Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) konsument – konsument w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny;
2) kredytodawca – przedsiębiorca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, który w zakresie swojej działalności
gospodarczej lub zawodowej, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia
konsumentowi kredytu;
2a) instytucja pożyczkowa – kredytodawca inny niż:
a) bank krajowy, bank zagraniczny, oddział banku zagranicznego, instytucja
kredytowa lub oddział instytucji kredytowej w rozumieniu ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2187, 2243 i
2354 oraz z 2019 r. poz. 326, 730 i 875),
b) spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa oraz Krajowa Spółdzielcza
Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa,
c) podmiot, którego działalność polega na udzielaniu kredytów
konsumenckich w postaci odroczenia zapłaty ceny lub wynagrodzenia na
zakup oferowanych przez niego towarów i usług;
3) pośrednik kredytowy – przedsiębiorca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, inny niż kredytodawca, który w zakresie
swojej działalności gospodarczej lub zawodowej uzyskuje korzyści majątkowe,
w szczególności wynagrodzenie od konsumenta, dokonując czynności
faktycznych lub prawnych związanych z przygotowaniem, oferowaniem lub
zawieraniem umowy o kredyt;
4) kredyt w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym – umowa o kredyt, który
kredytodawca udostępnia konsumentowi umożliwiając dysponowanie środkami
pieniężnymi w wysokości przekraczającej środki pieniężne zgromadzone na
rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym konsumenta;
5) przekroczenie – każde, inne niż kredyt w rachunku
oszczędnościowo-rozliczeniowym, akceptowane przez kredytodawcę
przekroczenie kwoty środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym lub kwoty udzielonego kredytu w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym;
6) całkowity koszt kredytu – wszelkie koszty, które konsument jest zobowiązany
ponieść w związku z umową o kredyt, w szczególności:
a) odsetki, opłaty, prowizje, podatki i marże jeżeli są znane kredytodawcy oraz
b) koszty usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń, w przypadku gdy
ich poniesienie jest niezbędne do uzyskania kredytu lub do uzyskania go na
oferowanych warunkach
– z wyjątkiem kosztów opłat notarialnych ponoszonych przez konsumenta;
6a) pozaodsetkowe koszty kredytu – wszystkie koszty, które konsument ponosi
w związku z umową o kredyt konsumencki, z wyłączeniem odsetek;
7) całkowita kwota kredytu – maksymalna kwota wszystkich środków pieniężnych
nieobejmujących kredytowanych kosztów kredytu, które kredytodawca
udostępnia konsumentowi na podstawie umowy o kredyt, a w przypadku umów,
dla których nie przewidziano tej maksymalnej kwoty, suma wszystkich środków
pieniężnych nieobejmujących kredytowanych kosztów kredytu, które
kredytodawca udostępnia konsumentowi na podstawie umowy o kredyt;
8) całkowita kwota do zapłaty przez konsumenta – suma całkowitego kosztu
kredytu i całkowitej kwoty kredytu;
9) stopa referencyjna – stopa oprocentowania służąca za podstawę ustalenia
oprocentowania kredytu odnosząca się do minimalnego oprocentowania
podstawowych operacji otwartego rynku prowadzonych przez Narodowy Bank
Polski, ustalana przez Radę Polityki Pieniężnej, ogłaszana w Dzienniku
Urzędowym Narodowego Banku Polskiego;
10) stopa oprocentowania kredytu – stopa oprocentowania wyrażona jako stałe lub
zmienne oprocentowanie stosowane do wypłaconej kwoty na podstawie umowy
o kredyt w stosunku rocznym;
11) stała stopa oprocentowania kredytu – stopa oprocentowania określona wyłącznie
w umowie o kredyt, przy wykorzystaniu określonej stałej wartości procentowej
wyrażonej na cały czas obowiązywania umowy lub w danych okresach
obowiązywania umowy;
12) rzeczywista roczna stopa oprocentowania – całkowity koszt kredytu ponoszony
przez konsumenta, wyrażony jako wartość procentowa całkowitej kwoty kredytu
w stosunku rocznym;
13) umowa o kredyt konsumencki zawierana na odległość – umowa o kredyt
konsumencki zawierana z konsumentem bez jednoczesnej obecności obu stron,
przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, o której mowa
w ustawie z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz
o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U.
z 2012 r. poz. 1225);
14) umowa o kredyt wiązany – umowa o kredyt, z którego jest wyłącznie
finansowane nabycie towaru lub usługi na podstawie innej umowy, a obie te
umowy są ze sobą powiązane, zgodnie z którymi:
a) sprzedawca lub usługodawca udziela kredytu konsumentowi na nabycie
towaru lub usługi od tego sprzedawcy lub usługodawcy, albo
b) nabycie towaru lub usługi jest finansowane przez kredytodawcę, który
współpracuje ze sprzedawcą lub usługodawcą w związku
z przygotowaniem lub zawarciem umowy o kredyt, albo
c) nabycie towaru lub usługi jest finansowane przez kredytodawcę, a towar lub
usługa są szczegółowo określone w umowie o kredyt;
15) bazy danych – zbiory danych prowadzone dla celów oceny zdolności kredytowej
przez instytucje, o których mowa w art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe, oraz biura informacji gospodarczej, o których mowa
w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych
i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 681 i 730);
16) ocena zdolności kredytowej – ocena zdolności konsumenta do spłaty
zaciągniętego kredytu wraz z odsetkami, w terminach określonych w umowie
o kredyt konsumencki, dokonywana przez kredytodawcę;
17) trwały nośnik – materiał lub urządzenie służące do przechowywania
i odczytywania informacji przekazywanych konsumentowi w związku z umową
o kredyt, przez czas odpowiedni do celów jakim informacje te służą oraz
pozwalające na odtworzenie tych informacji w niezmienionej postaci.

Ustawa o kredycie konsumenckim art. 5

Poprzedni

Art. 4. 1. Ustawy nie stosuje się do umów: 1) w których konsument nie jest zobowiązany do zapłaty oprocentowania oraz innych kosztów związanych z udzieleniem lub spłatą kredytu konsumenckiego; 2) l...

Nastepny

Art. 6. Wartość kwoty kredytu konsumenckiego udzielanego w walucie innej niż waluta polska, stanowi równowartość kwoty kredytu wyrażonej w walucie polskiej ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu...

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim
  • Wejscie w życie 18 grudnia 2011
  • Ost. zmiana ustawy 4 maja 2019
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 05 11 2020
Komentarze

Wyszukiwarka