Art. 4. 1. W przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola,
szkoły lub innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności
sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19
ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz funkcjonariuszowi,
o którym mowa w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby z powodu konieczności
osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem
o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat
albo dzieckiem z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie
kształcenia specjalnego przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy do dnia
28 czerwca 2020 r.
1a. W przypadku zamknięcia szkoły, ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego,
ośrodka wsparcia, warsztatu terapii zajęciowej lub innej placówki pobytu dziennego
o podobnym charakterze z powodu COVID-19, do których uczęszcza dorosła osoba
niepełnosprawna, ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz
funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby,
z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dorosłą osobą
niepełnosprawną, przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy do dnia 28 czerwca 2020 r.
1b. Dodatkowy zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w ust. 1 i 1a, przysługuje
ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz funkcjonariuszowi,
o którym mowa w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby z powodu konieczności
osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem
o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat
albo dzieckiem z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie
kształcenia specjalnego, albo dorosłą osobą niepełnosprawną również w przypadku
otwarcia placówek, o których mowa w tych przepisach, w czasie trwania
COVID-19 do dnia 28 czerwca 2020 r. W okresie tym uwzględnia się okres, o którym mowa w ust. 1.
1c. W przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub
innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności sprawowania opieki
przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19, ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz funkcjonariuszowi, o którym mowa
w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby, z powodu konieczności osobistego
sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 870), przysługuje dodatkowy
zasiłek opiekuńczy do dnia 28 czerwca 2020 r.
1d. Dodatkowy zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w ust. 1c, przysługuje
ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz funkcjonariuszowi,
o którym mowa w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby z powodu konieczności
osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa, również w przypadku otwarcia
placówek, o których mowa w tych przepisach, w czasie trwania COVID-19 do dnia 28 czerwca 2020 r.
2. Dodatkowy zasiłek opiekuńczy przyznawany jest w trybie i na zasadach
określonych w ustawie, o której mowa w ust. 1c, i nie wlicza się do okresu, o którym
mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy. Za okres pobierania dodatkowego zasiłku
opiekuńczego, zasiłek, o którym mowa w art. 32 ust. 1 tej ustawy, nie przysługuje.
3. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, określić dłuższy okres pobierania dodatkowego zasiłku opiekuńczego
niż wskazany w ust. 1–1d dla poszczególnych grup osób uprawnionych oraz
w zależności od funkcjonowania poszczególnych placówek, o których mowa w tych
przepisach, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia
epidemicznego albo stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane.
4. Zasiłki, o których mowa w ust. 1–1d, stanowiące dodatkowe uposażenie
funkcjonariuszy, o których mowa w art. 3 ust. 2, przyznaje się w trybie i na zasadach
określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360,
956 i 1610), ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U.
z 2020 r. poz. 305 i 1610), ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1123 i 1610), ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2020 r. poz. 27),
ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1221),
ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1921 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 1610), ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2020 r. poz. 848 i 1610), ustawie z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 384, 695 i 1610), ustawie z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2020 r.
poz. 505, 568, 695, 1087 i 1106) oraz ustawie z dnia 26 stycznia 2018 r. o Straży
Marszałkowskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1940) okresów pobierania tych zasiłków nie
wlicza się do okresów, o których mowa odpowiednio w art. 121b ust. 3, art. 125b
ust. 3, art. 105b ust. 3, art. 136b ust. 3, art. 96b ust. 3, art. 102b ust. 3, art. 60c ust. 3,
art. 194 ust. 3, art. 233 ust. 2 oraz art. 87 ust. 3 tych ustaw.

Art. 4a. 1. W przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola,
szkoły lub innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności
sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19
osobie, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 oraz art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia
1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2020 r. poz. 174 i 782),
przysługuje zasiłek opiekuńczy z powodu konieczności osobistego sprawowania
opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym
stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat albo dzieckiem z orzeczeniem
o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego.
1a. W przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub
innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności sprawowania opieki
przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19, osobie, o której mowa
w art. 7 ust. 1 i 2 oraz art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r.
o ubezpieczeniu społecznym rolników, przysługuje zasiłek opiekuńczy z powodu
konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa
w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
2. Zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w ust. 1 i 1a, przysługuje do dnia 28 czerwca 2020 r.
2a. Przepis art. 4 ust. 1b i 1d stosuje się odpowiednio.
3. Zasiłek opiekuńczy za każdy dzień wynosi 1/30 kwoty emerytury
podstawowej w rozumieniu art. 6 pkt 7 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r.
o ubezpieczeniu społecznym rolników.
4. Do przyznawania i wypłaty zasiłku opiekuńczego, o którym mowa w ust. 1
i 1a, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
5. Zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w ust. 1 i 1a, finansowany jest z budżetu
państwa za pośrednictwem Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
6. Do zasiłku opiekuńczego, o którym mowa w ust. 1 i 1a, nie stosuje się
art. 29 ust. 10 i 12 oraz art. 52 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.).
7. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze
rozporządzenia, określić dłuższy okres pobierania zasiłku opiekuńczego niż wskazany
w ust. 2 dla poszczególnych grup osób uprawnionych oraz w zależności od
funkcjonowania poszczególnych placówek, o których mowa w tych przepisach, mając
na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii oraz skutki nimi wywołane.

Art. 4b. (utracił moc).

Art. 4c. (utracił moc).

Art. 4d. (utracił moc).

Art. 4e. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo
stanu epidemii, w sytuacjach szczególnych związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, w celu zapewnienia niezbędnej
pomocy osobom przebywającym w:
1) jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej świadczących usługi
całodobowo, noclegowniach oraz innych placówkach zapewniających
całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub w
podeszłym wieku, o których mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1876 i 2369),
2) placówkach opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówkach
opiekuńczo-terapeutycznych oraz interwencyjnych ośrodkach preadopcyjnych,
o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny
i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821)
– pracownicy i inne osoby świadczące pracę w tych podmiotach, poddane w nich
obowiązkowej kwarantannie, mogą za zgodą tych osób świadczyć pracę określoną
w umowie i otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie.
2. W przypadku świadczenia pracy w trakcie kwarantanny, o której mowa
w ust. 1, nie przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320) ani świadczenie
pieniężne z tytułu choroby określone w odrębnych przepisach.

Art. 4ea. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii ubezpieczonemu zatrudnionemu w jednostkach organizacyjnych pomocy
społecznej świadczących usługi całodobowo, noclegowniach oraz innych placówkach
zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym
lub w podeszłym wieku, o których mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy
społecznej, w okresie podlegania obowiązkowej kwarantannie lub izolacji lub izolacji
w warunkach domowych, o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, wynikających z pozostawania
w styczności z osobami chorymi z powodu COVID-19 w związku z wykonywaniem
obowiązków wynikających z zatrudnienia w tych podmiotach oraz w czasie
niezdolności do pracy z powodu COVID-19 powstałej w związku z wykonywaniem
obowiązków wynikających z zatrudnienia w tych podmiotach przysługuje prawo do
100% wynagrodzenia, o którym mowa w art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy, lub zasiłek chorobowy, którego miesięczny wymiar wynosi 100%
podstawy wymiaru zasiłku obliczonej na podstawie przepisów ustawy o
świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa.

Art. 4f. 1. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii pracodawca prowadzący jednostkę organizacyjną pomocy społecznej
świadczącą usługi całodobowo, o której mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o
pomocy społecznej, w celu zapewnienia bezpieczeństwa osobom korzystającym z
usług tych jednostek, ciągłości opieki i funkcjonowania, może po uzyskaniu
uprzedniej zgody pracowników, na czas określony:
1) zmienić system lub rozkład czasu pracy pracowników;
2) polecić pracownikom świadczenie pracy w godzinach nadliczbowych w
niezbędnym wymiarze;
3) polecić pracownikom realizowanie prawa do odpoczynku w miejscu
wyznaczonym przez pracodawcę bez możliwości jego opuszczania;
4) zawiesić stosowanie przepisu art. 133 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy, przy zachowaniu w każdej dobie nieprzerwanego odpoczynku dobowego,
o którym mowa w art. 132 § 1 tej ustawy.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, pracodawca jest obowiązany
zapewnić pracownikowi zakwaterowanie i wyżywienie niezbędne do zaspokojenia
podstawowych potrzeb bytowych pracownika poza godzinami świadczenia pracy.
Wartość świadczeń polegających na zakwaterowaniu i wyżywieniu nie podlega
wliczeniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz nie stanowi
przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
3. Przy ustalaniu warunków pracy na zasadach określonych w ust. 1 nie stosuje
się art. 42 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do pracowników: placówek
opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówek opiekuńczo-terapeutycznych
oraz interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych.

Art. 4g. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii ubezpieczonemu zatrudnionemu w podmiocie leczniczym, w okresie
podlegania obowiązkowej kwarantannie lub izolacji w warunkach domowych,
o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi, wynikających z pozostawania w styczności z osobami chorymi
z powodu COVID-19 w związku z wykonywaniem obowiązków wynikających
z zatrudnienia w podmiocie leczniczym oraz w czasie niezdolności do pracy z powodu
COVID-19 powstałej w związku z wykonywaniem obowiązków wynikających
z zatrudnienia w podmiocie leczniczym przysługuje zasiłek chorobowy, którego
miesięczny wymiar wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku obliczonej na podstawie
przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa.

Art. 4h. 1. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii, pracownicy i inne osoby zatrudnione, poddane obowiązkowej kwarantannie,
mogą, za zgodą pracodawcy albo zatrudniającego, świadczyć w trybie pracy zdalnej
pracę określoną w umowie i otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie. Do warunków
świadczenia pracy stosuje się przepisy art. 3 ust. 3–8.
2. W przypadku świadczenia pracy w trakcie kwarantanny, o której mowa
w ust. 1, nie przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, ani świadczenie pieniężne z tytułu choroby określone w odrębnych przepisach.

Art. 4ha. 1. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii pracownicy i inne osoby zatrudnione, poddane obowiązkowej izolacji
w warunkach domowych, mogą, za zgodą pracodawcy albo zatrudniającego,
świadczyć w trybie pracy zdalnej pracę określoną w umowie i otrzymywać z tego
tytułu wynagrodzenie. Do warunków świadczenia pracy stosuje się przepisy
art. 3 ust. 3–8.
2. W przypadku świadczenia pracy w trakcie izolacji w warunkach domowych,
o której mowa w ust. 1, nie przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, ani świadczenie pieniężne z tytułu choroby.

Art. 4hb. Za okres nieświadczenia pracy w trakcie kwarantanny albo izolacji
w warunkach domowych przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, albo świadczenie pieniężne z tytułu choroby.

Ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych art. 4

DODAJ