłuższy niż do końca danego roku
budżetowego, mniej korzystne warunki zatrudnienia pracowników niż
wynikające z podstawy nawiązania stosunku pracy w podmiotach wymienionych
w art. 15zzzzzp ust. 1.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, Rada Ministrów,
w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje podmioty objęte obowiązkiem
zmniejszenia zatrudnienia, z uwzględnieniem art. 15zzzzzp ust. 1, a także określa
odrębnie dla każdego z tych podmiotów:
1) wysokość procentowego wskaźnika zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa
w art. 15zzzzzp ust. 2;
2) czas na realizację obowiązku zmniejszenia zatrudnienia;
3) termin przedłożenia informacji, o którym mowa w art. 15zzzzzw ust. 1;
4) okres obowiązkowego utrzymania poziomu zatrudnienia, o którym mowa
w art. 15zzzzzw ust. 3.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Rada Ministrów,
w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje podmioty, w których
wprowadza ograniczenia skutkujące mniej korzystnymi warunkami zatrudnienia
pracowników niż wynikające z podstawy nawiązania stosunku pracy –
z uwzględnieniem art. 15zzzzzp ust. 1, a także określa odrębnie dla każdego z tych podmiotów:
1) zakres wprowadzonych ograniczeń skutkujących mniej korzystnymi warunkami
zatrudnienia pracowników niż wynikające z podstawy nawiązania stosunku
pracy, w podziale na grupy pracowników, w zależności od podstawy nawiązania
stosunku pracy;
2) okres obowiązywania wprowadzonych ograniczeń, o których mowa w pkt 1;
termin przedłożenia informacji, o której mowa w art. 15zzzzzx.
Art. 15zzzzzp. 1. Obowiązek zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa
w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1, oraz możliwość wprowadzenia ograniczeń skutkujących
mniej korzystnymi warunkami zatrudnienia pracowników niż wynikające z podstawy
nawiązania stosunku pracy może mieć zastosowanie do osób zatrudnionych na
podstawie stosunku pracy w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, urzędach
obsługujących członków Rady Ministrów, urzędach obsługujących organy
administracji rządowej w województwie, a także w jednostkach podległych
i nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów, ministra kierującego działem
administracji rządowej lub wojewodę oraz w jednostkach sektora finansów
publicznych, o których mowa w art. 9 pkt 5–9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych.
2. Realizacja obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa
w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1, polega na zmniejszeniu w podmiocie ilości etatów,
o liczbę stanowiącą iloczyn wskaźnika zmniejszenia zatrudnienia oraz średniej liczby etatów.
3. Wskaźnik zmniejszenia zatrudnienia określa się odrębnie dla każdej z grup
pracowników, stosownie do rodzaju podstawy nawiązania stosunku pracy.
4. Wysokość wskaźnika zmniejszenia zatrudnienia określa się z uwzględnieniem
aktualnej sytuacji finansów publicznych, sytuacji społeczno-gospodarczej oraz
potrzeb zapewnienia sprawnej realizacji zadań podmiotu.
5. Średnią liczbę etatów ustala się biorąc za podstawę liczbę etatów na pierwszy
dzień danego roku budżetowego, a w przypadku podmiotów utworzonych w ciągu
roku budżetowego liczbę etatów na ostatni dzień drugiego miesiąca funkcjonowania
takiego podmiotu, oraz liczbę etatów na dzień wejścia w życie rozporządzenia
nakładającego obowiązek zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzzzzo
ust. 2 pkt 1. Do stanu zatrudnionych nie wlicza się osób będących na urlopach
bezpłatnych, wychowawczych i macierzyńskich.
6. Średnią liczbę etatów ustaloną w sposób określony w ust. 5 pomniejsza się
o etat lub część etatu:
1) osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe;
2) kierownika jednostki niebędącego osobą zajmującą kierownicze stanowisko państwowe;
3) dyrektora generalnego urzędu;
4) głównego księgowego jednostki, głównego księgowego części budżetowej,
której dysponentem jest wojewoda, oraz głównego księgowego części
budżetowej, której dysponentem jest minister albo kierownik urzędu centralnego;
5) audytora wewnętrznego jednostki;
6) pełnomocnika do spraw ochrony informacji niejawnych jednostki;
7) pracownika służby bezpieczeństwa i higieny pracy oraz pracownika
zatrudnionego w jednostce przy innej pracy, któremu powierzono wykonywanie
zadań tej służby;
8) pracownika objętego szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub
rozwiązaniem stosunku pracy na mocy przepisów odrębnych, o którym mowa
w art. 15zzzzzr ust. 9 i 13;
9) pracowników finansowanych w ramach programów z udziałem środków,
o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lub 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych.
7. Realizacja obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa
w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1, nie dotyczy osób, o których mowa w ust. 6.
Art. 15zzzzzq. 1. Realizacja obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym
mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1, może nastąpić przez:
1) rozwiązanie z pracownikiem stosunku pracy, w tym z pracownikiem
posiadającym ustalone prawo do emerytury lub renty, lub spełniającym warunki
do przyznania emerytury;
2) nie zawarcie z pracownikiem kolejnej umowy o pracę, w przypadku umowy
zawartej na okres próbny, umowy zawartej na czas określony;
3) obniżenie wymiaru czasu pracy pracownika z jednoczesnym proporcjonalnym
zmniejszeniem wynagrodzenia za pracę;
4) likwidację etatów nieobsadzonych, na które podmioty, o których mowa w art.
15zzzzzp ust. 1, otrzymały środki z budżetu państwa, oraz zwrot tych środków.
1a. Przy rozwiązaniu stosunku pracy z pracownikiem, o którym mowa
w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 38 i 1452).
2. Do zmniejszenia zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa
w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 13 marca 2003 r.
o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2018 r. poz. 1969).
Art. 15zzzzzr. 1. Zmniejszenie zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku,
o którym mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1, przeprowadza osoba właściwa w danym
podmiocie do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, opracowuje kryteria wyboru pracowników,
które mają zastosowanie do zmniejszenia zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku,
o którym mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1.
3. W ramach kryteriów, o których mowa w ust. 2, ustala się kryteria:
1) podstawowe, o charakterze obiektywnym, sprawiedliwym
i niedyskryminującym, związane ze stosunkiem pracy, w szczególności:
a) kwalifikacje zawodowe lub
b) umiejętności i doświadczenie zawodowe, lub
c) dotychczasowy przebieg pracy i stosunek do obowiązków pracowniczych, lub
d) przydatność pracownika do pracy, lub
e) dyspozycyjność pracownika, w związku z potrzebą zapewnienia
prawidłowego funkcjonowania podmiotu;
2) pomocnicze, służące ocenie zgodności z zasadami współżycia społecznego,
w tym uwzględniające sytuację osobistą i rodzinną pracownika, w szczególności:
a) samotne wychowywanie dzieci lub
b) samotne utrzymywanie rodziny, lub
c) niepełnosprawność.
4. Kryteria, o których mowa w ust. 2, osoba, o której mowa w ust. 1, podaje do
wiadomości pracowników w sposób przyjęty w danym podmiocie.
5. Osoba, o której mowa w ust. 1, zawiadamia na piśmie zakładowe organizacje
związkowe działające w tym podmiocie, o ustalonych kryteriach, o których mowa
w ust. 2, określając jednocześnie proponowany sposób przeprowadzenia zmniejszenia zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1, w szczególności przekazuje informację o liczbie pracowników, z którymi
zamierza rozwiązać stosunek pracy.
6. Zakładowa organizacja związkowa może, w terminie 7 dni od dnia otrzymania
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, przekazać opinię dotyczącą proponowanego
sposobu przeprowadzenia zmniejszenia zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku,
o którym mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1.
7. Jeżeli w jednostce nie działają zakładowe organizacje związkowe,
uprawnienia tych organizacji, w zakresie wynikającym z ust. 5 i 6, przysługują
przedstawicielom pracowników wyłonionym w trybie przyjętym w tej jednostce.
8. Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy w ramach realizacji
obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1,
nie stosuje się art. 38 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
9. Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy w ramach realizacji
obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1,
stosuje się przepisy art. 39–41 i działu ósmego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy dotyczące ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub
rozwiązaniem stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.
10. Wypowiedzenie pracownikowi stosunku pracy w sytuacjach, o których
mowa w art. 41 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, jest dopuszczalne
w czasie urlopu udzielonego na co najmniej 3 miesiące, a jeżeli upłynął już okres
uprawniający pracodawcę do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia – także
w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy.
11. Wypowiedzenie pracownikowi warunków pracy i płacy w sytuacjach,
o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, jest
dopuszczalne niezależnie od okresu, na który urlop jest udzielony, lub okresu trwania
innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy.
12. Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy w ramach realizacji
obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1,
nie stosuje się przepisów odrębnych dotyczących szczególnej ochrony pracowników
przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy oraz ustalających
szczególne przesłanki lub warunki nawiązywania lub rozwiązywania stosunku pracy.
13. Przepis ust. 12 nie ma zastosowania do pracowników w okresie objęcia
szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy, na
podstawie przepisów odrębnych, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, oraz pracowników będących społecznymi inspektorami pracy, w okresie objęcia szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub
rozwiązaniem stosunku pracy, a także inspektorów ochrony danych osobowych.
Art. 15zzzzzs. 1. Objęcie pracownika, w tym urzędnika służby cywilnej oraz
pracownika służby cywilnej, zmniejszeniem zatrudnienia w ramach realizacji
obowiązku, o którym mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1, stanowi samoistną podstawę
do rozwiązania z nim stosunku pracy w drodze wypowiedzenia lub obniżenia wymiaru
czasu pracy pracownika z jednoczesnym proporcjonalnym zmniejszeniem
wynagrodzenia za pracę.
2. Złożenie pracownikowi oświadczenia o wypowiedzeniu stosunku pracy lub
oświadczenia o wypowiedzeniu zmieniającym, którego istotą jest obniżenie wymiaru
czasu pracy z jednoczesnym proporcjonalnym zmniejszeniem wynagrodzenia za
pracę, lub innego oświadczenia o takim charakterze, może nastąpić nie wcześniej niż
po upływie 14 dni od dnia przekazania zawiadomienia, o którym mowa
w art. 15zzzzzr ust. 5.
Art. 15zzzzzt. 1. Pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy
za wypowiedzeniem w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 15zzzzzo
ust. 2 pkt 1, przysługuje wyłącznie odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w danym
podmiocie krócej niż 3 lata;
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w danym
podmiocie od 3 do 10 lat;
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w danej
jednostce ponad 10 lat.
2. Przy ustalaniu okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio art. 36 § 1
1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
3. Odprawę pieniężną, o której mowa w ust. 1, ustala się według zasad
obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.
4. Wysokość odprawy pieniężnej, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać
kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie
odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy.
Art. 15zzzzzu. 1. Ograniczenia, o których mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 2,
mogą polegać na zawieszeniu prawa do dodatkowych składników wynagrodzeń, nagród, premii i innych świadczeń o takim charakterze, lub zawieszeniu uprawnień wynikających z innych przepisów, w tym prawa do dodatkowego urlopu, przy czym
w czasie obowiązywania tych ograniczeń, nie stosuje się przepisów stanowiących
podstawę do przyznawania zawieszonych składników wynagrodzeń, świadczeń lub uprawnień.
2. Ograniczenia, o których mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 2, wprowadza się na
czas określony nie dłuższy niż do końca danego roku budżetowego, z uwzględnieniem
aktualnej sytuacji finansów publicznych, sytuacji społeczno-gospodarczej oraz
potrzeb zapewnienia sprawnej realizacji zadań podmiotu, z poszanowaniem zasad
równości i niedyskryminacji.
3. Ograniczenia, o których mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 2, mogą być
wprowadzane w stosunku do wszystkich pracowników podmiotu lub w grupach
pracowników w zależności od podstawy nawiązania stosunku pracy.
4. Osoba właściwa w danym podmiocie do dokonywania za pracodawcę
czynności w sprawach z zakresu prawa pracy informuje pisemnie pracownika
o wprowadzonych ograniczeniach, o których mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 2.
5. Pracownik, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym
mowa w ust. 4, może złożyć osobie właściwej w danym podmiocie do dokonywania
za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, oświadczenie o braku
zgody na zastosowanie wobec niego ograniczeń, o których został poinformowany
w zawiadomieniu. Oświadczenie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest
równoznaczne ze złożeniem przez pracownika oświadczenia o rozwiązaniu stosunku
pracy za wypowiedzeniem.
Art. 15zzzzzw. 1. Osoba, o której mowa w art. 15zzzzzr ust. 1, przedstawia
Prezesowi Rady Ministrów informację o realizacji obowiązku zmniejszenia
zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) średni stan zatrudnienia, w przeliczeniu na etaty, o którym mowa w art. 15zzzzzp ust. 2;
2) wskazanie kryteriów, o których mowa w art. 15zzzzzr ust. 2, oraz stanowisku
zawartym w opinii, o której mowa w art. 15zzzzzr ust. 6;
3) stan zatrudnienia, w przeliczeniu na etaty po przeprowadzonym zmniejszeniu zatrudnienia;
4) liczbę i wysokość odpraw wypłaconych zgodnie z art. 15zzzzzt ust. 1.
3. Osoba, o której mowa w art. 15zzzzzr ust. 1, jest zobowiązana do utrzymania
zatrudnienia na poziomie nie wyższym niż osiągnięty po przeprowadzonym
zmniejszeniu zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa
w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 1, na czas określony w rozporządzeniu, o którym mowa
w art. 15zzzzzo ust. 1, nakładającym ten obowiązek.
4. Obowiązek utrzymania zatrudnienia, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy
zwiększenia liczby etatów w związku z zakończeniem okresu, w którym pracownik
miał obniżony wymiar czasu pracy na podstawie przepisów działu ósmego ustawy
z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, oraz pracowników, którzy podjęli pracę
w wyniku przywrócenia do pracy przez sąd pracy.
Art. 15zzzzzx. Osoba, o której mowa w art. 15zzzzzu ust. 5, przedstawia
Prezesowi Rady Ministrów informację o wprowadzeniu w podmiocie ograniczeń,
o których mowa w art. 15zzzzzo ust. 2 pkt 2 oraz o liczbie pracowników, o których
mowa w art. 15zzzzzu ust. 5.
Art. 15zzzzzxa. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii,
w przypadku gdy organ, o którym mowa w art. 98 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych, nie może podejmować uchwał, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, uchwałę taką zastępuje decyzja ministra właściwego
do spraw zdrowia. Do decyzji, o której mowa z zdaniu pierwszym, nie stosuje się
art. 163 ust. 2–4 oraz przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 15zzzzzy. 1. Jeżeli posiadacz odpadów:
1) uzyskał zezwolenie na zbieranie lub przetwarzanie odpadów albo pozwolenie na
wytwarzanie odpadów uwzględniające zezwolenie na zbieranie lub
przetwarzanie odpadów albo pozwolenie zintegrowane uwzględniające
zezwolenie na zbieranie lub przetwarzanie odpadów, wydane na czas oznaczony,
a termin ważności tej decyzji upływa w okresie stanu zagrożenia epidemicznego
lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu występowania zakażeń wirusem
SARS-CoV-2 oraz
2) złożył wniosek o zmianę posiadanej decyzji w terminie do dnia 5 marca 2020 r.
– termin obowiązywania decyzji ulega przedłużeniu do czasu rozpoznania wniosku
o zmianę zezwolenia na zbieranie lub przetwarzanie albo pozwolenia na wytwarzanie
odpadów uwzględniające zezwolenie na zbieranie lub przetwarzanie, albo pozwolenia zintegrowanego uwzględniającego zezwolenie na zbieranie lub przetwarzanie albo pozostawienia tego wniosku bez rozpoznania.
2. Jeżeli posiadacz odpadów posiada pozwolenie na wytwarzanie odpadów albo
pozwolenie zintegrowane, wydane na czas oznaczony, których termin ważności
upływa w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego
z powodu występowania zakażeń wirusem SARS-CoV-2, oraz złożył wniosek
o wydanie kolejnego pozwolenia na wytwarzanie odpadów albo pozwolenia
zintegrowanego albo o przedłużenie terminu obowiązywania pozwolenia
zintegrowanego, termin obowiązywania pozwolenia na wytwarzanie odpadów albo
pozwolenia zintegrowanego, wydanego na czas oznaczony, ulega przedłużeniu do
czasu rozpoznania tego wniosku.
Art. 15zzzzzz. Termin przedstawienia raportu o stanie jednostki samorządu
terytorialnego określony w art. 28aa ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r.
o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 i 1378), art. 30a ust. 1 ustawy
z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 920)
i art. 34a ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U.
z 2019 r. poz. 512, 1571, 1815 i 1378), przypadający w 2020 r., przedłuża się o 60 dni.
Art. 15zzzzzza. W okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 września
2020 r. zwalnia się od podatku od spadków i darowizn nabycie w drodze darowizny
rzeczy lub praw majątkowych, o których mowa:
1) w art. 52n ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych:
a) przez osoby fizyczne wykonujące działalność leczniczą i wpisane do
wykazu, o którym mowa w art. 7, w związku z przeciwdziałaniem COVID-19,
b) przez osoby fizyczne prowadzące domy dla matek z małoletnimi dziećmi
i kobiet w ciąży, noclegownie, schroniska dla osób bezdomnych w tym
z usługami opiekuńczymi, ośrodki wsparcia, rodzinne domy pomocy oraz
domy pomocy społecznej, o których mowa w ustawie z dnia 12 marca
2004 r. o pomocy społecznej, na cele związane z prowadzeniem tych placówek;
2) w art. 52x ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych – przez osoby fizyczne prowadzące placówki oświatowe, o których mowa w art. 52x ust. 2 tej ustawy, na cele związane z prowadzeniem
tych placówek.
Art. 15zzzzzzb. 1. W celu przeciwdziałania COVID-19, minister właściwy do
spraw aktywów państwowych może przekazać operatorowi wyznaczonemu
w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe,
środki finansowe służące utrzymaniu ciągłości świadczenia usług powszechnych
w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz w kolejnych
12 miesiącach po upływie miesiąca, w którym odwołano stan zagrożenia
epidemicznego albo stan epidemii, na poziomie utraconych przychodów w stosunku
do tych samych miesięcznych okresów w roku poprzednim i poniesionych kosztów,
w związku z przeciwdziałaniem COVID-19.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, pochodzą z Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19.
3. Wysokość przekazanych środków finansowych nie może przekroczyć sumy:
1) nieosiągniętych przez operatora wyznaczonego, w danym miesiącu, przychodów
ze świadczenia usług powszechnych w związku ze stanem zagrożenia
epidemicznego lub stanem epidemii oraz
2) kosztów poniesionych przez operatora wyznaczonego, w związku
z przeciwdziałaniem COVID-19.
4. Informację o wysokości przychodów oraz kosztów, o których mowa w ust. 3,
operator wyznaczony przekazuje ministrowi właściwemu do spraw aktywów
państwowych wraz z wnioskiem o przekazanie środków finansowych.
5. Warunkiem udzielenia wsparcia, o którym mowa w ust. 1, jest nieprzerwane
świadczenie usług powszechnych przez operatora wyznaczonego zgodnie z ustawą
z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe.
6. Łączna wysokość udzielonego wsparcia, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia
się w kalkulacji kosztu netto realizacji obowiązku świadczenia usług powszechnych,
określonego na podstawie ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe.
Art. 15zzzzzzc. 1. Operator wyznaczony w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy
z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe otrzymuje z budżetu państwa środki
związane z realizacją zadań określonych ustawą z dnia 2 czerwca 2020 r.
o szczególnych zasadach organizacji wyborów powszechnych na Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r. z możliwością głosowania
korespondencyjnego w związku z wyborami zarządzonymi na podstawie postanowienia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 czerwca 2020 r. w sprawie zarządzenia wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
poz. 988), na pokrycie kosztów całkowitych tych zadań powiększonych o wskaźnik
zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału przez operatora wyznaczonego.
2. Podstawę obliczenia należnych operatorowi wyznaczonemu środków stanowi:
1) wartość poniesionych kosztów uzasadnionych rozumianych jako całkowity
rzeczywisty koszt związany z realizacją zadań określonych ustawą z dnia
2 czerwca 2020 r. o szczególnych zasadach organizacji wyborów powszechnych
na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r. z możliwością
głosowania korespondencyjnego, skalkulowany zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i przepisami wydanymi na
podstawie art. 104 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe oraz
opisem kalkulacji kosztów zatwierdzanym przez Prezesa Urzędu Komunikacji
Elektronicznej zgodnie z art. 97 ust. 2 tej ustawy, powiększonych o wskaźnik
zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego;
2) rzeczywisty wolumen przesyłek zrealizowanych w okresie świadczenia usługi.
