Wejscie w życie: 25 grudnia 2015
Ostatnia Zmiana: 1 stycznia 2021
art. 1.
więcej
1) obowiązki przedsiębiorcy zawierającego umowę z konsumentem;
2) zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa;
3) zasady i tryb wykonania przysługującego konsumentowi prawa odstąpienia od
umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa;
4) zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość dotyczącej usług finansowych.
art. 2.
więcej
1) umowa zawarta na odległość – umowę zawartą z konsumentem w ramach
zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej
fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej
liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie;
2) umowa zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa – umowę z konsumentem zawartą:
a) przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest
lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,
b) w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach,
o których mowa w lit. a,
c) w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków
porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano
indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest
lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej
fizycznej obecności stron,
d) podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub
skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami;
3) lokal przedsiębiorstwa:
a) miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią
nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,
b) miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym
przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe;
4) trwały nośnik – materiał lub narzędzie umożliwiające konsumentowi lub
przedsiębiorcy przechowywanie informacji kierowanych osobiście do niego, w
sposób umożliwiający dostęp do informacji w przyszłości przez czas odpowiedni
do celów, jakim te informacje służą, i które pozwalają na odtworzenie
przechowywanych informacji w niezmienionej postaci;
5) treść cyfrowa – dane wytwarzane i dostarczane w postaci cyfrowej;
6) aukcja publiczna – sposób zawarcia umowy polegający na składaniu
organizatorowi aukcji w ramach przejrzystej procedury konkurencyjnych ofert
przez konsumentów, którzy w niej fizycznie uczestniczą lub mogą uczestniczyć,
i w której zwycięski oferent jest zobowiązany do zawarcia umowy.
art. 3.
więcej
1) dotyczących usług socjalnych, mieszkań socjalnych, opieki nad dziećmi,
wsparcia dla rodzin i osób znajdujących się stale lub czasowo w potrzebie, w tym
opieki długoterminowej, z wyjątkiem art. 7a;
2) dotyczących gier hazardowych;
3) zawieranych z przedsiębiorcą dokonującym częstych i regularnych objazdów,
podczas których przedsiębiorca dostarcza środki spożywcze, napoje i inne artykuły, przeznaczone do bieżącego spożycia w gospodarstwach domowych, do miejsca zamieszkania, pobytu lub pracy konsumenta, z wyjątkiem art. 7a;
4) dotyczących przewozu osób, z wyjątkiem art. 7a, art. 10 i art. 17;
5) zawieranych za pomocą automatów sprzedających lub zautomatyzowanych punktów sprzedaży;
6) zawieranych z dostawcą usług, o którym mowa w art. 2 pkt 27 lit. a ustawy z dnia
16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2460) za
pomocą aparatu publicznego w celu skorzystania z takiego aparatu lub
zawieranych w celu wykonania jednorazowego połączenia telefonicznego,
internetowego lub faksowego przez konsumenta;
7) dotyczących usług zdrowotnych świadczonych przez pracowników służby
zdrowia pacjentom w celu oceny, utrzymania lub poprawy ich stanu zdrowia,
łącznie z przepisywaniem, wydawaniem i udostępnianiem produktów leczniczych oraz wyrobów medycznych, bez względu na to, czy są one oferowane za pośrednictwem placówek opieki zdrowotnej;
8) o udział w imprezie turystycznej, o której mowa w ustawie z dnia 24 listopada
2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 548), z wyjątkiem art. 10, art. 11, art. 12 ust. 1 pkt 1, 5, 16
i 17, art. 17 oraz art. 20 ust. 2;
9) o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o timeshare (Dz. U. poz. 1370);
10) zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa, jeżeli konsument jest zobowiązany
do zapłaty kwoty nieprzekraczającej pięćdziesięciu złotych, z wyjątkiem art. 7a.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do sprzedaży dokonywanej w postępowaniu
egzekucyjnym oraz postępowaniu upadłościowym w związku z likwidacją masy upadłości.
art. 4.
więcej
nabywania i przenoszenia własności nieruchomości lub innych praw do
nieruchomości oraz do umów dotyczących najmu pomieszczeń do celów mieszkalnych, z wyjątkiem przepisów rozdziału 2, które stosuje się, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do umów dotyczących usług finansowych,
w szczególności takich jak: czynności bankowe, umowy kredytu konsumenckiego,
czynności ubezpieczeniowe, umowy nabycia lub odkupienia jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego i nabycia lub objęcia certyfikatów inwestycyjnych funduszu
inwestycyjnego zamkniętego, usługi płatnicze – z wyjątkiem umów dotyczących
usług finansowych zawieranych na odległość, do których stosuje się przepisy
rozdziałów 1 i 5.
Art. 4a. 1. Administrator będący przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 7 ust. 1
pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz.
1292 i 1495), wykonuje obowiązki, o których mowa w art. 13 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie
ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie
swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne
rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn.
zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/679”, w zakresie umów, o których
mowa w rozdziałach 2 i 3, przez wywieszenie w widocznym miejscu w lokalu
przedsiębiorstwa lub udostępnienie na swojej stronie internetowej stosownych informacji.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli osoba, której dane dotyczą, nie ma
możliwości zapoznania się z informacjami, o których mowa w art. 13 rozporządzenia 2016/679.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do administratora danych, który:
1) przetwarza dane, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, lub
2) udostępnia dane, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, innym
administratorom, z wyjątkiem przypadku gdy:
a) osoba, której dane dotyczą, wyraziła zgodę na udostępnienie swoich danych albo
b) udostępnienie danych jest niezbędne do wypełnienia obowiązku ciążącego
na administratorze.
art. 5.
więcej
mowa w art. 9 pkt 6 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym
praktykom rynkowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2070), następuje na ryzyko
przedsiębiorcy i nie nakłada na konsumenta żadnych zobowiązań.
2. Brak odpowiedzi konsumenta na niezamówione świadczenie nie stanowi
zgody na zawarcie umowy.
art. 6.
więcej
przeniesienia własności rzeczy i wykonania usługi, stosuje się przepisy dotyczące
umów zobowiązujących do przeniesienia własności.
art. 7.
więcej
Postanowienia umów mniej korzystne dla konsumenta niż postanowienia ustawy są
nieważne, a w ich miejsce stosuje się przepisy ustawy.
Art. 7a. 1. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, przedsiębiorca jest
obowiązany udzielić odpowiedzi na reklamację konsumenta w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania.
2. Jeżeli przedsiębiorca nie udzielił odpowiedzi na reklamację w terminie, o
którym mowa w ust. 1, uważa się, że uznał reklamację.
3. Odpowiedź na reklamację przedsiębiorca przekazuje konsumentowi na
papierze lub innym trwałym nośniku.
art. 8.
więcej
umową przedsiębiorca ma obowiązek poinformować konsumenta, o ile informacje te
nie wynikają już z okoliczności, w sposób jasny i zrozumiały o:
1) głównych cechach świadczenia, z uwzględnieniem przedmiotu świadczenia oraz
sposobu porozumiewania się z konsumentem;
2) swoich danych identyfikujących, w szczególności o firmie, organie, który
zarejestrował działalność gospodarczą, i numerze, pod którym został
zarejestrowany, adresie, pod którym prowadzi przedsiębiorstwo, i numerze
telefonu przedsiębiorstwa;
3) łącznej cenie lub wynagrodzeniu za świadczenie wraz z podatkami, a gdy
charakter przedmiotu świadczenia nie pozwala, rozsądnie oceniając, na
wcześniejsze obliczenie ich wysokości – sposobie, w jaki będą one obliczane,
a także opłatach za dostarczenie, usługi pocztowe oraz jakichkolwiek innych
kosztach, a gdy nie można ustalić wysokości tych opłat – o obowiązku ich
uiszczenia; w razie zawarcia umowy na czas nieoznaczony lub umowy obejmującej prenumeratę przedsiębiorca ma obowiązek podania łącznej ceny lub wynagrodzenia obejmującego wszystkie płatności za okres rozliczeniowy, a także wszystkich kosztów, które konsument jest zobowiązany ponieść;
4) sposobie i terminie spełnienia świadczenia przez przedsiębiorcę oraz stosowanej
przez przedsiębiorcę procedurze rozpatrywania reklamacji;
5) przewidzianej przez prawo odpowiedzialności przedsiębiorcy za jakość świadczenia;
6) treści usług posprzedażnych i gwarancji;
7) czasie trwania umowy lub – gdy umowa zawarta jest na czas nieoznaczony lub
ma ulegać automatycznemu przedłużeniu – o sposobie i przesłankach
wypowiedzenia umowy;
8) funkcjonalności treści cyfrowych oraz mających zastosowanie technicznych
środkach ich ochrony;
9) mających znaczenie interoperacyjnościach treści cyfrowych ze sprzętem
komputerowym i oprogramowaniem.
art. 9.
więcej
ich zawarciu przepisu art. 8 nie stosuje się.
art. 10.
więcej
umową przedsiębiorca ma obowiązek uzyskać wyraźną zgodę konsumenta na każdą
dodatkową płatność wykraczającą poza uzgodnione wynagrodzenie za główne
obowiązki umowne przedsiębiorcy.
