Art. 35. 1. Nabyte lub powstałe aktywa finansowe oraz inne inwestycje ujmuje
się w księgach rachunkowych na dzień ich nabycia albo powstania, według ceny
nabycia albo ceny zakupu, jeżeli koszty przeprowadzenia i rozliczenia transakcji nie są istotne.
2. Odpisu wyrażającego trwałą utratę wartości inwestycji zaliczonych do
aktywów trwałych dokonuje się nie później niż na koniec okresu sprawozdawczego.
3. Skutki wzrostu lub obniżenia wartości inwestycji krótkoterminowych
wycenionych według cen (wartości) rynkowych zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych. W przypadku stosowania innych, niż określone w art. 28 ust. 1 pkt 5 zasad wyceny krótkoterminowych inwestycji, skutki
obniżenia ich wartości zalicza się do kosztów finansowych w pełnej wysokości,
natomiast skutki wzrostu ich wartości zalicza się do przychodów finansowych w
wysokości nie wyższej niż kwota różnic uprzednio odpisanych w koszty finansowe.
4. Skutki przeszacowania inwestycji zaliczonych do aktywów trwałych innych
niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, powodujące wzrost ich wartości do poziomu
cen rynkowych, zwiększają kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny. Obniżenie
wartości inwestycji uprzednio przeszacowanej do wysokości kwoty, o którą
podwyższono z tego tytułu kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny, jeżeli kwota
różnicy z przeszacowania nie była do dnia wyceny rozliczona, zmniejsza ten kapitał
(fundusz). W pozostałych przypadkach skutki obniżenia wartości inwestycji zalicza
się do kosztów finansowych. Wzrost wartości danej inwestycji bezpośrednio wiążący
się z uprzednim obniżeniem jej wartości, zaliczonym do kosztów finansowych, ujmuje
się do wysokości tych kosztów jako przychody finansowe.
5. Jeżeli wartość zbytej inwestycji zaliczonej do aktywów trwałych była
uprzednio przeszacowana albo wyceniana w cenie (wartości) rynkowej, lub w cenie
nabycia, w zależności od tego, która z nich była niższa, zaś skutki takiej wyceny ujęto
w sposób określony w ust. 4, to nadwyżkę z tytułu przeszacowania ustala się i rozlicza
z kapitałem (funduszem) z aktualizacji wyceny.
6. Inwestycje zaliczone do aktywów trwałych na dzień ich przekwalifikowania
do inwestycji krótkoterminowych wycenia się:
1) w wartości księgowej albo cenie nabycia, w zależności od tego, która z nich jest
niższa – jeżeli inwestycje krótkoterminowe wycenia się w wartości rynkowej lub
cenie nabycia, zależnie od tego, która z nich jest niższa;
2) według wartości księgowej – jeżeli inwestycje krótkoterminowe wycenia się w wartości rynkowej.
Jeżeli przekwalifikowana inwestycja długoterminowa była uprzednio przeszacowana,
a skutki przeszacowania ujęte są w kapitale (funduszu) z aktualizacji wyceny, to
nierozliczoną na dzień przekwalifikowania nadwyżkę z tytułu przeszacowania
inwestycji długoterminowej zalicza się do kosztów lub przychodów finansowych.
7. Inwestycje krótkoterminowe na dzień ich przekwalifikowania do inwestycji
długoterminowych wycenia się według zasad określonych w ust. 6, z tym że jeżeli
inwestycja krótkoterminowa była wyceniona w wartości rynkowej, to pomimo jej
przekwalifikowania wycena pozostaje bez zmiany.
8. Jeżeli ceny nabycia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na
podobieństwo rodzaju i przeznaczenie, składników inwestycji są różne, to ich rozchód
wycenia się według metody wybranej przez jednostkę spośród metod, o których mowa
w art. 34 ust. 4 pkt 1–3.

Art. 35a. 1. Na dzień zawarcia kontraktu emitent lub wystawca instrumentu
finansowego wprowadza do ksiąg rachunkowych wyemitowany lub wystawiony przez
siebie instrument, a także składniki tego instrumentu, odpowiednio zakwalifikowane
do kapitałów (funduszy) własnych jako instrumenty kapitałowe bądź do zobowiązań
krótkoterminowych lub długoterminowych również wtedy, gdy składnik mający
charakter zobowiązania nie jest zobowiązaniem finansowym.
2. Różnice z przeszacowania wartości instrumentu finansowego, a także
osiągnięte przychody lub poniesione koszty stosownie do kwalifikacji instrumentu
finansowego, o której mowa w ust. 1, wpływają odpowiednio na wynik finansowy lub
kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny.
3. Kontrakty dotyczące instrumentów finansowych uznaje się za służące
ograniczeniu ryzyka związanego z aktywami lub pasywami jednostki, tj.
zabezpieczeniu tych aktywów lub pasywów, jeżeli co najmniej:
1) przed zawarciem kontraktu ustalono jego cel oraz określono, które aktywa lub
pasywa mają zostać za pomocą tego kontraktu zabezpieczone;
2) zabezpieczający instrument finansowy będący przedmiotem kontraktu
i zabezpieczane za jego pomocą aktywa lub pasywa charakteryzują się
podobnymi cechami, a w szczególności wartością nominalną, datą zapadalności,
wpływem zmian stopy procentowej albo kursu waluty;
3) stopień pewności oczekiwań dotyczących przewidywanych w wyniku kontraktu
przepływów środków pieniężnych jest znaczny.
4. Jeżeli warunki, o których mowa w ust. 3, zostały spełnione, to przy wycenie
zabezpieczanych aktywów lub pasywów uwzględnia się wartość nabytych dla ich
zabezpieczenia instrumentów finansowych oraz zmiany ich wartości.

Art. 35b. 1. Wartość należności aktualizuje się uwzględniając stopień
prawdopodobieństwa ich zapłaty poprzez dokonanie odpisu aktualizującego, w odniesieniu do:
1) należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub w stan upadłości
oraz w stosunku do których zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub
został złożony wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu – do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu-
-komisarzowi w postępowaniu upadłościowym lub umieszczonej w spisie
wierzytelności w postępowaniu restrukturyzacyjnym;
2) należności od dłużników w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie
upadłości, jeżeli majątek dłużnika nie wystarcza lub jedynie wystarcza na
zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego – w pełnej wysokości należności;
3) należności kwestionowanych przez dłużników oraz z których zapłatą dłużnik
zalega, a według oceny sytuacji majątkowej i finansowej dłużnika spłata
należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna – do wysokości
niepokrytej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności;
4) należności stanowiących równowartość kwot podwyższających należności,
w stosunku do których uprzednio dokonano odpisu aktualizującego –
w wysokości tych kwot, do czasu ich otrzymania lub odpisania;
5) należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu
prawdopodobieństwa nieściągalności, w przypadkach uzasadnionych rodzajem
prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców – w wysokości wiarygodnie
oszacowanej kwoty odpisu, w tym także ogólnego, na nieściągalne należności.
2. Odpisy aktualizujące wartość należności zalicza się odpowiednio do
pozostałych kosztów operacyjnych lub do kosztów finansowych – zależnie od rodzaju
należności, której dotyczy odpis aktualizacji.
3. Należności umorzone, przedawnione lub nieściągalne zmniejszają dokonane
uprzednio odpisy aktualizujące ich wartość.
4. Należności, o których mowa w ust. 3, od których nie dokonano odpisów
aktualizujących ich wartość lub dokonano odpisów w niepełnej wysokości, zalicza się
odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych lub kosztów finansowych.

Art. 35c. W przypadku ustania przyczyny, dla której dokonano odpisu
aktualizującego wartość aktywów, w tym również odpisu z tytułu trwałej utraty
wartości, równowartość całości lub odpowiedniej części uprzednio dokonanego
odpisu aktualizującego zwiększa wartość danego składnika aktywów i podlega
zaliczeniu odpowiednio do pozostałych przychodów operacyjnych lub przychodów finansowych.

Art. 35d. 1. Rezerwy tworzy się na:
1) pewne lub o dużym stopniu prawdopodobieństwa przyszłe zobowiązania,
których kwotę można w sposób wiarygodny oszacować, a w szczególności na
straty z transakcji gospodarczych w toku, w tym z tytułu udzielonych gwarancji,
poręczeń, operacji kredytowych, skutków toczącego się postępowania sądowego;
2) przyszłe zobowiązania spowodowane restrukturyzacją, jeżeli na podstawie
odrębnych przepisów jednostka jest zobowiązana do jej przeprowadzenia lub
zawarto w tej sprawie wiążące umowy, a plany restrukturyzacji pozwalają
w sposób wiarygodny oszacować wartość tych przyszłych zobowiązań.
2. Rezerwy, o których mowa w ust. 1, zalicza się odpowiednio do pozostałych
kosztów operacyjnych, kosztów finansowych lub strat nadzwyczajnych, zależnie od
okoliczności, z którymi przyszłe zobowiązania się wiążą.
3. Powstanie zobowiązania, na które uprzednio utworzono rezerwę, zmniejsza rezerwę.
4. Niewykorzystane rezerwy, wobec zmniejszenia lub ustania ryzyka
uzasadniającego ich utworzenie, zwiększają na dzień, na który okazały się zbędne,
odpowiednio pozostałe przychody operacyjne, przychody finansowe lub zyski
nadzwyczajne.

Ustawa o rachunkowości art. 35

DODAJ