Ustawa z dnia 15 grudnia 2016 r. o Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej

art. 1. więcej Art. 1. 1. Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej
„Prokuratorią Generalną”, stoi na straży praw i interesów Rzeczypospolitej Polskiej,
w tym praw i interesów Skarbu Państwa, oraz mienia państwowego nienależącego do
Skarbu Państwa.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej wykonuje zadania określone w przepisach
odrębnych. Do decyzji administracyjnych wydawanych przez Prezesa Prokuratorii
Generalnej stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256) o decyzjach wydawanych
przez ministra.
3. Prezes Prokuratorii Generalnej może wchodzić w skład komitetów
powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów.
4. Nadzór nad Prezesem Prokuratorii Generalnej sprawuje Prezes Rady
Ministrów.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Obsługę Prokuratorii Generalnej oraz Prezesa Prokuratorii Generalnej
zapewnia Urząd Prokuratorii Generalnej.
2. Siedzibą Urzędu Prokuratorii Generalnej jest miasto stołeczne Warszawa.

art. 3. więcej Art. 3. Prezes Prokuratorii Generalnej składa corocznie Sejmowi, w terminie do
dnia 31 marca, sprawozdanie ze swojej działalności oraz działalności Prokuratorii
Generalnej w poprzednim roku kalendarzowym.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Do zadań Prokuratorii Generalnej należy:
1) wyłączne zastępstwo Skarbu Państwa przed Sądem Najwyższym;
2) zastępstwo Skarbu Państwa przed sądami powszechnymi i polubownymi;
3) zastępstwo organów administracji rządowej przed sądami powszechnymi
i Sądem Najwyższym;
4) zastępstwo Skarbu Państwa, państwowych jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej albo organów administracji rządowej
przed sądami administracyjnymi;
5) zastępstwo Rzeczypospolitej Polskiej przed sądami, trybunałami i innymi
organami orzekającymi w stosunkach międzynarodowych;
6) zastępstwo osób prawnych, o których mowa w art. 12 ust. 1, przed sądami
powszechnymi, polubownymi i Sądem Najwyższym;
7) przedstawianie sądom powszechnym, sądom administracyjnym, Sądowi
Najwyższemu, Trybunałowi Konstytucyjnemu istotnych dla spraw poglądów;
8) przygotowywanie na wniosek Prezesa Rady Ministrów raportów, analiz
i stanowisk obejmujących zagadnienia prawne, dotyczące w szczególności
projektów aktów normatywnych, czynności prawnych dokonywanych przez
podmioty państwowe, a także orzeczeń sądowych zapadających w sprawach
dotyczących Rzeczypospolitej Polskiej;
9) wydawanie opinii prawnych;
10) wydawanie opinii o projektach aktów normatywnych dotyczących istotnych
praw i interesów Rzeczypospolitej Polskiej, w tym Skarbu Państwa, oraz
organów wymiaru sprawiedliwości, a także regulujących postępowania przed
sądami, trybunałami i innymi organami orzekającymi;
11) przygotowywanie rekomendacji i wzorów co do czynności prawnych lub ich części;
12) udział w negocjacjach i mediacjach;
13) prowadzenie działalności wydawniczej i szkoleniowej w zakresie ochrony praw
i interesów Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Prezes Rady Ministrów może wyznaczyć Prokuratorię Generalną do
zastępowania Rady Ministrów lub ministra w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym.
3. Prokuratoria Generalna nie wykonuje zastępstwa w postępowaniu karnym.
Prokuratoria Generalna może, na uzasadniony wniosek podmiotu reprezentującego
Skarb Państwa lub państwowej jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości
prawnej, przejąć zastępstwo w postępowaniu karnym, jeżeli wymaga tego ochrona
ważnych praw lub interesów Skarbu Państwa. Przepisy art. 7 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio.
4. Do zadań Prezesa Prokuratorii Generalnej należy:
1) rozstrzyganie sporów dotyczących praw i interesów Skarbu Państwa między
państwowymi jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej;
2) rozstrzyganie sporów kompetencyjnych w zakresie reprezentacji procesowej
Skarbu Państwa;
3) organizacja Sądu Polubownego przy Prokuratorii Generalnej.

art. 5. więcej Art. 5. Prokuratoria Generalna jest niezależna w zakresie wykonywanych zadań.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Przy wykonywaniu zadań Prokuratoria Generalna i Prezes Prokuratorii
Generalnej współdziałają z:
1) organami władzy publicznej;
2) państwowymi jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości
prawnej;
3) organami jednostek samorządu terytorialnego i innymi podmiotami w zakresie,
w jakim wykonują zadania z zakresu administracji rządowej;
4) innymi podmiotami uprawnionymi na podstawie odrębnych przepisów do
reprezentowania Skarbu Państwa lub Rzeczypospolitej Polskiej;
5) państwowymi osobami prawnymi i osobami zastępowanymi, o których mowa
w art. 12 ust. 2.
2. Prokuratoria Generalna i Prezes Prokuratorii Generalnej mogą żądać od
podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4, informacji i dokumentów, w tym
stanowiących tajemnicę prawnie chronioną, niezbędnych do wykonywania ich zadań.

Art. 6a. 1. Do przetwarzania danych osobowych, w tym danych, o których
mowa w art. 9 ust. 1 i art. 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku
z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich
danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/679”, w celu realizacji ustawowych zadań Prokuratorii
Generalnej oraz Prezesa Prokuratorii Generalnej określonych w ustawie oraz
w ustawie z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1302, 1309, 1571 i 1655 oraz z 2020 r. poz. 284), przepisy
art. 15 ust. 1 i 3 i art. 19 rozporządzenia 2016/679 stosuje się w zakresie, w jakim nie
narusza to tajemnicy Prokuratorii Generalnej, o której mowa w rozdziale 4.
2. Wystąpienie z żądaniem, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia
2016/679, nie wpływa na wykonywanie zadań Prokuratorii Generalnej lub Prezesa
Prokuratorii Generalnej.
3. Przepisu art. 21 ust. 1 rozporządzenia 2016/679 nie stosuje się w przypadku
danych osobowych pozyskanych przez Prokuratorię Generalną w związku
z udzielaniem pomocy prawnej podmiotom, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 i 3.
4. Prezes Prokuratorii Generalnej dokonuje przeglądu danych osobowych pod
względem niezbędności ich przechowywania:
1) co 2 lata – w odniesieniu do danych przetwarzanych w związku z realizacją przez
Prezesa Prokuratorii Generalnej zadań, o których mowa w ustawie z dnia
16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym;
2) co 10 lat – w odniesieniu do danych przetwarzanych w związku z realizacją
przez Prokuratorię Generalną lub Prezesa Prokuratorii Generalnej pozostałych zadań ustawowych.
5. Prezes Prokuratorii Generalnej na wniosek osoby, której dane dotyczą,
informuje o ograniczeniach, o których mowa w ust. 1–3.
6. Obowiązek zachowania tajemnicy Prokuratorii Generalnej, o której mowa
w rozdziale 4, nie ustaje w przypadku gdy z żądaniem ujawnienia informacji
uzyskanych przez Prokuratorię Generalną w związku z dokonaniem czynności,
o których mowa w art. 38 ust. 1, występuje Prezes Urzędu Ochrony Danych
Osobowych.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Prokuratoria Generalna wykonuje zastępstwo Skarbu Państwa
reprezentowanego przez organy i podmioty, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia
16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym, zwane dalej
„podmiotami reprezentującymi Skarb Państwa”.
2. Zastępstwo Skarbu Państwa wykonywane przez Prokuratorię Generalną jest
obowiązkowe do zakończenia sprawy:
1) w sprawach rozpoznawanych w pierwszej instancji przez sąd okręgowy;
2) w sprawach:
a) o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
b) o stwierdzenie zasiedzenia
– jeżeli wartość przedmiotu sprawy przekracza kwotę 1 000 000 zł;
3) w sprawach rozpoznawanych przez sądy polubowne, niezależnie od tego, czy
miejsce postępowania przed tym sądem znajduje się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, czy poza jej granicami lub nie jest oznaczone;
4) w sprawach o uchylenie wyroku sądu polubownego oraz uznanie albo
stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego lub ugody przed nim
zawartej.
3. W sprawach wymienionych w ust. 2 pkt 2 obowiązkowe zastępstwo Skarbu
Państwa przez Prokuratorię Generalną nie ustaje mimo obniżenia się w toku sprawy
wartości przedmiotu sprawy do kwoty 1 000 000 zł lub poniżej.
4. Prokuratoria Generalna nie wykonuje zastępstwa w postępowaniu o nadanie
klauzuli wykonalności.
5. Prokuratoria Generalna może przejąć zastępstwo Skarbu Państwa w każdej
sprawie, jeżeli wymaga tego ochrona ważnych praw lub interesów Skarbu Państwa.
Przejęcie zastępstwa Skarbu Państwa może nastąpić w każdym stadium postępowania.
6. Stanowisko Prokuratorii Generalnej w przedmiocie przejęcia albo odmowy
przejęcia zastępstwa Skarbu Państwa jest wiążące. Prokuratoria Generalna
zawiadamia sąd o przejęciu zastępstwa Skarbu Państwa. Do zawiadomienia
Prokuratoria Generalna załącza jego odpisy dla stron lub uczestników postępowania.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Prokuratoria Generalna może, z urzędu lub na wniosek, przekazać
wykonywanie zastępstwa podmiotowi reprezentującemu Skarb Państwa, jeżeli ze
względu na charakter sprawy zastępstwo Skarbu Państwa przez Prokuratorię
Generalną nie jest konieczne.
2. Prokuratoria Generalna zawiadamia podmiot reprezentujący Skarb Państwa
o stanowisku w przedmiocie przekazania wykonywania zastępstwa w terminie 7 dni
od dnia otrzymania wniosku. Stanowisko w przedmiocie przekazania albo odmowy
przekazania sprawy jest wiążące.
3. Przekazanie wykonywania zastępstwa może nastąpić w każdym stadium
postępowania.
4. Jeżeli przekazanie wykonywania zastępstwa nastąpiło przed wszczęciem
postępowania, podmiot reprezentujący Skarb Państwa zawiadamia sąd o przejęciu
zastępstwa wraz z pismem wszczynającym postępowanie. Do zawiadomienia sądu
o przejęciu zastępstwa załącza się jego odpisy dla stron lub uczestników
postępowania.
5. Jeżeli przekazanie wykonywania zastępstwa nastąpiło po wszczęciu
postępowania, Prokuratoria Generalna zawiadamia sąd o przekazaniu zastępstwa
podmiotowi reprezentującemu Skarb Państwa. Do zawiadomienia sądu o przekazaniu
zastępstwa Prokuratoria Generalna załącza jego odpisy dla stron lub uczestników
postępowania. Do czasu zawiadomienia sądu o przekazaniu sprawy zastępstwo
w sprawie wykonuje Prokuratoria Generalna.
6. W przypadku przekazania podmiotowi reprezentującemu Skarb Państwa
wykonywania zastępstwa zastępstwo przed Sądem Najwyższym wykonuje
Prokuratoria Generalna.

art. 9. więcej Art. 9. Jeżeli wymaga tego ochrona ważnych praw lub interesów
Rzeczypospolitej Polskiej Prokuratoria Generalna może przejąć zastępstwo na
uzasadniony wniosek organów administracji rządowej przed sądami powszechnymi
i Sądem Najwyższym. Przepisy art. 7 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio.

art. 10. więcej Art. 10. Jeżeli wymaga tego ochrona ważnych praw lub interesów
Rzeczypospolitej Polskiej, Prokuratoria Generalna może przejąć zastępstwo
w postępowaniach przed sądami administracyjnymi na uzasadniony wniosek organu
administracji rządowej, jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej
lub podmiotu reprezentującego Skarb Państwa. Przepisy art. 7 ust. 5 i 6 stosuje się
odpowiednio.

art. 11. więcej Art. 11. 1. W postępowaniach przed sądami, trybunałami i innymi organami
orzekającymi w stosunkach międzynarodowych Prokuratoria Generalna bierze udział
na wezwanie organu władzy publicznej we współdziałaniu z właściwym organem.
2. W postępowaniach przed sądami, trybunałami i innymi organami
orzekającymi w stosunkach międzynarodowych Prokuratoria Generalna może
również, na wniosek organu władzy publicznej, przejąć zastępstwo Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli wymaga tego ochrona ważnych praw lub interesów Rzeczypospolitej Polskiej. W takim przypadku przepisy art. 7 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio. Prezes Rady Ministrów może polecić Prokuratorii Generalnej wykonywanie zastępstwa
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W postępowaniach przed organami sądowymi Unii Europejskiej i Trybunałem
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) Prokuratoria Generalna
współpracuje z ministrem właściwym do spraw członkostwa Rzeczypospolitej
Polskiej w Unii Europejskiej.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Prokuratoria Generalna może wykonywać zastępstwo:
1) innych niż Skarb Państwa państwowych osób prawnych;
2) osób prawnych z udziałem Skarbu Państwa;
3) osób prawnych z udziałem państwowych osób prawnych.
2. Prokuratoria Generalna wykonuje zastępstwo osób określonych w przepisach
wydanych na podstawie ust. 3 lub w poleceniu Prezesa Rady Ministrów, o którym
mowa w ust. 8, zwanych dalej „osobami zastępowanymi”.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, osoby prawne,
których zastępstwo wykonuje Prokuratoria Generalna, mając na względzie przedmiot
działalności osoby zastępowanej, znaczenie prowadzonej działalności dla interesów
Rzeczypospolitej Polskiej, zapewnienie ochrony praw i interesów osób
zastępowanych, zasady prawa konkurencji oraz poszanowanie praw akcjonariuszy mniejszościowych.
4. Prokuratoria Generalna wykonuje, aż do zakończenia sprawy, zastępstwo osób
określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 przed:
1) sądami powszechnymi – w sprawach cywilnych rozpoznawanych w pierwszej
instancji przez sąd okręgowy,
2) sądami polubownymi – w sprawach
– w których wartość przedmiotu sprawy przekracza kwotę 5 000 000 zł.
5. Zastępstwo, o którym mowa w ust. 4 w przypadku:
1) państwowych osób prawnych jest obowiązkowe;
2) osób prawnych z udziałem Skarbu Państwa oraz osób prawnych z udziałem
państwowych osób prawnych jest wykonywane za zgodą, która ma charakter generalny.
6. Na wniosek osoby prawnej określonej w przepisach wydanych na podstawie
ust. 3 Prokuratoria Generalna może również przejąć jej zastępstwo w każdej sprawie
cywilnej. Przepisy art. 7 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio.
7. Jeżeli wymaga tego ochrona ważnych praw i interesów dotyczących mienia
państwowego Prokuratoria Generalna na polecenie Prezesa Rady Ministrów
przejmuje, w sprawie cywilnej, zastępstwo osoby prawnej wskazanej w ust. 1, za jej
zgodą, bez względu na wartość przedmiotu sprawy.
8. Przejęcie zastępstwa, o którym mowa w ust. 6 i 7, może nastąpić w każdym
stadium postępowania. Prokuratoria Generalna zawiadamia sąd o przejęciu
zastępstwa, dołączając odpowiednio wniosek osoby zastępowanej lub polecenie
Prezesa Rady Ministrów oraz zgodę osoby zastępowanej na przejęcie zastępstwa. Do
zawiadomienia Prokuratoria Generalna załącza jego odpisy dla stron lub uczestników postępowania.
9. W sprawach, o których mowa w ust. 4 pkt 1, ust. 6 i 7, Prokuratoria Generalna
wykonuje zastępstwo również przed Sądem Najwyższym.
10. Do wykonywania zastępstwa osób zastępowanych przepisy o zastępstwie
Skarbu Państwa stosuje się odpowiednio.
11. Wykonywanie zastępstwa osoby zastępowanej jest odpłatne. Osoba
zastępowana, uiszcza na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej opłaty
w sposób i w wysokości określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 27 pkt 2 lit. a.