2. Jeżeli przedsiębiorca nie otrzymał wyraźnej zgody konsumenta, lecz założył
jej istnienie przez zastosowanie domyślnych opcji, które konsument musi odrzucić w
celu uniknięcia dodatkowej płatności, konsument ma prawo do zwrotu uiszczonej
płatności dodatkowej.
art. 11.
więcej
27 lit. a ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne do pobierania opłat
za połączenia telefoniczne, jeżeli przedsiębiorca wskazuje numer telefonu
przeznaczony do kontaktowania się z nim w sprawie zawartej umowy, opłata dla
konsumenta za połączenie z tym numerem nie może być wyższa niż opłata za zwykłe
połączenie telefoniczne, zgodnie z pakietem taryfowym dostawcy usług, z którego
korzysta konsument.
art. 12.
więcej
umową na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa przedsiębiorca ma obowiązek
poinformować konsumenta w sposób jasny i zrozumiały o:
1) głównych cechach świadczenia z uwzględnieniem przedmiotu świadczenia oraz
sposobu porozumiewania się z konsumentem;
2) swoich danych identyfikujących, w szczególności o firmie, organie, który
zarejestrował działalność gospodarczą, a także numerze, pod którym został zarejestrowany;
3) adresie przedsiębiorstwa, adresie poczty elektronicznej oraz numerach telefonu
lub faksu jeżeli są dostępne, pod którymi konsument może szybko i efektywnie
kontaktować się z przedsiębiorcą;
4) adresie, pod którym konsument może składać reklamacje, jeżeli jest inny niż
adres, o którym mowa w pkt 3;
5) łącznej cenie lub wynagrodzeniu za świadczenie wraz z podatkami, a gdy
charakter przedmiotu świadczenia nie pozwala, rozsądnie oceniając, na
wcześniejsze obliczenie ich wysokości – sposobie, w jaki będą one obliczane,
a także opłatach za transport, dostarczenie, usługi pocztowe oraz innych
kosztach, a gdy nie można ustalić wysokości tych opłat – o obowiązku ich
uiszczenia; w razie zawarcia umowy na czas nieoznaczony lub umowy
obejmującej prenumeratę przedsiębiorca ma obowiązek podania łącznej ceny lub
wynagrodzenia obejmującego wszystkie płatności za okres rozliczeniowy, a gdy
umowa przewiduje stałą stawkę – także łącznych miesięcznych płatności;
6) kosztach korzystania ze środka porozumiewania się na odległość w celu zawarcia
umowy, w przypadku gdy są wyższe niż stosowane zwykle za korzystanie z tego
środka porozumiewania się;
7) sposobie i terminie zapłaty;
8) sposobie i terminie spełnienia świadczenia przez przedsiębiorcę oraz stosowanej
przez przedsiębiorcę procedurze rozpatrywania reklamacji;
9) sposobie i terminie wykonania prawa odstąpienia od umowy na podstawie
art. 27, a także wzorze formularza odstąpienia od umowy, zawartym w
załączniku nr 2 do ustawy;
10) kosztach zwrotu rzeczy w przypadku odstąpienia od umowy, które ponosi
konsument; w odniesieniu do umów zawieranych na odległość – kosztach zwrotu
rzeczy, jeżeli ze względu na swój charakter rzeczy te nie mogą zostać w zwykłym
trybie odesłane pocztą;
11) obowiązku zapłaty przez konsumenta poniesionych przez przedsiębiorcę
uzasadnionych kosztów zgodnie z art. 35, jeżeli konsument odstąpi od umowy
po zgłoszeniu żądania zgodnie z art. 15 ust. 3 i art. 21 ust. 2;
12) braku prawa odstąpienia od umowy na podstawie art. 38 lub okolicznościach, w
których konsument traci prawo odstąpienia od umowy;
13) obowiązku przedsiębiorcy dostarczenia rzeczy bez wad;
14) istnieniu i treści gwarancji i usług posprzedażnych oraz sposobie ich realizacji;
15) kodeksie dobrych praktyk, o którym mowa w art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 23
sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym oraz
sposobie zapoznania się z nim;
16) czasie trwania umowy lub o sposobie i przesłankach wypowiedzenia umowy –
jeżeli umowa jest zawarta na czas nieoznaczony lub jeżeli ma ulegać
automatycznemu przedłużeniu;
17) minimalnym czasie trwania zobowiązań konsumenta wynikających z umowy;
18) wysokości i sposobie złożenia kaucji lub udzielenia innych gwarancji
finansowych, które konsument jest zobowiązany spełnić na żądanie przedsiębiorcy;
19) funkcjonalności treści cyfrowych oraz technicznych środkach ich ochrony;
20) mających znaczenie interoperacyjnościach treści cyfrowych ze sprzętem
komputerowym i oprogramowaniem, o których przedsiębiorca wie lub powinien wiedzieć;
21) możliwości skorzystania z pozasądowych sposobów rozpatrywania reklamacji
i dochodzenia roszczeń oraz zasadach dostępu do tych procedur.
2. Jeżeli umowa jest zawierana w imieniu innego przedsiębiorcy, należy podać
dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, identyfikujące tego przedsiębiorcę.
3. W przypadku aukcji publicznej informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4,
mogą być zastąpione informacjami dotyczącymi organizatora aukcji.
art. 13.
więcej
przy wykorzystaniu wzoru pouczenia o odstąpieniu od umowy, stanowiącego
załącznik nr 1 do ustawy. Przedsiębiorca, który doręczy konsumentowi pouczenie, zgodne z wzorem stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, spełnia obowiązki informacyjne określone w art. 12 ust. 1 pkt 9–11.
art. 14.
więcej
przedsiębiorca ma obowiązek udzielić konsumentowi informacji, o których mowa w
art. 12, utrwalonych na papierze lub, jeżeli konsument wyrazi na to zgodę, na innym
trwałym nośniku, w sposób czytelny i wyrażonych prostym językiem.
2. W przypadku umów zawieranych na odległość przedsiębiorca ma obowiązek
udzielić informacji, o których mowa w art. 12, w sposób odpowiadający rodzajowi
użytego środka porozumiewania się na odległość, w sposób czytelny i wyrażonych
prostym językiem.
art. 15.
więcej
umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa lub potwierdzenie jej zawarcia,
utrwalone na papierze lub, za zgodą konsumenta, na innym trwałym nośniku.
2. W taki sam sposób przedsiębiorca potwierdza konsumentowi otrzymanie
zgody na dostarczenie treści cyfrowych w okolicznościach powodujących utratę
prawa odstąpienia od umowy.
3. Jeżeli na wyraźne żądanie konsumenta wykonywanie usługi albo dostarczanie
wody, gazu, energii elektrycznej, gdy nie są one dostarczane w ograniczonej objętości
lub w ustalonej ilości, lub energii cieplnej ma się rozpocząć przed upływem terminu
do odstąpienia od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa, przedsiębiorca
wymaga od konsumenta złożenia wyraźnego oświadczenia zawierającego takie
żądanie na trwałym nośniku.
art. 16.
więcej
ustalone w umowie wynagrodzenie nie przekracza sześciuset złotych, konsument
zażądał wykonania usługi przez przedsiębiorcę w celu naprawy lub konserwacji, a
przedsiębiorca i konsument natychmiast wykonują swoje zobowiązania,
przedsiębiorca jest zobowiązany:
1) udzielić konsumentowi informacji, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 i 3, oraz
informacji dotyczących wynagrodzenia i sposobu, w jaki ma być obliczane;
2) przedstawić łączny kosztorys utrwalony na papierze lub, za zgodą konsumenta,
na innym trwałym nośniku;
3) udzielić informacji, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, 9 i 12, z tym że jeżeli
konsument wyrazi na to zgodę, nie muszą być one utrwalone na papierze lub
innym trwałym nośniku.
2. Dokument umowy lub potwierdzenie jej zawarcia, które przedsiębiorca
zobowiązany jest wydać konsumentowi zgodnie z art. 15 ust. 1, obejmuje informacje
wskazane w art. 12.
art. 17.
więcej
komunikacji elektronicznej, nakłada na konsumenta obowiązek zapłaty,
przedsiębiorca ma obowiązek dostarczyć konsumentowi w sposób jasny i widoczny,
bezpośrednio przed złożeniem przez konsumenta zamówienia, informacji, o których
mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, 5, 16 i 17.
2. Przedsiębiorca zapewnia, aby konsument w momencie składania zamówienia
wyraźnie potwierdził, że wie, że zamówienie pociąga za sobą obowiązek zapłaty.
3. Jeżeli do złożenia zamówienia używa się przycisku lub podobnej funkcji,
muszą być one oznaczone w łatwo czytelny sposób słowami „zamówienie z
obowiązkiem zapłaty” lub innego równoważnego jednoznacznego sformułowania.
