Ustawa z dnia 17 grudnia 2004 r. o prawie pomocy w postępowaniu w sprawach cywilnych prowadzonym w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz o prawie pomocy w celu ugodowego załatwienia sporu przed wszczęciem takiego postępowania

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) zasady, warunki i tryb przyznawania osobom fizycznym mającym miejsce
zamieszkania lub zwykłego pobytu w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej prawa pomocy w postępowaniu w sprawach cywilnych, które ma
być wszczęte lub jest prowadzone w Polsce, a także prawa pomocy w celu
ugodowego załatwienia sporu przed wszczęciem takiego postępowania;
2) zasady, warunki i tryb przyznawania osobom fizycznym mającym miejsce
zamieszkania lub zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej prawa pomocy
na potrzeby postępowania w sprawach cywilnych, które ma być wszczęte lub
jest prowadzone w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, a także
prawa pomocy w celu ugodowego załatwienia sporu przed wszczęciem takiego
postępowania.
2. Jeżeli osoba fizyczna ubiegająca się o przyznanie jej prawa pomocy lub
korzystająca z tego prawa, zwana dalej „wnioskodawcą”, nie ma obywatelstwa
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przepisy ustawy stosuje się do niej
wówczas, gdy przebywa na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej
zgodnie z prawem tego państwa.
3. Państwem członkowskim Unii Europejskiej w rozumieniu ustawy jest każde
państwo członkowskie Unii Europejskiej z wyłączeniem Królestwa Danii, zwane
dalej „państwem członkowskim”.

Art. 1a. 1. Ustawa określa także zasady, warunki i tryb przyznawania prawa
pomocy w sprawach alimentacyjnych, w których zastosowanie mają przepisy
rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie
jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy
w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz. Urz. UE L 7 z 10.01.2009 r., str. 1).
2. W sprawach alimentacyjnych, w których zastosowanie ma rozporządzenie, o
którym mowa w ust. 1, zasady, warunki i tryb przyznawania prawa pomocy
określone w ustawie stosuje się w kwestiach nieuregulowanych w tym
rozporządzeniu.

art. 2. więcej Art. 2. O możliwości ubiegania się o prawo pomocy decyduje miejsce
zamieszkania lub zwykłego pobytu w dacie złożenia wniosku o przyznanie tego
prawa do organu właściwego według art. 8 lub art. 21. Późniejsza zmiana miejsca
zamieszkania lub zwykłego pobytu przez wnioskodawcę nie wpływa na możliwość
ubiegania się o przyznanie lub korzystania z prawa pomocy.

art. 3. więcej Art. 3. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania w
przedmiocie przyznania prawa pomocy stosuje się przepisy ustawy z dnia 17
listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z poźn.
zm.) oraz ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398).

