Wejscie w życie: 19 sierpnia 2005
Ostatnia Zmiana: 1 lipca 2020
art. 1.
więcej
działalności w dziedzinie kinematografii oraz ochrony zasobów sztuki filmowej.
art. 2.
więcej
1) audiowizualnej rejestracji:
a) wykonań utworów słownych, słowno-muzycznych, muzycznych
i scenicznych,
b) zdarzeń z życia politycznego, społecznego, kulturalnego, religijnego,
gospodarczego i sportowego,
c) sporządzanej na potrzeby nauki, nauczania, techniki, reklamy, promocji,
informacji i instruktażu,
d) sporządzanej na użytek wewnętrzny kościołów i innych związków
wyznaniowych,
e) zdarzeń z życia prywatnego;
2) produkcji filmu i rozpowszechniania filmów przez jednostki organizacyjne
podległe Ministrowi Obrony Narodowej oraz ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych lub zlecanych do produkcji przez takie jednostki, przeznaczonych
do wykonywania zadań związanych z obronnością i bezpieczeństwem państwa
lub porządkiem publicznym, a także produkcji filmów i rozpowszechniania
filmów przez jednostki organizacyjne więziennictwa podległe Ministrowi
Sprawiedliwości lub zlecanych do produkcji przez takie jednostki,
przeznaczonych do wykonywania zadań w zakresie instruktażu oraz działalności
ochronnej i resocjalizacyjnej.
art. 3.
więcej
kinematografii, jako części kultury narodowej, polegający w szczególności na
wspieraniu produkcji i promocji filmu, upowszechnianiu kultury filmowej oraz
ochronie dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie filmu.
2. Kinematografia obejmuje twórczość filmową, produkcję filmów, usługi
filmowe, dystrybucję i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin,
upowszechnianie kultury filmowej, promocję polskiej twórczości filmowej oraz
gromadzenie, ochronę i upowszechnianie zasobów sztuki filmowej.
art. 4.
więcej
animowany, złożony z serii następujących po sobie obrazów z dźwiękiem lub bez
dźwięku, utrwalonych na jakimkolwiek nośniku umożliwiającym wielokrotne
odtwarzanie, wywołujących wrażenie ruchu i składających się na oryginalną całość,
wyrażającą akcję (treść) w indywidualnej formie, a ponadto, z wyjątkiem utworów
dokumentalnych i animowanych, przewidziany do wyświetlania w kinie jako
pierwszym polu eksploatacji w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach
pokrewnych. Filmem jest również utwór, który z powodu okoliczności
niezawinionych nie został wyświetlony w kinie.
2. Film uznaje się za film polski, jeżeli jego producentem lub koproducentem jest
podmiot mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto
spełniony jest co najmniej jeden z warunków:
1) autor scenariusza lub adaptowanego utworu literackiego, reżyser oraz
wykonawca jednej z głównych ról są obywatelami polskimi, udział środków
finansowych producenta mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w kosztach produkcji filmu stanowi 100%, przy czym środki te, do
wysokości 80% kosztów produkcji filmu, muszą być wydatkowane na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto kopia wzorcowa jest wykonana w języku
polskim;
2) autor scenariusza lub adaptowanego utworu literackiego lub reżyser, lub
wykonawca jednej z głównych ról są obywatelami polskimi, udział środków
finansowych koproducenta mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w kosztach produkcji filmu stanowi co najmniej 20% przy filmie
będącym koprodukcją dwustronną oraz co najmniej 10% przy filmie będącym
koprodukcją wielostronną, przy czym środki te, do wysokości 80% kosztów produkcji filmu, muszą być wydatkowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto główna wersja językowa wykonana jest w języku polskim.
art. 5.
więcej
1) dystrybucja filmu – nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do
wykonywania kopii filmu i przystosowania filmu do eksploatacji w wersji
językowej innej niż ta, w której został wytworzony, oraz przekazanie tego prawa
innym podmiotom w celu rozpowszechniania filmu;
2) film niskobudżetowy – film, którego koszt produkcji jest niższy niż dwukrotność
maksymalnej kwoty dofinansowania filmu ustalonej na dany rok przez Radę
Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej;
3) kino – miejsce i zespół urządzeń technicznych służących do publicznego
wyświetlania filmu;
4) kopia wzorcowa – kopię filmu stanowiącą wzorzec przy produkcji kopii
eksploatacyjnych;
5) koproducent filmu – podmiot, który wspólnie z producentem organizuje,
prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który
współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach
majątkowych;
6) producent filmu – osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną,
o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę,
faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny,
organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu;
7) produkcja filmu – zespół czynności twórczych, organizacyjnych,
ekonomicznych, prawnych i technicznych, prowadzących do wytworzenia filmu
w postaci kopii wzorcowej;
8) rozpowszechnianie filmu – publiczne udostępnianie filmu w jakikolwiek sposób,
z wyłączeniem nadawania przez nadawców telewizyjnych;
9) upowszechnianie kultury filmowej – działalność polegającą na organizowaniu
przeglądów, festiwali, dni kultury filmowej, sympozjów i innej podobnej
działalności kulturalnej i edukacyjnej, a także wydawanie czasopism oraz
publikacji naukowych i kulturalnych, poświęconych sztuce filmowej;
10) usługi filmowe – usługi świadczone w ramach wykonywanej działalności
gospodarczej przez przedsiębiorców na rzecz producentów dla celów produkcji filmowej, obejmujące w szczególności czynności dokonywane przy pomocy własnych pracowników, udostępnianie pomieszczeń i hal zdjęciowych, sprzętu
filmowego bez obsługi oraz wykonywanie specjalistycznych usług
transportowych.
art. 6.
więcej
realizuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,
zwany dalej „ministrem”.
