Ustawa z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa wysokość kosztów komorniczych i zasady ich
ponoszenia oraz tryb postępowania w sprawach dotyczących tych kosztów.

art. 2. więcej Art. 2. Koszty komornicze obejmują wydatki komornika sądowego, zwanego
dalej „komornikiem”, poniesione w toku prowadzonego przez niego postępowania
egzekucyjnego, innego postępowania albo dokonywania innych czynności oraz
opłaty komornicze.

art. 3. więcej Art. 3. 1. W postanowieniu w przedmiocie kosztów komorniczych komornik
oznacza ich wysokość z rozbiciem na poszczególne rodzaje opłat i wydatków oraz
wskazuje, do jakiej wysokości i przez kogo zostały uiszczone, a w razie
konieczności wskazuje osobę, którą one obciążają. W postanowieniu o pobraniu
kosztów komorniczych zawiera się wezwanie strony, aby uiściła należne koszty
komornicze w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia pod rygorem
wszczęcia egzekucji.
2. Uzasadnienie postanowienia w przedmiocie kosztów komorniczych
zawiera szczegółowe wyliczenie powstałych kosztów komorniczych wraz
z dokładnym określeniem sposobu ich obliczenia, określenie czynności lub zdarzeń
stanowiących podstawę ich ustalenia oraz wskazanie podstawy prawnej.

art. 4. więcej Art. 4. Prawomocne postanowienie zawierające wezwanie do uiszczenia
kosztów komorniczych podlega wykonaniu bez zaopatrywania go w klauzulę
wykonalności. Za egzekucję kosztów komorniczych nie pobiera się opłaty
egzekucyjnej.

art. 5. więcej Art. 5. Komornikowi przysługuje zwrot niezbędnych wydatków
poniesionych w toku postępowania albo w trakcie innych czynności wyłącznie
w zakresie określonym ustawą.

art. 6. więcej Art. 6. Wydatkami są:
1) należności biegłych i tłumaczy, o których mowa w art. 11;
2) koszty ogłoszeń;
3) koszty transportu specjalistycznego;
4) koszty przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą kancelarii
komorniczej oraz zryczałtowane koszty przejazdu w granicach tej
miejscowości;
5) zryczałtowane koszty utrwalania czynności odbywających się poza kancelarią
oraz przechowywania zapisu obrazu i dźwięku, o ile wierzyciel domagał się
utrwalenia czynności;
6) należności osób powołanych na podstawie odrębnych przepisów do udziału
w czynnościach;
7) koszty uzyskania dokumentów lub informacji niezbędnych do prowadzenia
postępowania;
8) koszty doręczenia korespondencji z wyjątkiem kosztów doręczenia stronom
zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, postępowania zabezpieczającego lub
postępowania o wykonanie europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku
bankowym;
9) koszty działania komornika poza rewirem komorniczym, o których mowa
w art. 8;
10) koszty przekazania środków pieniężnych przekazem pocztowym lub
przelewem bankowym;
11) koszty pokrycia opłaty sądowej należnej od wniosku o wpis w księdze
wieczystej.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Jeżeli czynność komornika powoduje wydatki, komornik uzależnia
dokonanie tej czynności od uiszczenia zaliczki przez stronę, która wnosi
o dokonanie czynności.
2. Zaliczkę na koszty doręczenia korespondencji uiszcza wierzyciel lub
wnioskodawca i nie może ona jednorazowo przekroczyć 60 złotych, chyba że
planowane wydatki znacznie przekroczą tę kwotę.
3. W wezwaniu do uiszczenia zaliczki komornik wskazuje stronę obowiązaną
do uiszczenia zaliczki, wysokość zaliczki, termin jej uiszczenia, czynność
powodującą wydatki, które mają być pokryte z zaliczki, oraz poucza stronę
wezwaną o skutkach niewykonania wezwania.
4. Termin uiszczenia zaliczki nie może być krótszy niż 7 dni od dnia
doręczenia wezwania. Jeżeli wniosek złożyła strona mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę za granicą, która nie ma w kraju przedstawiciela, termin ten nie może
być krótszy niż miesiąc.
5. Jeżeli zaliczka nie wystarcza na pokrycie wydatków, wydatki ponosi
tymczasowo komornik. W takim przypadku komornik może wydać postanowienie
o pobraniu brakującej zaliczki od strony, która żądała dokonania czynności
powodującej wydatki, albo ściągnąć od dłużnika kwotę odpowiadającą wysokości
wydatków, które nie zostały pokryte z zaliczki. Ściągnięcie tej kwoty od dłużnika
nie wymaga wydania postanowienia.
6. Jeżeli egzekucja okaże się w całości lub części bezskuteczna, komornik
wydaje postanowienie o pobraniu od wierzyciela kwoty odpowiadającej wysokości
wydatków, które nie zostały pokryte z uiszczonych przez niego zaliczek ani
wyegzekwowanej części świadczenia i co do których nie wydano postanowienia
o pobraniu brakującej zaliczki.