Art. 3a. Przyznanie prawa pomocy w celu ugodowego załatwienia sporu nie
jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa procesowego.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Wnioskodawca mający miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w
innym państwie członkowskim może ubiegać się o przyznanie prawa pomocy w
postępowaniu, które ma być wszczęte lub jest prowadzone w Rzeczypospolitej
Polskiej, w zakresie i na warunkach określonych w przepisach niniejszego rozdziału.
2. Wnioskodawca mający miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w innym
państwie członkowskim może ubiegać się o przyznanie prawa pomocy w celu
ugodowego załatwienia sporu przed wszczęciem postępowania w sprawie cywilnej,
w której jurysdykcja przysługuje sądom polskim.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Prawo pomocy obejmuje:
1) zwolnienie od kosztów sądowych;
2) ustanowienie adwokata albo radcy prawnego - jeżeli to możliwe, władającego
językiem zrozumiałym dla wnioskodawcy - w celu świadczenia przez niego
pomocy prawnej, w szczególności udzielenia wnioskodawcy niezbędnej porady
prawnej oraz występowania w jego imieniu przed sądem;
3) ponoszenie przez Skarb Państwa niezbędnych kosztów podróży wnioskodawcy
związanych z nakazanym przez sąd jego osobistym stawiennictwem, jeżeli
wnioskodawca nie może być przesłuchany w inny sposób.
2. Przepisy o przyznaniu prawa pomocy w zakresie dotyczącym ustanowienia
adwokata lub radcy prawnego oraz pokrycia niezbędnych wydatków, o których
mowa w ust. 1 pkt 3, mają odpowiednie zastosowanie do wnioskodawcy
korzystającego z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów
sądowych według prawa polskiego.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Prawo pomocy może być pełne albo częściowe.
2. Pełne prawo pomocy obejmuje całkowite zwolnienie od kosztów sądowych,
ustanowienie adwokata albo radcy prawnego oraz pokrycie niezbędnych wydatków,
o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3.
3. Częściowe prawo pomocy obejmuje ustanowienie adwokata albo radcy
prawnego, a ponadto może obejmować:
1) częściowe zwolnienie od kosztów sądowych albo
2) częściowe zwolnienie od kosztów sądowych oraz częściowe pokrycie
niezbędnych wydatków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3.
4. Częściowe zwolnienie od kosztów sądowych lub częściowe pokrycie
wydatków polega na zwolnieniu od poniesienia lub pokryciu ułamkowej ich części i
w takim samym ułamku rozciąga się na postępowanie wykonawcze albo egzekucyjne.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Prawo pomocy może być przyznane wnioskodawcy na jego wniosek
złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Wniosek jest wolny od opłat sądowych.
2. Wniosek sporządza się na piśmie w języku polskim albo w języku
angielskim. Jeżeli dokumenty uzasadniające wniosek nie są sporządzone w jednym z
tych języków, do wniosku dołącza się ich tłumaczenie na język polski lub język
angielski dokonane przez osobę uprawnioną według prawa państwa członkowskiego
do dokonywania tłumaczeń.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się w sądzie, w którym
ma być wszczęte lub jest prowadzone postępowanie rozpoznawcze. Jeżeli wniosek
dotyczy przyznania prawa pomocy w postępowaniu wykonawczym albo
egzekucyjnym, składa się go w sądzie rejonowym, w którego obszarze właściwości
jest lub ma być wykonane orzeczenie lub prowadzona egzekucja.
2. Wniosek o przyznanie prawa pomocy można złożyć również za
pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej lub za
pośrednictwem wyznaczonego w tym celu właściwego organu państwa
członkowskiego, w którym wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub zwykłego
pobytu. Ministerstwo Sprawiedliwości niezwłocznie przekazuje wniosek do
właściwego sądu.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać
oświadczenie wnioskodawcy obejmujące dane o jego stanie rodzinnym, majątku,
dochodach i źródłach utrzymania. Do wniosku dołącza się dokumenty
potwierdzające zawarte w nim dane oraz dokumenty potwierdzające obywatelstwo,
miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu wnioskodawcy, a jeżeli wnioskodawca
nie ma obywatelstwa państwa członkowskiego - dokument potwierdzający, że
wnioskodawca przebywa na terytorium państwa członkowskiego zgodnie z prawem tego państwa.
1a. Wniosek o przyznanie prawa pomocy w celu ugodowego załatwienia sporu
przed wszczęciem postępowania w sprawie cywilnej powinien ponadto zawierać
szczegółowe przedstawienie okoliczności faktycznych tej sprawy.
1b. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się oświadczenie
wnioskodawcy wskazujące, czy wnioskodawcy zostało już wcześniej przyznane
prawo pomocy w celu ugodowego załatwienia sporu w tej sprawie, a jeżeli prawo
takie było już przyznane, lecz nie doszło do zawarcia ugody, to z jakich przyczyn do
zawarcia ugody nie doszło.
2. Wniosek o przyznanie prawa pomocy może być złożony na urzędowym formularzu.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Jeżeli oświadczenie wnioskodawcy zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy jest niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu rodzinnego,
majątku i dochodów wnioskodawcy albo budzi wątpliwości co do prawdziwości, sąd
wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia braków w wyznaczonym terminie, nie
dłuższym niż miesiąc.
2. Uzupełnienie braków wniosku następuje przez złożenie dodatkowych
wyjaśnień lub dokumentów. Dokumentami tymi mogą być w szczególności odpisy
zeznań podatkowych, wyciągi lub wykazy z posiadanych rachunków bankowych,
depozytów bankowych, papierów wartościowych oraz zaświadczenia o wysokości
wynagrodzeń za pracę, honorariów i innych należności i otrzymywanych świadczeń,
w tym emerytur, rent i alimentów.
3. Jeżeli wniosek, o którym mowa w art. 9 ust. 1a, nie zawiera przedstawienia
okoliczności faktycznych sprawy, sąd wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia
braków w wyznaczonym terminie, nie dłuższym niż miesiąc.

art. 11. więcej Art. 11. Jeżeli wnioskodawca mimo wezwania nie uzupełni braków wniosku w
zakreślonym terminie, sąd rozpoznaje wniosek na podstawie przedstawionych danych.

