Art. 17. 1. W przypadku gdy właściwy starosta przyjął na przechowanie rzecz
ulegającą szybkiemu zepsuciu lub której przechowanie byłoby związane z kosztami
niewspółmiernie wysokimi w stosunku do jej wartości rynkowej lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie jej wartości rynkowej –
sprzedaje tę rzecz z wolnej ręki zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 czerwca
1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, z późn. zm.).
2. W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie wartości rynkowej rzeczy, której
przechowanie byłoby związane z kosztami niewspółmiernie wysokimi w stosunku do
jej szacunkowej wartości lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne
obniżenie jej szacunkowej wartości, właściwy starosta występuje do sądu
o zarządzenie jej sprzedaży.
3. Wniosek o zarządzenie przez sąd sprzedaży rzeczy rozpoznaje sąd rejonowy
właściwy ze względu na miejsce przechowania rzeczy, stosując odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1360, z późn. zm.) o postępowaniu nieprocesowym. Sprzedaż rzeczy
w drodze licytacji publicznej odbywa się zgodnie z przepisami ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego o egzekucji z ruchomości.
4. W przypadku gdy osoba uprawniona do odbioru rzeczy jest znana i znane jest
jej miejsce pobytu albo adres siedziby właściwy starosta zawiadamia tę osobę
o planowanej sprzedaży rzeczy najpóźniej na 2 tygodnie przed jej dokonaniem.
W przypadku gdy przechowywana rzecz jest rzeczą ulegającą szybkiemu zepsuciu
właściwy starosta niezwłocznie zawiadamia osobę uprawnioną do odbioru rzeczy
o planowanej sprzedaży.
5. Suma uzyskana ze sprzedaży wchodzi w miejsce rzeczy sprzedanej, po
potrąceniu kosztów sprzedaży.

Ustawa o rzeczach znalezionych art. 17

DODAJ