art. 13. więcej Art. 13. Prokuratoria Generalna nie wykonuje zastępstwa, o którym mowa
w art. 12, w:
1) postępowaniach uregulowanych przepisami części pierwszej księgi pierwszej
tytułu VII działów IVa–IVe ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.);
2) postępowaniach uregulowanych przepisami działu IX rozdziału 3 ustawy
z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. poz. 2019
oraz z 2020 r. poz. 288);
3) postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności;
4) sprawach, w których inna osoba zastępowana, państwowa osoba prawna, Skarb
Państwa lub organ administracji rządowej jest stroną, interwenientem ubocznym
albo interwenientem głównym.

art. 14. więcej Art. 14. Jeżeli ze względu na charakter sprawy zastępstwo przez Prokuratorię
Generalną nie jest konieczne, Prokuratoria Generalna może, na wniosek osoby
zastępowanej, przekazać tej osobie wykonywanie zastępstwa, o którym mowa
w art. 12 ust. 4, a w przypadku, o którym mowa w art. 35, również zastępstwa,
o którym mowa w art. 12 ust. 7. Przepisy art. 8 ust. 2–5 stosuje się odpowiednio.

art. 15. więcej Art. 15. Prokuratoria Generalna może przedstawiać sądom powszechnym,
sądom administracyjnym, Sądowi Najwyższemu oraz Trybunałowi Konstytucyjnemu
poglądy istotne dla spraw przez nie rozpatrywanych, w których Prokuratoria
Generalna nie bierze udziału w postępowaniu.

art. 16. więcej Art. 16. Prezes Rady Ministrów może zlecić Prokuratorii Generalnej
przygotowanie raportu, analizy lub stanowiska obejmującego zagadnienia z zakresu
działania Prokuratorii Generalnej, dotyczące w szczególności projektów ustaw,
umów, a także orzeczeń sądowych zapadających w sprawach dotyczących
Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Rady Ministrów określa termin przygotowania
przez Prokuratorię Generalną wykonania raportu, analizy lub stanowiska
uwzględniający pilność, wagę i zawiłość sprawy.

art. 17. więcej Art. 17. 1. W sprawach dotyczących praw i interesów Rzeczypospolitej Polskiej,
w tym praw i interesów Skarbu Państwa, Prokuratoria Generalna wydaje opinie
prawne na wniosek podmiotu reprezentującego Skarb Państwa. W szczególności
Prokuratoria Generalna opiniuje projekty umów, ugód oraz jednostronnych czynności prawnych.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej nie może odmówić wydania opinii prawnej,
jeżeli wartość przedmiotu sprawy przekracza kwotę 1 000 000 zł.
3. Wydanie opinii prawnej lub odmowa jej wydania następuje w terminie 14 dni
od dnia doręczenia wniosku, o którym mowa w ust. 1. Odmowa wydania opinii
prawnej jest wiążąca. W uzgodnieniu z podmiotem reprezentującym Skarb Państwa
termin wydania opinii prawnej może ulec wydłużeniu.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Podmioty reprezentujące Skarb Państwa są obowiązane uzyskać
opinię prawną Prokuratorii Generalnej o projektach umów, ugód oraz jednostronnych
czynności prawnych dokonywanych przez Skarb Państwa, jeżeli wartość przedmiotu
czynności prawnej przekracza kwotę 100 000 000 zł. Wniosek o wydanie opinii
prawnej przedkładany jest Prokuratorii Generalnej nie później niż na 15 dni, a w uzgodnieniu z Prezesem Prokuratorii Generalnej nie później niż na 4 dni, przed planowanym dokonaniem czynności prawnej.
2. Podmioty reprezentujące Skarb Państwa są obowiązane uzyskać opinię prawną
Prokuratorii Generalnej w przedmiocie wzoru umowy, istotnych postanowień
umowy, ogólnych warunków umowy lub projektu umowy udzielanych na
podstawie ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych,
jeżeli wartość przedmiotu zamówienia przekracza kwotę 100 000 000 zł.
Wniosek o wydanie opinii prawnej przedkładany jest Prokuratorii Generalnej nie później niż na 15 dni,
a w uzgodnieniu z Prezesem Prokuratorii Generalnej nie później niż na 4 dni,
przed planowanym udostępnieniem dokumentów zamówienia albo zawarciem
umowy, w przypadku gdy sporządzenie specyfikacji warunków zamówienia albo
opisu potrzeb i wymagań nie jest wymagane.
3. Opinie, o których mowa w ust. 1
i 2, Prokuratoria Generalna wydaje w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, nie później jednak niż w dniu poprzedzającym dzień dokonania planowanej
czynności prawnej lub udostępnienia dokumentów zamówienia. Niewydanie
w tym terminie opinii przez Prokuratorię Generalną jest równoznaczne z brakiem
zastrzeżeń Prokuratorii Generalnej do opiniowanej czynności prawnej, wzoru umowy,
istotnych postanowień umowy lub ogólnych warunków umowy.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Prokuratoria Generalna wydaje opinie prawne na zlecenie osoby
zastępowanej. W szczególności Prokuratoria Generalna opiniuje projekty umów, ugód
oraz jednostronnych czynności prawnych.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej nie może odmówić wydania opinii prawnej,
jeżeli wartość przedmiotu sprawy przekracza kwotę 10 000 000 zł.
3. Wydanie opinii prawnej lub odmowa jej wydania następuje w terminie 14 dni
od dnia doręczenia zlecenia, o którym mowa w ust. 1. Odmowa wydania opinii
prawnej jest wiążąca. W uzgodnieniu z osobą zastępowaną termin wydania opinii
prawnej może ulec wydłużeniu.
4. Opinie wydawane na zlecenie osoby zastępowanej są odpłatne. Osoba
zastępowana, uiszcza na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej opłaty
w sposób i w wysokości wskazanych w przepisach wydanych na podstawie art. 27
pkt 2 lit. b.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Podmioty reprezentujące Skarb Państwa oraz osoby zastępowane
będące państwowymi osobami prawnymi, są obowiązane uzyskać opinię prawną
Prokuratorii Generalnej w przedmiocie projektu:
1) umowy o doradztwo prawne, jeżeli wysokość wynagrodzenia przewidzianego
łącznie za świadczone usługi przekracza kwotę 500 000 zł netto, w stosunku rocznym;
2) zmiany umowy o doradztwo prawne podwyższającej wynagrodzenie do kwoty
przekraczającej kwotę, o której mowa w pkt 1;
3) umowy o doradztwo prawne, w której maksymalna wysokość wynagrodzenia nie jest określona.
2. Osoby zastępowane niebędące państwowymi osobami prawnymi mogą
zwrócić się do Prokuratorii Generalnej o wydanie opinii prawnej, o której mowa w ust. 1.
3. Wniosek o wydanie opinii prawnej jest przedkładany Prokuratorii Generalnej
nie później niż na 15 dni, a w uzgodnieniu z Prezesem Prokuratorii Generalnej nie
później niż na 4 dni, przed planowanym zawarciem umowy.
4. Opinie prawne, o których mowa w ust. 1, Prokuratoria Generalna wydaje
w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, nie później jednak niż w dniu
poprzedzającym dzień dokonania planowanej czynności prawnej. Niewydanie w tym
terminie opinii prawnej przez Prokuratorię Generalną jest równoznaczne z brakiem
zastrzeżeń Prokuratorii Generalnej do opiniowanej umowy.
5. Do opinii prawnych wydawanych na wniosek osób zastępowanych stosuje się
przepis art. 19 ust. 4.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Prokuratoria Generalna może przygotowywać rekomendacje co do
postanowień wzorów umów lub innych czynności prawnych.
2. Prokuratoria Generalna może tworzyć i publikować wzory postanowień umów
lub innych czynności prawnych, uwzględniając kompetencje innych organów w tym
zakresie oraz praktykę podmiotów reprezentujących Skarb Państwa i osób
zastępowanych.

art. 22. więcej Art. 22. Jeżeli w postępowaniu, w którym zastępstwo wykonuje Prokuratoria
Generalna, strony podejmą negocjacje lub mediację w celu zawarcia ugody,
Prokuratoria Generalna bierze udział w negocjacjach lub mediacji w zakresie i
charakterze określonym przez Prezesa Prokuratorii Generalnej.

art. 23. więcej Art. 23. 1. W przypadku sporu dotyczącego praw lub interesów Skarbu Państwa
między państwowymi jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości
prawnej, każda z tych jednostek może wystąpić do Prezesa Prokuratorii Generalnej
z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej może z urzędu rozstrzygać spory dotyczące
praw lub interesów Skarbu Państwa między państwowymi jednostkami
organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej.
3. Rozstrzygnięcie Prezesa Prokuratorii Generalnej jest wiążące dla jednostek,
o których mowa w ust. 2.

art. 24. więcej Art. 24. Prezes Prokuratorii Generalnej z urzędu lub na wniosek sądu wskazuje,
który organ jest właściwy do podejmowania czynności procesowych za Skarb Państwa.

art. 25. więcej Art. 25. Działalność wydawnicza i szkoleniowa prowadzona przez Prokuratorię
Generalną może obejmować w szczególności organizację konferencji naukowych,
wydawanie publikacji naukowych, a także przeprowadzanie szkoleń wewnętrznych
oraz szkoleń na rzecz podmiotów reprezentujących Skarb Państwa i osób zastępowanych.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Prezes Prokuratorii Generalnej tworzy Sąd Polubowny przy
Prokuratorii Generalnej właściwy w sprawach sporów z udziałem Skarbu
Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych osób prawnych,
osób prawnych z udziałem Skarbu Państwa lub państwowych osób prawnych
oraz spółek kapitałowych z udziałem tych podmiotów, zwany dalej „Sądem Polubownym”.
2. W przypadku sporu między innymi niż Skarb Państwa państwowymi osobami
prawnymi, osobami prawnymi z udziałem Skarbu Państwa lub państwowych osób
prawnych, każda z nich może wystąpić do Sądu Polubownego z wnioskiem o:
1) rozstrzygnięcie sporu;
2) przeprowadzenie mediacji lub inne polubowne rozwiązanie sporu.
2a. Mediacja i inne polubowne formy rozwiązania sporu mogą być prowadzone
również w przypadku sporów, w których jedną ze stron jest Skarb Państwa, jednostka
samorządu terytorialnego, podmiot, o którym mowa w ust. 1, lub spółka kapitałowa
z udziałem tych podmiotów.
2b. Sąd Polubowny może prowadzić również mediacje w postępowaniu
administracyjnym, w którym jedną ze stron jest organ administracji publicznej lub
podmiot, o którym mowa w ust. 2a.
3. Postępowanie prowadzi się za zgodą drugiej strony lub na podstawie zapisu na
sąd polubowny.
3a. Sąd Polubowny przy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej
Polskiej może z ważnych powodów odmówić przeprowadzenia mediacji lub
innego polubownego rozwiązania sporu. Odmowa przeprowadzenia mediacji lub
innego polubownego rozwiązania sporu następuje w terminie 14 dni od dnia
doręczenia wniosku o przeprowadzenie mediacji lub innego polubownego
rozwiązania sporu, lub postanowienia sądu kierującego strony do mediacji lub
innego polubownego rozwiązania sporu, i zawiera wskazanie przyczyn odmowy.
4. Sędziowie i mediatorzy są uprawnieni do wynagrodzenia za podejmowane
czynności pokrywane z opłaty, o której mowa w ust. 5. Wysokość i termin wypłaty wynagrodzenia oraz sposób
wynagradzania określa regulamin Sądu Polubownego i postępowania przed Sądem Polubownym, zwany dalej „regulaminem Sądu”, lub umowa zawarta zgodnie z regulaminem Sądu.
5. Wnioskodawcy wnoszą opłaty za przeprowadzenie postępowania oraz
ponoszą wydatki na wynagrodzenie i zwrot kosztów poniesionych przez biegłych,
tłumaczy oraz koszty przeprowadzenia innych dowodów w postępowaniu przed Sądem Polubownym.
Wysokość opłaty za postępowanie arbitrażowe nie może być wyższa niż 100 000 zł, a w przypadku
mediacji lub innego polubownego rozwiązania sporu nie może być wyższa niż 10 000 zł.
6. Obsługę Sądu Polubownego zapewnia Urząd Prokuratorii Generalnej.
7. Prezes Prokuratorii Generalnej określi, w drodze zarządzenia, regulamin Sądu.