art. 8. więcej Art. 8. Jeżeli komornik wybrany przez wierzyciela podejmuje czynności poza
rewirem komorniczym, wydatki w postaci diet przysługujących komornikowi oraz
osobom zatrudnionym w kancelarii komorniczej i uczestniczącym w tych
czynnościach, kosztów przejazdów i noclegów komornika i tych osób oraz kosztów
transportu specjalistycznego obciążają wierzyciela, nawet w razie przysługującego
mu zwolnienia od kosztów komorniczych. Wydatków tych nie wlicza się do
kosztów obciążających dłużnika. Wierzyciel może też wyrazić zgodę na obciążenie
go innymi wydatkami.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Czynność, w związku z którą komornik zażądał zaliczki na
pokrycie wydatków, podejmuje się nie później niż w terminie 7 dni od dnia
uiszczenia zaliczki.
2. Uiszczoną zaliczkę przeznacza się wyłącznie na pokrycie wydatków, na
poczet których została uiszczona. Przeznaczenie zaliczki na pokrycie innych
wydatków może nastąpić wyłącznie za zgodą strony, która ją uiściła.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Przyznanie należności stanowiącej wydatek, o którym mowa
w art. 6 pkt 1–3 lub 6, wymaga wydania postanowienia. W postanowieniu
o przyznaniu należności komornik wskazuje podmiot uprawniony do otrzymania
należności i jej wysokość, a jeżeli należność ta ma być pokryta z zaliczki, także
zaliczkę, z której należność jest pokrywana.
2. Postanowienie o przyznaniu należności komornik wydaje na wniosek
podmiotu uprawnionego do jej otrzymania. Złożenie faktury lub rachunku jest
równoznaczne ze złożeniem wniosku. Wniosek składa się w terminie 7 dni od dnia
dokonania czynności uzasadniającej przyznanie należności pod rygorem
wygaśnięcia prawa do przyznania należności, o czym komornik poucza podmiot
uprawniony do otrzymania należności.
3. Komornik wydaje postanowienie o przyznaniu należności w terminie 7 dni
od dnia złożenia wniosku.

art. 11. więcej Art. 11. Biegłemu i tłumaczowi przysługuje wynagrodzenie za wykonaną
pracę oraz zwrot poniesionych przez nich wydatków niezbędnych do wydania
opinii lub dokonania tłumaczenia. Do należności tych stosuje się odpowiednio
przepisy tytułu III działu 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 785, z późn. zm.), przepisy
wykonawcze wydane na podstawie art. 89 ust. 5 tej ustawy oraz przepisy
wykonawcze wydane na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 25 listopada 2004 r.
o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1326).

art. 12. więcej Art. 12. Ustalając wysokość należności z tytułu wydatków, o których mowa
w art. 6 pkt 2 i 3, komornik uwzględnia wynagrodzenie oraz celowe i niezbędne wydatki wskazane na rachunku lub fakturze złożonej przez podmiot uprawniony do otrzymania należności.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Ustalając wysokość należności przysługujących osobom,
o których mowa w art. 6 pkt 6, komornik bierze pod uwagę wymagane
kwalifikacje, nakład pracy potrzebny do dokonania czynności oraz wysokość
celowych i niezbędnych wydatków wskazanych na złożonym rachunku lub
fakturze.
2. Należności przysługujące kuratorowi ustanowionemu przez sąd przyznaje
komornik. Pobraną od wierzyciela zaliczkę na poczet należności kuratora sąd, który
go ustanowił, niezwłocznie przekazuje komornikowi. Do należności kuratora
stosuje się odpowiednio przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 9 pkt 3
ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Podmiotom, które przedstawiły dokument na żądanie komornika,
przysługuje zwrot udokumentowanych wydatków.
2. Komornik określa wysokość zwrotu wydatków na podstawie złożonej
faktury lub rachunku, mając na względzie nakład pracy niezbędny do
przedstawienia dokumentu, chyba że wysokość należności z tego tytułu wynika
z odrębnych przepisów.
3. Za udzielenie informacji dotyczących stanu majątkowego dłużnika lub
umożliwiających identyfikację składników jego majątku oraz danych adresowych
w zakresie niezbędnym do zapewnienia prawidłowego toku postępowania
podmiotom, o których mowa w art. 761 § 1¹ ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.),
przysługuje wynagrodzenie. Komornik uiszcza należność z tego tytułu po
udzieleniu informacji, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku o przyznanie
wynagrodzenia od podmiotu udzielającego informacji.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się w sprawach o egzekucję lub wykonanie
postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia świadczeń alimentacyjnych lub rent
mających charakter alimentów oraz w sprawach o egzekucję lub wykonanie
zabezpieczenia roszczenia niezwiązanego z wykonywaniem działalności gospodarczej wszczętych na wniosek Skarbu Państwa, w tym na polecenie sądu lub prokuratora. W sprawach tych przedstawianie dokumentów i udzielanie informacji
jest nieodpłatne.
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się, o ile tryb lub koszty przedstawiania
dokumentów lub udzielania informacji nie wynikają z odrębnych przepisów.
6. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw administracji publicznej oraz ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych określi, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość
wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 3, biorąc pod uwagę nakład pracy
niezbędny do udzielenia informacji i ich objętość.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Wysokość kosztów przejazdu poza miejscowość, która jest
siedzibą kancelarii komorniczej, odpowiada wysokości rzeczywiście poniesionych,
racjonalnych i celowych kosztów przejazdu własnym samochodem lub innym
odpowiednim środkiem transportu. Do kosztów przejazdu poza miejscowość, która
jest siedzibą kancelarii komorniczej, należą diety i koszty noclegu, których
wysokość odpowiada wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych
i celowych kosztów z tego tytułu.
2. Górną granicę należności, o których mowa w ust. 1, stanowi wysokość
kosztów przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub
samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze
kraju, o których mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie
art. 77⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1040, 1043 i 1495).
2a. Komornikowi przysługuje zwrot zryczałtowanych kosztów dojazdu w
granicach miejscowości będącej siedzibą kancelarii komornika w wysokości 20
złotych, jeżeli odległość między siedzibą kancelarii a miejscem czynności
przekracza 10 km. Przy ustalaniu odległości bierze się pod uwagę najkrótszą drogę
dojazdu samochodem.
3. Komornikowi, który podejmuje czynności poza siedzibą kancelarii
i utrwala ich przebieg w sposób przewidziany w art. 8091 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, należy się zryczałtowany
zwrot kosztów związanych z utrwalaniem oraz przechowywaniem zapisu obrazu i dźwięku, w wysokości 50 złotych, niezależnie od liczby czynności i objętości danych utrwalonych w sprawie.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Komornik rozlicza zaliczkę w terminie miesiąca od dnia
poniesienia wydatków, na które była przeznaczona, i zwraca jej niewykorzystaną
część. Jeżeli opłacona zaliczkowo czynność nie została dokonana, zaliczka podlega
zwrotowi w terminie 3 miesięcy od dnia jej pobrania.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zaliczki w zakresie, w którym została ona
przeznaczona na sfinansowanie należności przyznanej w drodze postanowienia,
zaliczki na pokrycie opłaty sądowej należnej od wniosku o wpis w księdze
wieczystej oraz zaliczki na koszty doręczenia korespondencji. Zaliczka na koszty
doręczenia korespondencji podlega rozliczeniu wraz z zakończeniem
postępowania.
3. Komornik wybrany przez wierzyciela, który przekazał sprawę innemu
komornikowi, zwraca wierzycielowi niewykorzystaną zaliczkę albo jej część
w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o przekazaniu
sprawy.
4. Komornik w każdym piśmie kierowanym do strony informuje o aktualnym
saldzie zaliczek i kosztów podlegających ściągnięciu zgodnie z art. 7 ust. 5.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Komornik uzależnia złożenie wniosku o wpis w księdze
wieczystej, w ramach postępowania egzekucyjnego albo wykonania
zabezpieczenia roszczenia, od uprzedniego uiszczenia przez wierzyciela kwoty
potrzebnej na pokrycie opłaty sądowej należnej od tego wniosku.
2. We wniosku o wpis w księdze wieczystej komornik wskazuje wysokość
pobranej opłaty sądowej. Pobraną opłatę sądową komornik przekazuje właściwemu
sądowi.
3. Jeżeli wierzyciel został zwolniony od kosztów sądowych należnych od
wniosku o wpis w księdze wieczystej, komornik wskazuje we wniosku, że opłata
sądowa nie została pobrana, i wraz z dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu
przesyła do właściwego sądu odpis prawomocnego postanowienia o zwolnieniu od
kosztów sądowych.
4. Komornik prowadzi ewidencję należności, o których mowa w ust. 1.
5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
pobierania i uiszczania oraz sposób i termin przekazywania sądom należności,
o których mowa w ust. 1, a także ich zwrotu oraz sposób prowadzenia ich ewidencji
przez komornika i czas jej przechowywania, uwzględniając łatwość uiszczania
opłat i przekazywania ich sądom, szczegółowość ewidencji oraz konieczność
zapewnienia jej trwałości.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Opłaty komornicze obejmują:
1) opłaty egzekucyjne za przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego,
wykonanie zabezpieczenia roszczenia lub europejskiego nakazu
zabezpieczenia na rachunku bankowym albo wykonanie postanowienia o
zabezpieczeniu środka dowodowego lub nakazującego wydanie środka
dowodowego w sprawach własności intelektualnej;
2) opłaty za przeprowadzenie innego postępowania albo dokonanie innych
czynności.
2. Komornik pobiera lub ściąga opłaty komornicze tylko w przypadkach
określonych w ustawie.

art. 19. więcej Art. 19. Opłaty komornicze są stosunkowe albo stałe.

art. 20. więcej Art. 20. Opłata egzekucyjna ustalona zgodnie z przepisami ustawy nie
podlega podwyższeniu o jakiekolwiek dodatkowe należności.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Opłatę egzekucyjną za egzekucję świadczeń pieniężnych
komornik ściąga wraz z egzekwowanym świadczeniem, proporcjonalnie do
wartości wyegzekwowanego świadczenia. Ściągnięcie opłaty nie wymaga wydania
postanowienia. Wysokość opłat ściągniętych i należnych komornik ustala
odrębnym postanowieniem wydawanym nie rzadziej niż co roku, chyba że
postępowanie trwa krócej. W każdym postępowaniu komornik ustala wysokość
opłat ściągniętych i należnych w postanowieniu o umorzeniu postępowania albo
postanowieniu o zakończeniu postępowania w inny sposób.
2. W przypadkach przewidzianych w ustawie komornik wydaje
postanowienie o pobraniu opłaty.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Opłatę od wniosku o wykonanie zabezpieczenia roszczenia
pieniężnego lub europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym,
opłatę za egzekucję świadczeń niepieniężnych oraz opłaty, o których mowa
w art. 40–42, art. 43 ust. 1 oraz art. 44, wnioskodawca uiszcza wraz z wnioskiem
o wszczęcie egzekucji, wykonanie zabezpieczenia roszczenia, wszczęcie innego
postępowania albo dokonanie innej czynności.
2. Jeżeli od wniosku nie uiszczono należnej opłaty, komornik wzywa
wnioskodawcę do jej uiszczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
Jeżeli wniosek złożyła osoba zamieszkała lub mająca siedzibę za granicą, która nie
ma w kraju przedstawiciela, komornik wyznacza termin na uiszczenie opłaty nie
krótszy niż miesiąc. W wezwaniu komornik określa wysokość należnej opłaty,
termin jej uiszczenia oraz poucza wnioskodawcę o skutkach niewykonania
wezwania.
3. Komornik nie podejmuje czynności na skutek wniosku, od którego nie
została uiszczona należna opłata.
4. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, komornik
zwraca wniosek. Wniosek zwrócony nie wywołuje skutków, jakie ustawa wiąże
z jego wniesieniem.
5. W razie uiszczenia opłaty komornik podejmuje niezwłocznie, nie później
niż w terminie 7 dni od dnia uiszczenia opłaty, działania niezbędne do skutecznego
przeprowadzenia egzekucji, wykonania zabezpieczenia roszczenia,
przeprowadzenia innego postępowania albo dokonania innej czynności.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się do wniosku o rozszerzenie egzekucji lub
wykonania zabezpieczenia roszczenia.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Podstawę obliczenia opłaty stosunkowej stanowi wartość
świadczenia.
2. Do wartości świadczenia wlicza się należność główną wraz z odsetkami,
kosztami i innymi należnościami ubocznymi, z wyjątkiem kosztów zastępstwa
prawnego i kosztów komorniczych należnych w postępowaniu egzekucyjnym,
w którym jest obliczana opłata.
3. W sprawach o egzekucję świadczeń powtarzających się należność główna
odpowiada sumie świadczeń zaległych oraz świadczeń za jeden rok, a jeżeli
świadczenia należą się za okres krótszy niż rok – sumie świadczeń za cały czas ich
trwania.
4. W sprawach o wykonanie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego lub
europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym wartość świadczenia
ustala się na dzień złożenia wniosku o wykonanie zabezpieczenia albo rozszerzenia
tego wniosku w zakresie wartości świadczenia.
5. Wartość świadczenia zaokrągla się w górę do pełnego złotego.
6. Jeżeli na podstawie odrębnych przepisów komornik jest płatnikiem podatku
od towarów i usług, do podstawy obliczenia opłaty nie wlicza się kwoty tego
podatku.

art. 24. więcej Art. 24. W razie połączenia postępowań egzekucyjnych co do nieruchomości
lub części nieruchomości albo przyłączenia się wierzyciela do postępowania
egzekucyjnego co do nieruchomości komornik pobiera jedną opłatę egzekucyjną
obliczoną od łącznej wartości wyegzekwowanych świadczeń. Opłata nie może być
wyższa niż 50 000 złotych.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Opłaty stosunkowe w sprawie nie mogą być niższe niż 150 złotych
i wyższe niż 50 000 złotych. Przy ustaleniu sumy opłat w sprawie nie uwzględnia
się opłat pobranych na podstawie art. 24.
2. Przepisu ust. 1 w zakresie minimalnej wysokości opłaty nie stosuje się do
opłaty, o której mowa w art. 21 ust. 1, przed ustaleniem ostatecznej wysokości
opłaty w postanowieniu o umorzeniu postępowania albo postanowieniu o
zakończeniu postępowania w inny sposób.

art. 26. więcej Art. 26. Komornik zwraca opłatę albo jej część w terminie 4 dni od dnia
ustalenia, że zachodzi podstawa do zwrotu opłaty albo jej części.

art. 27. więcej Art. 27. 1. W sprawie o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik ściąga
od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 10% wartości wyegzekwowanego
świadczenia.
2. Jeżeli dłużnik, w terminie miesiąca od dnia doręczenia mu zawiadomienia
o wszczęciu egzekucji, wpłaci do rąk komornika lub na jego rachunek bankowy
całość lub część egzekwowanego świadczenia, komornik ściąga od dłużnika opłatę
stosunkową w wysokości 3% wartości wyegzekwowanego w ten sposób
świadczenia.
3. Kwota wpłacona wierzycielowi przez dłużnika nie stanowi
wyegzekwowanego świadczenia.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Jeżeli dłużnik spełnił świadczenie w sposób i terminie, o których
mowa w art. 27 ust. 2, opłata minimalna od tak zaspokojonego świadczenia wynosi
150 złotych.
2. Jeżeli do wyegzekwowania świadczenia doszło wyłącznie wskutek
egzekucji z wierzytelności, rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę lub
świadczeń z zabezpieczenia społecznego albo na skutek spełnienia świadczenia
przez dłużnika do rąk komornika lub na jego rachunek bankowy po upływie
terminu, o którym mowa w art. 27 ust. 2, opłata minimalna wynosi 200 złotych.
3. Jeżeli do wyegzekwowania świadczenia doszło w inny sposób, niż
wskazany w ust. 1 lub 2, opłata minimalna wynosi 300 złotych.
4. W przypadkach, o których mowa w art. 29 ust. 1, opłata minimalna wynosi
200 złotych.

art. 29. więcej Art. 29. 1. W razie umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek
wierzyciela albo na podstawie art. 824 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r.
– Kodeks postępowania cywilnego, wierzyciela obciąża opłata stosunkowa
w wysokości 5% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania. Jeżeli
jednak wierzyciel wykaże, że przyczyna umorzenia postępowania egzekucyjnego
wiąże się ze spełnieniem świadczenia przez dłużnika w terminie miesiąca od dnia
doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji albo z zawarciem
w tym terminie porozumienia między wierzycielem a dłużnikiem dotyczącego
sposobu lub terminu spełnienia świadczenia, opłata ta obciąża dłużnika. Jeżeli
spełnienie świadczenia lub zawarcie porozumienia z wierzycielem nastąpiło po
upływie miesiąca od dnia doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu
egzekucji, obciąża go opłata w wysokości 10% wartości świadczenia pozostałego
do wyegzekwowania.
2. Jeżeli wniosek wierzyciela, o którym mowa w ust. 1, został zgłoszony
przed doręczeniem dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, opłata
wynosi 100 złotych.
3. W sprawach o egzekucję świadczeń powtarzających się w przypadku
umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela albo na podstawie
art. 824 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego dłużnika obciąża opłata stosunkowa w wysokości 5% wartości
świadczenia pozostałego do wyegzekwowania. Przepis ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
4. W razie umorzenia postępowania egzekucyjnego z innych przyczyn niż
wskazane w ust. 1 komornik pobiera od wierzyciela opłatę w wysokości
150 złotych, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 30. Opłata podlega
zmniejszeniu o sumę opłat egzekucyjnych ściągniętych i obciążających dłużnika.
5. Opłaty, o której mowa w ust. 4, nie pobiera się:
1) od osób fizycznych dochodzących roszczeń pracowniczych lub
odszkodowawczych;
2) od jednostek samorządu terytorialnego;
3) od podmiotów, których przedmiotem działalności:
a) nie jest działalność finansowa i ubezpieczeniowa w rozumieniu
przepisów wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia
29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649 i
730) albo
b) jest działalność finansowa i ubezpieczeniowa w rozumieniu przepisów
wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r.
o statystyce publicznej, o ile są wierzycielami pierwotnymi,
a wierzytelność nie była przedmiotem obrotu
– pod warunkiem że postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte przed
upływem dwóch lat od powstania tytułu egzekucyjnego obejmującego daną
wierzytelność.
6. Przepisu ust. 1 zdanie pierwsze nie stosuje się do wierzyciela będącego
jednostką samorządu terytorialnego.
7. W celu pobrania opłat, o których mowa w ust. 1–4, komornik wydaje
postanowienie.

art. 30. więcej Art. 30. W razie oczywiście niecelowego wszczęcia postępowania
egzekucyjnego lub wskazania we wniosku o wszczęcie egzekucji osoby niebędącej
dłużnikiem komornik wydaje postanowienie o pobraniu od wierzyciela opłaty
stosunkowej w wysokości 10% egzekwowanego świadczenia. W takim przypadku
komornik nie ściąga ani nie pobiera opłaty od dłużnika, a opłatę ściągniętą lub
pobraną zwraca dłużnikowi. Przepisów art. 29 ust. 1–3 nie stosuje się.

art. 31. więcej Art. 31. Opłata stosunkowa od wniosku o wykonanie zabezpieczenia
roszczenia pieniężnego lub europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku
bankowym wynosi 5% wartości świadczenia, które ma podlegać zabezpieczeniu.
Jeżeli jednak zabezpieczenie roszczenia pieniężnego polega na zobowiązaniu do
zapłaty na rzecz uprawnionego, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27–30.

art. 32. więcej Art. 32. Jeżeli przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego w sprawie
o świadczenie pieniężne komornik wykonał zabezpieczenie roszczenia pieniężnego
lub europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym o to samo
świadczenie, na poczet opłaty stosunkowej, o której mowa w art. 27 lub art. 29,
zalicza się pobraną przez komornika od wierzyciela opłatę stosunkową od wniosku
o zabezpieczenie. Jeżeli opłata pobrana za wykonanie zabezpieczenia roszczenia
jest wyższa niż opłata egzekucyjna, różnica nie podlega zwrotowi.

art. 33. więcej Art. 33. Opłata stała od wniosku o wszczęcie egzekucji wydania rzeczy
ruchomej wynosi 400 złotych.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Opłata stała od wniosku o wszczęcie egzekucji wprowadzenia
w posiadanie nieruchomości służącej do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych
dłużnika albo opróżnienia lokalu lub pomieszczenia służącego do zaspokojenia
takich potrzeb wynosi 1500 złotych.
2. Opłata stała od wniosku o wszczęcie egzekucji wprowadzenia w posiadanie
innej nieruchomości albo opróżnienia innego lokalu lub pomieszczenia wynosi
2000 złotych.
3. Jeżeli nieruchomość, lokal lub pomieszczenie są wykorzystywane przez
dłużnika wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, opłatę, o której mowa w ust. 2, powiększa się o opłatę w wysokości 1000 złotych od drugiej i każdej kolejnej izby wchodzącej w skład nieruchomości, lokalu lub
pomieszczenia, którego ma dotyczyć egzekucja. Łączna opłata nie może być
wyższa niż 30 000 złotych.

art. 35. więcej Art. 35. Opłata stała od wniosku o:
1) wprowadzenie syndyka masy upadłości albo zarządcy w posiadanie majątku,
2) wprowadzenie zarządcy w zarząd nieruchomości,
3) zabezpieczenie środka dowodowego w postępowaniu w sprawach własności
intelektualnej,
4) wydanie środka dowodowego w postępowaniu w sprawach własności
intelektualnej
– wynosi 400 złotych.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Opłata stała za udział w usunięciu oporu dłużnika oraz wykonanie
polecenia sądu w sprawie osadzenia dłużnika w areszcie wynosi 1000 złotych.
2. W razie otrzymania od sądu polecenia osadzenia dłużnika w areszcie
komornik wzywa wierzyciela do uiszczenia opłaty stałej w terminie 7 dni od dnia
doręczenia wezwania, pod rygorem odmowy wykonania polecenia. Odpis
postanowienia o odmowie wykonania polecenia komornik doręcza właściwemu
sądowi.

art. 37. więcej Art. 37. Opłata stała od wniosku o wszczęcie egzekucji innego świadczenia
niepieniężnego niż wymienione w przepisach niniejszego oddziału wynosi
400 złotych.

art. 38. więcej Art. 38. Opłata stała od wniosku o wykonanie innego zabezpieczenia niż
wymienione w art. 31 wynosi 300 złotych.

art. 39. więcej Art. 39. Jeżeli dłużnik spełni świadczenie stwierdzone w tytule
wykonawczym najpóźniej na 3 dni przed planowanym wykonaniem tytułu
wykonawczego, komornik zwraca wierzycielowi 50% uiszczonej opłaty. Jeżeli
spełnienie świadczenia przez dłużnika nastąpiło przed doręczeniem dłużnikowi
zawiadomienia o wszczęciu egzekucji albo wezwania do dobrowolnego wykonania
obowiązku, komornik zwraca wierzycielowi część uiszczonej opłaty
przekraczającą kwotę 200 złotych.

art. 40. więcej Art. 40. Opłata stała od wniosku o:
1) wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu spadku,
2) sporządzenie spisu inwentarza
– wynosi 400 złotych.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Opłata stała od zlecenia sądu albo wniosku powoda o bezpośrednie
i osobiste doręczenie pism w sposób przewidziany w art. 3 ust. 4 pkt 1 ustawy z
dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. poz. 771, z późn. zm.)
wynosi 60 złotych. Opłatę pobiera się za doręczenie na jeden adres oznaczonego
pisma w sprawie, niezależnie od liczby adresatów tego pisma tam zamieszkałych i
liczby podjętych prób doręczenia.
2. Opłata stała od wniosku o podjęcie czynności zmierzających do ustalenia
aktualnego adresu zamieszkania adresata, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1a
ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych, wynosi 40 złotych.

art. 42. więcej Art. 42. Opłata stała za sporządzenie protokołu stanu faktycznego wynosi
400 złotych.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Opłata stała od wniosku o przeprowadzenie licytacji na zlecenie
zastawnika przedmiotu zastawu rejestrowego wynosi 1000 złotych.
2. Wysokość opłaty za przeprowadzenie dobrowolnej licytacji publicznej
ustala komornik z wnioskodawcą.

art. 44. więcej Art. 44. Opłata stała za poszukiwanie majątku dłużnika na zlecenie
wierzyciela, o którym mowa w art. 801² ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego, wynosi 100 złotych.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Zwolnienie od kosztów sądowych przysługujące stronie z mocy
ustawy albo przyznane stronie w postępowaniu rozpoznawczym rozciąga się na
koszty komornicze.
2. Skarb Państwa nie uiszcza opłat egzekucyjnych.
3. Jeżeli strona będąca osobą fizyczną nie korzysta ze zwolnienia, o którym
mowa w ust. 1, i nie jest w stanie bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego dla
siebie i rodziny ponieść wydatków lub tych opłat komorniczych, od których
uiszczenia zależy podjęcie czynności przez komornika, może wystąpić
z wnioskiem do sądu rejonowego, przy którym działa komornik, o zwolnienie
w całości lub części od tych kosztów.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do strony będącej osobą prawną lub
jednostką organizacyjną niebędąca osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność
prawną, która wykaże, że nie ma dostatecznych środków na uiszczenie kosztów
komorniczych.
5. Do wniosku o zwolnienie od kosztów komorniczych oraz jego rozpoznania
stosuje się odpowiednio przepisy tytułu IV ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
6. Strona powołująca się na zwolnienie od kosztów przez sąd przedkłada
komornikowi odpis postanowienia o zwolnieniu od kosztów. W razie braku tego
odpisu komornik wzywa stronę do jego przedłożenia w terminie 7 dni od dnia
doręczenia wezwania pod rygorem uznania, że stronie nie przysługuje zwolnienie
od kosztów.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Sąd rejonowy, przy którym działa komornik, wypłaca tymczasowo
komornikowi, na jego wniosek, sumy odpowiadające wysokości wydatków oraz
tych opłat komorniczych, od których zależy podjęcie czynności przez komornika,
należnych od strony zwolnionej od kosztów komorniczych.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, komornik przed zakończeniem
postępowania wydaje postanowienie o pobraniu od dłużnika albo uczestnika
postępowania wypłaconych tymczasowo kosztów komorniczych. Nie dotyczy to spraw, w których egzekucja okazała się bezskuteczna albo postępowanie zostało umorzone z innych przyczyn.
3. Wypłacone sumy, o których mowa w ust. 1, komornik zwraca sądowi po
ich wyegzekwowaniu z pierwszeństwem przed wszystkimi innymi należnościami.

art. 47. więcej Art. 47. Zwolnienie strony od kosztów komorniczych nie zwalnia jej
z obowiązku poniesienia opłaty egzekucyjnej za egzekucję świadczeń pieniężnych
oraz zwrotu kosztów postępowania egzekucyjnego drugiej stronie, jeżeli zachodzą
podstawy do obciążenia strony opłatą egzekucyjną lub kosztami postępowania
egzekucyjnego.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Dłużnik może złożyć wniosek o obniżenie opłaty egzekucyjnej za
egzekucję świadczeń pieniężnych, jeżeli przemawiają za tym szczególne
okoliczności odnoszące się do nakładu pracy komornika lub sytuacji majątkowej
dłużnika oraz wysokości jego dochodów. W przypadku, o którym mowa w art. 29
albo art. 30, wniosek o obniżenie opłaty egzekucyjnej może złożyć wierzyciel.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, wnosi się w terminie 7 dni od dnia
doręczenia postanowienia o pobraniu lub ustaleniu opłaty.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 767 i art. 767²–767⁴ ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zażalenie na postanowienie sądu oraz
skarga na orzeczenie referendarza sądowego w przedmiocie obniżenia opłaty
egzekucyjnej nie podlegają opłacie sądowej.
5. Opłata obniżona nie może być niższa niż jedna trzecia opłaty należnej na
podstawie ustawy, nie niższa jednak niż 200 złotych.

art. 49. więcej Art. 49. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 155, z późn.
zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6264 po § 3 dodaje się § 3¹ i 3² w brzmieniu:
„§ 3¹. W przypadku gdy wniosek o wpis w księdze wieczystej składany przez naczelnika urzędu skarbowego
podlega opłacie, przepisów art. 130 § 6 i 7 nie stosuje się. Naczelnik urzędu skarbowego przesyła sądowi właściwemu
do prowadzenia księgi wieczystej wraz z dokumentami, stanowiącymi podstawę wpisu, dowód uiszczenia opłaty.
§ 3². Jeżeli wierzyciel został zwolniony od kosztów sądowych od wniosku o wpis w księdze wieczystej, naczelnik urzędu skarbowego przesyła sądowi właściwemu do prowadzenia księgi wieczystej wraz z dokumentami, stanowiącymi podstawę wpisu, prawomocne postanowienie sądu w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych.”;
2) w art. 763 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 i 3 w brzmieniu:
„§ 2. Przepis § 1 stosuje się także do uczestnika postępowania, którego dotyczy czynność komornika.
§ 3. W każdym piśmie kierowanym do strony komornik informuje o aktualnej wysokości należności będących
przedmiotem egzekucji.”;
3) art. 770 i art. 770¹ otrzymują brzmienie:
„Art. 770. § 1. Dłużnik zwraca wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Koszty
te ściąga się wraz z egzekwowanym świadczeniem.
§ 2. Koszty postępowania egzekucyjnego ustala postanowieniem komornik wraz z ukończeniem postępowania
egzekucyjnego, jeżeli przeprowadzenie egzekucji należy do niego.
§ 3. Jeżeli w sprawie zachodzi konieczność sporządzenia planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, komornik
ustala koszty egzekucji przed przystąpieniem do sporządzenia planu podziału. Postanowienie w przedmiocie kosztów
egzekucji jest wydawane łącznie we wszystkich sprawach, których dotyczy plan podziału.
§ 4. Wynagrodzenie z tytułu zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym nie może być wyższe niż
stawka minimalna opłaty za czynności adwokackie albo radcowskie, określona w odrębnych przepisach.
§ 5. Na postanowienie sądu zażalenie przysługuje stronom, komornikowi oraz innej osobie, której to postanowienie dotyczy.
Art. 770¹. Prawomocne postanowienie komornika przyznające zwrot kosztów postępowania egzekucyjnego podlega wykonaniu bez zaopatrywania go w klauzulę wykonalności.”;
4) w art. 1025:
a) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) koszty egzekucyjne z wyjątkiem kosztów zastępstwa prawnego przyznanych przez komornika w postępowaniu egzekucyjnym;”,
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. W równym stopniu z należnością ulegają zaspokojeniu odsetki i koszty postępowania oraz przyznane
przez komornika koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym. Z pierwszeństwa równego należnościom kategorii czwartej i piątej korzystają wszystkie roszczenia o świadczenia uboczne objęte zabezpieczeniem na mocy odrębnych przepisów. Roszczenia o świadczenia uboczne nieobjęte zabezpieczeniem zaspokaja się
w kategorii dziesiątej, chyba że należność podlegałaby zaspokojeniu w kategorii wcześniejszej. To samo dotyczy
roszczeń o świadczenia należne dożywotnikowi.”;
5) w art. 1033 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Plan podziału sporządza komornik niezwłocznie po złożeniu na rachunek depozytowy Ministra Finansów
sumy ulegającej podziałowi oraz po uprawomocnieniu się postanowienia w przedmiocie kosztów.”;
6) art. 1035 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1035. Niezwłocznie po uprawomocnieniu się postanowienia o przysądzeniu własności oraz postanowienia
w przedmiocie kosztów komornik sporządza plan podziału.”.

art. 50. więcej Art. 50. W ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 300
i 398) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 25:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Opłatę stałą w kwocie 50 złotych pobiera się od skargi na czynności komornika.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Opłatę stałą w kwocie 100 złotych pobiera się od zażalenia na odmowę dokonania czynności notarialnej.”;
2) w art. 70:
a) wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Opłatę stałą w kwocie 200 złotych pobiera sąd od wniosku o:”,
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) przeprowadzenie przez sąd egzekucji czynności, której inna osoba nie może za dłużnika wykonać;”,
c) uchyla się pkt 4;
3) w art. 71 w pkt 10 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 11 w brzmieniu:
„11) ponowne wydanie tytułu wykonawczego zamiast utraconego.”;
4) art. 72 otrzymuje brzmienie:
„Art. 72. 1. Opłatę stałą w kwocie 50 złotych pobiera sąd od:
1) zarzutów przeciwko planowi podziału sumy uzyskanej z egzekucji;
2) zażalenia oraz skargi na orzeczenie referendarza sądowego w przedmiocie klauzuli wykonalności.
2. Opłatę stałą w kwocie 150 złotych pobiera sąd od:
1) wniosku o podział złożonej do depozytu sądowego sumy odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość i wypłatę odszkodowania;
2) zażalenia oraz skargi na orzeczenie referendarza sądowego niewymienionych w ust. 1 pkt 2.”;
5) w art. 95 w ust. 1 w pkt 9 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:
„10) komornika o wykreślenie w księdze wieczystej wpisu o wszczęciu egzekucji.”.

art. 51. więcej Art. 51. W ustawie z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury (Dz. U. poz. 1086) art. 37 otrzymuje brzmienie:
„Art. 37. W sprawach nieuregulowanych w art. 26–36 oraz art. 40 do postępowania w sprawach o zwrot zagranicznego narodowego dobra kultury, o którym mowa w art. 18 ust. 1, na terytorium państwa Unii Europejskiej stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, a w zakresie kosztów sądowych, wydatków i opłat egzekucyjnych stosuje się przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 300, 398 i 770) oraz ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych (Dz. U.
poz. 770).”.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do postępowań, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 29 i art. 30 stosuje
się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy powstały okoliczności
uprawniające do złożenia wniosku, o którym mowa w art. 49 ust. 2b ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1309 oraz z 2019 r. poz. 1669), do tego wniosku i jego rozpoznania stosuje się
przepisy dotychczasowe.

art. 53. więcej Art. 53. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 40a
ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji
zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na
podstawie art. 17 ust. 5 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż do dnia 31 marca
2019 r.

art. 54. więcej Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.