Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) ambasadorze – oznacza to, mianowanego w trybie określonym w Konstytucji,
pełnomocnego przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej w innym państwie lub
przy organizacji międzynarodowej;
2) placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej „placówką
zagraniczną” − oznacza to przedstawicielstwo dyplomatyczne, stałe
przedstawicielstwo przy organizacji międzynarodowej, konsulat generalny,
konsulat, wicekonsulat, agencję konsularną, instytut polski lub inną placówkę
podległą ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mającą siedzibę poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
3) konsulu − oznacza to konsula Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy
z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. z 2020 r. poz. 195 i 1086);
4) służbie cywilnej – oznacza to służbę cywilną, w rozumieniu ustawy z dnia 21
listopada 2008 r. o służbie cywilnej;
5) państwie przyjmującym – oznacza to państwo przyjmujące w rozumieniu
Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych, sporządzonej w
Wiedniu dnia 18 kwietnia 1961 r. (Dz. U. z 1965 r. poz. 232);
6) członkach rodziny – oznacza to małżonka, dzieci własne, dzieci małżonka,
przysposobione oraz inne dzieci wzięte na utrzymanie i wychowanie w ramach
rodzin zastępczych, w wieku do 18 lat bądź będące w wieku określonym
odrębnymi przepisami dotyczącymi zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych, a
także osoby niepełnosprawne wymagające stałej opieki członka służby
zagranicznej.

Ustawa o służbie zagranicznej art. 4