Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa organizację i funkcjonowanie służby zagranicznej, a
także szczególne prawa i obowiązki osób wchodzących w jej skład.

art. 2. więcej Art. 2. 1. W skład służby zagranicznej wchodzą:
1) członkowie korpusu służby cywilnej zatrudnieni w ministerstwie obsługującym
ministra właściwego do spraw zagranicznych;
2) niebędące członkami korpusu służby cywilnej osoby zatrudnione w służbie
zagranicznej;
3) pełnomocni przedstawiciele Rzeczypospolitej Polskiej w innym państwie lub
przy organizacji międzynarodowej;
4) osoby wykonujące zadania z zakresu dyplomacji ekonomicznej.
2. W skład służby zagranicznej nie wchodzą:
1) (uchylony)
2) osoby zatrudnione w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie umowy o pracę zawartej zgodnie z prawem państwa przyjmującego;
3) osoby zatrudnione w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony – wykonywania funkcji na
placówce przez członka rodziny – chyba że są one członkami korpusu służby
cywilnej;
4) konsul honorowy, o którym mowa w ustawie określonej w art. 4 pkt 3.

Art. 2a. 1. W służbie zagranicznej, w tym na stanowiskach, o których mowa
w art. 28a ust. 1, nie może być zatrudniona osoba, która w okresie od dnia 22 lipca
1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. pracowała lub pełniła służbę w organach
bezpieczeństwa państwa lub była współpracownikiem tych organów w rozumieniu ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2020 r. poz. 306, 284 i 322).
2. Przepis ust. 1 stosuje się także do niebędących członkami służby zagranicznej osób:
1) o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3,
2) zatrudnionych w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
umowy o pracę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320),
3) zatrudnionych w ministerstwie obsługującym ministra właściwego do spraw
zagranicznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 września 1982 r.
o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 537),
4) zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych nadzorowanych przez ministra
właściwego do spraw zagranicznych,
5) zatrudnionych w komórkach organizacyjnych zapewniających merytoryczną
obsługę zadań ministra właściwego do spraw członkostwa Rzeczypospolitej
Polskiej w Unii Europejskiej
– o ile osoby te są obywatelami polskimi.

art. 3. więcej Art. 3. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do osób wchodzących w skład
służby zagranicznej, zwanych dalej „członkami służby zagranicznej”, z wyłączeniem
żołnierzy pełniących służbę w placówkach zagranicznych, stosuje się przepisy ustawy
z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 265 i 285).

art. 4. więcej Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) ambasadorze – oznacza to, mianowanego w trybie określonym w Konstytucji,
pełnomocnego przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej w innym państwie lub
przy organizacji międzynarodowej;
2) placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej „placówką
zagraniczną” − oznacza to przedstawicielstwo dyplomatyczne, stałe
przedstawicielstwo przy organizacji międzynarodowej, konsulat generalny,
konsulat, wicekonsulat, agencję konsularną, instytut polski lub inną placówkę
podległą ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mającą siedzibę poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
3) konsulu − oznacza to konsula Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy
z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. z 2020 r. poz. 195 i 1086);
4) służbie cywilnej – oznacza to służbę cywilną, w rozumieniu ustawy z dnia 21
listopada 2008 r. o służbie cywilnej;
5) państwie przyjmującym – oznacza to państwo przyjmujące w rozumieniu
Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych, sporządzonej w
Wiedniu dnia 18 kwietnia 1961 r. (Dz. U. z 1965 r. poz. 232);
6) członkach rodziny – oznacza to małżonka, dzieci własne, dzieci małżonka,
przysposobione oraz inne dzieci wzięte na utrzymanie i wychowanie w ramach
rodzin zastępczych, w wieku do 18 lat bądź będące w wieku określonym
odrębnymi przepisami dotyczącymi zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych, a
także osoby niepełnosprawne wymagające stałej opieki członka służby
zagranicznej.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Służbą zagraniczną kieruje minister właściwy do spraw zagranicznych.
2. Służba zagraniczna działa w ministerstwie obsługującym ministra właściwego
do spraw zagranicznych i w placówkach zagranicznych.
3. (uchylony)
4. Osoby wykonujące zadania z zakresu dyplomacji ekonomicznej podlegają
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.

art. 6. więcej Art. 6. 1. W służbie zagranicznej tworzy się stanowisko dyrektora generalnego
służby zagranicznej.
2. Dyrektor generalny służby zagranicznej jest dyrektorem generalnym urzędu w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej,
wykonującym także zadania określone w ustawie.
2a. Dyrektor generalny służby zagranicznej wykonuje zadania dyrektora
generalnego urzędu wobec członków służby zagranicznej oraz członków korpusu
służby cywilnej, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3.
3. Dyrektorem generalnym służby zagranicznej może zostać osoba posiadająca
stopień dyplomatyczny, o którym mowa w art. 8.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Zadania służby zagranicznej wykonują:
1) personel dyplomatyczno-konsularny, który stanowią, z zastrzeżeniem ust. 2,
członkowie służby zagranicznej posiadający stopień dyplomatyczny;
2) personel pomocniczy;
3) personel obsługi.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dyrektor generalny służby
zagranicznej może powierzyć obowiązki członka personelu dyplomatycznokonsularnego na czas określony osobie, która spełnia wymagania określone w art. 12
ust. 1 pkt 2–5, oddelegowanej lub wyznaczonej, za zgodą dyrektora generalnego
służby zagranicznej, w trybie określonym w odrębnych przepisach, do służby
zagranicznej – zatrudniając ją na podstawie umowy o pracę i nadając jej odpowiedni
stopień dyplomatyczny.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Ustanawia się, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 2, następujące stopnie
dyplomatyczne w służbie zagranicznej:
1) ambasador tytularny;
2) radca – minister;
3) I radca;
4) radca;
5) I sekretarz;
6) II sekretarz;
7) III sekretarz;
8) attaché.
2. Najniższym stopniem dyplomatycznym jest stopień attaché.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Stopnie dyplomatyczne są jednocześnie stanowiskami pracy, a w
placówkach zagranicznych funkcjami, na których członek personelu dyplomatycznokonsularnego wykonuje czynności służbowe.
2. Zatrudnienie członka personelu dyplomatyczno-konsularnego na stanowisku
kierowniczym w służbie zagranicznej, o którym mowa w art. 27 ust. 2 pkt 1, nie
powoduje zmiany posiadanego stopnia dyplomatycznego.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Stosunek służbowy oraz wynikające z niego prawa i obowiązki
żołnierzy pełniących służbę w placówkach zagranicznych określają odrębne przepisy.
2. Osobom wyznaczonym do wykonywania zadań Ministra Obrony Narodowej
w placówce zagranicznej nadaje się stopień dyplomatyczny:
1) attaché obrony (wojskowego, morskiego, lotniczego) albo
2) zastępcy attaché obrony (wojskowego, morskiego, lotniczego).
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych i Minister Obrony Narodowej
określą, w drodze zarządzenia, szczególne zasady wykonywania obowiązków służbowych przez osoby, o których mowa w ust. 1, a także organizację i funkcjonowanie w placówkach zagranicznych ataszatów obrony, z uwzględnieniem przepisów o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

