Ustawa z dnia 15 kwietnia 2005 r. nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa zasady sprawowania nadzoru uzupełniającego nad
instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami
inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego oraz zasady
objęcia nadzorem uzupełniającym innych podmiotów działających w konglomeracie
finansowym, w tym dominujących podmiotów nieregulowanych.
2. Ustawa określa także zasady współpracy w zakresie sprawowania nadzoru
uzupełniającego krajowego organu nadzoru z zagranicznymi organami nadzoru.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Celem nadzoru uzupełniającego jest ochrona stabilności finansowej
instytucji kredytowych, zakładów ubezpieczeń, zakładów reasekuracji i firm
inwestycyjnych wchodzących w skład konglomeratu finansowego.
2. Nadzór uzupełniający jest wykonywany poprzez badanie:
1) adekwatności kapitałowej konglomeratu finansowego oraz strategii
postępowania w tym zakresie;
2) znaczących transakcji wewnątrzgrupowych;
3) poziomu koncentracji ryzyka w konglomeracie finansowym oraz znaczącej
koncentracji ryzyka;
4) ryzyka konfliktu interesów pomiędzy podmiotami w konglomeracie
finansowym;
5) prawidłowości zarządzania ryzykiem;
6) rzetelności i poprawności kontroli wewnętrznej.

art. 3. więcej Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) instytucja kredytowa:
a) bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz.
284, 288, 321 i 1086), zwanej dalej „ustawą – Prawo bankowe”,
b) bank zagraniczny w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo bankowe,
c) instytucję kredytową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy – Prawo
bankowe;
d) (uchylona)
2) zakład ubezpieczeń:
a) krajowy zakład ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej
(Dz. U. z 2020 r. poz. 895 i 1180),
b) zagraniczny zakład ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 55 ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej;
2a) zakład reasekuracji:
a) krajowy zakład reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
b) zagraniczny zakład reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 56 ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej,
c) spółka celowa w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 11 września
2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
3) firma inwestycyjna:
a) dom maklerski w rozumieniu art. 95 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284, 288 i 568), posiadający zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego, o którym
mowa w art. 69 ust. 1 tej ustawy,
b) zagraniczną osobę prawną, o której mowa w art. 115 ust. 1 ustawy, o której
mowa w lit. a,
c) zagraniczną firmę inwestycyjną w rozumieniu art. 3 pkt 32 ustawy, o której
mowa w lit. a, z wyłączeniem zagranicznych instytucji kredytowych,
o których mowa w art. 3 pkt 31 tej ustawy,
d) (uchylona)
e) (uchylona)
f) podmioty mające siedzibę na terytorium państwa niebędącego państwem
członkowskim Unii Europejskiej, które prowadzą działalność inwestycyjną
lub działalność maklerską w tym państwie i które podlegają regułom
ostrożnościowym co najmniej tak restrykcyjnym, jak podmioty prowadzące
taką działalność w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
g) towarzystwo funduszy inwestycyjnych oraz zarządzającego ASI
w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych
i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2020 r.
poz. 95 i 695), zwanej dalej „ustawą o funduszach inwestycyjnych”, którzy
uzyskali zezwolenie na wykonywanie działalności odpowiednio przez
towarzystwo albo przez zarządzającego ASI na podstawie tej ustawy,
h) spółkę zarządzającą, o której mowa w art. 2 pkt 10 ustawy o funduszach
inwestycyjnych, lub inny podmiot z siedzibą w państwie niebędącym
państwem członkowskim Unii Europejskiej, który, w przypadku gdyby jego
siedziba znajdowała się w państwie członkowskim Unii Europejskiej, byłby
obowiązany uzyskać zezwolenie właściwego organu na prowadzenie
wykonywanej działalności zgodnie z przepisami dyrektywy Parlamentu
Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie
koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych
odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne
papiery wartościowe (UCITS) (Dz. Urz. UE L 302 z 17.11.2009, str. 32,
z późn. zm.),
i) zarządzającego z UE, o którym mowa w art. 2 pkt 10c ustawy o funduszach
inwestycyjnych, lub inny podmiot z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim, który, w przypadku gdyby jego siedziba znajdowała się w państwie członkowskim, byłby obowiązany uzyskać
zezwolenie na prowadzenie wykonywanej działalności zgodnie
z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE
z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi
funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE
oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz. Urz.
UE L 174 z 01.07.2011, str. 1, z późn. zm.);
4) podmiot regulowany – instytucję kredytową, zakład ubezpieczeń, zakład
reasekuracji lub firmę inwestycyjną;
5) dominujący podmiot nieregulowany – podmiot dominujący, niebędący
podmiotem regulowanym, który wraz z podmiotami zależnymi, z których co
najmniej jeden jest podmiotem regulowanym mającym siedzibę w państwie
członkowskim Unii Europejskiej, tworzy konglomerat finansowy;
6) regulacje sektorowe – przepisy określające warunki wykonywania działalności
przez podmioty regulowane;
7) grupa – grupę podmiotów składającą się z podmiotu dominującego, podmiotów
od niego zależnych i podmiotów powiązanych z nimi poprzez znaczący udział
kapitałowy, a także grupę podmiotów powiązanych ze sobą umową
o zarządzanie, o której mowa w art. 7 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. –
Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.2)
), lub inną
umową o podobnym charakterze, jak również w ten sposób, że dany podmiot ma
wpływ na kierowanie polityką finansową i operacyjną innego podmiotu;
8) sektor bankowy – sektor, który tworzą instytucje kredytowe, instytucje
finansowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy – Prawo bankowe lub
przedsiębiorstwa pomocniczych usług bankowych w rozumieniu art. 4 ust. 1
pkt 12 tej ustawy;
9) sektor ubezpieczeniowy – sektor, który tworzą zakłady ubezpieczeń, zakłady
reasekuracji lub dominujący podmiot ubezpieczeniowy w rozumieniu art. 3
ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej;
10) sektor usług inwestycyjnych – sektor, który tworzą firmy inwestycyjne,
o których mowa w pkt 3 lit. a–f;
11) sektor finansowy – sektor, który tworzy co najmniej jeden podmiot z sektora
bankowego, sektora ubezpieczeniowego lub sektora usług inwestycyjnych,
zwanych dalej „sektorami”, lub co najmniej jeden z podmiotów, o których mowa
w pkt 3 lit. g–i;
12) podmiot dominujący – podmiot, który sprawuje nad innym podmiotem kontrolę
w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 lit. a–d ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680 oraz z 2020
r. poz. 568), lub podmiot, który w ocenie krajowego organu nadzoru sprawuje
w inny sposób kontrolę nad innym podmiotem;
13) podmiot zależny – podmiot, wobec którego inny podmiot jest podmiotem
dominującym;
14) znaczący udział kapitałowy – udział oznaczający posiadanie przez podmiot
bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 20% kapitału innego podmiotu lub
prawa do wykonywania co najmniej 20% głosów w organie stanowiącym,
a także innych praw do kapitału podmiotu ustanawiających z nim trwałe związki
umożliwiające uzyskiwanie korzyści przez podmiot dysponujący tymi prawami;
15) bliskie powiązania – powiązania przez:
a) znaczący udział kapitałowy w innym podmiocie lub
b) pozostawanie z innym podmiotem w stosunku dominacji lub zależności, lub
c) posiadanie jako akcjonariusz, wspólnik lub udziałowiec innego podmiotu
uprawnienia do wykonywania większości praw głosu na podstawie umowy
o zarządzanie, o której mowa w art. 7 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r.
– Kodeks spółek handlowych, lub innej umowy o podobnym charakterze
zawartej z innymi akcjonariuszami, wspólnikami lub udziałowcami tego
podmiotu;
16) państwa członkowskie – państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz państwa
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
17) krajowy organ nadzoru – Komisja Nadzoru Finansowego;
18) zagraniczne organy nadzoru – organy nadzoru z innych niż Rzeczpospolita
Polska państw członkowskich, uprawnione do sprawowania nadzoru nad
podmiotami regulowanymi;
19) koordynator – krajowy organ nadzoru sprawujący nadzór uzupełniający;
20) koordynator zagraniczny – zagraniczny organ nadzoru sprawujący nadzór
uzupełniający;
21) zainteresowane organy nadzoru:
a) krajowy organ nadzoru lub zagraniczne organy nadzoru, sprawujące nadzór
skonsolidowany lub dodatkowy nad podmiotami wchodzącymi w skład
konglomeratu finansowego, w rozumieniu regulacji sektorowych,
b) koordynatora lub koordynatora zagranicznego,
c) inne organy nadzoru wskazane przez organy, o których mowa w lit. a i b;
22) transakcja wewnątrzgrupowa – transakcję, na podstawie której należący do
konglomeratu finansowego podmiot regulowany lub podmiot, wobec którego
podmiot wchodzący w skład konglomeratu finansowego pełni funkcję organu
zarządzającego, bezpośrednio lub pośrednio zobowiązuje się wobec innego
podmiotu z tej samej grupy lub innego podmiotu blisko powiązanego
z podmiotem z tej grupy do określonego zachowania lub do spełnienia określonego świadczenia;
23) znacząca koncentracja ryzyka – możliwość poniesienia przez podmiot
regulowany wchodzący w skład konglomeratu finansowego straty, która jest
wystarczająco istotna, by zagrozić wypłacalności lub sytuacji finansowej
podmiotów regulowanych w tym konglomeracie finansowym.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Konglomerat finansowy stanowi grupa, na czele której stoi podmiot
regulowany, albo grupa, w której co najmniej jeden z podmiotów zależnych jest
podmiotem regulowanym, która:
1) w przypadku gdy na czele grupy stoi podmiot regulowany, spełnia łącznie
następujące warunki:
a) podmiot stojący na czele grupy jest podmiotem dominującym wobec
podmiotu sektora finansowego, podmiotem posiadającym znaczący udział kapitałowy w podmiocie sektora finansowego lub podmiotem powiązanym
z podmiotem sektora finansowego przez umowę o zarządzanie, o której
mowa w art. 7 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek
handlowych, lub inną umowę o podobnym charakterze,
b) co najmniej jeden z podmiotów w grupie prowadzi działalność w sektorze
ubezpieczeniowym i co najmniej jeden z nich prowadzi działalność
w sektorze bankowym lub w sektorze usług inwestycyjnych lub jest jednym
z podmiotów, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. g–i,
c) skonsolidowana lub zagregowana działalność wchodzących w skład grupy
podmiotów prowadzących działalność w sektorze ubezpieczeniowym oraz
podmiotów prowadzących działalność w sektorze bankowym i w sektorze
usług inwestycyjnych jest znacząca w rozumieniu art. 6 ust. 2 lub 3;
2) w przypadku gdy co najmniej jeden z podmiotów zależnych w grupie jest
podmiotem regulowanym, spełnia łącznie następujące warunki:
a) działalność grupy jest prowadzona głównie w sektorze finansowym
w rozumieniu art. 6 ust. 1,
b) co najmniej jeden z podmiotów w grupie prowadzi działalność w sektorze
ubezpieczeniowym i co najmniej jeden z nich prowadzi działalność
w sektorze bankowym lub w sektorze usług inwestycyjnych lub jest jednym
z podmiotów, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. g–i,
c) skonsolidowana lub zagregowana działalność wchodzących w skład grupy
podmiotów prowadzących działalność w sektorze ubezpieczeniowym oraz
podmiotów prowadzących działalność w sektorze bankowym i w sektorze
usług inwestycyjnych jest znacząca w rozumieniu art. 6 ust. 2 lub 3.
2. Koordynator informuje podmiot wiodący w konglomeracie finansowym
o spełnieniu przez grupę warunków, o których mowa w ust. 1, oraz o swojej
właściwości jako koordynatora dla tego konglomeratu finansowego.
3. Informację, o której mowa w ust. 2, koordynator przekazuje także
zagranicznym organom nadzoru, które udzieliły zezwolenia podmiotom regulowanym
w grupie, zagranicznemu organowi nadzoru państwa, w którym znajduje się siedziba
dominującego podmiotu nieregulowanego, oraz Wspólnemu Komitetowi
Europejskich Urzędów Nadzoru, zwanemu dalej „Wspólnym Komitetem”.
4. Podmiot wiodący w konglomeracie finansowym, zwany dalej „podmiotem
wiodącym”, informuje podmioty regulowane wchodzące w skład konglomeratu
finansowego o spełnianiu przez grupę warunków, o których mowa w ust. 1.
5. Podmiotem wiodącym jest podmiot dominujący będący podmiotem
regulowanym lub dominującym podmiotem nieregulowanym. Jeżeli w konglomeracie
finansowym jest kilka podmiotów dominujących, podmiotem wiodącym jest podmiot
dominujący będący podmiotem regulowanym o największej sumie bilansowej
w najistotniejszym sektorze finansowym konglomeratu finansowego. W przypadku
braku podmiotu dominującego, podmiotem wiodącym jest podmiot regulowany
o największej sumie bilansowej w najistotniejszym sektorze finansowym
konglomeratu finansowego.
6. W innych przypadkach niż określone w ust. 5 podmiotem wiodącym jest
podmiot regulowany wchodzący w skład konglomeratu finansowego, wskazany przez
koordynatora w drodze decyzji.

