Art. 4. 1. Ustawy nie stosuje się do umów:
1) w których konsument nie jest zobowiązany do zapłaty oprocentowania oraz
innych kosztów związanych z udzieleniem lub spłatą kredytu konsumenckiego;
2) leasingu, jeżeli umowa nie przewiduje obowiązku nabycia przedmiotu umowy
przez konsumenta;
3) o świadczenie usług maklerskich zawieranych z podmiotami, o których mowa w
art. 3 pkt 32 i 33 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami
finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, 2243 i 2244 oraz 2019 r. poz. 730 i
875);
4) o kredyt będących wynikiem ugody sądowej oraz ugody będącej wynikiem
postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich,
o którym mowa w ustawie z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym
rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. poz. 1823);
5) o kredyt udzielany wyłącznie pracownikom zatrudnionym u danego pracodawcy
w ramach działalności dodatkowej, w której pracownik nie jest zobowiązany do
zapłaty oprocentowania lub jest zobowiązany do zapłaty rzeczywistej rocznej
stopy oprocentowania niższej od powszechnie stosowanych na rynku;
6) (uchylony)
7) odwróconego kredytu hipotecznego zawartych na podstawie ustawy z dnia
23 października 2014 r. o odwróconym kredycie hipotecznym (Dz. U. z 2016 r.
poz. 786).
2. W zakresie:
1) (uchylony)
2) umów o kredyt w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym konsumenta,
który jest spłacany przez konsumenta w terminie do jednego miesiąca stosuje się
art. 17 ust. 4;
3) umów o kredyt w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym konsumenta,
który jest spłacany przez konsumenta w terminie do trzech miesięcy lub na
żądanie stosuje się art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 4, art. 8–10, art. 12, art. 17
ust. 2, 3 i 5, art. 19, art. 20, art. 25, art. 28, art. 29, art. 30 ust. 2, art. 31, art. 32,
art. 38, art. 40, art. 44, art. 45, art. 47, art. 57 i art. 59;
4) przekroczenia środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku
oszczędnościowo-rozliczeniowym stosuje się art. 34, art. 39, art. 45 i art. 47;
5) umów przewidujących odroczenie płatności lub zmianę sposobu spłaty
w przypadku gdy konsument jest w zwłoce w związku ze spłatą zadłużenia
wynikającego z umowy o kredyt, o ile postanowienia tej umowy nie są dla
konsumenta mniej korzystne od postanowień zawartych w umowie, do której
odnosi się umowa przewidująca odroczenie płatności lub sposobu spłaty, stosuje
się art. 7, art. 8, art. 10, art. 12, art. 18, art. 19, art. 21, art. 25, art. 28, art. 29,
art. 30 ust. 2, art. 33, art. 33a, art. 34, art. 36, art. 36a–36c, art. 39, art. 42, art. 43,
art. 45, art. 47 i rozdział 4 oraz odpowiednio stosuje się art. 28a;
6) umów określonych w pkt 5, będących umowami o kredyt w rachunku
oszczędnościowo-rozliczeniowym konsumenta, który jest spłacany przez
konsumenta w terminie do trzech miesięcy lub na żądanie stosuje się art. 7 ust. 1
pkt 1 i 2, art. 8–10, art. 17 ust. 2, 3 i 5, art. 19, art. 20, art. 25, art. 28, art. 29,
art. 30 ust. 2, art. 31, art. 32, art. 38, art. 40, art. 44, art. 45 i art. 57.
3. Do umów o kredyt konsumencki nie stosuje się przepisów rozdziału I działu
IV tytułu XI księgi trzeciej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, 1104, 1629, 2073 i 2244 oraz z 2019 r. poz. 80).
4. Ustawę stosuje się do umów leasingu i najmu, jeżeli umowa odrębna od tych
umów przewiduje obowiązek nabycia przedmiotu umowy, uzależniając go od żądania
kredytodawcy.

Ustawa o kredycie konsumenckim art. 4

DODAJ