Art. 10a. 1. Zadania z zakresu dyplomacji ekonomicznej wykonują wyznaczeni
przez ministra właściwego do spraw gospodarki:
1) członkowie korpusu służby cywilnej lub
2) osoby niebędące członkami służby cywilnej
– które spełniają wymagania określone w art. 12 ust. 1 pkt 4 i 5.
2. Osobom, o których mowa w ust. 1, dyrektor generalny służby zagranicznej
nadaje stopień dyplomatyczny w terminie 14 dni od wyznaczenia przez ministra
właściwego do spraw gospodarki.
3. Czynności z zakresu prawa pracy wobec osób, o których mowa w ust. 1,
dokonuje minister właściwy do spraw gospodarki.
4. Osobom, o których mowa w ust. 1 pkt 1, udziela się urlopu bezpłatnego na
czas wykonywania zadań z zakresu dyplomacji ekonomicznej.
5. Minister właściwy do spraw zagranicznych i minister właściwy do spraw
gospodarki określą, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady wykonywania
obowiązków służbowych przez osoby, o których mowa w ust. 1.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Stopnie dyplomatyczne, z zastrzeżeniem ust. 2, nadaje dyrektor
generalny służby zagranicznej.
2. Stopień ambasadora tytularnego, na wniosek dyrektora generalnego służby
zagranicznej, nadaje minister właściwy do spraw zagranicznych.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Stopień dyplomatyczny można, z zastrzeżeniem ust. 2, art. 7 ust. 2
oraz art. 18 ust. 1, nadać członkowi służby zagranicznej, który:
1) odbył, z zastrzeżeniem art. 40 ust. 2, aplikację dyplomatyczno-konsularną, o
której mowa w art. 38, albo jest urzędnikiem służby cywilnej lub ukończył
Krajową Szkołę Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej Lecha Kaczyńskiego;
2) złożył egzamin dyplomatyczno-konsularny;
3) zna co najmniej dwa języki obce;
4) posiada tytuł magistra lub równorzędny;
5) wykazuje się odpowiednim stanem zdrowia psychicznego i fizycznego.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach członkowi służby zagranicznej
niespełniającemu wymagań określonych w ust. 1 pkt 1–4, w związku z
wykonywaniem zadań w placówce zagranicznej, można nadać stopień dyplomatyczny
na czas niezbędny do wykonywania tych zadań.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje badań lekarskich, jakim podlega członek służby zagranicznej ubiegający
się o stopień dyplomatyczny,
2) rodzaje dokumentów potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w
ust. 1 pkt 3 i 5
– mając na względzie charakter zadań wykonywanych przez członków personelu
dyplomatyczno-konsularnego.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Nadanie kolejnego, wyższego stopnia dyplomatycznego członkowi
personelu dyplomatyczno-konsularnego następuje stosownie do przebiegu służby,
posiadanych kwalifikacji zawodowych i oceny służbowej:
1) na wniosek lub po zasięgnięciu opinii kierującego placówką zagraniczną – w
stosunku do członka personelu dyplomatyczno-konsularnego wykonującego
zadania w placówce zagranicznej;
2) na wniosek bezpośredniego przełożonego po uzyskaniu pozytywnej oceny
służbowej – w stosunku do członków personelu dyplomatyczno-konsularnego,
innych niż wymienieni w pkt 1.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach członkowi personelu
dyplomatyczno-konsularnego, który otrzymał pozytywną ocenę służbową, można
nadać wyższy stopień dyplomatyczny na czas określony, nie dłuższy niż rok, z
pominięciem kolejności nadawanych stopni i z zawieszeniem na ten czas
dotychczasowego stopnia.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Członek personelu dyplomatyczno-konsularnego, przy otrzymaniu po
raz pierwszy stopnia dyplomatycznego, składa ślubowanie następującej treści:
„Przyrzekam i zobowiązuję się godnie reprezentować Rzeczpospolitą
Polską, dbać o jej interesy i dobre imię, rzetelnie i sumiennie wykonywać
powierzone mi obowiązki.”
2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
zagranicznych i po zasięgnięciu opinii Szefa Służby Cywilnej, określi, w drodze
zarządzenia, tryb, formę i ceremoniał nadania stopnia dyplomatycznego oraz składania ślubowania, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając historyczne tradycje i zwyczaje dyplomatyczne.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Przedstawicielstwem dyplomatycznym w innym państwie lub stałym
przedstawicielstwem przy organizacji międzynarodowej kieruje ambasador, a do
czasu objęcia placówki zagranicznej przez ambasadora – kierownik
przedstawicielstwa, którego wyznacza, spośród członków personelu dyplomatycznokonsularnego, i odwołuje minister właściwy do spraw zagranicznych.
1a. W odniesieniu do Stałego Przedstawicielstwa Rzeczypospolitej Polskiej przy
Unii Europejskiej czynności, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
zagranicznych wykonuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej.
2. Placówką zagraniczną, inną niż wymieniona w ust. 1, kieruje kierownik
placówki zagranicznej, którego wyznacza, spośród personelu dyplomatycznokonsularnego, i odwołuje minister właściwy do spraw zagranicznych na wniosek
dyrektora generalnego służby zagranicznej.

art. 16. więcej Art. 16. Kierujący placówką zagraniczną:
1) jest przełożonym wszystkich członków służby zagranicznej w kierowanej przez
niego placówce zagranicznej oraz osób, o których mowa w art. 2 ust. 2;
2) odpowiada przed dyrektorem generalnym służby zagranicznej za prawidłowe
gospodarowanie mieniem, przestrzeganie dyscypliny finansów publicznych,
przestrzeganie przepisów, w szczególności przepisów prawa pracy oraz
przepisów dotyczących tajemnic ustawowo chronionych;
3) odpowiada za bezpieczeństwo placówki zagranicznej i zapewnia jej ochronę, z
wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia
24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach
porządkowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 431 i 956) oraz w art. 3 pkt 1 lit. f ustawy
z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 384,
695 i 1610).

