Teza w myśl art. 217 § 1 i 2 k.p.c. strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej. Sąd ma możność, a nie obowiązek pominięcia twierdzeń, zarzutów i oddalenia dowodów zgłoszonych przez stronę po upływie zakreślonego jej terminu. Ponadto dowody zgłaszane dopiero w toku postępowania, ale stanowiące rozwinięcie i sprecyzowanie twierdzeń pozwanej z odpowiedzi na pozew i będące adekwatną reakcją na stanowisko procesowe powoda, nie mogą być w niniejszej sprawie uznane za spóźnione w rozumieniu art. 207 § 6 k.p.c. W myśl art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Ocena dowodów polega na ich zbadaniu i podjęciu decyzji, czy została wykazana prawdziwość faktów, z których strony wywodzą skutki prawne. Celem Sądu jest tu dokonanie określonych ustaleń faktycznych, pozytywnych bądź negatywnych i ostateczne ustalenie stanu faktycznego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia. Ustalenia, czy dostarczona powodowi konstrukcji ogrodu zimowego była zgodna ze złożonym zamówieniem, wymagała wiadomości specjalnych i musiała być przedmiotem dowodu z opinii biegłego (art. 278 k.p.c.). Ocena dowodu z opinii biegłego jest dokonywana według kryterium wiarygodności w tym znaczeniu, że nie można nie dać wiary biegłemu odwołując się jedynie do wewnętrznego przekonania sędziego czy zasad doświadczenia życiowego. więcej

Teza Opłata za niewykonaną na rzecz koła łowieckiego pracę uchwalona przez walne zgromadzenie nie stanowi wystarczającej podstawy do zaliczenia jej do „innych opłat”, o jakich mowa w § 43 ust. 2 statutu Polskiego Związku Łowieckiego. Zarząd koła może skreślić członka z listy członków, jeżeli zalega on z zapłatą składek członkowskich lub innych opłat uchwalonych przez walne zgromadzenie. więcej

Teza Zgodnie z art. 321 k.p.c. jeśli kwalifikacja prawna dochodzonego roszczenia należy do sądu, ale nie można wykluczyć, że powołanie przez stronę określonej normy prawa materialnego jako mającej stanowić podstawę rozstrzygania o tym roszczeniu wiąże sąd w tym sensie, że stanowi uzupełnienie okoliczności faktycznych określających żądania pozwu. Opierając się na art. 627 k.c. w zw. z art. 632 § 1 k.c. roszczenie powódki w zakresie kosztów aktualizacji mapy do celów projektowych i aktualizacji dokumentacji podziałowej jest niezasadne, gdyż mieści się w ramach wcześniej zawartych umów i jest objęte zapłaconym przez pozwanego wynagrodzeniem ryczałtowym Stosownie do treści art. 410 k.c. w zw. z art. 405 k.c. nie zachodzi zatem zbieg roszczenia o wynagrodzenie umowne z roszczeniem z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia. Uiszczone przez powoda wynagrodzenie ryczałtowe nie stanowi wynagrodzenia także za wykonanie inwentaryzacji pachnicy dębowej, lecz stanowi jedynie świadczenie wynikające z zawartej z powódką umowy za czynności w niej przewidziane. więcej

Teza Ma zastosowanie art. 442 1 § 1 k.c. przewidziany trzyletni termin przedawnienia roszczeń odszkodowawczych, który rozpoczyna bieg od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Zgodnie z art. 415 k.c. czyn sprawcy pociągający za sobą odpowiedzialność cywilną musi więc wykazywać pewne cechy (znamiona) odnoszące się do strony przedmiotowej i podmiotowej. Chodzi, w szczególności, o znamiona niewłaściwości postępowania od strony przedmiotowej, co określa się mianem bezprawności czynu. Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, pozwolenie budowlane stanowi zasadniczą decyzję administracyjną procesu inwestycyjno-budowlanego, stanowiącą jego główne ogniwo jako ciągu działań prawnych. Rolą tego aktu jest nadanie właściwego kształtu zamierzeniom budowlanym inwestora oraz określenie warunków realizacji tych zamierzeń, przez dokonaną przez organ administracyjny ocenę oraz aprobatę (lub doprowadzenie do odpowiedniej korekty projektu budowlanego) w formie aktu zatwierdzenia projektu budowlanego. więcej

Teza Jeśli zostało potwierdzone wydanie zlecenia, prowadzenie remontu domu przez powódkę nabiera cech stosunku umownego, na podstawie którego powódka miała prawo żądać od brata zwrotu poniesionych wydatków (art. 742 k.c. w zw. z art. 756 k.c.). więcej