3. Środki, o których mowa w ust. 1, operator wyznaczony otrzymuje w terminie
30 dni od dnia przedstawienia poniesionych kosztów w związku z realizacją zadań
określonych ustawą z dnia 2 czerwca 2020 r. o szczególnych zasadach organizacji
wyborów powszechnych na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych
w 2020 r. z możliwością głosowania korespondencyjnego, obliczonych w sposób
wskazany w ust. 2.
Art. 15zzzzzzd. 1. Spotkania i debaty, o których mowa w art. 6 ust. 3 pkt 2
ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 802 i 1086),
mogą być przeprowadzane również za pomocą środków porozumiewania się na
odległość, zapewniających jednoczesną transmisję wizji i dźwięku.
2. Ankiety i wywiady mogą być przeprowadzane również za pomocą środków
porozumiewania się na odległość.
Art. 15zzzzzze. Rada Ministrów może upoważnić ministra właściwego do spraw
finansów publicznych do zawarcia umowy o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej
do funduszy, inicjatyw, mechanizmów i programów uruchamianych przez Unię
Europejską i jej instytucje, w tym Grupę Europejskiego Banku Inwestycyjnego,
mających na celu przeciwdziałanie COVID-19, oraz innych umów związanych z
realizacją tej umowy.
art. 16.
więcej
z 2019 r. poz. 1541 i 2020) w art. 59 po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Żołnierz w czynnej służbie wojskowej może być skierowany przez dowódcę jednostki wojskowej do wykonywania zadań innych niż wynikające z jego specjalności wojskowej i przeszkolenia wojskowego, o ile posiada
kwalifikacje i uprawnienia do wykonywania tych zadań.”.
art. 17.
więcej
poz. 322) w art. 8a dodaje się ust. 5–9 w brzmieniu:
„5. Główny Inspektor Sanitarny lub działający z jego upoważnienia państwowy wojewódzki inspektor sanitarny
może wydawać osobom prawnym, osobom fizycznym i jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości
prawnej, w szczególności podmiotom wykonującym działalność leczniczą, pracodawcom, podmiotom prowadzącym działalność w zakresie lotnictwa cywilnego, użytkownikom statków powietrznych, użytkownikom cywilnych statków powietrznych niewpisanych do rejestru statków powietrznych oraz zarządzającym lotniskami, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2019 r. poz. 1580 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284):
1) decyzje nakładające obowiązek:
a) podjęcia określonych czynności zapobiegawczych lub kontrolnych oraz żądać od nich informacji w tym zakresie,
b) dystrybucji:
– produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów
medycznych – w stosunku do hurtowni farmaceutycznych,
– środków ochrony osobistej – w stosunku do producentów, dystrybutorów lub importerów,
c) współdziałania z innymi organami administracji publicznej oraz organami Państwowej Inspekcji Sanitarnej
– w przypadku kierowania decyzji do podmiotów innych niż te organy,
2) zalecenia i wytyczne określające sposób postępowania w trakcie realizacji zadań
– w przypadku stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii albo w razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby zakaźnej, które może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, w szczególności wystąpienia
choroby szczególnie niebezpiecznej lub wysoce zakaźnej, o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
6. Do decyzji, o których mowa w ust. 5 pkt 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. − Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256), z zastrzeżeniem, że:
1) podlegają one natychmiastowemu wykonaniu z chwilą ich doręczenia lub ogłoszenia;
2) nie wymagają uzasadnienia;
3) mogą być w nagłych przypadkach wydawane ustnie, a następnie niezwłocznie potwierdzane na piśmie;
4) odwołanie wnosi się w terminie 2 dni roboczych od dnia doręczenia lub potwierdzenia na piśmie decyzji wydanej ustnie;
5) wniesione odwołanie podlega przekazaniu organowi odwoławczemu w terminie 1 dnia roboczego, a rozpatrzeniu – w terminie 5 dni roboczych od dnia doręczenia mu odwołania.
7. Zalecenia i wytyczne, o których mowa w ust. 5 pkt 2, są ogłaszane:
1) przez Głównego Inspektora Sanitarnego – poprzez umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego Głównego Inspektora Sanitarnego;
2) przez państwowego inspektora sanitarnego – poprzez umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu
obsługującego państwowego inspektora;
3) przez ministra właściwego do spraw zdrowia – za pośrednictwem jednostki podległej lub nadzorowanej właściwej w zakresie systemów informatycznych w ochronie zdrowia;
4) przez wojewodę – w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie;
5) nieodpłatnie, przez podmiot mający prawo rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, o których
mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2019 r. poz. 361, 643, 1495
i 1655), w terminie wskazanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego albo działającego z jego upoważnienia
państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego;
6) nieodpłatnie, przez redaktora naczelnego, o którym mowa w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. –
Prawo prasowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 1914), w sposób i w terminie wskazanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego albo działającego z jego upoważnienia państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego;
7) nieodpłatnie, w środkach komunikacji publicznej, w sposób i w terminie wskazanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego albo działającego z jego upoważnienia państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
8. Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane do stosowania się do zaleceń
i wytycznych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, o których mowa w ust. 5 pkt 2.
9. Minister właściwy do spraw zdrowia w zakresie działań prowadzonych w przypadku stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii albo w razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby zakaźnej, które może
stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, w szczególności wystąpienia choroby szczególnie niebezpiecznej lub
wysoce zakaźnej, o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi może wydawać wiążące polecenia organom administracji rządowej, z wyjątkiem Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów.”.
art. 18.
więcej
„4. Uznaje się, że w obiektach, w których są świadczone usługi hotelarskie bez uprzedniego zgłoszenia do właściwej ewidencji, o której mowa w art. 38, nie są spełnione wymagania sanitarne, o których mowa w ust. 1 pkt 2.”.
art. 19.
więcej
przedsiębiorców (Dz. U. poz. 1320 oraz z 2002 r. poz. 1571) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) mobilizacji gospodarki, obejmujące zadania wybranych działów gospodarki w zakresie zabezpieczenia potrzeb obronnych państwa oraz na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i wojsk sojuszniczych w warunkach zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny, a także w sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia ludzkiego,”,
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) planowania operacyjnego, obejmujące przedsięwzięcia planistyczne, dotyczące w szczególności funkcjonowania przedsiębiorcy w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny,
a także w sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia ludzkiego,”;
2) w art. 3 w pkt 10 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 11 w brzmieniu:
„11) wytwarzanie i dystrybucja produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, środków ochronnych i wyrobów medycznych oraz udzielanie świadczeń zdrowotnych.”;
3) w art. 4a:
a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) zadania organów administracji rządowej w zakresie prowadzenia działań o charakterze organizacyjno-
-planistycznym, związanych z przygotowaniem gospodarki do funkcjonowania w warunkach zagrożenia
bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny, a także w sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia ludzkiego,”,
b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) zadania, jakie mogą być nałożone na przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym
w zakresie wytwarzania i dystrybucji produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, środków ochronnych i wyrobów medycznych oraz udzielania świadczeń zdrowotnych na
potrzeby ludności Rzeczypospolitej Polskiej, w sytuacjach zagrożenia życia i zdrowia ludzkiego,”;
4) po art. 4a dodaje się art. 4b w brzmieniu:
„Art. 4b. 1. Decyzję o uruchomieniu programu podejmuje Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia.
2. Program może być uruchomiony selektywnie lub w pełnym zakresie.
3. Działania przygotowawcze związane z uruchomieniem programu przedsiębiorcy realizują przez wykonywanie przedsięwzięć planistycznych, o których mowa w art. 2 pkt 3.
4. Selektywne uruchomienie programu polega na uruchomieniu określonego potencjału produkcyjnego
i usługowego przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym w zakresie realizacji zadań, o których
mowa w ust. 5.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, przedmiot działalności, o której mowa w art. 3,
w zakresie którego mają być uruchomione zadania podczas selektywnego uruchomienia programu, mając na względzie uruchomienie odpowiedniego potencjału produkcyjnego lub usługowego przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym.
6. Selektywne uruchomienie programu lub jego uruchomienie w pełnym zakresie może nastąpić w przypadku:
1) pojawienia się bezpośredniego zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa,
2) ochrony ludności przed zagrożeniami występującymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, których charakter i rozmiar wymaga użycia środków niebędących w posiadaniu właściwych organów administracji rządowej
lub posiadanych w niewystarczającej ilości.
7. Organy administracji rządowej, o których mowa w art. 5, mogą wnioskować do Prezesa Rady Ministrów o selektywne uruchomienie programu. Wniosek powinien zawierać w szczególności:
1) wskazanie zadania do realizacji wraz z uzasadnieniem,
2) źródła finansowania zadań realizowanych przez przedsiębiorców po uruchomieniu programu.”.
art. 20.
więcej
1) po art. 37azf dodaje się art. 37azg w brzmieniu:
„Art. 37azg. 1. W przypadku:
1) zagrożenia braku dostępności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, niezależnie od umieszczenia produktu
leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego w obwieszczeniu, o którym mowa w art. 37av ust. 14,
2) stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii albo w razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub
choroby zakaźnej, które może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, w szczególności wystąpienia choroby szczególnie niebezpiecznej lub wysoce zakaźnej, o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
– minister właściwy do spraw zdrowia może, w drodze rozporządzenia, nałożyć na podmioty, które mają obowiązek
przekazywania informacji do systemu, o którym mowa w art. 72a, oraz na producentów i importerów wyrobów medycznych, obowiązki, o których mowa w art. 72a, art. 78 ust. 1 pkt 6a i art. 95 ust. 1b, w odniesieniu do wszystkich
znajdujących się w obrocie produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
oraz wyrobów medycznych.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw zdrowia może, w drodze obwieszczenia, ograniczyć ilość produktu leczniczego, wyrobu medycznego lub środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego na jednego pacjenta.
3. W przypadku nałożenia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, podmioty, które dotychczas nie były
podłączone do systemu, o którym mowa w art. 72a, są obowiązane do podłączenia i rozpoczęcia przekazywania
informacji w ciągu 24 godzin od momentu nałożenia tego obowiązku. Wraz z wysłaniem pierwszej informacji podmiot raportuje jednocześnie indywidualny bilans otwarcia, zwany dalej „IBO”.
4. IBO stanowi informację o stanach magazynowych produktów podlegających raportowaniu do systemu,
o którym mowa w art. 72a, w dniu, w którym wysłano pierwszy raport.
5. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 2, określa:
1) wykaz produktów leczniczych, wyrobów medycznych i środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz dane je identyfikujące;
2) ilość produktu leczniczego, wyrobu medycznego i środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego na jednego pacjenta w danej jednostce czasu.
6. Do wydawania produktów leczniczych, wyrobów medycznych i środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego objętych obwieszczeniem, o którym mowa w ust. 2, stosuje się przepisy niniejszej ustawy oraz
przepisy o refundacji produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
i wyrobów medycznych, przy czym:
1) dokument realizacji recepty jest wystawiany również dla produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobów medycznych sprzedawanych bez recepty;
2) przepisów art. 96 ust. 1a–1d nie stosuje się.
7. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 2, podlega ogłoszeniu w dzienniku urzędowym ministra właściwego
do spraw zdrowia.”;
2) po art. 85 dodaje się art. 85a w brzmieniu:
„Art. 85a. 1. Hurtownie farmaceutyczne są obowiązane do zbywania produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, określonych w wykazie, o którym mowa
w ust. 3, wyłącznie do innych hurtowni farmaceutycznych, aptek, punktów aptecznych oraz zakładów leczniczych
podmiotów leczniczych, działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Producenci lub importerzy wyrobów medycznych lub środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego są obowiązani do zbywania wyrobów lub środków określonych w wykazie, o którym mowa w ust. 3, wyłącznie do hurtowni farmaceutycznych.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia, wykaz produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, które mogą być zbywane
przez hurtownię farmaceutyczną wyłącznie do aptek, punktów aptecznych oraz zakładów leczniczych podmiotów
leczniczych.”;
3) po art. 127b dodaje się art. 127ba w brzmieniu:
„Art. 127ba. Podmiot, który działa z naruszeniem obowiązków lub warunków, o których mowa w art. 85a ust. 1
lub 2, podlega karze pieniężnej w wysokości od 10 000 zł do 5 000 000 zł.”.
art. 21.
więcej
poz. 23) w art. 51 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Z budżetu państwa mogą być udzielane właściwym jednostkom samorządu terytorialnego dotacje celowe na
wsparcie realizacji zadań wynikających z przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi. Przepisu art. 128 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869,
1622, 1649, 2020 i 2473 oraz z 2020 r. poz. 284) nie stosuje się.”.
art. 22.
więcej
się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Operator przetwarza dane osobowe użytkowników końcowych w zakresie niezbędnym do realizacji obowiązków, o których mowa w art. 21a ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1398 oraz z 2020 r. poz. 148 i 284).”.
art. 23.
więcej
i 1590) po art. 49 dodaje się art. 49a w brzmieniu:
„Art. 49a. W przypadku stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii albo w razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby zakaźnej, które może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, w szczególności
wystąpienia choroby szczególnie niebezpiecznej lub wysoce zakaźnej, o których mowa w przepisach o zapobieganiu
oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, wojewoda może zawrzeć dodatkową umowę na finansowanie
zadań zespołów ratownictwa medycznego oraz transportu sanitarnego związanych z zabezpieczeniem wybranych
miejsc lub dokonania czynności wykraczających poza zadania określone w planie, z dysponentem zespołów ratownictwa medycznego. Do tej umowy nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych.”.
art. 24.
więcej
poz. 148 i 284) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 21a ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Operator ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 lipca
2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2460 oraz z 2020 r. poz. 374), zwany dalej „operatorem”,
jest obowiązany, na żądanie dyrektora Centrum, do niezwłocznego, nieodpłatnego wysłania lub wysyłania, komunikatów do wszystkich lub określonych przez dyrektora Centrum grup użytkowników końcowych, w szczególności przebywających na określonym przez niego obszarze, jednorazowo lub przez wskazany przez dyrektora Centrum okres.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb współpracy dyrektora Centrum z operatorem
w celu realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 3, niezbędne elementy komunikatu oraz sposób jego przekazywania użytkownikom końcowym, mając na uwadze konieczność:
1) zapewnienia efektywnego i niezakłóconego przepływu informacji między Centrum a operatorem;
2) zapewnienia sprawnej dystrybucji komunikatu na obszarze zagrożonym wystąpieniem sytuacji kryzysowej oraz
łatwości zrozumienia treści zawartych w komunikacie i zastosowania się do nich.”;
2) po art. 21a dodaje się art. 21b w brzmieniu:
„Art. 21b. 1. Na potrzeby zapewnienia ochrony lokalnej społeczności w sytuacji kryzysowej lub możliwości
wystąpienia sytuacji kryzysowej wójt, burmistrz, prezydent miasta określa szczególne formy udzielania pomocy dla
lokalnej społeczności.
2. Wójt, burmistrz, prezydent miasta sporządza wykaz szczególnych form udzielania pomocy dla lokalnej społeczności oraz informuje, w sposób zwyczajowo przyjęty, mieszkańców o możliwości ich uwzględnienia w tym wykazie.
3. Uwzględnienie w wykazie, o którym mowa w ust. 2, następuje na wniosek osoby wymagającej wsparcia lub
jej opiekuna prawnego.”.
art. 25.
więcej
z 2019 r. poz. 1239 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284 i 322) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w pkt 35 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 36–40 w brzmieniu:
„36) strefa zero – obszar, na którym wystąpił stan epidemii, znajdujący się bezpośrednio wokół ogniska wirusa, podlegający ograniczeniom, w szczególności zakazom, nakazom oraz środkom kontroli;
37) strefa buforowa – obszar wokół strefy zero, podlegający ograniczeniom, w szczególności zakazom lub nakazom
dotyczącym przemieszczania się ludzi;
38) strefa zagrożenia – obszar, na którym możliwe jest ryzyko wystąpienia stanu epidemii;
39) zagrożony obszar – obszar jednej lub kilku jednostek podziału terytorialnego kraju lub obszar określony
w sposób inny niż przez odniesienie do jednostek podziału terytorialnego kraju;
40) miejsce kwarantanny – odrębny obiekt budowlany czasowego pobytu osób chorych lub podejrzanych o zachorowanie, w którym prowadzi się kwarantannę.”;
2) art. 34 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34. 1. W celu zapobiegania szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych, osoby chore na chorobę zakaźną
albo osoby podejrzane o zachorowanie na chorobę zakaźną mogą podlegać obowiązkowej hospitalizacji.
2. Osoby zdrowe, które pozostawały w styczności z osobami chorymi na choroby zakaźne podlegają obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu, jeżeli tak postanowią organy inspekcji sanitarnej przez
okres nie dłuższy niż 21 dni, licząc od ostatniego dnia styczności.
3. Obowiązkowa kwarantanna lub nadzór epidemiologiczny, o których mowa w ust. 2, mogą być stosowane
wobec tej samej osoby więcej niż raz, do czasu stwierdzenia braku zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzkiego.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz chorób powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, o którym mowa w ust. 1,
2) obowiązki lekarza lub felczera w przypadku podejrzenia lub rozpoznania zakażenia lub choroby zakaźnej powodujących powstanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1,
3) organ, któremu jest przekazywana informacja o skierowaniu do szpitala osób podlegających obowiązkowi,
o którym mowa w ust. 1,
4) obowiązki szpitala w przypadku samowolnego opuszczenia szpitala przez osobę podlegającą obowiązkowi,
o którym mowa w ust. 1
– mając na względzie potrzebę zapobiegania i zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz ochrony zdrowia publicznego.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz chorób powodujących powstanie
obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego u osób, o których mowa w ust. 2, oraz okres obowiązkowej
kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego, mając na względzie potrzebę nadzoru epidemiologicznego oraz
ochrony zdrowia publicznego.”;
3) po art. 44 dodaje się art. 44a w brzmieniu:
„Art. 44a. 1. Jeżeli użycie innych sił i środków jest niemożliwe lub może okazać się niewystarczające, Minister
Obrony Narodowej może przekazać do dyspozycji Głównego Inspektora Sanitarnego lub wojewody, na którego obszarze podejmowane są działania związane ze stanem zagrożenia epidemicznego, stanem epidemii albo w razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby zakaźnej, które może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, w szczególności wystąpienia choroby szczególnie niebezpiecznej lub wysoce zakaźnej, pododdziały lub oddziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, wraz ze skierowaniem ich do wykonywania zadań z tym związanych.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, pododdziały i oddziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej pozostają pod dowództwem przełożonych służbowych i wykonują zadania określone przez Głównego Inspektora Sanitarnego lub wojewodę.”;
4) po art. 46 dodaje się art. 46a–46f w brzmieniu:
„Art. 46a. W przypadku wystąpienia stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego o charakterze i w rozmiarach przekraczających możliwości działania właściwych organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego, Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, na podstawie danych przekazanych
przez ministra właściwego do spraw zdrowia, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do
spraw administracji publicznej, Głównego Inspektora Sanitarnego oraz wojewodów:
1) zagrożony obszar wraz ze wskazaniem rodzaju strefy, na którym wystąpił stan epidemii lub stan zagrożenia
epidemicznego,
2) rodzaj stosowanych rozwiązań – w zakresie określonym w art. 46b
– mając na względzie zakres stosowanych rozwiązań oraz uwzględniając bieżące możliwości budżetu państwa oraz
budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
Art. 46b. W rozporządzeniu, o którym mowa w art. 46a, można ustanowić:
1) ograniczenia, obowiązki i nakazy, o których mowa w art. 46 ust. 4;
2) czasowe ograniczenie określonych zakresów działalności przedsiębiorców;
3) czasową reglamentację zaopatrzenia w określonego rodzaju artykuły;
4) obowiązek poddania się badaniom lekarskim oraz stosowaniu innych środków profilaktycznych i zabiegów
przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie;
5) obowiązek poddania się kwarantannie;
6) miejsce kwarantanny;
7) zakaz opuszczania miejsca kwarantanny;
8) czasowe ograniczenie korzystania z lokali lub terenów oraz obowiązek ich zabezpieczenia;
9) nakaz ewakuacji w ustalonym czasie z określonych miejsc, terenów i obiektów;
10) nakaz lub zakaz przebywania w określonych miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach;
11) zakaz opuszczania strefy zero przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie;
12) nakaz określonego sposobu przemieszczania się.
