Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady zachowania, ochrony i powiększania zasobów leśnych oraz zasady
gospodarki leśnej w powiązaniu z innymi elementami środowiska i z gospodarką
narodową;
2) zasady odpowiedzialności za naruszenie przepisów:
a) rozporządzenia Rady (WE) nr 2173/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. w
sprawie ustanowienia systemu zezwoleń na przywóz drewna do Wspólnoty
Europejskiej FLEGT (Dz. Urz. UE L 347 z 30.12.2005, str. 1, z późn. zm.),
zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2173/2005”,
b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 z dnia
20 października 2010 r. ustanawiającego obowiązki podmiotów
wprowadzających do obrotu drewno i produkty z drewna (Dz. Urz. UE L
295 z 12.11.2010, str. 23), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 995/2010”.

Art. 1a. Sprawy dotyczące:
1) przywozu drewna do Unii Europejskiej określają przepisy rozporządzenia nr
2173/2005;
2) wprowadzania do obrotu drewna i produktów z drewna oraz zbywania i
nabywania drewna i produktów z drewna wprowadzonych do obrotu, w tym
przez jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, określają
przepisy rozporządzenia nr 995/2010.

art. 2. więcej Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się do lasów, bez względu na formę ich
własności.

art. 3. więcej Art. 3. Lasem w rozumieniu ustawy jest grunt:
1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami
leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej
pozbawiony:
a) przeznaczony do produkcji leśnej lub
b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego
albo
c) wpisany do rejestru zabytków;
2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb
gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie
podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi,
szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi
leśne i urządzenia turystyczne.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa zarządza Państwowe
Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane dalej „Lasami Państwowymi”.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do lasów:
1) będących w użytkowaniu wieczystym parków narodowych;
2) wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa;
3) będących w użytkowaniu wieczystym na mocy odrębnych przepisów.
3. W ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę
leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami
związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa
oraz ustalają jego wartość.
4. Nadzór nad Lasami Państwowymi sprawuje minister właściwy do spraw
środowiska.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Nadzór nad gospodarką leśną sprawują:
1) minister właściwy do spraw środowiska – w lasach stanowiących własność
Skarbu Państwa;
2) starosta – w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa.
1a. (uchylony)
2. W lasach, przez które przebiega granica powiatów, nadzór nad gospodarką
leśną sprawuje starosta, na którego terenie znajduje się większa część obszaru lasu.
3. Starosta może, w drodze porozumienia, powierzyć prowadzenie w jego
imieniu spraw z zakresu nadzoru, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w tym wydawanie
decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, nadleśniczemu Lasów
Państwowych, zwanemu dalej „nadleśniczym”.
3a. W przypadku powierzenia zadania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, starosta
przekazuje środki na realizację tego zadania.
4. Nadleśniczy prowadzi powierzone przez starostę sprawy, o których mowa
w ust. 2 i 3, po zapewnieniu przez powierzającego środków finansowych na te cele.
5. Zadania starosty, o których mowa w art. 13 ust. 3 pkt 2, art. 16 ust. 1a, art. 22
ust. 2 i art. 38a ust. 2, są zadaniami z zakresu administracji rządowej.

Art. 5a. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska może powierzyć, w drodze
porozumienia, dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych wykonywanie
zadań poza terenami jego działania, związanych z realizacją planu zadań ochronnych
lub planu ochrony obszaru Natura 2000.

Art. 5b. Minister właściwy do spraw środowiska może podjąć działania
zmierzające do opracowania narodowego programu leśnego, jako strategicznego
programu rozwoju leśnictwa w Polsce.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) gospodarka leśna – działalność leśną w zakresie urządzania, ochrony
i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych,
gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania – z wyjątkiem skupu – drewna,
żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego,
a także sprzedaż tych produktów oraz realizację pozaprodukcyjnych funkcji lasu;
1a) trwale zrównoważona gospodarka leśna – działalność zmierzającą do
ukształtowania struktury lasów i ich wykorzystania w sposób i tempie
zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego, wysokiej
produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, żywotności i zdolności do
wypełniania, teraz i w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych,
gospodarczych i socjalnych funkcji na poziomie lokalnym, narodowym
i globalnym, bez szkody dla innych ekosystemów;
2) klasa bonitacji drzewostanu – wskaźnik możliwości produkcyjnej siedliska
leśnego i drzewostanu;
3) właściciel lasu – osobę fizyczną lub prawną będącą właścicielem albo
użytkownikiem wieczystym lasu oraz osobę fizyczną, osobę prawną lub
jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej będącą
posiadaczem samoistnym, użytkownikiem, zarządcą lub dzierżawcą lasu;
4) zagrożenie trwałości – stan lasu wywołany czynnikami zewnętrznymi lub
nieprawidłową gospodarką leśną, wymagający zabiegów zwalczających
i ochronnych albo jego przebudowy;
5) (uchylony)
6) plan urządzenia lasu – podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany
dla określonego obiektu, zawierający opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania
i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej;
7) uproszczony plan urządzenia lasu – plan opracowywany dla lasu o obszarze co
najmniej 10 ha, stanowiącego zwarty kompleks leśny, zawierający skrócony opis
lasu i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz podstawowe zadania dotyczące
gospodarki leśnej;
8) drogi leśne – drogi położone w lasach niebędące drogami publicznymi
w rozumieniu przepisów o drogach publicznych;
9) etat cięć – ilość drewna do pozyskania określoną w planie urządzenia lasu lub
uproszczonym planie urządzenia lasu, wynikającą z potrzeb odnowienia,
pielęgnowania i ochrony lasu oraz zasady trwałości i ciągłości użytkowania;
10) rozmiar pozyskania drewna – wielkość (miąższość) drewna do pozyskania
wynikającą z planów gospodarczo-finansowych;
11) program ochrony przyrody – część planu urządzenia lasu zawierającą
kompleksowy opis stanu przyrody, zadania z zakresu jej ochrony i metody ich
realizacji, obejmującą zasięg terytorialny nadleśnictwa.
2. (uchylony)
3. W lasach, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 2, będących w użytkowaniu
wieczystym, określone w ustawie prawa i obowiązki Krajowego Ośrodka Wsparcia
Rolnictwa wykonuje użytkownik wieczysty.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu
urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu, z uwzględnieniem
w szczególności następujących celów:
1) zachowania lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę,
warunki życia i zdrowia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą;
2) ochrony lasów, zwłaszcza lasów i ekosystemów leśnych stanowiących naturalne
fragmenty rodzimej przyrody lub lasów szczególnie cennych ze względu na:
a) zachowanie różnorodności przyrodniczej,
b) zachowanie leśnych zasobów genetycznych,
c) walory krajobrazowe,
d) potrzeby nauki;
3) ochrony gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie lub
uszkodzenie oraz o specjalnym znaczeniu społecznym;
4) ochrony wód powierzchniowych i głębinowych, retencji zlewni, w szczególności
na obszarach wododziałów i na obszarach zasilania zbiorników wód
podziemnych;
5) produkcji, na zasadzie racjonalnej gospodarki, drewna oraz surowców
i produktów ubocznego użytkowania lasu.
2. Gospodarka leśna w lasach stanowiących rezerwaty przyrody oraz
wchodzących w skład parków narodowych uwzględnia zasady określone w przepisach
o ochronie przyrody.
3. Gospodarka leśna w lasach wpisanych do rejestru zabytków i w lasach, na
terenie których znajdują się zabytki archeologiczne wpisane do rejestru zabytków,
prowadzona jest w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków,
z uwzględnieniem przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.
4. Udzielanie zamówień publicznych na usługi z zakresu leśnictwa,
o których mowa w art. 11 ust. 5 pkt 6 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. poz. 2019 oraz z 2020 r. poz. 288) odbywa się
w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji oraz przestrzeganie
zasad przejrzystości i równego traktowania.
5. Podmiot prowadzący gospodarkę leśną, udzielając zamówienia, o którym
mowa w ust. 4, zamieszcza informację o udzielanym zamówieniu na swojej stronie
podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej.
6. Podmiot prowadzący gospodarkę leśną zamieszcza niezwłocznie na swojej
stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej informację o udzieleniu
zamówienia, o którym mowa w ust. 4, podając nazwę albo imię i nazwisko wykonawcy, z którym zawarł umowę o wykonanie zamówienia, albo informację
o nieudzieleniu tego zamówienia.

art. 8. więcej Art. 8. Gospodarkę leśną prowadzi się według następujących zasad:
1) powszechnej ochrony lasów;
2) trwałości utrzymania lasów;
3) ciągłości i zrównoważonego wykorzystania wszystkich funkcji lasów;
4) powiększania zasobów leśnych.

art. 9. więcej Art. 9. 1. W celu zapewnienia powszechnej ochrony lasów właściciele lasów są
obowiązani do kształtowania równowagi w ekosystemach leśnych, podnoszenia
naturalnej odporności drzewostanów, a w szczególności do:
1) wykonywania zabiegów profilaktycznych i ochronnych zapobiegających
powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów;
2) zapobiegania, wykrywania i zwalczania nadmiernie pojawiających
i rozprzestrzeniających się organizmów szkodliwych;
3) ochrony gleby i wód leśnych.
2. W przypadku niewykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, w lasach
niestanowiących własności Skarbu Państwa zadania właścicieli lasów określa,
w drodze decyzji, starosta.
3. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady zabezpieczenia przeciwpożarowego lasów.

art. 10. więcej Art. 10. 1. W razie wystąpienia organizmów szkodliwych w stopniu
zagrażającym trwałości lasów:
1) nadleśniczy, z zastrzeżeniem pkt 2, wykonuje zabiegi zwalczające i ochronne;
2) starosta, z urzędu lub na wniosek nadleśniczego, zarządza wykonanie zabiegów
zwalczających i ochronnych w lasach zagrożonych, niestanowiących własności
Skarbu Państwa, na koszt właściwych nadleśnictw.
2. (uchylony)
3. W razie konieczności wykonania zabiegów zwalczających i ochronnych na
obszarze dwóch lub więcej nadleśnictw – wykonanie zabiegów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, zarządza dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.

art. 11. więcej Art. 11. Jednostka organizacyjna, osoba fizyczna lub prawna odpowiedzialna za
powstanie szkody w lasach jest obowiązana do jej naprawienia według zasad
określonych w Kodeksie cywilnym.

art. 12. więcej Art. 12. 1. W przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy szkody w lasach,
powstałej w wyniku oddziaływania gazów i pyłów przemysłowych, oraz w przypadku
pożarów lub innych klęsk żywiołowych spowodowanych czynnikami biotycznymi
albo abiotycznymi, zagrażających trwałości lasów, koszty zagospodarowania
i ochrony związane z odnowieniem lub przebudową drzewostanu finansowane są
z budżetu państwa.
2. Decyzje w sprawie przyznania środków na pokrycie kosztów, o których mowa
w ust. 1, wydają:
1) minister właściwy do spraw środowiska, na wniosek Dyrektora Generalnego
Lasów Państwowych, zwanego dalej „Dyrektorem Generalnym” – w odniesieniu
do lasów pozostających w zarządzie Lasów Państwowych, będących
w użytkowaniu wieczystym oraz lasów przekazanych w użytkowanie na mocy
art. 40;
2) starosta, na wniosek właściciela lasu, po zaopiniowaniu przez nadleśniczego –
w odniesieniu do pozostałych lasów, wykonujący zadanie z zakresu
administracji rządowej.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Właściciele lasów są obowiązani do trwałego utrzymywania lasów
i zapewnienia ciągłości ich użytkowania, a w szczególności do:
1) zachowania w lasach roślinności leśnej (upraw leśnych) oraz naturalnych bagien
i torfowisk;
2) ponownego wprowadzania roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie
do 5 lat od usunięcia drzewostanu;
3) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej;
4) przebudowy drzewostanu, który nie zapewnia osiągnięcia celów gospodarki
leśnej, zawartych w planie urządzenia lasu, uproszczonym planie urządzenia lasu
lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3;
5) racjonalnego użytkowania lasu w sposób trwale zapewniający optymalną
realizację wszystkich jego funkcji przez:
a) pozyskiwanie drewna w granicach nieprzekraczających możliwości
produkcyjnych lasu,
b) pozyskiwanie surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu
w sposób zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także
ochronę runa leśnego.
2. Zmiana lasu na użytek rolny jest dopuszczalna w przypadkach szczególnie
uzasadnionych potrzeb właścicieli lasów.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 2:
1) w stosunku do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa decyzję wydaje
dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, na wniosek nadleśniczego;
2) w stosunku do lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa decyzję wydaje
starosta na wniosek właściciela lasu.

