Art. 12. 1. Konsul wydaje wizę krajową w celu repatriacji po przedstawieniu
dowodu potwierdzającego posiadanie lub zapewnienie lokalu mieszkalnego i źródeł
utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej albo zapewnienie miejsca w ośrodku,
zwanych dalej „warunkami do osiedlenia się”.
2. Dowodem potwierdzającym posiadanie warunków do osiedlenia się jest
dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu mieszkalnego na okres nie krótszy
niż 12 miesięcy oraz oświadczenie o zatrudnieniu lub umowa o pracę na okres nie
krótszy niż 12 miesięcy.
3. Dowodem potwierdzającym zapewnienie warunków do osiedlenia się jest:
1) decyzja Pełnomocnika w sprawie przyznania miejsca w ośrodku;
2) uchwała rady gminy zawierająca zobowiązanie do zapewnienia warunków do
osiedlenia się przez okres nie krótszy niż 2 lata;
3) oświadczenie obywatela polskiego, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej, mających siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zawierające zobowiązanie do zapewnienia warunków
do osiedlenia się przez okres nie krótszy niż 2 lata.
4. Decyzja, uchwała oraz oświadczenie, o których mowa w ust. 3, zawierają w
szczególności wskazanie ośrodka lub lokalu mieszkalnego oraz formy udostępnienia tego lokalu.
5. Oświadczenie obywatela polskiego, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, może
dotyczyć wyłącznie wstępnych, zstępnych lub rodzeństwa tej osoby.
6. Dowód potwierdzający posiadanie lub zapewnienie źródeł utrzymania w
Rzeczypospolitej Polskiej nie jest wymagany w przypadku osób małoletnich oraz
osób, którym przysługują uprawnienia emerytalne lub rentowe na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 12a. Jeżeli dane objęte wnioskiem o wydanie wizy krajowej w celu
repatriacji uległy zmianie w okresie między wydaniem decyzji o zakwalifikowaniu do
jej wydania a dniem, w którym zostały spełnione przesłanki do wydania tej wizy,
wnioskodawca jest obowiązany poinformować konsula o zmianie danych oraz
przedstawić dokumenty potwierdzające te zmiany.

Art. 12b. 1. Wizę krajową w celu repatriacji lub decyzję o zakwalifikowaniu do
wydania wizy krajowej w celu repatriacji wydaje albo odmawia jej wydania konsul
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o jej wydanie po
uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Jeżeli przemawia za
tym uzasadniony interes wnioskodawcy, minister właściwy do spraw zagranicznych
może wyznaczyć innego konsula.
2. Przed wyrażeniem zgody, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych zwraca się z wnioskiem do Komendanta Głównego Straży Granicznej,
Komendanta Głównego Policji oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a
w razie potrzeby także do Szefa Agencji Wywiadu, Prezesa Instytutu Pamięci
Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu lub wojewody o przekazanie danych i informacji o osobie ubiegającej się o wydanie wizy
krajowej w celu repatriacji, mających znaczenie dla przeprowadzenia postępowania.
3. Organy, do których minister właściwy do spraw wewnętrznych zwrócił się
o przekazanie informacji, w terminie 30 dni są obowiązane je udostępnić w zakresie
niezbędnym do prowadzonego postępowania.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 3,
może być przedłużony do 3 miesięcy, o czym organ obowiązany do przekazania
informacji zawiadamia na piśmie ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 12c. 1. Osoba ubiegająca się o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji,
przedstawiając dowody potwierdzające posiadanie lub zapewnienie warunków do
osiedlenia się, może zwrócić się do konsula z wnioskiem o sporządzenie polskiego
aktu stanu cywilnego w rejestrze stanu cywilnego w jednym z trybów przewidzianych
w ustawie z dnia 28 listopada 2014 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2018
r. poz. 2224 oraz z 2019 r. poz. 730).
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się zagraniczne dokumenty
umożliwiające sporządzenie polskiego aktu stanu cywilnego.
3. Konsul przygotowuje dokumentację związaną z wnioskiem, o którym mowa
w ust. 1, oraz dokonuje jej tłumaczenia na język polski lub poświadcza przedłożone
tłumaczenie tej dokumentacji.
4. Konsul przekazuje wniosek oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2,
kierownikowi urzędu stanu cywilnego wybranemu przez osobę, o której mowa w ust. 1.

Art. 12d. 1. Małżonkowi repatrianta, który nie złożył wniosku o wydanie wizy
krajowej w celu repatriacji na podstawie art. 9 ust. 3, a zamierza osiedlić się wspólnie
z repatriantem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udziela się zezwolenia na pobyt stały.
2. W przypadku braku zgody, o której mowa w art. 7 ust. 1, zezwolenia na pobyt
stały udziela się również małoletniemu dziecku pozostającemu pod władzą
rodzicielską repatrianta oraz małoletniemu dziecku współmałżonka pozostającemu
pod jego władzą rodzicielską.
3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały małżonka, o którym mowa w
ust. 1, oraz małoletniego dziecka, o którym mowa w ust. 2, dołącza się do wniosku o
wydanie wizy krajowej w celu repatriacji.
4. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, zwany dalej „Szefem Urzędu”, udziela
lub odmawia udzielenia zezwolenia na pobyt stały osobom, o których mowa w ust. 1 i 2.
5. Organem właściwym do wydania lub wymiany karty pobytu osobom, o
których mowa w ust. 1 i 2, jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
6. Do udzielania zezwolenia na pobyt stały oraz do kart pobytu stosuje się
przepisy działu VI oraz VII ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz.
U. z 2018 r. poz. 2094 i 2399 oraz z 2019 r. poz. 577 i 622).

Ustawa o repatriacji art. 12

DODAJ