Art. 36. 1. W przypadku gdy w wyniku użycia lub wykorzystania środków
przymusu bezpośredniego nastąpiło zranienie osoby lub wystąpiły inne widoczne
objawy zagrożenia życia lub zdrowia tej osoby, uprawniony udziela jej niezwłocznie
pierwszej pomocy, a w razie potrzeby zapewnia wezwanie kwalifikowanej pierwszej
pomocy lub podmiotów świadczących medyczne czynności ratunkowe.
2. Uprawniony może odstąpić od udzielenia pierwszej pomocy, w przypadku gdy
zachodzi jedna z następujących okoliczności:
1) udzielenie tej pomocy może zagrozić życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu
uprawnionego lub innej osoby;
2) udzielenie tej pomocy spowodowałoby konieczność zaniechania przez
uprawnionego czynności ochronnych wobec osób, ważnych obiektów, urządzeń
lub obszarów lub w ramach konwoju lub doprowadzenia;
3) udzielenie pomocy osobie poszkodowanej zostało zapewnione przez inne osoby
lub podmioty zobowiązane do jej udzielenia.
3. W przypadku odstąpienia od udzielenia pierwszej pomocy lub gdy osoba
poszkodowana sprzeciwia się udzieleniu tej pomocy uprawniony zapewnia wezwanie
kwalifikowanej pierwszej pomocy lub podmiotów świadczących medyczne czynności ratunkowe.
4. Uprawniony nie może odstąpić od zapewnienia udzielenia medycznych
czynności ratunkowych kobiecie ciężarnej, wobec której użyto środków przymusu bezpośredniego.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, uprawniony, o którym mowa w art. 2
ust. 1 pkt 20 albo ust. 2 pkt 1, nie może odstąpić od udzielenia pierwszej pomocy,
chyba że zachodzi jedna z okoliczności, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lub 3.

Ustawa o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej art. 36

DODAJ