Art. 86. 1. Do lotniczych urządzeń naziemnych należą obiekty i urządzenia do
kierowania, kontroli, nadzoru i zabezpieczania obsługi ruchu lotniczego.
2. Zarządzającemu lotniskiem użytku publicznego oraz instytucjom
zapewniającym służby ruchu lotniczego przysługuje prawo zakładania lotniczych
urządzeń naziemnych na nieruchomościach sąsiadujących z lotniskiem oraz prawo
dostępu do nich.
3. Zakładanie oraz utrzymywanie lotniczych urządzeń naziemnych jest celem
publicznym w rozumieniu ustawy o gospodarce nieruchomościami.
4. Do odszkodowania za ograniczenia własności wynikające z wykorzystania
uprawnień określonych w ust. 2 oraz do okoliczności i trybu wywłaszczenia
nieruchomości stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.
5. Przepisy ust. 2–4 mają odpowiednie zastosowanie do lotniczych urządzeń
naziemnych zakładanych przez instytucje zapewniające służby ruchu lotniczego, także
na nieruchomościach znajdujących się poza sąsiedztwem lotnisk.
6. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego oraz instytucje zapewniające
służby ruchu lotniczego obowiązani są utrzymywać lotnicze urządzenia naziemne
w pełnej sprawności technicznej oraz używać ich zgodnie z przeznaczeniem.
7. Prezes Urzędu uzgadnia projekty miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego, projekty decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu oraz opiniuje projekty studiów uwarunkowań
i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz plany
zagospodarowania przestrzennego województwa, dla terenów, na których
znajduje się lotnicze urządzenie naziemne, wyznaczono powierzchnie
ograniczające zabudowę lub wydano decyzję o wprowadzeniu zmian w systemie
funkcjonalnym pod względem bezpieczeństwa ruchu lotniczego i prawidłowego
funkcjonowania lotniczych urządzeń naziemnych.
8. W terminie nieprzekraczającym 14 dni od dnia otrzymania decyzji o wpisie
lotniczego urządzenia naziemnego do rejestru lotniczych urządzeń naziemnych,
decyzji o wprowadzeniu zmian w systemie funkcjonalnym lub każdej innej decyzji
o zmianie powierzchni ograniczających zabudowę, właściciel lotniczego urządzenia
naziemnego przekazuje do organu samorządu terytorialnego właściwego w sprawach
planowania i zagospodarowania przestrzennego na terenie, na którym wyznaczono
powierzchnie ograniczające zabudowę, oraz do wojewody właściwego miejscowo dla terenu, na którym wyznaczono powierzchnie ograniczające zabudowę, mapę w skali
1:25 000 z tymi powierzchniami, w celu uwzględnienia wskazanych ograniczeń
wysokości zabudowy przy planowaniu przestrzennym.
9. Przepisów ust. 7 i 8, w zakresie powierzchni ograniczających zabudowę, nie
stosuje się do nieruchomych obiektów:
1) o wysokości do 15 m nad poziomem otaczającego terenu lub wody, położonych
w odległości większej niż 600 m od urządzenia;
2) o konstrukcjach kratowych, położonych w odległości większej niż 600 m od
urządzenia;
3) których rzut poziomy głównej konstrukcji zawiera się w okręgu o promieniu 5 m
(w tym maszt z odciągami), położonych w odległości większej niż 600 m od
urządzenia.
10. Powierzchnie ograniczające zabudowę wyznacza się z uwzględnieniem
istniejących obiektów budowlanych o wysokości powyżej 15 m nad poziomem
otaczającego terenu lub wody oraz ukształtowania terenu.
11. Prezes Urzędu wydaje opinie o możliwości lokalizacji inwestycji ze względu
na wysokość zabudowy na obszarze obowiązywania powierzchni ograniczających
zabudowę.
12. Informacje o zewnętrznych granicach zasięgu poziomego powierzchni
ograniczających zabudowę są udostępniane na stronie internetowej Urzędu.
13. Prezes Urzędu udziela zgody na odstąpienie od wymogów dotyczących
powierzchni ograniczających zabudowę po zasięgnięciu opinii właściciela lotniczego
urządzenia naziemnego, jeżeli Prezes Urzędu uzna, że obiekt nie będzie zakłócał
działania lotniczego urządzenia naziemnego.

Prawo lotnicze art. 86

DODAJ