Art. 66. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz.
665, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 1:
a) pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:
„10) holding finansowy – grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem dominującym jest instytucja finansowa, która nie jest dominującym
podmiotem nieregulowanym w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 15
kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi
w skład konglomeratu finansowego (Dz. U. Nr 83, poz. 719), zwanej
dalej „ustawą o nadzorze uzupełniającym”, a w skład grupy wchodzą
wyłącznie lub w większości banki, instytucje kredytowe lub instytucje
finansowe, przy czym przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest
bank krajowy, bank zagraniczny lub instytucja kredytowa,
11) holding mieszany – grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem dominującym jest podmiot niebędący bankiem, instytucją kredytową, instytucją finansową ani dominującym podmiotem nieregulowanym
w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o nadzorze uzupełniającym, a przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy, bank zagraniczny lub instytucja kredytowa,”,
b) pkt 11c otrzymuje brzmienie:
„11c) holding hybrydowy – grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem dominującym jest instytucja finansowa niebędąca dominującym podmiotem nieregulowanym w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o
nadzorze uzupełniającym, a w skład grupy wchodzą w większości
podmioty niebędące bankami krajowymi, bankami zagranicznymi, instytucjami kredytowymi ani instytucjami finansowymi, zaś przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy,”;
2) w art. 52 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do obliczania należnych odsetek od środków pieniężnych zgromadzonych
na rachunku przyjmuje się, że rok liczy 365 dni, chyba że umowa stanowi inaczej.”;
3) w art. 105 w ust. 1 w pkt 2 dodaje się lit. o w brzmieniu:
„o) koordynatora w związku z wykonywaniem przez niego nadzoru uzupełniającego nad konglomeratem finansowym w rozumieniu ustawy o nadzorze
uzupełniającym”;
4) w art. 131 dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
„6. Komisja Nadzoru Bankowego udziela i otrzymuje od zagranicznych organów nadzoru informacje niezbędne do wykonywania zadań związanych z
nadzorem uzupełniającym nad konglomeratem finansowym w zakresie
określonym w ustawie o nadzorze uzupełniającym.
7. Do informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem zadań ustawowych
od właściwych władz nadzorczych stosuje się przepisy o ochronie informacji w rozumieniu art. 55 ustawy o Narodowym Banku Polskim.”;
5) w art. 135 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Uwzględniając potrzebę zachowania szczególnych środków bezpieczeństwa, przy wyborze biegłego rewidenta do badania sprawozdania
finansowego banku określonego w ust. 2, przepisów ustawy z dnia 29
stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz.U. Nr 19, poz.
177, z późn. zm.) nie stosuje się.”;
6) art. 140a otrzymuje brzmienie:
„Art. 140a. 1. Przed wydaniem zezwolenia na utworzenie banku krajowego lub
zezwolenia, o którym mowa w art. 25, Komisja Nadzoru Bankowego zasięga opinii właściwych władz nadzorczych państwa
członkowskiego, gdy bank ten będzie:
1) podmiotem zależnym od:
a) instytucji kredytowej,
b) podmiotu dominującego wobec instytucji kredytowej,
c) zakładu ubezpieczeń lub firmy inwestycyjnej, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działalności w państwie członkowskim,
d) podmiotu dominującego wobec zakładu ubezpieczeń lub
firmy inwestycyjnej, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działalności w państwie członkowskim;
2) kontrolowany przez te same osoby fizyczne lub prawne, które
kontrolują instytucję kredytową, zakład ubezpieczeń lub firmę inwestycyjną, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na
wykonywanie działalności w państwie członkowskim.
2. Komisja Nadzoru Bankowego zasięga opinii właściwych władz
nadzorczych, dokonując oceny osób zaangażowanych w zarządzanie innym podmiotem tej samej grupy w rozumieniu art. 3 pkt
7 ustawy o nadzorze uzupełniającym. Komisja Nadzoru Bankowego i inne polskie właściwe władze nadzorcze przekazują sobie
nawzajem oraz innym właściwym władzom nadzorczym wszelkie
informacje niezbędne dla udzielenia zezwolenia i celów bieżącego wykonywania nadzoru.”;
7) w art. 141f dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. W przypadku gdy bank krajowy wchodzi w skład konglomeratu finansowego, którego podmiotem dominującym jest dominujący podmiot nieregulowany w rozumieniu ustawy o nadzorze uzupełniającym, stosuje się przepisy
ustawy o nadzorze uzupełniającym.”;
8) w art. 141i dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu:
„2. Osoby wchodzące w skład zarządu podmiotu dominującego w holdingu finansowym powinny dawać rękojmię stabilnego i ostrożnego zarządzania
tym podmiotem.
3. Bank krajowy działający w holdingu mieszanym obowiązany jest posiadać
odpowiednie mechanizmy kontroli wewnętrznej i procesy zarządzania ryzykiem, obejmujące procedury sprawozdawcze i księgowe w celu identyfikacji, mierzenia, monitorowania i kontrolowania transakcji banku z podmiotem dominującym w holdingu oraz podmiotami zależnymi w holdingu.
4. Bank krajowy, o którym mowa w ust. 3, jest obowiązany informować Komisję Nadzoru Bankowego o każdej znaczącej transakcji w rozumieniu
ustawy o nadzorze uzupełniającym z podmiotami, o których mowa w ust. 3,
z wyłączeniem transakcji dotyczących zaangażowań w rozumieniu art. 71.”;
9) w art. 141k dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu:
„3. W przypadku gdy bank krajowy działa w holdingu bankowym zagranicznym
lub w holdingu finansowym, którego podmiot dominujący ma siedzibę w
państwie innym niż państwo członkowskie, a brak jest porozumienia, o którym mowa w art. 141f ust. 3, Komisja Nadzoru Bankowego sprawdza, czy
bank krajowy podlega nadzorowi skonsolidowanemu odpowiedniemu do
zasad określonych w niniejszym rozdziale.
4. Komisja Nadzoru Bankowego przeprowadza czynności, o których mowa w
ust. 5, z urzędu lub na wniosek podmiotu dominującego w holdingu lub na
wniosek podmiotu regulowanego, w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy o nadzorze uzupełniającym, który posiada zezwolenie na prowadzenie działalności w państwie członkowskim.
5. W przypadku gdy w wyniku przeprowadzonego postępowania sprawdzającego okaże się, że bank krajowy, o którym mowa w art. 141f ust. 3, nie podlega nadzorowi skonsolidowanemu odpowiedniemu do zasad określonych w
niniejszym rozdziale, stosuje się przepisy niniejszego rozdziału.”;
10) w art. 183 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Umowy, w związku z którymi przed dniem 1 stycznia 1998 r. wydano dowody na okaziciela, które nie zostały przekształcone w myśl ust. 1, wygasają z dniem 1 stycznia 2006 r., z tym że środki pieniężne należne z tytułu
tych umów zwracane są posiadaczom tych dowodów z oprocentowaniem,
od dnia 1 stycznia 2006 r. w wysokości oprocentowania środków pieniężnych gromadzonych na rachunkach oszczędnościowych prowadzonych w
banku na podstawie umów zawartych na czas nieoznaczony.”.

Ustawa o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego art. 66

DODAJ