Art. 18. 1. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po
wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub
rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.
2. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do
przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.
3. O okolicznościach, o których mowa w ust. 1 i 2, orzeka lekarz orzecznik
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
4. Od orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczonemu przysługuje sprzeciw do
komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w terminie i na zasadach
przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
5. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może zgłosić zarzut wadliwości
orzeczenia lekarza orzecznika w terminie i na zasadach przewidzianych w przepisach
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
6. Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do
którego nie wniesiono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych stanowi podstawę do wydania decyzji w sprawie
świadczenia rehabilitacyjnego.
7. Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury
lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku
przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, rodzicielskiego świadczenia
uzupełniającego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego oraz do urlopu dla
poratowania zdrowia, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów.

Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa art. 18

DODAJ