Wejscie w życie: 1 maja 2005
Ostatnia Zmiana: 1 stycznia 2020
art. 1.
więcej
1) zasady przywozu towarów na obszar celny Unii Europejskiej, zwanej dalej
„Unią”, i wywozu towarów z tego obszaru,
2) zasady postępowania z towarami objętymi Wspólną Polityką Rolną,
3) sposób przekazywania informacji do celów ewidencji i statystyki dotyczącej
obrotu towarowego z państwami członkowskimi Unii
– oraz związane z tym prawa i obowiązki osób, a także uprawnienia i obowiązki
organów celnych.
art. 2.
więcej
z tego obszaru powoduje z mocy prawa powstanie obowiązków i uprawnień
przewidzianych w przepisach prawa celnego, jeżeli przepisy prawa, w tym
ratyfikowane umowy międzynarodowe, nie stanowią inaczej.
art. 3.
więcej
że umowa międzynarodowa stanowi inaczej.
art. 4.
więcej
1) terytorium kraju – terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) terytorium państwa trzeciego – terytorium państwa nienależącego do Unii;
3) unijny kodeks celny – rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny
(Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z późn. zm.);
4) rozporządzenie wykonawcze – rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE)
2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady
wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz.
UE L 343 z 29.12.2015, str. 558, z późn. zm.);
4a) rozporządzenie delegowane – rozporządzenie delegowane Komisji (UE)
2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad
dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz. Urz.
UE L 343 z 29.12.2015, str. 1, z późn. zm.);
5) Rozporządzenie ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych –
rozporządzenie Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r.
ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. UE L 324
z 10.12.2009, str. 23).
art. 5.
więcej
stosuje się odpowiednio do przemieszczania towarów pomiędzy terytorium kraju
a pozostałą częścią obszaru celnego Unii, którymi obrót podlega na mocy przepisów
krajowych, przepisów unijnych lub umów międzynarodowych zakazom lub
ograniczeniom, a także do przemieszczania towarów, których nabycie
wewnątrzwspólnotowe lub dostawa wewnątrzwspólnotowa podlega opodatkowaniu
podatkiem akcyzowym.
2. W przypadku uzasadnionego przypuszczenia lub stwierdzenia naruszenia
przepisów mających zastosowanie do towarów, o których mowa w ust. 1, organ celny,
w sprawach nienależących do jego właściwości, niezwłocznie zawiadamia właściwe
organy nadzoru i kontroli, które podejmują stosowne działania. Jeżeli jest to uzasadnione, organ celny może również w takim przypadku zatrzymać towar
i niezwłocznie przekazać go tym organom.
art. 6.
więcej
art. 7.
więcej
art. 8.
więcej
Art. 8a. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia:
1) wnioski, do których stosuje się alternatywne wymogi dla danych w stosunku do
wymogów określonych w załączniku A do rozporządzenia delegowanego, oraz
alternatywne wymogi dla danych zamieszczanych w tych wnioskach;
2) wnioski, do których stosuje się wymogi dla danych określone w załączniku 12 do
rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/341 z dnia 17 grudnia 2015 r.
uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych
przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze
odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniającego rozporządzenie
delegowane Komisji (UE) 2015/2446 (Dz. Urz. UE L 69 z 15.03.2016, str. 1),
zamiast wymogów dla danych określonych w załączniku A do rozporządzenia
delegowanego;
3) wnioski inne niż określone w pkt 1 i 2, dla których w unijnym prawie celnym nie
określono szczegółowych wymogów dla danych zawartych w tych wnioskach,
a także takie wymogi;
4) wymogi dla danych zamieszczanych w deklaracji do czasowego składowania,
powiadomieniu o przybyciu oraz powiadomieniu o powrotnym wywozie;
5) dokumenty załączane do wniosków, deklaracji i powiadomień, o których mowa
w pkt 1–4.
2. Przy wydawaniu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod
uwagę standaryzację i ułatwienie formalności celnych.
art. 9.
więcej
w art. 51 ust. 1 unijnego kodeksu celnego, wynosi 5 lat.
art. 10.
więcej
towarów wywożonych z terytorium kraju są wystawiane przez organy celne, chyba że
ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej.
2. Świadectwa potwierdzające niepreferencyjne pochodzenie towarów, o którym
mowa w tytule II w rozdziale 2 w sekcji 1 unijnego kodeksu celnego, dotyczące
towarów wywożonych z terytorium kraju mogą być wystawiane również przez inne
podmioty upoważnione na podstawie odrębnych ustaw.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe wymogi, jakie powinien spełniać wniosek o wystawienie
świadectwa potwierdzającego niepreferencyjne pochodzenie towaru, oraz to
świadectwo,
2) wzór świadectwa potwierdzającego niepreferencyjne pochodzenie towaru
i wniosku o jego wystawienie,
3) sposób i tryb wystawiania przez organy celne świadectwa potwierdzającego
niepreferencyjne pochodzenie towaru
– mając na uwadze zapewnienie kompletności informacji niezbędnych do
udokumentowania niepreferencyjnego pochodzenia towaru oraz ułatwienie
formalności celnych.
Art. 10a. 1. Wymiana informacji z organami celnymi drogą elektroniczną, w
szczególności deklaracji lub zgłoszeń, jest dokonywana przez Platformę Usług
Elektronicznych Skarbowo-Celnych, zwaną dalej „PUESC”.
2. Wymiana informacji, o której mowa w ust. 1, wymaga uprzedniej rejestracji
na PUESC oraz przedstawienia organowi celnemu dokumentu potwierdzającego
zakres uprawnień do korzystania z usług oferowanych na PUESC.
2a. Adwokat, radca prawny i doradca podatkowy mogą sami uwierzytelnić odpis
dokumentu, o którym mowa w ust. 2. Odpis takiego dokumentu może również
uwierzytelnić osoba uprawniona przez przedsiębiorcę posiadającego pozwolenie na
korzystanie ze statusu upoważnionego przedsiębiorcy lub pozwolenie na stosowanie
uproszczeń w rozumieniu przepisów celnych, jeżeli uprawnienie takie wynika z treści
przedstawionego organom celnym upoważnienia dla tej osoby. Organ celny może w
przypadku wątpliwości zażądać okazania oryginału dokumentu, o którym mowa w ust.
2.
2b. Jeżeli odpis dokumentu, o którym mowa w ust. 2, został sporządzony w
formie dokumentu elektronicznego, jego uwierzytelnienia dokonuje się, opatrując
odpis podpisem, o którym mowa w art. 10b ust. 1. Odpis dokumentu jest sporządzany
w formatach danych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 18 pkt 1
ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących
zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568 i 695).
3. Doręczanie pism za pomocą środków komunikacji elektronicznej może
następować przez PUESC.
Art. 10b. 1. Dokumenty elektroniczne przesyłane organom celnym podpisuje się
kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem
osobistym lub zaawansowanym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą
certyfikatu celnego albo zapewnia się w inny sposób możliwość potwierdzenia
pochodzenia oraz integralności przesłanych danych w postaci elektronicznej, jeżeli w
przepisach wydanych na podstawie art. 3b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) minister właściwy do
spraw finansów publicznych umożliwił podpisywanie określonych dokumentów w
taki sposób.
2. Decyzje i inne dokumenty wydawane przez organ celny w postaci
elektronicznej podpisuje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem
zaufanym, podpisem osobistym lub zaawansowanym podpisem elektronicznym
weryfikowanym za pomocą certyfikatu celnego.
art. 11.
więcej
obcych ogłaszane przez Narodowy Bank Polski.
art. 12.
więcej
art. 13.
więcej
Art. 13a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia, dla procedur specjalnych, o których mowa w art. 210 lit. b–
d unijnego kodeksu celnego, w przypadku przeniesienia na terytorium kraju praw
i obowiązków osoby korzystającej z procedury, szczegółowe warunki lub tryb takiego przeniesienia, a także wzór dokumentu stosowanego przy takim przeniesieniu, mając
na uwadze zapewnienie skutecznego dozoru celnego.
Art. 13b. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z właściwym ministrem może upoważnić, w drodze rozporządzenia, inne organy
administracji rządowej do wykonywania niektórych zadań organów celnych
określając szczegółowy zakres upoważnienia tych organów oraz miejsca, w których
wykonują one zadania organów celnych.
2. Organom administracji rządowej przy wykonywaniu zadań, o których mowa
w ust. 1, przysługują prawa i obowiązki organów celnych.
art. 14.
więcej
wyprowadzane z tego obszaru przez przejścia graniczne otwarte dla danego ruchu,
chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
art. 15.
więcej
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia,
wyznaczyć trasy przewozu do właściwego miejsca, o których mowa w art. 135 ust. 1
unijnego kodeksu celnego, trasy wyprowadzenia towarów poza obszar celny Unii,
o których mowa w art. 267 ust. 1 unijnego kodeksu celnego, a także określić:
1) sposób poruszania się i przemieszczania towarów po tych trasach;
2) przypadki i warunki, które powinny zostać spełnione, aby przewóz towarów oraz
ich wprowadzenie i wyprowadzenie mogły odbywać się poza wyznaczonymi
trasami.