Art. 13a. 1. W celu realizacji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej Lasy
Państwowe obowiązane są w szczególności do:
1) inicjowania, koordynowania i prowadzenia okresowej oceny stanu lasów
i zasobów leśnych oraz prognozowania zmian w ekosystemach leśnych;
2) sporządzania okresowych wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów oraz
aktualizacji stanu zasobów leśnych;
3) prowadzenia banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów.
2. Zadania określone w ust. 1 pkt 2 i 3 realizowane są bez względu na formę
własności lasów.

Art. 13b. 1. W celu promocji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej oraz
ochrony zasobów przyrody w lasach Dyrektor Generalny może, w drodze zarządzenia,
ustanawiać leśne kompleksy promocyjne.
2. W skład leśnych kompleksów promocyjnych wchodzą lasy będące
w zarządzie Lasów Państwowych. Do leśnych kompleksów promocyjnych mogą być
włączane lasy innych właścicieli, na ich wniosek.
3. Leśne kompleksy promocyjne są obszarami funkcjonalnymi o znaczeniu
ekologicznym, edukacyjnym i społecznym, dla których działalność określa jednolity
program gospodarczo-ochronny, opracowywany przez właściwego dyrektora
regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.
4. Dla każdego leśnego kompleksu promocyjnego Dyrektor Generalny powołuje
radę naukowo-społeczną, do której należy inicjowanie oraz ocena realizacji działań
podejmowanych w leśnym kompleksie promocyjnym.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Powiększanie zasobów leśnych następuje w wyniku zalesienia
gruntów oraz podwyższania produkcyjności lasu w sposób określony w planie
urządzenia lasu.
2. Do zalesienia mogą być przeznaczone nieużytki, grunty rolne nieprzydatne do
produkcji rolnej i grunty rolne nieużytkowane rolniczo oraz inne grunty nadające się
do zalesienia, a w szczególności:
1) grunty położone przy źródliskach rzek lub potoków, na wododziałach, wzdłuż
brzegów rzek oraz na obrzeżach jezior i zbiorników wodnych;
2) lotne piaski i wydmy piaszczyste;
3) strome stoki, zbocza, urwiska i zapadliska;
4) hałdy i tereny po wyeksploatowanym piasku, żwirze, torfie i glinie.
2a. Wielkość zalesień, ich rozmieszczenie oraz sposób realizacji określa krajowy
program zwiększania lesistości opracowany przez ministra właściwego do spraw
środowiska, zatwierdzony przez Radę Ministrów.
3. Grunty przeznaczone do zalesienia określa miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
4. Obowiązek zalesiania gruntów ciąży na nadleśniczych w odniesieniu do
gruntów w zarządzie Lasów Państwowych oraz na właścicielach lub użytkownikach
wieczystych pozostałych gruntów.
5. Właściciele lub użytkownicy wieczyści gruntów mogą otrzymać dotacje
z budżetu państwa przeznaczone na całkowite lub częściowe pokrycie kosztów
zalesienia gruntów, o których mowa w ust. 3. Decyzję w sprawie przyznania środków
na pokrycie tych kosztów wydaje starosta na wniosek właściciela lub użytkownika
wieczystego, po zaopiniowaniu przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta),
z uwzględnieniem przepisów dotyczących pomocy publicznej.
6. (uchylony)
7. Starosta właściwy ze względu na położenie gruntu objętego zalesieniem
dokonuje oceny udatności upraw leśnych najpóźniej w piątym roku od zalesienia
gruntu oraz przekwalifikuje z urzędu zalesiony grunt na leśny, jeżeli zalesienia gruntu
dokonano na podstawie przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze
środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i
Gwarancji Rolnej lub na podstawie przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów
wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju
Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata
2007–2013, lub na podstawie przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z
udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów
Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020.
8. Starosta może powierzyć, w drodze porozumienia, dokonanie oceny udatności
upraw nadleśniczemu.

Art. 14a. 1. Drewno pozyskane w lasach podlega ocechowaniu.
2. Obowiązek cechowania drewna spoczywa na właścicielach lasów,
z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Drewno pozyskane w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa
cechuje starosta, który wystawia właścicielowi lasu dokument stwierdzający legalność
pozyskania drewna.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady cechowania drewna, wzory urządzeń do cechowania i zasady ich
stosowania oraz wzór dokumentu stwierdzającego legalność pozyskania drewna.

Art. 14b. 1. Właściciele lasów realizują cele i zasady gospodarki leśnej
wskazane w ustawie, w szczególności wypełniają obowiązki, o których mowa w art. 9 ust. 1, art. 13 ust. 1 i art. 14 ust. 4, w sposób przez siebie określony, chyba że sposób
wypełniania danego obowiązku został ustalony przez przepisy prawa.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
wymagania dobrej praktyki w zakresie gospodarki leśnej, uwzględniając:
1) cele określone w art. 7 ust. 1, w tym potrzebę zachowania wszystkich zasobów,
tworów i składników przyrody w odpowiednim stanie, w szczególności
gatunków, które są przedmiotem zainteresowania Unii Europejskiej;
2) uwarunkowania gospodarcze, społeczne i kulturowe oraz cechy lokalne.
3. Gospodarka leśna wykonywana zgodnie z wymaganiami dobrej praktyki
w zakresie gospodarki leśnej nie narusza przepisów o ochronie poszczególnych
zasobów, tworów i składników przyrody, w szczególności przepisów art. 51 i art. 52
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55 i 471).

art. 15. więcej Art. 15. Za lasy szczególnie chronione, zwane dalej „lasami ochronnymi”, mogą
być uznane lasy, które:
1) chronią glebę przed zmywaniem lub wyjałowieniem, powstrzymują usuwanie się
ziemi, obrywanie się skał lub lawin;
2) chronią zasoby wód powierzchniowych i podziemnych, regulują stosunki
hydrologiczne w zlewni oraz na obszarach wododziałów;
3) ograniczają powstawanie lub rozprzestrzenianie się lotnych piasków;
4) są trwale uszkodzone na skutek działalności przemysłu;
5) stanowią drzewostany nasienne lub ostoje zwierząt i stanowiska roślin
podlegających ochronie gatunkowej;
6) mają szczególne znaczenie przyrodniczo-naukowe lub dla obronności
i bezpieczeństwa Państwa;
7) są położone:
a) w granicach administracyjnych miast i w odległości do 10 km od granic
administracyjnych miast liczących ponad 50 tys. mieszkańców,
b) w strefach ochronnych uzdrowisk i obszarów ochrony uzdrowiskowej
w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie
uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1056, z 2019 r. poz. 1815 oraz z 2020 r. poz. 284),
c) w strefie górnej granicy lasów.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze decyzji, uznaje las
za ochronny lub pozbawia go tego charakteru, na wniosek Dyrektora Generalnego,
zaopiniowany przez radę gminy – w odniesieniu do lasów stanowiących własność
Skarbu Państwa.
1a. Starosta, po uzgodnieniu z właścicielem lasu i po zasięgnięciu opinii rady
gminy, w drodze decyzji, uznaje las za ochronny lub pozbawia go tego charakteru –
w odniesieniu do pozostałych lasów.
2. Rada gminy powinna wyrazić opinię w ciągu dwóch miesięcy od dnia
otrzymania wystąpienia o jej wyrażenie. W razie upływu tego terminu uważa się, że
rada gminy nie zgłasza zastrzeżeń.

art. 17. więcej Art. 17. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb uznawania lasów za ochronne oraz
szczegółowe zasady prowadzenia w nich gospodarki leśnej.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Plan urządzenia lasu sporządza się, z zastrzeżeniem ust. 2, na 10 lat,
z uwzględnieniem:
1) przyrodniczych i ekonomicznych warunków gospodarki leśnej;
2) celów i zasad gospodarki leśnej oraz sposobów ich realizacji, określonych dla
każdego drzewostanu i urządzanego obiektu, z uwzględnieniem lasów
ochronnych.
2. W przypadkach uzasadnionych stanem lasów, a w szczególności
wystąpieniem szkód lub klęsk żywiołowych, plan urządzenia lasu może być
opracowany na okresy krótsze niż 10 lat.
3. Zmiana okresu, o którym mowa w ust. 1 i 2, wymaga zgody organu
zatwierdzającego plan urządzenia lasu.
4. Plan urządzenia lasu powinien zawierać w szczególności:
1) opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia, w tym:
a) zestawienie powierzchni lasów, gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz
lasów ochronnych,
b) zestawienie powierzchni lasów z roślinnością leśną (uprawami leśnymi)
według gatunków drzew w drzewostanie, klas wieku, klas bonitacji
drzewostanów oraz funkcji lasów;
2) analizę gospodarki leśnej w minionym okresie;
2a) program ochrony przyrody;
3) określenie zadań, w tym w szczególności dotyczących:
a) ilości przewidzianego do pozyskania drewna, określonego oddzielnie jako
etat miąższościowy użytków rębnych oraz etat powierzchniowy użytków
przedrębnych,
b) zalesień i odnowień,
c) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej,
d) gospodarki łowieckiej,
e) potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Plany urządzenia lasu sporządza się dla lasów stanowiących własność
Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Uproszczone plany urządzenia lasu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, sporządza się
dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa oraz dla lasów wchodzących
w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.
3. Dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha, niestanowiących
własności Skarbu Państwa, zadania z zakresu gospodarki leśnej określa decyzja
starosty wydana na podstawie inwentaryzacji stanu lasów.
4. Dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha, wchodzących w skład
Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, zadania z zakresu gospodarki leśnej na
podstawie inwentaryzacji stanu lasów określa nadleśniczy.
5. Plany urządzenia lasu oraz uproszczone plany urządzenia lasu sporządzają
specjalistyczne jednostki lub inne podmioty wykonawstwa urządzeniowego.

Art. 19a. (uchylony).

Art. 19b. (uchylony).

Art. 19c. Wykonywanie planów urządzenia lasu może być prowadzone przez
przedsiębiorcę, w tym usługodawcę z państwa członkowskiego w rozumieniu art. 3 pkt 10 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1252), który dysponuje
wyposażeniem technicznym oraz zatrudnia osoby posiadające odpowiednie
kwalifikacje niezbędne do terminowego i prawidłowego sporządzania planów
urządzenia lasu.

art. 20. więcej Art. 20. 1. W miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego
uwzględnia się ustalenia planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni
lasów, w tym lasów ochronnych.
2. W ewidencji gruntów i budynków uwzględnia się ustalenia planów urządzenia
lasu i uproszczonych planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasu.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Plan urządzenia lasu lub uproszczony plan urządzenia lasu
sporządzany jest:
1) dla lasów będących w zarządzie Lasów Państwowych – na zlecenie i koszt
Lasów Państwowych;
2) dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób
fizycznych i wspólnot gruntowych – na zlecenie starosty;
3) dla pozostałych lasów – na zlecenie i koszt właścicieli.
2. Inwentaryzację stanu lasów, o której mowa w art. 19 ust. 3, przeprowadza się
na zlecenie starosty.
3. Inwentaryzację stanu lasu, o której mowa w art. 19 ust. 4, przeprowadza się na
koszt Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa.
4. Projekt uproszczonego planu urządzenia lasu wykłada się do publicznego
wglądu na okres 60 dni w siedzibie urzędu gminy. O wyłożeniu projektu
uproszczonego planu urządzenia lasu wójt (burmistrz, prezydent miasta) informuje
pisemnie właścicieli lasów, z zaznaczeniem, że uproszczony plan urządzenia lasu
będzie podstawą naliczenia podatku leśnego.
5. W terminie 30 dni od daty wyłożenia projektu uproszczonego planu
urządzenia lasu zainteresowani właściciele lasów mogą składać zastrzeżenia i wnioski
w sprawie planu. Starosta wydaje decyzje w sprawie uznania lub nieuznania
zastrzeżeń lub wniosków.

