Art. 11. 1. Osobie, która nie posiada zapewnionego w Rzeczypospolitej Polskiej
lokalu mieszkalnego i utrzymania lub miejsca w ośrodku, a spełnia pozostałe warunki
do uzyskania wizy krajowej w celu repatriacji, konsul wydaje decyzję o
zakwalifikowaniu do wydania wizy krajowej w celu repatriacji.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych
może uchylić, jeżeli:
1) osoba polskiego pochodzenia zostanie skazana w Rzeczypospolitej Polskiej
prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne na karę co najmniej
roku pozbawienia wolności lub
2) osoba polskiego pochodzenia zostanie skazana poza granicami Rzeczypospolitej
Polskiej prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne, będące
zbrodnią w rozumieniu prawa polskiego, na karę co najmniej roku pozbawienia
wolności, lub
3) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności
faktyczne, okazały się fałszywe, lub
4) decyzja została wydana w wyniku przestępstwa, lub
5) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody
istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję, lub
6) dane osoby polskiego pochodzenia znajdują się w Systemie Informacyjnym
Schengen do celów odmowy wjazdu, lub
7) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
8) obowiązuje wpis danych osoby polskiego pochodzenia do wykazu
cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych uchyla decyzję, o której mowa w
ust. 1, jeżeli ustali istnienie podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji, określonej
w Kodeksie postępowania administracyjnego.

Ustawa o repatriacji art. 11

DODAJ