Art. 47. 1. Towarzystwo, wykonując działalność w zakresie zarządzania
portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów
finansowych, nie może inwestować przekazanych do zarządzania środków klientów
w jednostki uczestnictwa, certyfikaty inwestycyjne ani tytuły uczestnictwa
odpowiednio funduszy inwestycyjnych, funduszy zagranicznych i unijnych AFI,
którymi zarządza, chyba że umowa z klientem stanowi inaczej.
1a. Umowa o zarządzanie portfelem, w skład którego wchodzi jeden lub większa
liczba instrumentów finansowych, oraz umowa o przyjmowanie i przekazywanie
zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych, zawarte z klientem detalicznym
w formie innej niż określona w art. 58 rozporządzenia 2017/565, są nieważne.
2. Towarzystwo wycenia aktywa wchodzące w skład przekazanego do
zarządzania portfela, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami określającymi
zasady i metody dokonywania wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych, chyba że
umowa z klientem stanowi inaczej.
3. Towarzystwo, wykonując działalność, o której mowa w ust. 1, jest
obowiązane do prowadzenia odrębnej ewidencji zawartych transakcji.
4. Towarzystwo, które prowadzi działalność, o której mowa w ust. 1, lub
działalność przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych, podlega obowiązkowi uczestnictwa w systemie rekompensat, o którym mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, w takim samym zakresie jak dom maklerski prowadzący działalność wyłącznie w zakresie doradztwa
inwestycyjnego, przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia
instrumentów finansowych albo zarządzania portfelami, w skład których wchodzi
jeden lub większa liczba instrumentów finansowych. Przepisy ustawy o obrocie
instrumentami finansowymi o obowiązkowym systemie rekompensat stosuje się
odpowiednio.
5. (uchylony)
6. W zakresie powierzenia przez towarzystwo innym podmiotom wykonywania
czynności związanych z prowadzoną przez towarzystwo działalnością w zakresie
zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba
instrumentów finansowych, doradztwa inwestycyjnego oraz przyjmowania i
przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych stosuje się
odpowiednio przepisy art. 81a ust. 1 i 2, art. 81c, art. 81d oraz art. 81f ustawy o obrocie
instrumentami finansowymi.
6a. (uchylony)
6b. (uchylony)
6c. (uchylony)
7. (uchylony)

Art. 47a. 1. Towarzystwo jest obowiązane opracować i wdrożyć politykę
wynagrodzeń ustanawiającą zasady wynagradzania osób, do których zadań należą
czynności istotnie wpływające na profil ryzyka towarzystwa lub zarządzanych
funduszy inwestycyjnych, w tym:
1) członków zarządu;
2) osób podejmujących decyzje inwestycyjne dotyczące portfela inwestycyjnego
funduszu;
3) osób sprawujących funkcje z zakresu zarządzania ryzykiem;
4) osób wykonujących czynności nadzoru zgodności działalności towarzystwa
z prawem.
2. Polityka wynagrodzeń nie powinna negatywnie wpływać na prawidłowe
i skuteczne zarządzanie ryzykiem funduszu inwestycyjnego ani stwarzać zachęt do
zachowań niezgodnych ze statutem funduszu lub ze strategiami, procedurami i innymi
regulacjami wewnętrznymi obowiązującymi w towarzystwie lub funduszu.
3. Polityka wynagrodzeń powinna być dostosowana do wielkości i struktury
organizacyjnej towarzystwa i zarządzanych przez nie funduszy inwestycyjnych oraz
do charakteru, zakresu i stopnia złożoności działalności towarzystwa i zapewniać
prowadzenie elastycznej polityki dotyczącej zmiennych składników wynagrodzenia
uzależnionych od wyników, w tym możliwość ich niewypłacenia, wstrzymania
i zwrotu.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe wymagania, jakim powinna odpowiadać polityka
wynagrodzeń w towarzystwie, uwzględniając, aby pozwalała ona na skuteczne
i rozsądne zarządzanie ryzykiem oraz zniechęcała do podejmowania ryzyka
niezgodnego z profilami ryzyka inwestycyjnego i statutami zarządzanych funduszy
inwestycyjnych, a także nie wpływała niekorzystnie na działanie towarzystwa w najlepiej pojętym interesie tych podmiotów oraz ich uczestników albo inwestorów.

Art. 47b. 1. Towarzystwo, na wniosek podmiotu innego niż określony w art. 2
pkt 13a lit. a–m oraz w zakresie określonym w takim wniosku, z zastrzeżeniem art.
47c, może traktować go jak klienta profesjonalnego, pod warunkiem że podmiot ten
posiada wiedzę i doświadczenie pozwalające na podejmowanie właściwych decyzji
inwestycyjnych oraz właściwą ocenę ryzyka związanego z tymi decyzjami. Przed
uwzględnieniem wniosku towarzystwo ustala wiedzę klienta o zasadach traktowania
klientów profesjonalnych w zakresie, którego wniosek dotyczy.
2. Towarzystwo, na wniosek klienta profesjonalnego oraz w zakresie określonym
w takim wniosku, może traktować go jak klienta detalicznego. Towarzystwo może
traktować klienta profesjonalnego jak klienta detalicznego również pomimo braku
takiego wniosku.

Art. 47c. 1. W zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 45 ust. 2, 2a,
ust. 3 pkt 1 i 1a, towarzystwo, na wniosek podmiotu innego niż określony w art. 2 pkt
13a lit. a–m oraz w zakresie określonym w takim wniosku, może traktować go jak
klienta profesjonalnego, pod warunkiem że podmiot ten posiada wiedzę i
doświadczenie pozwalające na podejmowanie właściwych decyzji inwestycyjnych
oraz właściwą ocenę ryzyka związanego z tymi decyzjami. Przed uwzględnieniem
wniosku towarzystwo ustala wiedzę klienta o zasadach traktowania klientów
profesjonalnych w zakresie, którego wniosek dotyczy.
2. Towarzystwo może, zgodnie z art. 45 ust. 3 lit. b rozporządzenia 2017/565, w
zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 45 ust. 2, 2a, ust. 3 pkt 1 i 1a,
traktować klienta profesjonalnego jak klienta detalicznego.
3. Towarzystwo może, zgodnie z art. 45 ust. 3 lit. a rozporządzenia 2017/565 i
na zasadach określonych w art. 71 ust. 2–4 tego rozporządzenia, w zakresie
świadczenia usług, o których mowa w art. 45 ust. 2, 2a, ust. 3 pkt 1 i 1a, traktować
uprawnionego kontrahenta w rozumieniu art. 3 pkt 39d ustawy o obrocie
instrumentami finansowymi jak klienta detalicznego albo klienta profesjonalnego.
4. Towarzystwo, w zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 45 ust. 2,
2a, ust. 3 pkt 1 i 1a, dokonuje podziału klientów na kategorie, zaliczając ich
odpowiednio do kategorii klientów detalicznych, klientów profesjonalnych lub
uprawnionych kontrahentów.

Ustawa o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi art. 47

DODAJ