Art. 35. 1. W depozycie urzędu celno-skarbowego przechowuje się czasowo:
1) towary nieunijne przed objęciem procedurą celną lub uregulowaniem sytuacji
towarów w inny sposób bądź towary unijne niedopuszczone do wywozu, jeżeli
cofnięcie towarów odpowiednio poza obszar celny Unii lub na ten obszar albo
ich złożenie w magazynie czasowego składowania jest niemożliwe lub
utrudnione;
2) towary zajęte w celu podjęcia środków, o których mowa w art. 198 unijnego
kodeksu celnego;
3) inne towary, w przypadkach przewidzianych w przepisach odrębnych.
2. Towary przyjęte do przechowania w depozycie mogą być przekazane przez
organ celny innej osobie do przechowania pod dozorem celnym.
3. Przechowaniu w depozycie nie podlegają towary niebezpieczne, szkodliwe dla
zdrowia lub środowiska naturalnego oraz łatwo psujące się.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) warunki przyjmowania towarów do depozytu i wydawania towarów z depozytu,
2) przypadki, w których organ celny odmówi przyjęcia towarów do depozytu,
3) terminy przechowywania towarów w depozycie
– mając na uwadze, w szczególności, rodzaj towarów oraz uproszczenie formalności
w przyjmowaniu towarów do depozytu.

Art. 35a. Pozwolenia, o których mowa w art. 185 unijnego kodeksu celnego, są
udzielane przedsiębiorcom dokonującym zgłoszeń celnych w swoim imieniu i na
swoją rzecz.

Art. 35b. Składający rozliczenie zamknięcia, o którym mowa
w art. 175 rozporządzenia delegowanego, jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli
o następującej treści: „Jestem świadomy, że w przypadku nieuiszczenia w terminie
w całości lub w części należności pieniężnej wynikającej z rozliczenia zamknięcia,
rozliczenie niniejsze stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego.”.
Klauzula ta zastępuje pouczenie, że rozliczenie zamknięcia stanowi podstawę do
wystawienia tytułu wykonawczego.