Art. 4a. 1. Krajowy organ nadzoru wyraża ocenę, o której mowa w art. 3 pkt 12,
w formie decyzji. Od tej decyzji nie przysługuje odwołanie.
2. Podmiot uznany za podmiot dominujący może zwrócić się do krajowego
organu nadzoru o ponowne rozpatrzenie sprawy.
3. Od decyzji krajowego organu nadzoru rozstrzygającej wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy podmiot uznany za podmiot dominujący może wnieść skargę do
sądu administracyjnego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

art. 5. więcej Art. 5. Jeżeli dana grupa, spełniając warunki, o których mowa w art. 4 ust. 1,
wchodzi w skład innej grupy, która także spełnia te warunki, konglomeratem
finansowym jest wyłącznie ta druga grupa i wyłącznie do podmiotów tej drugiej grupy
stosuje się przepisy ustawy.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Grupa prowadzi działalność głównie w sektorze finansowym, jeśli
udział sumy bilansowej podmiotów sektora finansowego w grupie w odniesieniu do
sumy bilansowej całej grupy przekracza 40%.
2. Działalność grupy w poszczególnych sektorach jest znacząca, jeżeli średnia
arytmetyczna ze wskaźnika struktury tego sektora i wskaźnika wypłacalności tego
sektora wynosi więcej niż 10%. Obliczając średnią, sektor bankowy i sektor usług
inwestycyjnych uwzględnia się łącznie.
3. Działalność grupy w poszczególnych sektorach jest również znacząca, jeżeli
suma bilansowa najmniej istotnego sektora w grupie przekracza równowartość 6 mld
euro.
4. Wskaźnik struktury sektora w grupie jest liczony jako iloraz sumy bilansowej
wszystkich podmiotów w grupie należących do danego sektora oraz sumy bilansowej
wszystkich podmiotów w grupie należących do sektora finansowego.
5. Wskaźnik wypłacalności sektora w grupie jest liczony jako iloraz sumy
wymogów kapitałowych w sektorze bankowym i inwestycyjnym lub kapitałowego
wymogu wypłacalności w sektorze ubezpieczeniowym wszystkich podmiotów
w grupie należących do danego sektora oraz sumy wymogów kapitałowych w sektorze
bankowym i inwestycyjnym lub kapitałowego wymogu wypłacalności w sektorze
ubezpieczeniowym wszystkich podmiotów należących do sektora finansowego.
6. Najmniej istotnym sektorem w konglomeracie finansowym jest sektor
o najniższej średniej, o której mowa w ust. 2, a najistotniejszym sektorem
w konglomeracie finansowym jest sektor o najwyższej średniej.
6a. Podmiot wymieniony w art. 3 pkt 3 lit. g–i zalicza się do tego sektora, do
którego należy on w ramach grupy. Jeżeli podmiot ten nie należy wyłącznie do
jednego sektora w ramach grupy, zalicza się go do najmniej istotnego sektora
w konglomeracie finansowym.
7. Równowartość w złotych sumy, o której mowa w ust. 3, oblicza się według
średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego
w dniu bilansowym, na który sporządzane jest sprawozdanie finansowe.

Art. 6a. Koordynator może, jeżeli jest to szczególnie przydatne dla celów
nadzoru uzupełniającego, po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organów nadzoru,
zastąpić lub uzupełnić kryterium, o którym mowa w art. 6 ust. 1, kryterium opartym
na:
1) strukturze przychodów lub
2) działalności pozabilansowej, lub
3) sumie zarządzanych aktywów.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Wielkości, o których mowa w art. 6, oblicza się na podstawie
zbadanych skonsolidowanych sprawozdań finansowych.
2. W przypadku podmiotów wchodzących w skład konglomeratu finansowego,
dla których nie sporządza się skonsolidowanych sprawozdań finansowych lub gdy
skonsolidowane sprawozdania finansowe nie obejmują wymaganych danych,
wielkości, o których mowa w art. 6, określa się na podstawie zagregowanej sumy
bilansowej podmiotów wchodzących w skład grupy. Zagregowaną sumę bilansową
określa się na podstawie zbadanych rocznych sprawozdań finansowych, przy
uwzględnieniu sumy bilansowej danego podmiotu w części proporcjonalnie
odpowiadającej zaangażowaniu kapitałowemu grupy w tym podmiocie.
3. Obliczając wielkości, o których mowa w art. 6, aktywów funduszy
inwestycyjnych oraz aktywów zbiorczych portfeli papierów wartościowych
w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych nie uwzględnia się.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Podmioty wchodzące w skład konglomeratu finansowego podlegają
nadzorowi uzupełniającemu od dnia doręczenia informacji, o której mowa w art. 4
ust. 2.
2. W przypadku gdy właściwym w zakresie sprawowania nadzoru
uzupełniającego jest koordynator zagraniczny, podmioty regulowane podlegające
nadzorowi sprawowanemu przez krajowy organ nadzoru, podlegają nadzorowi
uzupełniającemu od dnia poinformowania o spełnieniu przez grupę warunków uznania
za konglomerat finansowy, o których mowa w art. 4 ust. 1.
3. Podmioty wchodzące w skład konglomeratu finansowego podlegają
nadzorowi uzupełniającemu do dnia doręczenia podmiotowi wiodącemu informacji,
o której mowa w art. 12 ust. 1, albo upływu okresu, na jaki została wydana decyzja,
o której mowa w art. 10 ust. 1, albo doręczenia decyzji o uchyleniu tej decyzji.
4. W przypadku gdy właściwym w zakresie sprawowania nadzoru
uzupełniającego jest koordynator zagraniczny, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Jeżeli grupa, spełniając warunek, o którym mowa w art. 6 ust. 2, nie
spełnia warunku, o którym mowa w art. 6 ust. 3, albo spełniając warunek, o którym
mowa w art. 6 ust. 3, nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 6 ust. 2, koordynator,
po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organów nadzoru, może, w drodze decyzji
skierowanej do podmiotu wiodącego, ustalić, że grupa nie będzie podlegała nadzorowi
uzupełniającemu albo że nie będą podlegać temu nadzorowi znaczące transakcje
wewnątrzgrupowe, znacząca koncentracja ryzyka lub zarządzanie ryzykiem i kontrola wewnętrzna, o których mowa w rozdziale 3 w oddziałach 3–5, jeżeli ze względu na cele nadzoru uzupełniającego byłoby to niewłaściwe lub mylące.
2. O decyzji, o której mowa w ust. 1, koordynator informuje zainteresowane
organy nadzoru sprawujące nadzór nad podmiotami wchodzącymi w skład grupy,
której dotyczy ta decyzja.

Art. 9a. Koordynator, po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organów
nadzoru, może, w drodze decyzji skierowanej do podmiotu stojącego na czele grupy:
1) w przypadkach określonych w art. 26 pkt 1–3 nie uwzględnić podmiotu
wchodzącego w skład grupy przy obliczaniu wskaźników, o których mowa
w art. 6, chyba że podmiot przeniósł siedzibę z państwa członkowskiego do
państwa niebędącego państwem członkowskim, a istnieją podstawy do
stwierdzenia, że podmiot przeniósł siedzibę, aby nie być objętym nadzorem
uzupełniającym;
2) uwzględniać osiąganie progów procentowych określonych w art. 6 ust. 1
i 2 przez określony czas, nie dłuższy niż 3 kolejne lata obrotowe, w przypadku
gdy istnieją podstawy do stwierdzenia, że osiągnięcie tych progów może mieć
charakter przejściowy, albo nie uwzględniać osiągania takich progów, jeżeli
w strukturze grupy zachodzą znaczące zmiany;
3) wyłączyć jeden znaczący udział kapitałowy lub większą liczbę znaczących
udziałów kapitałowych w najmniej istotnym sektorze, jeżeli udziały te mają
decydujące znaczenie dla zidentyfikowania konglomeratu finansowego i łącznie
nie są istotne ze względu na cele nadzoru uzupełniającego.

art. 10. więcej Art. 10. 1. W przypadku gdy grupa przestała spełniać kryteria określone w art. 6,
koordynator, po zasięgnięciu opinii innych zainteresowanych organów nadzoru, może,
w drodze decyzji wydanej na okres nie dłuższy niż 3 lata, określić, że podmioty
wchodzące w skład grupy będą nadal podlegać nadzorowi uzupełniającemu w okresie
nie dłuższym niż okres, na jaki decyzja została wydana, jeżeli:
1) wysokość wskaźników, o których mowa w art. 6 ust. 1 i 2, wynosi odpowiednio
35% i 8% lub
2) wysokość sumy bilansowej, o której mowa w art. 6 ust. 3, przekracza
równowartość 5 mld euro.
1a. W okresie, na który wydano decyzję, o której mowa w ust. 1, przejściowe
niespełnienie kryteriów określonych w tym przepisie nie wywołuje skutków dla
utrzymania nadzoru uzupełniającego.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest natychmiast wykonalna.
3. Przed upływem okresu, na jaki została wydana decyzja, o której mowa
w ust. 1, koordynator, po zasięgnięciu opinii innych zainteresowanych organów
nadzoru, może ją uchylić pomimo spełniania przez grupę kryteriów, o których mowa
w ust. 1.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 3, doręcza się niezwłocznie podmiotowi
wiodącemu.
5. Równowartość w złotych sumy, o której mowa w ust. 1 pkt 2, oblicza się
według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
obowiązującego w dniu bilansowym, na który sporządzane jest sprawozdanie
finansowe.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli podmiotem wiodącym jest podmiot
mający siedzibę na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim,
a podmioty regulowane mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie
podlegają nadzorowi uzupełniającemu sprawowanemu przez organy nadzoru państwa
niebędącego państwem członkowskim w zakresie odpowiadającym nadzorowi
sprawowanemu na podstawie przepisów ustawy, do tych podmiotów regulowanych
stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 3.
2. Krajowy organ nadzoru może nakazać, w drodze decyzji skierowanej do
podmiotu regulowanego o największej sumie bilansowej w najistotniejszym sektorze
finansowym, wydanej po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organów, utworzenie
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot wiodący lub inny podmiot
wchodzący w skład tego konglomeratu finansowego, dominującego podmiotu
nieregulowanego, pod rygorem zastosowania środków określonych w regulacjach
sektorowych w stosunku do podmiotu regulowanego.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Jeżeli grupa przestała spełniać warunki, o których mowa w art. 4
ust. 1, koordynator niezwłocznie informuje o tym podmiot wiodący.
2. Informację, o której mowa w ust. 1, koordynator przekazuje także
zagranicznym organom nadzoru, które udzieliły zezwolenia podmiotom regulowanym w grupie, lub zagranicznym organom nadzoru państwa członkowskiego, w którym
dominujący podmiot nieregulowany posiada siedzibę, ministrowi właściwemu do
spraw instytucji finansowych oraz Wspólnemu Komitetowi.
3. Podmiot wiodący informuje podmioty regulowane wchodzące w skład
konglomeratu finansowego o zaprzestaniu spełniania przez grupę warunków,
o których mowa w art. 4 ust. 1.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Członkiem organu zarządzającego dominującego podmiotu
nieregulowanego mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może
być wyłącznie osoba fizyczna, która spełnia łącznie następujące warunki:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) daje rękojmię należytego pełnienia funkcji członka organu zarządzającego
dominującego podmiotu nieregulowanego, przy uwzględnieniu istoty jego
działalności oraz roli w konglomeracie finansowym;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione
umyślnie.
2. W przypadku gdy dominujący podmiot nieregulowany mający siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie posiada organu zarządzającego, przepis
ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby lub osób odpowiedzialnych za prowadzenie
spraw dominującego podmiotu nieregulowanego.

art. 14. więcej Art. 14. Krajowy organ nadzoru dokonuje nie rzadziej niż raz w roku
kalendarzowym przeglądu sektorów finansowych, w celu identyfikowania grup
spełniających kryteria, o których mowa w art. 4 ust. 1.

art. 15. więcej Art. 15. (uchylony).

art. 16. więcej Art. 16. (uchylony).

art. 17. więcej Art. 17. (uchylony).

art. 18. więcej Art. 18. (uchylony).