4. Jeżeli przedsiębiorca nie spełnia wymagań określonych w ust. 2 lub 3, umowa
nie zostaje zawarta.
art. 18.
więcej
elektronicznego wskazuje się w sposób wyraźny, najpóźniej na początku składania
zamówienia, jasne i czytelne informacje o ograniczeniach dotyczących dostarczania
oraz akceptowanych sposobach płatności.
art. 19.
więcej
odległość ograniczają rozmiar możliwych do przekazania informacji lub czas na ich
przedstawienie, przedsiębiorca ma obowiązek przekazać konsumentowi przed
zawarciem umowy co najmniej informacje dotyczące głównych cech świadczenia
przedsiębiorcy, oznaczenia przedsiębiorcy, łącznej ceny lub wynagrodzenia, prawa
odstąpienia od umowy, czasu trwania umowy, a jeżeli umowa została zawarta na czas
nieoznaczony – sposobu i przesłanek jej wypowiedzenia. Przedsiębiorca ma
obowiązek przekazać konsumentowi pozostałe informacje, o których mowa w art. 12
ust. 1, zgodnie z art. 14 ust. 2.
art. 20.
więcej
celu zawarcia umowy na odległość, ma obowiązek na początku rozmowy poinformować konsumenta o tym celu, a ponadto podać identyfikujące go dane oraz dane identyfikujące osobę, w imieniu której telefonuje.
2. Jeżeli przedsiębiorca proponuje konsumentowi zawarcie umowy przez telefon,
ma obowiązek potwierdzić treść proponowanej umowy utrwaloną na papierze lub
innym trwałym nośniku. Oświadczenie konsumenta o zawarciu umowy jest skuteczne,
jeżeli zostało utrwalone na papierze lub innym trwałym nośniku po otrzymaniu
potwierdzenia od przedsiębiorcy.
art. 21.
więcej
potwierdzenie zawarcia umowy na odległość na trwałym nośniku w rozsądnym czasie
po jej zawarciu, najpóźniej w chwili dostarczenia rzeczy lub przed rozpoczęciem
świadczenia usługi. Potwierdzenie obejmuje:
1) informacje, o których mowa w art. 12 ust. 1, chyba że przedsiębiorca dostarczył
konsumentowi te informacje na trwałym nośniku przed zawarciem umowy;
2) informację o udzielonej przez konsumenta zgodzie na dostarczenie treści
cyfrowych w okolicznościach powodujących utratę prawa odstąpienia od umowy.
2. Jeżeli na wyraźne żądanie konsumenta wykonywanie usługi albo dostarczanie
wody, gazu, energii elektrycznej, gdy nie są one dostarczane w ograniczonej objętości
lub w ustalonej ilości, lub energii cieplnej ma się rozpocząć przed upływem terminu
do odstąpienia od umowy, przedsiębiorca wymaga od konsumenta złożenia
wyraźnego oświadczenia zawierającego takie żądanie.
art. 22.
więcej
umowy zawieranej na odległość albo poza lokalem przedsiębiorstwa i mogą być
zmienione jedynie za wyraźnym porozumieniem stron.
art. 23.
więcej
dotyczących opłat dodatkowych lub innych kosztów, o których mowa w art. 12 ust. 1
pkt 5, lub kosztów zwrotu rzeczy, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 10, konsument
nie ponosi tych opłat i kosztów.
art. 24.
więcej
art. 12 spoczywa na przedsiębiorcy.
art. 25.
więcej
stosuje się przepisy art. 10 i art. 11.
art. 26.
więcej
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców
zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1079, 1214, 1495 i 1655) oraz ustawy
z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz.
123 i 730) stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
art. 27.
więcej
przedsiębiorstwa, może w terminie 14 dni odstąpić od niej bez podawania przyczyny
i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 33, art. 34 ust. 2 i
art. 35.
art. 28.
więcej
1) dla umowy, w wykonaniu której przedsiębiorca wydaje rzecz, będąc
zobowiązany do przeniesienia jej własności – od objęcia rzeczy w posiadanie
przez konsumenta lub wskazaną przez niego osobę trzecią inną niż przewoźnik,
a w przypadku umowy, która:
a) obejmuje wiele rzeczy, które są dostarczane osobno, partiami lub w
częściach – od objęcia w posiadanie ostatniej rzeczy, partii lub części,
b) polega na regularnym dostarczaniu rzeczy przez czas oznaczony – od
objęcia w posiadanie pierwszej z rzeczy;
2) dla pozostałych umów – od dnia zawarcia umowy.
art. 29.
więcej
prawie odstąpienia od umowy, prawo to wygasa po upływie 12 miesięcy od dnia
upływu terminu, o którym mowa w art. 27.
2. Jeżeli konsument został poinformowany przez przedsiębiorcę o prawie
odstąpienia od umowy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, termin do
odstąpienia od umowy upływa po 14 dniach od udzielenia konsumentowi informacji o tym prawie.
art. 30.
więcej
oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Oświadczenie można złożyć na formularzu,
którego wzór stanowi załącznik nr 2 do ustawy.
2. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.
3. Jeżeli przedsiębiorca zapewnia możliwość złożenia oświadczenia o
odstąpieniu od umowy drogą elektroniczną, konsument może także odstąpić od umowy:
1) przy wykorzystaniu wzoru formularza odstąpienia od umowy, stanowiącego
załącznik nr 2 do ustawy;
2) przez złożenie oświadczenia na stronie internetowej przedsiębiorcy.
4. Przedsiębiorca ma obowiązek niezwłocznie przesłać konsumentowi na
trwałym nośniku potwierdzenie otrzymania oświadczenia o odstąpieniu od umowy
złożonego w sposób, o którym mowa w ust. 3.
art. 31.
więcej
umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa umowę uważa się za niezawartą.
2. Jeżeli konsument złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy zanim
przedsiębiorca przyjął jego ofertę, oferta przestaje wiązać.
art. 32.
więcej
terminie 14 dni od dnia otrzymania oświadczenia konsumenta o odstąpieniu od
umowy, zwrócić konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w tym
koszty dostarczenia rzeczy.
2. Przedsiębiorca dokonuje zwrotu płatności przy użyciu takiego samego
sposobu zapłaty, jakiego użył konsument, chyba że konsument wyraźnie zgodził się
na inny sposób zwrotu, który nie wiąże się dla niego z żadnymi kosztami.
3. Jeżeli przedsiębiorca nie zaproponował, że sam odbierze rzecz od konsumenta,
może wstrzymać się ze zwrotem płatności otrzymanych od konsumenta do chwili
otrzymania rzeczy z powrotem lub dostarczenia przez konsumenta dowodu jej
odesłania, w zależności od tego, które zdarzenie nastąpi wcześniej.
art. 33.
więcej
zwykły sposób dostarczenia oferowany przez przedsiębiorcę, przedsiębiorca nie jest
zobowiązany do zwrotu konsumentowi poniesionych przez niego dodatkowych kosztów.
art. 34.
więcej
przekazać ją osobie upoważnionej przez przedsiębiorcę do odbioru niezwłocznie, jednak nie później niż 14 dni od dnia, w którym odstąpił od umowy, chyba że przedsiębiorca zaproponował, że sam odbierze rzecz. Do zachowania terminu wystarczy
odesłanie rzeczy przed jego upływem.
2. Konsument ponosi tylko bezpośrednie koszty zwrotu rzeczy, chyba że
przedsiębiorca zgodził się je ponieść lub nie poinformował konsumenta o
konieczności poniesienia tych kosztów.
3. Jeżeli umowę zawarto poza lokalem przedsiębiorstwa a rzecz dostarczono
konsumentowi do miejsca, w którym zamieszkiwał w chwili zawarcia umowy,
przedsiębiorca jest zobowiązany do odebrania rzeczy na swój koszt, gdy ze względu
na charakter rzeczy nie można jej odesłać w zwykły sposób pocztą.
4. Konsument ponosi odpowiedzialność za zmniejszenie wartości rzeczy będące
wynikiem korzystania z niej w sposób wykraczający poza konieczny do stwierdzenia
charakteru, cech i funkcjonowania rzeczy, chyba że przedsiębiorca nie poinformował
konsumenta o prawie odstąpienia od umowy zgodnie z wymaganiami art. 12 ust. 1 pkt 9.
art. 35.
więcej
zgłoszeniu żądania zgodnie z art. 15 ust. 3 i art. 21 ust. 2, ma obowiązek zapłaty za
świadczenia spełnione do chwili odstąpienia od umowy.
2. Kwotę zapłaty oblicza się proporcjonalnie do zakresu spełnionego
świadczenia, z uwzględnieniem uzgodnionej w umowie ceny lub wynagrodzenia.
