Art. 33. 1. Do wyceny wartości niematerialnych i prawnych oraz sposobów
dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych stosuje się
odpowiednio przepisy art. 31 ust. 2 i art. 32 ust. 1–4 i 6–8.
2. Koszty zakończonych prac rozwojowych prowadzonych przez jednostkę na
własne potrzeby, poniesione przed podjęciem produkcji lub zastosowaniem
technologii, zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli:
1) produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty
prac rozwojowych wiarygodnie określone;
2) techniczna przydatność produktu lub technologii została stwierdzona
i odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie jednostka podjęła decyzję
o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii;
3) koszty prac rozwojowych zostaną pokryte, według przewidywań, przychodami
ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.
3. Koszty, o których mowa w ust. 2, odpisuje się przez okres ekonomicznej
użyteczności rezultatów prac rozwojowych. Jeżeli w wyjątkowych przypadkach nie
można wiarygodnie oszacować okresu ekonomicznej użyteczności rezultatów
zakończonych prac rozwojowych, to okres dokonywania odpisów nie może przekraczać 5 lat.
4. Wartość firmy stanowi różnicę między ceną nabycia określonej jednostki lub
zorganizowanej jej części a niższą od niej wartością godziwą przejętych aktywów
netto. Jeżeli cena nabycia jednostki lub zorganizowanej jej części jest niższa od
wartości godziwej przejętych aktywów netto, to różnica stanowi ujemną wartość
firmy. Zasady rozliczania i odpisywania wartości firmy lub ujemnej wartości firmy
określa art. 44b ust. 10–12.

Ustawa o rachunkowości art. 33

DODAJ