Art. 57. 1. Za termin dokonania zapłaty kwoty należności uważa się:
1) przy zapłacie gotówką – dzień wpłacenia kwoty należności w kasie urzędu
skarbowego lub w kasie podmiotu obsługującego ten urząd lub na rachunek
właściwego urzędu skarbowego w banku, w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, w biurze usług płatniczych, w instytucji płatniczej
lub w instytucji pieniądza elektronicznego;
2) w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku bankowego dłużnika
lub rachunku dłużnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub
rachunku płatniczego dłużnika w instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza
elektronicznego na podstawie polecenia przelewu lub zapłaty za pomocą innego
niż polecenie przelewu instrumentu płatniczego, zwanego dalej „innym
instrumentem płatniczym”.
2. W przypadku polecenia przelewu z rachunku bankowego dłużnika w banku
lub instytucji kredytowej lub rachunku płatniczego dłużnika w unijnej instytucji
płatniczej w rozumieniu art. 2 pkt 32 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach
płatniczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 794) lub unijnej instytucji pieniądza elektronicznego
niemających siedziby lub oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za termin
zapłaty kwoty należności uważa się dzień złożenia zlecenia płatniczego przez
dłużnika, jeżeli wpłacana kwota zostanie uznana na rachunku bankowym urzędu
skarbowego w terminie wskazanym w art. 54 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o
usługach płatniczych. W razie przekroczenia tego terminu za termin zapłaty uważa się
dzień uznania kwoty na rachunku bankowym urzędu skarbowego.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw łączności i po zasięgnięciu opinii Prezesa
Narodowego Banku Polskiego, może określić, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza wpłaty gotówkowej oraz polecenia przelewu na rachunek bankowy urzędu
skarbowego, uwzględniając dane identyfikujące wpłacającego oraz tytuł wpłaty.

Art. 57a. 1. Zlecenia płatnicze na rzecz urzędów skarbowych mogą być składane
również w postaci elektronicznej, przy użyciu oprogramowania udostępnionego przez
bank lub innego dostawcę usług płatniczych w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia
2011 r. o usługach płatniczych uprawnionego do przyjmowania zleceń płatniczych,
albo w inny sposób uzgodniony z bankiem lub z innym dostawcą usług płatniczych
przyjmującym zlecenie.
2. Zlecenie płatnicze, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać dane
identyfikujące wpłacającego oraz wskazywać tytuł wpłaty, przy czym niepodanie lub błędne podanie tych informacji stanowi podstawę do odmowy realizacji wpłaty
gotówkowej lub polecenia przelewu.
3. Rozliczanie płatności na rzecz urzędu skarbowego następuje poprzez
międzybankowy system rozliczeń elektronicznych w krajowej organizacji
rozliczeniowej lub poprzez system elektronicznych rozrachunków
międzyoddziałowych Narodowego Banku Polskiego.

Art. 57b. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2, dłużnik ponosi
koszty opłat i prowizji związanych z zapłatą kwoty należności za pomocą innego
instrumentu płatniczego.
2. W miejscu zapłaty innym instrumentem płatniczym urząd skarbowy jest
obowiązany zamieścić informację o pobieraniu i wysokości opłat i prowizji z tytułu
płatności za pomocą tego instrumentu. Przed dokonaniem zapłaty należności za
pomocą innego instrumentu płatniczego dłużnik jest informowany o pobieraniu i
wysokości opłat i prowizji z tytułu zapłaty za pomocą tego instrumentu.
3. Zapłata należności za pomocą innego instrumentu płatniczego jest możliwa,
jeżeli urząd skarbowy dysponuje odpowiednim urządzeniem do autoryzacji transakcji
płatniczych.

Prawo celne art. 57

DODAJ