Art. 26a. 1. W przypadku wystąpienia do Prezesa Prokuratorii Generalnej
o rozstrzygnięcie sporu, o którym mowa w ustawie z dnia 20 lipca 2017 r.
o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz. U. z 2018 r. poz. 2363 oraz z 2019 r.
poz. 1309), Prezes Prokuratorii Generalnej powołuje Komisję Rozjemczą przy Sądzie
Polubownym złożoną z pięciu członków.
2. W skład Komisji Rozjemczej przy Sądzie Polubownym wchodzi
przedstawiciel:
1) Prezesa Rady Ministrów;
2) ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa;
3) ministra nadzorującego jednostkę będącą w sporze z Krajowym Zasobem
Nieruchomości;
4) wojewody właściwego dla miejsca położenia spornej nieruchomości;
5) Prezesa Prokuratorii Generalnej.
3. Funkcję przewodniczącego Komisji Rozjemczej przy Sądzie Polubownym
pełni przedstawiciel Prezesa Rady Ministrów, a w razie jego nieobecności
przedstawiciel wojewody właściwego dla miejsca położenia spornej nieruchomości.
Funkcję sekretarza Komisji Rozjemczej przy Sądzie Polubownym pełni
przedstawiciel Prezesa Prokuratorii Generalnej.
4. Komisja Rozjemcza przy Sądzie Polubownym rozstrzyga sprawę przekazania
nieruchomości do Krajowego Zasobu Nieruchomości lub wyłączenia nieruchomości
z Krajowego Zasobu Nieruchomości zwykłą większością głosów, w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej czterech członków, w tym przewodniczącego.
W razie równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego. Komisja może
przeprowadzać głosowanie w trybie obiegowym lub przy wykorzystaniu środków
porozumiewania się na odległość. Szczegółową organizację i tryb pracy Komisji
Rozjemczej przy Sądzie Polubownym określa jej regulamin nadany przez Prezesa
Prokuratorii Generalnej.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
uiszczania oraz wysokość opłaty za przeprowadzenie postępowania przez Komisję
Rozjemczą przy Sądzie Polubownym, mając na względzie koszty postępowania oraz
zapewnienie obiektywnego i sprawnego rozstrzygnięcia sprawy.

art. 27. więcej Art. 27. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
uiszczania oraz wysokość:
1) opłat, o których mowa w art. 26 ust. 5, mając na względzie rodzaj i wartość
przedmiotu sprawy, jak również jej zawiłość;
2) opłat za:
a) wykonywanie zastępstwa przez Prokuratorię Generalną, o których mowa
w art. 12 ust. 11,
b) wydawanie opinii prawnych przez Prokuratorię Generalną, o których mowa
w art. 19 ust. 4
– mając na względzie rynkową wartość świadczonych usług oraz szczególny
charakter podmiotów, na rzecz których usługi te będą wykonywane.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Podmiot reprezentujący Skarb Państwa, organ administracji rządowej
lub osoba zastępowana przez Prokuratorię Generalną przekazuje Prokuratorii
Generalnej, na jej żądanie lub z własnej inicjatywy, informacje i dokumenty, w tym
niejawne objęte tajemnicą prawnie chronioną na podstawie odrębnych przepisów,
niezbędne do wykonywania przez Prokuratorię Generalną zastępstwa.
2. W sprawie, w której zastępstwo wykonuje Prokuratoria Generalna, podmiot
reprezentujący Skarb Państwa, organ administracji rządowej lub osoba zastępowana
przekazuje na jej żądanie lub z własnej inicjatywy stanowisko w sprawie.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Podmiot reprezentujący Skarb Państwa, organ administracji rządowej
lub osoba zastępowana zawiadamia niezwłocznie Prokuratorię Generalną o stanie prawnym lub faktycznym związanym z działalnością tego organu lub podmiotu, który uzasadnia wszczęcie postępowania sądowego w sprawie, w której zastępstwo
Prokuratorii Generalnej jest obowiązkowe, przekazując jednocześnie informacje
i dokumenty niezbędne do wszczęcia postępowania sądowego.
2. W przypadku wyłącznego lub obowiązkowego zastępstwa przed Sądem
Najwyższym, niezwłocznie po powzięciu wiadomości o zaistnieniu okoliczności,
które czynią dopuszczalnym podjęcie czynności przed Sądem Najwyższym, podmiot
reprezentujący Skarb Państwa, organ administracji rządowej lub osoba zastępowana
przekazuje Prokuratorii Generalnej informacje i dokumenty zgromadzone w sprawie
wraz ze swoim stanowiskiem co do potrzeby podjęcia czynności przed Sądem
Najwyższym.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Podmiot reprezentujący Skarb Państwa, organ administracji rządowej
lub osoba zastępowana będąca państwową osobą prawną, składa Prokuratorii
Generalnej, pisemne i uzasadnione wnioski w przedmiocie wszczęcia postępowania
lub czynności procesowych w sprawie, w której Prokuratoria Generalna wykonuje
zastępstwo. Prokuratoria Generalna nie jest związana treścią wniosków.
2. Pisemny i uzasadniony wniosek podmiotu reprezentującego Skarb Państwa,
organu administracji rządowej lub osoby zastępowanej w przedmiocie wszczęcia
postępowania, cofnięcia pozwu lub wniosku, uznania roszczenia lub wniosku,
zrzeczenia się roszczenia, ograniczenia roszczenia lub zawarcia ugody sądowej jest
wiążący dla Prokuratorii Generalnej.
3. Jeżeli podmiot reprezentujący Skarb Państwa, organ administracji rządowej
lub osoba zastępowana będąca państwową osobą prawną, pomimo żądania
Prokuratorii Generalnej, nie składa w określonym terminie wniosków, o których
mowa w ust. 1 lub 2, Prokuratoria Generalna, jeżeli jest to konieczne dla zachowania
terminów wynikających z przepisów prawa albo ustalonych przez sąd, trybunał lub
inny organ orzekający, podejmuje czynności według swojego uznania, zawiadamiając
o tym podmiot reprezentujący Skarb Państwa, organ administracji rządowej lub osobę
zastępowaną będącą państwową osobą prawną.

art. 31. więcej Art. 31. Radcowie Prokuratorii Generalnej, zwani dalej „radcami”, mają prawo
sporządzania poświadczeń odpisów dokumentów za zgodność z okazanym
oryginałem w zakresie określonym odrębnymi przepisami. Poświadczenie powinno
zawierać podpis radcy, datę i oznaczenie miejsca jego sporządzenia, na żądanie – również godzinę dokonania czynności. Jeżeli dokument zawiera cechy szczególne (dopiski, poprawki lub uszkodzenia) radca stwierdza to w poświadczeniu.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Wydatki i koszty postępowania w sprawie, w której Prokuratoria
Generalna wykonuje zastępstwo Skarbu Państwa, ponosi podmiot reprezentujący
Skarb Państwa, którego dotyczy przedmiot tego postępowania.
2. Podmiot reprezentujący Skarb Państwa nie ponosi kosztów zastępstwa
wykonywanego przez Prokuratorię Generalną.
3. Koszty zastępstwa zasądzone lub przyznane Skarbowi Państwa w sprawie,
w której zastępstwo Skarbu Państwa wykonuje Prokuratoria Generalna, przysługują
Skarbowi Państwa – Prokuratorii Generalnej. Koszty te są egzekwowane przez Skarb
Państwa – Prokuratorię Generalną na podstawie tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego
w klauzulę wykonalności wydaną na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej
w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa.
4. W sprawach, w których Prokuratoria Generalna wykonuje zastępstwo
Rzeczypospolitej Polskiej lub organów administracji rządowej lub państwowej
jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.
5. Wydatki i koszty postępowania w sprawie, w której Prokuratoria Generalna
wykonuje zastępstwo osoby zastępowanej ponosi ta osoba.
6. Koszty zastępstwa zasądzone lub przyznane osobie zastępowanej, w sprawie,
w której zastępstwo wykonuje Prokuratoria Generalna, uzyskane od strony
przeciwnej, osoba ta przekazuje Prokuratorii Generalnej. Prokuratoria Generalna
może podejmować czynności w postępowaniu egzekucyjnym w imieniu osoby
zastępowanej będącej państwową osobą prawną, w celu ściągnięcia zasądzonych lub
przyznanych tej osobie kosztów zastępstwa.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Czynności zastępstwa przed sądami, trybunałami i innymi organami
orzekającymi wykonują Prezes Prokuratorii Generalnej, wiceprezesi Prokuratorii
Generalnej, radcowie i referendarze.
2. Dokumentem upoważniającym Prezesa Prokuratorii Generalnej, wiceprezesa
Prokuratorii Generalnej i radcę do wykonywania czynności zastępstwa jest
legitymacja służbowa, która zawiera w szczególności imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe.
3. Dokumentami upoważniającymi referendarza do wykonywania czynności
zastępstwa jest legitymacja służbowa, która zawiera w szczególności imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe i upoważnienie udzielone przez Prezesa Prokuratorii Generalnej, wiceprezesa Prokuratorii Generalnej lub radcę prowadzącego sprawę.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzory legitymacji
służbowych Prezesa Prokuratorii Generalnej, wiceprezesa Prokuratorii Generalnej,
radcy i referendarza oraz sposób postępowania z nimi, w tym w szczególności termin
ważności legitymacji służbowej, okoliczności uzasadniające jej wymianę i zwrot oraz
postępowanie w razie utraty legitymacji służbowej, biorąc pod uwagę przeznaczenie
tych dokumentów oraz konieczność właściwego ich zabezpieczenia przed
przerobieniem lub podrobieniem oraz użyciem przez osobę nieuprawnioną.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Jeżeli zachodzi konieczność wykonywania zastępstwa Skarbu
Państwa lub Rzeczypospolitej Polskiej przed sądem, trybunałem lub innym organem
orzekającym w sprawach wymagających znajomości prawa obcego albo procedur lub
instytucji międzynarodowych, Prokuratoria Generalna może powierzyć to zastępstwo
lub wykonywanie określonych czynności, w drodze umowy cywilnoprawnej, radcy
prawnemu, adwokatowi lub innej osobie uprawnionej do występowania w charakterze
pełnomocnika procesowego.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej udziela pełnomocnictwa osobom, o których
mowa w ust. 1.
3. Wydatki i koszty postępowania związane z wykonywaniem zastępstwa
w sprawach, o których mowa w ust. 1, ponosi podmiot reprezentujący Skarb Państwa
lub organ władzy publicznej, z wyjątkiem wydatków związanych z usługami,
o których mowa w ust. 1, które ponosi Prokuratoria Generalna.
4. Do ustanowienia pełnomocnika procesowego, o którym mowa w ust. 1,
nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień
publicznych.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Jeżeli zachodzi konieczność wykonywania zastępstwa osoby
zastępowanej przed sądem, trybunałem lub innym organem orzekającym w sprawach
wymagających znajomości prawa obcego albo procedur lub instytucji międzynarodowych, Prokuratoria Generalna może, za zgodą osoby zastępowanej, powierzyć
to zastępstwo lub wykonywanie określonych czynności, w drodze umowy cywilnoprawnej, radcy prawnemu, adwokatowi lub innej osobie uprawnionej do występowania w charakterze pełnomocnika procesowego.
2. Odmowa wyrażenia zgody, o której mowa w ust. 1, jest równoznaczna
z wnioskiem osoby zastępowanej o przejęcie wykonywania zastępstwa.
3. Prokuratoria Generalna może, za zgodą osoby zastępowanej, zlecać
przygotowanie opinii, analiz i raportów osobom posiadającym wiedzę z danej
dziedziny, a także korzystać z usług tłumaczy.
4. Wydatki i koszty postępowania związane z wykonywaniem zastępstwa
w sprawach, o których mowa w ust. 1, ponosi osoba zastępowana.
5. Do ustanowienia pełnomocnika procesowego, o którym mowa w ust. 1,
nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień
publicznych.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Dane służące do składania podpisu elektronicznego są udzielane
radcom i referendarzom po złożeniu stosownego wniosku za pośrednictwem Prezesa
Prokuratorii Generalnej.
2. Dopuszcza się również komunikowanie się radcy i referendarza z sądem przy
wykorzystaniu kwalifikowanego podpisu elektronicznego, podpisu zaufanego albo
podpisu osobistego.