Jeżeli cena lub wynagrodzenie są nadmierne, podstawą obliczenia tej kwoty jest
wartość rynkowa spełnionego świadczenia.
art. 36.
więcej
1) świadczenia usług, dostarczania wody, gazu lub energii elektrycznej w
przypadku, gdy nie są one oferowane w ograniczonej objętości lub w ustalonej
ilości, lub energii cieplnej, w całości lub w części, za czas do odstąpienia od umowy, jeżeli:
a) przedsiębiorca nie poinformował konsumenta o prawie odstąpienia od
umowy i skutkach jego wykonania zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 9 lub
b) konsument nie żądał spełniania świadczenia przed upływem terminu do
odstąpienia od umowy zgodnie z art. 15 ust. 3 i art. 21 ust. 2;
2) dostarczania treści cyfrowych, które nie są zapisane na nośniku materialnym, jeżeli:
a) konsument nie wyraził zgody na spełnienie świadczenia przed upływem
terminu do odstąpienia od umowy lub
b) konsument nie został poinformowany o utracie przysługującego mu prawa
odstąpienia od umowy w chwili udzielania takiej zgody, lub
c) przedsiębiorca nie dostarczył potwierdzenia zgodnie z art. 15 ust. 1 i art. 21 ust. 1.
art. 37.
więcej
odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa wygasają powiązane z nią umowy
dodatkowe zawarte przez konsumenta, jeżeli na ich podstawie świadczenie jest
spełniane przez przedsiębiorcę lub osobę trzecią na podstawie porozumienia z
przedsiębiorcą. Konsument nie ponosi kosztów związanych z wygaśnięciem tych
umów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 33, art. 34 ust. 2 i art. 35.
2. Jeżeli umowa dodatkowa została zawarta z osobą trzecią, przedsiębiorca
informuje tę osobę o odstąpieniu przez konsumenta od umowy.
art. 38.
więcej
lub na odległość nie przysługuje konsumentowi w odniesieniu do umów:
1) o świadczenie usług, jeżeli przedsiębiorca wykonał w pełni usługę za wyraźną
zgodą konsumenta, który został poinformowany przed rozpoczęciem
świadczenia, że po spełnieniu świadczenia przez przedsiębiorcę utraci prawo
odstąpienia od umowy;
2) w której cena lub wynagrodzenie zależy od wahań na rynku finansowym, nad
którymi przedsiębiorca nie sprawuje kontroli, i które mogą wystąpić przed
upływem terminu do odstąpienia od umowy;
3) w której przedmiotem świadczenia jest rzecz nieprefabrykowana,
wyprodukowana według specyfikacji konsumenta lub służąca zaspokojeniu jego
zindywidualizowanych potrzeb;
4) w której przedmiotem świadczenia jest rzecz ulegająca szybkiemu zepsuciu lub
mająca krótki termin przydatności do użycia;
5) w której przedmiotem świadczenia jest rzecz dostarczana w zapieczętowanym
opakowaniu, której po otwarciu opakowania nie można zwrócić ze względu na
ochronę zdrowia lub ze względów higienicznych, jeżeli opakowanie zostało
otwarte po dostarczeniu;
6) w której przedmiotem świadczenia są rzeczy, które po dostarczeniu, ze względu
na swój charakter, zostają nierozłącznie połączone z innymi rzeczami;
7) w której przedmiotem świadczenia są napoje alkoholowe, których cena została
uzgodniona przy zawarciu umowy sprzedaży, a których dostarczenie może
nastąpić dopiero po upływie 30 dni i których wartość zależy od wahań na rynku,
nad którymi przedsiębiorca nie ma kontroli;
8) w której konsument wyraźnie żądał, aby przedsiębiorca do niego przyjechał
w celu dokonania pilnej naprawy lub konserwacji; jeżeli przedsiębiorca
świadczy dodatkowo inne usługi niż te, których wykonania konsument żądał, lub
dostarcza rzeczy inne niż części zamienne niezbędne do wykonania naprawy lub
konserwacji, prawo odstąpienia od umowy przysługuje konsumentowi w
odniesieniu do dodatkowych usług lub rzeczy;
9) w której przedmiotem świadczenia są nagrania dźwiękowe lub wizualne albo
programy komputerowe dostarczane w zapieczętowanym opakowaniu, jeżeli
opakowanie zostało otwarte po dostarczeniu;
10) o dostarczanie dzienników, periodyków lub czasopism, z wyjątkiem umowy o prenumeratę;
11) zawartej w drodze aukcji publicznej;
12) o świadczenie usług w zakresie zakwaterowania, innych niż do celów
mieszkalnych, przewozu rzeczy, najmu samochodów, gastronomii, usług
związanych z wypoczynkiem, wydarzeniami rozrywkowymi, sportowymi lub
kulturalnymi, jeżeli w umowie oznaczono dzień lub okres świadczenia usługi;
13) o dostarczanie treści cyfrowych, które nie są zapisane na nośniku materialnym,
jeżeli spełnianie świadczenia rozpoczęło się za wyraźną zgodą konsumenta przed
upływem terminu do odstąpienia od umowy i po poinformowaniu go przez
przedsiębiorcę o utracie prawa odstąpienia od umowy.
Art. 38a. Przepisy dotyczące konsumenta zawarte w niniejszym rozdziale
stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej
działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla
tej osoby charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu
wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie
przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
art. 39.
więcej
umową przedsiębiorca jest obowiązany poinformować konsumenta w sposób jasny i
zrozumiały, wskazujący na zamiar zawarcia umowy i odpowiadający rodzajowi
użytego środka porozumiewania się na odległość o:
1) imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) przedsiębiorcy,
organie, który zarejestrował działalność gospodarczą przedsiębiorcy, a także
numerze, pod którym przedsiębiorca został zarejestrowany, a w przypadku gdy
działalność przedsiębiorcy wymaga uzyskania zezwolenia – danych dotyczących
instytucji udzielającej zezwolenia;
2) imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) w
Rzeczypospolitej Polskiej przedstawiciela przedsiębiorcy, o ile taki występuje;
3) imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) podmiotu innego
niż przedsiębiorca świadczący usługi finansowe na odległość, w tym operatora
środków porozumiewania się na odległość, oraz charakterze, w jakim podmiot
ten występuje wobec konsumenta i tego przedsiębiorcy;
4) istotnych właściwościach świadczenia i jego przedmiotu;
5) cenie lub wynagrodzeniu obejmujących wszystkie ich składniki, w tym opłaty i
podatki, a w przypadku niemożności określenia dokładnej ceny lub
wynagrodzenia – podstawie obliczenia ceny lub wynagrodzenia umożliwiającej
konsumentowi dokonanie ich weryfikacji;
6) ryzyku związanym z usługą finansową, jeżeli wynika ono z jej szczególnych cech
lub charakteru czynności, które mają być wykonane lub jeżeli cena bądź
wynagrodzenie zależą wyłącznie od ruchu cen na rynku finansowym;
7) zasadach zapłaty ceny lub wynagrodzenia;
8) kosztach oraz terminie i sposobie świadczenia usługi;
9) prawie oraz sposobie odstąpienia od umowy, o którym mowa w art. 40 ust. 1 i 2,
albo wskazaniu, że prawo takie nie przysługuje, oraz wysokości ceny lub
wynagrodzenia, które konsument jest obowiązany zapłacić w przypadku określonym w art. 40 ust. 4;
10) dodatkowych kosztach ponoszonych przez konsumenta wynikających z
korzystania ze środków porozumiewania się na odległość, jeżeli mogą one wystąpić;
11) terminie, w jakim oferta lub informacja o cenie lub wynagrodzeniu mają
charakter wiążący;
12) minimalnym okresie, na jaki ma być zawarta umowa o świadczenia ciągłe lub
okresowe;
13) miejscu i sposobie składania reklamacji;
14) możliwości pozasądowego rozstrzygania sporów wynikających z umowy;
15) prawie wypowiedzenia umowy, o którym mowa w art. 42, oraz skutkach tego
wypowiedzenia, w tym karach umownych;
16) istnieniu funduszu gwarancyjnego lub innych systemów gwarancyjnych, jeżeli
takie istnieją;
17) języku stosowanym w relacjach przedsiębiorcy z konsumentem;
18) prawie właściwym państwa, które stanowi podstawę dla stosunków
przedsiębiorcy z konsumentem przed zawarciem umowy na odległość oraz
prawie właściwym do zawarcia i wykonania umowy;
19) sądzie właściwym do rozstrzygania sporów związanych z wykonywaniem umowy.
20) (uchylony)
2. W wypadku przekazywania konsumentowi informacji w formie głosowych
komunikatów telefonicznych nie stosuje się przepisów ust. 1 pkt 6–8 oraz pkt 10–20,
jeżeli konsument udzieli na to wyraźnej zgody. Przedsiębiorca jest obowiązany
zamieścić w komunikacie informacje o prawie konsumenta do żądania przedstawienia
informacji, o których mowa w tych przepisach oraz sposobie ich uzyskania.
3. Przedsiębiorca jest obowiązany do przekazania konsumentowi informacji, o
których mowa w ust. 1, utrwalonych na papierze lub innym trwałym nośniku
dostępnym dla konsumenta, przed zawarciem umowy, a gdy umowa jest na życzenie
konsumenta zawierana z zastosowaniem środka porozumiewania się na odległość,
który na to nie pozwala – niezwłocznie po jej zawarciu.