art. 17. więcej Art. 17. 1. Ambasadora mianuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych, zaakceptowany przez
Prezesa Rady Ministrów.
1a. Stałego Przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej przy Unii Europejskiej
mianuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wspólny wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz ministra właściwego do spraw członkostwa
Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaakceptowany przez Prezesa Rady Ministrów.
2. Ambasador, z zastrzeżeniem art. 16 pkt 2, podlega służbowo ministrowi
właściwemu do spraw zagranicznych.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, formę i tryb wydawania
poleceń ambasadorowi, kierując się zadaniami służby zagranicznej, zadaniami
związanymi z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej
i potrzebami polityki państwa.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Dyrektor generalny nawiązuje z ambasadorem, który przed
mianowaniem nie był członkiem służby zagranicznej, stosunek pracy na podstawie
powołania, na czas pełnienia funkcji ambasadora, nadając mu, z zastrzeżeniem art. 11
ust. 2, na ten czas stopień dyplomatyczny.
2. Odwołanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ambasadora, o którym
mowa w ust. 1, jest równoznaczne z odwołaniem w rozumieniu przepisów prawa pracy.

art. 19. więcej Art. 19. Ambasador w państwie przyjmującym, w zakresie swoich
pełnomocnictw, w szczególności:
1) reprezentuje Rzeczpospolitą Polską;
2) chroni interesy Rzeczypospolitej Polskiej oraz jej obywateli, zgodnie z prawem
międzynarodowym i prawem państwa przyjmującego;
3) uczestniczy w czynnościach przedstawicieli organów władzy publicznej w
zakresie prowadzonych przez nich negocjacji i podejmowanych działań,
zapewnia współdziałanie tych przedstawicieli, dba o zgodność ich czynności
z założeniami polskiej polityki zagranicznej, a także udziela im pomocy i
współdziała z nimi w zakresie ich zadań w stosunkach z państwem
przyjmującym;
4) działa na rzecz promocji Polski, a zwłaszcza polskiej kultury, nauki i gospodarki;
5) udziela pomocy i współdziała w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań
przez członków służby zagranicznej oraz innych osób delegowanych do
załatwienia określonych spraw w państwie przyjmującym;
6) nadzoruje działalność wszystkich placówek zagranicznych w państwie przyjmującym;
7) prowadzi rokowania z państwem przyjmującym;
8) popiera przyjazne stosunki między Rzecząpospolitą Polską a państwem
przyjmującym;
9) zaznajamia się z warunkami, wydarzeniami i działalnością prowadzoną przez
państwo przyjmujące i przekazuje właściwym organom władzy publicznej
Rzeczypospolitej Polskiej informacje na ten temat.

art. 20. więcej Art. 20. Ambasador przy organizacji międzynarodowej, zwanej dalej
„organizacją”, w szczególności:
1) reprezentuje Rzeczpospolitą Polską wobec organizacji;
2) utrzymuje łączność między Rzecząpospolitą Polską a organizacją;
3) prowadzi rokowania z organizacją i w ramach organizacji;
4) zaznajamia się z działalnością prowadzoną przez organizację i przekazuje
właściwym organom władzy publicznej Rzeczypospolitej Polskiej informację na
temat jej działalności;
5) zapewnia udział Rzeczypospolitej Polskiej w pracach organizacji;
6) chroni interesy Rzeczypospolitej Polskiej, jej obywateli oraz polskich osób
prawnych w stosunkach z organizacją;
7) popiera realizację celów i zasad organizacji przez współpracę z organizacją i w
ramach organizacji;
8) uczestniczy, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz w zakresie
przedmiotu działalności organizacji, w czynnościach przedstawicieli organów
władzy publicznej w zakresie prowadzonych przez nich negocjacji
i podejmowanych działań, zapewnia współdziałanie tych przedstawicieli, dba o
zgodność ich czynności z założeniami polskiej polityki zagranicznej, a także
udziela im pomocy i współdziała z nimi w zakresie ich zadań w stosunkach
z organizacją.

art. 21. więcej Art. 21. (uchylony).

art. 22. więcej Art. 22. (uchylony).

art. 23. więcej Art. 23. 1. Placówki zagraniczne podlegają okresowej inspekcji wykonywanej
na polecenie dyrektora generalnego służby zagranicznej.
2. (uchylony)

art. 24. więcej Art. 24. 1. Stanowisko w służbie zagranicznej wyznacza i odwołuje ze
stanowiska dyrektor generalny służby zagranicznej.
2. Jeżeli wyznaczenie stanowiska pociąga za sobą zmianę miejsca pobytu
członka służby zagranicznej, wyznaczenie stanowiska następuje z wyprzedzeniem nie
krótszym niż 3 miesiące, chyba że na skrócenie tego okresu członek służby
zagranicznej wyraził zgodę lub jeśli za skróceniem okresu przemawiają szczególne
potrzeby służby zagranicznej.

Art. 24a. (uchylony).

art. 25. więcej Art. 25. Przeniesienia, o których mowa w art. 62 i 63 ustawy z dnia 21 listopada
2008 r. o służbie cywilnej, urzędnika służby cywilnej do służby zagranicznej dokonuje
dyrektor generalny urzędu w porozumieniu z dyrektorem generalnym służby
zagranicznej.

art. 26. więcej Art. 26. (uchylony).

art. 27. więcej Art. 27. 1. Wynagrodzenie członków służby zagranicznej składa się z
wynagrodzenia określonego dla członków korpusu służby cywilnej, z tym że
członkom personelu dyplomatyczno-konsularnego przysługuje dodatek służby
zagranicznej z tytułu posiadanego stopnia dyplomatycznego.
2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
zagranicznych, po zasięgnięciu opinii Szefa Służby Cywilnej, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) stanowiska w służbie zagranicznej, w tym stanowiska kierownicze w służbie
zagranicznej, z uwzględnieniem porównywalności stanowisk pracy personelu
dyplomatyczno-konsularnego ze stanowiskami w służbie cywilnej oraz
stanowiska personelu pomocniczego i personelu obsługi – z uwzględnieniem
specyfiki zadań wykonywanych na tych stanowiskach,
2) mnożniki do ustalenia wynagrodzenia zasadniczego członków korpusu służby zagranicznej,
3) mnożniki dodatku służby zagranicznej,
4) mnożniki dodatku z tytułu zajmowania stanowiska kierowniczego w ramach
personelu dyplomatyczno-konsularnego
– kierując się specyfiką i charakterem zadań służby zagranicznej.

art. 28. więcej Art. 28. (uchylony).