art. 37. więcej Art. 37. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb
współdziałania Prokuratorii Generalnej i Prezesa Prokuratorii Generalnej przy
wykonywaniu zadań z organami władzy publicznej, państwowymi osobami
prawnymi, osobami zastępowanymi, państwowymi jednostkami organizacyjnymi
nieposiadającymi osobowości prawnej oraz organami jednostek samorządu
terytorialnego i innymi podmiotami, którym powierzono wykonywanie zadań publicznych na podstawie ustaw lub porozumień, w tym w szczególności zakres
czynności wykonywanych w ramach współdziałania przez Prokuratorię Generalną i te
podmioty, terminy wykonywania tych czynności oraz wymieniane informacje
i dokumenty, mając na względzie zapewnienie należytej ochrony praw i interesów
Rzeczypospolitej Polskiej lub osób zastępowanych, sprawności postępowania w tym
dostępu Prokuratorii Generalnej do niezbędnych informacji i dokumentów, a także
wymogi wynikające z przepisów dotyczących właściwych postępowań.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Czynności Prokuratorii Generalnej związane z wykonywaniem
zastępstwa, wydawaniem opinii, sporządzaniem raportów, analiz i stanowisk,
udziałem w negocjacjach i mediacjach oraz w postępowaniach przed organami
międzynarodowymi, a także informacje i dokumenty stanowiące podstawę dokonania
takich czynności są objęte tajemnicą Prokuratorii Generalnej.
2. Dokumenty sporządzone w związku z czynnościami, o których mowa
w ust. 1, przez Prokuratorię Generalną, podmiot reprezentujący Skarb Państwa, organ
lub osobę zastępowaną mogą być udostępnione przez właściwą jednostkę albo osobę
prawną po zakończeniu sprawy.
3. W przypadku gdy dokumenty zakończonej sprawy są związane z inną sprawą
prowadzoną przez Prokuratorię Generalną, podmiot reprezentujący Skarb Państwa,
organ lub osobę zastępowaną mogą być one udostępnione po zakończeniu tej sprawy.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Do zachowania tajemnicy Prokuratorii Generalnej są obowiązani:
1) Prezes Prokuratorii Generalnej oraz wiceprezesi Prokuratorii Generalnej;
2) radcowie Prokuratorii Generalnej;
3) referendarze;
4) inni pracownicy zatrudnieni w Prokuratorii Generalnej;
5) członkowie Kolegium Prokuratorii Generalnej;
6) członkowie Sądu Polubownego.
2. Dla osób, o których mowa w ust. 1, tajemnica Prokuratorii Generalnej stanowi
tajemnicę zawodową w rozumieniu przepisów odrębnych.
3. Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, trwa również po
ustaniu zatrudnienia lub pełnienia członkostwa w organach, o których mowa
w ust. 1 pkt 5 i 6.
4. Zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1,
określają odrębne przepisy.
5. Obowiązek zachowania tajemnicy nie dotyczy informacji udostępnianych na
podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu – w zakresie określonym tymi przepisami.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Pracami Prokuratorii Generalnej kieruje Prezes Prokuratorii
Generalnej przy pomocy wiceprezesów Prokuratorii Generalnej.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej ponadto:
1) reprezentuje Prokuratorię Generalną;
2) kieruje Urzędem Prokuratorii Generalnej;
3) jest przełożonym radców, referendarzy i innych pracowników Urzędu
Prokuratorii Generalnej.
3. Wiceprezesi Prokuratorii Generalnej kierują działami jej pracy,
wyznaczonymi przez Prezesa Prokuratorii Generalnej.
4. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do Prezesa Prokuratorii
Generalnej i wiceprezesów Prokuratorii Generalnej stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące radców i podejmowanych przez nich czynności.
5. Prokuratoria Generalna używa wizerunku orła ustalonego dla godła
Rzeczypospolitej Polskiej oraz pieczęci urzędowej określonej w przepisach
o pieczęciach państwowych.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Prezesa Prokuratorii Generalnej powołuje Prezes Rady Ministrów,
spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru. Prezes
Rady Ministrów odwołuje Prezesa Prokuratorii Generalnej oraz podejmuje inne
czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do Prezesa Prokuratorii Generalnej.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej oraz wiceprezesi Prokuratorii Generalnej,
obejmując stanowisko, składają wobec Prezesa Rady Ministrów ślubowanie według
następującej roty: „Ślubuję uroczyście służyć wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, stać
na straży Jej praw i interesów, obowiązki swoje wypełniać sumiennie, zachować
w tajemnicy informacje mi powierzone, a w postępowaniu kierować się zasadami
godności i uczciwości.”. Składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: „Tak mi
dopomóż Bóg.”.
3. Wiceprezesów Prokuratorii Generalnej, w liczbie nieprzekraczającej 3,
powołuje Prezes Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego
i konkurencyjnego naboru, na wniosek Prezesa Prokuratorii Generalnej. Prezes Rady
Ministrów odwołuje, na wniosek Prezesa Prokuratorii Generalnej, wiceprezesów
Prokuratorii Generalnej.
4. Stanowisko Prezesa Prokuratorii Generalnej może zajmować osoba, która:
1) posiada kompetencje kierownicze;
2) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na
stanowisku kierowniczym;
3) spełnia wymagania do zajmowania stanowiska radcy Prokuratorii Generalnej.
5. Informację o naborze na stanowisko Prezesa Prokuratorii Generalnej ogłasza
się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie
urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Urzędu
Prokuratorii Generalnej i Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
6. Ogłoszenie o naborze powinno zawierać:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
7) informację o metodach i technikach naboru.
7. Termin, o którym mowa w ust. 6 pkt 6, nie może być krótszy niż 14 dni od
dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
8. Nabór na stanowisko Prezesa Prokuratorii Generalnej przeprowadza zespół,
powołany przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, liczący co najmniej
3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych
kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę
niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór,
oraz kompetencje kierownicze.
9. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 8, może
być dokonana, na zlecenie zespołu, przez osobę niebędącą członkiem zespołu, która
posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
10. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 9, mają obowiązek
zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko,
uzyskanych w toku naboru.
11. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których
przedstawia Prezesowi Rady Ministrów.
12. Zespół sporządza protokół przeprowadzonego naboru zawierający:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;
3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów
uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych
w ogłoszeniu o naborze;
4) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;
6) skład zespołu.
13. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji
w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Urzędu Prokuratorii
Generalnej i Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
3) imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495) albo informację o niewyłonieniu kandydata.
14. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru
jest bezpłatne.
15. Nabór na stanowisko wiceprezesa Prokuratorii Generalnej przeprowadza
zespół powołany przez Prezesa Prokuratorii Generalnej.
16. Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowiska wiceprezesów
Prokuratorii Generalnej oraz do wymogów dotyczących tego naboru stosuje się
odpowiednio przepisy ust. 4–14.
17. Powołanie, o którym mowa w ust. 1 i 3, stanowi nawiązanie stosunku pracy
na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495).
18. Prezesowi Prokuratorii Generalnej oraz wiceprezesom Prokuratorii
Generalnej przysługuje wynagrodzenie w wysokości odpowiadającej 130%
wynagrodzenia zasadniczego w najwyższej stawce awansowej sędziego sądu apelacyjnego powiększonego o dodatek funkcyjny ustalony przez Prezesa Rady Ministrów w wysokości odpowiadającej odpowiednio dodatkowi funkcyjnemu
prezesa oraz wiceprezesa sądu apelacyjnego.
19. Do Prezesa Prokuratorii Generalnej i wiceprezesów Prokuratorii Generalnej
stosuje się odpowiednio przepisy art. 68–72.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Ze stanowiskami Prezesa Prokuratorii Generalnej lub wiceprezesa
Prokuratorii Generalnej nie można łączyć przynależności do partii politycznych ani
pełnienia funkcji publicznych.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej i wiceprezesi Prokuratorii Generalnej nie mogą
prowadzić działalności zarobkowej, z wyjątkiem działalności naukowej, naukowo-
-dydaktycznej, dydaktycznej i publicystycznej.
3. Osoba pozostająca z Prezesem Prokuratorii Generalnej lub wiceprezesem
Prokuratorii Generalnej w takiej relacji, która uprawniałaby tę osobę do odmowy
składania zeznań na podstawie art. 261 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego, nie może zostać zatrudniona w Urzędzie
Prokuratorii Generalnej.

art. 43. więcej Art. 43. 1. W Prokuratorii Generalnej działa Kolegium Prokuratorii Generalnej.
2. W skład Kolegium Prokuratorii Generalnej wchodzą w liczbie nie większej niż 24:
1) Prezes Prokuratorii Generalnej i wiceprezesi Prokuratorii Generalnej;
2) powoływani i odwoływani przez Prezesa Prokuratorii Generalnej radcowie
wyróżniający się w szczególny sposób doświadczeniem i wiedzą prawniczą;
3) 3 członkowie powoływani i odwoływani przez Prezesa Rady Ministrów oraz
inne osoby powoływane i odwoływane przez Prezesa Prokuratorii Generalnej
w liczbie nie większej niż 7 spośród osób w szczególny sposób wyróżniających
się doświadczeniem i wiedzą prawniczą, których działalność nie pozostaje
w sprzeczności z prawami i interesami chronionymi przez Prokuratorię Generalną.
3. Prezes Prokuratorii Generalnej może powierzyć Kolegium Prokuratorii
Generalnej przygotowywanie, zatwierdzanie lub opiniowanie w szczególności:
1) opinii, analizy lub raportu przygotowanego dla Prezesa Rady Ministrów;
2) istotnego dla sprawy poglądu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 7;
3) stanowiska co do istotnego zagadnienia prawnego budzącego wątpliwości
w orzecznictwie;
4) stanowiska co do innego zagadnienia prawnego istotnego z punktu widzenia
interesu Rzeczypospolitej Polskiej;
5) stanowiska co do innego zagadnienia dotyczącego działalności Prokuratorii
Generalnej, a w szczególności:
a) kodeksu dobrych praktyk, w zakresie wykonywania zadań i czynności
w Prokuratorii Generalnej, zwanego dalej „kodeksem dobrych praktyk”,
b) regulaminu wewnętrznego urzędowania,
c) zasad awansowania, dokonywania ocen okresowych i nagradzania radców,
referendarzy i innych pracowników Prokuratorii Generalnej.
4. Posiedzeniom Kolegium Prokuratorii Generalnej przewodniczy Prezes
Prokuratorii Generalnej lub wyznaczony przez niego wiceprezes Prokuratorii Generalnej.
5. Prezes Prokuratorii Generalnej może zapraszać na posiedzenia Kolegium
Prokuratorii Generalnej osoby niewchodzące w skład tego Kolegium. Osobom tym
przysługuje zwrot kosztów przejazdów na zasadach przewidzianych w przepisach
wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
6. Za udział w pracach Kolegium Prokuratorii Generalnej jego członkom
niezatrudnionym w Urzędzie Prokuratorii Generalnej przysługuje wynagrodzenie
miesięczne, nie wyższe niż półtorakrotność minimalnego wynagrodzenia za pracę
określonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r.
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564).
7. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 6, biorąc pod uwagę funkcję pełnioną
w Kolegium Prokuratorii Generalnej oraz zakres zadań wykonywanych przez członka tego Kolegium.
8. Wydatki, o których mowa w ust. 5 i 6, są pokrywane przez Urząd Prokuratorii Generalnej.
9. Prezes Prokuratorii Generalnej określi, w drodze zarządzenia, regulamin
działania Kolegium Prokuratorii Generalnej, w tym sposób i tryb przygotowywania,
przyjmowania i prezentowania stanowisk Prokuratorii Generalnej, z uwzględnieniem
przesłanek kwalifikowania spraw do kategorii spraw o istotnym znaczeniu dla
ochrony praw lub interesów Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 44. więcej Art. 44. W sprawach, w których zastępstwo wykonuje Prokuratoria Generalna,
sąd, trybunał lub inny organ orzekający dokonuje doręczeń pism i orzeczeń do Urzędu
Prokuratorii Generalnej.

art. 45. więcej Art. 45. Urząd Prokuratorii Generalnej jest jednostką budżetową i prowadzi
gospodarkę finansową na zasadach określonych w odrębnych przepisach dla
państwowych jednostek budżetowych, z uwzględnieniem przepisów ustawy.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Prezes Prokuratorii Generalnej za szczególne osiągnięcia w pracy
zawodowej może przyznać radcy lub referendarzowi nagrodę z funduszu nagród.
Fundusz nagród pozostaje w dyspozycji Prezesa Prokuratorii Generalnej.
2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, obejmuje środki w wysokości:
1) do 3% planowanych wynagrodzeń osobowych;
2) 35% zasądzonych i uzyskanych kosztów zastępstwa.
3. Prezes Prokuratorii Generalnej może podwyższyć fundusz nagród w zakresie
środków, o których mowa w ust. 2 pkt 1, w ramach posiadanych środków na
wynagrodzenia.
4. Środki, o których mowa w ust. 2 pkt 2, gromadzone są na wydzielonym
rachunku bankowym.
5. W budżecie państwa tworzy się rezerwę celową na sfinansowanie wypłaty
nagród ze środków, o których mowa w ust. 2 pkt 2.

art. 47. więcej Art. 47. W przypadkach, o których mowa w art. 56 ustawy z dnia 27 sierpnia
2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.), należności
Skarbu Państwa przypadające Prokuratorii Generalnej z tytułu prawomocnie
zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego mogą być umarzane w całości lub
części również z urzędu.

art. 48. więcej Art. 48. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia, nadaje Prokuratorii
Generalnej statut określający jej organizację wewnętrzną i funkcje występujące
w Prokuratorii Generalnej oraz organizację i szczegółowe zasady funkcjonowania
Urzędu Prokuratorii Generalnej.

art. 49. więcej Art. 49. Prezes Prokuratorii Generalnej ustala, w drodze zarządzenia:
1) regulamin wewnętrznego urzędowania Prokuratorii Generalnej, który określa w szczególności:
a) tryb wykonywania zadań i czynności w Prokuratorii Generalnej,
b) rozkład czasu pracy w Prokuratorii Generalnej w tygodniu oraz jego
wymiar w poszczególnych dniach tygodnia, w tym czas rozpoczynania
i kończenia pracy w poszczególnych dniach tygodnia, z uwzględnieniem
zasad dotyczących pracowników urzędów państwowych;
2) kodeks dobrych praktyk.

art. 50. więcej Art. 50. 1. W Urzędzie Prokuratorii Generalnej są zatrudnieni radcowie.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej prowadzi w systemie teleinformatycznym
wykaz radców, który zawiera imię i nazwisko radcy, datę jego zatrudnienia na
podstawie mianowania albo umowy o pracę, a także informacje o zawieszeniu
w czynnościach służbowych lub zawieszeniu stosunku pracy.
3. Prezes Prokuratorii Generalnej zapewnia sądom dostęp do wykazu radców za
pośrednictwem systemu teleinformatycznego.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Radcowie przy wykonywaniu czynności kierują się własnym
przekonaniem, opartym na doświadczeniu i wiedzy prawniczej.
2. Radcowie przy wykonywaniu czynności są niezależni.
3. Radcowie są zobowiązani do stosowania dobrych praktyk zawartych
w kodeksie dobrych praktyk. Radca, który zamierza odstąpić od dobrej praktyki,
powinien przedstawić Prezesowi Prokuratorii Generalnej pisemne uzasadnienie swojej decyzji.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Radcowie wykonują polecenia przełożonych dotyczące treści
czynności. Na żądanie radcy przełożony wydaje polecenie na piśmie wraz
z uzasadnieniem.
2. Jeżeli radca nie zgadza się z poleceniem, o którym mowa w ust. 1, może
żądać, aby zmieniono polecenie albo wyłączono go od udziału w sprawie.
3. W przypadku gdy w postępowaniu przed sądem, trybunałem lub innym
organem orzekającym ujawnią się nowe okoliczności, radca samodzielnie podejmuje
decyzje związane z dalszym tokiem postępowania.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Radcowie, biorąc udział w rozprawach sądowych, występują w stroju
urzędowym. Strojem urzędowym jest toga.
2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór stroju
urzędowego radców, uwzględniając uroczysty charakter stroju, odpowiedni do powagi
sądu i utrwalonej tradycji.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Nabór na stanowisko radcy jest otwarty i konkurencyjny.
2. Radcą może być osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;
3) posiada dyplom ukończenia studiów na kierunku prawo w Rzeczypospolitej
Polskiej lub dyplom potwierdzający ukończenie wyższych studiów prawniczych
za granicą, o którym mowa w art. 326 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. –
Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85 i 374), albo
dyplom ukończenia wyższych studiów prawniczych za granicą uznany za
równoważny polskiemu dyplomowi potwierdzającemu uzyskanie tytułu
zawodowego magistra zgodnie z art. 327 ust. 1 tej ustawy;
4) posiada uprawnienia radcy prawnego, adwokata lub notariusza albo zajmowała
stanowisko sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu wojskowego lub
sędziego sądu administracyjnego, asesora sądowego albo stanowisko
prokuratora;
5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo
nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;
6) jest nieskazitelnego charakteru i swoim dotychczasowym zachowaniem daje
rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.
3. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, nie dotyczy osoby, która:
1) posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego
nauk prawnych lub doktora nauk prawnych;
2) pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub
specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co
najmniej 5 lat;
3) pracowała na stanowisku referendarza przez co najmniej 3 lata;
4) pracowała na stanowisku asystenta sędziego przez co najmniej 5 lat.
4. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy, urodzona przed
dniem 1 sierpnia 1972 r., składa oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów
bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2020 r. poz. 306, 284 i 322) albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Radców mianuje Prezes Prokuratorii Generalnej.
2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, stanowi nawiązanie stosunku pracy na
podstawie mianowania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
3. Osoba podejmująca po raz pierwszy pracę na stanowisku radcy może być
zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas określony, nie dłuższy niż 33 miesiące.
4. Do radcy zatrudnionego na podstawie umowy o pracę stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące radcy mianowanego, z wyłączeniem przepisów art. 73–75
i rozdziału 9.