Art. 46c. Do zamówień na usługi, dostawy lub roboty budowlane udzielanych w związku z zapobieganiem lub
zwalczaniem epidemii na obszarze, na którym ogłoszono stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii, nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych.
Art. 46d. 1. W przypadku braku produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia
żywieniowego, wyrobów medycznych lub środków ochrony osobistej niezbędnych dla pacjentów, minister właściwy
do spraw zdrowia poleca wydanie w niezbędnych ilościach tych produktów, środków lub wyrobów z Agencji Rezerw
Materiałowych do podmiotów leczniczych prowadzących szpitale, stacji sanitarno-epidemiologicznych, aptek ogólnodostępnych lub punktów aptecznych.
2. Do wydania asortymentu, określonego w ust. 1, nie stosuje się przepisów o rezerwach strategicznych.
3. Agencja Rezerw Materiałowych jest obowiązana uzupełnić asortyment, wydany na podstawie ust. 1, w najkrótszym możliwym terminie.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia, w celu wykonywania zadań określonych w niniejszej ustawie, może nałożyć na Agencję Rezerw Materiałowych, w określonym czasie i ilości, obowiązek zakupu produktów leczniczych,
środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobów medycznych oraz środków ochrony osobistej
lub utrzymywanie danego asortymentu w określonej ilości.
5. W przypadku, gdy uzupełnienie rezerw strategicznych nie jest możliwe w terminie pozwalającym na skuteczne
przeciwdziałanie sytuacji, o której mowa w art. 46a, właściwy minister albo minister właściwy do spraw zdrowia,
w drodze decyzji administracyjnej, zarządza przejęcie na rzecz Skarbu Państwa danego produktu, wyrobu, środka,
o których mowa w ust. 1, albo sprzętu lub aparatury. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu z dniem jej
ogłoszenia w sposób określony w ust. 6.
6. Minister, o którym mowa w ust. 5, podaje do publicznej wiadomości informację o wydaniu decyzji, o której
mowa w ust. 5, przez ogłoszenie w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego tego ministra nazwy produktu, wyrobu, środka, sprzętu lub aparatury, nazwy producenta lub eksportera oraz jeżeli dotyczy: rodzaju opakowania, jego wielkości i numeru partii.
7. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 5, dokonuje się zabezpieczenia produktu, wyrobu, środka,
sprzętu lub aparatury. Zabezpieczenie jest finansowane ze środków budżetu państwa w oparciu o średnie stawki stosowane w stosunkach danego rodzaju.
Art. 46e. 1. Produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyroby medyczne
oraz środki ochrony osobistej, które zostały udostępnione z rezerw strategicznych przez Agencję Rezerw Materiałowych są dystrybuowane do podmiotów leczniczych prowadzących szpitale, inspektoratów sanitarnych, aptek ogólnodostępnych lub punktów aptecznych wyłącznie na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo
farmaceutyczne.
2. Koszty transportu asortymentu, o którym mowa w ust. 1, są finansowane ze środków budżetu państwa
w oparciu o średnie stawki stosowane w stosunkach danego rodzaju w tym czasie.
Art. 46f. 1. Produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyroby medyczne
oraz środki ochrony osobistej, które zostały udostępnione na podstawie art. 46e ust. 1, określone w obwieszczeniu,
o którym mowa w ust. 2, są wydawane pacjentom ze stacji sanitarno-epidemiologicznych, aptek ogólnodostępnych
lub punktów aptecznych nieodpłatnie wyłącznie na podstawie nr PESEL pacjenta.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w obwieszczeniu:
1) wykaz produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobów medycznych i środków ochrony osobistej, które podlegają wydaniu w sposób określony w ust. 1, oraz dane je identyfikujące;
2) ilość produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego i środka ochrony osobistej, jaki podlega wydaniu w sposób określony w ust. 1, na jednego pacjenta w danej
jednostce czasu.
3. Osoba wydająca produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyroby
medyczne i środki ochrony osobistej ma obowiązek wydać je, po uprzednim sprawdzeniu w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez jednostkę podległą ministrowi właściwemu do spraw zdrowia właściwą w zakresie systemów informacyjnych ochrony zdrowia czy dla pacjenta o danym nr PESEL nie nastąpiło już wydanie produktów,
środków i wyrobów objętych obwieszczeniem, o którym mowa w ust. 2. Ponadto, osoba wydająca jest obowiązana do
umieszczenia w tym systemie teleinformatycznym informacji o wydaniu dla pacjenta o danym nr PESEL produktów,
środków i wyrobów objętych obwieszczeniem, o którym mowa w ust. 2. W przypadku, gdy są one wydawane osobie
innej niż pacjent, odnotowaniu podlega również nr PESEL tej osoby.
4. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 2, podlega ogłoszeniu w dzienniku urzędowym ministra właściwego
do spraw zdrowia.”.
art. 26.
więcej
oraz z 2020 r. poz. 284) po art. 180 dodaje się art. 180a w brzmieniu:
„Art. 180a. W przypadku stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, Rada Ministrów może, w drodze
rozporządzenia, dokonywać przeniesienia planowanych wydatków budżetowych między częściami i działami budżetu
państwa w celu wsparcia realizacji zadań wynikających z przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi, uwzględniając wysokość oraz rodzaj koniecznego wsparcia i bieżące wykonanie wydatków
w poszczególnych częściach i działach budżetu państwa.”.
art. 27.
więcej
dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
„6. W przypadku zagrożenia epidemicznego, wykonanie decyzji o utworzeniu rezerw strategicznych, na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia, odbywa się z wyłączeniem ust. 5 oraz przepisów o zamówieniach publicznych.
7. W przypadkach, o których mowa w ust. 6, Agencja Rezerw Materiałowych dokonuje zakupu określonej ilości asortymentów do rezerw z zachowaniem pierwszeństwa w odniesieniu do innych podmiotów.”.
art. 28.
więcej
dodaje się art. 30b i art. 30c w brzmieniu:
„Art. 30b. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami zagrażającymi życiu lub zdrowiu
dzieci i młodzieży minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, w drodze rozporządzenia, może czasowo ograniczyć lub czasowo zawiesić funkcjonowanie jednostek systemu oświaty na obszarze kraju lub jego części, uwzględniając stopień zagrożenia na danym obszarze.
Art. 30c. W przypadku, o którym mowa w art. 30b, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, w drodze
rozporządzenia, może wyłączyć stosowanie niektórych przepisów niniejszej ustawy, ustawy o systemie oświaty oraz
ustawy o finansowaniu zadań oświatowych w odniesieniu do wszystkich lub niektórych jednostek systemu oświaty,
o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 30b, w szczególności w zakresie przeprowadzania postępowania rekrutacyjnego, oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów, przeprowadzania egzaminów, organizacji
roku szkolnego i organizacji pracy tych jednostek, a także wprowadzić w tym zakresie odrębne unormowania, tak aby
zapewnić prawidłową realizację celów i zadań tych jednostek.”.
art. 29.
więcej
1) po art. 51 dodaje się art. 51a w brzmieniu:
„Art. 51a. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami zagrażającymi życiu lub zdrowiu
członków wspólnoty uczelni minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, w drodze rozporządzenia,
może czasowo ograniczyć lub czasowo zawiesić funkcjonowanie uczelni na obszarze kraju lub jego części, uwzględniając stopień zagrożenia na danym obszarze.”;
2) po art. 198 dodaje się art. 198a w brzmieniu:
„Art. 198a. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami zagrażającymi życiu lub zdrowiu
doktorantów minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, w drodze rozporządzenia, może czasowo zawiesić kształcenie doktorantów w podmiotach prowadzących szkoły doktorskie na obszarze kraju lub jego części,
uwzględniając stopień zagrożenia na danym obszarze.”;
3) po art. 433 dodaje się art. 433a w brzmieniu:
„Art. 433a. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami zagrażającymi życiu lub zdrowiu
członków wspólnoty uczelni wojskowej, uczelni służb państwowych, uczelni artystycznej, uczelni medycznej lub
uczelni morskiej, właściwy minister nadzorujący te uczelnie, w drodze rozporządzenia, może czasowo ograniczyć lub
czasowo zawiesić funkcjonowanie uczelni na obszarze kraju lub jego części, uwzględniając stopień zagrożenia na danym obszarze.”.
art. 30.
więcej
innych ustaw (Dz. U. poz. 322) art. 20 otrzymuje brzmienie:
„Art. 20. Ustawa wchodzi w życie z dniem 15 marca 2020 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 8, art. 2–6, art. 8–13, art. 17
ust. 1, 5 i 6 oraz art. 19, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2020 r.”.
art. 31.
więcej
w drodze rozporządzenia, dokonywać przeniesienia planowanych wydatków
budżetowych między częściami i działami budżetu państwa, uwzględniając wysokość
oraz rodzaj koniecznego wsparcia i bieżące wykonanie wydatków w poszczególnych
częściach i działach budżetu państwa.
2. W celu przeciwdziałania COVID-19 Prezes Rady Ministrów może podjąć
decyzję o zablokowaniu planowanych wydatków w zakresie całego budżetu państwa,
określając część budżetu państwa oraz łączną kwotę wydatków, która podlega
blokowaniu.
3. Prezes Rady Ministrów powierza Ministrowi Finansów wykonanie decyzji,
o której mowa w ust. 2. Szczegółową klasyfikację wydatków, które podlegają
blokowaniu, ustala dysponent części budżetowej.
4. Ze środków zablokowanych na podstawie ust. 2 Minister Finansów może
utworzyć nową rezerwę celową z przeznaczeniem na przeciwdziałanie COVID-19.
5. Podziału rezerwy celowej, o której mowa w ust. 4, dokonuje Minister
Finansów na wniosek dysponenta realizującego zadanie związane
z przeciwdziałaniem COVID-19, zaakceptowany przez Prezesa Rady Ministrów.
Art. 31a. 1. W celu umożliwienia realizacji zadań, o których mowa w art. 15g
ust. 1 i 1a, art. 15g1, art. 15ga ust. 1, art. 15gg ust. 1 oraz art. 15gga ust. 1, minister
właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych dokona zmiany w planie finansowym Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych na rok 2020 poprzez zwiększenie kosztów Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z przeznaczeniem na wypłatę świadczeń
na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników, o których mowa w art. 15g ust. 1 i 1a, art. 15ga ust. 1, art. 15gg ust. 1 i art. 15gga ust. 1, oraz zmniejszenie stanu środków
pieniężnych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
1a. Zadania, o których mowa w art. 15g ust. 1 i 1a, art. 15g1, art. 15ga ust. 1,
art. 15gg ust. 1 oraz art. 15gga ust. 1, są finansowane od dnia 1 stycznia 2021 r. ze
środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zasilonego środkami
Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 lub środkami budżetu państwa, po dokonaniu
odpowiednich zmian w planie finansowym Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
1b. Zadania, o których mowa w art. 15g ust. 1 i 1a, art. 15g1, art. 15ga ust. 1 oraz
art. 15gg ust. 1, są finansowane do dnia 30 czerwca 2021 r.
2. W celu umożliwienia realizacji zadań, o których mowa w art. 15g ust. 1 i 1a,
art. 15g1, art. 15ga ust. 1 oraz art. 15gg ust. 1, minister właściwy do spraw pracy –
dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych może w roku
2020 zaciągnąć nieoprocentowaną pożyczkę ze środków Funduszu Pracy.
3. W przypadku zaciągnięcia pożyczki, o której mowa w ust. 2, minister
właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych dokona zmiany w planie finansowym Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych w terminie 14 dni od dnia wpływu pożyczki przez
zwiększenie planowanych zadań, kosztów realizacji zadań oraz środków pieniężnych
i zobowiązań w stanie Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na
koniec roku.
4. Minister właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych może przekazać wojewódzkim urzędom pracy środki na
finansowanie kosztów obsługi realizacji rozwiązań przewidzianych dla podmiotów, o
których mowa w art. 15g ust. 1–2, art. 15g1, art. 15ga ust. 1 i 5, art. 15gg ust. 1 i 2 oraz
art. 15gga ust. 1, w wysokości maksymalnie do 0,5% kwoty przekazanej przez
dysponenta Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na realizację tych zadań.
5. Do przekazania środków na koszty obsługi, o których mowa w ust. 4,
postanowienia art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2020 r. poz. 7)
w zakresie środków, o których mowa w art. 31 ust. 3 tej ustawy, stosuje się odpowiednio.
6. Środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przekazane
wojewódzkim urzędom pracy na finansowanie zadań, o których mowa w art. 15g ust. 1 i 1a, art. 15g1, art. 15ga ust. 1, art. 15gg ust. 1 oraz art. 15gga ust. 1,
niewykorzystane do dnia 31 grudnia 2020 r., pozostają na wyodrębnionych
rachunkach bankowych wojewódzkich urzędów pracy z przeznaczeniem na
finansowanie tych zadań w roku 2021.
7. Środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przekazane
wojewódzkim urzędom pracy na finansowanie zadań, o których mowa w art. 15g
ust. 1 i 1a, art. 15g1, art. 15ga ust. 1 oraz art. 15gg ust. 1, niewykorzystane do dnia
30 czerwca 2021 r., podlegają rozliczeniu i zwrotowi na rachunek bankowy
dysponenta Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych do dnia 31 sierpnia 2021 r.
8. Środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przekazane
wojewódzkim urzędom pracy w latach 2020 i 2021 na finansowanie zadania, o którym
mowa w art. 15gga ust. 1, niewykorzystane w okresie realizacji zadania, podlegają
rozliczeniu i zwrotowi na rachunek bankowy dysponenta Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych w terminie 2 miesięcy od zakończenia okresu realizacji zadania.
Art. 31b. 1. Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych ze
środków Funduszu Pracy może być udzielona nieoprocentowana pożyczka, o której
mowa w art. 31a ust. 2.
2. Pożyczka, o której mowa w ust. 1, może być udzielona po dokonaniu zmian
w planie finansowym Funduszu Pracy polegających na zmniejszeniu stanu środków
pieniężnych w stanie tego Funduszu na koniec roku i odpowiednim zwiększeniu należności.
3. Warunki i terminy spłaty pożyczki, o której mowa w ust. 1, określi decyzja
ministra właściwego do spraw pracy.
Art. 31c. W szczególnie uzasadnionym przypadku będącym następstwem
COVID-19, zadania, o których mowa w art. 15g ust. 20, art. 15ga ust. 10 oraz
art. 15gg ust. 1, Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, powierzyć do
realizacji innej jednostce sektora finansów publicznych i przekazuje tej jednostce
środki Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65 ustawy
z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób
zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. poz. 568, 695, 1086, 1262, 1478 i 1747), na realizację tego zadania.
Art. 31d. Inwestor jest obowiązany do poinformowania organu administracji
architektoniczno-budowlanej o prowadzeniu robót budowlanych oraz zmianie
sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, które nastąpiły przed dniem wejściem w życie ustawy
z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób
zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. poz. 568). Przepis art. 12 ust. 3 stosuje się.
Art. 31e. W przypadku, gdy zajęcia w centrum integracji społecznej lub klubie
integracji społecznej zostały zawieszone w związku z przeciwdziałaniem
COVID-19 od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, przepisy art. 15c ust. 2
i 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 31f. 1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii bank może dokonać zmiany określonych w umowie warunków lub terminów
spłaty kredytu udzielonego na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo
bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288, 321, 1086 i 1639)
przedsiębiorcy, w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców, organizacji pozarządowej, o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy
z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, oraz
podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, jeżeli:
1) kredyt został udzielony przed dniem 8 marca 2020 r. oraz
2) zmiana taka jest uzasadniona oceną sytuacji finansowej i gospodarczej
kredytobiorcy dokonaną przez bank nie wcześniej niż w dniu 30 września 2019 r.
2. Zmiana, o której mowa w ust. 1, dokonywana jest na warunkach
uzgodnionych przez bank i kredytobiorcę, przy czym nie może ona powodować
pogorszenia sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do umowy pożyczki pieniężnej
udzielonej przez bank.
Art. 31fa. 1. Na wniosek kredytobiorcy, kredytodawca zawiesza wykonanie:
1) umowy o kredyt konsumencki w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r.
o kredycie konsumenckim, albo
2) umowy o kredyt hipoteczny w rozumieniu ustawy z dnia 23 marca 2017 r.
o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego
i agentami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1027), albo
3) umowy o kredyt w rozumieniu art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo
bankowe – jeżeli kredytobiorcą jest konsument w rozumieniu art. 221 ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
2. Zawieszenie wykonania umowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje
kredytobiorcy, który po dniu 13 marca 2020 r. utracił pracę lub inne główne źródło
dochodu. W przypadku w którym stroną umowy, o której mowa w ust. 1, jest więcej
niż jeden kredytobiorca, dla spełnienia warunku określonego w zdaniu pierwszym
wystarczy utrata pracy lub innego głównego źródła dochodu przez jednego z nich.
3. Jeżeli kredytobiorca jest stroną więcej niż jednej umowy, o której mowa
w ust. 1 pkt 1 albo ust. 1 pkt 2 albo ust. 1 pkt 3, z danym kredytodawcą, wniosek
o zawieszenie wykonania umowy może dotyczyć tylko jednej z tych umów.
4. Kredytobiorca składa wniosek o zawieszenie wykonania umowy na trwałym
nośniku, odpowiednio w rozumieniu art. 5 pkt 17 ustawy z dnia 12 maja 2011 r.
o kredycie konsumenckim albo art. 4 pkt 22 ustawy z dnia 23 marca 2017 r.
o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego
i agentami.
5. Wniosek o zawieszenie wykonania umowy zawiera w szczególności:
1) oznaczenie kredytobiorcy;
2) oznaczenie kredytodawcy;
3) oznaczenie umowy o kredyt, o której mowa w ust. 1;
4) wskazanie wnioskowanego okresu zawieszenia umowy;
5) oświadczenie kredytobiorcy, że po dniu 13 marca 2020 r. utracił on pracę lub
inne główne źródło dochodu.
6. Kredytobiorca składa oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, pod
rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
7. Wykonanie umowy zostaje zawieszone z dniem doręczenia kredytodawcy
wniosku o zawieszenie wykonania umowy, na okres wskazany przez kredytobiorcę
we wniosku, nie dłuższy niż 3 miesiące.
8. W okresie zawieszenia wykonywania umowy kredytobiorca nie jest
zobowiązany do dokonywania płatności wynikających z umowy, z wyjątkiem opłat
z tytułu ubezpieczeń powiązanych z umowami, o których mowa w ust. 1.
9. Kredytodawca w terminie 14 dni od doręczenia wniosku o zawieszenie
wykonania umowy potwierdza na trwałym nośniku, o którym mowa w ust. 4, jego
otrzymanie i przekazuje potwierdzenie kredytobiorcy. Kredytodawca wskazuje
w potwierdzeniu okres, na który zostało zawieszone wykonywanie umowy, oraz
wysokość opłat z tytułu ubezpieczeń, o których mowa w ust. 8. Brak potwierdzenia
nie wpływa na rozpoczęcie zawieszenia wykonania umowy.
10. Okres zawieszenia wykonywania umowy nie jest traktowany jako okres
kredytowania. Okres kredytowania oraz wszystkie terminy przewidziane w umowie
ulegają przedłużeniu o okres zawieszenia wykonywania umowy.
11. W okresie zawieszenia wykonywania umowy nie są naliczane odsetki ani
pobierane opłaty inne niż wskazane w potwierdzeniu, o którym mowa w ust. 9.
12. Zawieszenia wykonania umowy, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie stosuje się
do kredytu studenckiego, o którym mowa w art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca
2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086).
Art. 31fb. Przepis art. 31fa ma zastosowanie do umów, o których mowa
w art. 31fa ust. 1, zawartych przed dniem 13 marca 2020 r., jeżeli termin zakończenia
okresu kredytowania określony w tych umowach przypada po upływie 6 miesięcy od tej daty.
Art. 31fc. 1. Jeżeli kredytodawca na wniosek kredytobiorcy zawiesił w całości
lub w części spłatę jednej z umów, o których mowa w art. 31fa ust. 1, na warunkach
innych niż określone w art. 31fa, termin tego zawieszenia ulega skróceniu z mocy
prawa z dniem doręczenia kredytodawcy wniosku o zawieszenie wykonania umowy,
o którym mowa w art. 31fa ust. 7.
2. W przypadku określonym w ust. 1, kredytodawca w potwierdzeniu, o którym
mowa w art. 31fa ust. 9, wskazuje kredytobiorcy również sposób rozliczenia z tytułu
zawieszenia spłaty umowy, które uległo skróceniu.