2. Do zakresu działania ministra należy w szczególności:
1) projektowanie kierunków realizacji polityki kulturalnej państwa w dziedzinie
kinematografii;
2) zapewnienie powszechnego dostępu społeczeństwa do dorobku polskiej,
europejskiej i światowej sztuki filmowej;
3) tworzenie warunków do rozwoju wszystkich gatunków i rodzajów twórczości
filmowej;
4) wspieranie rozwoju artystycznego młodych twórców;
5) wspieranie edukacji i doskonalenia zawodowego oraz ochrony zawodów
filmowych;
6) wspieranie upowszechniania kultury filmowej i działanie na rzecz rozwoju
społecznego ruchu filmowego oraz piśmiennictwa filmowego.
art. 7.
więcej
Sztuki Filmowej, zwany dalej „Instytutem”, będący państwową osobą prawną.
2. Siedzibą Instytutu jest miasto stołeczne Warszawa.
art. 8.
więcej
kinematografii, w szczególności przez:
1) tworzenie warunków do rozwoju polskiej produkcji filmów i koprodukcji
filmowej;
2) inspirowanie i wspieranie rozwoju wszystkich gatunków polskiej twórczości
filmowej, a w szczególności filmów artystycznych w tym przygotowania
projektów filmowych, produkcji filmów i rozpowszechniania filmów;
3) wspieranie działań mających na celu tworzenie warunków powszechnego
dostępu do dorobku polskiej, europejskiej i światowej sztuki filmowej;
4) wspieranie debiutów filmowych oraz rozwoju artystycznego młodych twórców
filmowych;
5) promocję polskiej twórczości filmowej;
6) dofinansowywanie przedsięwzięć z zakresu przygotowania projektów
filmowych, produkcji filmów, dystrybucji filmów i rozpowszechniania filmów,
promocji polskiej twórczości filmowej i upowszechniania kultury filmowej,
w tym produkcji filmów podejmowanych przez środowiska polonijne;
7) świadczenie usług eksperckich organom administracji publicznej;
8) wspieranie utrzymywania archiwów filmowych;
9) wspieranie rozwoju potencjału polskiego niezależnego przemysłu
kinematograficznego, a w szczególności małych i średnich przedsiębiorców
działających w kinematografii;
10) wspieranie produkcji audiowizualnej na zasadach określonych w ustawie z dnia
9 listopada 2018 r. o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej (Dz. U.
z 2019 r. poz. 50);
11) nadawanie każdemu filmowi wyświetlanemu w kinie indywidualnego
identyfikatora publikowanego na stronie podmiotowej Instytutu w Biuletynie
Informacji Publicznej.
2. Instytut, w zakresie realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, współpracuje
z organami administracji rządowej i jednostkami samorządu terytorialnego.
art. 9.
więcej
samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadą
efektywnego ich wykorzystania.
2. Instytut nie może wykonywać działalności gospodarczej.
art. 10.
więcej
2. Minister, w terminie 30 dni, bada uchwały podejmowane przez Radę Instytutu
i przesyłane mu niezwłocznie przez ten organ, w zakresie zgodności z prawem,
i stwierdza nieważność uchwały w całości lub w części, jeżeli narusza ona prawo lub
stwarza zagrożenie wystąpienia ujemnego wyniku finansowego.
3. Minister zatwierdza roczny plan działalności oraz projekt rocznego planu
finansowego Instytutu; zatwierdzony projekt rocznego planu finansowego Instytutu
jest przekazywany ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych w trybie
określonym w przepisach dotyczących prac nad projektem ustawy budżetowej.
4. Minister rozpatruje i zatwierdza roczne sprawozdanie z działalności oraz
roczne sprawozdanie finansowe Instytutu.
5. Minister wskazuje biegłego rewidenta do badania rocznego sprawozdania
finansowego.
art. 11.
więcej
2. Minister, w drodze zarządzenia, nadaje Instytutowi statut, w którym określa
w szczególności:
1) szczegółowy zakres działania Instytutu,
2) organizację wewnętrzną Instytutu,
3) szczegółowe zadania organów Instytutu oraz tryb ich działania
– uwzględniając stworzenie właściwych warunków do prawidłowej realizacji zadań
przez Instytut.
3. (uchylony)
art. 12.
więcej
1) Dyrektor Instytutu, zwany dalej „Dyrektorem”;
2) Rada Instytutu, zwana dalej „Radą”.
art. 13.
więcej
2. Do zadań Dyrektora należy w szczególności:
1) opracowanie rocznego planu działalności oraz projektu rocznego planu
finansowego Instytutu, a także występowanie do ministra z wnioskami
w sprawie wysokości dotacji na realizację zadań Instytutu;
2) sporządzanie rocznego sprawozdania z działalności Instytutu oraz rocznego
sprawozdania finansowego Instytutu;
3) dofinansowywanie przedsięwzięć z zakresu przygotowania projektów
filmowych, produkcji filmów, dystrybucji i rozpowszechniania filmów, promocji
twórczości filmowej oraz upowszechniania kultury filmowej, po zasięgnięciu
opinii ekspertów wskazanych przez ministra spośród przedstawicieli środowisk
filmowych;
4) sprawowanie zarządu majątkiem Instytutu;
5) prowadzenie gospodarki finansowej Instytutu.
3. Dyrektor może ustanawiać stypendia i nagrody ze środków Instytutu.
art. 14.
więcej
konkursową powołuje minister, w szczególności spośród kandydatów zgłoszonych
przez środowiska filmowe, w tym twórców i producentów filmowych oraz związki
zawodowe działające w kinematografii.
2. Kadencja Dyrektora trwa 5 lat.
3. Funkcję Dyrektora można pełnić nie więcej niż przez dwie kadencje.
4. Zastępcę Dyrektora powołuje i odwołuje minister na wniosek Dyrektora.
5. Dyrektor i jego zastępca są zatrudniani na podstawie powołania, z tym że do
Dyrektora nie stosuje się art. 70 § 1 Kodeksu pracy.
6. Minister może odwołać Dyrektora, po zasięgnięciu opinii Rady, przed
upływem kadencji w przypadku:
1) działania z naruszeniem prawa;
2) zrzeczenia się funkcji;
3) choroby uniemożliwiającej sprawowanie funkcji;
4) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
5) niezatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego Instytutu;
6) negatywnej opinii Rady w zakresie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3.
7. W przypadkach, o których mowa w ust. 6, minister może odwołać Dyrektora
również na wniosek Rady.
8. W okresie kierowania Instytutem Dyrektor nie może wykonywać innej
działalności związanej z kinematografią, a w szczególności być zatrudniony
w instytucjach kultury oraz podmiotach wykonujących działalność gospodarczą
w zakresie produkcji filmów i dystrybucji filmów, posiadać akcji lub udziałów
w takich podmiotach, a także być członkiem ich organów.
9. Minister określi, w drodze rozporządzenia, sposób ogłaszania, organizację
i tryb przeprowadzania konkursu, a także skład, sposób powołania oraz zadania
komisji konkursowej, uwzględniając w szczególności potrzebę sprawnego
przeprowadzenia konkursu oraz wszechstronnej oceny kwalifikacji kandydatów.
art. 15.
więcej
przez ministra.
2. W skład Rady minister powołuje:
1) trzech członków zgłoszonych przez twórców filmowych;
2) jednego członka zgłoszonego przez producentów filmowych;
3) jednego członka zgłoszonego przez związki zawodowe działające w sferze
kinematografii;
4) pięciu członków zgłoszonych przez podmioty, o których mowa w art. 19 ust. 1–
5;
5) jednego członka reprezentującego ministra.
3. Pracami Rady kieruje przewodniczący wybierany przez Radę spośród jej
członków w głosowaniu tajnym, zwykłą większością głosów w obecności co najmniej
sześciu członków. Rada może w czasie kadencji dokonać, w tym samym trybie,
zmiany jej przewodniczącego.
4. Nie można pełnić funkcji członka Rady przez więcej niż dwie kolejno po sobie
następujące kadencje.
5. Za pełnienie funkcji członka Rady nie przysługuje wynagrodzenie.
art. 16.
więcej
w przypadku:
1) zrzeczenia się funkcji;
2) choroby uniemożliwiającej sprawowanie funkcji;
3) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe.
2. W przypadku odwołania członka Rady przed upływem kadencji minister
powołuje nowego członka Rady na okres do końca tej kadencji.
art. 17.
więcej
1) wytyczanie kierunków działania Instytutu;
2) opiniowanie rocznego planu działalności oraz projektu rocznego planu
finansowego Instytutu;
3) opiniowanie rocznego sprawozdania z działalności oraz rocznego sprawozdania
finansowego Instytutu;
4) opiniowanie zmian statutu.
2. Rada może przedstawiać ministrowi, innym organom administracji publicznej
i Dyrektorowi stanowiska, opinie lub wnioski we wszystkich sprawach dotyczących
Instytutu i kinematografii.
art. 18.
więcej
1) dotacje podmiotowe z budżetu państwa, przekazywane przez ministra ze
środków ujętych w części budżetowej, której jest dysponentem;
2) przychody z eksploatacji filmów, do których autorskie prawa majątkowe
przysługują Instytutowi;
3) darowizny, spadki i zapisy;
4) przychody z majątku Instytutu;
5) środki przyznawane przez ministra z Funduszu Promocji Kultury, o którym
mowa w art. 87 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 847 i 1495);
6) wpłaty, o których mowa w art. 19 ust. 1–5, 6a i 7;
7) (uchylony)
8) wpływy z kar nałożonych na podstawie art. 19b.
2. Instytut może otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa na realizację
zadań inwestycyjnych.
3. Koszty działalności Instytutu pokrywane są z przychodów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, 3 i 4.
art. 19.
więcej
w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu wyświetlania filmów i reklam
w kinie, przed podziałem z podmiotem prowadzącym dystrybucję.
2. Podmiot prowadzący dystrybucję dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu
w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego ze sprzedaży oraz wynajmu nośników
z nagranymi na nich filmami oraz z umów upoważniających inne podmioty do takiej
sprzedaży lub wynajmu.
3. Nadawca programu telewizyjnego dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu
w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu emisji reklam, telesprzedaży
i audycji sponsorowanych albo przychodu pochodzącego z pobranych bezpośrednio
od abonentów opłat za dostęp do nadawanych programów, jeżeli przychód ten
w danym okresie rozliczeniowym jest wyższy.
4. Operator platformy cyfrowej dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości
1,5% przychodu uzyskanego z tytułu przychodów pochodzących z opłat za dostęp do
programów telewizyjnych nadawanych lub reemitowanych na platformie cyfrowej.
5. Operator telewizji kablowej dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości
1,5% przychodu uzyskanego z tytułu przychodów pochodzących z opłat za dostęp do
reemitowanych programów telewizyjnych oraz świadczenia usług reemisji.
6. (uchylony)
6a. Podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie dokonuje
wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu opłat za
dostęp do udostępnianych publicznie audiowizualnych usług medialnych na żądanie
albo przychodu uzyskanego z tytułu emisji przekazów handlowych, jeżeli ten
przychód w danym okresie rozliczeniowym jest wyższy.
6b. Podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie
posiadający siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej dokonuje
wpłaty, o której mowa w ust. 6a, ustalanej na podstawie przychodów uzyskiwanych
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
6c. Obowiązek, o którym mowa w ust. 6a i 6b, nie ma zastosowania do podmiotu
dostarczającego audiowizualną usługę medialną na żądanie:
1) będącego mikroprzedsiębiorcą w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz
z 2020 r. poz. 424) lub
2) którego liczba użytkowników wszystkich udostępnianych publicznie przez niego
audiowizualnych usług medialnych na żądanie w roku poprzedzającym rok,
w którym jest ustalany obowiązek wpłaty na rzecz Instytutu, nie przekroczyła
1% abonentów usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp
do Internetu; liczbę użytkowników usług transmisji danych zapewniających
szerokopasmowy dostęp do Internetu określa się na podstawie danych
z inwentaryzacji, o której mowa w art. 29 ustawy z dnia 7 maja 2010 r.
o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2410 oraz z 2020 r. poz. 471).
7. Publiczny nadawca telewizyjny jest zobowiązany przeznaczyć na produkcję
filmów nie mniej niż 1,5% rocznych wpływów z abonamentu za posiadanie
odbiorników telewizyjnych. Z wykonania tego obowiązku nadawca przekazuje Dyrektorowi roczne sprawozdanie w terminie do końca pierwszego kwartału roku kalendarzowego. W przypadku gdy kwota, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie
zostanie w całości wydatkowana na produkcję filmów, nadawca przekazuje
Instytutowi różnicę wynikającą z rozliczenia w terminie 1 miesiąca po upływie
pierwszego kwartału roku kalendarzowego.
8. Wpłaty, o których mowa w ust. 1–5 i 6a, są przekazywane w okresach
kwartalnych w terminie 30 dni po upływie kwartału.
9. Do należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1–5, 6a i 7, stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organu
podatkowego przysługują Dyrektorowi, a uprawnienia organu odwoławczego –
ministrowi.
10. Wpłaty, o których mowa w ust. 1–5, 6a i 7, stanowią koszty uzyskania
przychodów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w dacie ich
poniesienia.
Art. 19a. 1. Podmiot prowadzący kino przekazuje Instytutowi:
1) dzienne dane o liczbie widzów, liczbie sprzedanych biletów i zaakceptowanych
znakach legitymacyjnych oraz przychodach z tytułu sprzedaży biletów w
odniesieniu do każdego filmu wyświetlanego w danym dniu;
2) miesięczne dane o przychodach z tytułu wyświetlania filmów i reklam w kinie.
2. Jeżeli podmiot prowadzi więcej niż jedno kino, przekazuje Instytutowi dane,
o których mowa w ust. 1, odrębnie dla każdego kina.
3. Dane, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 1, są przekazywane dwa razy w tygodniu: w pierwszym dniu, który nie jest
dniem wolnym od pracy, następującym po każdej niedzieli – za piątek, sobotę i
niedzielę, oraz w dniu, który nie jest dniem wolnym od pracy, poprzedzającym
każdą sobotę – za poniedziałek, wtorek, środę i czwartek,
2) pkt 2, są przekazywane w pierwszym dniu miesiąca, który nie jest dniem wolnym
od pracy, następującym po miesiącu, którego dotyczą
– za pośrednictwem systemu teleinformatycznego przy użyciu dokumentów
elektronicznych w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o
informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z
2019 r. poz. 700, 730, 848 i 1590) albo przez formularz elektroniczny udostępniony
na stronie podmiotowej Instytutu w Biuletynie Informacji Publicznej.
3a. W przypadku nieosiągania przez podmiot prowadzący kino przychodów,
o których mowa w ust. 1, lub gdy wszystkie dane, o których mowa w ust. 1, jakie
zobowiązany jest podmiot prowadzący kino przekazywać Instytutowi wynoszą 0,
podmiot prowadzący kino jest zwolniony z konieczności przesyłania danych
w okresach, o których mowa w ust. 3. W przypadku osiągnięcia przez podmiot
prowadzący kino przychodów, o których mowa w ust. 1, lub gdy jakakolwiek dana,
o której mowa w ust. 1, wynosi więcej niż 0, podmiot prowadzący kino jest
zobowiązany niezwłocznie rozpocząć przekazywanie danych, o których mowa
w ust. 1.
4. Minister określi, w drodze rozporządzenia:
1) elektroniczny format przekazywania danych, o których mowa w ust. 1,
2) wzór formularzy służących do przekazywania Instytutowi danych, o których
mowa w ust. 1, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania
– uwzględniając konieczność uproszczenia, usprawnienia i ujednolicenia procesu
przekazywania danych.
Art. 19b. 1. Podmiot prowadzący kino, który nie przekaże danych, o których
mowa w art. 19a, albo nie przekaże ich w terminie – podlega karze pieniężnej w
wysokości od 1000 do 100 000 zł.
2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada w drodze decyzji Dyrektor.
3. Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych Dyrektor uwzględnia wcześniejsze
naruszenia obowiązków przekazywania danych przez podmiot prowadzący kino,
zakres i rodzaj danych nieprzekazanych albo nieprzekazanych w terminie oraz rozmiar
działalności prowadzonej przez podmiot.
4. Karę pieniężną wnosi się na rachunek bankowy Instytutu.
5. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o jej
nałożeniu stała się ostateczna.
6. Do kar pieniężnych stosuje się przepisy działu IVa ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z
2019 r. poz. 60, 730 i 1133).
7. Wierzycielem należności z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1,
w rozumieniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji jest Instytut.
8. Organem wyższego stopnia właściwym do rozpatrzenia zażalenia na
postanowienie wierzyciela należności z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w ust.
1, jest minister.
art. 20.
więcej
finansowy.
2. Roczny plan finansowy obejmuje w szczególności:
1) przychody, w tym dotacje z wyodrębnieniem ich rodzajów;
2) koszty operacyjne, w tym wydatki na wynagrodzenia i składki naliczane od
wynagrodzeń;
3) wydatki inwestycyjne;
4) stan środków obrotowych na początek i koniec roku obrotowego.
3. Rokiem obrotowym Instytutu jest rok kalendarzowy.
4. Instytut prowadzi rachunkowość na zasadach określonych w przepisach
o rachunkowości.
5. Roczne sprawozdanie finansowe Instytutu podlega badaniu przez biegłego
rewidenta.
art. 21.
więcej
1) fundusz statutowy;
2) fundusz rezerwowy;
3) inne fundusze, jeżeli obowiązek ich utworzenia wynika z odrębnych przepisów.
2. Fundusz statutowy odzwierciedla wartość mienia otrzymanego przez Instytut
w momencie utworzenia.
3. Fundusz statutowy zwiększa się o:
1) dotacje celowe na inwestycje służące realizacji zadań Instytutu;
2) wartość mienia otrzymanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych
organów lub na podstawie odrębnych przepisów;
3) zysk netto, z uwzględnieniem ust. 5.
4. Fundusz statutowy zmniejsza się o:
1) wartość mienia przekazanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych
organów lub na podstawie odrębnych przepisów;
2) straty netto nieznajdujące pokrycia w funduszu rezerwowym.
5. Fundusz rezerwowy tworzy się z zysku netto. Odpis na fundusz rezerwowy
nie może być niższy niż 10% zysku netto. Instytut może zaniechać odpisu, gdy stan
funduszu rezerwowego przekroczy równowartość 2% kosztów działalności Instytutu
w roku obrotowym.
6. Fundusz rezerwowy przeznacza się na pokrycie straty netto.
art. 22.
więcej
przygotowania projektów filmowych, produkcji filmów, dystrybucji filmów
i rozpowszechniania filmów, promocji polskiej twórczości filmowej
i upowszechniania kultury filmowej, zwanego dalej „dofinansowaniem
przedsięwzięcia”, może wystąpić każdy podmiot prowadzący działalność w zakresie
kinematografii, zarówno polski, jak i z innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, bez względu na formę organizacyjno-prawną oraz strukturę
własności, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Instytut nie może udzielić dofinansowania przedsięwzięcia:
1) osobie fizycznej skazanej prawomocnym wyrokiem za przestępstwo składania
fałszywych zeznań, przekupstwa, przeciwko wiarygodności dokumentów,
mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, systemowi bankowemu, przestępstwo skarbowe albo inne związane
z wykonywaniem działalności gospodarczej lub popełnione w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej;
2) osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej niebędącej osobą prawną, w której
osoba będąca członkiem jego organów zarządzających bądź wspólnikiem została
skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo, o którym mowa w pkt 1;
3) podmiotowi, który:
a) posiada zaległości z tytułu należności publicznoprawnych lub
b) pozostaje pod zarządem komisarycznym albo znajduje się w toku
likwidacji, postępowania upadłościowego, postępowania
restrukturyzacyjnego, lub
c) w okresie 3 lat przed złożeniem wniosku o udzielenie dofinansowania
przedsięwzięcia naruszył w sposób istotny umowę zawartą z Instytutem.
3. Dofinansowanie przedsięwzięcia udzielane jest w oparciu o następujące
kryteria:
1) walory artystyczne, poznawcze i etyczne;
2) znaczenie dla kultury narodowej oraz umacnianie tradycji polskiej i języka
ojczystego;
3) wzbogacenie europejskiej różnorodności kulturalnej;
4) przewidywane skutki planowanego przedsięwzięcia;
5) warunki ekonomiczno-finansowe realizacji.
art. 23.
więcej
a w odniesieniu do przedsięwzięć z zakresu przygotowania projektów filmowych
i produkcji filmów również w formie udzielenia pożyczki lub poręczenia.
2. Dofinansowanie przedsięwzięcia nie może przekroczyć 50% budżetu filmu,
z wyjątkiem filmów, których treść i forma mają charakter ambitny artystycznie i które
mają ograniczone walory komercyjne lub debiutów reżyserskich (film trudny) oraz
filmów niskobudżetowych. W każdym przypadku kwota dofinansowania
przedsięwzięcia nie może przekroczyć 90% budżetu przedsięwzięcia.
3. Instytut udziela dofinansowania przedsięwzięcia w drodze umowy
cywilnoprawnej, którą w imieniu Instytutu zawiera Dyrektor, po zasięgnięciu opinii
ekspertów.
4. Instytut jako organ udzielający dofinansowania przedsięwzięcia zobowiązany
jest do kontroli rozliczenia przychodów i kosztów dofinansowanego przedsięwzięcia.
Kontroli podlega również przebieg i sposób realizacji przedsięwzięcia oraz
prawidłowość wykorzystania otrzymanego z Instytutu dofinansowania.
5. Podmiot otrzymujący dofinansowanie przedsięwzięcia jest zobowiązany,
w przypadku osiągnięcia zysku z przedsięwzięcia, do zwrotu dofinansowania
przedsięwzięcia na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych.
6. Minister określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb udzielania dofinansowania przedsięwzięcia, a także
istotne elementy wniosku o udzielenie dofinansowania przedsięwzięcia,
2) istotne elementy umów cywilnoprawnych, o których mowa w ust. 3
– uwzględniając konieczność realizacji celów, określonych w art. 3 ust. 1,
efektywnego i skutecznego wykorzystania dofinansowania przedsięwzięcia oraz
zapewnienia przejrzystości jego udzielania.
art. 24.
więcej
najmniej 7, minister spośród przedstawicieli środowisk filmowych oraz środowisk
opiniotwórczych na okres 12 miesięcy.
2. Opinie ekspertów są sporządzane na piśmie i zawierają szczegółową analizę
przedsięwzięcia pod kątem kryteriów, o których mowa w art. 22 ust. 3.
3. Ekspert sporządzający opinię nie może być w jakikolwiek sposób związany
z realizacją analizowanego przedsięwzięcia.
art. 25.
więcej
wykorzystać uzyskane środki zgodnie z celem, na jaki je uzyskał, i zgodnie z umową
o dofinansowanie przedsięwzięcia. Dotyczy to także odsetek bankowych od
uzyskanych środków w ramach dofinansowania przedsięwzięcia.
art. 26.
więcej
pracownicy Instytutu mogą badać dokumenty i inne nośniki informacji, które mają lub
mogą mieć znaczenie dla oceny prawidłowości wykorzystania dofinansowania
przedsięwzięcia, oraz żądać udzielenia ustnie lub na piśmie informacji dotyczących
wykonania objętego dofinansowaniem przedsięwzięcia.
2. Minister określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i sposób
przeprowadzania kontroli, o których mowa w art. 23 ust. 4, uwzględniając
konieczność realizacji celów, określonych w art. 3 ust. 1, oraz efektywnego
i skutecznego wykorzystania dofinansowania przedsięwzięcia.
art. 27.
więcej
przedsięwzięcia w przypadku wykorzystania dofinansowania przedsięwzięcia niezgodnie z przeznaczeniem, nieterminowego lub nienależytego wykonywania umowy, w tym w szczególności zmniejszenia zakresu objętego dofinansowaniem
przedsięwzięcia stwierdzonego na podstawie wyników kontroli oraz oceny realizacji
wniosków i zaleceń pokontrolnych.