art. 56. więcej Art. 56. Przed nawiązaniem stosunku pracy radca składa wobec Prezesa
Prokuratorii Generalnej ślubowanie według następującej roty: „Ślubuję uroczyście
służyć wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, stać na straży Jej praw i interesów,
obowiązki swoje wypełniać sumiennie, zachować w tajemnicy informacje mi
powierzone, a w postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości.”.
Składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: „Tak mi dopomóż Bóg.”.

art. 57. więcej Art. 57. Radca wypełnia obowiązki wynikające ze ślubowania, w szczególności przez:
1) staranne, rzetelne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i czynności służbowych;
2) dbałość o celowość podejmowanych działań przy wykonywaniu zadań
i czynności służbowych;
3) współpracę z przełożonymi i innymi radcami, a także podmiotami
reprezentującymi Skarb Państwa, organ administracji rządowej lub osobę zastępowaną;
4) podnoszenie kwalifikacji zawodowych;
5) dbałość o właściwą organizację zadań oraz czynności służbowych;
6) podejmowanie działań zgodnych z kodeksem dobrych praktyk.

art. 58. więcej Art. 58. Osoba pozostająca z radcą w takiej relacji, która uprawniałaby tę osobę
do odmowy składania zeznań na podstawie art. 261 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, nie może zostać zatrudniona w Urzędzie Prokuratorii Generalnej.

art. 59. więcej Art. 59. Czas pracy radcy jest określony wymiarem jego zadań i czynności
służbowych i nie może przekraczać norm określonych w ustawie z dnia 16 września
1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1915 oraz z
2019 r. poz. 1043 i 1820).

art. 60. więcej Art. 60. 1. Na wniosek podmiotu reprezentującego Skarb Państwa Prezes
Prokuratorii Generalnej może delegować radcę, za jego zgodą, do pracy zgodnej
z posiadanymi kwalifikacjami w jednostce organizacyjnej Skarbu Państwa podległej,
nadzorowanej lub kierowanej przez ten podmiot – na czas określony, nie dłuższy niż 33 miesiące.
2. Radca delegowany na podstawie ust. 1, może być odwołany z delegowania lub
z niego ustąpić za trzymiesięcznym uprzedzeniem.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb
oddelegowania, uprawnienia i obowiązki radcy w czasie oddelegowania, wysokość
i sposób wypłacania uposażenia i innych świadczeń pieniężnych przysługujących
oddelegowanemu radcy, uwzględniając miejsce oraz charakter i zakres
wykonywanych przez niego zadań służbowych poza Prokuratorią Generalną.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Radca delegowany do pełnienia czynności w jednostce
organizacyjnej innej niż Prokuratoria Generalna ma prawo do wynagrodzenia
zasadniczego przysługującego mu na zajmowanym stanowisku radcowskim oraz
dodatku za długoletnią pracę. W okresie delegowania radca otrzymuje dodatek
funkcyjny, określony w przepisach wydanych na podstawie art. 67 ust. 5.
2. Radcy delegowanemu do wykonywania czynności służbowych w innej
miejscowości niż miejscowość, w której znajduje się jego miejsce służbowe lub
miejsce delegowania, o którym mowa w art. 60 ust. 1, przysługują należności, określone w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności
przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej
jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
3. Prokuratoria Generalna może się zwrócić do jednostki, do której delegowany
jest radca, o zwrot kosztów w wysokości odpowiadającej wysokości kosztów
pracowniczych dotyczących stanowiska zajmowanego przez radcę.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Radca nie może wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych
z obowiązkami wynikającymi z ustawy lub naruszających dobre obyczaje,
w szczególności wzbudzających podejrzenie o stronniczość lub interesowność.
2. Radca może podejmować dodatkowe zatrudnienie lub zajęcie zarobkowe po
uzyskaniu uprzedniej pisemnej zgody Prezesa Prokuratorii Generalnej. Prezes
Prokuratorii Generalnej odmawia zgody w przypadku, gdyby mogło dojść do
naruszenia zakazów, o których mowa w ust. 1.
3. W okresie roku od ustania stosunku pracy radca nie może:
1) świadczyć pomocy prawnej w sprawie przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej,
Skarbowi Państwa lub osobie prawnej, którą Prokuratoria Generalna zastępowała
w trakcie jego zatrudnienia;
2) podjąć zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego na rzecz innego niż Skarb Państwa
podmiotu, w związku z którego działalnością wykonywał czynności zastępstwa.
4. Prezes Prokuratorii Generalnej może wyrazić zgodę na podjęcie zatrudnienia
lub zajęcia zarobkowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, jeżeli nie występuje konflikt interesów.
5. Z tytułu zakazów, o których mowa w ust. 1–3, radcy nie przysługuje odszkodowanie.

art. 63. więcej Art. 63. Radca nie może wykonywać mandatu posła, senatora lub radnego, być
członkiem partii politycznej, ani manifestować publicznie poglądów politycznych.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Radcy nie wolno uczestniczyć w strajkach lub akcjach zakłócających
normalne funkcjonowanie Prokuratorii Generalnej albo w działalności sprzecznej
z obowiązkami radcy.
2. Radcowie nie mogą zrzeszać się w związkach zawodowych.

art. 65. więcej Art. 65. Radca niezwłocznie zawiadamia Prezesa Prokuratorii Generalnej
o toczącej się sprawie sądowej, w której występuje jako strona lub uczestnik postępowania.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Radca podlega corocznej ocenie kwalifikacyjnej. Ocena
kwalifikacyjna może być ponadto dokonana w każdym czasie na polecenie Prezesa
Prokuratorii Generalnej.
2. Ocena kwalifikacyjna dotyczy wykonywania przez radcę czynności
służbowych oraz przestrzegania kodeksu dobrych praktyk.
3. Oceny kwalifikacyjnej dokonuje Prezes Prokuratorii Generalnej lub osoba
przez niego wyznaczona.
4. Ocenę kwalifikacyjną doręcza się na piśmie radcy, którego ocena dotyczy.
5. W terminie 14 dni od dnia doręczenia negatywnej oceny kwalifikacyjnej,
radca może zwrócić się do Prezesa Prokuratorii Generalnej z wnioskiem o dokonanie
ponownej oceny kwalifikacyjnej.
6. Od negatywnej oceny kwalifikacyjnej przysługuje odwołanie do właściwego
dla siedziby Urzędu Prokuratorii Generalnej sądu apelacyjnego – sądu pracy
i ubezpieczeń społecznych, za pośrednictwem Prezesa Prokuratorii Generalnej,
w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia. Do rozpoznania odwołania stosuje się
przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
o apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego skarga kasacyjna nie przysługuje.
7. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i sposób
dokonania oraz kryteria oceny kwalifikacyjnej, uwzględniając wśród kryteriów:
1) staranność, rzetelność i terminowość wykonywania zadań i czynności
służbowych,
2) celowość podejmowanych działań przy wykonywaniu zadań i czynności
służbowych,
3) współpracę z przełożonymi i innymi radcami,
4) współpracę z podmiotami zewnętrznymi, w szczególności podmiotami
reprezentującymi Skarb Państwa i osobami prawnymi,
5) rozwój zawodowy,
6) umiejętność planowania i organizowania zadań oraz czynności służbowych,
7) zgodność podejmowanych działań z kodeksem dobrych praktyk,
8) nieskazitelny charakter,
9) zdolności kierownicze, w przypadku radców pełniących funkcje kierownicze
– biorąc pod uwagę obiektywność i porównywalność ocen, mając na uwadze cel oceny
kwalifikacyjnej, jakim jest sprawdzenie czy radca wykonuje obowiązki służbowe
zgodnie z zasadami wynikającymi z treści ślubowania, o którym mowa w art. 56.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Wynagrodzenie radcy składa się z wynagrodzenia zasadniczego,
dodatku za wieloletnią pracę oraz dodatku funkcyjnego w razie powierzenia funkcji
w Prokuratorii Generalnej.
2. Radca wykonujący samodzielnie czynności zastępstwa jest uprawniony do
dodatkowego wynagrodzenia w wysokości 65% kosztów zastępstwa zasądzonych lub przyznanych w sprawie, w której czynności te były przez niego wykonywane, jeżeli koszty te zostały uzyskane od strony przeciwnej lub przekazane Prokuratorii
Generalnej przez osobę zastępowaną, jednak nie większej niż sześciokrotność stawki
minimalnej określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 ustawy
z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2019 r. poz. 1513, 1673 i
2020). Termin i warunki wypłaty dodatkowego wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna.
3. Jeżeli czynności zastępstwa w sprawie były wykonywane przez więcej niż
jednego radcę, kwotę dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, Prezes
Prokuratorii Generalnej dzieli między radców, z uwzględnieniem nakładu pracy
poszczególnych radców. Suma kwot przyznanych radcom nie może przekroczyć 65%
kosztów zastępstwa, zasądzonych lub przyznanych w sprawie.
4. Prezesowi Prokuratorii Generalnej i wiceprezesom Prokuratorii Generalnej
nie przysługuje prawo do dodatkowego wynagrodzenia.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość:
1) stawek wynagrodzenia zasadniczego radców,
2) dodatków funkcyjnych osób pełniących w Prokuratorii Generalnej funkcje
określone w art. 43 ust. 2 pkt 2, art. 61 ust. 1 oraz w zarządzeniu, o którym
mowa w art. 48
– z uwzględnieniem poziomu wynagrodzeń zasadniczych i dodatków funkcyjnych
sędziów sądów powszechnych, przyjmując, że określone w ten sposób wynagrodzenie
zasadnicze radców nie może być niższe niż 80% wynagrodzenia zasadniczego
w najniższej stawce sędziego sądu rejonowego i nie wyższe niż 130% wynagrodzenia
zasadniczego w najwyższej stawce awansowej sędziego sądu apelacyjnego,
a najwyższy dodatek funkcyjny nie może przekraczać kwoty dodatku funkcyjnego
przewidzianego dla prezesa sądu apelacyjnego.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Radcy przysługuje dodatek za wieloletnią pracę w wysokości
wynoszącej po 5 latach pracy 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy dalszy rok pracy aż do osiągnięcia 20%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę wlicza się
wszystkie poprzednie, zakończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione
okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy,
od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów
zatrudnienia w Polskiej Partii Robotniczej lub Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej, jak również w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2
ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach
organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób zaliczania
zakończonych okresów zatrudnienia do okresów pracy uprawniających do dodatku za
wieloletnią pracę oraz okresy, za które przysługuje ten dodatek, i terminy jego
wypłaty, z uwzględnieniem przepisów dotyczących takiego dodatku dla pracowników
urzędów państwowych.

art. 69. więcej Art. 69. Radcom przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
1) po 20 latach pracy – 75% wynagrodzenia miesięcznego;
2) po 25 latach pracy – 100% wynagrodzenia miesięcznego;
3) po 30 latach pracy – 150% wynagrodzenia miesięcznego;
4) po 35 latach pracy – 200% wynagrodzenia miesięcznego;
5) po 40 latach pracy – 300% wynagrodzenia miesięcznego;
6) po 45 latach pracy – 400% wynagrodzenia miesięcznego.

art. 70. więcej Art. 70. Radcy wykonującemu na polecenie przełożonego czynności służbowe
poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych
z podróżą służbową na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 77⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Radcy przysługuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy
w wymiarze:
1) 6 dni – po 10 latach pracy w Prokuratorii Generalnej;
2) 12 dni – po 15 latach pracy w Prokuratorii Generalnej.
2. Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu dodatkowego, wlicza się
wszystkie okresy zatrudnienia w Prokuratorii Generalnej na stanowiskach
referendarza, radcy, wiceprezesa i Prezesa oraz w sądzie lub prokuraturze na
stanowiskach asesorów sądowych, asesorów prokuratorskich, sędziów i prokuratorów.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Radcy, którego stosunek pracy został rozwiązany z powodu nabycia
prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, a jeżeli radca przepracował co najmniej 20 lat – w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia.
2. Miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę ustalenia wysokości
odprawy, o którym mowa w ust. 1, oblicza się według zasad obowiązujących przy
ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, określonych w
przepisach wydanych na podstawie art. 173 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Stosunek pracy radcy tymczasowo aresztowanego ulega z mocy
prawa zawieszeniu na czas trwania tego aresztowania.
2. W okresie zawieszenia stosunku pracy radcy przysługuje wynagrodzenie
w wysokości połowy wynagrodzenia miesięcznego przysługującego mu w dniu
tymczasowego aresztowania.
3. W przypadku prawomocnego umorzenia postępowania karnego lub
postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe albo wydania prawomocnego
wyroku uniewinniającego wypłaca się pozostałą część wynagrodzenia, chyba że
postępowanie umorzono warunkowo albo z powodu przedawnienia lub amnestii.
4. Okres zawieszenia stosunku pracy wskutek tymczasowego aresztowania
wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze radcy.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Stosunek pracy radcy ulega rozwiązaniu z jego winy bez
wypowiedzenia w przypadku:
1) niespełniania wymogów koniecznych do zajmowania stanowiska służbowego
radcy, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 1, 2 lub 5;
2) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, stwierdzonego
prawomocnym orzeczeniem sądu;
3) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych albo
zakazu zajmowania stanowiska w urzędach organów władzy publicznej lub
wykonywania zawodu prawniczego;
4) nieobecności w pracy przez okres 3 miesięcy z powodu tymczasowego aresztowania;
5) dwukrotnego otrzymania negatywnej oceny kwalifikacyjnej;
6) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy w Prokuratorii Generalnej.
2. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą bez wypowiedzenia może nastąpić
w razie ciągłej, trwającej dłużej niż rok nieobecności w pracy z powodu choroby.
3. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą następuje z zachowaniem
trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w razie stwierdzonej orzeczeniem lekarza
orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo innym równorzędnym
orzeczeniem całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy.
4. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą może nastąpić z zachowaniem
trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w razie reorganizacji Prokuratorii
Generalnej, jeżeli przeniesienie radcy na inne stanowisko służbowe nie jest możliwe.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, w okresie między rozwiązaniem
stosunku pracy a podjęciem zatrudnienia lub działalności gospodarczej, nie dłużej niż
przez 6 miesięcy, przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa,
obliczone według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za
urlop wypoczynkowy, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 173
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
6. W przypadku gdy w okresie, o którym mowa w ust. 5, były radca pobiera
świadczenie określone w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266 i 321), wysokość świadczenia
pieniężnego ulega odpowiedniemu obniżeniu, a jeżeli radca nabył prawo do emerytury
na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53 i 252) – świadczenie
pieniężne nie przysługuje.
7. Okres pobierania świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 5, wlicza
się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień
pracowniczych, a także do okresów składkowych w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
8. Od świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 5, Prokuratoria Generalna
odprowadza składkę na ubezpieczenia społeczne na zasadach określonych
w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą mianowanym może nastąpić:
1) w drodze porozumienia stron;
2) za trzymiesięcznym wypowiedzeniem dokonanym przez radcę.
2. Okres wypowiedzenia stosunku pracy z radcą mianowanym kończy się
ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego.
3. W okresie wypowiedzenia stosunku pracy lub w okresie ustalonym
w porozumieniu stron, nie dłuższym niż 3 miesiące, radca mianowany może być
zwolniony z obowiązku wykonywania czynności służbowych, z zachowaniem prawa
do wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy.