art. 12. więcej Art. 12. 1. W przedmiocie wniosku o przyznanie prawa pomocy orzeka sąd.
2. Sądem właściwym do rozpoznania wniosku jest sąd, przed którym ma być
wszczęte lub jest prowadzone postępowanie rozpoznawcze. Jeżeli wniosek dotyczy
przyznania prawa pomocy w postępowaniu wykonawczym albo egzekucyjnym,
właściwy jest sąd rejonowy, w którego obszarze właściwości jest lub ma być
wykonane orzeczenie lub prowadzona egzekucja.
2a. Sądem właściwym do rozpoznania wniosku, o którym mowa w art. 9 ust.
1a, jest sąd, który byłby właściwy do rozpoznania sprawy, której dotyczy wniosek.
3. Postanowienie sądu może być wydane na posiedzeniu niejawnym.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Sąd przyznaje prawo pomocy, jeżeli wnioskodawca wykaże, że nie
jest w stanie ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny
kosztów postępowania, o których mowa w art. 5 ust. 1.
2. Pełne prawo pomocy sąd przyznaje, gdy wnioskodawca wykazał, że nie jest
w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a częściowe - gdy wykazał,
że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Jeżeli wnioskodawca ubiega się o prawo pomocy w postępowaniu o
uznanie orzeczenia wydanego w innym państwie członkowskim albo o stwierdzenie
wykonalności takiego orzeczenia lub ugody zawartej przed sądem innego państwa
członkowskiego lub dokumentu urzędowego sporządzonego w innym państwie
członkowskim, albo w postępowaniu egzekucyjnym lub wykonawczym, które jest
lub ma być prowadzone na podstawie takiego orzeczenia, ugody lub dokumentu, i
korzystał z prawa pomocy w innym państwie członkowskim, w którym prowadzone
było postępowanie zakończone wydaniem orzeczenia lub zawarciem ugody albo w
którym został sporządzony dokument, sąd może odmówić przyznania prawa pomocy
lub przyznać je w mniejszym zakresie tylko w razie istotnej zmiany sytuacji
majątkowej lub rodzinnej wnioskodawcy, która wystąpiła po przyznaniu mu prawa
pomocy w innym państwie członkowskim.
2. Sąd nie jest związany przyznaniem wnioskodawcy prawa pomocy w innym
państwie członkowskim wyłącznie na potrzeby postępowania, które ma być wszczęte
lub jest prowadzone w Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Jeżeli wnioskodawca nie wykazał, że istnieją okoliczności, o
których mowa w art. 13 ust. 1, w tym nie przedstawił wszystkich wymaganych
danych, o których mowa w art. 9 ust. 1, sąd odmawia przyznania prawa pomocy.
2. Sąd odmawia przyznania prawa pomocy także w razie oczywistej
bezzasadności dochodzonego roszczenia lub obrony praw.
3. Sąd może odmówić przyznania prawa pomocy z przyczyn dotyczących istoty
sprawy, jeżeli wcześniej zostało przyznane wnioskodawcy w tej sprawie prawo
pomocy w celu ugodowego załatwienia sporu przed wszczęciem postępowania w
sprawie cywilnej, lecz do zawarcia ugody nie doszło.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Wnioskodawca korzystający z prawa pomocy obejmującego
zwolnienie od kosztów sądowych nie wnosi opłat sądowych i nie ponosi wydatków,
które ponosi za niego Skarb Państwa w całości lub w części objętej zwolnieniem.
Zwolnienie od wydatków obejmuje w szczególności ponoszenie przez Skarb
Państwa kosztów tłumaczenia dokumentów niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy,
których złożenia wymaga sąd lub inny właściwy organ albo które składa
wnioskodawca, a także kosztów podróży i niezbędnych wydatków świadków
wezwanych do sądu na żądanie wnioskodawcy, jeżeli nie mogą być przesłuchani w inny sposób.
2. Skarb Państwa ponosi koszty ustanowienia adwokata albo radcy prawnego, które obejmują:
1) wynagrodzenie odpowiednio według stawek opłat za czynności adwokatów
albo czynności radców prawnych ustanowionych z urzędu, określone w
odrębnych przepisach;
2) niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata albo radcy prawnego, w
szczególności wydatki związane z porozumiewaniem się w niezbędnym
zakresie z wnioskodawcą niewładającym językiem polskim za pośrednictwem
tłumacza, w tym tłumaczeniem rozmów pełnomocnika z wnioskodawcą poza
czynnościami sądowymi; wynagrodzenie tłumacza pośredniczącego w
porozumiewaniu się adwokata albo radcy prawnego z wnioskodawcą nie może przekraczać stawek przewidzianych w przepisach o wynagrodzeniu tłumaczy przysięgłych.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Na uzasadniony wniosek ustanowionego adwokata albo radcy
prawnego przewodniczący albo sąd może przyznać zaliczkę na pokrycie wydatków,
o których mowa w art. 16 ust. 2 pkt 2.
2. Wnioskodawcy korzystającemu z prawa pomocy obejmującego koszty, o
których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3, przewodniczący albo sąd może przyznać zaliczkę
na ich pokrycie.
3. Osoba, której przyznano zaliczkę, jest obowiązana rozliczyć się z niej, na
podstawie rachunków, w terminie miesiąca od jej otrzymania, nie później jednak niż
przed wydaniem postanowienia w przedmiocie kosztów.
4. Na postanowienie oraz zarządzenie o odmowie przyznania zaliczki osobie
uprawnionej do jej otrzymania przysługuje zażalenie. Zażalenie jest wolne od opłat sądowych.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Sąd cofa przyznane prawo pomocy w całości lub w części, jeżeli po
jego przyznaniu ujawnią się okoliczności wskazujące na to, że podstawy przyznania
prawa pomocy nie istniały lub przestały istnieć.
2. W razie cofnięcia przyznanego prawa pomocy wnioskodawca obowiązany
jest uiścić wszystkie należne opłaty sądowe, pokryć wynagrodzenie ustanowionego
dla niego adwokata albo radcy prawnego oraz zwrócić wydatki i koszty, które
poniósł za niego Skarb Państwa. Jeżeli okoliczności uzasadniające przyznanie prawa
pomocy istniały w chwili składania wniosku, sąd może obciążyć wnioskodawcę tymi
obowiązkami tylko częściowo, stosownie do zmiany, jaka nastąpiła w jego sytuacji
rodzinnej, majątku i dochodach.
3. Postanowienie sądu może być wydane na posiedzeniu niejawnym.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Na postanowienie sądu pierwszej instancji o odmowie przyznania
prawa pomocy lub jego cofnięciu przysługuje zażalenie. Zażalenie jest wolne od opłat sądowych.
2. Postanowienie o odmowie przyznania prawa pomocy lub o jego cofnięciu
sąd uzasadnia z urzędu.

