Ustawa z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze

art. 1. więcej Art. 1. § 1. Prokuraturę stanowią Prokurator Generalny, Prokurator Krajowy,
pozostali zastępcy Prokuratora Generalnego oraz prokuratorzy powszechnych
jednostek organizacyjnych prokuratury i prokuratorzy Instytutu Pamięci
Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, zwanego
dalej „Instytutem Pamięci Narodowej”.
§ 2. Prokurator Generalny jest naczelnym organem prokuratury. Urząd
Prokuratora Generalnego sprawuje Minister Sprawiedliwości. Prokurator
Generalny musi spełniać warunki określone w art. 75 § 1 pkt 1–3 i 8.
§ 3. Prokuratorami powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury są
prokuratorzy Prokuratury Krajowej, prokuratur regionalnych, prokuratur
okręgowych i prokuratur rejonowych.
§ 4. Prokuratorami Instytutu Pamięci Narodowej są prokuratorzy Głównej
Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, zwanej dalej „Główną
Komisją”, prokuratorzy oddziałowych komisji ścigania zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu, zwanych dalej „oddziałowymi komisjami”, prokuratorzy
Biura Lustracyjnego oraz prokuratorzy oddziałowych biur lustracyjnych.

art. 2. więcej Art. 2. Prokuratura wykonuje zadania w zakresie ścigania przestępstw oraz
stoi na straży praworządności.

art. 3. więcej Art. 3. § 1. Obowiązki określone w art. 2 Prokurator Generalny, Prokurator
Krajowy i pozostali zastępcy Prokuratora Generalnego oraz podlegli im
prokuratorzy wykonują przez:
1) prowadzenie lub nadzorowanie postępowania przygotowawczego
w sprawach karnych oraz sprawowanie funkcji oskarżyciela publicznego
przed sądami;
2) wytaczanie powództw w sprawach cywilnych oraz składanie wniosków
i udział w postępowaniu sądowym w sprawach cywilnych, z zakresu prawa
pracy i ubezpieczeń społecznych, jeżeli tego wymaga ochrona praworządności, interesu społecznego, własności lub praw obywateli;
3) podejmowanie środków przewidzianych prawem, zmierzających do
prawidłowego i jednolitego stosowania prawa w postępowaniu sądowym,
administracyjnym, w sprawach o wykroczenia oraz w innych postępowaniach
przewidzianych przez ustawę;
4) sprawowanie nadzoru nad wykonywaniem postanowień o tymczasowym
aresztowaniu oraz innych decyzji o pozbawieniu wolności;
5) prowadzenie badań w zakresie problematyki przestępczości oraz jej
zwalczania i zapobiegania oraz współpracę z podmiotami, o których mowa
w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo
o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, 2024 i 2245 oraz z 2019
r. poz. 276 i 447), w zakresie prowadzenia badań dotyczących problematyki
przestępczości, jej zwalczania i zapobiegania oraz kontroli;
6) gromadzenie, przetwarzanie i analizowanie w systemach informatycznych
danych, w tym danych osobowych, pochodzących z prowadzonych lub
nadzorowanych na podstawie ustawy postępowań oraz z udziału
w postępowaniu sądowym, administracyjnym, w sprawach o wykroczenia lub
innych postępowaniach przewidzianych przez ustawę, przekazywanie danych
i wyników analiz właściwym organom, w tym organom innego państwa,
jeżeli przewiduje to ustawa lub umowa międzynarodowa ratyfikowana przez
Rzeczpospolitą Polską;
7) zaskarżanie do sądu niezgodnych z prawem decyzji administracyjnych oraz
udział w postępowaniu sądowym w sprawach zgodności z prawem takich
decyzji;
8) koordynowanie działalności w zakresie ścigania przestępstw lub przestępstw
skarbowych, prowadzonej przez inne organy państwowe;
9) współdziałanie z organami państwowymi, państwowymi jednostkami
organizacyjnymi i organizacjami społecznymi w zapobieganiu przestępczości
i innym naruszeniom prawa;
10) współpracę z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych
w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych;
11) współpracę i udział w działaniach podejmowanych przez organizacje
międzynarodowe lub ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe,
działające na podstawie umów międzynarodowych, w tym umów
konstytuujących organizacje międzynarodowe, ratyfikowanych przez
Rzeczpospolitą Polską;
12) opiniowanie projektów aktów normatywnych;
13) współpracę z organizacjami zrzeszającymi prokuratorów lub pracowników
prokuratury, w tym współfinansowanie wspólnych projektów badawczych
lub szkoleniowych;
14) podejmowanie innych czynności określonych w ustawach.
§ 2. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych zadania,
o których mowa w § 1, wykonują prokuratorzy powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury pełniący czynności w Departamencie do Spraw
Wojskowych, w wydziałach prokuratur okręgowych i działach prokuratur
rejonowych, właściwych w sprawach wojskowych, zwani dalej „prokuratorami do
spraw wojskowych”.
§ 3. Prokuratorzy do spraw wojskowych wykonują również zadania
w sprawach nienależących do właściwości sądów wojskowych.
§ 4. Prokuratorzy do spraw wojskowych będący żołnierzami zawodowymi
wykonują zadania służbowe w przypadku użycia lub pobytu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, w razie ogłoszenia mobilizacji,
ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny na podstawie przepisów niniejszej
ustawy oraz innych aktów prawnych.
§ 5. W przypadku konieczności zapewnienia odpowiedniej liczby
prokuratorów do spraw wojskowych do wykonywania zadań służbowych
w warunkach, o których mowa w § 4, prokuratorzy będący oficerami rezerwy
mogą być powoływani do zawodowej służby wojskowej.
§ 6. Rozkaz wydany w trybie art. 31 § 3 prokuratorowi będącemu żołnierzem
zawodowym w zakresie pełnionej przez niego czynnej służby wojskowej
przekazuje się niezwłocznie do wiadomości Zastępcy Prokuratora Generalnego do
Spraw Wojskowych oraz kierownikowi jednostki organizacyjnej prokuratury,
w której prokurator wykonuje obowiązki służbowe.

art. 4. więcej Art. 4. Każdy prokurator wykonuje czynności określone w art. 3 § 1 pkt 1,
chyba że w uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki organizacyjnej
prokuratury, a w stosunku do tego kierownika – kierownik jednostki organizacyjnej
wyższego stopnia, zarządzi inaczej.

art. 5. więcej Art. 5. Prokurator może uczestniczyć na prawach strony lub uczestnika
postępowania w każdym postępowaniu prowadzonym przez organy władzy
i administracji publicznej, sądy i trybunały, chyba że ustawy stanowią inaczej.

art. 6. więcej Art. 6. Prokurator jest obowiązany do podejmowania działań określonych
w ustawach, kierując się zasadą bezstronności i równego traktowania wszystkich
obywateli.

art. 7. więcej Art. 7. § 1. Prokurator przy wykonywaniu czynności określonych w ustawach
jest niezależny, z zastrzeżeniem § 2–6 oraz art. 8 i art. 9.
§ 2. Prokurator jest obowiązany wykonywać zarządzenia, wytyczne
i polecenia prokuratora przełożonego.
§ 3. Polecenie dotyczące treści czynności procesowej prokurator przełożony
wydaje na piśmie, a na żądanie prokuratora – wraz z uzasadnieniem. W razie
przeszkody w doręczeniu polecenia w formie pisemnej dopuszczalne jest
przekazanie polecenia ustnie, z tym że przełożony jest obowiązany niezwłocznie
potwierdzić je na piśmie. Polecenie włącza się do akt podręcznych sprawy.
§ 4. Jeżeli prokurator nie zgadza się z poleceniem dotyczącym treści
czynności procesowej, może żądać zmiany polecenia lub wyłączenia go od
wykonania czynności albo od udziału w sprawie. O wyłączeniu rozstrzyga
ostatecznie prokurator bezpośrednio przełożony nad prokuratorem, który wydał
polecenie.
§ 5. Żądanie, o którym mowa w § 4, prokurator zgłasza na piśmie wraz
z uzasadnieniem przełożonemu, który wydał polecenie.
§ 6. W przypadku gdy w postępowaniu sądowym ujawnią się nowe
okoliczności, prokurator samodzielnie podejmuje decyzje związane z dalszym
tokiem tego postępowania. Jeżeli następstwem decyzji może być konieczność
dokonania wydatku przewyższającego kwotę ustaloną przez kierownika jednostki
organizacyjnej, prokurator może podjąć decyzję po uzyskaniu zgody kierownika
jednostki organizacyjnej.
§ 7. Prokuratorowi, który dopuścił się:
1) istotnego uchybienia w zakresie sprawności postępowania
przygotowawczego – prokurator przełożony może zwrócić uwagę na piśmie
na zasadach określonych w art. 139;
2) oczywistej obrazy przepisów prawa przy prowadzeniu sprawy – prokurator
przełożony wytyka to uchybienie na zasadach określonych w art. 140.
§ 8. W razie stwierdzenia oczywistej i rażącej obrazy przepisów prawa
prokurator przełożony jest obowiązany żądać wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego przeciwko prokuratorowi, który obrazy się dopuścił.

art. 8. więcej Art. 8. § 1. Prokurator przełożony uprawniony jest do zmiany lub uchylenia
decyzji prokuratora podległego. Zmiana lub uchylenie decyzji wymagają formy
pisemnej i są włączane do akt sprawy.
§ 2. Zmiana lub uchylenie decyzji doręczonej stronom, ich pełnomocnikom
lub obrońcom oraz innym uprawnionym podmiotom może nastąpić wyłącznie
z zachowaniem trybu i zasad określonych w ustawie.

art. 9. więcej Art. 9. § 1. Prokurator przełożony może powierzyć podległym prokuratorom
wykonywanie czynności należących do jego zakresu działania, chyba że ustawa
zastrzega określoną czynność wyłącznie do jego właściwości.
§ 2. Prokurator przełożony może przejmować sprawy prowadzone przez
prokuratorów podległych i wykonywać ich czynności, chyba że przepisy ustawy
stanowią inaczej.

art. 10. więcej Art. 10. Organy samorządu terytorialnego oraz organy administracji
rządowej, a także inne państwowe jednostki organizacyjne, spółdzielnie i ich
związki, organizacje zawodowe, samorządowe i inne organizacje społeczne
udzielają Prokuratorowi Generalnemu i podległym mu prokuratorom pomocy
w realizacji ich zadań.

art. 11. więcej Art. 11. § 1. Prokurator Generalny przedstawia Sejmowi i Senatowi jawną
roczną informację o łącznej liczbie osób, wobec których został skierowany wniosek
o zarządzenie kontroli i utrwalania rozmów lub wniosek o zarządzenie kontroli
operacyjnej, ze wskazaniem liczby osób, co do których:
1) sąd zarządził kontrolę i utrwalanie rozmów lub kontrolę operacyjną,
2) sąd odmówił zarządzenia kontroli i utrwalania rozmów lub kontroli
operacyjnej,
3) wniosek o kontrolę operacyjną nie uzyskał zgody prokuratora
– z wyszczególnieniem liczby osób w wymienionych kategoriach, co do których
o kontrolę operacyjną wnioskował właściwy organ.
§ 2. Informacja, o której mowa w § 1, powinna być przedstawiona Sejmowi
i Senatowi do dnia 30 czerwca roku następnego po roku nią objętym.

art. 12. więcej Art. 12. § 1. Prokurator Generalny, Prokurator Krajowy lub inni upoważnieni
przez nich prokuratorzy mogą przedstawić organom władzy publicznej, a w
szczególnie uzasadnionych przypadkach także innym osobom, informacje
dotyczące działalności prokuratury, w tym także informacje dotyczące konkretnych
spraw, jeżeli informacje takie mogą być istotne dla bezpieczeństwa państwa lub
jego prawidłowego funkcjonowania.
§ 2. Prokurator Generalny oraz kierownicy jednostek organizacyjnych
prokuratury mogą przekazać mediom osobiście, lub upoważnić w tym celu innego
prokuratora, informacje z toczącego się postępowania przygotowawczego lub
dotyczące działalności prokuratury, z wyłączeniem informacji niejawnych, mając
na uwadze ważny interes publiczny.
§ 3. W przypadkach wskazanych w § 1 i 2 nie jest wymagane uzyskanie
zgody prowadzącego postępowanie przygotowawcze.
§ 4. Odpowiedzialność za wszelkie roszczenia powstałe w związku
z czynnościami, o których mowa w § 1 i 2 ponosi Skarb Państwa.
Odpowiedzialność Skarbu Państwa obejmuje również obowiązek złożenia
oświadczenia o odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie oraz obowiązek
zapłacenia sumy na wskazany cel społeczny.
§ 5. Do odpowiedzialności osób, o których mowa w § 1 i 2, stosuje się
odpowiednio art. 119–121 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z 2018 r. poz. 917, z późn. zm.), zwanej dalej „Kodeksem pracy”.

Art. 12a. § 1. Minister Sprawiedliwości może, w drodze decyzji, przyznać
Skarbowi Państwa uprawnienia wynikające z autorskich praw majątkowych do
programu komputerowego obsługującego prokuratorskie systemy informatyczne,
zwanego dalej „programem komputerowym”, w zakresie niezbędnym do
wykonywania zadań prokuratury.
§ 2. Decyzja, o której mowa w § 1, może zostać wydana, jeżeli zagrożona jest
sprawność działania lub ciągłość funkcjonowania programu komputerowego, lub
systemu teleinformatycznego wykorzystującego program komputerowy, lub jeżeli
zapewnienia ich sprawności działania lub ciągłości funkcjonowania wymaga
ważny interes państwa lub dobro wymiaru sprawiedliwości, a porozumienie w tym
zakresie z osobą, której przysługują autorskie prawa majątkowe do programu
komputerowego, napotyka przeszkody.
§ 3. W decyzji, o której mowa w § 1, określa się:
1) zakres uprawnień, które mogą obejmować:
a) korzystanie z programu komputerowego,
b) trwałe lub czasowe zwielokrotnienie programu komputerowego
w całości lub części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie,
c) tłumaczenie, przystosowywanie, zmiany układu programu
komputerowego lub wprowadzanie w nim jakichkolwiek innych zmian,
d) rozpowszechnianie, w tym użyczenie lub najem, programu
komputerowego lub jego kopii,
e) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy;
2) czas korzystania z uprawnień nie dłuższy niż 20 lat.
§ 4. W decyzji, o której mowa w § 1, Minister Sprawiedliwości może nałożyć
na osobę, której przysługują autorskie prawa majątkowe do programu
komputerowego, obowiązek wydania dokumentacji i kodów źródłowych tego
programu, w tym bibliotek i instrukcji niezbędnych do osiągnięcia kodu wynikowego. W takim przypadku decyzja może określać format i formę
przekazania dokumentacji i kodów źródłowych.
§ 5. Decyzji, o której mowa w § 1, może zostać nadany rygor
natychmiastowej wykonalności.

Art. 12b. § 1. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze decyzji, po
zasięgnięciu opinii biegłego, wysokość wynagrodzenia należnego osobie, której
przysługują autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego,
stanowiącego ekwiwalent nabytych przez Skarb Państwa, na podstawie decyzji,
o której mowa w art. 12a § 1, uprawnień wynikających z autorskich praw
majątkowych do tego programu.
§ 2. Od decyzji, o której mowa w § 1, przysługuje odwołanie do sądu
powszechnego.
§ 3. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, wyczerpuje wszelkie roszczenia
osoby, której przysługują autorskie prawa majątkowe do programu
komputerowego, względem Skarbu Państwa wynikające z przeniesienia na rzecz
Skarbu Państwa uprawnień określonych w decyzji, o której mowa w art. 12a § 1.

art. 13. więcej Art. 13. § 1. Prokurator Generalny kieruje działalnością prokuratury
osobiście lub za pośrednictwem Prokuratora Krajowego oraz pozostałych
zastępców Prokuratora Generalnego, wydając zarządzenia, wytyczne i polecenia.
§ 2. Prokurator Generalny jest przełożonym prokuratorów powszechnych
jednostek organizacyjnych prokuratury oraz prokuratorów Instytutu Pamięci
Narodowej.
§ 3. Kompetencje i zadania Prokuratora Generalnego wynikające z ustaw
może również realizować upoważniony przez niego Prokurator Krajowy lub inny
zastępca Prokuratora Generalnego. Prokurator Generalny wydaje w tym zakresie
stosowne zarządzenie.
§ 4. W razie nieobsadzenia urzędu Prokuratora Generalnego lub jego
czasowej niezdolności do wykonywania obowiązków Prokuratora Generalnego
zastępuje Prokurator Krajowy.
§ 5. Prokuratura Krajowa jest administratorem danych przetwarzanych
w ogólnokrajowych systemach teleinformatycznych powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury.
§ 6. Powszechne jednostki organizacyjne prokuratury są administratorami
danych przetwarzanych w ramach realizowanych zadań, z wyłączeniem danych,
o których mowa w § 5.
§ 7. Do przetwarzania danych osobowych w postępowaniach lub systemach
teleinformatycznych w ramach realizacji zadań, o których mowa w art. 2,
przepisów art. 12–16, art. 18–22 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych
w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego
przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne
rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1) nie
stosuje się.

art. 14. więcej Art. 14. § 1. Prokuratora Krajowego jako pierwszego zastępcę Prokuratora
Generalnego oraz pozostałych zastępców Prokuratora Generalnego powołuje
spośród prokuratorów Prokuratury Krajowej i odwołuje z pełnienia tych funkcji
Prezes Rady Ministrów na wniosek Prokuratora Generalnego. Prokuratora
Krajowego oraz pozostałych zastępców Prokuratora Generalnego powołuje się po
uzyskaniu opinii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, a odwołuje za jego zgodą.
§ 2. Jednym z zastępców Prokuratora Generalnego jest Zastępca Prokuratora
Generalnego do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji.
§ 3. Jednym z zastępców Prokuratora Generalnego jest Zastępca Prokuratora
Generalnego do Spraw Wojskowych. Kandydata na Zastępcę Prokuratora
Generalnego do Spraw Wojskowych Prokurator Generalny uzgadnia z Ministrem
Obrony Narodowej. Wniosek o odwołanie Zastępcy Prokuratora Generalnego do
Spraw Wojskowych Prokurator Generalny uzgadnia z Ministrem Obrony
Narodowej.
§ 4. Jednym z zastępców Prokuratora Generalnego jest Dyrektor Głównej
Komisji powoływany spośród prokuratorów Instytutu Pamięci Narodowej.
O powołaniu i odwołaniu Dyrektora Głównej Komisji Prokurator Generalny
informuje niezwłocznie Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. Dyrektor Głównej
Komisji kieruje działalnością Głównej Komisji.
§ 5. Zastępców Prokuratora Generalnego innych niż wskazani w § 2–
4 powołuje się w liczbie uwzględniającej konieczność zapewnienia właściwej
realizacji zadań prokuratury.

art. 15. więcej Art. 15. § 1. Prokuratora regionalnego, okręgowego i rejonowego powołuje,
po przedstawieniu kandydatury właściwemu zgromadzeniu prokuratorów,
i odwołuje Prokurator Generalny, na wniosek Prokuratora Krajowego.
§ 2. W prokuraturze okręgowej, w której utworzono wydział do spraw
wojskowych, prokurator kierujący tym wydziałem jest zastępcą prokuratora
okręgowego do spraw wojskowych. Zastępcę prokuratora okręgowego do spraw
wojskowych powołuje i odwołuje Prokurator Generalny, na wniosek Zastępcy
Prokuratora Generalnego do Spraw Wojskowych, po uzgodnieniu z Ministrem
Obrony Narodowej.
§ 3. W prokuraturze rejonowej, w której utworzono dział do spraw
wojskowych, prokurator kierujący tym działem jest zastępcą prokuratora
rejonowego do spraw wojskowych. Zastępcę prokuratora rejonowego do spraw
wojskowych powołuje i odwołuje Prokurator Generalny, na wniosek Zastępcy
Prokuratora Generalnego do Spraw Wojskowych, po uzgodnieniu z Ministrem
Obrony Narodowej.
§ 4. Do pełnienia pozostałych funkcji w prokuraturze prokuratorów powołuje
i odwołuje z tych funkcji Prokurator Krajowy lub upoważnieni przez niego
kierownicy jednostek organizacyjnych prokuratury. Do pełnienia funkcji w
komórkach organizacyjnych właściwych w sprawach wojskowych, z wyjątkiem
Prokuratury Krajowej, prokuratorów powołuje i odwołuje z tych funkcji Zastępca
Prokuratora Generalnego do Spraw Wojskowych lub upoważnieni przez niego
kierownicy jednostek organizacyjnych prokuratury.

art. 16. więcej Art. 16. Powszechnymi jednostkami organizacyjnymi prokuratury są:
Prokuratura Krajowa, prokuratury regionalne, prokuratury okręgowe i prokuratury
rejonowe.

art. 17. więcej Art. 17. § 1. Prokuratura Krajowa zapewnia obsługę Prokuratora
Generalnego i Prokuratora Krajowego.
§ 2. Do podstawowych zadań Prokuratury Krajowej należy również
zapewnienie udziału prokuratora w postępowaniach przed Trybunałem
Konstytucyjnym, Sądem Najwyższym i Naczelnym Sądem Administracyjnym,
prowadzenie i nadzorowanie postępowań przygotowawczych, sprawowanie
nadzoru instancyjnego i służbowego nad postępowaniami prowadzonymi
w prokuraturach regionalnych, koordynacja nadzoru służbowego nad
postępowaniami przygotowawczymi prowadzonymi przez pozostałe jednostki
organizacyjne prokuratury, prowadzenie wizytacji prokuratur regionalnych,
wykonywanie czynności w zakresie obrotu prawnego z zagranicą i prowadzenie
centralnej bazy opinii prawnych oraz bazy wytycznych i zarządzeń Prokuratora
Generalnego.

art. 18. więcej Art. 18. § 1. Prokuraturą Krajową kieruje Prokurator Krajowy.
§ 2. Prokurator Krajowy jest prokuratorem przełożonym prokuratorów
Prokuratury Krajowej oraz prokuratorów pozostałych powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury.
§ 3. Wykonywanie kompetencji i zadań Prokuratora Krajowego, wyłącznie
w zakresie kierowania Prokuraturą Krajową, może zostać powierzone zastępcy
Prokuratora Krajowego. Zastępcę Prokuratora Krajowego powołuje i odwołuje
Prokurator Generalny na wniosek Prokuratora Krajowego.

art. 19. więcej Art. 19. § 1. W Prokuraturze Krajowej tworzy się departamenty i biura.
W ramach departamentów i biur mogą być tworzone, w zależności od potrzeb,
wydziały lub inne komórki organizacyjne, w tym zamiejscowe.
§ 2. Jednym z departamentów w Prokuraturze Krajowej jest Departament do
Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji, właściwy w sprawach ścigania
przestępczości zorganizowanej, najpoważniejszej przestępczości korupcyjnej oraz
przestępczości o charakterze terrorystycznym.
§ 3. Jednym z departamentów w Prokuraturze Krajowej jest Departament do
Spraw Wojskowych, właściwy w sprawach podlegających orzecznictwu sądów
wojskowych.
§ 4. Samodzielną komórką organizacyjną w Prokuraturze Krajowej jest
Wydział Spraw Wewnętrznych, właściwy w sprawach postępowań
przygotowawczych w sprawach najpoważniejszych przestępstw popełnionych
przez sędziów, asesorów sądowych, prokuratorów i asesorów prokuratury, a także
wykonywania funkcji oskarżyciela publicznego w tych sprawach przed sądem.
Wydziałem Spraw Wewnętrznych kieruje naczelnik, który jest prokuratorem
przełożonym prokuratorów wykonujących swoje obowiązki w tym wydziale.

art. 20. więcej Art. 20. § 1. Wydziały Zamiejscowe Departamentu do Spraw Przestępczości
Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej tworzy się przy prokuraturach
regionalnych.
§ 2. Obsługę finansowo-administracyjną Wydziałów Zamiejscowych
Departamentu do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury
Krajowej zapewniają właściwe prokuratury regionalne. Tryb i szczegółowy sposób
wykonywania tej obsługi może określić Prokurator Krajowy.
§ 3. Do podstawowych zadań Wydziału Zamiejscowego Departamentu do
Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej należy
prowadzenie i nadzorowanie postępowań przygotowawczych w sprawach ścigania
przestępczości zorganizowanej, najpoważniejszej przestępczości korupcyjnej oraz
przestępczości o charakterze terrorystycznym, a także wykonywanie funkcji
oskarżyciela publicznego w tych sprawach przed sądem.
§ 4. W Wydziałach Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości
Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej mogą być tworzone działy.

art. 21. więcej Art. 21. § 1. Wydziałem Zamiejscowym Departamentu do Spraw
Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej kieruje naczelnik.
§ 2. Naczelnik Wydziału Zamiejscowego Departamentu do Spraw
Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej jest prokuratorem
przełożonym prokuratorów prokuratury regionalnej, prokuratorów prokuratur
okręgowych oraz prokuratorów prokuratur rejonowych wykonujących swoje
obowiązki w tym wydziale.
§ 3. Zastępca Prokuratora Generalnego do Spraw Przestępczości
Zorganizowanej i Korupcji deleguje prokuratorów do wykonywania czynności w Wydziałach Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości
Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej.

art. 22. więcej Art. 22. § 1. Prokuraturę regionalną tworzy się dla obszaru właściwości co
najmniej dwóch prokuratur okręgowych.
§ 2. Do podstawowych zadań prokuratury regionalnej należy zapewnienie
udziału prokuratora w postępowaniach prowadzonych na podstawie ustawy przed
sądami powszechnymi i wojewódzkimi sądami administracyjnymi, prowadzenie
i nadzorowanie postępowań przygotowawczych w sprawach ścigania
najpoważniejszej przestępczości finansowo-gospodarczej i skarbowej oraz
przeciwko obrotowi gospodarczemu względem mienia o wielkiej wartości,
sprawowanie nadzoru nad postępowaniami prowadzonymi w prokuraturach
okręgowych, a także prowadzenie wizytacji prokuratur okręgowych i rejonowych.
§ 3. Prokuraturą regionalną kieruje prokurator regionalny.
§ 4. Prokurator regionalny jest prokuratorem przełożonym prokuratorów
prokuratury regionalnej, prokuratorów prokuratur okręgowych oraz prokuratorów
prokuratur rejonowych na obszarze działania prokuratury regionalnej.
§ 5. Zastępca prokuratora regionalnego kieruje prokuraturą regionalną
w zakresie ustalonym przez prokuratora regionalnego i w tym zakresie jest
prokuratorem przełożonym prokuratorów prokuratury regionalnej, prokuratorów
prokuratur okręgowych oraz prokuratorów prokuratur rejonowych na obszarze
działania prokuratury regionalnej.

art. 23. więcej Art. 23. § 1. Prokuraturę okręgową tworzy się dla obszaru właściwości co
najmniej dwóch prokuratur rejonowych.
§ 2. Do podstawowych zadań prokuratury okręgowej należy zapewnienie
udziału prokuratora w postępowaniach prowadzonych na podstawie ustawy przed
sądami powszechnymi, a w jednostkach, w których utworzono wydziały do spraw
wojskowych, także przed sądami wojskowymi, prowadzenie i nadzorowanie
postępowań przygotowawczych w sprawach o poważne przestępstwa kryminalne,
finansowe i skarbowe, a w jednostkach, w których utworzono wydziały do spraw
wojskowych, także w sprawach podlegających orzecznictwu wojskowych sądów
okręgowych, sprawowanie nadzoru nad postępowaniami prowadzonymi w prokuraturach rejonowych, a także prowadzenie wizytacji prokuratur
rejonowych.
§ 3. Prokuraturą okręgową kieruje prokurator okręgowy.
§ 4. Prokurator okręgowy jest prokuratorem przełożonym prokuratorów
prokuratury okręgowej oraz prokuratorów rejonowych i prokuratorów prokuratur
rejonowych na obszarze działania prokuratury okręgowej.
§ 5. Zastępca prokuratora okręgowego kieruje prokuraturą okręgową
w zakresie ustalonym przez prokuratora okręgowego i w tym zakresie jest
prokuratorem przełożonym prokuratorów prokuratury okręgowej oraz
prokuratorów rejonowych i prokuratorów prokuratur rejonowych na obszarze
działania prokuratury okręgowej.

art. 24. więcej Art. 24. § 1. Prokuraturę rejonową tworzy się dla jednej lub większej liczby
gmin; w uzasadnionych przypadkach może być utworzona więcej niż jedna
prokuratura rejonowa w obrębie tej samej gminy.
§ 2. Do podstawowych zadań prokuratury rejonowej należy zapewnienie
udziału prokuratora w postępowaniach prowadzonych na podstawie ustawy przed
sądami powszechnymi, a w jednostkach, w których utworzono działy do spraw
wojskowych, także przed sądami wojskowymi, prowadzenie i nadzorowanie
postępowań przygotowawczych, z wyłączeniem spraw wymienionych
w art. 19 § 4, art. 20 § 3, art. 22 § 2 i art. 23 § 2, a w jednostkach, w których
utworzono działy do spraw wojskowych, także w sprawach podlegających
orzecznictwu wojskowych sądów garnizonowych.
§ 3. Prokuraturą rejonową kieruje prokurator rejonowy.
§ 4. Prokurator rejonowy jest prokuratorem przełożonym prokuratorów
wykonujących czynności w tej jednostce.
§ 5. Zastępca prokuratora rejonowego kieruje prokuraturą rejonową
w zakresie ustalonym przez prokuratora rejonowego i w tym zakresie jest
prokuratorem przełożonym prokuratorów wykonujących czynności w tej jednostce.

art. 25. więcej Art. 25. § 1. W prokuraturach regionalnych i okręgowych tworzy się
wydziały oraz mogą być tworzone działy, samodzielne lub wchodzące w skład
wydziałów.
§ 2. W prokuraturach rejonowych mogą być tworzone działy lub sekcje.

art. 26. więcej Art. 26. § 1. Departamentami i biurami Prokuratury Krajowej kierują
dyrektorzy, wydziałami departamentów i biur Prokuratury Krajowej oraz
wydziałami w prokuraturach regionalnych i okręgowych – naczelnicy, a działami
i sekcjami w prokuraturach oraz ośrodkami zamiejscowymi prokuratur
okręgowych i rejonowych – kierownicy.
§ 2. W prokuraturach rejonowych o obsadzie kadrowej nieprzekraczającej
6 prokuratorów komórkami organizacyjnymi mogą kierować bezpośrednio
prokurator rejonowy lub jego zastępca.
§ 3. W zależności od potrzeb dyrektorzy departamentów i biur oraz
naczelnicy wydziałów w Prokuraturze Krajowej, w tym Wydziałów
Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości Zorganizowanej
i Korupcji Prokuratury Krajowej, mogą mieć zastępców.

art. 27. więcej Art. 27. Do pełnienia funkcji w komórkach organizacyjnych do spraw
wojskowych powołuje się w pierwszej kolejności prokuratorów będących
żołnierzami zawodowymi lub oficerami rezerwy.

art. 28. więcej Art. 28. § 1. Jednostką organizacyjną prokuratury wyższego stopnia jest:
1) w stosunku do prokuratury rejonowej – właściwa prokuratura okręgowa,
prokuratura regionalna oraz Prokuratura Krajowa;
2) w stosunku do prokuratury okręgowej – właściwa prokuratura regionalna oraz
Prokuratura Krajowa;
3) w stosunku do prokuratury regionalnej – Prokuratura Krajowa;
4) w stosunku do oddziałowej komisji – Główna Komisja;
5) w stosunku do oddziałowego biura lustracyjnego – Biuro Lustracyjne.
§ 2. Jednostką organizacyjną wyższego stopnia w sprawach rozpoznawanych
przez sądy wojskowe jest:
1) w stosunku do prokuratury rejonowej – właściwa prokuratura okręgowa oraz
Prokuratura Krajowa;
2) w stosunku do prokuratury okręgowej – Prokuratura Krajowa.
§ 3. Jednostką organizacyjną wyższego stopnia w sprawach dotyczących
ścigania przestępczości zorganizowanej i korupcji jest w stosunku do Wydziałów
Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej – Departament do Spraw Przestępczości
Zorganizowanej i Korupcji.

art. 29. więcej Art. 29. § 1. W sprawach prowadzonych w Prokuraturze Krajowej nadzór
instancyjny sprawuje Prokurator Generalny, a nadzór służbowy – Prokurator
Krajowy.
§ 2. W sprawach prowadzonych przez Wydziały Zamiejscowe Departamentu
do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej nadzór
instancyjny sprawuje Prokurator Generalny, a nadzór służbowy – Zastępca
Prokuratora Generalnego do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji.
§ 3. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych nadzór
instancyjny sprawuje Prokurator Generalny, a nadzór służbowy – Zastępca
Prokuratora Generalnego do Spraw Wojskowych.
§ 4. Prokurator Generalny może powierzyć nadzór służbowy nad
poszczególnymi sprawami, o których mowa w § 2 i 3, Prokuratorowi Krajowemu.

art. 30. więcej Art. 30. Prokurator Krajowy, a na obszarze swego działania również
prokurator regionalny i okręgowy, może zarządzić wizytację jednostki
organizacyjnej prokuratury w celu kontroli realizacji ustawowych zadań przez tę
jednostkę w określonym zakresie.

art. 31. więcej Art. 31. § 1. Prokuratorami bezpośrednio przełożonymi są:
1) Prokurator Generalny – w stosunku do Prokuratora Krajowego i pozostałych
zastępców Prokuratora Generalnego oraz zastępcy Prokuratora Krajowego;
2) Prokurator Krajowy – w stosunku do prokuratorów pełniących czynności
w Prokuraturze Krajowej, dyrektorów departamentów Prokuratury Krajowej
oraz prokuratorów regionalnych;
3) pozostali zastępcy Prokuratora Generalnego, w zakresie zleconych czynności
– w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w Prokuraturze
Krajowej, dyrektorów departamentów Prokuratury Krajowej oraz
prokuratorów regionalnych;
4) Dyrektor Departamentu do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji
– w stosunku do naczelników Wydziałów Zamiejscowych Departamentu do
Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej
i prokuratorów pełniących czynności w tych wydziałach;
5) prokuratorzy regionalni i prokuratorzy okręgowi oraz, w zakresie zleconych
czynności, ich zastępcy – w stosunku do prokuratorów pełniących czynności
w danej jednostce oraz w stosunku do kierowników jednostek
organizacyjnych prokuratury bezpośrednio niższego stopnia na obszarze
działania danej jednostki, z zastrzeżeniem pkt 6;
6) kierownicy ośrodków zamiejscowych prokuratur okręgowych oraz,
w zakresie zleconych czynności, ich zastępcy – w stosunku do prokuratorów
pełniących czynności w danym ośrodku oraz prokuratorów rejonowych na
obszarze działania danego ośrodka zamiejscowego prokuratury okręgowej;
7) prokuratorzy rejonowi oraz, w zakresie zleconych czynności, ich zastępcy –
w stosunku do prokuratorów danej prokuratury rejonowej;
8) kierownicy ośrodków zamiejscowych prokuratur rejonowych – w stosunku do
prokuratorów pełniących czynności w danym ośrodku.
§ 2. Prokurator kierujący komórką organizacyjną w jednostce organizacyjnej
prokuratury jest zwierzchnikiem służbowym w stosunku do prokuratorów
wykonujących czynności w tej komórce.
§ 3. W zakresie czynnej służby wojskowej prokuratorzy do spraw
wojskowych będący żołnierzami zawodowymi podlegają Ministrowi Obrony
Narodowej.

art. 32. więcej Art. 32. § 1. Prokurator bezpośrednio przełożony oraz zwierzchnik służbowy
zapewniają równomierne obciążenie obowiązkami służbowymi podległych im
prokuratorów.
§ 2. W przypadku prokuratorów pełniących funkcje dopuszcza się
zmniejszenie obciążenia obowiązkami służbowymi w zakresie realizacji zadań,
o których mowa w art. 3 § 1 pkt 1, 2 i 7.

art. 33. więcej Art. 33. § 1. Prokuratorem nadrzędnym jest prokurator kierujący jednostką
organizacyjną prokuratury wyższego stopnia, a także prokurator tej jednostki lub
prokurator delegowany do niej w zakresie zleconych mu czynności.
§ 2. W sprawach czynności prowadzonych przez prokuratora w Prokuraturze
Krajowej lub w Głównej Komisji prokuratorem nadrzędnym jest Prokurator
Generalny.

art. 34. więcej Art. 34. § 1. Prawo wydawania poleceń, o których mowa w art. 7 § 2 i 3,
przysługuje prokuratorom przełożonym oraz, w zakresie zleconych czynności:
1) dyrektorom departamentów Prokuratury Krajowej – w stosunku do
podległych prokuratorów pełniących czynności w tych departamentach oraz
prokuratorów regionalnych, okręgowych i rejonowych;
2) naczelnikom wydziałów w departamentach Prokuratury Krajowej –
w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w tych wydziałach;
3) naczelnikom wydziałów i kierownikom działów oraz samodzielnych działów
prokuratur regionalnych – w stosunku do prokuratorów pełniących czynności
w tych wydziałach, działach i samodzielnych działach oraz prokuratorów
okręgowych i rejonowych;
4) naczelnikom wydziałów oraz kierownikom działów, samodzielnych działów
i ośrodków zamiejscowych prokuratur okręgowych – w stosunku do
prokuratorów pełniących czynności w tych wydziałach, działach,
samodzielnych działach i ośrodkach zamiejscowych oraz prokuratorów
rejonowych;
5) kierownikom ośrodków zamiejscowych prokuratur rejonowych – w stosunku
do prokuratorów pełniących czynności w tych ośrodkach.
§ 2. Przepisy § 1 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zastępców dyrektorów
departamentów Prokuratury Krajowej i zastępców naczelników wydziałów
w departamentach Prokuratury Krajowej.
§ 3. Przepisy art. 7 § 2–6 stosuje się odpowiednio.

art. 35. więcej Art. 35. § 1. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, tworzy
i znosi Wydziały Zamiejscowe Departamentu do Spraw Przestępczości
Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej, prokuratury regionalne,
okręgowe i rejonowe oraz ustala ich siedziby i obszary właściwości, mając na
względzie skuteczne zwalczanie przestępczości i zapewnienie sprawności
postępowań.
§ 2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi w prokuraturach okręgowych
i rejonowych komórki organizacyjne do spraw wojskowych oraz ustala ich siedziby
i obszary właściwości, mając na względzie skuteczne zwalczanie przestępczości, zapewnienie sprawności postępowań oraz rozmieszczenie i strukturę jednostek
organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3. Minister Sprawiedliwości może określić, w drodze rozporządzenia,
właściwość powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury w sprawach
o poszczególne rodzaje przestępstw niezależnie od miejsca ich popełnienia oraz
w sprawach cywilnych, administracyjnych, w sprawach o wykroczenia, a także
w innych postępowaniach prowadzonych na podstawie ustaw niezależnie od
ogólnej właściwości powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, mając
na względzie skuteczne zwalczanie przestępczości i zapewnienie sprawności
postępowań.
§ 4. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, może tworzyć
i znosić poza siedzibą prokuratury ośrodki zamiejscowe prokuratur regionalnych,
okręgowych lub rejonowych, mając na względzie skuteczne zwalczanie
przestępczości i zapewnienie sprawności postępowań.
§ 5. W przypadku zniesienia ośrodka zamiejscowego prokuratury regionalnej,
okręgowej lub rejonowej urzędnicy i inni pracownicy prokuratury oraz asystenci
prokuratora stają się urzędnikami i innymi pracownikami jednostki organizacyjnej
prokuratury oraz asystentami prokuratora tej jednostki organizacyjnej prokuratury,
której ośrodek zamiejscowy jest znoszony.

art. 36. więcej Art. 36. § 1. Minister Sprawiedliwości ustala, w drodze rozporządzenia,
regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych
prokuratury określający:
1) wewnętrzną strukturę organizacyjną i zadania komórek organizacyjnych:
a) Prokuratury Krajowej,
b) Wydziałów Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości
Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej oraz prokuratur
regionalnych,
c) pozostałych powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury,
2) organizację pracy i sposób kierowania pracą,
3) dysponentów środków budżetowych,
4) formy i tryb sprawowania nadzoru służbowego, w tym poprzez wizytacje
i lustracje,
5) tryb załatwiania spraw osobowych,
6) organizację pracy organów kolegialnych,
7) szczegółowy porządek wykonywania przez prokuratora czynności
w sprawach karnych,
8) sposób realizacji zadań związanych z udziałem prokuratora w sprawach
cywilnych, rodzinnych, opiekuńczych, ze stosunku pracy oraz w sprawach
o wykroczenia,
9) szczegółowy porządek wykonywania przez prokuratora czynności
w postępowaniu administracyjnym i przed sądami administracyjnymi,
10) tryb działań podejmowanych przez prokuratora w celu zapobieżenia
naruszeniom prawa,
11) sposób realizacji zadań, o których mowa w art. 3 § 4,
12) tryb postępowania w sprawach skarg i wniosków,
13) sposób utrzymywania kontaktów z mediami
– uwzględniając potrzebę zapewnienia skuteczności i sprawności postępowania we
wszystkich rodzajach spraw, prowadzonych przez prokuratora lub z jego udziałem,
w tym szybkość i efektywność działania, z uwzględnieniem funkcjonalności
i racjonalności działań prokuratora, przy jednoczesnym poszanowaniu
gwarantowanych ustawowo praw i wolności podmiotów objętych działaniami
prokuratury, a w zakresie spraw prowadzonych w komórkach organizacyjnych do
spraw wojskowych również specyfikę organizacji i funkcjonowania Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej opartą na służbowym podporządkowaniu.
§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, zakres działania
sekretariatów i innych działów administracji w powszechnych jednostkach
organizacyjnych prokuratury, biorąc pod uwagę specyfikę zadań jednostek różnego
stopnia i konieczność zapewnienia racjonalności funkcjonowania prokuratury,
a także potrzebę maksymalnego odciążenia prokuratorów i innych pracowników
merytorycznych od prac biurowych oraz sprawnego przepływu informacji
niezbędnych w pracy prokuratury, a w zakresie spraw prowadzonych w komórkach
organizacyjnych do spraw wojskowych również specyfikę organizacji
i funkcjonowania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej opartą na służbowym
podporządkowaniu.
§ 2a. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, zakres
działania sekretariatów i innych działów administracji w Biurze Lustracyjnym i oddziałowych biurach lustracyjnych, biorąc pod uwagę specyfikę zadań tych
jednostek organizacyjnych i konieczność zapewnienia racjonalności ich
funkcjonowania, a także potrzebę maksymalnego odciążenia prokuratorów
i innych pracowników merytorycznych od prac biurowych oraz sprawnego
przepływu informacji niezbędnych w pracy tych jednostek organizacyjnych.
§ 3. Przepisy rozporządzenia, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio
do wewnętrznego urzędowania Głównej Komisji oraz oddziałowych komisji.
§ 3a. Przepisy zarządzenia, o których mowa w § 2, stosuje się odpowiednio
do zakresu działania sekretariatów i innych działów administracji w Głównej
Komisji oraz w oddziałowych komisjach.
§ 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
realizacji czynności prokuratora w ramach kontroli nad czynnościami operacyjno-
-rozpoznawczymi określonymi w art. 57 § 2, mając w szczególności na uwadze
zapewnienie merytorycznej i efektywnej kontroli podstaw faktycznych
wnioskowanych czynności, zapewnienie legalności i prawidłowości inicjowania
i przeprowadzania tych czynności oraz konieczność poszanowania podstawowych
praw i wolności obywatelskich.
§ 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
realizacji zadań związanych ze współpracą prokuratury z organizacjami
międzynarodowymi lub ponadnarodowymi działającymi na podstawie umów
międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje międzynarodowe
ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, mając na uwadze konieczność
prawidłowej realizacji obowiązków wynikających z tych umów lub aktów prawa
stanowionego przez organizację międzynarodową powołaną do zwalczania
przestępczości, w szczególności określenia sposobu wymiany informacji między
państwami członkowskimi tych organizacji i organami tych organizacji, realizacji
wniosków o pomoc prawną, ochrony przetwarzanych danych osobowych
i bezpieczeństwa przetwarzanych danych.
§ 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, strój
urzędowy prokuratorów biorących udział w rozprawach sądowych, uwzględniając
charakter uroczysty stroju, odpowiedni do powagi sądu i utrwalonej tradycji.

art. 37. więcej Art. 37. § 1. Prokurator kierujący powszechną jednostką organizacyjną
prokuratury określa strukturę organizacyjną jednostki, uwzględniając konieczność
efektywnej realizacji zadań.
§ 2. Prokurator kierujący powszechną jednostką organizacyjną prokuratury
określa szczegółowy podział obowiązków służbowych w tej jednostce,
uwzględniając konieczność zapewnienia równomiernego obciążenia obowiązkami
służbowymi oraz doświadczenie zawodowe prokuratorów w prowadzeniu
określonej kategorii spraw.

art. 38. więcej Art. 38. § 1. Prokurator Generalny i Prokurator Krajowy mogą korzystać
z pomocy doradców, w tym doradców społecznych.
§ 2. Doradcami mogą być także prokuratorzy oraz sędziowie w stanie
spoczynku. Przepisów o sprzeciwie wobec zamiaru podjęcia dodatkowego
zatrudnienia lub zajęcia nie stosuje się.

art. 39. więcej Art. 39. § 1. Prokurator kierujący powszechną jednostką organizacyjną
prokuratury może powierzyć prokuratorowi wykonującemu czynności w tej
jednostce pełnienie funkcji rzecznika prasowego. Prokurator Generalny może
powierzyć prokuratorowi wykonującemu czynności w Prokuraturze Krajowej
pełnienie funkcji rzecznika prasowego Prokuratora Generalnego.
§ 2. Do zadań rzecznika prasowego należy w szczególności:
1) przekazywanie mediom informacji z toczących się postępowań
przygotowawczych i dotyczących działalności jednostki organizacyjnej
prokuratury, o których mowa w art. 12 § 2;
2) udzielanie odpowiedzi na publikacje prasowe oraz audycje radiowe
i telewizyjne, a także materiały rozpowszechniane w innych środkach
masowego przekazu, dotyczące działalności jednostek organizacyjnych
prokuratury, w tym kierowanie wniosków o opublikowanie sprostowania oraz
udzielanie odpowiedzi na krytykę i interwencję prasową.

art. 40. więcej Art. 40. § 1. Do budynków, w których mieszczą się jednostki organizacyjne
prokuratury, nie wolno wnosić broni ani amunicji, a także materiałów
wybuchowych i innych środków niebezpiecznych. Zakaz wnoszenia broni
i amunicji nie dotyczy prokuratorów oraz osób wykonujących obowiązki służbowe
wymagające posiadania broni.
§ 2. Prokurator kierujący jednostką organizacyjną prokuratury zarządza
stosowanie środków zapewniających bezpieczeństwo podlegających mu jednostek
organizacyjnych prokuratury oraz zapobiegających naruszaniu zakazu, o którym
mowa w § 1. W takim przypadku do ochrony tych jednostek oraz osób w nich
przebywających stosuje się przepisy ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie
osób i mienia (Dz. U. z 2018 r. poz. 2142 i 2245), z wyjątkiem przypadków, gdy
ochrona ta jest realizowana na podstawie art. 2 ust. 2b ustawy z dnia 9 kwietnia
2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1542, 1669, 2245 i 2399 oraz z
2019 r. poz. 125).
§ 3. Prokuratorzy kierujący jednostkami organizacyjnymi prokuratury
obowiązani są zapewnić prokuratorom oraz innym uprawnionym osobom, na czas
pobytu w budynkach prokuratury, możliwość zdeponowania broni palnej oraz
amunicji w warunkach określonych odrębnymi przepisami.

art. 41. więcej Art. 41. Do pojazdów jednostek organizacyjnych prokuratury oraz urzędu
obsługującego Ministra Sprawiedliwości stosuje się art. 53 ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1990, 2244 i
2322 oraz z 2019 r. poz. 53 i 60).

art. 42. więcej Art. 42. § 1. Krajowa Rada Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym,
zwana dalej „Krajową Radą Prokuratorów”, składa się z:
1) Prokuratora Krajowego;
2) 4 przedstawicieli wybranych przez zebranie prokuratorów Prokuratury
Krajowej, w tym co najmniej jednego wykonującego czynności
w Departamencie do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji oraz
jednego wykonującego czynności w Departamencie do Spraw Wojskowych;
3) przedstawiciela wybranego przez zebranie prokuratorów Instytutu Pamięci
Narodowej;
4) przedstawicieli wybranych przez zgromadzenia prokuratorów
w prokuraturach regionalnych – po jednym z każdej prokuratury regionalnej;
5) 5 prokuratorów powołanych przez Prokuratora Generalnego, w tym co
najmniej jednego w stanie spoczynku.
§ 2. Wybory prokuratorów wchodzących w skład Krajowej Rady
Prokuratorów, o których mowa w § 1 pkt 2 i 4, przeprowadza się na podstawie
regulaminu uchwalonego odpowiednio przez zebranie prokuratorów Prokuratury
Krajowej i zgromadzenie prokuratorów w prokuraturze regionalnej.
§ 3. Przewodniczącym Krajowej Rady Prokuratorów jest Prokurator
Generalny.
§ 4. Krajowa Rada Prokuratorów wybiera i odwołuje ze swego grona
2 wiceprzewodniczących i sekretarza.
§ 5. Kadencja Krajowej Rady Prokuratorów trwa 4 lata.
§ 6. Mandat wybieranego członka Krajowej Rady Prokuratorów wygasa przed
upływem kadencji w razie:
1) śmierci;
2) zrzeczenia się mandatu;
3) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, stwierdzonego
prawomocnym orzeczeniem sądu;
4) odwołania przez organ, który dokonał wyboru;
5) wygaśnięcia albo rozwiązania stosunku służbowego prokuratora.
§ 7. Krajowa Rada Prokuratorów obraduje na posiedzeniach. Posiedzenia
Krajowej Rady Prokuratorów zwołuje Prokurator Generalny z własnej inicjatywy
lub na wniosek Prokuratora Krajowego lub jednej trzeciej liczby członków Rady.
§ 7a. W szczególnie uzasadnionych wypadkach posiedzenia Krajowej Rady
Prokuratorów mogą być przeprowadzane przy wykorzystaniu środków
technicznych umożliwiających bezpośrednie porozumiewanie się na odległość.
Przeprowadzenie posiedzenia Krajowej Rady Prokuratorów w taki sposób zarządza
Przewodniczący.
§ 8. Koszty działalności Krajowej Rady Prokuratorów finansowane są ze
środków budżetowych przeznaczonych dla Prokuratury Krajowej. Obsługę
finansowo-administracyjną i kancelaryjną Krajowej Rady Prokuratorów zapewnia
Prokuratura Krajowa.
§ 9. Krajowa Rada Prokuratorów działa na podstawie uchwalonego przez
siebie regulaminu.

art. 43. więcej Art. 43. § 1. Krajowa Rada Prokuratorów stoi na straży niezależności
prokuratorów.
§ 2. Krajowa Rada Prokuratorów wyraża opinię w sprawach podejmowanych
z własnej inicjatywy lub przedstawionych przez Prokuratora Generalnego,
a w szczególności dotyczących:
1) projektów aktów normatywnych dotyczących prokuratury oraz projektów
wytycznych Prokuratora Generalnego;
2) stanu i rozwoju kadry prokuratorskiej oraz kierunków szkolenia prokuratorów
i asesorów prokuratury;
3) okresowych ocen realizacji zadań prokuratury;
4) kierunków działań w celu doskonalenia kwalifikacji zawodowych
prokuratorów oraz poziomu ich pracy;
5) kandydatów na Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury.
§ 3. Krajowa Rada Prokuratorów ustala także ogólną liczbę członków Sądu
Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym oraz wskazuje liczbę członków
Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym wybieranych przez zebranie
prokuratorów Prokuratury Krajowej i zgromadzenia prokuratorów w prokuraturach
regionalnych.
§ 4. Krajowa Rada Prokuratorów opiniuje kandydatury członków Rady
Programowej Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury wskazywanych przez
Prokuratora Generalnego.
§ 5. Krajowa Rada Prokuratorów opiniuje wnioski o wyrażenie zgody na
dalsze zajmowanie stanowiska prokuratora po ukończeniu 65. roku życia.
§ 6. Krajowa Rada Prokuratorów uchwala zbiór zasad etyki zawodowej
prokuratorów i czuwa nad ich przestrzeganiem.

art. 44. więcej Art. 44. § 1. W Prokuraturze Krajowej działa zebranie prokuratorów
Prokuratury Krajowej, które składa się z prokuratorów Prokuratury Krajowej.
§ 2. Przewodniczącym zebrania prokuratorów Prokuratury Krajowej jest
Prokurator Krajowy.
§ 3. Zebranie prokuratorów Prokuratury Krajowej zwołuje Prokurator
Krajowy z inicjatywy własnej lub jednej piątej liczby prokuratorów Prokuratury
Krajowej, jeżeli zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 45.
§ 4. Przepis art. 42 § 7a stosuje się odpowiednio.

art. 45. więcej Art. 45. Zebranie prokuratorów Prokuratury Krajowej:
1) wysłuchuje informacji Prokuratora Krajowego o działalności Prokuratury
Krajowej i pracy prokuratorów oraz wyraża opinię w tym zakresie;
2) wybiera przedstawicieli do Krajowej Rady Prokuratorów;
3) wybiera członków Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym;
4) wyraża opinie w innych sprawach przedstawionych przez Prokuratora
Krajowego.

art. 46. więcej Art. 46. § 1. W prokuraturze regionalnej działa zgromadzenie prokuratorów,
które składa się z delegatów prokuratorów prokuratury regionalnej oraz delegatów
prokuratorów prokuratur okręgowych i rejonowych działających na obszarze
działania prokuratury regionalnej. Delegatami prokuratorów prokuratury
regionalnej są zastępcy prokuratora regionalnego oraz pozostali delegaci wybierani
w łącznej liczbie równej połowie liczby prokuratorów prokuratury regionalnej
przez zebranie prokuratorów prokuratury regionalnej. Delegatami prokuratorów
prokuratur okręgowych są prokuratorzy okręgowi oraz pozostali delegaci w łącznej
liczbie równej jednej trzeciej liczby prokuratorów prokuratury regionalnej,
wybierani przez zebrania prokuratorów prokuratur okręgowych i zebrania
prokuratorów prokuratur rejonowych. Delegatami prokuratorów prokuratur
rejonowych są prokuratorzy rejonowi oraz pozostali delegaci w łącznej liczbie
równej dwóm trzecim liczby prokuratorów prokuratury regionalnej, wybierani
przez zebrania prokuratorów prokuratur rejonowych. Delegatów pochodzących
z wyboru wybiera się na okres 4 lat.
§ 2. Jeżeli liczba delegatów prokuratorów prokuratury regionalnej, prokuratur
okręgowych lub prokuratur rejonowych, ustalona zgodnie z § 1, nie jest liczbą
całkowitą, zaokrągla się ją w górę do najbliższej liczby całkowitej.
§ 3. Regulamin wyboru delegatów, o których mowa w § 1, ustala Prokurator
Generalny.
§ 4. Przewodniczącym zgromadzenia prokuratorów jest prokurator
regionalny.
§ 5. Posiedzenie zgromadzenia prokuratorów może zwołać prokurator
regionalny z inicjatywy własnej lub Prokuratora Krajowego, kolegium prokuratury regionalnej albo jednej piątej liczby członków zgromadzenia, jeżeli zachodzą
przesłanki, o których mowa w art. 47.
§ 6. Do zgromadzenia prokuratorów prokuratury regionalnej oraz zebrań,
o których mowa w § 1, przepis art. 42 § 7a stosuje się odpowiednio.

art. 47. więcej Art. 47. Zgromadzenie prokuratorów:
1) wysłuchuje informacji prokuratora regionalnego o działalności prokuratur
i pracy prokuratorów oraz wyraża opinię w tym zakresie;
2) wybiera dwie trzecie liczby członków kolegium prokuratury regionalnej;
3) wybiera przedstawiciela do Krajowej Rady Prokuratorów;
4) wybiera członków Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym;
5) rozpatruje sprawozdania z działalności kolegium prokuratury regionalnej;
6) wyraża opinie w innych sprawach przedstawionych przez prokuratora
regionalnego lub kolegium prokuratury regionalnej.

art. 48. więcej Art. 48. § 1. Kolegium prokuratury regionalnej składa się z 6 lub 9 członków,
wybieranych w dwóch trzecich przez zgromadzenie prokuratorów, a w jednej
trzeciej powołanych przez prokuratora regionalnego spośród prokuratorów
prokuratury regionalnej oraz prokuratur okręgowych i rejonowych z obszaru
działania prokuratury regionalnej.
§ 2. Przewodniczącym kolegium prokuratury regionalnej jest prokurator
regionalny.
§ 3. Liczbę członków kolegium prokuratury regionalnej określa Prokurator
Generalny.
§ 4. Kadencja kolegium prokuratury regionalnej trwa 4 lata.
§ 5. Posiedzenia kolegium prokuratury regionalnej zwołuje prokurator
regionalny z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej liczby członków
kolegium, jeżeli zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 49.
§ 6. Przepis art. 42 § 7a stosuje się odpowiednio.

art. 49. więcej Art. 49. Kolegium prokuratury regionalnej:
1) rozpatruje wnioski wynikające z wizytacji i lustracji prokuratur;
2) wyraża opinię o kandydatach na prokuratorów prokuratury regionalnej
i okręgowej;
3) wyraża opinię w przedmiocie odwołania prokuratora prokuratury regionalnej
i okręgowej;
4) wyraża opinie w innych sprawach przedstawionych przez prokuratora
regionalnego.

art. 50. więcej Art. 50. § 1. Kolegium prokuratury okręgowej składa się z 6 lub 9 członków
wybieranych w dwóch trzecich przez zebranie prokuratorów prokuratury
okręgowej oraz delegatów prokuratorów prokuratur rejonowych, a w jednej trzeciej
powołanych przez prokuratora okręgowego spośród prokuratorów prokuratury
okręgowej i prokuratur rejonowych z obszaru działania prokuratury okręgowej.
§ 2. Przewodniczącym kolegium prokuratury okręgowej jest prokurator
okręgowy.
§ 3. Liczbę członków kolegium prokuratury okręgowej oraz regulamin
wyboru delegatów, o których mowa w § 1, określa Prokurator Generalny.
§ 4. Kadencja kolegium prokuratury okręgowej trwa 4 lata.
§ 5. Posiedzenie kolegium prokuratury okręgowej zwołuje prokurator
okręgowy z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej liczby członków
kolegium, jeżeli zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 51.
§ 6. Przepis art. 42 § 7a stosuje się odpowiednio.

art. 51. więcej Art. 51. Kolegium prokuratury okręgowej:
1) rozpatruje wnioski wynikające z wizytacji i lustracji prokuratur;
2) wyraża opinię o kandydatach na asesorów prokuratorskich oraz prokuratorów
prokuratur rejonowych;
3) wyraża opinię w przedmiocie odwołania prokuratora prokuratury rejonowej;
4) wyraża opinie w innych sprawach przedstawionych przez prokuratora
okręgowego.

art. 52. więcej Art. 52. Zebranie prokuratorów Prokuratury Krajowej, zgromadzenia
prokuratorów oraz kolegia prokuratur regionalnych i okręgowych działają na
podstawie uchwalonych przez siebie regulaminów.

art. 53. więcej Art. 53. § 1. Dochody i wydatki powszechnych jednostek organizacyjnych
prokuratury stanowią w budżecie państwa odrębną część.
§ 2. Dysponentem części budżetowej odpowiadającej powszechnym
jednostkom organizacyjnym prokuratury jest Prokurator Generalny.

art. 54. więcej Art. 54. Wydatki na szkolenie i doskonalenie zawodowe kadr powszechnych
jednostek organizacyjnych prokuratury realizowane przez Krajową Szkołę
Sądownictwa i Prokuratury pokrywane są z budżetu państwa z części, której
dysponentem jest Minister Sprawiedliwości.

art. 55. więcej Art. 55. § 1. Działalność powszechnych jednostek organizacyjnych
prokuratury w zakresie spraw podlegających orzecznictwu sądów wojskowych,
w tym uposażenia prokuratorów do spraw wojskowych oraz wynagrodzenia
urzędników i innych pracowników w tych jednostkach, jest finansowana ze
środków budżetowych przeznaczonych na finansowanie potrzeb obronnych
Rzeczypospolitej Polskiej w ramach części budżetowej, o której mowa w art. 53,
z wyjątkiem należności i świadczeń określonych w art. 74 ust. 2 ustawy z dnia
11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 330), które są finansowane ze środków budżetowych przeznaczonych na
finansowanie potrzeb obronnych Rzeczypospolitej Polskiej w ramach części
budżetowej, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
§ 2. Kwotę wydatków na działalność, o której mowa w § 1, Minister Obrony
Narodowej ustala w porozumieniu z Prokuratorem Generalnym i, na etapie
opracowania projektu budżetu państwa, przekazuje do części budżetowej, o której
mowa w art. 53.
§ 3. Świadczenia i należności związane z delegowaniem prokuratorów do
spraw wojskowych będących żołnierzami zawodowymi są pokrywane ze środków,
o których mowa w § 1.

art. 56. więcej Art. 56. § 1. Prokurator, stosownie do przepisów ustaw, wszczyna i prowadzi
postępowanie przygotowawcze albo zleca wszczęcie lub prowadzenie takiego
postępowania innemu uprawnionemu organowi, a następnie wykonuje w takich
sprawach czynności oskarżyciela publicznego przed sądem, chyba że kierownik
nadrzędnej jednostki organizacyjnej prokuratury zarządzi inaczej.
§ 2. Zadania prokuratora, o których mowa w § 1, mogą być realizowane
w ramach zespołu prokuratorów, powoływanego zarządzeniem kierownika
nadrzędnej jednostki organizacyjnej prokuratury. W skład takiego zespołu mogą
wchodzić prokuratorzy powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury
różnych stopni, a także funkcjonariusze innych służb państwa.
§ 3. W toku postępowania przygotowawczego prokurator stosuje,
w przypadkach przewidzianych w ustawach, środki zapobiegawcze wobec
podejrzanych.
§ 4. Postępowanie przygotowawcze może być prowadzone w formie
elektronicznej. Prokurator może wnieść do sądu akt oskarżenia wraz z materiałami
takiego postępowania przygotowawczego, sporządzony w formie elektronicznej.
Dokumenty sporządzone w formie elektronicznej prokurator opatruje podpisem
elektronicznym. Przepisy art. 68 stosuje się odpowiednio.

art. 57. więcej Art. 57. § 1. Prokurator sprawuje nadzór nad postępowaniem
przygotowawczym prowadzonym przez inny uprawniony do tego organ.
Zarządzenia prokuratora wydane w toku postępowania przygotowawczego są dla
tego organu wiążące.
§ 2. Prokurator Generalny, Prokurator Krajowy lub upoważniony przez nich
prokurator sprawuje kontrolę nad czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi
poprzez wgląd w materiały zgromadzone w toku kontroli operacyjnej, zakupu
kontrolowanego, kontrolowanego wręczenia lub przyjęcia korzyści majątkowej
albo przesyłki niejawnie nadzorowanej, w warunkach przewidzianych dla
przekazywania, przechowywania i udostępniania informacji niejawnych.
§ 3. Prokurator Generalny może zwrócić się o przeprowadzenie czynności
operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych przez właściwe uprawnione organy,
jeżeli pozostawałyby one w bezpośrednim związku z toczącym się postępowaniem
przygotowawczym. Prokurator Generalny może zapoznać się z materiałami
zgromadzonymi w toku takich czynności.
§ 4. W razie niewykonania zarządzenia, o którym mowa w § 1, lub odmowy
udostępnienia materiałów, o których mowa w § 2, na żądanie prokuratora,
przełożony odpowiedzialnego funkcjonariusza lub kierownika jednostki
organizacyjnej wszczyna postępowanie służbowe lub dyscyplinarne.
§ 5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Prokurator Generalny może,
na potrzeby postępowania przygotowawczego, znieść lub zmienić klauzulę tajności
nałożoną na dokument lub materiał przez uprawniony organ w trybie art. 6
ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z
2018 r. poz. 412, 650, 1000, 1083 i 1669 oraz z 2019 r. poz. 125), po uprzednim
zasięgnięciu opinii tego organu i poinformowaniu o takim zamiarze Prezesa Rady
Ministrów.

art. 58. więcej Art. 58. § 1. W przypadku gdy postępowanie przygotowawcze ujawni
istnienie okoliczności sprzyjających popełnianiu przestępstw lub utrudniających
ich ujawnianie, prokurator kieruje wystąpienie do odpowiedniego organu.
§ 2. W wystąpieniu prokurator może żądać również przeprowadzenia
kontroli, a także wszczęcia przeciwko winnym postępowania w przedmiocie
odpowiedzialności dyscyplinarnej, służbowej, materialnej lub innej przewidzianej
w przepisach dotyczących stosunków pracy.
§ 3. Organ, do którego zwrócił się prokurator, jest obowiązany w terminie
30 dni od dnia otrzymania wystąpienia zawiadomić prokuratora o podjętych
środkach lub zajętym stanowisku bądź o sposobie zakończenia kontroli lub
postępowania.

art. 59. więcej Art. 59. § 1. W razie umorzenia postępowania przygotowawczego prokurator
może, stosownie do okoliczności, przesłać sprawę właściwemu organowi w celu
wszczęcia postępowania służbowego, dyscyplinarnego lub o wykroczenie albo
w celu rozpatrzenia sprawy przez właściwą organizację społeczną lub zawodową.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie odmowy wszczęcia
postępowania przygotowawczego, a także w razie skierowania sprawy do sądu
z aktem oskarżenia.

art. 60. więcej Art. 60. § 1. Wytyczne Prokuratora Generalnego, wydane na wniosek
Prokuratora Krajowego, dotyczące metodyki prowadzenia postępowania
przygotowawczego są wiążące dla wszystkich organów uprawnionych do
prowadzenia postępowania przygotowawczego.
§ 2. Ministrowie nadzorujący organy uprawnione do prowadzenia
postępowania przygotowawczego składają Prokuratorowi Generalnemu coroczne
informacje o działalności tych organów w zakresie postępowania
przygotowawczego. Informację ministra Prokurator Generalny przedkłada wraz
z własną opinią Prezesowi Rady Ministrów.
§ 3. Wojewodowie są obowiązani do składania informacji, o których mowa
w § 2, prokuratorom okręgowym, których zakres działania obejmuje obszar
województwa.
§ 4. Informacje, o których mowa w § 2 i 3, składa się do końca stycznia roku
następnego po roku nimi objętym.

art. 61. więcej Art. 61. § 1. Prokurator Generalny lub Prokurator Krajowy mogą
występować do naczelnych i centralnych organów administracji państwowej
o podjęcie środków w celu usprawnienia działalności podległych im organów
w zakresie postępowania przygotowawczego.
§ 2. Uprawnienia określone w § 1 przysługują odpowiednio prokuratorom
okręgowym i rejonowym w stosunku do wojewodów oraz organów samorządu
terytorialnego.
§ 3. Organ, do którego zwrócił się prokurator, jest obowiązany w terminie
30 dni od dnia otrzymania wystąpienia zawiadomić prokuratora o podjętych
środkach, o których mowa w § 1.

art. 62. więcej Art. 62. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych stosuje
się odpowiednio art. 60 i art. 61.

art. 63. więcej Art. 63. § 1. Postępowania przygotowawcze są prowadzone lub nadzorowane
w prokuraturach rejonowych, prokuraturach okręgowych, prokuraturach
regionalnych, Wydziałach Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej oraz w Wydziale Spraw
Wewnętrznych, z uwzględnieniem zakresu zadań określonych w art. 19 § 4, art. 20
§ 3, art. 22 § 2, art. 23 § 2 i art. 24 § 2.
§ 2. Postępowania przygotowawcze w sprawach o obszernym materiale
dowodowym, a także zawiłych pod względem faktycznym lub prawnym mogą być
prowadzone w Prokuraturze Krajowej lub Głównej Komisji, niezależnie od ogólnej
właściwości powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, wyłącznie
w przypadku podjęcia takiej decyzji przez Prokuratora Generalnego, który wydaje
w tym celu stosowne zarządzenie.
§ 3. Zarządzenie, o którym mowa w § 2, może obejmować także powołanie
w Prokuraturze Krajowej lub Głównej Komisji zespołu prokuratorów do
przeprowadzenia postępowania przygotowawczego w określonej sprawie lub
grupie spraw.
§ 4. W skład zespołu prokuratorów, o którym mowa w § 3, mogą być
powołani funkcjonariusze innych służb państwowych, a także w charakterze
doradców lub konsultantów prokuratorzy lub sędziowie w stanie spoczynku, bez
prawa wpływania na treść czynności procesowych. Decyzję w tej sprawie
podejmuje Prokurator Generalny.

art. 64. więcej Art. 64. § 1. Prokurator wykonuje czynności oskarżyciela publicznego przed
wszystkimi sądami. Może również wykonywać te czynności w sprawach
wniesionych do sądu przez innych oskarżycieli.
§ 2. W razie gdy wyniki postępowania sądowego nie potwierdzają zarzutów
oskarżenia, prokurator może cofnąć akt oskarżenia, informując o tej decyzji
prokuratora bezpośrednio przełożonego.

art. 65. więcej Art. 65. § 1. Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi
Rzeczypospolitej Polskiej wnioski w przedmiocie ułaskawienia osób skazanych
przez sądy.
§ 2. W odniesieniu do wniosków w przedmiocie ułaskawienia osób
skazanych przez sądy wojskowe Prokurator Generalny, realizując uprawnienie określone w § 1, może zasięgnąć opinii Zastępcy Prokuratora Generalnego do
Spraw Wojskowych.

art. 66. więcej Art. 66. Prokurator wnosi środki odwoławcze i środki zaskarżenia od
orzeczeń sądowych.

art. 67. więcej Art. 67. Udział prokuratora w postępowaniu cywilnym, administracyjnym,
w sprawach o wykroczenia oraz w innych postępowaniach określają ustawy.

art. 68. więcej Art. 68. § 1. Dane do składania podpisu elektronicznego na potrzeby
elektronicznego postępowania upominawczego są udzielane prokuratorom po
złożeniu stosownego wniosku za pośrednictwem odpowiednio właściwego
prokuratora regionalnego lub Prokuratora Krajowego.
§ 2. Dopuszcza się również komunikowanie się prokuratora z sądem w
elektronicznym postępowaniu upominawczym przy wykorzystaniu
kwalifikowanego podpisu elektronicznego.
§ 3. Wnioski prokuratorów o udzielenie danych wskazanych w § 1 złożone
odpowiednio do właściwego prokuratora regionalnego lub Prokuratora Krajowego
będą przesyłane właściwemu sądowi wraz z potwierdzeniem zatrudnienia
prokuratora odpowiednio we właściwej podległej prokuratorowi regionalnemu
prokuraturze lub w Prokuraturze Krajowej. Osoby zamierzające komunikować się
z sądem w sposób wskazany w § 2 zawiadamiają o tym sąd za pośrednictwem
odpowiednio właściwego prokuratora regionalnego lub Prokuratora Krajowego,
podając dane do weryfikacji podpisu elektronicznego.
§ 4. Informacje, o których mowa w § 3, odpowiednio właściwy prokurator
regionalny lub Prokurator Krajowy przesyła sądowi w terminie 14 dni od dnia
złożenia wniosku.

art. 69. więcej Art. 69. § 1. Jeżeli wymaga tego ochrona praworządności, prokurator może
żądać nadesłania lub przedstawienia akt oraz dokumentów i pisemnych wyjaśnień,
przesłuchiwać świadków i zasięgać opinii biegłych, a także przeprowadzać
oględziny w celu wyjaśnienia sprawy.
§ 2. Do czynności wymienionych w § 1 stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego
(Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60), a w sprawach postępowania
dyscyplinarnego prowadzonych przez prokuratora do spraw wojskowych wobec żołnierzy stosuje się przepisy ustawy z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie
wojskowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2024 oraz z 2018 r. poz. 1669).

art. 70. więcej Art. 70. Jeżeli uchwała lub zarządzenie organu samorządu terytorialnego albo
rozporządzenie wojewody są niezgodne z prawem, prokurator zwraca się do
organu, który je wydał, o ich zmianę lub uchylenie albo kieruje wniosek o ich
uchylenie do właściwego organu nadzoru; w przypadku uchwały lub zarządzenia
organu samorządu terytorialnego prokurator może także wystąpić o stwierdzenie
ich nieważności do sądu administracyjnego.

art. 71. więcej Art. 71. § 1. Jeżeli w toku działań podejmowanych przez prokuratorów
ujawnione zostaną istotne okoliczności sprzyjające popełnianiu przestępstw,
Prokurator Generalny, na wniosek Prokuratora Krajowego lub w szczególnie
uzasadnionych przypadkach z urzędu, może wystąpić z wnioskiem do właściwego
organu o podjęcie odpowiednich działań, w tym o rozważenie zasadności wydania
lub zmiany określonych przepisów w celu przeciwdziałania przestępczości.
§ 2. Uprawnienia określone w § 1 przysługują również prokuratorom
regionalnym, okręgowym i rejonowym w stosunku do wojewodów i terenowych
organów administracji niezespolonej oraz innych, o terenowym zakresie działania.
§ 3. Organ, do którego zwrócił się Prokurator Generalny lub prokurator, jest
obowiązany, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, zawiadomić
Prokuratora Generalnego lub prokuratora o podjętych środkach, o których mowa
w § 1 i 2.

art. 72. więcej Art. 72. § 1. Prokurator regionalny, prokurator okręgowy lub prokurator
rejonowy, z własnej inicjatywy bądź na wniosek organów jednostek samorządu
terytorialnego albo właściwego wojewody, przedkłada im informację o stanie
przestępczości i jej zwalczaniu odpowiednio w województwie, powiecie lub
gminie (mieście, dzielnicy).
§ 2. Zastępca Prokuratora Generalnego do Spraw Wojskowych, zastępca
prokuratora okręgowego i zastępca prokuratora rejonowego, w sprawach
podlegających orzecznictwu sądów wojskowych, z własnej inicjatywy bądź na
wniosek Ministra Obrony Narodowej lub upoważnionych przez niego organów przedkłada im informację o stanie przestępczości i jej zwalczaniu w strukturach podporządkowanych tym organom.

art. 73. więcej Art. 73. Prokurator sprawuje, w granicach przewidzianych ustawami, nadzór
nad wykonywaniem postanowień o tymczasowym aresztowaniu i innych decyzji
o pozbawieniu wolności.

art. 74. więcej Art. 74. § 1. Prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych
prokuratury na stanowisko prokuratorskie powołuje Prokurator Generalny na
wniosek Prokuratora Krajowego.
§ 2. Przed powołaniem, o którym mowa w § 1, Prokurator Generalny może
zasięgnąć opinii właściwego kolegium prokuratury o kandydacie na stanowisko
prokuratorskie. Właściwe kolegium prokuratury przekazuje opinię Prokuratorowi
Generalnemu w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku o wyrażenie opinii.
W przypadku nieprzedstawienia opinii w tym terminie przyjmuje się, że opinia jest
pozytywna.
§ 3. O powołaniu prokuratora do spraw wojskowych będącego żołnierzem
zawodowym Prokurator Generalny informuje niezwłocznie Ministra Obrony
Narodowej.

art. 75. więcej Art. 75. § 1. Na stanowisko prokuratora może być powołany ten, kto:
1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych
i obywatelskich, a także nie był prawomocnie skazany za umyślne
przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego;
2) jest nieskazitelnego charakteru;
3) ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra lub
zagraniczne studia prawnicze uznane w Polsce;
4) jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków
prokuratora;
5) ukończył 26 lat;
6) złożył egzamin prokuratorski lub sędziowski;
7) był zatrudniony na stanowisku asesora prokuratorskiego lub sądowego co
najmniej rok albo odbył w wojskowych jednostkach organizacyjnych
prokuratury okres służby przewidziany w przepisach o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych;
8) nie pełnił służby zawodowej, nie pracował lub nie był współpracownikiem
organów bezpieczeństwa państwa, wymienionych w art. 5 ustawy z dnia
18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania
Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2018 r. poz. 2032 i 2529
oraz z 2019 r. poz. 131), ani też nie był sędzią, który orzekając uchybił
godności urzędu sprzeniewierzając się niezawisłości sędziowskiej, co zostało
stwierdzone prawomocnym orzeczeniem.
§ 1a. Wymagania, o których mowa w § 1 pkt 6, nie dotyczą osoby, która zdała
egzamin adwokacki lub radcowski i:
1) przez co najmniej 3 lata wykonywała czynności związane z tworzeniem lub
stosowaniem prawa w urzędach obsługujących organy państwowe lub
2) posiada stopień naukowy doktora nauk prawnych.
§ 2. Wymagania, o których mowa w § 1 pkt 6 i 7, nie dotyczą:
1) profesorów i doktorów habilitowanych nauk prawnych w polskich szkołach
wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytutach naukowo-
-badawczych i innych placówkach naukowych;
2) sędziów;
3) adwokatów, radców prawnych oraz prezesa, wiceprezesa i radcy Prokuratorii
Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, którzy wykonywali ten zawód lub
zajmowali takie stanowisko przez co najmniej 3 lata.
§ 3. Wymagania, o których mowa w § 1 pkt 7, nie dotyczą notariuszy.

art. 76. więcej Art. 76. § 1. Na stanowisko prokuratora Prokuratury Krajowej może być
powołany ten, kto spełniając warunki do objęcia stanowiska prokuratora ma co
najmniej 8-letni staż na stanowisku prokuratora lub sędziego, w tym nie mniej niż
5-letni okres pracy na stanowisku prokuratora prokuratury apelacyjnej, regionalnej, okręgowej lub prokuratora Instytutu Pamięci Narodowej, sędziego sądu
apelacyjnego lub sądu okręgowego bądź wojskowego sądu okręgowego albo co
najmniej przez okres 12 lat przed powołaniem wykonywał zawód adwokata, radcy
prawnego, notariusza lub zajmował stanowisko prezesa, wiceprezesa i radcy
Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Na stanowisko prokuratora prokuratury regionalnej może być powołany
ten, kto spełniając warunki do objęcia stanowiska prokuratora ma co najmniej
6-letni staż na stanowisku prokuratora lub sędziego, w tym nie mniej niż 3-letni
okres pracy na stanowisku prokuratora prokuratury okręgowej lub prokuratora
Instytutu Pamięci Narodowej, sędziego sądu okręgowego lub wojskowego sądu
okręgowego albo co najmniej przez okres 10 lat przed powołaniem wykonywał
zawód adwokata, radcy prawnego, notariusza lub zajmował stanowisko prezesa,
wiceprezesa i radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3. Na stanowisko prokuratora prokuratury okręgowej może być powołany
ten, kto spełniając warunki do objęcia stanowiska prokuratora ma co najmniej
3-letni okres pracy na stanowisku prokuratora prokuratury rejonowej lub
prokuratora Instytutu Pamięci Narodowej, sędziego sądu rejonowego lub
wojskowego sądu garnizonowego albo co najmniej przez okres 6 lat przed
powołaniem wykonywał zawód adwokata, radcy prawnego, notariusza lub
zajmował stanowisko prezesa, wiceprezesa i radcy Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 4. Wymagany staż, o którym mowa w § 1–3, nie dotyczy osób wskazanych
w art. 75 § 2 pkt 1.
§ 5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w celu zapewnienia
prawidłowej realizacji ustawowych zadań prokuratury, Prokurator Generalny na
wniosek Prokuratora Krajowego może powołać prokuratora do pełnienia
obowiązków w Prokuraturze Krajowej, w prokuraturze regionalnej lub
w prokuraturze okręgowej z pominięciem wymogów, o których mowa w § 1–3.

art. 77. więcej Art. 77. § 1. Kandydat na stanowisko prokuratorskie przedstawia:
1) informację z Krajowego Rejestru Karnego dotyczącą jego osoby;
2) zaświadczenie stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do
pełnienia obowiązków prokuratora.
§ 2. Wydanie zaświadczenia, o którym mowa w § 1 pkt 2, oraz badanie
kandydata na stanowisko prokuratorskie odbywa się na zasadach dotyczących
kandydata na stanowisko sędziowskie.
§ 3. Kandydat na stanowisko prokuratorskie urodzony przed dniem 1 sierpnia
1972 r. przedstawia również oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów
bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U.
z 2019 r. poz. 430, 399 i 447), albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej
ustawy.
§ 4. Przedstawianie informacji i zaświadczenia, o których mowa w § 1, nie
dotyczy kandydatów zajmujących stanowisko prokuratora oraz stanowisko
sędziego.

art. 78. więcej Art. 78. § 1. Prokurator Krajowy zasięga od właściwego komendanta
wojewódzkiego Policji albo Komendanta Stołecznego Policji informacji o każdym
z kandydatów do objęcia stanowiska prokuratorskiego. Informacje o kandydacie do
objęcia stanowiska prokuratorskiego uzyskuje się i sporządza na zasadach
określonych dla informacji o kandydacie do objęcia stanowiska sędziowskiego.
Informacje uzyskuje się i sporządza na podstawie danych zawartych w policyjnych
systemach teleinformatycznych.
§ 2. Przedstawiając informację, o której mowa w § 1, właściwy komendant
Policji przekazuje Prokuratorowi Krajowemu wszystkie zebrane materiały służące
do sporządzenia informacji.
§ 3. Prokurator Krajowy, przed rozpatrzeniem kandydatury, zawiadamia
kandydata na stanowisko prokuratorskie o treści informacji uzyskanej od
właściwego komendanta Policji.

art. 79. więcej Art. 79. § 1. Prokurator Krajowy, po zasięgnięciu opinii Prokuratora
Generalnego, przydziela nowe stanowiska prokuratorskie i asesorskie
poszczególnym jednostkom organizacyjnym prokuratury, mając na względzie
racjonalne wykorzystanie kadr prokuratury.
§ 2. W razie zwolnienia stanowiska prokuratorskiego lub asesorskiego
Prokurator Krajowy, po zasięgnięciu opinii Prokuratora Generalnego, może, mając
na względzie racjonalne wykorzystanie kadr prokuratury:
1) przydzielić stanowisko innej jednostce organizacyjnej prokuratury;
2) przekształcić stanowisko prokuratorskie w stanowisko asesorskie lub
stanowisko asesorskie w stanowisko prokuratorskie;
3) znieść stanowisko.

art. 80. więcej Art. 80. W przypadku utworzenia lub zwolnienia stanowiska prokuratora
prokuratury rejonowej Prokurator Generalny podejmuje decyzję o wyłonieniu
kandydata na pierwsze stanowisko prokuratorskie w procedurze konkursowej,
przeprowadzanej na podstawie art. 81–90, a w szczególnie uzasadnionych
przypadkach powołuje na to stanowisko kandydata wskazanego we wniosku
Prokuratora Krajowego, o którym mowa w art. 74 § 1, bez przeprowadzenia
procedury konkursowej.

art. 81. więcej Art. 81. § 1. W przypadku podjęcia decyzji o wyłonieniu kandydata na
pierwsze stanowisko prokuratorskie w procedurze konkursowej Prokurator
Generalny obwieszcza o wolnym stanowisku prokuratora prokuratury rejonowej w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
§ 2. Każdy, kto spełnia warunki do objęcia stanowiska prokuratora
prokuratury rejonowej, może zgłosić swoją kandydaturę na jedno wolne stanowisko
prokuratorskie w terminie miesiąca od obwieszczenia, o którym mowa w § 1.
§ 3. Kandydaturę zgłasza się prokuratorowi okręgowemu.

art. 82. więcej Art. 82. § 1. Jeżeli swoją kandydaturę zgłosiła osoba, która nie spełnia
warunków do objęcia stanowiska prokuratora, o których mowa w art. 75 § 1 pkt 3–
8, zgłoszenie nastąpiło po upływie terminu, o którym mowa w art. 81 § 2, lub nie
zawiera dokumentów wymaganych zgodnie z art. 77, prokurator okręgowy
zawiadamia zgłaszającego o pozostawieniu zgłoszenia bez rozpatrzenia, podając
przyczynę. Osoba, której zgłoszenie pozostawiono bez rozpatrzenia, może
w terminie 7 dni złożyć pisemne zastrzeżenie do Prokuratora Krajowego. Jeżeli
Prokurator Krajowy nie uwzględni zastrzeżenia, niezwłocznie przedstawia je wraz
ze zgłoszeniem Prokuratorowi Generalnemu. W przedmiocie pozostawienia
zgłoszenia bez rozpatrzenia rozstrzyga Prokurator Generalny.
§ 2. Prokurator okręgowy, po stwierdzeniu spełnienia wymogów formalnych
zgłoszenia złożonego w terminie oraz stwierdzeniu spełniania przez kandydata
warunków do objęcia stanowiska prokuratora prokuratury rejonowej, przedstawia jego kandydaturę kolegium prokuratury okręgowej wraz z oceną kwalifikacji
sporządzoną przez wizytatora prokuratury okręgowej.
§ 3. Prokurator okręgowy przedstawia Prokuratorowi Krajowemu
kandydatury pozytywnie zaopiniowane przez kolegium prokuratury okręgowej
wraz z opinią kolegium i oceną kwalifikacji sporządzoną przez wizytatora
prokuratury okręgowej.

art. 83. więcej Art. 83. § 1. Kandydat na wolne stanowisko prokuratorskie w prokuraturze
rejonowej, który zajmuje stanowisko asesora prokuratury, do zgłoszenia dołącza
wykaz sygnatur akt 50 spraw, w których prowadził lub nadzorował postępowanie
przygotowawcze, sporządził akt oskarżenia lub środki zaskarżenia, występował
przed sądem lub składał pisma procesowe bądź wykonywał inne czynności
wymienione w art. 3 § 1, a w przypadku mniejszej liczby takich spraw – wykaz
sygnatur akt wszystkich tych spraw.
§ 2. Kandydat na wolne stanowisko prokuratorskie w prokuraturze rejonowej,
który zajmuje stanowisko sędziego, asesora sądowego, do zgłoszenia dołącza
wykaz sygnatur akt 50 spraw sądowych różnych kategorii, w których
rozpoznawaniu brał udział, a w przypadku mniejszej liczby takich spraw – wykaz
sygnatur akt wszystkich tych spraw.
§ 3. Kandydat na wolne stanowisko prokuratorskie w prokuraturze rejonowej,
który wykonuje zawód adwokata lub radcy prawnego bądź zajmuje stanowisko
radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, do zgłoszenia dołącza
wykaz sygnatur akt 50 spraw sądowych różnych kategorii, w których występował
w charakterze zastępcy procesowego, a jeżeli występował w mniejszej liczbie
spraw – wykaz sygnatur akt wszystkich tych spraw, ze wskazaniem sądów, w
których sprawy te toczyły się lub toczą, lub odpisy wszystkich, jednak nie więcej
niż 50 opinii prawnych i innych dokumentów sporządzonych w związku ze
stosowaniem lub tworzeniem prawa; radca Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej dołącza ponadto opinię przełożonego.
§ 4. Kandydat na wolne stanowisko prokuratorskie w prokuraturze rejonowej,
który wykonuje zawód notariusza, do zgłoszenia dołącza wykaz 50 aktów
notarialnych, obejmujących różne kategorie spraw, a jeżeli sporządził mniejszą ich
liczbę – wykaz wszystkich tych aktów.
§ 5. Kandydat na wolne stanowisko prokuratorskie w prokuraturze rejonowej,
który ma tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego
nauk prawnych, do zgłoszenia dołącza wykaz publikacji wraz z opiniami
recenzentów, jeżeli były sporządzone, odpisy sporządzonych opinii prawnych oraz
charakterystykę osiągnięć w zakresie kształcenia kadr lub dorobku naukowego.
§ 6. Do kandydata na wolne stanowisko prokuratorskie w prokuraturze
rejonowej, który zajmuje stanowisko prezesa lub wiceprezesa Prokuratorii
Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się odpowiednio, stosownie do
zawodu wykonywanego przed powołaniem na to stanowisko, przepisy § 1–5.
§ 7. Do kandydata na wolne stanowisko prokuratorskie w prokuraturze
rejonowej, który wykonywał więcej niż jeden z zawodów wskazanych w § 1–5,
stosuje się przepisy § 1–6, z tym że łączna liczba zamieszczonych w wykazie
sygnatur akt spraw lub odpisów opinii prawnych i innych dokumentów, o których
mowa w tych przepisach, nie może przekraczać 100.
§ 8. Do zgłoszenia kandydat może dołączyć także inne dokumenty
popierające jego kandydaturę, w szczególności opinie i rekomendacje.

art. 84. więcej Art. 84. § 1. Oceny kwalifikacji na wolne stanowisko prokuratorskie
w prokuraturze rejonowej nie może dokonywać wizytator będący małżonkiem,
krewnym albo powinowatym kandydata lub pozostający z kandydatem w takim
stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co
do bezstronności wizytatora.
§ 2. Jeżeli na jedno wolne stanowisko prokuratorskie w prokuraturze
rejonowej zgłosił się więcej niż jeden kandydat, oceny kwalifikacji tych
kandydatów dokonuje ten sam wizytator, chyba że z uwagi na liczbę kandydatów
bądź z innych ważnych przyczyn nie jest to możliwe. Oceny kwalifikacji żadnego
z kandydatów nie może dokonywać wizytator będący małżonkiem, krewnym albo
powinowatym chociażby jednego z nich lub pozostający z jednym z kandydatów
w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione
wątpliwości co do bezstronności wizytatora.
§ 3. Prokurator okręgowy zapoznaje kandydata z oceną kwalifikacji.
Kandydat w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z oceną ma prawo złożyć
pisemne uwagi do oceny kwalifikacji.
§ 3a. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu
epidemii zapoznanie kandydata z oceną kwalifikacji następuje w formie pisemnej
przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej. Za dzień zapoznania się
przez kandydata z oceną kwalifikacji uważa się dzień, w którym opinia została
wysłana za pośrednictwem poczty elektronicznej.
§ 4. Uwagi złożone po terminie pozostawia się bez rozpatrzenia, podając
przyczynę pozostawienia złożonych uwag bez rozpatrzenia. Kandydat, którego
uwagi pozostawiono bez rozpatrzenia, może w terminie 7 dni złożyć pisemne
zastrzeżenie do Prokuratora Krajowego. Jeżeli Prokurator Krajowy nie uwzględni
zastrzeżenia, przekazuje je wraz z uwagami Prokuratorowi Generalnemu, który
rozstrzyga w przedmiocie pozostawienia uwag bez rozpatrzenia.
§ 5. Po stwierdzeniu, że uwagi wniesiono prawidłowo, prokurator okręgowy
niezwłocznie zarządza ich rozpatrzenie przez 3 wizytatorów, wyznaczonych na
zasadach określonych w § 2. W rozpatrywaniu uwag nie może brać udziału
wizytator, który dokonał oceny kwalifikacji. Wizytatorzy rozpatrują uwagi
w terminie nie dłuższym niż 30 dni.
§ 6. Wizytatorzy po rozpatrzeniu uwag podtrzymują ocenę kwalifikacji
kandydata, do której uwagi zgłoszono, albo dokonują oceny odmiennej.
Stanowisko wizytatorów sporządza się na piśmie wraz z uzasadnieniem i doręcza
się kandydatowi.

art. 85. więcej Art. 85. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko asesora
prokuratury obejmuje prawidłowość i poziom merytoryczny, jak również
efektywność wykonywania powierzonych obowiązków służbowych,
z uwzględnieniem stopnia obciążenia wykonywanymi zadaniami i ich złożoności,
a także podnoszenie kwalifikacji zawodowych i kulturę osobistą.
§ 2. Ocena kwalifikacji, o której mowa w § 1, jest dokonywana w oparciu
o badanie co najmniej 25 akt spraw różnych kategorii, wybranych losowo spośród
wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 83 § 1, a także na podstawie
danych ewidencjonowanych w prokuraturach, w tym na potrzeby statystyki.
§ 3. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się
odpisy znajdujących się w aktach osobowych prokuratora prawomocnych orzeczeń
orzekających karę dyscyplinarną lub prawomocnych decyzji o wymierzeniu kary
porządkowej upomnienia, jak również odpisy prawomocnych decyzji prokuratora przełożonego, zawierających wytknięcie uchybienia w razie oczywistej obrazy
prawa.

art. 86. więcej Art. 86. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko sędziego
lub asesora sądowego obejmuje analizę sprawności i efektywności
w podejmowaniu czynności i kierowaniu postępowaniem, kultury osobistej,
umiejętności jasnego i kompletnego formułowania wypowiedzi przy wydawaniu
i uzasadnianiu orzeczeń oraz podnoszenia kwalifikacji zawodowych.
§ 2. Ocena kwalifikacji, o której mowa w § 1, jest dokonywana w oparciu
o badanie co najmniej 25 akt spraw różnych kategorii, wybranych losowo spośród
wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 83 § 2, a także na podstawie
danych ewidencjonowanych w sądach, w tym na potrzeby statystyki sądowej.
§ 3. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się
odpisy znajdujących się w aktach osobowych prawomocnych orzeczeń
orzekających karę dyscyplinarną oraz wytknięcia uchybień.

art. 87. więcej Art. 87. § 1. Jeżeli ze względu na szczególny zakres czynności sędziego lub
asesora sądowego albo z innych przyczyn zbadanie liczby spraw wskazanych
w art. 86 § 2 nie jest możliwe, przyjmuje się, z podaniem przyczyn, inną liczbę.
§ 2. Wizytator dokonujący oceny kwalifikacji kandydata zajmującego
stanowisko asesora prokuratury, sędziego albo asesora sądowego może objąć
badaniem także akta spraw nieujęte w wykazie oraz zwracać się do prezesa sądu
lub kierownika jednostki organizacyjnej prokuratury o wskazanie sygnatur
i przedstawienie akt takich spraw.

art. 88. więcej Art. 88. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata,
radcy prawnego, notariusza albo zajmującego stanowisko radcy Prokuratorii
Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej jest dokonywana w oparciu o badanie
poziomu merytorycznego, sprawności, rzetelności i terminowości dokonywanych
czynności bądź poziomu merytorycznego i rzetelności sporządzonych opinii
prawnych lub innych dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub
tworzeniem prawa, a także podnoszenia kwalifikacji zawodowych i kultury
urzędowania, obejmującej kulturę osobistą oraz sposób zachowania wobec
uczestników postępowania i współpracowników.
§ 2. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata lub radcy
prawnego albo zajmującego stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej jest dokonywana w oparciu o badanie co najmniej 25 akt
spraw różnych kategorii lub opinii prawnych i innych dokumentów sporządzonych
w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, wybranych losowo spośród
wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 83 § 3. Przepis art. 87 § 1 stosuje
się odpowiednio. Wizytator dokonujący oceny kwalifikacji może z urzędu objąć
badaniem także akta spraw sądowych, w których kandydat występował
w charakterze zastępcy procesowego, a których nie ujęto w wykazie, oraz zwracać
się do prezesów sądów o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.
§ 3. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód notariusza jest
dokonywana w oparciu o badanie co najmniej 25 aktów notarialnych,
obejmujących różne kategorie spraw, wybranych losowo spośród wymienionych
w wykazie, o którym mowa w art. 83 § 4. Przepis art. 87 § 1 stosuje się
odpowiednio. Wizytator dokonujący oceny kwalifikacji może z urzędu objąć
badaniem także nieujęte w wykazie akty notarialne lub akta spraw sądowych,
w których rozpoznano środki odwoławcze na odmowę dokonania wpisu lub
odmowę dokonania czynności, oraz zwracać się do prezesów sądów o wskazanie
sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.
§ 4. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata, radcy
prawnego lub notariusza dołącza się wykaz prawomocnych orzeczeń bądź decyzji
o ukaraniu karą dyscyplinarną.
§ 5. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata lub
radcy prawnego dołącza się także wykaz ostrzeżeń udzielonych przez właściwe
organy samorządu zawodowego oraz zawiadomień o naruszeniu obowiązków
procesowych dokonanych przez sąd lub prokuratora.
§ 6. Do oceny kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko radcy
Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej dołącza się protokoły
okresowych ocen kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 42 ustawy z dnia
8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. z 2013 r. poz. 1150, z późn. zm.), oraz odpisy prawomocnych orzeczeń o ukaraniu karą
dyscyplinarną, chyba że kara została uznana za niebyłą.
§ 7. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata, radcy
prawnego albo notariusza dołącza się protokoły wizytacji, kontroli lub ocen,
przeprowadzonych w trybie art. 36 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo
o adwokaturze (Dz. U. z 2018 r. poz. 1184, 1467, 1669 i 2193), art. 22¹ ustawy
z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2115 i 2193) albo
art. 44 § 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. z 2017 r.
poz. 2291, z późn. zm.).
§ 8. Ocena kwalifikacji kandydata mającego tytuł naukowy profesora lub
stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych jest dokonywana
z uwzględnieniem osiągnięć naukowych, rodzaju i jakości publikacji, opinii
recenzentów, jakości i rzetelności opinii prawnych bądź innych dokumentów
sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa.
§ 9. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 8, dołącza się
odpisy prawomocnych orzeczeń o udzieleniu kary dyscyplinarnej, chyba że kara
uległa zatarciu.

art. 89. więcej Art. 89. Do oceny kandydata, który zajmuje stanowisko prezesa lub
wiceprezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się
odpowiednio, stosownie do zawodu wykonywanego przed powołaniem na to
stanowisko, przepisy art. 85–88.

art. 90. więcej Art. 90. § 1. Przy ocenie kwalifikacji kandydata na wolne stanowisko
prokuratorskie w prokuraturze rejonowej uwzględnia się predyspozycje
osobowościowe kandydata do zawodu prokuratora, w tym umiejętność
podejmowania decyzji i współpracy, odporność na stres oraz przestrzeganie zasad
etyki wykonywanego zawodu.
§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia,szczegółowy
tryb i sposób dokonywania oceny kwalifikacji kandydata na wolne stanowisko prokuratorskie w prokuraturze rejonowej, mając na uwadze konieczność
zachowania metodyki uwzględniającej specyfikę wykonywanego przez kandydata
zawodu lub zajmowanego stanowiska oraz potrzebę jej dostosowania do zakresu
badań i kryteriów wskazanych w ustawie.

art. 91. więcej Art. 91. § 1. Stosunek służbowy prokuratora nawiązuje się z chwilą
doręczenia zawiadomienia o powołaniu.
§ 2. Prokurator powinien zgłosić się w celu objęcia stanowiska w ciągu 14 dni
od dnia otrzymania zawiadomienia o powołaniu, jeżeli nie oznaczono innego
terminu.
§ 3. W razie nieusprawiedliwionego nieobjęcia stanowiska w terminie
określonym w § 2, powołanie traci moc; okoliczność tę stwierdza Prokurator
Generalny.

art. 92. więcej Art. 92. § 1. Przy powołaniu prokurator składa ślubowanie wobec
Prokuratora Generalnego według następującej roty:
„Ślubuję uroczyście na powierzonym mi stanowisku prokuratora służyć
wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, stać na straży prawa i strzec
praworządności, obowiązki mojego urzędu wypełniać sumiennie,
dochować tajemnicy prawnie chronionej, a w postępowaniu kierować
się zasadami godności i uczciwości”;składający ślubowanie może dodać
na końcu zwrot: „Tak mi dopomóż Bóg”.
§ 2. Prokurator powołany na kolejne stanowisko prokuratorskie ślubowania
nie składa.

art. 93. więcej Art. 93. § 1. Prokurator Generalny może, na wniosek Prokuratora Krajowego,
odwołać prokuratora powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury lub
prokuratora Instytutu Pamięci Narodowej, jeżeli prokurator, pomimo dwukrotnego
ukarania przez sąd dyscyplinarny karą dyscyplinarną inną niż upomnienie, popełnił
przewinienie służbowe, w tym dopuścił się oczywistej obrazy przepisów prawa lub
uchybił godności urzędu prokuratora; przed podjęciem decyzji o odwołaniu
Prokurator Generalny wysłuchuje wyjaśnień prokuratora, chyba że nie jest to
możliwe, oraz zasięga opinii zebrania prokuratorów Prokuratury Krajowej lub
właściwego zgromadzenia prokuratorów w prokuraturze regionalnej.
§ 2. Prokurator Generalny odwołuje prokuratora powszechnej jednostki
organizacyjnej prokuratury, który zrzekł się stanowiska prokuratora lub nie spełnia
wymogów, o których mowa w art. 75 § 1 pkt 8.
§ 3. Stosunek służbowy prokuratora wygasa po upływie 3 miesięcy od dnia
doręczenia zawiadomienia o odwołaniu, chyba że na wniosek zainteresowanego
prokuratora określono krótszy termin.
§ 4. Prawomocne orzeczenie sądu dyscyplinarnego o wydaleniu ze służby
prokuratorskiej oraz prawomocny wyrok sądu skazujący prokuratora za umyślne
przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub orzekający wobec prokuratora
środek karny pozbawienia praw publicznych, zakaz zajmowania stanowiska
prokuratora, degradację lub wydalenie z zawodowej służby wojskowej, powodują
z mocy prawa utratę stanowiska prokuratora; stosunek służbowy prokuratora
wygasa z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia lub wyroku.
§ 5. (uchylony)
§ 6. Stosunek służbowy prokuratora wygasa z dniem utraty przez niego
obywatelstwa polskiego lub uzyskania obywatelstwa innego państwa.

art. 94. więcej Art. 94. § 1. Przeniesienie prokuratora na inne miejsce służbowe może
nastąpić tylko za jego zgodą.
§ 2. Zgoda prokuratora na przeniesienie na inne miejsce służbowe nie jest
wymagana w przypadkach:
1) zniesienia stanowiska wywołanego zmianą w organizacji prokuratury lub
zniesienia danej jednostki organizacyjnej prokuratury albo przeniesienia jej
siedziby;
2) przeniesienia w wyniku kary dyscyplinarnej;
3) zniesienia lub zmniejszenia liczby stanowisk prokuratora w wydziale lub
dziale właściwym w sprawach podlegających orzecznictwu sądów
wojskowych, w którym prokurator do spraw wojskowych pełnił służbę.
§ 3. Przeniesienia, o którym mowa w § 1 i 2, dokonuje Prokurator Krajowy.

art. 95. więcej Art. 95. W przypadku przeniesienia prokuratora na inne miejsce służbowe
prokuratorowi nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za dni niewykorzystanego
urlopu wypoczynkowego. Prokurator zachowuje prawo do wykorzystania tego
urlopu w czasie pełnienia służby w miejscu, do którego przeniesienie nastąpiło.

art. 96. więcej Art. 96. § 1. Prokurator jest obowiązany postępować zgodnie ze ślubowaniem
prokuratorskim.
§ 2. Prokurator powinien w służbie i poza służbą strzec powagi
sprawowanego urzędu i unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść ujmę godności
prokuratora lub osłabiać zaufanie do jego bezstronności.

art. 97. więcej Art. 97. § 1. W okresie zajmowania stanowiska prokurator nie może należeć
do partii politycznej ani brać udziału w żadnej działalności politycznej.
§ 2. Prokuratorowi ubiegającemu się o urząd Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej, mandat posła, senatora albo radnego lub wójta (burmistrza, prezydenta
miasta) udziela się urlopu bezpłatnego na czas kampanii wyborczej. Nie dotyczy to
prokuratora w stanie spoczynku.
§ 3. Prokurator może działać w organizacjach zrzeszających prokuratorów
lub pracowników prokuratury, a o ile nie uchybia to godności urzędu prokuratora
w innych organizacjach prowadzących działalność społeczną, działających na
podstawie innych ustaw.

art. 98. więcej Art. 98. Prokurator jest obowiązany stale podnosić kwalifikacje zawodowe,
w tym uczestniczyć w szkoleniach i innych formach doskonalenia zawodowego.

art. 99. więcej Art. 99. Czas pracy prokuratora jest określony wymiarem jego zadań.

art. 100. więcej Art. 100. § 1. Prokurator otrzymuje legitymację służbową, określającą
zajmowane przez niego stanowisko służbowe.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do prokuratora w stanie spoczynku.
§ 3. Prokurator Generalny określi, w drodze zarządzenia, wzór legitymacji
służbowej prokuratora.

art. 101. więcej Art. 101. § 1. W sprawach o roszczenia ze stosunku służbowego
prokuratorowi przysługuje droga postępowania przed sądem właściwym dla spraw
pracowniczych.
§ 2. Żądania i zażalenia związane ze swoim stanowiskiem służbowym
prokurator powinien wnosić w pierwszej kolejności w drodze służbowej.
§ 3. Prokurator powinien niezwłocznie zawiadomić przełożonego o toczącym
się postępowaniu sądowym, w którym występuje w charakterze strony lub
uczestnika postępowania.

art. 102. więcej Art. 102. § 1. Prokurator jest obowiązany zachować w tajemnicy
okoliczności sprawy, o których w postępowaniu przygotowawczym, a także poza
jawną rozprawą sądową, powziął wiadomość ze względu na swoje stanowisko
prokuratora.
§ 2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa także po ustaniu stosunku
służbowego.
§ 3. Obowiązek zachowania tajemnicy ustaje, gdy prokurator składa zeznania
jako świadek w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem, chyba że
ujawnienie tajemnicy zagraża dobru Państwa albo takiemu ważnemu interesowi
prywatnemu, który nie jest sprzeczny z celami wymiaru sprawiedliwości. W takich
przypadkach od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić prokuratora
Prokurator Krajowy, a Prokuratora Krajowego – Prokurator Generalny.

art. 103. więcej Art. 103. § 1. Prokurator nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia,
z wyjątkiem zatrudnienia na stanowisku dydaktycznym, naukowo-dydaktycznym
lub naukowym w łącznym wymiarze nieprzekraczającym pełnego wymiaru czasu
pracy pracowników zatrudnionych na tych stanowiskach, jeżeli wykonywanie tego
zatrudnienia nie przeszkadza w pełnieniu obowiązków prokuratora.
§ 2. Prokuratorowi nie wolno także podejmować innego zajęcia ani sposobu
zarobkowania, które by przeszkadzało w pełnieniu obowiązków prokuratora,
mogło osłabiać zaufanie do jego bezstronności lub przynieść ujmę godności urzędu
prokuratora.
§ 3. Prokurator nie może:
1) być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółki prawa
handlowego;
2) być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółdzielni;
3) być członkiem zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą;
4) posiadać w spółce prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziały
przedstawiające więcej niż 10% kapitału zakładowego;
5) prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie
z innymi osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być
przedstawicielem bądź pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności.
§ 4. O zamiarze podjęcia dodatkowego zatrudnienia, a także o podjęciu
innego zajęcia lub sposobu zarobkowania, prokuratorzy prokuratury rejonowej
i prokuratorzy prokuratury okręgowej zawiadamiają właściwego prokuratora
okręgowego, prokuratorzy prokuratury regionalnej – właściwego prokuratora
regionalnego, prokuratorzy Prokuratury Krajowej, prokuratorzy regionalni
i prokuratorzy okręgowi – Prokuratora Krajowego, a Prokurator Krajowy oraz
pozostali zastępcy Prokuratora Generalnego – Prokuratora Generalnego.
§ 5. Zawiadomienie, o którym mowa w § 4, prokuratorzy Instytutu Pamięci
Narodowej składają:
1) Dyrektorowi Głównej Komisji – prokuratorzy oddziałowych komisji;
2) Dyrektorowi Biura Lustracyjnego – prokuratorzy oddziałowych biur
lustracyjnych;
3) Prokuratorowi Krajowemu – Dyrektor Głównej Komisji, prokuratorzy
Głównej Komisji i naczelnicy oddziałowych komisji, Dyrektor Biura
Lustracyjnego, prokuratorzy Biura Lustracyjnego i naczelnicy oddziałowych
biur lustracyjnych.
§ 6. Prokurator, do którego kierowane jest zawiadomienie, o którym mowa
w § 4, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania zgłasza sprzeciw wobec podjęcia
lub kontynuowania przez prokuratora dodatkowego zatrudnienia, innego zajęcia
lub sposobu zarobkowania, jeżeli uzna, że przeszkadza ono w pełnieniu
obowiązków służbowych prokuratora, przynosi ujmę godności sprawowanego
urzędu lub osłabia zaufanie do bezstronności prokuratora.
§ 7. Przepisy § 1–6 stosuje się do prokuratorów w stanie spoczynku.

Art. 103a. § 1. Prokurator jest obowiązany do złożenia pisemnego
oświadczenia o:
1) członkostwie w zrzeszeniu, w tym w stowarzyszeniu – ze wskazaniem nazwy
i siedziby zrzeszenia, pełnionych funkcji oraz okresu członkostwa;
2) funkcji pełnionej w organie fundacji nieprowadzącej działalności
gospodarczej – ze wskazaniem nazwy i siedziby fundacji oraz okresu
pełnienia funkcji;
3) członkostwie w partii politycznej przed powołaniem na stanowisko
prokuratora, a także w okresie sprawowania urzędu przed dniem 29 grudnia
1989 r. – ze wskazaniem nazwy partii, pełnionych funkcji oraz okresu
członkostwa.
§ 2. Oświadczenia, o których mowa w § 1, prokuratorzy składają
odpowiednio właściwemu prokuratorowi regionalnemu, prokuratorowi
okręgowemu, naczelnikowi oddziałowej komisji lub naczelnikowi oddziałowego
biura lustracyjnego.
§ 3. Prokuratorzy Prokuratury Krajowej, prokuratorzy Głównej Komisji,
prokuratorzy Biura Lustracyjnego, prokuratorzy regionalni, prokuratorzy
Wydziałów Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości
Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej, prokuratorzy okręgowi oraz
naczelnicy oddziałowych komisji i naczelnicy oddziałowych biur lustracyjnych
oświadczenia, o których mowa w § 1, składają Prokuratorowi Krajowemu, a
Zastępcy Prokuratora Generalnego – Prokuratorowi Generalnemu.
§ 4. Oświadczenia, o których mowa w § 1, składa się w terminie 30 dni od
dnia objęcia urzędu prokuratora, a także w terminie 30 dni od powstania lub ustania
okoliczności, o których mowa w § 1.
§ 5. Informacje zawarte w oświadczeniach, o których mowa w § 1, są jawne
i podlegają udostępnieniu w Biuletynie Informacji Publicznej, o którym mowa
w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, nie
później niż 30 dni od dnia złożenia oświadczenia uprawnionemu podmiotowi.

art. 104. więcej Art. 104. § 1. Prokuratorzy są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim
stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku
osobistego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to
powinno zawierać w szczególności informacje o:
1) posiadanych zasobach pieniężnych;
2) posiadanych nieruchomościach i tytułach prawnych do ich posiadania;
3) posiadanych rzeczach ruchomych o wartości jednostkowej powyżej
10.000 zł;
4) posiadanych udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego;
5) posiadanych instrumentach finansowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286,
2243 i 2244) innych niż wskazane w pkt 4;
6) dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób
fizycznych, uzyskanych w okresie roku przed dniem, na który składane jest
oświadczenie, o ile ich łączna wartość przekracza 10.000 zł, i ich źródłach,
z wyłączeniem dochodów uzyskanych w związku z zajmowaniem stanowiska
prokuratora;
7) nabytym przez składającego oświadczenie albo jego małżonka od Skarbu
Państwa, innej państwowej osoby prawnej, jednostek samorządu
terytorialnego, ich związków lub samorządowej osoby prawnej, mieniu, które
podlegało zbyciu w drodze przetargu;
8) wierzytelnościach i zobowiązaniach pieniężnych o wartości powyżej
10.000 zł.
§ 2. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się w dwóch
egzemplarzach.
§ 3. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, prokuratorzy składają
odpowiednio właściwemu prokuratorowi regionalnemu, prokuratorowi
okręgowemu, naczelnikowi oddziałowej komisji lub naczelnikowi oddziałowego
biura lustracyjnego, który dokonuje analizy danych zawartych w oświadczeniach
w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku.
§ 4. Zastępcy Prokuratora Generalnego, Dyrektor Głównej Komisji, Dyrektor
Biura Lustracyjnego, prokuratorzy Prokuratury Krajowej, prokuratorzy Głównej
Komisji, prokuratorzy Biura Lustracyjnego, prokuratorzy regionalni, prokuratorzy
Wydziałów Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości
Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej, prokuratorzy okręgowi oraz
naczelnicy oddziałowych komisji i naczelnicy oddziałowych biur lustracyjnych
oświadczenie, o którym mowa w § 1, składają Prokuratorowi Generalnemu, który
dokonuje analizy danych zawartych w oświadczeniach w terminie do dnia
30 czerwca każdego roku.
§ 5. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się w terminie 30 dni od
dnia objęcia stanowiska prokuratora, według stanu na dzień jego objęcia,
a następnie co roku do dnia 30 kwietnia, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, a także w terminie 30 dni od dnia opuszczenia stanowiska
prokuratora, według stanu na dzień jego opuszczenia.
§ 5a. Oświadczenie składane w związku z objęciem stanowiska prokuratora
nie zawiera informacji, o których mowa w § 1 pkt 6. Oświadczenie składane
w związku z opuszczeniem stanowiska prokuratora zawiera informacje, o których
mowa w § 1 pkt 6, za okres od dnia 1 stycznia roku opuszczenia stanowiska do dnia
jego opuszczenia.
§ 6. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści:
„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu uprawnionego do
odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.
§ 7. Informacje zawarte w oświadczeniu są jawne, także co do imienia
i nazwiska, z wyjątkiem danych adresowych, informacji o miejscu położenia
nieruchomości, a także informacji umożliwiających identyfikację ruchomości
prokuratora lub asesora prokuratury. Na wniosek prokuratora, który złożył
oświadczenie, prokurator przełożony może podjąć decyzję o objęciu informacji
zawartych w oświadczeniu ochroną przewidzianą dla informacji niejawnych
o klauzuli tajności „zastrzeżone”, określoną w przepisach ustawy z dnia 5 sierpnia
2010 r. o ochronie informacji niejawnych, jeżeli ujawnienie tych informacji
mogłoby powodować zagrożenie dla prokuratora lub osób dla niego najbliższych.
Oświadczenie przechowuje się przez okres 6 lat.
§ 7a. Jawne informacje zawarte w oświadczeniach majątkowych Prokurator
Generalny, właściwy prokurator regionalny lub okręgowy, naczelnik oddziałowej
komisji lub naczelnik oddziałowego biura lustracyjnego udostępnia w Biuletynie
Informacji Publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o
dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1330 i 1669), nie później
niż do dnia 30 czerwca każdego roku.
§ 8. Jeden egzemplarz oświadczenia prokurator uprawniony do odebrania
oświadczenia przekazuje do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania prokuratora. Właściwy urząd skarbowy jest uprawniony do analizy danych zawartych w oświadczeniu, w tym również do porównania jego treści
z treścią uprzednio złożonych oświadczeń oraz rocznych zeznań podatkowych
(PIT). Jeżeli wynik analizy budzi uzasadnione wątpliwości co do legalności
pochodzenia majątku ujawnionego w oświadczeniu, urząd skarbowy kieruje
sprawę do właściwego postępowania.
§ 9. Oświadczenia majątkowego nie składa prokurator w stanie spoczynku,
z wyjątkiem prokuratora będącego doradcą Prokuratora Generalnego lub
Prokuratora Krajowego.

art. 105. więcej Art. 105. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza oświadczenia, o którym mowa w art. 104 § 1, zawierający szczegółowy
zakres informacji zawieranych w oświadczeniu oraz klauzulę, o której mowa w art.
104 § 6, mając na uwadze konieczność rzetelnego wykazania stanu majątkowego
osób obowiązanych do składania oświadczeń.

art. 106. więcej Art. 106. § 1. Prokurator Generalny może delegować prokuratora
powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury do Ministerstwa
Sprawiedliwości lub innej jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi
Sprawiedliwości, zgodnie z kwalifikacjami prokuratora. Delegowanie na okres
dłuższy niż 6 miesięcy w ciągu roku może nastąpić tylko za zgodą prokuratora.
§ 1a. Prokurator Generalny może delegować prokuratora, za jego zgodą, do
pełnienia czynności lub prowadzenia zajęć szkoleniowych w Krajowej Szkole
Sądownictwa i Prokuratury.
§ 2. Prokurator Generalny lub Prokurator Krajowy może delegować
prokuratora powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury do innej jednostki
organizacyjnej prokuratury. Delegowanie na okres dłuższy niż 6 miesięcy w ciągu
roku może nastąpić tylko za zgodą prokuratora.
§ 3. W uzasadnionych przypadkach, z uwagi na potrzeby kadrowe
powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, Prokurator Generalny lub
Prokurator Krajowy może delegować prokuratora bez jego zgody na okres
12 miesięcy w ciągu roku do prokuratury mającej siedzibę w miejscowości,
w której zamieszkuje delegowany, lub do prokuratury w miejscowości, w której
znajduje się prokuratura będąca miejscem zatrudnienia delegowanego.
§ 4. O delegowaniu prokuratora do spraw wojskowych, będącego żołnierzem
zawodowym, Prokurator Generalny lub Prokurator Krajowy niezwłocznie
informuje Ministra Obrony Narodowej.
§ 5. Do Ministerstwa Sprawiedliwości albo Krajowej Szkoły Sądownictwa
i Prokuratury może być delegowany jedynie prokurator wyróżniający się wysokim
poziomem wiedzy prawniczej oraz wykazujący znajomość problematyki w
zakresie powierzanych mu obowiązków.
§ 6. Delegowanie na okres do 2 miesięcy w ciągu roku może zarządzić
również prokurator regionalny lub okręgowy.
§ 7. Prokurator Generalny może delegować prokuratora powszechnej
jednostki organizacyjnej prokuratury, a prokuratora do spraw wojskowych,
będącego żołnierzem zawodowym, w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej, za jego zgodą, do pełnienia obowiązków lub pełnienia określonej
funkcji poza granicami państwa w ramach działań podejmowanych przez
organizacje międzynarodowe lub ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe,
działające na podstawie umów międzynarodowych, w tym umów konstytuujących
organizacje międzynarodowe, ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską,
zgodnie z kwalifikacjami prokuratora, na czas określony, nie dłuższy niż 4 lata,
z możliwością ponownego delegowania na kolejny okres, nieprzekraczający 4 lat.
§ 7a. Prokurator Generalny, na wniosek Dyrektora Krajowej Szkoły
Sądownictwa i Prokuratury, może delegować prokuratora, za jego zgodą, do
pełnienia obowiązków lub określonej funkcji, lub odbycia stażu trwającego dłużej
niż miesiąc, poza granicami państwa w ramach współpracy międzynarodowej
Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, zgodnie z kwalifikacjami
prokuratora, na czas określony, nie dłuższy niż 4 lata, z możliwością ponownego
delegowania na kolejny okres nieprzekraczający 4 lat.
§ 8. Do okresu delegowania, o którym mowa w § 1–3, nie wlicza się okresu,
w którym prokurator delegowany nie pełnił obowiązków służbowych z powodu
choroby.

Art. 106a. § 1. Prokurator Generalny może delegować:
1) prokuratora Głównej Komisji do oddziałowej komisji lub Biura
Lustracyjnego;
2) prokuratora oddziałowej komisji do innej oddziałowej komisji, Głównej
Komisji lub do oddziałowego biura lustracyjnego;
3) prokuratora Biura Lustracyjnego do oddziałowego biura lustracyjnego lub do
Głównej Komisji;
4) prokuratora oddziałowego biura lustracyjnego do innego oddziałowego biura
lustracyjnego, Biura Lustracyjnego lub do oddziałowej komisji.
§ 1a. Delegowanie prokuratora Głównej Komisji, prokuratora Biura
Lustracyjnego, prokuratora oddziałowej komisji i prokuratora oddziałowego biura
lustracyjnego na okres do 2 miesięcy w ciągu roku może zarządzić również
Dyrektor Głównej Komisji.
§ 2. Do delegowania prokuratorów Instytutu Pamięci Narodowej stosuje się
odpowiednio przepisy o delegowaniu prokuratorów powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury do innej jednostki organizacyjnej prokuratury.

art. 107. więcej Art. 107. § 1. Prokurator delegowany na podstawie art. 106 § 1 na czas
nieokreślony lub art. 106 § 7 i 7a na okres dłuższy niż rok może być odwołany
z delegacji lub z niej ustąpić za 3-miesięcznym uprzedzeniem. Prokurator
delegowany na podstawie art. 106 § 7 na okres nie dłuższy niż rok może ustąpić
z delegacji za miesięcznym uprzedzeniem.
§ 2. Prokurator Generalny odwołuje prokuratora delegowanego na podstawie
art. 106 § 7 i 7a z delegacji przed upływem wyznaczonego terminu, w przypadku:
1) gdy stan zdrowia tego prokuratora uniemożliwia dalsze pełnienie obowiązków
lub sprawowanie funkcji;
2) złożenia wniosku przez uprawniony organ organizacji lub zespołu, o których
mowa w art. 106 § 7;
3) gdy dalsza delegacja staje się bezprzedmiotowa;
4) zaistnienia innej niż określone w pkt 1–3 ważnej przyczyny, jeżeli dalsza
delegacja tego prokuratora nie gwarantuje należytego wykonywania przez
niego powierzonych mu obowiązków lub sprawowania przez niego funkcji.

art. 108. więcej Art. 108. § 1. Prokurator delegowany do innej jednostki organizacyjnej
prokuratury, z wyjątkiem Prokuratury Krajowej, po 6 miesiącach delegowania
uzyskuje na pozostały okres delegacji prawo do wynagrodzenia zasadniczego
w stawce podstawowej, przewidzianego dla prokuratora tej jednostki, a jeżeli na zajmowanym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w tej lub wyższej stawce,
uzyskuje prawo do wynagrodzenia w stawce bezpośrednio wyższej.
§ 2. Po 3 miesiącach delegowania do czynności prokuratorskich
w Departamencie do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji oraz
w Wydziale Spraw Wewnętrznych, na pozostały okres delegacji prokuratorowi
prokuratury regionalnej przysługuje wynagrodzenie w stawce podstawowej, takie
jak prokuratorowi Prokuratury Krajowej, a prokuratorowi prokuratury okręgowej
i rejonowej – takie jak prokuratorowi prokuratury regionalnej, chyba że
dotychczasowe wynagrodzenie jest wyższe od przysługującego w Prokuraturze
Krajowej.

art. 109. więcej Art. 109. § 1. Jeżeli delegowanie następuje do innej miejscowości niż
miejscowość będąca siedzibą jednostki organizacyjnej prokuratury, w której
prokurator pełni służbę, niebędącej miejscem jego stałego zamieszkania,
prokuratorowi delegowanemu w okresie delegowania, jako pracownikowi
w podróży służbowej, przysługują następujące należności, rekompensujące
niedogodności wynikające z delegowania poza stałe miejsce pełnienia służby:
1) prawo do nieodpłatnego zakwaterowania w warunkach odpowiadających
godności urzędu albo zwrot kosztów zamieszkania w miejscu delegowania
w jednej z następujących form:
a) zwrotu kosztów faktycznie poniesionych – w wysokości określonej
w fakturze,
b) miesięcznego ryczałtu – w kwocie nie wyższej niż 80% kwoty bazowej,
będącej podstawą ustalania wynagrodzenia zasadniczego prokuratora;
2) zwrot kosztów pierwszego przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do
miejsca delegowania, zwrot kosztów ostatniego przejazdu z miejsca
delegowania do miejsca stałego zamieszkania oraz zwrot kosztów przejazdów
odbywanych nie częściej niż raz w tygodniu do miejsca stałego zamieszkania
i z powrotem na warunkach określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy według zasad obowiązujących przy
podróżach służbowych na obszarze kraju;
3) ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu
pracy;
4) diety, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 775
§ 2 Kodeksu pracy;
5) zwrot kosztów poniesionych z tytułu używania pojazdów stanowiących
własność pracownika do celów służbowych, o którym mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 58, 60 i 125);
6) zwrot kosztów codziennych dojazdów do miejscowości delegowania,
o których mowa w § 3.
§ 2. Świadczenia i należności, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2, nie
przysługują, w przypadkach, gdy odległość od miejscowości, w której prokurator
delegowany ma miejsce stałego zamieszkania, do miejscowości delegowania nie
przekracza 60 kilometrów, chyba że organ powołany do kierowania jednostką, do
której delegowanie następuje, na wniosek prokuratora delegowanego uzna, że nie
jest celowy codzienny dojazd prokuratora delegowanego do miejscowości
delegowania.
§ 3. Prokurator delegowany, o którym mowa w § 2, któremu nie przysługują
świadczenia i należności, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2, ma prawo do zwrotu
kosztów codziennych dojazdów do miejscowości delegowania w wysokości nie
wyższej niż równowartość ceny przejazdu środkami komunikacji kolejowej lub
innym środkiem komunikacji publicznej, z uwzględnieniem przysługującej
prokuratorowi delegowanemu ulgi na dany środek transportu bez względu na to, z
jakiego tytułu ulga ta przysługuje.
§ 4. Przepisy § 1 pkt 1 i 2 oraz § 2 stosuje się odpowiednio do prokuratora
Prokuratury Krajowej, który uzyskał zgodę, o której mowa w art. 121 § 2.

art. 110. więcej Art. 110. § 1. Prokuratorowi delegowanemu do Ministerstwa
Sprawiedliwości mogą być powierzone obowiązki na stanowiskach urzędniczych.
§ 2. Obowiązki, o których mowa w § 1, mogą być powierzone prokuratorowi
delegowanemu do Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury.

art. 111. więcej Art. 111. § 1. Prokurator delegowany do Ministerstwa Sprawiedliwości,
Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury lub Prokuratury Krajowej ma prawo
do wynagrodzenia zasadniczego przysługującego mu na zajmowanym stanowisku prokuratorskim oraz dodatku za długoletnią pracę. W okresie delegowania
prokurator otrzymuje dodatek funkcyjny.
§ 2. W okresie delegowania, ze względu na charakter pracy i zakres
wykonywanych zadań, prokuratorowi delegowanemu do Ministerstwa
Sprawiedliwości może być przyznany przez Prokuratora Generalnego,
a prokuratorowi delegowanemu w pozostałym zakresie – przez Prokuratora
Generalnego lub Prokuratora Krajowego, dodatek specjalny w kwocie
nieprzekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku
funkcyjnego. Dodatek przyznaje się na czas określony, a w uzasadnionych
przypadkach – także na czas nieokreślony. Dodatek specjalny nie przysługuje
prokuratorowi prokuratury regionalnej delegowanemu do Departamentu do Spraw
Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji. Łączna kwota wynagrodzenia
zasadniczego i dodatku specjalnego prokuratora prokuratury okręgowej
i prokuratora prokuratury rejonowej delegowanego do Departamentu do Spraw
Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji nie może przekraczać wynagrodzenia
zasadniczego prokuratora prokuratury regionalnej delegowanego do tego
departamentu.
§ 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dodatek, o którym mowa
w § 2, może przekraczać wysokość w nim określoną.
§ 4. Dodatek, o którym mowa w § 2, może być przyznany prokuratorowi
Prokuratury Krajowej.

art. 112. więcej Art. 112. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb
delegowania prokuratorów do Ministerstwa Sprawiedliwości, Prokuratury
Krajowej, Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, tryb i sposób realizacji
prawa do nieodpłatnego zakwaterowania i zwrotu kosztów zamieszkania w miejscu
delegowania, w tym maksymalną wysokość zwrotu kosztów faktycznie
poniesionych oraz wysokość miesięcznego ryczałtu, przy uwzględnieniu
możliwości zróżnicowania jego wysokości w zależności od miejscowości
delegowania, a także tryb i sposób realizacji świadczeń, o których mowa
w art. 109 § 1 pkt 2–6, w tym przypadki, w których diety, o których mowa
w art. 109 § 1 pkt 4, nie przysługują, mając na względzie sprawność procedury
delegowania oraz konieczność zapewnienia warunków do prawidłowego
wykonywania obowiązków i powierzonej prokuratorowi funkcji, jak również konieczność zwrotu wydatków poniesionych przez prokuratora, przy
uwzględnieniu przeciętnych kosztów zakwaterowania i utrzymania się.

art. 113. więcej Art. 113. § 1. Prokurator delegowany na podstawie art. 106 § 7 i 7a ma prawo
do wynagrodzenia zasadniczego albo uposażenia przysługującego na zajmowanym
stanowisku prokuratora oraz dodatku za długoletnią pracę, a także do świadczeń
odszkodowawczych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jeżeli
zdarzenie powodujące powstanie prawa do tych świadczeń zaistniało w czasie
pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa. W okresie delegowania
prokurator może otrzymać dodatek funkcyjny.
§ 2. Prokuratorowi delegowanemu na podstawie art. 106 § 7 i 7a w czasie
pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa przysługują wypłacane
w walucie polskiej lub obcej:
1) dodatek zagraniczny na pokrycie zwiększonych kosztów związanych
z pełnieniem obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, ustalany
odpowiednio do warunków i zakresu ich pełnienia;
2) w przypadku powierzenia pełnienia obowiązków lub funkcji powodujących
zmianę miejsca pobytu trwającą co najmniej rok:
a) jednorazowy dodatek adaptacyjny,
b) pokrycie kosztów podróży przesiedleniowej prokuratora delegowanego
i każdego przenoszącego się z nim członka rodziny, w tym przewozu ich
mienia, niezależnie od terminów ich faktycznego przesiedlenia,
c) pokrycie, raz na 2 lata, kosztów przejazdu prokuratora delegowanego
oraz członków jego rodziny przebywających z nim na stałe poza
granicami państwa, z miejsca delegacji do miejsca stałego zamieszkania
na urlop wypoczynkowy i z powrotem;
3) zwrot kosztów podróży w związku z rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia
obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, podróży służbowej na
terytorium obcego państwa poza miejscem delegowania, przejazdu z miejsca
delegowania do kraju i z powrotem w uzasadnionych przypadkach
służbowych lub losowych;
4) zwrot kosztów leczenia, gdy delegacja następuje do państwa niebędącego
członkiem Unii Europejskiej;
5) pokrycie kosztów zamieszkania w miejscu delegacji do wysokości
udokumentowanych wydatków, nieprzekraczających wysokości ustalonego
limitu.
§ 3. Sumę należności, o których mowa w § 2, zmniejsza się o kwotę środków
pieniężnych otrzymanych przez prokuratora delegowanego od strony zagranicznej
na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem przez niego obowiązków lub
funkcji poza granicami państwa. Należności te nie przysługują, jeżeli prokurator
delegowany nie ponosi kosztów, na pokrycie których są one przeznaczone.
§ 4. Wydatki związane z delegowaniem mogą być również pokrywane
w całości lub w części ze środków przeznaczonych na ten cel przez organizację
międzynarodową, którymi dysponowanie powierzono odpowiednio Ministrowi
Sprawiedliwości lub Ministrowi Obrony Narodowej.
§ 5. Do wydatków związanych z delegowaniem nie zalicza się wynagrodzenia
zasadniczego albo uposażenia prokuratora oraz dodatku za długoletnią pracę
przysługujących na zajmowanym stanowisku prokuratora, do których prokurator
zachowuje prawo w czasie delegacji do pełnienia obowiązków lub funkcji poza
granicami państwa.
§ 6. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb, warunki przyznawania
i wypłaty oraz wysokość należności, o których mowa w § 2, limity, do których
wysokości podlegają zwrotowi koszty zamieszkania, oraz walutę, w której
należności takie są wypłacane, uwzględniając zakres ich przyznawania zależnie od
miejsca pełnienia obowiązków i powierzonej prokuratorowi funkcji, a także
potrzebę zapewnienia warunków do prawidłowego ich wykonywania oraz
konieczność pokrycia zwiększonych kosztów związanych z wykonywaniem tych
obowiązków lub funkcji poza granicami państwa i z sytuacjami szczególnymi,
w tym zdarzeniami losowymi, przy uwzględnieniu przeciętnych kosztów
zakwaterowania i utrzymania się za granicą.

art. 114. więcej Art. 114. Prokuratorowi delegowanemu do wykonywania czynności
służbowych w innej miejscowości niż miejscowość będąca siedzibą jednostki
organizacyjnej prokuratury, w której prokurator pełni służbę, lub miejscowość
delegowania, przysługują należności określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 77⁵ § 2 Kodeksu pracy.

art. 115. więcej Art. 115. § 1. W okresie nieobecności w pracy z powodu choroby prokurator
otrzymuje 80% wynagrodzenia, nie dłużej jednak niż przez okres roku. Do okresu
tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby
lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, jeżeli okres czynnej służby nie
przekroczył 30 dni. Po upływie roku w okresie nieobecności w pracy z powodu
choroby prokurator otrzymuje 50% wynagrodzenia.
§ 2. Jeżeli nieobecność prokuratora w pracy nastąpiła z powodu:
1) wypadku przy pracy albo w drodze do pracy lub z pracy,
2) choroby przypadającej w okresie ciąży,
3) choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub
warunkami wykonywania czynności prokuratora,
4) choroby spowodowanej przez inną osobę w wyniku popełnienia przez nią
umyślnego czynu zabronionego, w związku z wykonywaniem czynności
prokuratora, stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ,
5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla
kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się
zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów
– prokurator zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia, nie dłużej jednak niż przez
okres roku; przepis § 1 zdanie drugie i trzecie stosuje się.
§ 3. W razie ujawnienia u prokuratora choroby, co do której zachodzi
podejrzenie, że powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub
warunkami wykonywania czynności prokuratora, prokurator bezpośrednio
przełożony kieruje prokuratora do lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych z urzędu lub na wniosek prokuratora. Od orzeczenia lekarza
orzecznika prokuratorowi przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia.
§ 4. Za chorobę powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub
warunkami wykonywania czynności prokuratora uznaje się chorobę spowodowaną
działaniem czynników szkodliwych występujących w miejscu wykonywania
czynności prokuratora.
§ 5. Koszty badania i wydania orzeczenia przez lekarza orzecznika oraz
komisję lekarską Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pokrywa Skarb Państwa ze
środków pozostających w dyspozycji Prokuratora Generalnego.
§ 6. W razie niemożności wykonywania pracy z innych przyczyn,
uprawniających do uzyskania świadczeń określonych w przepisach
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, prokuratorowi
przysługuje wynagrodzenie w wysokości świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego przez okres przewidziany w tych przepisach.
§ 7. Okres nieobecności w pracy z powodu choroby oraz niemożności
wykonywania pracy, o której mowa w § 6, stwierdza zaświadczenie lekarskie
wystawione zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa (Dz. U. z 2017 r. poz. 1368, z późn. zm.) albo wydruk
zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 tej ustawy, z tym że
w przypadku:
1) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla
kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz niezdolności do
pracy wskutek poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów
– zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku, zgodnie
z art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;
2) o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo uprawniony
podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi;
3) urlopu macierzyńskiego – zaświadczenie lekarskie wystawione na zwykłym
druku, określające przewidywaną datę porodu – za okres przed porodem,
odpis skrócony aktu urodzenia dziecka lub jego kopia – za okres po porodzie;
4) konieczności osobistego sprawowania przez prokuratora opieki nad
dzieckiem w wieku do ukończenia przez nie 8 lat w przypadku
nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do których
dziecko uczęszcza – oświadczenie prokuratora.
§ 8. Doręczenie zaświadczenia lekarskiego odbywa się przy wykorzystaniu
profilu informacyjnego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa, na zasadach określonych w tej ustawie. Prokuratorzy
bezpośrednio przełożeni wykorzystują lub tworzą profil informacyjny płatnika
składek, o którym mowa w art. 58 ust. 1 tej ustawy.
§ 9. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a
ust. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie
lekarskie, o którym mowa w art. 55a ust. 7 tej ustawy, zaświadczenie wystawione
przez lekarza na zwykłym druku w przypadkach, o których mowa w § 7 pkt 1 i 3,
decyzję, odpis skrócony aktu urodzenia dziecka lub jego kopię, prokurator jest
obowiązany dostarczyć prokuratorowi bezpośrednio przełożonemu w terminie
7 dni od dnia ich otrzymania.
§ 10. Prokurator jest obowiązany złożyć prokuratorowi bezpośrednio
przełożonemu oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w § 7
pkt 4, w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.
§ 11. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w § 9 lub 10,
nieobecność uznaje się za nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie
zaświadczenia, decyzji, odpisu skróconego aktu urodzenia dziecka lub jego kopii
lub niezłożenie oświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od prokuratora.
§ 12. Za inną usprawiedliwioną nieobecność w pracy prokuratorowi
przysługuje wynagrodzenie.
§ 13. W przypadkach, w których pracownikom podlegającym ubezpieczeniu
społecznemu przysługują zasiłki niezależnie od prawa do wynagrodzenia,
prokuratorowi przysługuje świadczenie pieniężne w wysokości zasiłku
z ubezpieczenia społecznego.

art. 116. więcej Art. 116. § 1. Prokurator Krajowy może udzielić prokuratorowi płatnego
urlopu dla poratowania zdrowia.
§ 2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać 6 miesięcy i nie
może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku
z powodu choroby.

art. 117. więcej Art. 117. § 1. Do prokuratorów stosuje się odpowiednio przepisy art. 94a
i art. 94b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych.
§ 2. Jednorazowe odszkodowanie przyznaje lub odmawia jego przyznania
oraz ustala jego wysokość, w drodze decyzji:
1) właściwy prokurator okręgowy – z tytułu wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej prokuratora prokuratury okręgowej i rejonowej oraz prokuratora
rejonowego;
2) właściwy prokurator regionalny – z tytułu wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej prokuratora prokuratury regionalnej oraz prokuratora
okręgowego;
3) Dyrektor Głównej Komisji – z tytułu wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej prokuratora Instytutu Pamięci Narodowej;
4) Dyrektor Biura Lustracyjnego – z tytułu wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej prokuratora Biura Lustracyjnego i prokuratora oddziałowego
biura lustracyjnego;
5) Prokurator Krajowy – z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej
prokuratora Prokuratury Krajowej, prokuratora regionalnego, prokuratora
Wydziału Zamiejscowego Departamentu do Spraw Przestępczości
Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej;
6) Prokurator Generalny – z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej
Prokuratora Krajowego i innych zastępców Prokuratora Generalnego,
prokuratora delegowanego do wykonywania czynności w Ministerstwie
Sprawiedliwości.
§ 3. Odszkodowanie wypłaca organ wydający decyzję. Jeżeli decyzja dotyczy
prokuratorów Instytutu Pamięci Narodowej, odszkodowanie wypłaca Prezes
Instytutu Pamięci Narodowej.

art. 118. więcej Art. 118. § 1. Na wniosek prokuratora przełożonego Zakład Ubezpieczeń
Społecznych jest uprawniony do kontrolowania prawidłowości wykorzystywania
przez prokuratora zwolnienia lekarskiego od pracy z powodu choroby zgodnie
z jego celem oraz kontrolowania prawidłowości i zasadności orzekania o czasowej
niezdolności do pracy z powodu choroby.
§ 2. Prokurator wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę
zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie lekarskie od pracy z powodu choroby niezgodnie z jego celem traci prawo do wynagrodzenia za cały okres tego
zwolnienia.
§ 3. Prokurator traci prawo do wynagrodzenia w przypadku odmowy
poddania się badaniom kontrolnym lub w przypadku niedostarczenia dokumentacji
medycznej lekarzowi orzecznikowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od dnia
następującego po upływie wyznaczonego terminu badania lub po upływie
wyznaczonego terminu dostarczenia dokumentacji medycznej. Utratę prawa do
wynagrodzenia stwierdza prokurator przełożony.
§ 4. Koszty postępowań kontrolnych pokrywane są ze środków budżetowych
pozostających w dyspozycji prokuratora przełożonego wnioskującego o kontrolę.
§ 5. Do kontrolowania prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego
oraz kontrolowania prawidłowości i zasadności orzekania o czasowej niezdolności
do pracy z powodu choroby oraz do zasad utraty prawa do wynagrodzenia stosuje
się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
§ 6. Uprawnienia pracodawcy wynikające z art. 17 ustawy z dnia
26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2137 i 2244) dotyczą także substancji
i produktów wskazanych w art. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii (Dz. U. z 2018 r. poz. 1030, 1490 i 1669).

art. 119. więcej Art. 119. § 1. Prokuratorowi przysługuje corocznie dodatkowy urlop
wypoczynkowy w wymiarze:
1) 6 dni roboczych – po 10 latach pracy;
2) 12 dni roboczych – po 15 latach pracy.
§ 2. Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu dodatkowego, wlicza
się wszystkie okresy zatrudnienia w prokuraturze lub sądzie na stanowiskach:
prokuratorów i sędziów, asesorów i aplikantów, w Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej na stanowisku: Prezesa, wiceprezesa, radcy Prokuratorii
Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, a także okresy wykonywania zawodu
adwokata, radcy prawnego lub zajmowania samodzielnego stanowiska w organach
władzy publicznej, z którym związana była praktyka prawnicza, oraz inne okresy
pracy, jeżeli z tytułu tego zatrudnienia przysługiwał zwiększony wymiar urlopu.
§ 3. W razie zbiegu prawa do urlopu, o którym mowa w § 1 i 2, z prawem do
dodatkowego urlopu wypoczynkowego określonego w ustawie z dnia 11 września
2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych przysługuje jeden urlop
w najwyższym wymiarze.

art. 120. więcej Art. 120. § 1. Prokuratorowi przysługuje gratyfikacja jubileuszowa
w wysokości:
1) po 20 latach pracy – 100% wynagrodzenia miesięcznego;
2) po 25 latach pracy – 150% wynagrodzenia miesięcznego;
3) po 30 latach pracy – 200% wynagrodzenia miesięcznego;
4) po 35 latach pracy – 250% wynagrodzenia miesięcznego;
5) po 40 latach pracy – 350% wynagrodzenia miesięcznego;
6) po 45 latach pracy – 400% wynagrodzenia miesięcznego.
§ 2. Do okresu pracy uprawniającego do gratyfikacji jubileuszowej wlicza się
wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli
z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego
zależą uprawnienia pracownicze.
§ 3. Do obliczania i wypłacania gratyfikacji jubileuszowej stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące nagród jubileuszowych, o których mowa
w przepisach o pracownikach urzędów państwowych.

art. 121. więcej Art. 121. § 1. Prokurator powinien mieszkać w miejscowości będącej
siedzibą jednostki organizacyjnej prokuratury, w której pełni służbę.
§ 2. Prokurator przełożony w uzasadnionych przypadkach może wyrazić
zgodę na zamieszkanie prokuratora w innej miejscowości.
§ 3. W przypadku uzyskania zgody, o której mowa w § 2, prokuratorowi
przysługuje zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do jednostki
organizacyjnej prokuratury oraz ośrodka zamiejscowego jednostki organizacyjnej
prokuratury, ustalonych na zasadach obowiązujących przy ustalaniu wysokości
należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze
kraju. Zwrot kosztów nie przysługuje, jeżeli zmiana miejsca służbowego nastąpiła
w wyniku orzeczenia kary dyscyplinarnej przeniesienia na inne miejsce służbowe.

art. 122. więcej Art. 122. § 1. Prokuratorowi może być przyznana pomoc finansowa
w postaci pożyczki finansowej na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych.
Dotyczy to także prokuratorów w stanie spoczynku.
§ 2. Środki na pomoc finansową stanowią do 5% rocznego funduszu
wynagrodzeń osobowych prokuratorów.
§ 3. W przypadku wygaśnięcia stosunku służbowego prokuratora w sposób,
o którym mowa w art. 93, pożyczka podlega zwrotowi wraz z oprocentowaniem
w wysokości uwzględniającej średnie oprocentowanie kredytów złotowych dla
gospodarstw domowych na nieruchomości mieszkaniowe, publikowane przez
Narodowy Bank Polski.
§ 4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób planowania
i wykorzystywania środków na pomoc finansową oraz tryb i warunki jej
przyznawania, wysokość środków własnych prokuratora, uwzględniając udział
kolegiów prokuratur albo zebrania prokuratorów w przyznawaniu pomocy oraz
zasadę racjonalności gospodarowania środkami.
§ 5. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do prokuratorów będących żołnierzami
zawodowymi.

art. 123. więcej Art. 123. § 1. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora
w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku
poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski” przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie
art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270 i 2245 oraz z 2019 r. poz.
39).
§ 2. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, jest niższe od
przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego –
przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora
w dotychczasowej wysokości.