art. 76. więcej Art. 76. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale do stosunku
pracy radców stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

art. 77. więcej Art. 77. 1. W Urzędzie Prokuratorii Generalnej są zatrudniani referendarze.
2. Referendarz wykonuje, pod nadzorem radcy:
1) czynności procesowe przed sądami powszechnymi i polubownymi;
2) inne czynności związane z wykonywaniem zadań Prokuratorii Generalnej.
3. Referendarz wykonuje polecenia przełożonych oraz radców, dotyczące treści czynności.
4. Jeżeli referendarz nie zgadza się z poleceniem, o którym mowa w ust. 3, może
żądać, by zmieniono polecenie albo by wyłączono go od udziału w sprawie.
W sprawach tych rozstrzyga ostatecznie przełożony lub radca, który wydał polecenie.
5. W przypadku gdy w postępowaniu przed sądem ujawnią się nowe
okoliczności, referendarz samodzielnie podejmuje decyzje związane z dalszym tokiem
postępowania.

art. 78. więcej Art. 78. Na stanowisku referendarza może być zatrudniona osoba
o nieskazitelnym charakterze, spełniająca warunki, o których mowa
w art. 54 ust. 2 pkt 1–3 i 5, oraz która przez co najmniej 2 lata wykonywała
wymagające wiedzy prawniczej czynności bezpośrednio związane ze świadczeniem
pomocy prawnej, stosowaniem lub tworzeniem prawa lub pracowała na stanowisku
związanym bezpośrednio z działalnością orzeczniczą i pomocą w tym zakresie
w pracy sędziów.

art. 79. więcej Art. 79. Przed nawiązaniem stosunku pracy referendarz składa wobec Prezesa
Prokuratorii Generalnej ślubowanie według następującej roty: „Ślubuję uroczyście
służyć wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, stać na straży Jej praw i interesów,
obowiązki swoje wypełniać sumiennie, zachować w tajemnicy informacje mi
powierzone, a w postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości.”.
Składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: „Tak mi dopomóż Bóg.”.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Wynagrodzenie referendarza składa się z wynagrodzenia
zasadniczego odpowiadającego zajmowanemu stanowisku służbowemu oraz dodatku
za wieloletnią pracę ustalanego na zasadach określonych w art. 68.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego referendarzy, z uwzględnieniem
poziomu wynagrodzeń zasadniczych sędziów sądów powszechnych, przyjmując, że
określone w ten sposób wynagrodzenie zasadnicze referendarzy nie może przekraczać
85% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w trzeciej stawce
awansowej.
3. Referendarz wykonujący pod nadzorem radcy czynności zastępstwa jest
uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości nie większej niż 65%
kosztów zastępstwa zasądzonych lub przyznanych w sprawie, w której czynności te
były przez niego wykonywane, jeżeli radca nadzorujący złoży wniosek o podział
kosztów zastępstwa pomiędzy radcę nadzorującego i referendarza oraz jeżeli koszty te
zostały uzyskane od strony przeciwnej lub przekazane do Urzędu Prokuratorii
Generalnej przez osobę zastępowaną, jednak nie większej niż sześciokrotność stawki
minimalnej określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 ustawy
z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze. Termin i warunki wypłaty
dodatkowego wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna.
4. Jeżeli czynności zastępstwa w sprawie były wykonywane przez więcej niż
jednego radcę lub referendarza, kwotę dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa
w ust. 3 oraz art. 67 ust. 2, Prezes Prokuratorii Generalnej dzieli między radców lub
referendarzy, z uwzględnieniem nakładu pracy poszczególnych radców lub
referendarzy oraz uwzględniając wniosek radcy nadzorującego co do podziału
kosztów między referendarzy.
5. Suma kwot przyznanych radcom lub referendarzom nie może przekroczyć
65% kosztów zastępstwa zasądzonych lub przyznanych w sprawie.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Do osób zatrudnionych na stanowisku referendarza stosuje się
przepisy art. 31, art. 51 ust. 3, art. 59, art. 62–66, art. 69, art. 70, art. 72 i art. 76.
2. Osoba pozostająca z referendarzem w takiej relacji, która uprawniałaby tę
osobę do odmowy składania zeznań na podstawie art. 261 § 1 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, nie może zostać zatrudniona
w Prokuratorii Generalnej.

art. 82. więcej Art. 82. 1. W Urzędzie Prokuratorii Generalnej mogą być zatrudnieni
pracownicy inni niż radcowie i referendarze, w tym asystenci radców, biegli i tłumacze.
2. Na stanowisku asystenta radcy może być zatrudniona osoba o nieskazitelnym
charakterze, spełniająca warunki, o których mowa w art. 54 ust. 1 pkt 1–3 i 5.
3. Asystent radcy wykonuje zadania związane z przygotowaniem czynności
radcy w postępowaniu przed sądami, trybunałami i innymi organami orzekającymi
oraz inne czynności związane z wykonywaniem zadań Prokuratorii Generalnej.
4. Prezes Prokuratorii Generalnej może przyznać pracownikom innym niż
radcowie i referendarze nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej
z funduszu nagród, o którym mowa w art. 46 ust. 2.
5. Osoba pozostająca z pracownikiem Prokuratorii Generalnej w takiej relacji,
która uprawniałaby tę osobę do odmowy składania zeznań na podstawie art. 261 § 1
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, nie może zostać
zatrudniona w Prokuratorii Generalnej.
6. W sprawach nieuregulowanych niniejszą ustawą, do pracowników innych niż
radcowie i referendarze, stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r.
o pracownikach urzędów państwowych, a w sprawach w niej nieuregulowanych
stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Radca ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za przewinienia
służbowe, w tym za oczywistą obrazę przepisów prawa i za uchybienia godności zawodu.
2. Za nadużycie wolności słowa przy wykonywaniu czynności służbowych,
stanowiące ścigane z oskarżenia prywatnego zniewagę i zniesławienie strony, jej
pełnomocnika, kuratora, świadka, biegłego lub tłumacza, radca odpowiada tylko
dyscyplinarnie.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Za przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi, nieuzasadniające
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, Prezes Prokuratorii Generalnej może udzielić radcy ostrzeżenia na piśmie, po uprzednim wysłuchaniu radcy. Przepisy art. 91 ust. 5–8 stosuje się odpowiednio.
2. Radca może w terminie 14 dni od dnia doręczenia ostrzeżenia na piśmie
wystąpić do sądu pracy właściwego ze względu na siedzibę Urzędu Prokuratorii
Generalnej o uchylenie ostrzeżenia. Od orzeczenia sądu drugiej instancji skarga
kasacyjna nie przysługuje.

art. 85. więcej Art. 85. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) nagana z ostrzeżeniem;
4) nagana z pozbawieniem możliwości objęcia funkcji przez okres do 3 lat;
5) pozbawienie funkcji;
6) wydalenie z pracy w Prokuratorii Generalnej.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Postępowanie dyscyplinarne może być wszczęte niezależnie od
innych rodzajów odpowiedzialności za ten sam czyn.
2. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie 3 miesięcy od
dnia uzyskania wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego odpowiedzialność
dyscyplinarną ani po upływie 3 lat od dnia popełnienia takiego czynu. Jeżeli z powodu
nieobecności w pracy radca nie ma możliwości złożenia wyjaśnień, bieg
trzymiesięcznego terminu nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia
stawienia się radcy do pracy. Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa,
przedawnienie dyscyplinarne nie następuje wcześniej niż przedawnienie karne.
3. W razie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przed upływem terminu,
o którym mowa w ust. 2 w zdaniu pierwszym, karalność przewinienia
dyscyplinarnego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 5 lat. Jeżeli jednak
przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2 w zdaniu pierwszym, sprawa nie
została prawomocnie zakończona, komisja dyscyplinarna orzeka o popełnieniu
przewinienia dyscyplinarnego i umarza postępowanie w zakresie wymierzenia kary
dyscyplinarnej.
4. Jeżeli czyn uzasadniający odpowiedzialność dyscyplinarną zawiera znamiona
przestępstwa, ustanie karalności przewinienia dyscyplinarnego następuje nie
wcześniej niż ustanie karalności przestępstwa.
5. W razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy radcy w Prokuratorii
Generalnej w toku postępowania dyscyplinarnego, postępowanie to umarza się.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Radca może być zawieszony w czynnościach służbowych, jeżeli
z uwagi na charakter czynu konieczne jest natychmiastowe odsunięcie go od
wykonywania czynności służbowych.
2. Prawo zawieszenia w czynnościach służbowych przysługuje Prezesowi
Prokuratorii Generalnej. Na decyzję o zawieszeniu w czynnościach służbowych
przysługuje zażalenie do sądu apelacyjnego – sądu pracy i ubezpieczeń społecznych
właściwego ze względu na siedzibę Urzędu Prokuratorii Generalnej, za
pośrednictwem Prezesa Prokuratorii Generalnej. Do rozpoznania zażalenia stosuje się
przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
o apelacji.
3. Zawieszenie w czynnościach służbowych ustaje z mocy prawa, jeżeli
w terminie 3 miesięcy od dnia zawieszenia nie wszczęto przeciwko radcy
postępowania dyscyplinarnego, a także z chwilą prawomocnego zakończenia tego
postępowania.
4. W toku postępowania dyscyplinarnego komisja dyscyplinarna może
w każdym czasie uchylić zawieszenie w czynnościach.
5. Komisja dyscyplinarna II instancji, wydając orzeczenie dyscyplinarne, może
orzec o utrzymaniu w mocy zawieszenia w czynnościach służbowych do dnia
wniesienia odwołania, o którym mowa w art. 94 ust. 2, lub upływu terminu do jego
wniesienia. W przypadku wniesienia odwołania zawieszenie w czynnościach
pozostaje w mocy do czasu rozpoznania odwołania, chyba że sąd apelacyjny uchyli
zawieszenie wcześniej.
6. Prezes Prokuratorii Generalnej może w każdym czasie uchylić zawieszenie
w czynnościach służbowych, także w przypadkach, o których mowa w ust. 5.
7. W przypadku gdy radca został zawieszony w czynnościach służbowych,
Prezes Prokuratorii Generalnej obniża wysokość jego wynagrodzenia miesięcznego na
czas trwania zawieszenia maksymalnie do 50%. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne
nie zostało wszczęte w terminie 3 miesięcy od dnia zawieszenia w czynnościach albo
zostało umorzone, z innej przyczyny niż rozwiązanie stosunku pracy przez radcę, lub
zakończyło się uniewinnieniem, radcy wypłaca się zatrzymane wynagrodzenie.