3. Przy wydawaniu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2, bierze się pod
uwagę przepisy dotyczące ruchu turystycznego, ruchu przygranicznego, obrotu
pocztowego lub ruchu o mało istotnym znaczeniu ekonomicznym, a także potrzebę
zabezpieczenia towarów przed ich usunięciem spod dozoru celnego.
art. 16.
więcej
art. 17.
więcej
rozporządzenia, urzędy celno-skarbowe oraz podległe im oddziały celne, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od
rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary.
Rozporządzenie powinno uwzględniać możliwość sprawowania dozoru celnego i
kontroli celnej.
Art. 17a. 1. Organ celny może udzielić osobie mającej siedzibę na terytorium
kraju i posiadającej możliwość wykonywania regularnych przewozów
międzynarodowych pozwolenia na korzystanie z procedury TIR.
2. Organ celny może udzielić pozwolenia na uproszczenie przy obejmowaniu
towarów procedurą TIR, które polega na umożliwieniu upoważnionemu nadawcy
w procedurze TIR samodzielnego otwierania procedury tranzytu TIR bez
przedstawiania towaru i karnetu TIR organowi celnemu w urzędzie celnym wyjścia.
Pozwolenie określa szczegółowy sposób korzystania z tego uproszczenia.
3. Uproszczenia, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się, jeżeli procedura
tranzytu TIR została otwarta poza terytorium kraju. Uproszczenie ma zastosowanie
wyłącznie w sytuacji, gdy dotyczy objęcia karnetem TIR w pierwszym urzędzie
celnym wyjścia na terytorium kraju.
4. Do udzielenia pozwolenia, o którym mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio
warunki określone w art. 191 rozporządzenia delegowanego. Do oceny spełnienia
kryteriów, o których mowa w art. 39 lit. a, b i d unijnego kodeksu celnego, stosuje się
przepisy art. 24, art. 25 i art. 27 rozporządzenia wykonawczego.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, dane wymagane we wnioskach o udzielenie pozwoleń, o których
mowa w ust. 1 i 2, oraz dokumenty załączane do tych wniosków, a także szczegółowy
sposób korzystania z uproszczenia, o którym mowa w ust. 2, mając na uwadze
ułatwienie formalności celnych oraz zapewnienie skutecznego dozoru celnego.
art. 18.
więcej
art. 19.
więcej
rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne,
w tym dokonywane z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego, dokumenty,
które mogą być wykorzystywane w charakterze zgłoszenia celnego, oraz dokumenty
dołączane do zgłoszenia celnego. W rozporządzeniu należy w szczególności określić
rodzaje i wzory dokumentów, które mogą być wykorzystywane w charakterze zgłoszenia celnego, sposób dokonywania zgłoszeń celnych dokonywanych
z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego oraz wymogi dotyczące dokumentów
dołączanych do zgłoszenia celnego. Rozporządzenie powinno uwzględniać różne
formy dokonywania zgłoszenia celnego.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, dokumenty, na podstawie których odbywa się przewóz przesyłek
pocztowych wprowadzanych na obszar celny Unii i wyprowadzanych poza ten obszar,
oraz tryb przedstawiania towarów i dokonywania zgłoszeń celnych w obrocie
pocztowym realizowanym przez operatora wyznaczonego, mając na uwadze specyfikę
obrotu pocztowego, ułatwienie formalności celnych i zapewnienie skutecznego
dozoru celnego.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wprowadzania na obszar celny
Unii i wyprowadzania poza ten obszar, a także obejmowania procedurą celną
i powrotnym wywozem okrętów wojennych i wojskowych statków powietrznych oraz
wyposażenia i sprzętu jednostek wojskowych i jednostek organizacyjnych służb
podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub nadzorowanych
przez tego ministra, mając na uwadze prawidłową realizację obrotu towarowego oraz
ułatwienie formalności celnych.
art. 20.
więcej
towaru niemającego charakteru handlowego wprowadzanego na obszar celny Unii lub
wyprowadzanego z tego obszaru, dokonywane przez podróżnych, powinno być
złożone najpóźniej w chwili przystąpienia organu celnego do kontroli celnej.
art. 21.
więcej
przyjęcia zgłoszenia celnego, wskazując przyczyny odmowy, jeżeli:
1) zgłoszenie nie odpowiada wymogom formalnym przewidzianym w przepisach
prawa celnego, określającym formy dokonania takiego zgłoszenia, wymagane
dane oraz dołączane do niego dokumenty;
2) nie są spełnione warunki do objęcia towaru wnioskowaną procedurą celną;
3) objęcie towaru wnioskowaną procedurą celną nie może nastąpić z powodu
obowiązujących zakazów lub ograniczeń.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zgłoszenia do powrotnego wywozu.
Art. 21a. (uchylony).
art. 22.
więcej
art. 23.
więcej
należności przywozowych lub wywozowych.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
art. 24.
więcej
w terminie 30 dni od dnia ich zwolnienia.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin ten może zostać
przedłużony na wniosek osoby zainteresowanej.
art. 25.
więcej
art. 26.
więcej
1) ułatwienia międzynarodowego ruchu tranzytowego towarów, w szczególności
w portach morskich, lotniczych, rzecznych lub miejscach przyległych do przejść
granicznych;
2) rozwoju eksportu i tworzenia nowych miejsc pracy.
2. Wolne obszary celne tworzy się w miejscach niezamieszkanych,
umożliwiających sprawowanie skutecznego dozoru celnego towarów wprowadzanych
do wolnego obszaru celnego i z niego wyprowadzanych.
3. Zarządzającym wolnym obszarem celnym może być osoba, która spełnia
następujące warunki:
1) ma siedzibę na obszarze celnym Unii;
2) przysługuje jej prawo własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości, na
której ma być utworzony wolny obszar celny;
3) zapewnia prawidłową realizację operacji dokonywanych w wolnym obszarze
celnym;
4) wykaże, że utworzenie wolnego obszaru celnego jest uzasadnione gospodarczo.
3a. Wolny obszar celny może zostać utworzony, jeżeli organy celne mogą
sprawować dozór celny bez konieczności stosowania środków administracyjnych
niewspółmiernych do istniejącej potrzeby gospodarczej.
3b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze decyzji,
odmawia utworzenia wolnego obszaru celnego w przypadku niespełnienia przesłanek
jego utworzenia.
4. Wstęp do wolnego obszaru celnego oraz przemieszczanie się w nim odbywa
się według zasad i na warunkach ustalonych z organem celnym.
5. Wolny obszar celny znosi się z urzędu lub na wniosek zarządzającego.
6. Wolny obszar celny znosi się z urzędu, w przypadku gdy:
1) wymagają tego zobowiązania międzynarodowe Rzeczypospolitej Polskiej;
2) zarządzający rażąco naruszył przepisy podatkowe lub celne;
3) w wolnym obszarze celnym nie została podjęta działalność gospodarcza
w terminie 24 miesięcy od dnia jego utworzenia.
7. (uchylony)
art. 27.
więcej
rozporządzenia, wzór wniosku o utworzenie, zmianę powierzchni lub zniesienie
wolnego obszaru celnego oraz dokumenty, które należy do niego dołączyć,
uwzględniając zakres informacji niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, tworzy
i znosi wolne obszary celne, określa ich obszar i wyznacza osobę zarządzającego,
mając na uwadze spełnienie wymogów, o których mowa w art. 26 ust. 1–3a
art. 28.
więcej
Art. 28a. 1. Osoba zamierzająca prowadzić działalność przemysłową, handlową
lub usługową w wolnym obszarze celnym składa powiadomienie, o którym mowa
w art. 244 ust. 2 unijnego kodeksu celnego, do organu celnego właściwego ze względu
na położenie wolnego obszaru celnego.
2. Powiadomienie powinno zawierać w szczególności:
1) określenie osoby, która zamierza prowadzić działalność w wolnym obszarze
celnym;
2) numer identyfikacyjny EORI.
3. Do powiadomienia należy dołączyć kopię zezwolenia lub koncesji,
w przypadku działalności, której prowadzenie wymaga zezwolenia lub koncesji.
4. Zmiana danych, o których mowa w powiadomieniu lub załączonych
dokumentach, wymaga zgłoszenia do organu celnego właściwego ze względu na
miejsce złożenia powiadomienia, w terminie 14 dni od dnia ich powstania.
art. 29.
więcej
art. 30.
więcej
kodeksu celnego, organ celny może dokonać zajęcia towaru.
2. Zajęcie towaru może być dokonane bez względu na prawa osób trzecich
i z pierwszeństwem przed wszystkimi obciążeniami i przywilejami.
3. Zajęcie towaru następuje w drodze decyzji.
4. (uchylony)
5. W sprawach o zajęcie towaru, w zakresie nieuregulowanym w ustawie,
stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dotyczące zajęcia
ruchomości.
art. 31.
więcej
posiadania towarów, ich rozpowszechniania lub obrotu nimi albo uzależniają ich
posiadanie, rozpowszechnianie lub obrót nimi od spełnienia określonych wymogów,
a wymogi te nie zostały spełnione, organ celny w celu uregulowania sytuacji towaru
może:
1) cofnąć towar poza obszar celny Unii lub nie zezwolić na opuszczenie tego
obszaru,
2) zająć towar i wystąpić o orzeczenie jego przepadku na rzecz Skarbu Państwa,
3) wyrazić zgodę na zrzeczenie się towaru na rzecz Skarbu Państwa zgodnie
z art. 199 unijnego kodeksu celnego
– chyba że umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne przewidują inny sposób
postępowania.
