Art. 119. 1. Polska przestrzeń powietrzna jest dostępna na równych prawach dla
wszystkich jej użytkowników, a swoboda lotów w niej cywilnych statków
powietrznych może być ograniczona wyłącznie na podstawie wyraźnego
upoważnienia Prawa lotniczego, przy zachowaniu przepisów innych ustaw
i wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, w tym uchwał
organizacji międzynarodowych.
2. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zakazy
i ograniczenia w ruchu lotniczym niezbędne ze względu na:
1) ważny interes polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej;
2) względy obronności i bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej;
3) ważny interes gospodarczy Rzeczypospolitej Polskiej;
4) zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej wynikające z umów
międzynarodowych, w tym zwłaszcza z wiążących uchwał Rady
Bezpieczeństwa ONZ, przyjętych na podstawie rozdziału VII Karty Narodów
Zjednoczonych.
3. Dostępność przestrzeni powietrznej może być czasowo ograniczona ze
względu na obronność państwa, bezpieczeństwo publiczne, ochronę przyrody oraz
bezpieczeństwo ruchu lotniczego, zgodnie z ust. 4.
4. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej, ministrami właściwymi do spraw klimatu, wewnętrznych oraz
środowiska, w drodze rozporządzeń, z zachowaniem postanowień umów
międzynarodowych:
1) może wprowadzić zakazy lub ograniczenia lotów nad obszarem całego państwa
albo jego części na czas dłuższy niż 3 miesiące;
2) określi zasady wprowadzania przez instytucje zapewniające służby ruchu
lotniczego ograniczeń lotów w części przestrzeni powietrznej, których czas
trwania nie będzie dłuższy niż 3 miesiące, oraz sposób publikacji tych
ograniczeń.
5. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw klimatu oraz ministrem właściwym do spraw środowiska może,
w drodze rozporządzenia, wprowadzić ograniczenia lub zakazy lotów dla statków
powietrznych niespełniających wymogów ochrony środowiska w zakresie ochrony
przed hałasem oraz warunki i sposoby wprowadzania wyłączeń od tych zakazów,
mając na względzie przeciwdziałanie oddziaływaniu lotnictwa cywilnego na
środowisko oraz wymagania wynikające z przepisów międzynarodowych.

Art. 119a. 1. Instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego w przypadku
niespełnienia przez użytkownika statku powietrznego wymagania lub warunku
określonego w:
1) art. 144, art. 145a ust. 1, art. 149, art. 153a, art. 193 ust. 1, art. 209 ust. 1, 2, 3 i 4,
2) art. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 452/2014 z dnia 29 kwietnia 2014 r.
ustanawiającego wymagania techniczne i procedury administracyjne dotyczące
operacji lotniczych wykonywanych przez operatorów z państw trzecich zgodnie
z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008/WE
(Dz. Urz. UE L 133 z 06.05.2014, str. 12)
– nie zezwala na wlot statku powietrznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
o ile odmowa wlotu nie spowoduje bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia
ludzi oraz bezpieczeństwa lotów.
2. W celu ustalenia okoliczności, czy wymagania lub warunki określone
w przepisach wskazanych w ust. 1 zostały spełnione, instytucja zapewniająca służby
ruchu lotniczego ma prawo żądać od podmiotu składającego plan lotu:
1) dodatkowych informacji nieujętych w planie lotu, dotyczących w szczególności:
a) charakteru lotu, w tym wskazania, czy jest to lot handlowy lub czy lot ten
stanowi wykonanie przewozu lotniczego w celu realizacji zadań
państwowych,
b) liczby miejsc pasażerskich,
c) maksymalnej masy startowej (MTOM) statku powietrznego,
d) rodzaju i specyfikacji ładunku;
2) kopii dokumentu ubezpieczenia, o którym mowa w rozporządzeniu (WE)
nr 785/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r.
w sprawie wymogów w zakresie ubezpieczenia w odniesieniu do przewoźników
lotniczych i operatorów statków powietrznych (Dz. Urz. UE L 138 z 30.04.2004,
str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 8, str. 160,
z późn. zm.);
3) kopii zezwolenia, o którym mowa w art. 3 rozporządzenia nr 452/2014/UE;
4) kopii zezwolenia lub zgody Prezesa Urzędu na wykonanie planowanego lotu.

Prawo lotnicze art. 119

DODAJ