Teza Zgodnie z art. 474 k.c. sama tylko świadomość inwestora, że na budowie działają podwykonawcy, nie może być interpretowana jako wyrażona w sposób czynny zgoda na zawarcie konkretnej umowy (umów) i przyjęcie solidarnej odpowiedzialności. Trzeba bowiem wskazać, że zasadą prawa zobowiązań jest możliwość działania dłużnika za pomocą osób trzecich, za które to on ponosi odpowiedzialność wobec wierzyciela. Nałożenie w art. 647 1 § 5 k.c. ustawowej odpowiedzialności za cudzy dług jest w naszym systemie prawnym wyjątkiem. Konieczne jest określenie minimalnych, a zarazem granicznych przesłanek powstania tej odpowiedzialności, co pozwoli na prowadzenie działalności w zakresie inwestycji budowlanych z uwzględnieniem tak określonego ryzyka. więcej

Teza Zgodnie z art. 232 k.p.c., art. 6 k.c., błędne określenie rozkładu ciężaru dowodu może prowadzić do wydania orzeczenia niekorzystnego dla strony, której dowód nie obciążał. Skarżący powinien wskazać właściwy rozkład ciężaru dowodu, co może wiązać się z koniecznością wskazania innych przepisów prawa materialnego, z których rozkład ten wynika. W świetle art. 361 § 1 k.c., następstwo działania ma charakter normalny wtedy, gdy w danym układzie stosunków, w zwyczajnym biegu spraw określony skutek można uznać za zwykłe następstwo danego zdarzenia, typowy jest skutek występujący w zwykłym porządku rzeczy, taki, za który na podstawie zasad doświadczenia życiowego można uznać za charakterystyczny dla danej przyczyny jako jej normalny rezultat. więcej

Teza Zaniechanie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału, czy też pominięcie przez Sąd przy wyrokowaniu określonej okoliczności faktycznej, nawet jeżeli strona uważa ją za okoliczność istotną dla rozstrzygnięcia sprawy - nie stanowi o naruszeniu art. 233 § 1 k.p.c. Gdy uzasadnienie wyroku Sądu I instancji zawiera tak kardynalne braki, że niemożliwe jest dokonanie oceny toku wywodu, który doprowadził do wydania orzeczenia, co w konsekwencji uniemożliwia przeprowadzenie kontroli apelacyjnej. Tylko bowiem wówczas stwierdzone wady mogą mieć wpływ na wynik sprawy (art. 328 § 2 k.p.c.). Skoro powodowi przysługuje prawo do znaku słowno – graficznego, a znak używany przez pozwanych jest tożsamy ze znakiem powoda w warstwie słownej i nie jest podobny w warstwie graficznej i wizualnej, to nie zachodzi przesłanka podobieństwa znaków z art. 296 ust. 2 pkt 2 p.w.p. więcej

Teza Art. 446 § 3 kc ma umożliwić naprawienie szkód majątkowych, aczkolwiek niekiedy trudnych do uchwycenia i wymierzenia. Określając wysokość odszkodowania przyznanego najbliższym członkom rodziny osoby zmarłej z powodu wypadku zawinionego przez inną osobę, jeżeli wskutek śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej, sąd jest obowiązany wziąć pod uwagę różnicę między stanem, w jakim znaleźli się członkowie rodziny zmarłego po jego śmierci, a przewidywanym stanem materialnym, gdyby zmarły żył Kryteria, jakimi należy się kierować przy określaniu wysokości zadośćuczynienia dostarcza nam orzecznictwo. Ugruntowany jest pogląd opowiadający się za kompensacyjnym charakterem zadośćuczynienia pieniężnego tj. uznający je za sposób naprawienia szkody niemajątkowej więcej

Teza Na podstawie art. 448 k.c. zadośćuczynienie przysługuje poszkodowanemu jeśli zakład opieki zdrowotnej nie zapewnił ochrony danych osobowych zawartych w dokumentacji medycznej. więcej

Teza W związku z tym, że prawo zatrzymania ładunku jest uregulowane w Konwencji CMR w art. 13, to odwołanie się do regulacji zawartej w polskiej ustawie Prawo przewozowe jest niezasadne. Regulacja konwencyjna w zakresie dokonania zastawu nie jest identyczna, z tą zawartą w art. 57 ustawy Prawo przewozowe, wobec tego na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy polskiej wyłączona została możliwość stosowania norm prawa krajowego. Prawo zastawu wynikające z Konwencji CMR dotyczy jedynie sytuacji, gdy to odbiorca towaru jest zobowiązany do zapłaty przewoźnikowi. Nadto należność ta musi wynikać z listu przewozowego. więcej