2. O przepadku towaru na rzecz Skarbu Państwa orzeka, na wniosek organu
celnego, sąd, stosując przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. Niemożność
ustalenia osoby, na której ciążą obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, nie
stanowi przeszkody do wystąpienia z wnioskiem o orzeczenie przepadku towaru i do
orzeczenia tego przepadku.
3. Przepis ust. 2 stosuje się również, gdy umowy międzynarodowe lub przepisy
odrębne przewidują przepadek towaru.
4. Wyroby tytoniowe oraz produkty lecznicze, których przepadek orzeczono lub
które były przedmiotem zrzeczenia na rzecz Skarbu Państwa, podlegają zniszczeniu.
5. Napoje alkoholowe oraz produkty kosmetyczne, których przepadek orzeczono
lub które były przedmiotem zrzeczenia na rzecz Skarbu Państwa, podlegają
zniszczeniu w całości albo w części, jeżeli sprzedaż tych towarów jest niemożliwa,
znacznie utrudniona lub nieuzasadniona lub towary te nie odpowiadają warunkom
dopuszczenia do obrotu określonym w przepisach odrębnych.
6. (uchylony)
7. W przypadku gdy zajęty towar jest dobrem kultury w rozumieniu ustawy z
dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury (Dz. U. z 2019 r. poz. 1591),
organ celny przekazuje go w depozyt instytucji kultury wskazanej przez
wojewódzkiego konserwatora zabytków.
8. Kosztów, o których mowa w art. 198 ust. 3 unijnego kodeksu celnego, w
szczególności kosztów zniszczenia towaru lub likwidacji w inny sposób oraz kosztów
związanych z jego przechowywaniem nie pobiera się, jeżeli łączna kwota tych
kosztów nie przekracza równowartości kwoty 10 euro.
art. 32.
więcej
przedmiotem zakazów lub ograniczeń organ celny może zająć towar i wystąpić
o orzeczenie jego przepadku na rzecz Skarbu Państwa, chyba że przepisy prawa
celnego stanowią inaczej.
2. (uchylony)
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 31 ust. 2 i 7.
4. (uchylony)
5. Kosztów, o których mowa w art. 198 ust. 3 unijnego kodeksu celnego, w
szczególności kosztów zniszczenia towaru lub likwidacji w inny sposób oraz kosztów
związanych z jego przechowywaniem nie pobiera się, jeżeli łączna kwota tych
kosztów nie przekracza równowartości kwoty 10 euro.
art. 33.
więcej
towaru, o której mowa w art. 250 rozporządzenia wykonawczego, stosuje się przepisy
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. Przepisy działu II rozdziału 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn.
zm.) dotyczące zobowiązanego stosuje się do osoby, na której ciążą obowiązki
wynikające z przepisów prawa celnego, lub każdej innej osoby, w której posiadaniu
znajduje się towar.
3. W przypadku gdy zobowiązany jest nieznany, w dokumentach stosowanych
przy sprzedaży wskazuje się ten fakt.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. Jeżeli sprzedaż towaru jest dokonywana pod warunkiem objęcia określoną
procedurą celną albo powrotnym wywozem, obowiązki wynikające z przepisów
prawa celnego powstają z chwilą wydania towaru nabywcy.
art. 34.
więcej
art. 35.
więcej
1) towary nieunijne przed objęciem procedurą celną lub uregulowaniem sytuacji
towarów w inny sposób bądź towary unijne niedopuszczone do wywozu, jeżeli
cofnięcie towarów odpowiednio poza obszar celny Unii lub na ten obszar albo
ich złożenie w magazynie czasowego składowania jest niemożliwe lub
utrudnione;
2) towary zajęte w celu podjęcia środków, o których mowa w art. 198 unijnego
kodeksu celnego;
3) inne towary, w przypadkach przewidzianych w przepisach odrębnych.
2. Towary przyjęte do przechowania w depozycie mogą być przekazane przez
organ celny innej osobie do przechowania pod dozorem celnym.
3. Przechowaniu w depozycie nie podlegają towary niebezpieczne, szkodliwe dla
zdrowia lub środowiska naturalnego oraz łatwo psujące się.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) warunki przyjmowania towarów do depozytu i wydawania towarów z depozytu,
2) przypadki, w których organ celny odmówi przyjęcia towarów do depozytu,
3) terminy przechowywania towarów w depozycie
– mając na uwadze, w szczególności, rodzaj towarów oraz uproszczenie formalności
w przyjmowaniu towarów do depozytu.
Art. 35a. Pozwolenia, o których mowa w art. 185 unijnego kodeksu celnego, są
udzielane przedsiębiorcom dokonującym zgłoszeń celnych w swoim imieniu i na
swoją rzecz.
Art. 35b. Składający rozliczenie zamknięcia, o którym mowa
w art. 175 rozporządzenia delegowanego, jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli
o następującej treści: „Jestem świadomy, że w przypadku nieuiszczenia w terminie
w całości lub w części należności pieniężnej wynikającej z rozliczenia zamknięcia,
rozliczenie niniejsze stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego.”.
Klauzula ta zastępuje pouczenie, że rozliczenie zamknięcia stanowi podstawę do
wystawienia tytułu wykonawczego.
art. 36.
więcej
stosuje się na wniosek zgłaszającego.
art. 37.
więcej
materiały eksploatacyjne niezbędne do funkcjonowania środków transportu, innych
niż wymienione w art. 107 ust. 1 lit. a Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy
system zwolnień celnych, przewożone w tych środkach transportu, wykorzystywane
do ich napędu lub działania instalacji, w które są wyposażone.
2. Towary, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wykorzystywane w innych
środkach transportu niż ten, w którym zostały przywiezione, ani nie mogą zostać
usunięte z tego środka transportu, chyba że jest to konieczne ze względu na jego
naprawę, oraz nie mogą zostać odpłatnie lub nieodpłatnie odstąpione przez osobę
korzystającą ze zwolnienia.
3. W przypadku naruszenia warunku, o którym mowa w ust. 2, powstaje dług
celny. Wysokość długu celnego określa się według stanu i wartości celnej towaru
w dniu naruszenia warunku i według stawek celnych obowiązujących w tym dniu. Jeżeli nie można ustalić daty naruszenia warunku, przepis art. 85 unijnego kodeksu
celnego stosuje się odpowiednio.
art. 38.
więcej
zapasy pokładowe przywożone w innych niż wymienione w art. 107 ust. 1
lit. a Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych
środkach transportu, użytkowanych w celach zarobkowych, przeznaczone do
konsumpcji lub jednorazowego zużycia przez załogę lub pasażerów w tych środkach
transportu w czasie rejsu lub podróży, jeżeli tego rodzaju usługa jest normalną
praktyką.
2. W przypadku sprzedaży podróżnym towarów, o których mowa w ust. 1,
opakowania towarów muszą być oznaczone w sposób umożliwiający ich identyfikację
poza środkiem transportu.
3. Zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do alkoholu i napojów
alkoholowych z pozycji 2208 Taryfy celnej oraz tytoniu i wyrobów tytoniowych
przewożonych w wagonach restauracyjnych kolejowych środków transportu.
art. 39.
więcej
art. 40.
więcej
art. 41.
więcej
przez okres 3 lat od dnia dopuszczenia do obrotu osobom innym niż wymienione
w tym artykule zwolnione od należności przywozowych, zgodnie z postanowieniami
Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych, sporządzonej w Wiedniu
dnia 18 kwietnia 1961 r. (Dz. U. z 1965 r. poz. 232), Konwencji wiedeńskiej
o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r. (Dz. U.
z 1982 r. poz. 98), oraz Konwencji o misjach specjalnych, otwartej do podpisu
w Nowym Jorku dnia 16 grudnia 1969 r. (Dz. U. z 1985 r. poz. 245), są towary
przeznaczone do użytku:
1) urzędowego obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych
oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także organizacji
międzynarodowych mających siedzibę lub placówkę w Rzeczypospolitej
Polskiej;
2) osobistego uwierzytelnionych w Rzeczypospolitej Polskiej szefów
przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, osób należących do personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw i misji specjalnych, osób
należących do personelu organizacji międzynarodowych oraz innych osób
korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub
powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych, jak również
pozostających z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin;
3) osobistego urzędników konsularnych państw obcych oraz pozostających z nimi
we wspólnocie domowej członków ich rodzin;
4) osobistego osób niekorzystających z immunitetów, a należących do
cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów
konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 42.
więcej
w zakresie przewidzianym w Umowie między Państwami-Stronami Traktatu
Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie
dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. poz. 257 oraz z 2008 r. poz. 1052).
art. 43.