Art. 28a. 1. Na kierownicze stanowisko w urzędzie obsługującym ministra
właściwego do spraw zagranicznych, będące wyższym stanowiskiem w służbie
cywilnej, może zostać powołany członek personelu dyplomatyczno-konsularnego lub
inna osoba spełniająca wymagania określone w art. 12 ust. 1 pkt 2–5, którzy spełniają
dodatkowo wymagania określone w art. 53 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej.
2. Na stanowisko zastępcy dyrektora biura w urzędzie obsługującym ministra
właściwego do spraw zagranicznych może zostać powołany także członek personelu
pomocniczego lub inna osoba spełniająca wymagania określone w art. 12 ust. 1 pkt 4
i 5, którzy spełniają dodatkowo wymagania określone w art. 53 ustawy z dnia 21
listopada 2008 r. o służbie cywilnej.
3. Na stanowiska dyrektorów biur do spraw budżetu i finansów,
administracyjnych i majątkowych placówek zagranicznych, a także informatyki w
urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych może zostać
powołany także członek personelu pomocniczego lub inna osoba spełniająca
wymagania określone w art. 12 ust. 1 pkt 4 i 5, którzy spełniają dodatkowo wymagania
określone w art. 53 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej.
Art. 28b. Obsadzanie kierowniczych stanowisk w placówkach zagranicznych
następuje w trybie określonym w art. 18 ust. 1 albo w art. 24.

Art. 28c. W przypadku umów o pracę zawieranych na czas określony w celu
wykonywania zadań w placówce zagranicznej art. 251 ustawy z dnia 26 czerwca 1974
r. – Kodeks pracy nie stosuje się. Jednakże umowa zawarta w tym celu, w tym z osobą
podejmującą po raz pierwszy pracę w służbie cywilnej, może być zawarta na czas
nieprzekraczający 6 lat. Ponowne zawarcie takiej umowy jest możliwe po upływie co
najmniej 6 miesięcy od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy o pracę
zawartej w celu wykonywania zadań w placówce zagranicznej.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Warunki pracy w placówkach zagranicznych powinny zapewniać
prawidłowe i godne wykonywanie zadań służby zagranicznej.
2. Członek służby zagranicznej wykonujący obowiązki służbowe w placówce
zagranicznej może otrzymać, na swój pisemny wniosek, wynagrodzenie w walucie
państwa przyjmującego.
3. Członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w
placówce zagranicznej przysługuje dodatek zagraniczny na pokrycie zwiększonych
kosztów związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych w placówce
zagranicznej, uwzględniający poziom kosztów utrzymania w państwie przyjmującym.
4. Członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w
placówce zagranicznej zapewnia się:
1) nieodpłatne korzystanie z lokalu mieszkalnego odpowiedniego do sytuacji
rodzinnej członka służby zagranicznej oraz częściowy zwrot kosztów jego
eksploatacji;
2) pokrycie kosztów podróży przesiedleniowej, w tym przewozu mienia, oraz, raz
na 2 lata, podróży urlopowej do kraju członka służby zagranicznej i członków
jego rodziny, a także zwrot kosztów podróży i przewozu w przypadkach
szczególnych i losowych;
3) zwrot uzasadnionych, udokumentowanych kosztów leczenia w państwie
przyjmującym oraz kosztów leczenia przebywających z nim stale za granicą
członków rodziny;
4) zwrot opłat za naukę dzieci ze względu na szczególne warunki państwa
przyjmującego, jeżeli nie mają one możliwości uczęszczania do bezpłatnej
publicznej szkoły typu podstawowego lub średniego;
5) zasiłek adaptacyjny, na pokrycie kosztów zagospodarowania się w państwie
przyjmującym;
6) ryczałt z tytułu używania do celów służbowych samochodów osobowych i
motocykli niebędących własnością pracodawcy.
5. Ambasadorowi, którego małżonek przebywa wraz z nim na placówce
zagranicznej i nie jest zatrudniony na podstawie art. 31 ust. 1, przysługuje dodatek na
pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania rodziny.
5a. Przepis ust. 5 stosuje się do konsula, który kieruje konsulatem generalnym,
konsulatem, wicekonsulatem lub agencją konsularną.
6. Do osób niepełnosprawnych wymagających stałej opieki członka służby
zagranicznej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące dzieci członka służby
zagranicznej.

