Art. 17. 1. W celu dostosowania sposobu oceny zagrożenia pracowników
w jednostkach organizacyjnych do jego spodziewanego poziomu, w zależności od
wielkości zagrożenia, wprowadza się dwie kategorie pracowników:
1) kategorię A obejmującą pracowników, którzy mogą być narażeni na:
a) dawkę skuteczną (efektywną) przekraczającą 6 mSv w ciągu roku lub
b) dawkę równoważną przekraczającą 15 mSv rocznie dla soczewek oczu lub
150 mSv rocznie dla skóry lub kończyn;
2) kategorię B obejmującą pracowników, którzy nie zostali zaliczeni do kategorii
A.
2. Ocena narażenia pracowników prowadzona jest na podstawie kontrolnych
pomiarów dawek indywidualnych lub pomiarów dozymetrycznych w środowisku
pracy.
3. Pracownicy kategorii A podlegają ocenie narażenia prowadzonej na podstawie
systematycznych pomiarów dawek indywidualnych, a jeżeli mogą być narażeni na
skażenie wewnętrzne mające wpływ na poziom dawki skutecznej dla tej kategorii
pracowników, podlegają również pomiarom skażeń wewnętrznych.
4. Pracownicy kategorii B podlegają ocenie narażenia prowadzonej na podstawie
pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy w sposób pozwalający stwierdzić
prawidłowość zaliczenia pracowników do tej kategorii, chyba że kierownik jednostki
organizacyjnej zadecyduje o objęciu ich systematycznymi pomiarami dawek
indywidualnych. Zezwolenie może zawierać warunek prowadzenia oceny narażenia
pracowników kategorii B wykonujących prace określone w tym zezwoleniu na
podstawie pomiarów dawek indywidualnych.
5. W przypadku gdy pomiar dawki indywidualnej jest niemożliwy lub
niewłaściwy, ocena dawki indywidualnej otrzymanej przez pracownika kategorii
A może być dokonana na podstawie:
1) wyników pomiarów dawek indywidualnych przeprowadzonych dla innych
narażonych pracowników tej kategorii lub
2) wyników pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy, lub
3) metod obliczeniowych, o których mowa w ust. 5a.
5a. Organ właściwy do wydania zezwolenia, przyjęcia zgłoszenia lub przyjęcia
powiadomienia, o których mowa w art. 4 ust. 1 lub 1a, na wniosek kierownika
jednostki organizacyjnej, zatwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, metody
obliczeniowe stanowiące podstawę oceny dawki indywidualnej otrzymanej przez
pracownika kategorii A, w przypadku gdy pomiar dawki indywidualnej jest
niemożliwy lub niewłaściwy.
5b. Kierownik jednostki organizacyjnej na bieżąco informuje pracownika
o wynikach oceny narażenia tego pracownika. W przypadku gdy pracownik jest objęty
oceną dawek indywidualnych, kierownik jednostki organizacyjnej informuje tego
pracownika w szczególności o otrzymanych przez pracownika dawkach
indywidualnych.
5c. Na żądanie pracownika kierownik jednostki organizacyjnej, a w przypadku
pracownika zewnętrznego – także pracodawca, niezwłocznie informują pracownika
o wynikach oceny narażenia, w szczególności o otrzymanych przez tego pracownika
dawkach indywidualnych oraz o wynikach pomiarów stanowiących podstawę oceny
narażenia.
6. Zaliczenia pracowników zatrudnionych w warunkach narażenia do kategorii
A lub B dokonuje kierownik jednostki organizacyjnej, w zależności od
przewidywanego poziomu narażenia tych pracowników.
7. Ze względu na zdolność do wykonywania pracy w grupie pracowników
kategorii A ustala się następującą klasyfikację medyczną: zdolny, zdolny pod
pewnymi warunkami, niezdolny.
7a. Klasyfikacji medycznej pracownika kategorii A dokonuje uprawniony
lekarz, który sprawuje nadzór medyczny nad tym pracownikiem.
8. Pracownik nie może być zatrudniony na określonym stanowisku w kategorii
A, jeżeli uprawniony lekarz wydał orzeczenie, że jest on niezdolny do wykonywania
takiej pracy.

Prawo atomowe art. 17

DODAJ