więcej
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania, ministrem
właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego oraz ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
jednostek i organizacji uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności
przywozowych, o których mowa w art. 43 lit. b Rozporządzenia ustanawiającego
wspólnotowy system zwolnień celnych, mając na uwadze rodzaj działalności
prowadzonej przez te jednostki i organizacje.
art. 44.
więcej
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania oraz ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
prywatnych instytucji, których podstawową działalnością jest nauczanie lub
prowadzenie badań naukowych, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od
należności przywozowych, o których mowa w art. 44 ust. 2 lit. b Rozporządzenia
ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, mając na uwadze rodzaj
działalności prowadzonej przez te instytucje.
art. 45.
więcej
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz prywatnych
instytucji, których podstawową działalnością jest nauczanie lub prowadzenie badań
naukowych, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności
przywozowych, o których mowa w art. 53 ust. 2 lit. b Rozporządzenia ustanawiającego
wspólnotowy system zwolnień celnych, mając na uwadze rodzaj działalności
prowadzonej przez te instytucje.
art. 46.
więcej
właściwym do spraw szkolnictwa wyższego i nauki oraz ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz instytucji
i laboratoriów uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności
przywozowych, o których mowa w art. 55 lit. a Rozporządzenia ustanawiającego
wspólnotowy system zwolnień celnych, mając na uwadze rodzaj działalności
prowadzonej przez te instytucje i laboratoria.
art. 47.
więcej
właściwym do spraw szkolnictwa wyższego i nauki oraz ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz szpitali i innych
jednostek służby zdrowia oraz medycznych instytutów badawczych uprawnionych do
korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych, o których mowa w art. 57
ust. 1 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych. W
wykazie mogą być umieszczone tylko jednostki, które gwarantują wykorzystanie
zwolnionych od należności przywozowych towarów zgodnie z przeznaczeniem.
art. 48.
więcej
właściwym do spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz instytucji powołanych do
kontroli jakości surowców używanych do produkcji produktów leczniczych,
uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych, o których
mowa w art. 59 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień
celnych. W wykazie mogą być umieszczone tylko instytucje, które wykorzystują
substancje posiadające atest Światowej Organizacji Zdrowia w celu kontroli jakości
surowców używanych do produkcji produktów leczniczych oraz gwarantują
wykorzystanie zwolnionych od należności przywozowych towarów zgodnie
z przeznaczeniem.
art. 49.
więcej
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do
spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi,
w drodze rozporządzenia, warunki, jakie muszą spełniać instytucje i organizacje,
o których mowa w art. 61 ust. 1 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy
system zwolnień celnych, mając na uwadze rodzaj i charakter działalności
prowadzonej przez te instytucje i organizacje.
art. 50.
więcej
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do
spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi,
w drodze rozporządzenia, warunki, jakie muszą spełniać instytucje i organizacje,
o których mowa w art. 67 ust. 1 lit. b oraz w art. 68 ust. 1 lit. b Rozporządzenia
ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, mając na uwadze rodzaj
i charakter działalności prowadzonej przez te instytucje i organizacje.
art. 51.
więcej
art. 52.
więcej
w art. 94 ust. 1 unijnego kodeksu celnego, jest osoba wpisana do wykazu gwarantów
uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako zabezpieczenie pokrycia kwot
wynikających z długów celnych, zwanego dalej „wykazem”.
2. Do wykazu wpisuje się osobę, która:
1) ma siedzibę na obszarze celnym Unii;
2) prowadzi na terytorium kraju działalność:
a) bankową albo
b) ubezpieczeniową;
3) posiada uprawnienie do udzielania gwarancji;
4) daje rękojmię prawidłowego wywiązywania się z zobowiązań wobec organów
celnych.
3. Wykaz prowadzi i dokonuje w nim odpowiednich wpisów minister właściwy
do spraw finansów publicznych.
4. Wpis do wykazu następuje na wniosek zainteresowanej osoby, złożony do
ministra właściwego do spraw finansów publicznych, po uzyskaniu od Komisji
Nadzoru Finansowego informacji:
1) potwierdzającej spełnianie przez tę osobę:
a) warunków, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3,
b) wymogów kapitałowych określonych przepisami prawa;
2) o toczących się przed Komisją Nadzoru Finansowego postępowaniach wobec tej
osoby.
5. W przypadku instytucji kredytowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz
z 2020 r. poz. 284, 288, 321 i 1086), oraz zakładu ubezpieczeń, który wykonuje
działalność na podstawie przepisów rozdziału 8 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 895 i 1180),
Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje informację, o której mowa w ust. 4,
niezwłocznie po otrzymaniu informacji od właściwego organu nadzoru państwa
członkowskiego Unii Europejskiej.
6. Wykaz składa się z dwóch części, w których wpisuje się:
1) w części I – banki i instytucje kredytowe;
2) w części II – zakłady ubezpieczeń.
7. Wpis do wykazu zawiera nazwę osoby oraz adres jej siedziby.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje decyzje o wpisie
do wykazu, odmowie dokonania wpisu oraz skreśleniu z wykazu. Decyzje są
przekazywane do wiadomości Komisji Nadzoru Finansowego.
9. Komisja Nadzoru Finansowego jest zobowiązana niezwłocznie powiadamiać
ministra właściwego do spraw finansów publicznych o zmianach:
1) dotyczących informacji, o których mowa w ust. 4;
2) danych, o których mowa w ust. 7.
10. Z wykazu skreśla się osobę, jeżeli:
1) nie spełnia wymogów, o których mowa w ust. 2;
2) nie wywiązuje się z zobowiązań wobec organów celnych;
3) złożyła wniosek o skreślenie z wykazu;
4) uległa likwidacji.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia i aktualizuje
do celów informacyjnych w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych wykaz,
a także informację o gwarantach akredytowanych w Unii, o których mowa w art. 94
ust. 1 unijnego kodeksu celnego.
art. 53.
więcej
rozporządzenia:
1) sposób złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce,
2) dokumenty uważane za równoważne z depozytem w gotówce, mające wartość
płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organy celne,
3) sposób potwierdzenia przez organ celny złożenia zabezpieczenia
– mając na uwadze, w szczególności, jednolitość postępowania w tym zakresie,
a także uwzględniając potrzeby gospodarcze przedsiębiorców.
art. 54.
więcej
rozporządzenia:
1) określić formy zabezpieczenia, o których mowa w art. 92 ust. 1 lit. c unijnego
kodeksu celnego, oraz przypadki i warunki korzystania z tych form
zabezpieczenia,
2) zezwolić, aby zobowiązanie gwaranta było składane w formie innej niż
określono w załącznikach 32-01, 32-02 i 32-03 do rozporządzenia
wykonawczego, zgodnie z art. 151 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego, a także
określić tę formę
– biorąc pod uwagę zapewnienie skuteczności poboru należności celnych.
art. 55.
więcej
o którym mowa w art. 88 ust. 1 i 2 rozporządzenia delegowanego.
art. 56.
więcej
celnego, powiadomienie dłużnika o kwocie należności nie może nastąpić po upływie
5 lat, licząc od dnia powstania długu celnego.
art. 57.
więcej
1) przy zapłacie gotówką – dzień wpłacenia kwoty należności w kasie urzędu
skarbowego lub w kasie podmiotu obsługującego ten urząd lub na rachunek
właściwego urzędu skarbowego w banku, w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, w biurze usług płatniczych, w instytucji płatniczej
lub w instytucji pieniądza elektronicznego;
2) w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku bankowego dłużnika
lub rachunku dłużnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub
rachunku płatniczego dłużnika w instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza
elektronicznego na podstawie polecenia przelewu lub zapłaty za pomocą innego
niż polecenie przelewu instrumentu płatniczego, zwanego dalej „innym
instrumentem płatniczym”.
2. W przypadku polecenia przelewu z rachunku bankowego dłużnika w banku
lub instytucji kredytowej lub rachunku płatniczego dłużnika w unijnej instytucji
płatniczej w rozumieniu art. 2 pkt 32 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach
płatniczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 794) lub unijnej instytucji pieniądza elektronicznego
niemających siedziby lub oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za termin
zapłaty kwoty należności uważa się dzień złożenia zlecenia płatniczego przez
dłużnika, jeżeli wpłacana kwota zostanie uznana na rachunku bankowym urzędu
skarbowego w terminie wskazanym w art. 54 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o
usługach płatniczych. W razie przekroczenia tego terminu za termin zapłaty uważa się
dzień uznania kwoty na rachunku bankowym urzędu skarbowego.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw łączności i po zasięgnięciu opinii Prezesa
Narodowego Banku Polskiego, może określić, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza wpłaty gotówkowej oraz polecenia przelewu na rachunek bankowy urzędu
skarbowego, uwzględniając dane identyfikujące wpłacającego oraz tytuł wpłaty.
Art. 57a. 1. Zlecenia płatnicze na rzecz urzędów skarbowych mogą być składane
również w postaci elektronicznej, przy użyciu oprogramowania udostępnionego przez
bank lub innego dostawcę usług płatniczych w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia
2011 r. o usługach płatniczych uprawnionego do przyjmowania zleceń płatniczych,
albo w inny sposób uzgodniony z bankiem lub z innym dostawcą usług płatniczych
przyjmującym zlecenie.