art. 30. więcej Art. 30. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość i szczegółowe zasady przyznawania i wypłaty dodatku zagranicznego,
2) rodzaje, wysokość, tryb i szczegółowe zasady przyznawania świadczeń, o
których mowa w art. 29 ust. 4 i 5
– uwzględniając funkcje dyplomatyczne lub konsularne na placówce, specyfikę
państw przyjmujących i kierując się potrzebą zachowania warunków socjalnobytowych porównywalnych do warunków posiadanych przez członków korpusu
dyplomatycznego lub konsularnego innych państw, a także mając na względzie
wypadki szczególne, takie jak związane ze zgonami lub innymi wyjątkowymi
wydarzeniami rodzinnymi.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Jeżeli wymagają tego szczególne potrzeby służby zagranicznej,
małżonkowie oraz osoby pozostające ze sobą w stosunku pokrewieństwa lub
powinowactwa oraz w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli mogą być, za
zgodą dyrektora generalnego służby zagranicznej, zatrudnione w tej samej placówce
zagranicznej, nawet gdyby powstał między nimi stosunek podległości służbowej.
2. Małżonek ambasadora nie może podejmować zatrudnienia poza granicami
kraju w czasie pełnienia funkcji przez współmałżonka, z zastrzeżeniem ust. 1.
3. Przepis ust. 2 stosuje się do małżonka konsula, który kieruje konsulatem
generalnym, konsulatem, wicekonsulatem lub agencją konsularną.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Jeżeli wymagają tego potrzeby służby zagranicznej, członek służby
zagranicznej wykonuje pracę poza normalnymi godzinami pracy, a w wyjątkowych
przypadkach także w niedziele i święta, bez prawa do oddzielnego wynagrodzenia i
prawa do czasu wolnego w zamian za czas przepracowany.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do członków służby zagranicznej będących
kobietami w ciąży oraz do członków służby zagranicznej sprawujących pieczę nad
osobami wymagającymi stałej opieki lub opiekujących się dziećmi w wieku do 8 lat,
chyba że na taką pracę wyrażą oni zgodę.
3. Członek służby zagranicznej ma prawo do nieprzerwanego 11-godzinnego
odpoczynku.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Członek służby zagranicznej wykonujący obowiązki służbowe w
placówce zagranicznej, jeżeli wymagają tego szczególne potrzeby służby
zagranicznej, obowiązany jest wykonywać polecenia kierującego placówką
niezwiązane z pełnioną funkcją.
2. Członek służby zagranicznej wykonujący obowiązki służbowe w placówce
zagranicznej, jeżeli wymagają tego potrzeby służby zagranicznej, może być czasowo
przeniesiony do innej placówki zagranicznej. Czas tego przeniesienia nie powinien
przekraczać 6 miesięcy.
3. Członkowi personelu dyplomatyczno-konsularnego, w przypadku, o którym
mowa w ust. 2, jeżeli czas przeniesienia przekracza 3 miesiące, przysługuje
wynagrodzenie przewidziane dla stopnia dyplomatycznego lub funkcji
dyplomatycznej, na których okresowo wypełnia obowiązki, jeżeli jest ono wyższe od
dotychczasowego.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Członkowi personelu dyplomatyczno-konsularnego po 10 latach
pozostawania w służbie zagranicznej przysługuje urlop dodatkowy w wymiarze 6 dni
roboczych, a po 20 latach – 12 dni roboczych.
2. Członkowi służby zagranicznej w okresie służby w placówce zagranicznej w
miejscu o klimacie szczególnie szkodliwym dla zdrowia przysługuje, w okresie służby
w tej placówce, urlop dodatkowy w wymiarze 5 dni roboczych rocznie.
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz miejsc o
klimacie szczególnie szkodliwym dla zdrowia przebywających w nich na placówkach
zagranicznych członków służby zagranicznej.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Do urlopu wypoczynkowego członka służby zagranicznej
wykonującego obowiązki służbowe w placówce zagranicznej nie wlicza się
przypadających w tym okresie dni niebędących dniami pracy w państwie
przyjmującym.
2. Członkowi służby zagranicznej, wykonującemu obowiązki służbowe w
placówce zagranicznej, jeżeli przemawia za tym interes służby zagranicznej, może
być, za jego zgodą, udzielony urlop wypoczynkowy łącznie za 2 lata kalendarzowe,
zamiast dwóch corocznych urlopów wypoczynkowych.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Członek służby zagranicznej nie może podejmować zatrudnienia lub
wykonywać innych zajęć zarobkowych bez pisemnej zgody dyrektora generalnego
służby zagranicznej.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia,
warunki:
1) ogłaszania przez członków służby zagranicznej prac naukowych i
publicystycznych związanych ze stosunkami międzynarodowymi, a także
rozpowszechniania w środkach masowego przekazu wiadomości dotyczących
takich stosunków lub służby zagranicznej, w tym udzielania wywiadów i
ogłaszania prac naukowych,
2) przyjmowania upominków i innych świadczeń o podobnym charakterze
– biorąc pod uwagę interes służby zagranicznej i tradycje w dyplomacji oraz
zapewnienie rozwoju intelektualnego i naukowego członków służby zagranicznej.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Członek służby zagranicznej za naruszenie obowiązków służbowych
odpowiada dyscyplinarnie na zasadach określonych w przepisach o służbie cywilnej,
z zastrzeżeniem ust. 2–4.
1a. Karami dyscyplinarnymi stosowanymi wobec członków służby zagranicznej są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) nagana z ostrzeżeniem;
4) nagana z pozbawieniem możliwości awansowania przez okres 2 lat do wyższej
kategorii zaszeregowania;
5) obniżenie kategorii zaszeregowania;
6) wydalenie z pracy w służbie zagranicznej.
2. W służbie zagranicznej działa rzecznik dyscyplinarny służby zagranicznej,
będący rzecznikiem dyscyplinarnym w rozumieniu przepisów o służbie cywilnej.
3. Do ambasadorów, o których mowa w art. 18 ust. 1, nie stosuje się przepisów
art. 114 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej.
4. W placówce zagranicznej postępowanie wyjaśniające może prowadzić
zamiast rzecznika dyscyplinarnego służby zagranicznej członek personelu
dyplomatyczno-konsularnego wyznaczony, na wniosek rzecznika, przez dyrektora
generalnego służby zagranicznej.

art. 38. więcej Art. 38. 1. W celu przygotowania do służby zagranicznej osób nieposiadających
stopnia dyplomatycznego ustanawia się odbywaną w ministerstwie obsługującym
ministra właściwego do spraw zagranicznych aplikację dyplomatyczno-konsularną,
trwającą rok.
2. Program aplikacji dyplomatyczno-konsularnej przygotowuje dyrektor
generalny służby zagranicznej po zasięgnięciu opinii Szefa Służby Cywilnej.
3. Przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej dotyczące
służby przygotowawczej stosuje się odpowiednio.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Aplikantem dyplomatyczno-konsularnym może zostać osoba, będąca
obywatelem polskim, spełniająca wymagania określone w art. 12 ust. 1 pkt 3–5.
2. Nabór na aplikację jest otwarty oraz odbywa się w drodze konkursu. Konkurs
ma na celu sprawdzenie poziomu wiedzy ogólnej i stopnia znajomości języka obcego
u kandydatów oraz ich predyspozycji i przydatności do pracy w służbie zagranicznej,
przy czym sprawdzenie wiedzy odbywane jest z zachowaniem zasady anonimowości.
3. Ogłoszenie o konkursie na aplikację zamieszcza w Biuletynie Informacji
Publicznej dyrektor generalny służby zagranicznej, który konkurs organizuje i
przeprowadza.
4. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi w drodze rozporządzenia
szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 2, z
uwzględnieniem przeprowadzania testów, w tym testów psychologicznych, treści i
formy wniosku o przyjęcie na aplikację dyplomatyczno-konsularną, z możliwością
wykorzystania elektronicznych środków przekazu danych.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Aplikację dyplomatyczno-konsularną organizuje i przeprowadza
dyrektor generalny służby zagranicznej.
2. Dyrektor generalny służby zagranicznej może skrócić okres aplikacji
dyplomatyczno-konsularnej lub zwolnić z obowiązku jej odbywania osobę spełniającą
warunki, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3–5, której doświadczenie zawodowe w
sferze stosunków zagranicznych gwarantuje fachowe wykonywanie obowiązków
członka personelu dyplomatyczno-konsularnego służby zagranicznej.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Aplikacja dyplomatyczno-konsularna kończy się egzaminem
dyplomatyczno-konsularnym.
2. Celem egzaminu dyplomatyczno-konsularnego jest sprawdzenie wiedzy,
kwalifikacji i posiadania predyspozycji niezbędnych do wykonywania obowiązków
członka personelu dyplomatyczno-konsularnego.
3. Absolwent Krajowej Szkoły Administracji Publicznej im. Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego oraz urzędnik służby cywilnej,
spełniający wymogi, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3–5, a także osoba, o której
mowa w art. 40 ust. 2, mogą przystąpić do egzaminu dyplomatyczno-konsularnego
bez konieczności odbycia aplikacji dyplomatyczno-konsularnej.
4. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia,
organizację aplikacji dyplomatyczno--konsularnej, sposób dokumentowania
znajomości języków obcych oraz szczegółowe zasady i tryb dopuszczenia do
egzaminu dyplomatyczno-konsularnego oraz zakres tego egzaminu, ze szczególnym
uwzględnieniem sposobu powoływania członków komisji egzaminacyjnej, wysokości
ich wynagrodzenia oraz sposobu przeprowadzania egzaminu
dyplomatyczno--konsularnego, z zachowaniem zasady anonimowości przy
sprawdzaniu wiedzy i z uwzględnieniem możliwości powtarzania egzaminu.

