Art. 434. § 1. Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego jedynie:
1) wtedy, gdy wniesiono na jego niekorzyść środek odwoławczy, oraz
2) w granicach zaskarżenia, chyba że ustawa nakazuje wydanie orzeczenia
niezależnie od granic zaskarżenia, oraz
3) w razie stwierdzenia uchybień podniesionych w środku odwoławczym, chyba że
środek odwoławczy nie pochodzi od oskarżyciela publicznego lub pełnomocnika
i nie podniesiono w nim zarzutów albo ustawa nakazuje wydanie orzeczenia
niezależnie od podniesionych zarzutów.
§ 2. Środek odwoławczy wniesiony na niekorzyść oskarżonego może
spowodować orzeczenie także na korzyść oskarżonego, jeżeli zachodzą przesłanki
określone w art. 440 lub art. 455.
§ 3. (uchylony)
§ 4. W przypadku skazania z zastosowaniem art. 60 § 3 lub 4 Kodeksu karnego
lub art. 36 § 3 Kodeksu karnego skarbowego sąd odwoławczy może orzec na
niekorzyść oskarżonego, i to niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych
zarzutów, także wówczas, jeżeli środek odwoławczy wniesiono wyłącznie na korzyść
oskarżonego, który po wydaniu wyroku odwołał lub w istotny sposób zmienił swoje
wyjaśnienia lub zeznania. Nie dotyczy to jednak przypadku zasadnego podniesienia
zarzutu obrazy prawa materialnego lub stwierdzenia przez sąd odwoławczy
okoliczności uzasadniających uchylenie orzeczenia, określonych w art. 439 § 1.
§ 5. (uchylony)

Kodeks Postępowania Karnego art. 434