Teza Zgodnie z art. 252 § 3 k.s.h. rozpoczęcie sześciomiesięcznego terminu do wniesienia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały zgromadzenia wspólników sprzecznej z ustawą wiąże z dniem otrzymania wiadomości o uchwale, a nie z dniem uzyskania wiedzy o posiadaniu legitymacji do wniesienia tego powództwa. Tryb zaskarżania uchwał przewidziany w art. 252 § 1 k.s.h., a odnoszący się do uchwał sprzecznych z ustawą, dotyczy także uchwał określonych w doktrynie jako uchwały nieistniejące, stąd niedopuszczalne jest ich kwestionowanie w drodze powództwa z art. 189 k.p.c. Art. 252 § 1 zdanie drugie k.s.h. wyłącza, w stosunku do osób objętych dyspozycją art. 250 k.s.h., stosowanie art. 189 k.p.c., tj. możliwość wniesienia powództwa o ustalenie opartego na przepisach kodeksu postępowania cywilnego i interesie prawnym powoda. Kwestionowanie uchwał wspólników spółek kapitałowych sprzecznych z prawem jako uchwał nieistniejących w oparciu o art. 189 k.p.c. wykształciła się na gruncie kodeksu handlowego - zaskarżenie uchwały wspólników spółek kapitałowych, niezależnie od przesłanki tego zaskarżenia, mogło doprowadzić jedynie do unieważnienia tej uchwały przez sąd ze skutkiem ex tunc. więcej

Teza Zgodnie z art. 476 k.c., przyczyny opóźnienia są obojętne dla przyjęcia odpowiedzialności za nieterminowe wykonanie umowy, wskazać trzeba, że powód nie zdołał wykazać, iż winę za przekroczenie terminu umownego ponosi strona pozwana. Zgodnie z art. 353 1 k.c. strony, zawierając umowę mogą ułożyć stosunek prawny według własnego uznania z zastrzeżeniem, że jego treść lub cel nie może sprzeciwiać się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Wyrażona w tym przepisie zasada swobody umów oznacza, że strony umowy mogą kształtować jej treść według własnego uznania powołując do życia taki stosunek zobowiązaniowy, jaki odpowiada ich interesom. Możliwość wstrzymania się przez inwestora z zapłatą wynagrodzenia wynika z treści art. 143a ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych. Przepis ten – jak wskazuje się w doktrynie - znajduje odpowiednie zastosowania także do zamówień na roboty budowlane, których termin wykonywania jest krótszy niż 12 miesięcy. więcej

Teza Przepisy § 172 ust. 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury zostały wprowadzone w celu zapewnienia szeroko rozumianego bezpieczeństwa w budynkach i ich częściach oraz zapewnienia ich funkcjonalności dla potencjalnych użytkowników. W związku z tym, niejako każdy stan niespełniający tych wymogów należy ocenić jako uzasadniający podjęcie w miarę możliwości, przy uwzględnieniu struktury budynku, jego otoczenia i dostępnych środków, czynności mających na celu usunięcie tej niezgodności lub w jak największym stopniu zmniejszenie jej zakresu. więcej

Teza W myśl przepisu art. 233 § 1 k.p.c., Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Ocena dowodów polega zaś na ich zbadaniu i podjęciu decyzji, czy została wykazana prawdziwość faktów, z których strony wywodzą skutki prawne. Celem Sądu jest tu dokonanie określonych ustaleń faktycznych, pozytywnych bądź negatywnych i ostateczne ustalenie stanu faktycznego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia. więcej

Teza Niepodzielność wyroku w rozumieniu art. 73 § 2 k.p.c. oznacza bowiem, że w stosunku do wszystkich współuczestników musi zapaść jeden wyrok, rozstrzygający sprawę w sposób jednolity. Innymi słowy – nie jest możliwe odmienne rozstrzygnięcie w stosunku do poszczególnych współuczestników np. uwzględnienie powództwa w stosunku do jednych, a oddalenie powództwa w stosunku do innych. więcej

Teza Pogorszenie sytuacji życiowej obejmuje szkody, które tylko do pewnego stopnia ogólności poddają się materialnej wycenie. Z kolei naprawienie szkody niematerialnej ze swej natury jest niemożliwe do ścisłego wymierzenia. Okoliczności te uwzględnia art. 446 § 3 k.c., przewidując przyznanie „stosownego” odszkodowania, bez bliższego wskazania kryteriów, które miałyby decydować o „stosowności” odszkodowania. Samo przyczynienie nie przesądza zmniejszenia obowiązku szkody, a ponadto - stopień przyczynienia nie jest bezpośrednim wyznacznikiem zakresu tego zmniejszenia. O tym, czy obowiązek naprawienia szkody należy zmniejszyć ze względu na przyczynienie się, a jeżeli tak - w jakim stopniu należy to uczynić, decyduje Sąd w procesie sędziowskiego wymiaru odszkodowania w granicach wyznaczonych przez art. 362 k.c. więcej

