Art. 74. 1. Stosunek pracy radcy ulega rozwiązaniu z jego winy bez
wypowiedzenia w przypadku:
1) niespełniania wymogów koniecznych do zajmowania stanowiska służbowego
radcy, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 1, 2 lub 5;
2) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, stwierdzonego
prawomocnym orzeczeniem sądu;
3) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych albo
zakazu zajmowania stanowiska w urzędach organów władzy publicznej lub
wykonywania zawodu prawniczego;
4) nieobecności w pracy przez okres 3 miesięcy z powodu tymczasowego aresztowania;
5) dwukrotnego otrzymania negatywnej oceny kwalifikacyjnej;
6) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy w Prokuratorii Generalnej.
2. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą bez wypowiedzenia może nastąpić
w razie ciągłej, trwającej dłużej niż rok nieobecności w pracy z powodu choroby.
3. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą następuje z zachowaniem
trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w razie stwierdzonej orzeczeniem lekarza
orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo innym równorzędnym
orzeczeniem całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy.
4. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą może nastąpić z zachowaniem
trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w razie reorganizacji Prokuratorii
Generalnej, jeżeli przeniesienie radcy na inne stanowisko służbowe nie jest możliwe.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, w okresie między rozwiązaniem
stosunku pracy a podjęciem zatrudnienia lub działalności gospodarczej, nie dłużej niż
przez 6 miesięcy, przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa,
obliczone według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za
urlop wypoczynkowy, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 173
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
6. W przypadku gdy w okresie, o którym mowa w ust. 5, były radca pobiera
świadczenie określone w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266 i 321), wysokość świadczenia
pieniężnego ulega odpowiedniemu obniżeniu, a jeżeli radca nabył prawo do emerytury
na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53 i 252) – świadczenie
pieniężne nie przysługuje.
7. Okres pobierania świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 5, wlicza
się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień
pracowniczych, a także do okresów składkowych w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
8. Od świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 5, Prokuratoria Generalna
odprowadza składkę na ubezpieczenia społeczne na zasadach określonych
w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych.

Ustawa o Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej art. 74

DODAJ