Art. 31g. 1. W przypadku wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej
złożonych i nierozpatrzonych do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca 2020 r.
o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw oraz złożonych
od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego
i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, trzymiesięczny termin,
o którym mowa w art. 14d § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa, przedłuża się o 3 miesiące.
2. Przedłużenie terminu, o którym mowa w ust. 1, pozostaje bez wpływu na
termin do wydania interpretacji ogólnych na wniosek, o których mowa w art. 14a
§ 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, przedłużać w przypadku, o którym mowa w ust. 1, termin do wydania
interpretacji indywidualnej, o którym mowa w art. 14d § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Ordynacja podatkowa, o dalsze okresy, nie więcej jednak niż o 3 miesiące,
uwzględniając skutki wywołane COVID-19.
Art. 31h. W przypadku gdy organizator turystyki, o którym mowa w ustawie
z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach
turystycznych, nie dokonał zwrotu poniesionych przez podróżnego opłat lub wpłat,
o których mowa w art. 47 ust. 4 lub ust. 5 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r.
o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, a termin na ich
dokonanie nie upłynął przed dniem 13 marca 2020 r., przepisy art. 15k stosuje się odpowiednio.
Art. 31i. 1. W okresie od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca 2020 r.
o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz
wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw do dnia
31 grudnia 2020 r.:
1) wydłuża się do 180 dni terminy określone w art. 71 ust. 7 i art. 78 ust. 2 pkt 1
ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
2) art. 140mb ustawy, o której mowa w pkt 1, stosuje się z uwzględnieniem terminu
określonego w pkt 1.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się:
1) do pojazdu, niebędącego nowym pojazdem, sprowadzonego z terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie później niż 30 dni przed dniem
wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy
o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw;
2) do pojazdu zarejestrowanego nabytego lub zbytego nie później niż 30 dni przed
dniem wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy
o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem
i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi
sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw.
Art. 31j. 1. W okresie od dnia 8 marca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. bieg
terminu na wniesienie sprzeciwu wobec zgłoszenia znaku towarowego, o którym
mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U.
z 2020 r. poz. 286, 288 i 1086), oraz terminu na złożenie w Urzędzie Patentowym
Rzeczypospolitej Polskiej tłumaczenia patentu europejskiego na język polski, jak
również terminu na złożenie tłumaczenia na język polski ograniczonego lub
zmienionego patentu europejskiego, o których mowa w ustawie z dnia 14 marca
2003 r. o dokonywaniu europejskich zgłoszeń patentowych oraz skutkach patentu
europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 2), nie rozpoczyna
się, a rozpoczęty przerywa się. Terminy biegną na nowo od dnia 1 lipca 2020 r.
2. Czynności podejmowane w okresie, o którym mowa w ust. 1, pozostają ważne.
Art. 31k. Ważność orzeczeń lekarskich, o których mowa w art. 71b ust. 10 pkt 1
ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, art. 75c ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia
12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 305 i 1610),
art. 42 ust. 1a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1123 i 1610), art. 53 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 2018 r.
o Straży Marszałkowskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1940), art. 135 ust. 10 pkt 1 ustawy
z dnia 8 grudnia 2018 r. o Służbie Ochrony Państwa oraz art. 28 ust. 6 ustawy z dnia
24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 961 i 1610)
przedłuża się do 60. dnia od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii.
Art. 31l. 1. Kandydatowi na doradcę podatkowego, który nie przystąpił do
wyznaczonej na marzec 2020 r. części ustnej egzaminu na doradcę podatkowego
i któremu termin określony w art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie
podatkowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 130) upłynął w marcu 2020 r., przysługuje prawo
do jednorazowego przystąpienia do tej części egzaminu w wyznaczonym terminie w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19.
2. Bieg terminów, o których mowa w art. 24 ust. 4 i 6 ustawy z dnia 5 lipca
1996 r. o doradztwie podatkowym, nie rozpoczyna się, a rozpoczętych zawiesza się,
w okresie od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19.
3. W przypadku gdy z przyczyn organizacyjnych, w szczególności trudności
z powołaniem składów egzaminacyjnych, nie jest możliwe przeprowadzenie części
ustnej egzaminu na doradcę podatkowego w wydłużonym terminie, o którym mowa
w ust. 2, termin ten może zostać przedłużony, nie więcej jednak niż o 3 miesiące.
O przedłużeniu terminu Państwowa Komisja Egzaminacyjna do Spraw Doradztwa
Podatkowego informuje na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw finansów publicznych.
Art. 31m. 1. Orzeczenia lekarskie wydane w ramach wstępnych, okresowych
i kontrolnych badań lekarskich, których ważność upłynęła po dniu 7 marca 2020 r.,
zachowują ważność, nie dłużej jednak niż do upływu 180 dni od dnia odwołania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
2. Jeżeli odrębne przepisy w zakresie badań lekarskich, innych niż określone
w ust. 1 lub badań psychologicznych, wymagają posiadanie aktualnego orzeczenia
lekarskiego albo psychologicznego, a ważność upłynęła po dniu 7 marca 2020 r.,
orzeczenie to zachowuje ważność, nie dłużej jednak niż do upływu 60 dni od dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
3. Jeżeli odrębne przepisy uzależniają wykonywanie określonych czynności lub
uzyskanie określonych uprawnień w celu wykonania czynności zawodowych od
posiadania odpowiedniego, niewynikającego z badań o których mowa w ust. 1,
orzeczenia lekarskiego albo psychologicznego, orzeczenie takie powinno być wydane
niezwłocznie, nie później niż do upływu 90. dnia od dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii.
4. Jeżeli odrębne przepisy uzależniają wykonywanie określonych czynności lub
uzyskanie określonych uprawnień w celu wykonania czynności przez żołnierzy
zawodowych od posiadania odpowiedniego orzeczenia lekarskiego, psychologicznego
albo zaświadczenia o ukończeniu kursu, turnusu lub szkolenia, orzeczenie takie
powinno być wydane niezwłocznie, nie później niż do upływu 60. dnia od dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii. Jednocześnie przewidziane przepisami kursy, turnusy lub szkolenia w roku 2020 nie będą się odbywały, co nie wpływa na uprawnienia żołnierzy zawodowych do wykonywania obowiązków służbowych.
Art. 31m1. Dokumenty potwierdzające posiadanie określonych uprawnień lub
kwalifikacji, wydane na podstawie aktów wykonawczych wydanych na podstawie
art. 23715 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, których ważność upłynęła
po dniu 7 marca 2020 r., zachowują ważność, nie dłużej jednak niż do 60. dnia od dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
Art. 31n. 1. W roku 2020 podział rezerw celowych, o którym mowa
w art. 154 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych,
dokonywany jest do dnia 31 grudnia 2020 r.
2. W roku 2020 właściwi ministrowie lub inni dysponenci części budżetowych
mogą występować do ministra właściwego do spraw finansów publicznych o podział
rezerw celowych, w wyniku którego następuje zwiększenie wydatków części
budżetowych państwa, których dysponentami są wojewodowie, w terminie do dnia
5 listopada 2020 r.
Art. 31o. 1. W roku 2020, środki ujęte w rezerwach celowych budżetu państwa
mogą być przekazywane na realizacje zadań związanych z przeciwdziałaniem
COVID-19, niezależnie od przeznaczenia rezerw.
2. Podział rezerwy celowej na realizacje zadań, o których mowa w ust. 1, nie
wymaga zmiany przeznaczenia rezerwy.
3. Podziału rezerwy celowej na zadania, o których mowa w ust. 1, gdy zadania
te nie są zgodne z przeznaczeniem rezerwy, dokonuje Minister Finansów na wniosek
właściwego dysponenta realizującego zadanie, o którym mowa w ust. 1, za zgodą
Prezesa Rady Ministrów.
Art. 31p. W 2020 r. samorządowy zakład budżetowy, który realizuje zadania
związane z przeciwdziałaniem COVID-19, może otrzymać dotacje z budżetu
jednostki samorządu terytorialnego przekraczające 50% kosztów jego działalności.
Art. 31q. 1. Koszty, o których mowa w art. 15zzb–15zze oraz art. 15zze2, oraz
koszty ich obsługi są finansowane w roku 2020 ze środków Funduszu Pracy, o którym
mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach
rynku pracy, w ramach kwot ujętych w planie finansowym Funduszu Pracy na rok 2020.
1a. Koszty obsługi, o których mowa w ust. 1, wynoszą 0,5% kwoty
przeznaczonej na koszty, o których mowa w art. 15zzb–15zze oraz art. 15zze2.
1b. Przekazane samorządom powiatów kwoty środków, o których mowa
w ust. 1a, stanowią dochód powiatu, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia
13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U.
z 2020 r. poz. 23, 374 i 1086).
2. Na finansowanie zadań, o których mowa w art. 15zzb, art. 15zzc oraz 15zze,
przeznacza się środki Funduszu Pracy w ramach ustalonych przez ministra
właściwego do spraw pracy na rok 2020 dla samorządów powiatów kwot środków
(limitów) Funduszu Pracy na finansowanie programów na rzecz promocji
zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej, o których
mowa w art. 109 ust. 2, 2t i 2u ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w tym środków Funduszu Pracy na realizację
projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 26a tej ustawy.
3. Finansowanie zadań, o których mowa w ust. 2, ze środków na realizację
projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego, odbywa się
w ramach umów, o których mowa w art. 109 ust. 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W takim przypadku, nie jest
wymagana zmiana zawartych umów, o których mowa w art. 109 ust. 7 tej ustawy.
4. Na finansowanie zadań, o których mowa w art. 15zzd, 15zzda oraz art. 15zze2,
przeznacza się środki Funduszu Pracy w ramach ustalonych przez ministra
właściwego do spraw pracy na rok 2020 dla samorządów powiatów kwot środków
(limitów) Funduszu Pracy na finansowanie programów na rzecz promocji
zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej, o których
mowa w art. 109 ust. 2, 2t i 2u ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, z wyłączeniem środków Funduszu Pracy na
realizację projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego,
o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 26a tej ustawy.
5. Na finansowanie zadań, o których mowa w art. 15zzb–15zze oraz art. 15zze2,
mogą być przeznaczone dodatkowe środki Funduszu Pracy z rezerwy ministra
właściwego do spraw pracy, o której mowa w art. 109 ust. 2u ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
6. Środki rezerwy, o których mowa w ust. 5, są przyznawane przez ministra
właściwego do spraw pracy na pisemny wniosek starosty (prezydenta miasta)
zaopiniowany przez marszałka województwa.
7. W przypadku zgłoszeń marszałków województw dotyczących wyczerpania
w województwie środków Funduszu Pracy na realizację zadań, o których mowa
w art. 15zzb–15zze oraz art. 15zze2, minister właściwy do spraw pracy może dokonać
zmian w planie finansowym Funduszu Pracy polegających na zwiększeniu na ten cel
kosztów Funduszu i odpowiednim zmniejszeniu stanu środków Funduszu na koniec
roku budżetowego.
8. Minister właściwy do spraw pracy może uruchomić dodatkowe środki
Funduszu Pracy z przeznaczeniem na finansowanie programów na rzecz promocji
zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej, po zasileniu
na ten cel Funduszu Pracy środkami Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
9. Środki Funduszu Pracy przekazane samorządom powiatów na finansowanie
zadań oraz kosztów obsługi, o których mowa w ust. 1, a także dodatkowe środki
Funduszu Pracy z przeznaczeniem na finansowanie programów na rzecz promocji
zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej, o których
mowa w ust. 8, niewykorzystane do dnia 31 grudnia 2020 r., pozostają na
wyodrębnionych rachunkach bankowych samorządów powiatów z przeznaczeniem na
finansowanie w roku 2021 zadań oraz kosztów obsługi, o których mowa w art. 31qa ust. 1.
Art. 31qa. 1. Zadania, o których mowa w art. 15zzb–15zze oraz art. 15zze2, oraz
koszty ich obsługi są finansowane od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 30 czerwca
2021 r. ze środków Funduszu Pracy zasilonego środkami Funduszu Przeciwdziałania
COVID-19 lub środkami budżetu państwa, po dokonaniu odpowiednich zmian
w planie finansowym Funduszu Pracy.
2. Zadania, o których mowa w art. 15zzb, art. 15zzc i art. 15zze, mogą być
finansowane ze środków Funduszu Pracy na realizację projektów
współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 26a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy.
3. Finansowanie zadań, o których mowa w art. 15zzb, art. 15zzc i art. 15zze, ze
środków Funduszu Pracy na realizację projektów współfinansowanych
z Europejskiego Funduszu Społecznego odbywa się w ramach umów, o których mowa w art. 109 ust. 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W takim przypadku nie jest wymagana zmiana zawartych umów.
4. Zadanie, o którym mowa w art. 15zze4, oraz koszty jego obsługi są
finansowane w latach 2020 i 2021 ze środków Funduszu Pracy zasilonego środkami
Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, po dokonaniu odpowiednich zmian w planie
finansowym Funduszu Pracy.
5. Na finansowanie zadań, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, oraz kosztów ich
obsługi przeznacza się środki Funduszu Pracy w ramach kwot środków (limitów)
ustalonych dla samorządów powiatów przez ministra właściwego do spraw pracy.
6. Kwoty środków (limity), o których mowa w ust. 5, są ustalane przez ministra
właściwego do spraw pracy na pisemny wniosek starosty (prezydenta miasta)
zaopiniowany przez marszałka województwa.
7. Środki Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 4, przekazane samorządom
powiatów i niewykorzystane do dnia 31 grudnia 2020 r. pozostają na wyodrębnionych
rachunkach bankowych samorządów powiatów, z przeznaczeniem na finansowanie
w roku 2021 zadania oraz kosztów obsługi, o których mowa w ust. 4.
8. Środki Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz w art. 31q ust. 9,
przekazane samorządom powiatów i niewykorzystane do dnia 30 czerwca 2021 r.
podlegają rozliczeniu i zwrotowi na rachunek bankowy dysponenta Funduszu Pracy
do dnia 31 sierpnia 2021 r.
9. Środki Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 4 i 7, przekazane samorządom
powiatów w latach 2020 i 2021, niewykorzystane w okresie realizacji zadania,
o którym mowa w art. 15zze4, podlegają rozliczeniu i zwrotowi na rachunek bankowy
dysponenta Funduszu Pracy w terminie 2 miesięcy od zakończenia okresu realizacji zadania.
10. Przepisy art. 31q ust. 1a, 1b i 7 stosuje się odpowiednio.
Art. 31r. Do dnia 30 września 2020 r.:
1) do podmiotów prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób, które uzyskały
licencję, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym, nie stosuje się art. 5d i art. 5e, art. 15 ust. 1 pkt 5 oraz art. 27b;
2) nie stosuje się art. 27c ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
Art. 31ra. Do dnia 31 grudnia 2020 r.:
1) do podmiotów prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób, które uzyskały
licencję, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym, nie stosuje się art. 5d i art. 5e, art. 15 ust. 1 pkt 5 oraz art. 27b tej ustawy;
2) nie stosuje się art. 27c ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
Art. 31s. 1. W przypadku gdy czas obowiązywania umowy najmu lokalu
zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie
ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz
wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw upływa po tym
dniu, a przed dniem 30 czerwca 2020 r., umowa ta ulega przedłużeniu do dnia
30 czerwca 2020 r., na warunkach dotychczasowych. Przedłużenie umowy następuje
na podstawie oświadczenia woli najemcy.
2. Oświadczenie woli o przedłużeniu umowy najmu lokalu do dnia 30 czerwca
2020 r., na warunkach dotychczasowych, najemca składa wynajmującemu lokal
najpóźniej w dniu upływu czasu obowiązywania tej umowy.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się:
1) do najemcy, który w czasie co najmniej 6 miesięcy obowiązywania umowy
najmu lokalu poprzedzających dzień wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca
2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób
zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych
ustaw albo przez cały czas obowiązywania umowy najmu lokalu poprzedzający
dzień wejścia w życie tej ustawy, jeżeli umowa ta obowiązywała przez czas
krótszy niż 6 miesięcy poprzedzających dzień wejścia w życie niniejszej ustawy,
był w zwłoce z zapłatą:
a) czynszu lub
b) innych niż czynsz opłat za używanie lokalu lub
c) opłat niezależnych od wynajmującego lokal a przez niego pobieranych
– za co najmniej jeden okres rozliczeniowy, jeżeli łączna wartość tych zaległych
należności przekroczyła kwotę czynszu należnego za jeden miesiąc, lub
2) jeżeli w czasie obowiązywania umowy najmu lokalu najemca używał tego lokalu
w sposób sprzeczny z tą umową lub niezgodnie z przeznaczeniem tego lokalu lub
zaniedbywał obowiązki, dopuszczając do powstania w tym lokalu szkód, lub
3) jeżeli w czasie obowiązywania umowy najmu lokalu najemca wynajął, podnajął
albo oddał do bezpłatnego używania ten lokal lub jego część bez wymaganej
pisemnej zgody wynajmującego, lub
4) do najemcy lokalu mieszkalnego, któremu przysługuje tytuł prawny do innego
lokalu mieszkalnego położonego w tej samej lub pobliskiej miejscowości, jeżeli
lokal ten spełnia warunki przewidziane dla lokalu zamiennego, chyba że najemca
nie może z przyczyn od niego niezależnych używać tego lokalu.
Art. 31t. 1. Do dnia 30 czerwca 2020 r. nie wypowiada się najemcy umowy
najmu lub wysokości czynszu.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku wypowiadania umowy najmu
najemcy lokalu mieszkalnego:
1) na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 1, 3 lub 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r.
o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu
cywilnego lub
2) któremu przysługuje tytuł prawny do innego lokalu mieszkalnego położonego
w tej samej lub pobliskiej miejscowości, jeżeli lokal ten spełnia warunki
przewidziane dla lokalu zamiennego, chyba że najemca nie może z przyczyn od
niego niezależnych używać tego lokalu.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku wypowiadania umowy najmu
lokalu o przeznaczeniu innym niż mieszkalne w związku z:
1) naruszeniem przez najemcę postanowień tej umowy najmu lub przepisów prawa
dotyczących sposobu używa tego lokalu lub
2) koniecznością rozbiórki lub remontu budynku, w którym znajduje się ten lokal.
Art. 31u. 1. W przypadku gdy wypowiedzenie umowy najmu lokalu
mieszkalnego przez wynajmującego lub wypowiedzenie przez niego wysokości
czynszu w takim lokalu nastąpiło przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca
2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób
zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych
ustaw, a termin tego wypowiedzenia upływa po tym dniu, a przed dniem 30 czerwca
2020 r., termin wypowiedzenia ulega przedłużeniu do dnia 30 czerwca 2020 r.
Przedłużenie terminu wypowiedzenia następuje na podstawie oświadczenia woli najemcy.
2. Oświadczenie woli o przedłużeniu terminu wypowiedzenia umowy najmu
lokalu mieszkalnego lub o przedłużeniu terminu wypowiedzenia wysokości czynszu
do dnia 30 czerwca 2020 r. najemca składa wynajmującemu lokal najpóźniej w dniu
upływu tego terminu.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku wypowiedzenia umowy najmu
najemcy lokalu mieszkalnego:
1) na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw
lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego lub
2) któremu przysługuje tytuł prawny do innego lokalu mieszkalnego położonego
w tej samej lub pobliskiej miejscowości, jeżeli lokal ten spełnia warunki
przewidziane dla lokalu zamiennego, chyba że najemca nie może z przyczyn od
niego niezależnych używać tego lokalu.
Art. 31v. Terminy sprawozdań, oświadczeń oraz raportów, o których mowa
w art. 30 ust. 1, 1b, 2b, 2e, 3 i 4a, art. 30b ust. 1, 3 i 7, art. 31 ust. 1, art. 31a oraz
art. 31b ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1233 i 1565), składanych za rok 2020, wydłuża się o 30 dni
kalendarzowych w stosunku do terminów określonych w przepisach
dotychczasowych.
Art. 31w. W przypadku braku możliwości realizacji zadań, o których mowa
w art. 15zzb, art. 15zzc–15zze lub art. 15zze2, spowodowanej wystąpieniem
COVID-19, Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, powierzyć je do
realizacji innej jednostce sektora finansów publicznych.
Art. 31x. 1. Komisje kwalifikacyjne powołane na podstawie art. 54 ust. 3 pkt 1
ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, których okres powołania
upływa w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 30 grudnia 2020 r. przedłuża się do
dnia 31 grudnia 2020 r.