2. Zlecenie płatnicze, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać dane
identyfikujące wpłacającego oraz wskazywać tytuł wpłaty, przy czym niepodanie lub błędne podanie tych informacji stanowi podstawę do odmowy realizacji wpłaty
gotówkowej lub polecenia przelewu.
3. Rozliczanie płatności na rzecz urzędu skarbowego następuje poprzez
międzybankowy system rozliczeń elektronicznych w krajowej organizacji
rozliczeniowej lub poprzez system elektronicznych rozrachunków
międzyoddziałowych Narodowego Banku Polskiego.
Art. 57b. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2, dłużnik ponosi
koszty opłat i prowizji związanych z zapłatą kwoty należności za pomocą innego
instrumentu płatniczego.
2. W miejscu zapłaty innym instrumentem płatniczym urząd skarbowy jest
obowiązany zamieścić informację o pobieraniu i wysokości opłat i prowizji z tytułu
płatności za pomocą tego instrumentu. Przed dokonaniem zapłaty należności za
pomocą innego instrumentu płatniczego dłużnik jest informowany o pobieraniu i
wysokości opłat i prowizji z tytułu zapłaty za pomocą tego instrumentu.
3. Zapłata należności za pomocą innego instrumentu płatniczego jest możliwa,
jeżeli urząd skarbowy dysponuje odpowiednim urządzeniem do autoryzacji transakcji
płatniczych.
art. 58.
więcej
rozporządzenia, wyrażoną w euro równowartość kwoty, powyżej której należności
uiszcza się w formie bezgotówkowej. Rozporządzenie powinno uwzględniać
zachowanie bezpieczeństwa w obrocie pieniężnym.
art. 59.
więcej
rozporządzenia:
1) termin, w którym może być złożony wniosek o wydanie pozwolenia na
odroczenie terminu płatności należności celnych w przypadku, o którym mowa
w art. 110 lit. a unijnego kodeksu celnego,
2) termin, od którego możliwe jest korzystanie z odroczenia płatności należności
celnych w przypadkach, o których mowa w art. 110 lit. b lub c unijnego kodeksu
celnego,
3) termin płatności należności celnych w przypadkach, o których mowa w art. 111
ust. 3 lub 4 unijnego kodeksu celnego
– biorąc pod uwagę zapewnienie jednolitości postępowania organów celnych oraz
ułatwienie formalności celnych.
art. 60.
więcej
art. 61.
więcej
złożonego zabezpieczenia nie pokryła kwoty wynikającej z długu celnego, stosuje się
odpowiednio przepisy rozdziału 3 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa, chyba że przepisy prawa celnego stanowią inaczej.
2. Zabezpieczenia można dokonać również:
1) przed zaksięgowaniem kwoty należności;
2) w toku postępowania celnego lub kontroli celnej, przed wydaniem decyzji
określającej kwotę należności wynikającą z długu celnego.
3. Zabezpieczenie następuje w drodze decyzji. W przypadku, o którym mowa
w ust. 2, organ celny określa w decyzji o zabezpieczeniu przybliżoną kwotę
należności w oparciu o dane dotyczące podstawy ustalenia wysokości tej kwoty.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
art. 62.
więcej
art. 63.
więcej
upływie 10 dni od dnia powiadomienia dłużnika o wysokości zaksięgowanej kwoty
należności.
2. (uchylony)
Art. 63a. 1. W przypadku uchylenia decyzji określającej kwotę należności
wynikającą z długu celnego i przekazania sprawy do rozpatrzenia właściwemu
organowi celnemu kwota należności uiszczona na podstawie decyzji określającej tę
kwotę staje się zabezpieczeniem kwoty wynikającej z długu celnego w dniu
następującym po dniu doręczenia decyzji o uchyleniu przez organ celny lub po dniu
doręczenia organowi celnemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego
stwierdzającego nieważność lub uchylającego tę decyzję, wraz ze stwierdzeniem jego
prawomocności.
2. Jeżeli zostanie wydana nowa decyzja określająca kwotę należności w tej
sprawie, to:
1) różnica pomiędzy zabezpieczeniem, o którym mowa w ust. 1, a kwotą
wynikającą z nowej decyzji jako nadwyżka zabezpieczenia podlega zwolnieniu;
2) pozostała część zabezpieczenia jest zaliczana na poczet należności wynikających
z nowej decyzji.
art. 64.
więcej
art. 65.
więcej
wynosi 10 dni.
2. Kwotę należności celnych nieuiszczoną w terminie pokrywa się ze złożonego
zabezpieczenia.
3. Do ustalenia stawki odsetek kredytowych, o której mowa w art. 112 unijnego
kodeksu celnego, oraz stawki odsetek za zwłokę, o której mowa w art. 114 unijnego
kodeksu celnego, stosuje się stopę referencyjną ustalaną zgodnie z przepisami
o Narodowym Banku Polskim.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
6a. (uchylony)
6b. (uchylony)
6c. Do odsetek za zwłokę, o których mowa w art. 114 unijnego kodeksu celnego,
przepisy art. 53 § 3 i art. 55 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 58 tej ustawy stosuje
się odpowiednio.
6d. Jeżeli dokonana wpłata nie pokrywa kwoty należności celnej wraz
z odsetkami za zwłokę, wpłatę tę zalicza się w pierwszej kolejności na poczet kwoty
należności celnej.
7. Kwot należności można dochodzić w terminie 5 lat, licząc od dnia, w którym
zostały zaksięgowane.
8. Bieg przedawnienia terminu, o którym mowa w ust. 7, zostaje przerwany
wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym dłużnik został zawiadomiony.
Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia
następującego po dniu, w którym zakończono postępowanie egzekucyjne.
9. Kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywa biegu terminu
przedawnienia.
10. Bieg przedawnienia terminu, o którym mowa w ust. 7, zostaje zawieszony
z dniem:
1) wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie
skarbowe, o którym dłużnik został zawiadomiony;
2) wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
11. Termin przedawnienia biegnie dalej od dnia następującego po dniu:
1) prawomocnego zakończenia postępowania karnego lub postępowania w sprawie
o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;
2) doręczenia organowi celnemu prawomocnego orzeczenia sądu
administracyjnego.
Art. 65a. 1. W przypadku doręczania przez operatora wyznaczonego
w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, zwanego dalej
„operatorem”, przesyłek zawierających towary, w stosunku do których istnieje
obowiązek uiszczenia należności przywozowych, operator jest zobowiązany pobrać te
należności od odbiorcy przed wydaniem mu przesyłki.
2. Pobrane należności przywozowe operator jest zobowiązany przekazać na
rachunek urzędu skarbowego określonego na podstawie art. 70 ust. 5 w terminie 10
dni od dnia wydania przesyłki odbiorcy.
3. Najpóźniej następnego dnia roboczego po upływie terminu, o którym mowa w
ust. 2, operator jest zobowiązany dostarczyć do urzędu celno-skarbowego, w którym
przesyłka została przedstawiona, dowód przekazania należności przywozowych wraz
z wykazem zawierającym numery dokumentów celnych dotyczących przesyłki, datę
wydania przesyłki odbiorcy oraz kwotę należności przywozowych.
4. W przypadku niepobrania należności przywozowych od odbiorcy przesyłki,
operator jest zobowiązany do uiszczenia tych należności w terminie 10 dni od dnia
wydania przesyłki odbiorcy.
5. W przypadku niedotrzymania terminu, o którym mowa w ust. 2 i 4, operator
jest zobowiązany do zapłaty odsetek, o których mowa w art. 114 unijnego kodeksu
celnego.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. Organ celny, w drodze decyzji, określa:
1) kwotę należności przywozowych wynikającą z dokumentów celnych
towarzyszących przesyłce, nieprzekazanych lub nieuiszczonych przez operatora
w terminie, o którym mowa w ust. 2 lub 4;
2) równowartość kwoty uiszczonej przez Rzeczpospolitą Polską za nieterminowe
przekazanie środka własnego do budżetu Unii spowodowane niedotrzymaniem
przez operatora terminów:
a) zwrotu organowi celnemu uzupełnionych i podpisanych przez odbiorcę
przesyłki kart dokumentów celnych,
b) dostarczenia organowi celnemu dowodu przekazania należności
przywozowych wraz z wykazem zawierającym numery dokumentów
celnych, datę pobrania należności od odbiorcy oraz ich kwotę.
9. Operator jest zobowiązany do uiszczenia równowartości kwoty, o której mowa
w ust. 8 pkt 2, pomniejszonej o kwotę odsetek, o których mowa w ust. 5.
10. W przypadku gdy organ celny wyda, na podstawie przepisów unijnego
kodeksu celnego, decyzję o zwrocie lub umorzeniu w całości lub części należności
przywozowych wynikających z dokumentów celnych, to:
1) zwrot tych należności następuje na rzecz operatora, jeżeli operator uiścił je
w sytuacji, o której mowa w ust. 4;
2) umorzenie tych należności następuje również w stosunku do operatora.