art. 19. więcej Art. 19. Nadzór uzupełniający jest realizowany przez podmioty regulowane
podlegające nadzorowi sprawowanemu przez krajowy organ nadzoru:
1) będące podmiotem dominującym w konglomeracie finansowym;
2) których podmiotem dominującym jest dominujący podmiot nieregulowany
mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego;
3) powiązane z innym podmiotem sektora finansowego umową o zarządzanie,
o której mowa w art. 7 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek
handlowych, lub inną umową o podobnym charakterze.

art. 20. więcej Art. 20. Podmioty wchodzące w skład konglomeratu finansowego są
obowiązane udzielać koordynatorowi informacji niezbędnych dla wykonywania
nadzoru uzupełniającego nad tym konglomeratem finansowym.

art. 21. więcej Art. 21. Nadzorowi uzupełniającemu podlega adekwatność kapitałowa
konglomeratu finansowego oraz strategia postępowania konglomeratu finansowego
w zakresie adekwatności kapitałowej.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Fundusze własne konglomeratu finansowego powinny być
utrzymywane na poziomie nie niższym od wymogów z tytułu adekwatności
kapitałowej konglomeratu finansowego (adekwatność kapitałowa konglomeratu
finansowego).
2. Koordynator może zobowiązać podmioty regulowane wchodzące w skład
konglomeratu finansowego do utrzymywania funduszy własnych na poziomie
zapewniającym pokrycie niedoboru funduszy własnych konglomeratu finansowego
pozycjami, które mogą zostać uznane za składniki funduszy własnych na podstawie
regulacji sektorowych.

art. 23. więcej Art. 23. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, mając na celu
uniemożliwienie wielokrotnego uwzględniania pozycji zaliczanych do funduszy
własnych i niewłaściwego wewnątrzgrupowego tworzenia funduszy własnych oraz
umożliwienie efektywnego sprawowania nadzoru uzupełniającego w zakresie
adekwatności kapitałowej przy zastosowaniu instrumentów sprawozdawczości
finansowej, po zasięgnięciu opinii krajowego organu nadzoru, określi, w drodze
rozporządzenia, w odniesieniu do konglomeratów finansowych:
1) metody obliczania funduszy własnych i wymogów z tytułu adekwatności
kapitałowej oraz metody przeprowadzania rachunku adekwatności kapitałowej
konglomeratu finansowego, które mogą być wskazane przez koordynatora do
obliczania rachunku adekwatności kapitałowej;
2) szczegółowe metody i sposoby sporządzania sprawozdań w zakresie
adekwatności kapitałowej.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Podmiot wiodący mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest obowiązany przeprowadzać rachunek adekwatności kapitałowej
konglomeratu finansowego. Rachunek adekwatności kapitałowej konglomeratu
finansowego przeprowadza się na podstawie danych dotyczących podmiotów sektora
finansowego, przekazanych przez podmioty regulowane oraz przez dominujący
podmiot nieregulowany.
2. Podmiot wiodący jest obowiązany przekazywać koordynatorowi wyniki
obliczeń wymogu z tytułu adekwatności kapitałowej konglomeratu finansowego nie
rzadziej niż raz w roku.
3. Podmiot wiodący przeprowadza rachunek adekwatności kapitałowej
konglomeratu finansowego zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 23,
według stanu na koniec ostatniego dnia miesiąca kończącego każdy kwartał.
4. Podmiot wiodący przekazuje koordynatorowi na piśmie w terminie 90 dni od
dnia kończącego rok:
1) wyniki rachunku adekwatności kapitałowej obliczone według danych na dzień
kończący rok zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 23;
2) listę podmiotów należących do konglomeratu finansowego, sporządzoną zgodnie
z przepisami wydanymi na podstawie art. 23.

art. 25. więcej Art. 25. W odniesieniu do konglomeratu finansowego, którego podmiot wiodący
ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wyboru metody
przeprowadzania rachunku adekwatności kapitałowej spośród metod określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 23 dokonuje, w drodze decyzji,
koordynator, po zasięgnięciu opinii innych zainteresowanych organów nadzoru.

art. 26. więcej Art. 26. W decyzji, o której mowa w art. 25, koordynator może wyłączyć
z rachunku adekwatności kapitałowej konglomeratu finansowego podmiot wchodzący
w jego skład, jeżeli:
1) podmiot ma siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim,
a istnieją prawne przeszkody w przekazywaniu informacji niezbędnych dla
efektywnego sprawowania nadzoru, z zachowaniem właściwych regulacji
sektorowych dotyczących obowiązku odmowy udzielenia zezwoleń przez
zagraniczne organy nadzoru, lub
2) podmiot ma nieistotne znaczenie z punktu widzenia celów nadzoru
uzupełniającego, lub
3) objęcie podmiotu nadzorem uzupełniającym ze względu na jego cele byłoby
niewłaściwe lub mylące.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Przepisu art. 26 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli miałyby zostać wyłączone
co najmniej dwa podmioty, które łącznie mają istotne znaczenie z punktu widzenia
celów nadzoru uzupełniającego.
2. W przypadku określonym w art. 26 pkt 3 koordynator zasięga opinii
krajowego organu nadzoru i zagranicznych organów nadzoru, z wyjątkiem
przypadków niecierpiących zwłoki.
3. Podmiot wiodący ma obowiązek udzielić krajowemu organowi nadzoru lub
zagranicznym organom nadzoru informacji o podmiotach regulowanych wyłączonych
przez koordynatora na podstawie art. 26 pkt 2 i 3, które mogą ułatwić sprawowanie
przez nie nadzoru nad tymi podmiotami regulowanymi.

art. 28. więcej Art. 28. Podmiot wiodący mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej:
1) w terminie 30 dni od dnia przekazania przez podmiot wiodący koordynatorowi
wyników rachunku adekwatności kapitałowej, określonego zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 23, opracowuje i przekazuje koordynatorowi strategię postępowania konglomeratu finansowego w zakresie adekwatności
kapitałowej;
2) powiadamia koordynatora o zmianach strategii postępowania konglomeratu
finansowego w zakresie adekwatności kapitałowej w terminie 30 dni od dnia ich
dokonania.

art. 29. więcej Art. 29. Znaczące transakcje wewnątrzgrupowe w konglomeracie finansowym
podlegają nadzorowi uzupełniającemu.

art. 30. więcej Art. 30. Transakcje wewnątrzgrupowe nie mogą zagrażać stabilności finansowej
podmiotów regulowanych wchodzących w skład konglomeratu finansowego.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Koordynator, niezwłocznie po zidentyfikowaniu konglomeratu
finansowego i po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organów nadzoru, określa,
w drodze decyzji skierowanej do podmiotu wiodącego, rodzaje transakcji
wewnątrzgrupowych zawieranych przez podmioty wchodzące w skład konglomeratu
finansowego objętych obowiązkiem sprawozdawczym.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, koordynator może wskazać próg uznania
transakcji wewnątrzgrupowej za znaczącą.
3. W przypadku gdy podmioty objęte nadzorem uzupełniającym wchodzą
w skład konglomeratu finansowego, który posiada koordynatora zagranicznego,
obowiązkom sprawozdawczym podlegają znaczące transakcje wewnątrzgrupowe,
których wartość przekracza próg określony przez krajowy organ nadzoru w drodze
decyzji wydanej na wniosek koordynatora zagranicznego.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 3, są natychmiast wykonalne.
5. W przypadku gdy krajowy organ nadzoru samodzielnie jako koordynator albo
na wniosek koordynatora zagranicznego nie określi progu, o którym mowa w ust. 2
i 3, za znaczącą uznaje się każdą transakcję wewnątrzgrupową, której wartość
przekracza 5% wartości wymogu z tytułu adekwatności kapitałowej konglomeratu
finansowego.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Podmioty regulowane podlegające nadzorowi sprawowanemu przez
krajowy organ nadzoru, niezwłocznie informują podmiot wiodący o każdym przypadku zawartej z ich udziałem znaczącej transakcji wewnątrzgrupowej, ze wskazaniem rodzaju transakcji, jej przedmiotu i wartości.
2. W przypadku podmiotu wiodącego mającego siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej informacje o znaczących transakcjach
wewnątrzgrupowych, zawartych z udziałem tego podmiotu, są bieżąco gromadzone
przez ten podmiot.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Podmiot wiodący mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przekazuje koordynatorowi albo koordynatorowi zagranicznemu, nie później
niż z upływem 7 miesięcy od końca roku kalendarzowego, sprawozdanie w zakresie
znaczących transakcji wewnątrzgrupowych na poziomie konglomeratu finansowego
za dany rok kalendarzowy.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) informacje przekazane, zgodnie z art. 32 ust. 1, przez krajowe podmioty
regulowane;
2) informacje przekazane przez inne podmioty regulowane wchodzące w skład
konglomeratu finansowego i mające siedzibę w państwach członkowskich;
3) informacje zgromadzone przez podmiot wiodący, zgodnie z art. 32 ust. 2;
4) informację dodatkową w zakresie stwierdzonych przez podmiot przekazujący
sprawozdanie zagrożeń dla wypłacalności podmiotów regulowanych
wchodzących w skład konglomeratu finansowego w związku ze znaczącymi
transakcjami wewnątrzgrupowymi na poziomie konglomeratu finansowego bądź
braku takich zagrożeń oraz działań, które zostały podjęte lub mają być podjęte
w celu przywrócenia prawidłowych stosunków w przypadku stwierdzenia takich
zagrożeń.
3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, jest przekazywane koordynatorowi
zagranicznemu w języku polskim oraz języku urzędowym państwa członkowskiego,
w którym ma siedzibę.

art. 34. więcej Art. 34. (uchylony).

art. 35. więcej Art. 35. Znacząca koncentracja ryzyka podlega nadzorowi uzupełniającemu.

art. 36. więcej Art. 36. Znacząca koncentracja ryzyka nie może zagrażać stabilności finansowej
podmiotów regulowanych wchodzących w skład konglomeratu finansowego.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Podmioty regulowane podlegające nadzorowi sprawowanemu przez
krajowy organ nadzoru, niezwłocznie informują podmiot wiodący o każdym
przypadku wystąpienia znaczącej koncentracji ryzyka, przy uwzględnieniu art. 39
ust. 1 lub art. 40 ust. 1.
2. W przypadku podmiotu wiodącego z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej informacje w zakresie określonym w ust. 1 dotyczące tego podmiotu są na
bieżąco gromadzone przez ten podmiot.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Podmiot wiodący z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przekazuje koordynatorowi lub koordynatorowi zagranicznemu, nie później niż
z upływem 7 miesięcy od końca roku kalendarzowego, sprawozdanie w zakresie
znaczącej koncentracji ryzyka za dany rok kalendarzowy.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje również informacje
dotyczące znaczącej koncentracji ryzyka w dominującym podmiocie
nieregulowanym.
3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) informacje, o których mowa w art. 37 ust. 1;
2) informacje przekazane przez inne podmioty regulowane wchodzące w skład
konglomeratu finansowego i mające siedzibę w państwach członkowskich;
3) informacje zgromadzone przez podmiot wiodący, zgodnie z art. 37 ust. 2;
4) informację dodatkową w zakresie stwierdzonych przez podmiot wiodący
zagrożeń dla wypłacalności podmiotów regulowanych wchodzących w skład
konglomeratu finansowego w związku ze znaczącą koncentracją ryzyka lub
braku takich zagrożeń oraz działań, które zostały lub mają być podjęte w celu
przywrócenia prawidłowych stosunków w przypadku stwierdzenia takich
zagrożeń.
4. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, jest przekazywane koordynatorowi
zagranicznemu w języku polskim oraz języku urzędowym państwa członkowskiego,
w którym ma on siedzibę.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Koordynator, niezwłocznie po zidentyfikowaniu konglomeratu
finansowego i po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organów nadzoru, określa,
w drodze decyzji skierowanej do podmiotu wiodącego:
1) rodzaje ryzyka, którego znacząca koncentracja jest objęta obowiązkiem
sprawozdawczym, oraz
2) kryteria uznawania koncentracji ryzyka za znaczącą.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest natychmiast wykonalna.
3. (uchylony)

art. 40. więcej Art. 40. 1. W przypadku gdy podmioty objęte nadzorem uzupełniającym
wchodzą w skład konglomeratu finansowego, który posiada koordynatora
zagranicznego, krajowy organ nadzoru, na wniosek koordynatora zagranicznego,
wydaje decyzje określające rodzaje ryzyka, którego znacząca koncentracja objęta jest
obowiązkiem sprawozdawczym na poziomie konglomeratu finansowego, oraz
kryteria uznawania koncentracji ryzyka za znaczącą.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, są natychmiast wykonalne.

art. 41. więcej Art. 41. Zarządzanie ryzykiem oraz kontrola wewnętrzna na poziomie
konglomeratu finansowego podlegają nadzorowi uzupełniającemu sprawowanemu
przez koordynatora.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Wchodzące w skład konglomeratu finansowego podmioty
regulowane podlegające nadzorowi sprawowanemu przez krajowy organ nadzoru są
obowiązane wdrożyć odpowiednie systemy zarządzania ryzykiem oraz systemy
kontroli wewnętrznej.
2. Podmiot wiodący przekazuje koordynatorowi na piśmie, w terminie 90 dni od
dnia kończącego rok obrotowy, szczegółowe informacje o strukturze prawnej,
strukturze zarządzania i strukturze organizacyjnej podmiotów regulowanych
wchodzących w skład konglomeratu finansowego, w tym o podmiotach zależnych
niebędących podmiotami regulowanymi oraz istotnych oddziałach instytucji
kredytowych, o których mowa w art. 141f ust. 12, 13 i 17 ustawy – Prawo bankowe,
istotnych oddziałach domów maklerskich, o których mowa w art. 98a ust. 12a ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi oraz istotnych oddziałach zakładów ubezpieczeń i istotnych oddziałach zakładów reasekuracji,
o których mowa w art. 354 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35
z dnia 10 października 2014 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego
i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz. Urz. UE L 12
z 17.01.2015, s. 1).
3. Podmiot wiodący, w terminie 90 dni od dnia kończącego rok obrotowy,
udostępnia na swojej stronie internetowej opis struktury prawnej, struktury
zarządzania i struktury organizacyjnej podmiotów regulowanych wchodzących
w skład konglomeratu finansowego w pełnej formie lub przez zamieszczenie
odnośników do informacji równoważnych.

art. 43. więcej Art. 43. Wdrożenie systemów zarządzania ryzykiem, o których mowa w art. 42,
polega na:
1) dokonywaniu okresowej weryfikacji przyjętych zasad postępowania
odnoszących się do wszelkich rodzajów podejmowanego ryzyka, w tym
w szczególności w zakresie procedur, o których mowa w pkt 2;
2) wprowadzeniu zasad postępowania w zakresie adekwatności kapitałowej,
uwzględniających oddziaływanie strategii prowadzonej działalności na profil
ryzyka i wymogi kapitałowe na poziomie konglomeratu finansowego ustalone
zgodnie z ustawą;
3) wprowadzeniu procedur zapewniających efektywność zarządzania ryzykiem
w podmiocie regulowanym, obejmujących w szczególności podejmowanie
niezbędnych działań w podmiotach regulowanych, i umożliwiających mierzenie,
analizę i kontrolę ryzyka na poziomie konglomeratu finansowego;
4) wprowadzeniu i systematycznej aktualizacji zasad postępowania w zakresie
tworzenia i rozwoju, w razie potrzeby, odpowiednich planów i ustaleń
naprawczych i restrukturyzacyjnych.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Systemy kontroli wewnętrznej, o których mowa w art. 42, mają na
celu zapewnienie zgodności działalności podmiotów wchodzących w skład
konglomeratu finansowego z ustawą oraz wiarygodności sprawozdań
przekazywanych zgodnie z ustawą.
2. Wdrożenie systemów kontroli wewnętrznej polega na:
1) wprowadzeniu procedur odnoszących się do adekwatności kapitałowej,
pozwalających stwierdzić i mierzyć poziom ryzyka oraz ustalić dla tego ryzyka
odpowiedni poziom funduszy własnych lub środków własnych;
2) wprowadzeniu procedur informacyjnych oraz rachunkowych, umożliwiających
efektywną identyfikację i kontrolę transakcji wewnątrzgrupowych
w konglomeracie finansowym oraz przypadków znaczącej koncentracji ryzyka.

art. 45. więcej Art. 45. Podmioty regulowane podlegające nadzorowi sprawowanemu przez
krajowy organ nadzoru, są obowiązane wprowadzić procedury kontroli wewnętrznej
zapewniające efektywne uzyskiwanie i przekazywanie wszelkich danych i informacji,
które mogą być istotne dla celów nadzoru uzupełniającego.

art. 46. więcej Art. 46. Zadaniem koordynatora jest sprawowanie nadzoru uzupełniającego.

art. 47. więcej Art. 47. Jeżeli podmiot wiodący ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, koordynatorem jest krajowy organ nadzoru.

art. 48. więcej Art. 48. (uchylony).

art. 49. więcej Art. 49. Jeżeli w konglomeracie finansowym jest kilka dominujących
podmiotów nieregulowanych mających siedziby w państwach członkowskich
i w każdym z tych państw ma swoją siedzibę co najmniej jeden podmiot regulowany,
koordynatorem jest krajowy organ nadzoru, sprawujący nadzór nad podmiotem
regulowanym wykazującym największą sumę bilansową, jeżeli podmioty regulowane
należą do tego samego sektora finansowego, a w przypadku gdy podmioty regulowane
należą do różnych sektorów finansowych – nad podmiotem regulowanym
prowadzącym działalność w najistotniejszym sektorze finansowym.

art. 50. więcej Art. 50. Jeżeli podmiotem wiodącym jest dominujący podmiot nieregulowany,
mający siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim,
i wszystkie podmioty regulowane będące podmiotami zależnymi od tego podmiotu
wiodącego mają siedziby poza tym państwem członkowskim, koordynatorem jest
krajowy organ nadzoru, jeżeli sprawuje nadzór nad podmiotem regulowanym
o największej sumie bilansowej w najistotniejszym sektorze finansowym,
wchodzącym w skład konglomeratu finansowego.

art. 51. więcej Art. 51. Jeżeli w konglomeracie finansowym nie ma podmiotu wiodącego,
w rozumieniu art. 4 ust. 5 i 6, oraz jeżeli na podstawie art. 47, 49 i 50 nie można ustalić
koordynatora, koordynatorem jest krajowy organ nadzoru, jeżeli sprawuje nadzór nad
podmiotem regulowanym o największej sumie bilansowej w najistotniejszym sektorze
finansowym.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Przepisów art. 47–51 nie stosuje się, jeżeli ze względu na specyfikę
struktury konglomeratu finansowego lub jego działalność w różnych państwach
ustalenie koordynatora według tych przepisów byłoby niewłaściwe lub mylące.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, krajowy organ nadzoru,
w porozumieniu z innymi zainteresowanymi organami nadzoru, może, w drodze
decyzji, uznać się za koordynatora.
3. Jeżeli w drodze porozumienia zainteresowanych organów nadzoru jako
właściwy zostanie wskazany koordynator zagraniczny, krajowy organ nadzoru może,
w drodze decyzji, uznać się za niewłaściwy.

art. 53. więcej Art. 53. W szczególnych przypadkach, jeżeli na podstawie art. 47–52 nie można
ustalić koordynatora, krajowy organ nadzoru, w porozumieniu z innymi
zainteresowanymi organami nadzoru, w drodze decyzji, uwzględniając w szczególności specyfikę struktury organizacyjnej konglomeratu finansowego oraz
konieczność zapewnienia efektywności sprawowania nadzoru nad podmiotami
regulowanymi wchodzącymi w skład grupy, uznaje się za koordynatora.

art. 54. więcej Art. 54. Do zadań koordynatora należy:
1) gromadzenie i udostępnianie zagranicznym organom nadzoru informacji
istotnych dla wykonywania przez nie zadań ustawowych z zakresu nadzoru nad
podmiotami działającymi w poszczególnych sektorach;
2) sporządzanie analizy oraz ocena sytuacji finansowej konglomeratu finansowego;
3) ocena zgodności działalności z zasadami dotyczącymi adekwatności kapitałowej
i koncentracji ryzyka oraz transakcji wewnątrzgrupowych;
4) ocena struktury, organizacji i systemów kontroli wewnętrznej konglomeratu
finansowego;
5) planowanie i koordynowanie bieżących działań nadzorczych we współpracy
z zainteresowanymi organami nadzoru;
6) wykonywanie innych zadań, podejmowanie działań i decyzji wynikających
z ustawy.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Koordynator może zawrzeć z innymi zainteresowanymi organami
nadzoru porozumienia dotyczące współpracy w zakresie sprawowania nadzoru
uzupełniającego, w szczególności przy podejmowaniu rozstrzygnięć dotyczących
podmiotów regulowanych wchodzących w skład konglomeratu finansowego.
2. Porozumienia dotyczące współpracy, o których mowa w ust. 1, są
uwzględniane w uzgodnieniach koordynacyjnych zawartych na podstawie regulacji
sektorowych.

Art. 55a. Odpowiednią koordynację nadzoru uzupełniającego i współpracę
z właściwymi organami nadzoru państw niebędących państwami członkowskimi
zapewniają kolegia organów nadzoru powołane na podstawie regulacji sektorowych.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Krajowy organ nadzoru współpracuje z zagranicznymi organami
nadzoru, w tym przekazuje informacje niezbędne do wykonywania zadań związanych
z nadzorem uzupełniającym, z zachowaniem przepisów o tajemnicy zawodowej
zawartych w regulacjach sektorowych.
2. Krajowy organ nadzoru może przekazywać zagranicznym organom nadzoru
wszelkie informacje niezbędne do wykonywania zadań wynikających z ustawy oraz
z zakresu nadzoru uzupełniającego.

Art. 56a. Krajowy organ nadzoru współpracuje ze Wspólnym Komitetem dla
celów nadzoru uzupełniającego oraz przekazuje mu niezwłocznie wszelkie informacje
niezbędne do wypełniania jego obowiązków.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Współpraca, o której mowa w art. 56, polega w szczególności na
gromadzeniu i przekazywaniu informacji w zakresie:
1) struktury prawnej grupy, jej struktury zarządzania i struktury organizacyjnej,
w tym o podmiotach regulowanych, podmiotach zależnych niebędących
podmiotami regulowanymi oraz istotnych oddziałach instytucji kredytowych,
o których mowa w art. 141f ust. 12, 13 i 17 ustawy – Prawo bankowe, i domów
maklerskich, o których mowa w art. 98a ust. 12a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, wchodzących w skład konglomeratu
finansowego, podmiotach posiadających bezpośrednio lub pośrednio akcje lub
prawa z akcji podmiotów regulowanych w liczbie zapewniającej osiągnięcie
albo przekroczenie 10% ogólnej liczby głosów w organie stanowiącym lub
udziału w kapitale zakładowym danego podmiotu regulowanego, a także
organów nadzoru właściwych dla podmiotów regulowanych wchodzących
w skład grupy;
2) strategii konglomeratu finansowego;
3) sytuacji finansowej konglomeratu finansowego, w szczególności adekwatności
kapitałowej, znaczących transakcji wewnątrzgrupowych oraz znaczącej
koncentracji ryzyka;
4) znaczących akcjonariuszy i władz podmiotów regulowanych wchodzących
w skład konglomeratu finansowego;
5) organizacji, zarządzania ryzykiem i systemów kontroli wewnętrznej
w konglomeracie finansowym;
6) procedur gromadzenia informacji od podmiotów regulowanych wchodzących
w skład konglomeratu finansowego oraz weryfikacji tych informacji;
7) okoliczności, które mogą mieć wpływ na sytuację finansową podmiotów
regulowanych oraz innych podmiotów wchodzących w skład konglomeratu
finansowego, jeżeli mogą one zaważyć na sytuacji finansowej podmiotów
regulowanych;
8) nakładania sankcji lub podejmowania innych działań nadzorczych w odniesieniu
do podmiotów objętych nadzorem uzupełniającym.
2. Jeżeli wymaga tego wykonywanie zadań w zakresie nadzoru nad podmiotami
regulowanymi, które wchodzą w skład konglomeratu finansowego, krajowy organ
nadzoru może, zgodnie z przepisami regulacji sektorowych, przekazywać informacje,
o których mowa w ust. 1, bankom centralnym zainteresowanych państw
członkowskich, Europejskiemu Systemowi Banków Centralnych, Europejskiemu
Bankowi Centralnemu oraz Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego zgodnie
z art. 15 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia
24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad
systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego
(Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010, str. 1).
3. Koordynator przekazuje Wspólnemu Komitetowi informacje, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 i art. 42 ust. 2, niezwłocznie po ich otrzymaniu.

art. 58. więcej Art. 58. 1. W przypadku wydawania decyzji i podejmowania innych czynności
w stosunku do podmiotów regulowanych wchodzących w skład konglomeratu
finansowego zgodnie z regulacjami sektorowymi, dotyczących w szczególności:
1) udzielenia zgody na zmianę akcjonariatu, struktury organizacyjnej lub struktury
zarządzania podmiotów regulowanych w konglomeracie finansowym,
2) nakładania sankcji lub podejmowania innych działań nadzorczych wobec
podmiotów wchodzących w skład konglomeratu finansowego
– krajowy organ nadzoru, przed ich podjęciem, zwraca się o przekazanie informacji
do zagranicznych organów nadzoru, jeżeli informacje od tych organów mogą mieć
znaczenie dla sprawowania nadzoru uzupełniającego.
2. W nagłych lub szczególnie uzasadnionych przypadkach krajowy organ
nadzoru, wydając decyzje, o których mowa w ust. 1, lub podejmując inne czynności
w ramach nadzoru uzupełniającego, może odstąpić od wystąpienia do zagranicznych
organów nadzoru o przekazanie informacji. O decyzjach podjętych bez wystąpienia
o informacje krajowy organ nadzoru informuje zagraniczne organy nadzoru
bezzwłocznie.