art. 42. więcej Art. 42. (uchylony).

art. 43. więcej Art. 43. 1. Zamówienia publiczne, o wartości od ponad 3000 euro do 200 000
euro składane przez placówkę zagraniczną na roboty budowlane, dostawy lub usługi
wykonywane poza granicami kraju, wymagają uprzedniej zgody dyrektora
generalnego służby zagranicznej, która określa również zakres uprawnień kierującego
placówką zagraniczną przy udzielaniu zamówienia.
2. (uchylony)

art. 44. więcej Art. 44. W ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. Nr 9, poz. 59, z
1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1986 r. Nr 36, poz. 180, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1995 r. Nr
83, poz. 417, z 1998 r. Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532 oraz z 2000 r. Nr 122,
poz. 1322) w art. 1 dodaje się § 4 w brzmieniu:
„§4. Mężczyzna i kobieta, będący obywatelami polskimi przebywającymi za granicą
mogą zawrzeć małżeństwo przed konsulem lub przed osobą wyznaczoną do wykonywania funkcji konsula.".

art. 45. więcej Art. 45. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr
31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i
Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400
i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z
1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98,
poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 131, poz. 860, Nr 155,
poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483 i Nr 70, poz. 778 oraz z 2000
r. Nr 6, poz. 69, Nr 66, poz. 787 i Nr 109, poz. 1165) w art. 47 skreśla się wyrazy „urzędników służby dyplomatyczno-konsularnej oraz".

