Art. 5. 1. Kto znalazł rzecz i nie zna osoby uprawnionej do jej odbioru lub nie
zna jej miejsca pobytu, niezwłocznie zawiadamia o znalezieniu rzeczy starostę
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania znalazcy lub miejsce znalezienia
rzeczy (właściwy starosta).
2. Kto znalazł rzecz w cudzym pomieszczeniu niezwłocznie zawiadamia o tym
osobę zajmującą pomieszczenie i na żądanie tej osoby oddaje jej rzecz na przechowanie. Jeżeli osoba zajmująca pomieszczenie nie zna osoby uprawnionej do
odbioru rzeczy lub nie zna miejsca jej pobytu, niezwłocznie zawiadamia o znalezieniu
rzeczy właściwego starostę.
3. Kto znalazł pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności, o których mowa w
art. 21 ust. 4, lub rzeczy o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej i nie zna
osoby uprawnionej do ich odbioru lub nie zna jej miejsca pobytu, oddaje rzecz
niezwłocznie właściwemu staroście, chyba że znalezione zostały jedynie pieniądze a
ich kwota nie przekracza 100 złotych lub równowartości tej kwoty obliczonej według
kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia znalezienia
pieniędzy, a w przypadku gdy w tym dniu nie ogłoszono takiego kursu, według
ostatniego kursu ogłoszonego przed tym dniem.
4. Kto znalazł rzecz, której cechy zewnętrzne lub umieszczone na niej znaki
szczególne wskazują, że stanowi ona sprzęt lub ekwipunek wojskowy, oraz
w przypadku znalezienia dokumentu wojskowego, a w szczególności legitymacji,
książeczki lub zaświadczenia wojskowego albo karty powołania, oddaje rzecz lub
dokument niezwłocznie właściwemu staroście.
5. Kto znalazł rzecz inną niż rzecz, o której mowa w ust. 3 i 4, może ją oddać
właściwemu staroście.

Ustawa o rzeczach znalezionych art. 5

DODAJ