art. 59. więcej Art. 59. (uchylony).

art. 60. więcej Art. 60. 1. Krajowy organ nadzoru może wystąpić do zagranicznych organów
nadzoru państwa, na którego terytorium ma siedzibę podmiot wchodzący w skład
konglomeratu finansowego, z wnioskiem o:
1) przeprowadzenie weryfikacji informacji dotyczących tego podmiotu przez
zagraniczny organ nadzoru;
2) umożliwienie mu wzięcia udziału w weryfikacji dokonywanej przez inny organ
nadzoru.
2. Na wniosek zagranicznego organu nadzoru krajowy organ nadzoru
przeprowadza weryfikację informacji dotyczących podmiotu regulowanego mającego
siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wchodzącego w skład konglomeratu
finansowego. W czynnościach tych mogą, za zgodą krajowego organu nadzoru,
uczestniczyć upoważnieni przedstawiciele organu, który wystąpił z wnioskiem o weryfikację. Przedstawicielom tym przysługują takie same prawa i obowiązki, jak pracownikom tego krajowego organu nadzoru.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Krajowy organ nadzoru, samodzielnie, jeżeli jest koordynatorem albo
na wniosek koordynatora zagranicznego, podejmuje w stosunku do podmiotów
regulowanych, nad którymi sprawuje nadzór zgodnie z regulacjami sektorowymi,
środki określone w regulacjach sektorowych, przysługujące w przypadku
stwierdzenia naruszeń przez podmioty regulowane regulacji sektorowych.
2. Środki określone w regulacjach sektorowych mogą zostać zastosowane przez
krajowy organ nadzoru w przypadku:
1) naruszenia przepisów ustawy;
2) zagrożenia wypłacalności podmiotów regulowanych w szczególności na skutek
nieutrzymywania funduszy własnych na odpowiednim poziomie, wystąpienia
znaczącej koncentracji ryzyka lub zawartych znaczących transakcji wewnątrzgrupowych;
3) utrudnienia prawidłowego sprawowania nadzoru uzupełniającego.
3. Podejmując środki określone w regulacjach sektorowych, krajowy organ
nadzoru bierze pod uwagę wagę i rodzaj naruszeń przepisów prawa lub innych
nieprawidłowości oraz stopień przyczynienia się danego podmiotu regulowanego do
powstania naruszeń przepisów prawa lub innych nieprawidłowości na poziomie
konglomeratu finansowego zagrażających wypłacalności podmiotów regulowanych
wchodzących w skład konglomeratu finansowego lub prawidłowemu sprawowaniu
nadzoru uzupełniającego.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Jeżeli podmiotem wiodącym jest dominujący podmiot nieregulowany
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który narusza przepisy ustawy lub
wywiera niekorzystny wpływ na stabilność finansową podmiotów wchodzących
w skład konglomeratu finansowego, lub nie spełnia warunków, o których mowa
w art. 13, koordynator, w drodze decyzji, określa dominującemu podmiotowi
nieregulowanemu termin i sposób przywrócenia stanu zgodnego z przepisami prawa
lub usunięcia zagrożenia dla stabilności finansowej konglomeratu finansowego.
2. W przypadku bezskutecznego upływu terminu, o którym mowa w ust. 1,
koordynator może w odniesieniu do dominującego podmiotu nieregulowanego
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze decyzji:
1) nakazać zbycie w określonym terminie akcji lub udziałów posiadanych
w podmiocie regulowanym lub akcji lub udziałów w podmiocie dominującym
wobec podmiotu regulowanego lub
2) zawiesić na czas określony wykonywanie przez niego prawa głosu w organie
stanowiącym podmiotu regulowanego lub podmiotu dominującego wobec
podmiotu regulowanego, lub
3) nałożyć na niego karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł.
3. Wykonywanie prawa głosu z akcji, które nie zostały zbyte, zgodnie z ust. 2,
oraz z których prawa głosu zostały zawieszone, jest bezskuteczne.
4. Podejmując środki, o których mowa w ust. 2, koordynator bierze pod uwagę
wagę i rodzaj naruszeń przepisów prawa lub innych nieprawidłowości oraz stopień
przyczynienia się danego dominującego podmiotu nieregulowanego do powstania
naruszeń przepisów prawa lub innych nieprawidłowości na poziomie konglomeratu
finansowego zagrażających wypłacalności podmiotów regulowanych wchodzących
w skład konglomeratu finansowego lub prawidłowemu sprawowaniu nadzoru
uzupełniającego.

art. 63. więcej Art. 63. (uchylony).

art. 64. więcej Art. 64. W przypadku stwierdzenia naruszeń przepisów prawa lub innych
nieprawidłowości na poziomie konglomeratu finansowego koordynator informuje
zagraniczne organy nadzoru o potrzebie podjęcia odpowiednich działań w stosunku
do podmiotów wchodzących w skład konglomeratu finansowego, mających siedziby
w państwach członkowskich.

art. 65. więcej Art. 65. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 36a:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Udzielenie przez Komisję zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej spółce akcyjnej:
1) która jest podmiotem zależnym od instytucji kredytowej, w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy – Prawo bankowe, albo od zakładu ubezpieczeń posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności wydane przez zagraniczny organ nadzoru państwa członkowskiego,
2) która jest podmiotem zależnym od podmiotu dominującego wobec
instytucji kredytowej, w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy – Prawo bankowe, albo zakładu ubezpieczeń posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności wydane przez zagraniczny organ nadzoru państwa członkowskiego,
3) na którą znaczny wpływ wywierają te same osoby fizyczne lub
prawne, które wywierają znaczny wpływ na instytucję kredytową,
w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy - Prawo bankowe, albo na
zakład ubezpieczeń posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności wydane przez zagraniczny organ nadzoru państwa członkowskiego
– następuje po zasięgnięciu pisemnej opinii organu państwa członkowskiego, który udzielił podmiotowi, o którym mowa w pkt 1-3, zezwolenia na prowadzenie działalności w tym państwie; celem uzyskania opinii jest dokonanie oceny akcjonariuszy podmiotu należącego do tej samej grupy kapitałowej co wnioskodawca, jak również ocena wiarygodności i doświadczenia członków zarządu podmiotu należącego do tej
samej grupy kapitałowej co wnioskodawca, lub innych osób mających
wpływ na zarządzanie tym podmiotem.”,
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Przez wywieranie znacznego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i
w ust. 2 pkt 3, rozumie się posiadanie nie mniej niż 20% i nie więcej
niż 50% głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy lub zgromadzeniu wspólników – w przypadku spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, lub uprawnienie do podejmowania decyzji
dotyczącej kształtowania polityki finansowej lub bieżącej działalności
gospodarczej tej osoby prawnej.”;
2) w art. 44 w ust. 8 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„Podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych domu maklerskiego, podmiotu dominującego wobec domu maklerskiego lub podmiotu wywierającego na dom maklerski znaczny wpływ w rozumieniu art. 36a ust. 3 są obowiązane niezwłocznie przekazać Komisji informacje, w posiadanie których weszły w związku z wykonywanymi czynnościami, dotyczące zdarzeń powodujących:”;
3) w art. 50 ust. 7 i 8 otrzymują brzmienie:
„7. W przypadku gdy podmiotem nabywającym akcje domu maklerskiego jest
zagraniczna firma inwestycyjna, bank zagraniczny, instytucja kredytowa w
rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy – Prawo bankowe albo zakład ubezpieczeń posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności wydane przez
zagraniczny organ nadzoru państwa członkowskiego, Komisja zasięga opinii organu nadzoru, który udzielił zezwolenia na prowadzenie działalności
przez te podmioty.
8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podmiotem nabywającym akcje domu maklerskiego jest podmiot dominujący wobec podmiotu, o którym mowa w ust. 7, lub podmiot wywierający znaczny wpływ
w rozumieniu art. 36a ust. 3 na podmiot, o którym mowa w ust. 7, a także w
przypadku, jeżeli w wyniku takiego nabycia podmiot, którego akcje są
przedmiotem nabycia, stałby się podmiotem zależnym od nabywcy albo podmiotem, na który nabywca zacznie wywierać znaczny wpływ w rozumieniu art. 36a ust. 3.”;
4) w art. 160 w ust. 1b:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w przypadkach określonych w art. 15a, art. 85 ust. 2a oraz w art. 161
ust. 7, 10a i 10c,”,
b) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
„5a) przez dom maklerski, zagraniczną osobę prawną, o której mowa w art.
52 ust. 2, lub przez zagraniczną firmę inwestycyjną:
a) podmiotowi wiodącemu w rozumieniu art. 4 ust. 5 i 6 ustawy z
dnia 17 lutego 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami
kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi
wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego (Dz.U. Nr ...,
poz. ...), zwanej dalej „ustawą o nadzorze uzupełniającym”,
b) koordynatorowi w rozumieniu art. 3 pkt 19 ustawy o nadzorze
uzupełniającym,
c) koordynatorowi zagranicznemu w rozumieniu art. 3 pkt 20 ustawy
o nadzorze uzupełniającym
– w wykonaniu obowiązków określonych ustawą o nadzorze uzupełniającym”;
5) w art. 161:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel może przekazywać i
otrzymywać informacje, w tym opinie od Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, Prezesa Narodowego Banku Polskiego
oraz Komisji Nadzoru Bankowego, niezbędne do:
1) prawidłowego wykonywania zadań w zakresie nadzoru, w tym
zadań określonych ustawą o nadzorze uzupełniającym, lub
2) zapewnienia prawidłowego toku postępowań administracyjnych
lub karnych w sprawach związanych z wykonywaniem nadzoru.”,
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 3, określają porozumienia zawarte przez Komisję z tymi organami nadzoru.”,
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel może przekazywać i
otrzymywać informacje niezbędne w celach określonych w ust. 3 od
zagranicznego organu nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych
lub rynkiem finansowym. Tryb udzielania tych informacji określa porozumienie zawarte przez Komisję z tym organem nadzoru.”,
d) po ust. 10 dodaje się ust. 10a-10c w brzmieniu:
„10a.W zakresie wykonywania zadań określonych ustawą o nadzorze uzupełniającym, Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel przekazuje
posiadane informacje organowi nadzoru w państwie członkowskim lub koordynatorowi zagranicznemu, o którym mowa w art. 3 pkt 20
ustawy o nadzorze uzupełniającym, zarówno na żądanie, jak i z własnej inicjatywy.
10b. W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 10a, wystąpiły o
przekazanie informacji, a Komisja ich nie posiada, podejmuje ona
niezbędne czynności w celu ich uzyskania lub zawiadamia te podmioty o braku możliwości uzyskania żądanych informacji.
10c. Jeżeli wymaga tego wykonywanie zadań określonych ustawą o nadzorze uzupełniającym, Komisja może przekazywać i otrzymywać informacje od banków centralnych państw członkowskich, Europejskiego Systemu Banków Centralnych oraz Europejskiego Banku Centralnego; przepisy ust. 4-6 stosuje się odpowiednio.”.

art. 66. więcej Art. 66. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz.
665, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 1:
a) pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:
„10) holding finansowy – grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem dominującym jest instytucja finansowa, która nie jest dominującym
podmiotem nieregulowanym w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 15
kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi
w skład konglomeratu finansowego (Dz. U. Nr 83, poz. 719), zwanej
dalej „ustawą o nadzorze uzupełniającym”, a w skład grupy wchodzą
wyłącznie lub w większości banki, instytucje kredytowe lub instytucje
finansowe, przy czym przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest
bank krajowy, bank zagraniczny lub instytucja kredytowa,
11) holding mieszany – grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem dominującym jest podmiot niebędący bankiem, instytucją kredytową, instytucją finansową ani dominującym podmiotem nieregulowanym
w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o nadzorze uzupełniającym, a przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy, bank zagraniczny lub instytucja kredytowa,”,
b) pkt 11c otrzymuje brzmienie:
„11c) holding hybrydowy – grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem dominującym jest instytucja finansowa niebędąca dominującym podmiotem nieregulowanym w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o
nadzorze uzupełniającym, a w skład grupy wchodzą w większości
podmioty niebędące bankami krajowymi, bankami zagranicznymi, instytucjami kredytowymi ani instytucjami finansowymi, zaś przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy,”;
2) w art. 52 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do obliczania należnych odsetek od środków pieniężnych zgromadzonych
na rachunku przyjmuje się, że rok liczy 365 dni, chyba że umowa stanowi inaczej.”;
3) w art. 105 w ust. 1 w pkt 2 dodaje się lit. o w brzmieniu:
„o) koordynatora w związku z wykonywaniem przez niego nadzoru uzupełniającego nad konglomeratem finansowym w rozumieniu ustawy o nadzorze
uzupełniającym”;
4) w art. 131 dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
„6. Komisja Nadzoru Bankowego udziela i otrzymuje od zagranicznych organów nadzoru informacje niezbędne do wykonywania zadań związanych z
nadzorem uzupełniającym nad konglomeratem finansowym w zakresie
określonym w ustawie o nadzorze uzupełniającym.
7. Do informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem zadań ustawowych
od właściwych władz nadzorczych stosuje się przepisy o ochronie informacji w rozumieniu art. 55 ustawy o Narodowym Banku Polskim.”;
5) w art. 135 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Uwzględniając potrzebę zachowania szczególnych środków bezpieczeństwa, przy wyborze biegłego rewidenta do badania sprawozdania
finansowego banku określonego w ust. 2, przepisów ustawy z dnia 29
stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz.U. Nr 19, poz.
177, z późn. zm.) nie stosuje się.”;
6) art. 140a otrzymuje brzmienie:
„Art. 140a. 1. Przed wydaniem zezwolenia na utworzenie banku krajowego lub
zezwolenia, o którym mowa w art. 25, Komisja Nadzoru Bankowego zasięga opinii właściwych władz nadzorczych państwa
członkowskiego, gdy bank ten będzie:
1) podmiotem zależnym od:
a) instytucji kredytowej,
b) podmiotu dominującego wobec instytucji kredytowej,
c) zakładu ubezpieczeń lub firmy inwestycyjnej, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działalności w państwie członkowskim,
d) podmiotu dominującego wobec zakładu ubezpieczeń lub
firmy inwestycyjnej, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działalności w państwie członkowskim;
2) kontrolowany przez te same osoby fizyczne lub prawne, które
kontrolują instytucję kredytową, zakład ubezpieczeń lub firmę inwestycyjną, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na
wykonywanie działalności w państwie członkowskim.
2. Komisja Nadzoru Bankowego zasięga opinii właściwych władz
nadzorczych, dokonując oceny osób zaangażowanych w zarządzanie innym podmiotem tej samej grupy w rozumieniu art. 3 pkt
7 ustawy o nadzorze uzupełniającym. Komisja Nadzoru Bankowego i inne polskie właściwe władze nadzorcze przekazują sobie
nawzajem oraz innym właściwym władzom nadzorczym wszelkie
informacje niezbędne dla udzielenia zezwolenia i celów bieżącego wykonywania nadzoru.”;
7) w art. 141f dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. W przypadku gdy bank krajowy wchodzi w skład konglomeratu finansowego, którego podmiotem dominującym jest dominujący podmiot nieregulowany w rozumieniu ustawy o nadzorze uzupełniającym, stosuje się przepisy
ustawy o nadzorze uzupełniającym.”;
8) w art. 141i dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu:
„2. Osoby wchodzące w skład zarządu podmiotu dominującego w holdingu finansowym powinny dawać rękojmię stabilnego i ostrożnego zarządzania
tym podmiotem.
3. Bank krajowy działający w holdingu mieszanym obowiązany jest posiadać
odpowiednie mechanizmy kontroli wewnętrznej i procesy zarządzania ryzykiem, obejmujące procedury sprawozdawcze i księgowe w celu identyfikacji, mierzenia, monitorowania i kontrolowania transakcji banku z podmiotem dominującym w holdingu oraz podmiotami zależnymi w holdingu.
4. Bank krajowy, o którym mowa w ust. 3, jest obowiązany informować Komisję Nadzoru Bankowego o każdej znaczącej transakcji w rozumieniu
ustawy o nadzorze uzupełniającym z podmiotami, o których mowa w ust. 3,
z wyłączeniem transakcji dotyczących zaangażowań w rozumieniu art. 71.”;
9) w art. 141k dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu:
„3. W przypadku gdy bank krajowy działa w holdingu bankowym zagranicznym
lub w holdingu finansowym, którego podmiot dominujący ma siedzibę w
państwie innym niż państwo członkowskie, a brak jest porozumienia, o którym mowa w art. 141f ust. 3, Komisja Nadzoru Bankowego sprawdza, czy
bank krajowy podlega nadzorowi skonsolidowanemu odpowiedniemu do
zasad określonych w niniejszym rozdziale.
4. Komisja Nadzoru Bankowego przeprowadza czynności, o których mowa w
ust. 5, z urzędu lub na wniosek podmiotu dominującego w holdingu lub na
wniosek podmiotu regulowanego, w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy o nadzorze uzupełniającym, który posiada zezwolenie na prowadzenie działalności w państwie członkowskim.
5. W przypadku gdy w wyniku przeprowadzonego postępowania sprawdzającego okaże się, że bank krajowy, o którym mowa w art. 141f ust. 3, nie podlega nadzorowi skonsolidowanemu odpowiedniemu do zasad określonych w
niniejszym rozdziale, stosuje się przepisy niniejszego rozdziału.”;
10) w art. 183 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Umowy, w związku z którymi przed dniem 1 stycznia 1998 r. wydano dowody na okaziciela, które nie zostały przekształcone w myśl ust. 1, wygasają z dniem 1 stycznia 2006 r., z tym że środki pieniężne należne z tytułu
tych umów zwracane są posiadaczom tych dowodów z oprocentowaniem,
od dnia 1 stycznia 2006 r. w wysokości oprocentowania środków pieniężnych gromadzonych na rachunkach oszczędnościowych prowadzonych w
banku na podstawie umów zawartych na czas nieoznaczony.”.

art. 67. więcej Art. 67. W ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103,
poz. 1099, z późn. zm.) art. 54 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej:
1) przekazywanie, przechowywanie oraz ujawnianie danych w trybie i na
warunkach określonych w ustawie z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych (Dz. U. Nr 50, poz. 424 oraz z 2004 r.
Nr 68, poz. 623 i Nr 116, poz. 1203);
2) przekazywanie informacji przez towarowy dom maklerski lub zagraniczną osobę prawną prowadzącą działalność maklerską w formie oddziału:
a) podmiotowi wiodącemu w rozumieniu art. 4 ust. 5 i 6 ustawy z
dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego (Dz. U. Nr 83, poz. 719), zwanej dalej „ustawą o nadzorze uzupełniającym”,
b) koordynatorowi w rozumieniu art. 3 pkt 19 ustawy o nadzorze uzupełniającym,
c) koordynatorowi zagranicznemu w rozumieniu art. 3 pkt 20 ustawy
o nadzorze uzupełniającym
– w wykonaniu obowiązków określonych ustawą o nadzorze uzupełniającym.”.

art. 68. więcej Art. 68. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz.U. Nr 123, poz. 1351, z późn. zm.) art. 5 otrzymuje brzmienie:
„Art. 5. Skutki prawne wynikające z ogłoszenia upadłości lub podjęcia zagranicznego postępowania upadłościowego wobec podmiotu mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącego uczestnikiem systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych podlegających prawu innego państwa członkowskiego, odnoszące się do praw i obowiązków tego podmiotu pozostających w związku
z uczestnictwem w takim systemie, są określone przez prawo właściwe
dla tego systemu.”.

art. 69. więcej Art. 69. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124,
poz. 1151, z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959 oraz z 2005 r. Nr 48, poz. 447)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1:
a) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) firma inwestycyjna – firmę inwestycyjną w rozumieniu ustawy z dnia
15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego (Dz. U. Nr 83, poz. 719),
zwanej dalej „ustawą o nadzorze uzupełniającym”;”,
b) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) instytucja kredytowa – instytucję kredytową w rozumieniu ustawy o
nadzorze uzupełniającym;”,
c) po pkt 5 dodaje się pkt 5a-5c w brzmieniu:
„5a) konglomerat finansowy – konglomerat finansowy w rozumieniu ustawy
o nadzorze uzupełniającym;
5b) mieszany dominujący podmiot ubezpieczeniowy – podmiot dominujący, który nie jest:
a) zakładem ubezpieczeń,
b) dominującym podmiotem ubezpieczeniowym,
c) dominującym podmiotem nieregulowanym w rozumieniu ustawy
o nadzorze uzupełniającym
– jeżeli przynajmniej jednym z jego podmiotów zależnych jest zakład ubezpieczeń;
5c) nadzór dodatkowy – nadzór dodatkowy sprawowany nad krajowym zakładem ubezpieczeń, wchodzącym w skład ubezpieczeniowej grupy
kapitałowej zgodnie z przepisami ustawy bądź nad zagranicznym zakładem ubezpieczeń, wchodzącym w skład ubezpieczeniowej grupy
kapitałowej zgodnie z odpowiednimi regulacjami przyjętymi w państwach członkowskich Unii Europejskiej;”,
d) po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu:
„8a) podmiot zależny – podmiot zależny w rozumieniu ustawy – Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi;”,
e) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) ubezpieczeniowa grupa kapitałowa – grupę podmiotów, w skład której
wchodzi zakład ubezpieczeń podlegający nadzorowi dodatkowemu
oraz co najmniej:
a) inny zakład ubezpieczeń, będący podmiotem zależnym zakładu
ubezpieczeń podlegającego nadzorowi dodatkowemu lub w którym zakład ubezpieczeń podlegający nadzorowi dodatkowemu
posiada znaczący udział kapitałowy lub jest w inny sposób blisko
powiązany z zakładem ubezpieczeń podlegającym nadzorowi dodatkowemu lub
b) dominujący podmiot ubezpieczeniowy, zakład ubezpieczeń wykonujący działalność wyłącznie w zakresie reasekuracji lub zagraniczny zakład ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym
państwem członkowskim Unii Europejskiej, będące podmiotami
dominującymi zakładu ubezpieczeń podlegającego nadzorowi
dodatkowemu, lub
c) mieszany dominujący podmiot ubezpieczeniowy będący podmiotem dominującym zakładu ubezpieczeń podlegającego nadzorowi
dodatkowemu,
a także
d) podmioty będące podmiotami zależnymi, podmiotami ze znaczącym udziałem kapitałowym lub w inny sposób blisko powiązane
z zakładem ubezpieczeń podlegającym nadzorowi dodatkowemu,
e) podmioty dominujące, posiadające znaczący udział kapitałowy
lub w inny sposób blisko powiązane z zakładem ubezpieczeń
podlegającym nadzorowi dodatkowemu,
f) podmioty będące podmiotami zależnymi, podmiotami ze znaczącym udziałem kapitałowym lub w inny sposób blisko powiązane
z podmiotami, o których mowa w lit. e;”,
f) po pkt 13 dodaje się pkt 13a i 13b w brzmieniu:
„13a) dominujący podmiot ubezpieczeniowy – podmiot dominujący, niebędący dominującym podmiotem nieregulowanym w rozumieniu ustawy o nadzorze uzupełniającym, który posiada znaczące udziały kapitałowe w podmiotach zależnych i którego podmiotami zależnymi są
wyłącznie lub w większości zakłady ubezpieczeń, a przynajmniej
jednym z tych zakładów ubezpieczeń jest krajowy zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład ubezpieczeń, który uzyskał zezwolenie
w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej;
13b) znaczący udział kapitałowy – znaczący udział kapitałowy w rozumieniu ustawy o nadzorze uzupełniającym;”,
g) pkt 17 otrzymuje brzmienie:
„17) bliskie powiązania – bliskie powiązania w rozumieniu ustawy o nadzorze uzupełniającym;”;
2) w art. 19 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy, o której mowa w ust. 1, złożenie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa.”;
3) w art. 30 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W przypadku krajowego zakładu ubezpieczeń wchodzącego w skład ubezpieczeniowej grupy kapitałowej i podlegającego nadzorowi dodatkowemu
zgodnie z przepisami ustawy regulacje wewnętrzne, o których mowa w ust.
1, powinny zapewniać:
1) należyte gromadzenie i przekazywanie informacji i danych na potrzeby
sprawowania nadzoru dodatkowego;
2) identyfikowanie, mierzenie, monitorowanie i kontrolę nad transakcjami
przeprowadzonymi z udziałem tego zakładu ubezpieczeń w ubezpieczeniowej grupie kapitałowej.”;
4) w art. 35:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Podmiot, który zamierza, bezpośrednio lub pośrednio poprzez podmioty zależne lub w drodze porozumień, nabyć albo objąć akcje lub prawa
z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń w liczbie zapewniającej dysponowanie albo przekroczenie 10% głosów na walnym zgromadzeniu lub
udziału w kapitale zakładowym, jest obowiązany każdorazowo zawiadomić o tym organ nadzoru nie później niż 30 dni przed nabyciem albo
objęciem, wraz ze wskazaniem liczby nabywanych albo obejmowanych
akcji lub praw z akcji.
2. Podmiot, który zamierza, bezpośrednio lub pośrednio poprzez podmioty
zależne lub w drodze porozumień, nabyć albo objąć akcje lub prawa z
akcji krajowego zakładu ubezpieczeń w liczbie zapewniającej dysponowanie albo przekroczenie odpowiednio 20%, 33%, 50% głosów na
walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym, jest obowiązany każdorazowo zawiadomić organ nadzoru o zamiarze nabycia
albo objęcia. Podmiot, który zamierza podjąć inne działania, o których
mowa w art. 4 pkt 16 ustawy – Prawo o publicznym obrocie papierami
wartościowymi, powodujące, że krajowy zakład ubezpieczeń stanie się
jego podmiotem zależnym, obowiązany jest każdorazowo zawiadomić
o tym zamiarze organ nadzoru. Podmiot dokonujący zawiadomienia
przekazuje również informację o posiadanych bezpośrednio lub pośrednio poprzez podmioty zależne lub w drodze porozumień akcjach
lub prawach z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń, jak również o
podmiotach dominujących tego podmiotu i zawartych przez ten podmiot porozumieniach, stanach faktycznych i prawnych pozwalających
innym podmiotom na wykonywanie praw z akcji krajowego zakładu
ubezpieczeń lub podejmowanie działań, o których mowa w art. 4 pkt 16
ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
„2a. Jeżeli wskutek nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji, o którym
mowa w ust. 2, albo wskutek podjęcia innych działań określonych w
ust. 2, krajowy zakład ubezpieczeń stałby się podmiotem zależnym lub
podmiotem, w którym posiadany byłby znaczący udział kapitałowy:
1) zakładu ubezpieczeń, instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej, które uzyskały zezwolenia na wykonywanie działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub
2) podmiotu dominującego zakładu ubezpieczeń, instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej, które uzyskały zezwolenia na wykonywanie działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, lub
3) osoby fizycznej lub prawnej posiadającej znaczący udział kapitałowy w instytucji kredytowej lub firmie inwestycyjnej, które uzyskały zezwolenia na wykonywanie działalności na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej
– zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera odpowiednią informację w tym zakresie, wskazującą w szczególności podmioty, w stosunku do których krajowy zakład ubezpieczeń stałby się podmiotem zależnym lub podmiotem, w którym posiadałyby one znaczący udział kapitałowy.
2b. W przypadku, o którym mowa w ust. 2a, organ nadzoru występuje na
piśmie do właściwego organu nadzoru państwa członkowskiego Unii
Europejskiej o przekazanie informacji dotyczących nadzorowanego
przez ten organ zakładu ubezpieczeń, instytucji kredytowej, firmy inwestycyjnej, założycieli, akcjonariuszy lub udziałowców tych podmiotów, podmiotów dominujących w stosunku do tych podmiotów lub osób
fizycznych lub prawnych posiadających znaczący udział kapitałowy w
tych podmiotach celem ustalenia, czy zachodzą przesłanki, o których
mowa w ust. 4.”,
c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, w terminie 3 miesięcy od dnia
złożenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, zgłosić sprzeciw co
do nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji albo co do podjęcia innych działań, o których mowa w art. 4 pkt 16 ustawy – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, powodujących, że krajowy
zakład ubezpieczeń stanie się podmiotem zależnym podmiotu składającego zawiadomienie. W przypadku gdy organ nadzoru nie zgłasza
sprzeciwu, może, w drodze decyzji, ustalić maksymalny termin nabycia
albo objęcia akcji lub praw z akcji albo podjęcia innych działań, o których mowa w art. 4 pkt 16 ustawy – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, powodujących, że krajowy zakład ubezpieczeń
stanie się podmiotem zależnym podmiotu składającego zawiadomienie.
4. Organ nadzoru może zgłosić sprzeciw, o którym mowa w ust. 3, jeżeli
nabywający albo obejmujący akcje albo podejmujący inne działania, o
których mowa w art. 4 pkt 16 ustawy – Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi, wskutek których krajowy zakład ubezpieczeń stanie się podmiotem zależnym tego podmiotu, nie wykaże, że:
1) daje rękojmię prowadzenia spraw krajowego zakładu ubezpieczeń
w sposób należycie zabezpieczający interesy ubezpieczających,
ubezpieczonych, uposażonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia;
2) w okresie od dnia zawiadomienia organu nadzoru o zamiarze, o
którym mowa w ust. 2, do dnia nabycia włącznie, środki przeznaczone na nabycie albo objęcie akcji lub praw z akcji krajowego
zakładu ubezpieczeń lub na podjęcie innych działań, o których
mowa w art. 4 pkt 16 ustawy – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, powodujących, że krajowy zakład ubezpieczeń stanie się podmiotem zależnym, nie pochodzą z kredytu
lub pożyczki albo nie są w inny sposób obciążone;
3) wpłaty na akcje lub na podjęcie innych działań, o których mowa
w art. 4 pkt 16 ustawy – Prawo o publicznym obrocie papierami
wartościowymi, powodujących, że krajowy zakład ubezpieczeń
stanie się podmiotem zależnym, nie pochodzą z nielegalnych lub
nieujawnionych źródeł.”;
5) po art. 37 dodaje się art. 37a-37c w brzmieniu:
„Art. 37a. 1. Członkiem organu zarządzającego dominującego podmiotu ubezpieczeniowego z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
może być wyłącznie osoba fizyczna, która spełnia łącznie następujące warunki:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) daje rękojmię należytego pełnienia funkcji członka organu
zarządzającego dominującego podmiotu ubezpieczeniowego;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie.
2. W przypadku gdy dominujący podmiot ubezpieczeniowy z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie posiada organu
zarządzającego, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby
lub osób odpowiedzialnych za prowadzenie spraw podmiotu.
Art. 37b. 1. W przypadku naruszeń prawa lub innych nieprawidłowości zagrażających wypłacalności zakładu ubezpieczeń wchodzącego w
skład ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, w tym na wniosek organu nadzoru państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym siedzibę ma zakład ubezpieczeń, organ nadzoru może podjąć
w stosunku do dominującego podmiotu ubezpieczeniowego z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środki określone w
art. 209 lub art. 212 ust. 1 pkt 1 i 2, przy czym górna granica wysokości kary pieniężnej nakładanej na dominujący podmiot ubezpieczeniowy nie może przekroczyć 10 000 000 zł.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, organ nadzoru może, w
drodze decyzji, zakazać wykonywania praw głosu z akcji lub
udziałów posiadanych w zakładzie ubezpieczeń przez dominujący
podmiot ubezpieczeniowy.
Art. 37c. 1. Organ nadzoru, po zasięgnięciu opinii organów nadzoru państw
członkowskich Unii Europejskiej, w których zezwolenia uzyskały
zakłady ubezpieczeń wchodzące w skład ubezpieczeniowej grupy
kapitałowej, może, w drodze decyzji skierowanej do krajowego
zakładu ubezpieczeń wchodzącego w skład ubezpieczeniowej
grupy kapitałowej i podlegającego nadzorowi dodatkowemu, uznać, że na potrzeby sprawowania nadzoru dodatkowego zgodnie z przepisami ustawy nie uważa się niektórych podmiotów, o
których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 lit. a-c, za wchodzące w skład
ubezpieczeniowej grupy kapitałowej.
2. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru
uwzględnia rolę danego podmiotu w ubezpieczeniowej grupie kapitałowej oraz prawidłowe i skuteczne wykonywanie nadzoru dodatkowego.”;
6) w art. 92 w ust. 3 dodaje się pkt 23 w brzmieniu:
„23) oświadczenie założycieli, czy krajowy zakład ubezpieczeń będzie podmiotem zależnym lub podmiotem ze znaczącym udziałem kapitałowym:
a) zakładu ubezpieczeń, instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej,
które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działalności
w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
b) podmiotu dominującego w stosunku do zakładu ubezpieczeń, instytucji
kredytowej lub firmy inwestycyjnej, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działalności w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
c) osoby fizycznej lub prawnej, posiadającej znaczący udział kapitałowy
w zakładzie ubezpieczeń, instytucji kredytowej lub firmie inwestycyjnej, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działalności w państwie członkowskim Unii Europejskiej
– z informacją o nazwach i adresach siedziby podmiotów, o których mowa w lit. a-c.”;
7) po art. 93 dodaje się art. 93a w brzmieniu:
„Art. 93a. Jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 92 ust. 3 pkt 23,
przed wydaniem zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej organ nadzoru występuje na piśmie do właściwego
organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przekazanie
informacji dotyczących:
1) nadzorowanego przez ten organ zakładu ubezpieczeń, instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej,
2) założycieli, akcjonariuszy lub udziałowców podmiotów, o
których mowa w pkt 1;
3) podmiotów dominujących w stosunku do podmiotów, o których mowa w pkt 1;
4) osób fizycznych lub prawnych posiadających znaczący udział
kapitałowy w podmiotach, o których mowa w pkt 1
– które mogą być przydatne dla oceny, czy założyciele, akcjonariusze, udziałowcy lub osoby przewidziane na członków
zarządu lub rady nadzorczej krajowego zakładu ubezpieczeń
dają rękojmię prowadzenia spraw krajowego zakładu ubezpieczeń w sposób należyty.”;
8) w art. 146 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany posiadać środki własne w wysokości
nie niższej niż margines wypłacalności i nie niższej niż kapitał gwarancyjny.”;
9) w art. 148:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Środki własne zakładu ubezpieczeń są to aktywa zakładu ubezpieczeń,
z wyłączeniem aktywów przeznaczonych na pokrycie wszelkich przewidywalnych zobowiązań i wartości niematerialnych i prawnych oraz
akcji i udziałów własnych będących w posiadaniu zakładu ubezpieczeń.
2. Z aktywów stanowiących środki własne zakładu ubezpieczeń, podlegającego nadzorowi dodatkowemu, wyłącza się posiadane przez ten zakład ubezpieczeń akcje i inne aktywa finansujące kapitały własne zakładów ubezpieczeń należących do tej samej ubezpieczeniowej grupy kapitałowej.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a-2d w brzmieniu:
„2a. Z aktywów stanowiących środki własne zakładu ubezpieczeń wchodzącego w skład konglomeratu finansowego wyłącza się posiadane
przez zakład ubezpieczeń akcje lub udziały finansujące kapitały własne
innych zakładów ubezpieczeń, instytucji kredytowych i instytucji finansowych w rozumieniu prawa bankowego oraz firm inwestycyjnych.
2b. Z aktywów stanowiących środki własne zakładu ubezpieczeń wyłącza
się posiadane przez zakład ubezpieczeń w odniesieniu do innych zakładów ubezpieczeń, instytucji kredytowych i instytucji finansowych w
rozumieniu prawa bankowego oraz firm inwestycyjnych:
1) udzielone przez zakład ubezpieczeń pożyczki podporządkowane
spełniające warunki określone w ust. 4 pkt 2;
2) skumulowane niezapłacone dywidendy z tytułu akcji uprzywilejowanych.
2c. Na wniosek zakładu ubezpieczeń jeżeli udziały lub akcje w innej instytucji kredytowej, firmie inwestycyjnej, instytucji finansowej lub zakładzie ubezpieczeń, posiadane są tymczasowo do celów pomocy finansowej przeznaczonej na reorganizację oraz utrzymanie podmiotu, organ
nadzoru może wyrazić zgodę na odstąpienie od stosowania przepisów
w sprawie odliczeń określonych w ust. 2a lub 2b.
2d. Na wniosek zakładu ubezpieczeń podlegającemu dodatkowemu nadzorowi organ nadzoru może wyrazić zgodę na odstąpienie od pomniejszania środków własnych zakładu ubezpieczeń o elementy określone w
ust. 2a lub 2b, odnoszące się do podmiotów określonych w ust. 2a lub
2b, jeżeli podlegają one dodatkowemu nadzorowi zgodnie z właściwymi przepisami.”,
c) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób ustalania środków własnych krajowych zakładów ubezpieczeń wchodzących w skład ubezpieczeniowej
grupy kapitałowej uwzględniając, aby w ubezpieczeniowej grupie kapitałowej do środków własnych nie były zaliczane podwójnie, w sposób
bezpośredni lub pośredni, te same aktywa.”;
10) w art. 154 ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Nie stanowią aktywów na pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
krajowego zakładu ubezpieczeń, podlegającego nadzorowi dodatkowemu,
aktywa finansujące kapitały własne zakładów ubezpieczeń należących do
tej samej ubezpieczeniowej grupy kapitałowej.”;
11) w art. 173:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Krajowy zakład ubezpieczeń podlegający dodatkowemu nadzorowi
oraz główny oddział jest obowiązany do sporządzenia i przekazywania
organowi nadzoru wraz ze sprawozdaniem, o którym mowa w art. 169
ust. 1, rocznych sprawozdań dotyczących transakcji przeprowadzanych
w ubezpieczeniowej grupie kapitałowej w szczególności w zakresie:
1) pożyczek;
2) gwarancji oraz innych transakcji pozabilansowych;
3) środków stanowiących pokrycie marginesu wypłacalności;
4) lokat;
5) działalności reasekuracyjnej;
6) porozumień co do podziału kosztów.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Organ nadzoru, w przypadku stwierdzenia, że transakcje, o których
mowa w ust. 1, zagrażają bądź mogą zagrozić wypłacalności zakładu
ubezpieczeń, może podjąć środki określone w art. 187, art. 189 ust. 1,
art. 209 i art. 212.”;
12) art. 204 otrzymuje brzmienie:
„Art. 204. 1. W przypadku ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, w skład której
wchodzi krajowy zakład ubezpieczeń oraz zagraniczny zakład
ubezpieczeń mający siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru może zawrzeć z organami nadzoru
państw członkowskich Unii Europejskiej porozumienie w zakresie współpracy w sprawowaniu dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń wchodzącymi w skład ubezpieczeniowej grupy kapitałowej.
2. Organ nadzoru, stosownie do porozumień zawartych zgodnie z
ust. 1, może, na wniosek organu nadzoru państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przeprowadzić kontrolę krajowego zakładu
ubezpieczeń wchodzącego w skład ubezpieczeniowej grupy kapitałowej bądź zapewnić możliwość przeprowadzenia takiej kontroli przez przedstawicieli organu nadzoru państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, zgodnie z przepisami art. 208 ust. 1-4 oraz
przepisami wydanymi na podstawie art. 208 ust. 5.
3. Organ nadzoru, stosownie do porozumień zawartych zgodnie z
ust. 1, może wystąpić do organu nadzoru państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przeprowadzenie kontroli zagranicznego
zakładu ubezpieczeń, który uzyskał zezwolenie w tym państwie
członkowskim, bądź o zapewnienie przedstawicielom organu
nadzoru możliwości przeprowadzenia takiej kontroli.”;
13) po art. 207 dodaje się art. 207a w brzmieniu:
„Art. 207a. 1. Organ nadzoru może żądać od podmiotu innego niż zakład ubezpieczeń, wchodzącego w skład ubezpieczeniowej grupy kapitałowej i mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
informacji, wyjaśnień lub danych niezbędnych dla sprawowania nadzoru dodatkowego.
2. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie przekaże
w wyznaczonym terminie wymaganych informacji, wyjaśnień lub
danych, organ nadzoru może podjąć w stosunku do takiego podmiotu środki określone w art. 212 ust. 1 pkt 1 i 2, przy czym górna granica wysokości kary pieniężnej nakładanej na ten podmiot
nie może przekroczyć 10 000 000 zł.”;
14) po art. 208 dodaje się art. 208a w brzmieniu:
„Art. 208a. 1. Organ nadzoru może przeprowadzić, w każdym czasie, kontrolę
podmiotów, o których mowa w art. 207a, w zakresie rzetelności
informacji, wyjaśnień lub danych przekazanych w trybie art. 207a.
2. Do kontroli przeprowadzanej na podstawie ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy art. 208 ust. 3 i 4 oraz przepisy wydane na
podstawie art. 208 ust. 5.
3. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1, utrudnia lub
uniemożliwia przeprowadzenie kontroli, organ nadzoru może
podjąć w stosunku do takiego podmiotu środki określone w art.
212 ust. 1 pkt 1 i 2, przy czym górna granica wysokości kary pieniężnej nakładanej na ten podmiot nie może przekroczyć
10 000 000 zł.”;
15) po art. 214 dodaje się art. 214a w brzmieniu:
„Art. 214a. 1. Organ nadzoru może zwrócić się do Komisji Europejskiej z
propozycją negocjacji porozumień z państwami niebędącymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej, dotyczącymi wykonywania nadzoru dodatkowego nad:
1) zakładami ubezpieczeń z państw członkowskich Unii Europejskiej, posiadającymi podmioty partycypujące, których siedziby znajdują się w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej;
2) zakładami ubezpieczeń z państw niebędących państwami
członkowskimi Unii Europejskiej, posiadającymi podmioty
partycypujące, które mają siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
2. Propozycja negocjacji porozumień, o której mowa w ust. 1, powinna mieć na celu zapewnienie:
1) organom nadzoru z państw członkowskich Unii Europejskiej
informacji niezbędnych do wykonywania dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń, z siedzibą na terytorium
Unii Europejskiej, które posiadają podmioty zależne lub
podmioty partycypujące w podmiotach mających siedzibę w
państwach niebędących państwami członkowskimi Unii Europejskiej;
2) organom nadzoru z państw niebędących państwami członkowskimi Unii Europejskiej informacji niezbędnych do wykonywania dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń, z siedzibą na terytorium tych państw, które posiadają
podmioty zależne lub podmioty partycypujące w podmiotach
mających siedzibę w państwach członkowskich Unii Europejskiej.
3. Podmiot partycypujący jest to podmiot dominujący lub inny podmiot, który posiada znaczący udział kapitałowy lub podmiot powiązany z podmiotem, w taki sposób, że może on podjąć inne
działania, o których mowa w art. 4 pkt 16 ustawy – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi.”.