Teza Odpowiedzialność sprzedawcy wobec kupującego z tytułu rękojmi za wady rzeczy (art. 556 k.c.) nie stanowi bowiem jedynej prawnej płaszczyzny, na podstawie której kupujący może domagać się określonej rekompensaty w związku z wadą rzeczy. Oprócz rękojmi i gwarancji, w przypadku wad rzeczy sprzedanej, możliwe jest np. dochodzenie roszczeń przeciwko sprzedawcy na zasadach ogólnych, tj. według reguł art. 471 i nast. k.c. i to zarówno obok jednoczesnego korzystania z instytucji szczególnych (art. 566 § 1 k.c.), jak i bez korzystania z tych instytucji. Art. 187 § 1 pkt 2 k.p.c., określa wymóg przytoczenia w pozwie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie, zaś kwalifikacja materialnoprawna tego stanu faktycznego należy do sądu. Sąd może orzekać jedynie o roszczeniach, które wynikają z faktów przytoczonych przez powoda. Podstawą orzeczenia nie mogą być zaś okoliczności faktyczne, których powód nie objął swymi twierdzeniami (art. 321 § 1 k.p.c.). Kupujący traci uprawnienia składające się na rękojmię za wady rzeczy sprzedanej (art. 560 k.c.), a więc również możliwość odstąpienia od umowy i w konsekwencji żądania zwrotu ceny, z uwagi na niezachowanie aktu staranności wymaganego od niego - w razie wystąpienia wady fizycznej - w art. 563 § 2 k.c. w postaci niezwłocznego zawiadomienia sprzedawcy o dostrzeżonej wadzie. więcej

Teza W myśl art. 328 § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku powinno zawierać wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, a mianowicie ustalenie faktów, które Sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Art. 65 k.c. przyznaje pierwszeństwo, w wypadku oświadczeń woli składanych innej osobie, temu znaczeniu oświadczenia woli, które rzeczywiście nadały mu strony w chwili jego złożenia. Dla ustalenia, jak strony rzeczywiście pojmowały oświadczenie woli w chwili jego złożenia może mieć znaczenie także ich postępowanie po złożeniu oświadczenia, na przykład sposób wykonania umowy. więcej

Teza Zgodnie z art. 361 § 1 k.c., wskazane zostało, iż szkoda powoda powstała na skutek nieudokumentowania obrotu na kwotę 746.351,02 zł i braku dokumentów źródłowych dokumentujących faktyczne ubytki, co dowodzi, że było to pierwotnym źródłem szkody powoda, a także stwierdzenie o nieistnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy wydaniem opinii przez pozwanego a szkodą powoda, polegającą na obowiązku zapłaty zaległości podatkowej i dodatkowego zobowiązania podatkowego, więcej

Teza Złamaniem zasady prywatności owych danych jest zaś ich upublicznienie, przy czym o ile dochodzi do niego za zgodą i przy udziale samego zainteresowanego, to nie sposób ocenić takiego zachowania co do zasady jako bezprawne. (art. 23 k.c.) więcej

Teza Art. 446 § 4 k.c. daje podstawę do zasądzenia zadośćuczynienia z powodu krzywdy polegającej na cierpieniach psychicznych wywołanych śmiercią osoby najbliższej. W literaturze i orzecznictwie wskazuje się, że na rozmiar krzywdy, o której mowa w tym przepisie, mają wpływ przede wszystkim wstrząs psychiczny i cierpienia moralne wywołane śmiercią osoby bliskiej. Istota związania sądu cywilnego skazującym wyrokiem karnym wyraża się w tym, że w skład podstawy faktycznej rozstrzygnięcia sądu cywilnego wchodzi czyn opisany w sentencji karnego wyroku skazującego, a sąd ten pozbawiony jest możliwości dokonywania ustaleń w tym zakresie, w tym w szczególności ustaleń odmiennych niż przeniesione na podstawie tego wyroku z procesu karnego. (art. 11 k.p.c.) więcej

Teza Zgodnie z z art. 446 § 4 k.c. wiek i stan emocjonalny poszkodowanych nie ma znaczenia dla wysokości roszczenia a wręcz potęguje rozmiar doznanego przez nich uszczerbku. Powodowie nie uzyskają bowiem od zmarłego pomocy i wsparcia ani teraz, ani w przyszłości. Skutki są nieodwracalne. więcej