4. W czasie trwania umowy konsument ma prawo żądać potwierdzenia jej treści
na piśmie. Konsument ma także prawo żądać zmiany środka porozumiewania się na
odległość, chyba że stosowanie takiego środka nie jest przewidziane w umowie lub
nie odpowiada on charakterowi świadczonej usługi.
5. Obowiązek określony w ust. 1 nie dotyczy jednorazowych świadczeń, które są
spełniane przy użyciu środków porozumiewania się na odległość i za które fakturę
wystawia osoba fizyczna lub prawna, która w ramach swojego przedsiębiorstwa udostępnia co najmniej jeden środek porozumiewania się na odległość dostępny dla
konsumenta i przedsiębiorcy, z wyjątkiem jednak informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
6. Obowiązek określony w ust. 1 nie dotyczy poszczególnych czynności (umów
szczegółowych) wynikających z umowy (umowy ramowej).
7. W wypadku wykonywania poszczególnych czynności o tym samym
charakterze pomiędzy tymi samymi stronami, jeżeli czynności te nie wynikają z
wcześniej zawartej umowy (umowy ramowej), obowiązek określony w ust. 1 dotyczy
tylko pierwszej z tych czynności. Jeżeli w ciągu roku od dnia wykonania pierwszej
czynności nie wykonano żadnej czynności o tym samym charakterze pomiędzy tymi
samymi stronami, to do pierwszej czynności wykonanej po tym czasie stosuje się ust. 1.
8. Obowiązek określony w ust. 1 uważa się za spełniony, jeżeli przedsiębiorca
przekazał konsumentowi informacje zgodnie ze wzorem określonym w formularzu
informacyjnym, o którym mowa odpowiednio w art. 14 lub art. 19 ustawy z dnia 12
maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1083).
art. 40.
więcej
może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając oświadczenie na piśmie, w
terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy lub od dnia potwierdzenia informacji, o
którym mowa w art. 39 ust. 3, jeżeli jest to termin późniejszy. Termin uważa się za
zachowany, jeżeli przed jego upływem oświadczenie zostało wysłane. Konsument nie
ponosi kosztów związanych z odstąpieniem, z wyjątkiem kosztów, o których mowa w ust. 4.
2. W przypadku umów ubezpieczenia termin, w którym konsument może
odstąpić od umowy, wynosi 30 dni od dnia poinformowania go o zawarciu umowy lub
od dnia potwierdzenia informacji, o którym mowa w art. 39 ust. 3, jeżeli jest to termin
późniejszy. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem oświadczenie
zostało wysłane.
3. W przypadku odstąpienia od umowy, umowa jest uważana za niezawartą, a
konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega
zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach
zwykłego zarządu, w terminie 30 dni:
1) od odstąpienia od umowy – w przypadku świadczeń konsumenta albo
2) od otrzymania oświadczenia o odstąpieniu od umowy – w przypadku świadczeń
przedsiębiorcy.
4. W przypadku rozpoczętego za zgodą konsumenta świadczenia usług przed
upływem terminów, o których mowa w ust. 1 i 2, przedsiębiorca może żądać zapłaty
ceny lub wynagrodzenia za usługę rzeczywiście wykonaną.
5. Przedsiębiorca nie może żądać zapłaty, o której mowa w ust. 4, jeżeli
rozpoczął świadczenie usług bez zgody konsumenta, a także jeżeli nie wskazał,
zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 9, wysokości ceny lub wynagrodzenia, które konsument
jest obowiązany zapłacić w wypadku, o którym mowa w ust. 4.
6. Prawo odstąpienia od umowy nie przysługuje konsumentowi w przypadkach
umów:
1) całkowicie wykonanych na żądanie konsumenta przed upływem terminów,
o których mowa w ust. 1 i 2;
2) dotyczących instrumentów rynku pieniężnego, zbywalnych papierów
wartościowych, jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych otwartych,
jednostek uczestnictwa specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych,
tytułów uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania, sprzedaży
papierów wartościowych ze zobowiązaniem do ich odkupu oraz operacji
finansowych, w których ustalono cenę, kurs, stopę procentową lub indeks,
a w szczególności nabywanie walut, papierów wartościowych, złota lub innych
metali szlachetnych, towarów lub praw, w tym umowy obliczone tylko na
różnice cen, opcje i prawa pochodne, zawarte na umówioną datę lub umówiony
termin, w obrocie rynkowym;
3) ubezpieczenia dotyczących podróży i bagażu lub innych podobnych, jeżeli
zawarte zostały na okres krótszy niż 30 dni.
7. Jeżeli do umowy jest dołączona kolejna umowa zawarta na odległość
dotycząca usług świadczonych przez przedsiębiorcę lub podmiot inny niż
przedsiębiorca na podstawie porozumienia pomiędzy tym podmiotem a
przedsiębiorcą, odstąpienie od umowy zawartej na odległość dotyczącej usług
finansowych jest skuteczne także wobec tej kolejnej umowy.
art. 41.
więcej
1–3, konsument ma prawo odstąpić od umowy w każdym czasie bez konieczności
ponoszenia kosztów należnych przedsiębiorcy.
art. 42.
więcej
wypowiedzieć bez wskazania przyczyn, z zachowaniem miesięcznego terminu
wypowiedzenia, chyba że strony zastrzegły krótszy termin wypowiedzenia.
art. 43.
więcej
na gromadzeniu środków pieniężnych i ich lokowaniu, z przeznaczeniem na wypłatę
członkom otwartego funduszu emerytalnego lub uczestnikom pracowniczego
funduszu emerytalnego po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy
emerytalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1906 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 1074, 1474, 1495
i 2217) i przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach
emerytalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 850, 1474 i 1495).
2. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do odstąpienia od umowy o
kredyt konsumencki zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa.
3. Przepisów art. 39 ust. 1 pkt 1–4, 12–15, 17 i 19 nie stosuje się do usług
płatniczych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o
usługach płatniczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 659, 730 i 1495).
art. 44.
więcej
1) art. 221 otrzymuje brzmienie:
„Art. 221. Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej
bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.”;
2) w księdze trzeciej w tytule III przed art. 384 dodaje się art. 3831 w brzmieniu:
„Art. 3831. Przedsiębiorca nie może żądać od konsumenta opłaty za skorzystanie z określonego sposobu zapłaty
przewyższającej poniesione przez przedsiębiorcę koszty w związku z tym sposobem zapłaty.”;
3) po art. 454 dodaje się art. 4541 w brzmieniu:
„Art. 4541. Jeżeli przedsiębiorca jest obowiązany przesłać rzecz konsumentowi do oznaczonego miejsca, miejsce
to uważa się za miejsce spełnienia świadczenia. Zastrzeżenie przeciwne jest nieważne.”;
4) po art. 492 dodaje się art. 4921 w brzmieniu:
„Art. 4921. Jeżeli strona obowiązana do spełnienia świadczenia oświadczy, że świadczenia tego nie spełni, druga
strona może odstąpić od umowy bez wyznaczenia terminu dodatkowego, także przed nadejściem oznaczonego terminu spełnienia świadczenia.”;
5) art. 494 otrzymuje brzmienie:
„Art. 494. § 1. Strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko,
co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Strona, która odstępuje od umowy,
może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania.
§ 2. Zwrot świadczenia na rzecz konsumenta powinien nastąpić niezwłocznie.”;
6) uchyla się art. 5351;
7) po art. 543 dodaje się art. 5431 w brzmieniu:
„Art. 5431. § 1. Jeżeli kupującym jest konsument, sprzedawca obowiązany jest niezwłocznie wydać rzecz kupującemu, nie później niż trzydzieści dni od dnia zawarcia umowy, chyba że umowa stanowi inaczej.
§ 2. W razie opóźnienia sprzedawcy kupujący może wyznaczyć dodatkowy termin do wydania rzeczy, a po jego
bezskutecznym upływie może od umowy odstąpić. Przepisy art. 492, art. 4921 i art. 494 stosuje się.”;
8) art. 546 otrzymuje brzmienie:
„Art. 546. § 1. Sprzedawca obowiązany jest przed zawarciem umowy udzielić kupującemu potrzebnych wyjaśnień o stosunkach prawnych i faktycznych dotyczących rzeczy.
§ 2. Sprzedawca obowiązany jest wydać posiadane przez siebie dokumenty, które dotyczą rzeczy. Jeżeli treść takiego dokumentu dotyczy także innych rzeczy, sprzedawca obowiązany jest wydać uwierzytelniony wyciąg
z dokumentu. Ponadto, jeżeli jest to potrzebne do należytego korzystania z rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem,
sprzedawca obowiązany jest załączyć instrukcję i udzielić wyjaśnień dotyczących sposobu korzystania z rzeczy.”;
9) po art. 546 dodaje się art. 5461 w brzmieniu:
„Art. 5461. § 1. Jeżeli kupującym jest konsument, sprzedawca jest obowiązany udzielić mu przed zawarciem
umowy jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji w języku polskim, wystarczających do prawidłowego i pełnego korzystania z rzeczy sprzedanej. W szczególności należy podać: rodzaj rzeczy, określenie jej
producenta lub importera, znak bezpieczeństwa i znak zgodności wymagane przez odrębne przepisy, informacje
o dopuszczeniu do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, stosownie do rodzaju rzeczy, określenie jego energochłonności, a także inne dane wskazane w odrębnych przepisach.
§ 2. Jeżeli rzecz jest sprzedawana w opakowaniu jednostkowym lub w zestawie, informacje, o których mowa
w § 1, powinny znajdować się na rzeczy sprzedanej lub być z nią trwale połączone. W pozostałych przypadkach
sprzedawca jest obowiązany umieścić w miejscu sprzedaży informację, która może być ograniczona do rodzaju rzeczy, jej głównej cechy użytkowej oraz wskazania producenta lub importera rzeczy.
§ 3. Sprzedawca jest obowiązany zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie warunki techniczno-organizacyjne
umożliwiające dokonanie wyboru rzeczy sprzedanej i sprawdzenie jej jakości, kompletności oraz funkcjonowania
głównych mechanizmów i podstawowych podzespołów.
§ 4. Na żądanie kupującego sprzedawca jest obowiązany wyjaśnić znaczenie poszczególnych postanowień umowy.
§ 5. Sprzedawca jest obowiązany wydać kupującemu wraz z rzeczą sprzedaną wszystkie elementy jej wyposażenia oraz sporządzone w języku polskim instrukcje obsługi, konserwacji i inne dokumenty wymagane przez odrębne przepisy.”;
10) w art. 548 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Jeżeli rzecz sprzedana ma zostać przesłana przez sprzedawcę kupującemu będącemu konsumentem, niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy przechodzi na kupującego z chwilą jej wydania kupującemu. Za wydanie rzeczy uważa się jej powierzenie przez sprzedawcę przewoźnikowi, jeżeli sprzedawca nie miał
wpływu na wybór przewoźnika przez kupującego. Postanowienia mniej korzystne dla kupującego są nieważne.”;
11) art. 555 otrzymuje brzmienie:
„Art. 555. Przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii, praw oraz wody.”;
12) art. 556 otrzymuje brzmienie:
„Art. 556. Sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub
prawną (rękojmia).”;
13) po art. 556 dodaje się art. 5561–5563 w brzmieniu:
„Art. 5561. § 1. Wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz
sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:
1) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;
2) nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;
3) nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie
zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;
4) została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.
§ 2. Jeżeli kupującym jest konsument, na równi z zapewnieniem sprzedawcy traktuje się publiczne zapewnienia
producenta lub jego przedstawiciela, osoby, która wprowadza rzecz do obrotu w zakresie swojej działalności gospodarczej, oraz osoby, która przez umieszczenie na rzeczy sprzedanej swojej nazwy, znaku towarowego lub innego
oznaczenia odróżniającego przedstawia się jako producent.
§ 3. Rzecz sprzedana ma wadę fizyczną także w razie nieprawidłowego jej zamontowania i uruchomienia, jeżeli
czynności te zostały wykonane przez sprzedawcę lub osobę trzecią, za którą sprzedawca ponosi odpowiedzialność,
albo przez kupującego, który postąpił według instrukcji otrzymanej od sprzedawcy.
Art. 5562. Jeżeli kupującym jest konsument, a wada fizyczna została stwierdzona przed upływem roku od dnia
wydania rzeczy sprzedanej, domniemywa się, że wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego.
Art. 5563. Sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana stanowi własność osoby trzeciej albo jeżeli jest obciążona prawem osoby trzeciej, a także jeżeli ograniczenie w korzystaniu lub rozporządzaniu rzeczą wynika z decyzji lub orzeczenia właściwego organu; w razie sprzedaży prawa sprzedawca jest odpowiedzialny także za istnienie prawa (wada prawna).”;
14) w art. 557:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Gdy przedmiotem sprzedaży są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku albo rzeczy mające powstać
w przyszłości, sprzedawca jest zwolniony od odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący wiedział
o wadzie w chwili wydania rzeczy. Przepisu tego nie stosuje się, gdy kupującym jest konsument.”,
b) dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Sprzedawca nie jest odpowiedzialny względem kupującego będącego konsumentem za to, że rzecz
sprzedana nie ma właściwości wynikających z publicznych zapewnień, o których mowa w art. 5561 § 2, jeżeli
zapewnień tych nie znał ani, oceniając rozsądnie, nie mógł znać albo nie mogły one mieć wpływu na decyzję
kupującego o zawarciu umowy sprzedaży, albo gdy ich treść została sprostowana przed zawarciem umowy sprzedaży.”;
15) w art. 558 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Strony mogą odpowiedzialność z tytułu rękojmi rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć. Jeżeli kupującym
jest konsument, ograniczenie lub wyłączenie odpowiedzialności z tytułu rękojmi jest dopuszczalne tylko
w przypadkach określonych w przepisach szczególnych.”;
16) art. 559–561 otrzymują brzmienie:
„Art. 559. Sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi za wady fizyczne, które istniały w chwili przejścia
niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili.
Art. 560. § 1. Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni
rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na
wolną od wad lub usunięcia wady.
§ 2. Jeżeli kupującym jest konsument, może zamiast zaproponowanego przez sprzedawcę usunięcia wady żądać
wymiany rzeczy na wolną od wad albo zamiast wymiany rzeczy żądać usunięcia wady, chyba że doprowadzenie
rzeczy do zgodności z umową w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych
kosztów w porównaniu ze sposobem proponowanym przez sprzedawcę. Przy ocenie nadmierności kosztów
uwzględnia się wartość rzeczy wolnej od wad, rodzaj i znaczenie stwierdzonej wady, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie narażałby kupującego inny sposób zaspokojenia.
§ 3. Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.
§ 4. Kupujący nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna.
Art. 561. § 1. Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady.
§ 2. Sprzedawca jest obowiązany wymienić rzecz wadliwą na wolną od wad lub usunąć wadę w rozsądnym czasie bez nadmiernych niedogodności dla kupującego.
§ 3. Sprzedawca może odmówić zadośćuczynienia żądaniu kupującego, jeżeli doprowadzenie do zgodności
z umową rzeczy wadliwej w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo w porównaniu z drugim możliwym sposobem doprowadzenia do zgodności z umową wymagałoby nadmiernych kosztów. Jeżeli kupującym jest
przedsiębiorca, sprzedawca może odmówić wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady także wtedy, gdy
koszty zadośćuczynienia temu obowiązkowi przewyższają cenę rzeczy sprzedanej.”;
17) po art. 561 dodaje się art. 5611–5615 w brzmieniu:
„Art. 5611. § 1. Jeżeli rzecz wadliwa została zamontowana, kupujący może żądać od sprzedawcy demontażu
i ponownego zamontowania po dokonaniu wymiany na wolną od wad lub usunięciu wady. W razie niewykonania
tego obowiązku przez sprzedawcę kupujący jest upoważniony do dokonania tych czynności na koszt
i niebezpieczeństwo sprzedawcy.
§ 2. Sprzedawca może odmówić demontażu i ponownego zamontowania, jeżeli koszt tych czynności przewyższa
cenę rzeczy sprzedanej.
§ 3. Jeżeli kupującym jest konsument, może on żądać od sprzedawcy demontażu i ponownego zamontowania,
jest obowiązany jednak ponieść część związanych z tym kosztów przewyższających cenę rzeczy sprzedanej albo
może żądać od sprzedawcy zapłaty części kosztów demontażu i ponownego zamontowania, do wysokości ceny rzeczy sprzedanej.
Art. 5612. § 1. Kupujący, który wykonuje uprawnienia z tytułu rękojmi, jest obowiązany na koszt sprzedawcy
dostarczyć rzecz wadliwą do miejsca oznaczonego w umowie sprzedaży, a gdy takiego miejsca nie określono
w umowie – do miejsca, w którym rzecz została wydana kupującemu.
§ 2. Jeżeli ze względu na rodzaj rzeczy lub sposób jej zamontowania dostarczenie rzeczy przez kupującego byłoby nadmiernie utrudnione, kupujący obowiązany jest udostępnić rzecz sprzedawcy w miejscu, w którym rzecz się znajduje.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się do zwrotu rzeczy w razie odstąpienia od umowy i wymiany rzeczy na wolną od wad.
Art. 5613. Z zastrzeżeniem art. 5611 § 2 i 3 koszty wymiany lub naprawy ponosi sprzedawca. W szczególności
obejmuje to koszty demontażu i dostarczenia rzeczy, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania
i uruchomienia.
Art. 5614. Sprzedawca obowiązany jest przyjąć od kupującego rzecz wadliwą w razie wymiany rzeczy na wolną
od wad lub odstąpienia od umowy.
Art. 5615. Jeżeli kupujący będący konsumentem zażądał wymiany rzeczy lub usunięcia wady albo złożył
oświadczenie o obniżeniu ceny, określając kwotę, o którą cena ma być obniżona, a sprzedawca nie ustosunkował się
do tego żądania w terminie czternastu dni, uważa się, że żądanie to uznał za uzasadnione.”;
18) art. 563 i art. 564 otrzymują brzmienie:
„Art. 563. § 1. Przy sprzedaży między przedsiębiorcami kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi, jeżeli nie
zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy
o wadzie, a w przypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później – jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie
po jej stwierdzeniu.
§ 2. Do zachowania powyższego terminu wystarczy wysłanie przed jego upływem zawiadomienia o wadzie.
Art. 564. W przypadkach przewidzianych w art. 563 utrata uprawnień z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy
nie następuje mimo niezachowania terminów do zbadania rzeczy przez kupującego lub do zawiadomienia sprzedawcy o wadzie, jeżeli sprzedawca wiedział o wadzie albo zapewnił kupującego, że wady nie istnieją.”;
19) art. 566–568 otrzymują brzmienie:
„Art. 566. § 1. Jeżeli z powodu wady fizycznej rzeczy sprzedanej kupujący złożył oświadczenie o odstąpieniu od
umowy albo obniżeniu ceny, może on żądać naprawienia szkody, którą poniósł przez to, że zawarł umowę, nie wiedząc o istnieniu wady, choćby szkoda była następstwem okoliczności, za które sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności, a w szczególności może żądać zwrotu kosztów zawarcia umowy, kosztów odebrania, przewozu, przechowania i ubezpieczenia rzeczy oraz zwrotu dokonanych nakładów w takim zakresie, w jakim nie odniósł korzyści
z tych nakładów. Nie uchybia to przepisom o obowiązku naprawienia szkody na zasadach ogólnych.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie dostarczenia rzeczy wolnej od wad zamiast rzeczy wadliwej albo usunięcia wady przez sprzedawcę.
Art. 567. § 1. Jeżeli sprzedawca dopuszcza się zwłoki z odebraniem rzeczy, kupujący może odesłać rzecz na
koszt i niebezpieczeństwo sprzedawcy.
§ 2. W przypadku sprzedaży między przedsiębiorcami kupujący jest uprawniony, a gdy interes sprzedawcy tego
wymaga – obowiązany sprzedać rzecz z zachowaniem należytej staranności, jeżeli istnieje niebezpieczeństwo pogorszenia rzeczy. O zamiarze sprzedaży kupujący powinien w miarę możliwości zawiadomić sprzedawcę, w każdym
zaś razie powinien wysłać mu zawiadomienie niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży. Kupujący może również odesłać rzecz sprzedawcy na jego koszt i niebezpieczeństwo.
Art. 568. § 1. Sprzedawca odpowiada z tytułu rękojmi, jeżeli wada fizyczna zostanie stwierdzona przed upływem
dwóch lat, a gdy chodzi o wady nieruchomości – przed upływem pięciu lat od dnia wydania rzeczy kupującemu. Jeżeli kupującym jest konsument a przedmiotem sprzedaży jest używana rzecz ruchoma, odpowiedzialność sprzedawcy może zostać ograniczona, nie mniej niż do roku od dnia wydania rzeczy kupującemu.
§ 2. Roszczenie o usunięcie wady lub wymianę rzeczy sprzedanej na wolną od wad przedawnia się z upływem
roku, licząc od dnia stwierdzenia wady. Jeżeli kupującym jest konsument, bieg terminu przedawnienia nie może zakończyć się przed upływem terminu określonego w § 1.
§ 3. W terminach określonych w § 2 kupujący może złożyć oświadczenie o odstąpieniu od umowy albo obniżeniu ceny z powodu wady rzeczy sprzedanej. Jeżeli kupujący żądał wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia
wady, bieg terminu do złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy albo obniżeniu ceny rozpoczyna się z chwilą
bezskutecznego upływu terminu do wymiany rzeczy lub usunięcia wady.
§ 4. W razie dochodzenia przed sądem albo sądem polubownym jednego z uprawnień z tytułu rękojmi termin do
wykonania innych uprawnień, przysługujących kupującemu z tego tytułu, ulega zawieszeniu do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.
§ 5. Przepis § 4 stosuje się odpowiednio do postępowania mediacyjnego, przy czym termin do wykonania innych
uprawnień z tytułu rękojmi, przysługujących kupującemu, zaczyna biec od dnia odmowy przez sąd zatwierdzenia
ugody zawartej przed mediatorem lub bezskutecznego zakończenia mediacji.
§ 6. Upływ terminu do stwierdzenia wady nie wyłącza wykonania uprawnień z tytułu rękojmi, jeżeli sprzedawca
wadę podstępnie zataił.”;
20) po art. 568 dodaje się art. 5681 w brzmieniu:
„Art. 5681. Jeżeli określony przez sprzedawcę lub producenta termin przydatności rzeczy do użycia kończy się
po upływie dwóch lat od dnia wydania rzeczy kupującemu, sprzedawca odpowiada z tytułu rękojmi za wady fizyczne tej rzeczy stwierdzone przed upływem tego terminu. Przepis art. 568 § 6 stosuje się.”;
21) uchyla się art. 570–572;
22) uchyla się art. 5721;
23) art. 574 otrzymuje brzmienie:
„Art. 574. § 1. Jeżeli z powodu wady prawnej rzeczy sprzedanej kupujący złożył oświadczenie o odstąpieniu od
umowy albo obniżeniu ceny, może on żądać naprawienia szkody, którą poniósł przez to, że zawarł umowę, nie wiedząc o istnieniu wady, choćby szkoda była następstwem okoliczności, za które sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności, a w szczególności może żądać zwrotu kosztów zawarcia umowy, kosztów odebrania, przewozu, przechowania i ubezpieczenia rzeczy, zwrotu dokonanych nakładów w takim zakresie, w jakim nie odniósł z nich korzyści, a nie otrzymał ich zwrotu od osoby trzeciej, oraz zwrotu kosztów procesu. Nie uchybia to przepisom
o obowiązku naprawienia szkody na zasadach ogólnych.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie dostarczenia rzeczy wolnej od wad zamiast rzeczy wadliwej.”;
24) art. 576 otrzymuje brzmienie:
„Art. 576. Do wykonywania uprawnień z tytułu rękojmi za wady prawne rzeczy sprzedanej stosuje się przepisy
art. 568 § 2–5, z tym że bieg terminu, o którym mowa w art. 568 § 2, rozpoczyna się od dnia, w którym kupujący
dowiedział się o istnieniu wady, a jeżeli kupujący dowiedział się o istnieniu wady dopiero na skutek powództwa
osoby trzeciej – od dnia, w którym orzeczenie wydane w sporze z osobą trzecią stało się prawomocne.”;
25) po art. 576 dodaje się dział II1 w brzmieniu:
„Dział II1
Roszczenie sprzedawcy w związku z wadliwością rzeczy sprzedanej
Art. 5761. § 1. Jeżeli rzecz nie miała właściwości, które powinna mieć zgodnie ze swoim przeznaczeniem lub
zgodnie z publicznie składanymi zapewnieniami, o których mowa w art. 5561 § 2, lub została wydana w stanie niezupełnym, sprzedawca, który poniósł koszty w wyniku wykonania uprawnień z tytułu rękojmi za wady fizyczne
rzeczy przez konsumenta, może żądać naprawienia poniesionej szkody od tego z poprzednich sprzedawców, wskutek
którego działania lub zaniechania rzecz stała się wadliwa.
§ 2. Odpowiedzialność określoną w § 1 ponosi także poprzedni sprzedawca, który wiedząc o wadzie rzeczy, nie
poinformował o niej kupującego lub sporządził instrukcję montażu i uruchomienia dołączoną do rzeczy, jeżeli wada
powstała na skutek zamontowania i uruchomienia rzeczy przez konsumenta zgodnie z tą instrukcją.
§ 3. Odszkodowanie, o którym mowa w § 1, obejmuje zwrot wydatków niezbędnych w celu realizacji uprawnień
konsumenta, w szczególności związanych z wymianą lub usunięciem wady rzeczy sprzedanej, jej demontażem,
transportem i ponownym zamontowaniem, a ponadto kwotę, o którą została obniżona cena rzeczy, oraz utracone korzyści.
Art. 5762. § 1. Roszczenie sprzedawcy przedawnia się z upływem sześciu miesięcy. Bieg terminu przedawnienia
rozpoczyna się z dniem poniesienia kosztów przez sprzedawcę w wyniku wykonania uprawnień z tytułu rękojmi
przez konsumenta, nie później jednak niż w dniu, w którym sprzedawca powinien wykonać swoje obowiązki wobec
konsumenta.
§ 2. Jeżeli sąd oddali powództwo o naprawienie szkody, stwierdzając, że strona pozwana nie była odpowiedzialna za powstanie wady rzeczy, bieg terminu przedawnienia w stosunku do wszystkich pozostałych sprzedawców nie
może zakończyć się przed upływem sześciu miesięcy od dnia, w którym orzeczenie oddalające powództwo stało się
prawomocne.
Art. 5763. Przepisy niniejszego działu nie uchybiają innym przepisom o obowiązku naprawienia szkody.