2. Odstępując od umowy Instytut określa kwotę wykorzystaną niezgodnie
z przeznaczeniem wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia
przekazania środków, termin jej zwrotu oraz nazwę i numer konta, na które należy
dokonać wpłaty.
art. 28.
więcej
kulturalnego w dziedzinie kinematografii prowadzi państwowa instytucja kultury
wyspecjalizowana w zakresie ochrony narodowego dziedzictwa kulturalnego
w dziedzinie kinematografii oraz filmoteki regionalne.
2. Do zadań państwowej instytucji kultury wyspecjalizowanej w zakresie
ochrony narodowego dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie kinematografii należy
w szczególności:
1) gromadzenie i zabezpieczanie:
a) materiałów negatywowych, kopii wzorcowych oraz innych archiwalnych
kopii filmowych filmów polskich,
b) archiwalnych kopii filmowych filmów niebędących filmami polskimi, jeżeli
filmy te mają istotne znaczenie dla polskiej kultury, nauki lub życia
społecznego;
2) wypracowywanie metodologii archiwizacji filmów polskich i polskiej
dokumentacji historyczno-filmowej;
3) gromadzenie i archiwizacja dokumentacji dotyczącej produkcji filmów
i rozpowszechniania filmów;
4) upowszechnianie kultury filmowej, w tym udostępnianie zasobów sztuki
filmowej;
5) gromadzenie zbiorów bibliotecznych oraz eksponatów dotyczących historii
filmu i kinematografii;
6) prowadzenie katalogu dzieł filmowych;
7) współpraca z krajowymi i zagranicznymi podmiotami;
8) działalność kulturalno-oświatowa oraz wydawnicza.
3. Państwowa instytucja kultury wyspecjalizowana w zakresie ochrony
narodowego dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie kinematografii udostępnia
Instytutowi zgromadzone materiały filmowe, w tym materiały wyjściowe i
promocyjne, w celu wykorzystania ich do działalności określonej w ustawie lub
w statucie. Wysokość opłat za udostępnianie materiałów określi minister w drodze
zarządzenia.
4. Samorządy lokalne mogą tworzyć filmoteki regionalne w formie
samorządowych instytucji kultury w rozumieniu ustawy z dnia 25 października
1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r. poz.
1983 oraz z 2019 r. poz. 115, 730 i 1696). Zakres działania filmotek regionalnych
określa ust. 2, ze szczególnym uwzględnieniem dziedzictwa kulturalnego
kinematografii w regionie.
5. Do działalności państwowej instytucji kultury wyspecjalizowanej w zakresie
ochrony narodowego dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie kinematografii i filmotek
regionalnych w zakresie państwowego zasobu archiwalnego, określonej w ust. 2
pkt 1–3, stosuje się ustawę z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym
i archiwach (Dz. U. z 2019 r. poz. 553 i 730).
art. 29.
więcej
art. 30.
więcej
wyspecjalizowanej w zakresie ochrony narodowego dziedzictwa kulturalnego
w dziedzinie kinematografii jeden egzemplarz nieeksploatowanej kopii każdego
wyprodukowanego filmu oraz materiały dokumentacyjne związane z produkcją filmu,
w szczególności scenariusz, listę montażową i dialogową, fotosy, plakaty, listę
napisów i materiały reklamowe – w terminie 30 dni po zakończeniu produkcji, nie
później jednak niż w dniu rozpoczęcia dystrybucji filmu.
art. 31.
więcej
wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie:
„o państwowych instytucjach filmowych”;
2) art. 1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1. Ustawę stosuje się do utworzonych przed dniem 1 stycznia 2006 r.
państwowych instytucji filmowych oraz do działających w nich zespołów filmowych.”;
3) uchyla się art. 2-4;
4) uchyla się rozdział 2;
5) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:
„Państwowe instytucje filmowe”;
6) uchyla się art. 14 i 15;
7) art. 16 otrzymuje brzmienie:
„Art. 16. Organem założycielskim dla państwowych jednostek organizacyjnych kinematografii jest minister właściwy do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego.”;
8) w art. 17 uchyla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1;
9) uchyla się art. 18-19;
10) użyte w art. 20 ust. 1, art. 21 ust. 1-4 i 8, art. 22 ust. 1, 4 i 5, art. 23 ust. 2 i 3, art.
24 ust. 3, art. 28 ust. 1, art. 29 w zdaniu wstępnym, art. 30 ust. 3, art. 31 ust. 1 i 2
w zdaniu wstępnym, art. 32 ust. 1 i 2, art. 34 ust. 1 w zdaniu wstępnym, art. 35
ust. 1 w zdaniu wstępnym i w ust. 2, w art. 37 ust. 1, w art. 38 ust. 1 pkt 2, art.
39, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 i 2 w różnej liczbie i przypadku wyrazy „instytucja filmowa” zastępuje się użytymi w odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami „państwowa instytucja filmowa”;
11) w art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Załoga państwowej instytucji filmowej uczestniczy w zarządzaniu instytucją
według zasad określonych w przepisach o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego, z zastrzeżeniem art. 33 i art. 39.”;
12) w art. 21 uchyla się ust. 7;
13) uchyla się art. 23a;
14) art. 25 otrzymuje brzmienie:
„Art. 25. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może, w drodze zarządzenia, łączyć państwowe instytucje filmowe utworzone przed dniem 1 stycznia 2005 r.
2. Do połączenia państwowych instytucji filmowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 18 ust. 2 i art. 19 ust. 1-3 i ust. 4 zdanie
pierwsze ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i
prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz.
123, z późn. zm.).