art. 88. więcej Art. 88. 1. W sprawach dyscyplinarnych orzekają Komisja Dyscyplinarna
Prokuratorii Generalnej w I instancji i Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna
Prokuratorii Generalnej w II instancji.
2. Członków komisji dyscyplinarnych, w tym przewodniczącego i zastępców
przewodniczącego, powołuje na okres 5 lat Prezes Prokuratorii Generalnej.
3. Członkiem komisji dyscyplinarnej może być radca dający należytą rękojmię
wykonywania tej funkcji.
4. Komisja dyscyplinarna orzeka w składach trzyosobowych.
5. Członkowie komisji dyscyplinarnych są w zakresie orzekania niezawiśli
i podlegają tylko ustawom.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Rzecznika dyscyplinarnego Prokuratorii Generalnej powołuje, na
okres kadencji komisji dyscyplinarnej, Prezes Prokuratorii Generalnej spośród radców
Prokuratorii Generalnej.
2. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na polecenie
Prezesa Prokuratorii Generalnej. O wszczęciu tego postępowania rzecznik
dyscyplinarny zawiadamia radcę, którego ono dotyczy.
3. Decyzję o przekazaniu komisji dyscyplinarnej I instancji wniosku o wszczęcie
postępowania dyscyplinarnego podejmuje Prezes Prokuratorii Generalnej na
podstawie wniosku rzecznika dyscyplinarnego.
4. Prezes Prokuratorii Generalnej ma prawo zasięgać informacji od rzecznika
dyscyplinarnego o treści rozstrzygnięć podjętych przez rzecznika dyscyplinarnego
i komisję dyscyplinarną. Prezes Prokuratorii Generalnej ma prawo otrzymywać od
rzecznika dyscyplinarnego odpisy orzeczeń i protokołów posiedzeń, jeżeli są one
w posiadaniu rzecznika dyscyplinarnego.
5. Do zadań rzecznika dyscyplinarnego należy w szczególności:
1) prowadzenie postępowania wyjaśniającego;
2) składanie wniosków o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli wyniki
postępowania wyjaśniającego to uzasadniają;
3) udział w rozprawach przed komisjami dyscyplinarnymi w charakterze strony;
4) wnoszenie odwołań od orzeczeń komisji dyscyplinarnej;
5) udział w postępowaniu odwoławczym.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Jeżeli postępowanie wyjaśniające nie dostarczyło podstaw do
sporządzenia wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, rzecznik
dyscyplinarny wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego.
2. W postanowieniu o umorzeniu postępowania wyjaśniającego wskazuje się
przyczyny umorzenia. Od postanowienia o umorzeniu postępowania wyjaśniającego
nie przysługuje odwołanie.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Komisja dyscyplinarna I instancji wszczyna postępowanie
dyscyplinarne z dniem złożenia wniosku przez rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie
postępowania.
2. Obwiniony ma prawo korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy,
z uwzględnieniem przepisów o tajemnicy prawnie chronionej.
3. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia
z pracy w Prokuratorii Generalnej, a obwiniony w terminie 30 dni od dnia otrzymania
wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania nie wskaże obrońcy,
przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę spośród radców. Obrońca
wyznaczony przez przewodniczącego pełni swoje obowiązki do dnia
uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie, o ile nie zostanie
zwolniony wcześniej z tego obowiązku przez komisję dyscyplinarną albo sąd.
4. Komisja dyscyplinarna I instancji wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu
rozprawy, w toku której wysłuchuje rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego oraz
jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony, a także po rozpatrzeniu innych dowodów
mających znaczenie w sprawie.
5. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na
rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania sprawy. Należyte usprawiedliwienie
niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy na rozprawie wymaga wskazania
i uprawdopodobnienia wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby –
przedstawienia zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego niemożność stawienia się
na rozprawie.
6. W przypadku ustanowienia obrońcy usprawiedliwione niestawiennictwo
obwinionego nie wstrzymuje rozpoznania sprawy, o ile obrońca stawił się na
rozprawie. W przypadku usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego komisja
dyscyplinarna może zamknąć rozprawę, jeżeli obwiniony został wcześniej
wysłuchany albo pouczony na rozprawie o prawie złożenia wyjaśnień nie skorzystał
z tego prawa.
7. Rozstrzygnięcia komisji dyscyplinarnej zapadają w formie orzeczeń
i postanowień.
8. Przewodniczący składu orzekającego w toku postępowania może wydawać
zarządzenia, w szczególności dotyczące pozostawienia pism w aktach bez nadania
dalszego biegu.
9. Rozprawa jest jawna dla radców. W uzasadnionych przypadkach skład
orzekający może wyłączyć jawność rozprawy, jednakże ogłoszenie orzeczenia jest
jawne.
10. Orzeczenie ogłasza się bezpośrednio po naradzie.
11. W wyjątkowych przypadkach komisja dyscyplinarna I instancji może
odroczyć ogłoszenie orzeczenia na czas nie dłuższy niż 7 dni. O terminie ogłoszenia
orzeczenia przewodniczący składu orzekającego zawiadamia strony bezpośrednio po
zakończeniu narady.
12. Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego podaje ustnie
zasadnicze motywy rozstrzygnięcia.
13. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się stronom z urzędu, nie później
niż w terminie 14 dni od dnia jego ogłoszenia.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej I instancji kończącego
postępowanie w sprawie strony mają prawo wniesienia odwołania. W odwołaniu
można zaskarżyć całość orzeczenia lub jego część. Od innych orzeczeń, postanowień
i zarządzeń można się odwołać w odwołaniu od orzeczenia kończącego postępowanie
w sprawie.
2. Odwołanie wnosi się do komisji dyscyplinarnej II instancji za pośrednictwem
komisji dyscyplinarnej I instancji, która wydała zaskarżone orzeczenie, w terminie
14 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
3. W przypadku złożenia odwołania od orzeczenia innego niż kończące sprawę
lub postanowienia albo zarządzenia, komisja dyscyplinarna wydaje postanowienie
o odrzuceniu odwołania, na które przysługuje odwołanie wyłącznie w odwołaniu od
orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Przed upływem terminu do wniesienia odwołania orzeczenie nie
podlega wykonaniu.
2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie orzeczenia.

art. 94. więcej Art. 94. 1. W postępowaniu przed komisją dyscyplinarną II instancji stosuje się
odpowiednio przepisy o postępowaniu przed komisją dyscyplinarną I instancji.
2. Od orzeczeń komisji dyscyplinarnej II instancji stronom służy odwołanie do
sądu apelacyjnego – sądu pracy i ubezpieczeń społecznych właściwego ze względu na
siedzibę Urzędu Prokuratorii Generalnej. Do rozpoznania odwołania stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
o apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego skarga kasacyjna nie przysługuje.
3. Odwołanie, o którym mowa w ust. 2, wnosi się za pośrednictwem komisji
dyscyplinarnej II instancji, która wydała zaskarżone orzeczenie, w terminie 14 dni od
dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Przepis art. 93 stosuje się
odpowiednio.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Odpis prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej dołącza się
do akt osobowych radcy.
2. Prawomocne orzeczenie o ukaraniu podlega niezwłocznemu wykonaniu.
3. Karę dyscyplinarną, z wyjątkiem kary wydalenia z pracy w Prokuratorii
Generalnej, uważa się za niebyłą i wzmiankę o niej wykreśla się z akt komisji
dyscyplinarnej i akt osobowych radcy po upływie 2 lat od dnia uprawomocnienia się
orzeczenia. Komisja dyscyplinarna, biorąc pod uwagę osiągnięcia w pracy
i zachowanie się radcy, może na jego wniosek lub jego przełożonego uznać karę za
niebyłą i zarządzić jej wykreślenie w terminie wcześniejszym.
4. Po upływie 5 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia komisji
dyscyplinarnej ukarany może wystąpić o uznanie za niebyłą kary wydalenia z pracy
w Prokuratorii Generalnej.
5. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do ostrzeżenia, o którym mowa
w art. 84 ust. 1, z tym że uprawnienie do uznania ostrzeżenia za niebyłe i zarządzenia
jego wykreślenia przysługuje Prezesowi Prokuratorii Generalnej.

art. 96. więcej Art. 96. W postępowaniu przed komisjami dyscyplinarnymi I i II instancji
w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U.
z 2020 r. poz. 30 i 413). Nie stosuje się przepisów o oskarżycielu prywatnym,
powodzie cywilnym, przedstawicielu społecznym, postępowaniu przygotowawczym
oraz środkach przymusu, z wyjątkiem przepisów o karze pieniężnej.

art. 97. więcej Art. 97. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1822, 1823,
1860, 1948, 2138 i 2260) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 67 § 1¹ otrzymuje brzmienie:
„§ 1¹. W zakresie określonym odrębną ustawą za inne niż Skarb Państwa państwowe osoby prawne, osoby
z udziałem Skarbu Państwa i osoby prawne z udziałem państwowych osób prawnych czynności procesowe może podejmować Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej.”;
2) w art. 259 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) wojskowi i urzędnicy niezwolnieni od zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli „zastrzeżone”
lub „poufne” oraz osoby zobowiązane do zachowania tajemnicy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli ich zeznanie miałoby być połączone z jej naruszeniem;”;
3) użyte w art. 5, w art. 67 w § 2 w zdaniu drugim, w art. 871 w § 2 i 3, w art. 89 w § 1, w art. 99, w art. 129 w § 2, 2¹ i 3,
w art. 132 w § 1 i 1², w art. 161, w art. 210 w § 2¹, w art. 327 w § 1, w art. 331 w § 1¹ oraz w art. 357 w § 2, w różnym przypadku wyrazy „Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”.

art. 98. więcej Art. 98. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe
(Dz. U. z 2011 r. poz. 430 i 654 oraz z 2015 r. poz. 1348 i 1960) w art. 2:
1) w pkt 2 skreśla się wyrazy „Prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa”;
2) w pkt 3 skreśla się wyrazy „wiceprezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa”.

art. 99. więcej Art. 99. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2016 r. poz. 1999) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 66:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) osób, które przez okres co najmniej 3 lat zajmowały stanowisko Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, jej wiceprezesa lub radcy albo wykonywały zawód komornika;”,
b) w ust. 2 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) osoby, które zajmują stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;”;
2) w art. 72 w ust. 1 pkt 4a otrzymuje brzmienie:
„4a) podjęcia zatrudnienia na stanowisku Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, jej wiceprezesa,
radcy lub referendarza;”;
3) w art. 78a w ust. 4 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) dokumenty potwierdzające zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;”.

art. 100. więcej Art. 100. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 233 i 1579) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 25:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) osób, które przez okres co najmniej 3 lat zajmowały stanowisko Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, jej wiceprezesa lub radcy albo wykonywały zawód komornika;”,
b) w ust. 2 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) osoby, które zajmują stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;”;
2) w art. 28 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) podjęcia zatrudnienia na stanowisku Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, jej wiceprezesa,
radcy lub referendarza.”;
3) w art. 362 w ust. 4 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) dokumenty potwierdzające zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;”.

art. 101. więcej Art. 101. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2016 r. poz. 790, 996, 1159,
1948 i 2175) w art. 364 w ust. 8 pkt 17 otrzymuje brzmienie:
„17) Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej;”.

art. 102. więcej Art. 102. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1511
i 2074) w art. 1 w ust. 1 pkt 8a otrzymuje brzmienie:
„8a) Urzędzie Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej w sprawach nieuregulowanych w odrębnych przepisach;”.

art. 103. więcej Art. 103. W ustawie z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1796 i 1948) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 12:
a) w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) co najmniej przez 3 lata zajmowały stanowisko Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej,
jej wiceprezesa lub radcy.”,
b) w § 2 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) zajmują stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;”;
2) w art. 74a w § 4 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) dokumenty potwierdzające zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;”.

art. 104. więcej Art. 104. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 720 i 1165) w art. 34a
w ust. 5 w pkt 10 wyrazy „Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa” zastępuje się wyrazami „Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”.

art. 105. więcej Art. 105. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2015 r. poz. 1096 oraz z 2016 r. poz. 677) art. 49a otrzymuje brzmienie:
„Art. 49a. Jeżeli w toku kontroli powstanie wątpliwość wymagająca interpretacji przepisów prawnych związanych z ochroną praw lub interesów Rzeczypospolitej Polskiej, dyrektor właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej
Izby Kontroli lub upoważniona przez niego osoba zwraca się do Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej
Polskiej o wydanie opinii prawnej w tej sprawie.”.

art. 106. więcej Art. 106. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1749, 1948
i 2138) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 88 otrzymuje brzmienie:
„Art. 88. 1. Pełnomocnikiem może być adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej. Do pełnomocnika stosuje się odpowiednio art. 77, art. 78, art. 81a § 1–3, art. 83, art. 84, art. 86 § 2 oraz
przepisy wydane na podstawie art. 81a § 4.
2. Na zasadach określonych w odrębnej ustawie czynności zastępstwa wykonuje Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej.”;
2) w art. 180 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy notarialnej, adwokackiej, radcy prawnego, doradcy podatkowego, lekarskiej, dziennikarskiej lub statystycznej oraz tajemnicy Prokuratorii Generalnej, mogą być przesłuchiwane
co do faktów objętych tą tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. W postępowaniu przygotowawczym w przedmiocie przesłuchania lub zezwolenia na przesłuchanie decyduje sąd, na posiedzeniu bez udziału stron, w terminie nie dłuższym
niż 7 dni od daty doręczenia wniosku prokuratora. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.”.

art. 107. więcej Art. 107. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2006 r. poz. 1584, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) pkt 3a otrzymuje brzmienie:
„3a) radców Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej i referendarzy zatrudnionych w Urzędzie Prokuratorii Generalnej Rzeczpospolitej Polskiej;”,
b) po pkt 3b dodaje się pkt 3c w brzmieniu:
„3c) pracowników zatrudnionych w Urzędzie Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej do wykonywania zadań, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r. o Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 2261);”;
2) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Zakaz zajmowania stanowisk w organach spółek, o którym mowa w art. 4 pkt 1, nie dotyczy osób wymienionych w art. 2 pkt 1, 2, 3a, 3c i 6–10, o ile zostały zgłoszone do objęcia takich stanowisk w spółce prawa handlowego
przez: Skarb Państwa, inne państwowe osoby prawne, spółki, w których udział Skarbu Państwa przekracza 50% kapitału zakładowego lub 50% liczby akcji, jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub inne osoby prawne jednostek samorządu terytorialnego; osoby te nie mogą zostać zgłoszone do więcej niż dwóch spółek prawa handlowego z udziałem podmiotów zgłaszających te osoby.”.

art. 108. więcej Art. 108. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 358 i 2103)
w art. 22 w § 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) adwokatów, radców prawnych oraz notariuszy, którzy wykonywali ten zawód co najmniej przez 3 lata, a także
osób, które, przez taki sam okres, zajmowały stanowiska: prezesa, wiceprezesa lub radcy Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej.”.

art. 109. więcej Art. 109. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2016 r. poz. 1138
i 1358) w art. 10 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Wymogi, o których mowa w ust. 1 pkt 8–10, nie dotyczą sędziów, asesorów sądowych, prokuratorów,
adwokatów, radców prawnych, notariuszy, radców Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej oraz osób
posiadających stopień doktora nauk prawnych.”.

art. 110. więcej Art. 110. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.)
w art. 298 w pkt 6b wyrazy „Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa” zastępuje się wyrazami „Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej”.

art. 111. więcej Art. 111. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2062, 1948
i 2103) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 51 w § 1, w art. 53b, w art. 57a w § 10, w art. 57i w § 2, w art. 92 w § 2, w art. 106h w § 3 w pkt 1,
w art. 106o w § 11, w art. 106w w § 2 i w art. 118, w różnym przypadku wyrazy „Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”;
2) użyte w art. 57a w § 3, w art. 61 w § 2 w pkt 5, w art. 63 w § 2 w pkt 1a, w art. 106h w § 3, w art. 106o w § 3
i w art. 106s w § 1 i 2, w różnym przypadku wyrazy „starszy radca lub radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa”
zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”;
3) w art. 57f:
a) § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata, radcy prawnego, notariusza albo zajmującego stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej jest dokonywana w oparciu o badanie jakości, sprawności, rzetelności i terminowości dokonywanych czynności bądź jakości i rzetelności sporządzonych opinii prawnych lub innych dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem
prawa, a także podnoszenia kwalifikacji zawodowych i kultury urzędowania obejmującej kulturę osobistą oraz
sposób zachowania wobec uczestników postępowania i współpracowników.
§ 2. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata lub radcy prawnego albo zajmującego
stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej jest dokonywana na podstawie badania akt co
najmniej pięćdziesięciu spraw różnych kategorii lub opinii prawnych i innych dokumentów sporządzonych
w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, wybranych losowo spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 57a § 3. Przepis art. 57b § 4 stosuje się odpowiednio. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji
może objąć badaniem także akta spraw sądowych, w których kandydat występował w charakterze zastępcy procesowego, a których nie ujęto w wykazie, oraz zwracać się do prezesów sądów o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.”,
b) § 6 otrzymuje brzmienie:
„§ 6. Do oceny kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej dołącza się protokoły okresowych ocen kwalifikacyjnych oraz odpisy prawomocnych orzeczeń
o ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że kara została uznana za niebyłą.”;
4) w art. 64 w § 2 pkt 1a otrzymuje brzmienie:
„1a) zajmował stanowisko Prezesa, wiceprezesa, radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej – co najmniej przez osiem lat;”;
5) w art. 92 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu dodatkowego, wlicza się wszystkie okresy zatrudnienia
w sądzie lub prokuraturze na stanowiskach: asesorów sądowych, asesorów prokuratorskich, sędziów i prokuratorów,
w Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej na stanowiskach: Prezesa, wiceprezesa lub radcy, a także okresy
wykonywania zawodu adwokata, radcy prawnego lub zajmowania samodzielnego stanowiska w organach władzy publicznej, z którym związana była praktyka prawnicza, oraz inne okresy zatrudnienia, jeżeli z tego tytułu przysługiwał
zwiększony wymiar urlopu.”;
6) w art. 106s § 6 otrzymuje brzmienie:
„§ 6. Do oceny kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej
Polskiej dołącza się protokoły okresowych ocen kwalifikacyjnych oraz odpisy prawomocnych orzeczeń o ukaraniu
karą dyscyplinarną, chyba że kara została uznana za niebyłą.”.