2. Termin ważności świadectw potwierdzających posiadanie kwalifikacji
w zakresie eksploatacji sieci oraz urządzeń i instalacji, o których mowa
w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, które tracą
ważność od dnia 1 marca 2020 r., wydłuża się do 180 dni od dnia następującego po
dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, albo stanu nadzwyczajnego.
3. Sprawdzenie kwalifikacji w zakresie eksploatacji sieci oraz urządzeń
i instalacji w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, albo stanu nadzwyczajnego może być przeprowadzane zdalnie pod
warunkiem zachowania możliwości identyfikacji osoby, której kwalifikacje się
sprawdza, i zabezpieczenia przebiegu egzaminu przed ingerencją osób trzecich.
4. Termin ważności zaświadczeń kwalifikacyjnych, o których mowa
w art. 22 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 667 oraz z 2020 r. poz. 568, 1086, 1339, 2255 i 2320), które tracą
ważność od dnia 1 marca 2020 r., wydłuża się do 180 dni od dnia następującego po
dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, albo stanu nadzwyczajnego.
5. Termin ważności świadectw kwalifikacyjnych spawaczy, operatorów
spawania oraz zgrzewaczy tworzyw sztucznych wydanych na podstawie zapisów
obowiązujących norm, które tracą ważność od dnia 1 marca 2020 r., wydłuża się do
180 dni od dnia następującego po dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii, albo stanu nadzwyczajnego, przy zachowaniu wymogów
określonych w tych normach, dotyczących potwierdzania praktyki personelu
wykonującego połączenia nierozłączne.
Art. 31x1. Posiadane przez żołnierzy zawodowych i pracowników resortu
obrony narodowej świadectwa potwierdzające posiadanie kwalifikacji w zakresie
eksploatacji pojazdów, sieci oraz urządzeń i instalacji, których ważność wygasa
w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do czasu zakończenia stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii, zachowują ważność do dnia 31 grudnia 2020 r.
Art. 31y. 1. W przypadku schematu podatkowego w rozumieniu art. 86a
§ 1 pkt 10 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa terminy,
o których mowa w dziale III rozdziale 11a tej ustawy, nie rozpoczynają się a rozpoczęte podlegają zawieszeniu w okresie od dnia 31 marca 2020 r. do 30. dnia
następującego po dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii
ogłoszonego w związku z COVID-19, przy czym w przypadku schematu
podatkowego transgranicznego w rozumieniu art. 86a § 1 pkt 12 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2020 r.
2. Czynności dokonane przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej,
promotorów, korzystających i wspomagających w okresie, o którym mowa w ust. 1, są skuteczne.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, przedłużać terminy związane z przekazywaniem informacji o schematach podatkowych w rozumieniu art. 86a § 1 pkt 10 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Ordynacja podatkowa lub wymianą informacji podatkowych z innymi
państwami, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego i stanu epidemii w związku z COVID-19 oraz skutki nimi wywołane
lub treść ustaleń w tym zakresie podjętych przez Unię Europejską, Organizację
Współpracy Gospodarczej i Rozwoju lub państwa uczestniczące w wymianie tych informacji.
Art. 31ya. 1. W przypadku certyfikatu rezydencji niezawierającego okresu jego
ważności, w odniesieniu do którego okres kolejnych dwunastu miesięcy określony
w art. 41 ust. 9a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych i w art. 26 ust. 1i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego
lub stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, płatnik przy poborze
podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres obowiązywania tych stanów oraz przez
okres 2 miesięcy po ich odwołaniu.
2. W czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii
ogłoszonego w związku z COVID-19, a także w okresie kolejnych 2 miesięcy po ich
odwołaniu, miejsce zamieszkania i siedziby podatnika dla celów podatkowych może
być potwierdzone kopią certyfikatu rezydencji, jeżeli informacje wynikające
z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co
do zgodności ze stanem faktycznym.
3. W czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii
ogłoszonego w związku z COVID-19, a także w okresie kolejnych 2 miesięcy po ich
odwołaniu, określony w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych warunek uzyskania przez płatnika certyfikatu
rezydencji od podatnika uważa się za spełniony także w przypadku, gdy płatnik
posiada certyfikat rezydencji tego podatnika obejmujący 2019 r. oraz oświadczenie
podatnika co do aktualności danych w nim zawartych. Przepisy art. 41 ust. 9b–9d
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz
art. 26 ust. 1j–1l ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych stosuje się odpowiednio.
Art. 31z. 1. Termin do złożenia informacji o cenach transferowych, o którym
mowa w art. 23zf ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11t ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przedłuża się:
1) do dnia 31 grudnia 2020 r. – w przypadku gdy termin ten upływa w okresie od
dnia 31 marca 2020 r. do dnia 30 września 2020 r.;
2) o 3 miesiące – w przypadku gdy termin ten upływa w okresie od 1 października
2020 r. do 31 stycznia 2021 r.
2. Termin do złożenia oświadczenia o sporządzeniu lokalnej dokumentacji cen
transferowych, o którym mowa w art. 23y ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11m ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego
1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przedłuża się:
1) do dnia 31 grudnia 2020 r. – w przypadku gdy termin ten upływa w okresie od
dnia 31 marca 2020 r. do dnia 30 września 2020 r.;
2) o 3 miesiące – w przypadku gdy termin ten upływa w okresie od 1 października
2020 r. do 31 stycznia 2021 r.
3. W przypadku przedłużenia terminu do złożenia oświadczenia o sporządzeniu
lokalnej dokumentacji cen transferowych na podstawie ust. 2, termin do dołączenia do
tej lokalnej dokumentacji cen transferowych grupowej dokumentacji cen
transferowych, o którym mowa w art. 23zb ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11p ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego
1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przedłuża się do końca trzeciego
miesiąca licząc od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin do złożenia
tego oświadczenia.
Art. 31z1. 1. Zwalnia się podatników dokonujących korekty cen transferowych
z obowiązku posiadania oświadczenia, o którym mowa w art. 23q pkt 3 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11e pkt 3 ustawy
z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli ta korekta
jest dokonywana za rok podatkowy lub w momencie, w którym na całym terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego lub stan
epidemii ogłoszone w związku z COVID-19.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do ustalania wysokości przychodów
i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 1ca pkt 1
i art. 22 ust. 1ab pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych oraz art. 12 ust. 3aa pkt 1 i art. 15 ust. 1ab pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego
1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Art. 31z2. 1. Warunku, o którym mowa w art. 23z pkt 1 lit. b ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11n pkt 1 lit. c
ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stosuje
się w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r., w którym
na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązywał stan zagrożenia
epidemicznego lub stan epidemii ogłoszone w związku z COVID-19, jeżeli podmiot
powiązany niespełniający tego warunku uzyskał w tym roku łączne przychody niższe
o co najmniej 50% od łącznych przychodów uzyskanych w analogicznym okresie
bezpośrednio poprzedzającym ten rok.
2. Przez łączne przychody, o których mowa w ust. 1, rozumie się sumę przychodów:
1) z pozarolniczej działalności gospodarczej uwzględnianych przy obliczaniu
podatku na podstawie art. 27 ust. 1 i art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych – w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych;
2) z działalności – w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych.
Art. 31z3. 1. Oświadczenie o sporządzeniu lokalnej dokumentacji cen
transferowych, o którym mowa w art. 23y ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych oraz art. 11m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.
o podatku dochodowym od osób prawnych, składane za rok podatkowy lub rok
obrotowy lub w momencie, w którym na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii ogłoszone w związku
z COVID-19, może podpisać:
1) osoba fizyczna – w przypadku podmiotu powiązanego będącego osobą fizyczną,
2) osoba upoważniona przez przedsiębiorcę zagranicznego do reprezentowania go
w oddziale – w przypadku podmiotu powiązanego będącego przedsiębiorcą
zagranicznym posiadającym oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3) osoba uprawniona do reprezentacji – w przypadku pozostałych podmiotów powiązanych
– przy czym nie jest dopuszczalne złożenie oświadczenia przez pełnomocnika.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisów art. 23y ust. 3 ustawy
z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 11m ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie stosuje się.
Art. 31za. 1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii bieg terminów do podjęcia przez Komisję Nadzoru Finansowego
czynności, w tym czynności nadzorczych, terminów załatwiania spraw oraz terminów
przewidzianych do wydania decyzji lub postanowienia kończącego postępowanie
w sprawie albo wniesienia sprzeciwu nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega
zawieszeniu do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii,
chyba że Komisja Nadzoru Finansowego wyda decyzję załatwiającą sprawę, dokona
czynności, wyda decyzję lub postanowienie kończące postępowanie w sprawie albo
wniesie sprzeciw.
2. W sprawach z zakresu właściwości Komisji Nadzoru Finansowego bieg
terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 189g § 1 i 3 ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego nie rozpoczyna się a rozpoczęty
ulega zawieszeniu do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
Art. 31zaa. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii bieg terminu na wniesienie projektu ustawy wraz z załączonym wykazem
podpisów obywateli popierających projekt ustawy, o którym mowa w art. 10 ust. 2
ustawy z dnia 24 czerwca 1999 r. o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez
obywateli (Dz. U. z 2018 r. poz. 2120), nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega
zawieszeniu do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
Art. 31zb. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, w okresie obowiązywania tych stanów oraz w okresie miesiąca po ich
odwołaniu, nie stosuje się wymogu zatwierdzenia przez Komisję Nadzoru
Finansowego memorandum informacyjnego, o którym mowa w art. 38b ust. 1 ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów
finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych.
Art. 31zc. 1. Po upływie terminu, o którym mowa w art. 36 ust. 3a,
kredytodawca, o którym mowa w art. 8d–8f, może za pozostały okres obowiązywania
umowy, pobierać pozaodsetkowe koszty kredytu w wysokości określonej przepisami
ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim.
2. Okres, o którym mowa w ust. 1, nie jest uwzględniany przy obliczaniu
maksymalnych pozaodsetkowych kosztów kredytu określonych w ustawie z dnia
12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim.
Art. 31zd. Jeżeli termin wydania decyzji lub wypłaty świadczeń przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych przypada w okresie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii albo w okresie 30 dni następujących po ich
odwołaniu, w razie przekroczenia tego terminu Zakład nie jest zobowiązany do
wypłaty odsetek ustawowych za opóźnienie określonych przepisami prawa cywilnego.
Art. 31zda. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w okresie 30 dni po ich
odwołaniu decyzje oraz pisma w sprawach świadczeń przyznawanych lub
wypłacanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych mogą zamiast podpisu zawierać
nadruk imienia i nazwiska wraz ze stanowiskiem służbowym osoby upoważnionej do
ich wydania.
Art. 31zdb. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w okresie 30 dni
następujących po ich odwołaniu termin wyznaczony przez organ egzekucyjny
dłużnikowi zajętej wierzytelności będącemu organem rentowym lub organem
emerytalnym lub organem emerytalno-rentowym, na podstawie:
1) art. 896 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575, 1578 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11) –
wynosi trzy tygodnie;
2) art. 79 § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11
i 41) – wynosi 21 dni.
Art. 31ze. 1. Przepisu art. 39a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych w roku 2020 nie stosuje się.
2. Oświadczenia, o których mowa w art. 39a ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, złożone od dnia 1 kwietnia 2020 r. nie
wywołują skutków prawnych.
Art. 31zf. Rocznego sprawozdania z działalności sądów działających na
obszarze apelacji i informacji rocznej o działalności sądów działających na obszarze apelacji, o których mowa w art. 31a § 2 i art. 37h § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. –
Prawo o ustroju sądów powszechnych, za 2019 r. nie sporządza się.
Art. 31zf1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19 aplikanci aplikacji sędziowskiej
oraz aplikanci aplikacji prokuratorskiej mogą odbywać praktyki przewidziane
programem aplikacji przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania
się na odległość, na zasadach określonych przez Dyrektora Krajowej Szkoły
Sądownictwa i Prokuratury. Praktyki są prowadzone przez wykładowców Krajowej
Szkoły Sądownictwa i Prokuratury.
Art. 31zg. Aplikant aplikacji sędziowskiej, który zdał egzamin sędziowski
w 2019 r. i dokonał wyboru wolnego stanowiska asesora sądowego, zachowuje prawo
do pobierania przysługującego mu stypendium do dnia poprzedzającego dzień
nawiązania stosunku służbowego na stanowisku asesora sądowego, jednak nie dłużej
niż przez okres 7 miesięcy od dnia ukończenia aplikacji. Wypłaty stypendium
należnego za miesiące poprzedzające dzień wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca
2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z
zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób
zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw
dokonuje się w terminie 3 dni od dnia wejścia w życie tej ustawy.
Art. 31zh. 1. W przypadku gdy konkurs przeprowadzany w ramach naboru na
aplikację uzupełniającą sędziowską, którego termin przeprowadzenia został
wyznaczony na dzień 2 kwietnia 2020 r., nie zostanie przeprowadzony w tym terminie
z powodu COVID-19, nowy termin przeprowadzenia tego konkursu może zostać
ogłoszony z wyprzedzeniem co najmniej miesiąca. Dokonując oceny spełnienia
warunków, o których mowa w art. 37b ust. 1 pkt 1–3 ustawy z dnia 23 stycznia
2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. z 2020 r. poz. 1366), za
dzień przeprowadzenia konkursu, o którym mowa w tych przepisach, przyjmuje się
dzień 2 kwietnia 2020 r.
2. Nieprzeprowadzenie konkursu, o którym mowa w ust. 1, do dnia 15 lipca
2020 r., jest równoznaczne z nieprzeprowadzeniem naboru na aplikację uzupełniającą
sędziowską w 2020 r. W takim przypadku kandydatowi, który zgłosił się do konkursu,
na jego wniosek Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury zwraca
uiszczoną opłatę za udział w konkursie.
Art. 31zi. W 2020 r. pracownikowi, który złożył w terminie wniosek
o dopuszczenie do egzaminu adwokackiego albo radcowskiego, wyznaczonych na dni
24–27 marca 2020 r., oraz spełnił przesłanki udziału w danym egzaminie, przysługuje
prawo do dodatkowego urlopu bezpłatnego, w wymiarze 7 dni kalendarzowych, na
przygotowanie się do egzaminu adwokackiego albo radcowskiego wyznaczonych
w terminie dodatkowym.
Art. 31zi1. W 2020 r. pracownikowi, który złożył wniosek o dopuszczenie do
egzaminu adwokackiego albo radcowskiego, wyznaczonych na dni 24–27 marca
2020 r., oraz spełnił przesłanki udziału w danym egzaminie i wykorzystał urlop na
przygotowanie do danego egzaminu w niepełnym wymiarze 30 dni kalendarzowych,
przysługuje prawo do wykorzystania pozostałej, niewykorzystanej dotychczas części
urlopu płatnego w wysokości 80% wynagrodzenia na przygotowanie się do egzaminu
adwokackiego albo radcowskiego wyznaczonych w terminie dodatkowym.
Art. 31zi2. Kandydatowi, który złożył wniosek o dopuszczenie do egzaminu
adwokackiego albo radcowskiego, wyznaczonych na dni 24–27 marca 2020 r., oraz
spełnił przesłanki udziału w danym egzaminie, przysługuje prawo do zwrotu
uiszczonej opłaty w pełnej wysokości, w przypadku złożenia przewodniczącemu
komisji egzaminacyjnej nie później niż 14 dni od dnia ogłoszenia o dodatkowym
egzaminie pisemnego oświadczenia o odstąpieniu od udziału w danym egzaminie
wraz z wnioskiem o zwrot opłaty. Opłata podlega zwrotowi w terminie 30 dni od dnia
złożenia oświadczenia.
Art. 31zj. 1. W przypadku dokonywania przez podmiot podlegający kontroli
celno-skarbowej czynności w zakresie produkcji, przemieszczania i zużycia wyrobów
akcyzowych, w szczególności ich wytwarzania, uszlachetniania, przerabiania,
skażania, rozlewu, przyjmowania, magazynowania, wydawania, przewozu
i niszczenia, oraz w zakresie stosowania i oznaczania tych wyrobów znakami akcyzy
w okresie od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia odwołania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, naczelnik
urzędu celno-skarbowego na podstawie analizy ryzyka, może odstąpić od:
1) obecności kontrolującego przy przeprowadzeniu czynności podlegającej kontroli
celno-skarbowej;
2) dokonania czynności określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 90
ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U.
z 2020 r. poz. 505, 568, 695, 1087 i 1106) przez tego kontrolującego.
2. Naczelnik urzędu celno-skarbowego powiadamia podmiot, o którym mowa
w ust. 1, o odstąpieniu od obecności kontrolującego przy przeprowadzeniu czynności
podlegającej kontroli celno-skarbowej lub od dokonania czynności przez kontrolującego.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, przekazuje niezwłocznie naczelnikowi
urzędu celno-skarbowego informację o przebiegu przeprowadzonych czynności,
o których mowa w ust. 1.
Art. 31zk. (uchylony).
Art. 31zl. (uchylony).
Art. 31zm. Świadczenia opieki zdrowotnej, w tym transportu sanitarnego,
udzielone przez podmioty wykonujące działalność leczniczą w związku
z przeciwdziałaniem COVID-19 przed dniem wejścia w życie ustawy, są finansowane
na zasadach określonych w art. 9 ustawy. W przypadkach tych nie jest wymagane
wpisanie podmiotu wykonującego działalność leczniczą do wykazu, o którym mowa
w art. 7 ustawy.
Art. 31zn. W przypadku, gdy z przepisów odrębnych wynika konieczność
wykorzystania danych pochodzących ze zbadanych sprawozdań finansowych za rok
2019, do czasu ich udostępnienia uwzględnia się dane z ostatniego dostępnego
zbadanego rocznego sprawozdania finansowego danego podmiotu, a w razie gdy
podmiot nie był w okresie wcześniejszym zobowiązany do sporządzenia rocznego
sprawozdania finansowego, inne dostępne dane sprawozdawcze za 2019 rok. Przepis
zdania pierwszego stosuje się odpowiednio do zbadanych sprawozdań finansowych za
rok obrotowy niebędący rokiem kalendarzowym, zakończony w 2019 r., które nie
zostały sporządzone i zatwierdzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 31zo. 1. Na wniosek płatnika składek zwalnia się z obowiązku opłacania
nieopłaconych należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na
ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych,
należne za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., wykazanych
w deklaracjach rozliczeniowych złożonych za ten okres, jeżeli był zgłoszony jako
płatnik składek:
1) przed dniem 1 lutego 2020 r. i na dzień 29 lutego 2020 r.,
2) w okresie od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 29 lutego 2020 r. i na dzień 31 marca
2020 r.,
3) w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 marca 2020 r. i na dzień
30 kwietnia 2020 r.
– zgłosił do ubezpieczeń społecznych mniej niż 10 ubezpieczonych.
1a. Na wniosek płatnika składek, zwalnia się z obowiązku opłacenia
nieopłaconych należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na
ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych,
należnych za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., w wysokości 50%
łącznej kwoty należności z tytułu składek wykazanych w deklaracji rozliczeniowej
złożonej za dany miesiąc, jeżeli był zgłoszony jako płatnik składek:
1) przed dniem 1 lutego 2020 r. i na dzień 29 lutego 2020 r.,
2) w okresie od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 29 lutego 2020 r. i na dzień 31 marca
2020 r.,
3) w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 marca 2020 r. i na dzień
30 kwietnia 2020 r.
– zgłosił do ubezpieczeń społecznych od 10 do 49 ubezpieczonych.
1b. Na wniosek płatnika składek, będącego spółdzielnią socjalną zwalnia się
z obowiązku opłacenia nieopłaconych należności z tytułu składek na ubezpieczenia
społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy,
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur
Pomostowych, należne za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r.,
wykazanych w deklaracjach rozliczeniowych złożonych za ten okres, jeżeli był
zgłoszony jako płatnik składek przed dniem 1 kwietnia 2020 r.
2. Na wniosek płatnika składek, będącego osobą prowadzącą pozarolniczą
działalność, o której mowa w art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych, zwanej dalej „osobą prowadzącą pozarolniczą
działalność”, opłacającego składki wyłącznie na własne ubezpieczenia społeczne lub
ubezpieczenie zdrowotne, zwalnia się z obowiązku opłacenia nieopłaconych
należności z tytułu składek na jego obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne i rentowe
oraz wypadkowe, dobrowolne ubezpieczenie chorobowe, ubezpieczenie zdrowotne,
Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy, należne za okres od dnia 1 marca 2020 r.
do dnia 31 maja 2020 r., jeżeli prowadził działalność przed dniem 1 kwietnia 2020 r.
i przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w pierwszym miesiącu, za który jest składany wniosek
o zwolnienie z opłacania składek, o którym mowa w art. 31zp ust. 1, nie był wyższy
niż 300% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto
w gospodarce narodowej w 2020 r.
2a. Na wniosek płatnika składek będącego osobą prowadzącą pozarolniczą
działalność opłacającego składki wyłącznie na własne ubezpieczenia społeczne lub
ubezpieczenie zdrowotne zwalnia się z obowiązku opłacenia nieopłaconych
należności z tytułu składek, o których mowa w ust. 2, za okres od dnia 1 kwietnia
2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., jeżeli prowadził działalność przed dniem 1 kwietnia 2020 r. i:
1) przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od
osób fizycznych uzyskany w pierwszym miesiącu, za który jest składany
wniosek o zwolnienie z opłacania składek, był wyższy niż 300%
prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto
w gospodarce narodowej w 2020 r. oraz
2) dochód z tej działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od
osób fizycznych uzyskany w pierwszym miesiącu, za który jest składany
wniosek o zwolnienie z opłacania składek, nie był wyższy niż 7000 zł.
2b. Na wniosek płatnika składek będącego przedsiębiorcą, o którym mowa
w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, opłacającego
składki wyłącznie na własne ubezpieczenie zdrowotne zwalnia się z obowiązku
opłacenia nieopłaconych należności z tytułu składek na jego obowiązkowe
ubezpieczenie zdrowotne za okres od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r.,
jeżeli prowadził działalność przed dniem 1 kwietnia 2020 r. i przychód z tej
działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych
uzyskany w pierwszym miesiącu, za który jest składany wniosek o zwolnienie
z opłacania składek, o którym mowa w art. 31zp ust. 1:
1) nie był wyższy niż 300% prognozowanego przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2020 r. albo
2) był wyższy niż 300% prognozowanego przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2020 r. oraz dochód z tej
działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób
fizycznych uzyskany w pierwszym miesiącu, za który jest składany wniosek
o zwolnienie z opłacania składek, nie był wyższy niż 7000 zł.
3. Na wniosek duchownego albo przełożonego domu zakonnego lub innej
zwierzchniej instytucji diecezjalnej lub zakonnej będących płatnikiem składek zwalnia
się z obowiązku opłacenia nieopłaconych należności z tytułu składek na obowiązkowe
ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz wypadkowe, dobrowolne ubezpieczenie
chorobowe oraz na ubezpieczenie zdrowotne należne z tytułu bycia duchownym, za
okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r.
4. W przypadku osoby prowadzącej pozarolniczą działalność, osoby z nią
współpracującej przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 2b i osoby duchownej
zwolnieniu z obowiązku opłacania podlegają należności z tytułu składek ustalone od
obowiązującej ją najniższej podstawy wymiaru tych składek.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osoby wykonującej pracę na
podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, innej umowy o świadczenie usług, do
której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia i osoby
z nią współpracującej, dla której podstawę wymiaru składek stanowi zadeklarowana
kwota.
6. Liczbę ubezpieczonych, o których mowa w ust. 1 i 1a, oblicza się, nie
uwzględniając ubezpieczonych będących pracownikami młodocianymi
i duchownych.
7. W przypadku gdy płatnik składek zgłosił do ubezpieczeń społecznych
wyłącznie pracowników młodocianych, zwolnienie z obowiązku opłacania
nieopłaconych należności z tytułu składek następuje na zasadach określonych w ust. 1.
8. Na wniosek płatnika składek prowadzącego, na dzień złożenia wniosku
o zwolnienie z opłacania składek, działalność gospodarczą oznaczoną według Polskiej
Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami
49.39.Z, 55.10.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.14.Z, 59.20.Z, 71.11.Z, 77.39.Z,
79.11.A, 79.12.Z, 79.90.A, 82.30.Z, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.03.Z, 90.04.Z, 93.11.Z,
93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z albo świadczącego usługi na rzecz muzeów w rozumieniu
ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2020 r. poz. 902), oznaczone
kodem 79.90.A, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.59, 85.60.Z, albo prowadzącego muzeum
w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach niebędące instytucją
kultury, o zakończonym procesie organizacji muzeum i wpisanym do wykazu
muzeów, o którym mowa w art. 5b ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach,
zwalnia się z obowiązku opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne, na
ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, za okres od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 września 2020 r., wykazanych w deklaracjach
rozliczeniowych złożonych za ten okres, jeżeli był zgłoszony jako płatnik składek do
dnia 30 czerwca 2020 r. i przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów
podatkowych uzyskany w pierwszym miesiącu kalendarzowym, za który składany jest
wniosek o zwolnienie z opłacania tych składek był niższy co najmniej o 75%
w stosunku do przychodu uzyskanego w tym samym miesiącu kalendarzowym w 2019 r.
9. Opłacone należności z tytułu składek, które zostały zwolnione z obowiązku
opłacania na podstawie ust. 8 lub 10, podlegają zwrotowi na zasadach określonych
w art. 24 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
10. Na wniosek płatnika składek prowadzącego, na dzień 30 września 2020 r.,
działalność oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako
rodzaj przeważającej działalności, kodami 47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z,
47.89.Z, 49.32.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z,
59.12.Z, 59.13.Z, 59.14.Z, 59.20.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A, 79.90.C, 82.30.Z,
85.51.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności
leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa
uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej
oraz o gminach uzdrowiskowych, lub realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji
leczniczej, 86.90.A, 86.90.D, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z,
93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, 96.01.Z, 96.04.Z, zwalnia się
z obowiązku opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne, na
ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, za
okres od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia 30 listopada 2020 r., wykazanych
w deklaracji rozliczeniowej złożonej za ten miesiąc, jeżeli był zgłoszony jako płatnik
składek do dnia 30 czerwca 2020 r. i przychód z tej działalności w rozumieniu
przepisów podatkowych uzyskany w listopadzie 2020 r. był niższy co najmniej o 40%
w stosunku do przychodu uzyskanego w listopadzie 2019 r.
11. Oceny spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 10, w zakresie oznaczenia
prowadzonej działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)
2007 dokonuje się na podstawie danych zawartych w rejestrze REGON w brzmieniu
na dzień 30 września 2020 r.
Art. 31zp. 1. Wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacania należności z tytułu
składek, o których mowa w art. 31zo, zwany dalej „wnioskiem o zwolnienie
z opłacania składek”, płatnik składek przekazuje do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych nie później niż:
1) do dnia 30 czerwca 2020 r. – w przypadku składek należnych za okres od dnia
1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r.;
2) do dnia 30 listopada 2020 r. – w przypadku składek, o których mowa w art. 31zo
ust. 8, należnych za okres od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 września 2020 r.,
z wyjątkiem pkt 3;
3) do dnia 15 stycznia 2021 r. – w przypadku składek, o których mowa w art. 31zo
ust. 8, należnych za okres od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 września 2020 r.,
jeżeli płatnik składek prowadzi, na dzień złożenia wniosku, działalność
oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj
przeważającej działalności, kodem 55.10.Z, 79.12.Z;
3a) do dnia 15 marca 2021 r. – w przypadku składek, o których mowa w art. 31zo
ust. 8, należnych za okres od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 września 2020 r.,
jeżeli płatnik składek prowadzi, na dzień złożenia wniosku, działalność
oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007), jako rodzaj
przeważającej działalności, kodem 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.14.Z, 71.11.Z,
90.03.Z, 90.04.Z albo jeżeli płatnik świadczy usługi na rzecz muzeów
w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach, oznaczone kodem
85.51.Z, 85.52.Z, 85.59, 85.60.Z, bądź prowadzi muzeum w rozumieniu ustawy
z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach niebędące instytucją kultury,
o zakończonym procesie organizacji muzeum i wpisanym do wykazu muzeów,
o którym mowa w art. 5b ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach;
4) do dnia 31 stycznia 2021 r. – w przypadku składek, o których mowa w art. 31zo
ust. 10, należnych za okres od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia 30 listopada 2020 r.
1a. (uchylony)
2. Wniosek o zwolnienie z opłacania składek zawiera:
1) dane płatnika składek:
a) imię i nazwisko, nazwę skróconą,
b) numer NIP i REGON, a jeżeli płatnikowi składek nie nadano tych numerów
lub jednego z nich – numer PESEL lub serię i numer dowodu osobistego albo paszportu,
c) adres do korespondencji;
2) oświadczenie płatnika składek, o którym mowa w art. 31zo ust. 2 i ust. 2b pkt 1,
potwierdzające uzyskanie, w pierwszym miesiącu, za który jest składany
wniosek o zwolnienie z opłacania składek przychodu z działalności nie
wyższego niż 300% prognozowanego przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2020 r.;
2a) oświadczenie płatnika składek, o którym mowa w art. 31zo ust. 2a i ust. 2b
pkt 2, potwierdzające uzyskanie w pierwszym miesiącu, za który jest składany
wniosek o zwolnienie z opłacania składek, przychodu z działalności wyższego
niż 300% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto
w gospodarce narodowej w 2020 r. oraz uzyskanie w pierwszym miesiącu, za
który jest składany wniosek o zwolnienie z opłacania składek, dochodu nie
wyższego niż 7000 zł;
2b) oświadczenie płatnika składek o rodzaju przeważającej działalności, o której
mowa odpowiednio w art. 31zo ust. 8 lub 10;
2c) oświadczenie płatnika składek, o którym mowa w art. 31zo ust. 8,
potwierdzające, że przychód z działalności uzyskany w pierwszym miesiącu
kalendarzowym, za który składany jest wniosek o zwolnienie z opłacania
składek, był niższy co najmniej o 75% w stosunku do przychodu uzyskanego
w tym samym miesiącu kalendarzowym w 2019 r.;
2d) oświadczenie płatnika składek, o którym mowa w art. 31zo ust. 10,
potwierdzające, że przychód z działalności uzyskany w listopadzie 2020 r. był
niższy co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w listopadzie 2019 r.;
2e) oświadczenie płatnika składek, o którym mowa w art. 31zo ust. 8,
potwierdzające, że usługi oznaczone kodami 85.51.Z, 85.52.Z, 85.59, 85.60.Z są
świadczone na rzecz muzeum w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 1996 r.
o muzeach; oświadczenie to zastępuje oświadczenie, o którym mowa w pkt 2b;
3) inne informacje niezbędne do umorzenia składek;
4) podpis wnioskodawcy.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2–2e, płatnik składek składa pod
rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
W oświadczeniu jest zawarta klauzula następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
4. Wniosek o zwolnienie z opłacania składek może być złożony wyłącznie
w formie dokumentu elektronicznego za pomocą profilu informacyjnego utworzonego
w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych, w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym
podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo
wykorzystując sposób potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych
udostępniony bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w systemie
teleinformatycznym.
Art. 31zq. 1. Za marzec, kwiecień i maj 2020 r., w przypadku, o którym mowa
w art. 31zo ust. 8 – za lipiec, sierpień, wrzesień 2020 r., a w przypadku, o którym
mowa w art. 31zo ust. 10 – za listopad 2020 r., płatnik składek jest obowiązany
przesyłać deklaracje rozliczeniowe lub imienne raporty miesięczne na zasadach
i w terminach określonych w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych, chyba że zgodnie z tymi przepisami zwolniony
jest z obowiązku ich składania.
2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zwalnia z obowiązku opłacania należności
z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od
dnia przesłania deklaracji rozliczeniowej lub imiennych raportów miesięcznych
należnych za ostatni miesiąc wskazany we wniosku o zwolnienie z opłacania składek,
a w przypadku gdy płatnik składek zwolniony jest z obowiązku ich składania –
w terminie nie dłuższym niż 30 dni od terminu, w którym powinna być opłacona
składka za ostatni miesiąc wskazany we wniosku o zwolnienie z opłacania składek.
3. Warunkiem zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek,
o których mowa w art. 31zo, jest przesłanie deklaracji rozliczeniowych lub imiennych
raportów miesięcznych należnych za marzec, kwiecień i maj 2020 r. nie później niż
do dnia 30 czerwca 2020 r. w przypadku, o którym mowa w art. 31zo ust. 8, należnych
za lipiec, sierpień, wrzesień 2020 r. – do dnia 31 października 2020 r., a w przypadku,
o którym mowa w art. 31zo ust. 10, należnych za listopad 2020 r. – do dnia 31 grudnia
2020 r., chyba że płatnik składek zwolniony jest z obowiązku ich składania.
4. Zwolnieniu z obowiązku opłacania podlegają należności z tytułu składek,
o których mowa w art. 31zo, znane na dzień rozpatrzenia wniosku o zwolnienie
z opłacania składek.
5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych informuje płatnika składek o zwolnieniu
z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w ust. 2.
6. W przypadku płatnika składek, który utworzył profil informacyjny w systemie
teleinformatycznym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, informacja o której mowa
w ust. 5, udostępniana jest wyłącznie na tym profilu.
7. Odmowa zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek,
o których mowa w art. 31zo, następuje w drodze decyzji.
8. Od decyzji o odmowie zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu
składek, o której mowa w ust. 7, płatnikowi składek przysługuje prawo do wniesienia
wniosku do Prezesa Zakładu o ponowne rozpatrzenie sprawy, na zasadach
dotyczących decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra. Do wniosku stosuje
się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego dotyczące odwołań od decyzji oraz ustawy z dnia 30 sierpnia
2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Art. 31zr. 1. Informacja o składkach na ubezpieczenie emerytalne osób
prowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących oraz
duchownych, zwolnionych z obowiązku ich opłacania, ewidencjonowana jest na
koncie ubezpieczonego, o którym mowa w art. 40 ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jako składka wpłacona.
2. (uchylony)
3. Płatnika składek, który złożył wniosek o zwolnienie z opłacania składek, do
dnia rozpatrzenia tego wniosku uważa się za niezalegającego w opłacaniu składek,
o których mowa w art. 31zo, należnych za okres wskazany w tym wniosku.
Art. 31zs. 1. W przypadku osób prowadzących pozarolnicza działalność i osób
z nimi współpracujących oraz duchownych, jeżeli przepisy uzależniają prawo lub
wysokość świadczeń z ubezpieczeń społecznych od opłacenia składek, składki na
ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 31zo, zwolnione z obowiązku ich
opłacania traktuje się jak składki opłacone.
2. Osoba prowadząca pozarolniczą działalność i osoba z nią współpracująca oraz
duchowny zachowuje prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa jeżeli podlegała ubezpieczeniu chorobowemu w dniu
1 lutego 2020 r.
3. Osoba, której dotyczy zwolnienie z obowiązku odprowadzania składki na
ubezpieczenie zdrowotne i zgłoszeni przez nią do tego ubezpieczenia członkowie rodziny zachowują prawo do świadczeń określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Art. 31zt. Obsługa przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zwolnienia
z obowiązku opłacania składek, o których mowa w art. 31zo, realizowana jest w trybie
umorzenia składek.
Art. 31zu. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych informuje Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej o wysokości przychodu lub dochodu wykazanego we
wniosku o zwolnienie z opłacania składek.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej informuje Zakład Ubezpieczeń
Społecznych o rozbieżnościach pomiędzy przychodem lub dochodem wykazanym we
wniosku o zwolnienie z opłacania składek a przychodem lub dochodem wykazanym
dla celów podatkowych.
3. Wymiana informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje w formie
elektronicznej.
4. W przypadku gdy zostanie stwierdzone, że rozbieżności, o których mowa
w ust. 2, są wynikiem wprowadzenia w błąd Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
płatnik składek jest obowiązany do opłacenia należności z tytułu składek, o których
mowa w art. 31zo, za marzec, kwiecień i maj 2020 r., w przypadku, o którym mowa
w art. 31zo ust. 8 – za lipiec, sierpień i wrzesień 2020 r., a w przypadku, o którym
mowa w art. 31zo ust. 10 – za listopad 2020 r., wraz z odsetkami za zwłokę,
w terminie 30 dni od otrzymania decyzji o obowiązku opłacenia tych składek, wraz
z odsetkami za zwłokę. Do decyzji o obowiązku opłacenia składek stosuje się
odpowiednio art. 31zq ust. 8.
5. W przypadku nie opłacenia w terminie należności z tytułu składek, o których
mowa w ust. 4, należności te podlegają przymusowemu dochodzeniu na podstawie
przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Art. 31zua. Na żądanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Główny Urząd
Statystyczny jest obowiązany przekazać informację, czy wskazany płatnik składek,
o którym mowa w art. 31zo ust. 8 lub 10, na wskazany dzień prowadził pozarolniczą
działalność gospodarczą oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)
2007 jako rodzaj przeważającej działalności, kodem, o którym mowa odpowiednio
w art. 31zo ust. 8 albo 10.
Art. 31zub. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest uprawniony do kontroli
prawidłowości i rzetelności danych przekazanych przez płatnika składek we wniosku o zwolnienie z opłacania składek na zasadach określonych w rozdziale 10 ustawy
z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Art. 31zv. Do zamówień na usługi lub dostawy udzielane przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych w związku z realizacją zadań związanych ze zwolnieniem
z tytułu nieopłaconych składek, o których mowa w art. 31zo, nie stosuje się przepisów
o zamówieniach publicznych.
Art. 31zw. 1. Skutki finansowe w wysokości zwolnienia z obowiązku opłacania
należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne oraz należności z tytułu
składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 31zo, są finansowane ze
środków Funduszu, o którym mowa w art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r.
o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz
wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, lub w formie
dotacji z budżetu państwa.
2. Do zmian planu finansowego Narodowego Funduszu Zdrowia na 2020 r.
w zakresie środków przekazywanych Narodowemu Funduszowi Zdrowia z Funduszu,
o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepis art. 124 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
oraz nie stosuje się przepisów art. 118 ust. 3 i art. 121 tej ustawy.
Art. 31zx. Przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania należności
z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo, nie stanowią przychodu w rozumieniu
przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku
dochodowym od osób prawnych.
Art. 31zy. 1. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19,
w drodze rozporządzenia, określić inne okresy zwolnienia z tytułu nieopłaconych
składek, niż określone w art. 31zo ust. 1–3 dla wszystkich albo niektórych płatników
składek, którzy byli uprawnieni do zwolnienia z tytułu nieopłaconych składek na
podstawie art. 31zo ust. 1–3, lub objąć tym zwolnieniem innych płatników składek,
mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii, skutki nimi wywołane, ograniczenia w prowadzeniu działalności
gospodarczej wynikające z tych stanów oraz obszary życia gospodarczego
i społecznego w szczególny sposób dotknięte konsekwencjami COVID-19.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może ustalać krąg płatników
składek zwolnionych z tytułu nieopłaconych składek, poprzez określenie:
1) innych niż wskazane w przepisach:
a) art. 31zo ust. 1 i 1a liczb ubezpieczonych zgłoszonych do ubezpieczeń
społecznych,
b) art. 31zo ust. 1–1b okresów, w których byli zgłoszeni jako płatnicy składek,
c) art. 31zo ust. 2–2b okresów prowadzenia działalności,
d) art. 31zq warunków;
2) kodów, którymi oznaczona była, na wskazany dzień przypadający nie wcześniej
niż 3 miesiące przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, według Polskiej
Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności,
pozarolnicza działalność gospodarcza płatników składek zwalnianych z tytułu
nieopłaconych składek;
3) obniżenia przychodu z działalności lub okresu porównawczego stanowiących
warunki ubiegania się o zwolnienie.
3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może także określać:
1) inną niż wskazana w art. 31zo ust. 1a wysokość łącznej kwoty nieopłaconych
należności z tytułu składek, których dotyczy zwolnienie;
2) inny niż wskazany w przepisie art. 31zp ust. 1 termin składania wniosków;
3) inne niż wskazane w przepisie art. 31zp ust. 2 pkt 2–2c oraz pkt 2e
oświadczenia;
4) inne niż wskazane w art. 31zu ust. 4 warunki obowiązku opłacenia należności
z tytułu składek, których dotyczyło zwolnienie z tytułu nieopłaconych składek;
5) termin przekazania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych deklaracji
rozliczeniowych lub imiennych raportów miesięcznych za miesiąc, którego
dotyczy zwolnienie z tytułu nieopłaconych składek.
4. W przypadku wydania rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1,
zawierającego określenie kodów, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Główny Urząd
Statystyczny jest obowiązany przekazać Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych wykaz
płatników składek, którzy na dzień wskazany w tym rozporządzeniu prowadzili
pozarolniczą działalność gospodarczą oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji
Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami
wskazanymi w tym rozporządzeniu. Wykaz zawiera imię i nazwisko albo nazwę
skróconą płatnika składek, NIP, REGON oraz kod PKD.
5. Główny Urząd Statystyczny przekazuje wykaz, o którym mowa w ust. 4,
w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.
6. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany
rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, w zakresie określenia kodów, o którym
mowa w ust. 2 pkt 2.
Art. 31zy1. 1. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
ogłoszonego z powodu COVID-19 przepisów art. 55 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia
7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333) nie stosuje się,
a wnioski o udzielenie pozwolenia na użytkowanie złożone przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy, jeżeli nie wydano decyzji o pozwoleniu na użytkowanie,
traktuje się jak zawiadomienie o zakończeniu budowy, o którym mowa w art. 54
ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.
2. W przypadku wniosków, o których mowa w ust. 1, termin do zgłoszenia
sprzeciwu w drodze decyzji liczy się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 31zy2. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, kolegialne organy samorządu
zawodowego architektów i inżynierów budownictwa, a także ich organy wykonawcze
oraz inne organy wewnętrzne mogą podejmować uchwały przy wykorzystaniu
środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość lub w trybie obiegowym.
Art. 31zy3. 1. Ubezpieczonemu rolnikowi i domownikowi, o których mowa
w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U.
z 2020 r. poz. 174 i 782), w sytuacji objęcia obowiązkową kwarantanną, nadzorem
epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19 przysługuje zasiłek w
wysokości 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie
z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U.
z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564).
2. W razie zbiegu prawa do zasiłku, o którym mowa w ust. 1, z prawem do
zasiłku chorobowego, o którym mowa w art. 14 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r.
o ubezpieczeniu społecznym rolników lub w art. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa, uprawnionemu wypłaca się jedno świadczenie – wyższe albo
wybrane przez uprawnionego.
3. Do przyznania i wypłaty zasiłku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
4. Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, jest finansowany z budżetu państwa za
pośrednictwem Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
5. Do zasiłku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 29 ust. 10 i 12 oraz
art. 52 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
Art. 31zy3a. 1. Osobie podlegającej ubezpieczeniu społecznemu w razie choroby
i macierzyństwa określonemu w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych, u której stwierdzone zakażenie lub zachorowanie na
chorobę, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi, przy czym stwierdzone zakażenie lub zachorowanie
powstało w związku z wykonywaniem zadań członka ochotniczej straży pożarnej
w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii z powodu tej
choroby, przysługuje zasiłek chorobowy, którego miesięczny wymiar wynosi 100%
podstawy wymiaru zasiłku obliczonej na podstawie przepisów ustawy z dnia
25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa.
2. Osobie podlegającej ubezpieczeniu społecznemu w razie choroby
i macierzyństwa określonemu w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych, która na skutek podlegania obowiązkowej kwarantannie,
izolacji lub izolacji w warunkach domowych, o których mowa w przepisach
o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, jeżeli podleganie
tej kwarantannie lub izolacji powstało w związku z wykonywaniem zadań członka
ochotniczej straży pożarnej w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub
stanu epidemii z powodu tej choroby, przysługuje zasiłek chorobowy, którego
miesięczny wymiar wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku obliczonej na podstawie
ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
Art. 31zy4. 1. W roku 2020 Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie przesyła
ubezpieczonym informacji o stanie konta, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
2. Ubezpieczonym, którzy w systemie teleinformatycznym Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych utworzyli profil informacyjny, w roku 2020 zakres danych
objętych informacją o stanie konta, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, udostępniany jest
w systemie teleinformatycznym w formie elektronicznej.
3. W roku 2020 informacja o stanie konta, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy
z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, na żądanie
ubezpieczonego przesyłana jest listem.
Art. 31zy5. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii płatnik składek, ubezpieczony oraz pobierający świadczenia
z ubezpieczeń społecznych lub inne świadczenia wypłacane przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych na podstawie odrębnych przepisów, który w systemie
teleinformatycznym udostępnionym bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych utworzył profil informacyjny, może samodzielnie pobierać dokument potwierdzający swoje dane zgromadzone w systemie teleinformatycznym Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych.
2. Zakres danych możliwych do samodzielnego pobrania z systemu
teleinformatycznego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zawartych
w potwierdzeniach, o których mowa w ust. 1, określa Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
3. Dokument, o którym mowa w ust. 1, może być wykorzystywany przez
płatnika składek, ubezpieczonego lub pobierającego świadczenia z ubezpieczeń
społecznych lub inne świadczenia wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych
na podstawie odrębnych przepisów, który je pobrał, w postaci dokumentu
elektronicznego, potwierdzonego kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną Zakładu lub
w formie wydruku.
4. Zakład Ubezpieczeń Społecznych umożliwia weryfikację dokumentu,
o którym mowa w ust. 1, przez udostępnioną przez Zakład stronę internetową.
5. Dokument, o którym mowa w ust. 1, ma moc zrównaną z mocą dokumentu
wydanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli jego weryfikacja dokonana
została w sposób określony w ust. 4.
Art. 31zy6. W przypadku czasowego ograniczenia, w celu przeciwdziałania
COVID-19, prowadzenia usług rehabilitacyjnych w ramach prewencji rentowej,
o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266, 321, 568, 695, 875 i 1291) do
roszczeń stron umów o świadczenie usług rehabilitacyjnych o których mowa
w § 18 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 października 2001 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu kierowania przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych na rehabilitację leczniczą oraz udzielania zamówień na usługi rehabilitacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 277) oraz roszczeń osób, które w wyniku
czasowego ograniczenia w celu przeciwdziałania COVID-19 nie mogły skorzystać
z usług podmiotów prowadzących działalność leczniczą, zastosowanie będzie mieć
art. 495 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740).
Art. 31zy7. Jeżeli termin, o którym mowa w art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia
30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1725)
upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii,
termin ten uważa się za zachowany w razie zgłoszenia wniosku o przyznanie
świadczenia przedemerytalnego w ciągu 30 dni od dnia ustania obowiązywania stanu
zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii w związku z COVID-19.
Art. 31zy8. W roku 2020 termin, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia
30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych uważa się za zachowany,
jeżeli osoba uprawniona do świadczenia lub zasiłku przedemerytalnego powiadomi
organ rentowy o wysokości przychodu uzyskanego w roku rozliczeniowym
przypadającym od dnia 1 marca 2019 r. do dnia 29 lutego 2020 r., z uwzględnieniem
przychodów uzyskanych w kolejnych miesiącach tego roku, w ciągu 30 dni od ustania
obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii w związku
z COVID-19.
Art. 31zy9. 1. Osobom, które w okresie 30 dni po ustaniu obowiązywania stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii związanych z COVID-19 zgłoszą
wniosek o przyznanie, ponowne ustalenie wysokości lub podjęcie wypłaty emerytury,
renty lub innego świadczenia o charakterze długoterminowym, do którego przyznania
właściwy jest organ rentowy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, prawo do
świadczenia, prawo do świadczenia w ponownie ustalonej wysokości lub wypłata
świadczenia przysługuje, na ich żądanie wyrażone w formie oświadczenia, od dnia,
w którym zostały spełnione warunki do przyznania, ponownego ustalenia wysokości
lub podjęcia wypłaty świadczenia, nie wcześniej jednak niż od dnia 1 marca 2020 r.
2. Przepisu ust. 1, nie stosuje się do emerytur i rent, o których mowa
w art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53, 252, 568, 1222 i 1578) i w art. 16
ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących
ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2020 r. poz. 517) oraz do
rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (Dz. U. poz. 303).
Art. 31zy10. 1. Ze względów gospodarczych związanych z wystąpieniem
COVID-19, Zakład może na wniosek dłużnika odstąpić od pobierania odsetek za
zwłokę, o których mowa w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych od należności z tytułu składek należnych za okres
przypadający po dniu 31 grudnia 2019 r.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może być złożony do Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych w terminie obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii albo w okresie 30 dni następujących po ich
odwołaniu.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane płatnika składek:
a) imię i nazwisko, nazwę skróconą,
b) numer NIP i REGON, a jeżeli płatnikowi składek nie nadano tych numerów
lub jednego z nich – numer PESEL lub serię i numer dowodu osobistego
albo paszportu,
c) adres do korespondencji;
2) uzasadnienie odstąpienia pobierania odsetek za zwłokę;
3) inne informacje niezbędne do odstąpienia pobierania odsetek za zwłokę;
4) podpis wnioskodawcy.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może być złożony wyłącznie w formie
dokumentu elektronicznego za pomocą profilu informacyjnego utworzonego
w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych, w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym
podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo
wykorzystując sposób potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych
udostępniony bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w systemie
teleinformatycznym.
5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych informuje płatnika składek o odstąpieniu
pobierania odsetek za zwłokę, o których mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia
złożenia kompletnego wniosku.
6. W przypadku płatnika składek, który utworzył profil informacyjny w systemie
teleinformatycznym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, informacja o której mowa
w ust. 5, udostępniana jest wyłącznie na tym profilu.
7. Odmowa odstąpienia od pobierania odsetek za zwłokę, o których mowa
w ust. 1, następuje w drodze decyzji.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 7, płatnikowi składek przysługuje prawo do
wniesienia wniosku do Prezesa Zakładu o ponowne rozpatrzenie sprawy, na zasadach
dotyczących decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra. Do wniosku stosuje
się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego dotyczące odwołań od decyzji oraz ustawy z dnia 30 sierpnia
2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
9. Do zamówień na usługi lub dostawy udzielane przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych w związku z realizacją zadań związanych z odstąpieniem od pobierania
odsetek za zwłokę nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo
zamówień publicznych.
Art. 31zy11. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
ogłoszonego z powodu COVID-19 dopuszcza się wykorzystywanie w procesie
budowlanym map do celów projektowych oraz map zawierających wyniki
geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej opatrzonych przez wykonawcę prac
geodezyjnych oświadczeniem, złożonym pod rygorem odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych oświadczeń, o pozytywnym wyniku weryfikacji tych map przez
właściwy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej.
Art. 31zy12. 1. Środki z funduszu prewencji i rehabilitacji, zarządzanego przez
Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, które nie zostały wykorzystane
przez samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, dla których podmiotem
tworzącym jest Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w wyniku
niezrealizowania świadczeń rehabilitacji leczniczej dla rolników z powodu ogłoszenia
stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii na podstawie ustawy z dnia
5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, mogą zostać przeznaczone na
pomoc finansową udzielaną przez Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
bezpośrednio na pokrycie szkód z tego tytułu.
2. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, jest przyznawana na zasadach
określonych w art. 114–116 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, w drodze umowy zawieranej przez samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej z Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, na wniosek
samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.
3. Przez niewykorzystane środki z funduszu prewencji i rehabilitacji, o których
mowa w ust. 1, należy rozumieć środki, które zgodnie z art. 80 ustawy z dnia
20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników pochodzą z dotacji
z budżetu państwa oraz odpisu od Funduszu Składkowego Ubezpieczenia
Społecznego Rolników, w wysokości do 6,5% planowanych wydatków tego funduszu
i są przeznaczone na finansowanie kosztów rzeczowych wynikających z realizacji
zadań Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie pokrycia kosztów
rehabilitacji leczniczej rolników, o których mowa w art. 64 ustawy z dnia 20 grudnia
1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, a nie zostały wypłacone w związku
z ograniczaniem działalności samodzielnych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej, dla których podmiotem tworzącym jest Prezes Kasy Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego w związku z COVID-19.
4. Do pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 29 ust. 10
i 12 oraz art. 52 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
5. Wprowadzenie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii na
podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 wypełnia
znamiona przeciwskazań medycznych do kontynuowania rozpoczętej rehabilitacji
leczniczej w zakresie działalności samodzielnych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej, dla których podmiotem tworzącym jest Prezes Kasy Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego.
Art. 31zy13. 1. Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przysługujących
osobom, którym obniżono wymiar czasu pracy na podstawie art. 15g, oraz osobom,
którym na podstawie art. 15zf wprowadzono mniej korzystne warunki zatrudnienia niż
wynikające z umów o pracę, nie stosuje się przepisu art. 40 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa, jeżeli:
1) obniżenie wymiaru czasu pracy lub wprowadzenie mniej korzystnych warunków
zatrudnienia nastąpiło w okresie wcześniej pobieranego zasiłku oraz
2) między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było
przerwy albo przerwa była krótsza niż trzy miesiące kalendarzowe.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do osób, którym obniżono wymiar czasu
pracy na podstawie art. 15gb.
3. Przepis ust. 1 stosuje się również do osób, którym na podstawie art. 15zzzzzo
ust. 2 obniżono wymiar czasu pracy lub wprowadzono mniej korzystne warunki
zatrudnienia niż wynikające z podstawy nawiązania stosunku pracy.
4. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przypadającego
w okresie ciąży oraz zasiłku macierzyńskiego osobom, o których mowa w ust. 1–3:
1) warunku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się;
2) nie uwzględnia się okresów obniżonego wymiaru czasu pracy lub mniej
korzystnych warunków zatrudnienia, o których mowa w ust. 1–3.
Art. 31zy14. 1. Na wniosek zleceniobiorcy wykonującego umowę agencyjną,
umowę zlecenia lub inną umowę o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia,
zwaną dalej „umową zlecenia”, uzyskującego z wykonywania tej umowy zlecenia
przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych
z tytułów, o których mowa w art. 15zs3 ust. 1, Zakład Ubezpieczeń Społecznych
zwalnia zleceniodawcę z obowiązku obliczania, potrącania z dochodu zleceniobiorcy
i opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne na
Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, zwanego dalej „zwolnieniem z obowiązku naliczania składek”,
należnych z tytułu wykonywania tej umowy zlecenia za okres od dnia 1 stycznia
2021 r. do dnia 30 kwietnia 2021 r.
2. Zwolnienie z obowiązku naliczania składek przysługuje, jeżeli:
1) umowa zlecenia, z wykonywania której uzyskiwany jest przychód w rozumieniu
przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułów, o których
mowa w art. 15zs3 ust. 1, została zawarta w okresie od dnia 1 stycznia 2021 r. do
dnia 31 marca 2021 r.;
2) łączny przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób
fizycznych z tytułów, o których mowa w art. 15zs3 ust. 1, uzyskany
z wykonywania umów zlecenia na rzecz wszystkich zleceniodawców,
w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek
o zwolnienie z obowiązku naliczania składek nie był wyższy od 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału
ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie
przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
obowiązującego na dzień złożenia wniosku;
3) zleceniobiorca nie podlegał ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu niż
wykonywanie umów zlecenia.
3. Zwolnienie z obowiązku naliczania składek przysługuje z tytułu
wykonywania każdej umowy zlecenia, spełniającej warunki określone w ust. 1 i 2, do
wysokości maksymalnej kwoty podstawy wymiaru tych składek ustalanej dla każdej umowy zlecenia.
4. Maksymalną kwotę podstawy wymiaru składek, o której mowa w ust. 3, ustala
się w wysokości 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa
w ust. 2 pkt 2, za każdy miesiąc od stycznia 2021 r. do kwietnia 2021 r., w którym
umowa zlecenia była wykonywana co najmniej 1 dzień.
5. Składki na ubezpieczenia społeczne objęte zwolnieniem z obowiązku ich
naliczania nie są ewidencjonowane na koncie ubezpieczonego, o którym mowa
w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
6. Wniosek o zwolnienie z obowiązku naliczania składek zleceniobiorca
przekazuje do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie później niż w terminie 7 dni od
dnia zawarcia umowy zlecenia. Wniosek złożony po tym terminie nie podlega rozpatrzeniu.
7. Wniosek o zwolnienie z obowiązku naliczania składek zawiera:
1) dane zleceniobiorcy:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL, a jeżeli nie nadano tego numeru – serię i numer dowodu
osobistego albo paszportu,
c) adres do korespondencji;
2) dane zleceniodawcy:
a) imię i nazwisko, nazwę skróconą,
b) numer NIP, a jeżeli nie nadano tego numeru – numer PESEL i REGON;
3) oświadczenie zleceniobiorcy potwierdzające:
a) datę zawarcia i okres, na który została zawarta umowa zlecenia,
b) wysokość planowanego przychodu z tytułu wykonywania umowy zlecenia
w okresie od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 30 kwietnia 2021 r.,
c) uzyskiwanie z wykonywania umowy przychodów z tytułów, o których
mowa w art. 15zs3 ust. 1,
d) uzyskanie w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony
wniosek o zwolnienie z obowiązku naliczania składek, przychodu
z wykonywania umów zlecenia z tytułów, o których mowa w art. 15zs3
ust. 1, na rzecz wszystkich zleceniodawców nie wyższego od 100%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału
ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie
przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
obowiązującego na dzień złożenia wniosku,
e) niepodleganie ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu niż
wykonywanie umów zlecenia;
4) oświadczenie zleceniobiorcy o świadomości, że nienaliczone składki na
ubezpieczenia społeczne nie będą uwzględniane w świadczeniach z ubezpieczeń społecznych.
8. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7 pkt 3, zleceniobiorca składa pod
rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
W oświadczeniu jest zawarta klauzula następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
9. Wniosek o zwolnienie z obowiązku naliczania składek może być złożony
wyłącznie za pomocą profilu informacyjnego utworzonego w systemie
teleinformatycznym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w formie dokumentu
elektronicznego opatrzonego podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym,
podpisem osobistym albo wykorzystując sposób potwierdzania pochodzenia oraz
integralności danych udostępniony bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych
w systemie teleinformatycznym.
10. O złożeniu wniosku o zwolnienie z obowiązku naliczania składek
zleceniobiorca informuje niezwłocznie zleceniodawcę.
11. Zakład Ubezpieczeń Społecznych informuje zleceniodawcę i zleceniobiorcę
o zwolnieniu z obowiązku naliczania składek oraz o wysokości podstawy wymiaru,
od której nie powinny być naliczane składki, na profilu informacyjnym odpowiednio
zleceniobiorcy i zleceniodawcy w systemie teleinformatycznym Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych, niezwłocznie po rozpatrzeniu wniosku i wyjaśnieniu wszelkich okoliczności dotyczących ustalenia prawa do zwolnienia, o którym mowa w ust. 1.
12. Jeżeli zleceniodawca nie posiada profilu informacyjnego w systemie
teleinformatycznym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ma obowiązek jego założenia
niezwłocznie po otrzymaniu od zleceniobiorcy informacji, o której mowa w ust. 10.
13. Za okresy, za które przysługuje zwolnienie z obowiązku naliczania składek,
zleceniodawca obowiązany jest przesyłać za zleceniobiorcę imienne raporty
miesięczne, w terminach i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. W imiennym raporcie
miesięcznym nie wykazuje się kwot składek, które zostały zwolnione z obowiązku
naliczania, oraz podstawy ich wymiaru, od której zostały ustalone.
14. Jeżeli zwolnienie z obowiązku naliczenia składek w danym miesiącu dotyczy
tylko części przychodu z wykonywania umowy zlecenia, od pozostałej części
przychodu zleceniodawca obowiązany jest obliczyć, potrącić z dochodu
zleceniobiorcy i opłacić składki w terminie i na zasadach określonych w ustawie
z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
15. Odmowa zwolnienia z obowiązku naliczania składek następuje w drodze
decyzji, od której zleceniobiorcy przysługuje prawo wniesienia wniosku do Prezesa
Zakładu o ponowne rozpatrzenie sprawy, na zasadach dotyczących decyzji wydanej
w pierwszej instancji przez ministra. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego
dotyczące odwołań od decyzji oraz ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
16. Zleceniobiorca, którego dotyczy zwolnienie z obowiązku naliczania składek
na ubezpieczenie zdrowotne, i zgłoszeni przez niego do tego ubezpieczenia
członkowie rodziny zachowują prawo do świadczeń określonych w ustawie z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
17. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest uprawniony do kontroli prawidłowości
i rzetelności danych przekazanych przez zleceniobiorcę we wniosku o zwolnienie
z obowiązku naliczania składek. Przepisy rozdziału 10 ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych stosuje się odpowiednio.
18. Zakład Ubezpieczeń Społecznych informuje Szefa Krajowej Administracji
Skarbowej, w formie elektronicznej, o wysokości przychodu wykazanego we wniosku
o zwolnienie z obowiązku naliczania składek.
19. Szef Krajowej Administracji Skarbowej informuje Zakład Ubezpieczeń
Społecznych o rozbieżnościach pomiędzy przychodem wykazanym we wniosku
o zwolnienie z obowiązku naliczania składek a przychodem wykazanym dla celów podatkowych.
20. Jeżeli zostanie stwierdzone, że rozbieżności, o których mowa w ust. 19, są
wynikiem wprowadzenia w błąd Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zleceniodawca
obowiązany jest do opłacenia należnych składek objętych zwolnieniem z obowiązku
naliczenia składek, w terminie 30 dni od otrzymania decyzji o obowiązku opłacenia składek.
21. W razie nieopłacenia w terminie należnych składek, o których mowa
w ust. 20, naliczane są odsetki za zwłokę, a należności z tytułu tych składek podlegają
przymusowemu dochodzeniu na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
22. Skutki finansowe w wysokości zwolnienia z obowiązku naliczania składek
na ubezpieczenia społeczne oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne są finansowane
ze środków Funduszu, o którym mowa w art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r.
o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz
wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, lub w formie
dotacji z budżetu państwa.
23. Do zamówień na usługi i dostawy udzielane przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych w związku z realizacją zadań związanych ze zwolnieniem z obowiązku
naliczania składek nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych.
Art. 31zz. 1. Osoby objęte ubezpieczeniem emerytalno-rentowym w rozumieniu
ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników zwalnia się
z obowiązku opłacania należności z tytułu składek na to ubezpieczenie za drugi
kwartał 2020 r.
2. Skutki finansowe w wysokości zwolnienia z obowiązku opłacania należności
z tytułu składek, o których mowa w ust. 1, są finansowane ze środków Funduszu,
o którym mowa w art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy
o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem
i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji
kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, lub w formie dotacji z budżetu państwa.
Art. 31zza. Osoby obowiązane do złożenia oświadczenia o stanie majątkowym
za rok 2019, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, mogą złożyć
oświadczenie w terminie do dnia 31 maja 2020 r.
Art. 31zza1. W 2020 r. termin 30 czerwca wskazany w art. 87 § 3, 4 i 6a ustawy
z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz w art. 104 § 3, 4
i 7a ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze (Dz. U. z 2019 r.
poz. 740 oraz z 2020 r. poz. 190 i 875) przedłuża się do dnia 31 lipca 2020 r.
Art. 31zzb. W roku 2020 realizacja dodatkowego rocznego świadczenia
pieniężnego dla emerytów i rencistów i kosztów obsługi wypłaty tego świadczenia,
o którym mowa w ustawie o dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla
emerytów i rencistów z dnia 9 stycznia 2020 r., w zakresie w jakim świadczenie to jest
finansowane ze środków Funduszu Solidarnościowego, następuje poprzez udzielenie
Funduszowi Solidarnościowemu nieoprocentowanej pożyczki przez Fundusz
Rezerwy Demograficznej, zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Art. 31zzc. (uchylony).
Art. 31zzca. 1. Rada gminy może, w drodze uchwały, zwolnić z opłaty, o której
mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu
w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, należnej w 2020 r. lub w 2021 r. lub
przedłużyć termin na jej wniesienie.
2. W przypadku zwolnienia z opłaty, rada gminy, w uchwale, o której mowa
w ust. 1, może przyznać zwrot określonej części opłaty pobranej od przedsiębiorców,
którzy wnieśli jednorazowo opłatę:
1) za rok 2020 w terminie do dnia 31 stycznia 2020 r.;
2) za rok 2021 w terminie do dnia 31 stycznia 2021 r.
3. Termin wniesienia opłaty należnej w:
1) 2020 r. może zostać przedłużony do dnia 31 grudnia 2020 r.;
2) 2021 r. może zostać przedłużony do dnia 31 grudnia 2021 r.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do opłat za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż
napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.
Art. 31zzcb. 1. Przychody z tytułu nieodpłatnie otrzymanych w 2020 r.
skarbowych papierów wartościowych na podstawie art. 21b ust. 1 ustawy z dnia
4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju (Dz. U. poz. 1572 oraz z 2020 r. poz. 569, 695 i 1262) oraz przychody z tytułu zbycia tych papierów wartościowych, pomniejszają kwotę zysku będącego podstawą:
1) wpłat z zysku, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r.
o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 16);
2) wpłat na Rządowy Funduszu Rozwoju Dróg, o których mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o Rządowym
Funduszu Rozwoju Dróg (Dz. U. z 2020 r. poz. 1430, 1747 i 2338).
2. Przepis ust. 1 stosuje się do skarbowych papierów wartościowych
przekazanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych dla Agencji
Rozwoju Przemysłu Spółki Akcyjnej, w związku z działaniami mającymi
przeciwdziałać negatywnym skutkom COVID-19.
Art. 31zzd. 1. W 2020 r. negocjacje w ramach Rady Dialogu Społecznego,
o których mowa w art. 89 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczące zwiększenia wskaźnika
waloryzacji, o którym mowa w art. 89 ust. 1 tej ustawy, przeprowadza się w sierpniu.
2. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, określić inny miesiąc
przeprowadzenia negocjacji w ramach Rady Dialogu Społecznego, niż wskazany
w ust. 1, mając na względzie harmonogram prac budżetowych.
Art. 31zze. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19 notariusz może wydrukować
dokument elektroniczny sporządzony przez podmiot publiczny, o którym mowa
w art. 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów
realizujących zadania publiczne, i opatrzyć wydruk datą pewną, o ile dokument ten
jest niezbędny do przeprowadzenia czynności notarialnej.
2. Sporządzony przez notariusza wydruk dokumentu, o którym mowa w ust. 1,
opatrzony datą pewną, ma moc prawną dokumentu elektronicznego.
3. Podmiot publiczny, na żądanie osoby uprawnionej do otrzymania dokumentu
elektronicznego sporządzanego przez podmiot publiczny, dostarcza notariuszowi za
pomocą elektronicznej platformy usług administracji publicznej (ePUAP) dokument
elektroniczny.
Art. 31zzf. Jeżeli kolokwium, o którym mowa w art. 71 § 12 ustawy z dnia
14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1192), nie zostało
przeprowadzone w terminie wskazanym w tym przepisie ze względu na obowiązywanie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, rada izby notarialnej przeprowadza kolokwium nie później niż
w ciągu 6 tygodni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
Art. 31zzg. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 Krajowa Rada Sądownictwa oraz
Prezydium i zespoły Krajowej Rady Sądownictwa, a także kolegialne organy sądów
mogą odbywać swoje posiedzenia przy użyciu środków komunikacji elektronicznej.
2. Do posiedzeń plenarnych Krajowej Rady Sądownictwa odbywanych
w sposób, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 20 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia
12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 84, 609, 730
i 914 oraz z 2020 r. poz. 190 i 1086) nie stosuje się, jeżeli transmisja za pośrednictwem
Internetu nie jest możliwa.
3. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 organy, o których mowa w ust. 1, oraz
zespoły Krajowej Rady Sądownictwa mogą podejmować uchwały w trybie
obiegowym, w tym przy użyciu środków komunikacji elektronicznej.
4. Jeżeli na posiedzeniu odbywanym w sposób, o którym mowa w ust. 1, albo
w trybie, o którym mowa w ust. 3, ma zostać przeprowadzone głosowanie tajne i nie
jest możliwe zachowanie tajności w głosowaniu elektronicznym, głosowanie odbywa
się przez oddanie głosów do urny udostępnionej uczestnikom głosowania w miejscu
i w czasie określonych przez przewodniczącego obradom.
Art. 31zzga. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub
stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz przez okres 12 miesięcy
liczonych od dnia zakończenia tych stanów banki mogą wykonywać czynności,
o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo
bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288, 321, 1086 i 1639),
również w przypadku braku wskazania tych czynności w statucie banku.
2. Bank informuje niezwłocznie Komisję Nadzoru Finansowego o rozpoczęciu
wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1.
Art. 31zzh. 1. Spółka prowadząca giełdową izbę rozrachunkową oraz spółka
wykonująca funkcję giełdowej izby rozrachunkowej na podstawie art. 68a ust. 14
ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi w okresie do
dnia 30 września 2020 r. dopuszczają w szczególności następujące formy zabezpieczeń niepieniężnych wnoszonych na pokrycie depozytów zabezpieczających rozliczane przez te spółki transakcje:
1) prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia w rozumieniu ustawy
z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020 r.
poz. 261, 284, 568, 695, 1086 i 1503) potwierdzających wytworzenie energii
z odnawialnych źródeł energii, której okres wytworzenia rozpoczął się dnia
1 marca 2009 r., z wyłączeniem praw majątkowych dla energii elektrycznej
wytworzonej z biogazu rolniczego, której okres produkcji rozpoczął się dnia
1 lipca 2016 r.;
2) uprawnienia do emisji, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r.
o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1077);
3) gwarancje bankowe;
4) poręczenie spółki:
a) z grupy kapitałowej, będącej w stosunku do podmiotu, któremu udzielane
jest takie poręczenie, przedsiębiorcą dominującym w rozumieniu
art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji
i konsumentów, oraz
b) posiadającej rating kredytowy w rozumieniu
art. 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych
(Dz. Urz. UE L 302 z 17.11.2009, str. 1, z późn. zm.) co najmniej na
poziomie kategorii ratingowej wskazanej w ust. 4 oraz spełniający
wymagania, o których mowa w ust. 3, oraz
c) która do umowy poręczenia dołączyła gwarancję bankową lub
oświadczenie, złożone w formie aktu notarialnego, o poddaniu się egzekucji
w trybie z art. 777 § 1 pkt 5 Kodeksu postępowania cywilnego.
2. Zwalnia się z obowiązku ustanowienia zabezpieczenia finansowego
w stosunku do maksymalnie 50% wartości wymaganych depozytów, o których mowa
w ust. 1, podmiot będący członkiem giełdowej izby rozrachunkowej, w przypadku
gdy podmiot ten:
1) posiada ocenę inwestycyjną, zwaną dalej „ratingiem kredytowym”, dokonaną
przez instytucję wskazaną w ust. 3 na minimalnym poziomie określonym
w ust. 4 oraz
2) złoży oświadczenie w formie aktu notarialnego o poddaniu się egzekucji
w trybie z art. 777 § 1 pkt 5 Kodeksu postępowania cywilnego.
3. Instytucjami, których rating kredytowy zwalnia z obowiązku ustanowienia
zabezpieczenia finansowego w zakresie, o którym mowa w ust. 2, są następujące
agencje ratingowe:
1) Fitch;
2) Moody's;
3) Standard & Poor's.
4. Minimalny poziom długoterminowego ratingu kredytowego, który zwalnia
z obowiązku ustanowienia zabezpieczenia finansowego w zakresie, o którym mowa
w ust. 2, dla instytucji wskazanej w ust. 3:
1) pkt 1 – wynosi BBB-;
2) pkt 2 – wynosi Baa3;
3) pkt 3 – wynosi BBB-.
5. Zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, dla podmiotu
będącego członkiem giełdowej izby rozrachunkowej nie może być większe niż 50%
wartości wymaganych depozytów, o których mowa w ust. 1.
6. Dla zabezpieczeń finansowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
wnoszonych przez podmioty, które posiadają rating kredytowy lub należą do grupy
kapitałowej posiadającej rating kredytowy dokonany przez instytucję wskazaną
w ust. 3 na minimalnym poziomie określonym w ust. 4, nie stosuje się limitów
ilościowych ograniczających możliwość wnoszenia tych form zabezpieczeń.
7. Suma zabezpieczenia finansowego w formach wskazanych w ust. 1 oraz
zwolnienia z obowiązku ustanowienia zabezpieczenia finansowego, o którym mowa
w ust. 2, nie może być większa niż 90% wartości wymaganych zabezpieczeń dla
danego podmiotu będącego członkiem giełdowej izby rozrachunkowej.
Art. 31zzi. W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia
odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na
podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 nie
stosuje się przepisu art. 33 ust. 2a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.
Art. 31zzj. W przypadku, o którym mowa w art. 31zo ust. 3, zwalnia się
z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek wykazanych w deklaracji
rozliczeniowej za marzec 2020 r. także wówczas gdy należności te zostały opłacone.
Opłacone należności z tytułu składek podlegają zwrotowi na zasadach określonych
w art. 24 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 266, 321, 568, 695, 875 i 1291).
Art. 31zzk. W okresie od dnia 10 kwietnia 2020 r. do dnia 1 października
2020 r. legitymacje służbowe funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej oraz osób
zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej
wykonujących czynności służbowe wymagające posiadania legitymacji służbowej są
wydawane zgodnie z przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie art. 3
ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z
2020 r. poz. 505, 568, 695, 1087 i 1106), w brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia
w życie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o Krajowej Administracji
Skarbowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2354).
Art. 31zzl. Informację, o której mowa w art. 70 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –
Prawo przedsiębiorców, o działaniach podjętych w roku 2019 przedkłada się Radzie
Ministrów w terminie do dnia 30 czerwca 2021 r.
Art. 31zzm. 1. Od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. nie pobiera
się opłaty targowej, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r.
o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170).
2. Z tytułu niepobierania opłaty, o którym mowa w ust. 1, jednostkom
samorządu terytorialnego przysługuje rekompensata ze środków Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65 ustawy z dnia 31 marca
2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób
zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw.
3. Podstawę do wyliczenia rekompensaty, o której mowa w ust. 2, stanowią
dochody z tytułu opłaty targowej wykazane za rok 2019 w sprawozdaniach jednostek
samorządu terytorialnego, których obowiązek sporządzania wynika z przepisów
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, z uwzględnieniem korekt
sprawozdań złożonych do właściwych regionalnych izb obrachunkowych, w terminie
do dnia 30 czerwca 2020 r.
4. Środki z tytułu rekompensaty, o której mowa w ust. 2, są przekazywane do
dnia 31 marca 2021 r.
5. Środki z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65
ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach
związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych
chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych
innych ustaw, są przekazywane na rachunki bankowe właściwych jednostek
samorządu terytorialnego i stanowią dochód budżetów tych jednostek.
6. Do dochodów, o których mowa w ust. 5, nie stosuje się przepisów
art. 65 ust. 11–13 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych
rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem
COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych
oraz niektórych innych ustaw.
Art. 31zzn. 1. Wnioski o przyznanie wsparcia, o których mowa w art. 15zzb–
15zze oraz art. 15zze2, mogą być składane do dnia 10 czerwca 2021 r.
2. Wsparcie, o którym mowa w art. 15zzb–15zze oraz art. 15zze2, może być
udzielane do dnia 30 czerwca 2021 r.
Art. 31zzo. W przypadku gdy dokonano zwrotu otrzymanego dofinansowania,
o którym mowa w art. 15zzc ust. 1, w części lub w całości, w związku ze śmiercią
przedsiębiorcy w okresie, na który zostało przyznane dofinansowanie, przekazane
w ten sposób środki pieniężne podlegają zwrotowi bez odsetek na wniosek osoby,
która dokonała zwrotu dofinansowania. Zwrot następuje w terminie 30 dni od dnia
doręczenia staroście wniosku o zwrot środków.
Art. 31zzp. W przypadku gdy dokonano spłaty pożyczki, o której mowa
w art. 15zzd ust. 1, w części lub całości, w związku ze śmiercią przedsiębiorcy
w okresie, o którym mowa w art. 15zzd ust. 7, przekazane w ten sposób środki
pieniężne podlegają zwrotowi bez odsetek na wniosek osoby, która dokonała spłaty
pożyczki. Zwrot następuje w terminie 30 dni od dnia doręczenia staroście wniosku
o zwrot środków.
Art. 31zzq. Na rok 2020 nie sporządza się Krajowego Planu Działań na Rzecz
Zatrudnienia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Art. 31zzr. Główny Urząd Statystyczny jest obowiązany przekazać do Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych, nie później niż w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie
ustawy z dnia 9 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach
związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych
chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych
innych ustaw, wykaz płatników składek i osób, które na dzień 30 września 2020 r.
miały zarejestrowaną pozarolniczą działalność gospodarczą oznaczoną według
Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej
działalności, kodami, o których mowa w art. 15zs2 ust. 1 i art. 31zo ust. 10. Wykaz
zawiera imię i nazwisko albo nazwę skróconą płatnika składek, NIP i REGON oraz
kod PKD.
Art. 31zzs. 1. W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 minister właściwy
do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego na wniosek Dyrektora Polskiego
Instytutu Sztuki Filmowej przekazuje Polskiemu Instytutowi Sztuki Filmowej środki
finansowe w wysokości 120 000 000 zł na sfinansowanie lub dofinansowanie
kosztów, które podmioty, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca
2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2019 r. poz. 2199 oraz z 2020 r. poz. 568 i 875),
wykonujące działalność lub świadczące usługi na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, poniosły w okresie od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia 30 kwietnia 2021 r.
w następstwie wystąpienia COVID-19 i które nie zostały sfinansowane lub
dofinansowane z innych środków, w tym środków publicznych.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, są dodatkowym źródłem
przychodu Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
3. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, pochodzą z Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65 ustawy z dnia 31 marca
2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z
zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób
zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw.
4. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, są przyznawane podmiotom,
o których mowa w ust. 1, w formie dotacji, pożyczki lub poręczenia na zasadach
określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii.
5. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, mogą zostać przyznane przez
Polski Instytut Sztuki Filmowej także na wniosek osoby fizycznej biorącej udział w tworzeniu utworu audiowizualnego, która znalazła się w trudnej sytuacji materialnej w związku z epidemią COVID-19, w formie stypendium, o którym mowa
w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii.
6. Wniosek o przyznanie stypendium, o którym mowa w ust. 5, zawiera:
1) dane osoby, której wniosek dotyczy:
a) imię i nazwisko,
b) adres korespondencyjny oraz adres zamieszkania,
c) numer PESEL;
2) nazwę oraz adres urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania osoby, której wniosek dotyczy;
3) informacje o dorobku kinematograficznym osoby, której wniosek dotyczy;
4) informacje o sytuacji materialnej osoby, której wniosek dotyczy, wraz ze
wskazaniem okoliczności wpływających na tę sytuację, uzasadniających
przyznanie stypendium;
5) źródło uzyskiwanych przychodów oraz oświadczenie osoby, której wniosek
dotyczy, o dochodach uzyskanych w okresie ostatnich 12 miesięcy.
7. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 6 pkt 5, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie zamieszcza w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.
8. Podmioty, o których mowa w ust. 1, oraz osoby fizyczne, o których mowa
w ust. 5, składają wnioski odpowiednio o sfinansowanie, dofinansowanie albo
stypendium w terminie od dnia ogłoszenia rozpoczęcia naboru wniosków przez Polski
Instytut Sztuki Filmowej do dnia 30 kwietnia 2021 r.
9. Środki finansowe, które w terminie do dnia 31 lipca 2021 r. nie zostaną
przekazane na rachunek bankowy podmiotom, o których mowa w ust. 1, i osobom
fizycznym, o których mowa w ust. 5, podlegają zwrotowi do Funduszu
Przeciwdziałania COVID-19 w terminie 14 dni od tego dnia.
art. 32.
więcej
niniejszą ustawą, stosuje się od dnia ogłoszenia przez ministra właściwego do spraw zdrowia w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego tego ministra oraz
w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia informacji
o uruchomieniu odpowiedniej funkcjonalności systemu teleinformatycznego jednostki
podległej ministrowi właściwemu do spraw zdrowia właściwej w zakresie systemów
informacyjnych ochrony zdrowia.
art. 33.
więcej
ust. 4 ustawy zmienianej w art. 24, zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 21a ust. 4 ustawy zmienianej
w art. 24, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż 6 miesięcy od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
art. 34.
więcej
art. 35.
więcej
z realizacji niniejszej ustawy.
art. 36.
więcej
10c, art. 11–11c, art. 12, art. 12b, art. 13, art. 14–14b tracą moc po upływie 180 dni od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Przepisy art. 6 ust. 2, art. 15zn, art.15va i art. 15vb tracą moc z dniem
1 stycznia 2021 r.
3. Przepisy art. 7, art. 9 oraz art. 31 tracą moc po upływie 365 dni od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.
3a. Przepisy art. 8d–8f tracą moc z dniem 30 czerwca 2021 r.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. Przepisy art. 15zzzzzy tracą moc po upływie 6 miesięcy od dnia odwołania na
obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii w związku z zakażeniami wirusem
SARS-CoV-2 ogłoszonego na podstawie art. 46 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 5 grudnia
2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
Art. 36a. 1. Powiadomienie przez podróżnego o odstąpieniu od umowy o udział
w imprezie turystycznej lub powiadomienie o rozwiązaniu umowy o udział
w imprezie turystycznej przez organizatora turystyki w trybie oraz ze skutkiem
określonym w art. 15k ust. 1 możliwe jest do dnia 1 października 2020 r.
2. Wnioski, o których mowa w art. 15ka ust. 2 oraz ust. 9, są składane do dnia
31 grudnia 2020 r.
art. 37.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców