Art. 36. 1. Dokumenty zgromadzone przez Instytut Pamięci udostępnia się
w celu:
1) wykonywania zadań ustawowych;
2) prowadzenia badań naukowych;
3) publikacji materiału prasowego, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 1914),
z upoważnienia redakcji albo wydawcy.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, udostępnia się na pisemny wniosek,
skierowany do dyrektora oddziału Instytutu Pamięci, właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania lub siedzibę wnioskodawcy.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać:
1) imię i nazwisko albo nazwę oraz adres zamieszkania albo siedziby
wnioskodawcy;
2) rodzaj i numer dokumentu tożsamości osoby, której ma nastąpić
udostępnienie;
3) datę wydania dokumentu tożsamości osoby, której ma nastąpić udostępnienie
oraz nazwę organu, który go wydał;
4) dane ułatwiające odnalezienie dokumentów.
4. Wniosek o udostępnienie dokumentów w celu, o którym mowa:
1) w ust. 1 pkt 1 – powinien zawierać również podstawę prawną dotyczącą
wykonywania zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2) w ust. 1 pkt 2 – powinien zawierać również:
a) wskazanie tematu prowadzonych badań naukowych,
b) rekomendację pracownika naukowego uprawnionego do prowadzenia
badań naukowych w dyscyplinach nauk humanistycznych, społecznych,
gospodarki lub prawa – w przypadku osób niebędących takimi
pracownikami;
3) w ust. 1 pkt 3 – powinien zawierać również:
a) wskazanie tematu materiału prasowego,
b) załączone upoważnienie redakcji albo wydawcy do wystąpienia
z wnioskiem.
4a. Dokumenty określone w ust. 1, które zostały zdigitalizowane, udostępnia
się w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku.
4b. Osoby, które korzystają z dokumentów, o których mowa w ust. 1, do
celów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, mają prawo do uzyskiwania, na wniosek,
informacji ze znajdujących się w zasobie archiwalnym Instytutu Pamięci zbiorów
danych, rejestrów i kartotek organów bezpieczeństwa państwa, w tym dotyczących
tożsamości tajnych informatorów lub pomocników przy operacyjnym zdobywaniu
informacji.
5. Podmioty, które złożyły wniosek i którym dokumenty zostały
udostępnione, ponoszą odpowiedzialność prawną za sposób ich wykorzystania,
o czym należy je poinformować na piśmie.
6. Dyrektor oddziału Instytutu Pamięci, w drodze decyzji administracyjnej,
odmawia udostępnienia dokumentów, o których mowa w ust. 1, jeżeli złożony
wniosek nie spełnia warunków określonych w ust. 1–4 lub zachodzą przesłanki,
o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1 lub art. 37.
7. Decyzja, o której mowa w ust. 6, powinna zawierać uzasadnienie faktyczne
i prawne. Można odstąpić od uzasadnienia faktycznego lub ograniczyć je
w zakresie, w jakim udostępnienie informacji wnioskodawcy uniemożliwia
realizację ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji
o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych
dokumentów.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 6, służy odwołanie do Prezesa Instytutu
Pamięci.
9. W wyniku rozpatrzenia odwołania, o którym mowa w ust. 8, Prezes
Instytutu Pamięci, po zasięgnięciu opinii Kolegium Instytutu Pamięci, wydaje
decyzję, w której:
1) utrzymuje w mocy decyzję, o której mowa w ust. 6;
2) uchyla decyzję, o której mowa w ust. 6, i przekazuje sprawę do ponownego
rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.
10. Do decyzji Prezesa Instytutu Pamięci, o której mowa w ust. 9, stosuje się
przepis ust. 7.
11. Wnioskodawcy przysługuje skarga do sądu administracyjnego na decyzję,
o której mowa w ust. 9 pkt 1, w terminie określonym w art. 53 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
12. Sąd administracyjny rozpoznaje skargę na posiedzeniu niejawnym.
13. Po uprawomocnieniu się wyroku sąd administracyjny niezwłocznie
zwraca do Instytutu Pamięci akta postępowania.
14. Do skargi kasacyjnej stosuje się odpowiednio przepis ust. 12.

Ustawa o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu art. 36

DODAJ