Art. 3. § 1. W sprawie nieletniego należy kierować się przede wszystkim jego
dobrem, dążąc do osiągnięcia korzystnych zmian w osobowości i zachowaniu się
nieletniego oraz zmierzając w miarę potrzeby do prawidłowego spełniania przez rodziców lub opiekuna ich obowiązków wobec nieletniego, uwzględniając przy tym interes społeczny.
§ 2. W postępowaniu z nieletnim bierze się pod uwagę osobowość nieletniego,
a w szczególności wiek, stan zdrowia, stopień rozwoju psychicznego i fizycznego,
cechy charakteru, a także zachowanie się oraz przyczyny i stopień demoralizacji,
charakter środowiska oraz warunki wychowania nieletniego.

Art. 3a. § 1. W każdym stadium postępowania sąd rodzinny może, z inicjatywy
lub za zgodą pokrzywdzonego i nieletniego, skierować sprawę do instytucji lub osoby
godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego.
§ 2. Instytucja lub osoba godna zaufania sporządza, po przeprowadzeniu
postępowania mediacyjnego, sprawozdanie z jego przebiegu i wyników, które sąd
rodzinny bierze pod uwagę, orzekając w sprawie nieletniego.
§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i tryb przeprowadzania mediacji, regulując zwłaszcza warunki, jakim powinny
odpowiadać instytucje i osoby uprawnione do jej przeprowadzania, sposób rejestracji
tych instytucji i osób oraz szkolenia mediatorów, zakres i warunki udostępniania im
akt sprawy, formę i zakres sprawozdania z przebiegu i wyników postępowania
mediacyjnego, mając na względzie wychowawczą rolę postępowania mediacyjnego,
interes pokrzywdzonego, dobrowolność i poufność mediacji oraz fachowość
i bezstronność mediatora.

Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich art. 3

DODAJ