Art. 39. 1. W przypadku gdy w wyniku użycia lub wykorzystania środków
przymusu bezpośredniego wystąpiły objawy uzasadniające konieczność udzielenia
osobie kwalifikowanej pierwszej pomocy lub medycznych czynności ratunkowych
albo nastąpiła śmierć tej osoby lub wyrządzona została szkoda w mieniu znacznej
wartości, właściwy przełożony lub osoba pełniąca służbę dyżurną niezwłocznie:
1) zapewnia w razie potrzeby wezwanie kwalifikowanej pierwszej pomocy lub
podmiotów świadczących medyczne czynności ratunkowe osobom poszkodowanym;
2) zapewnia zabezpieczenie śladów i dowodów użycia lub wykorzystania środków
przymusu bezpośredniego;
3) informuje o tym zdarzeniu właściwą miejscowo jednostkę organizacyjną Policji,
a w przypadku gdy środków przymusu bezpośredniego użył uprawniony będący
żołnierzem właściwą miejscowo jednostkę organizacyjną Żandarmerii Wojskowej.
2. Przełożony uprawnionego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, 5, 9, 14 albo
19, lub osoba pełniąca służbę dyżurną powiadamia o zdarzeniu, o którym mowa
w ust. 1, właściwego miejscowo prokuratora.
3. Niezależnie od obowiązków, o których mowa w ust. 1, przełożony:
1) ustala, czy użycie lub wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego
nastąpiło zgodnie z prawem;
2) niezwłoczne powiadamia właściwego przełożonego.

Ustawa o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej art. 39

DODAJ