3. Z dniem wpisu do rejestru nowo utworzonej państwowej instytucji filmowej, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego wykreśla z rejestru państwowe instytucje
filmowe, które uległy połączeniu.”;
15) uchyla się art. 26;
16) art. 26a otrzymuje brzmienie:
„Art. 26a. Do likwidacji i upadłości państwowej instytucji filmowej stosuje
się odpowiednio ustawę z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981 i Nr 240,
poz. 2055 oraz z 2004 r. Nr 273, poz. 2703), z tym że:
1) likwidacja państwowej instytucji filmowej polega na zadysponowaniu składnikami materialnymi i niematerialnymi tej
instytucji na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, z zastrzeżeniem pkt 5, i wykreśleniu państwowej instytucji filmowej z rejestru instytucji filmowych, o którym mowa w art. 22, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Jeżeli
wierzycielem likwidowanej państwowej instytucji filmowej
jest Skarb Państwa - wierzytelności te z dniem podjęcia decyzji o likwidacji umarza się,
2) likwidacja państwowej instytucji filmowej, z zastrzeżeniem
pkt 3, może nastąpić na wspólny wniosek dyrektora i rady
pracowniczej państwowej instytucji filmowej. Decyzje o likwidacji podejmuje minister właściwy do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego,
3) jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 19 ust. 1 tej ustawy lub państwowa instytucja filmowa nie spełnia zadań określonych w statucie bądź do dnia 31 grudnia 2010 r. nie została podjęta decyzja o likwidacji państwowej instytucji filmowej lub państwowa instytucja filmowa nie została skomercjalizowana - instytucja ta podlega likwidacji z inicjatywy ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,
4) art. 19 ust. 2, art. 20, art. 22 i art. 23 tej ustawy nie stosuje się,
5) z dniem postawienia w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości państwowej instytucji filmowej autorskie prawa majątkowe przysługujące tej instytucji stają się nieodpłatnie własnością Filmoteki Narodowej.”;
17) art. 27 otrzymuje brzmienie:
„Art. 27. Państwowa instytucja filmowa, na wniosek sejmiku województwa,
może być przekazana do prowadzenia samorządowi województwa
na zasadach określonych w porozumieniu ministra właściwego do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego z zarządem województwa.”;
18) art. 27a otrzymuje brzmienie:
„Art. 27a. 1. Do państwowych instytucji filmowych stosuje się odpowiednio
przepisy o komercjalizacji i prywatyzacji, z tym że:
1) komercjalizacja państwowej instytucji filmowej może być
dokonana na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego lub za zgodą tego ministra
na wspólny wniosek dyrektora i rady pracowniczej państwowej instytucji filmowej,
2) w razie podjęcia decyzji o prywatyzacji państwowej instytucji
filmowej zasoby sztuki filmowej zgromadzone w tej instytucji stają się nieodpłatnie własnością Filmoteki Narodowej i
podlegają przekazaniu jej,
3) prywatyzacji nie podlegają autorskie prawa majątkowe do
filmów wyprodukowanych do dnia 31 grudnia 1989 r. przysługujące państwowej instytucji filmowej; w razie jej prywatyzacji prawa te stają się nieodpłatnie własnością Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej,
4) wpływy z prywatyzacji państwowej instytucji filmowej są
przychodami Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej,
5) o sporządzeniu aktu komercjalizacji lub o podjęciu decyzji o
prywatyzacji państwowej instytucji filmowej powiadamia się
Dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, który ma
prawo wglądu w dokumentację rachunkową i księgi handlowe spółki powstałej z przekształcenia państwowej instytucji
filmowej oraz przysługuje mu prawo zgłaszania uwag i występowania z wnioskami dotyczącymi spraw tej spółki - do
czasu jej sprywatyzowania,
6) z dniem sporządzenia aktu komercjalizacji państwowej instytucji filmowej instytucję tę wykreśla się z rejestru instytucji
filmowych, o którym mowa w art. 22,
7) na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego lub ministra właściwego do spraw
Skarbu Państwa, Rada Ministrów może w formie uchwały
udzielić zgody na inny niż publiczny tryb zbycia udziałów
lub akcji skomercjalizowanych państwowych instytucji filmowych poprzez ich nieodpłatne wniesienie do Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, który ma obowiązek je zbyć w terminie 12 miesięcy od dnia wniesienia.
2. Przepisy ust. 1 nie naruszają praw twórców wynikających z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.), w szczególności dotyczących nowych pól eksploatacji.”;
19) w art. 28 uchyla się ust. 2, 3 i 5;
20) art. 33 otrzymuje brzmienie:
„Art. 33. Państwowa instytucja filmowa prowadzi działalność na podstawie
planu, który ustala dyrektor po zasięgnięciu opinii organów doradczych i opiniodawczych, a następnie zatwierdza minister właściwy
do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.”;
21) w art. 34 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego zapewnia państwowej instytucji filmowej środki niezbędne do wykonania nałożonego zadania.”;
22) art. 45 otrzymuje brzmienie:
„Art. 45. 1. Państwowa instytucja filmowa prowadzi samodzielnie gospodarkę
finansową, pokrywając z uzyskanych przychodów koszty działalności i zobowiązania.
2. Podstawą gospodarki finansowej państwowej instytucji filmowej
jest roczny plan finansowy, który ustala dyrektor po zasięgnięciu
opinii organów doradczych i opiniodawczych.
3. Roczny plan finansowy obejmuje w szczególności:
1) przychody, w tym dotacje z wyodrębnieniem ich rodzajów;
2) koszty operacyjne, w tym wydatki na wynagrodzenia i składki naliczane od wynagrodzeń;
3) wydatki inwestycyjne;
4) stan środków obrotowych na początek i koniec roku obrotowego.
4. Rokiem obrotowym państwowej instytucji filmowej jest rok kalendarzowy.
5. Państwowa instytucja filmowa prowadzi rachunkowość na zasadach określonych w przepisach o rachunkowości.
6. Roczne sprawozdanie finansowe państwowej instytucji filmowej
podlega badaniu przez biegłego rewidenta.
7. Roczne sprawozdanie finansowe państwowej instytucji filmowej
zatwierdza minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.”;
23) po art. 45 dodaje się art. 45a i 45b w brzmieniu:
„Art. 45a. 1. Państwowa instytucja filmowa tworzy:
1) fundusz statutowy;
2) fundusz rezerwowy;
3) inne fundusze, których utworzenie przewidują odrębne przepisy.