art. 20. więcej Art. 20. Przyznanie prawa pomocy nie zwalnia wnioskodawcy od obowiązku
zwrotu kosztów postępowania przeciwnikowi, jeżeli obowiązek taki wynika z innych przepisów.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Wnioskodawca, który ma miejsce zamieszkania lub zwykłego
pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, ubiegający się o prawo pomocy w
postępowaniu, które ma być wszczęte lub jest prowadzone w innym państwie
członkowskim, może złożyć wniosek o przyznanie tego prawa również za
pośrednictwem sądu okręgowego właściwego dla miejsca jego zamieszkania lub
zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wnioskodawca, który ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w
Rzeczypospolitej Polskiej, może ubiegać się o przyznanie prawa pomocy w celu
ugodowego załatwienia sporu przed wszczęciem postępowania w sprawie cywilnej,
w której jurysdykcja przysługuje sądom innego państwa członkowskiego, na
warunkach określonych w niniejszym rozdziale.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Wniosek sporządza się na urzędowym formularzu, o którym mowa
w art. 9 ust. 2, w języku polskim oraz w języku wymaganym przez prawo państwa
członkowskiego, do którego wniosek ma być przekazany.
2. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające zawarte w nim dane o
stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania wnioskodawcy oraz
dokumenty potwierdzające obywatelstwo, miejsce zamieszkania lub zwykłego
pobytu wnioskodawcy, a jeżeli wnioskodawca nie ma obywatelstwa państwa
członkowskiego – dokument potwierdzający, że wnioskodawca przebywa w
Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z prawem polskim. Dokumenty te składa się także
w tłumaczeniu na język wymagany przez prawo państwa członkowskiego, do
którego wniosek ma być przekazany, dokonanym przez osobę uprawnioną do
dokonywania tłumaczeń według prawa państwa członkowskiego.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Sąd, do którego wpłynął wniosek o przyznanie prawa pomocy w
innym państwie członkowskim, bada, czy wniosek odpowiada warunkom formalnym
określonym w art. 22.
2. Jeżeli wniosek nie odpowiada warunkom, o których mowa w art. 22,
przewodniczący wzywa do jego uzupełnienia lub poprawienia, wskazuje braki we
wniosku, udziela wskazań co do sposobu ich usunięcia, zakreślając wnioskodawcy
stosowny termin.
3. W razie nieusunięcia przez wnioskodawcę w terminie braków
przewodniczący zwraca wniosek.
4. Na zarządzenie o zwrocie wniosku przysługuje zażalenie. Zażalenie jest
wolne od opłat sądowych.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Sąd odmawia przekazania wniosku właściwemu organowi innego
państwa członkowskiego, jeżeli wniosek jest oczywiście bezzasadny albo dotyczy
sprawy, która nie jest objęta zakresem stosowania ustawy.
2. Postanowienie o odmowie przekazania wniosku może być wydane na
posiedzeniu niejawnym.
3. Na postanowienie o odmowie przekazania wniosku przysługuje zażalenie.
Zażalenie jest wolne od opłat sądowych.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Sąd przekazuje wniosek o przyznanie prawa pomocy właściwemu
organowi innego państwa członkowskiego w terminie 15 dni od dnia wniesienia do
sądu prawidłowo sporządzonego wniosku w języku wymaganym przez prawo
państwa członkowskiego, do którego wniosek ma być przekazany, wraz z
dokumentami uzasadniającymi wniosek przetłumaczonymi na ten język, a jeżeli
wniosek wymagał poprawienia lub uzupełnienia – w terminie 15 dni od dnia
usunięcia jego braków.
2. Do wniosku dołącza się formularz przekazania wniosku o przyznanie prawa
pomocy, wypełniony przez sąd w języku wymaganym przez prawo państwa
członkowskiego, do którego wniosek ma być przekazany.

