Art. 6. 1. Polecenia lub sygnały może dawać uczestnikowi ruchu lub innej osobie
znajdującej się na drodze:
1) policjant;
2) żołnierz Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego,
zabezpieczający przemarsz lub przejazd kolumny wojskowej albo w razie akcji
związanej z ratowaniem życia lub mienia;
3) funkcjonariusz Straży Granicznej;
3a) inspektor Inspekcji Transportu Drogowego;
3b) umundurowany funkcjonariusz Służby Celno-Skarbowej;
3c) strażnik gminny (miejski);
4) pracownik kolejowy na przejeździe kolejowym;
5) osoba działająca w imieniu zarządcy drogi lub osoba wykonująca roboty na
drodze na zlecenie lub za zgodą zarządcy drogi;
6) osoba nadzorująca bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię, w wyznaczonym
miejscu;
7) kierujący autobusem szkolnym w miejscach postoju związanych z wsiadaniem
lub wysiadaniem dzieci;
7a) ratownik górski podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem
akcji ratowniczej;
8) strażnik leśny lub funkcjonariusz Straży Parku – na terenie odpowiednio lasu lub
parku narodowego;
9) strażak Państwowej Straży Pożarnej podczas wykonywania czynności
związanych z prowadzeniem akcji ratowniczej;
10) członek ochotniczej straży pożarnej podczas wykonywania czynności
związanych z prowadzeniem akcji ratowniczej;
11) funkcjonariusz Służby Ochrony Państwa podczas wykonywania czynności
związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa ochranianych osób, obiektów
i urządzeń;
12) pilot podczas wykonywania czynności związanych z pilotowaniem przejazdu
pojazdu nienormatywnego.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1 i ust. 4 pkt 2, powinny być łatwo
rozpoznawalne i widoczne z dostatecznej odległości, zarówno w dzień, jak i w nocy.
3. Przepis ust. 2 w zakresie łatwej rozpoznawalności:
1) dotyczy osoby wymienionej w ust. 1 pkt 1 tylko poza obszarem zabudowanym;
2) nie dotyczy kierującego autobusem szkolnym, jeżeli sygnał do zatrzymania
innych pojazdów dawany jest przez tę osobę bez wychodzenia z odpowiednio
oznaczonego pojazdu.
3a. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 4–8 i 12 oraz ust. 4 pkt 2, mogą dawać
polecenia lub sygnały uczestnikowi ruchu lub innej osobie znajdującej się na drodze
pod warunkiem ukończenia szkolenia organizowanego przez wojewódzki ośrodek
ruchu drogowego. Pilot zabezpieczający przejazd pojazdu nienormatywnego będący
osobą, o której mowa w ust. 1 pkt 1–3c i 9, nie podlega szkoleniu.
3b. Szkolenie, o którym mowa w ust. 3a, może być przeprowadzone odpłatnie.
Opłatę ponosi podmiot kierujący na szkolenie, a w pozostałych przypadkach – osoba
odbywająca szkolenie. Wysokość maksymalnej opłaty za szkolenie jednej osoby nie
może przekraczać 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie
przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa
i porządku w trakcie kierowania ruchem drogowym oraz sprawnego wykonywania
czynności w tym zakresie, w drodze rozporządzenia:
1) określi organizację i sposób wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1,
program i tryb prowadzenia szkolenia w tym zakresie, wzór zaświadczenia
o ukończeniu szkolenia, wysokość stawek za szkolenie oraz tryb ich pobierania
i zwrotu, biorąc pod uwagę w szczególności średnie realne koszty organizacji
i przeprowadzania szkolenia;
2) może upoważnić inne osoby do wykonywania czynności, o których mowa
w ust. 1, oraz określić okoliczności, szczegółowe warunki, sposób wykonywania
czynności w tym zakresie, jak również warunki, które te osoby muszą spełniać;
3) określi wzór ubioru osób, o których mowa w ust. 1 pkt 4–6.

Prawo o ruchu drogowym art. 6

DODAJ