Art. 5764. Odpowiedzialności przewidzianej w niniejszym dziale nie można wyłączyć ani ograniczyć.”;
26) w księdze trzeciej w tytule XI tytuł działu III otrzymuje brzmienie:
„Dział III
Gwarancja przy sprzedaży”;
27) art. 577 otrzymuje brzmienie:
„Art. 577. § 1. Udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych
w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie.
§ 2. Obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej
naprawie oraz zapewnieniu innych usług.
§ 3. Jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że
gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady
te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym.
§ 4. Jeżeli nie zastrzeżono innego terminu, termin gwarancji wynosi dwa lata licząc od dnia, kiedy rzecz została
kupującemu wydana.”;
28) po art. 577 dodaje się art. 5771 –5773 w brzmieniu:
„Art. 5771. § 1. Gwarant formułuje oświadczenie gwarancyjne w sposób jasny i zrozumiały, a gdy rodzaj informacji na to pozwala – w powszechnie zrozumiałej formie graficznej. Jeżeli rzecz jest wprowadzana do obrotu
w Rzeczypospolitej Polskiej, oświadczenie gwarancyjne sporządza się w języku polskim. Wymagania używania języka polskiego nie stosuje się do nazw własnych, znaków towarowych, nazw handlowych, oznaczeń pochodzenia
towarów oraz zwyczajowo stosowanej terminologii naukowej i technicznej.
§ 2. Oświadczenie gwarancyjne zawiera podstawowe informacje potrzebne do wykonywania uprawnień
z gwarancji, w szczególności nazwę i adres gwaranta lub jego przedstawiciela w Rzeczypospolitej Polskiej, czas
trwania i terytorialny zasięg ochrony gwarancyjnej, uprawnienia przysługujące w razie stwierdzenia wady, a także
stwierdzenie, że gwarancja nie wyłącza, nie ogranicza ani nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających
z przepisów o rękojmi za wady rzeczy sprzedanej.
§ 3. Uchybienie wymaganiom określonym w § 1 i 2 nie wpływa na ważność oświadczenia gwarancyjnego i nie
pozbawia wynikających z niego uprawnień.
Art. 5772. Uprawniony z gwarancji może żądać od gwaranta wydania oświadczenia gwarancyjnego utrwalonego
na papierze lub innym trwałym nośniku (dokument gwarancyjny).
Art. 5773. Sprzedawca wydaje kupującemu wraz z rzeczą sprzedaną dokument gwarancyjny oraz sprawdza
zgodność znajdujących się na rzeczy oznaczeń z danymi zawartymi w dokumencie gwarancyjnym oraz stan plomb
i innych umieszczonych na rzeczy zabezpieczeń.”;
29) art. 579 otrzymuje brzmienie:
„Art. 579. § 1. Kupujący może wykonywać uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy niezależnie od
uprawnień wynikających z gwarancji.
§ 2. Wykonanie uprawnień z gwarancji nie wpływa na odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi.
§ 3. Jednakże w razie wykonywania przez kupującego uprawnień z gwarancji bieg terminu do wykonania
uprawnień z tytułu rękojmi ulega zawieszeniu z dniem zawiadomienia sprzedawcy o wadzie. Termin ten biegnie dalej od dnia odmowy przez gwaranta wykonania obowiązków wynikających z gwarancji albo bezskutecznego upływu
czasu na ich wykonanie.”;
30) w art. 580 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Gwarant jest obowiązany wykonać swoje obowiązki w terminie określonym w treści oświadczenia gwarancyjnego, a gdy go nie określono – niezwłocznie, ale nie później niż w terminie czternastu dni, licząc od dnia dostarczenia rzeczy przez uprawnionego z gwarancji, oraz dostarczyć mu rzecz na swój koszt do miejsca wskazanego w § 1.”;
31) uchyla się art. 6051;
32) uchyla się art. 6271;
33) po art. 636 dodaje się art. 6361 w brzmieniu:
„Art. 6361. Jeżeli konsument zamówił dzieło będące rzeczą ruchomą, stosuje się przepisy art. 5431, art. 5461 i art. 548.”;
34) uchyla się art. 637;
35) art. 638 otrzymuje brzmienie:
„Art. 638. § 1. Do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży.
Odpowiedzialność przyjmującego zamówienie jest wyłączona, jeżeli wada dzieła powstała z przyczyny tkwiącej
w materiale dostarczonym przez zamawiającego.
§ 2. Jeżeli zamawiającemu udzielono gwarancji na wykonane dzieło, przepisy o gwarancji przy sprzedaży stosuje się odpowiednio.”;
36) w art. 770 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje § 2 w brzmieniu:
„§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli kupującym jest konsument.”;
37) uchyla się art. 7701.
art. 45.
więcej
1) uchyla się art. 138a;
2) po art. 139a dodaje się art. 139b w brzmieniu:
„Art. 139b. Kto w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa zawierając umowę z konsumentem nie spełnia
wymagań dotyczących udzielenia informacji lub wydania dokumentu, przewidzianych w przepisach ustawy z dnia
30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827), podlega karze grzywny.”.
art. 46.
więcej
zm.) w art. 4a ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do informacji dotyczących pośrednika ubezpieczeniowego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827), przy czym informacje te powinny być niezwłocznie przekazane poszukującemu ochrony ubezpieczeniowej albo klientowi zgodnie z ust. 1.”.
art. 47.
więcej
1) w art. 29 w ust. 1 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) najpóźniej w dniu odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy w trybie określonym w art. 40 ustawy z dnia 30
maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827).”;
2) w art. 33 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) z dniem odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy w trybie określonym w art. 40 ustawy z dnia 30 maja
2014 r. o prawach konsumenta;”;
3) w art. 41 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy w trybie określonym w art. 40 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
o prawach konsumenta, z zastrzeżeniem że za okres udzielanej ochrony ubezpieczeniowej ubezpieczający obowiązany jest zapłacić składkę ubezpieczeniową;”;
4) w art. 47 w ust. 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy w trybie określonym w art. 40 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
o prawach konsumenta.”;
5) w art. 49 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) z dniem odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy w trybie określonym w art. 40 ustawy z dnia 30 maja
2014 r. o prawach konsumenta;”;
6) w art. 56 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy w trybie określonym w art. 40 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
o prawach konsumenta, z zastrzeżeniem, że za okres udzielanej ochrony ubezpieczeniowej ubezpieczający jest zobowiązany zapłacić składkę ubezpieczeniową;”;
7) w art. 63 w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy w trybie określonym w art. 40 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
o prawach konsumenta.”;
8) w art. 65 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) z dniem odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy w trybie określonym w art. 40 ustawy z dnia 30 maja
2014 r. o prawach konsumenta;”;
9) w art. 76 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy w trybie określonym w art. 40 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
o prawach konsumenta, z zastrzeżeniem, że za okres udzielanej ochrony ubezpieczeniowej ubezpieczający jest obowiązany zapłacić składkę ubezpieczeniową;”.
art. 48.
więcej
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Zakazane jest używanie telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego, chyba że abonent lub użytkownik końcowy uprzednio wyraził na to zgodę.”,
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Używanie środków, o których mowa w ust. 1, dla celów marketingu bezpośredniego nie może odbywać się
na koszt konsumenta.”.
art. 49.
więcej
poz. 1206) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Za nieuczciwą praktykę rynkową uznaje się w szczególności praktykę rynkową wprowadzającą w błąd oraz
agresywną praktykę rynkową, a także stosowanie sprzecznego z prawem kodeksu dobrych praktyk. Praktyki te nie
podlegają ocenie w świetle przesłanek określonych w ust. 1.”;
2) w art. 9 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) żądanie natychmiastowej lub odroczonej zapłaty za produkty bądź zwrotu lub przechowania produktów, które
zostały dostarczone przez przedsiębiorcę, ale nie zostały zamówione przez konsumenta;”.
art. 50.
więcej
1) w art. 25 w ust. 3 w pkt 5 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„w przypadku składania oferty zawarcia umowy na odległość, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 maja
2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827), dotyczącej zbycia środka ochrony roślin, umieszczać w ofercie
zbycia tego środka informację, że nabycia środków ochrony roślin mogą dokonywać jedynie osoby:”;
2) w art. 76 w ust. 1 w pkt 5 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) w przypadku składania oferty zawarcia umowy na odległość, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 maja
2014 r. o prawach konsumenta, dotyczącej zbycia środka ochrony roślin, nie umieszcza w ofercie zbycia tego środka
informacji, o których mowa w art. 25 ust. 3 pkt 5, lub”.
art. 51.
więcej
stosuje się przepisy dotychczasowe.
art. 52.
więcej
1) ustawa z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o
odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. z 2012 r. poz. 1225);
2) ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży
konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. poz. 1176, z 2004 r.
poz. 959, z 2009 r. poz. 960 oraz z 2011 r. poz. 169 i 432).
art. 53.
więcej
w ust. 1 uchyla się pkt 2.
art. 54.
więcej
w art. 58 uchyla się ust. 2.
art. 55.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców