Art. 34. 1. Jednostki mogą wyceniać:
1) materiały i towary – w cenach zakupu,
2) produkty w toku produkcji – w wysokości bezpośrednich kosztów wytworzenia
lub tylko materiałów bezpośrednich bądź nie wyceniać ich w ogóle
– jeżeli nie zniekształca to stanu aktywów oraz wyniku finansowego jednostki.
Zasady, o których mowa w pkt 2, nie mogą być stosowane do produkcji
o przewidywanym czasie wykonania dłuższym niż 3 miesiące, przeznaczonej do
sprzedaży lub na rzecz środków trwałych w budowie jednostki. Nie dotyczy to jednak produkcji rolnej.
2. Składniki rzeczowych aktywów obrotowych mogą być na dzień nabycia lub
wytworzenia ujmowane w księgach rachunkowych w cenach przyjętych do ewidencji,
z uwzględnieniem różnic między tymi cenami a rzeczywistymi cenami ich nabycia
albo zakupu, albo kosztami wytworzenia. Na dzień bilansowy wartość składników
rzeczowych aktywów obrotowych, wyrażoną w cenach ewidencyjnych, doprowadza
się do poziomu określonego w ust. 1 lub w art. 28 ust. 1 pkt 6. Nie dotyczy to
produktów gotowych, produktów w toku i półproduktów, jeżeli do ich ewidencji
stosuje się koszty planowane, w tym normatywne, różnice zaś między planowanymi
a rzeczywistymi kosztami wytworzenia są nieznaczne. Stosowane do wyceny na dzień bilansowy ceny nabycia albo zakupu, albo planowane koszty wytworzenia nie mogą być wyższe od cen sprzedaży netto tych składników.
3. Wytworzone przez jednostkę filmy, oprogramowanie komputerów, projekty
typowe i inne produkty o podobnym charakterze, przeznaczone do sprzedaży, wycenia
się w okresie przynoszenia przez nie korzyści ekonomicznych, nie dłuższym niż 5 lat,
w wysokości nadwyżki kosztów ich wytworzenia nad przychodami według cen
sprzedaży netto, uzyskanymi ze sprzedaży tych produktów w ciągu tego okresu.
Nieodpisane po upływie tego okresu koszty wytworzenia zwiększają pozostałe koszty operacyjne.
4. W przypadku gdy ceny nabycia albo zakupu, albo koszty wytworzenia
jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo ich rodzaju
i przeznaczenie, są różne, wartość stanu końcowego rzeczowych składników aktywów
obrotowych wycenia się w zależności od przyjętej przez jednostkę metody ustalania
wartości ich rozchodu, w tym zużycia, sprzedaży:
1) według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen
(kosztów) danego składnika aktywów;
2) przyjmując, że rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach
(kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła);
3) przyjmując, że rozchód składników aktywów wycenia się kolejno po cenach
(kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najpóźniej nabyła (wytworzyła);
4) w drodze szczegółowej identyfikacji rzeczywistych cen (kosztów) tych
składników aktywów, które dotyczą ściśle określonych przedsięwzięć,
niezależnie od daty ich zakupu lub wytworzenia.
5. Odpisy aktualizujące wartość rzeczowych składników aktywów obrotowych
dokonane w związku z utratą ich wartości oraz wynikające z wyceny według cen
sprzedaży netto zamiast według cen nabycia, albo zakupu, albo kosztów wytworzenia
– zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych.

Art. 34a. 1. Przychody z wykonania niezakończonej usługi, w tym budowlanej,
objętej umową, w okresie realizacji dłuższym niż 6 miesięcy, wykonanej na dzień
bilansowy w istotnym stopniu, ustala się, na dzień bilansowy proporcjonalnie do
stopnia zaawansowania usługi, jeżeli stopień ten, jak również przewidywane całkowite koszty wykonania usługi za cały czas jej realizacji, można ustalić w sposób wiarygodny.
2. Przychody z wykonania niezakończonej usługi, w tym budowlanej, w okresie
od dnia zawarcia umowy do dnia bilansowego – po odliczeniu przychodów, które
wpłynęły na wynik finansowy w ubiegłych okresach sprawozdawczych – ustala się
proporcjonalnie do stopnia jej zaawansowania. Stopień zaawansowania usługi mierzy
się w zależności od przyjętej przez jednostkę metody:
1) udziałem kosztów poniesionych od dnia zawarcia umowy do dnia ustalenia
przychodu w całkowitych kosztach wykonania usługi,
2) liczbą przepracowanych godzin bezpośrednich wykonania usługi,
3) na podstawie obmiaru wykonanych prac,
4) inną metodą
– jeżeli wyrażają w sposób wiarygodny stopień zaawansowania usługi.
3. W przypadku gdy umowa o usługę, w tym budowlaną, przewiduje, że cenę za
tę usługę ustala się:
1) w wysokości kosztów powiększonych o narzut zysku – to przychód z wykonania
niezakończonej usługi ustala się w wysokości kosztów odpowiadających
wykonanej części usługi, powiększonych o narzut zysku;
2) w wysokości ryczałtu – to przychód z wykonania niezakończonej usługi ustala
się proporcjonalnie do stopnia zaawansowania wykonania usługi, o ile stopień
zaawansowania usługi na dzień bilansowy może zostać ustalony w sposób wiarygodny.
4. Jeżeli stopień zaawansowania niezakończonej usługi, w tym budowlanej, lub
przewidywany, całkowity koszt jej wykonania nie może być na dzień bilansowy
ustalony w sposób wiarygodny, to przychód ustala się w wysokości poniesionych
w danym okresie sprawozdawczym kosztów, nie wyższych jednak od kosztów,
których pokrycie w przyszłości przez zamawiającego jest prawdopodobne.
5. Bez względu na zastosowany sposób ustalania przychodów na wynik
finansowy jednostki wpływają przewidywane straty związane z wykonaniem usługi
objętej umową.

Art. 34b. 1. Koszty wytworzenia, które można bezpośrednio przyporządkować
przychodom osiągniętym przez jednostkę, wpływają na wynik finansowy jednostki za
ten okres sprawozdawczy, w którym przychody te wystąpiły.
2. Koszty wytworzenia, które można jedynie w sposób pośredni
przyporządkować przychodom lub innym korzyściom osiąganym przez jednostkę,
wpływają na wynik finansowy jednostki w części, w której dotyczą danego okresu
sprawozdawczego, zapewniając ich współmierność do przychodów lub innych
korzyści ekonomicznych.

Art. 34c. 1. Koszty wytworzenia niezakończonej usługi, w tym budowlanej,
obejmują koszty poniesione od dnia zawarcia odpowiedniej umowy do dnia
bilansowego. Koszty poniesione przed zawarciem umowy, związane z realizacją jej
przedmiotu, zaliczane są do aktywów, jeżeli pokrycie w przyszłości tych kosztów
przychodami uzyskanymi od zamawiającego jest prawdopodobne.
2. Jeżeli przychody są ustalane odpowiednio do stopnia zaawansowania
niezakończonej usługi w inny sposób niż określony w art. 34a ust. 2 pkt 1, to koszty
wpływające na wynik finansowy jednostki ustala się w takiej części całkowitych
kosztów umowy, jaka odpowiada stopniowi zaawansowania usługi, po odliczeniu
kosztów, które wpłynęły na wynik finansowy w ubiegłych okresach
sprawozdawczych, po uwzględnieniu straty, o której mowa w art. 34a ust. 5. Różnicę
pomiędzy kosztami faktycznie poniesionymi a kosztami wpływającymi na wynik
finansowy jednostki zalicza się do rozliczeń międzyokresowych.
3. Poprawność przyjętych metod ustalania stopnia zaawansowania usługi,
a także przewidywanych całkowitych kosztów i przychodów z wykonania usługi,
powinna być przez jednostkę, nie później niż na dzień bilansowy, zweryfikowana.
Spowodowane weryfikacją korekty wpływają na wynik finansowy jednostki tego
okresu sprawozdawczego, w którym przeprowadzono weryfikację.

Art. 34d. Przepisów art. 34a i 34c można nie stosować, jeżeli udział przychodów
z niezakończonych usług na dzień bilansowy nie jest istotny w całości przychodów
operacyjnych okresu sprawozdawczego.

Ustawa o rachunkowości art. 34

DODAJ