2. Fundusz statutowy odzwierciedla wartość mienia otrzymanego
przez państwową instytucję filmową w momencie utworzenia.
3. Fundusz statutowy zwiększa się o:
1) wartość mienia otrzymanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów,
2) zysk netto, z uwzględnieniem ust. 5.
4. Fundusz statutowy zmniejsza się o:
1) wartość mienia przekazanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów,
2) straty netto nieznajdujące pokrycia w funduszu rezerwowym.
5. Fundusz rezerwowy tworzy się z zysku netto. Odpis na fundusz
rezerwowy nie może być niższy niż 10% zysku netto. Państwowa
instytucja filmowa może zaniechać odpisu, gdy stan funduszu rezerwowego przekroczy równowartość 2% kosztów działalności
tej instytucji w roku obrotowym.
6. Fundusz rezerwowy przeznacza się na pokrycie straty netto.
Art. 45b. 1. Państwowe instytucje filmowe dokonują na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej wpłat w wysokości 50% przychodów z majątkowych praw autorskich do filmów wyprodukowanych do dnia
31 grudnia 1989 r.
2. Wpłaty, o których mowa w ust. 1, są przekazywane w okresach
kwartalnych, w terminie 30 dni po upływie kwartału.
3. Do należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
- Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, Nr 85,
poz. 727 i Nr 86, poz. 732), z tym, że uprawnienia organu podatkowego przysługują Dyrektorowi Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, a uprawnienia organu odwoławczego - ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
4. Wpłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią koszty uzyskania
przychodów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w
dacie ich poniesienia.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się art. 27a ust. 2.”;
24) uchyla się rozdział 5;
25) uchyla się rozdział 6.
art. 32.
więcej
„Art. 2. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe,
kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie
sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.”.
art. 33.
więcej
Nr 4, poz. 27 i Nr 273, poz. 2703) w art. 47e wprowadza się następujące zmiany:
a) w ust. 4 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„Wydatki Funduszu Promocji Kultury są przeznaczane, z zastrzeżeniem ust. 4a,
wyłącznie na promowanie lub wspieranie:”,
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Dysponent Funduszu Promocji Kultury przekazuje corocznie, w terminie
do dnia 30 marca następnego roku kalendarzowego, nie mniej niż 5%
przychodu, o którym mowa w ust. 3, do Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej na realizację zadań tego Instytutu.”.
art. 34.
więcej
w sprawie stwierdzenia kwalifikacji do wykonywania zawodów filmowych,
prowadzone na podstawie ustawy, o której mowa w art. 31.
art. 35.
więcej
których toczy się postępowanie likwidacyjne lub upadłościowe, wymagalne w dniu
wejścia ustawy w życie – z tym dniem stają się nieodpłatnie mieniem Instytutu.
2. Wierzytelności Skarbu Państwa wobec państwowych instytucji filmowych
z tytułu odpłatnego nabycia z dniem 5 grudnia 1990 r. własności budynków, innych
urządzeń i lokali, niezaspokojone w całości lub części do dnia wejścia ustawy w życie
– z tym dniem stają się nieodpłatnie mieniem Instytutu.
3. Wierzytelności Skarbu Państwa wobec samorządowych instytucji filmowych
z tytułu odpłatnego nabycia z dniem 5 grudnia 1990 r. własności budynków, innych
urządzeń i lokali, niezaspokojone w całości lub części do dnia wejścia ustawy w życie
– z dniem przekształcenia samorządowej instytucji filmowej w samorządową
instytucję kultury stają się nieodpłatnie mieniem tej samorządowej instytucji kultury.
4. Zmiana w księgach wieczystych wpisów dotyczących hipotek
zabezpieczających wierzytelności, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje na wniosek
Dyrektora, a w odniesieniu do wierzytelności, o których mowa w ust. 3, na wniosek
właściwego organu wykonawczego organizatora samorządowej instytucji kultury.
art. 36.
więcej
mowa w art. 31, zachowuje moc do czasu wydania rozporządzenia na podstawie
art. 22 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 31, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
art. 37.
więcej
powołania Dyrektora w trybie art. 14 ust. 1, nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia wejścia
niniejszej ustawy w życie.
2. Okresu pełnienia funkcji Dyrektora, o którym mowa w ust. 1, nie zalicza się
na poczet kadencji, o których mowa w art. 14 ust. 2 i 3.
art. 38.
więcej
utworzone na podstawie ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii, stają się samorządowymi instytucjami kultury w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
art. 39.
więcej
instytucji filmowej staje się, z dniem wejścia w życie ustawy, organizatorem
w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu
działalności kulturalnej.
2. Organizator, o którym mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia wejścia
w życie ustawy nada statut samorządowej instytucji kultury, o której mowa w art. 38.
3. Organy samorządowej instytucji filmowej, o której mowa w ust. 1, pełnią
funkcję do czasu powołania organów zarządzających samorządowej instytucji kultury,
o której mowa w art. 38, nie dłużej niż przez 3 miesiące od dnia wejścia w życie
ustawy.
4. Pracownicy samorządowej instytucji filmowej, o której mowa w ust. 1, stają
się, z dniem wejścia w życie ustawy, pracownikami samorządowej instytucji kultury,
o której mowa w art. 38.
5. Mienie samorządowej instytucji filmowej, o której mowa w ust. 1, staje się,
z dniem wejścia w życie ustawy, mieniem samorządowej instytucji kultury, o której
mowa w art. 38.
6. Samorządowa instytucja kultury, o której mowa w art. 38, wstępuje we
wszystkie stosunki prawne, których podmiotem była samorządowa instytucja
filmowa, o której mowa w ust. 1, bez względu na charakter prawny tych stosunków.
art. 40.
więcej
z wyjątkiem art. 19 oraz art. 31 pkt 23 w zakresie art. 45b, które wchodzą w życie
z dniem 1 stycznia 2006 r.
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców