Art. 29. 1. W razie umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek
wierzyciela albo na podstawie art. 824 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r.
– Kodeks postępowania cywilnego, wierzyciela obciąża opłata stosunkowa
w wysokości 5% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania. Jeżeli
jednak wierzyciel wykaże, że przyczyna umorzenia postępowania egzekucyjnego
wiąże się ze spełnieniem świadczenia przez dłużnika w terminie miesiąca od dnia
doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji albo z zawarciem
w tym terminie porozumienia między wierzycielem a dłużnikiem dotyczącego
sposobu lub terminu spełnienia świadczenia, opłata ta obciąża dłużnika. Jeżeli
spełnienie świadczenia lub zawarcie porozumienia z wierzycielem nastąpiło po
upływie miesiąca od dnia doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu
egzekucji, obciąża go opłata w wysokości 10% wartości świadczenia pozostałego
do wyegzekwowania.
2. Jeżeli wniosek wierzyciela, o którym mowa w ust. 1, został zgłoszony
przed doręczeniem dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, opłata
wynosi 100 złotych.
3. W sprawach o egzekucję świadczeń powtarzających się w przypadku
umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela albo na podstawie
art. 824 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego dłużnika obciąża opłata stosunkowa w wysokości 5% wartości
świadczenia pozostałego do wyegzekwowania. Przepis ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
4. W razie umorzenia postępowania egzekucyjnego z innych przyczyn niż
wskazane w ust. 1 komornik pobiera od wierzyciela opłatę w wysokości
150 złotych, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 30. Opłata podlega
zmniejszeniu o sumę opłat egzekucyjnych ściągniętych i obciążających dłużnika.
5. Opłaty, o której mowa w ust. 4, nie pobiera się:
1) od osób fizycznych dochodzących roszczeń pracowniczych lub
odszkodowawczych;
2) od jednostek samorządu terytorialnego;
3) od podmiotów, których przedmiotem działalności:
a) nie jest działalność finansowa i ubezpieczeniowa w rozumieniu
przepisów wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia
29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649 i
730) albo
b) jest działalność finansowa i ubezpieczeniowa w rozumieniu przepisów
wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r.
o statystyce publicznej, o ile są wierzycielami pierwotnymi,
a wierzytelność nie była przedmiotem obrotu
– pod warunkiem że postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte przed
upływem dwóch lat od powstania tytułu egzekucyjnego obejmującego daną
wierzytelność.
6. Przepisu ust. 1 zdanie pierwsze nie stosuje się do wierzyciela będącego
jednostką samorządu terytorialnego.
7. W celu pobrania opłat, o których mowa w ust. 1–4, komornik wydaje
postanowienie.

Ustawa o kosztach komorniczych art. 29

DODAJ