art. 70. więcej Art. 70. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz
Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. Nr 124, poz. 1153, z późn. zm.) w art. 17:
1) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Komisja może udzielać organom nadzorującym działalność instytucji finansowych w innych państwach informacji posiadanych w związku z wykonywaniem ustawowych zadań, jeżeli:
1) informacje zostaną wykorzystane wyłącznie na potrzeby wykonywanych przez te organy zadań z zakresu nadzoru;
2) przekazywanie udzielonych informacji poza te organy następuje wyłącznie po uprzednim uzyskaniu zgody Komisji.”;
2) dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu:
„4. W przypadku organów nadzoru państw niebędących państwami członkowskimi Unii Europejskiej udzielanie informacji, na zasadach określonych w
ust. 2, może następować wyłącznie na zasadzie wzajemności.
5. Komisja może udzielać zagranicznym organom państw członkowskich Unii
Europejskiej informacji posiadanych w związku z wykonywaniem zadań z
zakresu nadzoru nad działalnością zakładów ubezpieczeń w zakresie związanym z wykonywaniem zadań z zakresu nadzoru uzupełniającego, o którym mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym
nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego (Dz. U. Nr 83,
poz. 719).
6. Komisja może udzielać informacji posiadanych w związku z wykonywaniem
ustawowych zadań bankom centralnym lub innym instytucjom państw
członkowskich Unii Europejskiej wykonującym zadania z zakresu polityki
monetarnej oraz innym organom publicznym wykonującym zadania z zakresu nadzoru nad systemami płatności, jeżeli informacje te zostaną wykorzystane wyłącznie na potrzeby wykonywanych zadań przez te podmioty.
Przekazywanie udzielonych informacji poza te podmioty następuje wyłącznie po uprzednim uzyskaniu zgody Komisji.”.

art. 71. więcej Art. 71. W ustawie z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych
(Dz. U. Nr 91, poz. 871) w art. 2 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) wielostronne banki rozwoju w rozumieniu art. 1 ust. 19 dyrektywy Rady i
Parlamentu Europejskiego 2000/12/WE z dnia 20 marca 2000 r. odnoszącej
się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe
(Dz.Urz. WE L 126 z 26.05.2000);”.

art. 72. więcej Art. 72. W ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz.
1546) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 49:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Jeżeli towarzystwo wykonuje działalność, o której mowa w art. 45 ust.
2 pkt 1, kapitał początkowy ulega zwiększeniu do wysokości wyrażonej
w złotych równowartości 730 000 euro przy zastosowaniu średniego
kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień poprzedzający dzień złożenia wniosków, o których mowa w art. 38 ust. 3.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli towarzystwo wykonuje działalność, o
której mowa w art. 45 ust. 2 pkt 2, kapitał początkowy ulega zwiększeniu do wysokości wyrażonej w złotych równowartości 175 000 euro przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy
Bank Polski na dzień poprzedzający dzień złożenia wniosków, o których mowa w art. 38 ust. 3.”;
2) w art. 50:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Towarzystwo ma obowiązek utrzymywania kapitału własnego na poziomie nie niższym niż 25% różnicy pomiędzy wartością kosztów ogółem a wartością zmiennych kosztów dystrybucji poniesionych w poprzednim roku obrotowym, wykazanych w sprawozdaniach przekazywanych Komisji na podstawie art. 225 ust. 1, a jeżeli towarzystwo nie
prowadziło działalności lub prowadziło ją krócej niż rok – na poziomie
nie niższym niż 25% różnicy pomiędzy wartością kosztów ogółem a
wartością zmiennych kosztów dystrybucji określonych w analizie ekonomiczno-finansowej, o której mowa w art. 58 ust. 1 pkt 3, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Towarzystwo jest zobowiązane utrzymywać kapitały własne na poziomie nie niższym niż określony w art. 49.”,
b) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, uwzględniając
należytą ochronę interesów uczestników funduszy, określi, w drodze
rozporządzenia, kryteria, które muszą spełniać koszty dystrybucji, aby
można było zaliczyć je do kosztów zmiennych, o które pomniejsza się
koszty ogółem przy wyliczaniu poziomu kapitału własnego, o którym
mowa w ust. 1.”;
3) w art. 282 w ust. 3:
a) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) przez towarzystwo lub spółkę zarządzającą:
a) podmiotowi wiodącemu w rozumieniu art. 4 ust. 5 i 6 ustawy z
dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego
(Dz. U. Nr 83, poz. 719), zwanej dalej „ustawą o nadzorze uzupełniającym”,
b) koordynatorowi w rozumieniu art. 3 pkt 19 ustawy o nadzorze
uzupełniającym,
c) koordynatorowi zagranicznemu w rozumieniu art. 3 pkt 20 ustawy o nadzorze uzupełniającym
– w wykonaniu obowiązków określonych tą ustawą;”,
b) w pkt 4 lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) na podstawie art. 283 ust. 1, 3 i 9,”;
4) w art. 283:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel może przekazywać i
otrzymywać informacje, w tym opinie od Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, Prezesa Narodowego Banku Polskiego
oraz Komisji Nadzoru Bankowego, niezbędne do:
1) prawidłowego wykonywania zadań w zakresie nadzoru, w tym
zadań określonych ustawą o nadzorze uzupełniającym, lub
2) zapewnienia prawidłowego toku postępowań wyjaśniających,
kontrolnych, administracyjnych lub sądowych w sprawach związanych z wykonywaniem nadzoru.”,
b) dodaje się ust. 9 i 10 w brzmieniu:
„9. W zakresie wykonywania zadań określonych ustawą o nadzorze uzupełniającym, Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel przekazuje
informacje organowi nadzoru w państwie członkowskim lub koordynatorowi zagranicznemu, o którym mowa w art. 3 pkt 20 ustawy o nadzorze uzupełniającym, zarówno na żądanie, jak i z własnej inicjatywy.
10. W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 9, wystąpiły o
przekazanie informacji, a Komisja ich nie posiada, podejmuje ona niezbędne czynności w celu ich uzyskania lub zawiadamia te podmioty o
braku możliwości uzyskania żądanych informacji.”.

art. 73. więcej Art. 73. Do postępowań w sprawach objętych przepisami ustaw zmienianych
niniejszą ustawą, wszczętych, a niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie,
stosuje się przepisy tych ustaw, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Pierwsze posiedzenie Komitetu Koordynacyjnego do spraw Konglomeratów Finansowych, o którym mowa w art. 15 ust. 2, zwołuje minister właściwy do spraw instytucji finansowych w terminie 30 dni od wejścia w życie ustawy.
Podczas posiedzenia wybierany jest przewodniczący Komitetu Koordynacyjnego do spraw Konglomeratów Finansowych na okres 2 lat.
2. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy krajowe organy nadzoru
obowiązane są przyjąć, w formie porozumienia wielostronnego, regulamin prac
Komitetu Koordynacyjnego do spraw Konglomeratów Finansowych, o którym
mowa w art. 18 ust. 1.

art. 75. więcej Art. 75. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem art. 68, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.