Teza Jeżeliby w dacie zwrotu przez powoda dzierżawionych od pozwanego gruntów na gruntach tych były drzewa owocowe, to posadzenie tych drzew na łąkach było zmianą przedmiotu dzierżawy dokonaną – jak prawidłowo wskazał Sąd I instancji – niezgodnie z łączącą strony umową dzierżawy i z naruszeniem art. 696 k.c. i art. 705 k.c. Na podstawie art. 676 k.c. w zw. z art. 694 k.c. powód nie może domagać się zwrotu nakładów poniesionych na trawę zasianą na dzierżawionych przez powoda od pozwanego gruntach, na których była trawa przy rozpoczęciu dzierżawy. Nawożenie dzierżawionych gruntów stanowi nakład konieczny na te grunty, a nie ulepszenie dzierżawionych gruntów, na podstawie art. 676 k.c. w zw. z art. 694 k.c. dzierżawca może żądać zapłaty sumy odpowiadającej wartości dokonanych przez niego, a zatrzymanych przez wydzierżawiającego ulepszeń dzierżawionej rzeczy w chwili zwrotu rzeczy. więcej

Teza Zadośćuczynienie przewidziane w art. 446 § 4 k.c. jest odzwierciedleniem w formie pieniężnej rozmiaru krzywdy, na którą wpływ mają zwłaszcza: wstrząs psychiczny i cierpienia moralne wywołane śmiercią osoby bliskiej, poczucie osamotnienia pustki po jej śmierci, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, rola w rodzinie pełniona przez osobę zmarłą, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem śmierci osoby bliskiej, stopień, w jakim pokrzywdzony będzie umiał odnaleźć się w nowej rzeczywistości i zdolność do jej zaakceptowania, wiek pokrzywdzonego więcej

Teza Zgodnie z art. 4 ustawy - prawo spółdzielcze, członkami spółdzielni mieszkaniowych nie mogą być osoby takie jak powód, które upatrują swój interes jedynie w innej tj. w pomocniczej działalności spółdzielni, jeżeli nie posiadają wyżej wskazanych praw do lokalu w danej spółdzielni. więcej

Teza W doktrynie i orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że nierozpoznanie istoty sprawy odnosi się do roszczenia będącego podstawą powództwa i zachodzi, gdy sąd pierwszej instancji nie orzekł w ogóle merytorycznie o żądaniach stron, zaniechał zbadania materialnej podstawy żądania pozwu albo pominął merytoryczne zarzuty pozwanego. Niewypłacalność dłużnika w rozumieniu art. 527 k.c. oznacza stan majątku dłużnika, w którym egzekucja prowadzona zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego nie może przynieść zaspokojenia wierzytelności pieniężnej przysługującej przeciwko temu dłużnikowi. Niewypłacalność musi istnieć zarówno na datę wystąpienia ze skargą paulińską, jak i na datę orzekania przez Sąd o żądaniu wierzyciela uznania czynności prawnej dłużnika za bezskuteczną. Dowodem niewypłacalności dłużnika może, ale nie musi być nieskuteczność egzekucji prowadzona przeciwko dłużnikowi wykazana postanowieniem o jej umorzeniu. więcej

Teza Na podstawie upoważnienia ustawowego, zawartego w art. 75 ust.Prawo bankowe, bank może wypowiedzieć umowę kredytu w razie niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu lub w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej. więcej

Teza Zgodnie z art. 560 § 1 k.c. lub art. 574 § 1 k.c., ustalenia wady, po którym następuje oświadczenie woli o charakterze prawokształtującym, a więc zmieniającym dogłębnie treść relacji istniejącej dotychczas między kontrahentami. Dopiero treść takiego oświadczenia może zahamować żądanie zapłaty a nie samoistny wniosek o ustalenie istnienia wady. Konsekwentna odmowa uznania zasadności roszczeń pozwu nie może być bowiem uznana za namiastkę takiego oświadczenia woli; jego konkludentną formę ogranicza w niniejszej sprawie konkurencyjność uprawnień przysługujących odbiorcy dostawy na podstawie przepisów k.c. o umowie sprzedaży ( dostawy ), może on przecież powołać się alternatywnie na odstąpienie od umowy (ze skutkiem opisanym w art. 494 i 496 k.c.) lub żądać zmniejszenia wynagrodzenia ze skutkiem niweczącym żądanie zapłaty ceny zgłoszone przez sprzedawcę. więcej

Teza Każdy wspólnik ma niczym nieograniczone prawo, aby wystąpić ze spółki zawartej na czas nieoznaczony, wypowiadając swój udział na trzy miesiące naprzód na koniec obrachunkowego (art. 869 § 1 k.c.). W takim wypadku wspólnik występujący ze spółki nie tylko nie musi uzasadniać swej woli wypowiedzenia, ale w ogóle nie muszą zachodzić jakiekolwiek racjonalne powody takiej decyzji. Wówczas nie wymaga się nawet, aby wspólnik podawał do wiadomości spółki powody skłaniające go do wystąpienia. Spółka cywilna jest bowiem stosunkiem prawnym, w którym istotne znaczenie odgrywa przecież właśnie wzajemne zaufanie stron, a także osobiste współdziałanie wspólników dla osiągnięcia zamierzonego wspólnego celu. więcej

Teza Wierzyciel dochodzący należności od członka zarządu spółki z o. o. na zasadzie art. 299 k.s.h. nie jest zobowiązany do wykazania formalnego umorzenia postępowania egzekucyjnego przez komornika z uwagi na jego bezskuteczność; wystarczający jest w takiej sytuacji dowolny dowód, że spółka nie ma majątku, który pozwalałby na zaspokojenie wierzyciela. W rozumieniu art. 299 § 1 k.s.h. bezskuteczność egzekucji do całego majątku nie może być uznana za wyłączny środek dowodowy; jeśli egzekucja była prowadzona tylko z części majątku spółki, można przyjąć że okazała się bezskuteczna, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że także pozostały majątek spółki nie daje realnych podstaw do przyjęcia, że pozwoli na uzyskanie zaspokojenia. więcej

Teza Wierzyciel musi wykazać, iż dłużnik wiedział o istnieniu wierzyciela oraz znał skutek dokonywanej przez niego czynności w postaci usunięcia z jego majątku aktywów nadających się do zaspokojenia. Decydującą rolę odgrywają w tym względzie dowody pośrednie, albowiem w sytuacji braku bezpośrednich środków dowodowych jest możliwe dokonywanie ustaleń faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia danej sprawy w drodze domniemań faktycznych (art. 231 k.p.c.), które nie są środkiem dowodowym w ścisłym tego słowa znaczeniu, stanowią jednak dozwoloną procesowo metodę dowodzenia o faktach na podstawie innych ustalonych faktów, z wykorzystaniem zasad logicznego myślenia oraz doświadczenia życiowego. więcej

Teza Zgodnie z art. 328 § 2 k.p.c. zarzut naruszenia może znaleźć uzasadnienie w tych wyjątkowych sytuacjach, w których treść uzasadnienia uniemożliwia całkowicie dokonanie oceny, zrozumienia toku rozumowania sądu, który doprowadził do wydania orzeczenia, gdy sfera motywacyjna pozostaje nieujawniona bądź niezrozumiała lub gdy zawarte w nim rozważania pozostają całkowicie bez związku z rozpoznawaną sprawą. Nie można w szczególności przyjmować, że sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest dla strony niekorzystna. Potrzeba powołania innego biegłego powinna bowiem wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. więcej

Teza Stosownie do wskazań art. 12 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, należy wskazać, że czynności ukierunkowane na prowadzenie procesu budowlanego nie mogą jednak przejawiać się tylko w deklaracjach o zamiarze odbudowy, bądź w biernym zachowaniu poszkodowanego, który nie złożył ubezpieczycielowi oświadczenia o rezygnacji z odbudowy. Przystąpienie do odbudowy powinno znaleźć wyraz w zachowaniu, na podstawie którego byłoby rozpoznawalne, już nawet nie dla postronnego niezorientowanego obserwatora, ale dla osoby zainteresowanej i zorientowanej, że został zainicjowany proces inwestycyjny lub przynajmniej jego czynności wstępne, ukierunkowane na odtworzenie utraconego mienia. Zgodnie z art. 826 § 1 k.c., zabezpieczenie pogorzeliska jest obowiązkiem ubezpieczonego, mającym na celu zapobieżenie zwiększeniu rozmiarów szkody, a także obowiązkiem powszechnym właściciela zabudowanej nieruchomości, który nie może stwarzać stanu zagrożenia dla osób trzecich (art. 434 k.c.). więcej

Teza Zgodnie z art. 6 k.c. i 232 zd.1 k.p.c. oświadczenie pozwanego, złożone w obecności powódki i przy mniejszej lub większej aktywności w/w świadka miało w istocie charakter uznania niewłaściwego i jako takie musiało wywrzeć skutki prawne. Gdy tą drogą strona potwierdza istnienie zadłużenia, to na nią przechodzi ciężar dowodu w zakresie wykazania wad tego oświadczenia. więcej

Teza O przyczynieniu się poszkodowanego do powstania lub zwiększenia rozmiaru szkody można mówić wówczas, gdy w rozumieniu przyjętego w art. 361 k.c. związku przyczynowego zachowanie się poszkodowanego może być uznane za jedno z ogniw prowadzących do ostatecznego rezultatu w postaci szkody. O tym, czy obowiązek naprawienia szkody należy zmniejszyć z uwagi na przyczynienie się i ewentualnie w jakim stopniu decyduje sąd w procesie sędziowskiego wymiaru odszkodowania (zadośćuczynienia) w granicach zakreślonych art. 362 k.c. więcej

Teza Zgodnie z art. 355 § 2 k.c. zasady doświadczenia życiowego ( obok motywów natury dowodowej ) nie pozwalają na uznanie za udowodniony faktu uregulowania gotówką przez pozwanego kwot dochodzonych w niniejszej sprawie a konkluzja odmiennej treści stoi w sprzeczności z wzorcem należytej staranności, jakim winien wykazywać się przedsiębiorca. więcej

Teza Indywidualnie uzgodnionym postanowieniu można mówić wtedy, gdy dane postanowienie powstało poprzez wspólne uzgodnienie jego treści przez konsumenta i przedsiębiorcę, lub też zostało narzucone przedsiębiorcy przez konsumenta. Postanowieniem indywidualnie uzgodnionym w myśl przepisu art. 385 1 § 1 k.c. nie jest takie postanowienie, którego treść konsument mógł negocjować, lecz takie postanowienie, które rzeczywiście powstało na skutek indywidualnego uzgodnienia. Umowa kredytu indeksowanego mieści się w konstrukcji ogólnej umowy kredytu bankowego, stanowi jej możliwy wariant (art. 353 1 k.c. w zw. z art. 69 Prawa bankowego) i nie jest odrębnym typem umowy bankowej. więcej

Teza Odpowiedzialność Skarbu Państwa wynikającą z art. 417 k.c. powstaje wówczas, gdy łącznie spełnione są jej trzy ustawowe przesłanki, a mianowicie: bezprawność działania lub zaniechania sprawcy, szkoda oraz normalny związek przyczynowy między bezprawnym zachowaniem sprawcy, a szkodą. Przepis art. 102 k.p.c. ustanawia zasadę słuszności która jest odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Jest to rozwiązanie szczególne, wymagające do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Sytuacja ekonomiczna strony przegrywającej nie stanowi podstawy zwolnienia, na podstawie art. 102 k.p.c., z obowiązku zwrotu kosztów, chyba że na rzecz tej strony przemawiają dalsze szczególne okoliczności, które same mogłyby być niewystarczające, lecz łącznie z trudną sytuacją ekonomiczną wyczerpują znamiona wypadku szczególnie uzasadnionego. więcej

Teza Art. 446 § 4 k.c. jest podstawą do przyznania najbliższym członkom rodziny osoby zmarłej wskutek czynu niedozwolonego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a więc za szkodę niemajątkową, w odróżnieniu od przysługującego im na podstawie art. 446 § 3 k.c. odszkodowania za znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej, a więc za szkodę majątkową, spowodowaną tym zdarzeniem. Zadośćuczynienie ma wyrównywać cierpienia spowodowane przedwczesną utratą członka rodziny, skutkującą naruszeniem chronionej prawem więzi rodzinnej i prawa do życia w rodzinie jako dobra osobistego. więcej

Teza W oparciu o art. 189 k.p.c. stwierdzenie nieważności umowy przenoszącej własność nieruchomości, wiąże strony tegoż procesu - powódkę, uważającą się za rzeczywistego współwłaściciela, pozwanego przeczącego prawu powódki i pozwaną wpisaną do księgi wieczystej jako właściciel. Zgodnie z art. 227 k.p.c. pominięcie dowodu z dokumentacji bankowej, jako że okoliczność, którą strona pozwana chciała tym dowodem wykazać, nie miała – w świetle dowodu w postaci umowy przeniesienia własności oraz twierdzeń pozwanego – znaczenia prawnego. Zgodnie z art. 105 k.c., nie budzi wątpliwości, że tzw. dobra wiara drugiej strony polegająca na niewiedzy, iż pełnomocnictwo wygasło, nie jest wystarczająca do przyjęcia ważności umowy, wymagane jest bowiem ponadto wykazanie, że nie było można łatwo dowiedzieć się o wygaśnięciu pełnomocnictwa. więcej

Teza Zgodnie z art. 577 k.c. gwarancja stanowi zapewnienie, że dana rzecz jest dobrej jakości, a w wypadku wystąpienia wady w toku zgodnej z przeznaczeniem eksploatacji, zostanie ona usunięta przez naprawę lub będzie dostarczona rzecz wolną od wad. Przy gwarancji pojęcie wady akcentuje zdolność rzeczy do normalnego użytku, jaką mieć ona powinna, do normalnego, oczekiwanego funkcjonowania. więcej

Teza Powodowie nie zostali w pełni pozbawieni możliwości wykonania prawa własności nieruchomości i mogą wykonywać jednak pewne uprawnienia właścicielskie. Pozwany korzystał w objętym sporem okresie z nieruchomości powodów w zakresie odpowiadającym obecnie już uregulowanej w Kodeksie cywilnym służebności przesyłu. Z uwagi na taki charakter korzystania pozwanego, należne powodom wynagrodzenie nie mogło odpowiadać wartości zajętej nieruchomości, a tym bardziej jej wyraźnie przewyższać (art. 352 § 1 k.c.). więcej

Teza Przepis art. 365 § 1 k.p.c., chroniący tak ważną dla zachowania powagi wymiaru sprawiedliwości, a przede wszystkim bezpieczeństwa obrotu zasadę związania orzekających w sprawach sądów pomiędzy tymi samymi stronami prawomocnym wcześniejszym orzeczeniem, wyraża tzw. moc wiążącą prawomocnego orzeczenia sądu. Pojęcie to zaś zgodnie z utrwalonym w judykaturze poglądem charakteryzuje się dwoma aspektami. Pierwszy formalny odnosi się do faktu istnienia prawomocnego orzeczenia, drugi materialny przejawia się w mocy wiążącej rozstrzygnięcia zawartego w treści orzeczenia. więcej

Teza Według art. 328 § 2 k.p.c. uzasadnienie powinno zawierać wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, a mianowicie ustalenie faktów, które sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Co do zasady, przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Prawo w zasadzie nie powinno stanowić przedmiotu dowodu ( iura novit curia). Jedynie wyjątkowo dopuszcza się dowodzenie treści norm prawa krajowego, regulującego specjalistyczne dziedziny, znane stronom postępowania lub tylko jednej z nich (art. 227 § 1 k.p.c. w zw. z art. 233 k.p.c.). Art. 24 k.c. przewiduje domniemanie bezprawności działania sprawcy naruszającego dobra osobiste i dlatego dochodzący roszczeń z tytułu naruszenia dóbr osobistych nie musi udowadniać tej przesłanki, to na sprawcy ciąży obowiązek wykazania, że jego działanie było zgodne z prawem. Konstrukcję z art. 24 k.c. stosuje się także w odniesieniu do roszczeń opartych na art. 448 k.c. więcej

Teza Z art. 417 1 § 2 wynika, że odpowiedzialność Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną wydaniem niezgodnej z prawem ostatecznej decyzji administracyjnej uzależniona jest od stwierdzenia we właściwym postępowaniu niezgodności z prawem tej decyzji. W sprawie o odszkodowanie za wydanie niezgodnej z prawem ostatecznej decyzji administracyjnej trzeba zatem wykazać się stwierdzoną we właściwym postępowaniu bezprawnością decyzji stanowiącej źródło szkody. więcej

Teza Sąd przyjmując, iż szkoda po stronie powódki jest bezsporna, a powódka wymaga dalszego leczenia oraz rehabilitacji i że zgodnie z ustalonymi poglądami judykatury poszkodowanemu należy się zwrot wszelkich kosztów (art. 322 k.p.c.). więcej

Teza Ustalenia faktyczne poczynione w sprawie w zakresie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia tj. zawarcia umowy przedwstępnej i skuteczności odstąpienia od tej umowy również w stosunku do pozwanej są trafne i dokonane bez przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów wyznaczonych art. 233 § 1 k.p.c., który to przepis uprawnia sąd do oceny wiarygodności i mocy dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału. Stosownie do art. 291 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego pozwana jest współdłużnikiem upadłego, odpowiedzialnym wobec powodów na zasadach ogólnych (nie jak pozwany na zasadach układowych), z przepisu tego wynika bowiem wyraźnie, iż układ nie narusza praw wierzyciela wobec współdłużnika. Trzeba jednak wyraźnie zaznaczyć, iż zasądzenie od pozwanej należności na zasadach nieukładowych nie przesądza jeszcze tego, z jakiego majątku może w stosunku do niej może toczyć się egzekucja. więcej

Teza Niezależnie od kwalifikacji umowy (dzieło, czy roboty budowlane) podstawowym obowiązkiem przyjmującego zamówienie jest oddanie dzieła, zaś zamawiającego – zapłata wynagrodzenia za wykonane prace, o ile ich rezultat jest zgodny z umówionym (art. 627, 647, 642 § 1 k.c.).Do oddania dzieła może dojść poprzez dokonanie czynności, która w ocenie przyjmującego zamówienie świadczy o wykonaniu dzieła, np. poprzez wystawienie faktury VAT. więcej

Teza Zgodnie z art. 366 k.c. granice przedmiotowe powagi rzeczy osadzonej obejmują to co w związku z podstawą faktyczną sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia. Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. charakter zadośćuczynienia, będącego swoistą formą odszkodowania w zasadzie jednorazowego przemawia przeciwko dopuszczalności domagania się więcej niż jednego zadośćuczynienia za tę samą krzywdę, choćby jej postać uległa zmianie. więcej