art. 46. więcej Art. 46. W ustawie z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz.U. Nr 9, poz. 34, z 1997 r. Nr 114, poz. 739, z 1998 r. Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr
52, poz. 532, z 2000 r. Nr 120 poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 42, poz. 475) wprowadza się
następujące zmiany :
1) art. 2 otrzymuje brzmienie:
„Art. 2 .1. Konsulem może być mianowany ten kto :
1) jest obywatelem polskim i korzysta z pełni praw publicznych,
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
3) jest nieskazitelnego charakteru oraz ze względu na posiadane kwalifikacje i praktykę zawodową daje rękojmię należytego wykonywania obowiązków służbowych, zgodnie z prawem i interesami Rzeczypospolitej Polskiej,
4) posiada tytuł magistra lub równorzędny,
5) nie był karany za przestępstwo popełnione z winy umyślnej,
6) spełnia inne wymogi określone w przepisach o pracownikach służby dyplomatyczno-konsularnej.
2. Jeżeli wymagają tego potrzeby służby, wykonywanie funkcji konsula
można powierzyć osobie, która nie spełnia wymogów określonych w
ust. 1 w pkt. 4.";
2) art. 9 otrzymuje brzmienie:
„Art. 9. Ilekroć w ustawie jest mowa o obywatelach polskich, odnosi się to, z wyłączeniem przepisów art. 11-13, 16, 23-26, odpowiednio do osób prawnych, instytucji i innych polskich jednostek organizacyjnych.";
3) art. 12 i 13 otrzymują brzmienie:
„Art. 12. 1. Konsul, o ile nie zabrania tego prawo państwa przyjmującego, z urzędu
podejmuje przed sądami lub innymi władzami tego państwa czynności
niezbędne dla ochrony praw i interesów obywateli polskich, jeżeli z
powodu nieobecności lub innej ważnej przyczyny nie mogą oni w odpowiednim czasie bronić swoich praw i interesów, ani nie ustanowili
pełnomocników. O podjęciu tych czynności konsul zawiadamia niezwłocznie osobę zainteresowaną.
2. Konsul, za zgodą ministra właściwego do spraw zagranicznych i na
podstawie udzielonego pełnomocnictwa może zastępować lub zapewniać zastępstwo obywateli polskich przed sądami i innymi organami
państwa przyjmującego w celu ochrony praw i interesów reprezentowanych osób, o ile nie zabrania tego prawo państwa przyjmującego.
3. Przyjęcie pełnomocnictwa konsul może uzależnić od dostarczenia dokumentów oraz wskazania innych dowodów i okoliczności potwierdzających istnienie wymagających ochrony praw i interesów obywatela
polskiego, a ponadto od złożenia na piśmie zobowiązania do pokrycia
poniesionych kosztów.
Art. 13. Konsul czuwa, aby obywatele polscy zatrzymani, aresztowani lub w inny
sposób pozbawieni wolności w państwie przyjmującym mieli zapewnioną ochronę prawną i traktowanie zgodne z prawem tego państwa oraz z
prawem i zwyczajami międzynarodowymi. W szczególności może podejmować następujące działania :
1) zwracać się do sądów i innych organów państwa przyjmującego o
udzielenie informacji o przyczynach zatrzymania, aresztowania lub
pozbawienia wolności w inny sposób, a zwłaszcza o zarzutach
stawianych tym obywatelom,
2) odwiedzać tych obywateli oraz porozumiewać się z nimi w inny sposób,
3) na wniosek obywatela ułatwiać mu porozumiewanie się z rodziną i
innymi osobami bliskimi.";
4) art. 15 otrzymuje brzmienie:
„Art. 15. Konsul wykonuje czynności dotyczące zabezpieczenia i realizacji spadków lub innych należności przysługujących Skarbowi Państwa.";
5) art. 22 otrzymuje brzmienie:
„Art. 22. Konsul wykonuje czynności konsularne na podstawie upoważnienia ministra właściwego do spraw zagranicznych, a w stosunku do czynności określonych w art. 19 ust. 1-3, art. 20 i 21 upoważnienia ministra właściwego
do spraw zagranicznych wydanego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw sprawiedliwości.";
6) w art. 23 w ust. 1:
a) w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem,
b) dodaje się pkt. 3 w brzmieniu:
Ñ3) wydaje zastępcze dokumenty podróży obywatelom innych państw oraz
udziela wiz uprawniających do wjazdu do innych państw.";
7) art. 25 otrzymuje brzmienie:
„Art. 25. Konsul :
1) wydaje decyzje o przyjęciu oświadczenia w sprawie wyboru i odzyskania obywatelstwa polskiego,
2) wydaje decyzje w sprawie uznania za osobę pochodzenia polskiego
w rozumieniu ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji
(Dz.U. Nr 106, poz. 1118 oraz z 2001 r. Nr 42, poz. 475),
3) przyjmuje od osób zamieszkałych w okręgu konsularnym podania
o nadanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej obywatelstwa polskiego oraz podania o wyrażenie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.";
8) art. 28 otrzymuje brzmienie:
„Art. 28. 1. Konsul wykonuje funkcje w odniesieniu do statków podnoszących polską banderę oraz ich załóg, pasażerów i ładunków, a w szczególności:
1) kontroluje, czy statek jest uprawniony do podnoszenia bandery polskiej oraz wystawia statkowi, który otrzymał polską przynależność,
tymczasowe świadectwo polskiej przynależności statku,
2) przeprowadza inspekcje statku lub występuje z wnioskiem do organu administracji państwa, w którego porcie przebywa statek, o
przeprowadzenie inspekcji lub przeglądów statku związanych z
przedłużeniem ważności międzynarodowych świadectw,
3) przedłuża termin ważności dokumentów bezpieczeństwa statku i
dokumentów dotyczących ochrony środowiska morskiego,
4) wydaje statkom o polskiej przynależności dokumenty przewidziane
w odrębnych przepisach oraz przedłuża termin ich ważności,
5) wystawia książeczki żeglarskie oraz przedłuża termin ich ważności,
6) w razie uszkodzenia lub innego wypadku morskiego statku udziela
pomocy w organizowaniu akcji ratowniczej oraz podejmuje czynności niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa uratowanych
osób, jak również zabezpieczenia ich mienia oraz ładunku i mienia statku, a także interesów armatora polskiego,
7) przyjmuje protesty morskie oraz przesłuchuje kapitana i innych
członków załogi, a także pasażerów na okoliczność wypadku morskiego,
8) uczestniczy przy wszelkich czynnościach podejmowanych na statku przez władze państwa przyjmującego związanych z zatrzymaniem, aresztowaniem lub pozbawieniem wolności w inny sposób członka załogi statku względnie pasażera albo zajęcia mienia znajdującego się na statku,
9) zapewnia opiekę i pomoc prawną członkom załogi statku w razie
ich zatrzymania, aresztowania lub pozbawienia wolności w inny
sposób, a także przy rozpatrywaniu przez sądy i organy administracyjne państwa przyjmującego spraw dotyczących tych osób,
10) udziela pomocy członkom załogi statku pozostałym na lądzie z
powodu choroby lub z innych przyczyn oraz umożliwia im powrót
do Rzeczypospolitej Polskiej,
11) podejmuje interwencje w razie dyskryminowania przez władze
państwa przyjmującego statku lub członków jego załogi.
2. O czynnościach, o których mowa w ust. 1 pkt. 1-3, konsul powiadamia
polską instytucję klasyfikacyjną i urząd morski właściwy dla portu macierzystego statku.
3. Szczegółowy zakres funkcji, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.";
9) art. 30 otrzymuje brzmienie:
„Art. 30. Konsul odmówi wykonania czynności, która byłaby sprzeczna z prawem
lub zasadami współżycia społecznego.";
10) dodaje się art. 32a w brzmieniu:
„Art. 32a. Konsul prowadzi, w szczególności w formie zapisu elektronicznego,
rejestry spraw, rejestry czynności konsularnych jak również inne rejestry określone odrębnymi przepisami i przetwarza umieszczone w nich
dane osobowe na zasadach określonych w przepisach odrębnych.".

art. 47. więcej Art. 47. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz.U. z 1998 r. Nr
119, poz. 773, z 1999 r. Nr 45, poz. 437, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 93, poz. 1027 i Nr
110, poz. 1167 oraz z 2001 r. Nr 56, poz. 580 i Nr 76, poz. 813) w art. 6 w ust. 1:
1) w pkt 7 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem;
2) dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
Ñ8) udzielania zamówień o wartości od ponad 3.000 EURO do 200.000 EURO przez
placówkę zagraniczną Rzeczypospolitej Polskiej na towary i usługi wykonywane
poza granicami kraju, określonych w przepisach o służbie zagranicznej.".

art. 48. więcej Art. 48. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych
(Dz.U Nr 156, poz. 777) wprowadza się, następujące zmiany:
1) art. 3 otrzymuje brzmienie:
„Art. 3. Szczegółowy zakres działania i organizację Instytutu określa statut Instytutu nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów, na
wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych - z uwzględnieniem
organizacji i funkcjonowania służby zagranicznej.";
2) w art. 5 w ust. 2 wyrazy „Ministra Spraw Zagranicznych" zastępuje się wyrazami
„ministra właściwego do spraw zagranicznych";
3) w art. 6 w ust. 2 wyrazy „Minister Spraw Zagranicznych" zastępuje się wyrazami
„minister właściwy do spraw zagranicznych";
4) w art. 7:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Oddział zamiejscowy tworzy, w drodze rozporządzenia, minister właściwy
do spraw zagranicznych, na wniosek Dyrektora Instytutu, po zasięgnięciu
opinii Rady Instytutu - z uwzględnieniem możliwości zatrudnienia na terenie
działania oddziału pracowników o odpowiednich kwalifikacjach.",
b) w ust. 3 wyrazy „Ministra Spraw Zagranicznych" zastępuje się wyrazami „ministra
właściwego do spraw zagranicznych";
5) w art. 10 wyrazy „Minister Spraw Zagranicznych" zastępuje się wyrazami „minister
właściwy do spraw zagranicznych";
6) w art. 11:
a) wyrazy „Minister Spraw Zagranicznych" zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw zagranicznych",
b) wyrazy „Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami „ministrem
właściwym do spraw pracy",
c) kropkę zastępuje się myślnikiem i dodaje się wyrazy „kierując się charakterem
zadań Instytutu.";
7) w art. 12 wyrazy „Minister Spraw Zagranicznych" zastępuje się wyrazami „minister
właściwy do spraw zagranicznych".

