Art. 22. 1. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru
użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za
korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego
przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania
patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na
podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21.
2. Jeżeli strony nie uzgodniły wysokości wynagrodzenia, wynagrodzenie to
ustala się w słusznej proporcji do korzyści przedsiębiorcy z wynalazku, wzoru
użytkowego albo wzoru przemysłowego, z uwzględnieniem okoliczności, w jakich
wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy został dokonany,
a w szczególności zakresu udzielonej twórcy pomocy przy dokonaniu wynalazku,
wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego oraz zakresu obowiązków
pracowniczych twórcy w związku z dokonaniem wynalazku, wzoru użytkowego
albo wzoru przemysłowego.
3. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, wynagrodzenie wypłaca się w całości lub
w częściach.
4. Całość wynagrodzenia wypłaca się najpóźniej w terminie dwóch miesięcy
od dnia uzyskania pierwszych korzyści z wynalazku, wzoru użytkowego albo
wzoru przemysłowego. W przypadku wypłaty wynagrodzenia w częściach jego
pierwszą część wypłaca się w terminie, o którym mowa w zdaniu poprzednim, a
pozostałe części – najpóźniej w terminie dwóch miesięcy po upływie każdego roku,
jednak w terminie nie dłuższym niż 5 lat, licząc od dnia uzyskania pierwszych
korzyści.

Prawo własności przemysłowej art. 22