Art. 35. 1. Decyzję o użyciu lub wykorzystaniu środków przymusu
bezpośredniego uprawniony podejmuje samodzielnie.
2. Decyzję o użyciu lub wykorzystaniu środków przymusu bezpośredniego przez
uprawnionego będącego funkcjonariuszem Służby Więziennej podejmuje:
1) Dyrektor Generalny Służby Więziennej;
1a) Rektor-Komendant uczelni Służby Więziennej;
2) właściwy miejscowo dyrektor okręgowy Służby Więziennej;
3) właściwy miejscowo dyrektor zakładu karnego;
4) właściwy miejscowo dyrektor aresztu śledczego;
5) właściwy miejscowo kierownik oddziału podległego podmiotom, o których
mowa w pkt 1–4;
6) właściwy miejscowo komendant ośrodka szkolenia Służby Więziennej;
7) właściwy miejscowo komendant ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej;
8) osoba zastępująca podmioty, o których mowa w pkt 1–7;
9) funkcjonariusz Służby Więziennej wyznaczony jako dowodzący – w przypadku
wykonywania czynności służbowych poza jednostką organizacyjną Służby
Więziennej przez kilku funkcjonariuszy;
10) funkcjonariusz Służby Więziennej – wyłącznie w przypadku usiłowania
bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie uprawnionego lub
innej osoby, usiłowania ucieczki przez osobę pozbawioną wolności, a także
w pościgu za nią lub osobą, która dokonała bezpośredniego, bezprawnego
zamachu na obiekty zakładu karnego, aresztu śledczego lub innej jednostki
organizacyjnej, w której Służba Więzienna zapewnia porządek i bezpieczeństwo.
3. Decyzję o użyciu lub wykorzystaniu środków przymusu bezpośredniego przez
uprawnionego będącego pracownikiem zakładu poprawczego, schroniska dla
nieletnich lub młodzieżowego ośrodka wychowawczego podejmuje:
1) dyrektor zakładu, schroniska lub ośrodka, w których nieletni jest umieszczony,
albo – w razie nieobecności tego dyrektora – zastępujący go pracownik
pedagogiczny;
2) inny pracownik zakładu, schroniska lub ośrodka, w których nieletni jest
umieszczony – w razie bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie lub
zdrowie uprawnionego lub innej osoby.
4. Decyzję o użyciu lub wykorzystaniu środków przymusu bezpośredniego,
o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3, 4, 6, 8, pkt 12 lit. b–d oraz pkt 14 i 15,
podejmują w przypadku:
1) Policji:
a) kierownik jednostki organizacyjnej Policji albo osoby przez niego
upoważnione, a w razie ich nieobecności – dyżurny jednostki,
b) podczas konwoju, doprowadzenia lub wykonywania innych zadań
służbowych przez grupę funkcjonariuszy – dowódca konwoju lub grupy
funkcjonariuszy wykonującej doprowadzenie lub inne zadania służbowe,
c) wobec użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego, o
których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8 lub pkt 12 lit. b–d, Komendant Główny
Policji, Komendant Centralnego Biura Śledczego Policji, Komendant Biura
Spraw Wewnętrznych Policji, dowódca Centralnego Pododdziału
Kontrterrorystycznego Policji „BOA”, właściwy miejscowo komendant
wojewódzki (Stołeczny) Policji albo osoby przez nich upoważnione;
2) Straży Granicznej – Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Biura
Spraw Wewnętrznych Straży Granicznej, właściwy miejscowo komendant
oddziału Straży Granicznej, komendant dywizjonu Straży Granicznej,
komendant placówki Straży Granicznej albo osoby przez nich upoważnione, a w
razie ich nieobecności – dyżurny operacyjny lub kierownik zmiany;
3) Służby Ochrony Państwa – szef komórki organizacyjnej albo osoby przez niego
upoważnione, a w razie ich nieobecności – oficer operacyjny Służby Ochrony Państwa;
4) Żandarmerii Wojskowej – Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej,
właściwy miejscowo komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii
Wojskowej albo osoby przez nich upoważnione, a w razie ich nieobecności –
oficer dyżurny tej jednostki organizacyjnej;
5) wojskowych organów porządkowych – właściwy miejscowo dowódca
garnizonu, dowódca jednostki wojskowej albo osoby przez nich upoważnione;
6) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – kierownik właściwej jednostki
organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo osoby przez niego upoważnione;
7) Służby Kontrwywiadu Wojskowego – kierownik właściwej jednostki
organizacyjnej Służby Kontrwywiadu Wojskowego albo osoby przez niego
upoważnione, a w razie ich nieobecności – oficer operacyjny Służby
Kontrwywiadu Wojskowego;
8) Straży Marszałkowskiej – Komendant Straży Marszałkowskiej lub zastępca
Komendanta Straży Marszałkowskiej, a w razie ich nieobecności – dowódca
zmiany Straży Marszałkowskiej.
9) (uchylony)
5. Decyzję o użyciu środka przymusu bezpośredniego, o którym mowa w art. 12
ust. 1 pkt 16, podejmuje Komendant Główny Straży Granicznej, właściwy miejscowo
komendant oddziału Straży Granicznej, komendant dywizjonu Straży Granicznej,
komendant placówki Straży Granicznej, kierownik strzeżonego ośrodka albo osoby
przez nich upoważnione, a w razie ich nieobecności – dyżurny operacyjny lub
kierownik zmiany.
6. Decyzję o użyciu lub wykorzystaniu środków przymusu bezpośredniego,
o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lub 4, przez uprawnionego będącego
funkcjonariuszem Centralnego Biura Antykorupcyjnego podejmuje funkcjonariusz
kierujący działaniami, w trakcie których zachodzi konieczność zastosowania tych środków.

Ustawa o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej art. 35

DODAJ