art. 49. więcej Art. 49. W ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (Dz.U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802) w art.
1904 dodaje się § 2a w brzmieniu:
„§2a. Warunek, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie dotyczy członków służby zagranicznej."

art. 50. więcej Art. 50. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483,
Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255) w art. 111 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Wyższą Komisję Dyscyplinarną powołuje Prezes Rady Ministrów.
2. W skład Wyższej Komisji Dyscyplinarnej wchodzi 15 członków powoływanych
przez Prezesa Rady Ministrów na okres 6 lat, w tym 12 członków powoływanych
na wniosek Szefa Służby Cywilnej spośród urzędników służby cywilnej oraz 3
członków powoływanych przez dyrektora generalnego służby zagranicznej spośród członków personelu dyplomatyczno-konsularnego. Członkowie Wyższej Komisji Dyscyplinarnej pełnią swoje funkcje do czasu powołania ich następców.".

art. 51. więcej Art. 51. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz.U. Nr 106, poz. 1118 oraz z 2001 r.
Nr 42, poz. 475) w art. 5 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Minister właściwy do spraw zagranicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o uznanie za osobę pochodzenia polskiego oraz szczegółowy tryb postępowania w
sprawach wydawania przez konsula decyzji o uznaniu za osobę pochodzenia polskiego w rozumieniu ustawy.".

art. 52. więcej Art. 52. Ambasadorowie pełniący swoje funkcje w dniu wejścia ustawy w życie
pełnią je na zasadach dotychczasowych do czasu odwołania w trybie określonym w
Konstytucji.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Z dniem wejścia ustawy w życie:
1) członkowie korpusu służby cywilnej zatrudnieni w Ministerstwie Spraw
Zagranicznych stają się członkami służby zagranicznej;
2) osoby zatrudnione w placówkach zagranicznych, z wyłączeniem osób, o których
mowa w art. 2 ust. 2, stają się członkami służby zagranicznej;
3) dyrektor generalny w Ministerstwie Spraw Zagranicznych staje się dyrektorem
generalnym służby zagranicznej;
4) pracownicy oddelegowani lub wyznaczeni, w trybie określonym w przepisach
odrębnych, do pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych lub w placówkach
zagranicznych, z dniem wejścia ustawy w życie, stają się członkami personelu
dyplomatyczno-konsularnego zatrudnionymi na podstawie umowy o pracę w
służbie zagranicznej; przepisy art. 54 stosuje się odpowiednio.
2. Z dniem wejścia ustawy w życie osoby, o których mowa w ust. 1 i art. 2 ust.
2, wykonują swoje obowiązki na dotychczasowych warunkach.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Osobom zatrudnionym w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i w
placówkach zagranicznych, spełniającym wymagania określone w art. 12 ust. 1 pkt 4
i 5 oraz znającym przynajmniej jeden język obcy, odpowiednio dyrektor generalny
służby zagranicznej lub minister właściwy do spraw zagranicznych, w terminie 3
miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie, nada, z zastrzeżeniem ust. 4, stopień
dyplomatyczny odpowiedni do zajmowanego stanowiska, biorąc pod uwagę stopień
służbowy nadany na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24
marca 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników służby
dyplomatyczno-konsularnej (Dz. U. poz. 90), przy czym osoby, które przed
zatrudnieniem w placówce zagranicznej nie były zatrudnione w Ministerstwie Spraw
Zagranicznych stopień dyplomatyczny otrzymują na czas określony, do dnia
odwołania z placówki zagranicznej.
2. Osoby wykonujące obowiązki służbowe w placówce zagranicznej wykonują
je do czasu odwołania z placówki zagranicznej, pełniąc funkcje posiadane w dniu
wejścia ustawy w życie.
3. Osobom, które w dniu wejścia w życie ustawy nie posiadają stopnia
służbowego nadanego na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów,
określonego w ust. 1, lub też nie spełniają wymagań określonych w art. 12 ust. 1 pkt 4
i 5 oraz nie znają języka obcego, dyrektor generalny służby zagranicznej wyznacza, z
zastrzeżeniem ust. 4, stanowisko, przy czym osobom, które przed zatrudnieniem w
placówce zagranicznej nie były zatrudnione w Ministerstwie Spraw Zagranicznych –
dyrektor generalny służby zagranicznej wyznacza stanowisko na czas określony, do
dnia odwołania z placówki zagranicznej.
4. Wyznaczenie stanowiska osobom, które nie spełniają wymogu określonego w
art. 12 ust. 1 pkt 3, następuje na okres nie dłuższy niż 5 lat od dnia wejścia ustawy w
życie.

art. 55. więcej Art. 55. W okresie 5 lat od dnia wejścia ustawy w życie określony w art. 12 ust.
1 pkt 1 wymóg odbycia aplikacji dyplomatyczno-konsularnej uważa się za spełniony
także w przypadku, gdy doświadczenie zawodowe danej osoby w sferze stosunków
zagranicznych gwarantuje fachowe wykonywanie obowiązków członka personelu
dyplomatyczno-konsularnego służby zagranicznej.

art. 56. więcej Art. 56. Prowadzone z udziałem konsula postępowania w sprawach
spadkowych, wszczęte i niezakończone do dnia wejścia ustawy w życie, toczą się
według przepisów dotychczasowych.

art. 57. więcej Art. 57. Minister właściwy do spraw zagranicznych może wyrazić zgodę na
utrzymanie zatrudnienia poza granicami kraju przez zatrudnionego w dniu wejścia w
życie ustawy małżonka ambasadora albo małżonka konsula kierującego urzędem
konsularnym.

art. 58. więcej Art. 58. Do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych, określonych w
ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 2 lat od dnia wejścia ustawy w życie,
zachowują moc przepisy rozporządzenia Rady Ministrów, o którym mowa w art. 54
ust. 1, i przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy określonej w art. 4 pkt 4
– w zakresie niesprzecznym z niniejszą ustawą.

art. 59. więcej Art. 59. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
tym że art. 42, w zakresie, w jakim dotyczy utworzenia środka specjalnego w celu
wsparcia inwestycji i utrzymania placówek zagranicznych, oraz art. 43 wchodzą w
życie z dniem 1 stycznia 2002 r.