Art. 65b. W przypadku przyjęcia przez operatora przesyłek zawierających
towary przeznaczone do wywozu poza obszar celny Unii, w stosunku do których na
nadawcy ciąży obowiązek uiszczenia należności wywozowych, przepisy art. 65a
stosuje się odpowiednio, przy czym termin określony w art. 65a ust. 2 i 4 liczony jest
od dnia, w którym nadawca przesyłki uzupełnił i podpisał odpowiedni dokument
celny.
Art. 65c. Organ celny zawiadamia dłużnika o zawieszeniu biegu terminu
przedawnienia kwoty należności w przypadku, o którym mowa w art. 65 ust. 10 pkt 1,
najpóźniej z upływem terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 65 ust. 7, oraz
o dalszym biegu terminu przedawnienia po upływie okresu zawieszenia.
art. 66.
więcej
mowa w art. 114 unijnego kodeksu celnego, stosuje się odpowiednio przepisy art. 29 oraz działu III rozdziałów 14 i 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
2. W zakresie wykonania obowiązków o charakterze pieniężnym lub
niepieniężnym wynikających z przepisów prawa celnego stosuje się przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji, chyba że przepisy prawa celnego
stanowią inaczej.
art. 67.
więcej
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. Od ceł antydumpingowych zwracanych na podstawie decyzji Komisji
Europejskiej, o której mowa w art. 11 ust. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009
z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach
dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz. Urz.
UE L 343 z 22.12.2009, str. 51, z późn. zm.), organ celny płaci odsetki, jeżeli
decyzja Komisji Europejskiej nie zostanie wykonana w terminie, o którym mowa
w art. 11 ust. 8 zdanie ostatnie tego rozporządzenia.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, odsetki oblicza się w wysokości
i według zasad obowiązujących dla wypłaty odsetek od zwracanych należności
celnych.
Art. 67a. Do zaokrąglania podstaw naliczania należności przywozowych
i wywozowych, kwoty tych należności oraz odsetek stosuje się odpowiednio
art. 63 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
art. 68.
więcej
zaległe lub bieżące zobowiązania dłużnika wobec organu celnego.
Art. 68a. (uchylony).
Art. 68b. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 140 ust. 2 rozporządzenia
delegowanego, urząd celny, o którym mowa w art. 221 ust. 2 rozporządzenia
wykonawczego, wydaje na wniosek osoby zainteresowanej zaświadczenie
potwierdzające wywóz towarów.
2. Warunkiem wydania zaświadczenia jest przedstawienie przez wnioskodawcę
dokumentów, z których jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem
wywozu zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia i odebrane przez odbiorcę
wskazanego w dokumentach przewozowych i fakturze.
art. 69.
więcej
1) naczelnik urzędu celno-skarbowego – jako organ pierwszej instancji;
2) dyrektor izby administracji skarbowej – jako:
a) organ odwoławczy od decyzji naczelnika urzędu celno-skarbowego,
b) organ pierwszej instancji w sprawach określonych w przepisach prawa
celnego oraz przepisach odrębnych,
c) organ odwoławczy od decyzji wydanych przez ten organ w pierwszej
instancji, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej;
3) Szef Krajowej Administracji Skarbowej – jako organ odwoławczy od decyzji, o
których mowa w art. 70 ust. 2;
4) minister właściwy do spraw finansów publicznych – jako organ odwoławczy od
decyzji wydanych przez ten organ w pierwszej instancji.
2. Organami wyższego stopnia są organy odwoławcze.
art. 70.
więcej
których mowa w:
1) art. 38 ust. 1, art. 89 ust. 5, art. 110, art. 112 ust. 1, art. 166 ust. 2, art. 179 ust. 1,
art. 182 ust. 1, art. 185 ust. 1, art. 214 ust. 1 – w zakresie dotyczącym
zatwierdzania ewidencji w wolnych obszarach celnych, art. 230, art. 233 ust. 4, art. 243 ust. 1 – w zakresie dotyczącym określania miejsc wejścia i wyjścia
w wolnym obszarze celnym, i art. 244 ust. 2–4 unijnego kodeksu celnego;
2) art. 115 – z wyjątkiem wyznaczenia lub uznania miejsca w celu jednorazowego
przedstawienia towarów organom celnym, art. 120 ust. 1
i art. 128 rozporządzenia delegowanego;
3) art. 17a ust. 2 i art. 96 ust. 1 pkt 4–6.
2. Dyrektor lub dyrektorzy izb administracji skarbowej wyznaczeni przez
ministra właściwego do spraw finansów publicznych są właściwi w sprawach
dotyczących:
1) pozwoleń na korzystanie z procedury TIR;
2) wiążącej informacji taryfowej i wiążącej informacji o pochodzeniu towaru;
3) prowadzenia listy agentów celnych oraz wydawania decyzji w sprawach wpisu
osoby na listę agentów celnych, skreślenia osoby z listy agentów celnych
i zawieszenia w działalności agenta celnego;
4) wydawania decyzji w sprawach ochrony praw własności intelektualnej.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia,
wyznaczy dyrektora lub dyrektorów izb administracji skarbowej właściwych do
prowadzenia spraw, o których mowa w ust. 2. Rozporządzenie powinno szczegółowo
określać zakres spraw, które może prowadzić wyznaczony dyrektor izby administracji
skarbowej, uwzględniając potrzebę sprawnego wykonywania zadań oraz jednolitości
postępowania.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia,
może wyznaczyć dyrektora lub dyrektorów izb administracji skarbowej właściwych
do prowadzenia spraw innych niż określone w ust. 2. Rozporządzenie powinno
szczegółowo określać zakres spraw, które może prowadzić wyznaczony dyrektor izby
administracji skarbowej, uwzględniając potrzebę sprawnego wykonywania zadań oraz
jednolitości postępowania.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, urząd skarbowy lub urzędy skarbowe, na których rachunek bankowy
dokonuje się wpłaty kwot z tytułu należności przywozowych lub wywozowych oraz z
których rachunku bankowego dokonuje się wypłaty z tytułu zwrotu należności
przywozowych lub wywozowych, uwzględniając potrzebę zapewnienia sprawnego
poboru i zwrotu tych należności.
art. 71.
więcej
rozporządzenia, właściwość miejscową organów celnych, mając na uwadze,
w szczególności, zakres zadań wykonywanych przez te organy, a także rodzaje
procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary. Rozporządzenie powinno
uwzględniać możliwość sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej, a także
gospodarcze potrzeby przedsiębiorców.
art. 72.
więcej
art. 19 i 20 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa stosuje się
odpowiednio.
art. 73.
więcej
przepisy art. 12, art. 138a § 4, art. 141–143, art. 168, art. 170 oraz działu IV rozdziałów
2, 5, 6, 9, 10, 11 – z wyłączeniem art. 200, oraz rozdziałów 21–23 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, a do odwołań stosuje się odpowiednio także
przepisy art. 140 § 1, art. 162 § 1–3, art. 163 § 2, art. 169 § 1 i 1a, art. 210 § 1 pkt 1–6
i 8 oraz § 2, art. 220, art. 221, art. 222, art. 223, art. 226–229, art. 232, art. 233 § 1 i 2,
art. 234 oraz art. 234a tej ustawy.
2. Czynności podjęte w sprawach celnych na podstawie przepisów ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z wyjątkiem rozstrzygnięć, o których
mowa w art. 163 § 2, art. 179 § 2, art. 228 § 1, art. 262 § 5, art. 263 § 1, art. 268 § 3
oraz art. 270a tej ustawy:
1) nie są uznawane za decyzje w rozumieniu przepisów prawa celnego;
2) są zaskarżalne tylko w odwołaniu od decyzji.
3. Do wydawania zaświadczeń stosuje się odpowiednio przepisy działu VIIIa
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że odmowa wydania
zaświadczenia lub zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie
następuje w drodze decyzji w rozumieniu przepisów prawa celnego.
Art. 73a. (uchylony).
Art. 73b. W sprawie wstrzymania wykonania decyzji właściwy jest:
1) organ celny, który wydał decyzję – do czasu przekazania odwołania wraz
z aktami sprawy właściwemu organowi odwoławczemu;
2) organ odwoławczy – po otrzymaniu odwołania wraz z aktami sprawy.
Art. 73c. Na potrzeby stosowania przepisów prawa celnego za osobę uznaje się
również spółkę cywilną.
art. 74.
więcej
przekształconych stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 14 działu III ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
art. 75.
więcej
art. 76.
więcej
upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła.
art. 77.
więcej
wykonania określonych czynności za zgodą osoby udzielającej upoważnienia.
art. 78.
więcej
art. 79.
więcej
art. 80.
więcej
następujące warunki:
1) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
2) posiada kwalifikacje lub doświadczenie w zakresie obsługi celnej podmiotów
gospodarczych;
3) nie została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko
wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi
pieniędzmi i papierami wartościowymi lub przestępstwo skarbowe;
4) wystąpiła z wnioskiem o wpis na listę agentów celnych.