art. 124. więcej Art. 124. § 1. Wysokość wynagrodzenia prokuratorów zajmujących
równorzędne stanowiska prokuratora różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje.
Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów prokuratur rejonowych i okręgowych jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów w takich samych jednostkach
organizacyjnych sądów powszechnych. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów
prokuratur regionalnych jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów sądów
apelacyjnych. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów Prokuratury Krajowej jest
równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów Sądu Najwyższego. Dodatki
funkcyjne Prokuratora Krajowego i pozostałych zastępców Prokuratora
Generalnego są równe dodatkom funkcyjnym odpowiednio Pierwszego Prezesa
Sądu Najwyższego i Prezesa Sądu Najwyższego.
§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora określa się w stawkach, których
wysokość ustala się z zastosowaniem mnożników podstawy ustalenia
wynagrodzenia zasadniczego prokuratora.
§ 3. Prokuratorowi obejmującemu stanowisko w:
1) prokuraturze rejonowej – przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce
pierwszej;
2) prokuraturze okręgowej – przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce
czwartej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie
w stawce czwartej albo piątej – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze
w stawce, odpowiednio, piątej albo szóstej;
3) prokuraturze regionalnej – przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce
siódmej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie
w stawce siódmej albo ósmej – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze
w stawce, odpowiednio, ósmej albo dziewiątej.
§ 4. Jeżeli przed objęciem stanowiska prokuratora prokurator zajmował inne,
odpowiednio równorzędne, stanowisko prokuratora lub sędziego, na
obejmowanym stanowisku przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce nie
niższej od stawki, w której przysługiwało mu na stanowisku zajmowanym
poprzednio.
§ 5. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora określa się w stawce
bezpośrednio wyższej po upływie kolejnych 5 lat pracy na danym stanowisku
prokuratora.
§ 6. Do okresu pracy na stanowisku prokuratora prokuratury rejonowej
dolicza się okres powierzenia wykonywania czynności prokuratorskich na
stanowisku asesora prokuratury.
§ 7. Prokuratorowi, któremu z chwilą objęcia stanowiska w prokuraturze
okręgowej przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce czwartej albo piątej,
a także prokuratorowi, któremu z chwilą objęcia stanowiska w prokuraturze
regionalnej przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce siódmej albo
ósmej, do okresu pracy niezbędnego do uzyskania wynagrodzenia w stawce
bezpośrednio wyższej zalicza się okres pracy na stanowisku bezpośrednio niższym,
w którym prokuratorowi przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce,
odpowiednio, trzeciej albo czwartej, szóstej albo siódmej.
§ 8. Okres pracy, o którym mowa w § 5, ulega wydłużeniu o 3 lata
w przypadku ukarania prokuratora w tym czasie karą dyscyplinarną lub
dwukrotnego wytknięcia uchybienia.
§ 9. Przepisów § 2–8 nie stosuje się do prokuratorów Prokuratury Krajowej.
§ 10. W związku z pełnioną funkcją prokuratorowi przysługuje dodatek
funkcyjny.
§ 11. Prokuratorowi przysługuje dodatek za długoletnią pracę wynoszący,
począwszy od 6. roku pracy, 5% aktualnie pobieranego przez prokuratora
wynagrodzenia zasadniczego i wzrastający po każdym kolejnym roku pracy o 1%
tego wynagrodzenia, aż do osiągnięcia 20% wynagrodzenia zasadniczego. Po
20 latach pracy dodatek wypłacany jest, bez względu na staż pracy powyżej tego
okresu, w wysokości 20% aktualnie pobieranego przez prokuratora wynagrodzenia
zasadniczego.
§ 12. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) stawki wynagrodzenia zasadniczego na poszczególnych stanowiskach
prokuratorskich oraz mnożniki, służące do ustalenia wysokości
wynagrodzenia zasadniczego prokuratorów w poszczególnych stawkach,
mając na względzie zasady określone w § 1;
2) wykaz funkcji pełnionych przez prokuratorów i wysokość dodatków
funkcyjnych przysługujących w związku z ich pełnieniem oraz wysokość
dodatku funkcyjnego dla prokuratorów delegowanych do Prokuratury
Krajowej, Ministerstwa Sprawiedliwości lub Krajowej Szkoły Sądownictwa
i Prokuratury, a także sposób ich ustalania, biorąc pod uwagę zakres
obowiązków, rodzaj funkcji oraz wielkość jednostki organizacyjnej.

art. 125. więcej Art. 125. Do prokuratorów do spraw wojskowych, będących żołnierzami
zawodowymi, w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy
dotyczące żołnierzy zawodowych.

art. 126. więcej Art. 126. § 1. Od wynagrodzenia prokuratorów nie odprowadza się składek
na ubezpieczenie społeczne.
§ 2. W przypadku wygaśnięcia stosunku służbowego prokuratora w sposób,
o którym mowa w art. 93, od wypłaconego prokuratorowi w okresie służby
wynagrodzenia, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenie społeczne,
przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składkę przewidzianą za ten
okres w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300 i 303).
§ 3. Składka na ubezpieczenie społeczne, o której mowa w § 2, podlega
waloryzacji:
1) za okres do 31 grudnia 1998 r. – wskaźnikiem wzrostu płac wynikającym ze
wzrostu prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, określanego
corocznie w ustawie budżetowej, które stanowiło podstawę do ustalania
środków i limitów na wynagrodzenia sędziów;
2) za okres od 1 stycznia 1999 r. – wskaźnikiem waloryzacji składek określonym
na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
§ 4. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie
§ 3 pkt 2, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
§ 5. Składki, o której mowa w § 2, nie przekazuje się, jeżeli prokurator zrzekł
się urzędu w związku z powołaniem go na stanowisko sędziego. Jeżeli stosunek
służbowy sędziego ulega następnie rozwiązaniu lub wygaśnięciu w sposób,
o którym mowa w art. 68 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych, składkę należną za okres służby na stanowisku prokuratora
przekazuje się na zasadach określonych w § 2–4.
§ 6. W przypadku utraty uprawnień do stanu spoczynku i uposażenia
w sytuacjach, o których mowa w art. 104 § 5 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. –
Prawo o ustroju sądów powszechnych, stosuje się odpowiednio przepisy § 2 i 3
oraz przepisy rozporządzenia wydanego na podstawie art. 129.

art. 127. więcej Art. 127. § 1. Do prokuratorów stosuje się odpowiednio przepisy art. 69–71,
art. 73, art. 74, art. 76, art. 85 § 4, art. 94d–94g, art. 99–102 i art. 104 ustawy z dnia
27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych, jeżeli przepisy niniejszej
ustawy nie stanowią inaczej. Przewidziane w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. –
Prawo o ustroju sądów powszechnych uprawnienia Krajowej Rady Sądownictwa
i Ministra Sprawiedliwości przysługują w stosunku do prokuratorów
Prokuratorowi Generalnemu, a uprawnienia kolegiów i prezesów właściwych
sądów – właściwym prokuratorom przełożonym.
§ 1a. Przeniesienie prokuratora w stan spoczynku z powodu choroby lub
utraty sił następuje z dniem uprawomocnienia się orzeczenia wydanego przez
lekarza orzecznika lub komisję lekarską Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
stwierdzającego trwałą niezdolność do pełnienia obowiązków prokuratora.
§ 2. Prokurator może nadal zajmować stanowisko po ukończeniu 65. roku
życia, jeżeli Prokurator Generalny na wniosek prokuratora, po przedstawieniu
zaświadczenia stwierdzającego, że jest zdolny ze względu na stan zdrowia do
pełnienia obowiązków prokuratora, oraz po zasięgnięciu opinii Prokuratora
Krajowego, Krajowej Rady Prokuratorów oraz właściwego prokuratora
przełożonego, wyrazi zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska przez prokuratora.
§ 3. Wniosek i zaświadczenie, o których mowa w § 2, składa się
Prokuratorowi Generalnemu najpóźniej na 6 miesięcy przed ukończeniem 65. roku
życia. W przypadku niezakończenia postępowania związanego z rozpoznaniem
wniosku prokurator pozostaje w służbie do czasu zakończenia postępowania,
w tym postępowania przed Sądem Najwyższym.
§ 4. Od decyzji Prokuratora Generalnego w sprawie, o której mowa w § 2,
przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego.
§ 5. O decyzji w sprawie, o której mowa w § 2, w sprawie przeniesienia
prokuratora w stan spoczynku oraz w sprawie powrotu przez prokuratora
przeniesionego w stan spoczynku na stanowisko zajmowane poprzednio albo
stanowisko równorzędne Prokurator Generalny zawiadamia Prokuratora
Krajowego.
§ 6. Prokurator Generalny wymienia dane dotyczące prokuratorów w stanie
spoczynku, w zakresie określonym w art. 68a ust. 1 ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w ramach Systemu Elektronicznej Wymiany Informacji dotyczących Zabezpieczenia Społecznego, o którym mowa
w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia
16 września 2009 r. dotyczącym wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004
w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L
284 z 30.10.2009, str. 1, z późn. zm.), za pośrednictwem punktu kontaktowego
prowadzonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

art. 128. więcej Art. 128. § 1. W przypadku zwolnienia prokuratora do spraw wojskowych,
będącego żołnierzem zawodowym, z zawodowej służby wojskowej pozostaje on na
stanowisku prokuratora w danej jednostce organizacyjnej prokuratury niezależnie
od liczby stanowisk prokuratorskich w tej jednostce.
§ 2. Prawo do emerytury lub renty wojskowej ulega zawieszeniu, jeżeli osoba,
o której mowa w § 1, po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej pozostaje na
stanowisku prokuratorskim.
§ 3. W przypadku zbiegu prawa do uposażenia w stanie spoczynku z prawem
do emerytury lub renty wojskowej wypłaca się osobie uprawnionej wyłącznie
świadczenie wyższe albo przez nią wybrane.

art. 129. więcej Art. 129. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb ustalania
i wypłacania uposażeń oraz uposażeń rodzinnych prokuratorom w stanie
spoczynku i członkom ich rodzin oraz terminy przekazania do Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w art. 126 § 2, mając na
względzie konieczność zapewnienia osobom uprawnionym ciągłości źródeł
utrzymania oraz udogodnień w odbiorze uposażeń i uposażeń rodzinnych.

art. 130. więcej Art. 130. W sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie do
prokuratorów stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r.
o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1915), a w sprawach
nieuregulowanych także w przepisach tej ustawy – przepisy Kodeksu pracy.

art. 131. więcej Art. 131. § 1. W przypadku powołania prokuratora do niezawodowej służby
wojskowej, z wyjątkiem sytuacji, o której mowa w art. 3 § 4, jego prawa
i obowiązki służbowe ulegają zawieszeniu na czas trwania służby wojskowej.
Prokurator zachowuje stanowisko i prawo do wynagrodzenia, a czas służby
wojskowej wlicza się do okresu służby na stanowisku prokuratora.
§ 2. Inne szczególne uprawnienia związane ze stosunkiem służbowym
prokuratora powołanego do czynnej służby wojskowej i zwolnionego z tej służby
regulują przepisy ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1459, 1669, 2182 i 2245
oraz z 2019 r. poz. 55) i ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych.
§ 3. Prokurator powołany do niezawodowej służby wojskowej odbywa ją
w wydziałach powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury właściwych
w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych, w sądach
wojskowych lub na stanowiskach związanych ze świadczeniem pomocy prawnej.
§ 4. Przepis § 3 nie dotyczy przeszkolenia wojskowego w celu mianowania na
pierwszy stopień oficerski.
§ 5. Prokurator do spraw wojskowych, będący żołnierzem zawodowym, może
zostać skierowany do służby w jednostce wojskowej poza granicami państwa na
zasadach określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub
pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U.
z 2014 r. poz. 1510).

art. 132. więcej Art. 132. § 1. Prokurator mianowany, powołany lub wybrany do pełnienia
funkcji w organach państwowych, samorządu terytorialnego, służby
dyplomatycznej, konsularnej, w organach organizacji międzynarodowych lub
ponadnarodowych działających na podstawie umów międzynarodowych
ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską jest obowiązany zrzec się swojego
stanowiska, chyba że przechodzi w stan spoczynku.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do powołania prokuratora na stanowisko
podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W takim przypadku na
okres pełnienia tego stanowiska prokuratora deleguje się do Ministerstwa
Sprawiedliwości na podstawie art. 106 § 1.
§ 3. Prokurator w stanie spoczynku, który objął mandat posła lub senatora,
jest obowiązany zrzec się stanu spoczynku na czas sprawowania mandatu.
§ 4. Prokurator, który zrzekł się stanowiska z przyczyn określonych w § 1,
może powrócić na poprzednio zajmowane stanowisko prokuratora.
§ 5. W przypadku przewidzianym w § 4 Prokurator Generalny na wniosek
prokuratora, który zrzekł się stanowiska, powołuje go na poprzednio zajmowane stanowisko prokuratora niezależnie od liczby stanowisk w danej powszechnej
jednostce organizacyjnej prokuratury, chyba że nie spełnia on warunków
wymaganych do powołania na stanowisko prokuratora.
§ 6. W razie odmowy powołania, o którym mowa w § 5, prokuratorowi służy
skarga do Sądu Najwyższego.
§ 7. W przypadku przewidzianym w § 3 prokurator po wygaśnięciu mandatu
posła lub senatora wraca z mocy prawa na uprzednio zajmowany stan spoczynku.

art. 133. więcej Art. 133. § 1. Prokuratorom, którzy wykazują w pracy inicjatywę, wzorowo
i sumiennie wypełniają obowiązki oraz szczególnie przyczyniają się do
wykonywania zadań służbowych, mogą być przyznawane przez Prokuratora
Generalnego lub Prokuratora Krajowego nagrody i wyróżnienia.
§ 2. Rodzaje wyróżnień i nagród oraz tryb ich przyznawania ustala Prokurator
Generalny. Nagrodą może być również awans w terminie wcześniejszym, niż
przewidują to przepisy o wynagrodzeniu lub powołaniu na wyższe stanowisko
służbowe albo przepisy szczególne. W tym celu Prokurator Generalny lub
Prokurator Krajowy ustanawiają fundusze nagrodowe.
§ 3. Prokuratorom do spraw wojskowych, będącym żołnierzami
zawodowymi, nie przysługują nagrody uznaniowe przyznawane przez Ministra
Obrony Narodowej.

art. 134. więcej Art. 134. § 1. Właściwy prokurator okręgowy prowadzi dla każdego
prokuratora prokuratury rejonowej i okręgowej osobny wykaz służbowy
zawierający podstawowe dane dotyczące jego stosunków służbowych i osobistych
w zakresie mającym wpływ na pełnienie urzędu prokuratora, a także dane na temat
odbytych szkoleń i form doskonalenia zawodowego oraz innych okoliczności
wskazujących na specjalizację w poszczególnych dziedzinach prawa lub
prowadzeniu poszczególnych rodzajów spraw. Właściwy prokurator regionalny
prowadzi taki wykaz dla prokuratorów prokuratury regionalnej.
§ 2. Prokurator Krajowy prowadzi wykaz, o którym mowa w § 1, dla
prokuratorów Prokuratury Krajowej, Prezes Instytutu Pamięci Narodowej – dla
prokuratorów Głównej Komisji, prokuratorów oddziałowych komisji,
prokuratorów Biura Lustracyjnego oraz prokuratorów oddziałowych biur
lustracyjnych.
§ 3. Prokurator Generalny określi, w drodze zarządzenia, wzór wykazów
służbowych oraz sposób ich prowadzenia, na podstawie akt osobowych
prowadzonych dla prokuratora, dokumentów oraz innych informacji,
stwierdzających dane zamieszczane w wykazie.
§ 4. Prokurator Krajowy, prokurator regionalny, prokurator okręgowy oraz
Prezes Instytutu Pamięci Narodowej przekazują niezwłocznie Prokuratorowi
Generalnemu aktualne informacje o prokuratorach i asesorach prokuratury.
Informacje obejmują imię i nazwisko prokuratora lub asesora prokuratury, datę
jego powołania lub mianowania, a także informację o zawieszeniu w czynnościach.
§ 5. Na podstawie informacji przekazywanych przez Prokuratora Krajowego,
prokuratora regionalnego, prokuratora okręgowego oraz Prezesa Instytutu Pamięci
Narodowej Prokurator Generalny prowadzi w systemie teleinformatycznym wykaz
prokuratorów i asesorów prokuratury, który zawiera informacje, o których mowa
w § 4.
§ 6. Prokurator Generalny zapewnia sądom dostęp do wykazu prokuratorów
i asesorów prokuratury za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.

art. 135. więcej Art. 135. § 1. Prokurator oraz Prokurator Generalny nie może być pociągnięty
do odpowiedzialności karnej ani tymczasowo aresztowany bez zezwolenia sądu
dyscyplinarnego, a zatrzymany – bez zgody przełożonego dyscyplinarnego. Nie
dotyczy to zatrzymania na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa. Do czasu
wydania zezwolenia na pociągnięcie prokuratora albo Prokuratora Generalnego do
odpowiedzialności karnej wolno przedsięwziąć tylko czynności niecierpiące
zwłoki, zawiadamiając o tym niezwłocznie prokuratora przełożonego.
W przypadku Prokuratora Generalnego zawiadamia się Prezesa Rady Ministrów.
§ 2. Do czasu rozstrzygnięcia wniosku o zezwolenie na pociągnięcie
prokuratora do odpowiedzialności karnej lub łącznego wniosku o zezwolenie na
pociągnięcie prokuratora do odpowiedzialności karnej i tymczasowe aresztowanie
prokuratora sąd dyscyplinarny może polecić niezwłoczne zwolnienie prokuratora
zatrzymanego na gorącym uczynku.
§ 3. Wniosek o zezwolenie na pociągnięcie prokuratora do odpowiedzialności
karnej, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, sporządza i podpisuje pełnomocnik
będący adwokatem albo radcą prawnym.
§ 4. Jeżeli wniosek o zezwolenie na pociągnięcie prokuratora do
odpowiedzialności karnej lub wniosek o zezwolenie na tymczasowe aresztowanie
prokuratora nie odpowiada warunkom formalnym pisma procesowego określonym
w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2018
r. poz. 1987 i 2399 oraz z 2019 r. poz. 150), przewodniczący sądu dyscyplinarnego
odmawia, w drodze zarządzenia, jego przyjęcia. Na zarządzenie o odmowie
przyjęcia wniosku przysługuje zażalenie do sądu dyscyplinarnego w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia.
§ 5. Sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie
prokuratora do odpowiedzialności karnej oraz uchwałę zezwalającą na tymczasowe
aresztowanie prokuratora, jeżeli zachodzi dostatecznie uzasadnione podejrzenie
popełnienia przez niego przestępstwa. Sąd dyscyplinarny rozpoznaje wniosek na
posiedzeniu w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania.
§ 6. Sąd dyscyplinarny orzeka na podstawie wniosku i dowodów załączonych
przez wnioskodawcę, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach może
przeprowadzić inne dowody. Sąd dyscyplinarny wzywa prokuratora, którego
dotyczy wniosek, do złożenia pisemnego oświadczenia odnoszącego się do
wniosku lub do osobistego stawiennictwa celem odebrania od niego ustnego
oświadczenia. Stawiennictwo stron nie jest obowiązkowe.
§ 7. Prokurator, którego dotyczy postępowanie, ma prawo wglądu do
dokumentów, które zostały załączone do wniosku. Jeżeli prokurator, kierując
wniosek do sądu dyscyplinarnego, zastrzegł, że dokumenty te lub ich część nie
mogą być udostępnione z uwagi na dobro postępowania przygotowawczego,
w przedmiocie zastrzeżenia rozstrzyga sąd dyscyplinarny, którego uchwała w tym
zakresie jest ostateczna.
§ 8. Rozstrzygając w przedmiocie wniosku o zezwolenie na pociągnięcie
prokuratora do odpowiedzialności karnej, wniosku o zezwolenie na tymczasowe
aresztowanie prokuratora lub zastrzeżenia, o którym mowa w § 7, sąd
dyscyplinarny podejmuje uchwałę większością głosów. Uchwała zawiera
rozstrzygnięcie wraz z uzasadnieniem.
§ 9. Uchwałę doręcza się niezwłocznie wnioskodawcy, prokuratorowi,
którego dotyczy wniosek, i rzecznikowi dyscyplinarnemu.
§ 10. Jeżeli wniosek o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności
karnej lub tymczasowe aresztowanie dotyczy prokuratora ujętego na gorącym
uczynku zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której
górna granica wynosi co najmniej 8 lat, występku, o którym mowa w art. 177 § 1
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1600 i 2077)
w związku z art. 178 § 1 tej ustawy, a także w art. 178a § 1 lub 4 ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, i pozostającego nadal zatrzymanym, sąd
dyscyplinarny podejmuje uchwałę w przedmiocie wniosku niezwłocznie, nie
później niż przed upływem 24 godzin od jego wpłynięcia do sądu dyscyplinarnego.
Uchwała zezwalająca na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej lub
tymczasowe aresztowanie prokuratora jest natychmiast wykonalna.
§ 11. W terminie 7 dni od dnia doręczenia uchwały odmawiającej zezwolenia
na pociągnięcie prokuratora do odpowiedzialności karnej lub tymczasowe
aresztowanie wnioskodawcy oraz rzecznikowi dyscyplinarnemu przysługuje
zażalenie do sądu dyscyplinarnego drugiej instancji. W tym samym terminie
prokuratorowi przysługuje zażalenie na uchwałę zezwalającą na pociągnięcie go do
odpowiedzialności karnej lub tymczasowe aresztowanie.
§ 12. Przewodniczący składu orzekającego sądu dyscyplinarnego drugiej
instancji przesyła odpisy zażaleń pozostałym podmiotom wymienionym w § 11,
którym przysługuje prawo do pisemnego ustosunkowania się do zażalenia
w terminie 7 dni od dnia ich doręczenia.
§ 13. Sąd dyscyplinarny drugiej instancji orzeka na posiedzeniu z udziałem
wnioskodawcy, prokuratora, którego dotyczy wniosek, oraz rzecznika
dyscyplinarnego. Niestawiennictwo stron nie stanowi przeszkody do rozpoznania
sprawy, chyba że sąd postanowi inaczej.
§ 14. W zakresie nieuregulowanym w sprawach o zezwolenie na pociągnięcie
prokuratora do odpowiedzialności karnej oraz w sprawach o zastosowanie wobec
niego tymczasowego aresztowania lub uchwały w przedmiocie zastrzeżenia,
o którym mowa w § 7, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu
dyscyplinarnym.
§ 15. Przepisy § 2–14 stosuje się odpowiednio do Prokuratora Generalnego.

art. 136. więcej Art. 136. Postępowanie przygotowawcze przeciwko prokuratorowi wszczyna
i prowadzi wyłącznie prokurator.

art. 137. więcej Art. 137. § 1. Prokurator odpowiada dyscyplinarnie za przewinienia
służbowe (dyscyplinarne), w tym za:
1) oczywistą i rażącą obrazę przepisów prawa;
2) działania lub zaniechania mogące uniemożliwić lub istotnie utrudnić
funkcjonowanie organu wymiaru sprawiedliwości lub prokuratury;
3) działania kwestionujące istnienie stosunku służbowego sędziego lub
prokuratora, skuteczność powołania sędziego, lub prokuratora, lub
umocowanie konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej;
4) działalność publiczną nie dającą się pogodzić z zasadą niezależności
prokuratora;
5) uchybienie godności urzędu.
§ 2. Nie stanowi przewinienia dyscyplinarnego działanie lub zaniechanie
prokuratora podjęte wyłącznie w interesie społecznym.
§ 3. Prokurator odpowiada dyscyplinarnie także za swoje postępowanie przed
objęciem stanowiska, jeżeli uchybił obowiązkom lub godności piastowanego
wówczas urzędu państwowego lub okazał się niegodny urzędu prokuratora.
§ 4. Za nadużycie wolności słowa przy wykonywaniu obowiązków
służbowych, stanowiące ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę strony, jej
pełnomocnika lub obrońcy, kuratora, świadka, biegłego lub tłumacza, prokurator
odpowiada tylko dyscyplinarnie.

art. 138. więcej Art. 138. § 1. Za wykroczenie prokurator odpowiada tylko dyscyplinarnie,
z zastrzeżeniem § 3–5.
§ 2. Do prokuratora będącego, uczestnikiem lub świadkiem w postępowaniu
sądowym stosuje się art. 51 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju
sądów powszechnych.
§ 3. Prokurator może wyrazić zgodę na pociągnięcie go do odpowiedzialności
karnej za wykroczenia, o których mowa w § 4, w trybie określonym w tym
przepisie.
§ 4. W przypadku popełnienia przez prokuratora wykroczenia, o którym
mowa w rozdziale XI ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U.z 2018 r. poz. 618, 911 i 2077 oraz z 2019 r. poz. 53), przyjęcie przez prokuratora
mandatu karnego albo uiszczenie grzywny, w przypadku ukarania mandatem
karnym zaocznym, o którym mowa w art. 98 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia
2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2018 r. poz.
475, z późn. zm.), stanowi oświadczenie o wyrażeniu przez niego zgody na
pociągnięcie go do odpowiedzialności w tej formie.
§ 5. Wyrażenie przez prokuratora zgody na pociągnięcie go do
odpowiedzialności karnej w trybie określonym w § 4 wyłącza odpowiedzialność
dyscyplinarną.

art. 139. więcej Art. 139. § 1. W razie stwierdzenia istotnego uchybienia w zakresie
sprawności postępowania przygotowawczego prokurator przełożony może zwrócić
prokuratorowi uwagę na piśmie i żądać usunięcia skutków tego uchybienia.
§ 2. Prokurator, którego dotyczy uwaga, może, w terminie 7 dni, złożyć
pisemne zastrzeżenie do prokuratora przełożonego, który zwrócił uwagę, co nie
zwalnia go od obowiązku bezzwłocznego usunięcia skutków uchybienia.
Prokurator, któremu zwrócono uwagę, informuje prokuratora przełożonego
o podjętych w tym celu działaniach.
§ 3. W razie złożenia zastrzeżenia prokurator przełożony, który zwrócił
uwagę, uchyla uwagę albo przekazuje sprawę do rozpoznania sądowi
dyscyplinarnemu.
§ 4. Sąd dyscyplinarny wydaje postanowienie utrzymujące uwagę w mocy
albo uchylające uwagę i umarzające postępowanie po wysłuchaniu rzecznika
dyscyplinarnego oraz prokuratora, któremu zwrócono uwagę, chyba że
wysłuchanie nie jest możliwe. Od rozstrzygnięcia sądu dyscyplinarnego zażalenie
nie przysługuje.
§ 5. Odpis pisma zawierającego uwagę, która nie została uchylona, dołącza
się do akt osobowych prokuratora.
§ 6. Po upływie 2 lat od uprawomocnienia się uwagi Prokurator Generalny
bądź właściwy prokurator regionalny lub okręgowy zarządza usunięcie z akt
osobowych prokuratora odpisu pisma, o którym mowa w § 5, jeżeli w tym okresie
nie stwierdzono kolejnego uchybienia w zakresie sprawności postępowania przygotowawczego skutkującego zwróceniem uwagi, nie wytknięto uchybienia
w trybie art. 140 § 1, nie udzielono kary porządkowej lub nie stwierdzono
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego. W takim przypadku dopuszczalne jest
tylko jednoczesne usunięcie z akt osobowych prokuratora odpisów wszystkich tych
pism i orzeczeń. Na wniosek prokuratora usunięcie może nastąpić po upływie roku.
§ 7. Prokurator Generalny może zwrócić prokuratorowi regionalnemu,
okręgowemu i rejonowemu uwagę na piśmie, jeżeli stwierdzi istotne uchybienia
w zakresie kierowania prokuraturą albo sprawowania nadzoru. Przepisy § 2–
6 stosuje się odpowiednio.
§ 8. Uprawnienie, o którym mowa w § 7, przysługuje także Prokuratorowi
Generalnemu wobec Prokuratora Krajowego i pozostałych zastępców Prokuratora
Generalnego, prokuratorowi regionalnemu wobec prokuratora okręgowego
i rejonowego, działających w obszarze regionu, a prokuratorowi okręgowemu
wobec podległego prokuratora rejonowego. O zwróceniu uwagi prokuratorowi
rejonowemu prokurator regionalny zawiadamia właściwego prokuratora
okręgowego, a we wszystkich przypadkach poważniejszych uchybień – także
Prokuratora Generalnego. Przepisy § 2–6 stosuje się odpowiednio.
§ 9. Przepis art. 141 § 1 stosuje się odpowiednio.

art. 140. więcej Art. 140. § 1. W razie stwierdzenia oczywistej obrazy prawa przy
prowadzeniu sprawy prokurator przełożony, niezależnie od innych uprawnień,
wytyka to uchybienie prokuratorowi, który się go dopuścił, po uprzednim
zażądaniu wyjaśnień. Stwierdzenie i wytknięcie uchybienia nie wpływa na
rozstrzygnięcie sprawy.
§ 2. Prokurator, któremu wytknięto uchybienie, może, w terminie 7 dni,
złożyć pisemne zastrzeżenie do prokuratora przełożonego, który wytknął
uchybienie, co nie zwalnia go od obowiązku usunięcia skutków uchybienia.
§ 3. W razie złożenia zastrzeżenia prokurator przełożony, który wytknął
uchybienie, uchyla wytknięcie uchybienia albo przekazuje sprawę do rozpoznania
sądowi dyscyplinarnemu.
§ 4. Sąd dyscyplinarny wydaje postanowienie utrzymujące wytknięcie
uchybienia w mocy albo uchylające wytknięcie uchybienia i umarzające
postępowanie po wysłuchaniu rzecznika dyscyplinarnego oraz prokuratora,
któremu wytknięto uchybienie, chyba że wysłuchanie nie jest możliwe. Na postanowienie odmawiające uwzględnienia zastrzeżenia prokuratorowi, któremu
wytknięto uchybienie, przysługuje zażalenie. Zażalenie rozpatruje ten sam sąd
dyscyplinarny w innym równorzędnym składzie.
§ 5. Odpis zawiadomienia o wytknięciu uchybienia, które nie zostało
uchylone, dołącza się do akt osobowych prokuratora.
§ 6. O wytknięciu uchybienia prokuratorowi prokuratury rejonowej
prokurator regionalny zawiadamia właściwego prokuratora okręgowego, a we
wszystkich przypadkach poważniejszych uchybień – także Prokuratora
Generalnego.
§ 7. Przepisy art. 139 § 6 i art. 141 § 1 stosuje się odpowiednio.

art. 141. więcej Art. 141. § 1. Po upływie 5 lat od chwili czynu nie można wszcząć
postępowania dyscyplinarnego, a w razie nieuprawnionego wszczęcia podlega ono
umorzeniu.
§ 2. W razie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przed upływem
terminu, o którym mowa w § 1, przedawnienie dyscyplinarne następuje z upływem
8 lat od chwili czynu. Pomimo przedawnienia, o którym mowa w zdaniu
poprzednim, sąd dyscyplinarny orzeka o popełnieniu przewinienia
dyscyplinarnego, umarzając postępowanie w zakresie wymierzenia kary
dyscyplinarnej, albo uniewinnia obwinionego prokuratora.
§ 3. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne wyczerpuje znamiona przestępstwa,
przedawnienie karalności dyscyplinarnej nie może nastąpić wcześniej niż
przedawnienie przewidziane w odpowiednich przepisach ustawy z dnia 6 czerwca
1997 r. – Kodeks karny.

art. 142. więcej Art. 142. § 1. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
2a) obniżenie wynagrodzenia zasadniczego o 5% – 50% na okres od sześciu
miesięcy do dwóch lat;
2b) kara pieniężna w wysokości podlegającego wypłacie za miesiąc
poprzedzający wydanie prawomocnego wyroku skazującego
jednomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego powiększonego o przysługujący prokuratorowi dodatek za długoletnią pracę, dodatek
funkcyjny i dodatek specjalny;
3) usunięcie z zajmowanej funkcji;
4) przeniesienie na inne miejsce służbowe;
5) wydalenie ze służby prokuratorskiej.
§ 1a. Za przewinienie dyscyplinarne określone w art. 137 § 1 pkt 2–4,
wymierza się karę, o której mowa w § 1 pkt 4 lub 5, a w przypadku mniejszej wagi
– karę, o której mowa w § 1 pkt 2a, 2b lub 3. Przepisu § 5 nie stosuje się.
§ 2. Wymierzenie kary określonej w § 1 pkt 1 pociąga za sobą pozbawienie
możliwości awansowania na wyższe stanowisko prokuratorskie przez okres 3 lat,
kary określonej w § 1 pkt 3 – pozbawienie możliwości odzyskania w tym okresie
funkcji, z której prokurator został usunięty, natomiast kar wymienionych w § 1
pkt 2–4 – pozbawienie możliwości awansowania na wyższe stanowisko
prokuratorskie przez okres 5 lat oraz niemożność udziału w tym okresie
w zgromadzeniu prokuratorów, kolegium prokuratury i w sądzie dyscyplinarnym.
§ 3. Wymierzenie kary określonej w § 1 pkt 5 pociąga za sobą utratę
możliwości ponownego powołania ukaranego do pełnienia urzędu na stanowisku
prokuratorskim przez okres 10 lat.
§ 4. W przypadku wymierzenia kary określonej w § 1 pkt 4 sąd dyscyplinarny
może jednocześnie wymierzyć karę określoną w § 1 pkt 3.
§ 5. W przypadku przewinienia dyscyplinarnego lub wykroczenia mniejszej
wagi sąd dyscyplinarny może odstąpić od wymierzenia kary.

art. 143. więcej Art. 143. § 1. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne wyczerpuje znamiona
przestępstwa, sąd dyscyplinarny wydaje zezwolenie, o którym mowa w art. 135
§ 1, co nie wstrzymuje biegu postępowania dyscyplinarnego.
§ 2. Po prawomocnym zakończeniu postępowania karnego przeciwko
prokuratorowi sąd lub prokurator przesyła akta sprawy właściwemu sądowi
dyscyplinarnemu.

art. 144. więcej Art. 144. Przełożonym dyscyplinarnym jest Prokurator Generalny
w stosunku do prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych
prokuratury, prokurator regionalny w stosunku do prokuratorów prokuratury
regionalnej, prokuratorów prokuratur okręgowych i prokuratur rejonowych na obszarze działania prokuratury regionalnej, a także prokurator okręgowy
w stosunku do prokuratorów prokuratury okręgowej i prokuratorów prokuratur
rejonowych na obszarze działania prokuratury okręgowej.

art. 145. więcej Art. 145. § 1. W sprawach wskazanych w niniejszym rozdziale orzekają:
1) w pierwszej instancji:
a) Sąd Dyscyplinarny przy Prokuratorze Generalnym w składzie
3 członków,
b) Sąd Najwyższy w składzie 2 sędziów Izby Dyscyplinarnej i 1 ławnika
Sądu Najwyższego w sprawach przewinień dyscyplinarnych
wyczerpujących znamiona umyślnych przestępstw ściganych
z oskarżenia publicznego lub umyślnych przestępstw skarbowych lub
w sprawach, w których wniosek złożył Sąd Najwyższy, oraz
w sprawach, o których mowa w art. 137 § 1 pkt 3;
2) w drugiej instancji – Sąd Najwyższy w składzie 2 sędziów Izby
Dyscyplinarnej i 1 ławnika Sądu Najwyższego.
§ 1a. W sprawach, o których mowa w art. 135, orzeka w pierwszej instancji
Sąd Najwyższy w składzie jednego sędziego Izby Dyscyplinarnej, a w drugiej
instancji – Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów Izby Dyscyplinarnej.
§ 1b. W sprawach, w których właściwy jest Sąd Najwyższy, czynności
przewodniczącego sądu dyscyplinarnego wykonuje Prezes Sądu Najwyższego
kierujący pracą Izby Dyscyplinarnej.
§ 2. Przewodniczącego i zastępcę przewodniczącego Sądu Dyscyplinarnego
przy Prokuratorze Generalnym powołuje Prokurator Generalny na 4-letnią
kadencję spośród prokuratorów wybranych na członków tego sądu.
§ 3. Kadencja członków Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze
Generalnym rozpoczyna się z chwilą powołania przewodniczącego i trwa 4 lata.
§ 3a. Członek Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym po
upływie jego kadencji bierze udział w rozpoznawaniu sprawy rozpoczętej
wcześniej z jego udziałem do czasu jej zakończenia.
§ 4. Członkowie Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym są
w zakresie orzekania niezawiśli i podlegają tylko ustawom.
§ 5. Sąd Dyscyplinarny przy Prokuratorze Generalnym może orzekać na
sesjach wyjazdowych w prokuraturze regionalnej lub okręgowej, na obszarze właściwości której obwiniony zajmuje stanowisko prokuratora, lub wyjątkowo
w innym miejscu, chyba że sprzeciwia się temu dobro wymiaru sprawiedliwości.

art. 146. więcej Art. 146. (uchylony).

art. 147. więcej Art. 147. § 1. Skład Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym
wyznacza przewodniczący według listy wszystkich członków tego sądu, zgodnie
z kolejnością wpływu spraw, z tym że w składzie sądu zasiada przynajmniej jeden
prokurator z jednostki organizacyjnej prokuratury równorzędnej do tej, w której
obwiniony pełnił służbę lub wykonywał czynności służbowe w chwili czynu.
Odstępstwo od kolejności wpływu spraw możliwe jest tylko w przypadku choroby
członka sądu lub z innej ważnej przyczyny, co należy zaznaczyć w zarządzeniu o
wyznaczeniu rozprawy lub posiedzenia. Składowi przewodniczy prokurator
wyznaczony przez przewodniczącego.
§ 2. Protokolantem może być prokurator, asesor prokuratury lub inna osoba
wyznaczona przez przewodniczącego sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji.
§ 3. W razie nieobecności przewodniczącego lub zastępcy przewodniczącego
Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym jego obowiązki pełni
najstarszy służbą sędzia tego sądu.

art. 148. więcej Art. 148. § 1. Postępowanie dyscyplinarne przed sądem dyscyplinarnym
toczy się jawnie.
§ 2. Sąd dyscyplinarny może wyłączyć jawność postępowania
dyscyplinarnego ze względu na moralność, bezpieczeństwo państwa i porządek
publiczny oraz ze względu na ochronę życia prywatnego stron, inny ważny interes
prywatny lub ważny interes postępowania przygotowawczego.
§ 3. W razie wyłączenia jawności postępowania dyscyplinarnego orzeczenie
ogłaszane jest jawnie.
§ 4. Orzeczenie dyscyplinarne inne niż określone w art. 160a § 1 i 3 można
podać do wiadomości publicznej po jego uprawomocnieniu się, na podstawie
uchwały sądu dyscyplinarnego podjętej z urzędu lub na wniosek strony, w sposób
określony w uchwale, od której nie przysługuje odwołanie.
§ 5. Informacje zawarte w aktach prawomocnie zakończonych postępowań
dyscyplinarnych podlegają udostępnieniu na zasadach określonych w ustawie
z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

art. 149. więcej Art. 149. § 1. Za przewinienia dyscyplinarne mniejszej wagi,
nieuzasadniające wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, prokurator przełożony
wymierza podległym prokuratorom karę porządkową upomnienia.
§ 2. Odpis pisma, którym wymierzono karę porządkową upomnienia, dołącza
się do akt osobowych prokuratora.
§ 3. Prokurator, któremu wymierzono karę porządkową upomnienia może,
w terminie 7 dni od dnia doręczenia mu upomnienia, wnieść sprzeciw do
prokuratora bezpośrednio przełożonego nad prokuratorem, który tę karę
wymierzył.
§ 4. W razie wniesienia sprzeciwu prokurator przełożony, o którym mowa
w § 3:
1) uchyla karę porządkową upomnienia i zawiadamia prokuratora
o uwzględnieniu sprzeciwu albo
2) uchyla karę porządkową upomnienia i przekazuje sprawę rzecznikowi
dyscyplinarnemu w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, albo
3) uchyla karę porządkową upomnienia i przekazuje sprawę za pośrednictwem
rzecznika dyscyplinarnego do rozpoznania sądowi dyscyplinarnemu.
§ 5. Po upływie 3 lat od uprawomocnienia się kary porządkowej upomnienia
Prokurator Generalny bądź właściwy prokurator regionalny lub okręgowy zarządza
usunięcie z akt osobowych prokuratora odpisu pisma, o którym mowa w § 2, jeżeli
w tym okresie nie stwierdzono uchybienia w zakresie sprawności postępowania
przygotowawczego, kierowania prokuraturą lub sprawowania nadzoru,
skutkującego zwróceniem uwagi, nie wytknięto uchybienia w trybie art. 140 § 1,
lub nie stwierdzono popełnienia przewinienia dyscyplinarnego. W takim
przypadku dopuszczalne jest tylko jednoczesne usunięcie z akt osobowych
prokuratora odpisów wszystkich tych pism i orzeczeń. Na wniosek prokuratora
usunięcie może nastąpić po upływie roku.
§ 6. W przypadku przewidzianym w § 4 pkt 3 sąd dyscyplinarny wydaje
orzeczenie dyscyplinarne po wysłuchaniu rzecznika dyscyplinarnego oraz
prokuratora, któremu wymierzono karę porządkową upomnienia, chyba że
wysłuchanie nie jest możliwe.
§ 7. Od orzeczenia, o którym mowa w § 6, przysługuje odwołanie.
§ 8. Odwołanie rozpoznaje sąd dyscyplinarny drugiej instancji.

art. 150. więcej Art. 150. § 1. Prokurator może być zawieszony w czynnościach na okres do
6 miesięcy, jeżeli z uwagi na charakter przewinienia dyscyplinarnego konieczne
jest natychmiastowe odsunięcie go od wykonywania obowiązków. Zawieszenie
w czynnościach nie zwalnia prokuratora od obowiązku pozostawania w dyspozycji
przełożonego i wykonywania obowiązków ściśle określonych w zarządzeniu
o zawieszeniu w czynnościach, które nie mogą jednak obejmować wykonywania
czynności zastrzeżonych przez ustawę dla prokuratora.
§ 2. Prawo zawieszenia w czynnościach na okres, o którym mowa w § 1,
przysługuje przełożonym dyscyplinarnym. Od decyzji o zawieszeniu
w czynnościach przysługuje odwołanie do sądu dyscyplinarnego. Od orzeczenia
sądu dyscyplinarnego odwołanie nie przysługuje.
§ 3. Zawieszenie prokuratora w czynnościach, w uzasadnionych
przypadkach, może być przedłużone na wniosek rzecznika dyscyplinarnego przez
sąd dyscyplinarny na dalszy, niezbędny okres.
§ 4. Po skierowaniu wniosku o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej do sądu
dyscyplinarnego, decyzje w przedmiocie przedłużenia zawieszenia prokuratora
w czynnościach podejmuje sąd dyscyplinarny. Sąd dyscyplinarny określa czas
zawieszenia prokuratora w czynnościach.
§ 5. Na postanowienia, o których mowa w § 3 i 4, stronom przysługuje
odwołanie. Na postanowienie, o którym mowa w § 3, odwołanie przysługuje
również przełożonemu dyscyplinarnemu.
§ 6. (uchylony)
§ 7. (uchylony)
§ 8. Przełożony dyscyplinarny może w każdym czasie uchylić zawieszenie
prokuratora w czynnościach.

art. 151. więcej Art. 151. § 1. W przypadku prawomocnego zezwolenia na pociągnięcie
prokuratora do odpowiedzialności karnej, a także wtedy gdy został złożony do
właściwego sądu wniosek o ubezwłasnowolnienie, przełożony dyscyplinarny może
zawiesić prokuratora w czynnościach do czasu prawomocnego zakończenia
postępowania. Od decyzji o zawieszeniu w czynnościach przysługuje odwołanie do
Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym. Od orzeczenia
w przedmiocie zawieszenia odwołanie nie przysługuje. Przełożony dyscyplinarny
może w każdym czasie uchylić zawieszenie w czynnościach.
§ 2. Zawieszenie w czynnościach, o którym mowa w § 1, jest obligatoryjne
w przypadku, gdy wydane zezwolenie na pociągnięcie prokuratora do
odpowiedzialności karnej dotyczy przestępstwa umyślnego ściganego z oskarżenia
publicznego zagrożonego karą co najmniej 5 lat pozbawienia wolności. W takim
przypadku zawieszenie nie może być uchylone do czasu prawomocnego
zakończenia postępowania.

art. 152. więcej Art. 152. § 1. W przypadku gdy prokurator został zawieszony
w czynnościach, Sąd Dyscyplinarny przy Prokuratorze Generalnym, na wniosek
przełożonego dyscyplinarnego, może obniżyć do 50% wysokość wynagrodzenia
prokuratora na czas trwania tego zawieszenia.
§ 2. Od postanowienia w przedmiocie obniżenia wynagrodzenia przysługuje
odwołanie.
§ 3. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne nie zostało wszczęte w ciągu
6 miesięcy od dnia zawieszenia w czynnościach albo zostało umorzone lub
zakończyło się uniewinnieniem, prokuratorowi wypłaca się zatrzymaną część
wynagrodzenia wraz z ustawowymi odsetkami.

art. 153. więcej Art. 153. § 1. Rzecznikami dyscyplinarnymi są: rzecznik dyscyplinarny
Prokuratora Generalnego, pierwszy zastępca rzecznika dyscyplinarnego
Prokuratora Generalnego oraz zastępcy rzecznika dyscyplinarnego, po jednym dla
każdego okręgu regionalnego. Rzeczników dyscyplinarnych powołuje Prokurator
Generalny na okres kadencji, spośród prokuratorów.
§ 2. Kadencja rzecznika dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego
i pierwszego zastępcy rzecznika dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego trwa
6 lat, natomiast kadencja zastępców rzecznika powołanych dla danego okręgu
regionalnego trwa 4 lata.
§ 3. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna i prowadzi postępowania wyjaśniające
oraz dyscyplinarne, w toku których, w zakresie nieuregulowanym w ustawie,
stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego. Rzecznik dyscyplinarny jest oskarżycielem przed sądem
dyscyplinarnym uprawnionym do składania wniosków i oświadczeń oraz
wnoszenia i popierania środków odwoławczych.
§ 4. Prokurator Generalny może odwołać rzecznika dyscyplinarnego
Prokuratora Generalnego, pierwszego zastępcę rzecznika dyscyplinarnego
Prokuratora Generalnego oraz zastępcę rzecznika dyscyplinarnego powołanego dla
danego okręgu regionalnego z pełnionej funkcji przed upływem kadencji
w przypadku uzasadnionego podejrzenia dopuszczenia się oczywistego i rażącego
naruszenia przepisów prawa lub uchybienia godności urzędu, w szczególności
w związku z działaniami lub zaniechaniami pozostającymi w związku
z postępowaniem wyjaśniającym lub dyscyplinarnym, jak też w przypadku
wydania orzeczenia, o którym mowa w art. 161 § 1.
§ 5. W przypadku określonym w § 4 czynności wobec zastępcy rzecznika
dyscyplinarnego powołanego dla danego okręgu regionalnego prowadzi rzecznik
dyscyplinarny Prokuratora Generalnego lub pierwszy zastępca rzecznika
dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego, a czynności wobec rzecznika
dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego oraz pierwszego zastępcy rzecznika
dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego – zastępca Prokuratora Generalnego,
któremu w tym zakresie przysługują prawa i obowiązki rzecznika dyscyplinarnego.
Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego w sytuacji, o której mowa w art. 161
§ 1, następuje niezwłocznie po uprawomocnieniu się rozstrzygnięcia sądu
dyscyplinarnego.
§ 6. Rzecznik dyscyplinarny Prokuratora Generalnego, pierwszy zastępca
rzecznika dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego oraz zastępcy rzecznika
dyscyplinarnego dla danych okręgów regionalnych są związani wskazaniami
organu uprawnionego w zakresie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.
§ 7. Rzecznik dyscyplinarny Prokuratora Generalnego oraz pierwszy zastępca
rzecznika dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego są uprawnieni do przejęcia
każdej sprawy prowadzonej przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego dla danego
okręgu regionalnego, jeżeli uznają to za uzasadnione interesem prokuratury lub
wymiaru sprawiedliwości. W szczególności mogą oni osobiście wszcząć
i prowadzić postępowanie dyscyplinarne, złożyć wniosek o rozpoznanie sprawy
dyscyplinarnej do sądu dyscyplinarnego, występować w charakterze oskarżyciela
przed sądem dyscyplinarnym, wnosić środki odwoławcze oraz dokonywać innych,
przewidzianych w ustawie, czynności.
§ 8. W razie przeszkody w pełnieniu obowiązków przez rzecznika
dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego, jego obowiązki przejmuje pierwszy
zastępca rzecznika dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego do czasu ustania
przeszkody, o ile Prokurator Generalny nie powierzy tej funkcji innemu
prokuratorowi na czas określony.

Art. 153a. § 1. Minister Sprawiedliwości może powołać Rzecznika
Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości do prowadzenia określonej sprawy
dotyczącej prokuratora. Powołanie Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości wyłącza innego rzecznika od podejmowania czynności w sprawie.
§ 2. Rzecznik Dyscyplinarny Ministra Sprawiedliwości jest powoływany
spośród prokuratorów każdorazowo wskazanych do sprawy przez Prokuratora
Krajowego. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności śmierci lub
przedłużającej się przeszkody w pełnieniu funkcji Rzecznika Dyscyplinarnego
Ministra Sprawiedliwości, Minister Sprawiedliwości wyznacza w miejsce tej osoby
innego prokuratora spośród wskazanych przez Prokuratora Krajowego.
§ 3. Rzecznik Dyscyplinarny Ministra Sprawiedliwości może wszcząć
postępowanie na wniosek Ministra Sprawiedliwości albo wstąpić do toczącego się
postępowania.
§ 4. Powołanie Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości jest
równoznaczne z żądaniem podjęcia postępowania wyjaśniającego albo
postępowania dyscyplinarnego.
§ 5. Funkcja Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości wygasa
z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia o odmowie wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego, umorzeniu postępowania dyscyplinarnego albo
uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie dyscyplinarne.
Wygaśnięcie funkcji Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości nie stoi
na przeszkodzie ponownemu powołaniu przez Ministra Sprawiedliwości rzecznika
w tej samej sprawie.

Art. 153b. Do Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości stosuje
się odpowiednio przepisy o rzecznikach dyscyplinarnych.

art. 154. więcej Art. 154. § 1. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające
na żądanie Prokuratora Generalnego, właściwego prokuratora regionalnego lub okręgowego, a także z własnej inicjatywy, po wstępnym ustaleniu okoliczności
koniecznych do stwierdzenia znamion przewinienia dyscyplinarnego, a także
złożeniu przez prokuratora oświadczenia lub wyjaśnień na piśmie, chyba że ich
złożenie nie jest możliwe. W każdym przypadku wszczęcia postępowania
wyjaśniającego właściwy rzecznik niezwłocznie informuje o tym rzecznika
dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego, który może powierzyć dalsze
prowadzenie postępowania innemu rzecznikowi. Postępowanie wyjaśniające
powinno być ukończone w terminie 30 dni od dnia podjęcia pierwszej czynności
przez rzecznika dyscyplinarnego.
§ 2. Po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w § 1, jeżeli nie
zachodzą podstawy do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, rzecznik
dyscyplinarny wydaje postanowienie o odmowie jego wszczęcia. Odpis
postanowienia doręcza się Prokuratorowi Generalnemu oraz organowi, który żądał
podjęcia czynności dyscyplinarnych.
§ 3. W terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa
w § 2, organowi, który żądał wszczęcia postępowania wyjaśniającego, służy
odwołanie do sądu dyscyplinarnego. Odwołanie nie przysługuje, jeżeli Prokurator
Generalny wniósł sprzeciw.
§ 4. Po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w § 1, jeżeli
zachodzą podstawy do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, zastępca
rzecznika dyscyplinarnego zwraca się do Prokuratora Generalnego o wyznaczenie
rzecznika dyscyplinarnego spoza okręgu regionalnego, w którym pełni służbę
prokurator, w stosunku do którego prowadzone było postępowanie wyjaśniające,
do przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego. Wyznaczony rzecznik
dyscyplinarny wszczyna postępowanie dyscyplinarne.
§ 5. W celu ograniczenia kręgu osób podejrzanych o popełnienie
przewinienia dyscyplinarnego zawierającego znamiona przestępstwa ujawnienia
informacji z postępowania karnego stanowiących informacje niejawne o klauzuli
tajności „poufne”, „tajne” lub „ściśle tajne” rzecznik dyscyplinarny, w trakcie
prowadzonego postępowania dyscyplinarnego, może powołać biegłego w celu
zastosowania wobec prokuratora mającego dostęp do tych informacji, za jego
zgodą, środków technicznych mających na celu kontrolę nieświadomych reakcji
organizmu.
§ 6. Do zastosowania środków technicznych, o których mowa w § 5,
wymagana jest zgoda Prokuratora Generalnego.
§ 7. Po pisemnym przedstawieniu zarzutów obwiniony, w terminie 14 dni,
może złożyć wyjaśnienia i zgłosić wnioski o przeprowadzenie dowodów.
Obwiniony może również złożyć oświadczenie na piśmie, które uznawane będzie
za wyjaśnienia.
§ 8. Po upływie terminu, o którym mowa w § 7, a w razie potrzeby po
przeprowadzeniu dalszych dowodów, rzecznik dyscyplinarny składa wniosek
o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej do sądu dyscyplinarnego. Wniosek powinien
zawierać dokładne określenie czynu, który jest przedmiotem postępowania, wykaz
dowodów uzasadniających wniosek oraz uzasadnienie.
§ 9. Jeżeli rzecznik dyscyplinarny nie znajduje podstaw do złożenia wniosku
o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej, wydaje postanowienie o umorzeniu
postępowania dyscyplinarnego. Odpis postanowienia doręcza się Ministrowi
Sprawiedliwości, Prokuratorowi Generalnemu, organowi, który żądał wszczęcia
postępowania wyjaśniającego i obwinionemu.
§ 10. W terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa
w § 9, obwinionemu, Prokuratorowi Generalnemu oraz organowi, który żądał
wszczęcia postępowania wyjaśniającego, służy odwołanie do sądu
dyscyplinarnego.
§ 10a. W przypadkach, o których mowa w § 3, Prokurator Generalny może
wnieść sprzeciw. W przypadku wniesienia sprzeciwu, wskazania Prokuratora
Generalnego co do dalszego toku postępowania są wiążące dla rzecznika
dyscyplinarnego. Wniesienie sprzeciwu jest równoznaczne z obowiązkiem
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego.
§ 11. Odwołanie powinno być rozpoznane w terminie miesiąca od dnia jego
otrzymania.

art. 155. więcej Art. 155. § 1. Po wpłynięciu wniosku o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej
przewodniczący składu orzekającego sądu dyscyplinarnego wyznacza rozprawę,
chyba że wystarczające jest wyznaczenie posiedzenia.
§ 2. Pomiędzy dniem wpływu wniosku a terminem rozprawy nie powinno
upłynąć więcej niż 30 dni.
§ 2a. Sąd dyscyplinarny wzywa obwinionego do przedstawienia, w terminie
14 dni od dnia doręczenia wezwania, wyjaśnień na piśmie oraz wskazania obrońcy,
jeżeli go ustanowił. Niezłożenie wyjaśnień w tym terminie nie wstrzymuje dalszego
postępowania.
§ 3. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo rzecznika dyscyplinarnego,
obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznania sprawy, chyba że sąd
dyscyplinarny uzna ich obecność za niezbędną.
§ 4. Sąd dyscyplinarny prowadzi postępowanie pomimo usprawiedliwionej
nieobecności zawiadomionego obwinionego lub jego obrońcy, chyba że sprzeciwia
się temu dobro prowadzonego postępowania dyscyplinarnego.

art. 156. więcej Art. 156. § 1. Obwiniony może ustanowić obrońcę spośród prokuratorów,
sędziów, adwokatów i radców prawnych także na etapie postępowania
dyscyplinarnego prowadzonego przez rzecznika dyscyplinarnego.
§ 2. Ustanowienie lub zmiana obrońcy nie może stać się przyczyną
przerwania lub odroczenia rozprawy.
§ 3. Jeżeli obwiniony nie może brać udziału w postępowaniu przed sądem
dyscyplinarnym z powodu choroby, przewodniczący sądu dyscyplinarnego albo
sąd dyscyplinarny wyznacza, na uzasadniony wniosek obwinionego, obrońcę
z urzędu spośród adwokatów lub radców prawnych. We wniosku obwiniony jest
obowiązany wykazać, w szczególności poprzez złożenie zaświadczenia
wystawionego przez lekarza sądowego, że jego stan zdrowia uniemożliwia mu
udział w postępowaniu dyscyplinarnym.
§ 4. W wyjątkowych przypadkach, gdy z okoliczności wynika, że niezłożenie
wniosku, o którym mowa w § 3, nastąpiło z przyczyn niezależnych od
obwinionego, obrońcę z urzędu można wyznaczyć bez wniosku obwinionego.
§ 5. Po ustaniu niemożności wzięcia udziału w postępowaniu dyscyplinarnym
przez obwinionego, przewodniczący sądu dyscyplinarnego albo sąd dyscyplinarny
zwalnia obrońcę z jego obowiązków, chyba że ujawniły się inne okoliczności
uzasadniające udział obrońcy w postępowaniu.

art. 157. więcej Art. 157. § 1. W przypadku nieusprawiedliwionego niestawiennictwa
obwinionego na wezwanie, co do którego został on pouczony o obowiązku
stawiennictwa, prowadzący postępowanie sąd dyscyplinarny może wystąpić do sądu rejonowego właściwego dla miejsca stawienia się o wydanie postanowienia
o zatrzymaniu prokuratora na okres do 48 godzin i jego przymusowym
doprowadzeniu przez Policję na wyznaczone miejsce. Przepisu art. 135 § 1 nie
stosuje się.
§ 2. Sąd rejonowy wydaje postanowienie na posiedzeniu bez udziału stron
w terminie 21 dni od dnia wpływu wniosku i doręcza jego odpis sądowi
dyscyplinarnemu i stronom postępowania dyscyplinarnego.
§ 3. Sądowi dyscyplinarnemu, w imieniu którego działa przewodniczący
składu orzekającego, oraz stronom postępowania dyscyplinarnego przysługuje
zażalenie do sądu okręgowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.
Sąd okręgowy rozpoznaje zażalenie na posiedzeniu bez udziału stron w terminie
21 dni od dnia jego wpływu.
§ 4. Strony mogą wziąć udział w posiedzeniach, o których mowa w § 2 i 3.

Art. 157a. W sprawach uregulowanych w niniejszym rozdziale nie stosuje się
przepisu art. 117 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania
karnego, chyba że ustawa nakazuje zawiadomienie uczestnika o terminie czynności
procesowej, a brak jest dowodu, że został on o nim powiadomiony.

art. 158. więcej Art. 158. Jeżeli w toku rozprawy ujawni się inne przewinienie dyscyplinarne
oprócz objętego wnioskiem o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej, sąd może wydać
co do tego przewinienia orzeczenie tylko za zgodą rzecznika dyscyplinarnego
i obwinionego lub jego obrońcy. W razie braku zgody rzecznik dyscyplinarny
prowadzi w tym zakresie odrębne postępowanie dyscyplinarne.

Art. 158a. § 1. Sąd dyscyplinarny, uznając na podstawie materiału zebranego
przez rzecznika dyscyplinarnego, że okoliczności czynu i wina obwinionego nie
budzą wątpliwości, a wystarczające będzie wymierzenie kar określonych
w art. 142 § 1 pkt 1–3, może wydać wyrok nakazowy.
§ 2. Wyrok nakazowy wydaje sąd dyscyplinarny w składzie jednoosobowym.
§ 3. Od wyroku nakazowego Prokuratorowi Generalnemu, obwinionemu
i rzecznikowi dyscyplinarnemu służy sprzeciw.
§ 4. Sprzeciw wnosi się do sądu dyscyplinarnego, który wydał wyrok
nakazowy, w terminie zawitym 7 dni od dnia jego doręczenia.

Art. 158b. Dowody uzyskane do celów postępowania karnego w trybie
określonym w art. 168b, art. 237 lub art. 237a ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. –
Kodeks postępowania karnego lub uzyskane w wyniku stosowania kontroli
operacyjnej mogą zostać wykorzystane w postępowaniu dyscyplinarnym.

art. 159. więcej Art. 159. W razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku służbowego
prokuratora w toku postępowania dyscyplinarnego postępowanie to toczy się nadal.
Jeżeli obwiniony podjął pracę w organach administracji publicznej, urzędzie
obsługującym organ administracji publicznej, Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej, jako adwokat, radca prawny albo notariusz, sąd przesyła
orzeczenie odpowiednio właściwemu organowi administracji publicznej,
kierownikowi urzędu, Prezesowi Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej
Polskiej, Naczelnej Radzie Adwokackiej lub Krajowej Radzie Radców Prawnych
albo Krajowej Radzie Notarialnej.

art. 160. więcej Art. 160. § 1. Uzasadnienie orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego przy
Prokuratorze Generalnym sporządza się na piśmie na wniosek Prokuratora
Generalnego, rzecznika dyscyplinarnego lub obwinionego w terminie 21 dni od
dnia jego otrzymania. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przewodniczący
tego sądu może przedłużyć termin sporządzenia uzasadnienia na czas określony.
§ 2. Termin do złożenia wniosku, o którym mowa w § 1, wynosi 7 dni od dnia
ogłoszenia orzeczenia.
§ 3. Uzasadnienie orzeczenia wydanego przez Sąd Dyscyplinarny przy
Prokuratorze Generalnym podpisuje członek składu orzekającego pełniący funkcję
sprawozdawcy. W przypadku zgłoszenia zdania odrębnego uzasadnienie podpisują
wszyscy członkowie składu orzekającego.
§ 4. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się wnioskodawcy oraz
Prokuratorowi Generalnemu.

Art. 160a. § 1. Prawomocny wyrok skazujący sądu dyscyplinarnego podaje
się do wiadomości publicznej.
§ 2. Sąd dyscyplinarny może odstąpić od podania wyroku do wiadomości
publicznej, jeżeli jest to zbędne dla realizacji celów postępowania dyscyplinarnego
lub konieczne dla ochrony słusznego interesu prywatnego.
§ 3. Prawomocny wyrok uniewinniający sądu dyscyplinarnego podaje się do
wiadomości publicznej na wniosek obwinionego prokuratora złożony do sądu
dyscyplinarnego pierwszej instancji, nie później niż przed upływem 14 dni od dnia
uprawomocnienia się wyroku.
§ 4. Wyrok sądu dyscyplinarnego podaje się do wiadomości publicznej
poprzez zamieszczenie go na stronie internetowej Sądu Najwyższego.
Zamieszczeniu podlega sentencja wyroku, z wyłączeniem danych dotyczących
tożsamości osoby fizycznej lub innej osoby, jeżeli jest to konieczne dla ochrony
słusznych interesów tych osób.

art. 161. więcej Art. 161. § 1. W przypadku stwierdzenia przez sąd dyscyplinarny
oczywistego braku podstaw faktycznych lub prawnych złożonego przez rzecznika
dyscyplinarnego wniosku o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej lub w razie
oczywiście niesłusznego umorzenia przez niego postępowania sąd ten po
rozpoznaniu sprawy zamieszcza w sentencji orzeczenia postanowienie
stwierdzające oczywistą bezzasadność decyzji rzecznika dyscyplinarnego.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się wobec czynności dyscyplinarnych podjętych
przez zastępcę Prokuratora Generalnego.

art. 162. więcej Art. 162. § 1. Od orzeczenia sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji
przysługuje odwołanie Prokuratorowi Generalnemu, Prokuratorowi Krajowemu,
obwinionemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu. Odwołanie powinno być
rozpoznane w terminie 2 miesięcy od dnia jego wniesienia do sądu dyscyplinarnego
drugiej instancji.
§ 2. (uchylony)
§ 3. (uchylony)
§ 4. (uchylony)
§ 5. Prokuratorowi Generalnemu doręcza się orzeczenie wraz
z uzasadnieniem w każdym przypadku, gdy uzasadnienie zostało sporządzone.

art. 163. więcej Art. 163. (uchylony).

Art. 163a. § 1. Od orzeczenia sądu dyscyplinarnego drugiej instancji kasacja
nie przysługuje.
§ 2. Od orzeczenia sądu dyscyplinarnego drugiej instancji służy odwołanie do
innego składu tego sądu, jeżeli orzeczeniem sądu dyscyplinarnego drugiej instancji obwinionemu wymierzono karę dyscyplinarną, pomimo wydania w tej sprawie
przez sąd dyscyplinarny pierwszej instancji orzeczenia uniewinniającego lub
umarzającego postępowanie dyscyplinarne.
§ 3. Termin do wniesienia odwołania, o którym mowa w § 2, wynosi 30 dni
od dnia doręczenia orzeczenia. Do postępowania w sprawie odwołania do innego
składu sądu dyscyplinarnego drugiej instancji stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące postępowania przed sądem dyscyplinarnym drugiej instancji.
§ 4. Po bezskutecznym upływie terminu do wniesienia odwołania, o którym
mowa w § 2, orzeczenie sądu dyscyplinarnego drugiej instancji staje się
prawomocne.

art. 164. więcej Art. 164. Prokurator Generalny, rzecznik dyscyplinarny oraz ukarany
prokurator mogą wystąpić do organu, który wydał decyzję kończącą postępowanie,
o wznowienie postępowania dyscyplinarnego.

art. 165. więcej Art. 165. § 1. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść
obwinionego może nastąpić, jeżeli umorzenie postępowania lub wydanie
orzeczenia nastąpiło wskutek przestępstwa albo jeżeli w ciągu 5 lat od umorzenia
lub od wydania orzeczenia wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody, które
mogły uzasadniać skazanie lub wymierzenie kary surowszej.
§ 2. Wznowienie postępowania na korzyść ukaranego może nastąpić także po
jego śmierci, jeżeli wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody, które mogłyby
uzasadniać uniewinnienie lub wymierzenie kary łagodniejszej.
§ 3. W razie śmierci ukaranego wniosek o wznowienie postępowania mogą
złożyć jego małżonek, krewni w linii prostej, rodzeństwo, przysposabiający lub
przysposobiony oraz rzecznik dyscyplinarny lub Prokurator Generalny.

art. 166. więcej Art. 166. Koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi Skarb Państwa.

art. 167. więcej Art. 167. § 1. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji
przesyła niezwłocznie odpis prawomocnego orzeczenia wraz z uzasadnieniem
Prokuratorowi Generalnemu w celu wykonania orzeczenia.
§ 2. (uchylony)

art. 168. więcej Art. 168. § 1. Odpis prawomocnego orzeczenia skazującego na karę
dyscyplinarną oraz orzeczenia, o którym mowa w art. 142 § 5, dołącza się do akt
osobowych prokuratora.
§ 2. Po upływie:
1) 3 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia skazującego na karę
przewidzianą w art. 142 § 1 pkt 1 lub orzeczenia, o którym mowa
w art. 142 § 5,
2) 5 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia skazującego na karę
przewidzianą w art. 142 § 1 pkt 2–4
– Prokurator Generalny, na wniosek prokuratora, zarządza usunięcie odpisu
orzeczenia z akt osobowych, jeżeli w tym okresie nie wydano przeciwko niemu
innego orzeczenia skazującego. Usunięcie z akt osobowych odpisu orzeczenia
dotyczącego zastępcy Prokuratora Generalnego zarządza, na jego wniosek,
Prokurator Generalny, jeżeli w tym okresie nie wydano przeciwko temu
prokuratorowi innego orzeczenia skazującego.

art. 169. więcej Art. 169. Prokurator Generalny ma wgląd w czynności Sądu
Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym, może zwracać uwagę na
stwierdzone uchybienia, żądać wyjaśnień oraz usunięcia skutków uchybienia;
czynności te nie mogą wkraczać w dziedzinę, w której członkowie Sądu
Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym są niezawiśli.

art. 170. więcej Art. 170. § 1. W razie jednoczesnego ukarania za kilka przewinień
dyscyplinarnych sąd dyscyplinarny wymierza karę za poszczególne przewinienia
dyscyplinarne, a następnie karę łączną.
§ 2. Przy orzekaniu kary łącznej stosuje się następujące zasady:
1) w razie orzeczenia kary upomnienia i nagany wymierza się łączną karę
nagany;
2) kary upomnienia i nagany podlegają łączeniu z innymi karami, przy czym
jako karę łączną wymierza się wówczas karę surowszą, przewidzianą
w art. 142 § 1 pkt 3, 4 lub 5;
3) przy orzeczonych za kilka przewinień karach rodzajowo różnych i karze
wydalenia ze służby prokuratorskiej, wymierza się tę karę, jako karę łączną.
§ 3. W przypadku, gdy obwiniony popełnił dwa lub więcej przewinień
dyscyplinarnych, zanim zapadło pierwsze, choćby nieprawomocne, orzeczenie co
do któregokolwiek z nich, na wniosek ukaranego wydaje się orzeczenie łączne,
o ile orzeczone kary podlegają łączeniu według zasad przewidzianych w § 2.

art. 171. więcej Art. 171. W sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie:
1) do postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy części
ogólnej ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny oraz przepisy ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, z wyłączeniem
art. 344a i art. 396a, z uwzględnieniem odrębności wynikających z charakteru
postępowania dyscyplinarnego;
2) (uchylony)

art. 172. więcej Art. 172. § 1. Asesorów prokuratury mianuje i zwalnia Prokurator Generalny.
§ 2. Prokurator Generalny zasięga od właściwego komendanta
wojewódzkiego (Stołecznego) Policji informacji o każdym z kandydatów do
objęcia stanowiska asesora prokuratury. Informacje o kandydacie do objęcia tego
stanowiska uzyskuje się i sporządza na podstawie danych zawartych w policyjnych
systemach teleinformatycznych.

art. 173. więcej Art. 173. § 1. Prokurator Generalny może powierzyć asesorowi prokuratury,
na czas określony, nieprzekraczający 3 lat, wykonywanie czynności
prokuratorskich bez prawa:
1) udziału w postępowaniu przed sądem apelacyjnym oraz w postępowaniu
przed sądem okręgowym, z wyjątkiem postępowania w pierwszej instancji
w sprawach, w których prowadził postępowanie przygotowawcze;
2) występowania przed Sądem Najwyższym, sporządzania środków zaskarżenia
i wniosków do Sądu Najwyższego.
§ 2. Postanowienia o zawieszeniu postępowania, postanowienia kończące
postępowanie przygotowawcze, akty oskarżenia, środki odwoławcze oraz środki
zaskarżenia sporządzone przez asesora prokuratury podlegają aprobacie
prokuratora bezpośrednio przełożonego. Aprobata polega na akceptacji projektu
decyzji.
§ 3. Asesor prokuratury nieposiadający uprawnień do wykonywania
czynności prokuratorskich może występować w charakterze oskarżyciela
publicznego w sprawach, w których było prowadzone dochodzenie.

art. 174. więcej Art. 174. § 1. Do asesorów prokuratury stosuje się odpowiednio:
1) przepisy dotyczące prokuratorów, z wyłączeniem art. 106 § 7, art. 107 § 1,
art. 108, art. 117, art. 124 § 2–8, art. 126 i art. 127;
2) przepis art. 85 § 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych.
§ 1a. Prokurator Generalny może mianować asesorem prokuratury osobę,
która spełnia warunki określone w art. 75 § 1 pkt 1–5 i 8, zdała egzamin adwokacki
lub radcowski i:
1) przez co najmniej rok była zatrudniona na stanowisku asystenta prokuratora
lub asystenta sędziego lub wykonywała czynności związane z tworzeniem lub
stosowaniem prawa w urzędach obsługujących organy państwowe lub
2) posiada stopień naukowy doktora nauk prawnych.
§ 2. Wysokość wynagrodzenia zasadniczego asesora prokuratury wynosi 80%
wynagrodzenia zasadniczego prokuratora prokuratury rejonowej w stawce
pierwszej, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.
§ 3. Prokurator Generalny może zwolnić asesora prokuratury ze służby
z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Przepis art. 93
§ 2 stosuje się odpowiednio.

art. 175. więcej Art. 175. § 1. W powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury
mogą być zatrudnieni asystenci prokuratorów i starsi asystenci prokuratorów.
Ilekroć w przepisach niniejszej ustawy jest mowa o asystentach prokuratorów,
rozumie się przez to także starszych asystentów prokuratorów.
§ 2. Asystent prokuratora w zastępstwie i na podstawie pisemnego
upoważnienia prokuratora jest uprawniony do:
1) wykonywania bieżących czynności nadzoru nad dochodzeniem;
2) przeprowadzania w toku postępowania przygotowawczego czynności
procesowych:
a) przesłuchania świadka,
b) zatrzymania rzeczy i przeszukania,
c) oględzin,
d) eksperymentu.
§ 3. Asystent prokuratora wykonuje samodzielnie czynności administracyjne
związane z prowadzeniem i nadzorowaniem postępowań przygotowawczych oraz
z przygotowaniem decyzji kończących te postępowania.
§ 4. Asystent prokuratora w Prokuraturze Krajowej wykonuje także inne
czynności, zlecone przez przełożonego.

art. 176. więcej Art. 176. § 1. Na stanowisku asystenta prokuratora może być zatrudniony ten,
kto:
1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych
i obywatelskich, a także nie był prawomocnie skazany za umyślne
przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego;
2) jest nieskazitelnego charakteru;
3) ukończył wyższe studia w Polsce i uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne
studia uznane w Polsce;
4) ukończył 24 lata.
§ 2. Przed zatrudnieniem asystenta prokuratora kierownik danej jednostki
organizacyjnej prokuratury zasięga informacji o kandydacie z Krajowego Rejestru
Karnego.
§ 3. Na stanowisku starszego asystenta prokuratora może być zatrudniony:
1) asystent, który zajmował stanowisko asystenta prokuratora przez co najmniej
10 lat, i nie był karany za przewinienia dyscyplinarne oraz uzyskiwał
pozytywne okresowe oceny, albo
2) osoba, która złożyła egzamin prokuratorski lub egzamin sędziowski.
§ 4. Kierownik danej jednostki organizacyjnej prokuratury zasięga od
właściwego komendanta Policji informacji o każdym z kandydatów do objęcia
stanowiska asystenta prokuratorskiego, zawierającej istotne dla oceny spełniania
wymogu nieskazitelnego charakteru dane o:
1) zachowaniu świadczącym o naruszeniu przez niego porządku prawnego;
2) kontaktach ze środowiskami przestępczymi lub grupami środowiskowymi
patologii społecznej i o charakterze tych kontaktów;
3) okolicznościach wskazujących na uzależnienie od alkoholu, środków
odurzających lub substancji psychotropowych.

art. 177. więcej Art. 177. Asystentowi prokuratora przysługuje wynagrodzenie zasadnicze.
Poza wynagrodzeniem zasadniczym asystentowi prokuratora przysługują dodatek
za wieloletnią pracę, nagrody jubileuszowe oraz jednorazowa odprawa w razie
ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do
pracy lub emeryturę.

art. 178. więcej Art. 178. § 1. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres i sposób wykonywania czynności przez asystentów
prokuratorów, mając na uwadze zasady sprawności, racjonalności, ekonomicznego
i szybkiego działania, zapewniając rzetelne wykonywanie powierzonych zadań.
§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
wynagrodzenia asystentów prokuratorów, uwzględniając poziom wynagrodzeń
prokuratorów i urzędników prokuratur oraz zasadę różnicowania wynagrodzenia
asystentów prokuratorów w zależności od tego, czy zatrudnieni są w prokuraturze
rejonowej, okręgowej, regionalnej czy Prokuraturze Krajowej.

art. 179. więcej Art. 179. § 1. Asystent prokuratora, który ukończył wyższe studia prawnicze
i uzyskał tytuł magistra, po przepracowaniu 5 lat na tym stanowisku może
przystąpić do egzaminu prokuratorskiego. Asystent prokuratora, który złożył
egzamin notarialny, adwokacki lub radcowski, może przystąpić do egzaminu
prokuratorskiego po przepracowaniu 4 lat na stanowisku asystenta prokuratora.
Wniosek o dopuszczenie do egzaminu prokuratorskiego asystent prokuratora
zgłasza dyrektorowi Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury na 3 miesiące
przed terminem egzaminu, uiszczając wymaganą opłatę. W przypadku złożenia
przez asystenta prokuratora, nie później niż 14 dni przed terminem egzaminu
prokuratorskiego, pisemnego oświadczenia o odstąpieniu od udziału w egzaminie,
dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, na wniosek kandydata,
zwraca 2/3 uiszczonej opłaty.
§ 1a. O złożeniu wniosku o dopuszczenie do egzaminu prokuratorskiego
asystent prokuratora niezwłocznie zawiadamia Prokuratora Krajowego.
§ 2. Do asystentów prokuratorów przepis art. 98 stosuje się odpowiednio.

art. 180. więcej Art. 180. § 1. Właściwy prokurator, określony w art. 5 ustawy z dnia
18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury (Dz. U. z 2018 r. poz. 577),
zwany w niniejszym artykule „prokuratorem”, organizuje, w drodze konkursu,
nabór kandydatów na stanowisko asystenta prokuratora.
§ 2. Prokurator informuje o konkursie przez umieszczenie ogłoszenia
w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie prokuratury, we właściwym ze
względu na siedzibę prokuratury urzędzie pracy, w Biuletynie Informacji
Publicznej oraz może poinformować w inny sposób, w szczególności przez
umieszczenie ogłoszenia w prasie.
§ 3. Konkurs przeprowadza komisja konkursowa powołana przez
prokuratora.
§ 4. Konkurs ma na celu sprawdzenie wiedzy, umiejętności, predyspozycji
oraz zdolności ogólnych kandydatów, niezbędnych do wykonywania obowiązków
asystenta prokuratora.
§ 5. Komisja konkursowa po przeprowadzeniu konkursu, w oparciu o jego
wyniki, może wyłonić rezerwową listę kandydatów na wypadek zaistnienia
możliwości zatrudnienia większej liczby osób lub rezygnacji kandydata
wyłonionego w drodze konkursu.
§ 6. Warunkiem ubiegania się o zatrudnienie na stanowisku asystenta
prokuratora jest złożenie przez osobę ubiegającą się o zatrudnienie oświadczenia,
że nie jest prowadzone przeciwko niej postępowanie o umyślne przestępstwo
ścigane z oskarżenia publicznego.
§ 7. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia,szczegółowy
sposób i tryb przeprowadzania konkursów na stanowisko asystenta prokuratora,
w szczególności skład komisji konkursowych oraz sposób i tryb ich działania,
etapy i przebieg konkursu, a także zakres i sposób udostępniania informacji
kandydatowi, mając na uwadze właściwy dobór kadry asystentów w prokuraturze.
§ 8. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb
uzyskiwania informacji przez komendanta Policji o osobie ubiegającej się
o zatrudnienie na stanowisku asystenta prokuratora oraz wzór kwestionariusza
informacji, mając na względzie charakter i miejsce pracy, sprawność uzyskiwania informacji, dbałość o ochronę dóbr osobistych kandydatów oraz ich praw i wolności chronionych konstytucyjnie.
§ 9. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Prokurator Generalny lub
Prokurator Krajowy może przy zatrudnianiu asystenta odstąpić od procedur
określonych w § 1–5.

art. 181. więcej Art. 181. § 1. Osoby podejmujące po raz pierwszy pracę asystenta
prokuratora odbywają staż asystencki w powszechnej jednostce organizacyjnej
prokuratury, w której są zatrudniani. Staż trwa 6 miesięcy.
§ 2. Do czasu ukończenia stażu asystenta prokuratora zatrudnia się na
podstawie umowy o pracę na czas określony, z możliwością jej wcześniejszego
rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem.
§ 3. Z obowiązku odbycia stażu są zwolnione osoby, które zdały egzamin
sędziowski, prokuratorski, notarialny, adwokacki lub radcowski.

art. 182. więcej Art. 182. W sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie do asystentów
prokuratora stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r.
o pracownikach sądów i prokuratury.

art. 183. więcej Art. 183. § 1. Aplikant prokuratorski uprawniony jest do wykonywania
czynności, o których mowa w art. 175 § 2 i 3.
§ 2. Aplikant prokuratorski, po ukończeniu 12 miesięcy aplikacji
prokuratorskiej może występować przed sądem rejonowym w charakterze
oskarżyciela publicznego w sprawach o przestępstwa zagrożone karą
nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności lub karą łagodniejszego rodzaju oraz
o wykroczenia, a także przed tym sądem w postępowaniu wykonawczym.

art. 184. więcej Art. 184. Do aplikanta prokuratorskiego, w zakresie nieuregulowanym
w ustawie z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa
i Prokuratury, stosuje się odpowiednio przepisy niniejszej ustawy.

art. 185. więcej Art. 185. § 1. Skargi i wnioski rozpoznaje się bez zbędnej zwłoki, nie później
niż w terminie miesiąca od dnia ich wpływu.
§ 2. Skargi i wnioski dotyczące prokuratorów w zakresie, w jakim są oni
niezależni, nie podlegają rozpoznaniu. Prokurator kierujący jednostką
organizacyjną prokuratury, do którego taka skarga lub taki wniosek zostały
skierowane, zawiadamia wnoszącego o przyczynach odmowy rozpoznania skargi
lub wniosku.
§ 3. Jeżeli skarga lub wniosek dotyczy czynności prokuratora podlegającej
zaskarżeniu, prokurator kierujący jednostką organizacyjną prokuratury
niezwłocznie przekazuje skargę lub wniosek do akt postępowania, którego dotyczy,
zawiadamiając o tym wnoszącego.
§ 4. Jeżeli skarga lub wniosek dotyczy treści czynności prokuratora jeszcze
niedokonanych, należących do zakresu, o którym mowa w § 2, podlega
niezwłocznemu przekazaniu do akt postępowania, którego dotyczy.
§ 5. Jeżeli skarga lub wniosek zawiera treści znieważające lub słowa
powszechnie uznawane za obelżywe, pozostawia się skargę lub wniosek bez
rozpoznania, zawiadamiając wnoszącego o przyczynie pozostawienia skargi lub
wniosku bez rozpoznania, chyba że skarga lub wniosek dotyczy czynności
prokuratora podlegającej zaskarżeniu.

art. 186. więcej Art. 186. § 1. Skargi lub wnioski dotyczące prokuratora rozpoznaje
prokurator bezpośrednio przełożony.
§ 2. Prokurator kierujący jednostką organizacyjną prokuratury rozpoznaje
skargi lub wnioski dotyczące asystentów prokuratorów, aplikantów
prokuratorskich, urzędników i innych pracowników.

art. 187. więcej Art. 187. Skargę lub wniosek w zakresie, w jakim zawiera żądanie
pociągnięcia prokuratora do odpowiedzialności dyscyplinarnej, prokurator
kierujący jednostką organizacyjną prokuratury przekazuje właściwemu
rzecznikowi dyscyplinarnemu. O sposobie rozpoznania skargi lub wniosku
rzecznik dyscyplinarny zawiadamia skarżącego oraz prokuratora, który przekazał
mu skargę lub wniosek.

art. 188. więcej Art. 188. Ponawiane skargi lub wnioski w sprawach już wyjaśnionych,
niezawierające nowych okoliczności, pozostawia się bez rozpoznania o czym
należy pouczyć wnoszącego przy pierwszej odpowiedzi na skargę lub wniosek.

art. 189. więcej Art. 189. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do skarg
i wniosków stosuje się przepisy działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego.

art. 190. więcej Art. 190. § 1. W powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury
zatrudnieni są urzędnicy i inni pracownicy.
§ 2. Zasady zatrudniania urzędników i innych pracowników oraz ich
obowiązki i prawa określają odrębne przepisy.

art. 191. więcej Art. 191. § 1. Prokurator Generalny przetwarza dane osobowe prokuratorów,
prokuratorów w stanie spoczynku, asesorów prokuratury, asystentów
prokuratorów, urzędników i innych pracowników powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury, a także kandydatów na te stanowiska w celu
i w zakresie niezbędnym dla prawidłowego wykonywania zadań wynikających
z obowiązujących przepisów.
§ 2. (uchylony)

Art. 191a. § 1. Nadzór nad przetwarzaniem danych osobowych w ramach
realizacji zadań określonych w art. 2, których administratorami są powszechne
jednostki organizacyjne prokuratury zgodnie z art. 13 § 6, wykonują w zakresie
działalności prokuratury:
1) rejonowej – prokurator okręgowy;
2) okręgowej – prokurator regionalny;
3) regionalnej i Prokuratury Krajowej – Prokurator Krajowy.
§ 2. W ramach nadzoru, o którym mowa w § 1, właściwe organy:
1) rozpatrują skargi osób, których dane osobowe są przetwarzane niezgodnie
z prawem;
2) podejmują działania mające na celu upowszechnianie wśród nadzorowanych
administratorów danych i podmiotów przetwarzających wiedzy
o obowiązkach wynikających z ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie
danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem
i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125);
3) współpracują wzajemnie oraz z organami sprawującymi nadzór nad
przetwarzaniem danych osobowych w ramach postępowań prowadzonych
przez sądy i trybunały z organami nadzorczymi w rozumieniu art.
51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia
27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku
z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu
takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie
o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.),
jak też współpracują między sobą, w tym dzielą się informacjami, oraz
świadczą z tymi organami i między sobą wzajemną pomoc w celu
zapewnienia spójnego stosowania przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r.
o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem
i zwalczaniem przestępczości.
§ 3. Organy, o których mowa w § 1, są uprawnione do:
1) nakazywania administratorowi lub podmiotowi przetwarzającemu albo ich
przedstawicielom dostarczenia wszelkich informacji potrzebnych do
realizacji zadań tego organu;
2) zawiadamiania administratora danych lub podmiotu przetwarzającego
o podejrzeniu naruszenia przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r.
o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem
i zwalczaniem przestępczości;
3) uzyskiwania od administratora danych i podmiotu przetwarzającego dostępu
do wszelkich danych osobowych oraz informacji niezbędnych organowi
nadzorczemu do realizacji jego zadań;
4) uzyskiwania dostępu do pomieszczeń administratora danych i podmiotu
przetwarzającego, w tym do sprzętu i środków służących do przetwarzania
danych;
5) wydawania ostrzeżeń administratorowi danych lub podmiotowi
przetwarzającemu dotyczących możliwości naruszenia przepisów ustawy
z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych
w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości;
6) udzielania upomnień administratorowi danych lub podmiotowi
przetwarzającemu w przypadku naruszenia przepisów ustawy z dnia
14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku
z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości;
7) wzywania administratora danych lub podmiotu przetwarzającego do
dostosowania operacji przetwarzania danych do przepisów ustawy z dnia
14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku
z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości.
§ 4. Do przyjmowania i rozpatrywania skarg, o których mowa w § 2 pkt 1,
stosuje się odpowiednio przepisy działu VI.

art. 192. więcej Art. 192. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych
w ustawie z dnia 28 stycznia 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo
o prokuraturze (Dz. U. poz. 178 i 2103 oraz 2017 r. poz. 1452).