art. 112. więcej Art. 112. W ustawie z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 w § 1 w pkt 7 wyrazy „starszego radcy lub radcy w Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa” zastępuje się
wyrazami „lub radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”;
2) w art. 6a w § 1 w pkt 2 wyrazy „starszego radcy lub radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa” zastępuje się wyrazami „lub radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”;
3) w art. 7 w § 1 wyrazy „starszego radcy lub radcy w Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa” zastępuje się wyrazami
„lub radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”.

art. 113. więcej Art. 113. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.
z 2016 r. poz. 718, 846, 996, 1579, 1948 i 2103) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 28 w § 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
„W zakresie określonym ustawą z dnia 15 grudnia 2016 r. o Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
poz. 2261) za Skarb Państwa czynności w postępowaniu podejmuje Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej.”;
2) w art. 175 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej
przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich
lub Rzecznik Praw Dziecka.”;
3) w art. 264 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Uchwały, o których mowa w art. 15 § 1 pkt 2, Naczelny Sąd Administracyjny podejmuje na wniosek Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Prokuratora Generalnego, Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka, a uchwały, o których mowa w art. 15 § 1 pkt 3, na podstawie postanowienia składu orzekającego.”.

art. 114. więcej Art. 114. W ustawie z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1254 i 2103) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 22 w § 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) ma co najmniej dziesięcioletni staż pracy na stanowisku sędziego, prokuratora, Prezesa Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej, jej wiceprezesa lub radcy albo wykonywania w Polsce zawodu adwokata, radcy prawnego lub notariusza.”;
2) w art. 60 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Z wnioskiem, o którym mowa w § 1, mogą wystąpić również Rzecznik Praw Obywatelskich i Prokurator
Generalny oraz, w zakresie swojej właściwości, Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej, Rzecznik Praw
Dziecka, Przewodniczący Rady Dialogu Społecznego, Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego i Rzecznik Finansowy.”.

art. 115. więcej Art. 115. W ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 2171 i 2260) w art. 218a
wyrazy „radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa” zastępuje się wyrazami „radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”.

art. 116. więcej Art. 116. W ustawie z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa
państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2016 r. poz. 1721, 1948 i 2260) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 pkt 16 otrzymuje brzmienie:
„16) radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;”;
2) w art. 8 pkt 15 otrzymuje brzmienie:
„15) pkt 16 – Prezes Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;”;
3) w art. 21f ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przepisy art. 21e ust. 1 i 3 nie dotyczą sędziów, prokuratorów, radców Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, adwokatów, radców prawnych, notariuszy i komorników, którzy w tym zakresie podlegają
sądownictwu dyscyplinarnemu. Przepis art. 21e ust. 2 stosuje się odpowiednio.”.

art. 117. więcej Art. 117. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1203, z 2015 r. poz. 1607 oraz z 2016 r. poz. 1948) uchyla się art. 12 i art. 13.

art. 118. więcej Art. 118. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Komitecie do Spraw Europejskich (Dz. U. poz. 1277) w art. 2 w ust. 2
w pkt 2 w lit. b kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. c w brzmieniu:
„c) Prezes Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej albo wyznaczony przez niego wiceprezes Prokuratorii
Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej.”.

art. 119. więcej Art. 119. W ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 976) art. 36 otrzymuje brzmienie:
„Art. 36. 1. Jeżeli na stanowisko sędziowskie albo asesorskie swoje kandydatury zgłosiły osoby wykonujące zawód adwokata, radcy prawnego, notariusza albo zajmujące stanowisko prokuratora, asesora prokuratorskiego, radcy
lub wiceprezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, o posiedzeniu zespołu zawiadamia się odpowiednio: Naczelną Radę Adwokacką, Krajową Radę Radców Prawnych, Krajową Radę Notarialną, Krajową Radę Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym, Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przedstawiciel Naczelnej Rady Adwokackiej, Krajowej Rady Radców
Prawnych, Krajowej Rady Notarialnej, Krajowej Rady Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym, Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej może wziąć udział w posiedzeniu zespołu z głosem doradczym.”.

art. 120. więcej Art. 120. W ustawie z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze (Dz. U. poz. 177, 1579, 2103 i 2149) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 75 w § 2 w pkt 3 i w art. 76 w § 1–3 wyrazy „ , starszego radcy i radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu
Państwa” zastępuje się wyrazami „i radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”;
2) w art. 83:
a) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Kandydat na wolne stanowisko prokuratorskie w prokuraturze rejonowej, który wykonuje zawód
adwokata lub radcy prawnego bądź zajmuje stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej,
do zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur akt 50 spraw sądowych różnych kategorii, w których występował w charakterze zastępcy procesowego, a jeżeli występował w mniejszej liczbie spraw – wykaz sygnatur akt wszystkich
tych spraw, ze wskazaniem sądów, w których sprawy te toczyły się lub toczą, lub odpisy wszystkich, jednak nie
więcej niż 50 opinii prawnych i innych dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem
prawa; radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej dołącza ponadto opinię przełożonego.”,
b) w § 6 wyrazy „Skarbu Państwa” zastępuje się wyrazami „Rzeczypospolitej Polskiej”;
3) użyte w art. 88 w § 1, 2 i 6 wyrazy „ , starszego radcy lub radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa” zastępuje się
wyrazami „radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”;
4) w art. 89 wyrazy „Skarbu Państwa” zastępuje się wyrazami „Rzeczypospolitej Polskiej”;
5) w art. 119 w § 2 wyrazy „w Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa na stanowisku: prezesa, wiceprezesa, starszego
radcy lub radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa” zastępuje się wyrazami „w Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej na stanowisku: Prezesa, wiceprezesa, radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej”;
6) art. 159 otrzymuje brzmienie:
„Art. 159. W razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku służbowego prokuratora w toku postępowania dyscyplinarnego postępowanie to toczy się nadal. Jeżeli obwiniony podjął pracę w organach administracji publicznej, urzędzie obsługującym organ administracji publicznej, Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, jako adwokat,
radca prawny albo notariusz, sąd przesyła wyrok odpowiednio właściwemu organowi administracji publicznej, kierownikowi urzędu, Prezesowi Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, Naczelnej Radzie Adwokackiej lub
Krajowej Radzie Radców Prawnych albo Krajowej Radzie Notarialnej.”.

art. 121. więcej Art. 121. Prezes Prokuratorii Generalnej składa sprawozdanie z działalności
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa za rok 2016 w terminie określonym w art. 3.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Z dniem 1 stycznia 2017 r.:
1) zadania Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa przejmuje Prokuratoria
Generalna;
2) państwową jednostkę organizacyjną Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa
przekształca się w Urząd Prokuratorii Generalnej;
3) wierzytelności i zobowiązania Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezesa
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa stają się wierzytelnościami
i zobowiązaniami Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezesa Prokuratorii
Generalnej;
4) stroną umów i porozumień, zawartych przez Skarb Państwa reprezentowany
przez Prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa staje się Skarb Państwa
reprezentowany przez Prezesa Prokuratorii Generalnej.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej może dysponować środkami zgromadzonymi
na rachunkach bankowych prowadzonych dotychczas dla Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa.
3. Nagrody ze środków, o których mowa w art. 46 ust. 2 pkt 2, wypłaca się po
raz pierwszy w roku 2018.

art. 123. więcej Art. 123. 1. W sprawach, w których czynności zastępstwa przed dniem wejścia
w życie ustawy wykonywała Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa zastępstwo
wykonuje Prokuratoria Generalna.
2. Legitymacje służbowe radców i starszych radców Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa mogą być używane jako legitymacje służbowe radców Prokuratorii
Generalnej, o których mowa w art. 33 ust. 2, przez okres ważności tych legitymacji
nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2017 r.

art. 124. więcej Art. 124. Do spraw przekazanych przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa
do prowadzenia właściwym jednostkom organizacyjnym Skarbu Państwa przed dniem
wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Umowy cywilnoprawne określające wysokość i termin wypłaty
dodatkowego wynagrodzenia radcy lub starszego radcy Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy wygasają w dniu
wejścia w życie ustawy.
2. Rozliczenie kosztów zastępstwa procesowego zasądzonych lub przyznanych
na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa przed dniem
wejścia w życie ustawy następuje na zasadach dotychczasowych.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Urząd Prokuratorii Generalnej staje się z mocy prawa stroną
w dotychczasowych stosunkach pracy z pracownikami Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa.
2. Osoby zatrudnione na stanowisku Prezesa albo wiceprezesa Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa w dniu wejścia w życie ustawy stają się odpowiednio
Prezesem Prokuratorii Generalnej albo wiceprezesami Prokuratorii Generalnej.
3. Osoby będące w dniu wejścia w życie ustawy starszymi radcami Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa albo radcami Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
stają się radcami Prokuratorii Generalnej. Pozostałe warunki zatrudnienia i wysokość
wynagrodzenia pozostają bez zmian.
4. Inne osoby będące w dniu wejścia w życie ustawy pracownikami Głównego
Urzędu Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, w tym asystenci radców, stają się
pracownikami Urzędu Prokuratorii Generalnej.
5. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy Urząd Prokuratorii
Generalnej jest obowiązany zaproponować nowe warunki pracy i płacy pracownikom,
o których mowa w ust. 3 i 4, oraz wskazać termin, nie krótszy niż 7 dni, do którego
pracownicy mogą złożyć oświadczenie o przyjęciu albo odmowie przyjęcia
proponowanych warunków. W razie nieuzgodnienia nowych warunków pracy i płacy
dotychczasowy stosunek pracy rozwiązuje się z upływem okresu równego okresowi
wypowiedzenia, liczonego od dnia, w którym pracownik złożył oświadczenie
o odmowie przyjęcia proponowanych warunków, albo od dnia, do którego mógł
złożyć takie oświadczenie.

art. 127. więcej Art. 127. 1. W terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy Prezes
Prokuratorii Generalnej oraz wiceprezesi Prokuratorii Generalnej, złożą wobec
Prezesa Rady Ministrów ślubowanie, o którym mowa w art. 41 ust. 2.
2. W terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy radcowie Prokuratorii
Generalnej złożą wobec Prezesa Prokuratorii Generalnej ślubowanie, o którym mowa
w art. 56.

art. 128. więcej Art. 128. 1. Ilekroć przepisy odrębne uzależniają skutki prawne, w tym nabycia
uprawnień do wykonywania zawodu notariusza, radcy prawnego lub adwokata,
a także objęcia stanowiska sędziego lub prokuratora, od określonego stażu na
stanowisku radcy w Prokuratorii Generalnej do stażu tego zalicza się również okres
zatrudnienia w Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa na stanowisku radcy lub
starszego radcy, wiceprezesa i Prezesa.
2. Do okresu pracy na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej, od którego
zależą uprawnienia pracownicze, wlicza się okresy zatrudnienia w Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa na stanowiskach Prezesa, wiceprezesa, starszego radcy lub radcy.

art. 129. więcej Art. 129. 1. Sprawy dyscyplinarne radców i starszych radców Prokuratorii
Generalnej wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy toczą się na zasadach
określonych w przepisach dotychczasowych.
2. Komisje dyscyplinarne Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa i rzecznik
dyscyplinarny Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa powołani przed dniem wejścia
w życie ustawy stają się komisjami dyscyplinarnymi Prokuratorii Generalnej
i rzecznikiem dyscyplinarnym Prokuratorii Generalnej i pełnią swoje funkcje przez
okres, na jaki zostały powołane.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa staje się Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych Prokuratorii
Generalnej.
2. Członkowie Komisji Socjalnej i reprezentanci pracowników powołani
w Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa stają się członkami Komisji Socjalnej
i reprezentantami pracowników Prokuratorii Generalnej i pełnią swoje funkcje przez
okres, na jaki zostali powołani.

art. 131. więcej Art. 131. Ilekroć w przepisach jest mowa o Prokuratorii Generalnej Skarbu
Państwa należy przez to rozumieć Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 132. więcej Art. 132. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie
art. 25 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 134, zachowują moc do dnia wejścia
w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 37, jednak nie
dłużej niż do dnia 1 lipca 2017 r.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Maksymalny limit wydatków z budżetu państwa przeznaczonych na
wykonywanie zadań Prokuratorii Generalnej i Prezesa Prokuratorii Generalnej,
wynikających z ustawy w poszczególnych latach wynosi w:
1) 2017 r. – 54 446 744 zł;
2) 2018 r. – 51 498 193 zł;
3) 2019 r. – 51 498 193 zł;
4) 2020 r. – 51 498 193 zł;
5) 2021 r. – 51 498 193 zł;
6) 2022 r. – 51 498 193 zł;
7) 2023 r. – 51 498 193 zł;
8) 2024 r. – 51 498 193 zł;
9) 2025 r. – 51 498 193 zł;
10) 2026 r. – 51 498 193 zł.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej monitoruje wykorzystanie limitu wydatków,
o którym mowa w ust. 1, oraz wdraża mechanizmy korygujące, o których mowa
w ust. 3.
3. W przypadku gdy wysokość wydatków po pierwszym półroczu danego roku
budżetowego wyniesie więcej niż 65% limitu wydatków przewidzianych na dany rok,
dysponent środków zmniejsza wysokość środków przeznaczonych na wydatki
w drugim półroczu o kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy wysokością tego limitu
a kwotą przekroczenia wydatków.
4. W przypadku gdy wysokość wydatków w poszczególnych miesiącach jest
zgodna z planem finansowym, przepisu ust. 3 nie stosuje się.

art. 134. więcej Art. 134. Traci moc ustawa z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 1313 i 1579).

art. 135. więcej Art. 135. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2017 r., z wyjątkiem
art. 4 ust. 1 pkt 6 i ust. 4 pkt 3, art. 12–14, art. 18–20, art. 26, art. 27, art. 32 ust. 5 i 6
oraz art. 35, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2017 r.