Art. 21a. 1. Wykonywanie prac z zakresu:
1) okresowych wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów,
2) aktualizacji stanu zasobów leśnych,
3) prowadzenia banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów
4) (utracił moc)
– powierza się przedsiębiorstwu państwowemu pod nazwą Biuro Urządzania Lasu
i Geodezji Leśnej.
2. Do przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Biuro Urządzania Lasu
i Geodezji Leśnej z siedzibą w Warszawie nie stosuje się przepisów ustawy z dnia
30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2181 oraz z 2020 r. poz. 284 i 875).

art. 22. więcej Art. 22. 1. Minister właściwy do spraw środowiska zatwierdza plan urządzenia
lasu dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa oraz uproszczone plany
urządzenia lasu dla lasów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa.
2. Starosta, po uzyskaniu opinii właściwego terytorialnie nadleśniczego,
zatwierdza uproszczony plan urządzenia lasu.
3. W terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu uproszczonego planu
urządzenia lasu nadleśniczy może zgłosić zastrzeżenia. W razie upływu tego terminu
uważa się, że nadleśniczy nie zgłasza zastrzeżeń.
4. Minister właściwy w sprawach środowiska nadzoruje wykonanie planów
urządzenia lasu dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa oraz wykonanie
uproszczonych planów urządzenia lasu dla lasów wchodzących w skład Zasobu
Własności Rolnej Skarbu Państwa.
5. Starosta nadzoruje wykonanie zatwierdzonych uproszczonych planów
urządzenia lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Zmiana planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia
lasu może być dokonana aneksem, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 oraz zachowaniem
przepisów art. 22.
2. Zwiększenie rozmiaru pozyskania drewna w nadleśnictwie ponad wielkość
określoną w planie urządzenia lasu etatem miąższościowym użytków rębnych może
nastąpić tylko w związku ze szkodą lub klęską żywiołową.
3. W razie braku możliwości utrzymania przewidzianego w planie urządzenia
lasu etatu cięć użytków rębnych z przyczyn wymienionych w ust. 2, dokonuje się
zmiany planu urządzenia lasu w trybie określonym w ust. 1.
4. Pozyskanie drewna w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa,
niezgodnie z uproszczonym planem urządzania lasu lub decyzją, o której mowa
w art. 19 ust. 3, jest możliwe wyłącznie w przypadkach losowych; decyzje w tej
sprawie, na wniosek właściciela lasu, wydaje starosta.

art. 24. więcej Art. 24. Jeżeli właściciel lasu niestanowiącego własności Skarbu Państwa nie
wykonuje obowiązków określonych w art. 13 albo nie wykonuje zadań zawartych
w uproszczonym planie urządzenia lasu lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3,
w szczególności w zakresie:
1) ponownego wprowadzenia roślinności leśnej (upraw leśnych),
2) przebudowy drzewostanu,
3) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym:
a) usuwania drzew opanowanych przez organizmy szkodliwe, a także złomów
i wywrotów,
b) zabiegów pielęgnacyjnych roślinności leśnej (upraw leśnych) w wieku do
10 lat,
c) zabiegów w zakresie ochrony przeciwpożarowej
– starosta nakazuje wykonanie tych obowiązków i zadań w drodze decyzji.

art. 25. więcej Art. 25. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego
planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu, o której mowa w art. 19
ust. 3,
2) szczegółowe wymagania w zakresie wyposażenia technicznego i wielkości
potencjału kadrowego niezbędnego do należytego i terminowego wykonywania
prac urządzeniowych, z uwzględnieniem wykształcenia, stażu pracy i
wykonywanych czynności
– mając na uwadze zapewnienie terminowego i prawidłowego sporządzania planów
urządzenia lasu.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
są udostępniane dla ludności.
2. Stałym zakazem wstępu objęte są lasy stanowiące:
1) uprawy leśne do 4 m wysokości;
2) powierzchnie doświadczalne i drzewostany nasienne;
3) ostoje zwierząt;
4) źródliska rzek i potoków;
5) obszary zagrożone erozją.
3. Nadleśniczy wprowadza okresowy zakaz wstępu do lasu stanowiącego
własność Skarbu Państwa, w razie gdy:
1) wystąpiło zniszczenie albo znaczne uszkodzenie drzewostanów lub degradacja
runa leśnego;
2) występuje duże zagrożenie pożarowe;
3) wykonywane są zabiegi gospodarcze związane z hodowlą, ochroną lasu lub
pozyskaniem drewna.
4. Lasy objęte stałym lub okresowym zakazem wstępu, z wyjątkiem przypadków
określonych w ust. 2 pkt 1, oznacza się tablicami z napisem „zakaz wstępu” oraz
wskazaniem przyczyny i terminu obowiązywania zakazu. Obowiązek ustawiania
i utrzymywania znaków ciąży na nadleśniczym w stosunku do lasów będących
w zarządzie Lasów Państwowych oraz na właścicielach pozostałych lasów.
5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
wzór znaku zakazu wstępu do lasu oraz zasady jego umieszczania.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa są udostępniane,
z uwzględnieniem zakazów zawartych w art. 26 i art. 30, do zbioru płodów runa
leśnego:
1) na potrzeby własne;
2) dla celów przemysłowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Zbiór płodów runa leśnego dla celów przemysłowych wymaga zawarcia
umowy z nadleśnictwem.
3. Nadleśniczy odmawia zawarcia umowy, w przypadku gdy zbiór runa leśnego
zagraża środowisku leśnemu.
4. Lokalizowanie pasiek w lasach stanowiących własność Skarbu Państwa jest
nieodpłatne.
5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady ochrony i zbioru płodów runa leśnego oraz zasady lokalizowania
pasiek na obszarach leśnych.

art. 28. więcej Art. 28. Właściciel lasu niestanowiącego własności Skarbu Państwa może
zakazać wstępu do lasu, oznaczając ten las tablicą z odpowiednim napisem.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Ruch pojazdem silnikowym, zaprzęgowym i motorowerem w lesie
dozwolony jest jedynie drogami
publicznymi, natomiast drogami leśnymi jest dozwolony tylko wtedy, gdy są one
oznakowane drogowskazami dopuszczającymi ruch po tych drogach. Nie dotyczy to
inwalidów poruszających się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.
1a. Jazda konna w lesie dopuszczalna jest tylko drogami leśnymi wyznaczonymi
przez nadleśniczego.
2. Postój pojazdów, o których mowa w ust. 1, na drogach leśnych jest dozwolony
wyłącznie w miejscach oznakowanych.
3. Przepisy ust. 1 oraz art. 26 ust. 2 i 3, a także art. 28, nie dotyczą wykonujących
czynności służbowe lub gospodarcze:
1) pracowników nadleśnictw;
2) osób nadzorujących gospodarkę leśną oraz kontrolujących jednostki
organizacyjne Lasów Państwowych;
3) osób zwalczających pożary oraz ratujących życie lub zdrowie ludzkie;
4) funkcjonariuszy Straży Granicznej chroniących granicę państwową oraz
funkcjonariuszy innych organów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo
i porządek publiczny;
5) osób wykonujących czynności z zakresu gospodarki łowieckiej oraz właścicieli
pasiek zlokalizowanych na obszarach leśnych;
6) właścicieli lasów we własnych lasach;
7) osób użytkujących grunty rolne położone wśród lasów;
8) pracowników podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z
dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r.
poz. 85, 374, 695, 875 i 1086), w związku z wykonywaniem badań naukowych i
doświadczeń z zakresu leśnictwa i ochrony przyrody;
8a) osób biorących udział w kształceniu kadr dla leśnictwa, w związku z
prowadzeniem zajęć szkoleniowych;
9) wojewódzkich konserwatorów przyrody oraz pracowników Służb Parków
Krajobrazowych;
10) osób sporządzających plany urządzenia lasu, uproszczone plany urządzenia lasu
lub inwentaryzację stanu lasu, o której mowa w art. 19 ust. 3.
4. Imprezy sportowe oraz inne imprezy o charakterze masowym organizowane
w lesie wymagają zgody właściciela lasu.

art. 30. więcej Art. 30. 1. W lasach zabrania się:
1) zanieczyszczania gleby i wód;
2) zaśmiecania;
3) rozkopywania gruntu;
4) niszczenia grzybów oraz grzybni;
5) niszczenia lub uszkadzania drzew, krzewów lub innych roślin;
6) niszczenia urządzeń i obiektów gospodarczych, turystycznych i technicznych
oraz znaków i tablic;
7) zbierania płodów runa leśnego w oznakowanych miejscach zabronionych;
8) rozgarniania i zbierania ściółki;
9) wypasu zwierząt gospodarskich;
10) biwakowania poza miejscami wyznaczonymi przez właściciela lasu lub
nadleśniczego;
11) wybierania jaj i piskląt, niszczenia lęgowisk i gniazd ptasich, a także niszczenia
legowisk, nor i mrowisk;
12) płoszenia, ścigania, chwytania i zabijania dziko żyjących zwierząt;
13) puszczania psów luzem;
14) hałasowania oraz używania sygnałów dźwiękowych, z wyjątkiem przypadków
wymagających wszczęcia alarmu.
2. Przepisy ust. 1 pkt 3 i 5 nie dotyczą czynności związanych z gospodarką leśną,
a pkt 12–14 nie dotyczą polowań.
3. W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od
granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo,
a w szczególności:
1) rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela
lasu lub nadleśniczego;
2) korzystania z otwartego płomienia;
3) wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.
4. Przepisy ust. 3 nie dotyczą działań i czynności związanych z gospodarką leśną
pod warunkiem, że czynności te nie stanowią zagrożenia pożarowego.

art. 31. więcej Art. 31. W przypadku lasu będącego w użytkowaniu wieczystym na podstawie
odrębnych przepisów lub wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa zadania i kompetencje określone w art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 13 ust. 3 pkt 1,
art. 26 ust. 3 i 4 oraz art. 30 ust. 1 pkt 10 i ust. 3 pkt 1 wykonują odpowiednio
użytkownik wieczysty albo Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa. Ilekroć w tych
przepisach jest mowa o:
1) nadleśnictwie – należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną użytkownika
wieczystego albo Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa powołaną do
prowadzenia gospodarki leśnej;
2) nadleśniczym – należy przez to rozumieć kierownika jednostki organizacyjnej,
o której mowa w pkt 1.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Lasy Państwowe jako państwowa jednostka organizacyjna
nieposiadająca osobowości prawnej reprezentują Skarb Państwa w zakresie
zarządzanego mienia.
2. W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne:
1) Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych;
2) regionalne dyrekcje Lasów Państwowych;
3) nadleśnictwa;
4) inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.
3. Jednostki organizacyjne:
1) o których mowa w ust. 2 pkt 2, tworzy, łączy, dzieli, likwiduje oraz określa ich
zasięg terytorialny, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw
środowiska, na wniosek Dyrektora Generalnego;
2) o których mowa w ust. 2 pkt 3, tworzy, łączy, dzieli, likwiduje oraz określa ich
zasięg terytorialny Dyrektor Generalny, na wniosek dyrektora regionalnej
dyrekcji Lasów Państwowych.
4. (uchylony)

art. 33. więcej Art. 33. 1. Lasami Państwowymi kieruje Dyrektor Generalny przy pomocy
dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych.
2. Dyrektora Generalnego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
środowiska.
3. Dyrektor Generalny w szczególności:
1) reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie
swojego działania;
1a) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność dyrektorów regionalnych
dyrekcji Lasów Państwowych oraz kierowników innych jednostek
organizacyjnych Lasów Państwowych o zasięgu krajowym;
1b) zarządza gruntami i innymi nieruchomościami nabytymi lub wydzielonymi
z bezpośredniego zarządu nadleśnictwa na potrzeby Dyrekcji Generalnej Lasów
Państwowych lub wspólnych przedsięwzięć jednostek organizacyjnych Lasów
Państwowych;
2) tworzy, łączy, dzieli i likwiduje jednostki organizacyjne o zasięgu krajowym,
o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 4;
3) inicjuje, organizuje oraz koordynuje przedsięwzięcia na rzecz ochrony lasów,
racjonalnej gospodarki leśnej i rozwoju leśnictwa;
4) organizuje planowanie urządzeniowe w lasach i prognozowanie w leśnictwie;
5) nadzoruje i koordynuje zadania w zakresie kształcenia kadr dla leśnictwa oraz
popularyzacji wiedzy leśnej;
6) inicjuje, popiera i finansuje badania w zakresie leśnictwa oraz nadzoruje
wykorzystanie wyników tych badań;
7) wyrównuje niedobory środków finansowych w nadleśnictwach i regionalnych
dyrekcjach Lasów Państwowych, wynikające ze zróżnicowanych warunków
gospodarki leśnej;
8) organizuje wspólne przedsięwzięcia jednostek organizacyjnych Lasów
Państwowych;
9) powołuje i odwołuje:
a) zastępców Dyrektora Generalnego, w uzgodnieniu z ministrem właściwym
do spraw środowiska,
b) Głównego Inspektora Straży Leśnej,
c) dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych,
d) kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2.

art. 34. więcej Art. 34. Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych w szczególności:
1) reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie
swojego działania;
2) tworzy, za zgodą Dyrektora Generalnego, a także łączy, dzieli i likwiduje
jednostki organizacyjne o zasięgu regionalnym, o których mowa w art. 32 ust. 2
pkt 4;
2a) zarządza gruntami i innymi nieruchomościami nabytymi lub wydzielonymi
z bezpośredniego zarządu nadleśnictwa, na potrzeby regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych;
2b) powołuje i odwołuje:
a) zastępców dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych,
w uzgodnieniu z Dyrektorem Generalnym,
b) nadleśniczych,
c) kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2;
2c) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność nadleśniczych i kierowników
jednostek organizacyjnych o zasięgu regionalnym;
3) organizuje wspólne przedsięwzięcia nadzorowanych jednostek organizacyjnych
w zakresie ochrony lasu i racjonalnej gospodarki leśnej;
4) dysponuje środkami finansowymi, wydzielonymi na wyrównywanie niedoborów
środków w poszczególnych nadleśnictwach, wynikających ze zróżnicowanych
warunków gospodarki leśnej;
5) prowadzi szkolenie i doradztwo zawodowe w zakresie leśnictwa;
6) (uchylony)
7) prowadzi działalność usługową w zakresie leśnictwa na rzecz nadzorowanych
jednostek i innych przedsiębiorców;
8) reprezentuje Skarb Państwa w sprawach wynikających z postępowania
regulacyjnego określonego w ustawach o stosunku Państwa do kościołów
i innych związków wyznaniowych w Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną
w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu.
W szczególności nadleśniczy:
1) reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie
swojego działania;
2) kieruje nadleśnictwem jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów
Państwowych;
2a) bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu
Państwa, pozostającymi w zarządzie Lasów Państwowych;
2b) (uchylony)
2c) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa;
3) ustala organizację nadleśnictwa, w tym podział na leśnictwa zapewniający
leśniczym prawidłowe wykonywanie zadań gospodarczych, oraz zatrudnia
i zwalnia pracowników nadleśnictwa;
4) organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego.
2. Nadleśniczy udziela właścicielowi lasu niestanowiącego własności Skarbu
Państwa pomocy, na jego wniosek, poprzez:
1) doradztwo w zakresie zalesiania i gospodarki leśnej;
2) (uchylony)
3) odpłatne udostępnienie sadzonek drzew i krzewów leśnych oraz
specjalistycznego sprzętu leśnego.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek właściciela lasu
niestanowiącego własności Skarbu Państwa, poparty opinią wójta (burmistrza,
prezydenta miasta), nadleśniczy może udostępnić nieodpłatnie sadzonki drzew
i krzewów leśnych na ponowne wprowadzenie roślinności leśnej (upraw leśnych) –
zgodnie z uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19
ust. 3.
4. Nadleśniczy może, na podstawie umowy z właścicielem lasu, organizować
wykonywanie zadań gospodarczych w lesie, łącznie ze sprzedażą drewna.
5. Nadleśniczy na wniosek właściciela gruntu przeznaczonego:
1) do zalesienia – sporządza plan zalesienia oraz potwierdza wykonanie zalesienia
zgodnie z tym planem albo
2) na realizację inwestycji zwiększających odporność ekosystemów leśnych i ich
wartość dla środowiska – sporządza plan tej inwestycji oraz potwierdza jej
wykonanie zgodnie z tym planem
– w przypadku gdy zalesienie to będzie wykonywane lub inwestycja ta będzie
realizowana zgodnie z przepisami o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze
środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju
Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata
2014–2020.

Art. 35a. 1. Pracownicy Lasów Państwowych uprawnieni są do noszenia
munduru leśnika.
2. Uprawnienie do noszenia munduru leśnika przysługuje również:
1) pracownikom Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych
i Leśnictwa zajmującym się nadzorem nad gospodarką leśną;
2) pracownikom starostw bezpośrednio zajmującym się nadzorem nad gospodarką
leśną w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa;
3) dyrektorom, nauczycielom i uczniom średnich leśnych szkół zawodowych;
4) pracownikom leśnych zakładów doświadczalnych szkół wyższych oraz
pracownikom instytutów badawczych statutowo działających na rzecz leśnictwa.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, ponoszą koszty umundurowania,
z zastrzeżeniem art. 46 ust. 1 pkt 1.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
wzory mundurów leśnika i oznak dla osób uprawnionych do ich noszenia.

art. 36. więcej Art. 36. 1. W zarząd Lasów Państwowych (nadleśnictw) przekazuje się
stanowiące własność Skarbu Państwa grunty przeznaczone do zalesienia w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
2. Decyzję w sprawie określonej w ust. 1 wydaje starosta.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych,
z wyjątkiem kierownika jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt
4, za zgodą Dyrektora Generalnego, może nabywać stanowiące własność osób
fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających
osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, lasy, grunty
przeznaczone do zalesienia lub inne grunty lub nieruchomości, jeżeli jest to
uzasadnione potrzebami gospodarki leśnej i nie narusza interesu Skarbu Państwa.
2. Las lub grunt przeznaczony do zalesienia może być nabyty w szczególności
w przypadku:
1) jego bezpośredniej przyległości do gruntu pozostającego w zarządzie Lasów
Państwowych;
2) zniesienia współwłasności lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub innego
gruntu lub nieruchomości;
3) regulacji przebiegu granicy polno-leśnej.
3. Nabycie lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub innego gruntu lub
nieruchomości może nastąpić po uzyskaniu pisemnej zgody Dyrektora Generalnego,
wyrażonej na pisemny wniosek kierownika jednostki organizacyjnej Lasów
Państwowych.
4. Wniosek zawiera:
1) uzasadnienie nabycia;
2) oznaczenie lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub innego gruntu lub
nieruchomości według danych z ewidencji gruntów i budynków;
3) oznaczenie księgi wieczystej prowadzonej dla lasu, gruntu przeznaczonego do
zalesienia lub innego gruntu lub nieruchomości;
4) aktualny opis stanu prawnego lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub
innego gruntu lub nieruchomości, a w szczególności obciążeń i sporów
granicznych;
5) informację o częściach składowych oraz przynależnościach;
6) informację o przeznaczeniu gruntu lub nieruchomości w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego lub informację o braku takiego planu.
5. Las, grunt przeznaczony do zalesienia lub inny grunt lub nieruchomość mogą
być nabyte za cenę nie wyższą od wartości określonej przez rzeczoznawcę
majątkowego.

Art. 37a. 1. W przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną, osobę prawną lub
jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje
zdolność prawną, niestanowiącego własności Skarbu Państwa gruntu:
1) oznaczonego jako las w ewidencji gruntów i budynków lub
2) przeznaczonego do zalesienia określonego w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu, lub
3) o którym mowa w art. 3, objętego uproszczonym planem urządzenia lasu lub
decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3
– Skarbowi Państwa, reprezentowanemu przez Lasy Państwowe, przysługuje z mocy
prawa prawo pierwokupu tego gruntu.
2. Jeżeli nabycie gruntu, o którym mowa w ust. 1, następuje w wyniku:
1) zawarcia umowy innej niż umowa sprzedaży lub
2) jednostronnej czynności prawnej
– Lasy Państwowe reprezentujące Skarb Państwa mogą złożyć oświadczenie
o nabyciu tego gruntu za zapłatą równowartości pieniężnej.
3. Jeżeli równowartość pieniężna, o której mowa w ust. 2, nie wynika z treści
czynności prawnej, Lasy Państwowe
reprezentowane przez nadleśniczego ustalają ją w oparciu o wartość
nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami.
Jeżeli podmiot, który dokonuje zbycia gruntów w przypadkach, o których mowa
w ust. 2, nie zgadza się na równowartość pieniężną ustaloną przez Lasy Państwowe
reprezentowane przez nadleśniczego w oparciu o wartość nieruchomości określoną
zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia oświadczenia, o którym mowa w art. 37d, wystąpić do sądu o jej ustalenie. Sąd ustala równowartość pieniężną w oparciu o wartość nieruchomości
określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się:
1) jeżeli nabywcami są:
a) małżonek zbywcy,
b) krewni lub powinowaci zbywcy w linii prostej bez ograniczenia stopnia,
c) krewni lub powinowaci zbywcy w linii bocznej do trzeciego stopnia,
d) osoba związana ze zbywcą z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli,
e) jednostka samorządu terytorialnego;
2) w przypadku dziedziczenia;
3) w przypadku zbycia gospodarstwa rolnego, o którym mowa w ustawie z dnia
11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1362
oraz z 2020 r. poz. 284).
5. W przypadku gdy prawo pierwokupu gruntu, o którym mowa w ust. 1, z mocy
prawa przysługuje kilku podmiotom, pierwszeństwo w wykonaniu prawa pierwokupu
przysługuje Lasom Państwowym.
6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 5i
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.

Art. 37b. 1. O treści umowy sprzedaży lub umowy, o której mowa w art. 37a ust.
2 pkt 1, notariusz niezwłocznie zawiadamia nadleśniczego właściwego ze względu na
miejsce położenia gruntu.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 37a ust. 2 pkt 2, niezwłocznego
zawiadomienia dokonuje zbywca.

Art. 37c. Prawo pierwokupu oraz uprawnienie, o którym mowa w art. 37a ust. 2,
może być wykonane w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez nadleśniczego
odpowiednio zawiadomienia o treści umowy lub zawiadomienia o treści jednostronnej
czynności prawnej.

Art. 37d. 1. Lasy Państwowe wykonują prawo pierwokupu oraz uprawnienie,
o którym mowa w art. 37a ust. 2 pkt 1, przez złożenie oświadczenia w formie aktu
notarialnego u notariusza, o którym mowa w art. 37b, z zastrzeżeniem ust. 3.
W przypadku gdyby złożenie oświadczenia u tego notariusza było niemożliwe lub
napotykało poważne trudności, może być ono złożone u innego notariusza.
2. Notariusz doręcza oświadczenie sprzedawcy albo stronie dokonującej
przeniesienia własności, o którym mowa w art. 37a ust. 2 pkt 1.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 37a ust. 2 pkt 2, oświadczenie składa się
u dowolnego notariusza. Nadleśniczy doręcza oświadczenie zbywcy.

Art. 37e. 1. Jeżeli nadleśniczy, o którym mowa w art. 37b, stwierdzi zasadność
nabycia gruntu, o którym mowa w art. 37a ust. 1, kieruje do Dyrektora Generalnego,
za pośrednictwem właściwego dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych,
pisemny wniosek o wyrażenie zgody na nabycie tego gruntu.
2. Przed wystąpieniem z wnioskiem nadleśniczy może zlecić określenie wartości
tego gruntu przez rzeczoznawcę majątkowego.
3. Wniosek kieruje się w terminie 10 dni od dnia otrzymania zawiadomienia,
o którym mowa w art. 37b.
4. Wniosek zawiera:
1) uzasadnienie nabycia gruntu;
2) opis stanu prawnego gruntu;
3) oznaczenie gruntu w ewidencji gruntów i budynków;
4) oznaczenie księgi wieczystej, jeżeli jest prowadzona;
5) informację o przeznaczeniu gruntu w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego;
6) informację o częściach składowych oraz przynależnościach;
7) dokumentację zawierającą określenie wartości gruntu przez rzeczoznawcę
majątkowego – w przypadku, o którym mowa w ust. 2.

Art. 37f. Dyrektor Generalny wyraża, w terminie 7 dni od dnia otrzymania
wniosku, o którym mowa w art. 37e ust. 1, pisemną zgodę na nabycie gruntu na rzecz
Skarbu Państwa lub odmawia wyrażenia takiej zgody. Zgoda jest podstawą do złożenia
odpowiedniego oświadczenia, o którym mowa w art. 37d.

Art. 37g. 1. Jeżeli nadleśniczy uzna, że cena określona w umowie sprzedaży lub
odpowiednio w umowie, o której mowa w art. 37a ust. 2 pkt 1, lub jednostronnej
czynności prawnej, o której mowa w art. 37a ust. 2 pkt 2, rażąco odbiega od wartości
rynkowej gruntu, w szczególności przekracza jej wartość określoną przez rzeczoznawcę majątkowego, o której mowa w art. 37e ust. 2, może w terminie 14 dni od dnia złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 37d, wystąpić do sądu
o ustalenie ceny tego gruntu.
2. Sąd ustala cenę w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie
z przepisami o gospodarce nieruchomościami.

Art. 37h. Czynność prawna dokonana niezgodnie z art. 37a lub art. 37b,
w szczególności bez zawiadomienia nadleśniczego, właściwego ze względu na
miejsce położenia gruntu, jest nieważna.

Art. 37i. Dyrektor Generalny ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej
informacje o wykonaniu przez Lasy Państwowe prawa pierwokupu lub uprawnienia,
o którym mowa w art. 37a ust. 2, wraz z podaniem danych dotyczących nabytego
gruntu (województwo, powiat, gmina, nazwa oraz numer obrębu ewidencyjnego,
a także numer działki ewidencyjnej), odpowiednio ceny lub równowartości pieniężnej,
za jaką nastąpiło nabycie, oraz oznaczenia księgi wieczystej, jeżeli jest prowadzona.

Art. 37j. Gruntami, o których mowa w art. 37a ust. 1, nabytymi na rzecz Skarbu
Państwa w wykonaniu prawa pierwokupu lub uprawnienia, o którym mowa w art. 37a
ust. 2, zarządzają Lasy Państwowe.

Art. 37k. 1. W sprawach nieuregulowanych w art. 37a–37h dotyczących
wykonywania prawa pierwokupu stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące
prawa pierwokupu.
2. W sprawach nieuregulowanych w art. 37a–37h dotyczących wykonywania
uprawnienia, o którym mowa w art. 37a ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy
Kodeksu cywilnego dotyczące prawa pierwokupu.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa
znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych, z zastrzeżeniem art. 40a, może
następować w przypadkach:
1) zbywania udziałów lasów stanowiących własność Skarbu Państwa we
współwłasnościach;
2) regulacji granicy polno-leśnej;
3) stwierdzenia przez nadleśniczego nieprzydatności gruntów, budynków i budowli
na potrzeby gospodarki leśnej;
4) zmiany przeznaczenia na cele nieleśne i nierolnicze;
5) podyktowanych ważnymi względami gospodarczymi lub społecznymi, o ile nie
narusza to interesu Skarbu Państwa.
2. Sprzedaż, o której mowa w ust. 1 pkt 1–4, wymaga zgody Dyrektora
Generalnego, z zastrzeżeniem ust. 3, a sprzedaż, o której mowa w ust. 1 pkt 5, może
nastąpić na wniosek Dyrektora Generalnego za zgodą ministra właściwego do spraw
środowiska.
3. Nadleśniczy może samodzielnie sprzedać grunty leśne i nieleśne
o powierzchni do 1 ha, jeśli stanowią enklawę wśród gruntów innej formy własności.
4. Sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości znajdujących się
w zarządzie Lasów Państwowych następuje w drodze przetargu publicznego.
W przypadku gdy dwukrotnie przeprowadzony przetarg zakończy się wynikiem
negatywnym wówczas przedmiot sprzedaży można zbyć w drodze negocjacji
cenowej.
5. W razie sprzedaży położonych w granicach administracyjnych miasta lasów,
gruntów i innych nieruchomości, o których mowa w ust. 4, gminie służy prawo
pierwokupu.
6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania przetargu publicznego oraz sposób
i warunki przeprowadzania negocjacji cenowej w przypadku sprzedaży lasów,
gruntów i innych nieruchomości znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych,
uwzględniając przejrzystość i sprawność zastosowanych procedur.

Art. 38a. 1. Nieruchomości przeznaczone na drogi krajowe, stanowiące
własność Skarbu Państwa, zarządzane przez Lasy Państwowe, stają się nieodpłatnie,
z mocy prawa, przedmiotem trwałego zarządu ustanowionego na rzecz Generalnej
Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z dniem, w którym decyzja o ustaleniu
lokalizacji drogi krajowej stała się ostateczna.
2. Ustanowienie trwałego zarządu stwierdza starosta w drodze decyzji.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 2, stanowi podstawę wpisu do księgi
wieczystej.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do nieruchomości objętej decyzją o:
1) zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 lutego 2009 r. o szczególnych
zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1380 oraz z 2020 r. poz. 471) wydaną na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 28 ust. 1 tej ustawy z tym, że ustanowienie
trwałego zarządu stwierdza wojewoda w drodze decyzji;
2) pozwoleniu na realizację inwestycji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji
w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 933 oraz
z 2020 r. poz. 471) wydaną na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 2 pkt 2 tej
ustawy z tym, że ustanowienie trwałego zarządu stwierdza wojewoda w drodze
decyzji.

Art. 38b. Lasy Państwowe mogą, w drodze umowy zawartej z Krajowym
Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa, przekazywać nieodpłatnie Krajowemu Ośrodkowi
Wsparcia Rolnictwa lasy i grunty, na których nie jest możliwe prowadzenie
racjonalnej gospodarki, stanowiące w szczególności enklawy i półenklawy
wśród gruntów wchodzących do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.

Art. 38c. 1. W razie zmiany przeznaczenia gruntów leśnych lub rolnych
znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych na cele nieleśne lub nierolnicze,
dokonanej w trybie przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych, w związku
z potrzebami innej jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej,
przekazanie tych gruntów następuje nieodpłatnie, w drodze umowy o przeniesienie
zarządu pomiędzy kierownikiem jednostki organizacyjnej a:
1) nadleśniczym – w przypadku gruntów pochodzących z obszaru jednego
nadleśnictwa;
2) dyrektorem regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych – w przypadku gruntów
pochodzących z obszaru więcej niż jednego nadleśnictwa.
2. Do przejmowania w zarząd Lasów Państwowych lasów, gruntów i innych
nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, będących w zarządzie innych
jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, bądź
przekazywania przez Lasy Państwowe w zarząd innych jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej zarządzających mieniem Skarbu Państwa
takich nieruchomości, bez zmiany ich przeznaczenia, ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 38d. 1. Na wniosek starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji
rządowej, grunty, o których mowa w art. 38c ust. 1, oraz nieprzydatne dla potrzeb gospodarki leśnej budynki i budowle, wraz z gruntem niezbędnym do korzystania z nich, mogą być przekazane przez Lasy Państwowe w użytkowanie wieczyste osobie
prawnej lub użytkowanie innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości
prawnej.
2. (uchylony)

Art. 38e. 1. Lasy, grunty i inne nieruchomości Skarbu Państwa pozostające
w zarządzie Lasów Państwowych mogą być przedmiotem zamiany na lasy, grunty
i inne nieruchomości w przypadkach uzasadnionych potrzebami i celami gospodarki
leśnej, po ich wycenie przez osoby posiadające uprawnienia z zakresu szacowania
nieruchomości.
2. Zamiana dokonywana przez:
1) nadleśniczego – wymaga zgody dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych;
2) dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych – wymaga zgody Dyrektora
Generalnego.

art. 39. więcej Art. 39. Lasy, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a oraz pkt 2, pozostające
w zarządzie Lasów Państwowych, mogą być za zgodą dyrektora regionalnej dyrekcji
Lasów Państwowych wydzierżawione przez nadleśniczego, z zachowaniem celów
i zadań gospodarki leśnej określonych w planie urządzenia lasu. Inne nieruchomości,
o których mowa w art. 4 ust. 3, pozostające w zarządzie Lasów Państwowych mogą
być wydzierżawiane i wynajmowane przez nadleśniczego za zgodą dyrektora
regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.

Art. 39a. 1. Nadleśniczy może za zgodą dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych obciążyć, za wynagrodzeniem, nieruchomości pozostające w zarządzie
Lasów Państwowych służebnością drogową lub służebnością przesyłu,
z uwzględnieniem zasad gospodarki leśnej. Wynagrodzenie to stanowi własny
przychód Lasów Państwowych.
2. Wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu na rzecz
przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się przesyłaniem lub dystrybucją
energii elektrycznej ustala się w wysokości odpowiadającej wartości podatków i opłat
ponoszonych przez Lasy Państwowe od części nieruchomości, z której korzystanie jest
ograniczone w związku z obciążeniem tą służebnością.
3. Przedsiębiorca, na rzecz którego ustanowiono służebność przesyłu, jest
obowiązany do usuwania drzew, krzewów lub gałęzi zagrażających funkcjonowaniu
urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego.

Art. 39b. 1. Nadleśniczy określa warunki zapewnienia dostępu, o którym mowa
w art. 30 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci
telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2410 oraz z 2020 r. poz. 471 i 875), oraz
umieszczania na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1
tej ustawy, zwane dalej „warunkami dostępu”, z uwzględnieniem zasad gospodarki
leśnej.
2. W warunkach dostępu określa się co najmniej:
1) sposób rozliczania z tytułu zapewnienia dostępu do nieruchomości;
2) warunki związane z wybudowaniem, eksploatacją oraz naprawą lub przebudową
infrastruktury telekomunikacyjnej, w szczególności warunki wejścia na teren
nieruchomości;
3) sposób postępowania w przypadkach wystąpienia awarii;
4) procedurę rozstrzygania sporów.
3. Do warunków dostępu nadleśniczy załącza projekt umowy o dostęp, o którym
mowa w art. 30 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i
sieci telekomunikacyjnych, oraz projekt umowy o umieszczenie na nieruchomości
obiektów i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy, uwzględniające co
najmniej:
1) warunki dostępu;
2) postanowienia dotyczące stawki opłaty za dostęp;
3) postanowienia dotyczące zmiany lub rozwiązania umowy, w tym okresów
wypowiedzenia.
4. Opłatę za umieszczanie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury
telekomunikacyjnej, o którym mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o
wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, ustala się jako iloczyn liczby
metrów kwadratowych powierzchni nieruchomości zajętej przez rzut poziomy tych
obiektów i urządzeń i stawki opłaty za zajęcie 1 m2 nieruchomości pobieranej za każdy
rok umieszczenia na nieruchomości tych obiektów i urządzeń, przy czym za
umieszczenie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej przez okres krótszy niż rok opłata obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni umieszczenia tych obiektów i urządzeń na nieruchomości.
5. Stawka opłaty pobieranej za każdy rok umieszczenia na nieruchomości
obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej nie może przekroczyć 2,5 zł za
zajęcie 1 m2 nieruchomości.
6. Nie pobiera się opłaty, o której mowa w ust. 4, w przypadku gdy strony
postanowią na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu
rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych o nieodpłatnym udostępnieniu
nieruchomości, a także wtedy gdy przedsiębiorca telekomunikacyjny w związku z
umieszczeniem na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury
telekomunikacyjnej zapewnia dostęp do usług szerokopasmowego dostępu do
Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s w budynkach lub obiektach
pozostających w zarządzie Lasów Państwowych.
7. Nadleśniczy jest obowiązany do zawierania umów o dostęp, o którym mowa
w art. 30 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci
telekomunikacyjnych, oraz umów w sprawie umieszczenia na nieruchomości
obiektów i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy, na warunkach nie
gorszych niż określone w warunkach dostępu.
8. Nadleśniczy przekazuje warunki dostępu oraz projekty umów dyrektorowi
regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.
9. Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych zamieszcza na swojej
stronie internetowej aktualne warunki dostępu oraz projekty umów w terminie 7 dni
od dnia przekazania przez nadleśniczego.
10. Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych przekazuje Prezesowi
Urzędu Komunikacji Elektronicznej informację o adresie swojej strony internetowej
w terminie 7 dni od dnia zamieszczenia na niej warunków dostępu. Informacja jest
udostępniana przez punkt informacyjny, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy z
dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.
11. W przypadku gdy warunki dostępu zostały określone w decyzji, o której
mowa w art. 35a ust. 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci
telekomunikacyjnych, nadleśniczy jest obowiązany do zawierania umów o dostęp, o
którym mowa w art. 30 ust. 1 i 3 tej ustawy, oraz umów w sprawie umieszczenia na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy, na warunkach nie gorszych niż określone w decyzji.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Dyrektor Generalny, na wniosek zainteresowanego ministra lub
organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego, może przekazać w
użytkowanie wskazanej przez wnioskodawcę jednostce organizacyjnej lub Agencji
Mienia Wojskowego lasy, grunty oraz inne nieruchomości, bez zmiany ich
dotychczasowego przeznaczenia, jeżeli za tym przemawiają względy:
1) obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony granicy państwowej;
2) nauki lub dydaktyki;
3) ochrony przyrody;
4) ochrony ujęć wodnych;
5) przeciwdziałania niebezpieczeństwu powodzi;
6) ochrony wybrzeża morskiego;
7) lecznictwa;
8) opieki nad zabytkami;
9) wypoczynku ludności;
10) gospodarki rolnej.
2. Przekazania w użytkowanie wskazanej jednostce organizacyjnej dokonuje
Dyrektor Generalny, w drodze umowy, w której określa się termin i warunki
użytkowania oraz jednostkę sprawującą nadzór nad gospodarką leśną.
3. W przypadku ustania potrzeb, dla których lasy, grunty oraz inne
nieruchomości określone w ust. 1 zostały oddane w użytkowanie, a także
w przypadku wykorzystywania ich niezgodnie z celami, dla których zostały oddane w
użytkowanie, lub prowadzenia gospodarki leśnej w sposób niezgodny z planem
urządzenia lasu Dyrektor Generalny, na wniosek dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych, pozbawia jednostkę prawa użytkowania.
4. W przypadkach uzasadnionych potrzebami obronności państwa lasy, na
wniosek Ministra Obrony Narodowej, za zgodą ministra właściwego do spraw
środowiska, mogą być przez Dyrektora Generalnego wyłączone z zarządu Lasów
Państwowych i przekazane w zarząd jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi
Obrony Narodowej.

Art. 40a. 1. Lasy Państwowe mogą sprzedawać nieruchomości zabudowane
budynkami mieszkalnymi i samodzielne lokale mieszkalne, zwane dalej „lokalami”,
oraz grunty z budynkami mieszkalnymi w budowie, nieprzydatne Lasom
Państwowym.
2. Ustalenie ceny nieruchomości przy sprzedaży, o której mowa w ust. 1,
następuje na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.
3. Łącznie z lokalami sprzedaje się grunty wraz z przynależnościami, niezbędne
do korzystania z lokali. Grunty pod budynkami oraz grunty z budynkami związane,
będące przedmiotem sprzedaży, uważa się za grunty wyłączone z produkcji rolnej
i leśnej w rozumieniu przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Grunty te
podlegają z urzędu ujawnieniu w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego oraz ewidencji gruntów i budynków jako grunty zabudowane.
4. Pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych mający co najmniej
trzyletni okres zatrudnienia w Lasach Państwowych, z wyjątkiem osób, z którymi
stosunek pracy rozwiązany został bez wypowiedzenia z winy pracownika, posiadają
pierwszeństwo nabycia lokali, których są najemcami i w których mieszkają. Cena
sprzedaży lokalu podlega łącznemu obniżeniu o 6% za każdy rok zatrudnienia
w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych i o 3% za każdy rok najmu tego
lokalu, nie więcej jednak niż o 95%, a spłata należności może zostać rozłożona na
60 rat miesięcznych, przy czym oprocentowanie nie może przekraczać w stosunku
rocznym stopy referencyjnej, określającej minimalne oprocentowanie podstawowych
operacji otwartego rynku prowadzonych przez Narodowy Bank Polski, powiększonej
o 2 punkty procentowe. Jeżeli osobą uprawnioną jest emeryt lub rencista, cena nabycia
lokalu ustalona jest na 5% jego wartości.
5. Przepis ust. 4 stosuje się również do osób bliskich, pozostałych po
pracownikach, które w dniu ich śmierci zamieszkiwały razem z nimi. Przez osoby
bliskie rozumie się małżonków oraz wstępnych i zstępnych, a także osoby
przysposobione. W razie zbiegu uprawnień do obniżenia należności osób
prowadzących wspólne gospodarstwo domowe, okresy zatrudnienia tych osób mogą
być sumowane, przy czym łączna obniżka nie może przekraczać 95% ceny sprzedaży
lokalu. Uprawnienie to przysługuje tylko przy nabyciu jednego lokalu.
5a. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 5, przysługuje osobom bliskim również
w stosunku do lokalu, którego prawo najmu osoby te uzyskały w zamian za lokal dotychczas zajmowany w dniu śmierci pracownika lub byłego pracownika Lasów Państwowych. Uprawnienie to przysługuje tylko jednej osobie bliskiej i tylko przy
nabyciu jednego lokalu.
5b. Lasy Państwowe żądają zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej
waloryzacji, jeżeli nabywca lokalu, o którym mowa w ust. 4, 5 i 5a, przed upływem
5 lat od dnia jego nabycia zbył ten lokal lub wykorzystał na inne cele niż mieszkalne.
Nie dotyczy to zbycia na rzecz osoby bliskiej.
5c. Waloryzacji, o której mowa w ust. 5b, dokonuje się według zasad
określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.
6. Przepisy ust. 4–5b stosuje się odpowiednio do osób, które są lub były
zatrudnione w szkołach leśnych, zakładowych przychodniach i poradniach lekarskich
oraz innych jednostkach organizacyjnych leśnictwa.
7. Najemcy nieposiadający uprawnień, o których mowa w ust. 4, 5 i 6, mogą
nabywać przeznaczone do sprzedaży
lokale, które zajmują co najmniej od trzech lat, na podstawie umowy najmu,
zawartej na czas nieoznaczony, za cenę obniżoną za każdy rok najmu o 3%, nie więcej
jednak niż o 45%. Wymogu zajmowania lokalu przez okres co najmniej trzech lat nie
stosuje się do najemców będących organizacjami pozarządowymi, które uzyskały
status organizacji pożytku
publicznego i prowadzą działalność zgodnie z ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057).
8. Wykazy lokali oraz gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie
przeznaczonych do sprzedaży sporządzają
dyrektorzy regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych. Wykazy są przedmiotem
opinii związków zawodowych. Sprzedaż może być dokonana po zatwierdzeniu
wykazu przez Dyrektora Generalnego i ogłoszeniu wykazu w Biuletynie
Informacyjnym Lasów Państwowych oraz w prasie. Ogłoszeniu w prasie nie podlega
wykaz lokali zasiedlonych. O przeznaczeniu do sprzedaży lokali oraz o terminie do
skorzystania z pierwszeństwa nabycia zawiadamia się najemców, o których mowa
w ust. 4–5a, 6 i 7.
9. Pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych niebędący najemcami
lokali przeznaczonych do sprzedaży, pozostających w zarządzie Lasów Państwowych, mają pierwszeństwo nabycia lokali wolnych (pustostanów) lub gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie na warunkach określonych w ust. 4.
10. Jeżeli osoby wymienione w ust. 4–7 nie skorzystają z prawa do nabycia
lokalu, w którym mieszkają, w terminie sześciu miesięcy od daty ogłoszenia oferty
sprzedaży lokalu w sposób określony w ust. 8, lokal można przekazać nieodpłatnie
gminie, łącznie z gruntami i przynależnościami niezbędnymi do korzystania z lokalu,
na zasadach określonych w przepisach o przekazywaniu zakładowych budynków
mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe.
11. Jeżeli ofertę kupna lokalu wolnego (pustostanu) lub gruntu z budynkiem
mieszkalnym w budowie zgłosi więcej niż jedna osoba, sprzedaż następuje w drodze
przetargu ograniczonego, w którym uczestniczyć mogą jedynie osoby uprawnione na
podstawie ust. 9. Przy zapłacie ceny ustalonej w przetargu ograniczonym ust. 4 stosuje
się odpowiednio.
12. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady i tryb sprzedaży lokali i gruntów z budynkami mieszkalnymi
w budowie oraz kryteria kwalifikowania ich jako nieprzydatne Lasom Państwowym,
a także tryb przeprowadzania przetargu ograniczonego.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Dyrektor Generalny, dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych oraz nadleśniczy mogą, w imieniu Skarbu Państwa, zaciągać kredyty
bankowe lub pożyczki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki
Wodnej oraz z wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej.
2. Suma zaciągniętych przez Dyrektora Generalnego, dyrektorów regionalnych
dyrekcji Lasów Państwowych i nadleśniczych kredytów na dany rok nie może
przekraczać 30% wartości sprzedaży Lasów Państwowych roku poprzedniego.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Dyrektor Generalny może, w imieniu Skarbu Państwa, tworzyć
jednoosobowe spółki Skarbu Państwa bądź przystępować do spółek z ograniczoną
odpowiedzialnością lub spółek akcyjnych.
2. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa znajdujące się w zarządzie Lasów
Państwowych nie mogą stanowić przedmiotu wkładu niepieniężnego do spółek,
o których mowa w ust. 1.
3. Dyrektor Generalny wykonuje uprawnienia wynikające z praw majątkowych
Skarbu Państwa w zakresie posiadanych przez Lasy Państwowe akcji i udziałów
w spółkach.

art. 43. więcej Art. 43. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych, regionalne dyrekcje Lasów
Państwowych i nadleśnictwa używają pieczęci okrągłej z wizerunkiem orła,
ustalonym dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, oraz nazwy „LASY PAŃSTWOWE”
i nazwy jednostki organizacyjnej w otoku.

art. 44. więcej Art. 44. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze zarządzenia, nadaje
statut Lasom Państwowym, określając w nim w szczególności zasady i tryb działania
oraz organy wewnętrzne, mając na uwadze stworzenie optymalnych warunków
organizacyjnych do prawidłowej realizacji zadań przez Lasy Państwowe.

art. 45. więcej Art. 45. 1. W Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Do Służby Leśnej
zalicza się pracowników zajmujących się:
1) sprawami zarządu lasami będącymi w zarządzie Lasów Państwowych;
2) prowadzeniem gospodarki leśnej i ochroną lasów;
3) zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego i ochrony
przyrody oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia;
4) sprawami nadzoru, o którym mowa w art. 5, w razie powierzenia takiego
nadzoru.
2. Pracownikiem Służby Leśnej może być osoba, która:
1) jest obywatelem polskim;
2) ukończyła 21 lat;
3) ma pełnię praw cywilnych i obywatelskich;
4) posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe;
5) cieszy się nienaganną opinią;
6) zatrudniona jest w pełnym wymiarze czasu pracy;
7) posiada odpowiedni stan zdrowia;
8) nie była karana sądownie za przestępstwo z chęci zysku lub z innych niskich
pobudek.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Pracownicy Służby Leśnej przy wykonywaniu czynności służbowych
korzystają z ochrony prawnej, przewidzianej w przepisach prawa karnego dla
funkcjonariuszy publicznych, a ponadto mają prawo do:
1) otrzymywania bezpłatnego umundurowania i oznak służbowych, z obowiązkiem
ich noszenia w czasie pełnienia obowiązków służbowych;
2) bezpłatnego mieszkania, jeżeli stanowisko oraz charakter pracy związane są
z koniecznością zamieszkania w miejscu jej wykonywania;
3) płatnego urlopu dla poratowania zdrowia w wymiarze nieprzekraczającym
jednorazowo sześciu miesięcy, jeżeli przepracowali w Lasach Państwowych
w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres nie krótszy niż trzy lata;
4) (uchylony)
5) jednorazowej odprawy, przy przejściu na emeryturę lub rentę inwalidzką,
w wysokości trzykrotnego, a powyżej 20 lat pracy w Lasach Państwowych –
sześciokrotnego wynagrodzenia otrzymywanego za ostatni miesiąc zatrudnienia.
2. (uchylony)
3. W razie braku mieszkań będących w zarządzie Lasów Państwowych na
potrzeby, o których mowa w ust. 1 pkt 2, pracownikowi przysługuje równoważnik
pieniężny.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
stanowiska w Służbie Leśnej, na których zatrudnionym pracownikom przysługuje
bezpłatne mieszkanie albo równoważnik pieniężny, o którym mowa w ust. 3, oraz
sposób i tryb przyznawania i zwalniania tych mieszkań, ustalania i wypłaty
równoważnika pieniężnego, mając na uwadze właściwe wykonywanie zadań
przypisanych pracownikom Służby Leśnej.

Art. 46a. Pracownikom Służby Leśnej, w tym również strażnikom leśnym,
używającym własnych pojazdów, do celów służbowych, w jazdach lokalnych, może
być przyznane prawo do zwrotu kosztów związanych z używaniem tych pojazdów –
do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego lub do wysokości nieprzekraczającej
stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach
wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

art. 47. więcej Art. 47. 1. W Lasach Państwowych tworzy się Straż Leśną. Zadania, o których
mowa w art. 45 ust. 1 pkt 3, wykonywane są przez strażników leśnych zaliczanych do
Służby Leśnej.
1a. Strażą Leśną kieruje Główny Inspektor Straży Leśnej podporządkowany
Dyrektorowi Generalnemu.
1b. Jednostki Straży Leśnej w Lasach Państwowych stanowią:
1) posterunki w nadleśnictwach podporządkowane nadleśniczemu;
2) grupy interwencyjne w regionalnych dyrekcjach Lasów Państwowych
podporządkowane dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.
1c. Dyrektor Generalny określa:
1) organizację i zakres działania posterunków i grup interwencyjnych, o których
mowa w ust. 1b;
2) szczegółowe zasady szkolenia strażników leśnych.
2. Strażnicy leśni przy wykonywaniu zadań określonych w ust. 1 mają prawo do:
1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia,
jak również świadków przestępstwa lub wykroczenia, w celu ustalenia ich
tożsamości;
2) nakładania oraz pobierania grzywien, w drodze mandatu karnego, w sprawach
i w zakresie określonych odrębnymi przepisami;
3) zatrzymywania i dokonywania kontroli środków transportu na obszarach leśnych
oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ładunku oraz
przeglądania zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia
popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary;
4) przeszukiwania pomieszczeń i innych miejsc, w przypadkach uzasadnionego
podejrzenia o popełnienie przestępstwa, na zasadach określonych w Kodeksie
postępowania karnego;
5) ujęcia na gorącym uczynku sprawcy przestępstwa lub wykroczenia albo
w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa oraz jego
doprowadzenia do Policji;
6) odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub
wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia;
7) prowadzenia dochodzeń oraz wnoszenia i popierania aktów oskarżenia, jeżeli
przedmiotem przestępstwa jest drzewo lub drewno pochodzące z lasów
stanowiących własność Skarbu Państwa, w trybie i na zasadach określonych w
Kodeksie postępowania karnego;
8) prowadzenia postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału
w rozprawach przed kolegium do spraw wykroczeń w charakterze oskarżyciela
publicznego i wnoszenia środków zaskarżania do sądów rejonowych od
rozstrzygnięć kolegium w sprawach zwalczania wykroczeń w zakresie
szkodnictwa leśnego;
9) noszenia broni palnej długiej i krótkiej, kajdanek zakładanych na ręce, pałki
służbowej, ręcznego miotacza substancji obezwładniających oraz przedmiotów
przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej;
10) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o taką
pomoc do jednostek gospodarczych, organizacji społecznych, jak również
w nagłych przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy, na
zasadach określonych w ustawie o Policji.
2a. Odebrane przedmioty, narzędzia i środki, o których mowa w ust. 2 pkt 6,
należy przechowywać pod zamknięciem w sposób zabezpieczający je przed utratą lub
uszkodzeniem.
2b. Strażnicy leśni są uprawnieni do dokonywania kontroli podmiotów
gospodarczych zajmujących się obrotem i przetwarzaniem drewna i innych produktów
leśnych, w celu sprawdzania legalności pochodzenia surowców drzewnych i innych
produktów leśnych.
2c. Administratorem danych osobowych przetwarzanych w celu, o którym
mowa w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych
przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z
2019 r. poz. 125), jest minister właściwy do spraw środowiska lub Główny Inspektor
Straży Leśnej.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–3, 8 i 10–14 ustawy z dnia
24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2418), strażnik leśny może użyć środków przymusu bezpośredniego, o których
mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 7, 9, pkt 12 lit. a i pkt 13 tej ustawy, lub
wykorzystać te środki.
3a. (uchylony)
3b. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 3,
przysługuje zażalenie do prokuratora.
4. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a i pkt 2 oraz w art. 47
pkt 1, 3, 5 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego
i broni palnej, strażnik leśny może użyć broni palnej lub ją wykorzystać.
5. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz
dokumentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych
w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.
6. (uchylony)
7. Do wykonywania przez strażnika leśnego czynności, o których mowa w ust. 2
pkt 1 i 3, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o Policji.
8. Strażnikowi leśnemu wykonującemu obowiązki służbowe na gruntach
stanowiących własność Skarbu Państwa zarządzanych przez Lasy Państwowe
przysługują uprawnienia określone odrębnymi przepisami odnoszącymi się do:
1) Państwowej Straży Łowieckiej – w zakresie zwalczania kłusownictwa;
2) Straży Ochrony Przyrody – w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie
przyrody;
3) Państwowej Straży Rybackiej – w zakresie kontroli legalności dokonywania
połowu.

art. 48. więcej Art. 48. Uprawnienia strażnika leśnego w zakresie zwalczania szkodnictwa
leśnego, o których mowa w art. 47 ust. 2 pkt 1–8 i 10 oraz w ust. 8, przysługują
nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego oraz inżynierowi nadzoru, leśniczemu i podleśniczemu.

Art. 48a. Dyrektor Generalny Lasów Państwowych, dyrektorzy regionalnych
dyrekcji Lasów Państwowych, nadleśniczowie oraz Główny Inspektor Straży Leśnej współpracują z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.

Art. 48b. 1. Straż Leśna może współpracować z Wojskami Obrony Terytorialnej
w zakresie niezbędnym do realizacji ich zadań.
2. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej, może określić, w drodze rozporządzenia, formy współdziałania Straży
Leśnej z Wojskami Obrony Terytorialnej, sprawy wymagające współdziałania, sposób
wymiany informacji dotyczących spraw wymagających współdziałania oraz formy
koordynacji wspólnych przedsięwzięć, uwzględniając potrzebę sprawnej realizacji tej
współpracy.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia:
1) stanowiska i wymagania kwalifikacyjne, szczegółowe zasady wynagradzania
i stopnie służbowe Służby Leśnej oraz szczegółowy tryb nadawania, obniżania
i pozbawiania stopni służbowych, uwzględniając właściwe proporcje między
wymaganiami kwalifikacyjnymi, stanowiskami i odpowiadającymi im
składnikami wynagrodzenia, które pozwolą na właściwe zatrudnienie w Lasach
Państwowych.
2) (uchylony)
2. (uchylony)
3. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady:
1) współdziałania Lasów Państwowych z Policją – mając na względzie ustawowe
zadania tych podmiotów oraz konieczność zapewnienia poprawnej i skutecznej
współpracy;
2) przydziału, ewidencjonowania i przechowywania w regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych i nadleśnictwie broni i amunicji, środków przymusu
bezpośredniego w postaci kajdanek zakładanych na ręce, pałki służbowej,
ręcznych miotaczy substancji obezwładniających i przedmiotów przeznaczonych
do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej – mając na względzie
konieczność uniemożliwienia dostępu do broni, amunicji i środków przymusu bezpośredniego osobom trzecim, potrzebę ochrony ewidencji przed uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Lasy Państwowe prowadzą działalność na zasadzie samodzielności
finansowej i pokrywają koszty działalności z własnych przychodów.
2. Dyrektor Generalny Lasów Państwowych ustala dla wszystkich jednostek
organizacyjnych Lasów Państwowych zasady (politykę) rachunkowości.
3. Lasy Państwowe prowadzą rachunkowość według zasad określonych
w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351,
1495, 1571, 1655 i 1680 oraz z 2020 r. poz. 568).

art. 51. więcej Art. 51. Rokiem obrachunkowym w Lasach Państwowych jest rok
kalendarzowy.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Lasy Państwowe sporządzają corocznie raport o stanie lasów oraz
sprawozdanie finansowo-gospodarcze z działalności Lasów Państwowych.
2. Rada Ministrów przedkłada Sejmowi informację o stanie lasów oraz
o realizacji krajowego programu zwiększania lesistości.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Koszty utrzymania Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych oraz
dyrekcji regionalnych Lasów Państwowych finansowane są z wpłat obciążających
koszty działalności nadleśnictw.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określa, w drodze decyzji, wysokość
obciążeń, o których mowa w ust. 1.

art. 54. więcej Art. 54. Lasy Państwowe otrzymują dotacje celowe z budżetu państwa na
zadania zlecone przez administrację rządową, a w szczególności na:
1) wykup lasów i gruntów do zalesień oraz ich rekultywację, a także wykup innych
gruntów w celu zachowania ich przyrodniczego charakteru;
2) wykonywanie krajowego programu zwiększania lesistości, o którym mowa
w art. 14 ust. 2a, oraz pielęgnację i ochronę upraw i młodników powstałych
w ramach realizacji tego programu;
3) zagospodarowanie i ochronę lasów w przypadku zagrożenia ich trwałości,
o którym mowa w art. 12 ust. 1;
4) sporządzanie okresowych, wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów,
aktualizacji stanu zasobów leśnych oraz prowadzenie banku danych o zasobach
leśnych i stanie lasów, o których mowa w art. 13a ust. 1 pkt 2 i 3;
5) opracowanie planów ochrony dla rezerwatów przyrody znajdujących się
w zarządzie Lasów Państwowych, ich realizację, ochronę gatunkową roślin
i zwierząt oraz sprawowanie nadzoru nad obszarami wchodzącymi w skład sieci
Natura 2000;
6) finansowanie edukacji leśnej społeczeństwa, w szczególności poprzez tworzenie
i prowadzenie leśnych kompleksów promocyjnych, zakładanie ścieżek
przyrodniczo-leśnych;
7) sporządzanie planów zalesienia lub inwestycji, o których mowa w art. 35 ust. 5;
8) pełnienie zadań związanych z realizacją programów współfinansowanych ze
źródeł zagranicznych.

art. 55. więcej Art. 55. Dyrektor Generalny, dyrektorzy regionalnych dyrekcji Lasów
Państwowych i nadleśniczowie są dysponentami środków budżetowych w zakresie
dotacji celowych na zadania zlecone, o których mowa w art. 54, zgodnie z przepisami
o finansach publicznych.

art. 56. więcej Art. 56. 1. W Lasach Państwowych tworzy się fundusz leśny stanowiący formę
gospodarowania środkami na cele wskazane w ustawie.
2. Środkami funduszu leśnego dysponuje Dyrektor Generalny.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Środki funduszu leśnego stanowią:
1) odpis podstawowy liczony od wartości sprzedaży drewna, obciążający koszty
działalności nadleśnictw;
2) należności, kary i opłaty związane z wyłączeniem z produkcji gruntów leśnych;
3) należności wynikające z odszkodowań:
a) cywilnoprawnych za szkody powstałe w wyniku oddziaływania gazów
i pyłów przemysłowych, a także z innych tytułów,
b) z tytułu przedwczesnego wyrębu drzewostanów na podstawie przepisów
ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych,
c) za szkody powstałe w wyniku pożarów, prac górniczych i geologicznych;
4) dochody wynikające z udziału lub uzyskane ze sprzedaży akcji i udziałów
w spółkach, o których mowa w art. 42;
5) dotacje budżetowe, z wyłączeniem dotacji celowych, o których mowa w art. 54;
6) inne dochody uzyskane na rzecz tego funduszu.
2. Środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i pkt 3 lit. b, związane z wyłączeniem
z produkcji lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa oraz lasów
znajdujących się w użytkowaniu wieczystym parków narodowych, gromadzi się na
odrębnym rachunku bankowym Dyrekcji Generalnej.
3. Środki funduszu leśnego niewykorzystane w danym roku kalendarzowym
stanowią dochód tego funduszu w następnym roku kalendarzowym.
4. Minister właściwy do spraw środowiska, na wniosek Dyrektora Generalnego,
w drodze decyzji, ustala corocznie Lasom Państwowym wielkość odpisu, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1. Dyrektor Generalny może ustalać wielkość odpisu dla
poszczególnych dyrekcji regionalnych, a dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych – dla poszczególnych nadleśnictw.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Środki funduszu leśnego przeznacza się dla nadleśnictw na
wyrównywanie niedoborów powstających przy realizacji zadań:
1) gospodarki leśnej;
2) dotyczących administracji publicznej w zakresie leśnictwa.
2. Środki funduszu leśnego mogą być przeznaczone również na:
1) wspólne przedsięwzięcia jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych,
w szczególności w zakresie gospodarki leśnej;
2) badania naukowe;
3) tworzenie infrastruktury niezbędnej do prowadzenia gospodarki leśnej;
4) sporządzanie planów urządzenia lasu;
5) prace związane z oceną i prognozowaniem stanu lasów i zasobów leśnych;
5a) ochronę przyrody w lasach realizowaną metodami gospodarki leśnej;
5b) nabywanie przez Skarb Państwa gruntów, o których mowa w art. 37a, oraz lasów
lub gruntów przeznaczonych do zalesiania, o których mowa w art. 37;
5c) organizację szkoleń w zakresie szacowania szkód łowieckich, o których mowa w
art. 46g ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (Dz. U. z 2020
r. poz. 67, 148, 695 i 875);
6) inne zadania z zakresu gospodarki leśnej w lasach.
3. Środki funduszu leśnego, o których mowa w art. 57 ust. 2, przeznacza się na:
1) zalesianie gruntów niestanowiących własności Skarbu Państwa;
2) realizację zadrzewień na gruntach niestanowiących własności Skarbu Państwa;
3) inne prace związane z usuwaniem skutków klęsk i prowadzeniem gospodarki
w lasach niepaństwowych;
4) (uchylony)
5) cele określone w art. 13a ust. 1;
6) zwrot zryczałtowanych kosztów udziału przedstawicieli wojewódzkich
ośrodków doradztwa rolniczego w szacowaniu szkód łowieckich, a także
ustalaniu wysokości odszkodowania za te szkody zgodnie z przepisami ustawy z
dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie.
3a. Środki funduszu leśnego, o których mowa w art. 57 ust. 2, mogą być
przeznaczone na:
1) działania niezbędne do ochrony przyrody realizowanej metodami gospodarki
leśnej polegające na:
a) wykupie przez parki narodowe na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości
położonych w granicach parku,
b) tworzeniu infrastruktury;
1a) cele określone w ust. 2 pkt 2, 3, 5a i 6 w lasach znajdujących się w użytkowaniu
wieczystym parków narodowych;
2) sporządzanie uproszczonych planów urządzenia lasu dla lasów niestanowiących
własności Skarbu Państwa, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2;
3) działania związane z zapobieganiem dalszemu rozprzestrzenianiu się
afrykańskiego pomoru świń, nakazane w trybie art. 46 ust. 3 pkt 8l ustawy z dnia
11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych
zwierząt (Dz. U. z 2018 r. poz. 1967 oraz z 2020 r. poz. 148 i 285).
4. Dyrektor Generalny może, z wydzielonej części środków funduszu leśnego,
utworzyć fundusz stabilizacji, który zostanie przeznaczony na usuwanie
nadzwyczajnych zagrożeń dla lasów w ramach długookresowego cyklu produkcji leśnej.
5. Nadleśnictwa zasięgają opinii właściwych organów administracji
samorządowej w zakresie rocznego planu zalesiania gruntów niestanowiących
własności Skarbu Państwa.
6. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, wysokość zryczałtowanych kosztów, o których mowa w ust. 3 pkt 6, mając na względzie zakres czynności podejmowanych w ramach udziału w szacowaniu szkód łowieckich oraz
sposób ich realizacji przez przedstawicieli wojewódzkich ośrodków doradztwa
rolniczego.

Art. 58a. (uchylony).

Art. 58b. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych dokonuje corocznie wpłat
na rzecz Funduszu Dróg Samorządowych z przychodów uzyskanych przez Lasy
Państwowe ze sprzedaży drewna w wysokości i na zasadach określonych
w przepisach ustawy z dnia 23 października 2018 r. o Funduszu Dróg
Samorządowych (Dz. U. poz. 2161 i 2383 oraz z 2019 r. poz. 1815).

art. 59. więcej Art. 59. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
gospodarki finansowej w Lasach Państwowych.

art. 60. więcej Art. 60. (uchylony).

art. 61. więcej Art. 61. (uchylony).

art. 62. więcej Art. 62. (uchylony).

art. 63. więcej Art. 63. (uchylony).

art. 64. więcej Art. 64. (uchylony).

art. 65. więcej Art. 65. (uchylony).

art. 66. więcej Art. 66. (uchylony).

Art. 66a. Kto, wbrew zakazowi określonemu w art. 4 ust. 1 rozporządzenia
nr 2173/2005, dokonuje przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produktów
z drewna wywiezionych z państw partnerskich, w przypadku gdy ich dostawa nie jest
objęta zezwoleniem FLEGT, podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości
dwukrotnej wartości celnej tych produktów.

Art. 66b. Kto, wbrew zakazowi określonemu w art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr
995/2010, wprowadza do obrotu nielegalnie pozyskane drewno lub produkty z
drewna, podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 20 000 zł do 500 000 zł.

Art. 66c. Kto, wbrew przepisowi art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 995/2010,
wprowadzając do obrotu drewno lub produkty z drewna, nie stosuje:
1) środków i procedur zapewniających dostęp do informacji, o których mowa w art.
6 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 995/2010, lub
2) procedur oceny ryzyka, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia nr
995/2010, lub
3) procedur ograniczania ryzyka, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. c
rozporządzenia nr 995/2010
– podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.

Art. 66d. Kto, wbrew przepisowi art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 995/2010, nie
utrzymuje lub nie ocenia regularnie stosowanych przez siebie:
1) środków i procedur zapewniających dostęp do informacji, o których mowa w art.
6 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 995/2010, lub
2) procedur oceny ryzyka, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia nr
995/2010, lub
3) procedur ograniczania ryzyka, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. c
rozporządzenia nr 995/2010
– podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.

Art. 66e. 1. Kto, wbrew przepisom art. 5 rozporządzenia nr 995/2010, nie
przechowuje przez co najmniej 5 lat informacji pozwalających zidentyfikować
operatorów lub podmioty handlowe, którzy dostarczyli mu drewno lub produkty
z drewna, oraz podmioty handlowe, którym dostarczył drewno lub produkty z drewna,
podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 20 000 zł.
2. Tej samej karze podlega kto, wbrew przepisom art. 5 rozporządzenia nr
995/2010, nie przekazuje właściwym organom Inspekcji Ochrony Środowiska, na ich
wniosek, informacji, o których mowa w ust. 1.

Art. 66f. 1. Administracyjną karę pieniężną, o której mowa w:
1) art. 66a – wymierza, w drodze decyzji, właściwy naczelnik urzędu celnoskarbowego;
2) art. 66b–66e – wymierza, w drodze decyzji, właściwy wojewódzki inspektor
ochrony środowiska.
2. Przy ustalaniu wysokości administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa
w art. 66b–66e, uwzględnia się rodzaj i zakres naruszenia, w tym jego wpływ na
środowisko, wartość drewna lub produktów z drewna, dotychczasową działalność
podmiotu, który popełnił naruszenie, w zakresie objętym przepisami rozporządzenia
nr 995/2010 oraz skutki naruszenia.
3. Jeżeli okoliczności sprawy i dowody wskazują, że do naruszenia doszło
wskutek zdarzeń lub okoliczności, którym podmiot popełniający naruszenie nie mógł
zapobiec, właściwy organ odstępuje od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej
i umarza postępowanie.
4. Nie można nałożyć administracyjnej kary pieniężnej, jeżeli od dnia
popełnienia naruszenia upłynęły 3 lata.

Art. 66g. 1. Administracyjną karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od
dnia, w którym decyzja o wymierzeniu administracyjnej kary pieniężnej stała się
ostateczna, odpowiednio, na odrębny rachunek bankowy:
1) właściwego wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska;
2) wskazany w decyzji naczelnika urzędu celno-skarbowego o wymierzeniu
administracyjnej kary pieniężnej.
2. Wpływy z tytułu administracyjnych kar pieniężnych stanowią dochód budżetu
państwa.

Art. 66h. W sprawach dotyczących administracyjnych kar pieniężnych stosuje
się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organu
podatkowego przysługują organom wymierzającym administracyjne kary pieniężne.

Art. 66i. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej sporządza i przedkłada
Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, w terminie do 15 dnia miesiąca
następującego po upływie każdego kwartału, informację o podmiotach importujących
drewno i produkty z drewna, o których mowa w rozporządzeniu nr 995/2010.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię i nazwisko albo nazwę oraz adres zamieszkania albo siedziby podmiotu
importującego drewno i produkty z drewna;
2) rodzaj drewna i produktów z drewna, w tym kod CN towaru, oraz ich ilość;
3) kraj pochodzenia drewna i produktów z drewna oraz kraj, z którego drewno i
produkty z drewna są importowane, jeżeli jest on inny niż kraj pochodzenia
drewna i produktów z drewna;
4) szacunkową wartość drewna i produktów z drewna.

art. 67. więcej Art. 67. (pominięty).

art. 68. więcej Art. 68. (pominięty).

art. 69. więcej Art. 69. (pominięty).

art. 70. więcej Art. 70. (pominięty).

art. 71. więcej Art. 71. (pominięty).

art. 72. więcej Art. 72. (pominięty).

art. 73. więcej Art. 73. (pominięty).

art. 74. więcej Art. 74. 1. Lasy państwowe stanowiące własność Skarbu Państwa, niebędące
w zarządzie Lasów Państwowych:
1) pozostające pod zarządem innych ministrów i nieprzekazane z państwowego
gospodarstwa leśnego w trybie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1949 r.
o państwowym gospodarstwie leśnym (Dz. U. poz. 494, z 1950 r. poz. 448,
z 1971 r. poz. 249, z 1974 r. poz. 142, z 1982 r. poz. 54 oraz z 1989 r. poz. 192),
2) wyłączone z państwowego gospodarstwa leśnego w trybie art. 14 ust. 1 ustawy,
o której mowa w pkt 1, i przekazane pod zarząd innych ministrów,
w okresie jednego roku od wejścia w życie ustawy przechodzą, z zastrzeżeniem ust. 2,
w zarząd Lasów Państwowych.
2. Lasy, o których mowa w ust. 1, mogą być użytkowane przez dotychczasowe
jednostki organizacyjne sprawujące zarząd, na podstawie umowy zawartej zgodnie
z zasadami określonymi w art. 40 ust. 1.
3. Lasy i grunty przeznaczone do zalesienia, znajdujące się w zasobach
Państwowego Funduszu Ziemi, przechodzą w zarząd Lasów Państwowych.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Okręgowe zarządy lasów państwowych, utworzone na podstawie
art. 6 ust. 2 lit. a ustawy z dnia 20 grudnia 1949 r. o państwowym gospodarstwie
leśnym, stają się regionalnymi dyrekcjami Lasów Państwowych, a nadleśnictwa –
nadleśnictwami, w rozumieniu ustawy.
2. Mienie okręgowych zarządów lasów państwowych staje się odpowiednio
mieniem zarządzanym przez regionalne dyrekcje Lasów Państwowych i nadleśnictwa.
3. Zakłady produkcyjno-usługowe okręgowych zarządów lasów państwowych
stają się innymi jednostkami organizacyjnymi Lasów Państwowych, wymienionymi
w art. 32 ust. 4.

art. 76. więcej Art. 76. Prawa i zobowiązania, należące na podstawie dotychczasowych
przepisów do organizacji gospodarczej skupiającej przedsiębiorstwa lasów
państwowych pod nazwą Lasy Państwowe, stają się odpowiednio prawami i zobowiązaniami jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych, o których mowa w art. 32 ust. 2.

art. 77. więcej Art. 77. Lasy, zaliczone do lasów ochronnych na podstawie przepisów
o ochronie gruntów rolnych i leśnych, stają się lasami ochronnymi w rozumieniu
ustawy.

art. 78. więcej Art. 78. Do spraw wszczętych, a niezakończonych decyzją ostateczną przed
dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 79. więcej Art. 79. (pominięty).

art. 80. więcej Art. 80. (uchylony).

art. 81. więcej Art. 81. Tracą moc:
1) dekret z dnia 5 lipca 1946 r. o Straży Leśnej (Dz. U. poz. 238 oraz z 1949 r.
poz. 110);
2) ustawa z dnia 20 grudnia 1949 r. o państwowym gospodarstwie leśnym (Dz. U.
poz. 494, z 1950 r. poz. 448, z 1971 r. poz. 249, z 1974 r. poz. 142, z 1982 r.
poz. 54 oraz z 1989 r. poz. 192);
3) ustawa z dnia 22 listopada 1973 r. o zagospodarowaniu lasów niestanowiących
własności Państwa (Dz. U. poz. 283, z 1982 r. poz. 79 oraz z 1990 r. poz. 198
i 321).

art. 82. więcej Art. 82. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1992 r.