Art. 2. 1. Tłumaczem przysięgłym może być osoba fizyczna, która:
1) ma obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z państw
członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, obywatelstwo Konfederacji Szwajcarskiej albo
obywatelstwo innego państwa, jeżeli na podstawie i zasadach określonych
w przepisach prawa Unii Europejskiej przysługuje jej prawo podjęcia
zatrudnienia lub samozatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub, na zasadach wzajemności, obywatelstwo innego państwa;
2) zna język polski;
3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
4) nie była karana za przestępstwo umyślne, przestępstwo skarbowe lub za
nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego;
5) ukończyła studia wyższe;
6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z umiejętności tłumaczenia
z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, zwany
dalej „egzaminem na tłumacza przysięgłego”.
2. Znajomość języka polskiego potwierdza zdanie egzaminu na tłumacza
przysięgłego.
3. Minister Sprawiedliwości może, w drodze decyzji, zwolnić kandydata na
tłumacza przysięgłego z wymogu posiadania wykształcenia określonego
w ust. 1 pkt 5, w szczególności gdy liczba tłumaczy przysięgłych określonego
języka jest niewystarczająca dla ochrony interesu społecznego i potrzeb wymiaru
sprawiedliwości. Zwolnienie następuje na wniosek kandydata na tłumacza
przysięgłego złożony nie później niż 30 dni przed datą egzaminu.

Ustawa o zawodzie tłumacza przysięgłego art. 2

DODAJ