Czy ma teraz prawo do tych rzeczy nadal? I w jaki sposób może to być rozwiązane?
Osoba, która opuściła wspólne miejsce zamieszkania i zostawiła rzeczy, może mieć pewne trudności z odzyskaniem praw do tych przedmiotów. W prawie cywilnym, środki dowodowe, takie jak faktury, umowy, są kluczowe w ustalaniu własności przedmiotów. Jeżeli dana osoba jest w stanie udowodnić, że przedmiot jest jej własnością, może ubiegać się o jego zwrot.
Odnosząc się do wspomnianego Art 6 kc, odnosi się on do zasad ogólnych prawa cywilnego i zobowiązań prawnych, ale bez konkretnego kontekstu trudno jest jednoznacznie powiązać go z opisaną sytuacją.
Co do „porzucenia rzeczy” i nabycia własności rzeczy niczyjej, zgodnie z art. 180 kc i 181 kc, jest to możliwe, ale warunki są ścisłe. Rzecz musi być porzucona przez właściciela (art. 180 § 1 kc), a to porzucenie musi być jednoznaczne. W przypadku rzeczy niczyjej, nabycie własności następuje poprzez zasiedzenie, co jest regulowane przez art. 181 kc.
Można to potraktować jako darowiznę swojego udziału we współwłasności na Twoją rzecz, a odwołanie darowizny nie jest takie proste.
Co do darowizny, aby była ona ważna, musi zostać zawarta w formie aktu notarialnego (art. 89 kc). W tej sytuacji, brak formalnego potwierdzenia darowizny może stanowić przeszkodę w traktowaniu pozostawienia rzeczy jako darowizny.
Podsumowując, osoba, która chce odzyskać przedmioty, będzie musiała udowodnić ich własność, co może być utrudnione w przypadku braku odpowiednich dokumentów. Jeżeli jest to możliwe, zalecałbym zgromadzenie wszystkich dostępnych dowodów oraz świadków mogących potwierdzić własność przedmiotów.