art. 26. więcej Art. 26. Wnioskodawca, który złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w
postępowaniu, które ma być wszczęte lub jest prowadzone w innym państwie
członkowskim, za pośrednictwem sądu okręgowego, może uzyskać także w
Rzeczypospolitej Polskiej prawo pomocy na potrzeby tego postępowania w zakresie:
1) zwolnienia od wydatków obejmujących koszty tłumaczenia wniosku o
przyznanie prawa pomocy w innym państwie członkowskim oraz niezbędnych
dokumentów uzasadniających ten wniosek;
2) ustanowienia adwokata albo radcy prawnego w celu udzielenia przez niego
wnioskodawcy pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej na potrzeby
postępowania, które ma być wszczęte lub jest prowadzone w innym państwie
członkowskim, do dnia otrzymania wniosku o przyznanie prawa pomocy przez
właściwy organ tego państwa członkowskiego.

art. 27. więcej Art. 27. Skarb Państwa ponosi koszty ustanowienia adwokata albo radcy
prawnego oraz tłumaczenia, o którym mowa w art. 26 pkt 1. Przepis art. 16 ust. 2
stosuje się odpowiednio.

art. 28. więcej Art. 28. 1. W przedmiocie wniosku o przyznanie prawa pomocy orzeka sąd.
Wniosek jest wolny od opłat sądowych.
2. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.

art. 29. więcej Art. 29. Sąd przyznaje prawo pomocy, jeżeli wnioskodawca wykaże, że nie jest
w stanie ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny
kosztów, o których mowa w art. 26.

art. 30. więcej Art. 30. Adwokat lub radca prawny ustanowiony dla osoby korzystającej z
prawa pomocy, o którym mowa w art. 26, działa do chwili, w której zostanie
poinformowany przez sąd o otrzymaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy w
innym państwie członkowskim przez właściwy organ tego państwa.

art. 31. więcej Art. 31. Do odmowy przyznania i cofnięcia przyznanego prawa pomocy, o
którym mowa w art. 26, przepisy art. 18 i 19 stosuje się odpowiednio.

art. 32. więcej Art. 32. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór i sposób udostępnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie
prawa pomocy, o którym mowa w art. 9 ust. 2, kierując się wymaganiami
przewidzianymi dla wniosków o przyznanie prawa pomocy, potrzebą zawarcia
w nich odpowiednich pouczeń ułatwiających wypełnienie wniosku i
koniecznością zapewnienia ich dostępności osobom zainteresowanym;
2) wzór urzędowego formularza przekazania wniosku o przyznanie prawa
pomocy, o którym mowa w art. 25 ust. 2, mając na względzie konieczność
udostępnienia państwom członkowskim Unii Europejskiej, do których jest
kierowany, danych umożliwiających nadanie wnioskowi o przyznanie prawa
pomocy prawidłowego biegu;
3) szczegółowy sposób ponoszenia kosztów prawa pomocy w celu ugodowego
załatwienia sporu przed wszczęciem postępowania, po zasięgnięciu opinii
Naczelnej Rady Adwokackiej oraz Krajowej Rady Radców Prawnych, z
uwzględnieniem sposobu ustalania tych kosztów oraz maksymalnej wysokości
opłat za udzieloną pomoc.

art. 33. więcej Art. 33. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.