Art. 140. 1. Potrącenia, o których mowa w art. 139, mogą być dokonywane,
z zastrzeżeniem art. 141, w następujących granicach:
1) świadczeń alimentacyjnych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3 – do
wysokości 60% świadczenia;
2) należności egzekwowanych związanych z:
a) odpłatnością za pobyt w domach pomocy społecznej,
b) odpłatnością za pobyt w zakładach opiekuńczo-leczniczych,
c) odpłatnością za pobyt w zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych,
do wysokości 50% świadczenia;
3) innych egzekwowanych należności – do wysokości 25% świadczenia.
2. W razie zbiegu egzekucji:
1) administracyjnej i sądowej albo egzekucji administracyjnych, gdy zajęte
kwoty nie wystarczają na pokrycie egzekwowanych należności pieniężnych
– organ rentowy uiszcza je, z uwzględnieniem pkt 2, na rzecz właściwego
organu egzekucyjnego wskazanego w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca
1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1438, z późn. zm.) lub ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.). W razie
powzięcia informacji o sporze co do właściwości organu egzekucyjnego
w zakresie dalszego łącznego prowadzenia egzekucji, kwoty potrącone ze
świadczenia pozostają w depozycie Zakładu do czasu rozstrzygnięcia sporu
o właściwość. Kwoty te uiszczane są w najbliższym możliwym technicznie
terminie płatności po uzyskaniu informacji pochodzącej od organu
właściwego do dalszego łącznego prowadzenia egzekucji;
2) sądowych, gdy zajęte kwoty nie wystarczają na pokrycie egzekwowanych
należności pieniężnych – organ rentowy przekazuje potrącone kwoty po
uzyskaniu postanowienia, o którym mowa w art. 7634 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, wskazującego
komornika sądowego właściwego do dalszego prowadzenia egzekucji. Do
czasu uzyskania postanowienia, o którym mowa w art. 7634 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, kwoty te pozostają
w depozycie Zakładu. Kwoty te uiszczane są w najbliższym możliwym
technicznie terminie płatności po uzyskaniu tego postanowienia.>
2a. Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku potrącania sum,
o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 5.
3. W przypadku zbiegu egzekucji sum, o których mowa
w art. 139 ust. 1 pkt 3, z potrąceniem należności alimentacyjnych, o których
mowa w art. 139 ust. 1 pkt 4, gdy łączna wysokość kwot możliwych do egzekucji
i potrącenia nie wystarcza na pokrycie należności pieniężnych, organ rentowy
realizuje egzekucję sum, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3, oraz wstrzymuje potrącanie należności alimentacyjnych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 4, w całości lub w części, o czym zawiadamia wierzyciela. Zwrot tytułu
wykonawczego, o którym mowa w art. 139 ust. 1 pkt 4, następuje na wniosek
wierzyciela.
4. Potrącenia, z zastrzeżeniem art. 141, nie mogą przekraczać:
1) 50% miesięcznego świadczenia – jeżeli potrąceniu podlegają należności,
o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1–2b oraz pkt 6–9;
2) 60% miesięcznego świadczenia – jeżeli potrąceniu podlegają należności
alimentacyjne, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 4;
3) 65% miesięcznego świadczenia – jeżeli potrąceniu podlegają należności,
o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10.
5. Jeżeli należności alimentacyjne, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 4, mają
być potrącane na rzecz kilku wierzycieli, a łączna suma, która może być potrącona,
nie wystarcza na pełne pokrycie tych należności, potrącenia ustala się proporcjonalnie
do wysokości udziału każdej z tych należności w łącznej sumie należności
określonych w tytułach wykonawczych dla bieżących należności.
6. W przypadku zbiegu:
1) potrąceń sum egzekwowanych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3 i 5,
potrącenia nie mogą przekraczać łącznie:
a) 60% świadczenia, jeżeli podlegają potrąceniu należności, o których
mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3,
b) 50% świadczenia, jeżeli podlegają potrąceniu należności inne niż
wymienione w art. 139 ust. 1 pkt 3, z uwzględnieniem lit. c,
c) 25% świadczenia, jeżeli podlegają potrąceniu wyłącznie należności
egzekwowane, o których mowa w ust. 1 pkt 3;
2) potrąceń sum egzekwowanych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3 i 5,
z potrąceniami innych należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1–2b, 4
i 6–9 – stosuje się odpowiednio przepis pkt 1 lit. a i b;
3) potrąceń, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2 – stosuje się odpowiednio przepis
pkt 1 lit. a i b.
6a. W przypadku zbiegu potrąceń, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10,
z potrąceniami, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1–9, potrącenia nie mogą
przekraczać łącznie 70% świadczenia.
7. Wysokość części świadczenia podlegającego egzekucjom, o których mowa
w ust. 1, oraz wysokość potrąceń, o których mowa w ust. 4, a także wysokość części
świadczenia podlegającego potrąceniom, o których mowa w ust. 6 i 6a, oraz ustaloną
orzeczeniem sądu, ugodą sądową lub aktem notarialnym procentową wysokość
potrąceń ze świadczeń z tytułu należności alimentacyjnych bez wskazania sposobu ich
naliczania, ustala się od kwoty świadczenia przed odliczeniem miesięcznej zaliczki na
podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne.
8. Przepisy ust. 1–7 stosuje się odpowiednio przy dokonywaniu potrąceń z renty
rodzinnej, do której uprawniona jest więcej niż jedna osoba, przy czym granice
potrąceń ustala się proporcjonalnie do części renty podlegającej tym potrąceniom.

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych art. 140