Art. 69. (uchylony).

Art. 69a. 1. Środki Funduszu Pracy w formie KFS przeznacza się na
finansowanie działań na rzecz kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców.
2. Powiatowe urzędy pracy mogą przeznaczyć środki KFS na finansowanie
działań obejmujących:
1) kształcenie ustawiczne pracowników i pracodawcy, na które składają się:
a) określenie potrzeb pracodawcy w zakresie kształcenia ustawicznego
w związku z ubieganiem się o sfinansowanie tego kształcenia ze środków KFS,
b) kursy i studia podyplomowe realizowane z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą,
c) egzaminy umożliwiające uzyskanie dokumentów potwierdzających nabycie
umiejętności, kwalifikacji lub uprawnień zawodowych,
d) badania lekarskie i psychologiczne wymagane do podjęcia kształcenia lub
pracy zawodowej po ukończonym kształceniu,
e) ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków w związku
z podjętym kształceniem;
2) określanie zapotrzebowania na zawody na rynku pracy;
3) badanie efektywności wsparcia udzielonego ze środków KFS;
4) promocję KFS;
5) konsultacje i poradnictwo dla pracodawców w zakresie korzystania z KFS.
3. Działania finansowane ze środków KFS, o których mowa w ust. 2 pkt 2–5,
mogą być też realizowane przez ministra właściwego do spraw pracy lub wojewódzkie
urzędy pracy.

Art. 69b. 1. Na wniosek pracodawcy, na podstawie umowy, starosta może
przyznać środki z KFS na sfinansowanie kosztów, o których mowa w art. 69a ust.
2 pkt 1, w wysokości 80% tych kosztów, nie więcej jednak niż 300% przeciętnego
wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika, a w przypadku
mikroprzedsiębiorstw w wysokości 100%, nie więcej jednak niż 300% przeciętnego
wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika.
2. Środki z KFS przyznane pracodawcy na sfinansowanie kosztów kształcenia
ustawicznego stanowią pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności
pomocy de minimis.
3. Pracodawca zawiera z pracownikiem, któremu zostaną sfinansowane koszty
kształcenia ustawicznego, umowę określającą prawa i obowiązki stron.
4. Pracownik, który nie ukończył kształcenia ustawicznego finansowanego ze
środków KFS z powodu rozwiązania przez niego umowy o pracę lub rozwiązania
z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy, jest obowiązany do zwrotu pracodawcy poniesionych kosztów, na zasadach
określonych w umowie z pracodawcą, o której mowa w ust. 3.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, pracodawca zwraca staroście środki
KFS wydane na kształcenie ustawiczne pracownika, na zasadach określonych
w umowie, o której mowa w ust. 1.
6. Starosta może przeprowadzać kontrolę u pracodawcy w zakresie
przestrzegania postanowień umowy, o której mowa w ust. 1, wydatkowania środków
KFS zgodnie z przeznaczeniem, właściwego dokumentowania oraz rozliczania
otrzymanych i wydatkowanych środków i w tym celu może żądać danych,
dokumentów i udzielania wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli. Do
kontroli przeprowadzanej przez starostę przepisy art. 111 stosuje się odpowiednio.
7. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób i tryb przyznawania środków z KFS, w tym:
1) zakres informacji niezbędnych do sporządzenia wniosku o przyznanie środków z KFS,
2) elementy umowy, o której mowa w ust. 1
– mając na względzie prawidłowość wydatkowania środków, a także konieczność
zapewnienia zgodności udzielanej pomocy z warunkami dopuszczalności pomocy de
minimis.

Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy art. 69

DODAJ