2. Warunek określony w ust. 1 pkt 2 należy uznać za spełniony, jeżeli
wnioskodawca posiada:
1) dyplom ukończenia studiów wyższych, na kierunku w dziedzinie nauk
ekonomicznych, prawnych lub technicznych, obejmującym wiedzę
i umiejętności z zakresu prawa administracyjnego i finansowego,
w szczególności prawa celnego, albo świadectwo ukończenia studiów
podyplomowych w tym zakresie, lub
2) co najmniej trzyletnie doświadczenie w sprawach celnych albo
3) decyzję o uznaniu kwalifikacji do wykonywania zawodu agenta celnego wydaną
na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania
kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej (Dz. U. z 2020 r. poz. 220).
3. Przez doświadczenie w sprawach celnych należy rozumieć okres zawodowego
wykonywania przed organem celnym czynności określonych przepisami prawa
celnego lub okres kształcenia specjalistycznego w szkołach policealnych,
przygotowującego do wykonywania takich czynności, w przypadku ukończenia go nie
wcześniej niż 5 lat przed złożeniem wniosku o wpis.
4. Działalność agenta celnego może zostać zawieszona na czas toczącego się
przeciwko agentowi postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
5. Agent celny jest obowiązany zawiadomić organ prowadzący listę agentów
celnych o zaprzestaniu spełniania warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub 3,
w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tego faktu.
6. Z listy agentów celnych skreśla się osobę w przypadku:
1) gdy przestała ona spełniać jeden z warunków, o których mowa w ust. 1;
2) jej śmierci.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia do celów
informacyjnych listę agentów celnych w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów
publicznych.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób prowadzenia listy agentów celnych oraz tryb dokonywania
wpisu na listę, a także dokumenty dołączane do wniosku o wpis, mając na uwadze
zapewnienie sprawnego i jednolitego postępowania przy dokonywaniu wpisu.
art. 81.
więcej
art. 82.
więcej
wynikające z przepisów prawa celnego, organ celny może podejmować wszelkie
niezbędne działania w celu uregulowania sytuacji towaru, w tym także prowadzić
postępowanie i wydawać decyzje w stosunku do osoby nieznanej.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, decyzja jest wydawana bez
oznaczania strony.
art. 83.
więcej
lub adresu oraz decyzje, o których mowa w art. 82, wywiesza się na okres 14 dni
w siedzibie organu celnego prowadzącego postępowanie. Pisma oraz decyzje uważa
się za doręczone po upływie tego terminu.
art. 84.
więcej
siedziby na terytorium kraju lub w innym państwie członkowskim Unii, jeżeli nie
ustanowiła przedstawiciela celnego, jest obowiązana do ustanowienia w kraju
pełnomocnika do spraw doręczeń. Ustanowienie pełnomocnika jest skuteczne także
w postępowaniu, o którym mowa w art. 31 ust. 2.
1a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli doręczanie pism osobie następuje za
pomocą środków komunikacji elektronicznej.
2. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio art. 83.
3. (uchylony)
art. 85.
więcej
art. 86.
więcej
sporządzone przez organy celne państwa obcego lub inne uprawnione podmioty
państwa obcego.
2. Organ celny może żądać od strony postępowania:
1) urzędowego tłumaczenia na język polski dokumentów sporządzonych w języku
obcym;
2) przedłożenia dokumentów zagranicznych zalegalizowanych przez właściwe
organy polskie działające w kraju albo polskie przedstawicielstwa
dyplomatyczne lub urzędy konsularne.
art. 87.
więcej
art. 88.
więcej
wykroczenie skarbowe lub postępowania karnego nie stanowi przeszkody do
prowadzenia postępowania w sprawie celnej.
art. 89.
więcej
określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ celny
przyjmuje od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
2. Przed przyjęciem oświadczenia organ celny uprzedza stronę
o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
art. 90.
więcej
w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, jeżeli dotyczą tej samej
osoby i są ze sobą w związku.
Art. 90a. (uchylony).
Art. 90b. Odwołanie od decyzji organu celnego powinno również wskazywać
osobę, od której pochodzi, jej adres (miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu,
siedziby albo miejsca prowadzenia działalności) lub adres do doręczeń w kraju, numer
EORI, o ile go posiada, a w przypadku nierezydentów – numer i serię paszportu lub
innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, lub inny numer identyfikacyjny, o ile
nie posiadają numeru EORI.
Art. 90c. W przypadku nieuwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu
organ odwoławczy wydaje jedną decyzję w sprawie nieuwzględnienia wniosku
o przywrócenie terminu i uchybienia terminowi do wniesienia odwołania.
Art. 90d. Przed wydaniem decyzji organ odwoławczy wyznacza osobie
siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału
dowodowego; termin ten za zgodą osoby może zostać skrócony.
Art. 90e. 1. Załatwienie sprawy w postępowaniu odwoławczym powinno
nastąpić nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia otrzymania odwołania przez organ
odwoławczy.
2. Do terminu określonego w ust. 1 nie wlicza się terminów przewidzianych
w przepisach prawa celnego dla dokonania określonych czynności oraz okresów
opóźnień spowodowanych z winy osoby składającej odwołanie albo z przyczyn
niezależnych od organu.
art. 91.
więcej
celne lub inne laboratoria akredytowane zgodnie z odrębnymi przepisami, a także przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca
2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695,
875 i 1086), lub inne podmioty, które dysponują metodami i wyposażeniem
niezbędnym dla danego rodzaju badań lub analiz.
art. 92.
więcej
opłaty, w przypadku gdy:
1) badanie lub analiza zostaną przeprowadzone na żądanie osoby;
2) rozpatrzenie wniosku o wydanie wiążącej informacji taryfowej lub wiążącej
informacji o pochodzeniu towaru wymaga przeprowadzenia badania lub analizy.
3) (uchylony)
4) (uchylony)
2. Osoba, na wezwanie organu celnego, jest obowiązana do uiszczenia zaliczki
w określonej wysokości na pokrycie opłat za badania lub analizy, o których mowa
w ust. 1.
2a. W przypadku nieuiszczenia zaliczki w wyznaczonym terminie:
1) uznaje się żądanie osoby za wycofane – w przypadku, o którym mowa w ust. 1
pkt 1;
2) organ celny odmawia przyjęcia wniosku lub wydaje decyzję o odmowie wydania
wiążącej informacji – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Kwota opłat powinna odpowiadać rzeczywistym wydatkom poniesionym
z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, ryczałtowe stawki opłat za badania lub analizy przeprowadzane przez
laboratoria celne. Określając stawki opłat, należy uwzględnić rodzaj
przeprowadzanych badań lub analiz, stopień ich skomplikowania i pracochłonność.
art. 93.
więcej
1) przechowanie towarów w depozycie lub w magazynie czasowego składowania
prowadzonym przez organ celny;
2) wykonywanie na wniosek osoby zainteresowanej czynności przewidzianych w
przepisach prawa celnego w miejscu innym niż urząd celno-skarbowy lub poza
czasem pracy urzędu celno-skarbowego.
1a. W przypadku przechowywania w depozycie urzędu celno-skarbowego
towarów zajętych na podstawie art. 30 ust. 1 całkowita opłata za to przechowywanie
nie może być niższa niż równowartość kwoty 10 euro i wyższa niż wartość celna
towaru.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, stawki opłat oraz sposób ich obliczania za:
1) przechowywanie towarów w depozycie, w tym w depozycie, o którym mowa
w ust. 1a, oraz w magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ
celny, uwzględniając wartość celną tych towarów albo wartość rynkową towaru
identycznego lub podobnego;
2) czynności przewidziane w przepisach prawa celnego, o których mowa w ust. 1
pkt 2, uwzględniając ich charakter.
Art. 93a. 1. Kwoty opłat, o których mowa w art. 92 i art. 93, są ustalane przez
organ celny w drodze decyzji.
2. Doręczenie decyzji, o której mowa w ust. 1, nie może nastąpić po upływie
3 lat, licząc od dnia zakończenia czynności, za dokonanie których pobierane są opłaty.
3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2, w odniesieniu do zabezpieczania
i poboru opłat stosuje się odpowiednio przepisy prawa celnego, dotyczące
zabezpieczania i poboru należności przywozowych.
Art. 93b. 1. Opłaty podlegają odpowiednio zwrotowi lub umorzeniu, gdy okaże
się, że w chwili ich uiszczenia lub ustalenia, kwota tych opłat była nienależna.
2. Opłaty nie podlegają zwrotowi lub umorzeniu, w przypadku gdy fakty, które
doprowadziły do uiszczenia lub ustalenia opłat nienależnych, są wynikiem
świadomego działania osoby zobowiązanej.
3. Opłaty są zwracane lub umarzane po złożeniu wniosku przed upływem roku
od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w art. 93a ust. 1.
4. W sprawie zwrotu lub umorzenia opłat w całości lub części organ celny orzeka
w drodze decyzji.
5. W zakresie nieuregulowanym w ust. 3 i 4, w odniesieniu do zwrotu lub
umorzenia opłat stosuje się odpowiednio przepisy prawa celnego, dotyczące zwrotu
lub umorzenia należności przywozowych.
art. 94.
więcej
art. 95.
więcej
podlegają opłacie skarbowej oraz innym opłatom o charakterze publicznoprawnym.
Art. 95a. (uchylony).
Art. 95b. 1. Indywidualne dane zawarte w zgłoszeniu celnym oraz innych
dokumentach składanych przez zgłaszającego objęte są tajemnicą celną.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do danych zawartych w:
1) aktach postępowania celnego oraz aktach postępowania w sprawach o
przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe;
2) dokumentacji rachunkowej organu celnego;
3) informacjach uzyskanych przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej lub
naczelnika urzędu celno-skarbowego z banków oraz z innych źródeł niż
wymienione w ust. 1.
3. Do przestrzegania tajemnicy celnej obowiązani są funkcjonariusze Służby
Celno-Skarbowej oraz członkowie korpusu służby cywilnej zatrudnieni w jednostkach
organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej, którzy w związku
z wykonywaniem obowiązków uzyskali dostęp do informacji stanowiących tajemnicę
celną.
4. Osoby wymienione w ust. 3 są obowiązane do złożenia na piśmie
przyrzeczenia następującej treści:
„Przyrzekam, że będę przestrzegał tajemnicy celnej. Oświadczam, że są mi
znane przepisy o odpowiedzialności karnej za ujawnienie tej tajemnicy.”.
5. Do przestrzegania tajemnicy celnej obowiązane są również inne osoby, którym
udostępniono informacje objęte tajemnicą celną, chyba że na ich ujawnienie zezwala
przepis prawa.
6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do osób, które przekazały informacje objęte
tajemnicą celną.
7. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1–6 przepisy art. 294 § 3, art. 295, art.
296–297a oraz art. 299–299b i art. 301 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa stosuje się odpowiednio.
8. Naruszenie tajemnicy celnej podlega odpowiedzialności karnej jak za
naruszenie tajemnicy skarbowej.
9. Przepisów o tajemnicy celnej nie stosuje się do informacji podlegających
ochronie na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych.
art. 96.
więcej
z towarami objętymi Wspólną Polityką Rolną obejmuje czynności związane
z przywozem towarów na obszar celny Unii i wywozem towarów z tego obszaru oraz:
1) sprawdzanie i saldowanie pozwoleń na przywóz lub wywóz oraz świadectw IP,
o których mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1488/2001
z dnia 19 lipca 2001 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Rady
(WE) nr 3448/93 w odniesieniu do obejmowania pewnych ilości niektórych
produktów podstawowych wymienionych w załączniku I do Traktatu
ustanawiającego Wspólnotę Europejską ustaleniami dotyczącymi
uszlachetniania czynnego bez uprzedniego badania warunków gospodarczych
(Dz. Urz. UE L 196 z 20.07.2001, str. 9, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 33, str. 126, z późn. zm.);
2) przyjmowanie, sprawdzanie i potwierdzanie wniosków o refundację;
3) pobór i badania laboratoryjne próbek towarów;
4) wydawanie pozwoleń na prowadzenie magazynów żywnościowych;
5) wydawanie pozwoleń na stosowanie procedury planowej;
6) uznawanie miejsc załadunku dla potrzeb odpraw towarów wywożonych
z wnioskiem o refundację;
7) wykonywanie czynności dozoru i kontroli celnej w miejscach, w których towary
objęte refundacją są składowane lub przetwarzane przed ich wywozem;
8) inne czynności wynikające z przepisów unijnych regulujących Wspólną Politykę
Rolną.
2. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, przepisy dotyczące
przywozu towarów na obszar celny Unii i wywozu towarów z tego obszaru oraz
wykonywania czynności kontroli celnej stosuje się odpowiednio.
3. Czynności w ramach postępowania z towarami objętymi Wspólną Polityką
Rolną w zakresie przewidzianym dla organów celnych są realizowane we współpracy
z właściwą agencją płatniczą ustanowioną w przepisach odrębnych.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych może określić, w drodze
rozporządzenia, sposób współpracy organów celnych z agencją płatniczą przy
wykonywaniu zadań wynikających z przepisów unijnych regulujących Wspólną
Politykę Rolną, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji tych
zadań.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych może określić, w drodze
rozporządzenia, dokumenty stosowane w obrocie towarami objętymi Wspólną
Polityką Rolną oraz szczegółowe warunki i tryb postępowania z tymi towarami,
w zakresie przewidzianym dla organów celnych, mając na uwadze zapewnienie
właściwego dozoru i kontroli celnej oraz wykonywania zadań wynikających
z przepisów unijnych regulujących Wspólną Politykę Rolną. Rozporządzenie powinno
określać wzory i szczegółowy sposób stosowania dokumentów, szczegółowe warunki
i tryb wydawania pozwoleń na prowadzenie magazynów żywnościowych i stosowanie
procedury planowej oraz szczegółowe warunki i tryb uznawania miejsc uznanych na
potrzeby załadunku.
art. 97.
więcej
1) zgłoszenie INTRASTAT – przekazanie organom celnym w postaci
elektronicznej, sporządzonych w określony sposób, informacji dla celów
ewidencji i statystyki dotyczącej obrotu towarowego z państwami
członkowskimi Unii;
2) osoba zobowiązana – osobę fizyczną lub osobę prawną, a także jednostkę
organizacyjną niemającą osobowości prawnej, uczestniczącą w obrocie
towarowym z państwami członkowskimi Unii i zobowiązaną do przekazywania
informacji dla celów ewidencji i statystyki dotyczącej obrotu towarowego
z państwami członkowskimi Unii, zgodnie z przepisami unijnymi regulującymi
statystykę dotyczącą obrotu towarowego pomiędzy państwami członkowskimi
Unii, przepisami o statystyce publicznej oraz przepisami niniejszej ustawy, lub jej przedstawiciela podatkowego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów
i usług.
art. 98.
więcej
i w terminach określonych w przepisach unijnych regulujących statystykę dotyczącą
obrotu towarowego pomiędzy państwami członkowskimi Unii, przepisach o statystyce
publicznej oraz przepisach niniejszej ustawy.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb, sposób i terminy dokonywania zgłoszeń INTRASTAT
i korekt tych zgłoszeń oraz przypadki, gdy dokonanie zgłoszenia INTRASTAT
lub korekty tego zgłoszenia nie jest wymagane,
2) wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie INTRASTAT oraz korekta tego
zgłoszenia,
3) szczegółowy tryb, sposób i terminy dokonywania upomnień oraz szczegółowy
tryb dokonywania wezwań,
4) właściwość miejscową organów celnych w sprawach dotyczących zgłoszeń
INTRASTAT i ich korekty
– mając na względzie wysokość progów statystycznych, która jest ustalana corocznie
w programie badań statystycznych statystyki publicznej, zakres przekazywanych
informacji wymaganych od osoby zobowiązanej oraz możliwość wykorzystania
systemu teleinformatycznego, a także potrzebę zapewnienia skutecznego
egzekwowania wykonania obowiązku przekazywania prawidłowych informacji dla
celów ewidencji i statystyki dotyczącej obrotu towarowego z państwami
członkowskimi Unii.
art. 99.
więcej
przedstawiciela.
2. Przedstawicielem, o którym mowa w ust. 1, może być osoba, o której mowa
w art. 5 pkt 4 unijnego kodeksu celnego, w szczególności przedstawiciel celny.
art. 100.
więcej
obowiązku, o którym mowa w art. 98 ust. 1, organ celny, nie więcej niż trzykrotnie,
upomina w postaci papierowej lub elektronicznej osobę zobowiązaną o konieczności
złożenia zgłoszenia INTRASTAT lub dokonania korekty zgłoszenia już dokonanego.
2. Organ celny, przed skierowaniem upomnienia o konieczności dokonania
korekty zgłoszenia INTRASTAT, może wezwać, telefonicznie, telefaksem lub za
pomocą innego środka łączności, osobę zobowiązaną do dokonania korekty zgłoszenia
lub złożenia wyjaśnień w tym zakresie.
art. 101.
więcej
o którym mowa w art. 100 ust. 1, za okres sprawozdawczy:
1) nie dokonała zgłoszenia INTRASTAT lub
2) nie dokonała korekty złożonego uprzednio zgłoszenia INTRASTAT
– organ celny może nałożyć karę pieniężną w wysokości 3000 zł.
2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, organ celny nakłada w drodze decyzji.
3. Termin płatności kary pieniężnej wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji.
4. Karę pieniężną uiszcza się gotówką w kasie urzędu skarbowego lub przekazuje
na rachunek bankowy urzędu skarbowego określonego na podstawie art. 70 ust. 5.
5. Kara pieniężna stanowi dochód budżetu państwa.
6. Do dochodzenia kary pieniężnej stosuje się odpowiednio art. 65 ust. 7–11.
art. 102.
więcej
towarowego z państwami członkowskimi Unii, w zakresie nieuregulowanym
przepisami unijnymi regulującymi statystykę dotyczącą obrotu towarowego
z państwami członkowskimi Unii, przepisami o statystyce publicznej oraz przepisami
niniejszej ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy art. 12, działu III rozdziału 14 oraz
działów IV i VIIIa ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
art. 103.
więcej
z dnia 19 marca 2004 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo celne (Dz. U.
poz. 623 oraz z 2005 r. poz. 214).
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców