Wyrok SA w Białymstoku z 7 listopada 2018 r. w sprawie o zapłatę.

Sygn. akt I ACa 501/18, I ACz 752/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący

:

SSA Magdalena Natalia Pankowiec

Sędziowie

:

SA Irena Ejsmont - Wiszowata (spr.)

SA Elżbieta Borowska

Protokolant

:

Agnieszka Charkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2018 r. w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. G.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji oraz zażalenia powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Łomży

z dnia 17 maja 2018 r. sygn. akt I C 127/18

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie IV i V o tyle, że zasądza od pozwanego na rzecz powódki tytułem odszkodowania kwotę 10.918,58 (dziesięć tysięcy dziewięćset osiemnaście i 58/100) złotych;

II.  oddala apelację w pozostałej części;

III.  umarza postępowanie zażaleniowe;

IV.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki M. G. kwotę 319 (trzysta dziewiętnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów instancji odwoławczej.

(...)

Sygn. akt I ACa 501/18

I ACz 752/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem wydanym w dniu 17 maja 2018 roku Sąd Okręgowy w Łomży uwzględnił w całości żądanie powódki M. G. o zasądzenie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, skapitalizowanej i bieżącej renty z tytułu zwiększonych potrzeb (pkt I – III) oraz w części zasądził od pozwanego – (...) SA w W. zwrot kosztów leczenia i wydatków (pkt IV i V), rozstrzygnął też o kosztach procesu zasądzając ich zwrot w kwocie 8.984 złotych na rzecz powódki.

W sprawie, jak ustalił Sąd Okręgowy bezsporne były okoliczności wypadku komunikacyjnego z dnia 30 października 2015 roku, w którym to powódka odniosła obrażenia, bezsporna była też odpowiedzialność pozwanego za skutki tego zdarzenia na podstawie art. 822 § 1 k.c. i art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2018, poz. 473 j.t.).

Uwzględnione w całości roszczenia powódki z art. 444 § 2 k.c. w zw. z art. 445 k.c. znajdowały oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym sprawy. Natomiast roszczenie z art. 441 § 1 k.c., zgłoszone przez powódkę do wysokości 11.148,58 złotych w ocenie Sądu Okręgowego nie zasługiwało na uwzględnienie w zakresie 1.575,60 złotych.

Na tę kwotę składała się wartość 834,00 złotych z tytułu wydatków na bilety, 100 złotych z tytułu wizyty powódki u kardiologa, 80 złotych z tytułu badań wymazu z nosa, 464,20 złotych z tytułu przejazdów taksówką i 97 złotych z tytułu wyżywienia we W.. Wydatki w tej części sąd uznał głównie za niewykazane w zakresie ich powiązania przyczynowo – skutkowego z wypadkiem i koniecznością dalszego leczenia.

W części, w jakiej uwzględnił sąd koszty odszkodowania zastosował art. 322 k.p.c..

Orzekając o kosztach w sprawie na zasadzie art. 100 k.p.c. Sąd obciążył nimi powódkę tylko w zakresie opłaty od nieuwzględnionego powództwa w kwocie 79 złotych, natomiast przy ustalaniu wysokości kosztów zastępstwa procesowego, sąd przyjął zasadę, iż w sytuacji zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłat, wartość zmienioną bierze się pod uwagę poczynając od następnej instancji.

Z orzeczeniem Sądu I- szej instancji nie do końca zgodziła się powódka, która w wywiedzionej apelacji zaskarżyła pkt V wyroku, w części oddalającej powództwo co do kwoty 1.575,60 złotych oraz wniosła zażalenie na rozstrzygnięcie o kosztach zawarte w pkt VIII.

Apelacja powódki została oparta na zarzutach naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. i art. 444 § 1 k.c. i zmierzała do uwzględnienia jej żądania poprzez zasądzenie dodatkowej kwoty 1575,60 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 24 lutego 2018 roku do dnia zapłaty.

Ponadto w ślad za apelacją powódka przysłała sądowi przy piśmie z dnia 22.10.2018 roku dodatkowe dokumenty wyjaśniające jej stanowisko (k. 509 i n.).

Z kolei w zażaleniu powódka wskazała na naruszenie art. 98 § 1 k.p.c., w zw. z § 2 pkt 5 Rozporządzenia M.S. z 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie i wnosiła o zasądzenie tytułem kosztów zastępstwa procesowego kwotę 11.384 złotych.

Pozwany w odpowiedzi na apelację i zażalenie powódki wnosił o ich oddalenie.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja powódki w większości zasługiwała na uwzględnienie, zaś postępowanie zażaleniowe podlegało umorzeniu z uwagi na niedopuszczalność odrębnego w związku z przyjęciem apelacji środka zaskarżenia w odniesieniu do kosztów (patrz odp. I ACa 1426/12 LEX 2500 121, I ACa 426/16 LEX 2288316).

Sąd I- szej instancji przyjmując, iż szkoda po stronie powódki jest bezsporna, a powódka wymaga dalszego leczenia oraz rehabilitacji i że zgodnie z ustalonymi poglądami judykatury poszkodowanemu należy się zwrot wszelkich kosztów, przykładowo kosztów transportu, odwiedzin osób trzecich, pielęgnacji, odżywiania szczególnego, nie uwzględnił jedynie z żądanej przez nią kwoty 11.148,58 złotych tytułem odszkodowania – kwoty 1.575,00 złotych, chociaż posłużył się przy jej ustalaniu art. 322 k.p.c..

Tymczasem, jak wynika z akt sprawy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił w ocenie Sądu Apelacyjnego także przy zastosowaniu wyżej wskazanego przepisu na ustalenie odszkodowania w znacznie wyższym zakresie, aczkolwiek nie do całości zgłoszonego żądania.

I tak powódka wnosiła o zwrot kosztów wizyty kardiologicznej w wysokości 100 złotych, a której to kwoty Sąd I- szej instancji nie uwzględnił przyjmując, iż z przeprowadzonych w sprawie opinii biegłych nie wynikało, by konsultacja kardiologiczna była następstwem wypadku z dnia 30 października 2015 roku.

Opiniujący w sprawie biegli z zakresu ortopedii i traumatologii oraz neurologii rzeczywiście nie wypowiedzieli się w kwestii zasadności konsultacji kardiologicznej (dowód z k. 158-162, 190-194). Niemniej powódka wskazała w piśmie z dnia 11.04.2018 roku (k. 415) na ten celowy wydatek, a nadto z treści załączonej kserokopii zaświadczenia lekarskiego (k.521) wynikało, „iż pozostaje ona pod opieką poradni kardiologicznej od 30.03.2016 roku z powodu wysokich wartości ciśnienia tętniczego, wynikających z reakcji na stres i dużą komponentę lękową; chora po wypadku komunikacyjnym”.

Z kolei z załączonego do pozwu na k. 76 kserokopii zaświadczenia lekarskiego wynika, że „pacjentka w dniu 30.04.2016 roku przebyła stan przedzawałowy, konsultowana i leczona kardiologicznie – prawdopodobnie następstwo stresu pourazowego. Zalecono konsultację i terapię psychologiczną. Od momentu wypadku obserwuje się zaburzenia krążeniowe w obrębie piersi i klatki piersiowej, następstwo ucisku pasów bezpieczeństwa i poduszki…”.

W oparciu o powyższe dowody zdaniem Sądu Apelacyjnego nie sposób nie dostrzec istnienia związku przyczynowo – skutkowego między szkodą komunikacyjną, a wydatkiem rzędu 100 zł., którego zwrotu powódka dochodzi w tym procesie.

W okolicznościach niniejszej sprawy związek taki istnieje również w ocenie Sądu Apelacyjnego w odniesieniu do większości kosztów przejazdu taksówkami i komunikacją miejską, tj. w zakresie łącznej kwoty 1.195,60 złotych. W sprawie bezspornym było, iż powódka nie porusza się własnym pojazdem, tylko środkami wyżej wskazanymi. Na tę okoliczność przedłożyła szereg kserokopii biletów oraz rachunków (k. 219 i n.) a także złożyła w dniu 11.04.2018 roku (dowód z k. 415 i n.) pismo procesowe wyszczególniające poniesione z tego tytułu celowe wydatki.

Sąd I- szej instancji stwierdził, iż nie jest możliwe ich dokładne zweryfikowanie, tj. powiązanie konkretnego przejazdu z konkretną medyczną, czy rehabilitacyjną wizytą. Niemniej skoro w większości posłużył się art. 322 k.p.c., to konsekwentnie nie istniały w ocenie Sądu Apelacyjnego żadne podstawy do odmowy pokrycia tych wskazanych przez powódkę wydatków w zakresie wyżej ustalonym aczkolwiek ich prawidłowe wyliczenie wskazywałoby na kwotę1.298,60 złotych. Uprawdopodobniały ten zakres przede wszystkim przytoczone w uzasadnieniu apelacji przykłady, co do związku niektórych przejazdów z wizytami lekarskimi czy konsultacjami medycznymi. Roszczenie powódki w tej części w większości zatem zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny nie znalazł natomiast podstaw do pokrycia wydatku na badania wymazu z nosa, jako pozostającego bez bezpośredniego związku z wypadkiem i dalszym leczeniem, zwłaszcza w okolicznościach, gdy powódka de facto zrezygnowała z operacji w prywatnej klinice, w której wstępnie wykonała to badanie (k. 433).

Nadto tylko w części Sąd Apelacyjny uznał za zasadne pokrycie wydatku samej powódki za wyżywienie podczas wyjazdu do W., a mianowicie do kwoty 50 złotych. Dalej idące z tego tytułu żądanie – w świetle art. 444 § 1 k.c. było nieuprawnione.

Reasumując, apelacja powódki została uwzględniona w zakresie kwoty 1.345,60 złotych, o którą to kwotę Sąd podwyższył uprzednio zasądzone przez Sąd I- szej instancji odszkodowanie, zawarte faktycznie w pkt. IV i V wyroku. Skutkowało to stosowną, częściową zmianą orzeczenia, jak w sentencji na zasadzie art. 386 § 1k.p.c. w zw. z art. 385 k.p.c.. Jednocześnie orzeczenie o kosztach w I- szej instancji zawarte w punkcie VIII Sąd uznał za prawidłowe

Natomiast o kosztach instancji odwoławczej Sąd postanowił według art. 98 k.p.c., jako że co do zasady powódka wygrała proces, ulegając tylko nieznacznie w swoim żądaniu.

(...)