Art. 7. 1. Świadczenia opieki zdrowotnej, w tym transportu sanitarnego,
wykonywane w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, są udzielane przez
podmioty wykonujące działalność leczniczą lub lekarzy i lekarzy dentystów, o których
mowa w ust. 4, wpisanych do wykazu, zwanego dalej „wykazem”, opracowywanego
przez właściwego miejscowo dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego
Funduszu Zdrowia w porozumieniu z wojewodą.
2. W wykazie umieszcza się podmioty wykonujące działalność leczniczą oraz
lekarzy i lekarzy dentystów, o których mowa w ust. 4, uwzględniając potrzeby
wynikające z zabezpieczenia dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej, o których
mowa w ust. 1, na obszarze województwa, a także strukturę organizacyjną tych
podmiotów, rodzaj wykonywanej działalności leczniczej oraz zasoby kadrowe i sprzętowe.
3. Wykaz podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym w drodze
obwieszczenia wojewody oraz w Biuletynie Informacji Publicznej Narodowego
Funduszu Zdrowia.
4. Lekarz oraz lekarz dentysta spełniający warunki, o których mowa
w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej,
może udzielać świadczeń opieki zdrowotnej w związku z przeciwdziałaniem
COVID-19 za pośrednictwem systemu teleinformatycznego udostępnionego przez
jednostkę podległą ministrowi właściwemu do spraw zdrowia właściwą w zakresie
systemów informacyjnych ochrony zdrowia, zwanych dalej „teleporadą”,
z pominięciem obowiązków wynikających z art. 101 tej ustawy oraz obowiązków
dotyczących dokumentacji medycznej wynikających z przepisów o prawach pacjenta
i Rzeczniku Praw Pacjenta. Działalność ta nie podlega wpisowi do Centralnej
Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
5. W celu uzyskania dostępu do systemu, o którym mowa w ust. 4, lekarz oraz
lekarz dentysta składa do jednostki, o której mowa w ust. 4, wniosek w postaci
elektronicznej zawierający:
1) oświadczenie o zamiarze udzielania teleporad, z podaniem miejsca i, jeżeli to
możliwe, czasu ich wykonywania;
2) dane dotyczące tego lekarza albo lekarza dentysty:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) numer PESEL lekarza lub lekarza dentysty lub serię i numer jego dowodu
tożsamości w przypadku braku numeru PESEL,
d) numer prawa wykonywania zawodu lekarza lub numer prawa wykonywania
zawodu lekarza dentysty,
e) określenie tytułu zawodowego,
f) posiadane specjalizacje,
g) numer telefonu do kontaktu,
h) adres poczty elektronicznej,
i) adres do korespondencji.
6. Jednostka, o której mowa w ust. 4, ma prawo przetwarzać dane pozyskane
w związku z udostępnianiem systemu, o którym mowa w ust. 4, w tym dane dotyczące
udzielanych teleporad.
7. Lekarz oraz lekarz dentysta udzielający świadczeń, o których mowa w ust. 4,
prowadzi dokumentację medyczną w postaci karty teleporady.
8. Karta teleporady zawiera:
1) oznaczenie pacjenta:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL, a w jego braku serię i numer innego dokumentu
potwierdzającego tożsamość,
c) datę urodzenia oraz płeć, jeżeli numer PESEL nie został nadany,
d) adres miejsca zamieszkania,
e) adres poczty elektronicznej,
f) numer telefonu do kontaktu;
2) oznaczenie osoby udzielającej teleporady:
a) imię i nazwisko,
b) tytuł zawodowy,
c) numer prawa wykonywania zawodu;
3) informacje dotyczące stanu zdrowia oraz zalecanego procesu diagnostycznego
i leczniczego:
a) rozpoznanie choroby lub problemu zdrowotnego,
b) zalecenia,
c) informacje o wystawionych zaświadczeniach, receptach lub skierowaniach,
d) inne informacje istotne dla procesu leczenia.
9. Karty teleporady są przechowywane przez okres 30 dni od dnia odwołania
stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
10. W odniesieniu do lekarza lub lekarza dentysty, o którym mowa w ust. 4:
1) recepta oraz dokument realizacji recepty – zawierają dane wymagane dla recepty
pro auctore albo pro familiae;
2) za adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych – uznaje się adres siedziby
jednostki, o której mowa w ust. 4.
11. Teleporady mogą być również udzielane przez podmioty wykonujące
działalność leczniczą. Przepisy ust. 4–9 stosuje się odpowiednio.
12. Lekarza, który uzyskał potwierdzenie zakończenia szkolenia
specjalizacyjnego, o którym mowa w art. 16r ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 5 grudnia
1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2020 r. poz. 514, 567, 1291
i 1493), lub lekarza, który ma uznany dorobek na podstawie art. 16 ust. 7 albo ust. 9 tej
ustawy i wystąpił do dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych z wnioskiem
o przystąpienie do Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w wiosennej sesji
egzaminacyjnej w 2020 r. przedłużonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 16 ust. 10, art. 16g ust. 1 oraz art. 16x ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zawodach lekarza i lekarza dentysty uznaje się za:
1) lekarza specjalistę w dziedzinie, której dotyczył wniosek o przystąpienie do
Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego, jeżeli złożył z wynikiem
pozytywnym część pisemną Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w tej
dziedzinie, albo
2) lekarza odbywającego szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie, której dotyczył
wniosek o przystąpienie do Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego, jeżeli
żadna z części Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w tej dziedzinie nie
odbyła się w wiosennej sesji egzaminacyjnej w 2020 r.
– nie dłużej jednak niż do dnia wskazanego jako najbliższy termin Państwowego
Egzaminu Specjalizacyjnego w danej dziedzinie medycyny.

Art. 7a. 1. Obwieszczenia, o których mowa w art. 37 ust. 1 oraz 4 ustawy z dnia
12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia
żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 357, 945 i 1493),
obowiązujące od dnia 1 marca 2020 r. zachowują ważność do dnia 31 sierpnia 2020 r.
2. Okres obowiązywania decyzji administracyjnych wraz z załącznikami,
o których mowa w art. 11 i art. 40 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków,
środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów
medycznych, który kończy się przed dniem 1 lipca 2020 r., przedłuża się do dnia
31 sierpnia 2020 r.
3. Decyzje administracyjne, o których mowa w ustawie z dnia 12 maja 2011 r.
o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
oraz wyrobów medycznych, wydane do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
których termin wejścia w życie określono na dzień 1 maja 2020 r., ustala się na dzień 1 września 2020 r.
4. Bieg terminów w zakresie postępowań wszczętych i niezakończonych:
1) przed dniem 8 marca 2020 r.,
2) w okresie od dnia 8 marca 2020 r. do dnia 15 sierpnia 2020 r.
– na podstawie przepisów o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, ulega zawieszeniu z mocy
prawa do dnia 31 sierpnia 2020 r. Postanowień w sprawie zawieszenia tych
postępowań nie wydaje się.
5. W okresie zawieszenia postępowań, o których mowa w ust. 4, minister
właściwy do spraw zdrowia może podejmować wszelkie czynności w ramach tych
postępowań włącznie z wydaniem decyzji administracyjnych uwzględniających
w całości żądanie wnioskodawcy, o których mowa w ustawie z dnia 12 maja 2011 r.
o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
oraz wyrobów medycznych. Ograniczenia wynikającego z art. 102 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r.
poz. 256, 695 i 1298) nie stosuje się.

Art. 7ab. W okresie obowiązywania polecenia albo nałożenia obowiązku,
o których mowa w art. 42 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych
ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią
COVID-19 oraz po jej ustaniu (Dz. U. poz. 1493) oraz w art. 10d ust. 2 i art. 11h
ust. 1–3, zobowiązującego podmioty lecznicze do realizacji świadczeń opieki
zdrowotnej w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem
COVID-19, u pacjentów z podejrzeniem lub potwierdzonym zakażeniem COVID-19,
które tym pacjentom udzielają świadczeń opieki zdrowotnej w zakresach wskazanych
w poleceniu albo obowiązku, zawiesza się wykonywanie obowiązków wynikających
z art. 23, art. 23a i art. 23b ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych dla tych zakresów.

Art. 7b. (utracił moc).

Art. 7c. (uchylony).

Art. 7d. (utracił moc).

Art. 7e. 1. Osoba podlegająca na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi obowiązkowej kwarantannie
w związku z podejrzeniem zakażenia wirusem SARS-CoV-2 instaluje na swoim
urządzeniu mobilnym udostępnione przez ministra właściwego do spraw
informatyzacji oprogramowanie służące do potwierdzania realizacji obowiązku przestrzegania kwarantanny oraz używa go do potwierdzania realizacji tego obowiązku.
2. Obowiązek zainstalowania i używania oprogramowania, o którym mowa
w ust. 1, nie dotyczy osoby z dysfunkcją wzroku (niewidzącej lub niedowidzącej),
osoby, która złożyła oświadczenie, że nie jest abonentem lub użytkownikiem sieci
telekomunikacyjnej lub nie posiada urządzenia mobilnego umożliwiającego
zainstalowanie tego oprogramowania.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie zamieszcza w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, składa się do Policji lub państwowego
powiatowego inspektora sanitarnego właściwego dla miejsca odbywania
kwarantanny. Oświadczenie może być złożone za pośrednictwem środków
komunikacji elektronicznej. Oświadczenie może być złożone za pośrednictwem
organów administracji publicznej oraz jednostek organizacyjnych wykonujących
zadania związane z potwierdzaniem realizacji obowiązku przestrzegania kwarantanny.

Art. 7f. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii okres akredytacji, o którym mowa w art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 15 lipca
2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 562, 567, 945 i 1493),
kończący się w okresie ogłoszenia jednego z tych stanów, przedłuża się o 6 miesięcy
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 7g. 1. Wojewoda powołuje lekarzy i lekarzy dentystów do stwierdzania
zgonów osób podejrzanych o zakażenie wirusem SARS-CoV-2 albo zakażonych tym
wirusem poza szpitalem.
2. Wykonywanie zadania, o którym mowa w ust. 1, następuje na podstawie
umowy zawartej z osobą powołaną przez właściwego wojewodę i jest finansowane ze
środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest wojewoda.
3. Środki, o których mowa w ust. 2, uwzględniają wyposażenie powołanej osoby
w środki ochrony indywidualnej stosowane w przypadku wykonywania czynności
stwierdzania zgonu osoby zmarłej na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19), określone w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1473 oraz z 2020 r. poz. 284).

Ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych art. 7

DODAJ